پزشکی بالینی

محققان دستگاه كوچكي طراحي كرده اند كه مي تواند به كاهش و درمان سردردهاي ميگرني كمك كند. دستگاه GammaCore در ابعاد يك ريش تراش برقي طراحي شده و با دو باتري كار مي كند و با توليد سيگنال هاي الكتريكي به كاهش حملات ميگرن و سردردهاي خوشه‌يي كمك مي كند. اين دستگاه در سمت راست گردن بر روي پوست بالاي نبض شريان كاروتيد به مدت 90 ثانيه قرار داده مي شود و يك ژل رسانا بر روي دو بخش مرتبط با پوست، ميزان اثربخشي دستگاه را افزايش مي دهد.
دستگاه GammaCore در آمريكا و اروپا از جمله بر روي 50 بيمار در بيمارستان سلطنتي لندن و دوبلين مورد آزمايش قرار گرفته و نتايج آزمايش حاكي از عملكرد مثبت آن مانند داروهاي متداول سردرد بدون داشتن عوارض جانبي است، به طوري كه ميزان حملات سردرد در نيمي از بيماران تا حدود 50 درصد كاهش را نشان مي دهد. اين دستگاه همچنين بر روي بيماراني كه پاسخي به داروهاي متداول نشان نمي دهند نيز موثر گزارش شده است و مي تواند شدت حملات ميگرن را كاهش داده و حتي از بروز حملات نيز پيشگيري كند. استفاده از اين دستگاه توسط متخصصان و براي استفاده خانگي با تجويز پزشك متخصص امكان پذير است.
حملات ميگرن به طور متوسط يكبار در طول ماه ايجاد مي شود و زنان بيش از مردان دچار اين نوع سردردها مي شوند. علت دقيقي براي بروز حملات ميگرن تاكنون كشف نشده است، اما كاهش سطح ماده شيميايي سروتونين يكي از دلايل احتمالي سردرد عنوان مي شود. سردردهاي خوشه اي از شيوع كمتري به نسبت ميگرن برخوردار است و بيشتر مردان را درگير مي كند و در ناحيه شقيقه يا يكي از چشم ها احساس مي شود.

محققان دانشگاه استراثكلايد دست به ساخت يك دستگاه جديد زده‌اند كه خون از دست رفته در زمان جراحي را جمع‌آوري كرده و پس از متمركز كردن سلول‌هاي خوني، آن را به صورت داخل وریدی به فرد باز مي‌گرداند. از دست دادن خون زياد در دنياي پزشكي يكي از بزرگترين دلايل مرگ در طول يك عمل جراحي قلبي است كه در حال حاضر انتقال خون براي جلوگيري از آن استفاده مي‌شود كه با مشكلات خاص خود همراه است.
اين دستگاه جديد كه « HemoSep» نام داشته، در پي كارآزمايي‌هاي موفقيت‌آميز آن در بيش از 100 عمل جراحي قلب باز، به تازگي براي استفاده در كانادا و اروپا تائيديه گرفته است. استفاده از اين دستگاه، نياز به انتقال خون را پس از عمل كاهش مي‌دهد. در جريان اين فرآيند، خون از محل جراحي يا ديگر دستگاههاي مورد استفاده در عمل مكيده مي‌شود. يك كيسه خون در اين دستگاه از يك اسفنج شيميايي و همزن مكانيكي براي متمركز كردن خون ريخته شده استفاده مي‌كند. پس از اين جريان، سلولهاي متمركز شده خون به طور وريدي به بدن بازگشته و به طور چشمگيري مي‌تواند ميزان خون مورد نياز از اهداكنندگان و واكنش به خون اهدايي را به حداقل برساند چرا كه بيمار از خون خود استفاده خواهد كرد. همچنين اين فرآيند در طول عمل جراحي اتفاق افتاده و نيازي به كارشناسان ورزيده براي گرفتن خون از فرد ديگر، پردازش آن از طريق سانتریفیوژ و تزريق آن به بيمار نخواهد بود.

محققان موسسه فناوري ماساچوست نوعي رابط پوشيدني موسوم به EyeRing طراحي كرده‌اند كه به افراد نابينا امكان اشاره كردن به يك شيء براي كسب اطلاعات بيشتر در مورد آن را مي‌دهد. اين فناوري متشكل از يك حلقه انگشتري شكل، گوشي هوشمند و خروجي صداي گوشي است. كاربر با استفاده از يك حلقه مجهز به ميكرو دوربين كه بر روي انگشت اشاره‌ پوشيده شده، مي‌تواند توسط يك دگمه تعبيه شده بر روي آن به يك شيء اشاره كند.
حلقه توسط دوربين از اين شي تصوير تهيه كرده و آن را جهت پردازش به صورت بي‌سيم به يك گوشي هوشمند (آندرويد) مي‌فرستد. برنامه نصب بر روي اين گوشي ماهيت آيتم (مانند اندازه، قيمت، رنگ يك تي‌شرت) را از طريق يك ماژول «متن به كلام» به هدست كاربر مخابره مي‌كند. طراحان اميدوارند كه بتوانند سيستم جديد را مجهز به قابليت‌هايي از جمله تهيه ويديوي زمان واقعي توسط دوربين، قدرت محاسباتي بالاتر و حسگرهاي افزوده مانند ميكروفون و ژيروسكوپ كرده و آن را در نمونه اوليه آتي EyeRing جاي دهند.

محققان انگلیسی از یک کیت جدید در آزمایش بارداری رونمایی کردند که از بزاق استفاده می‌کند. ابزار سنتی پیش‌بینی بارداری از ادرار برای آزمایش افزایش هورمون لوتئینه کننده(LH) استفاده می‌کنند که یک تا دور روز پیش از بارداری رخ می‌دهد. اما این فناوری جدید موسوم به «آزمایش کودک احتمالی» مانند یک رژ لب بوده و می‌تواند سطوح استروژن و نمک یافته شده در بزاق زن را که در زمان بارداری افزایش می‌یابند، اندازه‌گیری کند. سازندگان این فناوری مدعی هستند که این آزمایش 40 پوندی تا 98 درصد دقیق بوده و می‌تواند پایانی بر شیوه قدیمی آزمایش ادرار باشد.
فناوری مورد استفاده این دستگاه مبتنی بر پژوهش از دانشگاه تورین ایتالیا بوده که در آن دانشمندان دریافتند هنگامی که استروژن در بزاق خشک شده حاضر می‌شود، الگویی را تشکیل داده که شبیه به برگ سرخس است و می‌توان آنرا بطور کامل در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. با این دستگاه جدید که از پیل استفاده می‌کند، زنان می‌تواند آنرا لیسیده یا بزاق خود را روی عدسی زیر میکروسکوپی آن قرار داده و سپس مجددا نوار را در ظرف مخصوص بگذارند. پس از گذشت 10-15 دقیقه کاربر می‌تواند دستگاه را که قابل استفاده مجدد بوده، در مقابل چشم قرار داده و دکمه‌ای را برای فعالسازی نور آن فشار دهد. اگر این عدسی نشانگر نقاط و نقش‌نگارهای مشابه باشد، زن باردار نیست اما اگر برگهای کوچک سرخس مانند در آن ظاهر شود، کاربر دو تا سه روز تا تخمک گذاری فاصله دارد. این در حالیست که اگر این الگوی برگی به شکل کامل در عدسی نقش ببندد، ننشانگر آن است که زن در همان لحظه تخمک‌گذاری کرده است. زمان نزدیک تخمک‌گذاری یکی از بهترین اوقات برای تلاش برای باردار شدن است. از آنجایی که این دستگاه قابل استفاده روزانه بوده، زنان می‌توانند دوره‌های خود را مشخص کنند.

محققان دانشگاه ویرجینیا موفق به ابداع سیستمی شده‌اند که بر اساس ضربان قلب، موسیقی مناسب را هنگام ورزش کردن پخش می‌کند. دستگاه ساخته شده، بطور خودکار، ریتم قلب و تمرین ورزشی را از طریق یک هدفون که به ضربان قلب گوش کرده و آهنگ‌های مناسب را انتخاب می‌کند، تنظیم خواهد کرد. این محققان میکروفونی را در هدفون‌های دستگاه نصب کرده‌اند که ضربان شریان موجود در گوش فرد را می‌سنجد. این داده‌ها در ترکیب با سطوح فعالیت، با استفاده از یک شتاب‌سنج، از طریق اینترنت، به یک موتور پیشنهادی ارسال شده و آهنگ بعدی را بر اساس ضربان قلب کنونی و حالت دلخواه انتخاب می‌کند.
البته این سیستم تنها برای افزایش ضربان قلب نیست و می‌تواند برای آرام کردن فرد با کاهش ضربان قلب با موسیقی آرام برنامه‌ریزی شود. این فناوری در زمان استفاده بر اساس تغییرات مشاهده شده در پی آهنگهای پیشنهادی، با موسیقی‌های تاثیرگذار بر ضربان قلب کاربر آشنا می‌شود. عوامل محیطی نیز در این الگوریتم مورد استفاده قرار می‌گیرد، بدین معنی که موسیقی پخش شده در زمان نشستن فرد با موسیقی زمان پایان حرکات ورزشی متفاوت است. این کار قرار است ماه آینده در نشست SenSys در تورنتوی کانادا ارائه شود.

محققان کانادایی سربندی طراحی کرده‌اند که امکان نظارت بر فعالیت مغزی را بر روی تلفن همراه یا تبلت فراهم می‌کند. این گجت یک دستگاه الکتروانسفالوگرافی (EEG) پوشیدنی بسیار سبک است که امکان نظارت بر فعالیت سیستم عصبی را بصورت لحظه‌ای برای کاربر فراهم می‌کند. نظارت بر امواج مغزی می‌تواند برای آرامش، حفظ تمرکز، ایجاد اعتماد به نفس و کنترل حالت روانی فرد مفید بوده و یک روش آموزشی ساده برای رسیدن و حفظ حالت مطلوب ذهنی باشد.
سربند Muse بصورت بی‌سیم با دستگاه‌های مختلف مانند تبلت یا تلفن همراه هوشمند ارتباط برقرار کرده و کاربر می‌تواند از طریق یک برنامه نرم‌افزاری، فعالیت مغزی خود را نظارت کند. این سربند مجهز به چهار حسگر یکپارچه است که دو حسگر در بخش جلوی پیشانی و دو حسگر نیز در پشت دو گوش قرار می‌گیرند؛ خروجی امواج مغزی توسط حسگرها دریافت شده و داده‌های دریافتی بصورت همزمان بر روی تلفن همراه کاربر نشان داده می‌شود. این برنامه نرم افزاری همچنین شامل تمرینات مختلف مغزی است که در زمان استفاده از سربند انجام می شود. سربند نظارت بر امواج مغزی توسط محققان شرکت InteraXon‌ طراحی شده و این شرکت بدنبال جذب سرمایه برای تولید سری اول این محصول با قیمت 135 دلار است.

محققان دانشگاه می‌سی‌سی‌پی موفق به ابداع یک دستگاه منحصربفرد شده‌اند که می‌تواند زندگی افراد دچار لکنت زبان را تغییر دهد. این دستگاه پروتز به اندازه یک تلفن همراه بوده و توسط پل گوگانز، گرگ اسنایدر و دوایت وادل در پی تشخیص اسنایدر که خود از لکنت زبان رنج می‌برد، از گفتار روان‌تر در زمان لمس گلو در زمان صحبت ابداع شده است. وی دریافت که با لمس لرزش گلو در زمان صحبت، یک بازخورد گفتار لمسی دریافت شده که به شکل قابل توجهی لکنت زبان را کاهش می‌دهد.
این دستگاه قابل جابجایی بوده و استفاده از آن بسیار ساده است که اینها ویژگی‌های مهمی بشمار می‌رود؛ چرا که دیگر درمان‌های رفتاری برای لکنت بسیار شدید بوده و به تمرکز زیاد نیاز دارند. نمونه پیش‌ساخت این دستگاه اخیرا در نشست 2012 انجمن علوم اعصاب در نیواورلئان ارائه شده است. این دستگاه می‌تواند یک جایگزین امیدبخش برای درمان‌های خسته‌کننده پیشین باشد که بطور روزانه و آسان برای کاربران قابل استفاده است. اگرچه این دستگاه، لکنت را درمان نمی‌کند، اما به کاربر در کاهش تناوب آن کمک کرده و می‌تواند کیفیت زندگی وی را افزایش دهد. این تیم قصد دارند تا این دستگاه پروتز را در یک برنامه درمانی جامع برای تامین بهتر نیازهای روزمره افراد دچار لکنت مورد استفاده قرار دهند.
حدود یک درصد از جمعیت جهانی از مشکل لکنت زبان برخوردار بوده از کمبود جایگزینهای مناسب طولانی مدت موثر برخوردارند. اگرچه این دستگاه هنوز در مرحله ساخت و آزمایش بوده، اما منافع بالقوه آن برای افراد دچار لکنت کاملا روشن است.

