پزشکی بالینی

نوروسونولوژي، آينده هيجان‌انگيزي در کاربردهاي تشخيصي و درماني دارد که کمک زيادي به بيماران نورولوژي خواهد کرد. در طول ساليان گذشته، پيشرفت‌هاي زيادي که در تصويربرداري مغزي به وسيله سي‌تي‌اسکن و ام‌آر‌آي رخ داده، تشخيص‌هاي نورولوژيکال را بهبود بخشيده است. با اين‌ حال، «ترانس کرانيال داپلر» (TCD) يا «سونولوژي»  در واقع، «استتوسکوپ پزشک براي مغز» ناميده مي‌شود و استفاده از آن همراه با تصويربرداري داپلکس پرتابل از عروق کاروتيد و ورتبرال، امکان تصويربرداري ساختماني و فيزيولوژيک مغز را فراهم مي‌سازد که تکميل‌کننده معاينه عصبي است. اين اولتراسوند توانايي پزشکان را در تشخيص، لوکاليزه کردن، تعيين چگونگي بيماري و ارزيابي پاسخ‌هاي هموديناميک افزايش داده، بنابراين ابزاري براي معاينات نوروواسکولار در بالين بيمار فراهم آمده است.

متن کامل روش 

کرومواندوسکوپي، روشي است که با استفاده موضعي از رنگ‌ها يا رنگدانه‌ها به لوکاليزه کردن بهتر بافت، تعيين خصوصيات آن يا تشخيص در حين آندوسکوپي کمک مي‌کند. مواد متعددي هستند که مي‌توانند به طور گسترده‌اي در کرومواندوسکوپي به عنوان رنگ‌هاي قابل جذب (حياتي)، رنگ‌هاي کنتراست (واکنشي) و رنگ‌هايي که براي تتوي بدن استفاده مي‌شوند، به‌کار روند.
کرومواندوسکوپي، کاربردهاي باليني مختلفي دارد و در سرتاسر قسمت‌هاي گوناگون دستگاه گوارش که با آندوسکوپ قابل دستيابي هستند، به کار مي‌رود. در سال‌هاي اخير، به دليل پيشرفت‌هايي چشمگيري که در تکنولوژي‌هاي جديد مانند برداشت موکوس با آندوسکوپي و درمان فوتوديناميک رخ داده و همگي نيازمند مشخص شدن خصوصيات دقيق بافت به‌صورت چشمي هستند، استفاده از اين تکنيک محبوب و رايج شده است.

 متن کامل روش 

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، جامعه علمي آزمايشگاهيان ايران، انجمن ایمونولوژی و آلرژی ایران، انجمن ایمونولوژی، آسم و آلرژی ایران، انجمن بیماریهای نقص ایمنی اولیه ایران
زمان برگزاری: ۳ الی ۵ اسفند ۱۳۹۰
ارسال خلاصه مقالات: ۱/۱۰/۱۳۹۰
مکان برگزاری: زاهدان

سایت همایش

برگزار کنندگان: پژوهشگاه رویان و انجمن متخصصین مغز و اعصاب ایران
زمان برگزاری: ۸ الی ۸ دی ۱۳۹۰
مکان برگزاری: تهران، پژوهشگاه رویان

سایت همایش

محققان قصد دارند در گام بعدي اين تركيب را روي سلول‌هاي سرطاني پوست و لوزالمعده آزمايش كنند. اين بار نيز حيات‌وحش هديه ديگري به انسان داده است. نوعي تركيب مخصوص كه در قارچ‌هاي سمي جنگل‌هاي جنوب غربي چين مي‌رويد، مي‌تواند اثربخشي داروهاي ضدسرطان را چند برابر كند. 
‌دكتر كبين ليو، متخصص سيستم ايمني بدن از مركز مبارزه با سرطان دانشگاه جورجيا معتقد است تركيب ورتيسيلين A باعث حساس شدن سلول‌هاي سرطاني به داروي TRAILمي‌شود. اين دارو پس از تاثير گذاشتن روي سلول‌هاي سرطاني آنها را وادار به خودكشي مي‌كند. اين تركيب، مقاومت سلول‌هاي سرطاني در برابر داروي تريل را بسيار كم مي‌كند. نام اين دارو از ليگاندهايي گرفته شده كه به گيرنده‌هاي سطح سلول متصل شده و سلول‌هاي سرطاني را به سمت خودكشي سوق مي‌دهند.
اين فرآيند نوعي مرگ برنامه‌ريزي شده سلولي است. مقاومت دارويي چه ذاتي باشد و چه اكتسابي، يكي از بزرگ‌ترين مشكلات بيماران مبتلا به سرطان است. بر همين اساس و طبق آمار 90 درصد درمان‌هاي انجام شده در بيماران مبتلا به متاستازيك با مشكل مقاومت سلول‌هاي سرطاني در برابر داروها مواجه‌اند. دكتر ليو معتقد است اگر بتوان داروها را وادار به فعاليتي دوباره در بدن بيمار كرد بسياري از افراد مبتلا به سرطان زنده خواهند ماند. تجربه نشان مي‌دهد چگونه سلول‌هاي سرطاني با مهارت زياد، خود را نسبت به داروي تريل بي‌حس و مقاوم مي‌كنند.
دكتر وندي بلاگ، متخصص زيست‌شناسي سلولي در دانشگاه جورجيا معتقد است اكثر سلول‌هاي سرطاني راه مقاوم شدن نسبت به اين دارو و خلاص شدن از شر اثرات آن را ياد گرفته‌اند. بعلاوه سلول‌هاي سرطاني سرسخت در برابر تاثير طبيعي دارو كه خودكشي سلولي است، مقاوم شده‌اند.
با آزمايش روي موش‌ها مشخص شد تركيب ورتيسيلين A به تنهايي براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني كافي است اما مقدار دوز موثر بر سلول‌هاي سرطاني باعث مريض شدن موش‌ها شد كه مشكلي معمول در اكثر روش‌هاي درمان سرطان است اما وقتي دوز كمتري از ورتيسيلين A با داروي تريل تركيب شد به ماده قدرتمندتري بادوام بيشتر تبديل شد و توانست سلول‌هاي سرطاني مقاوم را هم از بين ببرد.
علاوه بر اين محققان دريافتند اين تركيب اثر داروهايي نظير اتوپوسيد و سيپلاتين را كه معمولا براي درمان سرطان به كار مي‌روند، تقويت مي‌كند.‌ يكي از راه‌هاي اثرگذاري ورتيسيلين A تنظيم درست ژن BN1P3 است. اين ژن باعث ارتقاي فرآيند مرگ سلولي مي‌شود.
سلول‌هاي سرطاني براي خاموش كردن BN1P3 از فرآيندي به نام متيلاسيون DNA استفاده مي‌كنند اما ورتيسيلين A باعث تغيير اين فرآيند و فعال كردن مجدد ژن BN1P3 مي‌شود. ‌همه سلول‌ها از فرآيند متيلاسيون DNA استفاده مي‌كنند، اما نحوه استفاده سلول‌هاي سرطاني از اين فرآيند كمي متفاوت است. ‌شايد ورتيسيلين A به نوعي فرآيند متيلاسيون سلول‌هاي سرطاني را تغيير مي‌دهد كه سلول‌هاي سرطاني به داروي تريل حساس مي‌شوند.
‌محققان مطالعات زيادي روي سلول‌هاي سرطاني روده انسان، تومورهاي بدخيم و سلول‌هاي سرطاني سينه كه مقاومت بسيار بالايي نسبت به درمان دارويي شامل داروي تريل دارند انجام داده‌اند البته قبل از آزمايش‌هاي باليني و كلينيكي بايد مطالعات بيشتري در زمينه مسموميت دارويي تركيب جديد انجام گيرد. محققان قصد دارند در گام بعدي اين تركيب را روي سلول‌هاي سرطاني پوست و لوزالمعده آزمايش كنند. ورتيسيلين A ابتدا توسط دكتر پينگ وو در دانشگاه ژيجيانگ چين از قارچ گرفته شد و سپس براي بررسي‌هاي بيشتر توسط دكتر ليو به دانشگاه جورجيا منتقل شد.

گروهي از دانشمندان كانادايي با هدف يافتن راهي براي درمان موثر سرطان متوجه شدند كه بعضي ويروس‌هاي سرطاني به جاي حمله به سلول‌هاي سالم به سلول‌هاي بيمار حمله مي‌كنند. پژوهشگران دانشگاه اوتاوا در اين تحقيق كه نتايج آن در تازه‌ترين شماره مجله نيچر منتشر شده است، روشي را شناسايي كردند كه با كمك آن مي‌توان تومورها را نابود كرد.
اين تحقيقات نشان داد اين ويروس‌ها كه با عنوان ويروس‌هاي سرطاني شناخته مي‌شوند، بدون اين كه بافت‌هاي سالم را آلوده كنند، مي‌تواند سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند. البته ايده استفاده از اين ويروس‌ها براي مبارزه با سرطان، جديد نيست. در حقيقت از سال‌ها قبل دانشمندان به اين مساله كه براي تحريك سيستم ايمني و حمله به سلول‌هاي سرطاني مي‌توان از اين ويروس‌ها استفاده كرد فكر كرده بودند.
دانشمندان پيش از اين، روي دستكاري ويروس‌ها به روشي كه بتوانند مستقيما به تومور برسند، كار كرده بودند. براي مثال، ويروس دستكاري شده OncoVex كه از ويروس تبخال لب گرفته شده بود، زماني كه به داخل بافت سرطاني تزريق شد، توانست در درمان ملانوما (سرطان پوست) به نتايج موثري دست يابد. اين در حالي است كه اكنون پژوهشگران كانادايي در اين تحقيق جديد با هدف رسيدن به تومورهاي گسترده در اندام‌هاي مختلف، ويروس‌ها را از راه وريدي تزريق كردند.
در اين بررسي روي 23 بيمار مبتلا به اشكال پيشرفته و وخيم سرطان كه به درمان‌هاي رايج جواب نمي‌دادند، آزمايش شد. براي اين بيماران يك ترزيق وريدي ويروسي با عنوان JX-594 در 5 دوز متفاوت تجويز شد. هدف از اين تحقيق، بررسي امنيت و به موازات آن، ارزيابي ميزان اثربخشي درمان بود.
اين دانشمندان مشاهده كردند كه اين ويروس‌ها تنها در بافت‌هاي سرطاني و نه در بافت‌هاي سالم تكثير شدند و در بيماراني كه دوز بالاتري را دريافت كرده بودند، كاهش يا تثبيت حجم تومورها مشاهده شد. اين درمان عوارض جانبي بسيار محدود و مشابه علائم بيماري آنفلوآنزا از خود بر جاي گذاشت كه در كمتر از يك روز اين عوارض نيز محو شد.
اين اولين بار در تاريخ پزشكي است كه ويروس‌هايي كه از راه وريدي تزريق شده‌اند، به روشي انتخابي و آگاهانه تنها در بافت‌هاي سرطاني تكثير شدند. ويروس‌هاي سرطاني منحصربه‌فرد هستند چراكه مي‌توانند با عوارض جانبي بسيار كمي به تومور حمله كنند و در مقايسه با ساير درمان‌ها مي‌توانند با انواع مختلف سرطان‌ها به روشي سازگار و شخصي شده عمل كنند. ويروس JX-594 از يك نمونه ويروس واكسن كه براي واكسيناسيون ضدآبله استفاده مي‌شود، گرفته شده است. اين ويروس در تكثير شدن در سلول‌هاي سرطاني يك توانايي طبيعي دارد، بنابراين مي‌توان آن را به روشي دستكاري ژنتيكي كرد كه خواص ضدسرطاني در اين ويروس افزايش يابد.

