پزشکی بالینی

نتايج يك مطالعه كه به تازگي انجام شده است، نشان مي دهد كه با مصرف غذاهاي سرشار از امگا ۳ مي توان از شبكيه چشم محافظت و از نابينايي در دوران سالخوردگي پيشگيري كرد. مصرف غذاهاي حاوي امگا ۳ ميزان سيالي بودن ديواره سلول هاي شبكيه چشم را افزايش مي دهد كه با افزايش ميزان سيالي بودن اين سلول ها مي توان با بيماري هاي چشمي مقابله كرد. محققان با انجام اين مطالعه متوجه شدند كه كارآيي سلول هاي شبكيه بر اساس ميزان سيالي بودن غشاي سلولي تنظيم مي شود. كاهش ميزان سيالي بودن غشا بر انتشار و چرخش پروتئين ها تاثير مي گذارد و مولكول هاي ديگر نيز در انتشار از غشا، دچار مشكل مي شوند.
به گفته محققان، در اين بين امگا ۳ موجود در روغن ماهي، به سيالي شدن هرچه بيشتر غشاي سلول هاي شبيكه كمك مي كند و بر اساس نتايج اين مطالعه مي توان با مصرف روغن ماهي از بيماري هاي چشمي و نابينايي در دوران سالخوردگي جلوگيري كرد. آنها خاطرنشان كردند: روغن امگا ۳ و همچنين روغن گياهي به افزايش قدرت بينايي كمك مي كند و خطر رتينوپاتي (اختلالاتي كه موجب آسيب به شبكيه چشم مي شود) و نابينايي را كاهش مي دهد. روغن گردو، مغز گردو، روغن كلزا و ماهي هاي چرب (ماهي آزاد، ساردين، ماهي كولي، شاه ماهي، ماهي ماركو از جمله مواد غذايي هستند كه بيشترين ميزان امگا ۳ را در خود دارند.. نتايج اين مطالعه در نشريه Physiology and Pharmacology چاپ كانادا منتشر شده است. برای مشاهده متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید.  

تیمی از متخصصان بهداشت چشم برنامه گوشی هوشمندی طراحی کرده‌اند که به تشخیص آب‌مروارید و دیگر بیماری‌های چشمی در مناطق دورافتاده کمک می‌کند. ابداع جدید که PEEK (کیت قابل‌حمل معاینه چشم) نام گرفته، ابزار تشخیص بینایی برنامه‌محور را با گوشی هوشمند قابل‌حمل ترکیب می‌کند. محققان مدرسه بهداشت و پزشکی حاره‌یی لندن این نوآوری را ارائه داده‌اند. برنامه جدید مبتنی بر نرم‌افزار مکانیابی و نقشه‌برداری است و سیستم چشم‌پزشکی کاملی را به کاربر ارائه می‌دهد.
با در اختیار داشتن این برنامه در یک گوشی‌هوشمند اصلاح‌شده و دوربین آن، پزشکان سیار می‌توانند میزان آب مروارید و سایر بیماری‌های چشمی را ارزیابی کنند. در آزمایش‌های در حال انجام در کنیا، دوربین این گوشی، تصویری از چشم را همراه با مکان بیمار تهیه کرده و آن را به بیمارستان چشم Moorfields در لندن ارسال می‌کند؛ در آنجا تصویر ارسالی به طور کامل بررسی می‌شود. پس از انجام بررسی‌ها، تیم علمی حاضر در کنیا می‌تواند با استفاده از گوگل‌مپ و ارزیابی بهترین مکان، یک مرکز درمان محلی را دایر کند. 
با داشتن ابزار معاینه‌های چشم شامل معاینه دقت بینایی مسافت دور، گوشی هوشمند 300 پوندی قادر است معاینه‌هایی که معمولا نیازمند بیش از 10 هزار پوند هزینه هستند را انجام دهد. گرچه فناوری جدید هنوز در کنیا در مرحله آزمایشی است، با معاینه پنج هزار نفر از طریق آن، حدود هزار نفر درمان شد‌ه‌اند که در غیر این صورت، این افراد بینایی خود را از دست می‌دادند. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده که 285 میلیون نفر در سراسر جهان دارای مشکلات چشم هستند که از هر پنج مورد، چهار مورد آن قابل درمان است. سیستم PEEK می‌تواند تعداد این افراد را به طور قابل‌توجهی کاهش دهد.

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) چشم بيونيکي را متشکل از دو بخش بيروني و دروني تاييد کرد. بخش بيروني يک دوربين ويديويي کوچک و يک کامپيوتر است که روي عينک آفتابي سوار شده و روي سر قرار مي‌گيرد. بخش دروني هم يک شبکيه مصنوعي است که به صورت ايمپلنت درون چشم قرار داده مي‌شود. آنگاه تصاوير دريافتي دوربين ويديويي توسط کامپيوتر ترجمه شده و به صورت بي‌سيم براي شبکيه مصنوعي ارسال مي‌شوند. اين ابزار «سيستم پروتز شبکيه‌اي آرگوس 2» نام داشته و توسط يک شرکت توليد ابزار پزشکي کاليفرنيايي ساخته شده است. اين سيستم تنها براي بيماراني مورد استفاده قرار مي‌گيرد که دچار بيماري ژنتيکي نادري به نام retinitis pigmentsa شده‌اند. اين بيماري يک ناتواني بسيار نادر ژنتيکي است که باعث آسيب به سلول‌هاي حساس به نور مي‌شود که يک خط را درون شبکيه چشم تشکيل مي‌دهند. البته آرگوس ? امکان ديد واضح و شفافي را براي بيماران فراهم نمي‌آورد، بلکه آنها تنها حرکات و اشکال را تشخيص خواهند داد. اين ابزار هنوز از نظر ميزان اطلاعات ارسالي و همچنين کارايي داده‌هاي تهيه شده براي شبکيه مصنوعي محدوديت‌هاي فراواني دارد. اما اکنون ديگر مي‌تواند از حالت آزمايشگاهي خارج شده و با اين تاييديه به صورت عمومي توسط بيماران مورد استفاده قرار گيرد.

دانشمندان مي‌گويند توانسته‌اند به کمک کشت سلول‌هاي بنيادي نابينايي تعدادي موش آزمايشگاهي را درمان کنند. در همين ارتباط خبرگزاري فرانسه از انجام آزمايشي جديد خبر داده که «پيشرفتي حائز اهميت در درمان اختلال شبکيه چشم» توصيف شده است.  بر اساس اين گزارش،‌ دانشمندان بريتانيايي با بهره‌گيري از سلول‌هاي بنيادي که از جنين موش‌ها گرفته شده بودند، موفق شدند محيطي را براي کشت سلول‌هاي دريافت کننده نور آماده کنند. به اين ترتيب، بُن‌ياخته‌ها پس از طي مرحله کشت به سلول‌هاي نارس دريافت کننده نور در شبکيه تبديل شدند. در مرحله بعد حدود ۲۰۰ هزار سلول گيرنده نور- که به شيوه بالا پرورش يافتند- به درون شبکيه موش‌هاي نابينا تزريق شدند، روشي که به زودي جواب داد و پژوهشگران جذب تدريجي اين ياخته‌هاي نورس را در ميان ديگر سلول‌هاي بافت فوق مشاهده کردند که در نتيجه موجب بازيابي بينايي موش‌ها شد. گروه پژوهشگران براي اطمينان از بازگشت قوه بينايي موش‌ها، اين جوندگان کوچک را در مارپيچ‌هايي آبي قرار داده و با بررسي واکنش آنها به نور، بينايي اين موجودات را مورد سنجش قرار دادند. شوراي تحقيقات پزشکي بريتانيا نيز بر پايه يافته‌هاي آزمايش ياد شده در بيانيه‌اي مطبوعاتي اعلام کرد که سلول‌هاي بنيادي «مي‌توانند در آينده به عنوان منبعي نامحدود براي درمان نارسايي‌هاي سلول‌هاي دريافت کننده نور و روشي براي درمان نابينايي در انسان‌ها در عمل‌هاي پيوند شبکيه به کار گرفته شوند.» از آنجايي که دانشمندان اميدوارند به زودي بتوان سلول‌هاي بنيادي را به عنوان جايگزين بافت‌هاي آسيبديده ناشي از بيماري يا حوادث مختلف کشت داد و پيوند زد، ميزان علاقه و سرمايه‌گذاري در اين بخش به ميزان قابل‌توجهي افزايش يافته است. اما به رغم افزايش اقبال به روش کشت بُن‌ياخته، موانع بزرگي همچنان بر سر راه استفاده عمده از شيوه ياد شده وجود دارد. يکي از اين موارد تبديل ماهيت سلول‌هاي بنيادي و هدايت آنها به پذيرش پرورش کنترل يافته و تبديل شدن به ياخته‌هاي ويژه بافت‌هاي مختلف است، شرايطي که در صورت عدم تحقق آن، سلول‌ها سرطاني شده و بي‌استفاده خواهند ماند.
رابين علي، يکي از محققان موسسه چشم پزشکي دانشگاه کالج لندن و بيمارستان تخصصي چشم «مورفيلدز»مي‌گويد: «در واقع اهميت آزمايش اخير در بازگشت بينايي به موش‌ها نيز از همين جهت بوده است.» اما پژوهش جديد از آن جهت متمايز از نمونه‌هاي مشابه پيش از خود است که تمامي سلول‌هاي پيوندي به کار گرفته شده در آن در محيط آزمايشگاه کشت داده شده و از ديگر حيوانات گرفته نشده است. در اين آزمايش از روشي جديد- که نخستين بار در کشور ژاپن ابداع شد- استفاده شد که شکل شبکيه را بازسازي مي‌کند. رابين علي توضيح مي‌دهد که «در سال‌هاي اخير، دانشمندان توانايي خوبي در کار با سلول‌هاي بنيادي و هدايت آنها به تبديل شدن به انواع مختلف بافت‌ها و ياخته‌هاي بزرگسالان کسب کرده‌اند.»

