پزشکی بالینی

نوزاداني كه در سال نخست زندگي خود مادر افسرده دارند در سنين كودكي بيشتر در خطر ابتلا به اختلالات رواني قرار دارند. به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس، پژوهشگران دريافتند 60 درصد كودكاني كه در سن يك سالگي، مادر افسرده اي داشتند زماني كه بزرگ مي شوند به اختلالات رواني مبتلا شدند. اين كودكان مانند مادرانشان عملكرد مختل سيستم اكسيتوسين را از خود نشان مي دهند. اكسي توسين هورموني پپتيدي است كه از هيپوتالاموس ترشح مي شود و عملكردهاي مختلفي دارد. مهمترين عملكرد اين هورمون القاي دردهاي زايمان و تقويت رابطه احساسي ميان مادر و نوزاد است. از ديگر عملكردهاي اين هورمون، توسعه احساسات، عشق و ايمان است. محققان وضعيت سلامت رواني، ميزان اكسيتوسين، واريان هاي ژنتيكي در گيرنده هاي اكسيتوسين و تعاملات آنها را در 155 مادر و فرزند مورد بررسي قراردادند. آنها مادران را از نظر نشانه هاي سلامت رواني در زمان تولد، شش ماهگي و نه ماهگي فرزندشان مورد بررسي قرار دادند.
زماني كه اين نوزادان به سن شش سالگي رسيدند ابتلاي 30 درصد مادران به افسردگي تشخيص داده شده بود و نشانه هايي از افسردگي در سن يك سالگي نوزدان در مادران ديده شده بود. به طور ميانگين اين مادران داراي عملكرد مختل اكسيتوسين بودند و ميزان كمتري اكسيتوسين محيطي در بزاق خود توليد مي كردند. اغلب كودكان از مادران مبتلا به اختلالات رواني متولد شدند اما 40 درصد عملكرد طبيعي بيشتري در سيستم اكسيتوسين خود نشان دادند و هيچ نشانه اي از بيماري رواني در آنها ديده نشد و رفتار اين كودكان سالم و اجتماعي بود. اين پژوهشگران دريافتند عملكرد سيستم اكسيتوسين به حفاظت برخي كودكان در برابر عوارض افسردگي مزمن مادري كمك كند. نتايج اين تحقيقات در نشست سالانه انجمن europsychopharmacology آمريكا ارائه شده است.

استرس از جمله عواملي است که مي‌تواند باعث بروز بسياري از شرايط ناگوار شود. پژوهشگران و کارشناسان همواره با ارايه راهکارهايي نحوه کنترل استرس را به افراد آموزش مي‌دهند. اين راهکارها اگرچه موثرند اما در بسياري موارد افراد به آن عمل نمي‌کنند. بنابراين وجود وسيله‌اي که بتواند ميزان استرس را به بيماران گوشزد کند مي‌تواند در کنترل آن موثر باشد.
در اين راستا پژوهشگران دانشگاه آلونسو در ايالات متحده آمريکا موفق به اختراع خودکاري شدند که قادر است ميزان استرس را در افراد شناسايي کرده و در کاهش آن کمک کند. در اين مطالعه به کارگيري اين خودکارهاي ضداسترس باعث شد که از استرس فرد کاربر کاسته شود و ميزان ضربان قلب تا 5 درصد کاهش يابد. پژوهشگران اين مطالعه عنوان کردند که بسياري از افراد هنگام استرس عادت دارند با خودکارهاي خود بازي کنند در نتيجه اختراع خودکاري که بتواند ميزان استرس آنها را شناسايي کند ايده خوبي به نظر مي‌رسيد.
روي اين خودکار سنسورهايي کارگذاري شده که ميزان استرس را براي فرد کاربر تعيين مي‌کند و سپس ميزان استرس را به وي اعلام مي‌کند. اعلام ميزان استرس باعث مي‌شود که فرد عصباني، به صورت ناخودآگاه خود را کنترل کند.
اين وسيله به گونه‌اي طراحي شده که هنگامي که فرد دچار استرس مي‌شود وخودکار را با عصبانيت روي کاغذ تکان مي‌دهد، سنسورها اين حرکات غيرطبيعي را دريافت مي‌کنند و بر اساس مکانيسم تعبيه شده در اين خودکار اين وسيله قفل شده و ديگر به نرمي روي کاغذ حرکت نمي‌کند. هرچه شدت اين تحريکات عصبي بيشتر باشد، حرکت اين وسيله نيز سخت‌تر مي‌شود و به اين صورت فرد کاربر از ميزان استرس خود آگاهي مي‌يابد. به اين ترتيب پس از قفل شدن خودکار، کاربر مجبور است استرس خود را کنترل کرده، کمي آرام‌تر شده و خودکار را روي صفحه حرکت دهد.
پژوهشگران اين طرح ادعا کردند اين وسيله براي کنترل کوتاه‌مدت استرس در افراد بسيار کارآمد است و اگر افراد مدتي از اين وسيله استفاده کنند، به تدريج مي‌توانند در شرايط مختلف بر عصبانيت خود غلبه کنند. اين خودکار هنوز تنها به عنوان يک وسيله آزمايشي مورد آزمايش قرار گرفته است و در بازار موجود نيست. مسلما در آينده وسايلي اختراع مي‌شود که مي‌تواند به راحتي احساسات فرد کاربر را پيش‌بيني کند.

در مطالعه‌اي که براي انتشار در نشريه اندوکرينولوژي و متابوليسم پذيرفته شده، پژوهشگران موفق به کشف يک روش جديد براي تشخيص زودهنگام نشانگان ترنر شدند. در اين روش پژوهشگران با استفاده از گرفتن نمونه توسط سواب از مخاط نوزاد تازه به دنيا آمده يا گرفتن يک قطره خون، توانستند DNA نوزاد را بررسي کرده و نشانگان ترنر را به راحتي شناسايي کنند. پژوهشگران اين طرح معتقدند که از اين روش مي‌توان در آينده به عنوان يک تست غربالگري استفاده کرد، اما هنوز در اين زمينه نياز به مطالعات بيشتري است.

پژوهشگران  نشان دادند که سونوگرافي ترانس‌واژينال با حساسيت و اختصاصيت 80 تا 90 درصد قادر است ابتلا به سرطان آندومتريال را قبل از بروز علايم آن شناسايي کند. اگرچه نتايج حاصل از اين مطالعه در نشريه لنست به چاپ رسيده، اما پژوهشگران اين مطالعه اعتراف کردند که براي اينکه اين روش وارد سيستم غربالگري شود، نياز به مطالعات بيشتري است تا ميزان خطرات و صرفه اقتصادي ناشي از انجام آن بررسي شود. در حال حاضر هيچ نوع تست غربالگري براي شناسايي سرطان آندومتر بدون علامت وجود ندارد. اين مطالعه که روي 36731 نفر صورت گرفته نشان داد که 81 درصد افرادي که به سرطان آندومتر مبتلا هستند، در سونوگرافي ترانس‌واژينال داري ضخامت آندومتر بالاي 5 ميلي‌متر هستند. به طور دقيق اين روش در شناسايي سرطان آندومتر بدون علامت داراي حساسيت 5/80 بوده است.

براساس نتايج حاصل از مطالعاتي که توسط پژوهشگران دانشگاه سنت‌لوييس انجام شده،‌ بيماراني که در معرض خطر بروز آلزايمر هستند حتي قبل از بروز پلاک‌هاي آميلوييد داراي علايم مشخصي در ام.آر.آي هستند. مطالعات پيشين ثابت کردند که افرادي که داراي ژن APOE4 هستند، براي ابتلا به آلزايمر در خطر بيشتري قرار دارند. اين پژوهشگران در مطالعه‌اي نشان دادند که افرادي که داراي اين ژن هستند در عملکرد مسير‌هاي ارتباط مغزي اختلال به وجود مي‌آيد که مي‌توان به راحتي اين اختلالات را از طريق ام.آر.آي شناسايي کرد. اين اختلال سال‌ها قبل از بروز پلاک‌هاي آميلوييد ايجاد مي‌شود و شايد در آينده بتوان از اين روش براي شناسايي افراد پرخطر براي بيماري آلزايمر استفاده کرد. نتايج حاصل از اين مطالعه در نشريه Neuroscience به چاپ رسيده است.

پژوهشگران بخش راديولوژي دانشگاه جانزهاپکينز موفق به ساخت يک دستگاه ام.آر.آي 2/1 تسلاي شدند که اطراف آن باز بوده و مي‌توان از بيماران مبتلا به کلاستروفوبيا، بدون نياز به داروي آرام‌بخش و بيهوشي تصويربرداري کرد. پژوهشگران سازنده اين ام.آر.آي جديد عنوان کردند که کيفيت تصاوير حاصل از اين وسيله در حد دستگاه‌هاي با قدرت 5/1 تسلا است. علاوه بر اينکه کيفيت تصاوير حاصل از اين وسيله بسيار بالا است، داراي امکانات ويژه‌اي است که کار کردن با آن را نيز تسهيل مي‌کند. از جمله اين امکانات مي‌توان به تحرک زياد تخت اشاره کرد که مي‌توان تخت را در حد ويلچر بيمار تغيير داد تا به راحتي روي آن قرار گيرد. همچنين با اين دستگاه مي‌توان از بيماران با وزن بسيار بالا تصويربرداري کرد و بيماران مي‌توانند در طول مدت تصويربرداري يکي از اقوام خود را در کنار داشته باشند تا از ترس آنها هنگام تصويربرداري کاسته شود.

