پزشکی بالینی

محققان دانشکده پزشکی نیپون در ژاپن در حال ساخت خودروی جدیدی هستند که نه تنها به راننده در مورد یک حمله قلبی قریب‌الوقوع هشدار می‌دهد بلکه همچنین این عارضه را از قبل پیش‌بینی می‌کند. این خودرو از دو قطب الکتریکی برای نظارت بر قلب و حسگرهایی بر روی فرمان خودرو به منظور شناسایی امواج نبض تولید شده در رگ‌ها در پی جریان یافتن خون به قلب برخوردار خواهد بود. هنگامی که راننده، فرمان خودرو را در دست می‌گیرد، ضربان قلب و نبض وی به طور مدوام ثبت می‌شوند. این داده‌ها به طور بلادرنگ بررسی شده و در صورت وجود هرگونه علائم خطرناک به وسیله فرمان صوتی یا سیستم ناوبری خودرو به راننده هشدار می‌دهند تا خودرو را در کنار جاده پارک کند. محققان، نوار قلب 34 بیمار مبتلا به تارلرزه بطنی و حملات قلبی حاد را که به یک دستگاه هولتر متصل بوده و ریتم قلبی‌شان به طور مستمر ثبت می‌شد، بررسی کردند. 20 تن از این بیماران از دنیا رفتند اما نتایج به دست آمده نشان داد که 31 مورد از این بیماران یک تا دو ساعت قبل از مشکلات قلبی خود به نمایش یک الگوی مشابه نوسان در اعصاب اتونوم پرداخته بودند.
به گفته محققان، در صورت شناسایی این الگو می‌توان تا حدی حملات قلبی را پیش‌بینی کرد. آنها بر این باورند که سیستم ارائه شده توسط آنها نه تنها به رانندگان پیش از وقوع حمله قلبی هشدار می‌دهد بلکه از خیلی قبلتر می‌تواند این حملات را پیش‌بینی کند. به گفته محققان، داده‌های واضحتر در مورد ریتم قلبی را می‌توان با ارتقای مدارهای آشکارساز به دست آورد. به منظور افزایش دقت این سیستم، محققان الکترودهایی را به صندلی راننده اضافه کرده‌اند تا الکتروکاردیوگرام رانندگان را حتی در زمانی که رانندگی نمی‌کنند، تنها با قرار دادن دستشان بر روی فرمان اندازه‌گیری کنند.

تیمی بین‌المللی از دانشمندان به رهبری «ایمی واگرز» از دانشگاه هاروارد، با جفت‌کردن سیستم‌ گردش خون موش‌های پیر مبتلا به اسکلروز چندگانه به سیستم‌های موش‌های جوان و سالم، موجب جوان‌تر شدن آ‌ن‌ها شدند. واگرز و تیم علمی‌اش دریافتند که مولفه‌های موجود در خون جوان شکل‌گیری سلول ایمنی ضدالتهابی را سرعت بخشید. این امر به نوبه خود، غلاف‌های میلن در حال مرگی که آکسون‌های نورونی را احاطه کرده بودند (علامت ام اس)، را احیا کرد.
دانشمندان معتقدند با استفاده از این دستاورد می‌توان داروی جدیدی را برای ام اس طراحی کرد. در سال 2006، واگرز و ایروینگ وایسمن از دانشگاه استنفورد با قلاب‌کردن موش‌های جوان به موش‌های پیر، کبدهای موش‌های پیر را جوان کردند. در این جا مولفه‌ای در خون موش جوان تکثیر سلول‌ بنیادی کبد را در موش‌های پیر سرعت بخشید. 
در تحقیق جدید، واگرز و همکارانش دریافتند که پس از چهار هفته قرارگرفتن در معرض خون موش‌های جوان، هیپرتروفی قلب در موش‌های پیر به طور قابل‌توجهی پس‌رفت داشت. آن‌ها پی بردند که یک مولفه رشد در موش‌های جوان به نام GDF11 با افزایش سن کاهش می‌یابد.  درمان موش‌های پیر با GDF11 اثرات parabiosis (برگشت و وقفه فعالیت حیاتی موجود) را تکرار و هیپرتروفی مرتبط با سن را معکوس کرد و همچنین رویکرد درمانی جدیدی را برای پیری قلب آشکار کرد.
جفت‌کردن دو سیستم گردش خون (Heterochronic parabiosis) حدود 100 سال است که وجود دارد و به پیشرفت‌هایی در علم ایمنی منجر شده است، اما واگرز و همکارانش برای نخستین بار از آن برای بررسی پیرشدن سلول بنیادی استفاده کرده‌اند. به گفته این دانشمند، در ماه‌های آتی تیم وی از این فرایند جفت‌کردن برای بررسی کارکرد ایمنی خون و همچنین تغییراتی در سیستم عصبی استفاده می‌کنند. جزئیات این مطالعه در Cell منتشر شد.

بر اساس دوازده تحقیق منتشرشده در نشریه آمریکایی تغذیه بالینی، نوشیدن چای موجب کاهش وزن، پیشگیری از گسترش سرطان و سایر بیماری‌های مزمن می‌شود؛ حتی مصرف چای بر بهبود خلق وخوی افراد تاثیر دارد.  محققان با بررسی پلی فنول‌های موجود در چای دریافته‌اند: کافئین و پلی فنول موجب افزایش انرژی و سوختن چربی می‌شوند که نتیجه آن کاهش وزن و کمک به سالم ماندن بدن است. همچنین، پلی فنول‌های موجود در چای سبز از گسترش برخی سرطان‌های خاص از جمله گسترش سرطان پروستات، دستگاه گوارش، ریه، سینه و پوست جلوگیری می‌کند.
تحقیق دانشمندان ایتالیایی نشان داد: چای سیاه موجب کاهش فشارخون در بیماران مبتلا به فشارخون می‌شود و همچنین برطرف کننده تاثیرات منفی چربی‌های بالای وعده‌های غذایی در شریان‌هاست. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، نوشیدن چای با بهبود کیفیت و استحکام استخوان بویژه در بیماری پوکی استخوان مرتبط است. همچنین نوشیدن چای موجب بهبود توجه و تسهیل در انجام امور و تمرکز می‌شود. محققان اعلام کردند: اسید آمینه تیانین و کافئین موجود در چای موجب تاثیرات سودمند روانی، قدرت تمرکز، احساس و عملکرد بهتر در مصرف کنندگان می‌شود.

روش درست آماده کردن کلم بروکلی و سبزیجات در مبارزه با سرطان موثر است. کلم بروکلی و دیگر سبزیجات از این قبیل منبع خوب سولفورافن و انواع خاص فیتوکمیکال هستند که خواص ضد سرطانی چشمگیری دارند. با این وجود تولید سولفورافن در کلم بروکلی نیازمند آنزیم میروسیناس است و در صورت نبود این آنزیم سولفورافن تشکیل نمی‌شود. الیزابت جفری، محقق این تحقیق در آمریکا با اشاره به یافته‌های حاصل از تحقیقات انجام شده در این مورد اظهار کرد: با مقایسه روش‌های پخت وپز مانند جوشاندن، مایکرویو کردن و بخارپز کردن دریافتیم بخارپز کردن به مدت پنج دقیقه بهترین روش برای حفظ این آنزیم است. مصرف کلم بروکلی پخته همراه با سبزیجات خام حاوی این آنزیم نیز منجر به دریافت سولفورافن می‌شود. وی در ادامه افزود: خردل، تربچه و دیگر سبزیجات از این قبیل، مانند کلم حاوی این آنزیم هستند که سولفورافن را در خود انباشته می‌کنند. نتایج این تحقیق در نشست سالانه انجمن تحقیقاتی سرطان در آمریکا ارائه شده است.

پژوهش جدید محققان شرکت یونیلیور برای اولین بار نشان داده که زنان با چهره جوان‌تر برای مدت طولانی‌تری زندگی کرده و از فشار خون پایین‌تری برخوردارند. محققان نشان داده‌اند که این گروه زنان به دلیل فشار خون پایین‌تر با احتمال خطر ابتلای کمتر به بیماری‌های قلبی عروقی مانند حمله و سکته مغزی روبرو هستند. محققان این پژوهش مدعی هستند که این اولین بار است که طول عمر افراد بطور مستقیم با سرعت پیر شدن پوست آنها مرتبط شده است.
یک سوم از بزرگسالان با مشکل فشار خون بالا روبرو هستند که در صورت عدم درمان، احتمال سکته و حمله قلبی بشدت افزایش می‌یابد. این بیماری با عنوان قاتل خاموش شناخته شده چرا که علائم آن تا لحظات آخر نادیده مانده و اصلی‌ترین دلیل مرگ در سراسر جهان است. این پژوهش که در مجله Gerontology منتشر شده، نشان داد که زنان با خطر ابتلای کمتر به بیماریهای قلبی عروقی نسبت به سن خود جوانتر به نظر می‌رسیدند. این پژوهش شامل 514 زن بالغ با میانگین سنی 63 سال بود.
محققان همچنین نشان دادند مردانی که از خانواده‌های با طول عمر زیاد بودند در مقایسه با افرادی که اقوامشان از طول عمر متوسط برخوردار بودند، 1.4 سال جوانتر از سن خود نشان می‌دادند. هر دو گروه زنان و مردان در خانواده‌های با عمر طولانی از چروک پوست کمتر در بالای بازوی خود نسبت به افراد دیگر در همان سن برخوردار بودند. محققان امیدوارند که نتایج این پژوهش بتواند افراد را به اتخاذ یک شیوه زندگی سالم و نظارت منظم بر پارامترهای سلامتی مانند فشار خون تشویق کند چرا که این تحقیقات نشان داده این عوامل نه تنها بر سلامتی تاثیر داشته بلکه می‌تواند حتی بر ظاهر فیزیکی نیز تاثیرگذار باشد.

محققان تایوانی دریافته‌اند پپتید مشتق شده از شیر گاو موسوم به "لاکتوفریسین B25 یا به اختصار LFcinB25" خاصیتی ضد سرطانی را بر بافت‌های سرطانی معده از خود نشان می‌دهد. وقوع سرطان‌های معده‌ای از شایع‌ترین علل مرگ ومیر در سراسر جهان و به ویژه در کشورهای آسیایی محسوب می‌شود. یکی از درمان‌های اصلی سرطان‌های معده‌ای عمل جراحی و شیمی درمانی است و تنها زمانی موثر واقع می‌شود که سرطان در مراحل ابتدایی تشخیص داده شود.
محققان طی این پژوهش دریافتند که "LFcinB25" بقای سلول‌های آدوکارسینیوم معده "AGS" (سرطان غددی معده) را طی دوز و شیوه مستقل درمانی کاهش می‌دهد. پژوهشگران با بررسی‌های میکروسکوپی مشاهده کردند که "LFcinB25" تنها پس از یک ساعت مواجهه با سلول‌های سرطان معده‌ای، به غشای سلول‌های "AGS" حرکت کرده و طی 24 ساعت سلول‌های سرطانی از نظر اندازه کوچک شده و قدرت خود در چسبیدن به سطوح را از دست می‌دهند. طی مراحل این چرخه، "LFcinB25" با اعمال فرآیند "آپوپتوزیس" یا مرگ برنامه ریزی شده سلول و اتوفاژی (فروپاشی و بازیافت اجزای آسیب دیده و کهنه سلول‌ها) کار خود را آغاز می‌کند و با روند پیشرفت این چرخه، فرآیند اپوپتوزیس طی مکانیزم مستقل کاسپاز قالب شده و اتوفاژی از بین می‌رود.
محققان در این پژوهش به یافته دیگری نیز دست یافتند؛ آنها متوجه نقش "Beclin_1" در افزایش فعالیت سیتوتوکسیک (مسمومیت درون سلولی) "LFcinB25" و افزایش خاصیت ضد سرطانی آن شدند. این پروتئین نقش کاملا کلیدی را در اتوفاژ، رشد تومور و فساد نورون‌های انسانی دارد. این نتایج می‌تواند گزینش و طراحی داروهای موثر سرطانی را ارتقا دهد. این پژوهش در مجله "Dairy Science" منتشرشده است.

محققان دانشگاه هاروارد اعلام کردند: مصرف بادام، بادام هندی و دانه‌های دیگر خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد. در این تحقیق ارتباط بین مصرف آجیل و خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده در 75 هزار و 680 زن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهشی نشان داد: احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده در زنانی که حداقل یک اونس (۲۸٫۳۵ گرم) آجیل شامل بادام، آجیل برزیلی، بادام هندی، فندق، گردوی آمریکایی، دانه کاج، پسته و گردو، دوبار در هفته مصرف می‌کردند در مقایسه با افرادی که آجیل مصرف نمی‌کردند بسیار کمتر بود. یانگ بائو، سرپرست این تحقیق از بیمارستان زنان بریگهام اظهار کرد: این کاهش مستقل از عوامل خطر مربوط به سرطان لوزالمعده از جمله سن، چاقی، استعمال دخانیات، فعالیت بدنی، دیابت و رژیم غذایی است.
نتایج این تحقیق همچنین نشان داد: زنانی که در رژیم غذایی خود آجیل مصرف می‌کنند و تمایل به کاهش وزن دارند، نسبت به افرادی که از مصرف آجیل اجتناب می‌کنند کاهش وزن بیشتری دارند. در تحقیقات پیشین مشخص شده است که آجیل حاوی مواد مغذی سودمندی از جمله ویتامین، مواد معدنی و ترکیبات شیمیایی است که به عملکرد بهتر ذهن و کاهش خطر ابتلا به دیابت کمک می‌کند. نتایج این تحقیق در نشریه بریتانیایی سرطان منتشر شده است.