یک سمعک جدید با قابلیت نصب در پشت دندان‌ها می‌تواند به افرادی که از ناحیه یک گوش دچار ناشنوایی شده‌اند، کمک کند. سیستم «SoundBite» که در حال حاضر در انگلیس مورد آزمایش قرار گرفته، از طریق مسیریابی مجدد صداها از گوش غیر سالم به سالم کار می‌کند. حدود یک دهم از بزرگسالان از درجه‌ای از کم‌شنوایی در یک گوش رنج برده و سالانه حدود 10 هزار مورد از ناشنوایی کامل در یک گوش تشخیص داده می‌شود. با این حال، کارشناسان بر این باورند که تعداد واقعی مبتلایان بسیار بیشتر بوده چرا که تعداد زیادی از آنها به دنبال درمان نمی‌روند. این شرایط ممکن است در اثر آسیب فیزیکی یا عفونت بوجود بیاید و در برخی موارد نیز علت آن نامعلوم است.
هنگامی که امواج صوتی وارد گوش می‌شوند، به سمت پرده گوش حرکت کرده و آنرا می‌لرزانند. این لرزشها سپس به گوش داخلی که حاوی حدود 20 هزار سلول موی ریز است، منتقل می‌شود. این سلولها در واکنش یه لرزش حرکت کرده و این حرکت به پالسهای الکتریکی تبدیل می‌شود که در آخر توسط عصبها به مغز ارسال شده و در آن به شکل صدا ترجمه می‌شوند. در ابزارهای کمکی شنوایی استاندارد، یک بلندگوی خارجی این صداها را گرفته، آنها را تقویت کرده و به گوش می‌فرستد. متاسفانه این دستگاه‌ها در افراد دچار ناشنوایی در یک گوش عمل نکرده؛ چرا که گوش داخلی یا عصبهای آنها به شدت آسیب دیده است. این سمعک جدید از استخوانهای سر برای هدایت صدا به گوش در حال کار استفاده می‌کند. در حقیقت انسان در تمام اوقات صداها را از طریق رسانایی استخوان می‌شنود.
SoundBite از یک بلندگوی ریز تشکیل شده که درست در داخل کانال گوش آسیب دیده قرار گرفته تا صداهای منتشر شده در آن را بگیرد. این صداها سپس به یک گیرنده کوچک در پشت گوش ارسال شده که این علائم را به دستگاه درون دهان منتقل می‌کند. این دستگاه کوچکتر از یک چوب کبریت بوده و در سمت راست یا چپ عقب دندانهای بیمار حلقه می‌شود. با دریافت صدای منتقل شده، این دستگاه علائم را به لرزشهای کوچک تبدیل کرده که برای کاربر نامحسوس هستند. این لرزشها از طریق دندان و استخوان به گوش سالم هدایت شده که در آن به شکل پالسهای عصبی درآمده و به مغز فرستاده می‌شوند.
برخی از دستگاههای کمک شنیداری در حال حاضر از رسانایی استخوان استفاده می‌کنند که به سمعکهای متصل به استخوان معرف هستند. در این دستگاه‌ها یک صفحه کوچک تیتانیومی در پشت جمجمه در کنار گوش قرار می‌گیرد که لرزش‌های صوتی را شناسایی کرده و آنها را به درون جمجمه می‌فرستد. هر چند این دستگاهها به عمل جراحی نیاز داشته و از بیرون سر نیز قابل مشاهده هستند.

محققان آمریکایی ایمپلنتی طراحی کرده‌اند که با کمک پالس‌های ضعیف الکتریکی، باعث تحریک اعصاب گردن و تسکین سردردهای مزمن میگرن می شود. تیم تحقیقاتی دانشگاه توماس جفرسون در فیلادلفیا به سرپرستی «استفان سیلبراشتاین» این وسیله را بر روی 157 بیمار مبتلا به میگرن مورد آزمایش قرار دادند؛ این دستگاه بمدت سه ماه برای 105 داوطلب فعال بوده و برای بقیه افراد خاموش بودند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که میزان حملات میگرن در افراد دارای ایمپلنت فعال در هر ماه از 22 به 16 حمله کاهش یافت.
ایمپلنت گردن در فواصل زمانی معین از طریق ایجاد پالس های ضعیف الکتریکی، عصب اکسیپیتال تغذیه کننده گردن به عقب مغز را تحریک می کند. بررسی عملکرد ایمپلنت بر روی حیوانات نشان می دهد، کاهش غلظت یک انتقال دهنده عصبی درد در ناحیه گردن باعث تسکین سردردهای مزمن میگرن می‌شود. «سیلبراشتاین» گفت: به نظر می‌رسد که ایمپلنت گردنی می تواند در کاهش حملات میگرنی و بهبود کیفیت زندگی بیماران موثر باشد. این دستگاه سال گذشته مجوز تولید در اروپا را دریافت کرد، اما مراحل دریافت مجوز در آمریکا همچنان ادامه دارد.

گروهي از محققان چيني با استفاده از نانوسيم‌هاي سيليکوني يک ابزار بسيار حساس براي تشخيص ويروس آنفلوآنزا در بازدم انسان ساخته‌اند. آناليز ماده حاصل از ميعان بازدم (EBC) يکي از روش‌هاي تشخيصي نويدبخش است که مي‌تواند اجزاي گازي مختلف در بازدم انسان را به بيماري‌هاي مختلف ارتباط دهد. به‌ علاوه، نمونه‌برداري از بازدم ساده‌تر و سريع‌تر از تست خون است و هيچ‌گونه ضايعات سمي توليد نمي‌کند. نانوذرات طلا، نانولوله‌هاي کربني و نانوسيم‌هاي سيليکوني جزء عناصري هستند که در تشخيص عاري از برچسب و بسيار حساس ويروس‌ها به‌ کار مي‌روند.
محققان دانشگاه پکن در چين با اتصال شيميايي پادتن‌ها به سطح يک ترانزيستور اثرزمينه ساخته شده از نانوسيم‌هاي سيليکوني يک ابزار بسيار حساس براي تشخيص ويروس آنفلوآنزا در بازدم انسان ساخته‌اند. اتصال ويروس به پادتن‌ها موجب تغيير رسانايي الکتريکي شده و در نتيجه حضور يک عامل زيستي به يک سيگنال الکتريکي تبديل مي‌شود. مطالعات نشان داده‌اند بازدم يک فرد مبتلا به آنفلوآنزا حاوي ويروس اين بيماري است؛ با وجودي که استفاده از حسگرهاي نانوسيم سيليکوني در تشخيص ويروس‌ها جديد نيست، اين اولين بار است که از اين روش در تشخيص آنفلوآنزا استفاده مي‌شود.
دکتر «مائوشنگ يائو»، يکي از محققان دانشکده علوم و مهندسي محيط زيست در دانشگاه پکن مي‌گويد: ما توانستيم با استفاده از اين حسگر نانوسيمي با موفقيت و به شکلي کاملاً انتخابگر ويروس آنفلوآنزا (H3N2) را در عرض چند دقيقه در ميعان رقيق‌شده بازدم يک فرد مبتلا به اين بيماري شناسايي کنيم. اين کار نشان مي‌دهد که اگر حسگر نانوسيمي با استانداردهاي مربوط به ويروس و کنترل‌هاي ميعان بازدم کاليبره شود، مي‌تواند در زمان 100 برابر کمتر از روش استاندارد طلا (RT-qPCR) ويروس آنفلوآنزا را در کاربردهاي باليني تشخيص دهد. وي مي‌افزايد: تجاري‌سازي اين فناوري به‌ عنوان يک ابزار دستي به‌ طور کامل امکان‌پذير بوده و فرصت‌هاي بسيار بزرگي در زمينه تشخيص آنفلوآنزا در سامانه‌هاي باليني ايجاد مي‌کند.
بنابر گفته سازمان بهداشت جهاني سالانه سه تا پنج ميليون نفر در اثر شيوع آنفلوآنزا (بيشتر H3N2 و H1N1) به شدت بيمار مي‌شوند که از اين تعداد 250 هزار تا 500 هزار نفر جان خود را از دست مي‌دهند. متخصصان براي تشخيص اين بيماري بر تعداد گلبول‌هاي سفيد خون به‌ عنوان يک تست معمول خوني و همچنين علائم باليني همچون سردرد، سرفه و درد مفاصل تکيه دارند. دکتر «ژوئفنگ گوئو» و دکتر «تونگ ژائو» از اعضاي اين گروه تحقيقاتي، يافته‌هاي خود را در شماره آنلاين مجله «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

مهندسان دانشگاه ايلينويز، ابزار جديد تصويربرداري براي پزشكان مراقبت‌های اولیه ساخته‌اند كه دسترسي به مناطق تحت معاينه را در داخل بدن امكانپذير مي‌كند. اين اسكنر دستي به پزشكان اجازه مي‌دهد تا تمام مناطق محل معاينه را به تصوير كشيده، ضخامت و سلامت شبكيه بيمار را بررسي كرده و همچنين جمعيت‌هاي باكتري در گوش مياني را به شكل سه بعدي مشاهده كنند. اين دستگاه بر فناوري تصوير توموگرافی انسجام نوری(OCT) تكيه داشته كه مشابه تصويربرداري فراصوت است اما از نور بجاي صوت براي توليد تصاوير استفاده مي‌كند. محققان قرار است نتايج تحقيقات خود را در نشست سالانه مرزهاي اپتيك 2012 انجمن نوري ارائه كنند.
پزشكان مراقبتهاي اوليه براي نظارت بر شرايط مزمن مانند عفونت گوش در حال حاضر بر ابزاري تكيه دارند كه اساسا شيشه‌هاي بزرگ‌نمايي هستند و اين دستگاه جديد به پزشكان راه جديد نظارت كمي بر اين شرايط را ارائه كرده و توضيحات موثرتر ودقيق‌تري را به متخصصان ارائه خواهد كرد. اسكنر فوق، شامل سه اجزاي اصلي است كه عبارتند از يك منبع نور نزديك مادون قرمز و سيستم OCT، يك دوربين فيلمبرداري براي ارسال تصاوير بلادرنگ از ويژگي‌هاي سطح و مناطق تحت اسكن و يك اسكنر مبتني بر ميكروالكترومكانيك براي هدايت نور. طول موجهاي نور نزديك مادون قرمز بطور عميق‌تري از ديگر طول موج‌ها در بافت‌هاي انسان نفوذ مي‌كنند؛ با اندازه‌گيري زمان طي شده تا بازتاب نور از ريزساختار بافت، الگوريتم‌هاي رايانه‌اي، يك تصوير از ساختار بافت تحت معاينه به ثبت مي‌رسانند.
بيماران ديابتي بويژه مي‌توانند از اين دستگاه استفاده كنند. حدود 40 تا 45 درصد از اين بيماران در داخل شبكيه خود رگهاي خون رخنه‌دار دارند كه « رتینوپاتی» نام دارد و مي تواند به ضخيم‌تر شدن شبكيه، تار شدن ديد و در نهايت نابينايي منجر شود. اين اسكنر دستي به پزشكان اجازه خواهد داد تا سلامت شبكيه را بررسي كرده و اين شرايط را در مراحل اوليه آن شناسايي كنند. محققان اميدوارند كه كاهش يافتن هزينه توليد با كوچكتر شدن طراحي دستگاه بتواند به پزشكان بيشتري در دسترسي به اين اسكنرها حتي در كشورهاي در حال توسعه منجر شود.

ساكنان كشورهاي جهان سوم بزودي مي‌توانند با عينك‌هاي جديد، شاهد نگاه جديدي به جهان باشند. عينك‌هاي «Eyejusters» به فرد اجازه مي‌دهد تا با چرخاندن يك شاخص در كنار دسته عينك تصاوير را با تمركز دلخواه مشاهده كند. كاربر مي‌تواند شاخص قابل جابجايي را چرخانده تا زماني كه صحنه مورد نظر در نقطه تمركز مناسب قرار گيرد كه آن را به يك دستگاه آزمايش بينايي در يك عينك تبديل كرده است. فناوري «عدسي لغزشي» مورد استفاده در اين عينك در حقيقت حالت اصلاح‌شده ايده‌اي است كه در دهه 1920 بوجود آمده بود. با لغزاندن يكي از عدسي‌ها بر روي عدسي ديگر، نسخه عدسي براي ارائه بينايي بهتر تغيير مي‌كند. اين عينك‌ها بويژه براي كشورهايي مناسب بوده كه از چشم‌پزشك كافي براي تشخيص نمره چشم افراد برخوردار نيستند. بر اساس آمار سازمان جهاني بهداشت، حدود 670 ميليون انسان از عينك مناسب نمره چشم خود برخوردار نيستند. اين عينك‌ها اكنون در سودان، اوگاندا، كامرون، موروكو و هند در دسترس قرار گرفته‌اند. قيمت اين عينك‌ها در آمريكا 40 دلار تعيين شده و همچنين مي‌توان از آنها به عنوان عينك مطالعه نيز استفاده كرد.

با بالا رفتن سن، يکي از بيماري‌هايي که سر اغ افراد مي‌آيد دژنراسيون ماکولاست که شبکيه چشم را درگير مي‌کند، اما اکنون اميدهاي تازه‌اي براي بازگشت نور به چشمان اين افراد برانگيخته شده که همانا يک ايمپلنت جديد ديداري در اندازه بسيار کوچک است که مي‌تواند بينايي افراد مبتلا را به آنها بازگرداند. درواقع يکي از جديدترين درمان‌هاي اين بيماري استفاده از تلسکوپ کاشتني است که با پشت‌سر گذاشتن لکه‌زرد، نور ورودي به چشم را مستقيما به بخش‌هاي سالم شبکيه چشم هدايت مي‌کند. با اين عمل، فرد بيمار مي‌تواند چهره اشخاص و جزييات اشيايي را که درست مقابل وي قرار دارند، دوباره ديده و تشخيص دهد. فعلا براي انتخاب شدن براي انجام اين شيوه درماني فرد بايد حداقل 75 سال سن داشته و مبتلا به نوع خشک و پايدار دژنراسيون ماکولا باشد. نوع‌ تر اين بيماري که به علت نشت خون از رگ‌هاي پشت چشم به وجود مي‌آيد، با اين تلسکوپ‌ها قابل درمان نيست. حدود 60 درصد از بيماران دريافت‌کننده اين تلسکوپ توانسته‌اند حداقل يک‌سوم قدرت خواندن يک چشم معمولي را بازيابند. مقدار ديد اين افراد به مرور زمان بهتر خواهد شد و مغز آنها با تمرينات بيشتر ياد مي‌گيرد که چگونه ببيند.