این سمینار در تاریخ ۶ الی ۸ دی ۱۳۹۰ توسط مركز تحقيقات بيماريهاي گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله در محل انیستیتوپاستور ایران  برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل مقدمه ای بر آپوپتوز و روش های تشخیص آن، MTT assay و تشخیص آپوپتوزیس، مقدمه ای بر اتوفاژی و روش های تشخیص اتوفاژی، میکروسکوپ الکترونی گذاره (TEM) در تشخیص آپوپتوزیس و اتوفاژی، وسترن بلات و تشخیص آپوپتوزیس، بررسی برهم کنش های فرایندهای آپوپتوزیس و اتوفاژی، تشخیص آپوپتوزیس با استفاده از روش Nicolleti، میکروسکوپی فلورسانت و بررسی فرایندهای آپوپتوز و اتوفاژی، فلوسایتومتری در بررسی فرایندهای آپوپتوزیس و اتوفاژی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۳ الی ۴ اسفند ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی تبریز در تبریز، تقاطع سربالایی ولی عصر و خیابان شهریار، مجتمع فرهنگی ناجی برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل راههاي نوين ارتباط پزشكان و داروسازان و نقش آن در كاهش تداخلات دارويي، تداخلات دارويي با OCP، لزوم ارتباط موثر داروساز و پزشك، روش نسخه نويسي كلاسيك و كامپيوتري، تداخلات تجويز و تهيه داروهاي وريدي توام، تداخلات داروها ي OTC با ساير داروها، آشنايي با داروهاي گياهي و عوارض آن، نحوه تجويز و دوزاژ دارو در كودكان و نوزادان، تداخلات تجويز و تهيه داروهاي وريدي توام، روش نسخه نويسي كلاسيك و كامپيوتري می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۸ الی ۱۰ بهمن توسط مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري  دانشگاه علوم پزشکی تهران در محل مرکز واقع در تهران، خيابان وليعصر (عج)، بالاتر از ميدان ونك، خيابان رشيد ياسمي، مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري (داخل محوطه دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی) برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل اهميت نوشتن مقالات علمي، انواع مقالات، چگونگي نگارش عنوان و مقدمه، چگونگي نگارش مروري بر متون، چگونگي نگارش مواد و روشها، چگونگي نگارش يافته ها، چگونگي نگارش بحث، چگونگي نگارش نتيجه گيري، چکيده فارسي و انگليسي و رفرنس نويسي، اهميت نشر اطلاعات در علوم پزشکي، اتخاذ استراتژي مناسب جهت جستجوي هدفمند، انواع پايگاههاي اطلاعاتي در علوم پزشکي، خصوصيات کلي پايگاه اطلاعاتي  Pubmed، خصوصيات کلي پايگاه اطلاعاتي Scopus , web of science، آشنايي با انواع ايندکس مجلات و چگونگي بازيابي محلي که هر مجله ايندکس شده، آشنايي با Impact factor  و شيوه بازيابي آن می باشد.

اطلاعات بیشتر

خبر خوان پزشکی بالینی

درمان‌هاي متعددي براي زگيل‌هاي پوستي غيرتناسلي وجود دارد، با اين حال تاثير هيچ درمان منفردي در علاج کامل اين بيماري به اثبات نرسيده است. صبر و نظاره يک گزينه درماني براي زگيل‌هاي جديد محسوب مي‌شود زيرا بسياري از اين ضايعات به صورت خودبه‌خود بهبود پيدا مي‌کنند. با اين حال بيماران اغلب به علت انگ اجتماعي يا ناراحتي خواهان درمان اين ضايعات هستند. به طور ايده‌آل درمان بايد ساده و کم‌هزينه و با احتمال پايين بروز عوارض جانبي باشد. بهترين شواهد موجود از اثربخشي اسيد ساليسيليک حمايت مي‌کنند اما اثر اين دارو کند است و به استفاده مکرر حتي تا 12 هفته نياز دارد. کرايوتراپي (درمان سرمايشي) با نيتروژن مايع، گزينه مطلوبي براي بسياري از بيماران به شمار مي‌رود و ميزان علاج ضايعات پس از 4-3 مرتبه درمان با اين روش به 70-50 مي‌رسد. در مورد زگيل‌هاي مقاوم مي‌توان از تزريق آنتي‌ژن پوستي کانديدا يا اوريون هر 4-3 هفته به داخل زگيل براي حداکثر 3 مرتبه کمک گرفت. درمان‌هاي پرهزينه‌تري براي زگيل‌هاي مقاوم وجود دارد که در بسياري از درمانگاه‌هاي پوست ارايه مي‌شوند. درمان فتوديناميک با آمينولوولينيک اسيد در مقايسه با ليزر رنگي ضرباني⁽¹⁾(PDL)، تزريق بلئومايسين داخل ضايعه و برداشت جراحي ضايعه به کمک کورت يا کوتر، از شواهد حمايت‌کننده بهتري برخوردار است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا آنتورول(Anturol) که فرم ژل ترانس درمال اکسي بوتينين است را براي درمان مثانه بيش فعال مورد تاييد قرار داده است. تاييد ژل موضعي 3 درصد اکسي‌بوتينين براي درمان علايم تکرر و ضرورت دفع ادرار در مبتلايان به مثانه بيش فعال بوده است. مثانه بيش‌فعال عارضه‌اي است که بيش از 33 ميليون نفر از مردم آمريکا را گرفتار کرده است. آنتورول، ژل هيدروالکليک موضعي بدون بو وشفاف است که در مطالعات باليني، موثر و ايمن تشخيص داده شده است. از آنجا که ماده موثر موجود در اين ژل از طريق پوست جذب مي‌شود، همانند اکسي‌بوتينين خوراکي توسط کبد متابوليزه نخواهد شد. اين نتايج موفق در کنار عوارض جانبي اندکي نظير خشکي دهان و يبوست، بازار دارويي گسترده‌اي را براي آنتورول پيش‌بيني مي‌کند. آنتورول در سال 2012 وارد بازار دارويي جهان خواهد شد. ژل مذکور حاوي اکسي‌بوتينين، يک ضداسپاسم و يک عامل ضدموسکاريني است و به صورت يکبار در روز مصرف مي‌شود. طي يک دوره 24 ساعته، دوز ثابتي از اکسي‌بوتينين از طريق پوست جذب مي‌شود و اثربخشي قابل‌توجهي در کنار تحمل خوب دارو به دنبال خواهد داشت.
تاييد ژل 3درصد اکسي‌بوتينين بر اساس يک مطالعه باليني چندمرکزي فاز III که در مدت 12 هفته انجام شد استوار است. بيماران به صورت تصادفي ژل اکسي بوتينين 3درصد با دوز 84 ميلي‌گرم، 56 ميلي‌گرم يا دارونما مصرف کردند. سازمان غذا و داروي آمريکا دوز 84 ميلي‌گرمي آن را موردتاييد قرار داد. مصرف‌کنندگان اين دوز دارو غلظت ثابت روزانه در خون داشتند و در عين حال علايم مثانه بيش‌فعال در آنان در مقايسه با مصرف‌کنندگان دارونما به ميزان قابل‌توجهي کاهش يافت.

برگزار کنندگان: انجمن علمی آترواسکلروز ایران، مرکز تحقیقات اندوواسکولار اینترونشن
زمان برگزاری: ۲۹ دی الی ۲ بهمن ۱۳۹۰
مکان برگزاری: کاشان، هتل نگارستان

سایت همایش

در اعماق قلب سلول، DNA شما ممكن است دستخوش تغييرات ظريفي شود كه خود منجر به بروز بيماري‌هاي ويرانگر در چند سال آينده شود. پس چه بهتر كه هر چه زودتر اين تغييرات شناخته شوند تا از بروز بيماري‌هايي همچون سرطان جلوگيري شود. به همين منظور تكنولوژي جديد ميكروسكوپي كه به تازگي معرفي شده قادر است يك سيستم جديد آگاهي براي بروز سرطان و آلزايمر ارائه دهد تا بيماري قبل از شروع، تشخيص داده شود. اين ميكروسكوپ‌ها كه در ابعاد نانو ساخته شده‌اند، با روش‌ «طيف‌سنجي نسبي موج» (PWS) كار مي‌كنند و دنبال آن مي‌گردند كه چگونه اشعه نور با سلول تداخل پيدا مي‌كند. همان‌طور كه اشعه از درون سلول رد مي‌شود، ساختارهاي مختلف آن براساس چگالي‌شان، انعكاس‌هاي متفاوت پيدا مي‌كنند. سپس دوباره الگوي اين نورها براي ساخت شكل سلول گرد هم مي‌آيند. به اين ترتيب هرگونه تغييري نسبت به حالت طبيعي سلول مشخص و علايم ابتدايي بيماري‌ها نشان داده خواهد شد. در اين روش مي‌توان با يك سوآب از مناطقي‌ مانند ركتوم و سرويكس سلول برداشت و آنها را مورد آناليز قرار داد.

