پزشکی بالینی

نتايج تحقيقات اخير محققان نشان داد: زنان يائسه مبتلا به ديابت بيشتر در معرض ابتلا به سرطان سينه هستند. متخصصان اظهار كردند: زنان يائسه که به ديابت نوع 2 مبتلا هستند 27 درصد بيشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سينه قرار مي‌گيرند. يک تيم بين‌المللي در مجله بريتانيايي سرطان، اظهار کرد: ارتباط احتمالي بين سرطان سينه و ديابت وجود دارد. چاق بودن يا اضافه وزن نيز هر دو با اين بيماري در ارتباط هستند. مطالعاتي بر روي بيش از 56 هزار زن مبتلا به سرطان سينه انجام گرفت و بررسي‌ها نشان داد که زنان يائسه مبتلا به ديابت نوع 2، 27 درصد در معرض افزايش خطر ابتلا به سرطان سينه قرار دارند. اما براي زناني كه هنوز به يائسگي نرسيده يا کساني که مبتلا به ديابت نوع 1 بودند هيچ ارتباطي وجود نداشت. محققان افزودند: افرادي که شاخص توده بدن (BMI) بالا دارند، اغلب مبتلا به ديابت هستند که اين امر ممکن است عامل زمينه‌اي براي سرطان سينه باشد.

این سمپوزیوم در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۹۱ توسط مركز تحقيقات غدد درون ريز دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در محل پژوهشکده غدد برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل فيزیوپاتوژی و ارزیابی، تصویربرداری، مشکلات عروقی، مشکلات ارتوپدی، کنترل عفونت، درمانهای نوين، پوشش های جديد زخم می باشد.

اطلاعات بیشتر

شرکت تجهيزات پزشکي «فيلوسيس» (Philosys) اعلام کرد تاييديه اتحاديه اروپا را براي Gmate® SMART که نوعي سيستم پايش گلوکز خون است به دست آورده و مي‌تواند از اين پس آن را در اين اتحاديه به فروش برساند و از نظر اين اتحاديه، دستگاه مذکور نمايه‌هاي لازم را براي ايمني، بهداشت و حفاظت از محيط‌زيست داراست. Gmate® SMART اولين سيستم پايش گلوکز خون در نوع خود است که با وسايل آيفون، آي پد و آيپاد کار مي‌کند. بيش از يک سال است که امور فروش اين سيستم در اتحاديه اروپا در جريان است و بيماران مبتلا به ديابت مي‌توانند از اواخر سال 2012 از آن استفاده کنند. مدير امور نظارتي اين شرکت معتقد است با راه‌اندازي Gmate® SMART در اروپا، راه‌حل کاملي براي بيماران ديابتي يافت مي‌شود تا بتوانند سريع و فعال سطح گلوکز خون خود را با تکنولوژي‌هاي جديد پايش کنند. همان طور که استفاده از تلفن‌هاي هوشمند در اروپا رو به افزايش است، تقاضا براي تکنولوژي‌هاي سازگار با اين تلفن‌ها نيز فزوني گرفته است. درحال حاضر اين سيستم کوچک‌ترين و نوآورانه‌ترين گلوکومتر در جهان است.

براساس نتايج مطالعه جديدي كه در نشريه ا ين ماه «انستيتو ملي سرطان » منتشر شده، يك كلاس محبوب از داروهاي ضدديابتي خطر سرطان مثانه را در بيماران افزايش مي دهد. محققان دانشگاه پنسيلوانيا دريافتند بيماراني كه داروهاي تيازوليدينديون را مصرف مي كنند، در مقايسه با افرادي كه داروهاي سولفونيل اوره دريافت مي كنند، 2 تا 3 برابر بيشتر احتمال دارد كه به سرطان مثانه مبتلا شوند.نويسندگان اظهار مي دارند اين يافته ها به خصوص از آن جهت مهم هستند كه بيماران ديابتي در مقايسه با جمعيت عمومي در معرض خطر بيشتر سرطان مثانه قرار دارند. پژوهشگران اين مطالعه داده هاي 60 هزار بيمار ديابتي نوع 2 را در انگليس مورد آناليز قرار داده اند كه با Actos يا Avandia براي مدت 5 سال يا بيشتر درمان شده و در مقايسه با مصرف كنندگان داروهاي سولفونيل اوره، 2 تا 3 برابر بيشتر با خطر سرطان مثانه مواجه بوده اند. به اين ترتيب به نظر مي رسد پزشكان بايد به دقت مراقب بيماران مبتلا به ديابت باشند و آنها را از نظر علايم مرتبط با سرطان مثانه پيگيري كنند، مانند داشتن خون در ادرار.

آزمايش روازنه قند خون با سوزن زدن‌هاي مكرر به بدن به يك بخش هميشگي از زندگي مبتلايان به ديابت تبديل شده و اكنون يك رويكرد سنجشي جديد غير تهاجمي به كمك اين بيماران براي رهايي از درد اين فرايند آمده است.  محققان شركت آلماني فرانهوفر يك تراشه جديد را طراحي كرده‌اند كه مي‌توان آن را در بدن بيمار قرار داد و سطوح قند خون را با مايعات بدن مانند عرق اندازه‌گيري كرد. برخي بيماران بخصوص مبتلايان به ديابت نوع يك گاهي چند بار در روز بايد خون خود را براي بررسي ميزان قند آن به آزمايش بگذارند تا از سطح قند خود آگاهي يافته و ميزان لازم انسولين را مصرف كنند. اين فرايند بخصوص در بيماران حساس به درد بسيار آزاردهنده است.
رويكرد جديد فرانهوفر يك حسگر زيستي بوده كه در بدن بيمار قرار مي‌گيرد. اين حسگر همچنين قادر به اندازه‌گيري سطوح قند خون بطور مداوم با استفاده از مايعات بافتي بجز خون مانند اشك و عرق بوده و بدليل شكل نانويي آن با اندازه 0.5x2.0 ميليمتر،‌ براي بيماران راحتتر و غيرتهاجمي‌تر است. اين محققان توانسته‌اند با موفقيت كل سيستم تشخيص را به اين حسگر متصل كنند. به گفته سازندگان، اين حسگر از يك مبدل آنالوگ ديجيتالي يكپارچه برخوردار بوده كه علائم الكتروشيميايي را به داده هاي ديجيتال تبديل مي‌كند.
به گزارش ایسنا، اين حسگر زيستي با استفاده از يك رابط بي‌سيم مانند گيرنده تلفن همراه، اين داده‌ها را منتقل كرده و بيمار مي‌تواند با اين روش هميشه مراقب سطح قند خون خود باشد. مدارهاي اين سيستم از يك پيل برخوردار بوده كه براي چندين ماه قابل استفاده است. فرانهوفر اميدوار است بتواند نمونه پيش‌ساخت اين دستگاه را در آينده نزديك به فرايند توليد نزديك كند.

برگزار کننده: پژوهشکده علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران
زمان برگزاری: ۲۳ الی ۲۴ آبان ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، تالار امام مجتمع بیمارستانی امام خمینی

سایت همایش

دانشمندان در تحقيقات جديد خود مدعي شده‌اند ممكن است ميان بيماري آلزايمر و ديابت ارتباطي وجود داشته باشد. به عبارتي افراد مبتلا به ديابت بيشتر از سايرين در معرض ابتلا به آلزايمر قرار دارند، هرچند علت اين امر مشخص نيست. متخصصان ژنتيک آمريکا نيز براين موضوع صحه گذاشته و نشان داده‌اند که ژن آلزايمر بر شيوه توليد انسولين در بدن تاثيرگذار است. در اين تحقيقات دانشمندان آمريکايي از ژن‌هاي مشابه نماتودها بهره برده‌اند. اين کرم‌ها مدلي قابل استفاده و مفيد براي مطالعه ژنتيک انسان‌ها محسوب مي‌شوند. سرپرست اين تيم تحقيقاتي مدعي است ژني را كه بر روند توليد انسولين و تاثيرگذاري آن در بدن اين كرم‌ها نقش دارد، پيدا كرده است. به گفته وي افرادي كه به ديابت نوع 2 مبتلا هستند، در معرض احتمال فزاينده ابتلا به دمانس نيز قرار دارند. درواقع به نظر مي‌رسد متابوليسمي كه سيستم عصبي را سلامت نگه مي‌دارد، از جمله فعل و انفعالات متابوليكي است كه به خط سير انسولين مرتبط است. اين كشف مي‌تواند درهاي تازه‌اي را براي درمان يا پيشگيري از ابتلا به آلزايمر باز كند. البته تحقيقات بيشتري لازم است تا معلوم شود اين مكانيسم دقيقا چيست و چگونه عمل مي‌كند.

يک مطالعه جديد ادعا مي‌كند سطوح كم تستوسترون در مردان مي‌تواند خطر ابتلا به ديابت را افزايش ‌دهد. در واقع محققان دريافته‌اند كه سطوح‌ كم تستوسترون با مقاومت بيشتر به انسولين مرتبط است. اين مطالعه اولين در نوع خود است كه به طور مستقيم نشان مي‌دهد چگونه سطوح كم تستوسترون در بافت چربي مي‌تواند زمينه‌ساز بروز ديابت نوع2 باشد. هورمون تستوسترون در تمام بدن تاثير مي‌گذارد و سطح كم آن به باعث چاقي مي‌شود. اين هورمون از طريق ملکول‌هايي به نام گيرنده آندروژن روي سلول‌‌هاي چربي عمل مي‌كند. اين مولكول‌ها تستوسترون را قادر مي‌سازد ژن‌هاي مرتبط با چاقي و ديابت را فعال كنند. اين تحقيق نشان مي‌دهد در موش‌هايي كه عملكرد تستوسترون آنها در بافت چربي مختل شده، نسبت به موش‌هايي كه مشكلي از اين نظر ندارند، بيشتر احتمال دارد كه مقاومت به انسولين نشان دهند. اين مقاومت در اثر اختلال عملكرد تستوسترون ربطي به مقدار وزن بدن ندارد. اين نتايج كه از دانشگاه ادينبورگ برخاسته، همچنين مي‌تواند توضيح دهد كه چرا مردان مسن‌تر بيشتر در معرض ابتلا به ديابت قرار دارند، زيرا سطح تستوسترون آنها با افزايش سن كمتر شده است. به گزارش سپید، اين مردان با خطر افزايش وزن نيز مواجهند. از سويي محققان نشان دادند موش‌ها بدون گيرنده آندروژن در بافت چربي از ديگر موش‌ها چاق‌ترند و مقاومت كامل به انسولين نيز نشان مي‌دهند. در واقع اين موش‌ها گيرنده‌اي ندارند تا تستوسترون عملكرد خود را نشان دهد. محققان معتقدند پروتئين به نام RBP4 نقش كليدي در تنظيم مقاومت انسولين در زمان اختلال تستوسترون دارد.