دانشمندان آمريكايي موفق به ساخت دستگاه الكترونيكي فوق باريك شدند كه پس از پايان كاربري، درون بدن حل شده و مي‌توان از آن براي طيف گسترده‌اي از نقش‌هاي پزشكي استفاده كرد. به گفته محققان دانشگاه نورث‌وسترن كه پژوهش آنها در مجله ساينس منتشر شده، اين دستگاهها به محض انجام يك تزريق ذوب شده و در بدن حل مي‌شوند. از اين فناوري در حال حاضر براي گرما دادن به زخم براي ضدعفوني كردن آن استفاده مي‌شود. تركيبات اين ماده از سيليكون و اكسيد منيزيوم بوده و در يك لايه محافظتي ابريشم قرار مي‌گيرد.
اين فناوري بخشي از حوزه «دستگاه‌هاي الكترونيك گذرا» بوده و توسط محققاني توليد شده كه پيش از فناوري تاتوي الكترونيكي را ايجاد كرده بودند. اين تاتو در حقيقت حسگرهايي بودند كه به پوست بدن كشيده و خم مي‌شوند. اين دانشمندان دستگاههاي محو شونده خود را به عنوان «قطب متضاد» دستگاه‌هاي سنتي معرفي كرده‌اند كه بايد ثابت باقي مانده و دوام داشته باشند. دستيابي به دستگاه‌هاي الكترونيكي با خاصيت محوشوندگي در يك شيوه كنترل شده بر دو دستاورد علمي تكيه دارد كه شامل حل شونده بودن دستگاه و استفاده از يك پوسته براي كنترل زمان آن است. ماده سيليكون در آب حل مي‌شود. مشكل اين جاست كه اندازه اجزا در دستگاه‌هاي رايج الكترونيك به معني دوام بالاي آنهاست. اما اين دانشمندان از ورق‌هاي بسيار نازك سيليكون موسوم به غشاي نانويي استفاده كردند كه طي چند روز تا چند هفته حل مي‌شوند. سرعت اين حل شدن با ابريشم كنترل شده است. اين ماده از كرمهاي ابريشم بدست آمده، حل شده و دوباره شكل گرفته است. تغيير در شيوه بلوري شدن ابريشم حل شده باعث تغيير در ويژگي‌هاي نهايي آن و ميزان دوام دستگاه مي‌شود.
طيف كاربردهاي اين دستگاه اكنون در آزمايشگاه مورد آزمايش قرار گرفته كه از ميان آنها مي‌توان به يك دوربين ديجيتال 64 پيكسلي، حسگر دما و سلولهاي خورشيدي اشاره كرد. از ديگر كاربردهاي آينده اين فناوري مي‌توان به انتشار تدريجي دارو در بدن يا ساخت حسگرهايي براي مغز و قلب و يا حتي در صنايع رايانه و تلفن همراه نيز اشاره كرد.

محققان دانشگاه جانز هاپكينز يك ابزار جراحي با نوك متحرك را طراحي كرده‌اند كه مي‌تواند در عملهاي جراحي بسيار دقيق چند ساعته كه دستان جراحان بسيار ماهر نيز ممكن است به لرزش بيفتد، مورد استفاده قرار گيرد. اين دستگاه دستي موسوم به «اسمارت»(ابزار روباتیک جراحی دستکاری میکروسکوپی هوشمند کمکي) از يك ليزر نزديك مادون قرمز برخوردار بوده كه از نوك آن بر روي منطقه هدف در بافت بيمار منتشر مي‌شود. اين ليزر به عنوان يك حسگر مسافتي عمل كرده و از يك كابل فيبر نوري براي دريافت پالس‌هاي نور منتشر شده و انتقال بازتاب اين پالس‌ها به يك رايانه متصل استفاده مي‌كند. اين رايانه با بررسي اطلاعات مي‌تواند زمان و ميزان حركت در بافت را تأمين كند.
نوك اين ابزار همچنين از موتورهاي فيزوالكتريك داراي پايه برخوردار بوده كه اتصال ابزاري مانند چاقوي جراحي يا پنس را بر روي خود ممكن مي‌كند. هنگامي كه رايانه با لرزش دست روبرو مي‌شود، آنرا با فعال كردن موتورها براي حركت موارد اتصالي در ارتباط با آن جبران مي‌كند. براي مثال اگر جراح سهوا كل ابزار را براي ميزان 10 ميكرون به سمت چپ حركت دهد، ابزار اسمارت بطور خودكار آنرا با تغيير محل چاقو براي 10 ميكرون به سمت راست جبران مي‌كند. اين تنظيمات با سرعت 500 بار در ثانيه انجام شده كه بسيار سريع‌تر از فركانس لرزش در 15 بار در ثانيه است.
تاكنون اين فناوري بر روي مدلهاي خشك‌شده و يك جنين زنده مرغ براي دوره‌هاي تا 30 ثانيه آزمايش شده كه تا اين مرحله نشان‌دهنده دقت كافي آن براي ارزيابي ويژگيهاي اوليه فيزولوژيكي لرزش دست جراح بوده است. با اينحال براي آزمايشات بيشتر و واقعي‌تر بايد از اين دستگاه در يك عمل جراحي بالاي سه ساعت مورد آزمايش قرار بگيرند كه محققان اميدوارند بتوانند در چند سال آينده اين كارآزمايي را انجام دهند. نتايج اين پژوهش در مجله Optics Express منتشر شده است.

محققان يك هدست الكتريكي كوچكي طراحي كرده‌اند كه در زمان خواب مورد استفاده قرار گرفته و مي‌تواند به كاهش حملات صرع و اختلالات افسرگي كمك كند. متخصصان علوم اعصاب دانشگاه كاليفرنيا روش تحريك عصب سه قلو (Trigeminal Nerve Stimulation) را ابداع و شركت توليدكننده دستگاه‌هاي پزشكي NeuroSigma گجت آن را طراحي كرده‌اند. اين دستگاه به نام Monarch به شكل يك پد طراحي شده است كه روي پيشاني و در قسمت بالاي عصب اصلي مغز چسبيده مي‌شود؛ پد از طريق سيم‌هاي نازك به يك جعبه كوچك در اندازه تلفن همراه كه در قسمت كمر قرار دارد، متصل مي‌شود.
جعبه در مدت حداكثر 30 ثانيه پالس‌هاي الكتريكي ضعيف توليد مي كند و توليد پالس به مدت 30 ثانيه متوقف مي‌شود. پالس هاي الكتريكي باعث تحريك عصب سه قلو (تري ژمينال) شده و تعداد حملات صرع شديد را كاهش مي‌دهد و مي‌تواند براي كاهش علائم افسردگي نيز موثر باشد. مطالعات اوليه نشان مي‌دهد، در گروهي از بيماران دچار صرع شديد كه در طول يكسال از اين دستگاه استفاده كرده‌اند، تعداد حملات بطور ميانگين 60 درصد كاهش يافته است؛ همچنين نمرات افراد در آزمون هاي سنجش سطح افسردگي نيز پس از استفاده از اين دستگاه افزايش قابل توجهي را نشان مي‌دهد. اين دستگاه در مراحل تحقيقات باليني قرار دارد و تا چند ماه آينده در كلينيك‌هاي خصوصي انگليس مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

به تازگي گروهي از دانشمندان دانشگاه‌هاي پرينستون و تافس در همكاري مشتركي نانوسنسوري را ابداع كرده‌اند كه با قرارگيري روي ميناي دندان اطلاعات را از محيط جمع‌آوري و به گيرنده بيروني مخابره مي‌كنند. اين نانوسنسور که با استفاده از گرافين ساخته شده، روي يك ابريشم خاص قابل‌حل در آب چاپ مي‌شود و به اين ترتيب ميتواند به سطوح زيستي منتقل و متصل شود. يك مارپيچ تقويت کننده هم براي ارسال اطلاعات مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه در حقيقت نقش آنتن را بازي مي‌كند. به اين ترتيب اين مدار كوچك و بسيار نازک مي‌تواند مواردي را مانند وضعيت تنفس يا وجود باكتري‌ها را در دهان گزارش كند. اين دانشمندان در بررسيهاي اوليه توانسته‌اند چنين اطلاعاتي را از طريق سنسورهاي تعبيه‌شده روي ميناي دندان دريافت كنند. البته آنها تاكيد مي‌كنند كه تازه در ابتداي راه قرار دارند و تا كاربردي شدن آن نياز به تحقيقات جامع‌تري وجود دارد.

اميد مي‌رود وسيله‌اي ارزان‌قيمت و قابل‌حمل که مي‌تواند به سرعت سلول‌هاي لوکمي يا HIV را تشخيص دهد به زودي در دسترس قرار گيرند، آن هم به کمک يک «بيوچيپ» که از رشته‌هاي سلولي تصاوير 3 بعدي تهيه مي‌کند. محققان علوم مهندسي اين مطالعه اظهار اميدواري مي‌کنند که اين وسيله قدم مهمي به سوي توليد چيپ‌هاي فلوساتيومتري ارزان‌قيمت بردارد تا با استفاده آنها در بالين، به تشخيص زودهنگام بيماري دست يافت. روش فلوساتيومتري به طور کلي با استفاده از حسگرهاي چشمي به سلول‌ها از 3 مسير نگاه مي‌کند. درواقع با فلوساتيومتري مي‌توان با استفاده از نور ليزر روي سلول‌هاي هدف تمرکز کرده و از هر سلول 3 سيگنال اپتيکال توليد کرده و به اين ترتيب خصوصيات بيوکميکال سلول‌ها را نشان مي‌دهند، مانند اندازه آنها و ميزان نور برگشتي را. حالا اين تکنيک روي يک بيوچيپ تعبيه شده و کار را در بالين راحت کرده است. در حال حاضر اين بيوچيپ‌ها به قيمت بسيار ارزان‌تر از فلوساتيومتري که حدود 100هزار دلار مي‌ارزند، در دسترس قرار مي‌گيرد و حدود هزار دلار هزينه دارد.

محققان کره جنوبی موفق به طراحی دستگاه تزریق لیزری برای حذف تزریقات دردناک با سوزن های متداول شده اند. لیزر در حال حاضر برای درمان‌های زیبایی پوست استفاده می شود و محققان قصد دارند روش تزریق کم‌هزینه‌ای برای استفاده بالینی طراحی کنند. لیزر مورد استفاده محققان دانشگاه ملی سئول، اربیم ایتریم آلومینیوم گارنت (Er:YAG) بدون درد وارد پوست می‌شود و ضربه ناشی از تزریق با دستگاه لیزر مانند برخورد توده هوا با بدن است. پروفسور «جک یوه» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می‌کند: پرتاب لیزری با عرض کمتر از تار موی انسان با سرعت 30 متر در ثانیه وارد پوست می‌شود؛ فشار این پرتاب بیشتر از قدرت کششی پوست است و در نتیجه تزریق به آرامی وارد زیر پوست می‌شود.
به گزارش ایسنا، انژکتورهای پیستون مانند در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما قدرت پرتاب و کنترل دوز دارو بسیار دشوار است. انژکتور میکروجت لیزری ابداعی محققان امکان کنترل دقیق دوز دارو و نفوذ به عمق زیر پوست را فراهم می‌کند. دستگاه تزریق لیزری بر روی خوکچه هندی مورد آزمایش قرار گرفته است و دارو در عمق چند میلیمتری زیر پوست و بدون هرگونه آسیبی تزریق شده است و مرحله آزمایش بالینی این دستگاه نیز آغاز شده است. نتایج دستاورد محققان کره‌جنوبی در مجله Optics Letters منتشر شده است.

به تازگي وسيله‌اي به نام EndoStim تاييديه اتحاديه اروپا را به عنوان تحريک‌کننده کاشتني براي درمان ريفلاکس گاستروازوفاژيال به دست آورده است. اين وسيله از طريق لاپاراسکوپي با حداقل تهاجم جايگذاري شده و ليدهاي الکترونيکي آن اسفنکتر تحتاني مري را کشش مي‌دهد. سيگنال‌هاي الکتريکي به عضله ضعيف شده مي رسد و به آن کمک مي‌کند تا مري را در حالت غيراستفاده ببندد، اما هنگام غذا خوردن يا آروغ زدن به آن اجازه باز شدن مي‌دهد. کمپاني سازنده اظهار مي‌دارد تا به حال عوارض جانبي‌اي با اين وسيله ديده نشده است و آناتومي بيمار را نيز تغيير نمي‌دهد. لازم به ذکر است اين وسيله هنوز در آمريکا تاييديه نگرفته است. مطالعات باليني حاکي از آن هستند که استفاده از EndoStim بهبودي قابل توجهي در بيماران ايجاد مي‌کند، به طوري که صددرصد بيماران که 12 ماه از آن استفاده کرده بودند، توانستند PPI روزانه خود را قطع کنند و 77 درصد بيماران نيز به حالت طبيعي رسيده يا بيش از 50 درصد کاهش را در علايم خود شاهد بودند. آنچه اين دستگاه را از ديگر تکنولوژي‌هاي موجود مجزا مي‌کند، توانايي آن در اصلاح پاتوفيزيولوژي GERD و طبيعي?شدن علايم بيمار است.

دستگاه بازيابي ترومبوز براي استفاده در بيماراني که از استروک حاد ايسکميک رنج مي‌برند، توسط اداره غذا و داروي آمريکا مجوز فروش گرفت. اين وسيله که توسط شرکت Stryker Neurovascular ابداع شده، «Trevo Pro Retriever» نام دارد. در ماه مي 2012، شرکت مذکور نتايج مطالعه TREVO 2 را که يک کارآزمايي باليني تصادفي سازه شده است،‌ اعلام و آن را با ديگر وسيله Stryker که Merci Retriever نام دارد مقايسه کرد. معيارهاي ورود افراد عبارت بودند از بيماران 18 تا 85 سال که با علايم و نشانه‌هاي باليني استروک حاد ايسکميک مراجعه کرده بودند و درمان TPA در آنها با شکست مواجه شده يا از اين نظر ممنوعيت مصرف داشتند. باز شدن دوباره عروق پس از انجام عمل ميان بيماران درمان شده با وسيله Trevo 92 درصد گزارش شده در حالي که دستگاه بازيابي Merci با اختلاف معني‌داري تنها 77 درصد بيماران را بهبود بخشيده بود. کارايي دستگاه به وسيله معيارهايي همچون کوتاه‌تر شدن طول مدت بستري بيماران در بيمارستان و بهبود نمره عملکرد بيمار براساس معيارهاي NIH ارزيابي شد.