بر اساس نتایج یک مطالعه جدید مشخص شد، افرادی که استرس های مزمن یا طولانی مدت را تجربه کرده اند و یا در محدوده زمانی خاصی مبتلا به افسردگی بودند، سریع تر پیر می شوند. پژوهشگران بر طبق نتایج یک مطالعه نشان دادند که افرادی که تحت تنش های شدید و پر استرس هستند، دارای تلومرها کوتاه تری هستند. گفتنی است، تلومرها خارجی ترین بخش از کروموزوم ها هستند که با افزایش سن  کوتاه تر می شوند.
در حالی که استرس های کوتاه مدت باعث بروز افزایش سرعت ضربان قلب و یا عرق کردن کف دست می شوند و مزایایی را از جمله تقویت  سیستم ایمنی به دنبال دارند. اما استرس های طولانی مدت به عنوان عامل اصلی بسیاری ازعارضه ها همچون چاقی، حملات قلبی و یا ریزش مو شناخته شده اند.
محققان طی یک مطالعه طول تلومرافراد سالم و افسرده را محاسبه کردند، سپس آزمایش کردند که چگونه افراد استرس خود را تنظیم می کنند. میکاییل ویک گرن یکی از محققین این پژوهش می گوید : "این آزمایش نشان داد که سطوح کورتیزول نشان دهنده استرس مزمن است و این استرس با تلومرهای کوتاه تردر هر دو گروه از افراد افسرده و سالم همراه است. 
 گفتنی است کورتیزول به عنوان "هورمون استرس" شناخته می شود که در شرایط استرس زا آزاد شده تا موجی از انرژی را در هنگامی که شما نیازمند عکس العمل سریع (از قبیل حرکت سریع هنکام برخورد با یک ماشین هستید) را برای شما تامین کند. با این حال ، زمانی که استرس طولانی مدت به طور مداوم  باعث ایجاد سیگنال در بدن شود و آزاد کردن کورتیزول ادامه یابد، می تواند خطرناک باشد و باعث مستهلک شدن بدن و تحلیل رفتن آن شود، که این امر روند پیری سلول ها را تسریع می کند.
پژوهشگران این مطالعه معتقدند، تغییرات ساده در شیوه زندگی می تواند به شما کمک کند تا  میزان  کورتیزول را در بدن خود کاهش دهید. به عنوان مثال ، نتایج یک مطالعه 6 هفته تایلندی نشان داده است که افرادی که تمرین های مدیتیشن را انجام می دهند به میزان قابل توجهی میزان سطح کورتیزول و فشار خون در بدنشان کاهش می یابد. گفتنی است، مشروح این پژوهش در چاپ جدید مجله Biological psychiatry  منتشر شده است.

پزشکان مرکز تخصصی مایوکلینیک در آمریکا اعلام کردند که برخی از موارد بیماری نقرس با کمک سی تی اسکن قابل تشخیص هستند. این پزشکان می گویند در مواردی که آزمایش های معمول برای تشخیص این بیماری نتیجه نمی دهند، استفاده از نوعی سیستم سی تی اسکن با عنوان «توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه» می تواند به تشخیص نقرس کمک کند و موثر واقع شود.
دکتر تیم بونگارتز، متخصص روماتولوژی در مرکز تخصصی مایوکلینیک و سرپرست اصلی این مطالعه می گوید: سی تی اسکن های انرژی دوگانه اخیرا برای شناسایی بلورها در بدن طراحی شده اند و این آزمایش نشان داد که این نوع اسکن ها در تشخیص بیماری نقرس بسیار دقیق عمل می کنند.
به نوشته روزنامه واشنگتن پست، بیماری نقرس عبارت است از شکل گیری بلورهای اسید اوریک در داخل یا اطراف مفاصل که موجب بروز التهاب و درد می شوند و در نهایت احتمال از کارافتادگی و ناتوانی را در بیمار افزایش می دهد. هر چند این بیماری در گذشته بعنوان بیماری ثروتمندان شناخته می شد اما در واقع تمام گروه ها و طبقات اجتماعی را مبتلا می سازد.
به گفته پزشکان، مردان بیشتر در معرض ابتلا به نقرس هستند اما احتمال ابتلا به آن در زنان بویژه پس از یائسگی افزایش پیدا می کند. شرح این مطالعه در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا در شیکاگو ارائه شده است.

دانشمندان موسسه سانگر کمبریج موفق به شناسایی مسیری شده اند که تمام مرگبارترین گونه های انگل مالاریا برای ورود به سلول های خون از آن استفاده می کنند. به گفته دانشمندان، این نتایج می تواند نوید بزرگی برای تولید واکسن مبارزه با مالاریا با پتانسیل تاثیر زیاد باشد.
مالاریا، سالیانه حدود ۳۰۰ میلیون نفر را در جهان مبتلا کرده و یک میلیون نفر در کشورهای جنوب صحرای آفریقا که بیشتر کودک هستند بر اثر این بیماری از بین رفته اند. انگلهای مالاریای زیادی وجود دارند که «پلاسمودیوم فالسی پاروم» (Plasmodium falciparum) کشنده ترین نوع بوده و محققان موسسه سانگر به پیچیدگی و موذی بودن آن اذعان داشته اند. این انگل به خوبی می تواند از سیستم ایمنی بدن فرار کرده و آنرا فریب دهد. پنج دقیقه پس از گزیده شدن توسط یک پشه حامل مالاریا، این انگل خود را در کبد پنهان می کند. پلاسمودیوم فالسی پاروم سپس در سطح جدیدی از چرخه حیات خود از کبد خارج شده و سلول های قرمز خون را آلوده کرده و تولیدمثل می کند. سیستم ایمنی بدن برای مقابله با مالاریا به سختی تلاش کرده و محققان نیز در آزمایشگاه به دنبال شیوه هایی برای مبارزه با آن هستند. هنوز هیچ واکسنی برای بیماری مالاریا تایید نشده است. البته آزمایش های مقیاس بزرگ نمونه بسیار پیشرفته واکسن RTS,S نشان داده که این واکسن، خطر ابتلا به مالاریا را نصف می کند. این پژوهش که در مجله نیچر منتشر شده به لحظه ای پرداخته که انگل توانسته سلول قرمز خون را مبتلا کند. محققان در پژوهش خود به دنبال پروتئین هایی بر روی سطح انگل مالاریا و سلولهای قرمز خون بودند که برای شناسایی هدف این انگل و جمله به آن لازم است. پیش از این نیز پروتئین های دیگری شناسایی شده اما هیچگاه مورد استفاده قرار نگرفته بودند.
تیم تحقیقاتی موسسه سانگر دریافتند که پروتئین باسیجین به عنوان یک گیرنده در سلولهای قرمز خونی و پروتئین PfRh۵ در انگل نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. در تمام گونه های پلاسمودیوم فالسی پاروم که تاکنون مورد آزمایش قرار  گرفته اند، ایجاد وقفه در اتصال این پروتئین ها می تواند سلول خونی را از حمله در امان نگه دارد.
به گفته دکتر جولیان راینر، یکی از محققان این پژوهش، محققان توانستند حملات انگل مالاریا را با استفاده از چندین شیوه متفاوت و با به کارگیری پادتن هایی که این اتصال را هدف قرار می دهند، متوقف کنند. برنامه این تیم ساخت یک واکسن است که سیستم ایمنی بدن را برای حمله به پروتئین PfRh۵ در انگل تحریک می کند.

پژوهشگران آمریکایی موفق شدند با به کارگیری سلول های بنیادی به دست آمده از جنین انسان، بیماری پارکینسون را در موش ها و موش های صحرایی با موفقیت درمان کنند. این موفقیت می تواند گامی کلیدی در جستجو برای دستیابی به رویکردهای مشابه در انسان باشد. دانشمندان در مطالعه ای که گزارش آن در مجله علمی «نیچر» انتشار یافت، توصیف کردند که چگونه توانستند سلول های بنیادی جنینی انسان را به سلول های عصبی تبدیل کنند که دوپامین ماده شیمیایی مغز را تولید می کند. هنگامی که این سلول ها در مغز موش ها یا موش های صحرایی پیوند زده شد، آنها دوپامین تولید کردند و بر عارضه های بیماری پارکینسون حیوانی چیره شدند. این سلول ها همچنین در میمون های راسوس که زیست شناسی آنها به انسان بسیار نزدیکتر است، نیز با موفقیت پیوند زده شد. «لورنز استودر» نویسنده این مقاله و زیست شناس سلول های بنیادی از مرکز سرطان «Sloan Kettering» در نیویورک گفت: ما یک شانس واقعی می بینیم تا آن را به یک سلول درمانی واقعی برای بیماران تبدیل کنیم. مشکل موجود در حال حاضر بیشتر یک مشکل مهندسی است تا علمی. بر اساس این گزارش، سلول های عصبی برای کمک به کنترل حرکت ماهیچه ها از دوپامین استفاده می کنند. در بیماری پارکینسون که درمانی برای آن وجود ندارد، سلول های تولید کننده دوپامین مغز به تدریج نابود می شوند. این اشکال بر روی قابلیت مغز در ارسال پیام ها اثر گذاشته، منجر به از دست دادن عملکرد ماهیچه ها، کاهش حرکت و لرزش آنها می شود.