محققان به تازگي در گزارشي كه در نشريه پزشكي نيوانگلند به چاپ رسيده، مدعي شده‌اند كنترل قندخون در كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت نوع 2 بهترين نتيجه را خواهد داشت، البته به شرط تركيب داروهاي متفورمين و روزيگلتازون در مقايسه با تجويز متفورمين به تنهايي يا متفورمين همراه با اصلاح روش زندگي...
در حال حاضر اطلاعات بسيار اندكي در مورد درمان بيماران جوان مبتلا به ديابت نوع 2 وجود دارد. حتي با توجه به اينكه ميزان بروز آن در اين گروه سني رو به افزايش است. در اين مطالعه محققان كارايي 3 رژيم درماني را با هم مقايسه كردند و روي كنترل پايدار قندخون در بيماران نوجوان مبتلا به ديابت نوع 2 تمركز داشتند. درمان 699 بيمار 10 تا 17 ساله، با هزار ميلي‌گرم متفورمين 2 بار در روز شروع شد تا به سطح هموگلوبين A1C كمتر از 8 درصد برسند. سپس به صورت تصادفي به 3 گروه تقسيم شدند؛ 1. گروه درمان تكي با متفورمين، 2. گروه درمان تركيبي متفورمين با روزيگلتازون (4 ميلي‌گرم، 2 بار در روز)، 3. گروه متفورمين همراه با برنامه‌هاي مداخله‌اي جهت تغيير شيوه زندگي. بيماران در اين گروه از رژيم غذايي و ورزش براي رسيدن به وزن ايده‌آل استفاده كردند. پيامد اوليه اين برنامه مطالعاتي، رسيدن به كنترل پايدار قند پس از 6 ماه درمان گذاشته شد. در نهايت مشخص شد بيماران گروه دوم به‌طور قابل توجهي نسبت به گروه اول در رسيدن به كنترل بهتر قندخون موفق بودند، حتي اگر استفاده از روزيگلتازون در بعضي نقاط جهان كاهش يافته كه علت اصلي آن هم عمدتا به دليل حوادث نامطلوب قلبي – عروقي در رابطه با استفاده از آن در تركيب با TZD در بيماران بزرگسال است. محققان دريافتند مونوتراپي با متفورمين به تنهايي درمان ناكامل و غيررضايت‌بخشي را براي بسياري از بيماران كودك به ارمغان مي‌آورد. همچنين مداخلات سبك زندگي نيز به اندازه کافي براي ايجاد تغييرات قابل توجه موثر و كارا نيستند. به گزارش سپید، در طول حدود 5/3 سال پيگيري، شكست درماني پس از 6 ماه درمان در گروه‌هاي فوق به ترتيب زير رخ داد: 39 درصد در گروه درمان تركيبي، 52 درصد در گروه مونوتراپي با متفورمين و 47 درصد در گروه متفورمين همراه با تغيير روش زندگي. نويسندگان اين مقاله در پايان اذعان مي‌كنند يافته‌هاي آنها نشان مي‌دهد قسمت عمده‌اي از بيماران كودك مبتلا به ديابت نوع 2 به چندين نوع داروي خوراكي يا انسولين درماني براي رسيدن به كنترل مطلوب قندخون (كه سطح هموگلوبين A1C زير 8 درصد است)، در طول چند سال پس از تشخيص نياز دارند. در چكيده اين مقاله آمده است: «مونوتراپي با متفورمين تنها در تقريبا نيمي از بيماران به كنترل بادوام قندخون منجر مي‌شود، اما افزودن روزيگلتازون نسبت به متفورمين كارايي درمان را به‌طور قابل‌توجهي بالا مي‌برد و بر آن ارجح است.» اين نتايج در جهت رسيدن به درمان مطلوب در كودكان و نوجوانان حائز اهميت بسيار است تا بلكه بتوان از عوارض ايجادشده در اثر اين بيماري كاست و به اين ترتيب بار بيماري را در آينده كم كرد و به كيفيت زندگي آنها افزود. با توجه به اينكه در طول 2 دهه گذشته شيوع چاقي ميان كودكان در سراسر جهان به‌طور قابل توجهي افزايش يافته، شيوع ديابت نوع 2 نيز همزمان و به موازات آن افزايش خواهد يافت كه مسلما در آينده لطمات جبران‌ناپذيري به نظام سلامت وارد خواهد كرد.

تحقيقات جديد نشان داده‌اند، هنوز نمي‌توان مطمئن بود در بيماران مبتلا به نوع 2 ديابت تجويز توام متفورمين و انسولين در درازمدت براي بيماران سودمند باشد. محققان دانمارکي پس از بررسي 23 مطالعه باليني با شرکت بيش از 2200 بيمار بالاي 18 سال به اين نتيجه رسيدند که مصرف متفورمين همراه انسولين تزريقي، باعث کنترل بهتر قندخون، احتمال کمتر افزايش وزن و نياز کمتر به انسولين خواهد شد. اين محققان در مورد وضعيت بيماران دريافت‌کننده توام اين دو دارو از جمله تعداد کل موارد مرگ‌ومير و به‌طور جداگانه مرگ‌ومير ناشي از بيماري‌هاي قلبي-عروقي اظهارنظري نکرده‌اند. چنين مي‌توان برداشت کرد که مطالعات بيشتري براي درک بهتر فوايد و مضرات ترکيب درماني مذکور لازم است. يکي از محققان مرکز تحقيقات باليني کوپنهاگ معتقد است ترکيب انسولين و متفورمين خطر افت شديد قندخون را بالا مي‌برد. به تازگي شروع همزمان متفورمين با انسولين در دستورالعمل‌هاي درماني ديابت نوع توصيه شده است. مقاله اخير در شماره 19 آوريل 2012 ژورنال پزشکي بريتانيا به چاپ رسيده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا قرص‌هاي ترکيبي ژنتادواتو (Jentadueto) حاوي ليناگليپتين و متفورمين هيدروکلرايد را مورد تاييد قرار داده است. ژنتادواتو يک گزينه درماني جديد شامل تک قرصي است که 2بار در روز توسط بيماراني که به کنترل قندخون نياز دارند، مصرف مي‌شود. ليناگليپتين قرص‌هاي 5 ميلي‌گرمي با الگوي مصرف يکبار در روز است. ژنتادواتو يک داروي نسخه‌اي است که همراه با رژيم و ورزش براي کنترل هر چه بهتر قند در بالغان مبتلا به ديابت نوع 2 در زماني که درمان با ليناگليپتين و متفورمين براي بيمار مناسب است، تجويز مي‌شود. ژنتادواتو در صورتي که با حداکثر دوز مصرف شود در مقايسه با دارونما کاهش قابل‌توجهي در سطوح A1C مي‌دهد. (1/0+ درصد براي دارونما و 6/1- درصد براي ژنتادواتو). پروتئين A1Cدر مبتلايان به ديابت به عنوان شاخصي براي چگونگي کنترل قندخون طي 2 تا 3 ماه اخير به‌کار مي‌رود. ژنتادواتو تغيير قابل‌توجهي در وزن ايجاد نمي‌کند. مي‌توان اين دارو را به تنهايي يا در ترکيب با سولفونيل اوره به‌کار برد. البته ژنتادواتو براي درمان ديابت نوع يک يا کتواسيدوز ديابتيک (افزايش کتون‌ها در خون يا ادرار) تجويز نمي‌شود.

 محققان هلندي در گزارشي اعلام كردند تست چالش گلوكز 50 گرمي يك تست غربالگري «قابل قبول» براي ديابت بارداري است اما نمي‌تواند جايگزين تست تحمل گلوكز خوراكي (OGTT) شود. امروزه ديابت بارداري بين 2 تا 9 درصد زنان باردار را در كشورهاي غربي متاثر مي‌كند و اغلب نيز بدون علامت است. محققان نشان داده‌اند درمان ديابت بارداري با رژيم غذايي يا انسولين مي‌تواند پيامدهاي نهايي مادر و كودك را بهبود بخشد، به همين دليل تشخيص آن از اهميت زيادي برخوردار است. با اين حال هنوز بهترين راه براي تشخيص زنان مبتلا به ديابت بارداري نامشخص مانده است. در گزارش جديد پژوهشگران هلندي آمده با وجود آنكه تست چالش گلوكز 50 گرمي در اغلب دستورالعمل‌هاي ملي توصيه نمي‌شود، مي‌تواند يك تست مفيد در تشخيص و درمان ديابت بارداري باشد.
اين پژوهشگران در يك مرور سيستماتيك و فرابررسي انجام شده، اين فرضيه را آزمودند كه اگر اين تست به عنوان قدم اول تست غربالگري ديابت بارداري انجام و جايگزين تست تحمل گلوكز خوراكي شود (تستي كه در حال حاضر به عنوان تست تشخيصي ديابت بارداري به كار مي‌رود و استاندارد طلايي محسوب مي‌شود)، چه حساسيت و اختصاصيتي خواهد داشت و در تشخيص مادران مبتلا به ديابت بارداري تا چه اندازه مفيد است. آنها در جستجوي خود به 26 مطالعه مرتبط رسيدند كه روي هم
13 هزار و 564 زن را بررسي كرده و تست چالش گلوكز 50گرمي را با OGTT، قبل از هفته 32 بارداري مورد مقايسه قرار دادند. استاندارد رفرانس در 6 مطالعه OGTT با 75 گرم گلوكز و در 20 مطالعه OGTT با 100 گرم گلوكز بود. در مطالعاتي كه زنان در معرض خطر ديابت بارداري را بررسي كرده بودند، تست چالش گلوكز 50 گرمي حساسيتي برابر با 74 درصد و اختصاصيتي معادل 77 درصد داشت، يعني اين تست دقت «ميانه‌اي» براي تشخيص ديابت بارداري از خود نشان داد. نتايج مطالعات ديگر نيز كه به‌طور متوالي افراد را بررسي كرده بودند، همگي حساسيت و اختصاصيتي معادل مطالعات قبلي نشان مي‌دادند. محققان دريافتند افزايش آستانه بيماري (در نتايج OGTT) حساسيت تست چالشي را افزايش و اختصاصيت آن را كاهش مي‌دهد. به همين دليل محققان اظهار مي‌دارند اگر در جايي ميزان بالاتر تشخيص مدنظر و ارجح‌ است، ميزان تشخيص 74 درصدي براي تست چالش گلوكز 50 گرمي، اگر به عنوان تست غربالگري استفاده شود، مي‌تواند قابل قبول باشد. آنها تاكيد مي‌كنند به هر حال اگر استفاده از اين تست به عنوان يك تست قطعي تشخيصي ديابت بارداري به جاي OGTT مدنظر باشد، در نظر گرفتن مقادير بالاتر دقت تشخيصي توجيه‌پذير است.
به گزارش سپید، از سوي ديگر آنها مي‌گويند پزشكان بايد يك روش يك مرحله‌اي را در غربالگري ديابت بارداري در نظر بگيرند و استفاده از OGTT براي غربالگري، به طور مثال در بعضي زنان مانند آنها كه عوامل خطر ابتلا به ديابت بارداري را دارند، كنار گذاشته شود. اين موضوع مي‌تواند براي بيماران كمتر آزاردهنده باشد و نسبت به روش‌هاي دومرحله‌اي نيز كه در آنها تست لود گلوكز دو بار انجام مي‌شود، هزينه اثربخش‌تر باشد.