شرکت تجهيزات پزشکي «فيلوسيس» (Philosys) اعلام کرد تاييديه اتحاديه اروپا را براي Gmate® SMART که نوعي سيستم پايش گلوکز خون است به دست آورده و مي‌تواند از اين پس آن را در اين اتحاديه به فروش برساند و از نظر اين اتحاديه، دستگاه مذکور نمايه‌هاي لازم را براي ايمني، بهداشت و حفاظت از محيط‌زيست داراست. Gmate® SMART اولين سيستم پايش گلوکز خون در نوع خود است که با وسايل آيفون، آي پد و آيپاد کار مي‌کند. بيش از يک سال است که امور فروش اين سيستم در اتحاديه اروپا در جريان است و بيماران مبتلا به ديابت مي‌توانند از اواخر سال 2012 از آن استفاده کنند. مدير امور نظارتي اين شرکت معتقد است با راه‌اندازي Gmate® SMART در اروپا، راه‌حل کاملي براي بيماران ديابتي يافت مي‌شود تا بتوانند سريع و فعال سطح گلوکز خون خود را با تکنولوژي‌هاي جديد پايش کنند. همان طور که استفاده از تلفن‌هاي هوشمند در اروپا رو به افزايش است، تقاضا براي تکنولوژي‌هاي سازگار با اين تلفن‌ها نيز فزوني گرفته است. درحال حاضر اين سيستم کوچک‌ترين و نوآورانه‌ترين گلوکومتر در جهان است.

دانشمندان به تازگي حسگر جديدي را ابداع کرده‌اند که مي‌تواند به تشخيص بيماري مالتيپل اسکلروزيس در بيماران مشکوک به داشتن اين بيماري کمک کرده و پيشرفت بيماري را نيز پايش کند. اين حسگر بر واکنش متقاطع آرايه PAH و کربن نانوتيوب دو لايه‌اي ديواره تکي تکيه مي‌کند تا ترکيبات ارگانيک فرار را که اختصاصي بيماري MS است از ديگر ترکيبات باقيمانده در هواي بازدمي افتراق دهد. اين تيم تحقيقاتي همچنين معتقد است که حسگر تنها به تشخيص و پيگيري پيشرفت بيماري کمک نمي‌کند، بلکه به ياري غربالگري بيماران نيز مي‌شتابد که کانديد روش‌هاي ايمونوتراپي هستند. اين حسگر توانسته تمايزي عالي ميان هگزانان، 5- متيل آنديکان و ديگر ترکيبات ارگانيک فرار مخدوش‌کننده فراهم آورد. نتايج به دست آمده از مطالعات باليني نشان مي‌دهند که اين حسگر توانسته با حساسيتي برابر 3/85 درصد، اختصاصيتي معادل 6/70 و دقتي برابر 4/80 درصد،‌ افراد مبتلا به MS را از افراد سالم از روي نمونه‌هاي هواي بازدمي آنها تشخيص دهد.

اداره کل غذا و داروي آمريکا براي نخستين بار سنسور الکترونيکي‌اي را تاييد کرده که مي‌تواند درون يک قرص جاسازي شود و اطلاعات را به بيرون بدن ارسال کند. اين سنسور ساخت شرکتي به نام Proteus است و تقريبا به اندازه يک دانه کوچک ماسه است و همين اندازه کوچک باعث مي‌شود به راحتي درون قرص‌ها جاسازي شود. وقتي قرص‌ها بلعيده مي‌شوند، تماس سنسور با شيره گوارشي درون معده باعث مي‌شود واکنش شيميايي کوچکي ايجاد و به اين ترتيب انرژي الکتريکي لازم براي کارکرد آن فراهم شود. سپس سنسور اطلاعاتي را به سطح بدن ارسال مي‌کند که توسط يک مچ‌بند يا برچسب نصب شده روي شکم، دريافت و ذخيره مي‌شود و مي‌تواند به تلفن هوشمند ارسال شود. اما کاربرد اين سنسور چيست؟ اين سنسور ثبت زمان دقيق مصرف دارو را نشان مي‌دهد و به پزشک اجازه‌ مي‌دهد تا با توجه به نحوه مصرف بيمار، داروي او را تنظيم کند. کاربرد مهم ديگر آن يادآوري مصرف دقيق داروهاي مهم است. اما همه چيز به ارسال يک سيگنال ساده خلاصه نمي‌شود. اين سنسور برخي علايم حياتي مهم را مانند ضربان قلب هم به تلفن هوشمند ارسال مي‌کند و اين اطلاعات با تاييد بيمار به دست پزشک مي‌رسد. البته هنوز در مورد قيمت اين سنسورها اظهارنظري نشده اما مي‌توان به ارزان بودن آنها اميدوار بود.

به تازگي در يك مطالعه پايلوت دستگاهي با 4 كويل براي تحريك مغناطيسي عمقي ترانس كراينال مغز افراد مبتلا به فيبروميالژي موردآزمايش قرار گرفته كه به طور قابل‌توجهي درد مداوم و پايدار را در اين بيماران از بين مي‌برد. با توجه به نتايج اوليه اين مطالعه كه روي 5 نفر انجام شده، قرار است قدم بعدي طراحي يك مطالعه بزرگ‌تر با وارد كردن 40 بيمار باشد تا بتوان نتايج نهايي را اعلام كرد. اين وسيله با تقليد از دستگاه TMS (مورد تاييد اداره كل غذا و داروي آمريكا كه روي بيماران مبتلا به افسردگي نتايج خوبي نشان داده) ساخته شده است. در TMS يك كويل به كار رفته و ميدان مغناطيسي پالسي ايجاد مي‌كند تا در كورتكس پره فرونتال بيمار جريان الكتريكي توليد شود اما در وسيله جديد چهار كويل استفاده شده تا نواحي عميق‌تر مغز هدف‌گيري شود. درواقع بيشتر شبيه چاقوي گاما است كه براي راديو سرجري استفاده مي‌شود. محل هدف اين وسيله dorsal anterior cingulate مغز است كه با دردهاي مزمن مرتبط است و هدف، تحريك cingulate است تا يك سينگولوتومي غيرتهاجمي انجام شود و به اين ترتيب دردهاي مزمن غيرقابل‌درمان بهبود يابند.

محققان MIT‌ نمونه اوليه‌اي از دستگاه ميكروفلوئيدي طراحي كرده‌اند كه قادر به پاكسازي و تصفيه خون از آلودگي‌هاي باكتريايي است. در يك پديده طبيعي موسوم به Margination (حاشيه گزيني) پلاكت‌ها و لكوسيت‌ها بسمت رگ‌هاي خوني حركت كرده و به آنها مي‌چسبند؛ اين حالت اغلب در نخستين مرحله از التهاب زخم ايجاد مي‌شود. گروهي از محققان موسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ و دانشگاه ملي سنگاپور از فرايند حاشيه گزيني در طراحي و ساخت دستگاه ميكروفلوئيدي استفاده كرده‌اند كه مي‌توان در آينده از اين دستگاه براي پاكسازي خون و به عنوان روش درماني براي اختلالات باكتريايي خون از جمله عفونت استفاده كرد.
اين دستگاه كوچك شامل يك ريز تراشه پليمري با شبكه‌اي از ميكروكانال‌هاست. ابعاد هر ميكروكانال 20 ميكرومتر است كه بوسيله فناوري مورد استفاده در ساخت مدارهاي يكپارچه طراحي شده است. جريان خون آلوده به باكتري از طريق يك كانال منفرد وارد دستگاه مي‌شود و در اين مرحله فرايند حاشيه گزيني باعث مي‌شود كه ميكروب‌ها، لكوسيت‌ها و پلاكت‌ها بسمت كانال هاي كناري هدايت مي‌شوند و گلبول قرمز در (كانال) وسط باقي مي‌مانند.
دو كانال فرعي بار ديگر به دو شاخه تقسيم مي‌شوند تا سلول‌هاي ناخواسته‌اي كه در مراحل قبل جداسازي نشده‌اند، حذف شوند و در نهايت گلبول قرمز خالص از كانال اصلي به جريان خون باز مي‌گردد. با توجه به اين كه تصفيه خون با استفاده از يك شبكه ميكروكانال منفرد زمان نسبتا زيادي بطول مي‌انجامد، محققان در تلاش هستند تا نمونه بزرگتري از اين دستگاه طراحي كنند كه در آن بطور همزمان شش ميكروكانال كار پاكسازي خون را انجام دهند. در آزمايشات صورت گرفته با دستگاه ميكروفلوئيدي، محققان موفق به جداسازي 80 تا 90 درصد باکتری اشریشیا کولی و ساکارومیسس سرویسیه شدند. آزمايش اين دستگاه بر روي موش‌هاي آزمايشگاهي به تازگي آغاز شده است.

محققان موسسه مهندسي ساخت و اتوماسيون فرانهوفر آلمان با همكاري يك تيم بين‌المللي دست به ساخت شكل جديد و پيشرفته‌اي از لگن مصنوعي زدند كه بر خلاف كاشت‌هاي رايج امروزي، به ارائه يك جايگزين بدون فلز با قابلیت ارتجاعی استخوان مانند، به بيماران دچار شكستگي لگن مي‌پردازد. پروتز لگن يكي از رايج‌ترين عملهاي جراحي است كه راه‌ حلي براي بيماران دچار آسيب‌هاي شديد مفاصل لگن محسوب مي‌شود. اين در حاليست كه كاشت‌هاي رايج، گاهي بايد پس از 10 سال طي يك عمل جراحي مجدد تعويض شوند؛ چرا كه قرار گرفتن بي‌دقت كاشت‌هاي فلزي در كنار يكديگر باعث كشيده شدن آنها به هم و بروز مشكلات و عفونت در بيماران مي‌شود.
محققان تحت پروژه‌اي موسوم به ENDURE، دست به ساخت اين لگن مصنوعي زده‌اند كه در نتيجه عدم استفاده از فلز و با كاربرد كامپوزيت‌هاي فناوري پيشرفته، نياز به عمل مجدد را از بين مي‌برد. كاسه اين لگن از الياف كربن تقويت‌شده پلی‌اتراترکتون (پيك) ساخته شده كه يك كامپوزيت پليمر محكم مقاوم در برابر خوردگي و زيست‌تخريب‌پذير است. براي سر استخوان ران از سراميك استفاده شده و علاوه بر آن يك پوشش هيدروكسياپاتيت در خط اتصال به استخوان به كار رفته كه از جوش خوردن كامل بافت استخوان با ساختار سطح كاشت اطمينان حاصل مي‌كند.
كاشتهاي كبالت-كروم رايج امروزي بسيار شكننده بوده و انتقال بار غیر بهینه آن به استخوان منجر به عوارض جانبی بالقوه تطابق استخوانی مي‌شود. تركيب جديد مواد در اين كاشت جديد باعث مي‌شود كه انتقال نيرو در كاسه لكن پيك به استخوان لگن خاصره بر اساس شرايط طبيعي باشد. آزمايشات اوليه اين دانشمندان با استفاده از روبات كه به شبيه‌سازي حركاتي مانند راه رفتن يا بالا و پايين رفتن از پله‌ها پرداخته، نشان از مقاومت بالاي اين كاشت در برابر خوردگي داشته است. همچنين در اين پروتز از سیمان استخوانی استفاده نشده و در عوض يك ساختار فشاري و چارچوب‌مانند در سطح استخوان بكار رفته كه با استخوان در ارتباط است.
به گزارش ایسنا، اين محققان همچنين براي اطممينان از تثبيت موقعيت دقيق اين لگن مصنوعي در عملهاي جراحي به ساخت يك ابزار قابل تنظيم دست زدند كه اين كاشت را به ابزارهاي استاندارد جراحي متصل كرده و به كاشت، تنظيم و يا برداشتن راحت‌تر آن كمك مي‌كند. تيمي از پزشكان دانشگاه نيوكاسل با انجام عمل جراحي بر روي جسد انسان، قابليت نصب يا برداشتن آسان اين لگن مصنوعي را به نمايش گذاشته‌اند. محققان در حال انجام آزمايشات بيشتر و آماده‌سازي اين فناوري براي استفاده در كارآزمايي‌هاي باليني هستند.

