پزشکی بالینی

تحقیقات نشان داد زنانی که در دوران بارداری ماهی مصرف نمی‌کنند بیشتر در معرض اضطراب قرار دارند. تحقیقات در دانشگاه بریستول نشان داده است بین غذاهای مصرف شده در دوران بارداری و اضطراب ارتباط وجود دارد. این تحقیقات نشان می‌دهد خوردن ماهی در دوران بارداری استرس را کاهش می‌دهد. بیشتر زنان در دوران بارداری استرس و فشار روحی دارند، اما اضطراب زیاد و تشویش و نگرانی برای سلامتی آنان خوب نیست و ممکن است نوزادانشان ناقص یا دچار کمبود وزن باشند. براساس آزمایش‌ها و بررسی‌های صورت گرفته 5 نوع رژیم غذایی مورد استفاده زنان در دوران بارداری وجود دارد: 1) غذاهای سالم و مقوی 2) غذاهای سنتی 3) غذاهای فرآورده شده 4) شیرینی جات 5) سبزیجات. تحقیقات نشان داده است زنانی که فرآورده‌های دریایی مصرف نمی‌کنند 53 درصد احتمال دچار شدن به اضطراب در 32 هفته اول بارداری را دارند. براساس این تحقیقات در هر یک از رژیم های‌غذایی، کمبود ماهی عامل اصلی بوجود آمدن اضطراب و تشویش در زنان باردار است.

زنانی که سن آنها زیر 18 سال بوده و از سرطان جان سالم به در برده‌اند سه برابر بیشتر در مقایسه با افراد سالم احتمال بروز ناباروری در آنها وجود دارد. سرطان می‌تواند یک بیماری ناتوان‌کننده با یک دوره بهبود طولانی سخت و طولانی مدت باشد. در یک مطالعه جدید، محققان به اثرات ابتلا به سرطان در دوران جوانی پرداختند. این مطالعه بر موضوع باروری در مقابل ناباروری زنان پس از نجات از سرطان متمرکز شده است. یک تیم تحقیقاتی، بازماندگان از سرطان دوران کودکی را که زیر 21 سال سن داشتند مورد بررسی قرار داد. محققان، 3531 زن نجات یافته از سرطان دوران کودکی را که قبل از رسیدن به سن 18 سالگی مبتلا به سرطان شده بودند مورد بررسی قرار دادند. محققان دریافتند نجات‌یافتگان از سرطان که در تلاش برای باردار شدن بودند 50 درصد کمتر در مقایسه با خواهر و برادرهایشان احتمال دارد باردار شوند.

تازه‌ترين تحقيقات نشان مي‌دهد انجام آزمون DNA غيرتهاجمي در سه‌ماهه اول بارداري مي‌تواند نياز به نمونه‌گيري از پرزهاي جفتي براي تشخيص آنوپلوييد‌هاي جنيني را کاهش دهد. در مطالعه اول ، که شامل 90 هزار بارداري تک‌قلو بود، محققان زناني‌که بايد براي تعيين تريزومي 21 تحت آزمون سنجش DNA ‌آزاد سلول‌هاي خون مادري، (cfDNA)، سونوگرافي و غربالگري بيوشيميايي قرار مي‌گرفتند را مورد بررسي قرار دادند. يافته‌ها نشان داد با پيشنهاد انجام آزمون cfDNA به زناني‌که نتايج آزمون بيوشيميايي، آنان را در گروه پرخطر قرار مي‌داد، در 98% موارد مشکل‌ تشخيص داده مي‌شد،‌ درحالي‌که احتمال تشخيص در موارد آزمون تهاجمي تنها زير 1% بود. در مطالعه ديگري براي غربالگري تريزومي 21، 18 و 13، علاوه بر سونوگرافي و مطالعات بيوشيميايي، از آزمون cfDNA به‌طور روتين در 1000 بارداري تک قلو استفاده شد. همه تريزومي‌ها تشخيص داده شدند؛ ميزان نتايج مثبت کاذب براي cfDNA 1/0% بود درحالي‌که سونوگرافي و غربالگري بيوشيميايي 4/3% مثبت کاذب داشتند.