دانشمندان انگليسي اعلام كردند سلول هاي بنيادي جنيني مي توانند به گيرنده هاي تصويري تبديل و در سلول هاي شبكيه چشم ادغام شوند و بدين ترتيب به درمان كاهش بينايي فرد كمك كنند. محققان دانشگاه كالج لندن گزارش دادند كه آنها با استفاده از سلول هاي بنيادي جنيني به توليد گيرنده هاي تصويري ميله مانند موفق شدند و آنها را به شبكيه چشم موش پيوند زدند.
نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه سلول هاي بنيادي جنيني روزي مي توانند به عنوان درمان كننده بيماري هاي چشمي استفاده شوند و مي توان اين سلول ها را براي درمان بيماري هايي مانند رتينيت پيگمنتوزا، دژنراسيون ماكولا و ساير بيماري هاي وخيم چشمي كه موجب از دست دادن بينايي مي شوند، به كار برد.
اين محققان روش جديدي ابداع كرده اند كه با استفاده از آن سلول هاي بنيادي جنيني در حال رشد به سلول هاي چشمي نابالغ تبديل مي شوند و اين سلول ها خود را به ساختارهاي سه بعدي مشابه ساختارهايي كه در شبكيه در حال رشد ديده مي شود، تبديل مي كنند. محققان اين ساختارهاي سه بعدي را در محيط آزمايشگاهي به شبكيه چشم موش پيوند زدند. آنها با سلول هاي طبيعي چشم ادغام شدند و اتصالات سيناپسي تشكيل دادند. 
درحالي كه هنوز سال ها زمان لازم است تا اين فناوري در آزمايش بر روي انسان استفاده شود، هم اكنون محققان در ژاپن براي درمان بيماري ماكولاي چشم آزمايش هاي باليني بر روي سلول هاي بنيادي جنيني انجام مي دهند. محققان مي گويند به زودي يك منبع جايگزين سلول هاي بنيادي به نام سلول هاي بنيادي چند كاره به عنوان درماني براي بيماري هاي چشم مورد استفاده قرار مي گيرد. نتيجه اين مطالعه درنشريه Nature Biotechnology منتشر شده است.

یک محقق استرالیایی پس از 30 سال مطالعه، موفق شد قدمت چشمان انسان را تخمین بزند. چشم یکی از ارزشمندترین اندام‌های بدن است، با این حال منشا آن‌ همواره برای دانشمندان معما بوده است. پروفسور ترور لمب از مرکز بینایی و دانشگاه ملی استرالیا، بیش از 30 سال از عمر حرفه‌یی خود را به بررسی رموز این اندام حیاتی اختصاص داده است. 
تحقیقات این دانشمند نشان می‌دهد منشا بینایی به بیش از 700 میلیون سال پیش باز‌می‌گردد و این درست زمانی بوده که فقط حیوانات آمیب‌مانند مانند تک‌سولی‌ها، جلبک‌ها، مرجان‌ها و باکتری‌ها بر روی زمین ساکن بوده‌اند. در این هنگام، نخستین موادشیمیایی حساس به نور موسوم به opsins ظاهر شدند و توسط تعدادی از ارگانیسم‌ها به روش‌های ابتدایی برای حس‌کردن روز با استفاده از نور به کار می‌رفت.
به گفته لمب، سلول‌های باستانی از پیش دارای اجزای سیگنالینگ‌ بودند که مواد شیمیایی را در محیطشان حس می‌کردند و ظهور opsins به آن‌ها امکان حس‌کردن نور را می‌داد. اما این حیوانات ریز بودند و از هیچ سیستم عصبی برای پردازش سیگنال‌های دریافتی از حسگرهای نوری برخوردار نبودند. طی 200 میلیون سال بعد، این سلول‌های کوچک حساس به نور و opsinهایشان به تدریج در شناسایی نور بهتر عمل کردند. آن‌ها، حساس‌تر، سریع‌تر و قابل‌اعتمادتر شده بودند، تا این که حدود 500 میلیون سال پیش تقریبا به سلول‌های مخروطی موجود در چشمان امروزی بشر شباهت پیدا کردند.
نخستین چشمان واقعی که شامل توده‌های سلول‌های حس‌کننده نور بودند، حدود 500 میلیون سال پیش در دوران کامبرین ظاهر شدند و جهش بزرگی را در سیر تکاملی صورت دادند. به طور مثال، Anomalocaris که شکارچی‌ای به طول یک متر بود، دارای چشمانی بود که به او امکان می‌داد هنگام شنا در دریاهای باستان طعمه‌اش را شناسایی کند. این حیوان که از مدل چشم حشره با تعداد فراوان سطح کوچک بهره می‌برد، دارای 16 هزار سطح مجهز به سلول‌های بینایی در هر چشم بود. 
چشم انسان که کره‌ای منفرد و دارای میلیون‌ها گیرنده نوری است، نخست بین 500 تا 600 میلیون سال پیش شروع به ظهور کرد. این لحظه‌ای حیاتی برای سیستم بصری انسان به شمار می‌آمد. مارماهی‌ها نیز که 500 میلیون سال پیش ظاهر شدند دارای یک جفت چشم به سبک دوربین بودند که به چشمان انسان شباهت داشت. این‌ موجودات پیشگامان چشم مهره‌داران هستند که از جد ماهی انسان‌ها به ارث برده شده است؛ بنابراین، می‌توان مدعی شد که ظهور چشم مهره‌داران دست کم 500 میلیون سال پیش بوده و گرچه سیستم‌های سیگنالینگ و حسگرهای آن بسیار به سیستم‌های حشرات و دیگر غیر‌مهره‌داران شباهت دارد، سامانه نوری مهره‌داران کاملا مستقل از چشم حشره با سطوح فراوانش، تکامل یافت.
چشمان جفت نیز اول بار در حیواناتی ظاهر شده بودند که دانشمندان چینی در صخره‌ای که 500 میلیون سال قدمت دارد، پیدا کردند. از آن زمان به بعد، طرح پایه چشم مهره‌داران بیشتر رواج یافت و توسط ماهی‌ها، دوزیستان، خزندگان، پرندگان، پستانداران و در نهایت انسان‌ها به کار رفت.

پژوهش محققان انگلیسی نشان می‌دهد که حساسیت به درد و تحمل آن با علایم بیماری خشکی (DED) چشم مرتبط است. دکتر "جل ویهف" از دانشگاه کینگز لندن و همکارانش برای کشف نقش احتمالی حساسیت به درد در بیماران مبتلا به علائم (DED)، هزار و 622 دوقلوی مونث 20 تا 83 را مورد مطالعه‌ای مقطعی قرار دادند. پرسشنامه‌های شاخص بیماری سطحی چشم (OSDI) توسط زیرمجموعه‌ای از 689 زن تکمیل شد. تست حسی کمی نیز برای ارزیابی حساسیت و تحمل درد نیز انجام شد. محققان دریافتند که 27 درصد از شرکت‌کنندگان این تحقیق به عنوان مبتلایان به (DED) گروه بندی شدند. پس از بررسی نتایج مشخص شد که حساسیت درد بالا و تحمل پایین درد با علائم (DED) مرتبط است. نویسندگان این تحقیق می‌گویند که کنترل علائم (DED) پیچیده است و پزشکان باید علاوه بر درمان این شرایط، تصویر جامعی از این بیماری را نیز در نظر داشته باشند. این پژوهش در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان "Ophthalmology" منتشر شده است.

دانشمندان برای اولین بار موفق شدند سلول‌های حسگر نور درون شبکیه را که از ابتدا در آزمایشگاه پرورش یافته بودند در چشم های موش های نابینا پیوند بزنند. دانشمندان دانشگاه کالج لندن اعلام کردند که سلول‌های پیوندی با موفقیت بالغ شده و با عصب‌های مسوول انتقال سیگنال‌های بینایی به مغز مرتبط شده‌اند. به باور محققان اگر بتوان این فرآیند را با سلول‌های بنیادی انسانی تکرار کرد، می‌توان بیشتر شکل‌های نابینایی را که از انحطاط این سلول‌های گیرنده نور در اثر پیری یا بیماریهایی مانند دیابت ناشی شده، درمان کرد. 
یک درمان تجربی سلول بنیادی دیگر که شامل پیوند سلولهای مسوول پشتیبانی و تغذیه گیرنده‌های نوری در چشم بوده، توانسته بینایی مردی را که در اثر انحطاط سلول های شبکیه نابینا شده بود، بازگرداند اما به گفته پرفسور رابین علی، سرپرست پژوهش در کالج لندن، این درمان تنها بر روی افراد دارای تعدادی سلول گیرنده نور سالم عمل می‌کند در حالی که درمان جدید حتی در مواردی که این سلولها کاملا از بین رفته‌اند نیز کار می‌کند. این محققان با استفاده از یک فرآیند نسبتا جدید که به سلول های بنیادی جنینی اجازه خودسازماندهی به شکل ساختارهای شبکیه مانند در یک ذره سه بعدی ژله‌یی را داده، توانسته‌اند سلولهای گیرنده نور تولید کنند.
همچنین در یک دستاورد مهم برای درمان های انسانی، این دانشمندان مرحله بهینه‌ای در رشد سلول‌ها را که حدود 24 روز بوده، برای پیوند آنها در چشم موشها شناسایی کردند. در این مرحله، سلول‌های گیرنده نور هنوز نسبتا نابالغ هستند اما پس از کاشت، راه خود را برای ترمیم بخش‌های چشم پیدا کرده و در آن مناطق به طور کامل بالغ می‌شوند. اگر سلول ها به طور کامل به شکل ساختارهای گیرنده نور بالغ موسوم به بخش های بیرونی رشد کنند، دیگر قادر به پیوند به این شیوه نخواهند بود.
به گفته محققان، آنها اکنون یک نقشه راه برای انجام این فرآیند با سلولهای بنیادی جنینی انسان دارند. آنها در حال حاضر پیش‌سازهایی برای سلول‌های گیرنده نور انسانی پرورش داده‌اند. چالش پیش روی این دانشمندان اکنون کارا کردن کافی این فرآیند برای پیوند است. در همین حین، محققان قصد دارند پیوندهای بیشتری انجام داده و قابلیت بینایی موش‌ها پس از این پیوند را نمایش دهند. با وجود رشد سلول‌های پیوندی و اتصال موفق آنها به عصب‌ها، هنوز تعداد کافی از این سلولها برای بازیابی بینایی موش‌ها پیوند نشده است.

دانشمندان موفق به ساخت لنزهايي شده اند كه توان ديد افراد مبتلا به بيماري انحطاط ماكولار يا پيرچشمي را ۲.۸ برابر افزايش مي دهد. محققان دانشگاه لوزان سوئيس و دانشگاه سن ديه گو در كاليفرنيا به منظور بهبود بينايي افراد مبتلا به انحطاط ماكولار( پيرچشمي) كه با بالا رفتن سن پديد مي آيد، لنزهاي تماسي ساخته اند كه قابليت بزرگنمايي تصاوير تا ۲.۸ برابر را دارد. 
نتايج اين تحقيق كه در مجله اپتيك اكسپرس به چاپ رسيده نشان مي دهد، محققين اين پژوهش با استفاده از عدسي هاي پولاريزه كه از كريستال مايع تشكيل شده اند، لنزي ساخته اند كه به انسان امكان بزرگنمايي تصاوير را مي دهد. اين لنز كه ۱.۷ ميلي متر ضخامت دارد از لنزهاي معمولي سنگين تر است. اثر بزرگنمايي اين لنز به دليل وجود ۴ عدسي در آن است كه آن را به يك تلسكوپ كوچك تبديل مي كنند.
محققان اين پژوهش اميدوارند بتوانند توليد گسترش لنزهايي با قابليت بزرگنمايي تصاوير را گسترش دهند. اين لنز در پايان سال جاري ميلادي بر روي انسان نيز آزمايش خواهد شد. البته مواد به كار رفته در لنز انساني با لنز به كار رفته در اين تحقيق متفاوت است و از نوعي پليمر ساخته خواهد شد كه برخلاف لنزهاي كنوني در برابر هوا نفوذناپذير باشد.  انحطاط ماكولار يكي از بيماري هاي چشمي شايع در كهنسالي است كه با ابتلا به اين بيماري به تدريج بينايي مركزي چشم فرد از بين مي رود.

