پزشکی بالینی

بر اساس مطالعه جدید، مراقبت از فرزندان توسط پدران نه تنها تغییرات هورمونی آن‌ها را تقویت می‌کند، بلکه مغزشان را نیز دوباره شکل می‌دهد. در تحقیقات انجام‌شده، هنگام مراقبت از فرزندان مغز مردان الگوهای شناختی و تعهد عاطفی مشاهده‌شده در مغز زنان را بروز داد. بنابراین ممکن است شبکه مغزی فرزندپروری وجود داشته باشد که در زنان و مردان مشترک است. محققان 98 نفر از تازه‌ پدر و مادران را هنگام تماشای ویدیوهایی که شامل فیلم‌های فرزندان خود آن‌ها بودند، بررسی کردند. در این مطالعه، مادرانی که خود از فرزندانشان مراقبت می‌کردند و همچنین پدرانی که در مراقبت از کودکانشان کمک می‌کردند، تحلیل شدند. 
در هر دو گروه، فعال‌سازی شبکه‌های مغزی مرتبط با پردازش عاطفی و درک اجتماعی مشاهده شد. به ویژه پدرانی که خود از فرزندانشان مراقبت می‌کردند، نوعی فعال‌سازی مغزی را در پردازش عاطفی بروز دادند که اکثرا در مادرانی که از فرزندانشان مراقبت می‌کردند، مشاهده شده بود. مطالعات پیشین نشان داده‌ بودند تازه‌پدرها افزایش در هورمون‌های استروژن، اوکسی‌توکسین، پرولاکتین و گلوکوکورتیکوئید را تجربه می‌کنند که چنین تغییرات هورمونی در اثر تماس آن‌ها با مادر و کودکشان حاصل می‌شود. جزئیات پژوهش جدید در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد.

محققان مراقبت‌های ویژه در بیمارستان جانز هاپکینز در آمریکا با استفاده از حرکات ورزشی ملایم در بیماران بستری در واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) توانسته‌اند ضعف عضلانی بیماران این بخش را که نمی‌توانند از تخت پایین بیایند، کاهش داده و بهبودی آنها را سرعت بخشند. به گفته محققان ضعف عضلانی ناشی از بستری در ICU و تحرک نداشتن در این مدت مهمترین عاملی است که بهبودی بیماران این بخش و بازگشت آنها به زندگی عادی، کار و فعالیت‌های بازتوانی را به تاخیر می‌اندازد. محققان این پژوهش می‌گویند: بیماران واحد ICU‌ از آنها می‌خواهند که اجازه داشته باشند از تخت پایین بیایند و حرکت کنند. 
دانشمندان در این بررسی، حرکات ورزشی ساده‌ای را که برای افزایش قدرت عضلانی بیماران مفید هستند، توضیح می‌دهند. آنها از جمله دو متخصص طب فیزیکی این حرکات ورزشی را روی 400 بیمار بخش ICU بیمارستان جانز هاپکینز به کار بستند. با وجودی که هنوز برای تایید نتایج این تحقیق، پژوهشهای بیشتری مورد نیاز است، محققان اعلام کرده‌اند که انجام این حرکات ورزشی توسط بیماران ICU موفقیت‌آمیز بوده و آنها بیمارستان را زودتر، با حال عمومی بهتر و با روحیه‌ای بالاتر ترک کرده‌اند. 
برخی از بیماران بستری در ICU از تخت برخاسته و راه رفته‌اند، برای برخی دیگر دستگاه‌هایی که با تحریک الکتریکی عضلات را تقویت می‌کنند به کار رفته و برخی دیگر با استفاده از دستگاه مخصوصی که به تخت آنها متصل بود، حرکاتی مانند پا دوچرخه انجام می‌داده‌اند. به گفته‌ی این محققان، داده‌های فراوانی حاکی از آن هستند که بستری شدن‌های طولانی مدت و بی حرکت بودن حتی به مدت چند روز می‌تواند به ضعف عضلانی قابل ملاحظه‌ای منجر شود. در برخی تحقیقات، دیده شده که این گونه بیماران تا پنج درصد از توده عضلانی‌شان را از دست داده‌اند. نتایج این پژوهش در مجله طب مراقبت‌های ویژه به چاپ رسیده است.

لوزالمعده مصنوعی جدید به هزاران بیمار مبتلا به دیابت کمک خواهد کرد تا بدون تزریق مداوم انسولین یک زندگی عادی داشته باشند. دانشمندان همچنین امیدوارند این ابزار در نهایت به مقابله با بیماری دیابت مرتبط با چاقی کمک کند. لوزالمعده ابداعی به یک آی‌پاد شباهت دارد و دارای یک صفحه‌نمایش کوچک و یک پمپ است. این سامانه که به لباس بیمار متصل می‌شود، با نظارت مستمر بر قند خون و ارائه دوزهای منظم انسولین برای عادی ماندن سطح این ماده در بدن عمل می‌کند. 
در نخستین آزمایش‌های انجام‌شده، 24 بیمار انگلیسی مبتلا به دیابت نوع 1 ابزار مزبور را به مدت یک ماه در منزل به جای تزریق انسولین پوشیدند. حدود 300 هزار نفر در انگلیس از این بیماری مادام‌العمر رنج می‌برند که معمولا در کودکان و بزرگسالان جوان تشخیص داده می‌شود. 
این بیماری زمانی رخ می‌دهد که لوزالمعده تولید انسولین را متوقف می‌کند و بیماران مجبور می‌شوند بین دو تا پنج بار در روز این ماده را بدنشان تزریق کنند. آن‌ها باید به طور مداوم با سوزن زدن به انگشتان و قراردادن نمونه‌های خونشان روی نوعی نوار آزمایشگاهی بر سطوح قند خون خود نظارت کنند. همچنین 2.9 میلیون نفر در انگلیس مبتلا به دیابت نوع 2 هستند که در این نوع هم بدن یا اصلا یا به طور مناسب انسولین تولید نمی‌کند. محققان دانشگاه کمبریج و مبتکران لوزالمعده جدید معتقدند این سیستم مصنوعی در آزمایش‌ها به اندازه‌ای موفق عمل کرده که می‌تواند برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 هم کارآمد باشد. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Lancet Diabetes and Endocrinology منتشر شد.

محققان دانشگاه ایالتی آیووا نوع جدیدی از واکسن ساخته‌اند که از طریق استنشاق وارد بدن می‌شود. با این محصول می‌توان افراد زیادی را در نواحی که بیماری واگیرداری شیوع پیدا کرده به سرعت واکسینه کرد. محققان، این نانوواکسن را در دویست و چهل و هفتمین نشست جهانی انجمن شیمی آمریکا (ACS) رونمایی کردند. سخنرانی مربوط به این نانوواکسن یکی از 10 هزار ارائه‌ای بود که در این نشست انجام شد. 
به گفته این محققان، راهبرد مورد استفاده برای ساخت این نانوواکسن می‌تواند برای ساخت واکسن‌هایی برای بیماری‌های کنونی و بیماری‌های نوظهوری که به وجود می‌آیند، به کار رود. سارس، آنفلوآنزاهای جدید و عفونت‌های ریوی مقاوم در برابر دارو از جمله بیماری‌هایی هستند که با این واکسن می‌توان از شیوع آنها جلوگیری کرد. این محققان می‌افزایند: در حال حاضر برای واکسینه کردن باید از سرنگ، یخچال و ظروف حمل دارو استفاده کرد که همه‌ی آن‌ها محدودیت‌هایی را برای پزشکان و بیماران ایجاد می‌کنند. علاوه‌ براین که تزریق واکسن دردناک است، همه کسانی که به آن نیاز دارند شاید شانس به‌ دست آوردن و تزریق واکسن را پیدا نکنند. همچنین وجود یخچال برای حفظ و نگهداری واکسن ضروری است، بنابراین حمل و نقل آن به نقاط دور افتاده با دشواری‌هایی همراه است. 
این محققان، با بیان این که مزیت این نانوواکسن جدید آن است که نیاز به یخچال ندارد و می‌توان آن را به همه جا منتقل کرد، می‌افزایند: نانوواکسنی که ما ساخته‌ایم، اگر در دمای اتاق نگهداری شود بین شش تا ده ماه سالم می‌ماند. از سوی دیگر طراحی این واکسن به گونه‌ای است که از راه استنشاق مصرف می‌شود، بنابراین هر کسی می‌تواند از آن استفاده کند. این واکسن به محض ورود به بدن انسان، سیستم ایمنی بدن را فعال می‌کند. آنتی‌ژن‌های نگهبان بدن که وظیفه‌ی رصد وجود مواد خارجی در بدن را به عهده دارند، به محض شناسایی این واکسن به آن حمله کرده و ذرات تشکیل دهنده‌ی واکسن را خرد می‌کنند و در نهایت ذرات پروتئینی پاتوژن و پلیمر ایجاد می‌شود. این ساختار پروتئینی پلیمری سیستم ایمنی را به گونه‌ای تحریک می‌کند که سلول‌های ضد بیماری مورد نظر در بدن ایجاد می‌شود. بنابراین اگر بعدها ذرات بیماری‌زا وارد بدن شوند، بدن آمادگی لازم برای مقابله با آنها را داراست.

رنگ چشمان فرد می‌تواند سرنخ‌هایی از سلامتی وی را یدک بکشد. سال‌هاست که ارتباطات بین رنگ چشم و سلامتی دانشمندان را به سوی خود جلب کرده و منجر به تحقیقات فراوان در این زمینه شده است. گفته می‌شود رنگ چشم بر میزان درد فرد، امکان ابتلا به دیابت، سریع‌بودن ذهن و بسیاری موارد دیگر اثر گذار باشد. هم‌اکنون دانشمندان دانشگاه پیتزبورگ مورد دیگری را به این فهرست افزوده‌اند. آن‌ها دریافتند زنان قفقازی با چشمان رنگی (سبز یا آبی) در تحمل درد و استرس بهتر از افراد دارای چشمان قهوه‌ای و فندقی عمل می‌کنند. «اینا بلفر»، پروفسور هوشبرشناسی این دانشگاه، گفت: مطالعه 58 زن باردار نشان داد افراد چشم‌رنگی درد زایمان کمتری را تجربه کردند. همچنین زنان با چشمان روشن‌تر کمتر از دیگران از استرس پس از زایمان رنج برده، کمتر افسرده بودند و افکار منفی کمتری داشتند. در حالی که هنوز تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است، محققان نوعی ارتباط ژنتیکی را در این میان دخیل می‌دانند. 
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند ژن‌های عامل رنگ چشم چند مسئولیته هستند و یکی از آن‌ها به نام NCX-4 که به رنگ چشم تیره‌تر مرتبط است، بسیاری از پروتئین‌ها را کنترل می‌کند؛ یکی از این پروتئین‌ها نیز با درد مرتبط است. دیگر ژن‌ها به ملانین مرتبط هستند و این رنگدانه که چشم را تیره‌تر می‌کند، با درد نیز ارتباط دارد. همچنین سندروم دوبین-جانسون کبد که موجب بروز رنگدانه قهوه‌ای در سلول‌های این عضو می‌شود، با تشکیل ملانین مرتبط است و علائم آن شامل درد و خستگی است. 
اگرچه بر اساس پژوهشهای انجام شده، افراد با چشم قهوه ای میزان الکل کمتری نسبت به چشم آبی‌ها مصرف می‌کنند، ملانین می‌تواند افراد چشم قهوه‌ای را در مقابل الکل بیشتر آسیب‌پذیر کند. با این حال، ملانین نه تنها تیرگی چشم را تعیین می‌کند، بلکه عایقی در برابر اتصالات الکتریکی بین سلول‌های مغزی است به طوری که هر چه میزان ملانین در مغز بیشتر باشد، مغز سریع‌تر و کارآمدتر عمل می‌کند. چنین موضوعی توضیح‌دهنده این نکته است که چرا واکنش‌های افراد چشم‌قهوه‌ای سریع‌تر از چشم‌آبی‌هاست و این که چرا آن‌ها در پرتاب یک فریزبی به سوی هدف و ضربه‌زدن به توپ با یک راکت بهتر عمل می‌کنند. 
تحقیقات پیشین همچنین نشان داده‌اند دانشجویان با رنگ چشم تیره در آزمون‌های هوش چندمسئولیته تا حد قابل‌توجهی عملکرد بهتری داشتند. با این حال، واکنش‌های کندتر افراد چشم‌آبی به معنای تفکر استراتژیک‌تر آن‌ها است. در این میان، دانشجویان چشم آبی در فعالیت‌هایی شامل برنامه‌ریزی و ساختاربندی‌کردن زمانشان مانند گلف یا درس‌خواندن برای امتحان‌ها عمکرد بهتری داشتند. دیابت نوع 1 خطری مرتبط به چشم‌آبی‌هاست و یک مطالعه در ایتالیا در سال 2011 نشان داد افراد چشم‌آبی بیشتر از چنین بیماری رنج می‌برند. رنگ آبی چشم همچنین می‌تواند با مشکلات شنوایی مرتبط باشد. جزئیات مطالعه دانشمندان دانشگاه پیتزبورگ در نشست علمی انجمن درد امریکا ارائه شد.