دو جراح زانوی بیمارستان دانشگاه لوون رباط جدیدی در زانوی انسان کشف کردند. این رباط نقش مهمی را در بروز عارضه در بیماران مبتلا به پارگی‌های رباط متقاطع قدامی (ACL) ایفا می‌کند. علی‌رغم جراحی موفقیت‌آمیز ترمیم و توانبخشی آن، تعدادی از بیمارانی که ACL آن‌ها ترمیم می‌شود، 'pivot shift' یا ماجراهایی را تجربه می‌کنند که طی آن‌ها زانو از فعالیت باز می‌ماند. طی چهار سال اخیر، دکتر استیون کلاس و پروفسور یوهان بلمانز در حال انجام تحقیقاتی به منظور یافتن علت آسیب‌های جدی ACL بوده‌اند.
آن‌ها مطالعه خود را با مقاله‌ای آغاز کردند که در سال 1879 و توسط یک جراح فرانسوی نوشته شده بود و وجود یک رباط اضافی موجود در زانوی انسان را فرض می‌کرد. این فرض درست از آب درآمد و پزشکان بلژیکی نخسیتن محققانی بودند که با استفاده از تکنیک‌های تشریح رباط ناشناخته را پس از مطالعه وسیع شناسایی کردند.  مطالعه آن‌ها نشان می‌دهد رباطی به نام anterolateral ligament) ALL) در 97 درصد از زانوهای انسانی موجود است و این که pivot shift در اثر آسیب به رباط ALL ناشی می‌شود. یافته‌های این محققان در مجله Journal of Anatomy منتشر شد و «انجمن آنتومی» این تحقیق را بسیار نوآورانه خواند.
مطالعه انجام شده تفکرات پزشکی در مورد آسیب‌های جدی ACL را زیر سوال می‌برد و نشان‌دهنده موفقیت در درمان بیماران مبتلا به این آسیب‌ است. دکتر کلاس و پروفسور بلمانز هم‌اکنون در حال مطالعه بر روی نوعی تکنیک جراحی با هدف ترمیم آسیب‌های ACL هستند و نتایج آن‌ها طی چند سال آینده آماده خواهد بود. پارگی‌های مزبور در میان ورزشکاران در ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و اسکی شایع است.

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه ناتینگهام نشان داده که شانس بارداری زنان سیاه‌پوست و آسیایی از طریق لقاح خارج رحمی کمتر از زنان سفیدپوست است. محققان هنوز از دلیل این امر مطمئن نیستند اما اظهار کرده‌اند که ممکن است به ژنتیک و همچنین عوامل اجتماعی و محیطی مرتبط باشد. محققان به بررسی نرخ موفقیت لقاح خارج رحمی در 1517 زن که در کلینیک آنها این درمان را انجام بودند، پرداختند. آنها دریافتند که نرخ زنده‌زایی برای زنان اقلیت‌های قومی به میزان چشمگیری پایین است. بین سالهای 2006 تا 2011، 35 درصد زنان اقلیت‌های قومی پس از لقاح خارج رحمی با موفقیت باردار شده و بچه خود را بدنیا آوردند. این در حالیست که این نرخ در میان زنان سفیدپوست 44 درصد بود. این امر علیرغم برخورداری همه زنان از شانس مطلوب بچه‌دار شدن بر اساس عواملی مانند کیفیت ذخیره تخمکهای آنها بود. نرخ تولد همچنین بین سه زیرگروه قومی متفاوت بود: 21.4 درصد برای زنان آسیایی شرق میانه، 23.3 درصد برای زنان آفریقایی-کارائیبی و 38 درصد برای زنان جنوب شرق آسیا. البته این یافته‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبودند.
به گفته محققان، دلیل این امر هنوز مشخص نبوده و پژوهشهای بیشتر بر روی زمینه ژنتیکی به عنوان شاخص بالقوه نتایج لقاح خارج رحمی و همچنین اثرات مهم عوامل فرهنگی و شیوه زندگی بر نتایج باروری لازم است. به گفته آنها، از این نتایج می‌توان برای مشاوره به زوجها در مورد احتمال واقع‌بینانه موفقیت آنها در لقاح خارج رحمی استفاده کرد. برای مثال زنان با زمینه‌های قومیتی ممکن است به درمان زودهنگام در جهت ارتقای شانس خود برای داشتن فرزند تشویق شوند. پژوهشها نشان داده که دو سوم زوجها پس از یک دوره لقاح خارج رحمی موفق به بارداری نمی‌شوند. این پژوهش در مجله BJOG منتشر شده است.

مطالعه‌ای جدید تعداد مکان‌های مختلف موجود در ژنوم انسانی را که در بیماری اسکیزوفرنی دخیل هستند، تخمین زد. این تحقیق 22 مکان شامل 13 مکان ‌تازه‌کشف شده که تصور می‌شود نقش مهمی در ابتلا به اسکیزوفرنی بازی می‌کنند را معرفی کرد. به گفته پاتریک اف. سولیوان، پروفسور ژنتیک و روانکاوی و مدیر مرکز ژنوم در دانشگاه کارولینای شمالی و همچنین رهبر ارشد این تحقیق، دستاورد جدید واضح‌ترین تصویر تا به امروز از دو گذرگاه مختلف است که شاید در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دچار عملکرد اشتباه شده باشند. هم‌اکنون دانشمندان باید تمرکزشان را بر روی این گذرگاه‌ها در تلاش برای درک عامل بیماری روانی ناتوان‌کننده مزبور اعمال کنند.
نتایج به دست آمده مبتنی بر تحلیل چندمرحله‌ای است که با استفاده از نمونه‌موردی ملی در سوئد از پنج هزار و یک مورد اسکیزوفرنی و گروه کنترل شش هزار و 243 نفری و سپس تحلیل مطالعه‌های پیشین و همچنین تکثیر پلی مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی (SNPs) در مناطق ژنوم نمونه‌موردی‌های مستقل انجام شد. تعداد کلی افراد حاضر در این مطالعه بیش از 59 هزار نفر بود.
یکی از دو گذرگاه شناسایی‌شده در این مطالعه گذرگاه «کانال کلسیم» معرفی شده است. این گذرگاه شامل ژن‌های CACNA1C و CACNB2 است که پروتئین‌های آن‌ها یکدیگر را به عنوان بخشی از یک فرایند مهم در سلول‌های عصبی لمس می‌کند. گذرگاه دیگر «میکرو آر نی ای 137» گزارش شده که شامل ژن MIR137 است و این ژن به عنوان تنظیم‌کننده توسعه نورونی و دست کم دوازده ژن تنظیم‌شده توسط MIR137، عمل می‌کند.
سولیوان بر این باور است آن‌چه در خصوص این دستارود هیجان‌انگیز است، استفاده از تکنولوژی‌های ژنومی استاندارد برای پر کردن قطعات گم‌شده معمای اسکیزوفرنی است. دانشمندان هم‌اکنون گذرگاه آشکار و واضحی برای درک نسبتا کامل از بخش ژنتیکی اسکیزوفرنی را در اختیار دارند که این امر پنج سال پیش ممکن نبود. جزئیات این مطالعه در مجله Nature Genetics منتشر شد.

عینک گوگل، ساعت‌های هوشمند و هکری که زیر پوست دستش رایانه کار گذاشته بود را فراموش کنید چرا که شرکت موتورلا به دنبال خالکوبی یک میکروفون بر روی گردن افراد به منظور ارتقای صدای آنها در حال تماس‌های تلفنی است. بر اساس اختراع ثبت شده این شرکت سازنده تلفن همراه متعلق به گوگل، این خالکوبی در نزدیکی گلوی کاربر قرار گرفته و صداهای تولید شده توسط آن را انتخاب می‌کند. اگر کاربر قصد تماس تلفنی داشته باشد، این خالکوبی به ارسال بی‌سیم صداها به گوشی هوشمند و فرد تماس گیرنده می‌پردازد. این اختراع « اتصال خالکوبی الکترونیکی پوست به یک وسیله ارتباطی تلفن همراه» نام داشته و در مه سال 2012 برای ثبت معرفی شده بود.
موتورلا این دستگاه را «خالکوبی الکترونیکی 110» خوانده و مدعی است که این فناوری شامل مدارات صوتی بوده که دریافت سیگنالهای صوتی را از گلوی شخص امکان‌پذیر می‌کند. به طور ساده‌تر، میکرفون داخلی این خالکوبی صداهای ایجاد شده توسط فرد را با خوانش ارتعاشات و نوسانات عضله یا بافت حنجره انتخاب می‌کند. نیروی این خالکوبی احتمالا یا از طریق یک باتری با امکان شارژ مجدد یا توسط فناوری ارتباط حوزه نزدیک و بلوتوث تامین خواهد شد. به گفته سازندگان، این خالکوبی الکترونیکی بر روی حیوانات نیز قابل اعمال است.
موتورلا قرار است دستگاه جدید Moto G خود را در روزهای آینده معرفی کند و برخی تحلیلگران بر این باورند که نرم‌افزار آن ممکن است بتواند با دستگاههایی مانند خالکوبی گردن به روزرسانی شود اما هنوز تاریخی برای ورود این خالکوبی به بلزلر معرفی نشده است.
این شرکت سازنده تلفن همراه اوایل امسال اعلام کرده بود که به دنبال جایگزینی کلمات عبور سنتی با خالکوبی‌های الکترونیکی یا قرص‌های احراز هویت است که توسط افراد بلعیده می‌شوند. این قرص‌های بلعیدنی شامل یک تراشه رایانه‌ای است که مانند باتری با استفاده از اسید معده نیرو می‌گیرد. این قرصها پس از بلعیده شدن یک سیگنال 18 بیتی شبیه نوار قلب درون بدن فرد تولید می‌کنند که توسط تلفن همراه و سخت‌افزارهای احراز هویت بیرونی شناسایی می‌شود.

Wristify اولین دستبند حرارتی – الکتریکی است که دمای بدن افراد را تغییر می‌دهد. این دستبند که توسط چهار دانشجوی مهندسی دانشگاه ام آی تی آمریکا ساخته شده است، با استفاده از قوانین فیزیک با قرار گرفتن بر روی یک قسمت از پوست بدن باعث گرم و سرد شدن کل بدن می‌شود. گروه طراح این دستبند امیدوارند با اختراع این دستبند بتوانند از میزان انرژی مصرفی برای گرم و سرد کردن کل ساختمان بکاهند و به این ترتیب در مصرف انرژی صرفه جویی شود. در حال حاضر این دستبند مراحل اولیه تولید را طی می‌کند. از لحاظ ظاهری Wristify شبیه ساعت مچی است، با این تفاوت که این دستبند دارای مخزنی حرارتی از جنس آلیاژ مس است.
این دستبند به یک سیستم خودکار متصل است که به طور اتوماتیک مدت زمان و شدت پالس‌های گرمایی دریافتی مخزن حرارتی را تنظیم می‌کند. این پالس‌ها با استفاده از گرماسنجی که جهت اندازه‌گیری دمای محیط و بدن همراه دستگاه است، سنجیده می‌شوند. نمونه اولیه این دستبند به لطف یک باتری پلیمر لیتیومی می‌تواند تا هشت ساعت کار کند.
این گروه تحقیقاتی در طول تحقیقاتشان دریافتند تغییرات سریع دمای یک قسمت از بدن می‌تواند در درجه حرارت کل بدن تاثیر گذار باشد. آنها همچنین کشف کردند هنگامی که یک قسمت از بدن دچار تغییرات دمایی به میزان یک درجه سلسیوس در ثانیه شود، کل بدن چندین درجه بیشتر احساس خنکی یا گرما می‌کند. این میزان تغییرات دمایی حداقل مقدار ممکن برای انجام این فرآیند است. نمونه اولیه این دستبند توانسته این میزان را به چهار درجه سلسیوس در ثانیه برساند.

خوردن روزانه مقدار کمی از بذر کتان ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند. محققان امریکایی اظهار کردند: دانه کتان یک منبع گیاهی از اسیدهای چرب امگا 3 و فیبر است و به عنوان نوعی آنتی اکسیدان شناخته شده محسوب می‌شود. این بررسی بر روی 110 بیمار مبتلا به بیماری‌های عروقی انجام شده است. در این تحقیق به افراد دانه کتان خورانده شد و محققان بر اساس آن به نتایجی مبنی بر اثربخشی دانه کتان در کاهش فشار خون دست یافتند. بررسی‌ها نشان داده است که از هر سه نفر آمریکایی یک نفر به فشارخون مبتلا است. فشار خون بالا، فرد را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و سکته مغزی قرار می‌دهد. یافته‌های این تحقیق در مجله «Hypertension» منتشر شده است.