دانشمندان موفق شده اند چشم بیونیكی (الكترونیكی)‌ بسازند كه از نور برای تامین انرژی خود استفاده می كند. دانش پژوهان دانشگاه استنفورد آمریكا برای ساخت این وسیله از یك جفت لنز خاص برای تاباندن نور در طیف نزدیك به فروسرخ به داخل چشم استفاده كردند. نتایج این تحقیقات در نشریه نیچر فوتونیكس منتشر شده است. این فرآیند به چشم بیونیك نیرو می بخشد و اطلاعاتی به چشم بیمار ارسال می شود كه به بینایی او كمك می كند.
بیماری هایی مانند تخریب ماكولای مرتبط با سن 'آر پی' (retinitis pigmentosa) كه معمولا با كهولت سن روی می دهد به مرگ سلول هایی منجر می شود كه كار آنها شناسایی فوتون های نور است .در این شرایط فرد دچار نابینایی می شود.
محققان نشان داده اند چشم بیونیك كه باعث تحریك عصب ها در پشت چشم می شود، به بهبود بینایی در بعضی بیماران كمك می كند. نتایج اولیه آزمایش این وسیله در دو مرد كاملا نابینا در انگلیس باعث شد آنها قادر به تشخیص نور و حتی بعضی شكل ها شوند. با این حال در این وسایل، علاوه بر نصب یك تراشه در پشت شبكیه، لزوم تعبیه یك باتری در پشت گوش و سیمی كه آن دو را به هم وصل می كند وجود دارد.
اكنون پژوهشگران دانشگاه استنفورد می گویند شیوه آنها 'با برطرف كردن نیاز به تعبیه وسایل الكترونیكی و همچنین سیم كشی پیچیده' می تواند گامی به جلو باشد. در این شیوه یك وسیله كه مثل یك صفحه خورشیدی كار می كند پشت چشم نصب می شود. یك جفت لنز متصل به یك دوربین فیلمبرداری، آنچه جلوی چشم بیمار می گذرد را ضبط می كند و اشعه نزدیك به طیف فروسرخ را به تراشه ای كه پشت شبكیه وصل شده می تاباند. به این ترتیب یك سیگنال الكترونیكی به وجود می آید كه به اعصاب منتقل می شود.نور طبیعی به خودی خود ضعیف تر از آن است كه به این تراشه نیرو دهد.
پژوهشگران می گویند از آنجا كه این تراشه ها باریك و بدون سیم هستند، عمل جراحی لازم برای نصب آن خیلی ساده تر از سایر ابزارهای مشابه است. به گفته آنها این نوآوری، نویدبخش بازگرداندن بخش مفید بینایی برای بیمارانی است كه به دلیل بیماری های تخریب و انحطاط شبكیه نابینا شده اند. آزمایش این وسیله بر روی موش ها موفقیت آمیز بوده اما هنوز به فاز انسانی نرسیده است.

افراد داراي نقص بينايي متوسط بزودي با دستگاه جديد دانشمندان اسپانيايي مي‌توانند از موانع جلوي راه خود به آساني آگاه شوند. دستگاه جديد محققان دانشگاه UC3M مادريد براي آن دسته از افرادي طراحي شده كه در اثر نقصان بينايي ناشي از بيماري هايي مانند گلوکوم، آسيب‌هاي شبكيه و ديگر امراض چشمي قادر به تشخيص موانع پيش روي خود در زمان حركت نيستند.
اين پيش‌ساخت با استفاده از يك نمايشگر روي سر كه يك پوشش واقعيت مجازي شامل دو دوربين متصل به يك رايانه بوده، كار مي‌كند. اين رايانه به پردازش تمام تصاوير دريافتي پرداخته و با يك الگوريتم به تعيين فاصله و طرح اجسام پيش‌رو و انتقال بلادرنگ اطلاعات به كاربر با دو ريزنمايشگر مي‌پردازد. در اين حالت سايه‌اي از عناصر موجود در صحنه با تفاوت رنگي منطبق با فاصله آنها به نمايش درخواهد آمد. اين سيستم به شناسايي اجسام و افرادي كه در حوزه بينايي فرد داراي آسيب هاي بصري حركت مي‌كنند، مي‌پردازد. اين افراد اغلب به دليل تضاد قادر به شناسايي موانع نبوده و اطلاعات مرتبط با عمق اغلب توسط آنها ناديده گرفته مي‌شود.
در حال حاضر اين ابداع با استفاده از عينك هاي هوشمند موسسه چشم پزشکی کاربردی دانشگاه والادوليد براي سنجش اعتبار و سازگاري آن مورد آزمايش قرار گرفته است. پس از كارآزمايي اين ابداع بر روي بيماران و دريافت نتايج تا پايان سال توسط اين موسسه، محققان به ارزيابي موفقيت و اعتبار كارايي اين دستگاه و ارتقاي آن خواهند پرداخت. هدف نهايي اين محققان، ارتقاي ارگونومی دستگاه است تا كاربران در پوشش اين عينكها و حمل مكانيزم الكترونيكي سبك همراه آنها با هيچ مشكلي روبرو نشوند.
به گزارش ایسنا، اين محققان همچنين در حال توليد يك دستگاه ديگر هستند كه از ذره‌بين مجازي تشكيل شده است. اين دستگاه از الگوريتم خاصي برخوردار بوده كه به كاربر در خواندن بدون اختلال متون كمك مي‌كند. نتيجه اين ابداع مشابه كاربرد يك ذره‌بين واقعي با كنترل روي صفحه تلفن همراه، رايانه و ديگر نمايشگرها و اصلاح شكل و جهت بزرگنمايي است تا كاربر بتواند بدون گم كردن خط و مرجع متني به آساني به خواندن بپردازد. اين ابزار از كاربري زيادي براي افراد دچار نقصان حوزه مركزي بينايي مانند افراد مبتلا به انحطاط ماكولا برخوردار است. اين گونه بيماريهاي چشمي باعث نابينايي كامل نشده، بلكه فرد را دچار اختلال در ديد كامل مي‌كند.

در شماره اين هفته نشريه نورولوژي، محققان دانشگاه MIT و 2 بيمارستان بوستن آمريکا، حسگر مچي را معرفي کرده‌اند که ساده و غيرانسدادي بوده و مي‌تواند شدت تشنج‌هاي اپي‌لکتيک را به دقت آنچه EEG نشان مي‌دهد، بسنجد اما بدون آنکه به الکترودهاي اسکالپ و ليدهاي الکتريکي نياز داشته باشند. با اين وسيله ابداعي اطلاعات مفيدي از بيماران مبتلا به تشنج جمع‌آوري مي‌شود که در طول زندگي روزانه آنها رخ مي‌دهد، بدون آنکه نياز باشد به بيمارستان مراجعه کنند و تحت نظر قرار گيرند. از سويي اگر نتايج ثبت شده غيرمعمول باشند، مي‌تواند به بيماران هشدار دهد آيا تشنج به اندازه‌اي شديد است که لازم باشد داروهاي خود را مصرف کند يا خير. به گزارش سپید، اين گروه تحقيقاتي از ابتدا حسگر مچي مزبور را براي جمع‌آوري اطلاعات باليني باارزش از کودکان مبتلا به اوتيسم طراحي کرده بود، ولي بعد براي بيماران مبتلا به تشنج هم مورد استفاده قرار داد. اين حسگر هدايت‌ الکتريکي پوست را اندازه‌گيري مي‌کند و شاخصي است براي سيستم عصبي که پاسخ‌هاي بدن را کنترل مي‌کند.

خونريزي به تنهايي رتبه اول دلايل مرگ و مير ناشي از تروما را به خود اختصاص مي‌دهد. بنابراين در صحنه نبرد، کنترل خونريزي مي‌تواند تا حد زيادي از ميزان تلفات نيروها بکاهد و البته در چنين شرايطي کار نسبتا مشکلي است. آي-تي-کلمپ در حقيقت يک کليپس پلاستيکي استريل است که سوزنهاي ريزي در فک‌هاي آن وجود دارد و طولش به 5 سانتي‌متر مي‌رسد. اين کليپس يا کلمپ به سادگي و بدون نياز به آموزش تخصصي قابل استفاده است. تنها کافي است فرد استفاده کننده آن را مثل گيره مو در دست بگيرد و روي زخم هم‌رزم خود قرار دهد و سپس آن را رها کند. فک‌هاي گيره، به همراه سوزن‌ها باعث مي‌شوند که ناحيه بريدگي زخم به درون گيره برود و با فشار متناسبي که روي رگ‌هاي خونريزي کننده وارد مي‌شود، انعقاد خون سريع و راحت صورت پذيرد تا فرد مجروح به بيمارستان برسد.

پژوهشگران با استفاده از يک روش جديد مبتني بر ليتوگرافي موفق به توليد ابزاري جهت تصويربرداري از زيست مولکول‌ها شدند. براي توليد اين سيستم از نانوذرات طلا استفاده شده است. در قلب سيستم ايمني بدن که ما را بيماري‌ها و عوامل مخرب خارجي محافظت مي‌کند، شبکه ارتباطي پيچيده‌اي متشکل از ميليون‌ها سلول وجود دارد که سيگنال‌هاي شيميايي را ارسال و دريافت مي‌کند. براي اين ارتباط بايد برهمکنش ميان ميلياردها پروتئين و مولکول زيستي وجود داشته باشد.
توانايي مشاهده الگوهاي فضايي مولد سيگنال در سيستم ايمني و ديگر سيستم‌هاي سلولي و همچنين مطالعه برهمکنش‌هاي مولکولي و مخابرات مولکولي يک ابزار مهم براي مبارزه با ناهنجاري‌هاي ايمني در بدن بوده و براي مطالعه بيماري‌هايي نظير سرطان بسيار ضروري است. اکنون اين ابزار در دسترس است.
پژوهشگران آزمايشگاه ملي «لورنس» در برکلي با همکاري محققاني از دانشگاه کاليفرنيا براي اولين بار از نانوآنتن نوري براي زيست شناسي غشاي سلولي استفاده کردند. يک تيم تحقيقاتي به رهبري «جي گروز» روشي براي اتصال غشاهاي ليپيدي مصنوعي به ميليون‌ها نانوآنتن از جنس طلا ارائه کردند. با استفاده از پديده‌اي به ‌نام پلاسمونيک، اين نانوآنتن‌ها مي‌توانند شدت تابش سيگنال‌هاي فلورسانس يا رامان را افزايش دهند. اين تابش‌ها بدون اين که به پروتئين دست خورده شود، تقويت مي‌شوند.
«گروز» مي‌گويد: روش ما يک روش غيرتهاجمي است که در آن سيگنال‌هاي نوري بدون نياز به تماس مستقيم با نانوآنتن مي‌توانند سيگنال‌ها را تقويت کنند. ما ميليون‌ها نانوآنتن روي يک غشاي مصنوعي ساخته‌ايم، براي توليد اين سيستم از ليتوگرافي کلوئيدي و پردازش پلاسما استفاده مي‌شود. از آن جايي که ذرات پلي استايرن در طول فرايند پلاسما با هم فواصل يکساني دارند، مي‌توان فاصله بين نانوآنتن‌ها را کنترل کرد. در نتيجه هر يک جفت از مثلث‌ها با هم فاصله تعريف شده‌اي دارند. تا پيش از اين امکان تعريف کردن فاصله ميان نانومثلث‌هاي طلا وجود نداشت، اين فاصله تعيين کننده فرکانس رزونانس پلاسمون سطحي است که اثر پلاسمونيک را افزايش مي‌دهد.
به گزارش ایسنا، با اين روش ليتوگرافي، کره‌هاي پليمري تک لايه به‌ صورت شش ضلعي با خودآرايي تشکيل مي‌شوند. با اين روش مي‌توان روي يک زيرلايه سايه انداخت - ايجاد ماسک - تا پس از آن روي آن سطح نانوذرات طلا را پوشش داد. پس از زدودن اين ماسک، آنچه که باقي‌ مي‌ماند آرايه‌هايي از نانوذرات طلا خواهد بود. اين آرايه‌ها تشکيل غشاي مصنوعي مي‌دهند. نتايج اين تحقيق در قالب مقاله‌اي تحت عنوان Single Molecule Tracking on Supported Membranes with Arrays of Optical Nanoantennas در نشريه «NanoLetters» به چاپ رسيده است.

محققان مچ‌بند تشخيص تشنج طراحي كرده‌اند كه با سنجش سطح تشنج در بيماران مبتلا به صرع، خطر بروز مرگ ناگهاني در بيماران را كاهش مي‌دهد. به منظور ارزيابي شدت تشنج در بيماران مبتلا به صرع، الكترودهايي به جمجمه متصل مي‌شود و از طريق دستگاه الكتروانسفالوگرافي (EEG) امواج مغزي بيمار مورد بررسي قرار مي‌گيرد كه اين امر مستلزم حضور فرد در مراكز درماني است. محققان MIT به سرپرستي پروفسور «روزاليند پيكارد» براي كمك به بيماران مصروع، حسگرهايي را درون يك مچ‌بند تعبيه كرده‌اند كه مي‌تواند سطح تشنج در بيمار را اندازه گيري كند. اين حسگرها در اصل براي شناسايي وضعيت عاطفي كودكان مبتلا به اوتيسم طراحي شده‌اند كه از طريق رسانايي الكتريكي پوست وضعيت سيستم عصبي سمپاتيك كودكان را مورد بررسي قرار مي‌دهند.
در مطالعه‌اي كه بر روي كودكان مبتلا به اوتيسم و مستعد تشنج در بيمارستان كودكان بوستون صورت گرفت،‌ مشخص شد كه هرچه رسانايي پوست در زمان بروز تشنج بيشتر باشد، به زمان بيشتري براي عادي شدن فعاليت امواج مغزي نياز است. تحقيقات قبلي نشان مي‌دهد، توقف طولاني مدت فعاليت امواج مغزي در زمان بروز تشنج، خطر بروز مرگ غيرمنتظره ناگهاني در صرع (SUDEP) را افزايش مي‌دهد كه اين حالت طي چند ساعت پس از بروز تشنج روي مي‌دهد و تعيين مدت زمان دقيق توقف امواج مغزي براي بيماران مصروع بسيار حائز اهميت است.
با استفاده از رسانايي پوست و به كمك حسگرهاي تعبيه شده در اين مچ‌بند مي‌توان شدت تشنج و مدت زمان توقف امواج مغزي را مشخص كرد و با اين روش بيمار و خانواده فرد مصروع مي‌توانند در صورت لزوم براي مراقبت‌هاي پزشكي بيشتر به مراكز درماني مراجعه كنند. اين مچ‌بندها بر روي تعدادي از كودكان مصروع بستري در بيمارستان و همزمان با دستگاه EEG‌ مورد آزمايش قرار گرفته است و نمونه اوليه از مدل تجاري آن در بيمارستان زنان و بيرگام در حال آزمايش است.