با توجه به آنكه جراحان مغز و اعصاب به دنبال جراحي با چاقوي جراحي گاما هستند كه كمترين صدمه را به بافت مغزي برساند تا بتوانند ضايعه‌هاي مسبب تشنج و اپي‌ليپسي را درمان كنند، مطالعه‌هاي مختلف در اين زمينه نشان داده‌اند كه اين روش يك جايگزين موثر در ميكروسرجري تهاجمي‌ هامارتوم‌هاي هيپوتالاموس و ديگر ضايعه‌هايي است كه به‌طور عمقي درون مغز قرار دارند و باعث تشنج مي‌شوند. در بررسي‌هاي انجام شده توسط محققان فرانسوي و كانادايي روي بيماران 3 ساله كه با اين روش تحت درمان قرار گرفتند، تعداد بيماراني كه به طور قابل‌توجهي بدون تشنج شده بودند كاهش يافت. به طوري كه ميانگين تشنج‌هاي آنها قبل از عمل از 9 مورد در ماه به 6 تشنج در ماه پس از عمل رسيد. محققان اين مطالعه معتقدند كه راديوسرجري با گامانايف در طولاني‌مدت بسيار ايمن و موثر است و بيماران زيادي مي‌توانند از آن بهره ببرند. آنها مي‌توانند علاوه بر مزاياي كاهش تشنج، پيشرفت‌‌هايي در حوزه‌هاي رواني و شناختي، عملكرد مدرسه و يكپارچگي اجتماعي داشته باشند. البته به نظر مي‌رسد اين كودكان بايد براي مدت طولاني‌تر پيگيري شوند تا هرگونه تغييرهاي احتمالي در وضعيت آنها مشخص شود.

شايد اين ايده كه بتوان توليد ارگان‌هاي خود را به يك پرينتر سفارش داد، كمي دور از ذهن به نظر برسد، اما اكنون پرينتر Cmd+P اين كار را براي شما انجام مي‌دهد. محققان دانشگاه ايالت واشنگتن يك پروتوتايپ 3 بعدي سريعي را طراحي كردند كه قادر است از موادي شبيه استخوان پرينت بگيرد كه به عنوان داربستي براي سلول‌هاي استخواني جديد عمل مي‌كنند. براساس گزارش محققان اين مواد شبيه استخوان‌ كه در دندان‌پزشكي نيز كاربرد فراواني دارند، هيچ‌گونه آثار جانبي بر جاي نگذاشته و در نهايت نيز حل خواهند شد. اما قبل از آن، به عنوان داربست سلول‌هاي استخواني جديد وظيفه خود را انجام خواهند داد. با جايگذاري آنها در وسط سلول‌هاي استخواني انساني نابالغ، ساختارهاي پرينت شده، باعث رشد استخوان‌هاي جديد مي‌شود كه با بافت استخوان فيوز خواهد شد. پس اگر از اين پس در سي‌تي‌اسكن بيماري نواقص استخواني مشاهده كرديد، مي‌توانيد آن را به يك فايل CAD تبديل كرده و يك داربست جديد طراحي و توليد كنيد كه نقص موجود را نيز پر كند. به نظر مي‌رسد اين تكنولوژي جديد براي پزشكي احيايي، قدم بزرگي به شمار آيد.

براساس گزارش شاخه تحقيقاتي پزشکي ارتش ايالات متحده، از اين پس به جاي استفاده از آنتي‌بيوتيك‌ها بايد به دنبال نانوذرات بود و ديگر صرف هزينه براي آنتي‌بيوتيك‌ها بي‌فايده است. به جاي آنها، نانوتراپيوتيك‌هاي وفق‌پذير مي‌توانند وظايف آنتي‌بيوتيك‌ها را برعهده بگيرند و عليه عفونت‌ها بجنگند. در واقع در اين روش از RNAهاي كوچك تداخلي (siRNA) استفاده خواهد شد. اين كدهاي ژنتيكي به دنبال تصاوير آينه‌اي خود مانند باكتري‌ها درون سلول‌ها مي‌گردند و سپس آنها را ساكت خواهند كرد. به اين ترتيب توليد پروتئين‌ها متوقف شده و منجر به مرگ سلول‌ها خواهد شد. در هر صورت اين تكنولوژي جديد هنوز در ابتداي راه خود قرار دارد و محققان از تمام كساني كه در اين زمينه ايده‌هايي دارند، دعوت به عمل آورده‌اند تا پروپوزال خود را ارسال كنند و در اين پروژه بزرگ سهمي داشته باشند. در واقع آنها دنبال توليد siRNAهايي هستند كه به طور اختصاصي براي هر باكتري عمل كرده و باعث مرگ آنها شوند، به اين ترتيب ديگر عوارض جانبي آنتي‌بيوتيك‌ها بيماران را تهديد نخواهند كرد.

به تازگي اخباري به گوش مي‌رسند كه لوازم رسانه‌اي 3 بعدي ممكن است باعث ايجاد تشنج در بعضي كودكان و نوجوانان شوند و افرادي كه خود مبتلا به تشنج هستند، هنگام تماشاي تلويزيون‌هاي 3 بعدي به احتمال بيشتري در معرض اين حمله‌ها قرار مي‌گيرند. البته تاكنون مطالعه نظام‌مندي در مورد آثار بالقوه اين دسته از تلويزيون‌ها روي بيماران مبتلا به اپي‌لپسي انجام نشده و اين خبر در حد نظريه مطرح است. در اولين مطالعه گزارش‌شده، محققان دانشگاه مونيخ آلمان و سالزبورگ اتريش، 140 بيمار نوجوان (با ميانه سني 12 سال) را تحت آزمون استاندارد حساسيت به نور (به نام تحريك پاروکسيسمال نوري) قرار داده و آنها را به مدت 15 دقيقه با تلويزيون‌هاي 3 بعدي سرگرم كردند. تلويزيون‌ها، از نوع پلاسماي 3 بعدي 50 اينچ بود كه بيماران در فاصله 2 متري آنها قرار داشتند. سپس پاسخ به دو فرم از تحريك‌ها با EEG ثبت شده و مورد ارزيابي قرار گرفتند. كودكاني كه اپي‌لپسي شناخته شده داشتند، با 15 دقيقه تماشاي اين تلويزيون‌‌ها افزايش فعاليتي در EEG نشان ندادند و آن دسته از تشنج‌هايي هم كه با تماشاي تلويزيون برانگيخته مي‌شدند نيز ربطي به اين نوع تكنولوژي نداشت. البته حدود 20 درصد آنها علايم ديگري مانند تهوع، سردرد و سرگيجه داشتند.