بهترین زمان مصرف یک فنجان قهوه بین ساعت 9:30 تا 11:30 صبح است. کافئین موجب فعل و انفعالاتی در هورمون کورتیزول می‌شود. این هورمون به تنظیم ساعت درونی بدن و افزایش هوشیاری کمک می‌کند. میزان طبیعی کورتیزول بعد از بیدار شدن از خواب شبانه افزایش می‌یابد و میزان این هورمون در ساعات بعد بین ساعت 8 تا 9 صبح نیز بالا خواهد بود. استیون میلر، عصب شناس و محقق دانشگاه مریلند بر اساس نتایج حاصل از تحقیق انجام شده در این زمینه اظهار کرد: بهتر است مصرف کافئین را به بعد از ساعات افزایش این هورمون موکول کنیم.
بر اساس نتایج این تحقیق، خوردن کافئین زمانی که میزان این هورمون بالاست، موجب افزایش تحمل افراد به مواد حاوی کافئین می‌شود، به این معنی که اغلب افراد در هنگام صبح به فنجان قهوه بیشتری برای تاثیر مشابه احتیاج دارند، چون بعد از مدتی یک فنجان قهوه پاسخگوی این نیاز نیست. میلر در ادامه افزود: در دو زمان دیگر 12 تا 1 ظهر و 17:30 تا 18:30 نیز میزان کورتیزول افزایش می‌یابد.
تولید کورتیزول هنگام استرس موجب انباشته شدن انرژی و تبدیل آن به گلوکز می‌شود که توسط سلول‌های بدن استفاده می‌شود. افزایش انرژی آزادشده در هنگام صبح منجر به افزایش هوشیاری می‌شود، اما احساس گرسنگی را نیز افزایش می‌دهد. با این وجود زمان نوشیدن قهوه در افراد به دلیل چرخه کورتیزول آنان متفاوت است.

بر اساس تحقیقات جدید باکتری‌ موجود در ترشی از ابتلا به آنفلوآنزا جلوگیری می‌کند. محققان ژاپنی تقویت قدرت ایمنی بدن را با باکتری لاکتوباسیلوس برویس موجود در ترشی مورد ارزیابی قرار دادند. سرپرست این تحقیق، نائوکو واکی از کاگومه ژاپن اظهار کرد: نتایج این تحقیق نشان داد تغذیه موش‌های در معرض آنفلوآنزا با ترشی موجب تاثیر حفاظتی به دلیل این باکتری در برابر ویروس آنفلوآنزا شد. محققان در تلاش برای کشف خاصیت از بین بردن ویروس‌ها توسط این باکتری هستند. این میکروب‌های گیاهی در برابر اسید معده به دلیل لایه حفاظتی قندی بسیار مقاومند. گروه تحقیقاتی وی اعلام کرد: این باکتری‌ها موجب افزایش قدرت سیستم ایمنی و فعالیت بیشتر برای از بین بردن سلول‌های آلوده به ویروس می‌شوند. نتایج این تحقیق در نشریه میکروبیولوژی کاربردی منتشر شده است.

فناوری کینکت شرکت مایکروسافت تاکنون توانسته اعتبار خود را در خوانش حرکات ساده دست و بدن در دنیای بازی‌ها نشان دهد و اکنون محققان چینی به قابلیت‌های حسگر حرکت آن، زبان اشاره را نیز افزوده‌اند. دانشمندان پژوهشگاه مایکروسافت آسیا اخیرا نرم‌افزاری را نمایش داده‌اند که به فناوری کینکت اجازه خوانش زبان اشاره را با استفاده از پیگیری دست می‌دهد. جالب اینجاست که این عملکرد بطور بلادرنگ انجام شده و زبان اشاره را با سرعت سخن گفتن به زبان اشاره و کلام تبدیل می‌کند.
این سیستم موسوم به «مترجم زبان اشاره کینکت» می‌تواند مکالمه را از دو طرف ثبت کند. یک فرد ناشنوا در حال اشاره نمایش داده شده و ترجمه کتبی و شفاهی بصورت بلادرنگ ارائه می‌شود در حالیکه از سوی دیگر، این سیستم سخنان گفته شده فرد شنوا را ثبت کرده و آنها را به زبان اشاره تبدیل می‌کند. این پروژه در نتیجه همکاری بین آکادمی علوم چین، دانشگاه اتحاد پکن و پژوهشگاه مایکروسافت آسیا بوده است.
حسگرهای کینکت که در اصل برای بازی ساخته شده، موقعیت بدن کاربر و حرکات وی را خوانده و با کمک یک رایانه آنها را به فرمان تبدیل می‌کند. در ژوئن 2011 شرکت مایکروسافت به معرفی کینکت برای کیت توسعه نرم افزار ویندوز(SDK) پرداخت که این فناوری را بطور گسترده برای کاربرد علمی در دسترس قرار داد. مترجم زبان اشاره کینکت در حال حاضر تنها یک پیش ساخت بوده اما محققان امیدوارند این فناوری بتواند ابزار مقرون بصرفه‌ای برای ارتباط بین افراد حرفه‌ای در زبان اشاره و افرادی که این توانایی را به شکل محدود دارند، ارائه کند. محققان همچنین امیدوارند این سیستم بتواند فرصتهای جدید شغلی برای افراد ناشنوا ایجاد کند.

افراد مسنی که در دوران کودکی موسیقی را فرا گرفته‌اند در کهنسالی عکس العمل سریع‌تری به صداها نشان می‌دهند. یافته‌های محققان نشان می‌دهد آموزش موسیقی در اوایل زندگی اثرات طولانی مدت و مفیدی در پردازش صدا در مغز می‌گذارد. نویسنده این پژوهش «نینا کراوس» از دانشگاه نورث وسترن اظهار کرد: این مطالعه از اهمیت آموزش موسیقی برای کودکان و اثرات مفید آن در دهه‌های پیری خبر می‌دهد.
این پژوهش به بررسی 44 فرد بزرگسال 55 تا 76 ساله پرداخت که به صدای ضبط شده گوش می‌دادند؛در حالی که محققان فعالیت الکتریکی در شنوایی ساقه مغز را اندازه‌گیری می‌کردند. این منطقه از مغز به پردازش صدا می‌پردازد. مایک کیل گارد از محققان این مطالعه در دانشگاه تگزاس اظهار کرد: شرکت کنندگانی که 14 سال آموزش موسیقی دیده بودند سریعتر از کسانی که بدون آموزش بودند به صداها پاسخ دادند. افراد مسن اغلب دچار تغییرات مغزی می‌شوند که بر شنوایی تاثیر می‌گذارد. اگر یک فرد سال‌های زیادی در دوران کودکی صرف نواختن موسیقی کند در دوران کهنسالی مغز سریعتر به صدا پاسخ می‌دهد. این مطالعه ارتباط بین نواختن آلات موسیقی در کودکی و جوانی و سلامت مغز در زندگی آینده را آشکار می‌کند.

دانشمندان دانشکده پزشکی هاروارد موفق به کشف ژن «چشمه جوانی» شدند.  کارشناسان از مدتها پیش متعجب بودند که چرا آسیب های حیوانات جوان سریع‌تر از بزرگسالان بهبود پیدا می‌کند. ژن Lin28a به میزان زیادی در جنینها فعال بوده اما با بالا رفتن سن از فعالیت آن کاسته می‌شود. این ژن در آزمایشات بر روی موشها، سرعت التیام زخمها را افزایش داده و رشد مجدد موهای ریخته شده را تسریع کرد. این ژن همچنین به ترمیم بافتهای آسیب‌دیده گوش کمک کرد.
ژن Lin28a همه این تاثیرات را با افزایش تولید چندین آنزیم متابولیک و بهبود فرآیندهای متابولکی بدن که معمولا در جنینها فعالتر هستند، انجام می‌دهد. محققان امیدوارند که با بیدار کردن این ژن در بزرگسالی بتوانند سرعت بهبود زخمها را پس از عمل جراحی افزایش دهند. آنها همچنین اظهار کردند که شاید بتوان دارویی با تاثیر مشابه تولید کرد. نتایج این پژوهش در مجله Cell منتشر شده است.

پژوهشگران دانمارکی روش جدیدی را برای شناسایی زودهنگام بیماری ارائه کردند. در دنیای پزشکی، هر قدر شناسایی یک بیماری سریع‌تر و دقیق‌تر اتفاق بیفتد، شانس درمان بیماری نیز افزایش می‌یابد. به همین دلیل محققان روی بهبود ادوات تشخیص بیماری کار می‌کنند. اخیرا پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ روش جدیدی را برای شناسایی سریع‌تر، ارزان‌تر و دقیق‌تر بیماری ارائه کرده‌اند. برای این کار آنها از ابزاری رایج در فیزیک استفاده کرده و آن را با زیست‌شناسی ترکیب کرده‌اند. در واقع این گروه تحقیقاتی از دو رشته‌ای که از هم فاصله زیادی دارند برای بهبود تشخیص بیماری استفاده کردند.
در حال حاضر از برچسب‌های زیستی برای تشخیص برخی بیماری‌ها استفاده می‌شود. ترکیبات مختلفی در بدن وجود دارند که می‌توان از آنها برای شناسایی بیماری استفاده کرد، برای مثال وجود یک ترکیب شیمیایی ویژه در خون می‌تواند نشان از وجود بیماری در بدن فرد باشد. این ترکیبات شیمیایی غالبا پروتئین بوده و در مقادیر بسیار کم در خون وجود دارند، بنابراین شناسایی آنها بسیار دشوار است. در صورت اندازه‌گیری این پروتئین‌ها می‌توان فرآیند تشخیص بیماری را با دقت بالا انجام داد و بیماری در مراحل اولیه شناسایی می‌شود؛ با این کار می‌توان از پیشرفت و وخیم‌شدن شرایط بیمار جلوگیری کرد. «کاترین روستاگارد» از محققان این پروژه می‌گوید: ما برای بهبود دقت در شناسایی پروتئین‌ها روش جدیدی را ارائه کردیم. در این روش از نانوسیم‌ها به عنوان نگه‌دارنده پروتئین استفاده می‌شود و در عین حال که پروتئین توسط نانوسیم متوقف می‌شود ما می‌توانیم آن را آنالیز کنیم.
به صورت معمول، از ظروف ویژه‌ای برای نگه‌داشتن پروتئین‌ها استفاده می‌شود تا آنالیز روی آنها انجام شود؛ اما در این پروژه جنگلی ساخته شده از نانوسیم‌ها برای این کار استفاده شده‌ است که با این کار، مساحت سطحی بخش نگه‌دارنده به شدت افزایش می‌یابد. دلیل این امر آن است که پروتئین‌ها می‌توانند به تمام بخش‌های نانوسیم متصل شوند. یکی از مزیت‌های این روش آن است که به طور همزمان می‌توان چندین پروتئین را شناسایی کرد، همچنین قدرت سیگنال‌ در این روش جدید افزایش یافته و در نتیجه کیفیت تشخیص بیماری بهبود می‌یابد. این نانوسیم‌ها قابلیت استفاده مجدد دارند در واقع بعد از یک بار استفاده ‌می‌توان از نانوسیم برای شناسایی مجدد همان پروتئین استفاده کرد.

بر اساس مطالعات جدید، والدین فرزندمحور، بسیار خوشحال‌تر و دارای زندگی معنادارتری هستند. بررسی‌ها نشان می‌دهد والدینی که سلامتی فرزندانشان را به سلامتی خود ترجیح می‌دهند، نه تنها خوشحال‌تر هستند، بلکه معنای بیشتری را به دلیل مسئولیت‌های فرزندپروری در زندگی کسب می‌کنند. این یافته‌ها با ادعاهای بسیاری از رسانه‌ها مبنی بر این که در اولویت‌قراردادن سلامتی فرزندان سلامتی والدین را تحلیل می‌برد، مغایرت دارد. دانشمندان حاضر در این پروژه، دو مطالعه را با حضور 322 پدر و مادر انجام دادند. 
در پژوهش نخست، از والدین خواسته شد یک فرم کودک‌محوری را با هدف سنجیدن سبک فرزندپروری‌شان کامل کنند و سپس به آن‌ها پرسشنامه‌هایی با هدف سنجیدن خوشحالی و معنایی ارائه شد که در زندگی از داشتن فرزند تجربه می‌کردند. نتایج نشان داد والدینی که بیشتر فرزندمحور هستند، شادابترند و حس هدفمندبودن را در زندگی به دلیل داشتن فرزند گزارش کردند. در مطالعه دوم، از شرکت‌کنندگان خواسته شد فعالیت‌های روز قبل خود را بازگو و احساس خود را طی هر فعالیتی گزارش کنند. 
نتایج نشان داد والدینی که بیشتر فرزندمحور بودند، احساسات مثبت بیشتر و احساسات منفی کمتری داشتند و معنای بیشتری را در طول مراقبت از فرزندشان در زندگی تجربه کردند. علاوه بر این، سلامتی والدینی که بیشتر فرزندمحور بودند، در خلال مابقی روز تحت تاثیر عوامل منفی قرار نگرفت. این بدین معناست که رویکرد فرزندمحور به سلامتی والدین آسیبی وارد نمی‌کند.