يک وسيله جديد که براي درمان بيماري ريفلاکس گاستروازوفاژيال يا GERD طراحي و ابداع شده، به زودي در مرکز معتبر پزشکي مايوکلينيک فلوريدا در دسترس بيماران قرار خواهد گرفت. اين وسيله به بيماراني توصيه مي‌شود که درمان دارويي در درمان آنها با شکست مواجه شده و همچنان از علايم ريفلاکس مزمن در رنج خواهند بود. اين وسيله در تاريخ 22مارچ 2012 به‌وسيله اداره کل غذا و داروي آمريکا تاييد شد و مايوکلينيک يکي از اولين موسسات پزشکي است که اين وسيله را روي بيماران خود آزمايش خواهد کرد زيرا اين مرکز درماني يکي از موسسات پيشرو در امر درمان GERD است. رييس بخش جراحي مايوکلينيک مدعي است اين وسيله به زودي در درمان بيماران مبتلا به GERD استفاده خواهد شد.
هر چند امروزه دارودرماني‌هاي متعددي در پيشگيري از GERD در دسترس است، اگر با شکست مواجه شود، عمل جراحي براي ترميم نقص مکانيکال اسفنکتر تحتاني مري در نظر گرفته خواهد شد اما روش درماني جديد نسبت به گزينه‌هاي جراحي کنوني از پيچيدگي‌ کمتري برخوردار است. درواقع اين سيستم جديد درماني کنترل موثر GERD را با عوارض جانبي محدود فراهم مي‌کند.
به گزارش سپید، اين وسيله که به عنوان يک تقويت‌کننده مکانيکي اسفنکتر تحتاني مري عمل مي‌کند، از يک حلقه با دانه‌هاي کوچک مغناطيسي تيتانيوم ساخته شده و به دور محل اتصال معده و مري پيچيده مي‌شود. هر چند جاذبه مغناطيسي ميان دانه‌ها آنقدر قوي هست که از ريفلاکس اسيد پيشگيري کند، از سويي آنقدر ضعيف هم هست که به غذا اجازه دهد وارد معده شود. اين حلقه مي‌تواند طي يک جراحي با حداقل تهاجم جايگذاري شود. رييس بخش جراحي مايوکلينيک که در امر درمان GERD متبحر است و نزديک به 200 جراحي مرتبط با GERD را در سال انجام مي‌دهد، معتقد است اين وسيله بازي درمان GERD را تغيير خواهد داد، خصوصا در بيماراني که درمان آنها با دارو با شکست مواجه شده است. امروزه بيماران زيادي به دنبال راه‌هاي درمان ديگري به غير از درمان دارويي براي بهبود ريفلاکس‌شان هستند، اما از تيغ جراحي‌هاي رايج که براي درمان GERD انجام مي‌شود، ابا دارند. حال با معرفي و تاييد اين وسيله جديد، به نظر مي‌رسد اين گزينه درماني براي اين دسته از بيماران بسيار جذاب باشد. اميد است سيستم جديد که LINX Reflux Management System ناميده مي‌شود، به زودي در درمان بيماران جاي خود را باز کند و عده زيادي را از درمان دارويي شکست خورده و عوارض حاصل از آن برهاند. شايد به اين ترتيب در آينده از تعداد بيماران مبتلا به سرطان مري که در زمينه GERD مزمن به آن دچار مي‌شوند، کاسته شود و جان‌هاي زيادي نجات يابد.

يک شرکت آلماني به نام Medisana به تازگي گجت کوچکي را ساخته و عرضه کرده که با اتصال به آيفون يا آي‌پد براي اندازه‌گيري دماني بدن فرد استفاده مي‌شود. اين گجت به سادگي اشعه مادون‌قرمز را به سطح بدن فرد مي‌اندازد و در بازگشت، دماي بدن را ثبت مي‌کند. در ضمن اين عدد را آناليز مي‌کند و به فرد اطلاع مي‌دهد تب دارد يا خير. مزيت عمده اين دماسنج نسبت به موارد مرسوم آن است که ديگر نيازي به تماس با سطح موردنظر ندارد. شرکت سازنده نيز در صفحه اين گجت اعلام داشته اين دماسنج دماي بدن را به‌طور قابل‌اعتماد و دقيق اندازه مي‌گيرد. همچنين مي‌توان براي اندازه‌گيري دماي سطوح يا مايعات هم از آن استفاده کرد. به گزارش سپید، قابليت‌هاي ديگر اين گجت مربوط به اپليکيشن آن مي‌شود، زيرا حافظه آن مي‌تواند پروفايل چند کاربر را در خود ذخيره کند. داده‌ها به صورت اتوماتيک مديريت و در مورد آنها توصيه داده مي‌شود. همچنين براي حفظ داده‌ها مي‌توان آنها را به آيفون يا آي‌پد منتقل کرد. اين گجت 3 سال هم گارانتي دارد.

دانشجوي مهندس زيستي وسيله‌اي را طراحي کرده‌اند که مي‌تواند به طور بالقوه جان کودکان نارس متولدشده را نجات دهد. اين وسيله که Babalung ناميده مي‌شود براي کمک به نوزادان نارس متولد شده که در کشورهاي در حال پيشرفت به دنيا مي‌آيند و اپيزودهايي از آپنه را تجربه مي‌کنند، طراحي شده است. بعضي اوقات در اين نوزادان يک ضربه ملايم روي پايشان باعث مي‌شود دوباره نفس بکشند. اين وسيله جديد در کشورهاي در حال پيشرفت که مراکز درماني از کمبود نيروي کار رنج مي‌برد و نمي‌توانند مراقبت خوبي از همه نوزادان نارس داشته باشند و حتي اين عمل ساده را براي حفظ جان آنها انجام دهند، کمک شاياني به نوزادان مي‌کند. Babalung از يک ميکروکنترلر الکترونيکي کوچک تشکيل شده که به يک بند قابل تنظيم با يک حسگر قابل ارتجاع متصل مي‌شود. به گزارش سپید، اين دستگاه دو خط دفاع دارد؛ اولي از يک سنسور قابل ارتجاع استفاده مي‌کند که به دور قفسه‌سينه نوزاد پيچيده مي‌شود تا تنفس آن را پايش کند. اگر 20 ثانيه بدون کشش سنسور بگذرد، ميکروکنترلر يک موتور ارتعاشي را روشن مي‌کند تا نوزاد را به نفس کشيدن وادار کند. اگر نوزاد نفس کشيدن را از سر نگيرد، خط دوم دفاعي 5 ثانيه بعد شروع به کار مي‌کند: چراغي چشمک‌زن به پرستار هشدار مي‌دهد سريع اقدامات پزشکي را انجام دهد. داده‌هاي تنفسي نوزاد نيز از طريق بلوتوث يا تلفن هوشمند يا کامپيوتر به پزشک وي فرستاده مي‌شود تا آناليز شوند. در طرح اوليه يك سيستم هشدار صوتي نيز در نظر گرفته شده بود كه بدليل احتمال صدمه زدن به شنوايي كودك حذف شده است. بيش از 50 آزمايش بر روي اين دستگاه انجام شده است كه در اكثر موارد دستگاه بروز آپنه را بدرستي تشخيص داده است. قيمت اين دستگاه 25 دلار اعلام شده است و طراحان اميدوارند با توسعه فناوري قيمت آن را كاهش دهند.

سالانه بيماران زيادي در اثر حملات قلبي فوت مي‌کنند، بدون آنکه فرصت رسيدن به خدمات درماني را داشته باشند. هر چند به‌طور مرتب علايم يک حمله قلبي توضيح داده مي‌شود، هنوز هستند بيماراني که در اين زمينه تعلل مي‌کنند و خود را دير به مرکز درماني مي‌رسانند، حالا يک وسيله قابل کاشت در بدن طراحي شده که AngelMed Guardian® نام دارد و به کاربران آن درباره حمله قلبي بالقوه از طريق ترکيب ارتعاشات، زنگ قابل شنيدن و هشدارهاي بصري هشدار مي‌دهد. آنچه اين دستگاه را متمايز مي‌کند، ترکيبي از حالات هشدار است. هشدار ارتعاشي دو مزيت عمده دارد؛ اول آنکه وسيله نمي‌تواند مانند يک دستگاه قابل حمل پشت سر گذاشته شود و دوم آنکه هشدار ارتعاشي نسبت به ديگر هشدارها راحت‌تر و بهتر احساس مي‌شود. مثلا شايد بيماري لباس زياد پوشيده باشد يا سنگيني‌ گوش داشته يا در يک محيط شلوغ باشد، بنابراين هشدار صوتي را نشنود، پس هشدار ارتعاشي بهتر عمل مي‌کند.

زناني كه بافت متراكم پستان دارند، يك قدم ديگر به داشتن ابزار جديد غربالگري سرطان پستان نزديك شدند زيرا اداره كل غذا و داروي آمريكا در حال بررسي وسيله‌اي است كه در صورت تاييد، تنها ابزار غربالگري سرطان پستان تاييد شده به وسيله FDA است كه در تركيب با ماموگرافي براي بيماران با پستان متراكم استفاده مي‌شود. اين وسيله جديد somo•v® نام دارد. هرچند ماموگرافي يك ابزار مفيد در يافتن سرطان پستان است در همه افراد به خوبي و دقيق عمل نمي‌كند. به عبارتي در زنان با بافت پستاني متراكم، بيش از يك‌سوم سرطان‌هاي پستان كشف نمي‌شوند. از سويي بافت متراكم پستان نه‌تنها خطر ابتلا به سرطان پستان را 4 تا 6 برابر افزايش مي‌دهد، تشخيص آن را با ماموگرافي نيز با مشكل مواجه مي‌كند، به‌طوري كه 35 درصد سرطان‌ها طي ماموگرافي روتين تشخيص داده نمي‌شوند زيرا تراكم بافت پستان آنها را پنهان مي‌كند. حالا وسيله جديد در راه تاييد FDA است تا همگام با ماموگرافي روتين بتواند توده‌هاي پستان را در اين افراد تشخيص دهد و اين گروه از بيماران نيز بتوانند از مزاياي غربالگري بهره‌مند شوند، زيرا ثابت شده ماموگرافي مي‌تواند بقاي بيماران را تا 96 درصد افزايش دهد.

محققان موفق به ارائه روش جديدي براي شناسايي پروتئين‌ها شدند. در اين روش از يک نانوحفره که ميان دو محلول الکتروليت است، استفاده شده است؛ بطوري که عبور پروتئين از نانوحفره و اتصال آن به گيرنده‌ها موجب تغيير جريان الکتريکي شده و فرايند شناسايي انجام مي‌شود. محققان دانشگاه صنعتي مونيخ حسگر جديدي مبتني بر حفره‌هاي نانومقياس از جنس نيمه‌هادي توليد کرده‌اند. با اين حسگر احتمالا بتوان به آناليز پروتئين‌ها در يک سلول پرداخت. پژوهشگران آلماني در اين دانشگاه، طي چند سال گذشته پتانسيل‌هاي موجود در حفره‌هاي نانومقياس را نشان داده‌اند. اخيرا اين گروه تحقيقاتي در يک کار مشترک با دانشگاه «گوث» فرانکفورت، با استفاده از نانوحفره‌ها موفق به ساخت حسگري انتخابگر با حساسيت بالا در حد يک مولکول شدند. آخرين يافته‌هاي آنها در اين پروژه در قالب مقاله‌اي تحت عنوان Stochastic sensing of proteins with receptor-modified solid-state nanopores در نشريه «Nature Nanotechnology» به چاپ رساندند.
هدف اصلي محققان، توليد ادوات تشخيصي در مقياس مولکولي است. البته در اين پروژه هنوز به اين نقطه نرسيده‌اند، اما حسگري که ساخته شده، قادر است تک مولکول‌هايي از پروتئين هدف را شناسايي کند، بدون اين که به افزودن مواد شيميايي نظير برچسب نياز باشد. از اين سيستم مي‌توان براي تسريع مطالعات ژنوميک و پروتئوميک استفاده کرد. براي ساخت اين حسگر از زيرلايه نيتريد سيليکون به ضخامت 50 نانومتر استفاده مي‌شود، بنابراين اين غشاء يک تراشه نيمه‌هادي است. براي ايجاد حفره نانومقياس مي‌توان از روش‌هاي رايج نظير ليتوگرافي پرتو الکتروني يا اچ يوني فعال استفاده کرد، با اين روش‌ها حفره‌اي به ابعاد 20 تا 50 نانومتر به ‌دست مي‌آيد. از رسوب بخار براي ايجاد پوشش طلا و تيتانيوم روي اين حفره استفاده مي‌شود.
به گزارش ایسنا، پس از اين مراحل، نانوحفره‌اي مخروطي نوک تيز تشکيل مي‌شود که قطر مخروط در حدود 25 نانومتر است. روي سطح داخلي اين حفره گيرنده‌هاي زيست شيمي قرار دارد، اين گيرنده‌ها براي اتصال به پروتئين خاصي طراحي شده‌اند. در اين آزمايشات، اين تراشه در يک مخزن حاوي محلول الکتروليت قرار داده شده است که در يک سوي نانوحفره پروتئين مورد نظر وجود دارد. بين دو سوي نانوحفره جريان الکتريکي برقرار است. پروتئين‌ها در حين عبور از حفره به گيرنده متصل مي‌شوند که اين کار موجب تغيير مقدار بار الکتريکي در دو سوي حفره مي‌شود. با بررسي مقدار تغيير بار الکتريکي مي‌توان پروتئين هدف را شناسايي کرد. پژوهشگران موفق شدند با اين روش پروتئين‌هاي داراي هيستيدين را شناسايي کنند، همچنين تفاوت ميان انواع مختلفي از آنتي بادي lgG را مشخص کردند. محققان معتقدند که اين روش قابل استفاده براي بسياري از پروتئين‌ها است. نتايج اين تحقيق در نشريه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسيده است.