امروزه استفاده از تكنولوژي MRI براي كمك به پزشكان براي تصميم‌گيري در مورد گزينه‌هاي درماني پيش روي بيماران مبتلا به سرطان پستان گسترش زيادي پيدا كرده، به?رغم اينكه شواهد بسيار اندكي در دست است كه اين نوع سيستم تصويربرداري منفعت خاصي نيز داشته باشد و محققان نيز بر اين امر صحه مي‌گذارند.
براساس گزارشي كه اخيرا در نشريه معتبر «لنست» به چاپ رسيده، طي ساليان اخير استفاده از MRI به طور گسترده‌اي در كار بالين مورد پذيرش قرار گرفته، زيرا اين فرضيه مطرح است كه با كاربرد آن حساسيت تشخيصي سرطان بالاتر مي‌رود و همين امر پيامد نهايي بيماران را بهبود خواهد بخشيد. اين مساله بهانه‌اي شد براي يك تيم تحقيقاتي تا صحت اين فرضيه را مورد آزمون قرار دهند و مقاله?هاي منتشر شده را در يك دهه اخير دوباره بازبيني كنند. آنها دريافتند كه هر چند MRI يك ابزار ارزشمند براي پيگيري زناني است كه از نظر ژنتيكي در معرض خطر بالاي ابتلا به سرطان پستان قرار دارند اما شواهد مبتني بر استفاده از MRI به عنوان يك وسيله غربالگري در جمعيت عمومي محدود است. آنها همچنين شواهد اندکي يافتند كه غربالگري روتين با MRI براي انتخاب درست بيماران قبل از جراحي محافظتي پستان‌ کمک کننده است يا خطر عودهاي موضعي سرطان پستان را كم مي‌كند يا نياز به اعمال جراحي را به حداقل مي‌رساند. اين تيم تحقيقاتي ذكر مي‌كند كه البته شواهد كافي در دست است كه MRI به اندازه كافي براي غربالگري زنان در معرض خطر بالا (داشتن سابقه فاميلي مثبت يا موتاسيون شناخته شده ژني) مفيد است و مي‌تواند دقيقا تومورهايي را كه قبلا ماموگرافي يا اولتراسوند تشخيص داده‌اند، مشخص كند، هر چند هنوز كسي نمي‌داند كه آيا واقعا اين تشخيص پيشرفته‌تر تاثيري بر ميزان بقاي بيماران دارد يا خير. آنها از سوي ديگر تاكيد مي‌كنند كه شواهدي موجود نيست كه افزايش حساسيت با استفاده از اسكن‌هاي MRI براي معاينه زنان قبل از جراحي به درمان بهتر جراحي يا پيش‌آگهي آنها كمكي مي‌كند يا خير. در واقع به نظر مي‌رسد MRI به انتخاب بهتر بيماران براي جراحي‌هاي محافظتي پستان كمك شاياني نمي‌كند و باعث نمي‌شود هنگام جراحي حاشيه‌هاي بدون تومور بيشتري انتخاب شود. همچنين به علت تعداد كم كارآزمايي‌ها و كيفيت ضعيف بسياري از مطالعه‌هاي انساني، اثر MRI بر پيامد طولاني‌مدت بيماران قابل ارزيابي نيست. پيامد نهايي شامل بروز سرطان در پستان ديگر يا عود در پستان درگير است. براساس يافته‌هاي اين محققان، ثابت شده غربالگري با MRI بيشتر در زمينه‌ ارزيابي وسعت بيماري باقي‌مانده و بررسي پاسخ به كموتراپي قبل از عمل جراحي در مقايسه با آزمون‌هاي رايج، مانند معاينه باليني، ماموگرافي و اولتراسوندگرافي موثر است.
در چكيده اين مقاله، محققان يادآوري كرده‌اند كه: «در نهايت، ارزش واقعي و درست MRI مي‌تواند در توانايي آن براي پيش‌بيني رفتارهاي بيولوژيكي سلولي نهفته باشد. تغييرات بسيار ابتدايي متابوليسم داخل سلولي كه توسط MRS تشخيص داده مي‌شوند، به نظر مي‌رسد پيش‌بيني كننده پاسخ بيمار به درمان باشد و در صورتي كه مطالعه‌هاي بزرگ‌تر و داراي اعتبار بتوانند سميت و هزينه ادامه يك رژيم شيمي‌درماني را بر اين اساس تعيين كنند، شايد بتوان در‌آينده استفاده از اين نوع درمان‌ها را كه شايد هيچ منفعتي هم نداشته باشند، به حداقل خود رساند و تنها براي بيماراني مورد استفاده قرار داد كه واقعا از آنها سود خواهند برد.»

گزارشي از سمپوزيوم سرطان پستان كه در دسامبر 2011 برگزار شد حاكي از آن است كه ابتلا به چاقي يا ديابت پس از سن 60 سالگي، به طور قابل توجهي احتمال ابتلا به سرطان پستان را بيشتر مي‌كند. محققان سوئدي در اين مطالعه دريافتند كه يك گروه از داروهاي ضدديابتي خطر سرطان را كم مي‌كنند، در حالي كه بقيه آنها اين خطر را بيشتر مي‌كنند. اين يافته‌ها كه از 5/1 ميليون نفر سوئدي جمع‌آوري شده نشان مي‌دهد زنان با سن بيش از 60 سال که چاق هستند، 55 درصد بيشتر احتمال ابتلا به سرطان پستان را دارند كه به نظر مي‌رسد عدد بالايي باشد و زنگ خطر را به صدا درآورده است. در واقع بروز ديابت تا 4 سال قبل از تشخيص سرطان، خطر را 37 درصد بيشتر مي‌كند، در حالي كه زنان با سطح ليپيد پايين‌تر خون، 25 درصد افزايش خطر دارند. اينكه چرا ليپيدهاي خون ميزان سرطان را تحت تاثير قرار مي‌دهند، مشخص نيست، اما سطح بالاتر ليپيدها به طور معكوسي با كاهش خطر سرطان مرتبط است.

براساس آخرين تحقيقات محققان، كودكان چاقي كه صبحانه نمي‌خورند و تنها به نوشيدن سودا اكتفا مي‌كنند، با احتمال بيشتري در معرض خطر سطوح پايين ويتامين D قرار دارند كه آنها را براي ابتلا به ديابت نوع 2 مستعدتر مي‌كند. اين مطالعه همچنين نشان مي‌دهد كه كودكان چاق با احتمال بيشتري با كمبود ويتامين D دست و پنجه نرم مي‌كنند كه همانا نتيجه‌اي ندارد جز مقاومت‌ به انسولين. به عبارت ديگر كودكان چاق 4 برابر احتمال بيشتر براي داشتن سطوح ناكافي ويتامين D دارند به طوري كه 50 درصد آنها، در مقابل 22 درصد كودكان با وزن طبيعي، سطح ويتامين D خونشان كمتر از 50 نانومول در ليتر گزارش شد كه به عنوان سطح نامناسب در نظر گرفته شد.

براساس آخرين بررسي دانشمندان انگليسي، حدود يك سوم سرطان‌ها به وسيله عوامل شايع مربوط به سبك زندگي افراد، يعني دخانيات، رژيم غذايي، الكل و چاقي ايجاد مي‌شود. اين يافته‌ها از مرور جزءبه جزء عوامل محيطي و سبك زندگي بيماران و مقايسه با افراد سالم به دست آمده‌اند.
بسياري از افراد معتقدند كه سرطان مربوط به سرنوشت آنهاست يا در ژن‌هاي آنها نهفته و شانس آنها در قرعه‌كشي زندگي باعث شده تا آن را دريافت كنند اما با نگاهي به شواهد، مشخص مي‌شود كه حدود 40 درصد سرطان‌ها به‌وسيله عواملي ايجاد مي‌شود كه اغلب قادريم آنها را تغيير دهيم. از سوي ديگر يافته‌ها حاكي است تاثير اين عوامل در مردان بيشتر از زنان است.
اين مطالعه كه توسط دانشمندان انگليسي انجام شده و بيشتر بر يافته‌هاي مربوط به اين كشور تمركز دارد به اين معناست كه سالانه حدود 40 درصد سرطان‌ها قابل پيشگيري است، زيرا قابل انتساب به دخانيات، رژيم غذايي ناسالم، نوشيدن الكل و اضافه وزن هستند. در اين ميان سيگار كشيدن مهم‌ترين عامل به حساب مي‌آيد، به طوري كه سالانه بيش از 60 هزار مورد سرطان در بريتانيا از آن ناشي مي‌شود يا به عبارت ديگر يك سرطان از هر 5 سرطان تشخيص داده شده است.
يافته‌هاي ديگري نيز در اين بررسي بسيار تعجب‌آور بودند. محققان در اين رابطه اظهار مي‌دارند كه آنها اصلا انتظار نداشتند خوردن ميوه و سبزي‌ها در جلوگيري از بروز سرطان در مردان اينقدر مهم باشد و در زنان نيز اين انتظار نمي‌رفت كه اضافه وزن اثري به مراتب بيشتر از نوشيدن الكل داشته باشد. اگر بخواهيم درصد مشاركت هر يك از عوامل را در زنان و مردان به تفكيك بيان كنيم در مردان بيشترين و مهم‌ترين عامل، دخانيات است كه 23 درصد سهم دارد. پس از آن نخوردن ميوه و سبزي‌ها با 1/6 درصد، مواجهه شخصي با 9/4 درصد، الكل با 6/4 درصد، اضافه‌وزن و چاقي با 4/1 درصد و قرار گرفتن بيش از حد در معرض آفتاب با 5/3 درصد بيشترين عوامل دخيل دربروز سرطان در مردان هستند. سهم هر يك از عوامل مربوط به شرايط زندگي را در ميان زنان مي‌توان به ترتيب زير برشمرد: دخانيات: 6/15 درصد، اضافه‌وزن و چاقي: 9/6 درصد، عفونت مانند HPV: 7/3 درصد، در معرض اشعه آفتاب قرارگرفتن بيش از حد: 6/3 درصد، نخوردن ميوه و سبزي‌ها: 4/3 درصد و نوشيدن الكل: 3/3 درصد.
اندازه‌گيري‌هايي كه در اين مطالعه مورد استفاده قرار گرفته بود در کسري از جمعيت محاسبه شده و بعضي از عوامل با ديگري همپوشاني داشتند. به طور مثال در سرطان ريه كسر نسبت داده شده به جمعيت براي دخانيات 85 درصد، عوامل شغلي 2/13 درصد، نخوردن ميوه و سبزي‌ها 9 درصد و در معرض اشعه راديواكتيو بودن 7/4 درصد بود كه به دليل همپوشاني‌هاي گزارش شده، جمع اين عوامل از 100 بيشتر مي‌شود. از سوي ديگر عوامل محيطي مسوول 2/89 درصد علل ايجادكننده سرطان ريه بودند، در حالي كه تنها 10 درصد سرطان‌هاي ريه به هيچ يك از اين عوامل ربطي نداشتند.
به هر حال بايد متذكر شد كه داشتن يك زندگي سالم هنوز تضمين‌كننده اين نيست كه خطر ابتلا به سرطان كاهش مي‌يابد. هميشه يك عامل شانس هم وجود دارد. ما مي‌توانيم اين احتمالات را تغيير دهيم، اما نمي‌توانيم عنصر شانس را حذف كنيم. به هر ترتيب بايد همه از يک زندگي سالم پيروي کنند، زيرا داشتن يك زندگي سالم خطر هر نوع بيماري را علاوه بر سرطان كم مي‌كند.

