پزشکی بالینی

شرکت ژاپني تاکدا، اعلام کرد درخواست مجوز بيولوژيک براي داروي ودوليزوماب(vedolizumab)، يک آنتي‌بادي مونوکلونال انساني تحقيقاتي براي درمان بزرگسالان مبتلا به نوع متوسط تا شديد بيماري کرون و کوليت اولسراتيو را به ثبت رسانده است. بيش از 4 ميليون نفر در سراسر دنيا به بيماري‌هاي التهابي روده مبتلا هستند. ثبت درخواست مجوز اين دارو براساس مطالعات فاز 3 براي بررسي اثربخشي و ايمني ودوليزوماب در کاهش ميزان عود بيماري است. بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه حداقل يک مورد شکست‌درماني در سابقه بيماري خود داشته‌اند. درمان‌هاي متداول براي بيماري‌هاي التهابي روده عبارتند از کورتيکواستروييد، آگونيست TNF آلفا و ايمونومدولاتور. ودوليزوماب روي 2700 بيمار در نزديک به 40 کشور مورد بررسي قرار گرفت. اين مطالعات از جمله بزرگ‌ترين مطالعات فاز 3 انجام‌شده روي بيماري‌هاي التهابي روده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا دنوزوماب (denosumab)، با نام تجاري اکسجوا (Xgeva) را براي درمان تومور سلول ژاينت استخواني در بزرگسالان و برخي از نوجوانان تاييد کرده است. تومور سلول ژاينت استخواني در بزرگسالان 20 تا 40 سال ديده مي‌شود. در بيشتر موارد اين تومور به ساير نقاط بدن دست‌اندازي نمي‌کند اما رشد آن در محل، باعث تخريب استخوان سالم خواهد شد. چنين وضعيتي به درد شديد، محدوديت دامنه حرکات و شکستگي‌هاي استخواني منجر خواهد شد. در موارد بسيار نادر، تومور سلول ژاينت استخواني به تومور بدخيم تبديل‌ مي‌شود و ريه‌ها را درگير مي‌کند.
اکسجوا، يک آنتي‌بادي منوکلونال است که به RANKL(يک پروتئين ضروري براي حفظ سلامت استخوان) متصل مي‌شود. به علاوه، RANKL در تومور سلول ژاينت استخواني مشاهده مي‌شود. اکسجوا در بيماراني تجويز مي‌شود که تومور سلول ژاينت استخواني آنها با جراحي قابل برداشت نيست يا خطر مرگ‌و‌مير در آنها به دنبال جراحي بالاست.
تجويز اکسجوا در نوجوانان فقط در مواردي مجاز است که رشد استخواني کامل شده باشد. اکسجوا تحت پوشش قانون داروهاي تجويزي در درمان بيماري‌هاي نادر تاييد شده است. اثربخشي و ايمني اکسجوا در درمان تومور سلول ژاينت استخواني در 2 مطالعه باليني با شرکت 305 بيمار بزرگسال و نوجوان مورد بررسي شده است. تومور سلول ژاينت استخواني تمام اين بيماران راجعه يا با روش جراحي غيرقابل برداشت بود يا انجام جراحي در آنها خطر بالاي مرگ‌و‌مير به همراه داشت. از ميان 187 بيماري که اندازه تومور آنها ثبت شده بود، اندازه تومور 47 بيمار پس از 3 ماه دريافت دارو کوچک شد.
عوارض ناخواسته دارويي گزارش شده در اين بيماران عبارت بودند از درد مفصلي، سردرد، تهوع، ضعف، دردکمر و اندام‌ها. جدي‌ترين عوارض ثبت شده نيز نکروز استخوان فک و استئوميليت بودند. در سال 2010 ميلادي اکسجوا براي پيشگيري از شکستگي‌هاي استخواني در مواردي که بدخيمي متاستاز استخواني داشته است، تاييد شده بود. گسترش استخواني، يکي از جدي‌ترين عوارض بدخيمي‌هاي پيشرفته است. ضعيف شدن استخوان‌ها در نتيجه متاستازها ممکن است به شکستگي‌ها و روي هم خوابيدن مهره‌ها بينجامد. شروع راديوتراپي و جراحي وسيع در اين گروه بيماران اجتناب‌ناپذير است. آمارها نشان داده‌اند که 3 مورد از هر 4 بيمار مبتلا به بدخيمي‌هاي پيشرفته پروستات، ريه و پستان متاستازهاي استخواني را تجربه خواهند کرد.

سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست ثبت داروي جديد بلوکسي‌ورز (Bloxiverz) با نام ژنريک نئوستيگمين متيل سولفات را به عنوان دارويي با قابليت تزريق داخل وريدي براي استفاده در اتاق جراحي با هدف معکوس کردن اثر داروهاي غيرپلاريزه بلوک‌کننده عصبي-عضلاني پذيرفته است. بلوکسي ورز، اولين شکل نئوستيگمين مورد تاييد FDA است. نئوستيگمين متداول‌ترين دارو براي معکوس کردن آثار داروهايي است که در بلوک‌هاي عصبي-عضلاني استفاده مي‌شوند.

محققان بیمارستان دانشگاهی "Hackensack" در آمریکا پس از انجام یک پژوهش، تاثیر دارویی جدید را برای مبارزه با لنفوم سلول مانتل _ نوعی سرطان متهاجم که اغلب به علت مقاومت در مقابل درمان‌ها کشنده محسوب می‌شود_ ثابت کردند؛ این دارو توانست پیشرفت بیماری را در یک چهارم بیماران متوقف کند. دکتر "Andre Goy" با انجام تحقیقی بر 134 بیمار دریافت که 26 درصد از بیماران به داروی "رولیمید Revlimid" پاسخ درمانی قابل انتظاری را نشان داده‌اند. طبق گزارش سازمان غذا و داروی آمریکا، 9 بیمار نیز پس از پایان رویه درمانی با این دارو، کاملا درمان شده بودند. پیش از انجام این تحقیق، تمامی بیماران تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند و وضعیت بیماریشان هیچ تغییری نکرده بود؛ نه درمان شده و نه پیشرفت کرده بود.
بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت آمریکا، عوارض جانبی این دارو شامل کاهش گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها، کم خونی، اسهال، تهوع، بثورات جلدی و خستگی است. لنفوم نوعی سرطان است که سلول‌های سفید خونی خاصی را موسوم به "لنفوسیت" تحت تاثیر قرار می‌دهد. لنفوم سلول مانتل نوع خاصی از بیماری است که معمولا در گره‌های لنفاوی، طحال، مغز استخوان و خون یافت می‌شود. این بیماری که معمولا در مردان 60 سال به بالا رخ می‌دهد نادر اما کشنده است و معولا شانس بقای آن چهار الی پنج سال است. از علائم این بیماری کاهش اشتها و وزن، تب، عرق شبانه، تهوع و استفراغ، دردهای شکمی و احساس ناراحتی به علت بزرگ شدن لوزه‌ها را می‌توان نام برد. "رولیمید" که با تحریک سیستم ایمنی با این سرطان مقابله می‌کند، در حال حاضر برای افرادی مورد تایید قرار گرفته که بیماریشان عود کرده است.

شرکت داروسازي والانت ( Valeant Pharmaceuticals) اعلام کرده پاسخ کامل FDA به درخواست ثبت داروي جديد خود، افيناکونازول (efinaconazole) را دريافت کرده است. البته در پاسخ FDA به هيچ موردي درباره اثربخشي و ايمني دارو اشاره نشده است. شرکت والانت اميد دارد بتواند هر چه زودتر افيناکونازول را به عنوان دارويي جديد در درمان انيکومايکوزيس به بازار عرضه کند.

درخواست بررسي ثبت داروي جديد براي مولکول دارويي TMC435 با نام سيمپروير (simeprevir) از سوي FDA پذيرفته شده است. مهارکننده در دست بررسي پروتئاز NS3/4A به شکل کپسول‌هاي 150ميلي‌گرمي همراه با اينترفرون پگيله و ريباويرين براي درمان ژنوتيپ يک هپاتيت C در بزرگسالان تجويز خواهد شد. ويروس هپاتيت C يک بيماري عفوني منتقله از خون است که کبد را هدف قرار مي‌دهد. در صورت درمان نشدن، اين بيماري به تخريب کبد و سيروز منتهي خواهد شد. اطلاعات ارائه‌شده براي ثبت اين دارو از مطالعات فاز 3 روي بيماراني که از ابتدا تحت درمان با اين دارو قرار گرفته بودند و نيز آن گروه که بيماري آنها پس از درمان اوليه با اينترفرون عود کرده بود به دست آمد. سيمپروير با بلوک آنزيم پروتئاز و ناتوان کردن ويروس هپاتيت C از تکثير داخل سلول ميزبان اعمال اثر مي‌کند. تخمين زده مي‌شود حدود 150 ميليون نفر در سراسر دنيا به ويروس هپاتيت C آلوده هستند و سالانه 350 هزار نفر بر اثر آن جان خود را از دست مي‌دهند.

گازی که بوی بمب‌های بدبو را تامین می‌کند می‌تواند درمانی برای مفاصل متورم و دردناک نیز باشد. دانشمندان دانشگاه پزشکی اکستر دریافته‌اند که سولفید هیدروژن که بیشتر برای بوی بد شبیه تخم مرغ گندیده آن شناخته شده است، می‌تواند بطور چشمگیری تورم مفاصل آسیب‌دیده در اثر روماتیسم مفصلی را کاهش دهد. آنها داروی جدیدی را مورد آزمایش قرار دادند که به مفاصل روماتیسمی تزریق شده و در آنجا به تدریج این گاز را از خود منتشر می‌کند. این دارو نشان داده که می‌تواند از انتشار مواد شیمیایی التهابی که منجر به التهاب بافت درون لگن، زانوها، مچ دست و بازوها شده، جلوگیری کند.
این پژوهش این احتمال را نشان داده که بتوان از این گاز برای کمک به بیماران مبتلا به آرتروز و حتی افرادی که مفاصل آنها برای چندین سال تحت تاثیر التهابات قرار داشته، استفاده کرد. این یافته‌های جدید در میان مجموعه‌ای از اکتشافات قرار دارند که گاز سولفید هیدروژن را یک درمان جدید قوی برای بیماری زیادی مانند بیماری قلبی، آسم و دیابت معرفی کرده‌اند. برای مثال تصور بر این است که این گاز می‌تواند فشار خون را با کمک به شل شدن سلولهای درون مخاط رگهای خونی کاهش دهد. این کار باعث انبساط رگها و عبور آزادانه‌تر خون از میان آنها می‌شود. به باور کارشناسان، این امر شاید دلیل آن باشد که سیر با محتوای مقدار کمی از سولفید هیدروژن برای قلب خوب است.
در سالهای اخیر دانشمندان دریافته‌اند که بدن انسان سولفید هیدروژن را در دهان و شکم تولید می‌کند. آنزیمهای خاص مسئول آزادسازی تدریجی این ماده در جریان خون برای کمک به حفظ بدن در برابر التهابات ناشی از بیماری یا جراحت هستند. این آزمایشات در حال حاضر بر روی موشها انجام شده و محققان امیدوارند بتوانند کارآزمایی‌های انسانی را تا دو سال آینده آغاز کنند. این پژوهش در مجله Cellular and Molecular Medicine منتشر شده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا در روزهاي اخير راديوم دي کلرايد 223 با نام تجاري زوفيگو(Xofigo) را براي درمان مردان مبتلا به مرحله انتهايي(متاستاتيک) کانسر پروستات مقاوم به کاستريشن (دارودرماني يا جراحي براي کاهش سطح تستوسترون) که تنها به استخوان‌ها متاستاز داشته‌اند، مورد تاييد قرار داد. هورمون تستوسترون محرک رشد اين تومور است. براساس آمار اعلام‌شده از سوي مرکز تحقيقات سرطان آمريکا، تا پايان سال 2013 ميلادي براي 200 هزار نفر از مردان اين کشور تشخيص بدخيمي پروستات گذاشته خواهد شد و 29 هزار نفر به دنبال ابتلا به اين نوع بدخيمي جان خود را از دست خواهند داد.
داروي جديد زوفيگو، 3 ماه زودتر از موعد مقرر براي اعلام نتيجه بررسي‌ها، مورد تاييد قرار گرفته است. به گفته دکتر «ريچارد پازدور»، سرپرست بخش ارزيابي و تحقيقات دارويي FDA، اين دارو به مواد معدني موجود در استخوان‌ها متصل و باعث مي‌شود اشعه مستقيما به سلول‌هاي تومور منتقل شود. زوفيگو، دومين داروي مطرح در بدخيمي پروستات است که در يک سال گذشته از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. در آگوست 2012 ميلادي، FDA داروي اگزتاندي ( Xtandi) را براي درمان مردان مبتلا به مرحله انتهايي کانسر پروستات مقاوم به کاستريشن که با وجود دارودرماني يا جراحي با هدف کاهش سطح تستوسترون بيماري آنها گسترش يافته است مورد تاييد قرار داد.
مورد مصرف اگزتاندي در بيماراني است که قبلا تحت شيمي درماني با دوستاکسل قرار گرفته‌اند. اثربخشي و ايمني زوفيگو در يک مطالعه باليني روي 809 مرد مبتلا به بدخيمي پروستات مقاوم به کاستريشن علامتدار که بدخيمي تنها به استخوان آنها- و نه ساير ارگان‌ها -تهاجم داشته است مورد بررسي قرار گرفت. بيماران به‌طور تصادفي تحت درمان با زوفيگو يا دارونما همراه بهترين درمان استاندارد قرار گرفتند. مطالعه براي اندازه‌گيري شانس بقاي بيماران ترتيب داده شد. در انتها نتايج نشان دادند مردان دريافت‌کننده زوفيگو به‌طور متوسط 14 ماه و مردان دريافت‌کننده دارونما همراه درمان استاندارد به طور متوسط 2/11 ماه زندگي کرده‌اند. شايع‌ترين عوارض ناخواسته گزارش از سوي مردان تحت درمان با زوفيگو عبارت بودند از تهوع، اسهال، استفراغ و ورم پاها. در بررسي‌هاي خوني نيز شايع‌ترين عوارض عبارت بودند از آنمي، لنفوسايتوپني، لوکوپني، ترومبوسيتوپني و نوتروپني.