نمونه اوليه يك روبات كوچك كه مانند يك موجود زنده عمل مي‌كند، شايد بتواند روزي با ارتقاي خود به طور ايمن براي تشخيص بيماري‌ها و رديابي آنها درون بدن انسان مورداستفاده قرارگيرد. اين روبات كوچك كه «سايبرپلاسم» ناميده مي‌شود، از تركيب پيشرفته ميكروالكترونيك‌ها با آخرين تحقيقات انجام شده در زمينه biomimicry (تكنولوژي الهام‌گرفته از طبيعت) درست شده است. هدف آن است كه اين روبات كوچك داراي سيستم عصبي الكترونيكي، حسگرهاي چشم و بيني گرفته شده از سلول‌هاي پستانداران همچنين عضلات ساختگي باشد و از گلوكز به عنوان منبع انرژي استفاده كند تا بتواند به درستي عمل كند. اميد است «سايبرپلاسم» طي سال‌هاي آينده ارتقا پيدا كند تا وظيفه محوله خود را كه همانا شنا كردن درون بدن و تجزيه و تحليل كامل وضعيت‌هايي است كه باعث بيماري مي‌شوند، به درستي انجام دهد، حتي قبل از اينكه علايم بيماري ظاهر شوند. در ساخت اين روبات كوچك از مارماهي دريايي كمك گرفته‌ شده و دانشمندان از سيستم عصبي بسيار ساده آن الهام گرفته‌اند. در نهايت دانشمندان اميدوارند كه بتوانند يك ابزار موقعيت‌ياب بسيار كوچك (كه با چشم ديده نشود) نيز توليد كنند تا همراه با اين روبات در بدن به دنبال نقاط مشكل‌ساز بگردد.

محققان دانشگاه هاروارد موفق به ساخت يك دستگاه روباتيك از دي‌ان‌اي شده‌اند كه به طور بالقوه مي‌تواند به جست‌وجوي سلولهاي خاص هدف در تركيب پيچيده‌اي از گونه‌‌هاي سلولي پرداخته و دستورالعملهاي مهم مولكولي مانند دستور خود تخریبی را به سلولهاي سرطاني منتقل كند. اين فناوري كه با الهام از مكانيك سيستم ايمني بدن ساخته شده، ممكن است در آينده براي برنامه‌ريزي واكنش‌هاي ايمني براي درمان بيماري‌هاي مختلف مورد استفاده قرار بگيرد. اين تيم تحقيقاتي از شيوه اوريگامي دي‌ان‌اي براي اين مقصود استفاده كرده كه در آن اشكال و اجسام پيچيده سه‌بعدي با تا كردن رشته‌هاي دي‌ان‌اي ساخته مي شوند. در اين مورد، محققان به ساخت يك روبات مقياس نانو به شكل يك بشكه باز پرداخته كه دو نيمه آن با يك لولا به هم متصل شده‌اند. اين بشكه دي‌ان‌اي كه مانند يك مخزن عمل كرده با چفت‌هاي خاص دي‌ان‌اي بسته باقيمانده كه از قابليت شناسايي و جستجوي تركيبات پروتئينهاي سطح سلول از جمله نشانه‌هاي بيماري برخوردارند. پس از شناسايي اهداف توسط اين چفتها مجددا پیکربندی كرده كه باعث باز شدن دو نيمه مخزن و بيرون ريختن محتويان درون آن مي‌شود. درون اين مخزن مي‌توان انواع مختلف محموله‌ها را از جمله مولكولهاي خاص با دستورالعملهاي رمزگذاري شده پر كرد كه از قابليت تعامل با گيرنده‌هاي علامت دهنده روي سطح سلولهاي خاص برخوردارند. محققان از اين سيستم براي انتقال دستورالعملها كه در قطعات پادتن رمزگذاري شده به دو نوع مختلف سلول سرطاني استفاده كردند. در هر مورد، پيام «فعال‌سازي كليد خودكشي» به سلولها ارسال شدند. اين رويكرد نانودرماني قابل برنامه‌ريزي از روي سيستم ايمني بدون طراحي شده كه درآن سلولهاي سفيد خون به گشت‌زني براي محافظت جريان خون از هرگونه نشانه خطر مي‌پردازند. اين سلولهاي مبارزه با عوفنت مي‌توانند در سلولهاي خاص خانه كرده و علامتهاي جامعي براي خودتخريبي به آنها ارسال كنند. نانوروبات دي‌ان‌اي اين محققان به تقليد از اين بخش با استفاده از اجزاي مولكولي پرداخته كه در آن مي‌توان لولاها و پيامهاي مختلف مولكولي را در داخل و خارج سيستم تحويل زمينه تغيير داد. قدرت برنامه‌ريزي اين فناوري مي‌تواند اميدبخش امكان درمان طيف گسترده‌اي از بيماريها در آينده باشد.
به گزارش ایسنا، با توجه به زيست‌تخريب‌پذير و طبيعي بودن دي‌ان‌اي، نانوفناوري دي‌ان‌اي بخاطر قابليت آن به عنوان يك مكانيزم انتقال دارو و علائم مولكولي كاملا شناخته شده است. اين در حالي است كه چالشهاي قابل توجهي در اجراي آن وجود داشته كه از آن جمله انتخاب گونه ساختاري، چگونگي باز و بسته و دوباره باز كردن آن براي الحاق، حمل و انتقال يك محموله و همچنين چگونگي برنامه‌ريزي اين گونه نانوروباتها هستند. اين سيستم جديد با تركيب چند عنصر جديد براي اولين بار به ارائه يك پيشرفت قابل توجه در غلبه بر اين موانع اجرايي پرداخته است. براي مثال از آنجايي كه سازه شكه‌اي شكل از در بالا و پائين برخوردار نبوده، مي‌توان محموله را در يك گام وارد مخزن كرد. همچنين در حاليكه سيستمهاي ديگر از مكانيزمهاي آزادسازي براي پاسخگويي به دي‌ان‌اي وآران‌اي استفاده مي‌كنند، مكانيزم جديد اين دانشمندان به پروتئينها واكنش نشان داده كه بيشتر بر روي سطح سلولي رايج بوده و تاثير زيادي بر علامت‌دهي تراغشايي در سلولها دارند. همچنين اين اولين سيستم دي‌ان‌اي مبتني بر اوريگامي بوده كه از تكه‌هاي پادتن براي انتقال پيامهاي مولكولي استفاده مي‌كند. اين پژوهش در مجله ساينس منتشر شده است.

 اداره كل غذا و داروي آمريكا به تازگي وسيله‌اي به نام InTone را كه وسيله‌اي براي درمان زنان مبتلا به بي‌اختياري ادراري است، مورد تاييد خود قرار داد. InTone درواقع يك دستيابي به موفقيت واقعي در پزشكي است و خبري خوشحال‌كننده براي ميليون‌ها زن در سراسر دنيا كه از بي‌اختياري ادراري رنج مي‌برند. با اين وسيله مي‌توان به‌طور موثري اختلال مذكور را در اكثر بيماران درمان كرد. در اكثر افراد مبتلا علت اصلي اين مشكل، تون ضعيف عضله در عضلات كف لگن است. اين اختلال مي‌تواند در اثر زايمان مکرر واژينال، تروما، ورزش‌هاي شديد، نداشتن فعاليت فيزيكي و ديگر عوامل رخ دهد. InTone، اولين وسيله‌اي است كه تركيبي از mild micro-current stimulation، ورزش و بيوفيدبك‌هاي هدايتي را براي تقويت عضلات كف لگن به كار مي‌برد. پس از تجويز InTone، پزشك تنظيمات دستگاه را براي فرد اختصاصي کرده و به بيمار ياد مي‌دهد چگونه از آن در منزل استفاده كند.
حسگري كه در دستگاه كار گذاشته شده، فشار را اندازه مي‌گيرد تا مشخص كند بيمار ورزش را درست انجام مي‌دهد يا خير. از سويي واحد بيوفيدبك دستگاه از دستورالعمل هدايت شده با صدا استفاده مي‌كند تا از طريق معمول گزارشي از قدرت عضلاني ارائه كند. هر جلسه روزانه حدود 10 دقيقه طول مي‌كشد و داده‌هاي هر جلسه ثبت مي‌شود. پس از 2 هفته يا بيشتر، پزشك داده‌هاي ثبت‌شده را آناليز و دستگاه را براساس پيشرفت بيمار دوباره تنظيم مي‌كند و به اين ترتيب جلسه هاي درمان در منزل ادامه مي‌يابد. اكثر بيماران در چند هفته اول پيشرفت‌هايي را حس مي‌كنند و اغلب آنها بايد درمان موثر را در عرض 90 روز تجربه كنند.
اين سيستم از يك محرك الكتريكي با يك حسگر فشار تشكيل‌شده كه تشخيص مي‌دهد عضلات به‌درستي پاسخ مي‌دهند يا خير. اين دستگاه مي‌تواند با صداي فرد استفاده‌كننده هدايت شود و كل دوره پروسيجر نيز حدود 10 دقيقه به طول مي‌انجامد، بدون آنكه به ويزيت بيمار در كلينيك پزشك نياز باشد. تحريك عضلاني با InTone به آرامي و ملايمت صورت مي‌گيرد و بيوفيدبك چشمي دقيقا به بيمار مي‌گويد كه عضلات تا چه اندازه قوي هستند.
تاكنون دو روش درماني تحريك عضلاني و بيوفيدبك در كلينيك‌ پزشكان صورت مي‌گرفته كه بايد 2 تا 3 بار در هفته انجام مي‌شده، اما InTone تنها دستگاه در دسترسي است كه از هر دو روش درماني تحريك عضلاني و بيوفيدبك يكجا استفاده مي‌كند و خود بيمار هم مي‌تواند آن را به كار برد. در ساخت InTone از سيليكون‌هاي مجاز استفاده‌شده در پزشكي كه بدون لاتكس و فتالات است، استفاده شده تا به بيمار احساس راحتي بدهد. با طراحي منحصربه فردي كه اين دستگاه دارد به آرامي و نرمي درون فرد باد مي‌شود تا احساس راحتي به بيمار دست دهد و متناسب با اندازه وي شود. درحالي كه ديگر نيازي به پزشك براي اندازه‌كردن آن نيست. اين خصوصيت احساس آرامشي به بيمار مي‌دهد كه با وسايل مشابه ديگر امكان‌پذير نيست. هر جلسه درماني كه 10 دقيقه به طول مي‌انجامد، از 5 دقيقه تحريك عضلاني و 5 دقيقه گرفتن بيوفيدبك تشكيل شده است.

محققان دانشگاه استانفورد اعلام کردند حسگر جديد و ارزاني را ابداع کرده‌اند که اين توانايي را دارد به سادگي به تشخيص بيماري‌‌ها از نواقص ايمني تهديدکننده زندگي گرفته تا يک سرماخوردگي ساده بپردازد. اين وسيله که يک حسگر يکپارچه ميکروفلوييدي با هدايت موج است، سلول‌ها را در مقادير کم‌خون و ديگر مايعات بدن دسته و شمارش مي‌کند. اين دستگاه به روش ساده‌اي انواع مختلف سلول‌هاي سفيد خون را اندازه‌ مي‌گيرد که جزء کليدي سيستم ايمني محسوب مي‌شوند. اين سنسور که به اندازه ناخن شست طراحي شده، مي‌تواند در کلينيک پزشکان، منزل بيماران و مکان‌هاي ديگر به‌راحتي مورد استفاده قرار گيرد. درواقع داشتن راهي ارزان براي شمارش سلول‌ها، کليد تشخيص و پايش سريع اختلالات ايمني، آلرژي‌ها، عفونت‌ها، AIDS، سرطان و ديگر اختلالات است. محقق اصلي اين طرح که خود يک متخصص اطفال است در اظهاراتي عنوان مي‌دارد که اين حسگر را بيشتر براي غربالگري نوزادان از نظر اختلالات کمبود ايمني ترکيبي شديد طراحي و ساخته است، زيرا اين حسگر قابليت تشخيص تعداد کم سلول‌هاي T را دارد که نشانه اصلي اين گروه از بيماري‌ها محسوب مي‌شود. با استفاده از اين حسگر مي‌توان در عرض 15 دقيقه به نتيجه دلخواه رسيد. اين حسگر قابليت پيگيري بيماران را به روش آسان فراهم مي‌کند که خود از مزاياي ديگر آن به حساب مي‌آيد. در اين دستگاه از يون پتاسيم استفاده شده که به عنوان waveguide عمل مي‌کند.

يک تيم بين‌المللي متشکل از محققان ژاپني، آلماني و آمريکايي موفق به ساخت يک ترانزيستور آلي قابل انعطاف و قابل استريليزه کردن شدند که مي‌تواند به پايش آسان‌تر بيماران کمک قابل‌توجهي کند. اين ترانزيستور جديد با 2 ولت الکتريسيته کار مي‌کند و مي‌تواند بدون آنکه صدمه ببيند تا 150 درجه حرارت را براي استريليزه کردن خود تحمل کند. نکته مهم در اين امر آن است که در اين ترانزيستور از يک فيلم بسيار نازک عايق استفاده شده که ضخامتي برابر 2 نانومتر دارد. به اين ترتيب مي‌تواند درجه حرارت بالا را تحمل کند، بدون آنکه خصوصيات الکتريکي آن مشکل پيدا کند. به گزارش سپید، اين وسيله جديد در بدن کاشته شده و مي‌تواند فرد را دائم مورد پايش قرار داده و اطلاعات بدن وي را جمع‌آوري کند. تکنولوژي به کار رفته در ساخت اين ترانزيستور مي‌تواند در ساخت ديگر وسايل قابل‌کاشت در بدن نيز مورد استفاده قرار گيرد تا به راحتي استريليزه شده و از سوي ديگر بتواند تومورها، التهاب و سرطان‌ها را کشف و تشخيص دهد.