خواندن رمان می‌تواند به عنوان یک عامل قابل‌توجه در فرایند توانبخشی افرادی که در مرخصی استعلاجی به سر می‌برند، عمل ‌کند. مطالعه بین‌رشته‌ای دانشمندان دانشگاه گوتنبرگ در خصوص تجارب زنان بیمار نشان می‌دهد خواندن رمان سلامتی آن‌ها را ارتقا می‌دهد. چنین پدیده‌ای «کتاب‌درمانی» نام دارد. لنا مارتنسو و سیسیلیا پترسون در مصاحبه با هشت زن کارمند که به مدت چهار تا 36 ماه در فهرست کارکنان بیمار قرار داشتند، تجارب رمان‌خوانی آن‌ها را در طول مرخصی استعلاجی‌شان بررسی کردند. به گفته مارتنسون، خواندن رمان فعالیتی معنی‌دار است که این زنان خود ابداع کردند و چنین عملی توانانی آن‌ها را در انجام فعالیت‌های روزانه ارتقا داد.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد مطالعه با واقعیت ملموس و بیرونی و همچنین واقعیت درونی و تجارب ذهنگرایانه انسان‌ها مرتبط است. در سطح عینی و ملموس، مطالعه به زنان مزبور در بازیابی توانایی و ساختار روزانه‌شان کمک کرد و همچنین تصویر و درک مطلوبی از خود را با ارائه تجربه ذهنی و همچنین فضایی خصوصی برای بهبودی آن‌ها در اختیارشان گذاشت. تمامی زنان مورد بررسی در این تحقیق، همواره به مطالعه علاقه داشتند، با این حال، بسیاری از آن‌ها نشان دادند زمانی که نخستین بار در فهرست بیماران قرار گرفتند، مطالعه خود را کاهش داده یا هیچ انرژی برای این فعالیت نداشتند. 
زمانی که این افراد فرایند مطالعه را دوباره آغاز کردند، بسیاری از آن‌ها رمان‌های عوام‌پسند و کتاب‌هایی را برگزیدند که موقعیتشان را برایشان تداعی می‌کرد. با بهترشدن تدریجی، سوژه‌های مزبور به طور فزاینده‌ای به نوع ادبیاتی که در گذشته خوانده بودند، روی آوردند. این زنان بسیاری از رویکردهای مختلف مورد استفاده‌شان را هنگام بیماری برای مطالعه توصیف کردند. تعدادی از آن‌ها داستان‌هایی را ترجیح می‌دادند که موقعیتشان را منعکس می‌کرد و آن‌ها به شدت با متون مزبور همذات‌پنداری می‌کردند. دیگران نیز برای لذت زیبایی‌شناختی یا فرار از بیماری‌شان در لحظه مطالعه می‌کردند.
زنان موردبررسی با تمامی شیوه‌های مختلف و در اوقات متعدد طی زمان مرخصی استعلاجی‌شان مطالعه می‌کردند و دریافتند که این عمل به سرعت در توانبخشی آن‌ها مفید بود. نتایج این پژوهش حاکی از آن است مطالعه دارای چندین بعد بوده و با مهارت‌های ذهنی و فیزیکی، ارتباط و اعتمادبه‌نفس افزایش‌یافته زنان مرتبط بود.

تیمی از محققان آمریکایی و انگلیسی از طراحی آزمایش جدیدی برای سرطان پروستات خبر داده‌اند که می‌تواند هزاران مرد را از درمان بی‌نیاز کرده و آنها را از عوارض جانبی ناتوان‌کننده جنسی در امان نگهدارد. این آزمایش می‌تواند با دقت تومورهای با خطر کمتر را که نیازی به حذف فوری توسط جراحی یا رادیوتراپی ندارند، شناسایی کند. پروستات یکی از رایج‌ترین انواع سرطان در مردان است. سالانه 41 هزار مورد مبتلا در انگلیس معرفی می‌شوند که بیشتر در میان افراد بالای 65 سال هستند. حدود نیمی از این افراد به گونه کم خطر سرطان پروستات مبتلا هستند که مهلک نبوده و گسترش آنها به بخشهای دیگر بدن بسیار نامتحمل است. اما به دلیل عدم وجود آزمایشات موثر، تشخیص بین تومورهای مهلک و کم‌خطر بسیار مشکل است؛ از این رو بیش از 90 درصد بیماران مبتلا به سرطان پروستات تحت عمل جراحی قرار گرفته یا رادیوتراپی می‌شوند که می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادرار و نابارور شدن آنها شود.
اکنون محققان انگلیسی و آمریکایی بر این باورند که آزمایش Prolaris می‌تواند هزاران مرد را از درمان نابجا بی‌نیاز کرده تا به زندگی عادی خود ادامه دهند. یک کارآزمایی بالینی از این آزمایش بر روی 1500 مرد که نتایج آنها در نشست موسسه ملی پژوهش سرطان ارائه خواهد شد، نشان داده که این روش می‌تواند به دقت بین تومورهای مرگبار و کم‌خطر تمایز قایل شود.
این آزمایش با بررسی ساختار ژنتیکی تومور پس از برداشتن یک تکه کوچک انجام شده که سپس یک نمره بین منفی سه تا مثبت سه به بیمار داده می‌شود. امتیاز بالاتر به معنی کم‌خطرتر بودن تومور است. در حال حاضر این آزمایش تنها در آزمایشگاهی در ایالت یوتا در آمریکا قابل بررسی بوده، از این رو پزشکان به دلیل نیاز به ارسال نمونه‌ها به جایی در خارج کشور به آن تمایلی ندارند. این درحالیست که محققان اکنون در حال اجرای کارآزمایی‌های بیشتر بر روی اثربخشی آن هستند که امیدوارند مورد توجه موسسه نایس برای قرار دادن آن زیر نظر سرویس سلامت همگانی انگلیس قرار بگیرد.

پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد: دویدن با کفش پاشنه بلند ممکن است موجب بروز مشکلات زانو در دوران سالخوردگی شود. محققان امریکایی طی یک تحقیق، حرکات مفصل ران و قوزک پا در زنان جوان را هنگام دویدن با کفش بدون پاشنه (15 میلی‌متر)، پاشنه کوتاه (45 میلی‌متر) و پاشنه بلند (70میلی‌متر) اندازه‌گیری کردند. نتایج تحقیق نشان داد در زنانی که با کفش پاشنه بلند می‌دوند حرکت، ربایش و نزدیکی زانو و خمیدگی زانو افزایش می‌یابد. به نظر محققان این افزایش حرکت موجب تحریک فشار بار اضافی بر مفاصل زانو می‌شود.
بر اساس نتایج این تحقیق، دویدن با کفش پاشنه بلند حرکات قوزک پا را کاهش می‌دهد و وارونه شدن در حال دویدن به دلیل ارتفاع پاشنه و خطر رگ به رگ شدن قورک پا افزایش می‌یابد. محققان آمریکایی اظهار کردند: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد پاشنه بلندتر با خطر رگ به رگ شدن بیشتر قوزک پا در هنگام دویدن مرتبط است. همچنین پوشیدن کفش پاشنه بلند به طور منظم موجب آرتروز مفاصل زانو می‌شود. نتایج این تحقیق در نشریه بین‌المللی تکنولوژی و مهندسی پزشکی منتشر شده است.

محققان موسسه تحقیقات پزشکی تگزاس نشان داده‌اند که کاهش عملکرد مغزی در پیری طبیعی تحت تاثیر ژن‌ها قرار دارد. دانشمندان اظهار کرده‌اند که شناسایی ژن‌های مرتبط با پیری مغز می‌تواند به ارتقای درک انسان از فرآیندهای زیستی حاکم بر زوال طبیعی وابسته به سن منجر شود.
محققان در یک شجره‌نامه بزرگ شامل 1129 انسان از سنین 18 تا 83 سال به ثبت اثرات عمیق پیری از جوانی تا پیری بر توان عصبی شناختی و اقدامات ماده سفید مغز پرداختند. ماده سفید بطور فعال بر چگونگی یادگیری و عملکرد مغز تاثیر می‌گذارد. بنظر می‌رسد که مواد ژنتیکی به اشتراک گذاشته شده در میان خویشاوندان بیولوژیکی می‌تواند تغییرات مشاهده شده در عملکرد مغز در اثر بالا رفتن سن را پیش‌بینی کند.
به گفته دانشمندان، استفاده از شجره‌نامه بزرگ انسانی به ارائه یک منبع قوی برای اندازه‌گیری چگونگی تغییر عوامل ژنتیکی با افزایش سن می‌پردازد. محققان با اجرای یک تحلیل و بررسی پیچیده، یک مبنای ارثی را برای زوال عصبی در پی بالا رفتن سن نمایش دادند که می‌توان آنرا به عوامل ژنتیکی نسبت داد. همچنین آنها دریافتند که کاهش یکپارچگی ماده سفید در اثر پیری تحت تاثیر ژنها قرار دارد. پژوهشهای بیشتر نشان داده که مجموعه‌های مختلف ژنها برای این دو فرآیند زیستی پیری مسئول هستند.

نوازش ملایم و کند کودک می‌تواند توانایی مغز او را برای ساختن حس مالکیت بدنی را افزایش داده و این امر به نوبه خود، نقش مهمی را در ایجاد و حفظ حس سالم از خود ایفا می‌کند. در این مطالعه که در دانشگاه هرتفوردشایر انگلستان انجام شد، 52 فرد بزرگسال و سالم از تکنیک‌ آزمایشگاهی معمولی به نام «توهم دست نوازش‌کننده» استفاده کردند که در آن مغزهای شرکت‌کنندگان این اعتقاد را پیدا می‌کرد که دست نوازش‌کننده مال خود آنهاست. زمانی که آن‌ها به این دست نوازش‌کننده استراتژیک نگاه می‌کردند که در هماهنگی با دست خود آن‌ها نوارش می‌شد، فکر می‌کردند که دست جعلی به خود آن‌ها تعلق دارد. این تکنیک ماهیت قابل‌تغییر درک مغز از بدن را نشان می‌دهد. لمس‌کردن اثرگذار که شامل تحریک لامسه با سرعت کند پوست است (بین یک تا 10 سانتی‌متر در ثانیه)، پیش‌تر با احساسات خوشایند مرتبط شده بود و این که چنین اثری علائم اضطراب و دیگر علائم عاطفی را در گروه‌های خاصی از بزرگسالان و نوزادان کاهش می‌دهد.
تیم دانشگاه هرتفوردشایر به دنبال آزمایش این نکته بود که آیا «لمس اثرگذار» بر درک مغز از بدن و مالکیت بدنی تاثیر گذار است یا خیر. تیم علمی از تکنیک دست لمس‌کننده برای واردکردن چهار نوع حس لامسه مختلف استفاده کرد. این لمس‌ها شامل لمس موثر، کند و همزمان و غیرهمزمان و همچنین لمس خنثی سریع در الگوهای همزمان و غیرهمزمان بود. همچنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد پرسش‌نامه "تجسم"‌ استانداردشده‌ای را برای اندازه‌گیری تجربه ذهنی‌شان در طول آزمایش تکمیل کنند.

نتایج حاصل، یافته‌های پیشین را تایید کرد که بر اساس آن‌ها، لمس آرام و ملایم خوشایندتر از لمس سریع است. این مطالعه نشان داد که تحریک لامسه کند شرکت‌کنندگان را بیشتر به اعتقاد به این نکته وامی‌داشت که دست نوازش‌کننده به خود آن‌ها تعلق داشت، اما این موضوع در خصوص لمس سریع‌تر و خنثی صادق نبود. درک لمس اثرگذار در مغز یکی از سیگنال‌هایی است که به انسان در نظارت بر فرایند homeostasis کمک می‌کند.
این مطالعه شواهد جدیدی را برای پشتیبانی از داده‌های موجود ارائه می‌دهد، مبنی بر این که سیگنال‌های interoceptive مانند لمس اثرگذار، نقش مهمی را در چگونگی یادگیری مغز برای ایجاد تصویر ذهنی و درک از بدن بازی می‌کند. این درک در نهایت به خلق حسی منسجم از خود می‌انجامد. حساسیت کاهش‌یافته در خصوص آگاهی از سیگنال‌های interoceptive مانند لمس اثرگذار، با مشکلات تصویر از بدن، درد بدون توضیح و شرایط anorexia nervosa و bulimia مرتبط است.
گام بعدی تیم علمی آزمودن این موضوع است که آیا محروم‌شدن از سیگنال‌های اجتماعی مانند لمس اثرگذار از والدین در طول رشد اولیه می‌تواند به بروز ناهنجاری‌هایی در شکل‌گیری تصویر بدنی سالم و یک حس سالم از خود به ویژه در بیماران مبتلا به اختلالات غذاخوردن مانند anorexia nervos بینجامد. شکوفاکردن هوشیاری و حس فرد از مالکیت بدنی خود می‌تواند نقش مهمی را توسعه درمان‌های آتی برای تعدادی از این شرایط ایفا کند. جزئیات این مطالعه در Frontiers of Psychology منتشر شده است.