دانشمندان اسپانیایی توانسته‌اند واکنش‌های زبان را در زمان خوردن بستنی در نمودار نمایش دهند. محققان دانشگاه والنسیا با استفاده از روشی موسوم به سلطه زمانی احساس(TDS) توانسته‌اند میزان «سرد»، «خامه‌ای» و «ناهموار» بودن لازم برای یک بستنی خوب را بررسی کنند. نرم‌افزار محققان می‌تواند منحنی‌های رنگی تولید کند که تغییرات در ویژگیهای مختلف را دنبال می‌کند. این ویژگیها همچنین شامل چسبندگی و احساس دهانی نیز هستند. دانشمندان در یک جلسه مزه کردن از 85 فرد خواستند احساسات خود را در زمان خوردن یک بستنی وانیلی بیان کنند. این شرکت‌کنندگان باید به یک نمایشگر که غالبترین ویژگی موجود در هر لحظه را نشان می‌داد، اشاره می‌کردند. این ویژگیها شامل سرد، یخی، خامه‌ای، زبر و چسبنده بودن بستنی و در نهایت احساس دهانی آن بودند. 
نتایج بدست آمده توسط نرم‌افزار پردازش شده و در نمودارهایی با خطوط رنگی که هرکدام نشانگر ویژگی خاصی بود، به نمایش درآمد. به گفته دانشمندان، در بستی که تنها از شیر و شکر ساخته شده، منحنی‌های غالب بیشتر نشانگر سردی و صاف نبودن بودند. اما افزودن خامه، تخم‌مرغ و هیدروکلوئیدها بطور چشمگیری نشانگرهای خامه‌ای بودن و احساس دهانی را افزایش داد. این ماده شیمیایی تصور خامه‌ای بودن را در بستنی ایجاد می‌کند. به گفته محققان، دانستن این جزئیات و مکانیزم درک حسی یک محصول به سازندگان در بهتر شدن ابعاد ایده آل از مواد تشکیل‌دهنده برای بهبود محصول کمک خواهد کرد.

محققان مرکز سرطان کالیفرنیای شمالی (NCCC) دریافته‌اند کودکانی که در نزدیکی مزارعی که در آنها از آفت‌کش‌ها استفاده می‌شود، زندگی می‌کنند و در معرض این مواد قرار گرفته‌اند، بیش از کودکان دیگر در معرض خطر ابتلا به لوسمی حاد بعنوان شایع‌ترین نوع سرطان در کودکان قرار دارند. دانشمندان اثرات بیش از 100 نوع آفت‌کش رایج در مزارع ایالت کالیفرنیا را روی بروز خطر ابتلا به لوسمی بررسی و میزان مواجهه کودکان را با این مواد به سه گروه خفیف، متوسط و شدید تقسیم‌بندی کردند. 
این تحقیق نشان داد که میزان بروز خطر ابتلا به لوسمی در کودکانی که درجه مواجهه آنها با آفت‌کش‌ها متوسط بود، بیش از بقیه بود. این آفت‌کش‌ها، موادی هستند که در گروه‌های ارگانوفسفات‌ها، فنول‌های کلرینه شده و تریازین‌ها طبقه بندی می‌شوند. همچنین موادی که به عنوان حشره‌کش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز چنین اثری داشتند. به گفته محققان، کالیفرنیا یکی از معدود ایالت‌های آمریکاست که در آن ارائه گزارش استفاده از آفت‌کش‌ها مانند زمان و مکان استفاده از آنها و نوع و مقدار آنها الزامی است و کشاورزان باید در مواقع معینی گزارش کاملی از به کار بردن آفت‌کش‌ها در مزرعه‌شان به مقامات مسؤول ارائه کنند. 
محققان برای انجام این پژوهش، سابقه مواجهه کودکان با آفت‌کش‌ها را از بدو تولد تا زمان تشخیص بیماری لوسمی به دست آوردند. این کودکان متعلق به خانواده‌هایی بودند که در محدوده 2.5 کیلومتری مزرعه‌های مورد مطالعه زندگی می‌کردند. با انجام مصاحبه با خانواده‌ها، محققان توانستند دریابند کودکان در چه دوره‌هایی از زندگی خود تحت تاثیر این مواد قرار گرفته بودند. تعداد 213 کودک مبتلا به این بیماری و 286 کودک سالم در این مطالعه شرکت داشتند. نتایج این تحقیق در مجله پژوهش‌های محیطی به چاپ رسیده ‌است.

طبق يافته‌هاي جديد محققان، ديابت خطر مرگ ناشي از حمله قلبي يا مغزي را در زنان نسبت به مردان بيشتر افزايش مي‌دهد. در واقع زنان مبتلا به ديابت تقريبا 3 برابر زنان غيرديابتي با بيماري‌هاي قلبي دست و پنجه نرم مي‌کنند و اين نسبت خطر بالاتر در مقايسه با مردان، 44 درصد بيشتر است. اين يافته برخلاف اين واقعيت است که در کل مردان نسبت به زنان بيشتر مبتلا به بيماري‌هاي قلبي مي‌شوند. 
از آنجا که بيماري قلبي تقريبا قاتل شماره يک زنان است و تعداد زنان مبتلا به ديابت نيز به سرعت رو به افزايش است، اين يافته جديد خبر خوبي محسوب نمي‌شود. در پژوهش حاضر، محققان 64 مطالعه را بررسي کردند که از دهه 1960 تا کنون انجام شده و بيش از800 هزار نفر را از سراسر دنيا در برگرفته بودند. در نهايت دريافتند که تفاوت‌هاي جنسيتي در بروز خطر بيماري‌هاي قلبي‌عروقي مرتبط با ديابت پس از کنترل عواملي مانند سن همچنان به‌طور قوي پابرجا مي‌ماند. البته محققان درپي آن هستند که به علت اين اختلاف پي‌ببرند. آنها فکر مي‌کنند که علت اين امر به تفاوت‌هاي بيولوژيکي ميان زن و مرد بازمي‌گردد. از سوي ديگر، در مرحله پيش از ديابت و قبل از تشخيص آن، زنان نسبت به مردان عوامل خطر بيشتر و متابوليک بدتري مانند افزايش وزن دارند و اين مي‌تواند به معناي خطر قلبي عروقي بيشتر باشد.

محققان دانشگاه سنت لوئيس آمريکا در يک مدل موشي توانستند با کمک ترکيب ملکولار جديد، علايم آلزايمر را برگردانده و مبتلايان را به وضعيت اوليه خود بازگردانند. اين ترکيب جديد که (antisense oligonucleotide OL-1) نام دارد، وقتي روي مدل‌هاي موشي مبتلا به بيماري آلزايمر آزمايش شد، باعث برگشت علايم کلاسيک بيماري (التهاب مغز و نقصان يادگيري و حافظه) شد. اين ترکيب ملکولي با بلوکه کردن mRNA، که توليد پروتئين آميلوئيد- بتاي اضافي را تحريک مي‌کند و باعث توليد پلاک‌هاي آميلوئيد- بتا (نشان اصلي بيماري آلزايمر) مي‌شود، به مقابله با اين بيماري مي‌پردازد. درواقع اين ترکيب مي‌تواند بيان بالاي ژن پيشروي پروتئين آميلوئيد- بتا را کاهش دهد، به اين ترتيب مقدار اين پروتئين در بدن تنظيم مي‌شود. محققان در مقاله خود ذکر مي‌کنند که با توجه به موفقيت اين آزمايش روي موش‌ها، آن را نيز روي انسان‌ها تست کنند تاببينند که آيا همان اثر را روي انسان‌ها هم دارند يا خير. نويسندگان اين مقاله ذکر مي‌کنند که يافته‌هاي جديد بر اهميت پروتئين آميلوئيد- بتا در روند بيماري آلزايمر تاکيد دوباره دارد. آنها پيشنهاد مي‌کنند که1- antisense که پيشروي پروتئين آميلوئيد- بتا را هدف قرار دهد، درمان بالقوه براي برگرداندن علايم بيماري آلزايمر به حساب مي‌آيد.

تازه‌ترين پژوهش‌هاي دانشمندان نشان مي‌دهد که تزريق خون موش‌هاي کم‌سال به هم‌نوعان سالمند خود، بر فعاليت‌هاي جسمي و ذهني گروه دوم مي‌افزايد. به‌نظر برخي از پژوهشگران، مي‌توان با اين روش با بيماري دمانس مبارزه کرد. نتايج آزمايش‌هاي يک گروه از پزشکان دانشگاه کاليفرنيا در سانفرانسيسکو در زمينه‌ي تاثير تزريق خون موش‌هاي جوان به هم‌نوعان خود در سنين بالا، در مجله‌ي علمي «نيچر مديسن» در آمريکا انتشار يافت. اين پژوهشگران معتقدند که با استفاده از نتايج اين آزمايشات مي‌توان روند پيري را در انسان کند کرد و از بروز بيماري‌هايي که در اثر کهولت سن رخ مي‌کنند، پيش‌گيري به عمل آورد. سائول ويلدا، رئيس گروه پژوهشگر دانشگاه کاليفرنيا، در باره‌ي چگونگي انجام اين آزمايش‌ها نوشته که ماه‌ها به موش‌هايي با ميانگين سن يک انسان‌ ۶۰ ساله، خون موش‌هايي که سني برابر با انسان‌هاي ۲۰ ساله داشته‌اند، تزريق کرده و به اين نتيجه رسيده که خون موش‌هاي کم‌سال بر قدرت فراگيري و حافظه‌ي موش‌هاي سال‌خورده تاثير مثبت گذاشته است. بنا بر نوشته‌ي سائول ويلدا، آزمايش مربوطه در دو مرحله صورت گرفته است. در مرحله‌ي نخست اين پستانداران در حوضچه‌اي پر آب به حال خود رها شده‌اند. در مرحله‌ي دوم، به آن‌ها نشان داده شده که چگونه براي نجات از غرق‌شدن خود را به تخته‌‌چوبي که در فاصله‌ي کوتاهي از سطح آب نصب شده‌، بياويزند و از حوضچه خارج شوند. گروه‌ موش‌هايي که به آن‌ها خون موش‌هاي جوان تزريق شده، به آساني مراحل دوگانه‌ي آزمايش را به خاطر سپرده و پس از رها شدن در حوضچه‌ي پر آب، تخته‌‌چوب را يافته و خود را نجات داده‌اند. در حالي که گروه دوم، يعني گروه مسني که خوني به آن‌ها تزريق نشده، از عهده‌ي يافتن تخته‌‌چوب نجات بر نيامده‌اند. نتايج اين آزمايش‌ها هم‌چنين نشان مي‌دهند که گردش خون در شبکه‌ي مويرگ‌هاي مغز موش‌هاي گروه نخست، سريع‌تر از گروه دوم صورت گرفته است. عامل اصلي تسريع جريان خون در مغز اين جوندگان، پروتئيني به نام GDF11 بوده که در خون تزريقي از موش‌هاي جوان به ميزان قابل‌توجهي يافت مي‌شود. پژوهشگران، پس از کسب اين نتيجه مقدار بيشتري پروتئين GDF11 به موش‌هاي گروه نخست تزريق کرده و مي‌بينند که نه تنها قدرت پايداري و استقامت آن‌ها افزايش يافته، بلکه مويرگ‌هاي جديدي نيز در مغز اين پستانداران توليد شده است. البته گروه پژوهشي دانشگاه کاليفرنيا در گزارش خود مي‌نويسد که هنوز در اين باره تحقيقي صورت نگرفته که آيا مواد ديگري که در خون موش‌هاي جوان وجود دارد، در بروز اين تغييرات مثبت نقش بازي کرده است يا نه.در گزارش گروه پژوهشي دانشگاه کاليفرنيا هم‌چنين آمده است، از آن‌جا که پروتئين GDF11 در ترکيبات خوني انسان نيز وجود دارد، مي‌توان با استفاده از نتايج اين آزمايش‌ها، از روند پيرشدن طبيعي انسان‌ها که سبب کاهش قدرت فکري و بروز بيماري‌هايي مانند دمانس مي‌شود، پيش‌گيري به عمل آورد.