محققان «مرکز تنظیم ژنومی» (CRG) در بارسلونا موفق به احیای شبکیه چشم با استفاده از بازبرنامه‌ریزی عصبی شدند. هم‌اکنون خطوط تحقیقاتی مختلفی برای بررسی امکان احیای بافت از طریق بازبرنامه‌یزی سلولی وجود دارند که یکی از مکانیسم‌های مورد مطالعه، بازبرنامه‌ریزی از طریق هم‌جوشی سلولی است. پیا کازما، رییس گروه احیا و بازبرنامه‌ریزی مرکز تنظیم ژنومی و تیم علمی‌اش از روش هم‌جوشی سلولی برای بازبرنامه‌ریزی عصب‌های شبکیه استفاده کردند. این مکانیسم شامل وارد کردن سلول‌های بنیادی مغز استخوان به درون شبکیه آسیب‌دیده است.
سلول‌های غیرقابل‌تمایز جدید با نورون‌های شبکیه هم‌جوشی داشته و قابلیت احیای بافت را به دست می‌آورند. این نخستین بار است که دانشمندان موفق به احیای شبکیه و بازبرنامه‌زیزی نورون‌های آن از طریق هم‌جوشی هسته‌یی داخل بدن شده‌اند. محققان حاضر در این پروژه یک گذرگاه سیگنال‌دهنده را شناسایی کرده‌اند که هنگام فعال‌شدن به نورون‌ها امکان بازبرنامه‌یزی‌شدن از طریق هم‌جوشی با سلول‌های مغز استخوان را می‌دهد.
این کشف نه تنها به دلیل کاربردهای پزشکی ممکن برای احیای شبکیه بلکه به دلیل احیای احتمالی دیگر بافت‌های عصبی از اهمیت فراوانی برخوردار است. مطالعه جدید نشان می‌دهد که احیای بافت‌های عصبی از طریق هم‌جوشی سلولی در پستانداران ممکن است و همچنین این تکنیک نوین را به عنوان مکانیسمی بالقوه برای احیای بافت عصبی پیچیده‌تر توصیف می‌کند. جزئیات این مطالعه در Cell Reports منتشر شد.

دژنرسانس وابسته به سن ماکولا(ARMD)  علت اصلی کوری در افراد بالای 60 سال می باشد. بیماری اولیه به صورت ضایعه بزرگ رنگدانه دار در اپیتلیوم رنگدانه شبکیه ای ماکولا تظاهر می یابد. بیماری پیشرفته به دو نوع خشک یا غیراگزوداتیو و مرطوب یا اگزوداتیو طبقه بندی می شود. در نوع خشک به تدریج اپیتلیوم رنگدانه ای شبکیه ناپدید شده و جای خود را به یک یا تعداد بیشتری از مناطق آتروفیک می دهد. در نوع مرطوب در ابتدا تصویر بالینی همانند نوع خشک بوده ولی به تدریج با تشکیل عروق خونی جدید و بافت فیبروزه در ناحیه ماکولا دید مرکزی فرد به طور کامل از بین می رود. با وجودی که نوع آتروفیک (خشک) 90 درصد موارد بیماری را شامل می شود و پیشرفت تدریجی دارد، نوع اگزوداتیو (مرطوب) مسئول 88 درصد موارد کوری ناشی از این بیماری گزارش شده است.
در نوع مرطوب، تشکیل رگ های خونی جدید در مشیمیه را که عامل مهمی در القای نابینایی در نوع اگزوداتیو است، به عواملی مثل فاکتور رشد، سایتوکاین ها و پروتئازها نسبت می دهند. ریسک فاکتور مهم دیگر آسیمتریک دیمتیل آرژینین (ADMA)، مهارکننده رقابتی NO سنتاز است. در ARMD مرطوب، مقادیر هموسیستئین افزایش و محتوای تیولی کاهش می یابد. در شرایط عادی گلوتاتیون از اتواکسیداسیون هموسیتئین ممانعت می کند. اما در شرایط پاتولوژیک و پیری گلوتاتیون و محتوای توتال تیولی کاهش می یابد که می تواند به اکسیداسیون هموسیتئین و افزایش سطح ADMA کمک نماید.
در مطالعه پژوهشگران تبریزی، ۴۵ بیمار مبتلا به E-ARMD با ۴۵ فرد سالم از نظر سطح سرمی ADMA مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد مقادیر پلاسمایی ADMA در بیماران بالاتر از افراد گروه سالم بود.
تاثیر ADMA در بیماری های عروقی تنها از طریق مهار آنزیم NOS نیست. ADMA با افزایش فعالیت آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و سپس با تاثیر بر عملکرد رسپتور آنژیوتانسین I تولید محصولات سوپراکسید را زیاد می کند. پس ADMA مارکر خوبی برای استرس اکسیداتیو می باشد. چرا که افزایش استرس اکسیداتیو، آنزیم DDAH را که مسئول تخریب ADMA است متوقف کرده و باعث افزایش سطح پلاسمایی ADMA می شود.

متن کامل مقاله

تحقيقات يک دانشمند آلماني مقيم آمريکا نشان مي‌دهند که قطر مردمک چشم انسان مي‌تواند شرايط روحي آن فرد را لو دهد. براي مثال اينکه آيا او در استرس است، از چيزي چندشش مي‌شود و يا اينکه کشش جنسي به چيزي دارد. تحقيقات اکهارد هس (Eckhard Hess) روانشناس آلماني در سال‌هاي ۶۰ ميلادي در دانشگاه شيکاگو نشان دادند که مردمک چشم انسان به تصاوير عاطفي واکنش نشان مي‌دهد. اگر تحريکي براي انسان خوشايند باشد، مردمک باز مي‌شود و اگر ناخوشايند باشد، مردمک جمع مي‌شود. اين روانشناس در تحقيقاتش به عامل تمايل جنسي نيز پرداخته است. او نظريه‌اي دارد که هنوز کاملا به اثبات نرسيده است. بنابراين نظريه، قطر مردمک بستگي به تمايلات جنسي نيز دارد. افزون بر اين، مردمک چشم به استرس و فشار ذهني نيز واکنش نشان مي‌دهد. زماني که فشار ذهني بالا مي‌رود، مردمک جمع مي‌شود تا اينکه استرس را کاهش دهد. همچنين زماني که يک نفر از چيزي چندشش مي‌شود، مردمک چشمش جمع مي‌شود. پزشکان از اين واکنش مردمک براي آزمايش کارکرد صحيح مغز انسان بهره‌برداري مي‌کنند. اگر هر دو مردمک گرد و هم‌اندازه باشند، باز و بسته شدنشان متناسب و درست باشد و به طور مناسب به نور واکنش نشان دهند، مغز آن فرد درست کار مي‌کند.

محققان نمونه اولیه‌ای از نانو ربات هوشمندی را طراحی کرده‌اند که می تواند اعمال جراحی تهاجمی چشم را به شیوه ای بسیار آسان و غیر تهاجمی تبدیل کند. این نانو ربات از پتانسیل اعمال تغییرات چشمگیر و ایمن‌تر کردن عمل های جراحی چشم برخوردار است. نانو ربات استوانه‌ای OctoMag‌ تنها یک چهارم میلی‌متر قطر داشته و براحتی بر روی تیغه‌های استاندارد جراحی چشم جای می‌گیرد.
این وسیله از شبکه‌ای از الکترومغناطیس های محکم تشکیل شده است که امکان حرکت جلو و عقب سوزن - ربات را با دقت فوق‌العاده کنترل می کنند. بر خلاف نمونه‌های قبلی که بر روی چشم خوک مرده آزمایش شده بودند، این نانو ربات بر روی چشم خرگوش زنده آزمایش شد و آزادانه از طریق لایه های سطحی چشم حیوان عبور کرده و عمل جراحی محدود شبکیه را امکانپذیر کرد. با توجه به مقیاس بسیار ظریف این نانو ربات، امکان استفاده بر روی چشم حیوانات بزرگ تر یا انسان هنوز وجود ندارد؛ اما محققان امیدوارند با توسعه نسل پیشرفته آن و تزریق بداخل چشم، بتوانند اعمال جراحی تهاجمی چشم را در شیوه‌ای ایمن‌تر انجام دهند.

محققان چینی و تایوانی دریافته‌اند که انجام فعالیت در محیط‌های باز خارج از منزل و افزایش ساعت مواجهه با نور روز با کاهش بروز نزدیک بینی و افزایش قدرت قرنیه مرتبط است. دکتر "پی چانگ وو" و همکارانش تغییرات نزدیک بینی را در 571 دانش آموز 7 تا 11 ساله مورد بررسی قرار دادند. از 333 دانش‌آموز (گروه آزمایشی) خواسته شد تا طی زنگ تفریح، فعالیت و بازی در محیط باز را انجام دهند. در حالی که در گروه کنترل شده (238 دانش آموز) هیچ برنامه خاصی در نظر گرفته نشد. پس از گذشت یک سال محققان دریافتند که بروز نزدیک بینی و تغییرات مربوط به آن به‌طور بسیار قابل توجهی در گروه آزمایشی کمتر از گروه کنترل شده است؛ 8.1 درصد در مقابل 17.65 درصد.
در تحقیقی جداگانه نیز محققان چینی به سرپرستی "دونگ می کویی" از دانشگاه گوانگ ژو، پژوهشی مقطعی را بر 235 کودک دانمارکی 8 تا 14 ساله مبتلا به نزدیک بینی انجام دادند. پژوهشگران دریافتند که با افزایش ساعات قرارگیری در نور روز، پیشرفت نزدیک بینی و رشد محوری چشم کاهش یافته و تغییر قدرت قرنیه نیز افزایش پیدا کرده است. محققان می‌گویند این تحقیق تصدیقی است بر نقش محافظتی نور روز و فعالیت‌های بیرون از منزل بر پیشرفت نزدیک بینی. این دو پژوهش در مجله "Opthalmology" منتشر شده است.