اخيرا سازمان غذا و داروي آمريکا(FDA)، ليپتروزت (Liptruzet) که قرص‌هاي ترکيبي حاوي ازتيماب و آتوروستاتين است را به عنوان دارودرماني کاهنده کلسترول LDL خون مورد تاييد قرار داده است. ازتيمايب، يک درمان پايين‌آورنده کلسترول LDL و آتوروستاتين، يکي از پرمصرف‌ترين استاتين‌ها در دنياست. ليپتروزت با الگوي مصرف يکبار در روز به شکل قرص‌هاي حاوي 10 ميلي‌گرم ازتيماب در ترکيب با 40،20،10 و80 ميلي‌گرم آتوروستاتين توليد شده است. قرص‌هاي لپتروزت 10/10 و 10/80 ميلي‌گرمي به نظر از لحاظ بيواکي والان و اثربخشي مناسب‌ترين اشکال ترکيبي به نظر مي‌رسند. دوز آغازين توصيه‌شده براي اين دارو،10/10 يا 10/20 ميلي‌گرم است. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده به دنبال مصرف لپتروزت در بيماران تحت مطالعه عبارت بودند از بالارفتن آلانين ترانس آميناز (5درصد بيماران)، افزايش آسپارتات ترانس آميناز (4 درصد بيماران) و درد عضلاني-اسکلتي (4درصد بيماران).

شرکت داروسازي تيتان در هفته اخير پاسخ FDA به درخواست ثبت داروي جديد خود پروبوفين (Probuphine) را دريافت کرد. پروبوفين ايمپلنت زيرجلدي و درمان نگهدارنده اعتياد است. اثربخشي و ايمني پروبوفين توسط کميته مشورتي داروهاي روان‌پزشکي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. در پاسخ نهايي FDA ارائه اطلاعات ديگري براي اثبات اثربخشي اين دارو ضروري دانسته شده است.
طبق آمارهاي موجود، بيش از 2/1 ميليون نفر در آمريکا در سال 2011 ميلادي تحت درمان اعتياد قرار گرفته‌اند. ايمپلنت زيرجلدي پروبوفين با هدف انتقال مستمر و پايدار دارو براي مدت 6 ماه طراحي شده است. اين دارو هم‌اکنون به صورت قرص‌هاي پوششدار زيرزباني با الگوي مصرف روزانه در بازار موجود است و در سال 2011 ميلادي فقط در کشور آمريکا فروشي حدود 3/1 بيليون دلار داشته است. در مطالعات باليني انجام شده براي بررسي اثربخشي و ايمني اين دارو، 163 بيمار طي 24 هفته به‌طور تصادفي تحت درمان با پروبوفين يا دارونما قرار گرفتند.

سازمان غذا و داروي آمريکا به تازگي قرص کاناگليفلوزين (canagliflozin) با نام تجاري اينووکانا (Invokana) را به عنوان درمان همراه با رژيم غذايي ديابتي و ورزش براي کنترل هر چه بهتر ديابت نوع 2 در بزرگسالان مورد تاييد قرار داده است. ديابت نوع 2 از جمله شايع‌ترين انواع ديابت است که حدود 24 ميليون نفر از مردم ايالات متحده را مبتلا کرده و بيش از 90 درصد از موارد ابتلا به ديابت در اين کشور را شامل مي‌شود. بالا بودن قند خون در درازمدت باعث افزايش خطر بروز عوارض کشنده ديابت نظير بيماري قلبي، کوري و تخريب عصبي و کليوي مي‌شود.
اينووکانا اولين داروي مورد تاييد FDA براي درمان ديابت متعلق به گروه مهارکننده‌هاي سديم-گلوکز کوترانسپورتر2 محسوب مي‌شود. اينووکانا با بلوک بازجذب گلوکز در کليه‌ها باعث افزايش ترشح آن مي‌شود. اثربخشي و ايمني اينووکانا در 9 مطالعه باليني روي بيش از 10 هزار بيمار مبتلا به ديابت نوع2 مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بهبود قابل‌توجهي در سطح هموگلوبين A1C (شاخص وضعيت کنترل قندخون) و نيز ميزان قندخون ناشتا را نشان داده‌اند. در مطالعات متعدد اينووکانا به صورت منوتراپي و در ترکيب با ساير داروهاي ضدديابت از جمله مت فورمين، سولفونيل اوره، پيوگليتازون و انسولين مورد بررسي قرار گرفته است. اينووکانا نبايد براي درمان مبتلايان به ديابت نوع 1، بيماراني که ميزان بالاي کتون در خون يا ادرار آنها مشاهده شده است (کتواسيدوز ديابتي) و نيز در بيماراني که نارسايي شديد کليوي دارند يا تحت دياليز قرار مي‌گيرند تجويز شود.
سازمان غذا و داروي آمريکا 5 مطالعه پس از ورود دارو به بازار مصرف براي اينووکانا شامل يک مطالعه روي اثر آن بر وضعيت قلبي-عروقي بيماران، يک مطالعه درمورد فارماکوويژيلنس آن براي کنترل بدخيمي‌ها، موارد شديد پانکراتيت، حساسيت به نور، مشکلات کبدي و اثرات آن در دوران بارداري، يک مطالعه روي ايمني وضعيت استخوان‌ها و دو مطالعه روي اثربخشي و ايمني آن در گروه کودکان درخواست کرده است. شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف اينووکانا عبارتند از عفونت قارچي واژن (ولوو واژينيت کانديديايي) و عفونت ادراري. از آنجا که اينووکانا بر توليد ادرار موثر است، ممکن است باعث کاهش حجم داخل عروقي و در نتيجه افت فشارخون وضعيتي شود. علايمي نظير افت لحظه‌اي هوشياري و منگي به‌خصوص در 3 ماهه اول شروع مصرف اين دارو شايع هستند.

به تازگي تجويز پرولنزا (Prolensa) که عبارت از محلول چشمي 07/0 درصد برومفناک است (يک ضدالتهاب غيراستروييدي يکبار در روز مورد استفاده براي درمان التهاب و کاهش درد چشمي پس از جراحي کاتاراکت) مورد تاييد FDA قرار گرفته است. پرولنزا در بطري‌هاي کوچک 6/1 و 3 ميلي‌ليتري در بازار مصرف عرضه خواهد شد. پرولنزا محلولي سريع و موثر در از بين بردن التهاب و درد است. جالب آنکه اين محلول نيازي به تکان دادن قبل از مصرف براي يکسان‌سازي دوز دارو در هر قطره ندارد. اثربخشي پرولنزا در دو مطالعه باليني روي بيماراني که تحت جراحي کاتاراکت قرار گرفته بودند بررسي شد. قطره دارو يا دارونما يک روز قبل از جراحي تا 14 روز پس از آن روزانه در چشم بيماران تحت مطالعه ريخته شد. در بيماران تحت درمان با اين دارو پس از 15 روز مصرف، التهاب به ميزان قابل‌توجهي برطرف شد. در بيماران تحت درمان با پرولنزا احساس جسم خارجي در چشم و ترس از نور به مراتب کمتر از بيماران دريافت‌کننده دارونما بود. قرمزي چشم نيز در اين گروه کمتر گزارش شد.

شرکت داروسازي تووا، خبر از تاييد قرص‌هاي کوارتت (Quartette) حاوي لوونورژسترل/اتينيل استراديول و اتينيل استراديول براي پيشگيري از بارداري داده است. کوارتت نسل جديدي از داروهاي خوراکي جلوگيري از بارداري مورد تاييد FDA است و با هدف به حداقل رساندن خونريزي در فواصل دوره‌هاي خونريزي ماهانه توليد شده است. خونريزي در فواصل ميان دوره‌هاي طبيعي خونريزي ماهانه ممکن است به دنبال مصرف هر نوع قرص پيشگيري از بارداري، به خصوص در ماه‌هاي اوليه شروع دارو، اتفاق بيفتد و يکي از دلايل بي‌ميلي زنان به ادامه استفاده از اين روش پيشگيري از بارداري است. استروژن موجود در کوارتت در زمان‌هاي مشخص آزاد مي‌شود و سالانه 4 دوره خونريزي سبک ماهانه ايجاد مي‌کند. خونريزي ميان دوره‌اي به دنبال استفاده از کوارتت اندک است. در نتيجه احتمال قطع مصرف اين دارو به مراتب کمتر از ساير داروهاي پيشگيري از بارداري است. در مطالعه فاز 3 ارائه شده به FDA براي تاييد اين دارو که با شرکت بيش از 3 هزار زن انجام شد، اثربخشي آن در پيشگيري از بارداري تا 97درصد موفق گزارش شد. يافته‌هاي بعدي نشان دادند که شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف کوارتت عبارتند از سردرد، خونريزي از واژن، تهوع و استفراغ، آکنه، ديس منوره، افزايش وزن، تغييرات خلق، حملات هراس، درد پستان و حملات ميگرن.