شرکت نوونورديسک اخيرا اعلام کرد سازمان غذا و داروي آمريکا لومير(Levemir) را براي تجويز در زنان باردار ديابتيک بدون افزايش خطر براي جنين وي موردتاييد قرار داده است. لومير، اولين و تنها انسولين پايه آنالوگ است که در گروه B طبقه‌بندي داروها در دوران بارداري قرار دارد. تا پيش از اين، انسولين انساني (NPH) به عنوان استاندارد درماني ديابت در زنان باردار محسوب مي‌شد. تصميم‌گيري سازمان غذا و داروي آمريکا براساس يک مطالعه تصادفي کنترل شده روي لومير در زنان باردار مبتلا به ديابت نوع يک صورت گرفت. اين مطالعه، اثربخشي و ايمني لومير را با انسولين انساني براي درمان 310 زن مقايسه کرده بود. مطالعه نشان داد بيماران دريافت‌کننده لومير در سن بارداري 36 هفتگي ميزان کاهش A1C و کاهش سطوح قندخون ناشتا در هفته‌هاي 24 و 36 در مقايسه با انسولين انساني دارند. به علاوه، در کل تفاوتي در ايمني بين دو دارو مشاهده نشد. تنها در کشور آمريکا، 85/1 ميليون زن در سنين بارداري به ديابت مبتلا هستند.

مهندساني از دانشگاه «براون» يک افزاره زيستي طراحي کرده‌اند که غلظت‌هاي گلوکز را در بزاق انسان اندازه‌گيري مي‌کند. اين تکنيک مي‌تواند نياز ديابتي‌ها را براي خون‌گيري جهت اندازه‌گيري سطح گلوکز برطرف کند. اين زيست‌تراشه از تداخل‌سنج‌هاي پلاسمونيکي استفاده مي‌کند و مي‌تواند براي اندازه‌گيري بازه وسيعي از مواد محيطي و زيستي استفاده شود. در بين بيماران ديابتي، انجام خون‌گيري شايع‌ترين کار جهت اندازه‌گيري سطح گلوکز است. اين تکنيک جديد از مزيت همگرايي فناوري ‌نانو و پلاسمونيک سطحي، که برهمکنش الکترون‌ها با فوتون‌ها را بررسي مي‌کند، استفاده مي‌کند. اين مهندسان در «براون» هزاران تداخل‌سنج پلاسمونيکي را روي زيست‌تراشه‌اي به اندازه ناخن چاپ کرده و غلظت مولکول‌هاي گلوکز را در آب بر روي اين تراشه اندازه‌گيري کردند.
نتايج آنها نشان داد که اين تراشه با طراحي خاص مي‌تواند سطوح گلوکز را مشابه به آنچه که در بزاق انسان وجود دارد، آشکارسازي کند. براي خلق اين حسگر، دانشمندان شکافي با پهناي 100 نانومتر ايجاد کرده و دو خراش با پهناي 200 نانومتر در هر دو طرف شکاف مذکور ايجاد کردند. اين شکاف فوتون‌هاي ورودي را گيراندازي کرده و آنها را محبوس مي‌کند. در ضمن اين خراش‌ها فوتون‌هاي ورودي را پراکنده مي‌كنند که با الکترون‌هاي آزاد اطراف سطح فلزي حسگر برهم‌کنش مي‌کنند. اين برهمکنش‌هاي الکترون آزاد - فوتون باعث خلق پلاريتون پلاسمون سطحي، يک موج خاص که طول‌ موجش از طول‌ موج فوتون در فضاي آزاد کوچک‌تر است، مي‌شود.
به گزارش ایسنا، اين امواج پلاسمون سطحي در طول سطح حسگر حرکت مي‌کنند تا با فوتون‌هاي داخل شکاف مواجه شوند، بسيار شبيه به دو موج اقيانوسي که از دو سمت مختلف مي‌آيند و با يكديگر برخورد مي‌کنند. اين «تداخل» بين دو موج منجر به بيشينه‌ها و کمينه‌هايي در شدت نور عبوري از شکاف مي‌شود. حضور يک آناليت يا ماده شيميايي که قرار است اندازه‌گيري شود، روي سطح اين حسگر تغييري در اختلاف فاز نسبي بين دو موج پلاسمون سطحي ايجاد مي‌کند، که به نوبه خود باعث ايجاد يک تغيير در شدت نور اندازه‌گيري شده مي‌شود. اين پژوهشگران، جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

این کارگاه در تاریخ ۱۶ الی ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در محل دانشكده پرستاري و مامايي تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل بيماري ديابت و غربالگري، تغذيه و فعاليت بدني در بيماران مبتلا به ديابت، داروهاي خوراكي كاهنده قند خون و توجهات پرستاري، درمان با انسولين و توجهات پرستاري، بررسي بيماران مبتلا به ديابت، عوارض ديابت و توجهات پرستاري، پاي ديابتي و توجهات پرستاري، انواخ زخم ديابت و پانسمان هاي متداول، برنامه آموزشي در بيماران مبتلا به ديابت می باشد.

اطلاعات بیشتر

سابق بر اين مشخص شده بود که نوشيدن قهوه مي‌تواند خطر ابتلا به ديابت را کم کند، اما حالا دانشمندان چيني فکر مي‌کنند که شايد بدانند علت اين امر چيست. در واقع آنها توضيح مي‌دهند که 3 جزء يافت شده در قهوه تجمع سمي يک پروتئين مرتبط با افزايش خطر ديابت نوع دو را بلوک مي کند. اين سه جزء پروسه سمي را برگشت مي‌دهد و همين علت باعث شده تا خطر ديابت نوع 2 کاهش يابد. مطالعات قبلي نيز يافته بود که افرادي که بيش از 3 فنجان قهوه در روز مي‌نوشند، 50 درصد کمتر احتمال دارد که به ديابت نوع دو مبتلا شوند. به گزارش سپید، محققان چيني با نگاه به اين سه جزء اصلي و فعال در قهوه (کافئين، کافئک اسيد و کلروژنيک اسيد) و اثرات آنها بر توقف تجمع سمي پروتئين به اين نتايج دست يافته‌اند که اين سه جزء از تشکيل آميلوئيد سمي hlAPP جلوگيري کرده و سلول‌هاي پانکراتيک را محافظت مي‌کنند. همه اين اجزاء يک اثر دارند، اما کافئيک اسيد بهترين است و کافئين کمترين ميزان خوب بودن را در اين ميان داراست.

سازمان غذا و داروي آمريکا سوسپانسيون قابل تزريق آهسته رهش اگزناتايد (Exenatide) با نام تجاري بيدورئون (Bydureon) را به عنوان اولين درمان يک بار در هفته ديابت نوع دو موردتاييد قرار داده است. بيدورئون، يک آگونيست گيرنده پپتيد شبه گلوکاگون يک است که به عنوان دارودرماني در کنار رژيم غذايي و ورزش براي بهبود کنترل قندخون در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع دو مورد استفاده قرار مي‌گيرد. شرکت داروسازي آميلين(Amylin) و آلکرمز (Alkermes) اعلام کرده‌اند که بيدورئون در فوريه 2012 ميلادي در داروخانه‌هاي سراسر آمريکا موجود خواهد بود.
دکتر جان بوزه، سرپرست مرکز مراقبت‌هاي ديابت و مدير بخش اندوکرينولوژي دانشگاه کاروليناي شمالي در چاپل هيل معتقد است با ورود بيدورئون به بازارهاي دارويي، پزشکان و بيماران گزينه دارويي در دسترس خواهند داشت که به آنان اجازه مي‌دهد با مصرف هفتگي دارو، قندخون را به‌طور مطلوب کنترل کنند. به گفته وي، گزينه دارويي جديد، اميد تازه‌اي براي ميليون‌ها نفر مبتلا به ديابت نوع دو محسوب مي‌شود که در تلاشند تا قند خونشان را به ميزان مطلوبي کنترل کنند.
تاييد داروي تازه بيدورئون براساس نتايج به دست آمده از مطالعه باليني روي اثربخشي و ايمني اين دارو با نام «ديوريشن» DURATION صورت گرفت. همچنين نتايج مطالعات باليني روي بيتا (Byetta)، که شکل تزريقي دوبار در روز اگزناتايد است نيز در تاييد بيدورئون موثر بودند. شکل تزريقي دوبار در روز اگزناتايد از اواسط سال 2005 ميلادي در بازار دارويي آمريکا موجود است و هم‌اکنون در 80 کشور دنيا مصرف مي‌شود. بيدورئون به عنوان اولين و تنها داروي هفتگي درمان ديابت، قدم مهمي در بهبود کيفيت زندگي و رضايت از درمان مبتلايان به ديابت نوع دو بوده‌است. توليدکنندگان آن معتقدند بيدورئون در عين حال که تمام فوايد بيتا در کنترل مطلوب قند خون را دارد، به شکل تک‌دوز هفتگي مصرف مي‌شود.
به گزارش سپید، در مطالعه باليني «ديوريشن پنج»، پس از گذشت 24 هفته بيماران دريافت‌کننده بيدورئون هفتگي به ميزان قابل‌توجهي کاهش در پروتئين A1C (6/1 درصد کاهش از ميزان پايه آن) را مشاهده کردند. اين درصد کاهش از ميزان پايه در دريافت‌کنندگان بيتا 9/0 بود. مصرف‌کنندگان هر دو دارو در پايان مطالعه ميزان قابل‌توجهي کاهش وزن را تجربه‌کردند. شايع‌ترين عارضه جانبي گزارش‌شده در هر دو گروه، تهوع بود. اسهال و عفونت مجاري تنفسي فوقاني از ديگر عوارض مطرح مصرف اين دو دارو بودند.

فرم درخواست ثبت داروي جديد مرتبط با ترکيب در دست تحقيق داپاگليفلوزين Dapagliflozin به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه شده است. اين دارو براي درمان ديابت نوع دو در بالغان تجويز مي‌شود. سازمان غذا و دارو اطلاعات کامل تري در زمينه مطالعات باليني در دست انجام دارد و نيز مطالعات بعدي روي اين دارو براي ثبت آن درخواست کرده است. اين دارو در 19 مطالعه باليني روي بيش از 8 هزار بزرگسال مبتلا به ديابت نوع دو(بيش از 5 هزار نفر از آنها تحت درمان با داپاگليفلوزين بودند) مورد بررسي قرار گرفت. داپاگليفلوزين، يک مهارکننده SGLT2 در دست توليد است. اين دارو در کنار رژيم غذايي مناسب و ورزش قندخون بيماران ديابت نوع دو را کنترل مي‌کند. اثربخشي و ايمني اين دارو به شکل درمان تک‌دارويي و نيز درمان همراه با ساير داروهاي ضدديابت در بزرگسالان مورد بررسي است. به گزارش سپید، همان‌طور که مي‌دانيم، کليه نقش مهمي در تعادل قند خون دارد و روزانه حدود 180 گرم قند را فيلتر مي‌کند. معمولا تمام قند مجددا بازجذب شده و به جريان خون برمي‌گردد. SGLT، يک کوترانسپورتر مهم سديم-گلوکز در کليه است و راه مستقل از انسولين براي بازجذب گلوکز و برگشت آن به جريان خون محسوب مي‌شود.