قطره چشم تولید شده از ماده شیمیایی موجود در کبد کوسه می‌تواند از نابینایی مرتبط با افزایش سن پیشگیری کند. «اسکولامین» (squalamine) یک نوع آنتی بیوتیک آمینوایترول در کبد کوسه است که از ابتلای حیوان به عفونت پیشگیری می کند. درحالی که استفاده از «اسکولامین» در درمان سرطان در فاز اولیه تحقیق قرار دارد، آزمایشات بالینی استفاده از این ترکیب برای پیشگیری از نابینایی با پیشرفت های چشمگیری همراه بوده است.
رشد غیر طبیعی عروق خون یکی از عواملی است که به رشد تومورهای سرطانی کمک می کند؛ همچنین عروق خونی ناخواسته در پشت چشم یکی از دلایل اصلی نابینایی در دژنراسیون ماکولار وابسته به سن (AMD) است. این بیماری پس از 50 سالگی آغاز و رشد ناخواسته عروق خونی بر روی ماکولا در پشت چشم باعث می‌شود که فرد در تشخیص چهره، خواندن یا دیدن تلویزیون با مشکل مواجه شود.
در حال حاضر بیماران نیازمند تزریق ماهانه درون چشم هستند، اما محققان امیدوارند که از ترکیب اسکولامین به صورت قطره چشمی برای استفاده روزانه توسط بیماران بهره ببرند. نسخه سنتز شده اسکولامین می تواند به عنوان روش درمانی برای AMD مورد استفاده قرار بگیرد؛ این ترکیب با مسدود کردن فاکتورهای رشد تولید شده توسط بدن از رشد غیر طبیعی عروق خونی جلوگیری می کند. استفاده از این ترکیب بر روی 250 بیمار با مشکل AMD نشان می دهد، رشد عروق ناخواسته تا یک سوم کاهش یافته است. شرکت داروسازی OHR Pharmaceutical‌ قصد دارد ترکیب اسکولامین استخراج شده از کبد کوسه را به صورت قطره چشمی تولید و تا یک تا دو سال آینده به بازار عرضه کند. نتایج تحقیق محققان دانشگاه ایندیانا در مجله Retina منتشر شده است.

هنگام احساس لذت نقاط مختلف مغز تحريك مي شوند. محققان دانشگاه پنسيلوانيا به تازگي دريافته اند كه مي توان از طريق چشم، ميزان لذت احساس در مغز را اندازه گيري كرد و براي نيل به اين هدف، اقدام به ساخت يك دستگاه ساده چشم پزشكي كرده اند. مراحل اوليه اين بررسي به واكنش مغز به انواع خوراكي ها اختصاص داده شده است. مهمترين كاربرد اين روش در مورد بررسي علل چاقي و كنترل اشتهاي افراد است. در اين روش ميزان افرايش انتقال دهنده عصبي دوپامين در شبكيه، هنگام مشاهده خوراكي هاي خوشمزه و تحريك ناحيه مغزي اندازه گيري مي شود؛ اين كار با استفاده از چند الكترود كه روي پوست اطراف ناحيه چشم قرار داده مي شود صورت مي گيرد.
دوپامين به تركيبي گفته مي شود كه در بدن انسان قرار دارد و مهمترين وظيفه آن انتقال سيگنال هاي عصبي است. در ادامه تحقيقات آمده است كه مي توان اثرات متفاوتي را در ارتباط با دوپامين بررسي كرد. يكي ديگر از موارد بررسي شده در اين آزمايش، تاثير انتظار پاداش در فرد بر روي ميزان دوپامين بوده است.آگاهي از ميزان تحريك مغز با استفاده از عوامل مختلف، به كمك روش هاي تصويربرداري پيشرفته امكان پذير است. نتايج اين تحقيقات در شماره اخير نشريه Obesity به چاپ رسيده است.

در کتاب های پزشکی پنج لایه قرنیه چشم انسان تشریح شده است، اما این اطلاعات با کشف یک لایه جدید توسط دانشمندان، نیاز به بازنویسی مجدد دارد. پروفسور «هارمیندر دوآ» از محققان دانشگاه ناتینگهام موفق به کشف لایه ششم در قرنیه چشم انسان شده است. این لایه جدید به نام محققی که آن را کشف کرده است، به لایه «دوآ» (Dua) نامگذاری شده است. لایه دوآ بسیار نازک و حدود 15 میکرون است که از دانه شن نیز کوچکتر است و بخش کوچکی از قرنیه را تشکیل می‌دهد. این لایه از طریق میکروسکوپ الکترونی پس از تزریق حباب های ریز هوا به قرنیه اهدایی برای جداسازی لایه های آن کشف شد.
پروفسور «دوآ» تأکید می کند: این لایه جدید و متمایز در عمق بافت قرنیه کشف شده است و با کمک این لایه می توان اعمال جراحی چشم را با ایمنی بیشتر و راحتی بیماران انجام داد. از دیدگاه بالینی بسیاری از بیماری هایی که پشت قرنیه چشم را تحت تأثیر قرار می دهند، ناشی از پارگی این لایه جدید است و جراحان چشم می توانند با تزریق حباب در اطراف لایه دوآ، قدرت قرنیه چشم را اندازه گیری کنند. نتایج کشف لایه ششم قرنیه در مجله Ophthalmology‌ منتشر شده است.

منبع: ایسنا

نتايج به دست آمده از يک مطالعه نشان داده‌اند داروهاي مورد استفاده براي درمان گلوکوم ممکن است باعث افتادگي پلک و عوارض ديگري شوند که ديد فرد را مختل مي‌کند. به نظر مي‌رسد داروهاي متعلق به خانواده آنالوگ‌هاي پروستاگلندين که براي کاهش فشار داخل چشم تجويز مي‌شوند، باعث تاري ديد، خشکي و تغيير در رنگ چشم مي‌شوند. بنابراين، تجويز اين داروها بايد با احتياط صورت گيرد. در مطالعات قبلي روي دريافت‌کنندگان آنالوگ‌هاي پروستاگلندين، از دست رفتن چربي دور چشم گزارش شده بود. مطالعه مذکور توسط دکتر «مامتا شا» در دانشگاه پزشکي بوستون انجام شده است. 186 زن و 157 مرد در سال 2011 ميلادي در دوره‌هاي 7 ماهه درماني مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج ارتباطي ميان مصرف پروستاگلندين و افتادگي پلک فوقاني، ناهنجاري‌هاي عضلات دور چشم و مشکلات پلک تحتاني نشان دادند.

برگزار کننده: انجمن چشم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۲۴ الی ۲۵ بهمن ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۰ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

سایت همایش

برگزار کنندگان: گروه و مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۱۲ الی ۱۴ تیر ۱۳۹۲
محل برگزاری: تهران، سالن شهید غرضی بیمارستان میلاد

تلفن: ۶۶۵۵۹۵۹۵- ۰۲۱

يکي از مهمترين مشکلات باليني پيش روي متخصصين مغز و اعصاب، افتراق سکته مغزي از علل خوش‌خيــم و محيطي در مبتلايان به سندرم‌هاي حاد دهليــزي گوش است. استفاده از آزمون تکانه سـر (Head Impulse test)، نيستـــاگمــوس و آزمـــايش افسکيـــو (Test- Ofskew) براي افتراق سکته‌هاي مغزي از سندرم حاد دهليزي گوش به مراتب حساس‌تر و ارزان‌تر از MRI است. پژوهشگران دانشگاه جانزهاپکينز آمريکا، به منظور استانداردسازي و کمي‌کردن آزمون تکانه‌سر و بررسي نيستاگموس روشي جديد به نام اکولوگرافي ويديويي کمّي (Quantitative Video-Oculography) را ابداع و در 12 بيمار مبتلا به سرگيجه يا نيستاگموس حاد مورد آزمايش قرار دارند. تمام اين بيماران توسط MRI هم به عنوان استاندارد طلايي و روش تشخيصي مرجع مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين سني بيماران 61 سال و 10 نفر از آنها مرد بودند. اين مطالعه نشان داد آزمون تکانه سر، بررسي نيستاگموس و آزمايش افسکيو اگر با اکولوگرافي ويديويي، کمّي شوند براي افتراق سکته مغزي از علل خوش‌خيم و محيطي سرگيجه حاد، همچون سندرم حاد دهليزي گوش، دقت 100% دارند. با اين وجود هنوز به بررسي اين روش در نمونه‌هاي بيشتري از بيماران براي اثبات موثر بودن و کارآمدي در مرحله باليني نياز است.

ریزربات‌های مجهز به حسگر برای اندازه‌گیری میزان سطوح اکسیژن در شبکیه چشم به کار می‌روند. درست مانند سایر بخش‌های بدن، شبکیه چشم نیز برای بقا به اکسیژن نیاز دارد. در صورتی که این عضو، اکسیژن کافی دریافت نکند، ذخیره خونی آن محدود شده و این امر می‌تواند منجر به نابینایی شود؛ بنابراین، هر چه زودتر پزشکان از دریافت ناکافی اکسیژن توسط شبکیه آگاه شوند، شانس بهتری برای اقدام به موقع وجود دارد. پزشکان به زودی می‌توانند از ریزربات‌های قابل تزریق برای دریافت اطلاعات مورد نیازشان در این زمینه، استفاده کنند.
محققان دانشگاه ETH زوریخ به رهبری بردلی نلسون، پیشتر میکروربات‌هایی را برای کاربرد احتمالی در ارائه دارو یا برطرف‌کردن بافت بخیه درون چشم ابداع کرده بودند. طول این ابزار، یک میلی‌متر و عرض آن یک سوم میلی‌متر است و توسط میدان‌های مغناطیسی اعمال‌شده از خارج از خلال مایع زجاجیه در درون چشم هدایت می‌شود. به منظور تبدیل این ربات‌ها به حسگرهای اکسیژن، دانشمندان آن‌ها را با نانوکره‌هایی که از رنگ ساخته‌ شده‌اند، پوشاندند.
این رنگ که در دانشگاه گرانادای اسپانیا ساخته شده، هنگامی که در معرض یک پالس با طول موج نوری خاص قرار می‌گیرد، می‌درخشد. هر چه این درخشندگی زودتر غیب شود، میزان اکسیژن موجود در محیط پیرامون رنگ، بالاتر است. میکروربات‌های دارای پوشش رنگی در نمونه‌های آب با سطوح متغیر اکسیژن، آزمایش شده‌اند. برای استفاده آن‌ها در چشم، فناوری‌ جدید ابتدا باید به درون مایع زجاجیه تزریق شده و سپس به سمت سطح شبکیه هدایت شود. سپس یک پالس نوری اعمال می‌شود و مدت درخشندگی ربات به طریق میکروسکوپی از خلال مردمک مشاهده می‌شود. برای خارج‌کردن این ریزربات‌ها، یک بار دیگر سوزنی در درون چشم گذاشته می‌شود و ربات‌ها به لحاظ مغناطیسی به آن جذب می‌شوند. شیوه‌های دیگری نیز برای اندازه‌گیری سطوح اکسیژن درون چشم وجود دارند، اما ETH مدعی است که این روش‌ها به اندازه کافی حساس نیستند.