تیمی از محققان در حال آزمایش تحریک اعصاب گردن به عنوان درمانی بدیع برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی هستند که بطور بالقوه به تسکین علائم ناتوان‌کننده این بیماری مانند خستگی، تنگی نفس و آریتمی‌های قلبی می‌پردازد. کارآزمایی بالینی جهانی تصادفی چند مرکزی موسوم به INOVATE-HF در حال بررسی ایمنی و اثر دستگاه قابل کاشت تحریک الکتریکی عصب واگ «CardioFit» برای ارتقای عملکرد قلب و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است.
این دستگاه از یک سیستم سه بخشی متشکل از یک محرک به اندازه ضربان‌ساز و دو رابط برخوردار است. این محرک در زیر پوست قفسه سینه قرار گرفته، یک رابط حسگر درون بطن راست قلب و یک رابط تحریک در اطراف عصب واگ در سمت راست گردن کاشته می‌شود. عصب بزرگ واگ از ساقه مغزی به سمت شکم از هر دو طرف بدن کشیده شده است. این عصب سیگنالهایی را برای تنظیم عملکردهای مختلف بدن مانند ضربان قلب به سراسر بدن و بطور مستقیم به مغز ارسال می‌کند. به محض فعال شدن توسط پزشک، محرک درون قفسه سینه به ارسال پالسهای ملایم الکتریکی به عصب واگ می‌فرستد تا به کاهش ضربان قلب، تنش و حجم کار در عضلات قلبی به منظور بهبود عملکرد کلی قلب کمک کند. رابط حسگر در بطن راست قلب بر تمام تغییرات غیر عادی در فعالیت الکتریکی قلب نظارت کرده و به ارائه بازخورد برای محرک و کمک به واکنش آن می‌پردازد.

بر اساس تحقیقات جدید ورزش ایروبیک ممکن است موجب تقویت حافظه در بیماران مبتلا به ام اس شود. در 50 درصد از بیماران مبتلا به ام اس نقص حافظه مربوط به آتروفی هیپوکامپ ایجاد می‌شود که هیچ درمان دارویی یا رفتاری در این مورد وجود ندارد. ویکتوریا لیویت، محقق نوروسایکولوژی و تحقیقات علوم اعصاب در آمریکا و محقق این پژوهش اظهارکرد: ورزش ایروبیک ممکن است اولین درمان در بیماران ام اس با مشکلات حافظه باشد. همچنین ورزش ایروبیک فواید بسیاری دارد، از جمله این که در دسترس است، هزینه کم دارد و بدون عوارض جانبی است. این تحقیق بر روی دو بیمار مبتلا به ام اس با نقص حافظه که به طور اتفاقی از شرایط ورزش غیرهوازی (کششی) و هوازی (دوچرخه سواری) برخوردار بودند، انجام شد. در این بیماران توانایی حافظه قبل و بعد از درمان 30 دقیقه ورزش در هر جلسه و سه بار در هفته به مدت سه ماه ثبت شد. ام آرای و آزمایش‌های حافظه نشان داد: ورزش ایروبیک منجر به افزایش 5.16 درصدی در حجم هیپوکامپ و 7.53 درصدی افزایش در حافظه شد، اما هیچ تغییر چشمگیری در افرادی که ورزش غیرهوازی انجام دادند، مشاهده نشد. نتایج این تحقیق در نشریه Neurocase منتشرشده است.

پژوهش جدید محققان ترک نشان داده که گرانش ممکن است بتواند تاثیرات ظاهرا متناقض تستوسترون را در طاسی با الگوی مردانه یا ریزش موی آندروژنیک(AGA) توضیح دهد. دکتر امین تونکای اوستونر، جراح پلاستیک در آنکارا اظهار کرد که نیروی کشش به سمت پائین که توسط گرانش در پوست سر ایجاد می‌شود، عامل اصلی رویدادهایی است که به ریزش موی پیشرونده در طاسی با الگوی مردانه منجر می‌شوند. به گفته اوستونر، توانایی بی‌سایقه این نظریه در توضیح جزئیات فرآیند ریزش مو و شکل‌گیری الگوی ریزش موی آندروژنیک مسلم است.
نظریه این محقق ترک به دنبال وفق دادن برخی مشاهدات گیج‌کننده مرتبط با ایجاد و گسترش ریزش موی آندروژنیک است. نواحی طاس شدن پوست سر نشان‌دهنده افزایش در یک شکل قوی از تستوسترون موسوم به دی‌هیدروتستوسترون است. این در حالی است که داروهایی متوقف کننده تبدیل تستوسترون به دی‌هیدروتستوسترون می تواند سرعت ریزش مو را کاهش دهند. اوستونر بر این باور است که در جوانی، پوست سر از بافت چربی کافی در زیر پوست برخوردار است که می‌تواند به خوبی خود را هیدراته نگه‌داشته و از فشار بر فولیکول‌های مو جلوگیری کند اما با افزایش سن، پوست و چربی زیر آن نازکتر شده و فشار بر فولیکول‌های مو افزایش می‌یابد. تستوسترون منجر به نازک شدن چربی زیر پوست می‌شود. در زنان، استروژن از نازک شدن این بافت‌ها حداقل تا زمان یائسگی جلوگیری می‌کند. به گفته دکتر اوستونر با کاهش این بافت چربی، فولیکول‌های مو باید در برابر فشار بیشتری مقاومت کرده و نیازمند تستوسترون بیشتر برای دستیابی به رشد عادی هستند. این تقاضای محلی منجر به تجمع سطوح دی‌هیدروتستوسترون در پوست سر شده اما این میزان در جریان خون قرار نخواهد گرفت.
افزایش سطوح دی‌هیدروتستوسترون منجر به فرسایش بیشتر چربی زیر پوست و ایجاد یک دور باطل می‌شود. چرخه رشد مو در واکنش به این امر سرعت گرفته اما سرعت آن برای غلبه بر فشار فزآینده کافی نیست. با گذشت زمان، فولیکول‌های مو کوچکتر و کوچکتر شده و منجر به افزایش پیشرونده ریزش مو می‌شوند. این پژوهش در مجله Plastic and Reconstructive Surgery-Global Open منتشر شده است.

یافته‌های جدید محققان دانشگاه فناوری چالمرز و دانشگاه فناوری وورکلاو لهستان نشان داده که لیزرها می‌توانند راه‌حل مناسبی برای از بین بردن بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر و پارکینسون باشند. این دستاورد نویدبخش آن است که پزشکان در آینده شاید بتوانند بیماری‌ها را بدون نیاز به بافت اطراف مغز درمان کنند. چنین روشی حتی می‌تواند جایگزین درمانهای شیمیایی مورد استفاده برای درمان توده‌های پروتئین آمیلوئید باشد که شامل اجزای سمی با امکان در معرض خطر قرار دادن بیماران است. محققان دریافتند که می‌توان با کمک لیزرهای چند فوتونی، توده‌های پروتئینهایی را که تصور می شود عامل بیماریهای مغزی هستند تشخیص داد. جداسازی پروتئینهای مضر یک گام اساسی است اما همچنین باید آنها را پیش از درمان این بیماریهای تغییردهنده زندگی از بین برد. برای این هدف، محققان امیدوارند این درمان فوتوآکوستیک بتواند برای حذف توده‌های پروتئینی مورد استفاده قرار بگیرد. بیماری کروتزفلد جاکوب یا جنون گاوی شرایط دیگری است که می‌توان آنرا با این رویکرد نوآورانه درمان کرد.

پژوهش جدید یک شرکت داروسازی انگلیسی نشان داده که برخلاف شوخی‌های رایج در مورد سرماخوردگی شدید آقایان در حقیقت زنان بدتر سرما خورده و بیشتر با آن چالش دارند. سرماخوردگی و آنفلوانزا در زنان 20 درصد بیشتر طول کشیده و علائم بدتری نسبت به سرماخوردگی در مردان دارد که بر اساس آن 21 درصد از زنان در مقایسه با نرخ 16 درصدی مردان در روز اول سرماخوردگی مجبور می‌شوند در بستر بیماری بمانند.
بر اساس پژوهش شرکت داروسازی Beechams، زنان همچنین بیشتر در مورد بیماری خود شکایت می‌کنند اما یک چهارم از آنها اذعان کرده‌اند که این کار تنها برای جلب حس همدردی دیگران است! در مقابل، 13 درصد مردان اظهار کرده‌اند که خواهان محبت زیاد برای کمک به افزایش نیروی خود بوده، در حالیکه 14 درصد گفته‌اند در زمان سرماخوردگی دوست دارند مردم آنها را بخندانند چون باعث احساس بهتری در آنها می‌شود. آبریزش بینی یکی از علائمی است که زنان بیشتر در مورد آن شکایت داشته اند اما در مردان بیشترین شکایت‌ها به گلو درد مرتبط می‌شود.
بر اساس نتایج این پژوهش، هر دو جنسیت در زمان سرماخوردگی بی‌حوصله هستند. یک سوم افراد از کمبود انرژی‌شان ابراز تنفر کرده و یکی از هر سه زن و یکی از هر پنج مرد احساس خستگی و عدم تمرکز را یکی از بدترین علائم خوانده‌اند. همچنین مادران دو برابر بیشتر از زنان بدون فرزند احتمال دارد که حداقل چهار روز را در سال برای سرماخوردگی مرخصی بگیرند. 9 درصد مردان و پنج درصد زنان در این پژوهش مدعی شدند که هرگز سرما نخورده‌اند.

محققان دانشگاه جانزهاپکینز در بالتیمور دریافتند: از دست دادن چربی شکم و کاهش مصرف غذاهای مملو از فسفر به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های کلیوی می‌انجامد. محققان دانشگاه جانزهاپکینز با اشاره به یافته‌های حاصل از تحقیقات انجام شده در این زمینه می‌گویند: کاهش چربی دور کمر و حذف فسفر در رژیم غذایی به کاهش سطح پروتئین در ادرار (آلبومینوری) می‌انجامد. حضور این پروتئین در ادرار یکی از مهمترین شاخص‌ها برای ابتلا به بیماری‌های کلیوی است. محققان می‌گویند: حدود 26 میلیون آمریکایی بالغ از بیماری مزمن کلیوی رنج می‌برند، این یک بیماری خاموش است، اما بسیاری از افراد مبتلا آگاهی از بیماری خود ندارند و زمانی متوجه بیماری می‌شوند که کاملا پیشرفت کرده است.
به گفته این محققان درمان نکردن به موقع بیماری موجب می‌شود، کلیه‌ها توانایی خود را برای تمیز کردن خون از مواد زائد از دست بدهند، همچنین این بیماری باعث آسیب به استخوان، افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا، کم خونی، آسیب عصبی می‌شود که در نهایت ممکن است به نارسایی کلیه منجر شود. بر اساس این گزارش، گوشت قرمز، مرغ و بوقلمون حاوی مقادیر چشمگیری فسفر هستند. منابع دیگر شامل شیرخشک و محصولات شیر، پنیر، ماهی کنسرو شده، آجیل، تخم مرغ و نوشابه‌های سبک است. یافته‌های این تحقیق در مجله آمریکایی بیماری‌های کلیه منتشر شده است.

محققان صندلی پزشکی دیجیتالی طراحی کرده‌اند که با بررسی علائم حیاتی و وضعیت سلامت فرد، نیاز به مراجعه متعدد به مطب پزشک را بر طرف می‌کند. صندلی پزشکی دیجیتال Emperore1510 شرکت شارپ قادر به بررسی همزمان فشار خون، دمای بدن، ضربان قلب و علائم حیاتی فرد است. این صندلی مجهز به حسگرهای مختلفی است که گزارشی از وضعیت سلامت فرد را در حافظه ابری خود ذخیره می‌کند و در صورت لزوم توسط پزشک معالج قابل دسترسی خواهد بود.
با کمک تجهیزات مختلف تعبیه شده بر روی این صندلی پزشکی هوشمند، نیاز به استفاده از دستگاه‌های مختلف برای بررسی علائم حیاتی بر طرف می‌شود. سه صفحه نمایش در قسمت بالای صندلی نصب شده است که وضعیت بررسی علائم حیاتی در حال اسکن را به فرد نشان می‌دهد. دستگاه اندازه‌گیری فشار خون بر روی دسته سمت راست صندلی قرار داده شده و در بخش چپ صندلی نیز محلی برای قرار گرفتن انگشت برای اندازه‌گیری ضربان قلب و دمای بدن در نظر گرفته شده است.
با کمک صندلی پزشکی Emperore1510 امکان اسکن و ضبط وضعیت سلامت افراد در کوتاهترین زمان، شناسایی نشانه‌های اولیه بیماری، تسریع تداخل پزشک در روند درمانی و در نتیجه کاهش طول درمان فراهم می‌شود. این فناوری در نمایشگاه CEATEC2013 به نمایش گذاشته شده و با قیمت نسبتا بالای پنج هزار و 950 دلار به بازار عرضه می‌شود.