مطالعات اخير محققان مركز پزشكي دانشگاه كاليفرنيا نشان مي دهد كه انسولين مهمترين عامل توليد شير مادر است. مهمترين وظيفه انسولين، هدايت گلوگز به سلول ها و كنترل عملكرد صحيح آنهاست. زماني كه كلوگز به سلول ها فرستاده نشود، هيچ منبع انرژي براي فعاليت سلول ها وجود ندارد. تحقيقات نشان مي دهد كه غدد شيري سينه در دوران شيردهي به انسولين بسيار حساس هستند. اين اولين بار است كه اهميت انسولين در فرآيند توليد شير در مادران به وضوح مشخص شده است. در ادامه اين تحقيقات آمده است كه مادراني كه متابوليسم گلوكز در آنان بهينه نيست، مشكل بيشتري در توليد شير در دوران شيردهي دارند. برخي از نشانه هاي موجود دراين افراد، اضافه وزن، سن بالاي بارداري و تولد نوزادي با وزن بالاست. 
تابه حال تصور محققان بر اين بود كه غدد شيري هيچ نقشي در حمل انواع قندها مانند گلوكز ندارند. با توجه به اين بررسي، مهمترين عامل كمبود شير در مادران اختلالات انسولين گزارش شده است.معمولاً مادراني كه بدنشان نسبت به انسولين مقاومت دارد، دچار اختلالات مربوط به انسولين هستند. تغذيه با شير مادر اهميت زيادي دارد. تحقيقاتي كه اخيراً انجام شده نشان مي دهد كه توسعه بخش هايي از مغز كودكاني كه توسط شير مادر تغذيه مي شوند، بيشتر است. اين بخش ها مربوط به يادگيري زبان، توانايي هاي شناختي و احساسات است.

محققان مي گويند ابتلا به سرطان ريه در ميان زنان سيگاري و غير سيگاري از لحاظ ژنتيكي تفاوت دارد به طوري كه در زنان سيگاري جهش ژنتيكي K-Ras و در زنان غير سيگاري جهش ژنتيكي EGFR موجب ابتلا به سرطان ريه مي شود. محققان دانشگاه تولوس در فرانسه در اين مطالعه خصيصه هاي باليني، پاتولوژيكي و بيولوژيكي ابتلا به سرطان ريه را در دو گروه زنان سيگاري و زناني كه هرگز سيگار نكشيده بودند، بررسي كردند. در اين مطالعه محققان ۱۴۰ زن كه ۶۳ نفر آنها هرگز سيگار نكشيده بودند و ۷۷ نفر آنها را سيگاري و يا قبلا سيگاري بودند ، مورد بررسي قرار دادند. تمامي اين ۱۴۰ نفر به آدنوكارسينوم نوعي سرطان ريه مبتلا بودند.
در اين مطالعه محققان متوجه شدند كه ابتلاي زنان به سرطان ريه از لحاظ ژنتيكي متفاوت است. به طوري كه در ۵۰.۸ درصد از زناني كه هرگز سيگار نمي كشيدند جهش ژنتيكي EGFR ديده شد كه اين ميزان در مورد زنان سيگاري ۱۰.۴ درصد بود.  در عوض جهش ژنتيكي K-Ras در زنان سيگاري بسيار شايع تر و ۳۳.۸ بود .اين ميزان در زنان غير سيگاري به اندازه ۹.۵ درصد بود.  محققان همچنين درصد بالاتري از گيرنده هاي استروژن را دربيماراني كه هرگز سيگار نمي كشيدند در مقايسه با زنان سيگاري مشاهده كردند. نتايج اين مطالعه بر احتمال درمان زناني كه هرگز سيگار نكشيده اند با داروهايي براي هدف قرار دادن فاكتورهاي هورموني، ناهنجاري هاي ژنتيكي و يا هر دو دلالت دارد. نتايج اين مطالعه در مجله Journal of Thoracic Oncology منتشر شده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا قرص‌هاي ضدبارداري اورژانس پلان B يک مرحله‌اي را براي استفاده بي‌نياز از نسخه در زناني که در سنين باروري هستند، تاييد کرد. در اوايل ماه ميلادي جاري، درخواست شده بود که قرص‌هاي ضدبارداري حاوي لوونورژسترول بدون ‌نياز به نسخه و بدون محدوديت سني در معرض فروش قرار گيرد. پلان B يک مرحله‌اي، تک‌دوز قرص يک‌و‌نيم ميلي‌گرمي است و به عنوان روشي اورژانس براي کاهش خطر بارداري ناخواسته استفاده مي‌شود. پلان B يک مرحله‌اي در جولاي 2009 براي استفاده بي‌نياز از نسخه در زنان بالاي 17 سال تاييد شده بود ولي تهوع، استفراغ، دردشکمي، سردرد، گيجي و حساسيت در سينه‌ها از عوارض گزارش‌شده به دنبال مصرف آن بودند. اين عوارض مشابه عوارض قرص‌هاي ضدبارداري معمولي موجود در بازار است.