شرکت تريس فارما اخيرا اعلام کرده است که FDA درخواست تاييد داروي جديد اين شرکت با نام کاربينال-اي آر (Karbinal ER‌) که سوسپانسيون خوراکي آهسته‌رهش 4 ميلي‌گرم در 5 ميلي‌ليتر کاربينوکسامين مالئات است را پذيرفته است. اين دارو، اولين داروي مهارکننده گيرنده هيستامين آهسته‌رهش است که براي درمان رينيت آلرژيک فصلي در کودکان بزرگ‌تر از 2 سال مورد تاييد قرار گرفته است. کاربينال-اي آر هر 12 ساعت يکبار مصرف مي‌شود؛ در نتيجه دارويي مطلوب براي آن دسته از مبتلايان به آلرژي است که به نسل دوم آنتي‌هيستامين‌ها پاسخ درماني خوبي نداده‌اند و از آنتي‌هيستامين‌هاي نسل اول رضايت ندارند. پيش‌بيني مي‌شود که اين دارو تا قبل از فصل پاييز امسال به بازار مصرف ارائه شود. براساس نظر پزشکان، در حدود 30درصد از بيماران مبتلا به آلرژي از داروهاي آنتي‌هيستاميني که اثر خواب‌آوري ندارند، پاسخ درماني مورد انتظار را نمي‌گيرند. کاربينوکسامين يک آنتي‌هيستامين با عارضه جانبي خواب‌آوري خفيف است که اثربخشي و ايمني مورد قبولي دارد.

پودر استنشاقي توبرامايسين با نام تجاري توبي پودهالر (TOBI Podhaler) از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان آن گروه از مبتلايان به فيبروز کيستيک که دچار عفونت با سودوموناس آئروژينوزا شده‌اند مورد تاييد قرار گرفته است. فيبروز کيستيک يک بيماري ژنتيکي است که بيش از 30 هزار کودک و بزرگسال را در ايالات متحده مبتلا کرده است. در بيماري فيبروز کيستيک، مخاط ضخيم و چسبنده‌اي در ريه‌ها و مجاري هوايي توليد مي‌شود. توليد زياد مخاط شرايط را براي رشد باکتري‌هايي نظير سودوموناس آئروژينوزا آسان کرده و در نتيجه عفونت مزمن ريه رخ مي‌دهد. چنين عفونت‌هايي در درازمدت باعث تخريب شديد ريه مي‌شود. توبي پودهالر وسيله‌اي حاوي پودر خشک توبرامايسين (يک آنتي‌بيوتيک مورد استفاده در درمان عفونت سودوموناس آئروژينوزايي) است. اين پودر دوبار در روز براي مدت 28 روز مصرف مي‌شود. اين فراورده، نخستين آنتي‌بيوتيک به شکل پودر خشک است که از راه تنفسي تجويز مي‌شود.

شرکت داروسازي بيوژن اعلام کرد مرحله نهايي آزمايش باليني يک داروي جديد براي بيماري ام‌اس نشان داده است اين دارو مي‌تواند ميزان عود سالانه مبتلايان به اين بيماري خودايمني را کاهش دهد. اين داروي تزريقي به نام «پگااينترفرون بتا-يک» يا «پگ –آوونکس» طوري طراحي شده است که مدت بيشتري در بدن باقي بماند و با استفاده از آن بتوان شمار موارد معمول تزريق داروهاي استاندارد اينترفروني مورد استفاده براي درمان ام‌اس از جمله داروي آوونکس را کاهش داد. اين شرکت داروسازي مي‌گويد نتايج آزمايش‌هاي باليني نشان مي‌دهد
پگا- آوونکس با دوز هر 2 هفته يک بار يا هر 4 هفته يک بار، مي‌تواند درماني اثربخش و بي‌خطر براي بيماران دچار نوع «عودکننده-فروکش‌کننده» بيماري ام‌اس باشد. به گفته بيوژن، هر دو شيوه زمانبندي دريافت دارو توانسته‌اند به يک ميزان پيشرفت معلوليت ناشي از ام‌اس را کاهش دهند. کارشناسان بازار دارو تخمين مي‌زنند پگ- آوونکس به فروش 830 ميليون دلار در سال دست يابد. مسوولان شركت داروسازي بيوژن مي‌گويند قصد دارند امسال براي اين دارو تقاضاي مجوز فروش کنند و انتظار مي‌رود که اين دارو در سال 2014 به تاييد برسد. اين شرکت همچنين در حال انجام آزمايش باليني يک قرص خوراکي به نام BG-12 براي درمان ام‌اس است که ممکن است در آينده به داروي اصلي براي درمان اين بيماري تبديل شود. آزمايش‌هاي باليني بيانگر تاثيربخشي اين دارو در درمان ام‌اس و کمک به پيشگيري از عود بيماري بوده است.

نوعی درخت مسواک دارویی در افریقای جنوبی، آنتی‌بیوتیک جدیدی برای درمان بیماری سل به روشی نوین ارائه می‌دهد. نوعی ترکیب اشتقاق‌شده از درخت مسواک در آفریقای جنوبی هدف دارویی مرض سل را به شیوه‌ای ناشناخته غیرفعال می‌کند. مرض سل بیش از هر بیماری باکتریایی دیگر عامل مرگ در جهان گزارش شده است. بسیاری از داروهای کنونی مقابله‌کننده با این مرض حدود 50 سال قدمت دارند و لزوم وجود جایگزین‌هایی برای آن‌ها احساس می‌شود.
ترکیب شناسایی شده توسط دانشمندان حاضر در این مطالعه diospyrin نام دارد. این ترکیب به مکان جدیدی بر روی آنزیم مشهور DNA gyrase می‌چسبد و آن را غیرفعال می‌کند. آنزیم مزبور برای حیات باکتری‌ها و گیاهان اساسی بوده اما در حیوانات و انسان‌ها وجود ندارد. عنصر DNA gyrase به عنوان یک هدف دارویی موثر و ایمن در مقابل آنتی‌بیوتیک‌ها عمل می‌کند. به گفته پروفسور تونی مکس‌ول از مرکز جان اینز و یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، شیوه‌ عملکرد diospyrin به توضیح این نکته که چرا این ترکیب در مقابل مواد مقاوم در مقابل داروی سل موثر است، کمک می‌کند.
در طب سنتی ویژگی‌های ضدباکتریایی درخت افریقایی بررسی شده برای سلامتی دهان و درمان برونشیت، ذات‌الجنب و بیماری‌های مقاربتی به کار می‌رود؛ همچنین از ترکه‌های آن به عنوان مسواک استفاده می‌شود. بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها از منابع طبیعی مانند باکتری‌ خاکی Streptomyces گرفته می‌شوند و آنتی‌بیوتیک‌های استخراج شده از گیاهان کمتر معمول است، با این حال آن‌ها به طور بالقوه‌ای منابع غنی پزشکی نوین هستند.
مطالعه بر روی diospyrin و ترکیبات مرتبط naphthoquinone توسط مکس‌ول و همکارانش به عنوان بخشی از تلاش‌های کنسرسیوم محققان اروپایی موسوم به "داروهای بیشتر برای سل" (MM4TB) انجام می‌شود. این همکاری بین 25 لابراتوار در سراسر اروپا و با هدف توسعه داروهای جدید علیه سل صورت می‌گیرد. جزئیات این مطالعه علمی در Journal of Biological Chemistry انتشار یافت.

دانشمندان دانشگاه لینکوپینگ سوئد موفق به تولید دارویی جدید شدند که بیماران را در مقابل اثرات جانبی درمان‌های سرطان مانند شیمی درمانی حفظ کرده و در عین حال نیز اثرات درمانی بر تومورها را افزایش می‌دهد. به گفته پروفسور "رولف اندرسون"، نویسنده این پژوهش، داروی به دست آمده با نام "calmangafodipir" مبتنی بر ماده‌ای موسوم به "mangafodipir" است که در محیط‌های آزمایشی، اثر محافظتی بر سلول‌های سالم را در درمان‌های سرطان نشان داده است. این ماده می‌تواند شکل گیری رادیکال‌های اکسیژن را که یکی از علت‌های بروز اثرات جانبی شیمی درمانی است، تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال، این رادیکال‌ها شمار سلول‌های سفید خونی را شدیدا کاهش می‌دهد که در نهایت باعث ابتلای بیمار به عفونت‌های گوناگون و حتی مرگ می‌شود.
طی این پژوهش محققان ابتدا با انجام آزمایش سلولی، گروهی از موش‌ها را به سلول‌های سرطانی مبتلا کردند. سپس این موش‌ها را همزمان تحت شیمی درمانی و استفاده از "mangafodipir" قرار دادند. گزارش‌ها نشان می‌داد که با استفاده از این روش، تشکیل تومورها با حفظ سلول‌های سفید خون کاهش یافته بود. تنها مشکل این روش، رها سازی میزان بالایی منگنز از "mangafodipir" بود که اثرات مثبت این روش درمانی را کاهش می‌داد و علاوه بر این می‌توانست به علت ماهیت سمی بودن منگنز، به مغز آسیب برساند.
پژوهشگران برای حل این مشکل، مقدار زیادی از منگنز "mangafodipir" را با کلسیم جایگرین کردند که باعث پایداری بیشتر این ترکیب و افزایش خاصیت محافظتی سلول‌ها و ضد سرطانی آن شد. بر اساس این گزارش، خاصیت اثربخشی "mangafodipir" بر گروه کوچکی از بیماران مبتلا به سرطان روده با موفقیت ثابت شد. این پژوهش در مجله "Translational Oncology" منتشر شده است.

اداره نظارت بر دارو و غذای آمریکا پس از 40 سال نخستین داروی جدید را برای مبارزه با بیماری سل تایید کرد. اداره نظارت بر دارو و غذای آمریکا ، مصرف قرص ˈسیرتوروˈ متعلق به شرکت ˈجانسون و جانسونˈ را به همراه داروهای قدیمی تر برای مبارزه با یک گونه سخت درمان بیماری سل که به داروهای دیگر واکنش نشان نمی دهد، تایید کرد. با این وجود این سازمان هشدار داد که این دارو حامل خطرات بالقوه کشنده مشکلات قلبی است که باید با دقت توسط پزشکان تجویز شود.
بیماری سل در آمریکا نادر است اما در هر سال حدود 4/1 میلیون نفر را در سراسر جهان براثر ابتلا به انواع بیماری سل از بین می روند. ˈسیتورو ˈ اولین دارویی است که به طور خاص برای درمان سل مقاوم به چند دارو طراحی شده است. سل مقاوم به چند دارو بیماری است که دست کم با دو آنتی بیوتیک از چهار آنتی بیوتیکی که برای درمان سل تجویز می شوند، درمان نمی شود. داروهایی استانداردی که برای مبارزه با سل استفاده می شوند در فاصله زمانی میان دهه های 1950 و 1960 ابداع شدند. پزشکان می گویند:از آن جایی که سیرتورو خطرات مهمی برای بیمار به همراه دارد پزشکان باید مطمئن شوند که آن را تنها برای بیمارانی استفاده کنند که گزینه های درمانی دیگری ندارند.

مطالعه‌اي از دانشگاه Calgary كانادا نشان مي‌دهد كه درمان نوروپاتي ديابتيك با دارويي جديد به نام «نابيلون» (nabilone) موفقيت‌آميز بوده است. در اين مطالعه محققان 60 بيمار مبتلا به نوروپاتي ديابتيك را در مقايسه با دريافت‌كنندگان پلاسبو در يك دوره 12 هفته‌اي مورد مطالعه قرار دادند. در پايان مطالعه، بيماران مصرف‌كننده «نابيلون» درد كمتر را همراه با پيشرفت و بهبود در خواب و اضطراب کمتر گزارش كردند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است اين دارو يك گزينه مناسب براي كمك به درمان نوروپاتي ايجاد شده در اثر ديابت است. داروي مورد استفاده در مطالعه مذكور كه تحت‌نام ژنريك «نابيلون» در كانادا تجويز مي‌شود، براي درمان تهوع در بيماران تحت‌درمان با كموتراپي نيز مورداستفاده قرار مي‌گيرد. نابيلون يك كانابينوييد صناعي است كه از خصوصيات بعضي تركيب‌هاي شيميايي موجود در كانابيس يا ماري‌جوآنا تقليد مي‌كند. اين دارو توسط اداره كل غذا و داروي آمريكا و اداره سلامت كانادا موردتاييد قرار گرفته است. اين مطالعه شواهد جديدي در اختيار پزشكان قرار مي‌دهد تا بتوانند از اين دارو براي درمان نوروپاتي در بيماران مبتلا بهره گيرند.