بر اساس تحقیقات جدید، درد در دوران نوزادی به دلیل درمان زایمان زودرس منجر به گسترش اضطراب در طول زندگی فرد می‌شود. دکتر آنه مورفی، مدیر موسسه علوم اعصاب در دانشگاه ایالتی جورجیا با اشاره به تحقیقات انجام شده در این زمینه اظهار کرد: واکنش به وضعیت دردناک و پراسترس و توانایی واکنش مناسب به محرک‌های مضر در طولانی مدت شاید به نظر در ابتدا سودمند محسوب ‌شود، اما در واقع کمتر از 35 درصد نوزادان در معرض روش‌های دردناک و تهاجمی قبل و بعد از عمل قرار دارند و نیازمند تسکین و کاهش مشکلات جسمی و روحی مرتبط با زایمان زودرس هستند.
این نوزادان اغلب به طور متوسط 25 روز در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، مکانی که روزانه آنان 10 تا 18 شیوه دردناک و التهابی از جمله لوله تغذیه، لوله‌های درون وریدی، لوله درون حنجره و همچنین وسیله نیزه مانند در درون پاشنه پا را تحمل می‌کنند، هستند. با وجود این شواهد درد و استرس در مغز باقی می‌ماند و حدود 65 درصد این روش‌ها در کاهش درد بی تاثیر است.
محققان در این تحقیق از یک روش التهابی در موش‌های نوزاد نر و ماده در زمان تولد استفاده کردند. آنان دریافتند تاثیرات درد و استرس در موش‌ها موجب تغییر در مغز، اضطراب، تشویش و درد در بزرگسالی می‌شود و روش‌های تغییر در مغز بر واکنش به استرس در موش‌ها مشاهده شده است.  این تغییرات در عملکرد نوزادان با اختلالات روحی همراه است. نتایج این تحقیق در نشریه Psychoneuroendocrinology منتشر شده است.

محققان آمریکایی یک ماده شیمیایی را در مغز شناسایی کرده‌اند که بر ساعت بیولوژیکی بدن تاثیر داشته و می‌تواند به افراد در سازگاری سریع‌تر با تغییرات ناگهانی در برنامه‌های روزانه روشنایی/تاریکی کمک کند. محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیز نشان داده‌اند که یک مولکول کوچک موسوم به VIP(پپتیو وازواکتیو روده‌ای) که به همگام‌سازی نورونهای نگهدارنده زمان در ساعت بیولوژیکی مغز مشهور بوده، از تاثیر شگفت‌انگیز ناهمگام شده آنها در دوزهای بالاتر برخوردار است. به گفته آنها، کاهش موقتی هماهنگی به دور از فاجعه بار بودن آن در برخی مواقع می‌تواند مفید باشد.
نورونهای ناهمگام شده بهتر می‌توانند مجددا خود را با تغییرات ناگهانی در چرخه نور-تاریکی همگام کنند که عامل پرواززدگی یا مشکلات همراه با شیفتهای کاری هستند. محققان نشان دادند که نورونهایی که از دوزهای بالای VIP برخوردار شده بودند تنها به نصف زمان مورد نیاز سلولهای دست‌نخورده برای سازگاری با برنامه جدید نیاز داشتند.
شناسایی راهی برای فریب مغز به منظور آزادسازی ذخایر VIP خود می‌تواند عمدا منجر به ناهمگام‌سازی شده تا ساعت بدن با زمان جدید مجددا تنظیم شود. درحالیکه ساعت بیولوژیکی طوری تکامل یافته که با تغییرات آهسته فصلی در برنامه‌های نور-تاریکی سازگاری داشته باشد، کنار آمدن با تغییرات ناگهانی موجود در زندگی مدرن می‌تواند مشکل باشد. این پژوهش برای اولین بار نشان داده که افزایش یک ماده شیمیایی در مغز می‌تواند انطباق‌پذیری ساعت بیولوژیکی را بهبود بخشد. این پژوهش در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

بر اساس تحقیقات جدید مادران بارداری که دچار خرناس هستند، دارای نوزاد کم وزن خواهند بود. بر اساس این تحقیق در زنان بارداری که حداقل سه شب در هفته خرناس می‌کشند، در مقایسه با دیگر زنان باردار احتمال سزارین بیشتر می‌شود. تحقیقات پیشین نشان داد فشار خون بالا در دوران بارداری و پره اکلامپسی با خروپف مرتبط است. در این تحقیق، یک هزار و 673 زن باردار که بیش از یک سوم آنان سابقه خروپف داشتند، شرکت کردند. نتایج نشان داد: زنانی که بیش از سه مرتبه در هفته دچار خرناس بودند، در معرض خطر عواقب منفی زایمان ازجمله سزارین و تولد نوزاد کم وزن قرار داشتند.
محققان اظهار کردند: خروپف مزمن خطر بیشتری در پی دارد. زنانی که قبل و در دوران بارداری خروپف می‌کنند، دوسوم بیشتر احتمال دارد نوزاد با 10 درصد کمبود وزن داشته باشند و احتمال سزارین نیز دو درصد افزایش می‌یابد. محقق این تحقیق، دکتر لوئیس اوبراین از دانشگاه اختلالات خواب میشیگان اظهار کرد: دلایل جالبی در مورد ارتباط خرناس دوران بارداری و چگونگی تاثیرات سلامت مادر وجود دارد، اما اطلاعات اندکی در مورد تاثیرات آن بر سلامت نوزاد می‌دانیم. وی اظهار کرد: ما دریافتیم ارتباط بسزایی بین خرناس مادر در دوران بارداری و سزارین و کم وزنی نوزاد وجود دارد، این نتایج نشان می‌دهد مشکلات تنفسی زنان منجر به خطرات زایمان می‌شود. درمان خطراتی مانند آپنه خواب در دوران بارداری موجب کاهش تولد نوزاد با وزن کم، سزارین و NICU (مراقبت‌های ویژه بعد از زایمان) خواهد شد.

بر اساس تحقیقات انجام شده در مورد تاثیر میوه و سبزیجات بر تقویت باروری مردان، خوردن هویج در مردان موجب فعالیت اسپرم و تقویت باروری می‌شود. دانشمندان دانشگاه هاروارد دریافتند که هویج بیشترین تاثیر را بر تحرک و توانایی اسپرم‌ها و حرکت به سوی تخمک دارد. این تحقیق بر روی 200 مرد سالم و جوان انجام شد که تحت رژیم غذایی میوه و سبزیجات مختلف قرار داشتند. بعد از بررسی نمونه‌های اسپرم شرکت کنندگان، محققان دریافتند رنگدانه‌های موجود در هویج که کاروتنوئید نام دارد، به قوی‌تر شدن باروری کمک می‌کند. این آنتی اکسیدان موجب خنثی شدن رادیکال‌های آزاد می‌شود که به غشای سلولی و DNA آسیب می‌رسانند. سیب‌زمینی و خربزه موجب تقویت کیفیت و کمیت اسپرم می‌شود. هویج نیز عملکرد اسپرم را 6.5 تا 8 درصد افزایش می‌دهد.
در این تحقیق ارتباط بین میوه‌های قرمز و سبزیجات حاوی لیکوپن که موجب کاهش شکل غیرطبیعی اسپرم و افزایش شکل طبیعی آن می‌شود، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد میوه‌های قرمز 8 تا 10 درصد با شکل طبیعی اسپرم مرتبط است. محققان اعلام کردند: در مردان جوان میزان کاروتنوئید با فعالیت بیشتر اسپرم و لیکوپن با شکل بهتر اسپرم مرتبط است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد: میزان کاروتنوئید در رژیم غذایی تاثیر مثبتی بر کیفیت اسپرم در مردان دارد. نتایج این تحقیق در نشریه باروری و ناباروری منتشر شده است.

پژوهشها بر روی بیماران سرطانی نشان می‌دهد: 70 درصد بیماران پس از درمان، احساس متفاوتی نسبت به طعم و مزه غذاها دارند. محققان موسسه پلی‌تکنیک فرانسه عادات غذایی 160 بیمار سرطانی را مورد بررسی قرار دادند. بر اساس یافته‌های این تحقیق عوارض ناشی از بیماری و فرایند درمان، باعث ایجاد برخی حساسیتها نسبت به مواد غذایی می‌شود. برای مثال در اثر سوزش یا خشکی دهان و خستگی، 67 درصد بیماران گرایش به خوردن غذاهای میکس شده دارند که خوردن آن راحت‌تر است.
به همین دلیل بیماران سرطانی تمایل به خوردن فراورده‌های لبنی، انواع آش، مواد نشاسته‌ای و ماهی دارند و در مقابل از خوردن نمک، گوشت قرمز، سیب‌زمینی سرخ‌شده و سوسیس و کالباس امتناع می‌کنند. این تحقیق نشان می‌دهد: یکی دیگر از دلایل تغییر ذائقه بیماران سرطانی مزه نامطبوع دهان است. 43 درصد این بیماران از احساس طعم فلز در دهانشان شکایت داشتند. بویژه با خوردن فرآورده‌های گوشتی این احساس تشدید می‌شود.
به گفته محققان، مصرف پنیر همراه گوشت، باعث از بین بردن این طعم نامطبوع می‌شود. همچنین خوردن شکلات و قهوه نیز توصیه نمی‌شود. پزشکان به بیمارانی که از بی‌مزه بودن غذاها ابراز نارضایتی دارند، توصیه می‌کنند از انواع طعم‌دهنده‌ها مانند شکر، ادویه‌جات، سرکه و آب مرکبات استفاده کنند. همچنین برای بیمارانی که حالت تهوع دارند، توصیه می‌شود از خوردن غذاهای پرچرب که بوی تندی دارند اجتناب ورزند.

گفته می‌شود که لبخند مانند خمیازه مسری است ؛ اکنون یک سازنده لیتوانیایی قصد دارد از این واقعیت برای ساخت برنامه‌ای به منظور گسترش شادی استفاده کند. این برنامه رایگان موسوم به «فشارسنج شادی(Happiness Barometer)» به اسکن چهره فرد برای سنجش شادی آنها از یک تا 10 بر اساس میزان خوشحالی آنها می‌پردازد. سپس می‌توان این سنجش شادی را به یک تمبر زمانی چسبانده و موقعیت مکانی و حتی آب‌وهوای آن زمان را پیش از به اشتراک گذاری با دیگران به آن افزود. شرکت آزمایشگاه‌های لیمو در لیتوانی مدعی است که هدف این برنامه، تشویق مردم جهان به لبخند و به اشتراک‌گذاری احساسات خوب است و اینکه هر روز بدون لبخند یک روز از دست رفته است.
فشارسنج شادی با همکاری شرکت SkyBiometry ساخته شده که الگوریتم آنرا برای شناسایی احساسات انسان ساخته است. برای دستیابی به سنجش شادی، کاربران یا از دوربین روی گوشی خود برای اسکن چهره‌شان استفاده کرده یا می‌توانند حالت خود را بطور دستی بسنجند. همچنین کاربران می‌توانند تصاویر دوستان خود را برای سنجش شادی آنها اسکن کنند. از دیگر ویژگیهای این فناوری، تاریخچه شادی آن بوده که حالت شخص را پیگیری می‌کند.
احساسات در هر ساعت قابل ثبت بوده و از آنجایی که هر حس ثبت شده بر اساس مکان برچسب می‌خورد، کاربران می‌توانند همچنین فهرستی از شادترین و غمگین‌ترین شهرها را در اختیار داشته باشند. برگرداندن گوشی به یک سمت همچنین یک نمودار هفتگی از شادترین شهرها را نمایش خواهد داد. فشارسنج شادی هم‌اکنون برای دستگاه‌های دارای سیستم عامل iOS‌ قابل دسترسی بوده اما به گفته سازندگان نسخه قابل استفاده آن بر روی گوشی‌های اندروید نیز بزودی عرضه خواهد شد.

پژوهشگران سوئدی در تحقیقات خود دریافته‌اند، انجام کارهای ساده مانند باغبانی و کارهای منزل در سنین سالمندی، خطر سکته قلبی و مغزی را کاهش می‌دهد. محققان بیمارستان دانشگاهی کارولینسکا در استکهلم در یک مطالعه 12 ساله، چهار هزار و 232 سالمند بالای 60 سال را مورد بررسی قرار دادند. افراد سالمند در مقایسه با سایر گروه ها، زمان زیادی را در حالت نشسته و بدون تحرک سپری می کنند که این مسأله خطر بروز بیماری‌های قلبی و سکته مغزی را افزایش می‌دهد. محققان میزان فعالیت بدنی افراد سالمند را در زمان انجام فعالیت‌های بدنی عادی مانند تعمیر منزل یا خودرو،‌ چمن‌زنی، رسیدن به گل و گیاهان مورد بررسی قرار دادند.
نتایج بدست آمده نشان می دهد، افراد سالمندی که در طول روز از فعالیت بدنی بیشتری برخوردار هستند در معرض خطر کمتر حملات قلبی و مغزی قرار دارند که بر این اساس، خطر حملات قلبی و مغزی تا 27 درصد و خطر مرگ تا 30 درصد کاهش پیدا می‌کند. به گفته محققان، فعالیت های بدنی مستمر و در عین حال ساده مانند کارهای منزل و باغبانی نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی ایفا کرده و به داشتن عمر طولانی تر در افراد میانسال و سالمند کمک می کنند.
اگرچه این مطالعه تنها بر روی افراد بالای 60 سال انجام شد، اما نتایج کلی نشان می دهد که افراد در گروه های مختلف سنی با انجام فعالیت های بدنی مستمر، کاهش مدت نشستن پشت صندلی و انجام پیاده روی روزانه کمتر در معرض خطر ابتلا به انواع مختلف بیماری های قلب و سکته قرار می گیرند. نتایج این پژوهش در مجله Sport Medicine منتشر شده است.