محققان موسسه مهندسي زيستي دانشگاه هاروارد و بيمارستان کودکان بوستون يک نانوعامل درماني هوشمند و قابل تزريق ساخته‌اند که مي‌تواند دارو را به ‌طور مستقيم به سلول‌هاي پانکراس برساند. با وجودي که قبل از استفاده از اين فناوري در کاربردهاي باليني بايد آزمايش‌هاي بيشتري انجام شود، اما اين عامل قابليت بهبود درمان ديابت نوع اول را از طريق افزايش کارايي عامل درماني و کاهش اثرات جانبي آن داراست. آزمايش‌هاي برون‌تني نشان داد که کارايي داروي رهاشده با استفاده از اين روش تا 200 برابر افزايش مي‌يابد که اين امر به ‌دليل محافظت از دارو در برابر تجزيه شدن و افزايش غلظت آن در نقاط هدف است که به‌ عنوان مثال مي‌تواند سلول‌هاي توليدکننده انسولين در پانکراس باشد. اين افزايش قابل توجه در اثربخشي دارو به ‌معني امکان استفاده از مقادير پايين‌تر دارو در فرايند درماني است که اثرات جانبي استفاده از دارو را کاهش داده و هزينه درمان را نيز کم مي‌کند.
ديابت نوع اول که به ‌طور معمول افراد جوان را مبتلا مي‌كند، يک بيماري ضعيف‌کننده است که در آن، سامانه ايمني بدن سلول‌هاي توليدکننده انسولين در پانکراس را مورد حمله قرار داده و از بين مي‌برد. تداخل‌هاي درماني براي افرادي که ريسک بالاي ابتلا به اين بيماري را دارند، با محدوديت مواجه است، زيرا بسياري از داروهاي مورد استفاده در درمان اين بيماري در دوزهاي بالا داراي اثرات جانبي بسيار شديدي هستند.
به گزارش ایسنا، استفاده از نانوذراتي که مي‌توانند داروها يا سلول‌هاي بنيادي درماني را به نقاط مبتلا به بيماري برسانند، يک جايگزين عالي براي درمان‌هاي سيستماتيک محسوب مي‌شود، زيرا با استفاده از داروي کمتر پاسخ درماني بهتري دريافت شده و اثرات جانبي استفاده از دارو نيز کاهش مي‌يابد. تا کنون از عوامل درماني نانومقياس بيشتر در درمان سرطان استفاده شده است، زيرا اين عوامل مي‌توانند از طريق رگ‌هاي خوني نشتي تومورها روي سلول‌هاي سرطاني تجمع كنند. مشکل اصلي، استفاده از اين عوامل رسانشي در درمان بيماري‌هاي ديگري است که هدف قرار دادن آنها به اين سادگي صورت نمي‌پذيرد. اين محققان مشکل را از طريق استفاده از يک مولکول پپتيد که مي‌تواند رگ‌هاي خوني موئين در جزاير پانکراس را يافته و به آنها متصل شود، حل کرده‌اند؛ اين رگ‌هاي خوني سلول‌هاي توليدکننده انسولين را که هنگام آغاز بيماري در معرض ريسک بالايي قرار دارند، تغذيه مي‌کنند. جزئيات اين تحقيق در مجله «Nano Letters» منتشر شده است.

 بيماران مبتلا به ديابت براي بررسي سطح قندخون خود نياز به کاري تهاجمي و دردآور دارند که همان سوزن‌زدن به خود است اما اکنون به کمک محققان دانشگاه براون، حسگر جديدي ابداع شده که مي‌تواند سطح قندخون را با اندازه‌گيري غلظت گلوکز در بزاق بيماران تعيين کند و به اين ترتيب به ترس ناشي از سوزن در بيماران مبتلا به ديابت پايان بخشد. اين روش با کمک استفاده از همگرايي نانوتکنولوژي و پلاسمونيک‌هاي سطحي ابداع شده که تعامل ميان الکترون‌ها و فوتون‌ها را بررسي مي‌کند. پژوهشگران اين مطالعه هزاران تداخل پلاسمونيک را روي بيوتراشه‌هايي در اندازه ناخن انگشت گذاشته و غلظت ملکول‌هاي گلوکز را در آب روي تراشه اندازه گرفتند.
نتايج آنها حاکي از آن است که بيوتراشه‌هاي طراحي‌شده براي اين امر مي‌تواند سطح گلوکز را شبيه آنچه در بزاق انساني يافت مي‌شود، تشخيص دهد. غلظت گلوکز در بزاق به طور معمول حدود 100 برابر کمتر از آنچه است که در خون وجود دارد. اين ابداع، پذيرش اين حقيقت است که تداخلات پلاسمونيک مي‌توانند براي تشخيص مولکول‌ها در غلظت‌هاي کم مورد استفاده قرار گيرند و اين کار با استفاده از يک Foot print صورت مي‌گيرد که 10 بار کوچک‌تر از يک موي انساني است. اين روش مي‌تواند براي تشخيص مواد شيميايي ديگر، از سياه‌زخم گرفته تا ترکيبات بيولوژيکي هم مورد استفاده قرار گيرد و همه آنها در يک بار تشخيص، به موازات هم و با استفاده از يک تراشه انجام‌پذير است.
براي ساخت حسگر، محققان شکافي به پهناي صد نانومتر درست کرده و دو شيار با پهناي 200 نانومتر در هر دو طرف شکاف ايجاد کرده‌اند. اين شکاف فوتون‌هاي ورودي را مي‌گيرد و آنها را محدود مي‌کند. در همين حال شيارها فوتون‌هاي ورودي را پراکنده مي‌کنند که با الکترون‌هاي آزاد اطراف سطح حسگر فلزي تداخل مي‌کند. محققان اذعان مي‌دارند که با اين حسگر جديد و فناوري به‌کار رفته در آن مي‌توان غظت گلوکز را در آب با دقتي برابر 36/0 ميلي‌گرم در هر دسي‌ليتر اندازه گرفت. با استفاده از اين بيوتراشه‌ها، مي‌توان غربالگري چند بيومارکر را براي بيماران مختلف، همه را در يک زمان و به موازات هم و با حساسيتي بسيار دقيق انجام داد. برنامه بعدي مهندسان اين مطالعه ساخت حسگرهايي است که براي گلوکز و ديگر مواد براي تست‌ها و وسايل جديد متناسب شده‌اند. روش پيشنهادي بسياري از تشخيص‌ها با توان بالا را در آناليزهاي محيط‌زيستي و بيولوژيکي امکان‌پذير مي‌کند که همگي در يک طراحي بسيار جمع‌وجور امکان‌پذير است و همه اين پيشرفت‌ها به مدد تکنولوژي‌هاي مدرني است که حساسيت بسيار بالايي دارد و مي‌توانند در خدمت بيماران، همچنين محيط‌زيست قرار گيرند.

پژوهشگران اعلام کردند يک عامل جديد و بديع با نام TAK-875 که گيرنده اسيدهاي چرب آزاد را فعال مي‌کند، به‌طور موفقيت‌آميزي ترشح انسولين را بدون افزايش خطر هيپوگليسمي در افراد ديابتي نوع 2 افزايش مي‌دهد. در اين مطالعه مشخص شد ميانگين کاهش هموگلوبين A1C در هفته 12 در بيماراني که روزانه 50 ميلي‌گرم TAK-875دريافت کرده بودند، در مقايسه با بيماراني که روزانه 4 ميلي‌گرم سولفونيل اوره گليمپيرايد دريافت داشته (ميانگين کاهش: 05/1- درصد) و افرادي که دارونما گرفته بودند (ميانگين کاهش 13/0- درصد) 12/1- درصد بوده است. البته هيپوگليسمي در تنها 2 درصد بيماران دريافت‌کننده داروي جديد و 19 درصد افرادي که سولفونيل اوره گليمپيرايد گرفته بودند، رخ داد. TAK-875 يک فعال‌کننده گيرنده 1 اسيدهاي چرب آزاد است که روي سلول‌هاي بتاي پانکراس بيان مي‌شود. عملکرد آن، افزايش ترشح انسولين است، اما برخلاف بسياري ديگر از داروهاي ضدديابت، تنها وقتي عمل مي‌کند که سطح گلوکز بالاست. مطالعات حيواني و کارآزمايي‌هاي کوچک انساني نشان داده‌اند که اين دارو مي‌تواند جايگزين ايمني براي ديگر داروهاي محرک انسولين باشد. با توجه به شروع اثر سريع دارو، تغييرات قابل‌ملاحظه در هموگلوبين A1C پس از يک ماه ديده مي‌شود.

 به تازگي روش جديدي معرفي شده که با استفاده از سلول‌هاي بنيادي گرفته شده از خون بند ناف، سلول‌هاي T افراد ديابتي دوباره ساخته شده و در نتيجه عملکرد پانکراس در اين بيماران از سر گرفته مي‌شود، به اين ترتيب نياز آنها به انسولين کاهش مي‌يابد. در اين روش درماني به آهستگي لنفوسيت‌هاي جداشده از خون بيمار با سلول‌هاي بنيادي بندناف افراد اهداکننده سالم تعويض مي‌شود. پس از 2 يا 3 ساعت که لنفوسيت‌هاي فرد بيمار در دستگاه ماندند، دوباره به بيمار برگردانده مي‌شوند. سپس پيشرفت بيمار در هفته‌هاي 4، 12، 24 و 40 پس از درمان مورد بررسي قرار مي‌گيرد. به گزارش سپید، در اين مطالعه مشخص شد که تا هفته 12 پس از درمان همه بيماران پيشرفت‌هايي را در پپتيد C خود نشان مي‌دهند که تا هفته 24 نيز ادامه مي‌يابد. اين پيشرفت به اين معناست که نياز به انسولين مي‌تواند کاهش يابد. در همراهي با اين نتايج، شاخص هموگلوبين A1C که نشان از کنترل درازمدت گلوکز دارد، در گروه دريافت‌کننده درمان فوق کاهش نشان داد. در اين بيماران همچنين پيشرفت‌هايي در کنترل اتوايميون ديده شد که اميدهايي را در درمان ديابت نوع يک در بر دارد.

براساس يافته‌هاي جديد محققان، نوزاداني که از مادران مبتلا به ديابت بارداري (GDM) متولد مي‌شوند يا در خانواده‌هاي با سطح اجتماعي- اقتصادي پايين زندگي مي‌کنند‌ با خطر بيشتري براي ابتلا به اختلال کم‌توجهي و بيش‌فعالي (ADHD) در دوران کودکي مواجه هستند. در اين بررسي، کودکان متولد شده‌ از مادران با ديابت بارداري (GDM)، نمره قابل‌توجه بيشتري در زمينه کم‌توجهي و بيش‌فعالي از ديگر بچه‌ها داشتند؛ هر چند نمره بيش‌فعالي تنها در بين اين کودکان و گروه شاهد تقريبا يکسان گزارش شد. از سويي، کودکان خانواده‌هاي با درآمد کم در مقايسه با خانواده‌هاي با درآمد بالا، علايم کم‌توجهي و بيش‌فعالي بيشتري از خود نشان دادند. البته در ابتدا اين تفاوت‌ها معني‌دار نيستند، اما پس از 6 سال، شانس ابتلا به ADHD در گروه کم‌درآمد، 2 برابر خواهد شد. به گزارش سپید، نويسندگان اين مطالعه درنهايت مدعي شده‌اند که فرزندان مادران مبتلا به ديابت بارداري و از خانواده‌هاي کم‌درآمد، ضريب هوشي کمتري دارند، از مشکلات ارتباطي بيشتري رنج مي‌برند، با اختلالات روحي بيشتري دست و پنجه نرم مي‌کنند و مشکلات رفتاري قابل‌توجهي از خود نشان مي‌دهند. اين کودکان نسبت به کساني که يک عامل خطر دارند، 14 برابر بيشتر به ADHD مبتلا مي‌شوند.