محققان «BWH» اولين گروهي هستند که طراحي منطقي دارو را با نانوشيمي ابرمولکولي ترکيب کرده و از آن در درمان سرطان استفاده کرده‌اند. شيمي ابرمولکولي به‌ معني توليد سامانه‌هاي پيچيده شيميايي با استفاده از واحدهاي ساختماني مولکولي است. محققان بيمارستان بريگام و زنان (BWH) از اين روش‌ها براي ايجاد نانوذراتي استفاده کرده‌اند که در حين دارا بودن سميت پايين، فعاليت ضدتوموري بالايي روي سرطان سينه و رحم از خود نشان مي‌دهند. «شيلاديتيا سنگوپتا»، استاديار مهندسي زيستي «BWH» و نويسنده ارشد مقاله مربوط به اين کار مي‌گويد: اين کار فراتر از استفاده از فناوري نانو به‌ عنوان حامل‌هاي رسانش دارو است و در حقيقت در حوزه مهندسي مجدد خود دارو و تبديل آن به نانودارو قرار مي‌گيرد.
محققان در اين کار از سيس‌پلاتين به‌ عنوان داروي ضدسرطان استفاده کرده‌اند. آنها يک نانوذره سيس‌پلاتيني طراحي کرده‌اند که حاوي اجزاي مختلفي است؛ از جمله اين اجزا مي‌توان به پلاتين دو ظرفيتي منحصر به‌ فردي اشاره کرد که به يک پايه کلسترولي پيوند يافته است. اين طراحي، محيطي براي نانوذرات فراهم مي‌آورد که بتوانند در آن به شکلي موثر آرايش يابند.
يافته‌هاي محققان نشان مي‌دهد که اين نانوذرات جديد در محيط برون‌تني و در مقايسه با کربوپلاتين يا سيس‌پلاتين موثرتر عمل کرده و در شرايط مقاوم به سيس‌پلاتين فعاليت خود را حفظ مي‌کنند. «سنگوپتا» مي‌گويد: در 30 سال گذشته تنها سه داروي مبتني بر پلاتين وجود داشته است که استفاده از آنها در تمام انواع سرطان‌ها مورد تأييد بوده است. يک داروي پلاتيني چهارم که به‌ صورت اختصاصي در تومور جمع شده، قدرت درماني بيشتري داشته و در حين حال از ايمني بيشتري برخوردار باشد، مي‌تواند اثر مثبت زيادي بر شيمي‌درماني بر جاي بگذارد.
با در نظر داشتن اين نکته که داروهاي شيمي‌درماني مبتني بر پلاتين در خط مقدم مبارزه با بسياري از انواع سرطان‌ها قرار دارند، محققان بر اين باورند که افزايش کارايي و کاهش سميت اين طراحي جديد منجر به توليد نسل بعدي داروهاي ضدسرطان شود. جزئيات اين کار در «Proceedings of the National Academy of Sciences» منتشر شده است.

محقق دانشگاه «دوسلدورف» آلمان موفق به توليد قرص جديدي شده كه از توانايي طبيعي مهار التهاب مفاصل با كمترين عوارض جانبي برخوردار است. آرتريد روماتوئيد يك بيماري مزمن خود ايمن است كه در زمان حمله سيستم ايمني به مفاصل ايجاد شده و باعث بروز دردهاي شديد مفاصل، درد و تورم ، خستگي و از دست دادن قدرت تحرك مي شود. از هر چهار بيمار يك نفر ظرف مدت سه سال پس از تشخيص بيماري دچار ناتواني كامل حركتي مي شود و سه چهارم نيز ظرف 20 سال آينده به مشكلات حاد حركتي دچار خواهند شد. متوتروكسات (MTX) يك داروي استاندارد درمان اين بيماري است كه در برخي بيماران با عوارض جانبي از جمله تهوع، اسهال و ريزش مو همراه است، اما قرص هوشمند ابداعي دكتر «اولريش فلوگل» از بدن خود بيمار براي مبارزه طبيعي با آرتريت روماتوئيد استفاده كرده و از كمترين ميزان عوارض جانبي برخوردار است.
داروي هوشمند chet-AMP بدون كاهش ميزان فشار خون بيمار باعث تسكين التهاب مخرب مفاصل به عنوان يكي از اصلي ترين مشكلات بيماران مي شود. اين دارو از مولكول CD73 كه بدن به طور طبيعي براي مبارزه با التهاب مورد استفاده قرار مي دهد، بهره برداري مي كند. داروي chet-AMP تنها زماني فعال مي شود كه سلول هاي ايمني پوشيده شده با CD73 در مفاصل ملتهب وجود داشته و از بافت هاي مجاور محافظت مي كنند. اين دارو در مراحل تحقيق قرار دارد، اما مي تواند به ايجاد درمان هاي نتيجه بخش تر براي آرتريت روماتوئيد منجر شود. نتايج اين تحقيق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

شرکت ژننتک Genentec اخيرا اعلام کرده رانيبيزوماب ranibizumab با نام تجاري لوسنتيس Lucentis از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان ادم ماکولاي ديابتيک كه يک بيماري چشمي در مبتلايان به ديابت است و باعث تاري ديد، از دست رفتن بينايي و گاه کوري مي‌شود، موردتاييد قرار گرفته است.
هم اکنون ديابت علت اصلي موارد جديد کوري در آمريکاست و تخمين زده شده ادم ماکولاي ديابتيک بيش از 560 هزار آمريکايي را گرفتار کرده است. لوسنتيس نخستين و تنها داروي مورد تاييد FDA براي درمان ادم ماکولاي ديابتيک است. استانداردهاي جهاني درمان اين عارضه طي 25 سال گذشته تغييري نکرده است. تاکنون درمان استاندارد ادم ماکولاي ديابتيک در آمريکا جراحي با ليزر بود که روند کاهش بينايي را کند کرده و وضعيت بينايي را تثبيت مي‌کند اما در بازگرداندن بينايي از دست رفته چندان توانا نيست.
به گفته ديويد براون، فوق تخصص شبکيه از بيمارستان متوديست تگزاس و محقق مطالعه باليني، تاييد رسمي اين دارو پيشرفت مهمي در مبارزه عليه کوري در مبتلايان به ديابت است و اين دارو زندگي مبتلايان به ادم ماکولاي ديابتيک را متحول مي‌کند. لوسنتيس 5/0 ميلي‌گرم ماهانه اولين بار توسط FDA براي درمان دژنراسيون مرتبط با سن ماکولاي مرطوب در سال 2006 ميلادي مورد تاييد قرار گرفت. تاييد آن براي درمان ادم ماکولاي متعاقب انسداد وريد شبکيه در سال 2012 انجام شد. لوسنتيس 3/0 ميلي‌گرم ماهانه براي درمان ادم ماکولاي ديابتيک مورد تاييد قرار گرفته و از 15 آگوست در بازار مصرف قرار خواهد داشت. تاييد لوسنتيس در درمان ادم ماکولاي ديابتيک براساس مطالعات فاز 3 ژننتک با نام‌هاي رايد RIDE و رايز RISE صورت گرفت. در اين دو مطالعه مجموع 759 بيمار به طور تصادفي در 3 گروه قرار گرفتند و ماهانه درمان با 3/0 ميلي‌گرم لوسنتيس (250 نفر)، 5/0 ميلي‌گرم لوسنتيس (252 نفر) يا دارونما (گروه کنترل شامل 257 نفر)را تجربه کردند. نتايج نشان دادند که دريافت کنندگان لوسنتيس 3/0 ميلي‌گرمي طي 7 روز بهبود و طي 24 ماه پايداري در بينايي را تجربه کردند. بيشتر بيماران تحت درمان با لوسنتيس توانستند پس از گذشت 24 ماه دست کم 3 خط بيشتر از جدول ارزيابي چشم را بخوانند (درمطالعه رايد، 34 درصد در گروه دريافت کننده 3/0 ميلي‌گرم لوسنتيس در برابر 12 درصد در گروه شاهد و در مطالعه رايز، 45درصد در دريافت کنندگان 3/0 ميلي‌گرم لوسنتيس در برابر 18 درصد گروه شاهد.)

دانشمندان بیمارستان دانشگاه رویال لیورپول با همکاری شورای تحقیقات پزشکی انگلستان (MRC) موفق به طراحی دارویی جدید برای تسکین دردهای مزمن شده‌اند. محققان با استفاده از شیمی دارویی، روش‌های محاسبه‌ای و تست‌های آزمایشی، موفق به کشف ترکیبی جدید شده‌اند که می‌تواند در درمان دردهای مزمن موثر واقع شود. دانشمندان با هدف قرار دادن گیرنده گلیسین (Glycine)، این ترکیب را مورد آزمایش قرار دادند. گیرنده گلیسین یکی از متداولترین گیرنده‌های بازدارنده در سیستم اعصاب مرکزی است که نقش مهمی در احساس دردهای مزمن ایفا می‌کند.
بر اساس این گزارش درمان‌های امروزی دردهای مزمن، تنها برای 40 درصد از 1.4 میلیون بیمار مبتلا به دردهای مزمن، موثر واقع می‌شود که حتی این تعداد از بیماران نیز برای ادامه روند درمانی خود به علت تلاش در حفظ تعادل برای تسکین درد و تحمل اثرات جانبی این درمان‌ها، دچار کشمکش هستند. "پروفسور مارتین لیور" از گروه داروشناسی بالینی و مولکولی دانشگاه رویال لیورپول در موسسه " پزشکی تفسیری" در رابطه با نتایج این تحقیق می‌گوید که مطالعه انجام شده، اکتشافات دارویی دانشمندان را برای یافتن راه‌های درمای جدید گسترش خواهد داد و همکاری شیمی‌دان‌های داروساز، طراحان مولکولی و زیست شناسان عصبی باعث پیشبرد چشمگیری در تولید دسته جدیدی از داروهای درمانی دردهای مزمن شده است. "لیور" تاكيد كرد:اکنون دانشمندان در تلاش هستند تا این ترکیب جدید را برای هدف قرار دادن گیرنده گلسین به صورت قرص در بیاورند. تحقیق نشان می‌دهد که این روند عملا قابل انجام است، اما برای دستیابی به داروی خوردنی ایمن، موثر و قابل دوام تحقیقات بیشتری لازم است. هدف نهایی این پژوهش، تسکین دردهای مزمن بیماران برای بازیابی چشمگیر کیفیت بهتر زندگیشان است."