تیمی از محققان اروپایی مدرسه پلی‌تکنیک فدرال لوازان در سوئیس، یک چشم مرکب مصنوعی طراحی کرده‌اند که با چشمان حشراتی مانند مگس میوه قابل مقایسه است. بینایی انسان از طریق دو چشم تک عدسی حاصل می‌شود که در تمییزدادن اشیا به خوبی عمل می‌کنند. با این حال، بسیاری از حیوانات به چشمان مرکب متکی‌اند که در آن هر چشم دارای عدسی‌های چندگانه است. چنین چشمانی شفافیت چشمان تک‌عدسی را ندارند، اما میدان دید بزرگ‌تر و زمان‌های واکنش سریع به حرکت را ارائه می‌دهند.
دانشمندان در تلاش برای تکثیر زمان‌های واکنش سریع مگس‌های میوه و دیگر حشرات و همچنین توانایی آن‌ها برای دیدن بخش اعظمی از جهان پیرامونشان بدون چرخاندن سر، چشمان مرکب مصنوعی را خلق کردند. تیم سوئیسی پیشرفت قابل توجهی را برای خلق چشمانی با اندازه مناسب و با طراحی دقیق برداشته است. در حشرات، سطح چشم از موزائیکی از واحدهای نوری بسیار کوچک موسوم به ommatidia تشکیل شده است.
برای خلق یک چشم مصنوعی ریز، محققان ommatidia مگس‌های میوه و دیگر گونه‌های بندپایان را تکثیر کردند. نسخه حاصل شامل سه لایه است: لایه‌ بیرونی از عدسی‌ها، لایه میانی از حسگرهای سبک، و برد مدار لایه میانی مرتجع. نتیجه حاصل یک چشم ترکیبی مصنوعی با میدان دید 180 درجه بوده که به اندازه‌ای کوچک است که می‌توان آن را بر روی یک نیکل قرار داد. دانشمندان این چشم را CurvACE نامیدند. چشم جدید با 150 فریم در هر ثانیه عمل می‌کند و قادر به عملکرد در محیط‌های دارای نور پایین و نور بالاست. گام بعدی تعبیه این چشم در ربات‌های پرنده ریز است.
فناوری ارائه‌شده دارای کاربردهای دیگری از جمله در لباس‌های هوشمند است است که برای ارتقا آرامش فرد، به هنگام حرکت وی، تغییر می‌کنند. کاربرد بالقوه دیگر این فناوری، در حسگرهای امنیتی یا حتی به عنوان ابزاری در ارائه تشخیص بافت برای پوست مصنوعی گزارش شده است. جزئیات این تحقیق در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

به تازگي تجويز پرولنزا (Prolensa) که عبارت از محلول چشمي 07/0 درصد برومفناک است (يک ضدالتهاب غيراستروييدي يکبار در روز مورد استفاده براي درمان التهاب و کاهش درد چشمي پس از جراحي کاتاراکت) مورد تاييد FDA قرار گرفته است. پرولنزا در بطري‌هاي کوچک 6/1 و 3 ميلي‌ليتري در بازار مصرف عرضه خواهد شد. پرولنزا محلولي سريع و موثر در از بين بردن التهاب و درد است. جالب آنکه اين محلول نيازي به تکان دادن قبل از مصرف براي يکسان‌سازي دوز دارو در هر قطره ندارد. اثربخشي پرولنزا در دو مطالعه باليني روي بيماراني که تحت جراحي کاتاراکت قرار گرفته بودند بررسي شد. قطره دارو يا دارونما يک روز قبل از جراحي تا 14 روز پس از آن روزانه در چشم بيماران تحت مطالعه ريخته شد. در بيماران تحت درمان با اين دارو پس از 15 روز مصرف، التهاب به ميزان قابل‌توجهي برطرف شد. در بيماران تحت درمان با پرولنزا احساس جسم خارجي در چشم و ترس از نور به مراتب کمتر از بيماران دريافت‌کننده دارونما بود. قرمزي چشم نيز در اين گروه کمتر گزارش شد.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا سوسپانسيون سيمبرينزا، يک ترکيب بدون بتابلاکر جديد در درمان گلوکوم را مورد تاييد قرار داده است. سوسپانسيون سيمبرينزا، براي کاهش فشار بالاي داخل چشمي در بيماران با گلوکوم اوليه زاويه باز يا هايپرتنشن چشمي تجويز مي‌شود. افزايش فشارداخل چشمي اصلي‌ترين عامل مستعدکننده ابتلا به گلوکوم است. گلوکوم به گروهي از بيماري‌هاي چشمي گفته مي‌شود که به تخريب پيشرونده عصب بينايي منتهي مي‌شود و نتيجه چنين روندي در صورت عدم درمان، از دست رفتن برگشت‌ناپذير بينايي است. گلوکوم بيش از 2/2 ميليون نفر را تنها در کشور آمريکا گرفتار کرده و دومين علت قابل‌پيشگيري کوري در سراسر دنياست. سيمبرينزا، ترکيب دوز ثابت داروهايي است که طيف وسيعي از درمان‌هاي احتمالي را با اثربخشي قابل‌قبول در کاهش فشار داخل چشمي بين 21 تا 35 درصد ارائه مي‌دهد. اين دارو تنها ترکيب دارويي با دوز ثابت براي درمان گلوکوم است که حاوي بتابلاکر نيست. سوسپانسيون چشمي جديد دوز ثابت ترکيب يک مهارکننده کربنيک آنهيدراز (برينزولامايد 1 درصد) و يک آگونيست گيرنده آلفا-2 آدرنرژيک (بريمونيدين تارتارات 2/0 درصد) است. بيماران بايد روزانه 3 مرتبه و در هر نوبت يک قطره از سيمبرينزا را داخل چشم بريزند.

دانشمندان دانشگاه تورنتو کشف کرده‌اند که گشاد شدن چشم‌ها در اثر ترس می‌تواند به افراد دیگر نیز به همان اندازه کمک کند. دانشمندان پیش از این مطمئن نبودند که چرا چشم‌ها در زمان ترس گشاد می‌شوند اما اکنون می‌گویند که این امر از دو اثر برخوردار است. این امر به انسان کمک می‌کند تهدیدات را با ارائه یک میدان دید گسترده‌تر مکان‌یابی کرده و همچنین دیگران را با نمایش واضح آنچه به آن می‌نگرد، آگاه سازد. این پژوهش که در مجله Psychological Science منتشر شده، نشان داده است که حالت‌های گشاد شدن چشم از ترس، هم به فردی که این حالت را اجرا کرده و هم به بینندگان آن کمک می‌کند.
یافته‌ها نشان داده که گشاد شدن چشم یک میدان دید وسیعتر را ایجاد کرده و می‌تواند به فرد در مکان‌یابی تهدیدات احتمالی در محیط اطراف کمک کند. همچنین این حالت می‌تواند به ارسال یک علامت خیرگی روشن برای اظهار «آنجا را ببین!» به دیگران کمک کند تا قابیت آنها را نیز برای مکان‌یابی تهدید مشابه ارتقا بخشد. با بازتر شدن چشم، انسان می‌تواند بخش بیشتری از سفیدی چشم یا صلبیه را ببیند. دانشمندان بر این تصور بودند که این امر می‌تواند تضاد با عنبیه را افزایش دهد که محل مورد مشاهده فرد را واضح‌تر نشان می‌دهد. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.

آزمایشات دانشمندان دانشگاه باس و دانشگاه ملکه مری لندن، نشان می‌دهد افراد نابینای مادرزاد در مقایسه با افراد بینا، دارای بهترین مهارت‌های حافظه هستند. در این آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان به مجموعه‌ای از واژگان گوش دادند و سپس از آن‌ها خواسته شد که هر آن چه را که شنیده‌اند، به یاد آورند. نتایج نشان داد افرادی که به طور مادرزادی نابینا بودند، واژگان بیشتری را به یاد داشتند و همچنین احتمال خلق خاطرات نادرست از آن چه شنود کرده بودند، کمتر بود.
این تحقیق نشان داده است که ما واژگان مرتبط با آن چه را که واقعاً می‌شنویم به یاد می‌آوریم؛ به طور مثال، شنود کلماتی مانند شومینه، سیگار و آتش می‌تواند خاطره‌ای نادرست را در خصوص کلمه «دود» برانگیزد. در این مطالعه بسیاری از سوژه‌های نابینای مادرزاد، از بیان واژگان غیرمرتبط اجتناب کردند، بنابراین توانستند آیتم‌های بیشتر با صحت بیشتری را ذخیره کنند. این تحقیق نشان داد که تجربه بصری دارای تاثیر منفی مهمی بر روی هر دوی تعداد آیتم‌های به یادآورده شده و دقت حافظه معنایی دارد. آزمایشات همچنین نشان‌دهنده اهمیت ارتجاع‌پذیری عصبی سازگار در مغز افراد نابینای مادرزاد برای مکانیزم‌های بازیابی حافظه افزایش‌یافته است. جزئیات این پژوهش در Behavioural Brain Research انتشار یافته است.

برگزار کنندگان: گروه فوق تخصصی جراحان پلاستیک و ترمیمی چشم ایران، انجمن چشم پزشکی ایران، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
زمان برگزاری: ۸ الی ۹ خرداد ۱۳۹۲
مکان برگزاری: انزلی، مجتمع رفاه گستر، دهکده ساحلی

سایت همایش

پژوهش صورت گرفته توسط محققان انگلیسی نشان می دهد، فرزندانی که از مادران نابینا متولد می‌شوند، از دید بصری و حافظه بهتری به نسبت سایر همسالان خود برخوردار هستند. تحقیقات قلبی نشان می دهد، کودکان مبتلا به اوتیسم تماس چشمی کمتری با اطرافیان خود برقرار می کنند و کمتر به چهره افراد خیره می‌شوند؛ همچنین کودکان بی سرپرست در پرورشگاه ها نیز که از تماس چشمی یا تعاملات اجتماعی کمتری برخوردار هستند، با مشکلات تکاملی روبرو می شوند.
اما مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه لندن به سرپرستی «آتسوشی سنجو» بر روی فرزندان دارای والدین نابینا نشان می دهد، ناتوانی این دسته از والدین در پاسخ دادن به تماس چشمی فرزندان، هیچ آسیبی به رشد و تکامل کودک وارد نکرده و برعکس این کودکان دارای دید بصری توسعه یافته تری هستند.
در این تحقیق دو گروه شامل پنج کودک دارای مادر نابینا و پدر نیمه بینا و 51 کودک با والدین بینا انتخاب شده و وضعیت تماس چشمی کودکان با والدین مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در سنین 6 تا 10 ماهگی و بار دیگر در 12 تا 15 ماهگی تکرار شد و سپس وضعیت تکامل مغزی کودک در سن دو و چهار سالگی بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد، کودکان با مادر نابینا مانند یک کودک با والدین بینا قادر به دنبال کردن و نگاه کردن به چهره مادران خود هستند؛ همچنین دید بصری و حافظه این کودکان از سایر همسالان خود بهتر گزارش شده است. «سنجو» خاطر نشان می کند: کودکان با والدین نابینا از انعطاف پذیری بالایی برخوردار بوده و براحتی خود را با حالت های مختلف ارتباطی تطبیق می دهند؛ والدین این کودکان اگرچه قادر به نگاه کردن و برقراری تماس چشمی با فرزند خود نیستند، اما از طریق حس لامسه، صوت و گفتار به رشد و تکامل کودک خود کمک می کنند. این مطالعه اهمیت تعاملات اجتماعی کودک به ویژه با مادر را در مراحل مختلف رشد نشان می دهد. نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.