هیدروژل در درمان سوختگی درجه سه به رشد پوست جدید بدون اسکار کمک می کند. به گزارش بنیان، محققان دانشگاه جان هاپکینز با آزمایش هیدروژل برای درمان سوختگی به نقش غیرقابل انکار آن در درمان سوختگی درجه سه پی بردند. محققان با استفاده از مواد ژله مانند و روش درمان زخم که در آزمایش های اولیه بر روی پوست آسیب دیده از سوختگی های شدید، قادر به احیاء بافت سالم بدون اسکار شدند.
در نسخه آن لاین National Academy of Sciences محققان گزارش دادند نتایج امیدوار کننده ای از آزمایش های خود در بافت موش مشاهده کرده اند اما هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است. محققان می گویند این روش  که به تشکیل عروق خونی جدید و پوست از جمله فولیکول های مو می شود، می تواند تا حد زیادی سبب بهبود سربازان مجروح، قربانیان آتش سوزی و افراد دیگر با سوختگی درجه سوم شود.این درمان شامل پانسمان ساده زخم است که شامل هیدروژل طراحی شده مخصوص بر پایه آب و چارچوب سه بعدی پلیمرها است.
در سوختگی درجه سه تمام ضخامت پوست ، یعنی اپیدرم و درم ، تخریب می‌شود و حتی ممکن است آسیب عمیقتر شده و بافت های زیر پوستی (چربی ، ماهیچه و استخوان) را نیز درگیر کند. گاهی تمایز سوختگی درجه سه از سوختگی درجه دو مشکل می‌باشد؛ با این وجود ناحیه سوختگی در نوع درجه سه معمولاً سیاه رنگ و یا خشک و سفید است اما در نوع درجه دو قرمز و مرطوب بوده و ظاهر عرق کرده دارد. از طرفی در سوختگی درجه دو بیمار درد شدیدی دارد ولی در سوختگی درجه سه به علت از بین رفتن اعصاب زیر جلدی معمولاً بیمار دردی احساس نمی‌کند؛ بجز مواردی که در اطراف سوختگی درجه سه ، مناطقی از سوختگی درجه دو نیز وجود داشته باشد.
علل سوختگی درجه سه عبارتند از مایعات بسیار داغ ، شعله شدید آتش ، جریان الکتریکی ، مواد شیمیایی قوی مانند فسفر سفید. عمق سوختگی نه تنها به شدت حرارت عامل سوزاننده بستگی دارد بلکه با مدت تماس ماده سوزاننده با پوست نیز ارتباط دارد.

این کنفرانس در تاریخ ۱ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی یزد در هتل مشیرالممالک  یزد برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اپیدمیولوژی و علائم بالینی آسم برونشیال، تشخیص آسم برونشیال و تفسیر اسپیرومتری، آسم شغلی، کنترل و درمان آسم، اورژانسهای آسم، انواع وسایل کمک تنفسی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در هتل آسمان تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل پاتولوژی کنسرهای مری، Imaging  در کنسرمری، جراحی در کنسر مری، درمانهای اجوانت ونئواجوانت در کنسر مری، درمان کنسر مری می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۱۳ بهمن ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بیمارستان شهید مدرس اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل  ریتم سینوسی وتوضییح تاکی آریتمیهای دهلیزی، تاکی اریتمهای بطنی وفیبریلاسیون بطنی وآسیستولی ومراقبتها، )Case report روش  بررسی موردی  ( بیمار مبتلا به تاکی اریتمهای بطنی بر اساس مدل نظارت وراهنمایی بالینی می باشد.

اطلاعات بیشتر

پزشکان خانواده در طبابت خود بيش‌ از پيش درگير درمان بيماران دچار عفونت با ويروس نقص ايمني انساني(HIV) هستند. عوارض طولاني مدت اين بيماري، چند عاملي هستند و مي‌توانند با خود ويروس يا عوارض جانبي درمان ضد رتروويروسي مرتبط باشند. دو دسته دارويي عوارض جانبي خود را دارد: مهارکننده‌هاي نوکلئوتيدي/ نوکلئوزيدي ترانس کريپتاز معکوس با اسيدوز لاکتيک، ليپوديستروفي و هيپرليپيدمي همراه هستند؛ مهارکننده‌هاي غير نوکلئوزيدي ترانس‌کريپتاز معکوس با علايم عصبي رواني بثورات جلدي، سميت کبدي و اختلالات ليپيدها همراه هستند؛ و مهارکننده‌هاي پروتئاز با عدم تحمل گوارشي و اختلالات گلوکز و ليپيد ارتباط دارند. ماراويروک که يک مهارکننده ورود ويروس است و رالتگراوير که يک مهارکننده انتگراز است، براي درمان بيماراني که درمان گرفته‌اند و نيز کساني که هيچ درماني نگرفته‌اند، تاييد شده‌اند. ماراويروک با برونشيت، نازوفارنژيت و کانديدياز مري مرتبط است. عوارض جانبي رالتگراوير به جز افزايش خطر ميوپاتي و رابدوميوليز در حد عوارضي است که در مصرف دارونما تجربه مي‌شود. اطلاعات مربوط به تداخلات دارويي براي هر دوي اين داروها محدود است. مهارکننده‌هاي غيرنوکلئوزيدي ترانس‌کريپتاز معکوس و مهارکننده‌هاي پروتئاز عمدتا توسط سيستم سيتوکرم 450 P متابوليزه مي‌شوند و در نتيجه تداخلات دارو-داروي متعددي دارند. پايش عوارض جانبي درمان ضدرتروويروسي شامل شمارش کامل سلول‌هاي خوني و پروفايل متابوليک کامل طي هر 6-3 ماه است. پروفايل ليپيد و آناليز ادرار از نظر پروتئينوري بايد هر ساله انجام شود. در بيماران مسن‌تر از 50 سال بايد سنجش جذب انرژي دوگانه اشعه X را در نظر گرفت. موربيديته طولاني‌مدت مرتبط با درمان ضدرتروويروسي شامل اختلالات ليپيد، گلوکز، کبد و کليه و بيماري قلبي- عروقي و استخواني است. به جز چند استثناء در درمان ليپيدها، درمان اين ناخوشي‌ها همانند جمعيت عمومي انجام مي‌شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

برگزار کنندگان: پژوهشگاه رویان، انجمن علمی تخصصی باروری و ناباروری ایران، انجمن باروری خاورمیانه، شبکه سلول های بنیادی ایران
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۷ شهریور ۱۳۹۱
ارسال مقالات: ۳۰/۱/۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های رازی

همایش های همزمان:
سیزدهمین کنگره بین المللی پزشکی تولید مثل 
هشتمین کنگره بین المللی سلول های بنیادی رویان

سایت همایش

برگزار کنندگان: پژوهشگاه رویان، انجمن علمی تخصصی باروری و ناباروری ایران، انجمن باروری خاورمیانه، شبکه سلول های بنیادی ایران
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۷ شهریور ۱۳۹۱
ارسال مقالات: ۳۰/۱/۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های رازی

همایش های همزمان:
هشتمین کنگره بین المللی سلول های بنیادی رویان
هفتمین همایش پرستاری ومامایی در پزشکی تولید مثل رویان

سایت همایش

يافته‌هاي ارائه‌ شده در شصت وپنجمين نشست ساليانه انجمن صرع آمريکا در بالتيمور، کاهش قابل‌توجهي در تناوب و شدت تشنج‌ها در مبتلايان به صرع پارشيال تحت درمان با داروي ضدتشنج لاکوزامايد (Lacosamide) را نشان داده‌اند. درمان درازمدت با لاکوزامايد (تا 8 سال مطالعه)، بهبود قابل‌توجهي در کيفيت زندگي بيماران از جمله عملکرد اجتماعي و وضعيت سلامت عمومي آنها به همراه داشته است. تحليل يافته‌هاي حاصل از مطالعات متعدد فاز II و III محققان را چنين متقاعد کرده‌اند که لاکوزامايد به‌طور کلي به خوبي از سوي بيماران تحمل مي‌شود و طي 8 سال درمان با اين دارو تناوب تشنج‌هاي پارشيال در بيماران کاهش داشته است. لاکوزامايد به عنوان داروي تکميلي در درمان صرع پارشيال تجويز مي‌شود. شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش شده‌اي که در بيش از 10 درصد از بيماران تحت درمان با لاکوزامايد مشاهده شدند عبارت بودند از گيجي، سردرد، تهوع و دوبيني.

سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست ثبت داروي جديد کارفيلزوماب (Carfilzomib) را که نسل جديد مهارکننده پروتئاز محسوب مي‌شود، براي درمان مبتلايان به مولتيپل‌ميلوماي راجعه و عودکننده پذيرفته است. به اعتقاد توليدکنندگان اين دارو، چنين شرايطي کارفيلزوماب را به گزينه دارويي جديدي براي مبتلايان نزديک‌تر مي‌کند. مولتيپل‌ميلوما دومين بدخيمي خوني شايع و حاصل ناهنجاري سلول‌هاي پلاسما، به‌خصوص در مغزاستخوان است. در سراسر جهان بيش از 180 هزار بيمار از مولتيپل ميلوما رنج مي‌برند و سالانه حدود 86 هزار مورد جديد بيماري تشخيص داده مي‌شود.

يک شرکت فعال در زمينه تحقيق و توسعه داروهاي مرتبط با دستگاه عصبي مرکزي به‌تازگي نتايج مطالعه باليني فاز II-b خود روي مولکول دارويي EVP-6124 را منتشر کرده است. EVP-6124، آگونيست نيکوتينيک آلفا-7 و ترکيبي خوراکي است که در درمان اسکيزوفرني مورداستفاده قرار مي‌گيرد. نتايج ارائه شده در پنجاهمين نشست سالانه کالج نوروسايکو فارماکولوژي آمريکا نشان‌داده‌اند که EVP-6124 به ميزان قابل‌توجهي علايم شناختي و عملکردي بيماران را بهبود مي‌بخشد. شرکت مذکور هم‌اکنون برنامه شروع مطالعه فاز III در زمينه بهبود شناختي را در مبتلايان به اسکيزوفرني در سال 2012 ميلادي در پيش رو دارد. تقريبا تمام مبتلايان به اسکيزوفرني از اختلالات عملکردي ناتوان‌کننده و درنتيجه، علايم منفي يا شناختي بيماري رنج مي‌برند که هنوز براي کنترل اين علايم درمان‌هاي جديدي مورد تاييد قرار نگرفته‌اند. مبتلايان به اسکيزوفرني و نيز خانواده‌هاي آنها از نبود درمان‌هاي موثر در کنترل اختلالات عملکردي رنج مي‌برند؛ بنابراين EVP-6124 مي‌تواند با بهبود عملکرد شناختي و کاهش علايم منفي اسکيزوفرني کمک بزرگي براي ارتقاي کيفيت زندگي اين بيماران باشد.

زنوپورت (XenoPort) نتايج مطالعه باليني فاز دو مولکول XP21279 در درمان مبتلايان به پارکينسون پيشرفته را منتشر کرده است. تمام عوارض جانبي مشاهده‌شده در بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعات خفيف تا متوسط بوده‌اند و ديس‌کينزي شايع‌ترين آنها بود. XP21279 يک مولکول شيميايي جديد و پيش‌داروي انتقال‌يافته لوودوپاست. اين مولکول با هدف جذب بهتر از قسمت تحتاني دستگاه گوارش و با فرمولاسيون با قابليت آزادسازي کنترل شده توليد شده است. اين ويژگي باعث به حداقل رساندن نوسانات ميزان لوودوپا در جريان خون مي‌شود.

شرکت داروسازي NPS - فعال در زمينه توليد داروهاي اورفان براي درمان اختلالات نادر دستگاه گوارش و اندوکرين- اعلام کرده است که اطلاعات لازم براي درخواست ثبت داروي جديد تدوگلوتايد(Teduglutide) با نام تجاري گاتکس را به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه کرده است. گاتکس، آنالوگ نوترکيب پپتيد دو، شبه گلوکاگون انساني (پپتيد دخيل در بازسازي و ترميم در دستگاه گوارش) است که براي درمان سندرم روده کوتاه در بزرگسالان مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين بيماري مزمن، اختلالي ناتوان‌کننده و تهديدکننده حيات است. در صورت تاييد از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا، گاتکس اولين داروي مورد تاييد براي درمان درازمدت سندرم روده کوتاه است که نياز بيمار به تغذيه و هيدراتاسيون وريدي را کاهش داده و حتي حذف مي‌کند.

تحقيقات اخير نشان داده‌اند که فرزندخوانده‌ها، 7/2 تا 5/4 برابر فرزندان واقعي خانواده‌هاي آمريکايي داروهاي روان‌پزشکي دريافت مي‌کنند و نيز دوز مصرفي اين داروها در فرزند‌خوانده‌ها به مراتب بيشتر است. براي بسياري از اين کودکان 5 يا حتي تعداد بيشتري دارو به طور همزمان تجويز مي‌شود که ممکن است عوارض جدي شديدي نظير ديابت و تمايل به خودکشي به دنبال داشته باشد. در برخي از مناطق اين کشور، ميزان تجويز داروهاي روان‌پزشکي براي فرزندخوانده‌هاي يک ساله از ارقام ذکر شده فزوني‌مي‌گيرد. بسياري از داروهاي روان‌پزشکي براي تجويز در کودکان مورد تاييد قرار نگرفته‌اند و در مورد ايمني مصرف آنها در اين گروه سني ترديد وجود دارد. برخي از آنها بر دستگاه عصبي مرکزي کودک اثر مي‌گذارند و ممکن است باعث تغييرات شناختي و رفتاري شوند. داروهاي روان‌پزشکي براي درمان افسردگي، اضطراب و ساير مشکلات روان‌پزشکي کودکان تجويز مي‌شوند و هنوز عوارض مصرف درازمدت اين داروها در کودکان چندان شناخته‌شده نيستند.

براساس مطالعه اخير چنين به نظر مي‌رسد که داروهاي ضدافسردگي جديد همگي به اندازه يکديگر اثربخش هستند. بنابراين داروي ضدافسردگي مناسب براي هر بيمار بايد با ارزيابي عوارض جانبي احتمالي در آن بيمار، هزينه دارو و ترجيح وي انتخاب شود. به گفته دکتر ديويد شيلاگر، محقق باليني روان‌پزشکي و علوم رفتاري دانشگاه پزشکي تگزاس، داروهاي ضدافسردگي جديد آنچنان اثربخشي مشابهي دارند که مي‌توان آنها را بدون هيچ‌گونه نگراني‌اي جايگزين يکديگر کرد و تنها تفاوت قابل‌توجه آنها با يکديگر در عوارض جانبي است.
طبق مطالعه به چاپ‌رسيده در شماره 6 دسامبر نشريه ساليانه طب داخلي، 27ميليون نفر از مردم آمريکا در سال 2005 داروهاي ضدافسردگي دريافت‌کرده‌اند. بيشتر اين داروهاي ضدافسردگي، داروهاي نسل دوم نظير مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين(SSRIs)، مهارکننده‌هاي بازجذب نوراپي‌نفرين (SNRIs) و داروهاي مرتبط هستند. در مورد داروهاي مهارکننده انتخابي بازجذب سروتونين مي‌توان به دو داروي پرفروش فلوکستين و سرترالين اشاره کرد. مثال خوب مهارکننده بازجذب نوراپي‌نفرين، ونلافاکسين است. يافته‌هاي اخير از بررسي گذشته‌نگر 234 مطالعه به چاپ رسيده قبلي جمع‌آوري شده‌اند. در مجموع، يک هزار بيمار در تمام اين مطالعات مورد بررسي قرار گرفته‌اند.
هر چند تفاوت چنداني در ميزان اثربخشي ضدافسردگي‌هاي اخير مشاهده نشده است؛ سرعت اثربخشي هر کدام از آنها، ميزان وقوع عوارض جانبي احتمالي و کيفيت زندگي هر کدام از بيماران مصرف‌کننده اين قبيل داروها متفاوت بوده است. به عنوان مثال، ميرتازاپين سريع‌تر از فلوکستين، سرترالين، پاروکستين يا حتي سيتالوپرام اثر مي‌کند. از سوي ديگر، عوارض جانبي بوپروپيون (اثر بر فعاليت جنسي بيمار) در مقايسه با فلوکستين، سرترالين و اس‌سيتالوپرام به مراتب کمتر است.
به گفته دکتر شيلاگر، اگر بيمار از بي‌خوابي رنج مي‌برد، ضدافسردگي‌اي انتخاب کنيد که اثر خواب‌آوري آن سريع‌تر بروز مي‌کند. اگر بيمارتان اشتهاي کمي‌ دارد و وزن از دست داده است، ضدافسردگي‌اي براي او تجويز کنيد که وزنش را افزايش دهد (نظير ميرتازاپين). هزينه هم عامل مهمي‌ در انتخاب داروي ضدافسردگي است. اگر يکي از ضدافسردگي‌هاي جديد 200 دلار در ماه هزينه دارد و ديگري 20 دلار، نبايد در انتخاب داروي دوم براي بيمار ترديد کرد.
اما با وجود اثربخشي مشابه داروهاي ضدافسردگي جديد، هنوز هم تجويز آنها از سوي پزشکان براساس اصل آزمون و خطا انجام مي‌شود. هم‌اکنون مطالعاتي در دست انجام هستند تا دستورالعملي براي انتخاب داروهاي ضدافسردگي جديد خط اول درماني تدوين شود. به اعتقاد دکتر شيلاگر، نکته اصلي در آماده کردن چنين دستورالعملي اين است که مشخص شود اگر بيماري به يک گروه از داروهاي ضدافسردگي اخير پاسخ‌دهي درماني مطلوبي نداشت، در مرحله بعدي کدام دارو بايد براي بيماران تجويز شود.