مردانی که بیش از اندازه می‌نشینند، در معرض خطر پولیپ روده قرار دارند؛ حتی اگر این افراد در طول نشستن وقفه ایجاد کنند و فعالیت‌های تفریحی مانند پیاده روی و دویدن نرم داشته باشند و یا گلف بازی کنند. محققان امریکایی میزان فعالیت 1700 مرد و زن را مورد بررسی قرار دادند. آنان دریافتند سبک زندگی مردان آرام‌تر آنان را در معرض خطر بیشتر پولیپ‌های پیش سرطانی قرار می‌دهد. مردانی که 11 ساعت یا بیشتر در طول روز نشسته بسر می‌برند، مانند زمان نوشتن و یا خواندن، 45 درصد بیشتر از افرادی که 7 ساعت و یا کمتر می‌نشینند در معرض خطر هستند.
محققان بر اساس یافته‌های تحقیقی انجام شده اعلام کردند: این مورد نشان می‌دهد که عدم فعالیت، عامل خطر پولیپ‌های غیرسرطانی و تومورهای خوش خیم روده بزرگ است که می‌تواند منجر به سرطان کولورکتال شود. بر اساس این گزارش، عود کردن پولیپ در مردان شایع‌تر از زنان است؛ بخصوص افرادی که فعالیت کمتری دارند. این تحقیق توسط موسسه ملی بهداشت و موسسه ملی سرطان ایالات متحده انجام شده و در کنفرانس پیشگیری از سرطان ارائه شده است. کریستین ساردو مولمنتی، سرپرست این تحقیق و متخصص اپیدمیولوژی از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا اظهار کرد: بی تحرکی از عوامل خطر سلامتی است. حتی در میان افرادی که فعالیت جسمانی روزانه دارند، زمان نشستن طولانی مدت مرتبط با مرگ زودرس و ناخوشی است. اگر چه این تحقیق ارتباط بین بی‌تحرکی و افزایش خطر پولیپ روده را بیان می‌کند، اما رابطه علت و معلولی را ثابت نمی‌کند. هیچ ارتباط حفاظتی بین فعالیت بیشتر و خطر کاهش سرطان روده بزرگ وجود ندارد.

دانشمندان موفق به کشف یک ارتباط بیولوژیک بالقوه‌ بین بیماری پارکینسون و آلزایمر شده‌اند. محققان دانشگاه فلوریدا اظهار کردند: نتایج تحقیقات آنها منجر به درمان جدید بیماری‌های پارکینسون، آلزایمر و دیگر اختلالات عصبی می‌شود.
در این تحقیق محققان پروتئین تاو (Tau) که به میکروتوبول در مغز متصل می‌شود و نقش مهمی در محافظت از نورون‌های مغز دارد، مورد بررسی قرار دادند. پروتئین تاو شامل فرایند عصبی مغز است و با تغییر آنزیم عملکرد و فعالیت مغز را تنظیم می‌کند. اما در برخی بیماری‌های مغزی پروتئین تاو به صورت توده و پیچیده می‌شود و اختلال‌های شناختی در افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون ایجاد می‌کند.
محققان با انجام تحقیقاتی بر روی برخی پستانداران و آزمایش بر بافت مغزی انسان دریافتند: روند بیولوژیکی مشابهی که شامل تاثیرات پروتئین تاو است در هر دو بیماری مغزی وجود دارد. جادا لوئیس، استاد علوم اعصاب در مرکز پژوهش‌های انتقال بیماری‌های عصبی از دانشگاه فلوریدا اعلام کرد: تاکنون هیچکس ارتباط بین این دو بیماری را نمی‌دانست و تحقیق ما در این مورد با روشی منحصر به فرد این ارتباط را شناسایی کرد. نتایج این تحقیق در نشریه Acta Neuropathologica منتشر شده است.

پژوهشگران موفق شناسایی ژن مسوول سیناپس در مغز شدند. محققان دانشگاه جان هاپکینز دریافتند ژنی که پیش از این در بروز اختلالات گفتاری و صرع پرنقش عنوان شده بود، برای تلفظ اصوات و شکل‌گیری سیناپس‌ها (محل تماس دو عصب) در موش‌ها نیز مورد نیاز است؛ این پژوهش شواهد تازه‌ای را در درک علمی چگونگی توسعه همزمان زبان و شکل گیری سیناپس‌ها _اتصالاتی در بین سلول‌های مغزی که انسان را قادر به تفکر می‌کند_ در اختیار محققان قرار می‌دهد.
محققان این مرکز علمی به منظور بررسی نقش ژن در شکل گیری سیناپس‌ها، صدها ژن انسانی را برای درک تاثیرشان بر سلول‌های مغزی موش‌های آزمایشگاهی، غربالگری کردند. آنها متوجه شدند زمانی که ژنی موسوم به "SRP2" بیشتر از حد طبیعی وجود داشته باشد، سلول‌های مغزی سیناپس‌های جدیدی را تولید می‌کنند.
زمانی که این تیم تحقیقاتی به جنین موش‌ها ترکیب مهارکننده "SRPX2" را تزریق کردند، مشاهده شد که تعداد سیناپس‌های بسیار کمی تشکیل می‌شود. علاوه براین زمانی که نوزادان موش مبتلا به کمبود "SRPX2" از مادرانشان جدا شدند، صداهای مضطرب‌آمیزی که همتایان آنها در این موقعیت سر می‌دهند را نداشتند، این امر نشان می‌دهد که این موش‌ها توانایی زبانی سن خود را ندارند. تحلیل‌های سایر محققان بر ژنوم انسانی نیز نشان می‌دهد جهش‌های "SRPX2" با اختلالات زبانی و صرع مرتبط است. پیش از این تحقیق نیز، پژوهشگران فرانسوی نشان داده بودند که "SRPX2" با ژن "FOXP2" که نقش حیاتی را در مهارت زبانی نشان داده است، واکنش‌های متقابلی دارد.
تیم آمریکایی جان هاپکینز طی این پژوهش اثبات کردند که "FOXP2" میزان پروتئین تولیدی ژن "SRPX2" را کنترل کرده و از این طریق بر مهارت زبانی تاثیر می‌گذارد. محققان با تاکید بر صحت نتایج به دست آمده، عنوان کرده‌اند که این یافته‌ها نیز می‌تواند در درک بیشتر علل بروز بیماری اوتیسم کمک‌کننده باشد چرا که این بیماری نیز با اختلالات تشکیل سیناپس‌ها مرتبط است. این پژوهش در مجله "Science Express" منتشر شده است.

بر اساس تحقیقات جدید، پخش موسیقی موجب تقویت سیستم شنیداری و مغز جنین می‌شود. محققان اعلام کردند: درک به خاطر آوردن صداهایی که در دوران بارداری جنین شنیده شده،‌ دشوار است. با این وجود تحقیق جدید نشان داده است شنیدن موسیقی در سه ماهه دوم بارداری بر سیستم شنیداری کودکان تاثیر دارد. تحقیقات جدید همچنین نشان می‌دهد: حافظه بلند مدت در مغز جنینی که در معرض شنیدن موسیقی قرار دارد بوجود می‌آید.
در این تحقیق محققان گروهی از زنان باردار را پنج بار در هفته در طول سه ماهه آخر بارداری در معرض موسیقی خاصی قرار دادند و گروهی دیگر در این دوران در معرض موسیقی قرار نداشتند. بعد از آن محققان فعالیت مغزی نمونه‌های هر دو گروه را بلافاصله بعد از تولد و در چهار ماهگی آنها اندازه گرفتند. نتایج نشان داد: کودکان در گروه اول نسبت به گروه دوم فعالیت مغزی قوی‌تری در زمان پخش موسیقی داشتند.
فعالیت مغز نسبت به آهنگ اصلی پخش شده در دوران جنینی حتی تا چهار ماهگی نیز مرتبط است. بیست وهفتمین هفته بارداری تا شش ماهگی در گسترش سیستم شنوایی بسیار مهم است. پژوهشگران بر این باورند که قرار گرفتن در معرض موسیقی در این دوران رشد مغز و توسعه شنوایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. محقق این تحقیق اینوپارتانین از دانشگاه هلسینکی اظهار کرد: هرچند تحقیقات پیشین نشان می‌دهد جنین می‌تواند جزئیات بسیاری را به خاطر بسپارد اما ما نمی‌دانیم نوزاد چه مدت می‌تواند این اطلاعات را به خاطر داشته باشد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد نوزادان توانایی یادگیری را در سنین خیلی پایین دارند و تاثیرات این یادگیری تا مدتی طولانی در مغز باقی می‌ماند. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS ONE منتشرشده است.

تیمی از دانشمندان دانشگاه واندربیلت ناحیه‌ای در مغز را کشف کرده‌اند که مسؤول ساخت اشکال و سطوح توهمی است. تیم تحقیقاتی الکساندر میر، استادیار روانشناسی دانشگاه واندربیلت، گروه‌هایی از نورون‌ها را در ناحیه‌ای از visual cortex موسوم به V4 کشف کرده‌اند که چنانچه شخصی در حال تماشای الگویی باشد که چنین توهمی را خلق می‌کند، شلیک می‌کند و زمان تماشای یک الگوی کاملا مشابه که توهم خلق نمی‌کند، آرام می‌نشیند.
این مطالعه نشان می‌دهد طیف متنوعی از گونه‌ها شامل میمون‌ها، گربه‌ها، جغدها، و حتی زنبورهای عسل این توهم را درک می‌کنند. بنابراین، دانشمندان معتقدند آن‌ها محصولات فرعی شیوه‌هایی هستند که مغز برای شناسایی شکارچیان یا طعمه پنهان‌شده در بوته‌ها تکامل داده و این قابلیت دارای ارزش بقای قابل‌توجهی است. گرچه دانشمندان بیش از یک قرن پیش خطوط گمراه‌کننده و توهمی را کشف کردند، فقط طی 30 سال گذشته بوده که مطالعه آن‌ را آغاز کرده‌اند.
آن‌ها مکانیسم‌های درونی را که مغز از آن‌ها برای تفسیر ورودی حسی به کار می‌برد، آشکارسازی می‌کنند. در پستاندارن محرک‌های بصری در پشت مغز و در ناحیه‌ای موسوم به visual cortex پردازش می‌شوند. تلاش‌ها جهت ترسیم این ناحیه نشان‌ داده‌اند که پنج ناحیه مختلف در پشت مغز تشکیل و از V1 تا V5 برچسب‌گذاری شده‌اند.
visual cortex اولیه (V1) محرک‌های واردشده از چشم را می‌گیرد و آن‌ها را توسط تعدادی از ویژگی‌های اساسی شامل جهت‌دهی، رنگ و تنوع فضایی طبقه‌بندی می‌کنند. این ناحیه همچنین اطلاعات را به دو گذرگاه موسوم به جریان‌های dorsal و ventral تقسیم می‌کند. از V1، هر دوی جریان‌ها به سمت ناحیه اصلی visual cortex مسیردهی می‌شوند. V2بسیاری از همان کارکردهای V1 را انجام می‌دهد اما پردازش پیچیده بیشتری را به آن‌ها می‌افزاید. این پردازش شامل تشخیص نابرابری‌ها در سیگنال‌های ورودی از دو چشم است که بینایی دو چشمی را تولید می‌کند.
از V2، یک گذرگاه که گاهی "گذرگاه کجا" نامیده می‌شود، به V5 می‌رود و با مکانیابی شی و کشف حرکت مرتبط است. گذرگاه دیگر که گاهی "گذرگاه چه‌ چیزی" نامیده می‌شود، به V4 می‌رود و با نمایش شی و شکل‌دادن شناخت مرتبط است. مطالعات نشان‌ داده که V4 در هر دو توجه بصری و شناخت شیء دخیل است، بنابراین دانشمندان تصور کردند که شاید در ایجاد با خطوط توهمی نیز نقش دارد. محققان نخست به دنبال نورون‌هایی در V4 بودند که با مکانیابی‌های مختلف در میمونها مرتبط بودند.
زمانی که این نقشه‌ها کامل شدند، آن‌ها میمون‌ها را تشویق کردند به یک صفحه شامل نمونه‌ای از خطوط توهمی موسوم به مربع Kanizsa نگاه کنند. این نمونه شامل ارقام Pac-Man با "دهان‌هایی" بود که گوشه‌های یک مربع را شکل می‌دادند. زمانی که Pac-Men سیاهر‌نگ بر روی یک پس‌زمینه سفید قرار داده می‌شود، مغز مربع روشن و سفیدی را خلق می‌کند که آن‌ها را به هم متصل می‌کند.
هنگامی که میمون‌ها به مربع نگاه می‌کردند، محققان دریافتند که نورون‌هایی که ناحیه‌ای در قسمت وسط Pac-Men را نمایش داده‌اند (ناحیه‌ای که با یک مربع توهمی پوشیده شده بود) شروع به شلیک کردند. با این حال، هنگامی که میمون‌ها همان چهار Pac-Men را با "دهان‌هایشان" به سمت خارج نگاه کردند، (جهتی که توهم را خلق نمی‌کند) این نورون‌های مرکزی خاموش ماندند. به گفته میر، اساسا مغز مانند یک کارآگاه عمل می‌کند و به سرنخ‌هایی در محیط پاسخ می‌گوید و بهترین حدس‌ها را مبنی بر این که این سرنخ ها چگونه با یکدیگر در بهترین حالت تناسب دارند، می‌سازد. با این حال، در حالت توهم‌ها، مغز به نتیجه‌گیری نادرستی می‌رسد.