لنزی تماسی که در شب مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند نیاز به عینک مطالعه در میانسالی را از بین ببرد. این شیوه که محققان دانشگاه نیو ساوث ولز استرالیا آنرا شبیه به ارتودنسی دندان خوانده‌اند، شکل چشم را برای تصحیح بینایی بدون نیاز به عینک یا جراحی تغییر می‌دهد. این لنزها با فشار آرام بر روی چشم برای بازیابی آن به شکل چشم یک انسان با بینایی عادی کار می‌کند. از آنجایی که این لنزها در زمان خواب مورد استفاده هستند، کاربران نیازی به استفاده از عینک مطالعه در روز برای تصحیح بینایی نخواهند داشت. همچنین از آنجایی که این لنزها در طول روز به کار نمی‌روند، چشمها می‌توانند اکسیژن کافی را بدست بیاورند.
بیشتر افراد میانسال کاهش بینایی مرتبط با سن بالا را در دید نزدیک تجربه می‌کنند. علائم رایج شامل دورتر نگه داشتن نوشته‌ها برای قرار دادن آنها در مرکز تمرکز بوده و بسیاری از افراد در این سنین نیازمند استفاده از عینکهای دو کانونی یا مطالعه هستند. اما این شیوه جدید موسوم به «هایپروپی ارتوکراتولوژی» یک جایگزین جدید را برای این شرایط ارائه می‌کند. پیرچشمی توسط فقدان انعطاف مرتبط با پیری در قرنیه چشم بوجود می‌آید. این در حالی است که این اصلاح دید موقتی است چرا که قرنیه به مرور زمان به شکل اولیه خود باز می گردد از این رو باید این لنزها را هر شب استفاده کرد.

برگزار کننده: مرکز تحقیقات و گروه چشم دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی
زمان برگزاری: ۲ الی ۴ بهمن ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران

سایت همایش

در حالی كه آرگوس۲ نیازمند عینك، دوربین ویدیویی بیرونی و یك جعبه پردازنده جداگانه بود كه به كمرتان آویزان می‌شد، سیستم آلفا آیاماس نورهای ورودی به چشم را به كمك الكترودهای نصب شده در زیر شبكیه چشم بیمار دریافت می‌كند و سپس آنها را با میكروچیپ خود پردازش كرده و به صورت سیگنال‌هایی به مغز می‌فرستد. سپس مغز داده‌های دریافتی را همانند سیگنال‌های ارگانیكی كه از یك چشم طبیعی دریافت می‌شود، پردازش می‌كند و بیمار تصاویر را به صورت سیاه و سفید می‌بیند. تنها لازم است كه بیمار یك ابزار كوچك در پشت گوش خود داشته باشد تا میزان روشنایی تصاویر را تنظیم كرده و یك باتری جیبی همراه وی باشد تا به صورت بی‌سیم تمام انرژی سیستم تامین شود.
آلفا آیاماس كه به همت محققان دانشگاه توبینژن آلمان تولید شده، نسبت به آرگوس۲ مزیت‌های فراوانی دارد. از جمله این‌كه در آلفا آیاماس از ۱۵۰۰ الكترود استفاده شده در حالی كه آرگوس۲ تنها ۶۰ الكترود دارد. این باعث می‌شود كه رزولوشن و كیفیت تصاویر در این گجت جدید به شكل قابل توجهی افزایش یابد. به دلیل نصب این پروتز در پشت شبكیه، بیمار می‌تواند به شكل طبیعی چشمانش را حركت داده و اطراف را ببیند در حالی كه هنگام استفاده از آرگوس۲ لازم است كه كاربر برای دیدن اطراف، سرش را بچرخاند. علاوه بر این، آلفا آیاماس توانایی استفاده از قدرت پردازش طبیعی نورون‌های شبكیه چشم را هم دارد كه موجب پردازش حركات و تباین یا كنتراست هم می‌شود. لازم به ذكر است كه تاكنون هشت بیمار به وسیله این ایمپلنت، بینایی خود را به دست آورده‌اند.

بیماران مبتلا به انحطاط ماکولای مرتبط با پیری می‌توانند با درمان جدید دانشمندان، دفعات تزریقات پیاپی برای حفظ بینایی خود را با پرتو ایکس کاهش دهند. این فناوری جدید شامل یک دستگاه جدید موسوم به IRay ساخت شرکت اورایا بوده که پرتو ایکس با ولتاژ پایین را برای توقف رشد خوشه رگ‌های عامل انحطاط ماکولا به آنها تابانده و عفونت و زخم را کاهش می‌دهد. افراد مبتلا به انحطاط ماکولای مرتبط با پیری برای حفظ بینایی خود باید بطور منظم تزریقات دردناکی را درون چشم خود انجام دهند.
شیلا روسان، مشاور مدیریت از لندن یکی از اولین افرادی است که تحت این رویکرد جدید برای کاهش نیاز برای تزریقات دردناک قرار گرفته است. روسان 75 ساله،‌ چهار سال قبل متوجه علائم این بیماری در خود شده و با مراجعه به بیمارستان چشم موردفیلدز در لندن خود آزمون انحطاط ماکولا را با استفاده از یک صفحه شطرنجی انجام داد. پزشکان سپس دریافتند که چشم چپ روسان به انحطاط ماکولای مرطوب مبتلا بوده که باعث ایجاد خوشه‌ای از رگهای خونی و در نهایت عفونت و آسیب به بینایی می‌شود.
برای این بیماری، مبتلایان باید داروی لوستیس را در کنار کره چشم خود تزریق کنند که رشد مواد شیمیایی عامل تولید رگهای خونی در چشم را متوقف می‌کند. این تزریقات معمولا بسیار دردناک هستند. روسان در سال 2011 درمان با دستگاه IRay را در بیمارستان کیننگز کالج لندن دریافت کرد. وی ابتدا بطور ماهانه و سپس هر شش ماه یکبار این درمان 20دقیقه‌ای را دریافت کرد که به گفته او بسیار بهتر از تزریقات دردناک لوستیس است. در این درمان یک قطره بی‌حسی در چشم بیمار ریخته شده، سپس یک لنز تماسی متصل به یک میله، حرکت چشم را ثابت می‌کند. سپس سه پرتوی ایکس از سه زاویه مختلف به ماکولا شلیک می‌شود. اگرچه این درمان برای همه موارد مبتلا به انحطاط ماکولای مرطوب بویژه بیمارانی که ماکولای آنها بشدت آسیب دیده، قابل استفاده نیست. انحطاط ماکولا که بیشتر در سن پیری رخ داده، باعث مرگ آهسته سلولها در ماکولا و مایع ترشح یافته منجر به ضخیم‌تر شدن آن می‌شود. در اثر این شرایط، خطوط صاف بطور منحرف دیده شده و بینایی مرکزی آسیب دیده مشاهده و شناسایی تصاویر و چهره‌ها را مشکل می‌کند.

محققان دانشگاه الینوی در شیکاگو مجموعه‌ای ویژه از ماژول‌های بدن انسان را طراحی کرده‌اند که به کاربران امکان درک حسی افزوده را می‌دهد. این طرح می‌تواند به نابینایان در تردد ایمن یا حتی ارائه ایمنی بیشتر به دوچرخه‌سواران یا رانندگان در ترافیک کمک کند. فناوری ارائه شده همچنین به کاربر امکان می‌دهد که با چشمان بسته رفت و آمد کند. سیستم جدید که SpiderSense نام دارد، یک نمایشگر پوشیدنی است که انعکاس‌های مافوق صوت را از اشیا دریافت می‌کند.
مبتکران این تکنولوژی مدعی‌اند ابزار جدید قادر به فرافکنی محیط نزدیک بر روی پوست است و بنابراین این ماده پوشیدنی به کاربر امکان هوشیاری مسیری اضافی از اشیا پیرامون را می‌دهد. دانشمندان این پروژه سناریویی را طراحی کرده‌اند که در آن جاهای مختلف بدن و نه فقط دستان با مبدل‌هایی مجهز شده‌اند. این مبدل‌ها اطلاعات در خصوص محیط شخص را به حس‌های لمسی بازپخش می‌کند. به گفته محققان، گیرنده‌های حسی که سطح پوست را می‌پوشانند، فرصت‌هایی را برای انتقال هشدارها و پیغام‌ها ارائه می‌دهند.
هنگامی که سیستم مافوق صوت کشف می‌کند که فردی در حال نزدیک شدن به میکروفون است، بازوها فشار افزایش‌یافته‌ای را بر روی بدن اعمال می‌کنند. ماژول‌های این تکنولوژی در سراسر لباس توزیع شده‌اند تا پوشش مافوق صوتی 360 درجه‌ای را تا آن‌جا که ممکن است، ارائه دهند. ماژول‌های سیستم مزبور می‌توانند محیط را اسکن کنند و از طریق «جعبه کنترلر» کنترل می‌شوند. این باکس حامل منبع برق، ابزار الکترونیکی و منطق سیستم است. این ماژول‌ها توسط ده کابل‌ پین روبان (pin ribbon cable) به هم متصل شده‌اند. دانشمندان مدعی‌اند که در آینده ارتباط بلوتوثی بی‌سیم جایگزین این کابل‌ها خواهد شد. آزمایشات از موفقیت این فناوری در محیط بیرون حکایت دارند اما نتایج آزمایشات درون ساختمان رضایت‌بخش نبوده است زیرا ماژول‌های حسگر کاربر را با بازخورد لمسی بمباران می‌کنند. تیم طراح در نظر دارد که حسگرهای بیشتری را به سیستم بیافزاید.

ميوپي (نزديک‌بيني) امروزه در شرق آسيا به دو دليل تبديل به يک مشکل عمده بهداشتي شده است: شيوع بالا و فزاينده آن طي چند دهه گذشته (که امروزه در 90%-80% نوجوانان پس از سن مدرسه ديده مي‌شود)؛ و پاتولوژي‌هاي تهديدکننده بينايي که با ميوپي شديد همراهي دارند (و امروزه در 20%-10% نوجوانان پس از پايان دوره دبيرستان ديده مي‌شوند). روندهاي مشابهي نيز- ولي نه با اين شدت- در ساير نقاط جهان قابل مشاهده است. به نظر مي‌رسد که شيوع بالاي ميوپي در مناطق شهري شرق آسيا با افزايش فشارهاي تحصيلي و تغييرات در سبک زندگي کودکان (صرف زمان کمتر در محيط بيرون) همراهي داشته باشد. تاکنون ژن مهمي براي ميوپي در سنين مدرسه گزارش نشده است ولي چندين ژن با ميوپي شديد همراهي داشته‌اند. دخالت عوامل ژنتيکي در اين تفاوت‌هاي قومي احتمالا اندک است. با اين حال، هنوز مشخص نيست که سهم ژن‌هاي فراوان داراي تاثير اندک و يا تعامل ژنتيک و محيط در تفاوت‌هاي جمعيتي مربوط به ميوپي در سنين مدرسه چقدر است. مداخلات اپتيکال و دارويي نويدبخشي براي پيشگيري از ايجاد ميوپي يا کاهش سرعت پيشرفت آن در دسترس قرار گرفته‌اند که البته هنوز نياز به رواسازي بيشتر دارند. در سال‌هاي اخير همچنين درمان‌هاي نويدبخشي براي محافظت از بينايي در ميوپي‌هاي پاتولوژيک معرفي شده‌اند.