استرس ناشی از خریدن یا فروختن خانه شخصی، بار سنگینی را روی سلامت جسم و روان انسان تحمیل کرده و در نهایت موجب پیری زودرس می شود. روانشناسان در یک مطالعه جدید اعلام کردند بیش از دو سوم از افرادی که در یک نظرسنجی در این زمینه شرکت کرده بودند، اظهار کردند که فشار اسباب کشی و جابه جایی محل سکونت، موجب می شود که هر بار در بدن و چهره خود، حداقل دو سال احساس پیرتر شدن داشته باشند. به نوشته روزنامه دیلی اکسپرس، شایع ترین عوارض جانبی این جابه جایی از خانه ای به خانه دیگر شامل ۱۰ درصد ریزش مو، ۱۴ درصد اختلال در حافظه کوتاه مدت و ۱۹ درصد آسیب های جنسی هستند. این نظرسنجی که به صورت آنلاین و از سوی دکتر گلن ویلسون روانشناس انگلیسی انجام گرفته حاکیست: اضطراب ناشی از خرید و فروش منزل شخصی حداقل چهار سال پیری زودرس به همراه دارد و هرچه این مدت زمان طولانی تر شود، پیامدهای آن تشدید می شود و با بروز مشکلاتی چون افسردگی، کاهش وزن غیرعادی و حتی پیری زودرس همراه است.

این کارگاه در تاریخ ۳ الی ۵ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در دانشكده پرستاري و مامايي تهران، ویژه کارشناسان پرستاری برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل آترواسكلروزيس، عوامل موثر بر بروز آترواسكلروزيس، مراقبتهاي پرستاري در آنژيوگرافي، كاتتر هاي تشخيصي و شيت وگايدينگ كاتتر، وايرهاي آنژيوپلاستي و آنژيوگرافي، بالون آنژيوپلاستي، استنتهاي كرونري متال، استنتهاي دارويي، استنتهاي استيوم وبايفيوركيشن، استنتهاي گرفت، استنتهاي قابل جذب، مراقبتهاي پرستاري بعد از آنژيوپلاستي، داروهاي قلبي عروقي، Closure Device، بيماري گرفتگي عروق كاروتيد و مراقبتهاي پرستاري، استنتهاي كاروتيد، Protection Device، بيماري گرفتگي عروق تحتاني و مراقبتهاي پرستاري، استنتهاي فمور، استنتهاي رنال ايلياك وآئورت، تكنيكهاي, Directional Rotationl: Atherectomy, Laser، CTO Crossing Device، مراقبتهاي پرستاري درDVT,PE، فيلترDVT , IVC می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۹ بهمن ۱۳۹۰ توسط سازمان نظام پرستاري جمهوري اسلامي ايران در محل سازمان در تهران، ویژه کارشناسان پرستاری برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل تعریف مصدومیت شیمیایی، شناخت عوامل شیمیایی، مکانیسم اثر و علایم بالینی، منابع خطرزا، تاثیرات عوامل شیمیایی بر کودکان و سالمندان، عوارض زودرس و دیررس، شیوه های درمان، دارودرمانی و ملاحظات پرستاری می باشد.

اطلاعات بیشتر

مصرف هر نخ سیگار به طور متوسط ۷ دقیقه از طول عمر انسان را کم می­کند. افراد سیگاری به طور متوسط ۵ تا ۱۰ سال پیرتر از همسن­های غیرسیگاری خود به نظر می­رسند. ۶۰% قربانیان سرطان ریه ظرف یک­سال و ۸۰% سه سال بعد از تشخیص جان می سپارند. از هر ۱۰ نفر مبتلا به سرطان ریه ۹ نفر آنان مصرف کننده دخانیات بوده­اند. سرطان دهانه رحم در زنان سیگاری ۵ بار بیشتر از غیرسیگاری­ها است. در ایران، ۵ میلیون سال به دلیل مرگ­های زود هنگام ناشی از مصرف دخانیات از دست می­رود. در دنیا روزانه به ازای هر ساکن کره زمین سه نخ سیگار به فروش و مصرف می­رسد. اگر شخصی روزی بیست عدد سیگار بکشد، در سال، ۷۳ هزار بار دود سیگار را وارد بدن خود می­کند. هر نخ سیگار، ۵۰۰ سانتیمتر مکعب دود دارد. پیش­بینی می­شود که در آینده تعداد سیگاری­های جهان از مرز ۲ میلیارد نفر بگذرد و مرگ و میر نیز از ۱۰ میلیون نفر فراتر رود و ۷۰% این تعداد نیز در جهان سوم زندگی می­کنند. نیکوتین قلیان ۵ برابر هروئین اعتیادآور است. مصرف هر بار قلیان، برابر کشیدن ۱۰۰ نخ سیگار است.

توضیحات در ادامه مطلب 
دانلود فیلم فرد مود نظر

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی سمنان
زمان برگزاری: ۲۷ الی ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۱
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۱۱/۱۳۹۰
مکان برگزاری:سمنان

سایت همایش

سالانه 2/1 ميليون در آمريكا دچار حمله قلبي مي‌شوند كه شمار زيادي از اين حمله‌ها به فوت بيماران منجر مي‌شود. بيشتر اين حمله‌هاي قلبي، ناشي از بيماري عروق خون‌رسان قلب (عروق كرونري) است. حمله‌هاي قلبي شايع‌ترين دليل مرگ مردان و زنان در آمريكاست. اما 70 درصد اين حمله‌ها، بدون هشدار قبلي رخ مي‌دهد و علايم تا زماني كه شخص بر زمين بيفتد، نفسش تنگ شود و از درد و احساس فشار در سينه نالان شود، چندان خود را بروز نمي‌دهد. پزشكاني هم كه به ميدان مبارزه با اين انسدادهاي عروقي مي‌روند، موفقيت چنداني كسب نمي‌كنند. بنابراين در آينده هم اگر مسير تشخيصي و درماني فعلي را طي كنيم، تحول چنداني را در كاهش مرگ‏ومير ناشي از حمله‌هاي قلبي شاهد نخواهيم بود، مگر اينكه بتوانيم قبل از اينكه علايم بيماري رخ دهد و حمله‌اي صورت گيرد، جايگاه احتمالي تنگي و انسدادها را پيش‏بيني كنيم! آيا مي‌شود چنين كاري را انجام داد؟ اينجاست كه كامپيوتر به كمك ما مي‌آيد. همان‌گونه كه فضانوردان از الگوريتم‌هاي كامپيوتري براي مدل‌سازي پيچيدگي‌هاي گيتي استفاده مي‌كنند و به همان صورت كه الگوريتم‌هاي سايت نتفليكس مي‌تواند بفهمد كه شما به كدام فيلم‌ها علاقه داريد، مي‌توان از كامپيوتر براي ممكن كردن كاري استفاده كرد كه در حال حاضر غيرممكن به نظر مي‌رسد.
دانشمندان علوم كامپيوتر و پزشكان دانشگاه هاروارد، پزشكان و متخصصان تصويربرداري بيمارستان زنان بوستون و آزمايشگاه تصويربرداري برايگام، گروهي از دانشمندان علوم كامپيوتر و فيزيكدانان ايتاليايي و سازندگان تراشه‌هاي كامپيوتري NVIDIA دست به دست هم داده‏اند و قصد دارند با كمك كامپيوتر، راهي را براي پيش‏بيني حملات قلبي، قبل از وقوع آنها بيابند. آنها با استفاده از كامپيوتري با پردازنده‌هاي گرافيكي به بررسي ديناميك مايعات (كه در اينجا خون جاري در عروق كرونر است) پرداخته‌اند. فناوري آنها موسوم به بررسي هموديناميك چندمقياسي يا «multiscale hemodynamics» است. با كمك اين فناوري، نه‌تنها مي‌توان با دقت متوجه شد كه خون چگونه در عروق كرونر يك بيمار به گردش درمي‌آيد، بلكه مي‌توان جايگاه‌هايي را كه محتمل است در آينده دچار انسداد شوند، پيش‏بيني كرد. به عبارت ديگر با كمك اين فناوري مي‌توان حملات قلبي را قبل از رخ دادن آنها پيش‏بيني كرد.