دانشمندان روش جدیدی را برای هدف قرار دادن سرطان از طریق دستکاری سوئیچ مسئول رشد سلول های سرطانی کشف کرده اند. به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دانشمندان روش جدیدی را برای هدف قرار دادن سرطان از طریق دستکاری سوئیچ مسئول رشد سلول های سرطانی کشف کرده اند. این یافته ها که در مجله Cancer Cell منتشر شده است ، آشکار کرد که چگونه سلول های سرطانی با تولید رگ های خونی خود سریع تر رشد می کنند. سلول های سرطانی با تولید پروتئین هایی که سبب  رشد رگ های خونی آنها می شود مواد مغذی مورد نیازخود را بدست آورده و به رساندن اکسیژن و قند به تومور کمک می کنند. این پروتئین ها فاکتورهای رشد عروقی مانند VEGF هستند که موردهدف آواستین، نوعی داروی ضد سرطان می باشند.
ساخت این پروتئین ها نیاز به اتصال قوی قسمت های مختلف ژن ها به هم طی فرآیندی به نام اسپلایسینگ دارد. دانشمندان در دانشگاه Bristol کشف کردند که جهش هایی در یک ژن خاص سرطانی می تواند چگونگی اسپلایسینگ را کنترل و متعادل کند و سوئیچ اصلی در سلول را روشن کند. این سوئیچ اسپلایسینگ باعث می شود سلول های سرطانی سریع تر رشد کنند ، و رگ های خونی را با سرعت بیشتری رشد دهند ، بنابراین آنها چگونگی چفت شدن VEGFs را تغییر می دهند. در مدل های آزمایشی ، محققان دریافتند که با استفاده از داروهای جدید متوقف کننده این سوئیچ  می توان مانع رشد عروق خونی و رشد سرطان شد.
دکتر Michael Ladomery مدیر این پروژه از بریستول گفت : "این تحقیق به وضوح نشان می دهد که با هدف قرار دادن و دستکاری اسپلایسینگ ممکن است بتوان رشد تومور را در بیماران متوقف کرد. پروفسور David Bates  از دانشگاه بریستول گفت : "این ما را قادر می سازد تا کلاس جدیدی از داروها راکه رشد عروق خونی درسرطان و بیماری های دیگر مثل کوری و بیماری کلیه مورد هدف قرار می دهد ایجاد کنیم."

یک قرنیه شفاف برای بینایی ضروری است به همین دلیل قرنیه چشم بدون عروق خونی تکامل یافته است. اما درمیلیون ها نفر در سراسر جهان ، بیماری های چشمی یا تروما که محرک رشد عروق خونی هستند می توانند موجب کوری شوند. به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یک قرنیه شفاف برای بینایی ضروری است به همین دلیل قرنیه چشم بدون عروق خونی تکامل یافته است. اما درمیلیون ها نفر در سراسر جهان ، بیماری های چشمی یا تروما که محرک رشد عروق خونی هستند می توانند موجب کوری شوند. یک مطالعه جدید، ژنی را شناسایی کرده است که نقش عمده ای در حفظ شفافیت قرنیه در انسان و موش دارد و احتمالا می تواند به عنوان ژن درمانی برای درمان بیماری هایی که موجب کوری می شوند مورد استفاده قرار گیرند.این مقاله در نشریه PNAS منتشر شده است.
Tsutomu Kume نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه Northwestern گفت: ما معتقدیم که ژن تنظیم کننده مهمی را که مانع تشکیل رگ های خونی در چشم  شده و از وضوح قرنیه محافظت می کند کشف کرده ایم. وجود ژن FoxC1 قبلا شناسایی شده بود ، اما نقش آن در حفظ شفافیت قرنیه ، یک یافته جدید است. Kume و همکارانش با کار بر روی یک نژاد خاص موش که فاقد این ژن بود دریافتند ، اشکال غیر طبیعی عروقی یا رگ های خونی سبب ناصاف شدن قرنیه و مانع عبورنوردر آنها شده است.
هنگامیکه Kume  این عروق خونی  را مشاهده کرد به دکتر Ordan Lehmann استاد چشم پزشکی و ژنتیک پزشکی در دانشگاه آلبرتا  کانادا  خبر داد واو نیز با مطالعه بیماران خود دریافت که آنهایی که یک نسخه از این ژن FoxC1 جهش یافته  دارند نیز دارای رشد عروق خونی غیر طبیعی در چشم خود هستند. Lehmann  گفت: اینکه از دست دادن FoxC1 علل عروق دار شدن قرنیه است بسیارهیجان انگیز و بدین معنی است که با افزایش بیان این ژن می توان به جلوگیری از رشد غیر طبیعی رگ های خونی بویژه در اختلالات متعدد چشم که باعث کوری می شود کمک کرد. او افزود: یک استفاده احتمالی دیگر ممکن است در پیوند قرنیه باشد که در آن رشد عروق خونی جدید بر روی قرنیه پیوندی یک مشکل عمده است. برنامه بعدی Kume آزمایش ژن درمانی در موش ها است تا ببیند آیا تزریق FoxC1 مانع تشکیل رگ های خونی در قرنیه خواهد شد یا خیر.

این سمینار در تاریخ ۱۴ الی ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مجتمع پیامبر اعظم ساری برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل تشنج  در زمان بارداري، ام اس در بارداري، استروك در زمان بارداري، اختلال حركتي در زمان بارداري، سردرد در زمان بارداري، تومورهاي  مغزي در بارداري، آشنايي با مسائل پزشكي قانوني، بيماري اعصاب محيطي در زمان بارداري، بيماري عضلاني  در زمان بارداري، اختلال نورو ما سكولار در زمان بارداري، مسائل اخلاقي در پزشكي می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۲۹ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در بیمارستان آرش تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل آناتومي  و بافت شناسي سرويكس، اپيدميولوژي كانسر سرويكس، روش هاي غربالگري در كانسر سرويكس، تكنيك و  اصول انجام كلپوسكوپي، منطقه ترنسفورماسيون نرمال، منطقه ترنسفورماسيون غير طبيعي، سيستم بررسي كلپوسكوپي، چگونگي برخورد با ضايعات  low risk سرويكس، چگونگي برخورد با ضايعات high risk سرويكس می باشد.

اطلاعات بیشتر

این برنامه در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی مشهد در بیمارستان خاتم النبیا مشهد، ویژه متخصصین چشم برگزار خواهد شد. مباحث این برنامه شامل کليات استفاده از امکانات موجود در refractive surgery، اصلاح پيرچشمي بوسيله Femtosecond Laser، ايجادتونل براي گذاشتن رينگ داخل قرنيه در درمان قوز قرنيه، کاهش عيوب انکساري در پيوند قرنيه بوسيله Femtosecond Laser، آستیگماتیسم کراتونومی  بوسيله Femtosecond Laser، برداشتن فلپ ليزيک بوسيله Femtosecond Laser، روش کراس لینکینگ با Femtosecond Laser، تکنيک ها در استفاده از اگزايمرليزر در refractive surgery می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۱۰ الی ۱۵ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در مركز ملي مطالعات اعتياد  واقع در خیابان کارگر جنوبی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل مبانی بیولوژیک اعتیاد، انواع مواد اعتیاد چیست؟، کلیات درمان نگهدارنده چیست؟ نگاهی به اصول و مکانیسم اثربخشی درمان نگهدارنده، اصول برخورد با بیماران شامل آموزش، آزمایش ادرار، پذیرش- مصاحبه با بيماران، درمان نگهدارنده متادون؛ مراحل درمان شامل القاء اولیه، القای دیررس، پایدارسازی، نگهدارنده و ختم، درمان نگهدارنده متادون؛ مراحل درمان شامل القاء اولیه، القای دیررس، پایدارسازی، نگهدارنده و ختم، آشنایی با خواص فارماکولوژیک متادون و بوپرنورفین و سایر درمان­های دارویی، درمان نگهدارنده با بوپرنورفین، موارد خاص شامل بارداری، هپاتیت، اچ­آی­وی و مدیریت درد، مصرف سایر مواد از جمله آمفتامین­ها در درمان نگهدارنده، تشخیص آزمایشگاهی، مسمومیت اوردوز، اصول کلی برخورد صحیح روانشناختی با بیماران در اعتیاد، آشنایی با پروتکل­و نکات عملی در نظارت مراکز درمانی، مداخلات غیردارویی، انتخاب بیمار و استفاده از داروهای آگونیست برای سم­زدایی بیماران (بوپرنورفین، متادون) می باشد.