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) کپسول‌هاي آهسته‌رهش فنترمين و توپيرامات با نام ژنريک اسيميا (Osymia) را براي درمان چاقي شامل کمک به کاهش وزن و نيز تثبيت آن پس از کاهش در بيماران چاق (شاخص توده بدني بيشتر از 30 کيلوگرم بر مترمربع و افراد با اضافه وزن (شاخص توده بدني بيشتر از 27 کيلوگرم بر مترمربع) مبتلا به بيماري‌هاي همراه از جمله فشارخون، ديابت نوع 2 و ديس‌ليپيدمي مورد تاييد قرار داده است. اسيميا در 22 فوريه 2012 ميلادي براي تاييد به کميته داروهاي متابوليک و اندوکرينولوژي سازمان غذا و داروي آمريکا پيشنهاد شده بود. پيش از اين اسيميا را با نام انکسا (Onexa) مي‌شناختند. هم‌اکنون مطالعات باليني روي اين دارو براي درمان ديابت نوع 2 و آپنه انسدادي حين خواب در فاز دوم تحقيقات در حال انجام است.
دوز پيشنهادي براي اسيميا، 75/3 روزانه ميلي‌گرم فنترمين و 23 ميلي‌گرم توپيرامات براي مدت 2 هفته است. سپس دوز دارو به 5/7 ميلي‌گرم فنترمين و 46 ميلي‌گرم توپيرامات افزايش مي‌يابد. فنترمين اشتها را مهار مي‌کند. توپيرامات يک داروي ضدتشنج است و کاهش وزن يک عارضه جانبي اين داروست. اسيميا ترکيبي از اين دو دارو هر کدام در دوز اندک براي کاهش و کنترل وزن است. فنترمين به عنوان مهارکننده اشتها در سال 1959 ميلادي تاييد شد. توپيرامات با دوز روزانه 400 ميلي‌گرم براي درمان تشنج در بالغان در سال 1996 ميلادي و با دوز روزانه 100 ميلي‌گرم در سال 2004 براي پيشگيري از سردردهاي ميگرني مورد تاييد قرار گرفت. درخواست ثبت داروي جديد براي اسيميا در دسامبر 2009 ميلادي به دليل تراتوژنيک بودن توپيرامات و افزايش تعداد ضربان قلب ناشي از مصرف فنترمين رد شده بود. در مطالعات فاز 2 و 3، بيماران دريافت‌کننده اسيميا کاهش وزن، کنترل قندخون و بهبود فاکتورهاي قلبي-عروقي را در زماني که مصرف دارو با رژيم غذايي تعديل شده همراه شد، تجربه کردند. در مطالعات فاز 3، کاهش 7/14 درصدي وزن در مقايسه با وزن پايه گزارش شد. طي 2 سال درمان با اسيميا، در برخي از بيماران، وزن کم شده مجددا به وضعيت قبلي بازگشت. اين ميزان بازگشت وزن در دريافت‌کنندگان دوز بالاي اسيميا بيشتر از دريافت‌کنندگان دوز متوسط دارو بود. در سال نخست پس از شروع درمان اين بازگشت وزن اضافي در دريافت‌کنندگان دارونما 26 درصد، 10 درصد در مصرف‌کنندگان اسيميا با دوز متوسط و 18 درصد در دريافت‌کنندگان دوز بالاي اين دارو گزارش شد.

انجمن بين‌المللي ميلوما -قديمي‌‌ترين و بزرگ‌ترين انجمن دخيل در بهبود زندگي و حمايت از مبتلايان به ميلوما- اعلام کرده درخواست تاييد يک داروي جديد براي درمان مولتيپل ميلوما از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) پذيرفته شده است. اين دارو که پوماليدومايد (Pomalidomide) ناميده مي‌‌شود، براي آن گروه از مبتلايان به مولتيپل ميلوما تجويز خواهد شد که ديگر به ساير درمان‌هاي موجود پاسخ نمي‌‌دهند. در 6 سال اخير هيچ داروي جديدي براي درمان مولتيپل ميلوما ارائه نشده بود. به اعتقاد «سوزي نوويس»، رييس انجمن بين‌المللي ميلوما، داروهاي جديد نظير روليمايد (Revlimide) و ولکيد (Velcade) تحولي در دوره درمان مولتيپل‌ميلوما ايجاد کرده‌اند و با بيشتر کردن فواصل عود بيماري، کيفيت زندگي بيماران را افزايش داده‌اند. مولتيپل‌ميلوما، بدخيمي‌ سلول‌هاي مغز استخوان است که توليد گلبول‌هاي قرمز، سفيد و سلول‌هاي بنيادي را تحت تاثير قرار مي‌‌دهد و مي‌‌تواند استخوان را تخريب کند. داروي جديد ديگري با نام کارفيزوماب (Carfizoomib) اواخر سال ميلادي گذشته براي تاييد به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه شد. اين دارو نيز همانند پوماليدومايد براي بيماراني که ديگر به درمان‌هاي موجود پاسخ نمي‌‌دهند، تجويز خواهد شد.

 شرکت داروسازي آستلاس (Astellas Pharma) اخيرا اعلام كرد کميته مشورتي مربوط به داروهاي سلامت توليدمثل سازمان غذا و داروي آمريکا در مورد فوايد و مضرات تاييد ميرابگرون (Mirabegron) براي درمان مثانه بيش‌فعال راي خود را ارائه کرده است. اين اظهارنظر کميته مذکور در تصميم‌گيري سازمان غذا و داروي آمريکا در مورد قبول درخواست ثبت اين داروي جديد تاثيرگذار خواهد بود. ميرابگرون تنها آگونيست اختصاصي آدرنوسپتورهاي B3 خوراکي با الگوي مصرف يکبار در روز است. اين دارو توسط شرکت آستلاس، روي بيش از 10 هزار نفر طي بيش از 10 سال موردمطالعه قرار گرفته است.
استون ريدراز بخش توسعه جهاني شرکت آستلاس از اظهارنظر مثبت کميته مذکور ابراز خوشنودي کرده است و آن را قدم مهمي در راه عرضه يک گزينه درماني تازه براي بيش از 42 ميليون نفر از شهروندان آمريکا که از مثانه بيش‌فعال رنج مي‌برند به شمار مي‌آورد. به اعتقاد وي، چنانچه اين دارو مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا قرار‌گيرد، ميرابگرون اولين درمان با مکانيسم اثر آگونيست اختصاصي آدرنوسپتورهاي B3 خوراکي از زمان ورود با بازار اولين داروي آنتي‌کولينرژيک به بازار در 30 سال قبل است.
ميرابگرون و چند داروي جديد ديگر در دست تحقيق و توسعه آستلاس، بخشي از استراتژي اين شرکت در جهت تسريع پيشرفت‌هاي درماني در حوزه اورولوژي هستند. ميرابگرون مکانيسم اثر کاملا متفاوتي در مقايسه با درمان استاندارد آنتي‌موسکاريني مثانه بيش‌فعال دارد. داروهاي آنتي‌موسکاريني با اتصال به‌گيرنده‌هاي موسکاريني موجود در مثانه و مهار انقباضات غيرارادي مثانه اثر مي‌کند. ميرابگرون با تحريک‌گيرنده‌هاي B3 موجود در عضلات مثانه و در نتيجه شل شدن عضلات آن طي فاز ذخيره‌سازي چرخه ادراري عمل مي‌کند. اين وضعيت به بهبود قابليت ذخيره‌سازي ادرار توسط مثانه بدون مختل کردن انقباضات مثانه طي خالي کردن مثانه مي‌انجامد.
آستلاس درخواست ثبت داروي جديد براي ميرابگرون را در 26 آگوست 2011 ميلادي به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه کرد. در سپتامبر 2011 ميلادي ميرابگرون وارد بازار دارويي ژاپن شد. براساس آمارهاي جهاني، 1 نفر از هر 5 نفر از بالغان جهان به مثانه بيش‌فعال مبتلا هستند. هرچند، مطالعات اخير نشان داده‌اند تعداد مبتلايان به مثانه بيش‌فعال به مراتب بيشتر است.

براساس يافته‌هاي اخير، داروي جديد در دست تحقيق مي‌تواند از تعداد ضايعات مغزي مبتلايان به مولتيپل اسکلروزيس بکاهد. اين داروي جديد با نام ONO-4641 شناخته مي‌شود. دکتر تيموتي ولمر، پروفسور نورولوژي مرکز ام‌اس دانشگاه کلرادو معتقد است مولکول ONO-4641 باعث کاهش دفعات عود بيماري مي‌شود. اين دارو انتخابي تر از داروهاي هم‌خانواده‌اش اثر مي‌کند و انتظار مي‌رود در طولاني‌مدت عوارض کمتري داشته باشد. به‌طور کلي هدف از درمان ام‌اس پيشگيري از ناتواني‌هاي مرتبط با اين بيماري و ممانعت از آسيب مغزي است. به گفته دکتر تيموتي ولمر، امروزه اهداف درماني ام‌اس تغيير کرده‌اند و محققان ديگر فقط به کندتر کردن روند بيماري اکتفا نمي‌کنند بلکه تلاش اصلي رساندن بيمار به وضعيت رهايي از بيماري فعال است. بايد درمان در مراحل اوليه بيماري و به شکل تهاجمي آغاز شود تا از آسيب مغزي جلوگيري کند. نتايج مطالعه باليني فاز دو ، در 16 آوريل 2012 منتشر شد و در نشست بعدي آکادمي نورولوژي آمريکا ارائه خواهد شد.
به‌نظر مي‌رسد مکانيسم اثر ONO-4641 مشابه عملکرد داروي مورد تاييد FDA يعني فينگوليمود (Fingolimod) است؛ البته مولکول جديد اختصاصي‌تر اثر مي‌کند. براساس تحقيقات پس از ورود به بازار فينگوليمود، مواردي از مرگ ناگهاني در بيماران تحت درمان با اين دارو گزارش شده است بنابراين ارزيابي‌هاي مشابه در مورد ONO-4641 بايد انجام شود. به علاوه، اين دارو ممکن است باعث لنفوپني و در نتيجه مهار عملکرد دستگاه ايمني شود. براي تصميم‌گيري در مورد اثربخشي و ايمني درازمدت ONO-4641 مطالعات بيشتري لازم است. محققان اين مرکز معتقدند در نگاه اول به‌نظر مي‌رسد اين دارو التهاب سيستم عصبي مرکزي را کاهش مي‌دهد اما اطلاعات موجود در مورد کندکردن روند پيشرفت بيماري و ايمني درازمدت آن ناکافي است. در اين مطالعه فاز دو، بيماران به طور ماهيانه بين هفته‌هاي 10 و 26 درمان تحت اسکن مغزي قرار گرفتند.
به گزارش سپید، براي اين مطالعه به‌طور تصادفي 407 بيمار 18 تا 55 ساله مبتلا به ام‌اس با الگوي عود و فروکش متناوب انتخاب و درمان با دارونما يا ONO-4641 برايشان شروع شد. پس از 26 هفته، بيماران دريافت‌کننده دوز پايين ONO-4641 در مقايسه با دارونما به‌طور متوسط 82درصد کاهش در ضايعات مغزي داشتند. در بيماران تحت درمان با دوز متوسط دارو، ميزان کاهش ضايعات 92درصد و در دريافت‌کنندگان دوز بالاي دارو اين ميزان 77 درصد بود.

اخيرا دوتوپرول (Dutoprol) که قرص‌هاي حاوي متوپرولول سوکسينات آهسته رهش و هيدروکلروتيازيد هستند به بازار عرضه شده‌اند. دوتوپرول، اولين و تنها داروي ضدفشارخون يکبار در روز، حاوي ماده موثره توپرول (متوپرولول سوکسينات) به علاوه دوز پايين ديورتيک است. يک نفر از هر سه آمريکايي به بيماري فشارخون بالا مبتلاست و از ميان اين بيماران که تحت درمان دارويي قرار مي‌گيرند، فشارخون 36درصد از آنها کنترل نشده باقي مي‌ماند. بنابراين، دوتوپرول گزينه درماني مناسبي براي مبتلايان به فشارخون بالاست. دوتوپرول، يک داروي ترکيبي با الگوي مصرف يک قرص در روز است.

شرکت کيو آر ايکس فارما (QRxPharma) اخيرا اعلام کرده نتايج حاصل از دو مطالعه باليني فاز يک موکس-دوو (MoxDuo)، يک اپيوييد دوگانه با نسبت 3 به 2 مورفين و اکسي کودون، با قابليت آزادسازي کنترل شده، روي داوطلبان سالم موفقيت‌آميز بوده است. فرمولاسيون با قابليت آزادسازي کنترل شده موکس-دوو، تکنولوژي انتقال مستمر دارو را با احتمال سوءمصرف کمتر فراهم مي‌کند. اين دارو مي‌تواند خاصيت ضددردي را حداقل براي 12 ساعت در بيماراني که از دردهاي مزمن متوسط تا شديد مثلا دردهاي سرطاني، کمردرد، دردهاي استئوآرتريت و نوروپاتيک رنج مي‌برند، حفظ کند. به گزارش سپید، در اين دو مطالعه باليني، سطوح خوني موکس-دوو با اکسي کونتين و ام. اس. کونتين مقايسه‌شد. نتايج نشان‌دهنده برتري موکس-دوو در توانايي حفظ سطح خوني دارو تا 24 ساعت بود. انتظار مي‌رود فرمولاسيون با قابليت آزادسازي کنترل شده موکس-دوو براي کنترل دردهاي مزمن در سال 2015 مورد تاييد نهايي سازمان غذا و داروي آمريکا قرار گيرد و وارد بازار دارويي شود.