ادامه مطلب

خون مصنوعي يك گام ديگر به واقعيت نزديك شد. دانشمندان به تازگي توانستند در فرآيندي هيجان‏انگيز، نخستين خون مصنوعي كشت‏‏شده در آزمايشگاه را با موفقيت به انسان تزريق كنند. «لوك دوآي» از دانشگاه پير و ماري كوري پاريس، سلول‏هاي بنيادي خونساز را از مغز استخوان يك داوطلب استخراج كرد و با استفاده از عوامل رشد، اين سلول‏ها را تحريك و آنها را به گلبول‏هاي قرمز تبديل كرد. گروه دكتر «دوآي» براي رديابي سلول‏هاي كشت‏‏شده در محيط آزمايشگاه، آنها را نشانه‏گذاري كرد و در ادامه حدود 10‌ميليارد از اين سلول‏ها را (معادل دو ميلي‏ليتر خون) به مغز استخوان‌دهندگان بازگرداندند. پس از پنج روز حدود 94 تا صددرصد از سلول‏هاي خوني به گردش در بدن ادامه دادند و پس از 26 روز، 41 تا 63 درصد از آنها باقي ماندند. اين ميزان بقا براي سلول‏هاي طبيعي خون، مقداري طبيعي محسوب مي‌شود. اين سلول‏ها همانند سلول‏هاي خوني عادي رفتار كردند و به‏طور موثري اكسيژن را در سرتاسر بدن منتقل مي‌كردند. «آنا ريتا ميگلياسيو» از مركز پزشكي «مانت‏سيناي» در نيويورك در اين‌باره مي‌گويد: «او نشان داد اين سلول‏ها غيرطبيعي نيستند و هم از نظر مورفولوژي و هم از نظر عملكرد، همانند سلول‏هاي عادي خون هستند.» اين خبر، خبر خوبي براي سازمان‌هاي خدمات درماني در سطح بين‏المللي است. دكتر «دوآي» در اين‌باره مي‌گويد: «نتايج به دست‌آمده، نويددهنده دستيابي به يك منبع خون بي‏پايان است.» با وجود افزايش تعداد اهداكنندگان خون، جهان باز هم نيازمند منابع خوني است و اين نياز در بخش‌هايي از جهان كه آلودگي به ويروس ايدز گسترده‏تر است، بيشتر احساس مي‌شود چراكه در اين مناطق، تعداد اهداكنندگان سالم كمتر است. تلاش‌هاي ديگر براي ساخت خون مصنوعي، به جاي اينكه به توليد خون طبيعي، به روش‌هاي مصنوعي تكيه داشته باشد، بر توليد خون مصنوعي متمركز است. به عنوان مثال «كريس كوپر» از دانشگاه «اسكس» انگليس روي توليد ماده جديد جايگزين خون تحقيق مي‌كند كه مبتني بر هموگلوبين باشد. شايد مواد مصنوعي جديد جايگزين‌ خون، راه‌حل مناسبي براي انتقال خون، پس از بلاياي طبيعي، به ويژه در مناطق دورافتاده باشند. جايگزين‌هاي مصنوعي برخلاف خون تازه و سلول‏هاي بنيادي كشت‏‏شده، به سردسازي و نگهداري در يخچال نياز ندارد. «كوپر» مي‌گويد: «انتقال خون در كشورهاي مختلف، علاوه بر هزينه زيادي كه دارد، مي‌تواند زمينه مناسبي براي انتقال انواع بيماري‏هاي عفوني را فراهم آورد. توليد خون از سلول‏هاي بنيادي، نه‏تنها مي‌تواند مانع بروز چنين خطرهايي شود، بلكه با در اختيار داشتن چنين تكنيكي، مي‌توان گروه خوني O منفي را نيز توليد كرد.» (گفتني است تنها هفت‌درصد از مردم جهان اين گروه خوني را دارند، اما 98درصد از مردم جهان مي‌توانند از آن استفاده كنند.) با وجود اينكه نتايج اين پژوهش موفقيت‏آميز بود و گام بزرگي جهت پيشبرد توليد خون مصنوعي محسوب مي‌شود، اما تا توليد انبوه خون مصنوعي راه زيادي باقي مانده است، زيرا بيماراني كه در وضعيت اضطراري، به خون نياز دارند، بايد 200 برابر حجم سلول‏هايي كه محققان در پژوهش‌هاي خود به بدن داوطلب وارد كردند، دريافت كنند.

ممكن است روزي با استخراج سلول‏هاي بنيادي كه درون رحم وجود دارد، ديابت كنترل شود. اين خبر را محققان دانشكده پزشكي «ييل» پس از يك پژوهش جديد ارايه دادند كه در مجله «درمان مولكولي» انتشار يافت. اين گروه با استفاده از تبديل سلول‏هاي داخل رحمي به سلول‏هاي مولد انسولين، ديابت را در موش‏ها درمان كردند. آندومتر يا لايه داخلي رحم، منبعي از سلول‏هاي بنيادي در افراد بالغ است. اين سلول‏ها، هر ماه طي يك سيكل عادت‌ماهانه، بافت رحمي توليد مي‌كنند. با وجود اين، آنها هم مثل ديگر سلول‏هاي بنيادي مي‌توانند به سلول‌هاي ديگر تقسيم شوند. گروه ييل دريافت كه مي‌توان از سلول‏هاي بنيادي آندومتريال براي توليد سلول‏هايIslet كه مولد انسولين هستند، استفاده كرد. در مراحل و بررسي‌هاي پيشرفته‏تر، مي‌توان از پيوند اين سلول‏ها براي درمان بيماران ديابتي استفاده كرد. اين پژوهش توسط دكتر هيو تيلور، پروفسور دانشگاه ييل انجام شد. محققان، سلول‏هاي بنيادي آندومتريال را در محيط‌هاي كشت حاوي مواد مغذي خاص و فاكتورهاي رشد غوطه‏ور كردند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در واكنش به اين مواد، خصوصيات سلول‏هاي بتاي پانكراس را اتخاذ كردند كه مولد انسولين هستند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در يك دوره انكوباسيون سه هفته‏اي، به شكل سلول‏هاي بتا درآمدند و توليد پروتئين‏هايي را كه به صورت تيپيكال توسط سلول‏هاي بتاي پانكراس ايجاد مي‌شود، شروع كردند. همچنين بعضي از اين سلول‏ها، انسولين توليد كردند. بدن بعد از غذا خوردن، غذا را به اجزاي آن مثل مواد قندي به گلوكز تبديل مي‌كند تا در بدن گردش كنند. واكنش آزادسازي انسولين از سلول‏هاي بتا، به سلول‏هاي بدن امكان مي‌دهد تا گلوكز موجود در گردش خون را دريافت كنند. در اين پژوهش پروفسور «تيلور» و گروه او، سلول‏هاي بنيادي بالغ را با گلوكز مواجه كردند و دريافتند كه شبيه به سلول‏هاي تيپيكال بتاي پانكراس هستند. سلول‏هاي محيط كشت با توليد انسولين، واكنش نشان مي‌دادند. اين گروه سپس به موش مبتلا به ديابت، سلول‏هاي بنيادي بالغ تزريق كردند. اين موش تعداد كمي سلول‏هاي بتاي فعال داشت و مقدار گلوكز موجود در خونش زياد بود. موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت نكرده بود، همچنان مقدار گلوكز خونش زياد بود، لتارژيك و مبتلا به كاتاراكت شد. در مقابل موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت كرده بود، فعال بود و مبتلا به كاتاراكت نشد ولي مقدار گلوكز خونش بالاتر از حد نرمال باقي ماند. پروفسور تيلور مي‌گويد: «قدم بعدي اين تحقيق مشخص مي‌كند كه اين درمان چقدر موثر است. ما همچنين در حال بررسي هستيم كه با تغيير در مواد مغذي محيط كشت يا با افزايش دوز تزريقي سلول‏ها چگونه مي‌توان درمان را موثرتر كرد. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال احتمالا بيشتر براي درمان مبتلايان به ديابت تيپ يك مفيد هستند كه در آنان سيستم ايمني بدن سلول‏هاي مولد انسولين را از بين مي‏برد، در نتيجه انسولين نمي‌تواند مقدار گلوكز خون را كنترل كند».

محققان ژاپني براي حل مشكل خروپف انسان در زمان خواب، دست به ساخت يك خرس روباتيك زده‌اند كه در زمان خواب، سر فرد را برمي‌گرداند تا مسير تنفسي‏اش آزاد شود. تا پيش از اين، راه‌هايي مانند نوارهاي بيني، داروهاي تنفسي و حتي لباس‏خواب‏هايي با توپ تنيس كه پشت آنها دوخته شده بود، بهترين راه‌حل براي قطع خر و پف به نظر مي‌رسيدند، اما به نظر مي‌رسد خرس ساخته‏شده توسط محققان دانشگاه واسداي ژاپن گزينه بهتري باشد. اين خرس كه «Jukusui-kun» نام دارد، مانند يك بالش عمل كرده و از يك ميكروفن داخلي نيز برخوردار است. به محض اينكه اين خرس با صداي خر و پف مواجه شود، پنجه آن به آرامي بالا آمده و سر فرد را به جهت ديگر برمي‌گرداند. اين حركت مي‌تواند بسياري از مبتلايان به آپنه خواب را به موقعيتي برساند كه آرام‏تر و بدون صدا بخوابند. تنها مشكل اين فناوري اين است كه اين افراد بايد روي يك بالش خرسي‏شكل با دستان روباتيك مفصل كاذب بخوابند و همچنين دستان خود را براي نظارت بر اكسيژن‌شان، داخل يك مانيتور خرسي‏شكل بگذارند. همچنين مانيتورهايي نيز در زير پارچه زير فرد قرار داده مي‌شود.

 نتايج يك آزمايش جديد پزشكي نشان داده است بيماراني كه با كمبود ويتامين C مواجه هستند، 4/2 برابر بيشتر در معرض خطر ابتلا به امراض قلبي قرار دارند. كمبود ويتامين C در بدن با افزايش سطح نوعي پروتئين موسوم به hsCRP مرتبط است. اين پروتئين خطر التهاب و بيماري قلبي را افزايش مي‌دهد. اين مطالعه از سوي متخصصان دانشگاه اولسان در كره جنوبي انجام گرفته است. در اين مطالعه افرادي كه با كمبود ويتامين C و افزايش پروتئين hsCRP مواجه بودند، دو برابر بيشتر با خطر مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي و عروقي روبه‌رو شدند. «ايون كيونگ سونگ» استاديار پرستاري در كالج پزشكي دانشگاه اولسان كه سرپرستي اين گروه را برعهده داشت، نيز مي‌گويد: «ما متوجه شديم مصرف مقدار كافي ويتامين C موجب افزايش طول عمر بيماران قلبي مي‌شود».