دانشمندان دانشگاه پرینستون موفق به ساخت حسگر دهاني به نازکی کاغذ شده‌اند که قابل خالکوبی بر روی دندان بوده و به عنوان یک سیستم هشدار اولیه فوق حساس برای تشخيص بیماری‌ها از راه تنفس فرد عمل می‌کند. این حسگر از گرافن ساخته شده و قادر به شناسایی باکتری و انتقال اطلاعات به کادر پزشکی است. در آزمایشات انجام شده، یک داوطلب روی این حسگر که بر دندان‌های یک گاو کاشته شده بود، به تنفس پرداخته و این حسگر توانست مولکول‌های باکتری موجود در نفس وی را شناسایی کند. این حسگر بی‌سیم، قابل نصب بر روی دندان بوده و قادر به تشخیص عفونت و انتقال اطلاعات به متخصصان پزشکی است. محققان بر این باورند که می‌توان از این حسگرها برای کارکنان ارتش حاضر در میدان جنگ جهت تشخیص امکان عفونی شدن جراحات آنها یا در بیمارستان‌ها بر روی بیمارانی که به دلیل سیستم ایمنی ضعیف در برابر باکتری‌ها آسیب پذیر هستند، استفاده کرد. محققان در حال حاضر مشغول برنامه‌ریزی برای کسب مجوز و تجاری کردن این دستگاه هستند.

محققان انگليسي در حال طراحي روبات شناگر كوچكي هستند و اميدوارند در آينده از اين دستگاه براي تشخيص بيماريهاي مختلف در بدن انسان استفاده كنند. محققان دانشگاه نيوكاسل با الگوبرداري از يك گونه مارماهي دريايي كه داراي يك سيستم عصبي ابتدايي است، روبات شناگر Cyberplasm را طراحي كرده‌اند. اين روبات داراي يك سيستم عصبي الكترونيكي، حسگرهاي چشم و بيني مشتق شده از سلولهاي زنده و ماهيچه‌هاي مصنوعي است. حسگرهاي روبات Cyberplasm مانند ساير ارگانيسم‌هاي زنده به محرك‌هاي خارجي مانند نور و مواد شيميايي واكنش نشان مي‌دهد و آنها را به ضربات الكترونيكي تبديل و به مغز كه مجهز به ريزتراشه هاي حساسي هستند، ارسال مي‌كنند و مغز نيز با ارسال پيام هاي الكترونيكي به ماهيچه‌هاي مصنوعي حركت موج‌دار و رو به جلو روبات را فراهم مي‌كند. دكتر «دانيل فرانكل» سرپرست تيم تحقيقاتي و محقق مهندسي زيستي دانشگاه نيوكاسل تأكيد مي‌كند: با تكميل مراحل طراحي در آينده، روبات Cyberplasm قادر خواهد بود در جريان خون بدن انسان حركت كرده و با جمع‌آوري و ذخيره سازي اطلاعات، پزشكان را در تشخيص و درمان بهتر بيماريها ياري كند. به گزارش ایسنا، در حال حاضر بخش هاي مختلف روبات شناگر طراحي و مورد آزمايش قرار گرفته‌اند و طراحان اميدوارند تا پنج سال آينده با تكميل طراحي و مونتاژ قطعات، نمونه كامل روبات را مورد آزمايش قرار دهند. نمونه اوليه روبات شناگر در اندازه يك سانتيمتر ساخته مي‌شود، اما نمونه‌هاي بعدي احتمالا در ابعادي يك ميلي‌متر يا در مقياس نانو طراحي خواهند شد. هزينه تحقيقاتي اين پروژه از سوي شوراي تحقيقات علوم فيزيك و مهندسي انگليس (EPSRC) و بنياد ملي علوم آمريكا (NSF)‌ تأمين مي‌شود.

كيت پروب VYSIS EGRI FISH توسط سازمان FDA براي كاربردهاي تومور شناسي تاييد شد. اين آزمـايش حذف كروموزومي در مغز استخوان را آشكار مي‌كند كه با بيماري AML در ارتباط است. در AML رشـد سـريـع سلـول‌هاي سفيد خون غير نرمال در مغز استخوان، جاي سلول‌هاي سالم را گرفته و توانايي بدن بيمار در مقابله با عفونت را كم مـي‌كند. سرانجام، عملكرد طبيعي مغز استخوان متوقف شده و بدن بيمار مستعد عفونت و در خطر خونريزي خواهد شد. از آنجا كه كم خوني شديد سريعا پيشرفت مي‌كند بيشتر بيماران AML تحت درمــان شــديــد بــا داروهــاي شـيمـي درمـانـي قـرار مـي‌گـيـرند. بعضي از بيماران ممكن است نياز به پـيـونـد سـلـول‌هـاي بـنـيـادي بـراي جـايـگـزيني مغز استخوان ناسالم، پيدا ‌كنند. ايـن كـيـت مـي‌تواند مشخص كند كدام يك از بيماران AML دچار غير نرمالي كروموزومي هستند تا پزشكان به يك پيش آگهي كلي در مورد وضعيت بيمار برسند. بدين ترتيب بيماران گروه در معرض خطر به راحتي دسته بندي مي‌شوند تا پزشكان در طرح ريزي روش‌هاي درماني موفق‌تر عمل كنند. تكنـولـوژي هيبـريـداسيـون در محـل فلـورسنتـي يا FISH كـاربـردهـاي مختلفـي دارد. ايـن تكنـولـوژي مي‌تواندتشخيص دهد كه كپي‌هاي كم يا زيادي از يك ژن خاص در بدن موجود است يا اين ژن‌هاي بـه خـصـوص ترتيب مجدد پيدا كرده‌اندكه نقش مهمي در پيش آگهي از امراض ايفا مي‌كند.

شـركـت فـيـلـيـپـس دو سـيـستم جديد C-Arm و MR/PET تركيبي خود را روانه بازار كرد. سيستم بـازوي C شكل متحرك Veradiusneo از كمپاني فـيـلـيـپـس، بـا آشـكـارسـاز مسطح خود به پزشكان اجـازه رويـايـي بـا فرايندها و بيماراني با وضعيت پـيـچـيـده را مـي‌دهد. هندسه اين سيستم منحصرا براي قابليت مانور افزايش يافته در مورد بيماران چاق طراحي شده است. تنظيمات مديريت دوز اين سيستم بسيار انعطاف پذير است و تكنولوژي تـصـويـربرداري آشكارساز مسطح به پزشكان در جــراحــي بــه كـمــك تـصــاويــر يــاري مــي‌رسـانـد.. جــراحــي ارتــوپــدي در قسمـت مـوقعيـت يـابـي و قرارگيري هميشه دچار چالش است.
هـنـدسـه ايـن C-Arm جـديـد بـاعث ايجاد جاي اضـــافـــي بـــراي جــراحــان ارتــوپــدي بــراي كــار و قراردهي بيمار مي‌شود و نياز جراحان ارتوپد را بـرآورده مـي‌كـنـد. دسـتـگـاه‌هـاي C-Arm مـتـحرك  بـراي ايجاد ديد كافي در جراحي هدايت شده با تصاوير، چندين بار تغيير موقعيت مي‌دهند. براي تسهيل ارتباطات بين تيم جراحي و ديگر اعضاء و براي سادگي حركت سريع به مكان خواسته شده، ايـــن دسـتـگــاه يــك كــد رنـگــي دارد. تـكـنــولــوژي آشكارساز مسطح پيشرفته اين سيستم، به محض قرارگيري در مكان مورد نظر، تصويري با كيفيت بــالا بــدون هـيــچ انـحـرافـي ايـجـاد مـي‌كـنـد كـه در دستگاه‌هاي قبلي كه با تكنولوژي تشديد تصاوير كــار مـي‌كـردنـد نيـز مـرسـوم بـود. ايـن تصـاويـر بـه پـزشـكان كمك مي‌كند كه پيچ‌ها و ديگر وسايل لازم در ارتـوپـدي را در مـكان خاص قرار دهند. فــرايـنــدهـاي كـم تـهـاجـم مـثـل تـرمـيـم‌هـاي داخـل عروقي با استفاده از استنت‌هاي كوچك و ديگر تـجـهـيـزاتي كه به سختي مشاهده مي‌شوند انجام مي‌گردند. براي ايجاد ديدي مناسب در طول انجام يك فرايند، يك C-Arm متحرك بايد قادر به توليد تصاويري با كنتراست بالا از آناتومي ديناميك بدن بـــاشـنــد. آشـكــارســاز مـسـطــح ايــن دسـتـگــاه رنــج ديناميكي وسيع‌تري از دستگاه‌هاي قبلي دارد كه اين نيازها را با ايجاد آنژيوگرافي  تفريقي ديجيتال كـنـتراست بالا برآورده مي‌كند. تكنولوژي توليد اشـعـه x پـيـشرفته در ترميم‌هاي آنوريسم آئورتي ديـدي واضـح ايـجـاد مـي‌كـند. در طي حالت‌هاي عروقي، جراح كنترل همه امور را در دست دارد. ويژگي مديريت دوز با رنج وسيع در اين دستگاه امكان دريافت دوز پايين اشعه x در فرايندهاي كم تهاجم را مي‌دهد. درحالي‌كه تصويري با كيفيت بالا ايجاد مي‌كند. فيلترهاي اشعه فيليپس، كيفيت اشعه x را ارتقاء مي‌دهد در حالي‌كه طراحي تك بـلوكه موجب‌پالس‌هاي تيز و بهبود كارايي دوز دريافتي خواهد شد. گريد قابل برداشتن ساده روي آشـكـارسـاز مـسـطح، مشاهده آناتومي كوچك را ممكن مي‌سازد.
سـيـسـتــم ديـگــر جــديــد ايــن شــركــت سـيـسـتـم تصويربرداري كل بدن PET/MRI است. اين سيستم همزمان MRI و PET/MR هيبريد را انجام مي‌دهد. مـيــز بـيمـار بيـن هـر مـدمـي مـي‌چـرخـد و مـوجـب انـعـطـاف پـذيـري بـالا و حـذف نـيـاز اقـتـصـادي به اسـكـن‌هـاي چـنـدگـانـه مي‌شود. سيستم PET/MR بـراي پـزشـكـان مـفـيـد اسـت چـرا كـه تـصاويري با كنتراست است آنانوميكي بالا ايجاد مي‌كند. به اين تــرتـيــب امـكــان تـشـخـيــص غـيــر نـرمـالـي‌هـا را در ارگان‌هاي مختلف بيمار، اين امر امكان پذير نبود. ايـن دستگاه از تكنولوژي زمان پرداز اختصاصي فيليپس استفاده مي‌كند كه مخصوص دستگاه PET است و براي ايجاد تصاويري با كيفيت ارتقاء يافته به وسيله كاهش نويز و ايجاد حساسيت بالا به كار مـي‌رود. ايـن تكنـولـوژي بـا كنتـراسـت بـافـت نـرم TMR3 تـركـيـب مـي‌شـود تـا تصويري از پيشروي بيمار در بافت نرم به دست مي‌دهد.

صدمات تروماتيک مغزي ميان سربازان،‌ ورزشکاران و نجات‌يافتگان حوادث شايع است، اما ممکن است در زمان حادثه تشخيص داده نشده و در طول زمان خود را نشان دهند. به همين دليل دانشمندان در حال آزمايش ابزاري هستند که اين صدمات را در عمق شکنج‌هاي مغزي نشان مي‌دهند، همان‌طور که X-ray استخوان شکسته را مشخص مي‌کند. اين ابزار که high-definition fiber tracking ناميده مي‌شود، با کمک MRI و يک برنامه مخصوص کامپيوتري قابل انجام است و مي‌تواند صدماتي را بارز کند که حتي شايد در سي‌تي‌اسکن هم ديده نشوند، بنابراين بيماران را از صدماتي که در آينده آنها را تهديد مي‌کند، مانند از دست دادن حافظه، تغييرات خلقي يا ديگر مشکلات حفظ کند. اين ابزار که با MRI انجام مي‌شود مي‌تواند صدمات ريز را مشخص کند و شايد روزي در دستورالعمل‌هاي مديريت درماني بيماران ترومايي نيز بگنجد. به گزارش سپید، اين وسيله نمونه‌اي از انجام اسکن‌هاي بهتر مغزي است تا صدماتي را نشان دهند که با هيچ ابزار ديگري مشخص نخواهد شد، درنتيجه درمان هم نخواهند شد.

محققان دانشگاه بريتيش کلمبيا يک وسيله ساده و دقيق را ابداع کرده‌اند که بيماري مالاريا را مورد بررسي قرار مي‌دهد؛ بيماري‌اي که 500 ميليون نفر را در سال در سراسر دنيا مبتلا کرده و جان‌هاي زيادي را نيز مي‌گيرد. اين وسيله ساده که «يک آزمايشگاه روي يک چيپ» است، به درک بهتر از تغييرات ايجاد شده در گلبول‌هاي قرمز که توسط پلاسموديوم فالسيپاروم ايجاد مي‌شود، کمک مي‌کند. اين وسيله به علت آساني کاربرد به محققان کمک مي‌کند تا کارآزمايي‌هاي باليني را با راحتي بيشتري انجام و کارايي ترکيبات مختلف را در درمان مالاريا مورد ارزيابي قرار دهند. اين آزمايشگاه ساده به‌طور دقيقي مي‌تواند سختي گلبول‌هاي قرمز را که توسط پارازيت ايجاد مي‌شود اندازه گيري کرده و مراحل مختلف بيماري را مشخص کند. به اين ترتيب اطلاعات حياتي درباره وضعيت بيماري و پاسخ به درمان جمع‌آوري مي‌شود. به گزارش سپید، امروزه روش‌هايي که براي بررسي دفورميتي گلبول‌هاي قرمز به کار مي‌روند، بسيار پيچيده بوده و استفاده از آنها در تحقيقات به صرفه نيست و از سوي ديگر حساسيت لازم را هم ندارند، به اين ترتيب به نظر مي‌رسد اين وسيله ساده و ارزان کمک شاياني باشد به پيشرفت تحقيقات در زمينه درمان بيماري مالاريا.