پزشكان در يك مطالعه جديد هشدار دادند هرچه مدت زمان ابتلا به ديابت طولاني‌تر باشد، خطر سكته در فرد مبتلا به ديابت بيشتر مي‌شود. كارشناسان مركز پزشكي دانشگاه كلمبيا بعنوان بخشي از مطالعه مانهاتان شمالي 3 هزار و 298 داوطلب با ميانگين سني 69 سال را كه هرگز سابقه سكته نداشتند، تحت مطالعه قرار دارند. تقريبا 22 درصد از اين شركت كنندگان در آغاز آزمايشات به ديابت نوع دوم مبتلا بودند. پس از گذشت تقريبا 9 سال به تعداد مبتلايان به ديابت 10 درصد ديگر افزوده شد. اين كارشناسان پس از در نظر گرفتن ساير عوامل تاثيرگذار مثل سن، سابقه استعمال دخانيات، فعاليت بدني، سابقه بيماري قلبي، فشار خون و كلسترول اعلام كردند كه در مقايسه با افرادي كه هرگز به ديابت مبتلا نبوده‌اند احتمال بروز سكته در اشخاصي كه كمتر از 5 سال، بين 5 تا 10 سال و بالاخره 10 سال يا بيشتر سابقه ابتلا به ديابت داشته‌اند به ترتيب 70 درصد، 80 درصد و نيز سه برابر افزايش پيدا مي‌كند. «ميشل ال كانيد» نويسنده اصلي اين مطالعه و دستيار رييس مركز پزشكي دانشگاه كلمبيا در اين باره گفت: اين يافته تاكيدي بر طبيعت مزمن بيماري ديابت و اين واقعيت است كه بيماري فوق به مرور زمان به عروق خوني آسيب مي‌رساند. به گزارش ایسنا، طبق آمار انجمن ديابت آمريكا، در حال حاضر نزديك به 26 ميليون نفر در اين كشور به ديابت مبتلا هستند. جزئيات بيشتر اين مطالعه در مجله انجمن قلب آمريكا گزارش شده است.

متخصصان در يك مطالعه جديد هشدار دادند زناني كه در طول روز هفت ساعت مي‌نشينند بيشتر مستعد ابتلا به ديابت نوع دوم هستند. آزمايش‌هاي خون نشان داده است در زناني كه بيشتر ساعت هفته در وضعيت نشسته هستند سطح نشانگرهاي مربوط به ابتلا به ديابت نوع دوم به مراتب بيشتر از زناني است كه تحرك بيشتري دارند. به گزارش ایسنا، متخصصاني كه اين مطالعه را در دانشگاه ليستر انجام داده‌اند، مي‌گويند چنين ارتباطي در مردان مشاهده نشده است. آنها تاكيد كردند دلايل اين تفاوت در زنان و مردان هنوز معلوم نيست اما احتمالا زنان در اثر بي‌تحركي و فعاليت كم بيشتر آسيب مي‌بينند. متخصصان دانشگاه ليستر در انگليس با مطالعه روي 505 زن و مرد داوطلب در گروه سني 59 سال به بالا به اين نتايج دست يافته‌اند. بررسي‌ها مشخص كرد كه زنان بين 4 تا 7 ساعت و مردان به طور متوسط بين 4 تا 8 از ساعات روز را در وضعيت نشسته سپري مي‌كنند. هم چنين معلوم شد زناني كه مدت طولاني‌تري مي‌نشينند سطح هورمون انسولين در خونشان بيشتر مي‌شود افزايش انسولين در خون به معني مقاومت بدن نسبت به اين هورمون، آغاز ديابت است.

شرکت اکو اعلام كرد سيستم سمفوني اين شرکت که يک سيستم غير تهاجمي بي‌سيم براي پايش ميزان قند خون از وراي پوست است در بررسي‌ها نتايج اميدبخشي را نشان داده است. اين سيستم که هم براي بيماران مبتلا به ديابت نوع يک و هم براي بيماران دچار نوع دوم اين بيماري طراحي شده، قادر است از طريق پوست و به صورت غير تهاجمي ميزان قند خون را به صورت پيوسته اندازه‌گيري و ثبت كند. اين شرکت همچنين سيستمي را براي رساندن انسولين به بيماران از طريق پوست ابداع كرده است. نتايج بررسي‌ها نشان‌ داده که اين سيستم قادر است مقادير بسيار متفاوت قند را خون در بيماران متفاوت اندازه‌گيري و ثبت كند. اين شرکت در نظر دارد در آينده نزديک كارايي اين سيستم را در بيماران بدحال نيز ارزيابي كند. به گزارش سپید، به گفته اين شرکت، سيستم سمفوني مي‌تواند تاثير چشمگيري بر مديريت و درمان صحيح بيماري ديابت که روزبه‌روز بر تعداد مبتلايان به آن اضافه مي‌شود، داشته باشد.

گروهي از داروهاي جديدتر ضدديابت که شامل اکسناتايد (Exenatide) است، مي‌توانند در کاهش‌وزن بيماران چاق موثر باشند. کاهش‌وزن و کاهش کلسترول از عوارض جانبي اين گروه داروهاست که آگونيست‌هاي گيرنده پپتيدشبه‌گلوکاگون-1 محسوب مي‌شوند. دکتر تينا ويلسبول، سرپرست بخش تحقيقات ديابت بيمارستان ژنتوفته دانشگاه کپنهاگن معتقد است که به دنبال مصرف 20 هفته‌اي اين داروها، آثار مثبتي روي وضعيت وزن بيماران مشاهده مي‌شود. دکتر ويلسبول مي‌گويد: «اميد است که گروه داروي جديدي براي درمان چاقي داشته باشيم و نه فقط دارويي براي کنترل ديابت نوع دو. البته اکسناتايد دارويي معجزه‌گر نيست. هيچ فردي را خوش‌اندام نمي‌کند، اما روش دارويي براي کمک به بهبود وضعيت زندگي بيماران چاق است.»
پپتيدشبه‌گلوکاگون-1، هورموني است که به‌طور طبيعي در روده انسان توليد مي‌شود. درمان با پپتيدشبه‌گلوکاگون-1، به گزينه درماني جديدي براي بيماران با ديابت نوع دو تبديل شده است؛ زيرا به‌نظر مي‌رسد قندخون را تنظيم مي‌کند. محققان معتقدند اين گروه داروها اشتها را نيز مهار مي‌کنند بنابراين مي‌توانند در درمان چاقي موثر باشند. اين گروه داروهاي قابل‌تزريق، در سال 2005 ميلادي از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا موردتاييد قرار گرفتند. در آن زمان مورداستفاده آنها تنها در مبتلايان به ديابت نوع دو بود. براي مشخص‌شدن بهتر اثر اين داروها در کاهش‌وزن، يافته‌هاي حاصل از 25 مطالعه روي بيش از 6 هزار بيمار بررسي شد. در اين متاآناليز مشخص شد که بيماران دريافت‌کننده آگونيست گيرنده پپتيدشبه‌گلوکاگون -1 که اين ترکيب را براي مدت دست‌کم 20 هفته مصرف کرده بودند بيشتر از گروه شاهد وزن کم کردند. هر 2 گروه افراد سالم و هم مبتلايان به ديابت به دنبال مصرف اين گروه دارويي وزن از دست دادند. نکته ديگر آنکه در بيماران تحت‌درمان با اين گروه دارويي کاهش فشارخون، کاهش کلسترول و در ميان ديابتي‌ها کنترل بهتر و مطلوب‌تر قندخون مشاهده شد.
به گزارش سپید، آگونيست‌هاي گيرنده پپتيدشبه‌گلوکاگون-1 عوارض ناخواسته متعددي دارند؛ از جمله تهوع، استفراغ و اسهال. البته هيچ‌کدام از بيماران تحت‌بررسي در اين مطالعه به دنبال عوارض مذکور از مطالعه خارج نشدند. نتايج موجود در زمينه ايمني اين گروه داروها محدود و مطالعات طولاني‌مدت براي نتيجه‌گيري قطعي لازم است.

در يك مطالعه جديد معلوم شد افرادي كه با مشكلات خواب مواجه هستند شش برابر بيشتر از ديگران در معرض خطر ديابت و حمله قلبي قرار دارند. پزشكان كالج سلطنتي لندن در اين مطالعه دريافتند علائم ديابت فقط سه روز بعد از خواب آشفته بروز مي‌كند. اين يافته در واقع تاييدي بر مطالعات قبلي است كه نشان داده‌اند كارمندان شيفتي بيشتر مستعد ابتلا به ديابت نوع دوم و بيماريهاي قلبي هستند.  اين مطالعه روي تقريبا 20 هزار داوطلب مشخص كرد افرادي كه هر يك از چهار نسخه متفاوت يك ژن خاص را دارا هستند از اين حيث بيشتر در معرض خطر قرار د ارند و همين ويژگي ژنتيكي اميد به درمانهاي فردي را براي رفع اختلال فوق افزايش مي‌دهد. متخصصان مي‌گويند يك پروتئين معيوب موسوم به MT2 مي‌تواند ارتباط بين چرخه خواب 24 ساعته، ضربان‌هاي قلب و نيز آزادسازي هورمون انسولين را بر هم بزند كه در نهايت اين آشفتگي‌ها منجر به كنترل غيرعادي قند خون و در نتيجه ديابت نوع دوم مي‌شود.
بررسي‌ها روي الگوي خواب انسان نشان داده است كه خواب از يك سري مراحل مي‌گذرد و الگوي امواج مغزي در هر مرحله با يكديگر متفاوت هستند. در واقع خواب به دو طبقه بندي اصلي تقسيم مي‌شود. خواب NREM يا حركت غيرسريع چشم كه خواب آرام نيز ناميده مي‌شود و خواب REM يا حركت سريع چشم كه خواب فعال يا به اصطلاح «پارادوكسيال» نيز گفته مي‌شود. خواب REM در افراد بزرگسال حدود 20 تا 25 درصد از كل خواب را تشكيل مي‌دهد كه حدود 90 تا 120 دقيقه از خواب شبانه است. مقدار خواب REM در سنين مختلف متفاوت است. يك نوزاد طبق بررسي‌هاي متخصصان بيشتر از 80 درصد كل خوابش را در مرحله خواب REM است و رويا ديدن نيز در اين مرحله رخ مي‌دهد. برخي از مطالعات ديگر نيز نشان داده است كه اختلال خواب REM ممكن است نشانه زودهنگامي از زوال عقل يا پاركينسون باشد.
پروفسور فيليپ فروگوئل در كالج سلطنتي لندن در اين باره مي‌گويد: كنترل قند خون يكي از بي شمار فرآيندهايي است كه توسط ساعت بيولوژيك بدن تنظيم مي‌شود. ما در اين آزمايشات نسخه‌هاي بسيار نادر ژن MT2‌ را شناسايي كرديم كه تاثير بيشتري نسبت به نسخه‌هاي متداول‌تر و شايع‌تر آن دارند. هرچند هر يك از اين ژنهاي جهش يافته كمياب است اما از اين نظر كه در هر فردي تعداد زيادي از اين نسخه‌هاي كمياب در مولكول دي ان آ وجود دارند، شايع هستند. از سوي ديگر دكتر ياين فرام، رييس مركز مطالعات ديابت در انگليس متذكر شد: مطالعات ژنتيكي از اين نوع مفيد هستند چرا كه مي‌توانند به ما كمك كنند دريابيم چطور ساختار ژنتيكي يك فرد مي‌تواند روي خطر ابتلاي وي به ديابت نوع دوم تاثير بگذارد.