نتايج يك مطالعه جديد حاكي از آن است كه در طول دو دهه گذشته تعداد سرطان‌هاي سر و گردني كه در اثر HPV منتقل شده از راه جنسي ايجاد مي‌شوند، به شدت افزايش يافته‌اند و امروزه اين ويروس بيش از تنباكو يا الكل مسوول بروز اين نوع از سرطان‌ها شمرده مي‌شود.  محققان در اين مطالعه 271 نمونه بافتي سرطان را از بيماران مبتلا به سرطان اوروفارنژيال در طول سال‌هاي 1984 تا 2004 جمع‌آوري كرده‌اند. نتايج حاکي از آن است که بين سال‌هاي 89-1984، حدود 16 درصد از سرطان‌هاي اوروفارنژيال، HPV مثبت بوده‌اند. در حالي كه در فاصله سال‌هاي 2000 تا 2004، نسبت سرطان‌هاي HPV مثبت به 72 درصد رسيده است. اين يافته‌ها به اين معناست كه ميزان سرطان‌هاي دهاني مرتبط با HPV از 8/0 درصد مورد در هزار نفر جمعيت‌ در دهه 1980 به 6/2 مورد در دهه 2000 رسيده است، يعني رشدي معادل 225 درصد. در همان زمان با كاهش مصرف سيگار، ميزان سرطان‌هاي HPV منفي تا 50 درصد كاهش داشته است.
به طور كلي خطر مذكور در مردان بيشتر و در حال افزايش است و يافته‌ها پيشنهاد مي‌كنند كه شايد به دليل تغيير و عادت‌هاي جنسي در آنها باشد و شايد هم به دليل شروع فعاليت جنسي زودتر در مردان.
خبر خوب آنكه بيماران HPV مثبت نسبت به بيماراني كه مبتلا به سرطان‌هاي دهاني به عللي غير از HPV هستند، ميزان بقاي بهتري دارند؛ شايد به علت آنكه تومورهاي آنها آسيب ژنتيكي كمتري دارند و همين امر باعث مي‌شود پاسخ بهتري به درمان‌هاي رايج بدهند. در واقع وضعيت HPV تومور بيمار بزرگ‌ترين و تنها تعيين‌كننده اين واقعيت است كه بيمار پس از تشخيص سرطان اوروفارنكس پيشرفته لوكال?ـ?منطقه‌اي زنده مي‌ماند يا خير. به عبارت ديگر، بيماران HPV مثبت با حدود 60 درصد كاهش در خطر مرگ پس از تشخيص نسبت به افراد HPV منفي مواجهند.
بيشتر سرطان‌هاي دهاني مرتبط با HPV به‌وسيله گونه 16 اين ويروس ايجاد مي‌شوند، گونه‌اي كه به‌وسيله واكسن‌هاي گاردازيل و سرواريكس HPV هدف‌گيري مي‌شود. در حال حاضر واكسيناسيون براي دختران و زنان به منظور حفاظت از آنها در برابر سرطان سرويكس توصيه مي‌شود و حتي واكسن نيز براي پسران براي محافظت از آنها در برابر زگيل‌هاي تناسلي و سرطان آنال تاييد شده است.
اينكه واكسن به پيشگيري از سرطان‌هاي دهاني كمك كند يا نه، مشخص نيست اما متخصصان گمان مي‌كنند كه اگر واكسن باعث كاهش عفونت HPV در زنان شده، مي‌تواند به كاهش ميزان عفونت در مردان نيز كمك كند.
HPV يك ويروس به خوبي شناخته شده است كه باعث بروز سرطان سرويكس در زنان مي‌شود اما به دليل روش‌هاي غربالگري بهتر که اکنون در حال انجام هستند، ميزان اينگونه سرطان‌ها در طول زمان كاهش داشته است. محققان پيش‌بيني مي‌كنند اگر روند كنوني ادامه يابد، تا سال 2020 سرطان‌هاي دهاني شايع‌ترين سرطان مرتبط با HPV خواهند شد. از سوي ديگر، بار سرطان‌هاي تهاجمي مرتبط با HPV در آمريكا از زنان به سوي مردان شيفت پيدا كرده است كه علت عمده آن هم، افزايش سرطان‌هاي اوروفارنكس HPV مثبت ميان مردان است.

دانشمندان آلماني در دانشگاه مونيخ نشان دادند كه افراد با ذخيره خوب ويتامين D با خطر كمتر پيشرفت ديابت نوع 2 مواجهند. نتايج اين مطالعه كه با همكاري مركز ديابت آلمان و دانشگاه Ulm انجام شده، به زودي به چاپ خواهد رسيد. محققان اين مطالعه با انجام يك تست جديد روي بيماران به اين نتيجه رسيدند كه بيماران ديابتي نوع 2 با ذخيره مناسب ويتامين D با خطر كمتر پيشرفت ديابت روبرو مي‌شوند، در حالي كه اگر غلظت ويتامين D در خونشان كم باشد، با خطر بيشتري مواجه هستند. اين اثر مي‌تواند در ميان موارد ديگر به اثر ضدالتهابي اين ويتامين نسبت داده شود. اين كمبود خصوصا در ماه‌هاي سرد سال بيشتر نمود پيدا مي‌كند. نتايج اين مطالعه مي‌تواند براي پيشگيري از بيماري شايع ديابت مفيد باشد و اين ايده را به محققان بدهد كه با پايش سطح ويتامين D بيماران مي‌توانند پيشرفت بيماري ديابت نوع 2 را به تاخير بيندازند و رويكرد جديدي در رابطه با تشخيص، درمان و پيشگيري از اين بيماري فراهم آورند.

براساس گزارش جديد انجمن رادياسيون انكولوژي آمريكا، بيش از سه چهارم بيماران مبتلا به سرطان‌هاي مختلف از سطوح ناكافي ويتامين D در خون خود رنج مي‌برند، به طوريکه هر چه اين سطح كمتر باشد، سرطان پيشرفته‌تر است. تاكنون مطالعات در زمينه تاثير سطوح ويتامين‌ D روي پيشرفت يا دوره سرطان مورد بررسي قرار نگرفته و پژوهشگران به تازگي به اين موضوع فكر مي‌كنند كه چگونه ويتامين D بر خصوصيات خاص سرطان تاثيرگذار خواهد بود، مانند مرحله يا وسعت گسترش تومور، پيش‌آگهي‌، عود بيماري و حتي زيرگروه‌هاي سرطان. در اين مطالعه 165 بيمار با ميانگين سني 64 سال مورد بررسي قرار گرفتند. 5 سرطان شايع اوليه مورد مطالعه شامل پستان، پروستات، ريه، تيروييد و كولوركتال بودند. در مجموع، 77 درصد بيماران با كمبود ويتامين D (كمتر از 20 نانوگرم در ميلي‌ليتر) يا مقادير ساب‌اپتيمال (20 تا 30 نانوگرم در ميلي‌ليتر) آن دست و پنجه نرم مي‌كردند. ميانه سطح ويتامين D سرم اين بيماران 5/23 نانوگرم در ميلي‌ليتر بود.

نتايج مطالعه‌اي از كاليفرنيا نشان مي‌دهد كه كيفيت هواي تنفسي و هواي آلوده در اثر ترافيك تاثير مستقيمي بر تولد نوزادان نارس دارد. نتايج اين مطالعه حاكي از آن است كه آلودگي هواي مرتبط با ترافيك، خصوصا وجود PAH تا 30 درصد ميزان بروز تولدهاي نارس نوزادان را افزايش مي‌دهد. تغييرات فصلي و مجاورت با ساحل هم غلظت آلاينده‌هاي سمي را در هوا متاثر كرده است. در اين مطالعه، 100 هزار تولد در داخل شعاع 5 مايلي از دستگاه نظارت بر كيفيت هوا مورد بررسي قرار گرفتند. در اين بررسي، محققان 3 منبع آلودگي را تحت‌نظر داشتند: مدل آلودگي ترافيك، آلودگي ناشي از مواردي مانند توليد مونواكسيدكربن و مواد شيميايي سمي و بعضي آلاينده‌ها که منحصر به مناطق خاصي هستند كه کارخانه‌هاي صنايع بيشتري داشتند. در مجموع مواجهه با آلاينده‌هاي بحراني مانند PAH از همه بيشتر خطرناك بودند. ديگر مواد سمي، مانند بنزن و ذرات ريز با افزايش 10درصدي خطر تولدهاي نارس نوزادان و ذرات ريز آمونيوم نيترات با افزايش 21 درصدي خطر در زايمان زودرس همراه بودند. غلظت اين آلاينده‌ها در فصل زمستان بيشتر و در نواحي ساحلي از همه كمتر بود.

این سمینار در تاریخ ۱۹ الی ۲۱ بهمن ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در مرکز آموزش لاپاروسکوپی و بیمارستان فرمانیه تهران، ویژه متخصصین زنان برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل آناتومی مسیر تناسلی و کف لگن، آماده سازی اتاق عمل برای عمل لاپاروسکوپی، عوارض جراحی لاپاروسکوپی، جراحی لاپاروسکوپی در بارداری، درمان لاپاروسکوپیک آندومتریوز روده ای، نقش لاپاروسکوپی در ناباروری، Live Surgery (آندومتریوز و چسبندگی شدید لگنی ناشی از آن و استفاده از چاقو هارمونیک در جراحی)، بیهوشی در عمل لاپاروسکوپی، مزایا و معایب انواع لاپاروسکوپی هیسترکتومی، درمان لاپاروسکوپی آندومتریوما، درمان لاپاروسکوپیک آندومتریوز شدید و چندکانونی در کف لگن، درمان لاپاروسکوپیک آندومتریوز دستگاه ادراری، Live Surgery (میومکتومی یا هیسترکتومی لاپاروسکوپیک توتال برای رحم بزرگ با Anterior Approach)، میومکتومی لاپاروسکوپی با یا بدون UAL، استفاده و سوء استفاده از  Electro – Surgery  در لاپاروسکوپی، درمان لاپاروسکوپی کیست تخمدان، درمان لاپاروسکوپیک در سرطانهای تخمدان، درمان لاپاروسکوپیک پرولاپس ارگانهای لگنی، Total Laparoscopy Hysterectom، درمان لاپاروسکوپیک در سرطان پیشرفته سرویکس می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۲۴ آذر ۱۳۹۰ توسط انجمن اندويورولوژي در کلینیک تخصصی بیمارستان لبافی نژاد تهرانُ ویژه متخصصین اورولوژی و بیهوشی برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل بررسی و تشخیص، درمان غیرمداخله‌ای و زمان مداخلات جراحی، تکنیکهای کم تهاجمی در UPJO اطفال، پیگیری بیماران، ملاحظات بیهوشی در لاپاراسکوپی اطفال می باشد.