PDF متن کامل مقاله                HTML متن کامل مقاله

دانشمندان دانشگاه Belfast Queen's به دنبال یک رویکرد جدید، به منظور کمک به درمان بینایی میلیون ها نفر از مبتلایان به دیابت ، با استفاده از سلولهای بنیادی بالغ هستند. در حال حاضر میلیون ها نفر از افراد دیابتی درسراسر جهان، در معرض خطر ازدست دادن بینایی خود به علت یک بیماری به نام رتینوپاتی دیابتی می باشند.این بیماری زمانی رخ می دهد که رگ های خونی در چشم ها به علت قند خون بالا مسدود می شوند.قطع جریان خون در شبکیه چشم باعث آسیب رسیدن به سلول های بینایی و اختلال دید می شود و سرانجام در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به کوری شود.
مطالعه روش جدید ترمیم آسیب های دیابتی توسط سلول های استروما،) که به اختصار (REDDSTAR) نام دارد، برگرفته از تحقیقات دانشمندان مرکز چشم و علوم عروق در دانشکده پزشکی Queen's می باشد. در این روش محققان سلول های بنیادی را از اهدا کنندگان جدا کرده و بعد از گسترش آنها در محیط کشت این سلول ها را به رگ های خونی آسیب دیده بیمار که نیاز به ترمیم دارند تزریق می کنند.این روش مخصوص بیماران مبتلا به دیابتی است که عروق شبکیه در آنها دچار آسیب شده است.
در حال حاضرروش های درمانی اندکی برای کنترل پیشرفت عوارض بیماری دیابت در دسترس است وهمچنین هیچ درمانی برای بهبود همزمان میزان قند خون و عوارض دیابت وجود ندارد. پرفسور Alan Stitt مدیر مرکز چشم و علوم عروقی Queen's در مورد این پروژه گفت : جزئیات مطالعه بر روی روش (REDDSTAR)، شامل بررسی پتانسیل منحصر به فرد سلول های بنیادی برای ترویج ترمیم عروق خونی آسیب دیده در شبکیه چشم دربیماری دیابت می باشد.این موضوع می تواند تاثیر عمیقی بر روی بیماران داشته باشد، زیرا احیاء شبکیه آسیب دیده می تواند از رتینوپاتی دیابتی جلوگیری کند و ریسک از دست دادن بینایی را در این بیماران کاهش دهد.در حال حاضر، درمان های موجود برای رتینوپاتی دیابتی ،همیشه رضایت بخش نبوده است.این درمان ها بر روی مراحل پایانی بیماری تمرکز دارند و دارای عوارض جانبی زیادی هستند و قادر به درمان علل ریشه ای این بیماری نیستند.یک روش جدید جایگزین برای مهار این بیماری بازسازی عروق آسیب دیده شبکیه توسط سلول های بنیادی بالغ می باشد. این پژوهش که بر روی سلول های بنیادی بالغ خاصی که از مغز استخوان مشتق شده متمرکز شده است با حمایت شرکت Orbsen Therapeutics و بنیاد علوم ایرلند ارائه شده است.

این پروتئین ممکن است یک هدف درمانی جدید را برای هر دو بیماری ارثی تخریب شبکیه و دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن ارائه دهد. تحقیقات به رهبری دکتر Minghao Jin ، چشم پزشک و استاد علوم اعصاب در مرکز علوم بهداشت LSU نیواورلئان ، منجر به کشف پروتئینی شده است که از تخریب سلول های گیرنده نور شبکیه ناشی از آسیب های نور محافظت می کند. این پروتئین ممکن است یک هدف درمانی جدید را برای هر دو بیماری ارثی تخریب شبکیه و دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن ارائه دهد. این مقاله در مجله Neuroscience منتشر شده است.
چرخه بینایی برای بازسازی رنگدانه های بینایی گیرنده نورضروری است. با این حال، چرخه های غیر طبیعی بینایی سبب تشکیل محصولات جانبی سمی شده که منجر به توسعه تخریب ماکولا مرتبط با سن (AMD) می شود که علت اصلی از دست دادن بینایی در افراد مسن است. مکانیسم تنظیم کننده سیکل های بینایی مشخص نیست بنابراین شناسایی و تعیین ویژگی آنزیم های تنظیم کننده چرخه بینایی برای درک این مکانیسم حیاتی است.
RPE65 یک آنزیم کلیدی دخیل در چرخه بینایی است. جهش RPE65 سبب شروع زودرس از دست دادن بینایی، تخریب شبکیه، و بیماری های کور کننده چشم می شود. با وجود اهمیت این آنزیم، مکانیسم های تنظیم کننده عملکرد RPE65 ناشناخته است. برای شناسایی و توصیف مهار کننده های ناشناخته RPE65، دانشمندان پنج پروتئین کاندید را مورد آزمایش قرار دادند. با استفاده از غربالگری ژنی، تیم تحقیقاتی LSU کشف کرد که یکی از این پروتئین ها به نام پروتئین انتقال دهنده اسید چرب 4 (FATP4) ، تنظیم کننده منفی RPE65 است و آن را مهارمی کند.
پروفسور Nicolas Bazan مدیر مرکز علوم بهداشت LSU نیواورلئان و نویسنده این مقاله اشاره کرد: "ما دریافتیم که FATP4 از سلول های گیرنده نوری شبکیه در برابرالقاء تخریب شبکیه ، محافظت می کند. به تازگی، جهش در ژن FATP4 انسانی در بیماران مبتلا به نوعی بیماری مغلوب خاص که همچنین دارای یکی از محصولات جانبی سمی مرتبط با چرخه غیر طبیعی بینایی هستند، شناسایی شده است. این محصول جانبی، به نام A2E، با بالا رفتن سن در سلول های اپیتلیالی رنگدانه شبکیه تجمع می یابد ، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا جهش FATP4 باعث اختلال بینایی مربوط به سن و تخریب شبکیه می شود، مورد نیاز است. دکتر Jinگفت: این یافته ها نشان می دهد که FATP4 ممکن است یک هدف درمانی برای بیماری وراثتی تخریب شبکیه ناشی از جهش RPE65 و AMD باشد.

برگزار کنندگان : انجمن اپتومتری خراسان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
زمان برگزاری : ۲۵ الی ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات : ۱۵/۱/۱۳۹۲
مکان برگزاری: مشهد

سایت همایش

دانشمندان چشم بیونیکی ابداع کرده اند که با استفاده از آن نابینایان می توانند ببینند . این فناوری در سال 2011 برای استفاده در اروپا تاییدیه گرفته است. این فناوری به نام Argus II در نوع خود اولین است و در سال 2011 برای استفاده در اروپا تاییدیه گرفته است ولی برای کاربرد آن در آمریکا نیازبه تاییدییه سازمان غذا و داروی آمریکا ( FDA ) است. Argus II نتیجه 20 سال تحقیق علمی در خصوص اندام ظریف و عمدتا پیچیده چشم است.
بیشترین کارآیی این فناوری برای بیمارانی خواهد بود که به شکل ارثی نابینایی دارند . در حال حاضر حدود 3000 نفر در آمریکا به یک بیماری چشمی که باعث از بین رفتن شبکیه می شود، مبتلا هستند. این فناوری از دو قسمت پیوند پروتز Argus II در داخل چشم و یک عینک تشکیل شده است. با جایگزینی یک سری الکترودها در داخل چشم ، پروتز Argus II نارسایی شبکیه را در انتقال اطلاعات در مورد نور و تاریکی جبران می کند و این اطلاعات را فورا به مغز منتقل می کند. قسمت دیگر Argus II از یک عینک تشکیل شده است.
این عینک دارای دوربین هایی است که اطلاعات اشیای مقابل افراد را به رایانه کوچکی که بر روی عینک تعبیه شده است، منتقل می کند. اطلاعات به صورت بی سیم به پروتزی که در چشم کار گذاشته شده ، منتقل می شود و مغز با ارسال یک سری پالس های الکتریکی، به بیمار این امکان را می دهد که در نهایت نور، تاریکی و اشکال را ببیند.
دکتر ˈمارک هومایونˈ از دانشکده پزشکی کک ˈیو.اس.سیˈ در مورد این فناوری گفت: اگر به ابداع این نوع فناوری برای سایر بخش های بدن ادامه دهیم و زبان جدید الکتریکی پالس ها به مغز و به چشم ها را بفهمیم ، می توانیم از آن برای سایر بخش های بدن نیز استفاده کنیم و بدین ترتیب جهان و نحوه ارتباطمان با آن تغییر می کند. با این وجود محققان می گویند که برخی کاربران Argus II می توانند حروفی به بلندی چند اینچ را تشخیص دهند. به گفته محققان اتکای این دستگاه به یک رایانه خارجی عامل مهمی برای موفقیت ها و کارآیی آتی آن به شمار می رود. به گفته آنها درآینده بیمارانی که زمانی نابینا بودند با استفاده از این وسیله می توانند رنگ های مختلف را تشخیص دهند.

برگزار کننده: مرکز تحقیقات چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
زمان برگزاری: ۳ الی ۳ اسفند ۱۳۹۱
مکان برگزاری: شیراز، مجتمع فرهنگی آموزشی ولایت 

سایت همایش

محققان دستگاهی طراحی کرده‌اند که در یک روش درمانی نوین، با اعمال فشار ملایم و گرما بر روی پلک، می تواند به تسکین و درمان عارضه خشکی چشم کمک کند. مایع اشک باعث مرطوب و تمیز نگه داشتن بخش جلویی چشم در هنگام پلک زدن می شود و عارضه خشکی چشم بدلیل کاهش این مایع روی می دهد که در اینحالت چشم دچار سوزش، خارش و التهاب می شود. عارضه خشکی چشم با افزایش سن و کاهش سطح فعالیت غدد چربی بدن، بیشتر می شود. در 65 درصد موارد، خشکی چشم ناشی از کاهش روند تولید چربی توسط غدد میبومین است؛ این چربی شفاف میبوم (meibum)‌ نام دارد که از تبخیر فیلم آبکی روی چشم جلوگیری می کند، اما در بیماران دچار عارضه خشکی چشم این غدد بدلیل تشکیل چربی دچار گرفتگی می شوند. برای رفع گرفتگی غدد و حذف چربی ها از کمپرس گرم استفاده می شود؛ شستن پلک با شامپو بچه، پاک کردن پلک با گوش پاک کن و رژیم غذایی حاوی امگا-3 نیز بسیار مفید هستند.
محققان آمریکایی دستگاه LipiFlow را طراحی کرده اند که با گرم کردن و ایجاد فشار ملایم، به پاک کردن غدد میبومین کمک می کند. این دستگاه شامل یک پوشش پلاستیکی دو تکه ای است که پشت پلک قرار داده می شود و با کمک صفحه گرمایی، به حذف چربی در اطراف غدد میبومین کمک می کند؛ دو بخش خارجی نیز هر دو دقیقه یکبار فشار ملایمی را بر روی چشم وارد می کنند که به تنظیم ضخامت غدد کمک می کند. این روش درمانی در مدت 12 دقیقه توسط چشم پزشک انجام شده و با ذوب شدن چربی ها، فعالیت طبیعی غدد میبومین از سر گرفته می شود؛ هزینه این روش درمانی برای هر چشم 943 دلار اعلام شده است. دستگاه LipiFlow همچنین برای افرادی که از لنز تماسی استفاده می کنند نیز بسیار مفید است؛ استفاده از لنزهای تماسی باعث کاهش حجم اکسیژن در سطح چشم می شود. این دستگاه شش ماه پیش در آمریکا معرفی شد و نتایج استفاده از آن بر روی 139 بیمار بمدت چهار هفته نشان می دهد، کارآیی و اثربخشی سیستم LipiFlow در مقایسه با کمپرس گرم بیشتر است. نتایج این مطالعه در مجله Cornea منتشر شده است.