شرکت دارويي يوسي‌بي (UCB)، نتايج مثبت حاصل از مطالعه فاز3 براي ارزيابي اثربخشي و ايمني سيمزيا (Cimzia) با نام ژنريک سرتوليزوماب‌پگول (Certolizumab Pegol) در بيماري اسپونديلوآرتريت محوري با شروع در بزرگسالي- يک خانواده از بيماري‌هاي التهابي روماتوييدي که اسپونديليت آنکيلوزان از جمله آنهاست- را منتشر کرده است. جمعيت شرکت‌کننده اين مطالعه شامل هر دو گروه بيماران با اسپونديليت آنکيلوزان و نيز بيماران در مرحله اوليه بيماري اسپونديلوآرتريت محوري غير راديوگرافيک بودند. در اين مطالعه فاز سه 24 هفته‌اي چندمرکزي دوسوکور با استفاده از دارونما، 325 بيمار مبتلا به اسپونديلوآرتريت محوري با شروع در بزرگسالي، به‌طور تصادفي دارونما، 200 ميلي‌گرم سرتوليزوماب پگول هر 2 هفته يکبار يا 400 ميلي‌گرم سرتوليزوماب پگول با فواصل چهار هفته‌اي دريافت کردند. آناليز نتايج آماري نشان داد سرتوليزوماب پگول، علايم و نشانه‌هاي بيماري را در هر دو گروه بيماران بهبود داده است. لازم به ذکر است بيماران تحت درمان با سيمزيا در معرض خطر ابتلا به عفونت‌هاي شديد منتهي به مرگ هستند.

فرم درخواست ثبت داروي جديد مربوط به داروي در دست تحقيق RP103 که شامل کپسول‌هاي ديررهش سيستامين بيتارترات (Cysteamine Bitartrate) از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا پذيرفته شده است. شرکت داروسازي راپتور، اين دارو را براي درمان سيستينوز نفروپاتيک ارائه کرده است. همچنين راپتور از سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست کرده است RP103 را مورد حمايت خاص قرار دهد تا اين دارو بتواند در سه ماهه چهارم 2012 ميلادي وارد بازار دارويي شود. به گزارش سپید، درخواست ثبت داروي مذکور شامل ارائه نتايج مطالعه فاز سه شرکت داروسازي راپتور بود. در هيچ‌کدام از بيماران تحت درمان با اين دارو، عارضه ناخواسته جدي مشاهده نشد. اين مطالعه به طور همزمان در 3 مرکز درماني در آمريکا و 5 مرکز در اروپا به طور همزمان انجام شده است. تخمين زده شده 2000 نفر در سراسر دنيا به بيماري نادر سيستينوز نفروپاتيک مبتلا هستند.

داروي فشار خون بالا موسوم به Toprol XL كه با يك داروي دوز پايين ادرارآور با عنوان Dutoprol تركيب شده از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي درمان فشار خون بالا تاييد شد. شركت داروسازي انگليسي آسترازنكا در بيانيه‌اي اعلام كرد كه Toprol XL مدت 20 سال است كه از سوي اين سازمان آمريكايي براي درمان فشار خون بالا تاييد شده است. به گزارش ایسنا، توليد كننده اين دارو اعلام كرد كه البته مصرف داروي جديد براي افرادي كه به شكل قابل توجهي دچار كاهش ضربان قلب، نارسايي كنترل نشده قلبي، ضربان غيرعادي قلب و يا حساسيت‌هاي دارويي هستند، توصيه نمي‌شود.

پزشكان انگليسي ادعا كردند در تلاش براي توليد ژل جديدي هستند كه مي‌توان توان بارورسازي مردان را افزايش دهد. اين پزشكان مي‌گويند با كمك ژل جديد فرصت بچه دار شدن زوج‌ها به روش طبيعي و بدون نياز به شيوه‌هاي گران قيمت مثل IVF‌افزايش پيدا مي‌كند. يك تيم پزشكي در دانشگاه بيرمنگهام در حال حاضر تركيبات شيميايي را شناسايي كرده‌اند كه مي‌توانند توان حركتي سلولهاي جنسي مردانه (اسپرم‌ها) را افزايش دهند. افزايش توان حركتي اسپرم‌ها به معني افزايش فرصت بارور شدن تخمك و در نتيجه بالا رفتن احتمال باروري مادر مي‌شود. به گزارش ایسنا، دكتر جكسون كركمن – براون كه سرپرستي اين تيم پزشكان را برعهده داشته اظهار داشت: ما در حال حاضر تركيباتي در اختيار داريم كه در مراحل اوليه آزمايش هستند. اين تركيبات مي‌توانند اسپرم‌هاي بيشتري را به رحم برسانند و در نتيجه فرصت بچه دار شدن را بالا مي‌برند.

 محققان بيمارستان و مرکز تحقيقات کودکان «اس. تي. جود»، ساختار آنزيم کليدي‌ را در باکتري‌ها کشف کرده‌اند. اين کشف به ساخت نسل جديدي ‌از آنتي‌‌بيوتيک‌ها منتهي خواهد شد که در مقايسه با آنتي‌‌بيوتيک‌هاي قبلي ايمن‌ترند و در عين حال احتمال ايجاد مقاومت باکتريايي نسبت به آنها کمتر است. 
پس از گذشت بيش از 70 سال از آنکه اولين داروهاي گروه سولفوناميدها انقلابي در عرصه پزشکي ايجاد کردند و جان ميليون‌ها نفر را نجات دادند، محققان بيمارستان و مرکز تحقيقات کودکان «اس. تي. جود» مکانيسم مورد استفاده اين داروها را براي ازبين‌بردن باکتري‌ها در ابعاد اتمي بررسي کرده‌اند. اين مطالعات به ساخت نسل جديدي‌ از آنتي‌‌بيوتيک‌ها که احتمال ايجاد مقاومت باکتريايي نسبت به آنها کمتر است و در عين‌حال مصرف آنها با بروز عوارض کمتري همراه است، خواهد انجاميد. اين مطالعه بر آنزيم هدف سولفوناميدها، يعني دي‌هيدرو پتروئات‌سينتاز متمرکز است. بيشتر ميکروارگانيسم‌هاي مسبب بيماري براي ساخت مولکول فولات-که براي ساخت DNA و برخي از اسيدهاي آمينه ضروري است –به دي‌هيدرو پتروئات سينتاز نياز دارند. محققان روي آنزيم‌هاي مختلف به‌دست آمده از باکتري‌هاي گرم مثبت و گرم منفي مطالعه کردند و تکنيک‌هاي متنوعي را به‌کار بردند تا براي اولين بار به ساختارهاي واسطه‌اي آنزيم دي‌هيدرو پتروئات سينتاز طي واکنش شيميايي توليد فولات دست يابند. آنزيم‌هاي به‌دست آمده از باسيلوس آنتراسيس(گرم مثبت) و يرسينيا پستيس(گرم منفي) براي اين منظور به‌کار رفتند. محققان ابتدا از مدل‌هاي کامپيوتري براي پيش‌بيني فعاليت آنزيم استفاده کردند. سپس از تکنيکي با نام کريستالوگرافي اشعه ايکس براي اثبات صحت اين پيش‌بيني بهره گرفتند. اين ساختار در سطح مولکولي توضيح مي‌دهد که سولفوناميدها چگونه عمل مي‌کنند و مقاومت دارويي ناشي از موتاسيون‌ها چگونه به باکتري‌ها کمک مي‌کند تا بر آنتي‌‌بيوتيک‌ها غلبه کنند. اين يافته‌ها پيشرفت بزرگي در بيوشيمي ميکروبي و ساخت داروهاي ضدميکروبي ايجاد خواهد کرد.
به گزارش سپید، سولفوناميدها در سال‌هاي 1930 ميلادي‌کشف شدند و در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفتند. البته اين گروه آنتي‌‌بيوتيک‌ها در زمره اولين قربانيان مقاومت آنتي‌‌بيوتيکي نيز بوده‌اند. دکتر لي، سرپرست تحقيق معتقد است در زمان شروع اين مطالعه (8 سال قبل)، هدف از آن درک صحيح مکانيسم کاتاليتيک پروتئين دي‌هيدرو پتروئات سينتاز بوده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا زيوپتان (Zioptan) که محلول چشمي تافلوپروست (Tafluprost Ophtalmic Solution) 0015/0 درصد است را مورد تاييد قرار داده است. زيوپتان اولين آنالوگ پروستاگلندين به شکل محلول چشمي و بدون ماده نگهدارنده است که مورد تاييد اين سازمان قرار مي‌گيرد. قابليت زيوپتان در کاهش فشار داخل چشمي در مبتلايان به گلوکوم زاويه باز يا مبتلايان به فشارخون بالاي چشمي است.  گلوکوم زاويه باز شايع‌ترين نوع گلوکوم و فشارخون بالاي چشمي، عارضه‌اي است که با افزايش فشار داخل چشمي تشخيص داده مي‌شود. به گفته جرج ال.اسپات، از مرکز بيماري‌هاي چشم فيلادلفيا، آنالوگ‌هاي پروستاگلندين اغلب به عنوان خط اول درمان براي کاهش فشار داخل چشمي در مبتلايان به گلوکوم زاويه باز تجويز مي‌شوند. بنابراين تاييد زيوپتان از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا گزينه درماني تازه و موثرتري در کاهش فشار داخل چشمي در اختيار چشم‌پزشکان قرار مي‌دهد. پيش‌بيني مي‌شود زيوپتان به زودي براي درمان بيماران زيادي مورد استفاده قرار گيرد.
زيوپتان ممکن است تغييراتي در مژه‌هاي چشم تحت درمان با اين دارو ايجاد کند. اين تغييرات شامل افزايش طول، رنگ، ضخامت، شکل و تعداد مژه‌هاست. تغييرات ايجاد شده در مژه‌ها به‌طور معمول پس از قطع مصرف دارو برگشت‌پذيرند. مواردي از تغيير در بافت‌هاي پيگمانته متعاقب مصرف زيوپتان گزارش شده است. شايع‌ترين اين تغييرات عبارت بودند از افزايش پيگمانتاسيون عنبيه، بافت اطراف چشم (پلک) و مژه‌ها. انتظار مي‌رود با ادامه مصرف زيوپتان پيگمانتاسيون افزايش يابد. به نظر مي‌رسد پس از قطع مصرف زيوپتان پيگمانتاسيون عنبيه دايمي است، در حالي که پيگمانتاسيون بافت اطراف چشم و پلک‌ها برگشت‌پذير گزارش شده است.
تاييد زيوپتان توسط سازمان غذا و داروي آمريکا براساس 5 مطالعه انجام شده روي 905 بيمار در فاصله زماني 2 سال بود. در اين مطالعات اثربخشي و ايمني هر دو فرمولاسيون حاوي ماده نگهدارنده و بدون ماده نگهدارنده تافلوپروست مورد بررسي قرار گرفت. چنين نتيجه‌گيري شد که زيوپتان در مقايسه با شکل ديگر تافلوپروست در کاهش فشار داخل چشمي موثرتر است. در اين مطالعات دو ساله، مصرف روزانه زيوپتان در ماه سوم مصرف 6 تا 8 ميلي‌متر جيوه و در ماه ششم 5 تا 8 ميلي‌متر جيوه ميزان فشار داخل کره چشم را کاهش داد. (فشار پايه داخل چشمي 26-23 ميلي‌متر جيوه). شرکت «مرک» پيش‌بيني کرده است زيوپتان در ماه مارس ميلادي سال جاري در بازار دارويي موجود خواهد بود.