دانشمندان طی پژوهشی دریافتند که چگونه لیپید ترشح شده از تومورهای سرطانی، مانع از فعالیت سیستم ایمنی در مقابله با سلول‌های سرطانی می‌شود؛ زمانی که لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) به سلول‌های کشنده T متصل می‌شود تقریبا مانند یک پوشش نامرئی عمل کرده و مانع تشخیص و حمله به تومورهای اولیه توسط سلول‌های T می‌شود. دانشمندان معتقدند که سیستم ایمنی بدن، پیش از این که سلول‌های سرطانی به تومورهای خطرناک تبدیل شوند، آن ها را تشخیص داده و از بین می‌برد. این در حالی است که تومورها هم برای فرار از شناسایی نیز استراتژی‌های خاص خود را داشتند.
محققان طی این پژوهش دریافتند (LPA) که از بسیاری از سلول‌های سرطانی ترشح می‌شود، رشد و پراکندگی تومورها را افزایش می‌دهد. این در حالی است که سلول‌های ایمنی بدن موسوم به سلول‌های CD_8 کشنده T دارد. علاوه بر این LPD سلول‌های T را حتی زمانی که به عنوان هدف یا آنتی ژن شناسایی شوند، غیر فعال می‌کند. محققان به طور خاص دریافتند که گیرنده "LPA5"، گیرنده معینی است که برای مهار سیستم ایمنی فعال می‌شود.
در این آزمایش نشان داده شد که LPD موجود در بافت‌های سلولی و موش‌ها مانع از سیگنال رسانی درون سلولی می‌شود؛ سیگنال‌های درون سلولی باعث فعال شدن و تکثیر سلول‌های T می‌شود. زمانی که سلول‌های T فاقد گیرنده LPA5 به موش‌های مبتلا به سرطان تزریق شد، رشد تومور به طور کامل متوقف شد. پژوهشگران اعلام کردند که درک چگونگی عملکرد LPA می‌تواند راه‌های درمانی جدید را برای آماده کردن قدرت طبیعی سیستم ایمنی علیه سرطان در اختیار محققان قرار دهد. این پژوهش در مجله "Cancer Immunology Research" منتشر شده است.

محققان دانشگاه روچستر واقع در نیویورک با انجام تحقیقی دریافتند که خواب کافی در هنگام شب موجب تقویت سیستم پاک سازی مغز می شود. محققان دریافتند که سیستم پاک سازی مغز که مهمترین وظیفه آن خارج کردن مواد زائد از این بافت حیاتی است، در زمان خواب بیشترین میزان فعالیت را دارد.
محققان معتقدند با توجه به این که فعالیت این سیستم تحت تاثیر ساعت بیولوژیک بدن قرار دارد، می توان با استفاده از داروها روشی را برای فعال سازی یا غیرفعال کردن این سیستم ارایه کرد. چنین کارکردی می تواند زمینه را برای درمان بیماری آلزایمر فراهم کند. بخش اعظم دفع مواد زائد از بدن توسط سیستم لنفاوی انجام می شود. این سیستم، مولکول ها و پاتوژن های معیوب را از بافت ها به جریان خون منتقل می کند تا از طریق خون به مجراهای دیگر بدن برسند و پس از تغییراتی از آن جا خارج شوند؛ اما پاک سازی بافت بسیار حساس مغز توسط سیستم مستقلی انجام می شود که یک سال قبل شناسایی شد . مغز بر خلاف سایر اندام ها از سیستم لنفاوی برای این منظور بهره نمی برد.
سیستم پاک سازی مغز (glymphatic system) متشکل از نوعی سلول موسوم به گلیال است که عملکرد اصلی آن ثابت کردن نورون ها در محل مقتضی است. در این سیستم مایع خاصی بین رگ های مغزی و سلول های گلیال جریان دارد که ترکیبات پروتئینی مضر را از بافت مغز جدا می کند. محققان معتقدند که در هنگام خواب، سلول های گلیال از رگ های مغز جدا می شوند و فضای بیشتری را برای عبور این مایع فراهم می کنند. پس از خواب کامل، عملکرد سیستم پاکسازی تا 60 درصد افزایش می یابد.

محققان شیوه درمانی جدیدی ابداع کرده‌اند که بدون نیاز به جراحی به حل مشکل افراد مبتلا به تعرق بیش از حد کمک می‌کند. تعریق بوسیله سیستم عصبی کنترل می‌شود و بیش از چهار میلیون غدد ریز عرق روی پوست وجود دارند که شامل غدد eccrine و apocrine هستند. غدد eccrine شایع‌ترین نوع غدد تعریق محسوب می‌شوند که در عمق دو تا شش میلی‌متری زیر سطح پوست قرار دارند و در اطراف کف دست، پا، دست و پیشانی قرار دارند. غدد apocrine در عمق شش تا هشت میلیم‌تری زیر سطح پوست در زیر بغل و اطراف کشاله ران قرار دارند که در زمان بلوغ فعال شده و تحت تأثیر هورمون‌های جنسی هستند.
با ورزش کردن یا افزایش دما، غدد عرق تحریک شده و مایعی متشکل از آب، سدیم، کلرید و پتاسیم ترشح می‌شود که باعث خنک شدن بدن می‌شود؛ بوی بد عرق ناشی از واکنش پروتئین‌ها و اسیدهای چرب در غدد apocrine با باکتری‌هاست. میانگین روزانه تولید عرق حدود نیم لیتر است که این میزان در برخی افراد تا سه لیتر در هر ساعت نیز می رسد.
مبتلایان به بیماری تعرق بیش از حد یا هایپرهیدروزیس (hyperhidrosis)‌ مجبور به تعویض مداوم لباس، مصرف داروهای ضد تعریق قوی و استفاده از دئودرانت‌ها هستند. شیوه‌های درمانی فعلی اغلب دردناک و پر هزینه هستند؛ در برخی موارد با انجام عمل جراحی، غدد تعریق حذف می‌شوند و تزریق بوتاکس نیز روش درمانی بسیار دردناکی محسوب می‌شود.
اما شیوه درمانی بدون درد Alma SweatX ، بدون نیاز به جراحی باعث توقف تعریق بیش از حد می‌شود. در این شیوه،‌دستگاه با ساطع کردن امواج انرژی الکتریکی و مغناطیسی، مولکول های آب در اطراف غدد عرق را هدف قرار داده و آنها را غیر فعال می کند. در حین انجام مراحل درمان و کشیدن دستگاه بر روی غدد زیر بغل، بیمار تنها گرمای ناچیزی را حس می کند. هزینه هر بار درمان بوسیله دستگاه Alma SweatX مبلغ 500 پوند است که برای اثربخشی کامل، انجام چهار مرحله درمان توصیه شده و باعث کاهش چشمگیر میزان ترشح عرق در مبتلایان به هایپرهیدروزیس می‌شود.

بر اساس یافته‌های پژوهشی جدید احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی و یائسگی زودرس در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی بیشتر است. اریک متسون، یکی از نویسندگان این تحقیق و پزشک کلینیک مایو در روچستر آمریکا اظهار کرد: فشار بسیاری که در سال اول ابتلا به روماتیسم مفصلی بر مفاصل وارد می‌شود، باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی می‌شود و به نظر می‌رسد اگر این فشار کاهش یابد، از میزان خطر ابتلا به بیماری قلبی نیز کاسته می‌شود.
این تیم تحقیقاتی در تحقیق دیگری به بررسی ابتلا به ویروس شایعی به نام سیتومگالوویروس در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی پرداختند. بسیاری از افراد از ابتلا به این ویروس آگاهی ندارند. محققان دریافتند بین کاهش پاسخ سیستم ایمنی بدن مبتلایان به روماتیسم مفصلی و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی ارتباط وجود دارد. به گفته متسون، نتایج تحقیق دیگری حاکی از آن است که ابتلا به روماتیسم مفصلی احتمال یائسگی زودرس قبل از 45 سال و خطر ابتلا به بیماری قلبی را در زنان افزایش می‌دهد. زنان، حدود دوسوم افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی را تشکیل می‌دهند.
بر اساس این گزارش، آرتریت روماتوئید‏ یا روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و مزمن است و اکثرا مفاصل را درگیر می‌کند و باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود. مفاصل درگیر در این بیماری مفاصل متاکارپوفالنژیال، متاتارسوفالنژیال، مچ دست و مفاصل بین بندانگشتی اول هستند. بیماری در برخی بیماران از شدت کمی برخوردار بوده و با حداقل ضایعات مفصلی در مدتی کوتاه همراه است، در برخی دیگر ضایعات پیشرونده و مزمن، به صورت پلی آرتریت است و باعث اختلال عملکرد مفاصل می‌شود.

محققان آزمایش بالینی داروی آنتی‌بادی جدیدی را آغاز کرده‌اند که قادر به هدف قرار دادن اختصاصی سلول‌های سرطانی است. محققان دانشکده علوم بیوپزشکی دانشگاه موناش به سرپرستی پروفسور «مارتین لکمان» موفق به شناسایی نشانگری بر روی سلول‌های بنیادی لوکمی شده اند که داروی جدید ضد سرطان به این نشانگر متصل می‌شود.
نشانگر تومور AphA3 و داروی آنتی‌بادی KB004 نام دارند؛ این نشانگر تومور در طیف گسترده‌یی از لوسمی، سلول‌های لنفوم، همچنین تومورهای جامد سرطان مغز، ریه، روده و پروستات دیده می‌شود. نشانگر AphA3 مختص سلول‌های سرطان بوده و سلول‌های سالم بدن را هدف قرار نمی‌دهد که در نتیجه عوارض جانبی را به حداقل می‌رساند.
یکی از انواع بیماری سرطان که آزمایش بالینی این داروی جدید بر روی آن آغاز شده است، لوسمی میلوئیدی حاد (AML) بعنوان یکی از کشنده ترین و درمان ناپذیرترین نوع بیماری لوسمی است. آزمایش بالینی داروی ضد سرطان KB004 بر روی 30 بیمار مبتلا به سرطان در بیمارستان آلفرد در استرالیا و چند بیمارستان در آمریکا در حال انجام است. فاز نخست آزمایش بالینی این دارو با نتایج مثبت همراه بوده و محققان قصد دارند فاز دو را تا پایان سال جاری میلادی آغاز کنند.

گروهي از محققان دانشگاه MIT يک ژن به نام Tet1 را يافته‌اند که در فراموشي خاطرات بد، نقش ايفا مي‌کند و مي‌گويند با افزايش فعاليت اين ژن، مي‌توان کاري کرد که خاطرات بد با سرعت بيشتري از ذهن ما فراموش شوند. محققان متوجه شده‌اند که ميزان ابراز اين ژن با ميزان فراموشي حوادث رابطه دارد و در صورتي که بتوان ميزان بروز اين ژن را بالا برد، يک راه درمان جديد براي استرس پس از سانحه به وجود آمده است. البته در واقع خاطرات ما از حافظه‌مان پاک نمي‌شوند. مدير مرکز تحقيقات يادگيري و حافظه ام آي تي مي‌گويد که بخش قديمي حافظه به ما مي‌گويد که اين مکان خطرناک است و حافظه جديد يادآوري مي‌کند که اينجا امن است. در اين حالت دو انتخاب در حافظه وجود دارد که با يکديگر رقابت مي‌کنند. افزايش ميزان ابراز ژن Tet1 کمک مي‌کند که راحت‌تر انتخاب کنيم کدام حافظه را به ياد بياوريم و کدام يک را مسدود کرده و در لايه‌هاي عميق ذهن مان دفن نماييم. البته فعلا تا تبديل شدن نتيجه اين تحقيقات به يک راه حل عملي و دارويي چند سالي فاصله است. اما انگار به زودي فراموش کردن مشکلات هم کار چندان سختي نخواهد بود.