برگزار کنندگان: انجمن چشم پزشکی ایران، مرکز تحقیقات و گروه چشم علوم پزشکی تهران
زمان برگزاری: ۶ الی ۹ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۵/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

سایت همایش

موضوع: اصول اولیه و تازه های جراحی آب مروارید
برگزار کنندگان: گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، انجمن چشم پزشکی فارس، مرکز تحقیقات چشم پزشکی پوستچی، گروه سگمان قدامی انجمن چشم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۲۵ الی ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱/۲/۱۳۹۲
مکان برگزاری: شیراز

سایت همایش

مطالعات جدید نشان می‌دهد، معاینه ساده چشم با اسکن OCT‌ روش سریع و ساده برای بررسی وضعیت بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس محسوب می‌شود. مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری غیر قابل پیش بینی و عود کننده محسوب می‌شود که سلول‌های عصبی مغز و نخاع را درگیر کرده و با تخریب غلاف میلین بعنوان لایه محافظ فیبرهای عصبی، باعث بروز مشکل در دید، حفظ تعادل و راه رفتن بیمار می شود. تشخیص روند عود بیماری با استفاده از تصاویر MRI‌ مغز و نخاع امکان پذیر است، اما نمی تواند زمان شروع دقیق علائم بیماری را مشخص کند.
محققان به دنبال ابداع روش های مکملی هستند که نظارت بر عود بیماری ام اس را تسهیل کند و روش اسکن OCT‌ می تواند در این زمینه کاربرد داشته باشد. روش «توموگرافی انسجام نوری» (OCT) یک روش اسکن چشم برای اندازه گیری ضخامت شبکیه چشم محسوب می‌شود و اسکن هر چشم با این روش تنها چند دقیقه طول می‌کشد. تیم تحقیقاتی کالج پزشکی دانشگاه جان هاپکینز در یک مطالعه با حضور 154 بیمار مبتلا به بیماری MS‌، روند عود بیماری را در یک دوره دو ساله مورد بررسی قرار دادند. محققان با استفاده از اسکن OCT‌ اندازه ضخامت فیبرهای عصبی شبکیه در پشت چشم بیماران را اندازه گیری کردند؛ نتایج بدست آمده نشان می دهد که شبکیه چشم در مراحل اولیه و فعالیت بیماری بسرعت نازک می شود.
برخلاف سلول های عصبی در مغز که با لایه محافظ میلین پوشیده شده اند، سلول های عصبی شبکیه فاقد پوشش میلین هستند؛ محققان معتقدند که سلول های عصبی این بخش می توانند نشانه های اولیه صدمات بیماری MS‌ را مشخص کنند. در این حالت روند نازک شدن شبکیه چشم در بیماران مبتلا به MS عود کننده، بسیار سریع‌تر از بیماران در حالت غیر عود بیماری است؛ همچنین در بیماران با ضایعات التهابی که در تصاویر MRI‌ مغزی قابل مشاهده هستند، روند نازک شدن شبکیه بسیار سریعتر از سایر بیماران عنوان شده است.
دکتر «پیتر کالابرسی» نویسنده این تحقیق تأکید می‌کند: روش اسکن OCT می تواند روند عود MS‌ را بسرعت مشخص کند. به گفته محققان، کاربردی شدن این روش برای تشخیص عود بیماری MS، به آزمایشات تکمیلی با حضور تعداد بیشتری بیمار نیاز دارد. نتایج این مطالعه در مجله Neurology منتشر شده است.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشكي زاهدان
زمان برگزاری: ۱۰ الی ۱۲ بهمن ۱۳۹۱
مکان برگزاری: مرکز همایش های دانشگاه دریانوردی چابهار

سایت همایش

دانشمندان دانشگاه شفیلد نوعی لنز تماسی جدید پر شده از سلولهای بنیادی را تولید کرده‌اند که می‌تواند بطور طبیعی اختلال بینایی را ترمیم کند. دانشمندان امیدوارند که این کاشت زیست تجزیه‌پذیر پر شده از سلولهای بنیادی که قابل تکثیر است، بتواند به التیام طبیعی چشم کمک کند. سلولهای بنیادی اجزای اصلی رشد بافت هستند که می توانند به تمام انواع مختلف سلولهای بدن تبدیل شوند. محققان اکنون امیدوارند که این شیوه بتواند به میلیونها انسان در سراسر جهان برای حفظ و ترمیم اختلال بینایی کمک کند. این فناوری برای درمان آسیبهای قرنیه یا همان لایه شفاف جلوی چشم طراحی شده که یکی از اصلی‌ترین مسبب‌های نابینایی در جهان است.
با این کاشت جدید، محققان با تقلید از ویژگیهای ساختاری چشم توانسته‌اند یک شیوه جدید برای تولید غشاهای باریک و بسیار ظریف برای کمک به پیوند سلولهای بنیادی به چشم ایجاد کنند. آنها با استفاده از مجموعه‌ای از شیوه‌های پیچیده توانستند یک صفحه ماده زیست‌تجزیه‌پذیر تولید کنند که می‌تواند روی قرنیه قرار گیرد. این صفحه مملو از سلولهای بنیادی بوده که قادر به تکثیر هستند و به بدن اجازه می‌دهند تا بطور طبیعی چشم را ترمیم کند.
درمان‌های استاندارد برای نابینایی قرنیه شامل کاشتهای قرنیه یا پیوند سلولهای بنیادی به چشم با استفاده از غشای انسانی اهدایی به عنوان ناقل موقت این سلولها به چشم هستند. اما برای برخی از بیماران این درمان پس از چند سال با شکست روبرو شده چرا که چشم‌های ترمیم یافته این سلول‌های بنیادی را که برای ترمیم قرنیه ضروری هستند، نگه نمی‌دارد. یکی از ویژگی‌های اساسی این صفحه جدید آن است که حاوی بسته‌های کوچک حاوی سلولهای بنیادی بوده که آنها را درون چشم نگه داشته و کنار هم قرار می‌دهد.
به گفته محققان، ماده واقع در مرکز این صفحه از حلقه اطراف نازکتر بوده؛ از این رو با سرعت بیشتری تجزیه شده و به سلولهای بنیادی برای گسترش در سطح چشم و ترمیم قرنیه کمک خواهد کرد. بدون این ترمیم دائمی، بافت سفید و ضخیم زخم بر روی قرنیه شکل گرفته و باعث نابینایی جزئی یا کامل در بیمار می‌شود. به گفته دانشمندان یکی دیگر از مزایای این صفحه آن است که تجزیه‌پذیر بوده و ماده سازنده آن با ماده مورد استفاده در سازه‌های چشمی مشابه است؛ از این رو مشکل رد سیستم ایمنی وجود نخواهد داشت. آزمایشات نشان داده که غشاها از رشد سلول حمایت می‌کنند. در نتیجه انتظار می‌رود که کارآزمایی‌های بالینی در آینده نزدیک در هند آغاز شود چرا که این محققان با پژوهشگران موسسه چشم پراساد در حیدرآباد هند در حال همکاری هستند. این پژوهش در مجله Acta Biomaterialia منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه گنت بلژیک در دستاوردی که مفهوم جدیدی را به اصطلاح «پیام فوری» خواهد داد، یک فناوری جدید را بوجود آورده‌اند که اجازه می‌دهد پیامهای الکترونیکی از روی تلفن همراه بطور مستقیم بر روی لنزهای تماسی در چشم کاربر منتقل شود. این نمایشگر ال‌سی‌دی کروی شکل با استفاده از فناوری بی‌سیم، تصاویر ارسالی را کنترل می‌کند. قابلیت این لنز با ارسال یک شکل دلار بر روی آن به نمایش گذاشته شد. این دستاورد یک گام رو بجلو برای نمایشگرهای لنز تماسی کاملا پیکسلی با جزئیات مشابه نمایشگر تلویزیون بوده که می‌تواند بطور کامل شیوه ارتباطات امروزی را متحول کند. این فناوری جدید بدین معنی است که کل سطح لنز تماسی برای نمایش تصویر و پیامک استفاده خواهد شد. محققان همچنین در حال بررسی امکان استفاده از این لنزها به عنوان عینک آفتابی هستند که با سطح نور خورشید سازگار می‌شوند.

تحقیقات محققان نشان داده که حرکات چشم در مردان و زنان با یکدیگر متفاوت است. بر اساس یک پژوهش جدید، محققان دریافتند مردان و زنان در شیوه نگاه به اجسام روش‌های متفاوتی دارند. بر اساس یافته‌های این محققان،‌ اگرچه حرکات چشم زنان کمتر از مردان است اما دید آنها طولانی‌تر و نگاهشان به مکان‌ها متنوع‌تر است. بزرگترین تفاوت در حرکات چشم هنگامی مشاهده شد که شرکت‌کنندگان تصاویری از مردم را مشاهده می‌کردند.
محققان اظهار کردند: نگاه مردان و زنان متفاوت از یکدیگر بوده و تفسیر آنها از جهان نیز متفاوت است. برای مثال اگر به افراد بگوییم به چهره در عکسی نگاه کنند، مردان ارتباط چشمی مستقیم با چهره تصویر برقرار می‌کنند و این در حالی است که زنان نگاه خود را کمی رو به پایین و به سمت بینی و دهان چهره می‌اندازند. نتایج این پژوهش در مجله PLOS منتشر شده است.

برگزار کنندگان: گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران، گروه ویتره و رتین انجمن چشم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۴ الی ۶ اردیبهشت ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، هتل المپیک

همایش همزمان:
ششمین گردهمایی گروه فوق تخصصی ویتره و رتین انجمن چشم پزشکی ایران

سایت همایش

برگزار کنندگان: انجمن چشم پزشکی ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران
زمان برگزاری: ۱۷ الی ۱۸ اسفند ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

همایش های همزمان:
پنجمین جشنواره فارابی
چهارمین سمینار کاربرد فیزیک در چشم پزشکی

سایت همایش