شرکت داروسازي بيوسانته (BioSante) اعلام کرده است که سازمان غذا و داروي آمريکا ژل تستوسترون (Bio-T-Gel) را براي درمان ‌هايپوگوناديسم يا پايين بودن سطوح تستوسترون درمردان مورد تاييد قرار داده است. هايپوگوناديسم در مردان معمولا با علايمي نظير کاهش ميل جنسي، پوکي‌استخوان و ضعف عضلاني تشخيص داده مي‌شود. بيوتي ژل ابتدا توسط شرکت بيوسانته توليد و سپس مطالعات باليني تکميلي به شرکت توا (Teva) واگذار شد. بازار کنوني آمريکا براي فراورده‌اي حاوي تستوسترون مبلغي معادل 6/1 ميليارد دلار تخمين زده است. به‌طور معمول زماني که سطح تستوسترون به کمتر از 300 نانوگرم در دسي‌ليتر برسد، بيماري کمبود تستوسترون تشخيص داده مي‌شود. کمبود تستوسترون 4 تا 5 ميليون مرد بالاي 39 سال را درگير کرده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا سوسپانسيون قابل تزريق آهسته رهش اگزناتايد (Exenatide) با نام تجاري بيدورئون (Bydureon) را به عنوان اولين درمان يک بار در هفته ديابت نوع دو موردتاييد قرار داده است. بيدورئون، يک آگونيست گيرنده پپتيد شبه گلوکاگون يک است که به عنوان دارودرماني در کنار رژيم غذايي و ورزش براي بهبود کنترل قندخون در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع دو مورد استفاده قرار مي‌گيرد. شرکت داروسازي آميلين(Amylin) و آلکرمز (Alkermes) اعلام کرده‌اند که بيدورئون در فوريه 2012 ميلادي در داروخانه‌هاي سراسر آمريکا موجود خواهد بود.
دکتر جان بوزه، سرپرست مرکز مراقبت‌هاي ديابت و مدير بخش اندوکرينولوژي دانشگاه کاروليناي شمالي در چاپل هيل معتقد است با ورود بيدورئون به بازارهاي دارويي، پزشکان و بيماران گزينه دارويي در دسترس خواهند داشت که به آنان اجازه مي‌دهد با مصرف هفتگي دارو، قندخون را به‌طور مطلوب کنترل کنند. به گفته وي، گزينه دارويي جديد، اميد تازه‌اي براي ميليون‌ها نفر مبتلا به ديابت نوع دو محسوب مي‌شود که در تلاشند تا قند خونشان را به ميزان مطلوبي کنترل کنند.
تاييد داروي تازه بيدورئون براساس نتايج به دست آمده از مطالعه باليني روي اثربخشي و ايمني اين دارو با نام «ديوريشن» DURATION صورت گرفت. همچنين نتايج مطالعات باليني روي بيتا (Byetta)، که شکل تزريقي دوبار در روز اگزناتايد است نيز در تاييد بيدورئون موثر بودند. شکل تزريقي دوبار در روز اگزناتايد از اواسط سال 2005 ميلادي در بازار دارويي آمريکا موجود است و هم‌اکنون در 80 کشور دنيا مصرف مي‌شود. بيدورئون به عنوان اولين و تنها داروي هفتگي درمان ديابت، قدم مهمي در بهبود کيفيت زندگي و رضايت از درمان مبتلايان به ديابت نوع دو بوده‌است. توليدکنندگان آن معتقدند بيدورئون در عين حال که تمام فوايد بيتا در کنترل مطلوب قند خون را دارد، به شکل تک‌دوز هفتگي مصرف مي‌شود.
به گزارش سپید، در مطالعه باليني «ديوريشن پنج»، پس از گذشت 24 هفته بيماران دريافت‌کننده بيدورئون هفتگي به ميزان قابل‌توجهي کاهش در پروتئين A1C (6/1 درصد کاهش از ميزان پايه آن) را مشاهده کردند. اين درصد کاهش از ميزان پايه در دريافت‌کنندگان بيتا 9/0 بود. مصرف‌کنندگان هر دو دارو در پايان مطالعه ميزان قابل‌توجهي کاهش وزن را تجربه‌کردند. شايع‌ترين عارضه جانبي گزارش‌شده در هر دو گروه، تهوع بود. اسهال و عفونت مجاري تنفسي فوقاني از ديگر عوارض مطرح مصرف اين دو دارو بودند.

 سازمان غذا و داروي آمريکا داروي گلوکارپيداز (Glucarpidase) با نام تجاري ووراکساز (Voraxaze) را براي درمان بيماران با سطوح سمي متوترکسات متعاقب نارسايي کليوي مورد تاييد قرار داده است. متوترکسات يک داروي پرمصرف در شيمي‌درماني است که عمدتا توسط کليه از بدن دفع مي‌شود. بيماران تحت درمان با دوزهاي بالاي متوترکسات ممکن است به نارسايي کليوي مبتلا شوند. ووراکساز يک آنزيم است که با شکست داروي شيمي‌درماني به شکلي که قابل حذف از بدن باشد به سرعت سطوح متوترکسات را کاهش مي‌دهد. ووراکساز مستقيما درون وريد بيماران تزريق مي‌شود. (روش تجويز داخل وريدي). ريچارد پازدور، سرپرست دفتر گروه داروهاي هماتولوژي و انکولوژي مرکز بررسي و ارزيابي داروهاي سازمان غذا و داروي آمريکا مي‌گويد: «مواجهه طولاني‌مدت با سطوح خوني بالاي متوترکسات باعث آسيب کبدي و کليوي، زخم‌هاي شديد دهاني، آسيب روده ، بثورات پوستي و مرگ مرتبط با افت سلول‌هاي خوني مي‌شود.»
ووراکساز گزينه درماني تازه‌اي براي بيماران سرطاني با هدف پيشگيري از مسموميت مرتبط با غلظت بالاي متوترکسات است. ووراکساز به‌عنوان داروي اورفان مطرح شده است. داروهاي اورفان داروهايي هستند که براي درمان جمعيت خاصي از بيماران تجويز مي‌شوند يا براي درمان بيماري‌اي مورد استفاده قرار مي‌گيرند که نادر است. در يک مطالعه باليني، اثربخشي ووراکساز در 22 بيمار مورد مطالعه قرار گرفت. تمام اين بيماران تحت درمان با ووراکساز بودند. در صورتي که يک ربع ساعت پس از مصرف دارو سطح متوترکسات افت پيدا مي‌کرد و براي 8 روز در همان سطوح پايين باقي مي‌ماند، درمان با ووراکساز موفقيت‌آميز تلقي مي‌شد. 10 نفر از 22 بيمار به اين هدف درماني رسيدند. هرچند تمام بيماران به نتيجه مورد انتظار نرسيدند، ووراکساز 95 درصد متوترکسات را در همه بيماران کاهش داد.
به گزارش سپید، يک مطالعه باليني جداگانه ايمني ووراکساز را در 290 بيمار با مشکل دفع متوترکسات از جريان خون مورد بررسي قرار داد. شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده که در بيشتر از يک درصد از بيماران اين مطالعه باليني بروز کرده بود، افت فشارخون، سردرد، تهوع، استفراغ، گرگرفتگي و فلج شکمي است. متوترکسات در دهه 1950 ميلادي توليد شد و به تنهايي يا در ترکيب با ساير داروها براي شيمي‌درماني مورد استفاده قرار مي‌گيرد. متوترکسات در درمان انواع مختلف بدخيمي نظير سرطان پستان، بدخيمي‌هاي سر و گردن، لوسمي، لنفوم، بدخيمي ريه، استئوما و نئوپلاسم‌هاي تروفوبلاستيک تجويز مي‌شود. همچنين متوترکسات در درمان بيماري‌هاي اتوايميون نظير آرتريت روماتوئيد، پسوريازيس، آرتريت پسورياتيک، لوپوس و بيماري کرون موثر شناخته شده است. از ديگر مصارف متوترکسات، درمان بارداري اکتوپيک و القاي سقط‌هاي درماني است.

يک داروي تحقيقاتي با نام رگورافنايب(Regorafenib)، طول عمر بيماران با بدخيمي متاستاتيک را افزايش مي‌دهد. يافته‌هاي يک مطالعه فاز سه که در سمپوزيوم بدخيمي‌هاي دستگاه گوارش انجمن سرطان شناسي باليني آمريکا در سن ديه گو ارائه شدند چنين ادعايي را مطرح کرده است. براي سال‌هاي زيادي بيماران با بدخيمي متاستاتيک کولورکتال در بن‌بست درماني قرار مي‌گرفتند زيرا درمان‌هاي استاندارد کموتراپي نمي‌توانستند رشد تومور را مهار‌کنند و پزشکان ديگر دارويي براي پيشنهاد به اين بيماران نداشتند. پس از 8 سال اين اولين دارو است که بهبود قابل‌توجهي در طول عمر بيماران مبتلا به بدخيمي کولون که ديگر گزينه درماني برايشان وجود نداشت نشان مي‌دهد. محققان رگورافنايب را در يک مطالعه فاز سه تصادفي دوسوکور در مراکز درماني مختلفي در آمريکا، اروپا، ژاپن، استراليا و چين مورد بررسي قرار دادند. به گزارش سپید، رگورافنايب، يک مهارکننده مولتي کيناز است که قابليت کاهش سرعت تکثير سلولي و رشد عروق خوني و نيز چند روند بيولوژيک دخيل در رشد تومور را دارد. محققان دريافتند بيماران با بدخيمي متاستاتيک کولون که تحت درمان با اين دارو بودند متوسط طول عمرشان در مقايسه با دريافت‌کنندگان دارونما تا 29درصد افزايش يافت.

فرم درخواست ثبت داروي جديد مرتبط با ترکيب در دست تحقيق داپاگليفلوزين Dapagliflozin به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه شده است. اين دارو براي درمان ديابت نوع دو در بالغان تجويز مي‌شود. سازمان غذا و دارو اطلاعات کامل تري در زمينه مطالعات باليني در دست انجام دارد و نيز مطالعات بعدي روي اين دارو براي ثبت آن درخواست کرده است. اين دارو در 19 مطالعه باليني روي بيش از 8 هزار بزرگسال مبتلا به ديابت نوع دو(بيش از 5 هزار نفر از آنها تحت درمان با داپاگليفلوزين بودند) مورد بررسي قرار گرفت. داپاگليفلوزين، يک مهارکننده SGLT2 در دست توليد است. اين دارو در کنار رژيم غذايي مناسب و ورزش قندخون بيماران ديابت نوع دو را کنترل مي‌کند. اثربخشي و ايمني اين دارو به شکل درمان تک‌دارويي و نيز درمان همراه با ساير داروهاي ضدديابت در بزرگسالان مورد بررسي است. به گزارش سپید، همان‌طور که مي‌دانيم، کليه نقش مهمي در تعادل قند خون دارد و روزانه حدود 180 گرم قند را فيلتر مي‌کند. معمولا تمام قند مجددا بازجذب شده و به جريان خون برمي‌گردد. SGLT، يک کوترانسپورتر مهم سديم-گلوکز در کليه است و راه مستقل از انسولين براي بازجذب گلوکز و برگشت آن به جريان خون محسوب مي‌شود.

يافته‌هاي مربوط به ضددرد اپيوييدي خوراکي جديد با نام NKTR-181 در بيست و هشتمين نشست سالانه انجمن پزشکي درد آمريکا ارائه شده است. NKTR-181، مولکول آگونيست مو-اپيوييد است که در يک مطالعه باليني فاز يک دوسوکور تصادفي با استفاده از دارونما مورد بررسي قرار گرفت. NKTR-181 در تمام دوزهاي مصرفي (100، 200، 300، 400 ميلي‌گرمي) به‌خوبي تحمل شده است و بيشتر عوارض ناخواسته مربوط به اين دارو خفيف و گذرا بوده‌اند. (يبوست، سردرد، تهوع) در اواسط 2012 ميلادي مطالعات باليني فاز 2 روي اثرات NKTR-181 در کنترل درد مزمن آغاز خواهد شد.