اطلاعات بیشتر

آکانتوزيس نيگريکانس به صورت پلاک‌هاي هيپرپيگمانته تيره‌رنگ در چين‌هاي بدن ظاهر مي‌شود. اين رنگ تيره ناشي از ضخيم شدن اپي‌تليوم سطحي حاوي کراتين است. اين ضايعه به طور معمول جزء ضايعات خوش‌خيم ناشي از مقاومت به انسولين طبقه‌بندي مي‌شود. با وجود اين، ممکن است به عنوان نشانه‌اي از پارانئوپلاسم (به ويژه در سرطان معده)، عارضه جانبي برخي داروها (همانند اسيد نيکوتينيک و کورتيکوستروئيدها) و برخي اختلالات غدد درون‌ريز (مانند آکرومگالي و سندرم کوشينگ) بروز کند. حتي در بيماران ديابتي مقاوم به انسولين، وجود بيماري‌هاي زمينه‌اي پاتولوژيک را بايد رد کرد. پاتوژنز اين ضايعه احتمالا مرتبط با سطح بالاي انسولين در گردش خون است که به گيرنده‌هاي فاکتور رشد شبيه به انسولين متصل مي‌شود و رشد کراتينوسيت‌ها و فيبروبلاست‌هاي درم را تحريک مي‌کند. اين ضايعات معمولا بدون علامت هستند، اما ممکن است دردناک، بدبو يا زخمي هم بشوند. موثرترين درمان، اصلاح روش زندگي است. کاهش وزن و فعاليت بدني مي‌تواند مقاومت به انسولين را کاهش دهد. آکانتوزيس نيگريکانس اگر عارضه چاقي باشد، با کاهش وزن، قابل برگشت خواهد بود. اگر اين ضايعات بدون علامت باشند، نيازي به درمان ندارند. پمادهاي حاوي اسيدساليسيليک يا اسيدرتينوئيک را مي‌توان براي کاهش ضخامت ضايعات در نواحي آسيب‌پذير استفاده کرد تا بوي بد آنها را کاهش دهد و باعث راحتي بيمار شود. ايزوترتينوئين سيستميک (آکوتان)، آکانتوزيس نيگريکانس را بهبود مي‌بخشد اما در صورت قطع دارو مجددا ظاهر مي‌شود.

نکروبيوزيس ليپوئيديکا ديابتيکوروم، در 6/1-3/0 درصد از بيماران ديابتي ايجاد مي‌شود. منشاء اين ضايعه مشخص نيست. تظاهرات باليني تيپيک آن تشخيصي هستند: پلاک‌هاي بدون پوسته با مرکز آتروفيک زرد رنگ، تلانژکتازي‌هاي سطحي و حاشيه اريتماتو يا ارغواني رنگ که ممکن است برجسته باشد. ناحيه جلوي تيبيا، جايي است که معمولا درگير مي‌شود. زخمي شدن در 35 از موارد رخ مي‌دهد. زنان بيش‌ از مردان گرفتار مي‌شوند. بيماران مبتلا به ديابت نوع يک به طور متوسط در سن پايين‌تري دچار نکروبيوزيس ليپوئيديکا مي‌شوند تا افراد مبتلا به ديابت نوع دو يا افراد بدون ديابت. زرد رنگ شدن ناحيه مرکزي ضايعه احتمالا ناشي از نازک شدن درم است که چربي زيرجلدي را قابل مشاهد‌ه‌تر مي‌کند. درمان شامل کاربرد يک استروئيد موضعي با يا بدون پانسمان، تزريق استروئيد به داخل ضايعه در حاشيه‌هاي فعال آن و يا در موارد نادر وسيع يا شديد، مصرف استروئيدهاي سيستميک است. در برخي موارد مقاوم، آسپيرين، کلروکين و سيکلوسپورين، با درصدي موفقيت به کار گرفته شده است

ديابت قندي ممکن است با انواع متفاوتي از تظاهرات پوستي همراه باشد. کنترل متابوليک خوب ممکن است از برخي از اين تظاهرات پوستي جلوگيري کند يا به درمان آنها کمک نمايد. متاسفانه، اغلب داروهاي کاهش‌دهنده قند نيز با عوارض پوستي همراه هستند. تشخيص علايم و نشانه‌هاي اين مشکلات پوستي اهميت دارد تا درمان مناسب براي آنها انجام گيرد يا به يک متخصص پوست يا ديابت ارجاع گردد. تقريبا تمامي بيماران مبتلا به ديابت نهايتا دچار عوارض پوستي ناشي از اثرات درازمدت ديابت قندي بر ميکروسيرکولاسيون و کلاژن پوستي مي‌شوند. عفونت‌هاي پوستي در ديابت نوع دو شايع هستند، در حالي که ضايعات اتوايميون در ديابت نوع يک شايع‌ترند. بيماراني که از سال‌ها پيش به ديابت مبتلا هستند، بيشتر احتمال دارد که دچار مشکلات پوستي ناتوان کننده شوند. با وجود اين، برخي مشکلات پوستي ممکن است در کوتاه‌مدت ايجاد شوند، ضمن اينکه انسولين و داروهاي خوراکي قند نيز عوارض جانبي پوستي دارند. علاوه بر اين، ضايعات پوستي ناشي از ديابت ممکن است به عنوان منفذي براي ورود عفونت‌هاي ثانويه نيز عمل کنند.
اين مقاله مروري قصد دارد تا راهنمايي براي پزشکان جهت تشخيص صحيح تظاهرات پوستي ناشي از ديابت نوع يک (جدول 1) و ديابت نوع دو (جدول 2)، تشخيص عوارض پوستي داروهاي کاهش‌دهنده‌ قند و همچنين کمک به درمان بيماري‌هاي پوستي ناشي از ديابت فراهم کند. طبقه‌بندي و درمان پاي ديابتي جزء حيطه موضوعات اين مقاله نيست.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

فشار خون يکي از بيماري‌هاي شايع همراه با ديابت است و قسمت اعظم بيماران مبتلا به ديابت را درگير مي‌سازد که شيوع آن بستگي به نوع ديابت، سن، چاقي و نژاد بيمار دارد. فشار خون، عامل خطري عمده هم براي بيماري‌هاي قلبي-عروقي و هم براي عوارض ميکروواسکولار است. در ديابت نوع يک، فشار خون اغلب ناشي از نفروپاتي زمينه‌اي است، در حالي که در ديابت نوع دو معمولا با ساير عوامل خطر قلبي و متابوليک همراهي دارد.
اندازه‌گيري فشار خون در مطب بايد توسط افراد آموزش ديده و براساس راهکارهاي مشخص شده براي افراد غيرديابتي انجام شود: اندازه‌گيري در وضعيت نشسته در حالي که پاها روي زمين هستند و بازوها در سطح قلب به جايي تکيه دارند. اندازه‌گيري پس از 5 دقيقه استراحت انجام مي‌شود. اندازه کاف فشار خون بايد براي دور بازو مناسب باشد. افزايش فشار خون بايد با اندازه‌گيري در روز ديگري تاييد شود. به دليل خطرات بارز همراهي فشار خون و ديابت، آستانه مشخص شده براي تشخيص پرفشاري خون در بيماران ديابتي پايين‌تر است (فشار خون mmHg 80/130) تا افراد غيرديابتي (فشار خون mm/Hg 90/140). پايش فشار خون در خانه توسط خود فرد و پايش 24 ساعته سرپايي فشار خون مي‌تواند موارد فشار خون «روپوش سفيد»⁽¹⁾ و همچنين فشار خون مخفي و هر گونه عدم تطابق ميان فشار خون را در مطب با فشار خون واقعي بيمار نشان دهد و در مطالعات بر روي افراد غيرديابتي، اندازه‌گيري فشار خون در منزل ارتباط بيشتري با خطر بيماري‌هاي قلبي- عروقي داشته است تا اندازه‌گيري فشار خون در مطب. با وجود اين، قسمت اعظم شواهد مربوط به فوايد درمان پرفشاري خون در افراد مبتلا به ديابت مبتني بر اندازه‌گيري در مطب بوده‌اند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

از سال‌ها قبل ديابت بارداري (GDM)⁽¹⁾ به عنوان هر ميزاني از عدم تحمل گلوکز تعريف مي‌شد که در بارداري شروع شده يا براي اولين بار طي بارداري تشخيص داده شده باشد، چه اين اختلال پس از بارداري باقي بماند و چه باقي نماند. اين تعريف، احتمال آن را رد نمي‌کرد که عدم تحمل گلوکز تشخيص داده نشده، شايد قبل از بارداري و يا همزمان با آن شروع شده باشد. اين تعريف باعث تسهيل اتخاذ راهبردي واحد براي تشخيص و طبقه‌بندي ديابت بارداري مي‌شد اما محدوديت‌هاي آن نيز از سال‌ها پيش شناخته شده بود. همچنان که همه‌گيري در حال تداوم چاقي و ديابت منجر به افزايش بروز ديابت نوع دو در زنان در سنين باروري مي‌شود، تعداد زنان باردار مبتلا به ديابت نوع دو تشخيص داده نشده نيز افزايش پيدا مي‌کند. به همين دليل، منطقي است که زنان داراي عوامل خطر ديابت نوع دو (جدول 1) در اولين ويزيت پيش از بارداري، با استفاده از معيارهاي استاندارد تشخيص (جدول 2) از نظر ديابت غربالگري شوند. زناني که در اين ويزيت ديابت دارند، بايد به عنوان ديابت بارز⁽²⁾ و نه ديابت بارداري، تشخيص داده شوند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله