مطالعات اندکي درباره مقايسه پيامدهاي بيماران درمان شده با اشکال خوراکي آنتيبيوتيکها، کورتيکواستروييدها، داروهاي ضدالتهاب غيراستروييدي (NSAIDs) يا ويتامين B12، با اشکال تزريقي اين داروها وجود دارد. اين مساله ممکن است در مورد انديکاسيونهاي استفاده از شکل تزريقي داروها سردرگميهايي ايجاد کند. به عنوان مثال تزريق عضلاني سفترياکسون براي درمان عفونت با نيسريا گونوره و بنزاتين پنيسيلين G براي عفونت با تروپونما پاليدوم، روشهاي انتخابي درمان به شمار ميروند. با اين حال آنتيبيوتيکهاي خوراکي درمان انتخابي براي درمان سرپايي پنوموني و بيشتر عفونتهاي باکتريايي غيرنيازمند به بستري شدن هستند. کورتيکواستروييدهاي خوراکي اثربخشي يکساني در مقايسه با کورتيکواستروييدهاي عضلاني دارند و در بيشتر بيماران به خوبي تحمل ميشوند. دوزهاي بالاي روزانه ويتامين B12 خوراکي همراه با پايش باليني مداوم ظاهرا به اندازه درمان با نوع عضلاني اين ويتامين موثر است. دادههاي اندکي از برتري کتورولاک عضلاني بر داروهاي NSAID خوراکي حکايت دارند، جز در مواردي که بيمار قادر به تحمل داروهاي خوراکي نباشد. براي ساير انديکاسيونها صرفا در مواردي بايد از تزريق عضلاني داروها استفاده کرد که حصول اطمينان از دريافت دارو ضروري است، مثل مواردي که بيمار قادر به مصرف خوراکي داروها نيست يا در مورد پذيرش وي ترديد وجود دارد...
PDF متن کامل مقاله HTML متن کامل مقاله