شرکت داروسازي انکوژنکس (OncoGenex) اخيرا اعلام کرده نتايج مطالعات پيش باليني مربوط به مولکول جديدشان OGX-427 در بيست و هفتمين کنگره سالانه انجمن اورولوژي اروپا ارائه شده است. نتايج اين مطالعه پيش باليني و يافته‌هاي قبلي پتانسيل مولکول تحقيقاتي OGX-427 در درمان‌هاي ضدسرطان و کند کردن پيشرفت تومور را مطرح کرده‌اند. OGX-427 براي مهار پروتئين 27 شوک گرمايي(Hsp27) که در بسياري از انواع بدخيمي از جمله سرطان پروستات، مثانه، پستان و غيرسلول کوچک ريه دخالت دارد، طراحي شده است. همچنين ميزان بسيار زياد اين پروتئين هم با موارد مقاوم به داروهاي ضدسرطان و شکست درماني مرتبط است. OGX-427 هم‌اکنون در مطالعات متعددي روي بدخيمي‌هاي پروستات و مثانه در حال بررسي است. شرکت داروسازي انکوژنکس، يک شرکت فعال در زمينه توليد داروهاي جديد ضدسرطان و يافتن روش‌هاي درماني جديد براي بيماران سرطاني مقاوم به درمان است

پژوهشگران اعلام کردند يک عامل جديد و بديع با نام TAK-875 که گيرنده اسيدهاي چرب آزاد را فعال مي‌کند، به‌طور موفقيت‌آميزي ترشح انسولين را بدون افزايش خطر هيپوگليسمي در افراد ديابتي نوع 2 افزايش مي‌دهد. در اين مطالعه مشخص شد ميانگين کاهش هموگلوبين A1C در هفته 12 در بيماراني که روزانه 50 ميلي‌گرم TAK-875دريافت کرده بودند، در مقايسه با بيماراني که روزانه 4 ميلي‌گرم سولفونيل اوره گليمپيرايد دريافت داشته (ميانگين کاهش: 05/1- درصد) و افرادي که دارونما گرفته بودند (ميانگين کاهش 13/0- درصد) 12/1- درصد بوده است. البته هيپوگليسمي در تنها 2 درصد بيماران دريافت‌کننده داروي جديد و 19 درصد افرادي که سولفونيل اوره گليمپيرايد گرفته بودند، رخ داد. TAK-875 يک فعال‌کننده گيرنده 1 اسيدهاي چرب آزاد است که روي سلول‌هاي بتاي پانکراس بيان مي‌شود. عملکرد آن، افزايش ترشح انسولين است، اما برخلاف بسياري ديگر از داروهاي ضدديابت، تنها وقتي عمل مي‌کند که سطح گلوکز بالاست. مطالعات حيواني و کارآزمايي‌هاي کوچک انساني نشان داده‌اند که اين دارو مي‌تواند جايگزين ايمني براي ديگر داروهاي محرک انسولين باشد. با توجه به شروع اثر سريع دارو، تغييرات قابل‌ملاحظه در هموگلوبين A1C پس از يک ماه ديده مي‌شود.

دانشمندان موسسه تحقیقاتی تورنتو غربی (TWRI) ، دارویی را تولید کردند که از مغز در برابر اثرات مخرب سکته مغزی در محیط آزمایشگاه محافظت می کند. به گزارش بنیان، دانشمندان موسسه تحقیقاتی تورنتو غربی (TWRI) ، دارویی را تولید کردند که از مغز در برابر اثرات مخرب سکته مغزی در محیط آزمایشگاه محافظت می کند. این دارو در حال توسعه برای چند سال آینده است. تا کنون این دارونسبت به داروهای کاهش دهنده آسیب ناشی ازسکته مغزی ، به مرحله پیشرفته تری رسیده است. بیش از 1000 مطالعه توسط دانشمندان سراسر جهان به منظورتوسعه چنین دارویی تا مرحله ای که بتوان در انسان استفاده شود با شکست مواجه شده است. اکنون این دارو توسط تیم TWRI برای رسیدن به یک اثر محافظتی برعصب در مغز پیچیده پستانداران، توسعه یافته است.
این مطالعه که درمجله Nature منتشر شده است، نشان می دهد که چگونه دارویی به نام" مهارکننده PSD95 "مانع از مرگ سلول های مغزی و حفظ عملکرد مغز پس از سکته مغزی می شود. دکتر Michael Tymianski ، محقق ارشد  TWRI و محقق اصلی این مطالعه  گفت: "ما به داشتن درمانی برای سکته مغزی نزدیک تر شده ایم". سکته مغزی عامل اصلی مرگ و میر و ناتوانی در سراسر جهان است و ما معتقدیم که درحال حاضر باید راهی برای کاهش اثرات مخرب آن بیابیم."
در طول سکته مغزی، مناطقی از مغز دچار کمبود خون و اکسیژن می شوند. این باعث ایجاد توالی پیچیده ای از واکنش های شیمیایی در مغزشده، که می تواند منجر به اختلال عصبی و یا مرگ شود. مهارکننده PSD95 با جلوگیری از وقوع این واکنش های عصبی از مغز محافظت می کند.
دراین مطالعه از یک خرس ژنتیکی که ازنظر آناتومیکی و رفتاری به انسان شباهت دارد، به عنوان یک مدل ایده آل برای تعیین مفید بودن درمان در بیماران استفاده شده است. آسیب های مغزی درحیواناتی که با مهارکننده PSD95 پس از سکته مغزی تحت درمان قرار گرفتند تا حد زیادی کاهش یافت که نشان دهنده حفظ عملکرد عصبی است. این پیشرفت ها در حالات مختلفی از سکته مغزی شبیه سازی شده انسان مشاهده شد. این بهبود هنگامیکه درمان دارویی با درمان های معمولی (بازکردن مجدد انسداد عروق مغز) ترکیب شد نیزمشاهده شد. دکتر Tymianski گفت: "امیدواریم که که این داروی جدید را بتوان همراه با درمان های دیگر، از قبیل داروهای ترومبولیتیک برای بازگرداندن جریان خون به مغز، به منظور کاهش اثر سکته مغزی در بیماران استفاده کنیم و گام بعدی ما تایید این نتایج در یک کارآزمایی بالینی بر روی انسان است."

اسکليس (Sklice) اخيرا براي درمان آلودگي با شپش سر در بزرگسالان و کودکان بالاي شش ماه موردتاييد قرار گرفته است. در ساخت شامپوي اسکليس، داروي ضدپارازيت ايورمکتين (Ivermectin) که مدت‌ها به شکل قرص براي درمان آلودگي‌هاي انگلي مورد استفاده قرار مي‌گرفت، به‌کار برده شده است. مطالعه باليني روي 780 بيمار انجام شد که اکثريت آنها پس از کاربرد لوسيون مذکور از مزاحمت شپش‌ها نجات يافتند. پس از دو هفته اين بيماران ديگر نيازي به شانه زدن روزانه موها براي زدودن تخم‌هاي شپش نداشتند. شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف اسکليس عبارتند از: عفونت و تحريک چشم، خشکي و پوسته‌ريزي در پوست سر.

سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست ثبت داروي جديد لورسازرين (Lorcaserin) را پذيرفته است. لورسازرين، دارويي براي مديريت وزن است. مديريت وزن شامل کاهش‌وزن و ثابت نگه‌داشتن آن پس از کاهش در بيماران چاق (شاخص توده بدني بيشتر از 30) يا در بيماران با شاخص توده بدني بزرگ‌تر از 27 است. لورسازرين يک مولکول شيميايي جديد است که اميد مي‌رود به‌عنوان آگونيست انتخابي گيرنده سروتونين 2C عمل کند. گيرنده‌هاي سروتونين 2C در مغز، در ناحيه هيپوتالاموس بروز مي‌کنند. هيپوتالاموس در کنترل اشتها و متابوليسم مواد دخيل شناخته شده است.

دانشمندان سلاح جدیدی را برای مبارزه با سرطان لوزالمعده كشف كردند. آنها این كشف را پس از نتایج امیدوار كننده آزمایش های اولیه بر روی موش ها اعلام كردند. آنها داروی شیمی درمانی 'جمسیتابین' را با داروی تجربی موسوم به MRK003 تركیب و آن را روی موش ها آزمایش كردند. این امر به شكل گیری زنجیره ای از رویدادها منجر شد كه در نهایت مرگ سلول های سرطانی را در پی داشت. محققان دانشگاه كمبریج آزمایش این شیوه درمانی را بر روی انسان را آغاز كرده اند تا ببینند این شیوه در مورد انسان نیز كارآیی دارد یا خیر. یك بیمار 41 ساله انگلیسی كه مه 2011 مبتلا به سرطان لوزالمعده شده بود تحت این درمان قرار گرفت و پس از شش دوره درمان، اسكن ها نشان داد اندازه تومورها كاهش یافته است و از این رو پزشكان این درمان را ادامه دادند. دانشمندان پژوهش در زمینه سرطان لوزالمعده را در اولویت قرارداده اند چرا كه تعداد نجات یافتگان ازاین سرطان بسیار كم هستند. در سرطان لوزالمعده كه احتمال نجات یافتن بیمار از بیماری بسیار كم است، فرصت زنده ماندن بیمار بین تشخیص سرطان تا مرگ نیز كوتاه و حدود شش ماه است.

درخواست تاييد داروي جديد اوسريس (Uceris) با نام ژنريک بودزونايد (Budesonide) به شکل قرص‌هاي 9 ميلي‌گرمي براي فروکش حملات در کوليت اولسراتيو فعال خفيف تا متوسط به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه شده است. اوسريس يک کورتيکواستروييد غيرسيستميک است که به شکل قرص‌هاي خوراکي با هدف آزادسازي و توزيع کنترل شده بودزونايد در طول کولون توليد شده است. اوسريس براي درمان مبتلايان به کوليت اولسراتيو فعال خفيف تا متوسط در دو مطالعه باليني فاز III مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعات قرص اوسريس 9 ميلي‌گرمي به صورت يکبار در روز مصرف شد. کوليت اولسراتيو يک بيماري التهابي روده است که باعث التهاب و زخم در طول کولون مي‌شود. التهاب ممکن است به شدتي باشد که عملکرد طبيعي کولون را مختل کند. در نتيجه باعث کرامپ‌هاي شکمي، نفخ، اسهال، خونريزي، ضعف، بي‌حالي و کاهش وزن شديدي مي‌شود که بر کيفيت زندگي فرد تاثير مي‌گذارد.

سازمان غذا و داروي آمريكا، داروي جديدي را براي درمان بيماران بزرگسال مبتلا به نوع شايع سرطان پوست موسوم به «كارسينوم‌ سلول بازال» تاييد كرد. اين دارو Erivedge يا vismodegib نام دارد كه تاثير آن در درمان سرطان پوست تحت نظارت اين سازمان مورد بازبيني قرار گرفته است. داروي مزبور اولين داروي تاييد شده از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي مقابله با كارسينوم سلول باسال است. بنابر گزارش ایسنا، اين سرطان كه معمولا رشد آرام و بدون دردي دارد از لايه‌هاي رويي پوست آغاز مي‌شود. اين سرطان روي نواحي از پوست پديدار مي‌شود كه به طور دائمي و مرتب در معرض نور خورشيد يا ساير تشعشعات فرابنفش قرار دارند. داروي Erivedge قرصي است كه يك نوبت در روز بايد مصرف شود. طبق گزارش سازمان غذا و داروي آمريكا، شايعترين عوارض جانبي اين دارو در مصرف كنندگان آن شامل اسپاسم‌هاي عضلاني، ريزش مو، كاهش وزن، تهوع، اسهال، خستگي، اختلال در حس چشايي، كاهش اشتها، يبوست، تهوع و گاهي حتي از بين رفتن حس چشايي در زبان است.