زماني که يک سرطان شروع به گسترش به ديگر قسمت‌هاي بدن مي‌کند، درمان آن مشکل‌تر مي‌شود. نتايج يک مطالعه بين‌المللي که براي نخستين‌بار منتشر شده، نشان مي‌دهد که کلسترول بد يا همان LDL يک مقصر اصلي و مهم در متاستاز است. درواقع محققان دريافته‌اند که LDL کنترل مکانيسم چگونگي متاستاز سلول‌هاي تومورال را برعهده دارند و اثر مستقيمي بر اين روند مي‌گذارند. آنها در اين مطالعه به اين نتيجه رسيده‌اند که سطح بالاي LDL مي‌تواند کمک کند که اينتگرين‌ها در سلول‌هاي سرطاني به اطراف حرکت کنند و در مقابل، سطح بالاي HDL يا کلسترول خوب کمک مي‌کند اينتگرين‌ها درون سلول‌ها باقي بمانند. بنابراين به نظر مي‌رسد بالانس کردن متعادل سطح کلسترول‌ها راهي براي تاثير بر مهاجرت سلول‌هاي سرطاني و تهاجم آنهاست. اين تيم تحقيقاتي بين‌المللي به مدت 15 سال است که روي رابطه سطح کلسترول و متاستاز سلول‌هاي سرطاني تحقيق مي‌کنند.

دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز با نسخه‌برداری از فرآیندی در رحم برای تولید بافت چشم و با استفاده از نوعی سلول بنیادی انسان توانسته‌اند یک چشم آزمایشگاهی حساس به نور را تولید کنند.  این ساختار سه‌بعدی نشانگر اولین گام به سوی بازیابی بینایی در نابینایان است. 
محققان برای ساخت بافت پیجیده شبکیه چشم در ظرف آزمایشگاهی، از فرآیندی که در رحم رخ می‌دهد نسخه‌برداری کردند. شبکیه لایه‌ای از سلولهای حساس به نور و نورنها در پشت چشم است که سیگنالهای نوری را به پیامهای عصبی برای انتقال به مغز تبدیل می‌کند. تجربه مذکور با استفاده از سلولهای بنیادی القا شده شبیه‌جنینی انجام شد که شامل سلولهای بالغ دستکاری شده برای بازگشت به حالت شبه جنینی است. این سلولها مانند سلولهای بنیادی جنینی از پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به هر نوع بافت در بدن برخوردارند. 
دانشمندان این سلولها را برای تبدیل به سلولهای پیش‌ساز شبکیه هم‌محور کردند که در نهایت به شکل ساختارهای سه‌بعدی توسعه یافتند. در مرحله برابر با 28 هفته رشد جنین، دانشمندان این شبکیه کوچک را با قرار دادن آن در برابر پالسهای نور آزمایش کردند. آنها دریافتند که گیرنده‌های نوری آزمایشگاهی مشابه نمونه‌های حاضر در چشم انسان به نور واکنش نشان می‌دهند. 
شبکیه چشم انسان از دو نوع سلول اصلی گیرنده نور موسوم به استوانه‌ای و مخروطی برخورداراست. بیشتر سلولها استوانه‌ای هستند که به نور کم حساسند. شبکیه آزمایشگاهی دانشمندان نیز بیشتر از سلولهای استوانه‌ای برخوردار بود. از این سلولهای می‌توان در بررسی دلایل بیماری‌های شبکیه در بافت انسانی بجای تکیه بر مدلهای حیوانی بهره برد. همچنین می‌توان داروهای خاص بیماران را بر روی این ساختارها آزمایش کرد. در طولانی مدت،‌ بافت بیمار یا مرده شبکیه می‌تواند با سلولهای آزمایشگاهی برای بازیابی بینایی جایگزین شوند.

محققان موسسه مهندسی سطحی و زیست‌فناوری فرانهوفر آلمان ریه مصنوعی مینیاتوری خلق کرده‌اند که پتانسیل ارتقای قابل‌توجه فرآیند طراحی درمان‌های سرطان ریه را دارد. علاوه بر امکان جایگزین‌کردن آزمایش‌های حیوانی که هم‌اکنون برای آزمایش داروهای جدید به کار می‌رود، این ریه سه‌بعدی را می‌توان برای بسط درک دانشمندان از چگونگی رشد سرطان ریه به سایر بخشهای بدن به کار برد. 
این ریه کوچک با حجمی برابر نصف یک سانتی‌متر مکعب از سلول‌های سرطانی ریه انسانی ساخته شده‌ که روی بافت رشد می‌کنند. ریه ابداعی به یک رآکتور زیستی متصل است که امکان نفس‌کشیدن برای آن‌ را با پمپاژکردن یک محیط مغذی از میان شریان‌های خونی‌اش فراهم می‌کند. مدل جدید می‌تواند سرعت و عمق تنفس ریه را تنظیم کند و می‌توان از آن برای انجام تحقیقات بیشتر روی متاستاز استفاده کرد. متاستاز، گسترش سرطان از بخشی از بدن به بخش غیرمجاور دیگری از بدن است و داشتن یک مدل سه‌بعدی درک دانشمندان از این فرآیند را به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. جزئیات این دستاورد علمی برای نخستین بار در «کنوانسیون بین‌المللی BIO» در سن‌دیگو کالیفرنیا ارائه شد.

تازه‌ترين پژوهش که روي موش‌ها انجام شده، حاکي است که کمبود خواب ممکن است باعث از ميان رفتن سلول‌ها مغز شود. محققان در نشريه نوروساينس گزارش داده‌اند که کمبود خواب طولاني در موش به از بين رفتن ۲۵ درصد سلول‌هاي مغز منجر شد. دانشمندان آمريکايي مي‌گويند اگر همين موضوع در انسان هم صادق باشد تلاش براي جبران کمبود خواب ممکن است بي‌فايده باشد. به عقيده آنها ممکن است روزي در آينده بتوان قرصي براي محافظت از مغز در برابر تاثير منفي کم‌خوابي ساخت. در اين مطالعه موش‌هاي آزمايشگاهي از خواب محروم شدند، به همان شکلي که گاه سبک زندگي امروزي مثل ساعات طولاني کار، انسان را از خواب محروم مي‌کند. تيمي از دانشکده پزشکي دانشگاه پنسيلوانيا بعضي سلول‌هاي خاص مغز را که در هوشيار نگه داشتن ذهن موثرند مطالعه کردند. بعد از چندين روز اعمال ساعات خواب، مثل کساني که سه شب شبکاري مي‌کنند و روزانه چهار يا پنج ساعت بيشتر نمي‌خوابند، ۲۵ درصد سلول‌ها در ساقه مغز موش‌ها از بين رفت. محققان مي‌گويند اين اولين شواهد از نابودي سلول‌هاي مغزي در اثر کم‌خوابي است. اما مي‌افزايند که براي درک اينکه آيا انسان‌ها هم در اثر کم‌خوابي در معرض آسيب دايمي هستند مطالعات بيشتري لازم است.

تحقيقي جديد که توسط روان‌پزشکان دانشگاه بُن آلمان صورت گرفته، توجيهي علمي براي حواس‌پرتي و فراموشکاري دارد. بنابر نتايج اين پژوهش، تغييرات و اختلالات ژنتيکي مي‌توانند به حواس‌پرتي ‌منجر ‌شوند. پژوهشگران دانشگاه بن در تحقيقي جديد، رابطه‌اي مستقيم ميان حواس‌پرتي و ژن دي‌آردي 2 (DRD2) انسان کشف کرده‌اند. بنابر داده‌هاي اين تحقيق، افرادي که داراي يک ژن خاص هستند، راحت‌تر مي‌توانند از مسير کار خود منحرف و غافل شوند و با دقت کمتري کارهاي خود را انجام دهند. اين دانمشندان براي انجام تحقيق خود 500 زن و مرد را آزمايش کردند و ترشح بزاق آن‌ها را بر اساس تغييرات ژن دي‌آر‌دي 2 مورد بررسي قرار دادند. علاوه بر اين، شرکت کنندگان مي‌بايست ميزان حواس‌پرتي و تمرکز خود را در پرسش‌نامه‌ايي ارزيابي مي‌کردند. نتايج اين تحقيق که در نشريه علميNeuroscience letters منتشر شده‌اند، رابطه‌ايي مستقيم ميان فراموشي‌ها و تغييرات ساختاري در ژن دي‌آردي 2 را نشان مي‌دهند. ژن دي‌آردي 2 مي‌تواند دو نوع مختلف داشته باشد. يک نوع که همراه با باز Cytosin است و ديگري نوع دوم که همراه با باز Thymin است. حال افرادي که از نوع دوم برخوردار هستند، يعني ساختار ژنشان همراه با باز Thymin است، بيشتر در معرض حواس‌پرتي و فراموشي قرار مي‌گيرند. علاوه بر داده‌‌هاي آماري، دانشمندان حتي يک رابطه‌ي علت و معلولي نيز ميان اين دو مي‌بينند. به گفته آنان، ژن دي‌آردي 2 نقش بزرگي در رساندن سيگنال‌ها به ناحيه‌هاي مربوطه در مغز ايفا مي‌کند. آنها مي‌گويند که اين ساختار قابل مقايسه با عملکرد يک رهبر ارکستر است که مغز را همانند يک ارکستر هماهنگ و اداره مي‌کند. ژن دي‌آردي 2 نيز نقش چوب رهبر ارکستر را بازي مي‌کند. اگر رهبر ارکستر با آن چوب حرکت اشتباهي انجام دهد، کل ارکستر به هم مي‌ريزد. پژوهشگران مي‌گويند که رايج بودن حواس‌پرتي در ميان افراد يک خانواده نيز ژنتيکي بودن اين مساله را نشان مي‌دهد. اما آنها مي‌افزايند که فاکتورهاي ديگري نيز مي‌توانند بر رفتار انسان‌ها تاثير بگذارند. براي مثال محيط اجتماعي يک نفر نيز مي‌تواند تاثيرگذار باشد. اما پژوهشگران مي‌گويند وجود اين ژن را به عنوان يک بهانه از افراد حواس‌پرت نپذيريد. براي مثال آنها به فراموشکاران و حواس‌پرت‌ها پيشنهاد مي‌کنند که از يادادشت‌هاي کوچک استفاده کنند و براي مقابله با حواس‌پرتي خود به دنبال راه‌کارهاي مختلف بگردند.

آزمايش‌ها نشان داده‌اند که ميزان سکته قلبي در افراد در سه روز اول تغيير ساعات تابستاني و زمستاني حدود ۲۵ درصد افزايش مي‌يابد. اين تغييرات مي‌تواند به دليل برهم خوردن تعادل هورموني باشد. زمان تنها يک ساعت در شبانه‌روز جلو يا عقب کشيده مي‌شود، اما تاثيرش روي افراد حساس مي‌تواند غيرمترقبه و حتي بسيار شديد باشد؛ مثلا موجب سکته قلبي شود! نتايج يک پژوهش از سوئد نيز با تحقيقات يادشده مشابه است. يکي از علل مي‌تواند دچار شدن افراد حساس به بي‌خوابي باشد. خواب اين افراد پس از تغيير ساعت روزانه مختل مي‌شود، وضعيت هورموني ‌آن‌ها بهم مي‌ريزد و احتمال ابتلا به سکته قلبي افزايش مي‌يابد. براي کساني که پوست چندان کلفتي ندارند، تغيير يک ساعت در شبانه‌روز مي‌تواند به اختلال در ساعت دروني‌شان بيانجامد. بسياري از آن‌ها دچار بدخوابي مي‌شوند و از خستگي و نداشتن تمرکز شکايت مي‌کنند. اين نشانه در ميان زنان بيشتر ديده مي‌شود.

بر اساس نتايج يک تحقيق در آمريکا، ورزش در سنين ۲۰ تا ۲۹ سالگي سبب حفاظت از توانايي مغز در ميانسالي مي‌شود. فعاليت‌هايي چون دويدن، شنا و دوچرخه‌سواري که فعاليت قلب را تنظيم مي‌کنند در سنين پايين‌تر، سبب تقويت حافظه و قدرت فکر در سنين بالاتر مي‌شوند. بر اساس نتايج اين تحقيق، سلامت قلب سبب حفظ سلامت مغز مي‌شود. محققان در دانشگاه مينسوتا در شهر مينياپوليس آمريکا سه هزار نفر را با سن متوسط ۲۵ سال مورد آزمايش قرار دادند. اين افراد در طول يک سال آزمايشات سلامت قلب و عروق انجام دادند و اين آزمايشات پس از ۲۰ سال تکرار شد. از آنها خواسته شد تا زماني که نفس دارند و بدنشان خسته نشده بدوند. سپس، آزمايشات ديگري براي سنجش قدرت و فعاليت مغزي، ۲۵ سال پس از آغاز اولين آزمايش سلامت قلبي انجام گرفت. افرادي که در جواني بيشتر دويده بودند پس از ۲۵ سال از قدرت حافظه و توان فکري بالاتري برخوردار بودند. همچنين افرادي که فاصله زماني تست دويدن آنها پس از ۲۰ سال اختلاف کمتري داشته در آزمايشات حافظه و تواتايي مغزي از افرادي که فاصله زماني تست دويدن آنها در فاصله ۲۰ سال اختلاف بيشتري داشته، نتيجه بهتري گرفتند.

دانشمندان کشف کرده‌اند که يک نوع باکتري در معده هست که شکلات را تخمير و به آزاد شدن يک ترکيب مفيد ضدتورمي که براي قلب خوب است منجر مي شود. تيم محققان دانشگاه ايالتي لوئيزيانا اين يافته را در نشست انجمن شيمي آمريکا گزارش داد. ميکروب‌هاي معده از جمله بيفيدوباکتري از شکلات تغذيه و ماده مفيد پليفنوليک را آزاد مي‌کنند. دانشمندان معتقدند که افزودن ميوه به شکلات مي‌تواند فرآيند تخمير را تسريع کند. در همين حال موسسه ملي قلب، ريه و خون آمريکا طرحي براي آزمايش گسترده يک قرص شکلات براي بيماري قلبي دارد. اين موسسه در همکاري با شرکت شکلات‌سازي مارس اين آزمايش را انجام خواهد داد. شرکت مارس شيوه‌اي انحصاري براي استخراج يک نوع ماده مفيد به نام فلاوانول از کاکائو و توليد کپسولي با کمک آن به نام خود ثبت کرده است. دکتر جو ان ميسون که هدايت اين آزمايش را به عهده خواهد داشت مي‌گويد: «مشکل اين است که فلاوانول در بيشتر شکلات‌هاي موجود در بازار وجود ندارد. چون فلاوانول‌ها در طي فرآوري کاکائو از ميان مي‌رود.» به گفته او هدف مطالعه اين است که آيا فوايد بهداشتي شکلات بدون شکر و چربي هم وجود دارد يا نه.

محققان دانشگاه نیومکزیکو اخیرا مدعی شده‌اند که اعمال جریانات ملایم الکتریسیته به سر می‌تواند درد را از بین برده، به حافظه کمک کرده و دقت را ارتقا بخشد. این روش موسوم به «تحریک مستقیم جریان ترانس» (TDCS) منجر به انفجاری در میان هکرها شده که در تلاش برای استفاده از این شیوه به نفع خود هستند. این روش بقدری موفقیت‌آمیز نشان داده که حتی ارتش آمریکا بر روی آن سرمایه‌گذاری کرده است. شیوه TDCS با پمپاژ یک جریان الکتریکی کم قدرت از طریق الکترودهای روی سر انسان عمل می‌کند. برخی پژوهشها نشان داده که می‌توان از این رویکرد برای درمان بیماریهایی مانند افسردگی، اضطراب و درد مزمن استفاده کرد. اگرچه هکرها این فناوری را حاوی کاربردهای ارتقادهنده دیگر مانند یادگیری سریعتر یا بهتر شدن در بازیهای ویدیویی می‌دانند. 
پژوهش انجام شده بر روی خلبانان نیروی هوایی آمریکا نشان داد، افرادی که تحت روش مذکور قرار گرفته بودند، 25 درصد عملکرد بهتری در آزمایشات تمرینی نسبت به سایرین نشان دادند. همچنین می‌توان از هدستهایی مانند هدست Foc.us استفاده کرد که کاربری این روش را برای عموم مردم امکان‌پذیر می‌کند. بنا بر ادعاهای شرکت Foc.us، این هدست 350 دلاری می‌تواند انعطاف‌پذیری مغز را افزایش داده و فعالیت سیناپسها را تسریع کند که این امر به بازیکنها در تمرکز بهتر بر روی بازیها و دریافت امتیازات بیشتر کمک خواهد کرد. اگرچه هکرها نسخه‌های خاص خود را با استفاده از هدبندهای قابل ارتجاع و چند الکترود ساخته‌اند. نیروی این نسخه‌ها اغلب با یک باتری 9 ولت تامین شده و یک تا دو میلی‌آمپر برق تولید می‌کند.

محققان انگلیسی در پژوهش خود نشان دادند، مصرف یک قرص گوجه‌فرنگی در روز می‌تواند انسان را از خطر بیماری قلبی دور نگهدارد. کارآزمایی انجام شده توسط محققان که یک قرص گوجه‌فرنگی را به همراه یک دارونما در 72 انسان بالغ آزمایش کرده بودند، نشان داد قرص مذکور عملکرد رگهای خونی را بهبود می‌بخشد. اگرچه به گفته کارشناسان، پژوهشهای بیشتری برای اثبات عملکرد آن نیاز است. این قرص حاوی یک آنتی‌اکسیدان طبیعی موسوم به لیکوپین است که رنگ گوجه‌فرنگی‌ها را نیز در خود تامین می‌کند. 
دانشمندان از چندی پیش بر این گمان بودند که لیکوپین ممکن است برای جلوگیری از بروز بیماری از جمله سرطانهای خاص و بیماریهای قلبی عروقی مفید باشد. همچنین شواهدی وجود دارد که خوردن رژیم مدیترانه‌ای غنی از گوجه‌فرنگی – به همراه میوه‌ها و سبزیجات دیگر و روغن زیتون- برای سلامت مفید است. اگرچه پیروی از یک رژیم سلامت همچنان توصیه می‌شود اما دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا راهی برای قرار دادن برخی از این ویژگیهای خوب در یک قرص وجود دارد یا خیر. شرکت Cambridge Theranostics از دانشگاه کمبریج اکنون توانسته قرص گوجه‌فرنگی را تولید کند. 
تیمی از دانشگاه کمبریج در پروژه‌ای که بودجه آن توسط بنیاد ولکام، بنیاد قلب بریتانیا و موسسه ملی تحقیقات سلامت تامین می‌شود، به بررسی برخورداری قرص مذکور از تاثیرات دلخواه پرداختند. آنها 36 داوطلب مبتلا به بیماری قلبی و 36 داوطلب سلامت به عنوان گروه کنترل را در این پژوهش مورد استفاده قرار داده و روزانه به آنها یک قرص گوجه‌فرنگی یا دارونما دادند. 
محققان برای مقایسه جریان خون ساعد را اندازه‌گیری کردند که پیش‌بینی کننده خطر ابتلا به بیماری قلبی در آینده است چرا که رگهای خونی باریک شده می‌توانند منجر به حمله یا سکته قلبی شوند. در بیماران قلبی، قرص گوجه فرنگی باعث بهبود چشمگیر جریان خون در ساعد شد. اگرچه این مکمل تاثیری بر روی فشار خون، سفت شدن رگها یا سطح چربی خون نداشت. این پژوهش در مجله PLoS One منتشر شده است.

بر اساس یافته‌های دانشمندان دانشگاه مک‌گیل و «موسسه داگلاس»، سطوح نوعی مولکول که فقط در انسان‌ها و دیگر پستانداران یافت می‌شود، در مغز افراد افسرده کمتر است.  این کشف می‌تواند کلیدی جهت ارتقا انتخاب‌های درمانی برای اشخاصی باشد که از افسردگی رنج می‌برند. افسردگی عامل شایع معلولیت است و با این که داروهایی برای درمان آن وجود دارد، یافتن دارویی مناسب برای بیماران اغلب آزمون و خطای پزشکان را افزایش می‌دهد. 
دانشمندان دریافتند سطوح نوعی مولکول ریز به نام miR-1202 می‌تواند نشانگری برای افسردگی باشد و به شناسایی افرادی که احتمالا به درمان ضدافسردگی واکنش نشان می‌دهند، کمک کند. با استفاده از نمونه‌موردی‌های «بانک مغز داگلاس بل-کانادا» دانشمندان بافت‌های مغز افراد افسرده را بررسی و آن‌ها را با بافت‌های مغز اشخاص سالم مقایسه کردند. محققان این مولکول را که فقط در انسان‌ها و پستانداران وجود دارد، کشف کردند و دریافتند چنین مولفه‌ای گیرنده‌ مهم ماده گلوماتیک فرستنده عصبی را کنترل می‌کند. 
تعدادی از آزمایش‌های تیم علمی نشان داد ضدافسردگی‌ها سطوح این میکرو آر ان ای را تغییر می‌دهند و در تحقیقات بالینی انجام‌شده روی افراد افسرده زنده که با «سیتالوپرام» (نوعی داروی ضدافسردگی که معمولا تجویز می‌شود) درمان می‌شدند، سطوح پایین‌تر مولکول مزبور در افراد افسرده در مقایسه با اشخاص غیرافسرده، پیش از درمان مشاهده شد. نتایج نشان داد با پیشرفت درمان میزان microRNA miR-1202 افزایش یافت و سوژه‌ها دیگر احساس افسردگی نکردند. این کشف می‌تواند هدف بالقوه‌ای برای طراحی درمان‌های ضدافسردگی موثرتر و جدید باشد. جزئیات پاین پژوهش در مجله Nature Medicine منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه یوتا به تازگی نظریه جدیدی را در خصوص نقش خشونت در تکامل صورت انسان‌های اولیه ارائه داده‌اند. بر اساس این مطالعه، نسخه ماقبل‌ تاریخ جنگ بر سر زنان، منابع و دیگر اختلافات عامل تکامل صورت اجداد اولیه انسان بوده‌ است. دیوید کریر و مایکل مورگان از دانشگاه یوتا مدعی‌اند صورت‌های انسان، به ویژه‌ صورت‌های اجداد جنوبی‌کپی (Australopithecus) به گونه‌ای تکامل یافتند تا آسیب وارده ناشی از ضربات را در طول جنگ‌های بین مردان به حداقل برسانند. 
یافته‌های جدید جایگزینی برای فرضیه پیشین خواهد بود که بر اساس آن، تکامل صورت‌های قوی اجداد اولیه انسان عمدتا ناشی از نیاز به جویدن غذاهای سختی مانند فندق‌ها بوده است. این تحقیق بر اساس مطالعه قبلی کریر و مورگان شکل گرفت که بر اساس آن، خشونت نقش بسیار مهم‌تری را در تکامل انسان در مقایسه با آنچه بسیاری معتقدند، ایفا کرده است. چنین یافته‌هایی همچنین این موضوع را مطرح می‌کند که آیا گذشته‌های دور انسان خشونت‌آمیز بوده است یا خیر. این موضوع یکی از مباحث عامل اختلاف‌نظرهای موجود در میان متفکران لقب گرفته است. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Biological Reviews منتشر می‌شود.

دانشمندان موسسه سلول‌های بنیادی هاروارد بر این باورند که برگرداندن سلولهای بالغ کبد به حالت شبه سلول بنیادی می‌تواند یک کبد بیمار مزمن را درمان کند. یافته‌های دانشمندان می‌تواند راه را برای پیوند سلولهای کبد به منظور درمان اختلالات ژنتیکی این اندام هموار کند. نظریه محققان به رهبری کامارگو، بر اساس این واقعیت است که کبد می‌تواند خود را ترمیم کند. آنها همچنین بر این باورند یک آبشار بیوشیمیایی موسوم به «Hippo» که کنترل بزرگی کبد در زمان رشد را بر عهده دارد، همچنین بر سرنوشت سلولها تاثیر می‌گذارد. 
دانشمندان دریافتند که خاموش کردن مسیر سیگنالدهی Hippo در سلولهای بالغ کبد میزان بسیار زیادی از سلولهای به حالت بنیادی بازگشته ایجاد خواهد کرد. بازگشت سلولها به حالت سلول بنیادی مانند اولیه به آنها اجازه خواهد داد تا سلولهای پیش‌ساز کاربردی را با قابلیت بازسازی یک کبد بیمار پرورش دهند. حتی اگر سه چهارم کبد در عمل جراحی برداشته شود، تنها عمل تکثیر می‌تواند این اندام را به اندازه کاربردی عادی‌اش برگرداند. 
پژوهش جدید نشانگر آن است که حالت دومی از بازسازی وجود دارد که ممکن است بطور دائم آسیب کبد را ترمیم کند. گام بعدی دانشمندان، بررسی چگونگی تغییر فعالیت مسیر Hippo در سلولهای آسیب دیده در اثر بیماری مزمن کبد یا هپاتیت است. در طولانی‌مدت این کار می‌تواند به داروهایی منجر شود که فعالیت Hippo در سلولهای بالغ کبد بیماران را برای تسریع بازگشت سلولها به حالت بنیادی و ترمیم دستکاری می‌کنند. همچنین ممکن است بتوان سیگنالدهی Hippo را برای رشد سلولهای پیش‌ساز کبد در ظرف آزمایشگاهی به منظور پیوند کنترل کرد. نتایج این پژوهش در مجله Cell منتشر شده است.

محققان دانشگاه Purdue حسگر ليزري را ابداع کرده‌اند که مي‌تواند نسبت به روش‌هاي معمول، رشد باکتري سالمونلا را در نمونه‌هاي غذايي 3برابر سريع‌تر تشخيص دهد. اين ماشين که BARDOT ناميده مي‌شود، کلوني‌هاي باکتري را اسکن کرده و براي آنها تشخيص مي‌گذارد. تمامي اين مراحل کمتر از 24 ساعت طول مي‌کشد. با روش مذکور تشخيص سالمونلا نسبت به روش‌هاي مرسوم، آسان‌تر و سريع‌تر خواهد بود، بدان معنا که تهيه غذا براي مشتريان ايمن‌تر خواهد بود. روش‌هاي کنوني براي تشخيص سالمونلا حدود 72 ساعت به طول مي‌انجامد. اما در اين روش BARDOT کلوني باکتري را با استفاده از تاباندن نور به کلوني‌ها و روشن کردن خصوصيات طبيعي آنها مشخص مي‌کند. کار با دستگاه نياز به مهارت خاصي ندارد و قيمت بالايي هم ندارد. BARDOT از يک ليزر قرمز دي‌يد براي اسکن کلوني‌هاي باکتري روي پلت آگار استفاده مي‌کند. وقتي نور درون کولوني نفوذ مي‌کند، الگوي خاصي را توليد مي‌کند که نشانه آلودگي غذا با سالمونلا است. دقت تشخيصي اين وسيله در بررسي‌هاي مختلف حدود 9/95 درصد تخمين زده مي‌شود. همچنين قادر است 8 گونه از اين باکتري را از هم افتراق دهد.

شايد به زودي شرايطي فراهم شود که بيماران مبتلا به سرطان عوارض جانبي کمتري را از شيمي‌درماني دريافت کنند، آن هم به کمک کشفي که درهاي جديدي را براي درمان هدفمند بيشتر باز کرده است. محققان يک راه احتمالي براي درمان تومورها دريافته‌اند که در آن يک فلز بدون ضرر در محل سرطان کاشته مي‌شود. با اين کشف تازه، درمان‌‌ها هدفمندتر شده و از بروز عوارض جانبي مانند از دست دادن موها، خستگي و تهوع پيشگيري مي‌شود. در روش فوق، ترکيبات شيميايي موجود در داروهاي شيمي‌درماني فقط زماني فعال مي‌شوند که در تماس با فلزي به نام پالاديوم قرار مي‌گيرند. دانشمندان اميدوارند که با کاشت وسيله‌هاي کوچک پوشيده شده با پالاديوم در تومورهاي بيماران، داروها تنها زماني که لازم است و در تماس با اين فلز قرار مي‌گيرند، فعال مي‌شوند، به اين ترتيب، حداقل آسيب به سلول‌هاي سالم بدن وارد شده و عوارض جانبي به حداقل خود مي‌رسد. البته اين رويکرد جديد درماني سال‌ها طول مي‌کشد تا روي بيماران آزمايش شود. اما به هر حال روزنه اميدي براي کاهش عوارض جانبي ناشي از شيمي‌درماني در بيماران مبتلا به سرطان محسوب مي‌شود.

با توجه به آنکه گلوکوم يکي از علل اصلي نابينايي در دنيا به شمار مي‌رود، محققان دانشگاه کاليفرنيا نوعي لنز تماسي ابداع کرده‌اند که در آن نانوالماس جاسازي شده و درمان گلوکوم را ارتقاء مي‌دهد. در حال حاضر اين بيماري بوسيله قطره‌هاي چشمي درمان مي‌شود که خود عوارض جانبي مانند خشکي چشم، سردرد و حساسيت به نور دارند. توجه به اين مسايل و ديگر موارد باعث شد تا محققان به دنبال روش جايگزيني براي رساندن دارو به منطقه درگير باشند تا درمان گلوکوم بهتر و موثرتر صورت گيرد. اين محققان داروهاي استفاده شده در درمان گلوکوم را با نانوالماس‌ها ترکيب کرده و درون لنزهاي تماسي جايگذاري کردند. وقتي داروها در تعامل با اشک بيمار قرار مي‌گيرند، درون چشم آزاد مي‌شوند. نانوالماس‌ها شبيه توپ‌هاي کوچک فوتبال بوده و حدود 5 نانومتر قطر دارند. آنها مي‌توانند با ترکيبات مختلف دارويي ترکيب شده و آنها را در دوره‌هاي طولاني درون بدن آزاد کنند. اين تيم تحقيقاتي نانوالماس‌ها را با تيمولول مالئات ترکيب کرده و مورد آزمايش قرار دادند. وقتي تيمولول با ليزوزيم (آنزيم موجود در اشک) واکنش مي‌دهد، به‌طور ثابتي درون چشم آزاد مي‌شود محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌کند: «رساندن تيمولول از طريق تماس با اشک ممکن است از آزاد شدن غيرهدفمند پيشگيري کند، زيرا لنزهاي تماسي مانند يک انبار عمل کرده و دارو را به شکل هوشمندانه‌تري به محل مورد نظر برساند.» اين لنزها، جدا از آنکه به بهتر رساندن دارو کمک مي‌کنند، در ديد بيمار نيز اختلالي ايجاد نمي‌کنند. علاوه بر آن، اين لنزها قوي‌تر بوده و تفاوتي با لنزهاي تماسي استاندارد ندارند. بدان معنا که استفاده از آن راحت بوده و به اکسيژه نيز اجازه مي‌دهد تا به چشم برسد.

محققان دانشگاه پزشکي دانشگاه واشنگتن روشي را براي مشاهده سلول‌هاي سرطاني با کمک عينک‌هاي با تکنولوژي بالا ابداع کرده‌اند که به جراحان کمک مي‌کند حين عمل جراحي بافت سالم و سرطاني را آسان‌تر تشخيص دهند. مشاهده سلول‌هاي سرطاني به شدت مشکل است، حتي وقتي به ميزان زيادي هم بزرگنمايي شوند. به اين ترتيب با کاربرد عينک فوق، جراحان امکان مي‌يابند که هنگام برداشت بافت تومورال، همه بافت سرطاني رابرداشته و هيچ سلولي را باقي نگذارند. اين عينک به‌گونه‌اي است که از پشت آن، سلول‌هاي سرطاني زير يک نور خاص به رنگ آبي درمي‌آيند. البته قبل از آن نشانگر فلورسنتي به تومور تزريق مي‌شود که تنها به سلول‌هاي سرطاني مي‌چسبند. به اين ترتيب با تاباندن نور مخصوص، سلول سرطاني از پشت عينک مخصوص به رنگ آبي درمي‌آيد. اين تکنولوژي هنوز در مراحل اوليه خود بوده و نياز است که بيشتر تحت آزمايش قرار گيرد تا همه جراحان سرطان بتوانند از آن بهره‌مند شوند. اما از هم‌اکنون مي‌توان تصور کرد که با آمدن اين عينک، نياز به پيگيري بيماران پس ازعمل جراحي و عوارض مرتبط با آن مانند درد و اضطراب حذف مي‌شود. اين عينک براي نخستين‌بار در يک بيمار مبتلا به سرطان پستان مورد استفاده قرار گرفته است. در حال حاضر،20 الي25 درصد اين دسته از بيماران نياز به جراحي دوباره پيدا مي‌کنند، زيرا در جراحي نخست همه بافت تومورال خارج نمي‌شود و اين مساله در آزمايش‌هاي پس از عمل مشخص مي‌شود.

محققان «مرکز پزشکی لانگون» در نیویورک برای نخستین بار نشان داده‌اند که خوابیدن پس از یادگیری رشد مولفه dendritic spines را در مغز ترغیب می‌کند. این مولفه‌های مغزی برآمدگی‌هایی از سلول‌های مغزی هستند که به دیگر سلو‌ل‌های مغزی متصل می‌شوند و عبور اطلاعات را در سیناپس‌ها آسان می‌کنند. سیناپس‌ها تقاطعاتی هستند که در آن، سلول‌های مغزی یکدیگر را ملاقات می‌کنند. فعالیت سلول‌های مغزی در طول خوابیدن عمیق یا خواب موج کند پس از یادگیری برای چنین رشدی حیاتی است. 
یافته‌های حاصل از انجام آزمایش روی موش‌ها شواهد فیزیکی مهمی را در دفاع از این فرضیه ارائه می‌دهد که بر اساس آن، خواب به انسجام‌بخشی و قوی‌کردن حافظه کمک می‌کند. این تحقیق همچنین برای نخستین بار نشان می‌دهد چگونه یادگیری و خواب موجب بروز تغییرات فیزیکی در غشای موتور حرکتی می‌شود. این ناحیه از مغز مسئول حرکات داوطلبانه است. 
دانشمندان در این مطالعه نشان داده‌اند چگونه خوابیدن به عصب‌ها کمک می‌کند تا اتصالات بسیار خاصی را روی انشعاب‌های dendritic شکل دهند که این اتصالات می‌توانند حافظه بلندمدت را تسهیل بخشند. آن‌ها همچنین دریافتند چگونه انواع مختلف یادگیری سیناپس‌هایی را در انشعاب‌های مختلف همان عصب‌ها ایجاد می‌کند و این بدین معناست که یادگیری موجب بروز تغییرات ساختاری بسیار خاص در مغز می‌شود. سلول‌های مغزی زمانی که فرد اطلاعات جدید را در طول ساعات بیداری هضم می‌کند در طول خواب عمیق دوباره بازفعال می‌شوند. در خواب عمیق که خواب موج کند نیز خوانده می‌شود، امواج مغزی کند می‌شوند و حرکات سریع چشم و رویابینی متوقف می‌شوند. دانشمندان برای مدتهای طولانی معتقد بوده‌اند که این بازفعالی شبانه به فرد کمک می‌کند خاطرات جدید را شکل دهد و به یاد آورد؛ با این حال، تغییرات طی این فرآیند درک نشده بودند. جزئیات این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

محققان دانشگاه مینه‌سوتا یک سیستم تشخیص رایانه‌ای را طراحی کرده‌اند که با رهگیری حرکات کودک قادر به تشخیص نشانگرهای رفتاری اوتیسم است. محققان اختلالات اوتیسم معتقدند که نشانگرهای رفتاری اوتیسم در نخستین سال زندگی کودک قابل مشاهده و تشخیص است؛ با تشخیص زودهنگام بیماری، امکان یادگیری مهارت‌های اجتماعی ضروری و الگوهای رفتاری همزمان با شروع راه رفتن و صحبت کردن فراهم می‌شود. محققان دانشگاه مینه‌سوتا به سرپرستی «جردن هاشمی»، سیستم تشخیص رایانه‌ای طراحی کرده‌اند که با رهگیری حرکات کودک، نشانگرهای اوتیسم را شناسایی می‌کند. 
این مطالعه که با حضور 15 نوزاد پنج تا 18 ماهه انجام شد، بر سه آزمایش رفتاری متمرکز بود؛ در آزمون اول میزان توجه نوزاد در هنگام تکان دادن جغجغه و تغییر جهت ناگهانی آن از سمت چپ به راست مورد بررسی قرار گرفت. در آزمون دوم، یک اسباب‌بازی از مقابل میدان دید کودک عبور داده شد و میزان تأخیر زمانی برای رهگیری آن محاسبه شد؛ در آزمون سوم توپی به سمت کودک فرستاده شد و حرکات چشم برای رهگیری توپ مورد بررسی قرار گرفت. میزان تأخیر زمانی در توجه به جغجغه، اسباب‌بازی یا توپ بسیار حائز اهمیت است. 
بر اساس نتایج بدست آمده در این 3 مطالعه، محققان برنامه نرم‌افزاری بسیار دقیقی طراحی کردند که از پتانسیل تجزیه و تحلیل خودکار خیره شدن چشم کودک، الگوهای راه رفتن یا رفتار حرکتی بعنوان نشانه‌هایی از تکامل کودک برخوردار بوده و می‌تواند نشانگرهای اولیه اوتیسم را شناسایی کند. این برنامه رایانه‌ای غیرتهاجمی در منزل و کلینیک‌های درمانی قابل استفاده است. محققان قصد دارند تا پایان سال جاری میلادی برنامه نرم‌افزاری مخصوص تبلت را مورد آزمایش قرار دهند؛ این برنامه با بررسی پاسخ‌های فیزیکی و چهره به نشانه‌های بصری بر روی صفحه نمایش، اقدام به آنالیز خودکار اطلاعات و تشخیص احتمال خطر اوتیسم می‌کند.

ساختار متفاوت سلولی و عصبی در کیسه‌تنان می‌تواند در ارائه روشی جدید در درمان بیماری‌های عصبی موثر باشد‌. محققان با بررسی ساختار سیستم عصبی حیوانات ژله‌ای آبزی مثل کیسه‌تنان، با ساختار و شکل جدیدی از رشد مغزی مواجه شدند که ممکن است برای درمان بیماری‌های پارکینسون، آلزایمر و سایر بیماریهای عصبی موثر باشد. به گفته لئونید مورز، محقق دانشگاه فلوریدا، کیسه تنان در دسته جانوران اولیه قرار دارند. این جانوران متمایز با عروس دریایی بوده و ساختار عصبی و شیوه ارسال پیام‌های عصبی در سیستم عصبی این جانداران نسبت به پستانداران و سایر جانوران متفاوت است. وی در ادامه افزود: انتقال دهنده‌های شیمیایی عصبی در سیستم عصبی کیسه تنان با سایر جانوران تفاوت چشمگیری دارد. به عنوان مثال در سیستم عصبی کیسه‌تنان از دوپامین که کاهش آن عامل ایجاد بیماری پارکینسون است، استفاده نمی‌شود و حتی این جاندار قادر است مغز خود را در کمتر از چهار روز دوباره تولید کند. این تحقیقات در مجله علمی Nature منتشر شده است.

نتایج یک تحقیق گسترده در خصوص تأثیر سبک زندگی بر سلامت اسپرم نشان می‌دهد، رابطه مستقیمی بین کیفیت اسپرم و روزهای گرم و طولانی تابستان وجود دارد. محققان دانشگاه‌های شفیلد و منچستر در بزرگترین مطالعه در نوع خود، تأثیرات شیوه زندگی بر کیفیت اسپرم را مورد ارزیابی قرار داده و اثر سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی، چاقی، پوشیدن لباس تنگ و گرمای تابستان را بر سلامت اسپرم بررسی کردند. 
در این مطالعه از داده‌های 2249 مرد تحت درمان در کلینیک‌های ناباروری انگلیس استفاده شد؛ سابقه پزشکی و عادات فردی 318 داوطلب با تعداد اسپرم طبیعی کمتر از 4 درصد و 1652 داوطلب با تعداد اسپرم با کیفیت بالا مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، چاقی، سیگار کشیدن یا پوشیدن لباس‌های تنگ هیچ تأثیر منفی بر قدرت باروری مردان ندارد، اما مصرف حشیش منجر به تغییر شکل و اندازه اسپرم می‌شود که شانس مردان را برای پدر شدن بشدت کاهش می‌دهد. محققان در کمال تعجب اثر مشابهی را شناسایی کردند که نشان می‌دهد، روزهای گرم و بلند تابستان نیز بر سلامت اسپرم تأثیر منفی می‌گذارند که این مسئله احتمالا ناشی از طول روز و تغییرات هورمونی است. 
در طی تابستان تنها چهار درصد اسپرم‌ها در اندازه و شکل طبیعی هستند که این امر نیز منجر به کاهش شانس پدر شدن می‌شود. دکتر «آلن پیسی» از محققان دانشگاه شفیلد تأکید کرد: تأثیر تابستان بر کیفیت اسپرم غیرقابل انتظار بود که البته این مسئله نمی‌تواند مرتبط با افزایش دمای هوا یا الگوهای فصلی باشد؛ احتمالا روزهای طولانی تابستان باعث ایجاد تغییرات هورمونی در بدن و تغییر در سطوح ویتامین D‌ می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله Human Reproduction منتشر شده است.

محققان بلژیکی به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد، یک نوع داروی ضد دیابت از خواص کند کردن روند پیری و افزایش طول عمر برخوردار است. قرص متفورمین (metformin) به عنوان کاهنده قند خون، یکی از داروهای معمول کنترل دیابت نوع 2 محسوب می‌شود. مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه لوون نشان می‌دهد، این دارو باعث افزایش تعداد مولکول‌های سمی اکسیژن منتشر شده در سلول شده و در کمال تعجب این مسئله باعث افزایش استحکام و طول عمر سلول می‌شود. میتوکندری – کارخانه انرژی در سلول‌ها – جریان الکتریکی ضعیفی را برای تأمین انرژی سلول‌های بدن تولید می‌کند و مولکول‌های اکسیژن بسیار واکنش‌پذیر، محصول فرعی این فرآیند هستند. این مولکول‌ها بدلیل توانایی آسیب زدن به پروتئین‌ها و دی‌ان‌ای و اختلال در عملکرد سلول‌های طبیعی مضر هستند، اما دوز کم آنها برای سلول بسیار مفید است؛ سلول‌ها از این ذرات اکسیژن فعال - پیش از هرگونه آسیب - به نفع خود استفاده می‌کنند. 
مطالعه صورت گرفته در خصوص اثرات متفورمین بر روی کرم‌های گرد Caenorhabditis elegans با طول عمر حداکثر 3 هفته، حاکی از کاهش اندازه بسیار محدود و عدم ایجاد چین و چروک در بدن جانور است. به گفته «ووتر د هس» سرپرست تیم تحقیقاتی، متفورمین باعث افزایش اندک در تعداد مولکول‌های مضر اکسیژن شده و این فرآیند منجر به تقویت سلول‌ها و افزایش طول عمر آنها می‌شود. اثربخشی متفورمین بر روی انسان هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته است، اما نتایج امیدوارکننده این مطالعه می‌تواند بعنوان پایه‌ای برای تحقیقات آینده مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این مطالعه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

پژوهشگران دانشگاه کلرادو و بیمارستان عمومی ماساچوست در آمریکا دریافته‌اند که ویتامین D نقش مهمی در کاهش میزان مرگ و میر سالمندان ایفا می‌کند. این پژوهش ارتباط بین سطوح ویتامین D‌ در خون و میزان مرگ و میر افراد 65 ساله و مسن‌تر را بررسی می‌کند. نتایج حاکی از آن است که افراد مسنی که سطوح ویتامین D‌ خون‌شان کمتر از مقدار لازم است، بیش از همسالان خود که دارای مقادیر کافی از این ویتامین هستند بر اثر بیماری‌های قلبی عروقی فوت می‌کنند. 
به گفته محققان، سطوح ویتامین D‌ در خون بیش از یک سوم افراد مسن به میزان کافی نیست و همین خطر مرگ و میر آنها بر اثر بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. از آن جایی که افراد مسن کمتر از خانه بیرون می‌روند و بسیاری از آنها به خاطر ضعف و بیماری، روزهای متمادی در فضای بسته و دور از نور خورشید هستند، ذخایر ویتامین D‌ بدن‌شان کافی نیست و دچار فقر این ویتامین هستند. 
محققان این پژوهش از داده‌های سومین بررسی ملی ارزیابی سلامت و تغذیه که توسط مرکز ملی آمار سلامت انجام شده بود، استفاده کردند. آنها سه هزار و 400 نفر را به عنوان نماینده سالمندان در آمریکا انتخاب و سطوح ویتامین D را در خون آنها اندازه‌گیری کردند. مشخص شد کسانی که سطوح ویتامین D‌ در خون آنها ناکافی بود و دچار فقر این ویتامین بودند، سه برابر بیش از آنهایی که بدن‌شان دارای ویتامین D‌ کافی بود، در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی و 2.5 برابر بیش از آنها در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های دیگر بودند. به عقیده محققان، این یافته‌ها حاکی از آن هستند که در حال حاضر مقدار پیشنهادی ویتامین D‌ ممکن است برای سالمندان کافی نباشد و نمی‌تواند نیاز‌های آنها را برای داشتن سلامت عمومی خوب تامین کند. ویتامین D دارای فوایدی فراتر از کمک به استحکام استخوان‌هاست.

پژوهشها حاکی از آن است که کودکان نمی‌توانند با بزرگسالانی که جراحی پلاستیک بر روی چهره خود انجام داده‌اند، همدردی کنند. مطالعات انجام شده توسط دکتر دیوید نیل از دانشگاه کالیفرنیا جنوبی در سال 2011 نشان داد که انجام دادن تزریقات بوتاکس بر روی صورت می‌تواند در درک نوزادان از بزرگسالان اختلال ایجاد کرده و آنها در شناخت احساسات ناتوان کند. این امر باعث نارحتی آنها می‌شود چرا که نمی‌توانند با والدین خود همدلی داشته باشند. 
این یافته‌ها بدان معنی است، مادری که جراحی پلاستیک بر روی صورت خود انجام داده، زمانی که قصد همدلی با کودکش را دارد، بچه ناراحت می‌شود چرا که به نظرشان بزرگسالان بظاهر تحت تاثیر رفتار خود قرار ندارند. به گفته دکتر نیل، هنگامی که نوزادان نتوانند از احساسات والدین خود تقلید کرده و برای مثال غم یا شادی را نشان دهند، ممکن است برخی اوقات باعث گیجی آنها شود. 
بر این اساس، هرچه والدین این روزها بیشتر به سوی استفاده از بوتاکس برای ارتقای ظاهر خود در سالهای میانسالی روی می‌آورند، ممکن است روابط خود با کودکانشان را بدتر کنند. این پژوهش اخیرا دوباره مورد بحث قرار گرفته است چرا که یک هنرمند انگلیسی موسوم به جاناتان یو به انتقاد از استفاده از عملهای جراحی در والدین پرداخته است. به گفته یو، عملهای جراحی علاوه بر اثرات منفی مذکور در ظاهر افراد، چهره انسانها را همگن کرده است.

تحقیقات نشان داد: چگونه طی کردن مسیر، نقش مهمی در بروز احساسات ایجاد می‌کند. محققان در تحقیقات خود میزان بروز مواردی مانند شادی، درد، استرس، غم و اندوه و خستگی را در مسیر رفت و آمد بررسی کردند. محققان دانشگاه کلمسون، خلق و خوی افراد را در طول سفر در افراد مختلف تجزیه و تحلیل کردند. اریک موریس، مسؤول این تحقیق اظهار کرد: ما دریافتیم افراد در حال دوچرخه سواری در مقایسه با دیگر حالات طی کردن مسیر، بهترین حالت روحی را دارند. دوچرخه سواران معمولا افرادی از لحاظ جسمی سالم و با نشاط هستند. در این تحقیق به ترتیب بعد از دوچرخه سواری، مسافران ماشین و سپس رانندگان خودرو از نظر سطح شادی در مرتبه بعدی قرار دارند. افرادی که با قطار و اتوبوس حتی برای مدت زمات کوتاهی رفت وآمد می‌کنند، نیز از سطح شادی کمتری برخوردارند. درک این رابطه بین «چگونگی رفت وآمد» و «احساسات افراد» می‌تواند راه بهبودی برای صنعت حمل ونقل در شهرها باشد.

در تحقیق محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا مشخص شد، ماده خارج شده از پوست درخت کاج منبعی بالقوه در درمان‌های جدید ملانوم است. داروهای کنونی درمان سرطان پوستی ملانوم در هدف قرار دادن پروتئین‌های منفرد در مراحل اولیه موثر هستند، اما سلول‌های سرطانی به سرعت افزایش می‌یابند و در برابر درمان، مقاومت می‌کنند و بدن قادر به مقابله با آنها نیست. گاوین رابرتسون، استاد فارماکولوژی، پاتولوژی پوست ومو، جراح و مدیر مرکز ملانوم پنسیلوانیا اظهار کرد: مقاومت در برابر سلول‌های سرطانی مانند مشکل ترافیک شهری است. سلول‌های سرطانی زمانی که با یک دارو درمان می‌شوند، مانند این است که یکی از راه‌های ورودی بسته شده و از مسیرهای انحرافی و یا راه‌های دیگر استفاده می‌کنند. اما ماده خارج شده از درخت کاج دارویی است که اجازه تغییر مسیر به سلول‌های سرطانی را نمی‌دهد و آنها در ترافیک باقی می‌مانند. 
این گروه تحقیق، 480 ترکیب لیلامین را در ماده استخراج شده از درختان کاج به عنوان داروی پیشگیری از افزایش و مقاومت در برابر دارو شناسایی کردند. رابرتسون در ادامه افزود: این ماده طبیعی تولید شده می‌تواند منبع موثری در داروهای سرطانی و درمان انواع مختلف سرطان باشد. بیش از 60 درصد عوامل ضد سرطانی از گیاهان، حیوانات و یا میکروارگانیسم بدست می‌آید. با این وجود لیلامین در این مورد منحصر به فرد است. لیلامین منبع بالقوه هدف‌گیری و از بین بردن محل عبور چندین پروتئین مانند pl3k وMAPK و STAT3 است که این محل عبور، شامل بیش از 70 درصد ملانوم‌هاست. ماده بدست آمده از درخت کاج موجب از بین رفتن انتقال کلسترول و حرکت اطراف سلول‌های سرطانی می‌شود و از ارتباط این سلول‌ها با دیگر سلول‌ها جلوگیری می‌کند. نتایج این تحقیق در مقاله‌ای در شماره اخیر نشریه Molecular Cancer Trepeutics منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه جنوب دانمارک به دنبال ساخت افشانه‌های بینی برای جایگزین کردن قرصهای مورد استفاده در بیمارهای مغزی مانند آلزایمر هستند. به گفته محققان، داروهای افشانه‌ای که از درون بینی اعمال می‌شوند، مسیر سریعتری را به سوی مغز گذرانده و همچنین به دلیل کم شدن دوز مصرفی دارو، عوارض جانبی آنها نیز کاهش خواهد یافت. 
البته یکی از سدهای بزرگ استفاده از افشانه‌ها این است که بسیاری از داروها نمی‌توانند از میان دیوار بینی به مغز سفر کنند. برای غلبه بر این مشکل، باید این داروها را در مولکولهای بزرگتر موسوم به پلیمرها قرار داد. اگرچه این راه‌حل هم ممکن است برای همه درمانها در زمان انتقال آنها به درون مغز کارگر نشود چرا که دارو ممکن است درون پلیمر باقیمانده و بیرون نیاید. 
اکنون محققان دانشگاه جنوب دانمارک یک پلیمر طبیعی ساخته شده از قند را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند از میان دیواره بینی عبور کرده و به محض ورود به مغز، دارو را آزاد کند. به گفته پرفسور مکسی‌میلیانو دی‌کاگنو که رهبری این تحقیق را بر عهده دارد، این یک دستاورد بزرگ است که محققان را به انتقال داروهای مغزی از طریق افشانه‌های بینی نزدیک خواهد کرد. نتایج این پژوهش در مجله Pharmaceutics منتشر شده است.

محققان دانشگاه آدلاید، در تلاش برای درک توانایی مغز در جایگزینی سلول‌های عصبی بدون از بین رفتن حافظه هستند. با توجه به عمر زیاد سلول‌های عصبی، اجزای درونی آنها مثل پروتیین‌ها و مولکول‌‎هایی که در ساختار سلول نقش داشته، پیوسته تعویض می‌شوند. محققان، با ساخت مدلی نظری، سعی در فهم شیوه کنترل اجزا در سلول و جایگزینی این اجزا در طول دوره عمر سلول دارند و در تلاشند که این سوال بزرگ را که چگونه با تعویض عناصر سلول، توانایی‌های یادگیری، حافظه و اندیشیدن محفوظ باقی می‌ماند، درک کنند. محققان، پس از مطالعه بر روی مدل نظری مغز دریافتند سلول‌های عصبی مجهز به سنسورهای یونی بوده که فعالیت الکتریکی سلول را کنترل کرده و سلول را در وضعیت حداکثر پاسخ نسبت به جریان الکتریکی قرار می‌دهد. به گفته دکتر لری، محقق پروژه، این مطالعات به درک بهتر ما از پیچیده‌ترین ماشین روی زمین یعنی مغز انسان کمک بزرگی کرده است. این تحقیقات در مجله Neuron منتشر شده است.

محققان دانشگاه میشیگان، تنظیم‌گر مهمی را برای عملیات "اتوفاژی" کشف کرده‌اند؛ اتوفاژی فرآیند بازیافت سلولی است که در بسیاری از بیماری‌ها یافت می‌شود. طی اوتوفاژی تعداد و اندازه محمول‌های مورد استفاد سلول برای دفع زواید، موسوم به autophagosome کیفیت و کارآمدی این چرخه بازیافتی را تعیین می‌کند. محققان آمریکایی دریافتند مولکولی موسوم به Atg9 می‌تواند این تعداد autophagosome را در مخمر تنظیم کند. به گفته کلیونسکی سرپرست این پژوهش، افزایش یا کاهش اندازه و کیفیت autophagosome هدف اصلی برای خدمات درمانی محسوب می‌شود که تا پیش از این تحقیق، درک چگونگی تنظیم اندازه و شمار آن در سطح پایینی قرار داشت؛ در واقع کنترل Atg9 راهی را برای تنظیم اتوفاژی در اختیار می‌گذارد تا بتوان از آن در مقابله با بیماری‌ها استفاده کرد. 
برای مثال در مورد سرطان، سلول‌های سرطانی می‌توانند با استفاده از اتوفاژ از درمان‌های ضد سرطانی فرار کنند و بنا براین کاهش فعالیت اتوفاژی می‌تواند کارآمدی درمان را افزایش دهد. کلیونسکی و همکارانش پیش از این دریافته بودند که Atg8 تنها اندازه autophagosome را در مخمر منظم می‌کند. Atg9 و Atg8 دو پروتئین حیاتی برای تنظیم اندازه و تعداد اتوفاژی محسوب می‌شوند که هدف قرار دادن مستقیم و یا غیر مستقیم آنها می‌تواند اتوفاژی را تحت تاثیر قرار دهد. به گفته محققان، Atg9 همانطور در بدن انسان عمل می‌کند که در مخمر؛ و می‌توان با استفاده از شناخت عملکرد این پروتئین، درمان‌های امید بخشی را برای بیماری‌هایی نظیر سرطان به ارمغان آورد. این پژوهش در مجله current Biology منتشر شده است.

یک تحقیق بین‌المللی در استرالیا نشان داد: هزاران نفر از زنان جوان مبتلا به سرطان می‌توانند با تزریق ماهانه یک آمپول از یائسگی زودرس نجات یابند. این تزریق را می‌توان در طول دوره شیمی درمانی برای قرار دادن تخمدان‌ها در «خواب زمستانی» از طریق اختلال در سیستم هورمونی انجام داد. با این تزریق، شانس این بیماران برای بارداری پس از شیمی درمانی دو برابر می‌شود و همچنین خطر یائسگی زودرس نیز کاهش می‌یابد. 
به گفته پروفسور کلی از مرکز سرطان پیتر مک کولوم ویکتوریای استرالیا، تزریق goserelin بر روی بیماران مبتلا به سرطان پستان آزمایش شده است، اما می‌توان از این آمپول برای تمام زنان جوان تحت شیمی درمانی استفاده کرد. تنها هشت درصد از شرکت کنندگانی که تزریق goserelin داشتند، پس از شیمی درمانی یائسه شدند. در مقایسه با آنان 22 درصد از کسانی که تزریق پلاسبو داشتند، پس از شیمی درمانی یائسه شدند.

دانشمندان دانشگاه گراندای استرالیا باکتری مغناطیسی تولید کردند که با افزودن به غذا، بعد از هضم، قادر به تشخیص بیماری‌های سیستم گوارش مانند سرطان معده است. این یافته مهم، اولین مورد استفاده از غذا به عنوان داروی طبیعی و کمک به تشخیص بیماری در هر نقطه‌ی دنیاست. محققان شیمی معدنی، محققان گروه تحقیقات فلزی بخش شیمی معدنی و موسسه بیوتکنولوژی دانشگاه گراندا با همکاری شرکت بایوسرچ این پروژه تحقیقاتی را سرپرستی کردند. 
محققان در طراحی این باکتری مغناطیسی از طبیعت الهام گرفته‌اند. آنان سعی کردند این باکتری نسخه‌ای طبیعی از تعداد محدود آهن‌ربای داخلی باشد که با استفاده از موقعیت‌یابی مانند قطب نمای داخلی عمل کند. این باکتری مغناطیسی مصنوعی می‌تواند کاربردهای زیست پزشکی در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، تسهیل تشخیص یا گرمایش سلول‌های بدخیم هیپوترمی و درمان سرطان داشته باشد. این تکنولوژی جدید در مراحل آزمایش است، اما از این روش در باکتری‌های پربیوتیک موجود در غذا برای تشخیص و درمان تومورها و به عنوان مکمل‌های آهن خوردنی استفاده خواهد شد. نتایج این تحقیق در آخرین شماره نشریه مواد کاربردی پیشرفته منتشر شده است.

یک شرکت بریتانیایی موفق به ساخت نانوابزار شناسایی بیماری مالاریا شده‌است. نمونه‌ی اولیه‌ی این دستگاه رونمایی شده و قرار است آزمایش‌های بالینی آن تا پایان سال جاری میلادی انجام شود. شرکت بریتانیایی کوانتوم‌دی‌ایکس (QuantuMDx) از نمونه‌ی اولیه‌ی دستگاه آزمایش سریع بیماری مالاریا رونمایی کرده است. این دستگاه که قادر به آزمایش مقاومت دارویی نیز هست، در مدت 15 دقیقه می‌تواند وجود بیماری مالاریا را در بدن فرد تشخیص دهد. این دستگاه قابل حمل است و با هزینه بسیار کم می توان آن را تهیه کرد به طوری که بیمار می‌تواند با چند دلار آن را تهیه کند. آزمایش مقاومت دارویی به پزشکان این امکان را می‌دهد که در همان ابتدای کار به سرعت به مقاومت دارویی بدن بیمار نسبت به یک داروی خاص پی برده و داروی مناسب دیگری را برای او تجویز کنند. 
شرکت کوانتوم‌دی‌ایکس معتقد است که این دستگاه می‌تواند به 200 میلیون نفر در سراسر جهان که در معرض مالاریا قرار می‌گیرند کمک کند؛ بنابراین، می‌تواند نقش مهمی در حذف بیماری مالاریا داشته باشد. این دستگاه در قالب پروژه‌ی FP7 اتحادیه‌ی اروپا (NanoMal) و با همکاری دانشگاه لندن طراحی و ساخته شده‌است. با تولید نمونه‌ی اولیه‌ی این دستگاه مسیر آزمایشات بالینی هموار می‌شود. احتمالاً این دستگاه اواخر سال جاری برای آزمایشات بالینی مورد استفاده قرار گیرد. 
سازمان بهداشت جهانی از سازمان‌ها و مؤسسات سراسر جهان درخواست کرده است که برای مبارزه با بیماری مالاریا سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهند. کوانتوم‌دی‌ایکس از راهبرد جدیدی برای جمع‌آوری حمایت مالی جهت آزمایش بالینی این دستگاه استفاده کرده است. جاناتان اوهالوران از بنیان‌گذاران کوانتوم‌دی‌ایکس می‌گوید: «بعد از شش سال تحقیق و پژوهش، اکنون نمونه‌ی اولیه‌ی این دستگاه در دست من قرار دارد. این دستگاه یک قطعه‌ی مهم از پازلی است که در رؤیاهای من شکل گرفته است، این رؤیا ساخت ابزاری برای رصد بیماری است که در آن از دی‌ان‌ای برای شناسایی بیماری مالاریا استفاده می‌شود. 
هرچند این دستگاه برای آزمایش بیماری مالاریا ساخته شده‌است اما می‌توان برای شناسایی بیماری‌های دیگر نیز استفاده شود به طوری که امکان شناسایی بیماری‌ها به سرعت فراهم می‌شود؛ همچنین می‌توان پاتوژن‌های جدید و جهش‌های مقاومت‌زا در برابر دارو را نیز با این کیت شناسایی کرد. سرعت این ابزار بسیار بیشتر از دستگاه‌ها و روش‌های رایج است.

محققان آمریکایی در تازه ترین تحقیقات خود اعلام کردند:تنش (استرس) موجب تشدید علائم حساسیت های فصلی در افراد می شود. در این مطالعه محققان 179 فرد مبتلا به تب یونجه را مدت 12 هفته تحت بررسی قرار دادند و متوجه شدند که علائم حساسیت و آلرژی در افرادی که تنش دارند بیشتر از افرادی است که تنش ندارند.
محققان در این مطالعه به رابطه مهم میان تنش و افزایش علائم آلرژی پی بردند. دکتر آمبر پاترسون استاد دانشگاه اوهایو گفت: تنش می تواند اثرات منفی بر بدن داشته باشد و موجب تشدید علائم آلرژی شود. وی افزود:تحقیقات ما نشان داد علائم آلرژی در افرادی که عصبی هستند یا تنش زیادی دارند بیشتر است. 
پاترسون تاکید کرد: علائمی مانند عطسه، آبریزش بینی، ریزش اشک چشم در افرادی که تنش دارند تشدید می شود و حتی ممکن است ریشه در استرس داشته باشد. وی افزود: ممکن است کاهش استرس آلرژی و حساسیت ها را درمان نکند اما به کاهش علائم شدید آلرژی کمک می کند. محققان، مدیتیشن ، کشیدن نفس عمیق ، اختصاص زمانی برای استراحت و تفریح، تغذیه درست، خواب کافی، حفظ سلامت بدن، حذف عوامل استرس زا و یادگیری چگونگی رویارویی با موقعیت های استرس زا را در کاهش و کنترل استرس موثر خواند.

مجردها فقط تا 50 سالگی احساس خوشبختی می کنند. روانشناسان می گویند:مجردها معتقدند تنهایی مزیت هایی هم چون آرامش،نبود نگرانی به خاطر سایر اعضای خانواده، امکان پرداختن به کارهای مورد علاقه و نداشتن مسئولیت تربیت فرزندان و تلاش برای تامین نیازهای آنها از جمله خورد و خوراک و آموزش دارد.
اما نتایج یک نظر سنجی که یک شرکت بیمه در آمریکا در خصوص تجرد و احساس خوشبختی و رضایت ناشی از آن انجام داده است نشان می دهد که وقتی انسان های مجرد به سن پنجاه سالگی می رسند همه این مسائل ارزش خود را از دست می دهد. در این نظر سنجی که از افراد مجرد و متاهل انجام شد نشان می دهد که 80 درصد افراد مجرد به مرور زمان حس خوشبختی خود را از دست می دهند، این در حالی است که 60 درصد افراد متاهل از زندگی خود رضایت کامل دارند. همچنین این نظر سنجی نشان داد که وضع احساسی و جسمانی پدر بزرگ ها و مادر بزرگ هایی که صاحب نوه هستند به مراتب از مجردهای هم سن و سال خود بهتر است و آنها خود را به مراتب خوشبخت تر احساس می کنند.

وزن کم نوزاد در هنگام تولد و بهره مند نشدن از شیر مادر برای مدتی طولانی، احتمال ابتلا به فشار خون و بیماری های قلبی و عروقی را در سنین بزرگسالی افزایش می دهد. تازه ترین تحقیقات دانشمندان در آمریکا که این هفته منتشر شد نشان می دهد، وزن کم در هنگام تولد و شیردهی کوتاه مدت مادر خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد. جذب بالای سی آر پی یا همان C-Reactive Protein که نوعی پروتئین سنتز شونده در کبد است ابتلا به فشار خون مزمن و بیماری های قلبی و عروقی و بیماری های متابولیکی را در بزرگسالی افزایش می دهد. البته عوامل افزایش این نوع پروتئین هنوز مشخص نیست.
محققان با کار بر روی 6951 جوان 24 تا 32 ساله و مراجعه به پرونده پزشکی آن ها دریافتند سطح پروتئین سی- ری اکتیو که یک عامل بیولوژیکی کلیدی فشار خون است به وزن هنگام تولد و مدت شیردهی مادر مرتبط است. محققان مشاهده کردند وزن کم هنگام تولد به افزایش میزان پروتئین سی- ری اکتیو در سن بزرگسالی ارتباط مستقیم دارد و شیردهی طولانی مدت بر میزان آن موثر است. سازمان بهداشت جهانی همواره تاکید کرده است شیر مادر غذای ایده آل برای نوزادان است و تمامی مواد لازم را برای رشد آن ها فراهم می کند.دارای آنتی بادی هایی است که آن ها را در مقابل بیماری های رایج نظیر اسهال و ذات الریه که دو عامل اصلی مرگ و میر نوزادان است مصون نگه می دارد.

نتایج یک مطالعه نشان می دهد که زنان از نظر ژنتیکی بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار دارند. این مطالعه نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در زنانی که دارای ژن «آپو ای 4» (ApoE4) هستند بیشتر از مردان است. پیش از این مطالعات نشان داده بودند که شمار زنان مبتلا به آلزایمر از مردان بیشتر است که یکی از علل مرتبط به این مسئله را می توان طول عمر بیشتر زنان عنوان کرد. در این مطالعه محققان مرکز مطالعات اختلالات حافظه استنفورد شرایط سلامتی هشت هزار فرد بالای 60 سال را بررسی کردند. در این مطالعه محققان متوجه شدند که حتی با وجود حذف عامل سن بازهم خطر ابتلا به آلزایمر همچنان در زنان و در افراد دارنده عامل ژنتیکی آپو ای 4، بیشتر از بقیه بود.
با این وجود این مطالعه نشان داد که در مردان دارنده این ژن خطر ابتلا به آلزایمر تنها اندکی از سایر مردان بیشتر بود این در حالی است که این ژن در زنان خطر ابتلا به بیماری را حدود دو برابر افزایش می داد. آپو ای 4 یکی از ژن های آپو لیپو پروتئین است. این ژن در واقع نوعی پروتئین است که چربی را در سرتاسر بدن منتقل می کند. دستگاه عصبی مرکزی بدن و به ویژه مغز از مصرف کنندگان اصلی این چربی ها هستند. ژن های آپو لیپو پروتئین به سه دسته «آپو ای 2، 3 و 4» تقسیم می شوند که هر یک پروتئین هایی با ساختارها و قابلیت های متفاوت در انتقال چربی در سرتاسر بدن تولید می کنند. این مسئله که در بدن هر شخصی کدام نمونه از ژن های آپولیپو پروتئین وجود داشته باشد مسئله ای وراثتی است و هر شخصی دو نمونه از این ژن ها را از والدین خود به ارث می برد. آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که بتدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. بارزترین تظاهر زوال عقل اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند.

مطالعات محققان نشان می دهد که ظروف استفاده شده و شیوه غذا خوردن در آرامش یا بدخلقی نوجوانان موثر است. کودکان بین سنین 6 تا 10 سال بیشتر تمایل دارند که از دندان های پیش خود برای غذا خوردن استفاده کنند که این موضوع باعث می شود رفتارهای تهاجمی در نوجوانان و کودکان افزایش یابد. زمانی که غذا به قطعات کوچک تکه شود و از چنگال برای صرف غذا استفاده شود، کودکان و نوجوانان در طول وعده غذایی آرامش بیشتری دارند و مودبانه تر رفتار می کنند.
در این آزمایش چند نوجوان در دو روز متوالی مورد بررسی قرار گرفتند. غذای روز اول ران مرغ با استخوان بود و هیچ کارد و چنگالی روی میز وجود نداشت. روز دوم ران مرغ بدون استخوان و تکه شده به قطعات کوچک، به همراه کارد و چنگال روی میز قرار داده شد. رفتار تهاجمی کودکان نسبت به هم و سرپیچی از بزرگترها در روز اول دو برابر روز دوم بود. اگر کودکان و نوجوانان هنگام صرف غذا آرامش نداشته باشند، به غذاهای ناسالم و حاضری گرایش پیدا می کند و غذای سالم و سبزیجات از وعده غذایی حذف می شود. نتایج این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Eating Behaviors منتشر شده است.

ک مطالعه که به تازگی انجام شده است نشان می دهد که بدخوابی خواب مادر در سه ماه آخر بارداری احتمال اضافه وزن نوزاد پس از تولد را افزایش می دهد. این مطالعه که توسط دانشمندان دانشگاه شیکاگو در آمریکا انجام شد نشان می دهد که بدخوابی زنان در سه ماهه آخر بارداری موجب چاقی و اضافه وزن نوزاد می شود. « دیوید گوزال» «David Gozal» متخصص خواب از دانشگاه شیکاگو می گوید: علاوه بر حرکت های شبانه جنین که خواب زنان باردار را بر هم می زند، زنان در سه ماهه آخر بارداری با بزرگ تر شدن جنین به سختی می توانند وضعیتی راحت برای خوابیدن پیدا کنند.
محققان با انجام این مطالعه متوجه شدند که خوب خوابیدن زنان در سه ماهه آخر بارداری ، احتمال اضافه وزن سریع نوزاد را پس از تولد کاهش می دهد. محققان علت این اضافه وزن و تغییرات سوخت و سازی را به تغییرات اپی ژنتیک- نوعی تغییرات پایدار در بیان ژن- نسبت می دهند که باعث کاهش بیان ژن «آدیپونکتین» (adiponectin) می شود.
آدیپونکتین هورمونی ترشح می کند که به تنظیم چند رویه سوخت و سازی از جمله تنظیم گلوکز کمک می کند. محققان در این مطالعه موش های باردار را مورد بررسی قرار دادند و انها را به دو دسته تقسیم کردند. سپس محققان مرتب خواب یک گروه از موش های ماده را در فاصله زمانی میان روزهای 15 تا 19 بارداری که معادل سه ماهه سوم بارداری در زنان است، مختل کردند تا اثر بالقوه خواب منقطع را بر جنین آنها مشاهده کنند.
این مطالعه نشان داد که هنگام تولد هیچ تفاوتی از لحاظ وزنی میان بچه موش هایی که مادرانشان خواب طبیعی داشتند و بچه موش هایی که خواب مادرانشان مختل شده بود ، وجود نداشت. اما موش هایی که مادرشان خواب کمتری داشتند به سرعت پرخورتر و چاق شدند و این روند در موش های نر مشهودتر بود. محققان به زنان باردار توصیه کردند که از بین بردن تنش ها و داشتن خواب بهتر برخورداری از کودکانی که وزن طبیعی داشته باشند. نتیجه این مطالعه در مجله Diabetes منتشر شده است.

نتیجه تحقیق موسسه تحقیقات سرطان انگلیس در مدت 40 سال بر روی 113هزار زن بالای شانزده سال انجام داده نشان می دهد، هر چه نور اتاق حین خواب شبانه بیشتر باشد احتمال چاقی در زنان افزایش می یابد. این پژوهشگران می گویند زیاد بودن نور موقع خواب شبانه خطر چاقی و سندروم متابولیک را افزایش می دهد چون ریتم شبانه روزی و سالانه بدن را مختل می کند. بر اساس این تحقیق که نشریه آمریکایی ˈکلیک اپیدمیولوژیˈ منتشر شده، دور کمر، ضریب توده بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به باسن و دور کمر به قد در زنانی که شب ها در معرض نور بیشتری هستند بیشتر است. این محققان می گویند، حتی بعد از اینکه تاثیری عواملی مثل فعالیت بدنی، داشتن فرزند خردسال و مدت خواب را در نتایج بررسی منظور کرده اند باز هم ارتباط روشنی بین اتاق خواب و چاقی زنان دیده شده است. 
پروفسور درک یان دایک از مرکز پژوهش های مربوط به خواب در استان ساری انگلستان می گوید، ضرری ندارد اتاق خواب را تاریک کنیم. او به بی بی سی گفت :ˈمعمولا مردم متوجه نور اتاق خواب نیستند. به نظر من همه باید نور اتاق خوابشان را ارزیابی کرده و ببینند چقدر تاریک کردن آن آسان است.ˈ به گفته پروفسور دایک، نور خیابان، نور بعضی ساعت ها و حتی نور دکمه خاموش وسایل برقی مثل تلویزیون می تواند اتاق را تا حدی روشن کند. پروفسور آنتونی سوئردلو استاد اپیدمیولوژی (همه گیر شناسی) موسسه تحقیقات سرطان بریتانیا می گوید سوخت و ساز بدن تحت تاثیر خواب و بیداری و نور قرار می گیرد. وی ادامه داد:ارتباطی که در این مطالعه بین نور شبانه و چاقی پیدا کردیم بسیار جالب است. در این مرحله نمی توانیم بگوییم علت این ارتباط چیست اما این مسیر تازه ای را برای تحقیق باز می کند. مشارکت بیش از صدهزار زن در این تحقیق اهمیت حیاتی داشته است.ˈ
به گفته این پژوهشگران ساعت روزانه و سالانه بدن و سیستم تنظیم سوخت و ساز انسان با محیط تنظیم شده و تکامل یافته است و این با دنیای مدرن صنعتی که اکنون در آن زندگی می کنیم کاملا متفاوت است. تکنولوژی باعث شده میزان و مدت تماس با نور، میزان مواد غذایی دریافتی و میزان فعالیت بدنی انسان به اندازه ای تغییر کند که در تاریخ بشر سابقه نداشته است.
پیش از این تحقیقات روی حیوانات نشان داده بود که افزایش تماس با نور باعث افزایش وزن می شود. دکتر متیو لام یکی از پژوهشگران موسسه تحقیقات سرطان می گوید:یافته های ما، اعتبار تحقیقات قبلی روی حیوانات را بیشتر می کنند که نشان داده بودند نور، ساعت بدن (circadian rhythm) و سوخت و ساز همگی به نحوی با هم در ارتباط هستند. وی افزود:هنوز خیلی زود است که بگوییم خوابیدن در تاریکی مطلق به پیشگیری از چاقی، یکی از عوامل خطر در سرطان سینه کمک می کند اما این ارتباط مطمئنا بسیار جالب توجه است.

گروهی از متخصصان نروژی هشدار دادند که فرزندان طلاق یک ونیم برابر بیشتر از کودکانی که با والدین خود زندگی می کنند در معرض ابتلا به چاقی قرار دارند. این مطالعه نشان می دهد که احتمال چاقی در کودکان طلاق 1.54 درصد بیشتر از کودکانی است که با والدینشان زندگی می کنند. محققان نتایج مطالعه خود را در کنفرانس اروپایی چاقی که در صوفیه بلغارستان برگزار شد، ارائه دادند.
آنها در این مطالعه سه هزار 166 کودک مدرسه ای نروژ را از نظر قد، وزن و دور کمر مورد بررسی قرار دادند. محققان در مقایسه اطلاعات بدست آمده از کودکان طلاق با کودکانی که با هر دو والدین خود زندگی می کنند، دریافتند که چاقی در میان کودکان طلاق شایع تر است. محققان دانشگاه رایس آمریکا پیشتر علت این موضوع را تنها ماندن طولانی مدت کودکان درخانه، استفاده از تنقلات بیشتر و کمتر ورزش کردن اعلام کرده بودند.