در يك آزمايش جديد معلوم شد داروهاي ديابت در بروز سرطان پانكراس (لوزالمعده) تاثير دوگانه دارند براي مثال داروي متفورمين حداقل در زنان احتمال ابتلا به اين سرطان را كاهش مي دهد در حالي كه ساير داروهاي ديابت با افزايش خطر بروز سرطان پانكراس مرتبط هستند. به گفته متخصصان؛ تفاوت‌ها در سابقه دارويي در بين افرادي كه به سرطان پانكراس مبتلا بوده يا نبوده‌اند بسيار اندك است و مشخص نيست كه چرا داروها ممكن است روي خطر احتمالي بروز سرطان در مردان و زنان به شيوه‌اي متفاوت تاثير بگذارند. دكتر پيتر بوتلر از متخصصان ديابت در دانشگاه كاليفرنيا دراين باره خاطرنشان كرد: نتيجه اين آزمايش جديد نيز تاييدي بر مطالعات قبلي است و نشان مي‌دهد كه متفورمين مي‌تواند خطر بروز سرطانهاي چندگانه را كاهش دهد.
سرطان پانكراس جزو سرطان‌هاي نسبتا نادر است اما در صورتي كه بروز كند سريع پيشرفت مي‌كند و اكثر مبتلايان به اين سرطان به ندرت بيشتر از دو سال پس از تشخيص اين بيماري زنده مي‌مانند. كارشناسان انستيتو ملي سرطان در آمريكا تخمين زده‌اند كه در سال جاري ميلادي حدود 44 هزار نفر در اين كشور به سرطان پانكراس مبتلا خواهند شد و حدود 38 هزار بيمار آمريكايي نيز بر اثر اين سرطان جان خود را از دست خواهند داد. به گزارش ايسنا، لوزالمعده غده صورتي ‌رنگي است که درست در پشت معده قرار گرفته است و سر آن در خم دوازدهه يعني اولين قسمت روده باريک قرار گرفته و تنه و دم آن تا نزديک طحال کشيده شده است. لوزالمعده پشت بسياري از اعضاي شکمي قرا گرفته و بنابراين دسترسي به آن مشکل است. لوزالمعده به دو فرآيند اصلي کمک مي‌کند كه شامل هضم غذا و تنظيم قند خون هستند. براي انجام اين فعاليت‌ها دو دسته از مواد شامل آنزيم‌هاي هضم‌ کننده و هورمون‌ها که شامل انسولين نيز هستند از اين غده ترشح مي‌شوند.

محققان استراليايي ارتباط مثبتي را ميان ديابت نوع 2 در مردان و افزايش قابل‌توجه خطر سرطان روده دريافته‌اند كه خود محركي است براي كنترل دقيق‌تر افراد مبتلا به ديابت. در اين مطالعه 1300 فرد مبتلا به ديابت نوع 2 مورد بررسي قرار گرفتند كه براي 17 سال تحت پيگيري قرار داشتند. در نهايت دريافتند كه مردان 55 تا 84 سال مبتلا به ديابت نوع 2، به احتمال 87 درصد بيشتر از جمعيت عادي به سرطان روده مبتلا مي‌شوند. البته اين محققان تاكيد مي‌كنند كه به انجام مطالعه‌هاي بيشتري در اين زمينه نياز است، زيرا شايد عوامل خطر مشترکي براي هر دوي اين شرايط وجود داشته باشد مانند چاقي كه مي‌تواند به‌طور مستقل باعث بروز ديابت و سرطان روده شود و شايد هم عاملي است همراه با ديابت كه بروز سرطان روده را تحريك مي‌كند. از سوي ديگر مطالعه ديگري از نروژ ديده شده كه خطر بروز ديابت نوع 2 با افزايش مصرف قهوه جوشيده و فيلتر شده كم مي‌شود، البته اين به اين معنا نيست كه يك فرد قهوه زيادي بنوشد، چون خود باعث رخداد ديگر مشكلات سلامتي خواهد شد.

برخي از داروهاي معمول در درمان آرتريت روماتوييد و پسوريازيس ممکن است در مبتلايان اين اختلالات اتوايميون، خطر ديابت را کاهش دهد. تحقيقات اخير نشان داده‌اند که گروه خاصي از داروي‌هاي ضدروماتوييد که مهارکنندگان فاكتور نكروزدهنده تومور (TNF) ناميده مي‌شوند و داروي ضدمالاريا (کلروکين)، مي‌توانند خطر ابتلا به ديابت را در اين بيماران به ترتيب 38 و 46 درصد کاهش دهند.
دکتر دانيل سولومون، سرپرست علوم باليني در بيمارستاني در بوستون مي‌گويد: «اگر فردي به آرتريت روماتوييد يا پسوريازيس مبتلا باشد، در معرض خطر ابتلا به ديابت است ولي برخي از داروهاي ضدروماتوييد ممکن است خطر ابتلاي وي به ديابت در آينده را کاهش دهند.» البته اين ادعا بر اساس يک مطالعه مشاهده‌اي انجام شده است و هنوز ارتباط علت و معلولي ميان مصرف اين داروها و کاهش خطر ديابت معلوم نيست. نتايج اين مطالعه در شماره اخير نشريه انجمن پزشکي آمريکا به چاپ رسيده است.
آمارهاي مورد استفاده در اين مقاله، از دو مطالعه باليني که يکي در کانادا و ديگري در ايالات متحده انجام شده‌اند، استخراج شده است. اين افراد به آرتريت روماتوييد يا پسوريازيس مبتلا بوده‌اند. حدود 10 درصد از مبتلايان به آرتريت روماتوييد و پسوريازيس به ديابت مبتلا مي‌شوند که اين ميزان شيوع بالاتر از جمعيت عادي جامعه است. جمعيت تحت بررسي، لااقل يک دارو براي کنترل بيماري خود مصرف مي‌کردند. اين بيماران به 4 گروه تقسيم شدند؛ دريافت‌کننده‌هاي مهارکنندگان فاكتور نكروزدهنده تومور با يا بدون داروهاي ديگر، دريافت‌کنندگان متوتروکسات بدون يک مهارکننده فاكتور نكروزدهنده تومور يا کلروکين، کلروکين بدون مهارکننده فاكتور نكروزدهنده تومور يا متوتروکسات، ساير داروهاي مصرفي براي اين بيماري‌ها بدون مهارکننده فاكتور نكروزدهنده تومور يا متوتروکسات يا کلروکين.
سولومون معتقد است دليل محافظ بودن اين داروها در برابر ديابت، مشخص نيست اما ممکن است با کاهش التهاب، باعث کاهش مقاومت به انسولين و ابتلا به ديابت شوند بنابراين درمان صحيح بيماري‌هاي التهابي ممکن است خطر ابتلا به ديابت در آينده را کاهش دهد. در جمعيت‌هاي با شيوع بالاي ديابت، برخي از داروها ممکن است باعث پيشگيري يا کندشدن روند پيشرفت ديابت شوند. از سويي ديگر، اين داروها گاهي عوارض جانبي متعددي دارند و گران‌قيمت هستند. به هر حال اطلاعات جديد در انتخاب رژيم درماني مناسب مبتلايان به بيماري‌هاي روماتيسمي، موثر است.

نتیجه تحقیقات دانشمندان فرانسوی و انگلیسی نشان می دهد كه اختلالات درخواب امكان ابتلای افراد را به دیابت نوع دو تشدید می كند. به گزارش ایرنا،اختلالات درخواب می تواند به عنوان یكی از عوامل موثر در بروز تغییرات در'ساعت بیولوژیكی' بدن،یكی ازعوامل اصلی در ابتلای افراد به این بیماری به حساب آید.
دكتر' فیلیپ فروگل' رییس گروه محققان انگلیسی فرانسوی دراین زمینه می گوید: تاكنون می دانستیم كه بد خوابی زمینه ساز افزایش خطر ابتلا به دیابت است اما علت ان را نمی دانستیم. وی افزود: نتایح تحقیقات این گروه مشترك نشان می دهد كه بدخوابی سبب تغییر در ژنها و اختلالات در' ساعت بیولوژیكی' بدن شده و این امرعامل بیش از 90 درصد دیابت های نوع دوم تشخیص داده شده است. این محقق فرانسوی اضافه كرد:این كشف سبب خواهد شد تا مخققان دارویی بتوانند بر روی ساخت دارویی كه بتواند به طور موثرتری با این بیماری مقابله كند، كاركنند. وی با اشاره به عملكرد خواب مفید و سالم بر روی غده هپپوفیز افزود: هورمون' ملاتونین' كه از غده هیپوفیز مغز ترشح می شود و به عنوان هورمون شب نیز معروف بوده كه در زمان خواب، نقش حمایت كننده ای را بازی می كندكه به همین منظور هورمون با ترشح خود در ساعت خواب،ساعت بیولوژیكی بدن را تنظیم می كند.
براساس این تحقیقات،كم خوابی و اختلالات خوابی سبب می شود كه هورمون ملاتونین ترشح نشود و خطر افزایش دیابت در افراد هفت برابر افزایش یابد. به گفته این محقق فرانسوی،كاهش ملاتونین می تواند با تجویز داروهایی كه بتواند ترشح این هورمون را تحریك كند صورت گیرد كه اكثر این داروها از خانواده داروهایی هستند كه برای مقابله با افسردگی مورد استفاده قرار می گیرند.
هم اكنون بیش از 300 میلیون نفر درجهان ازدیابت رنج می برند و در فرانسه نیز شمار مبتلایان به دیابت بیش از سه میلیون نفراست. اداره نظارت بر بهداشت فرانسه نیز درآخرین آمار خود اعلام كرده كه این تعداد نیز به دلیل رژیم های غذایی پرانرژی و پرچرب و همچنین عدم تحرك افراد در جامعه رو به افزایش است. دلایل ژنتیكی نیز ازدیگر عواملی ابتلا افراد به این بیماری عنوان شده است.

امروزه روش معمول براي تست قند خون استفاده از وسيله‌اي است كه براي اندازه گيري قند خون شما به يك قطره خونتان نياز دارد. پزشكان متوجه شده‌اند كه اشك چشم هم مي‌تواند همين اطلاعات را درباره مقدار قند خون در خود داشته باشد. بر همين اساس متخصصان در يك مطالعه جديد در تلاش هستند لنزهاي چشمي را تهيه كنند كه برروي آن يك حسگر گلوكز نصب مي‌شود. اين دستاورد اميدي تازه براي بيماران ديابتي است كه ناچار هستند هر روز چندين بار انگشت خود را با سوزن سوراخ كنند تا اين تست دردناك را انجام دهند. در حال حاضر متخصصان علوم پزشكي در دانشگاه واشنگتن تلاش مي‌كنند تا اين لنزهاي خاص و كارآمد را طراحي نمايند. آنها مي‌گويند تعامل آنزيم‌هاي خاص با مايع اشك با استفاده از الكترودهاي نصب شده روي اين لنزهاي تماسي قابل مشاهده خواهد بود. متخصصان مي‌گويند استفاده از اين لنزها افسانه نيست بلكه به زودي در دنياي واقعي در اختيار انسان‌ها قرار خواهد گرفت.

این کنفرانس در تاریخ ۶ اسفند ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه  در محل دانشکده پرستاری و مامایی کرمانشاه برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل مفهوم دیابت، علل ، علائم و انواع دیابت، دیابت در کودکان، روشهای تشخیص و درمان دیابت، عوارض دیابت، مراقبتهای پرستاری در دیابت، آموزش بیماران دیابتی و خانواده های آنها می باشد.

اطلاعات بیشتر

تحقیقات جدید نشان می دهد دیابت موجب می شود كاهش شنوایی در زنان با بالا رفتن سن افزایش یابد به ویژه اگر دیابت به خوبی با دارو كنترل نشود. بر اساس یافته های محققان بیمارستان هنری فورد در دتروید، زنان بین 60 تا 75 ساله مبتلا به دیابت كه بیماری خود را تحت كنترل دارند از شنوایی بهتری نسبت به زنانی قرار دارند كه دیابت خود را به خوبی كنترل نمی كنند. این بررسی نشان دهنده بدتر شدن شنوایی در تمامی زنان كمتر از 60 سال مبتلا به دیابت است حتی اگر بیماری خود را به خوبی كنترل كنند. براساس نتایج این بررسی، كاهش شنوایی مردان دیابتی با افزایش سن در مقایسه با زنان بسیار كمتر است. این كه میزان خاصی از شنوایی همزمان با افزایش سن و بروز پیری كاهش یابد، طبیعی است اما این كاهش شنوایی در بیماران مبتلا به دیابت تسهیل می شود به ویژه اگر میزان گلوكز خون با دارو یا رژیم غذایی كنترل نشود.

نمونه گیری دردناك از خون برای تشخیص دیابت به زودی به خاطره ها می پیوندد چرا كه دانشمندان یك ابزار زیستی ساخته اند كه می تواند غلظت گلوكز را در بزاق انسان اندازه گیری كند. این شیوه می تواند نیاز افراد دیابتی را به نمونه گیری از خون برای اندازه گیری میزان گلوكز از بین ببرد. این تراشه زیستی توسط محققان دانشگاه براون طراحی و ساخته شده است. در این تراشه از مداخله گرهای پلاسمونیك استفاده شده است و می تواند برای اندازه گیری گستره ای مواد زیستی و محیطی استفاده شود.  این شیوه از مزایای همگرایی نانوفناوری و پلاسمونیك سطحی كه واكنش الكترون ها و پروتون ها (نور) را بررسی می كند بهره مند شده است. مهندسان دانشگاه براون هزاران مداخله گر پلاسمونیكی را به یك تراشه زیستی كه به اندازه یك ناخن است اضافه و میزان غلظت مولكول های گلوكز را در آب روی این تراشه اندازه گیری كردند. نتایج نشان داد كه این تراشه زیستی می تواند میزان گلوكز را مشابه میزان یافت شده در بزاق انسان تشخیص دهد.
گلوكز در بزاق انسان حدود 100 برابر كمتر از خون غلظت دارد. این امر نشان می دهد كه این تراشه زیستی قابلیت بررسی مواد شیمیایی در غلظت های بسیار كم را نیز داراست. از این شیوه می توان برای تشخیص دیگر مواد شیمیایی نیز استفاده كرد. امكان تشخیص همزمان و یا موازی مواد شیمیایی با یك تراشه وجود دارد. برنامه بعدی مهندسان ساخت سنجنده های مناسبی برای گلوكز و دیگر مواد برای آزمایشهای بعدی این ابزار است. نتایج این تحقیقات در نشریه مجموعه مقالات نانو انجمن شیمی آمریكا منتشر شده است.

اخيرا کميته مشورتي اقدامات ايمن‌سازي (ACIP) در آمريکا قويا توصيه کرده که تمام ديابتي‌ها- خصوصا افراد زير 60 سال- بايد واکسيناسيون هپاتيت B را انجام دهند. داده‌هاي حاصل از مطالعات موجود نشان مي‌دهند که خطر ابتلا به هپاتيت B در افراد ديابتي زير 60 سال، دو برابر جمعيت افراد بدون ديابت است. اين در حالي است که فقط 17 درصد افراد ديابتي در آمريکا واکسيناسيون کامل عليه اين ويروس را انجام داده‌اند.

شرکت دارويي پاکسل اعلام کرده که داروي جديدش به نام ايمگليمين که به صورت کمکي در کنار متفورمين براي مبتلايان به ديابت نوع دو به کار مي‌رود، کارآمدي مناسبي از خود نشان داده است.  ايمگليمين که کارآزمايي‌هاي فاز 2 را هم با موفقيت پشت‌سر گذاشته، قرار است در صورت تاييد توسط FDA در بيماراني به کار رود که تک‌درماني با متفورمين در آن‌ها قادر به کنترل مناسب قند خون نبوده است.

يک پژوهش جديد در آمريکا با بررسي اختلالات ژنتيکي و بيوشيميايي همراه با اوتيسم، نشان داده که اين بيماري با ديابت نوع دو همراهي دارد. شيوع هر دوي اين بيماري‌ها در جهان در حال افزايش است و حالا اين مطالعه مي‌گويد که مکانيسم زمينه‌اي اين دو بيماري مشابه است؛ به اين معنا که در اوتيسم هم نوعي اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولين وجود دارد. در اين پژوهش 4 ژن براي اوتيسم پيدا شده که همگي داراي نقش کليدي در مسيرهاي تاثير انسولين بر بافت‌هاي بدن هستند. همچنين در اين مطالعه مشخص شده که مهم‌ترين عامل خطر مادري براي اوتيسم، ديابت بارداري است. اگر نظريه اين پژوهشگران درست باشد، استفاده از رژيم غذايي کم‌کربوهيدرات در کودکان اوتيستيک باعث بهبود علايم خواهد شد. به گزارش CDC شيوع اختلالات طيف اوتيسم در کودکان آمريکايي 9/0 درصد است.

محققان دانشگاه هاروارد و بیمارستان کودکان بوستون نوعی روش نانو درمانی تزریقی هوشمند راتوسعه داده اند که می تواند انتقال انتخابی دارو به سلول های لوزالمعده را برنامه ریزی کند.اگرچه این فناوری نانو به بررسی قابل توجهی قبل از اینکه برای استفاده بالینی آماده شود نیاز دارد ،اما به طور بالقوه می تواند با افزایش اثر بخشی درمانی و کاهش عوارض جانبی ، درمان دیابت نوع I را بهبود بخشد. به گزارش بنیان به نقل از medical xpress؛ این روش می تواند اثر بخشی داروها را درمطالعات آزمایشگاهی تا 200  برابر، بر اساس توانایی این نانومواد درمحافظت از داروها دربرابرتخریب و تمرکز آنها در بافت های هدف کلیدی ، مانند مناطقی از لوزالمعده که حاوی سلول های تولیدکننده انسولین است افزایش دهد. این افزایش قابل توجه در اثربخشی نیز بدان معنی است که مقادیر کمتری از داروها برای درمان مورد نیاز خواهد بود که در نتیجه احتمال عوارض جانبی سمی آن و همچنین هزینه های درمانی بطور قابل توجهی کاهش می یابد.
دیابت نوع I که اغلب ، کودکان و بزرگسالان جوان را مبتلا می کند ، یک بیماری ناتوان کننده است که در آن سیستم ایمنی بدن تدریجا سلول ها یی را که در لوزالمعده انسولین تولید می کنند را ازبین می برد. با توجه به تحقیقات سازمان دیابت نوجوانی ،بیش از3 میلیون آمریکایی به این بیماری مبتلا و حدود 30،000 مورد جدید هر ساله تشخیص داده می شود.
دیابت نوع I می تواند منجر به عوارض جسمی جدی مانند نارسایی کلیه و کوری شود و با دقت 90 درصد قابل پیش بینی است. اما مداخلات درمانی برای افراد پر خطربه دلیل عوارض جانبی شدیدی که بسیاری از درمانهای سیستمیک تولید می کنند محدود شده است. Ingber گفت : "عواقب ناشی از دیابت نوع I هم درافرادی که با این بیماری زندگی می کنند و هم بر روی اقتصاد به دلیل هزینه های درمان آن بسیار زیاد است، ما امیدواریم که که نانودرمانی قابل برنامه ریزی که ما ابداع کرده ایم تاثیر مثبت عمده ای بر زندگی مردم در آینده داشته باشد. " 

پس از اختلاف نظرهاي فراوان، بالاخره يک مطالعه‌ قدرتمند جديد نشان داده که بالا بودن سطح ادراري بيس‌فنول A با افزايش خطر ديابت همراه است. اين مطالعه با پيگيري 4000 آمريکايي بين سال‌هاي 8-2003 حاکي از آن بوده که سطوح ادراري بالاتر از 2/4 نانوگرم در ميلي‌ليتر اين ماده با شانس 13 درصدي ابتلا به ديابت (در مقايسه با شانس 8 درصدي براي سطوح پايين‌تر از 1/1 نانوگرم در ميلي‌ليتر) همراهي دارد. بيس‌فنول A معروف به BPA ماده‌اي شيميايي است که در ساخت ظروف و محفظه‌هاي پلاستيکي محکم و معروف‌تر از همه، در آستر داخلي قوطي‌هاي فلزي نوشابه به کار مي‌رود. بر اساس مطالعات حيواني، BPA مي‌تواند باعث ايجاد بعضي سرطان‌ها، بيماري قلبي و اختلالات تکامل مغزي در بچه‌هاي حيوانات شود. يک مطالعه قديمي‌تر در آمريکا نشان داده که اين ماده در خون 95 مردم اين کشور قابل شناسايي است.

نتایج یك مطالعه نشان می دهد كه داروهای كاهش دهنده چربی مانند استاتین با افزایش خطر ابتلا به دیابت در زنان میانسال و سالخورده ارتباط دارد. به گزارش رویترز هلث، نتایج این مطالعه نشان می دهد كه در میان هزاران زن مورد مطالعه خطر ابتلا به دیابت در آنهایی كه در آغاز این مطالعه یعنی شش تا هفت سال پیش هر نوعی از استاتین مصرف كرده بودند حدود 50 درصد بیشتر از افرادی بود كه استاتین نمی خوردند. 'یونشنگ ما' از دانشكده پزشكی دانشگاه ماساچوست و همكارانش گفتند: مصرف داروی استاتین در زنانی كه یائسه شده اند با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه است. محققان در این مطالعه از اطلاعات طرح سلامت زنان شامل بیش از 150 هزار زن سالم و بدون دیابت كه در دهه های سنی 50، 60 و 70 سالگی بودند ، استفاده كردند. علاوه بر این به برخی از این زنان توصیه شد كه رژیم غذایی خود را تغییر دهند و یا هر روز هورمون درمانی و یا ویتامین مصرف كنند. این در حالی است به سایر زنان چیزی در مورد تغییر شیوه زندگی و رژیم غذایی شان گفته نشد.
در آغاز این مطالعه كه در اواسط سال 1990 آغاز شد ، زنان پرسشنامه های سلامتی در مورد مصرف استاتین و نیز پرسش هایی در مورد خطر ابتلا به دیابت مانند وزن و سطح فعالیت پر كردند. محققان زنان مورد مطالعه را به طور متوسط برای شش تا هفت سال مورد نظارت و پیگیری قرار دادند. در مجموع بیش از 10 هزار و 200 نفر از این زنان به دیابت مبتلا شدند . در این میان از هر 14 زنی كه گزارش داده بودند نوعی از داروی استاتین را مصرف می كنند، یك نفر آنها به دیابت مبتلا شده بود كه به این ترتیب خطر ابتلا به دیابت در این افراد 48 درصد بیشتر از افرادی بود كه استاتین مصرف نمی كردند. این در حالی است كه مطالعاتی كه پیش از این بر روی مردان انجام شده بود ، نشان داد كه خطر ابتلا به دیابت در مردانی كه استاتین مصرف می كردند تنها 10 تا 12 درصد افزایش می یابد. به گفته محققان، علت افزایش خطر ابتلا به دیابت در زنانی كه استاتین مصرف می كنند شاید به این دلیل است كه این دارو بر روی ماهیچه ها و یا كبد اثر می گذارد و موجب می شود كه بدن نسبت به معمول قند بیشتری بسازد و یا استاتین موجب شود كه مصرف كنندگان آن كمتر ورزش كنند. نتایج این تحقیق در نشریه Annals of Internal Medicine منتشر شده است.

محققان در حال ارایه لنزهای تماسی الكترونیكی مجهز به حسگر گلوكز هستند كه می تواند میزان قند خون را مشخص كند. به گزارش گیزمگ ، این طرح ابتكاری توسط موسسه تحقیقاتی شركت مایكروسافت و دانشگاه واشنگتن ارایه شده است. این طرح می تواند كمك بزرگی برای افراد مبتلا به دیابت نوع یك باشد كه باید روزانه چند بار میزان قند خون خود را بررسی كنند. اگرچه اشك چشم می تواند میزان قند خون را نشان دهد اما نمونه برداری از آن كار بسیار دشواری است. لنز تماسی طراحی شده برای بررسی آنزیم های گلوكز دراشك چشم می تواند این مشكل را رفع كند. اكنون پژوهشگران كاوشگرهای نانو ساختارهای اوپتیكی را در لنزهای هیدروژنی قرار داده و به موفقیت هایی دست یافته اند.این اندازه گیری به واسطه بررسی تغییرات ایجاد شده در الكترودهای زیستی موجود در لنزهای تماسی انجام می شود.

پزشكان در يك آزمايش جديد متوجه شدند مصرف داروهاي كاهش دهنده كلسترول موسوم به استاتين‌ها مي‌تواند در برخي افراد احتمال ابتلا به ديابت نوع دوم را افزايش دهد. به گزارش ايسنا، شواهد پزشكي نشان مي‌دهد خطر ابتلا به اين بيماري در زنان مسن‌تري كه از انواع مختلف استاتين استفاده مي‌كنند اندكي بيشتر مي‌شود. اين در حالي است كه متخصصان تاكيد دارند افراد نيازمند به داروهاي استاتين به دليل اينكه در معرض خطر بالاي حمله قلبي هستند هرگز نبايد مصرف اين داروها را ترك كنند. به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، دكتر استون نيسن، رييس بخش كارديولوژي در كلينيك كليولند در اين رابطه متذكر شد: ما نگران هستيم كه مزاياي مصرف استاتين‌ها در افرادي كه به اين داروها نياز دارند قرباني اين يافته اخير شود. از سوي ديگر دكتر «يون شنگ ما» از متخصصان مركز پزشكي دانشگاه ماساچوست كه سرپرستي اين مطالعه را بر عهده داشته يادآور شد: ما نبايد به داروي استاتين به عنوان يك قرص جادويي نگاه كنيم. تمام داروها عوارض جانبي دارند كه توجه به آن تصميم گيري براي انتخاب يك گزينه بهتر حائز اهميت است.

کارخانه ماشين‌سازي فورد در همکاري با شرکت تجهيزات پزشکي مدترونيک موفق به ساخت وسيله‌اي شده که مي‌تواند قند خون بيماران را هنگام رانندگي کنترل و در صورت خطرناک بودن وضعيت رانندگان به آنها هشدار دهد. اين وسيله فقط مي‌تواند هيپوگليسمي را گزارش کند. سازندگان آن معتقدند هيپوگليسمي وضعيتي است که اگر هنگام رانندگي ايجاد شود، باعث بروز دوبيني، سبکي سر و گيجي مي‌شود و بسيار خطرناک است. اين وسيله با ايجاد علايم هشدار مي‌تواند از حوادث رانندگي در رانندگان مبتلا به ديابت پيشگيري کند.

نتايج يك مطالعه جديد در آمريكا نشان داده است آلودگي هوا با بروز بيماري ديابت ارتباط دارد. اين مطالعه كه روي گروهي از زنان آمريكايي آفريقايي تبار انجام گرفته نشان مي‌هد آلودگي هوا خطر ابتلا به ديابت و فشار خون بالا را افزايش مي‌دهد. به گزارش روزنامه اكسپرس، پاتريشيا كوگان متخصص دانشكده بهداشت عمومي دانشگاه بوستون و مركز همه گيرشناسي اسلون در آمريكا در اين باره مي‌گويد: در مطالعات قبلي رابطه بين آلودگي هوا و افزايش خطر ابتلا به امراض قلبي و عروقي به خوبي آشكار شده است اما در اين بررسي جديد معلوم شد كه آلودگي هوا درعين حال مي‌تواند موجب بالا رفتن فشار خون و نيز افزايش خطر بروز ديابت شود. اين يافته حاصل آزمايشات بلندمدت روي 4000 شركت كننده است و شرح كامل آن در مجله گردش خون به چاپ رسيده است.

جوانان مبتلا به دیابت نوع یك زمان زیادی طول می كشد تا به یك خواب خوب شبانه فرو روند و این امر كنترل قند خون آنان را بدتر می كند. 'میشل پرفكت' محقق اصلی این مطالعه از دانشگاه 'آریزونا' در 'توكسون'، بهداشت خواب 50كودك 10 تا 16 ساله مبتلا به دیابت نوع یك را بررسی كرد. به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، این مطالعه كه در مجله' خواب '( Sleep) منتشر شده است نشان داد: افراد مورد مطالعه نسبت به جوانان بدون دیابت، زمان بیشتری را در مرحله سبك تر خواب سپری می كنند. پرفكت در بیانیه ای اعلام كرد: بسیاری از جوانان مبتلا به دیابت برای حفظ كنترل قند خون خود مشكل دارند. وی افزود: ما متوجه شده ایم كه این موضوع می تواند به دلیل ناهنجاری های خواب از جمله خواب آلودگی روزانه، خواب سبك و آپنه خواب باشد كه تمامی این موارد كنترل مناسب قند خون را مشكل تر می سازد. پرفكت و همكارانش دریافتند كه تقریبا یك سوم از جوانان این مطالعه بدون در نظر گرفتن وزنشان به آپنه خواب مبتلا بودند. (آپنه خواب با دیابت نوع دو ارتباط دارد). وی افزود: مشكلات خواب با پایین آمدن نمرات درسی، عملكرد ضعیف در آزمون های استاندارد، كیفیت ضعیف زندگی و بروز ناهنجاری هایی در رفتار روزانه ارتباط دارد. وی خاطر نشان كرد: از طرف دیگر با توجه به این كه خواب یك رفتار بهداشتی بالقوه قابل اصلاح است ، یك فرد حرفه ای واجد شرایط می تواند به این كودكان كمك كند تا خواب شبانه بهتری داشته باشند.

پزشكان در دو مطالعه مختلف نشان داده‌اند تشخيص سرطان روده بزرگ در بيماراني كه مبتلا به چاقي يا ديابت هستند معمولا به درستي صورت نمي‌گيرد كه در نتيجه آن، بيماران مبتلا به سرطان روده - راست روده، بيشتر با خطر مرگ مواجه مي‌شوند. به گزارش ايسنا، در اين مطالعات تاثير شاخص توده بدني و تشخيص ديابت نوع دوم روي احتمال زنده ماندن بيماران پس از تشخيص سرطان روده بزرگ مورد ارزيابي دقيق انجام گرفت و معلوم شد كه هر دو فاكتور در كاهش شانس زنده ماندن و افزايش خطر مرگ اين بيماران نقش دارند.
به گزارش سايت اينترنتي فود كانسومر، در يكي از اين مطالعات معلوم شد كه خطر مرگ مبتلايان به سرطان روده در بيماراني كه داراي اضافه وزن هستند در مقايسه با بيماراني كه وزن طبيعي دارند، 30 درصد بيشتر است. در بيماران چاق خطر مرگ ناشي از بيماري قلبي 68 درصد و احتمال مرگ ناشي از سرطان روده - راست روده 35 درصد بالاتر است. پزشكان آمريكايي مي‌گويند: سرطان روده - راست روده كه سالانه بيش از 101 هزار نفر را در اين كشور مبتلا مي‌سازد و جان 50 هزار نفر را نيز در سال مي‌گيرد در بسياري از موارد قابل پيشگيري است. خوردن حجم زيادي از فيبر خوراكي و نيز كاهش مصرف گوشت از اقدامات مهم در كاهش خطر بروز اين سرطان هستند.
براساس اين گزارش، نشانه‌هاي اين سرطان شامل اسهال، يبوست يا هر تغييري که در عادت دفع روزمره به وجود آمده و بعد از چند هفته به حالت اوليه برنگردد، وجود خون در مدفوع يا مدفوع خيلي تيره رنگ، کم خوني غيرقابل توجيه، درد شکمي، انسداد روده‌اي،‌ کاهش وزن بدون دليل موجه و خستگي مداوم هستند. نکته مهم اين است که بيشتر سرطانهاي روده، نشانه‌اي ندارند و معمولا وجود خون در مدفوع اولين علامت است که اغلب با چشم غيرمسلح قابل رويت نبوده و با آزمايش‌هاي ميکروسکوپي تشخيص داده مي‌شود. ارزيابي اين مطالعات در مجله اونكولوژي باليني تشريح شده است.

پزشكان در يك بررسي جديد آنزيم خاصي را در بدن انسان شناسايي كردند كه مي توان از آن براي مقابله با چاقي و ديابت كمك گرفت. به گزارش ايسنا، در اين بررسي پزشكان متوجه شدند كه اگر بافت چربي گروهي از موش‌هاي آزمايشگاهي را در تماس با اين آنزيم خاص انساني قرار دهند. مي‌توانند به طور آگاهانه افزايش وزن را در اين موش‌ها كنترل كنند، متابوليسم و سوخت و ساز بدن آنها را بهبود ببخشند و هم چنين به عملكرد مناسب انسوليني در بدن اين موش‌ها كمك كنند. خبرگزاري شينهوا در گزارشي در اين باره آورده است: هاي يان شو، استاديار پزشكي در دانشكده پزشكي وارن آلپرت در دانشگاه براون به همراه دستيارانش در اين آزمايشات نشان دادند كه اين آنزيم تاثير فوق العاده روي سوخت و ساز چربي در بدن دارد. اين مطالعه هم چنين مشخص كرد كه تاثير آنزيم فوق روي كنترل وزن در موش‌هاي نر و ماده يكسان است. اين يافته در نشريه «غدد درون ريزشناسي» ارائه شده است.

این سمپوزیوم در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۹۰ توسط پژوهشکده غدد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی  در محل پژوهشکده برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل اپيدميولوژی ديابت در جهان و ايران، روشهای جديد درمان( 1- داروها2- انسولين ها و روشهای تزريق ، پيوند)، پمپ درمانی مبتنی بر شواهد، Insulin Pump Therapy indications، Case Presentation Insulin    Pump Therapy&CGM می باشد.

اطلاعات بیشتر