اطلاعات بیشتر

من پایی به اندازه 5 سنگ بزرگ داشتم که بریده شد، اما حالا پای من باز در حال رشد کردن است. «ماندی سلارز»‌ 36 ساله از یک بیماری نادر رنج می‌برد که در آن، بالاتنه او باریک و کاملاً معمولی است، ولی پاهایی غول‌پیکر به اندازه 12 بدن دارد.
پزشکان یک بار پای چپ او که به اندازه 5 سنگ بزرگ بود را به خاطر ترشح ماده‌ای سمی در آن قطع کرده بودند، چرا که ممکن بود باعث مرگ او شود، اما 22 ماه پس از عمل جراحی، وقتی ماندی هر روز خود را در آینه نگاه می‌کرد، بتدریج دریافت که پای او دوباره به مانند یک بالون شروع به رشد کرده و این موضوع ماندی را به وحشت انداخت. ماندی می‌گوید: برخلاف تصور دیگران، امیدوار بودم که قطع عضوم حتمی شده و وضعیتم ثابت است، ولی تقریباً‌ فوراً رشد پای قطع شده‌ام شروع شد، تا حدی که رشد پایم، پای مصنوعی مرا که پس از قطع عضو از آن استفاده می‌کردم، شکست. حالا وزن پای ماندی به اندازه‌ 3 سنگ و دور پایش يک متر است. بیماری این زن، سندروم پروتئوس نام دارد، که در آن رشد غیرمعمولی استخوان، پوست، سر و دیگر اعضای بدن وجود دارد.
این بیماری برای نخستین بار توسط دکتر مایکل کوهن جونیور در سال 1979 میلادی شناخته شد. نام این بیماری از خدای یونانی گرفته شده، زیرا او همیشه در تلاش بوده که ظاهر فیزیکی خود را تغییر دهد. علت این بیماری، ناشناخته است. ولی از علائمی مثل داشتن پوست خشن، ظهور خطوط عمیق روی پوست، رشد بیش از حد بافت نرم کف‌پا، بزرگ شدن رگ‌های خونی، ظهور چربی اضافی در بدن و در آخر وجود تومورهای خوش‌خیم در بدن، می‌توان به آن پی برد. هر دو پای خانم سلارز، به یک اندازه رشد کرده‌اند و او یک نفر از 120 بیمار در جهان است که به این بیماری مبتلا هستند. ماندی گفت: این بیماری برای بزرگسالان بسیار سخت و دردسرآور است. او گفت: من و زندگی دائماً در حال مبارزه هستیم،‌ وقتی این مبارزه به اوج خود می‌رسد، همه به من نگاه می‌کنند،‌حتی کودکان آنقدر با نگاهشان دنبالم می‌کنند، تا از آنها دور شوم. ولی با این حال من امیدوارم و می‌دانم که بالاخره درمانی برای مشکل من وجود دارد و همچنین می‌دانم که خیلی‌ها در حال حاضر در جهان زندگی می‌کنند که وضعیت بسیار بدتری نسبت به من دارند.

برای مشاهده سایر تصاویر به ادامه مطلب بروید

برگزار کننده: مرکز تحقیقات جراحی عروق و اندوواسکولار دانشگاه علوم پزشکی مشهد 
زمان برگزاری: ۲۶ الی ۲۸ بهمن ۱۳۹۰
مکان برگزاری: مشهد، تالار شهید هاشمی نژاد بیمارستان امام رضا

سایت همایش

برگزار کننده: مرکز تحقیقات جراحی عروق و اندوواسکولار دانشگاه علوم پزشکی مشهد 
زمان برگزاری: ۲۶ الی ۲۸ بهمن ۱۳۹۰
مکان برگزاری: مشهد، تالار شهید هاشمی نژاد بیمارستان امام رضا

سایت همایش

دانشمندان دانشگاه Texas Southwestern در آمريکا واکسن جديدي را براي مهار بيماري مهلک آنفلوآنزا ساخته‌اند که مي‌تواند افراد را در برابر هرنوعي از ويروس آنفلوآنزا (و نه فقط يک يا چند گونه) ايمن کند.  برخلاف انواع کنوني اين نوع واکسن‌ها که در دسترس قرار دارند، واکسن ابداعي حتي در صورت جهش ويروس هم مي‌تواند ايمني بدن را عليه آنفلوانزا حفظ کند.
مشکلي که در حال حاضر در رابطه با واکسن‌هاي کنوني پيش‌روي محققان وجود دارد، آن است که هر سال بايد پزشکان متخصص دور هم جمع شوند و حدس بزنند که چه گونه‌هاي غالبي ممکن در اين سال شايع شوند و آنگاه با استفاده از ويروس ضعيف شده آن گونه، واکسني را ساخته و روانه بازار کنند.
وقتي اين واکسن تزريق مي‌شود، بدن فرد مي‌تواند آن ويروس را در شرايط ايمني شناسايي کند و سلول‌هايي توليد کند که در زمان حمله واقعي ويروس آنفلوآنزا، در برابر آن واکنش به موقع نشان دهد و از بدن محافظت کند. اما مشکل اينجاست که اگر فردي به گونه‌اي غير از آن گونه حدس زده شده مبتلا شود يا همان گونه ويروس دچار جهش شود، ديگر اين واکسن‌ها مفيد نخواهند بود و کارکرد اصلي خود را از دست مي‌دهند واين همان دليل است که بعضي افراد با وجود تزريق واکسن، باز دچار بيماري آنفلوآنزا مي‌شوند.
در اين رابطه تيم تحقيقاتي دکتر بئاتريس فونتورا براي مقابله با آنفلوانزا روش کاملا متفاوتي را انتخاب کردند. درواقع آنها سعي مي‌کنند پاسخ ذاتي بدن را براي مقابله با ويروس‌هاي آنفلوانزا و از هر نوعي افزايش ‌دهند. به عبارت ديگر آنها با هدف قرار دادن پروتئيني در بدن به نامREDD-1 به هدف خود خواهند رسيد. اين تيم تحقيقاتي در بررسي‌هاي خود دريافت که وقتي سطح پروتئينREDD-1 در يک سلول پايين باشد، ويروس آنفلوانزا مي‌تواند به راحتي آن را آلوده کند. بنابراين اين واکسن جديد با افزايش سطح پروتئين مذکور، محافظي براي سلول‌ها مي‌سازد تا دربرابر ويروس آنفلوانزا غيرقابل نفوذ شوند.
براساس يافته‌‌هاي اين گروه تحقيقاتي واکسن ابداعي جديد به اندازه‌اي موثر است که حتي افراد بزرگسال سالم جوان را در برابر آنفلوانزاي اسپانيايي (ويروس آنفلوآنزاي H1N1 که در سال 1918 ميلادي بين 50 تا 100 ميليون نفر را به کام مرگ فرستاد) محافظت مي‌کند. ديگر ويروس H1N1 کشنده، آنفلوآنزاي خوکي بود که در سال 2009 ميلادي، 11 تا 21 درصد از جمعيت دنيا را آلوده کرد و خسارات زيادي برجاي گذاشت و وحشت گسترده‌اي را در ميان جمعيت کل دنيا ايجاد کرد.
به نظر مي‌رسد متاسفانه هنوز راه زيادي تا آماده شدن اين واکسن براي توزيع گسترده در بازار باقي مانده است. محققان بايد روش‌هاي معمول اداره کل غذا و داروي آمريکا (FDA) را پشت سر بگذارند و از موانع مختلف آن به سلامت عبور کنند و مورد تاييد اين اداره مهم قرار گيرند تا بتوانند آن را وارد بازار دارويي دنيا نمايند، روندي که ممکن است سال‌ها به طول انجامد، اما بازهم نويد ساخت آن مي‌تواند مردمان را از وحشت اپيدمي‌هاي گسترده در فصول شيوع آنفلوآنزا برهاند و جان‌هاي زيادي را نجات دهد.

هر چند بسياري از پزشكان به زوج‌هاي نابارور پيشنهاد مي‌كنند كه ابتدا تحت درمان تحريك تخمك‌گذاري قرار گيرند و در صورت ناموفق بودن آن IVF شوند، مطالعات جديد حاكي از آن است كه انجام IVF در قدم اول براي زنان 38 تا 43 ساله، به طور قابل توجهي ميزان بارداري آنها را بالا برده و تعداد تولدهاي زنده را بيشتر مي‌كند. به عبارت ديگر اگر مسايل مالي، مانعي براي انتخاب نوع درمان نباشد، انجام IVF موثرترين استراتژي درماني است. به همين منظور محققان 154 زن مبتلا به نازايي غيرقابل توجيه را به 3 گروه تقسيم كردند، يك گروه تحت درمان با كلوميفن قرار گرفت، گروه ديگر با IVF درمان شد و گروه سوم نيز با FSH (هورمون محرك فوليكول) درمان شدند. همه اين افراد حداقل براي 6 ماه قبل باردار نشده بودند. در نهايت مشخص شد انجام سريع IVF موثرترين درمان براي زوج‌هايي است كه زن در پايان دوره زايايي خود قرار دارد. در واقع در پايان دوره درمان، 7 درصد زنان گروه كلوميفن، 8 درصد موارد گروه FSH و 25 درصد افراد گروه IVF باردار شدند.

 به تازگي متخصصان پوست مطرح کرده اند كه درماتيت آتوپيك اثر محافظتي عليه سرطان پوست ايجاد مي‌كند. محققان در غربالگري بيش از 90 هزار نفر نشان دادند كه شيوع سرطان‌هاي پوست غيرملانوما در افراد مبتلا به درماتيت آتوپيك، كمتر از 50 درصد افرادي است كه اين مشكل را ندارند. با وجود آنكه اين بيماران عوامل خطر شناخته شده ابتلا به ملانوما را دارند، شيوع واقعي بدخيمي در ميان آنها با افراد غيرمبتلا به درماتيت آتوپيك يكسان است كه نشان از وجود يك اثر محافظتي عليه ملانوماست. در اين مطالعه شيوع سرطان پوست غيرملانوما ميان بيماران با درماتيت آتوپيك 4/0 درصد گزارش شد كه از شيوع 9/0 درصدي اين نوع سرطان ميان افراد غيرمبتلا به درماتيت آتوپيك به طور معني‌داري كمتر بود. سرپرست اين گروه تحقيقاتي آلماني متذكر مي‌شود شايد يك دليل قابل توجيه براي اين كاهش خطر سرطان پوست اين دليل باشد كه افراد مبتلا به درماتيت آتوپيك بيشتر نگران وضعيت سلامتي خود هستند و از پوست خود بيشتر محافظت مي‌كنند و نسبت به ضايعات غيرطبيعي آگاهي بيشتري دارند.

ديابت نوع 1 يك بيماري مادام‌العمر است كه در آن سيستم ايمني بدن بيمار به سلول‌هاي پانكراس حمله كرده و آنها را از بين مي‌برد اما به تازگي به طور تعجب‌آوري مشاهده شده كه پروتئيني به نام «كانكسين 36» (Connexin 36) مي‌تواند سلول‌هاي بتاي پانكراس موش را در برابر مولكول‌هاي ايمني محافظت و از ابتلاي آنها به ديابت نوع 1 جلوگيري كند. محققان دانشگاه ژنو در سوئيس، ضمن شناسايي اين پروتئين براساس يافته‌هاي جديد خود پيشنهاد مي‌كنند كه با بررسي بيشتر بيان كانكسين 36 يا عملكرد درماني آن شايد بتوان راهي براي محافظت از سلول‌هاي بتا در برابر حمله سيستم ايمني پيدا كرد و به اين ترتيب باعث توليد مداوم انسولين در افراد مبتلا به ديابت نوع 1 شد. درواقع اين پروتئين از آپوپتوزيس سلول‌هاي بتا جلوگيري کرده و آنها را از انهدام نجات مي‌دهد كه خود نويدي است براي بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 تا براي هميشه از شر اين بيماري خلاص شوند.

براساس آخرين نتايج دانشمندان در موسسه ملي سرطان آمريکا كه روي واكسن تجربي‌اي كار مي‌كنند كه به سيستم ايمني بدن كمك مي‌كند تا سلول‌هاي سرطاني پستان و تخمدان را هدف قرار دهد، از بين بردن سلول‌هاي سرطاني با همان دقتي كه واكسن‌هاي معمولي باكتري و ويروس‌ها را محو مي‌كنند، امكان‌پذير خواهد شد. تنها تفاوت ميان آنها، اين است كه تزريق واكسن به جاي آنكه پيشگيرانه باشد جنبه درماني خواهد داشت. در اين مطالعه 26 زن مبتلا به مراحل پيشرفته سرطان پستان يا تخمدان مورد بررسي قرار گرفتند و بيشتر آنها نيز تقريبا دوره‌هاي متعددي از كموتراپي، همچنين جراحي يا راديوتراپي را پشت سر گذاشته بودند. آنها همگي با واكسن‌ حاوي پروتئين كه به طور روتين در تومورهاي پستان و تخمدان يافت مي‌شود، همراه با ديگر اجزايي كه سيستم ايمني بدن را تحريك مي‌كنند تا سلول‌هاي سرطاني را بيشتر قابل تشخيص كنند، تحت تزريق قرار گرفتند. تركيب موارد فوق براي بيماران مبتلا به سرطان پستان بسيار اميدبخش بود به طوري كه ميانه بقاي آنها بيش از يك سال گزارش شد. در زنان مبتلا به سرطان تخمدان، بقاي بيماران كمي بيشتر يعني حدود 15 ماه گزارش شد.

يك فرابررسي روي 8 مطالعه بزرگ نشان داد كه تجويز اسيدفوليك، باعث كاهش خطر بروز اتفاقات قلبي‌- عروقي نخواهد شد. اين دارو به‌رغم اينكه باعث كاهش عوامل خطر حوادث قلبي – عروقي مانند هموسيستئين مي‌شود، تاثير چنداني در پيشگيري از بروز چنين حوادثي ندارد. نتايج حاصل از اين مطالعه كه توسط دكتر رابرت كلارك و همكارانش انجام شده به تازگي در نشريه جاما به چاپ رسيده است. هموسيستئين، آمينواسيدي است كه در نتيجه فعل و انفعالات انجام شده روي غذاي گوشتي توسط بدن ساخته مي‌شود.
نتايج حاصل از مطالعات پيشين نشان مي‌دهند كه تجويز فوليك اسيد و ويتامين B در افراد مبتلا به هموسيستيئوري باعث كاهش چشمگير بروز حوادث قلبي – عروقي مي‌شود، اما چنين نتيجه‌اي در افرادي كه به اين بيماري مبتلا نيستند مشاهده نمي‌شود. اين پژوهشگران ادعا كردند با توجه به بررسي‌هاي انجام‌شده، تاثير استفاده از اسيدفوليك روي بيماري‌هاي قلبي – عروقي در افراد سالم هنوز مشخص نيست و نياز به انجام مطالعات بيشتري دارد.
اين فرابررسي روي 8 كارآزمايي باليني انجام شده كه در اين مطالعات 37 هزار و 485 بيمار وارد مطالعه شده بودند. آخرين مطالعه از اين مجموعه در سال 2009 انجام شده بود و شركت‌كنندگان در اين مطالعات روزانه بين 8/0 تا 40 ميلي‌گرم اسيدفوليك استفاده مي‌كردند. از ميان تمام بيماران 18 هزار و 762 بيمار تحت درمان با اسيدفوليك بودند و بقيه افراد در گروه دارونما قرار گرفتند.
نتايج حاصل از اين فرابررسي نشان داد: 9 هزار و 326 بيمار طي درمان مبتلا به حوادث قلبي – عروقي شدند، 5 هزار و 125 بيمار به علل مختلف فوت كردند و در 3 هزار و 10 بيمار مبتلا به سرطان، بيماري پيشرفت داشت. به طور كلي در افرادي كه در اين مطالعات اسيد فوليك استفاده كرده بودند ميزان هموسيستئين نسبت به گروه دارونما 25 درصد كاهش داشت.
طي يك پيگيري 5 ساله نشان داده شد كه تفاوت معني‌داري بين افرادي كه اسيدفوليك استفاده مي‌كردند با گروه دارونما در بروز حوادث قلبي – عروقي مشاهده نشد. تفاوت معني‌داري بين افرادي كه اسيدفوليك استفاده مي‌كردند و گروه دارونما از نظر بروز مرگ و مير حوادث عروقي مشاهده نشد. تفاوت معني‌داري از نظر ميزان بروز سرطان، مرگ و مير ناشي از سرطان يا مرگ و مير به علل ديگر بين گروه دارونما و گروهي كه به صورت فعال از اسيدفوليك استفاده مي‌كردند، مشاهده نشد.

شرکت داروسازي فارماکسيس اعلام کرد که محصول جديد اين شرکت به نام آريدول (Aridol) از سازمان نظارت بر غذا و داروي آمريكا مجوز دريافت کرده است. آريدول در واقع مانيتول استنشاقي است و براي ارزيابي عملکرد تنفسي در افراد بالاي 6 سال به کار مي‌رود. مانيتول باعث انقباض مجاري تنفسي مي‌شود. کاهش بيش از 15 درصد در عملکرد تنفسي نشان‌دهنده مثبت بودن تست است. هرچه ميزان دوزي که باعث بروز اين پاسخ مي‌شود کمتر باشد، اختلال عملکرد تنفسي بيشتر است.

شرکت داروسازي باير، نتايج حاصل از مطالعات فاز اول و دوم خود را روي محصول جديد اين شرکت به نام آلفارادين (Alpharadin) اعلام کرد. آلفارادين در واقع نوعي ماده رايونوکئيد (راديوم-233) و ساطع‌کننده اشعه آلفا است که براي درمان متاستازهاي استخواني سرطان پروستات که مقاوم به عقيم‌سازي هستند به کار مي‌رود. نتايج حاصل از مطالعات نشان داده است که اين دارو نسبت به دارونما به طور معني‌داري باعث افزايش بقا در بيماران مي‌شود. نتايج نشان داد که استفاده از اين دارو علاوه برکاهش بيومارکرهاي سرطاني از عوارض چنداني برخوردار نيست.

پژوهشگران دانشگاهUT، طي مطالعه‌اي به بررسي اثر هورمون لپتين در کنترل ديابت نوع يک پرداختند. در اين مطالعه پژوهشگران از ترکيب مترلپتين (Metreleptin) که در مطالعات قبلي توسط بيماران به خوبي تحمل شده بود، استفاده کردند. پژوهشگران اين طرح عنوان کردند که نتايج حاصل از مطالعات حيواني حاکي از آن است که استفاده از لپتين مي‌تواند باعث کنترل قند خون در نمونه‌هاي حيواني مبتلا به ديابت نوع يک شده و از بروز کما در اين نمونه‌ها پيشگيري کند. اين نتايج نشان دادند که لپتين حتي بهتر از انسولين مي‌تواند قندخون را در اين نمونه‌هاي حيواني کنترل کند. به دنبال اين نتايج موفقيت‌آميز پژوهشگران تصميم گرفتند که اين دارو را روي انسان‌ها مورد آزمايش قرار دهند. شرايط لازم براي ورود به مطالعه بيماران مبتلا به ديابت نوع يک هستند که داراي شاخص توده بدني زير 25 بوده و سن آنها بين 18 تا 50 سال است.

پژوهشگران نشان دادند كه اضافه كردن داروي ستوكسيمب(Cetuximab) به رژيم‌ درماني سيس‌پلاتين باعث افزايش بقاي بيماران مبتلا به سرطان پستان متاستاتيك خواهد شد. ستوكسيمب در واقع نوعي آنتي‌بادي ضدEGFR است و مطالعه روي 173 بيمار مبتلا به متاستازهاي سرطان پستان نشان داد كه اضافه كردن اين دارو به رژيم درماني شيمي‌درماني علاوه بر اينكه پاسخ به درمان را دو برابر مي‌كند، روند بهبود را نيز تسريع كرده و افزايش مي‌دهد. ستوكسيمب با نام تجاري اربيتوكس (Erbitux) در حال حاضر براي درمان سرطان‌هاي كولوركتال و سر و گردن مورد استفاده قرار مي‌گيرد و مصرف آن در اين موارد توسط سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده مجاز شناخته شده است.

این سمپوزیوم در تاریخ ۲۴ آذر ۱۳۹۰ توسط پژوهشکده غدد درون ریز  دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در محل پژوهشکده برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل فيزيولوژیتيروئيد در جنين در حاملگی، پرکاری تيروئيد در حاملگی، کم کاری تيروئيد در حاملگی، تيروئيديست بعد از زايمان می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمینار در تاریخ ۲۱ الی ۲۲ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی  برگزار می گردد. مباحث این سمینار شامل تعریف اخلاق ، ویژگی  انسان های اخلاقی ، تئوری های  اخلاقی با نگاهی به اخلاق پزشکی، رابطه پزشک  و بیمار، رازداری ،حریم خصوصی و حقیقت گوئی، تعریف professivalim، اصول اخلاق حرفه ای و تفاوت حرفه کسب و کار، اخلاق حرفه ای با رویکرد سازمانی، مرور و تمرین مراتب اخلاق در پژوهش، بازیابی ماهیت و اجزاءتعهد حرفه ای در پزشکی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۲۲ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران  در محل دانشكده پرستاري و مامايي تهران، ویژه پرستاران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل مروری بر آناتومی و فیزیولوژی پوست، اپيدميولو‍ژي صدمات سوختگی تغیيرات الكتروليتي در طی یک سوختگی وسیع اسكارتومي و فاشياتومي، اصول درمان و جایگزینی مایعات عفونت زخم سوختگی درمان جراحی ( گرافت ) مراقبت از بیمار بعد از جراحي گرافت، کاربرد انواع داروهای موضعی در سوختگی، کاربرد انواع  پانسمان درزخمهای  سوختگی، مراقبتهای پرستاری و اصول ارتباط با بیمار مبتلا به سوختگی و خانواده وی می باشد.

اطلاعات بیشتر

توضیحات در ادامه مطلب 

کانديديازيس دهاني، عفونت فرصت طلب اما شايع حفره دهان است که به دليل رشد بيش از حد گونه‌هاي کانديدا و به طور اخص کانديداي آلبيکنس ايجاد مي‌شود. ميزان شيوع اين عفونت باتوجه به جنس و عوامل مستعدکننده ديگر متفاوت است. در يک تقسيم بندي کلي اين عارضه در سه گروه کانديديازيس حاد، کانديديازيس مزمن و کانديديازيس چندکانوني مزمن موردمطالعه قرار مي‌گيرد. عوامل مستعدکننده ابتلا به کانديديازيس دهاني عبارتند از اختلال عملکرد غده بزاقي، داروها، دندان مصنوعي، رژيم غذايي سرشار از کربوهيدرات‌ها، استعمال دخانيات، ديابت قندي، سندرم کوشينگ، بدخيمي‌ها و تضعيف دستگاه ايمني. مديريت درمان کانديديازيس دهاني شامل گرفتن شرح حال کامل از بيمار، معاينه باليني دقيق و تجويز داروي ضدقارچ مناسب است. درمان پيشگيرانه در گروه‌هاي در معرض خطر، احتمال وقوع و شدت عفونت را کاهش مي‌دهد. پيش آگهي کانديديازيس دهاني در بيشتر موارد خوب است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

سازمان غذا و داروي آمريکا برنتوکسيماب ودوتين(Brentuximab Vedotin) با نام تجاري آدستريس(Adcetris) را براي درمان لنفوم هوچکين و نوع نادري از لنفوم بنام لنفوم سلول‌هاي بزرگ آناپلاستيک سيستميک مورد تاييد قرار داده است. لنفوم‌ها بدخيمي‌هاي دستگاه لنفاوي هستند. آدستريس يک آنتي بادي کونژوگه شامل آنتي?بادي و داروست. آدستريس در بيماراني مصرف خواهد شد که لنفوم هوچکين آنها پس از پيوند سلول بنيادي اتولوگ يا پس از 2 دوره شيمي درماني پيشرفت کرده است و قادر به دريافت پيوند نيستند. پيوند سلول بنيادي اتولوگ، روندي است که طي آن مغز استخوان خود بيمار براي ترميم مغز استخوان آسيب ديده از مصرف دوز بالاي داروهاي شيمي درماني مورد استفاده قرار مي گيرد.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی ارتش 
زمان برگزاری: ۲۴ الی ۲۴ آذر ۱۳۹۰
ارسال خلاصه مقالات: ۱/۹/۱۳۹۰
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش مرکزی دانشگاه علوم پزشکی ارتش

سایت همایش

ايمني سفر به عوامل مختلفي بستگي دارد. يکي از جنبه‌هاي قاطع آن چگونگي وضعيت راننده است. بر همين اساس، يک تيم تحقيقاتي در دانشگاه مونيخ آلمان با همکاري محققان گروه BMW، سيستم حسگر يکپارچه‌اي را ابداع کرده‌اند که به فرمان متصل شده و مي‌تواند وضعيت سلامت راننده را هنگام رانندگي پايش کند. درواقع فرد راننده مي‌تواند از وقتش در پشت فرمان براي بررسي سلامت خود استفاده کند. در همين زمان، اين وسيله ممکن است براي تشخيص حمله‌هاي غش يا حملات قلبي به کمک راننده بيايد و هشدارهاي لازم را به وي بدهد.
اگر فردي زمان زيادي را صرف رانندگي کند و در همين حين به راديو گوش دهد يا با تلفن صحبت کند، در آينده بايد حتما تحت بررسي کوچک سلامت قرار گيرد، بنابراين پايش آنها از ضروريات سلامت است. اين وسيله حسگر ابداعي، علايم حياتي همچون ضربان قلب، ميزان رسانايي پوستي و اشباع اکسيژن خون را از طريق سنسورهاي ساده روي فرمان اندازه مي‌گيرد. همچنين امکان اندازه‌گيري سطوح استرس رانندگان حين رانندگي با اين سنسورها از ديگر موارد است.
البته سابق بر اين نيز حسگرهاي متعددي ساخته شده تا علايم حياتي را حين رانندگي مورد بررسي قرار دهند. به هر حال‌، هيچ يک از اين سيستم‌ها براي توليد انبوه که در خودروها مورد استفاده قرار گيرند، مناسب نبوده‌اند. با يکپارچه‌سازي سنسورهاي مناسب داخل فرمان در روش جديد، دانشمندان موفق به دور زدن موانع موجود شدند. درواقع با جمع‌آوري داده‌ها، اطلاعات به يک کنترل‌گر کوچک منتقل مي‌شود که به نوبه خود مي‌تواند نتايج اندازه‌گيري را روي سيستم نمايش‌ اطلاعات خودرو نشان دهد. به عنوان مثال، رسانايي پوست راننده نشان مي‌دهد که آيا او تحت استرس شديد است يا خير؟ آيا فشارخون وي از مقدار بحراني بيشتر شده يا نه؟ تنها آنچه مورد نياز است، آنکه دستان فرد راننده در تماس با حسگرهاي تعبيه‌شده روي فرمان قرار گيرند. نتايج تست‌هاي اوليه حاکي از موفقيت‌آميز بودن اين سيستم است. با اين روش اطلاعات مربوط به راننده در چهار‌پنجم زماني که وي رانندگي مي‌کند، جمع‌آوري مي‌شود.
هدف اصلي اين پروژه، چيزي فراتر از پايش مرتب علايم حياتي و تشخيص عملکردهاي نامناسب راننده است. درواقع تصور بر آن است تا خودروهايي ساخته شوند که تشخيص دهد چه موقع راننده احساس خوبي ندارد و زمان شروع اقدامات مناسب کي فرا مي‌رسد. وقتي يک وضعيت استرس‌آور به‌وسيله وضعيت رسانايي پوست تشخيص داده مي‌شود، به طور مثال، تلفن قطع مي‌شود يا به‌طور اتوماتيک صداي راديو کم يا حتي خاموش مي‌شود. در صورتي که مشکلات جدي‌تري رخ دهد، سيستم مي‌تواند چراغ‌هاي هشدار وضعيت خطرناک را روشن کند، سرعت ماشين را به حداقل خود برساند يا حتي خودرو را در حالت ترمز خودکار اورژانس قرار دهد و به اين ترتيب وسيله نقليه متوقف مي‌شود. با اين شرايط، هم جان راننده حفظ خواهد شد و هم جان مسافران. محققان اين طرح اظهار اميدواري مي‌کنند که اين حسگر به زودي به توليد انبوه برسد تا همگان از مزاياي آن بهره ببرند و جان‌هاي زيادي از خطر مرگ نجات يابد.

تکنيک «تحريک مغز» که اخيرا به‌وسيله اداره کل غذا و داروي آمريکا براي درمان پارکينسون و لرزش اوليه تاييد شده، در رفع علايم بيماران مبتلا به تشنج‌هاي مقاوم به درمان نيز به‌طور قابل‌توجهي موثر عمل مي‌کند. سيستم NeuroPace Responsive Neurostimulation (RNS)، يک کامپيوتر کاشته شده مينياتوري است که مي‌تواند تشنج‌ها را با استفاده از الکترودهاي کاشته‌شده در داخل يا سطح مغز تشخيص دهد و با فرستادن يک پالس الکتريکي، آنها را متوقف کند. براي يک‌سوم بيماراني که به خاطر تشنج تحت درمان با 2 تا 3 دارو هستند اما باز هم کنترل نمي‌شوند، روش درمان استاندارد برداشتن قسمت غيرطبيعي بافت مغزي است که باعث تشنج شده و به اين ترتيب تشنج بيماران در بيش از 50 درصد آنها کنترل مي‌شود، اما بيماراني هستند که به علت عوارض جانبي بالقوه‌اي که جراحي بر جاي مي‌گذارد، کانديد اين نوع جراحي نيستند، بنابراين سيستم RNS يک جايگزين جذاب براي اين بيماران محسوب مي‌شود، خصوصا آنکه قابل برگشت هم هست.

پس از مشخص شدن اينکه نور به طور دقيق مي‌تواند سلول‌هاي پيش‌سرطاني را در مخاط مري مشخص کند، محققان دانشگاه دوک تکنولوژي خود را به قسمت کولون برگردانده‌ و نتايج مشابهي را در آزمايش هاي اوليه خود يافته‌اند. اين تکنولوژي‌ مي‌تواند يک راه غيرتهاجمي براي پزشکان باشد تا سلول‌هاي غيرطبيعي يا ديسپلازي را تشخيص دهند. در روش‌هاي کنوني بيوپسي، پزشک بايد نمونه‌هاي تصادفي زيادي از بافت بردارد، اما در روش جديد امواج کوتاه نور از سر يک آندوسکوپ به بيرون تابش مي‌کند تا در محل مشکوک به داشتن تومور، بيماري مشخص شود. محققان اظهار مي‌دارند وقتي نورمستقيم به اين بافت‌ها تابانده مي‌شود، پراکنده مي‌شود. به اين ترتيب مي‌توان اطلاعات نور پراکنده شده را جمع‌آوري و آناليز کرد و به دنبال علايم ديسپلازي بود. اين روش به‌طور قابل‌توجهي غيرتهاجمي است، چون هيچ بافتي برداشته نمي‌شود و به رنگ يا ماده حاجب نيازي نيست. به طور اختصاصي، آنها تلاش مي‌کنند با اين روش تغييرات ويژه را درون سلول‌هاي اپي‌تليوم، نمايان کنند. در مورد سلول‌هاي پيش‌سرطاني، هسته بدشکل شده و بزرگ‌تر از سلول‌هاي نرمال است، به اين ترتيب نور را به روش منحصربه فرد خود پراکنده مي‌کنند.