نتايج يك مطالعه نشان مي دهد كه پروتيين توليد كننده شير در زنان مبتلا به سرطان سينه موجب مي شود كه فعاليت سلول هاي سرطاني تشديد شود. نتيجه اين مطالعه مي تواند فرصت هاي جديدي را براي درمان شايع ترين و كشنده ترين نوع سرطان در ميان زنان ايجاد كند. براساس نتايج اين تحقيق كه توسط دانشمندان استراليايي و انگليسي انجام شده است، پروتيين ELFS در تمام سلول هاي بافت سينه يافت مي شود . اين پروتئين موجب توليد شير در سلول مي شود . با ترشح اين پروتئين علاوه بر سلول هاي سالم ،سلول هاي سرطاني نيز فعاليت خود را براي توليد شير آغاز مي كنند ولي از آن جا كه اين سلول ها نمي توانند شير توليد كنند بنابراين فعاليت بيشتر آنها موجب تهاجمي تر شدن سلول و تشديد سرطان مي شود. پروفسور كريس اورماندي از موسسه تحقيقات پزشكي گراوان در سيدني گفت: اين كشف منجر به روش هاي جديد درماني براي سرطان سينه مي شود.
مطالعه اورماندي در سال ۲۰۰۸ نشان داد كه پروتيين ELF۵ با توليد شير در زنان ارتباط دارد. مطالعه اخير كه توسط وي و گروهش انجام شده يك گام جلوتر رفته است و نشان مي دهد كه اين پروتيين موجب فعاليت بيشتر سلول هاي سرطاني سينه مي شود. وي گفت: سلول هاي سرطاني سينه نمي توانند به تحريك پروتيين ELFS واكنش مناسبي نشان دهند بنابراين خصيصه هايي پيدا مي كنند كه باعث مي شود كه سلول تهاجمي تر و نسبت به درمان هاي موجود مقاوم تر شود. سرطان سينه از شايع ترين سرطان ها و بيشترين عامل مرگ و مير در ميان زنان است. به طوري كه ۲۳ درصد از سرطان ها را سرطان سينه تشكيل مي دهد و ۱۴ درصد مرگ و مير زنان در سراسر جهان بر اثر ابتلا به سرطان سينه است. اورماندي و گروه وي همچنين دريافتند كه تومورهاي سرطاني سينه نسبت به داروي هورموني مانند تاموكسي فن كه حاوي سطوح بالايي از ELF۵ است نيز مقاوم مي شوند. محققان گفتند: اگر بتوانيم دارويي ابداع كنيم كه ELF۵ را هدف قرار دهد در واقع روش درماني موثربراي سرطان سينه را يافته ايم. جزييات بيشتر اين تحقيق در مجله journal PLOS Biology منتشر شده است.

گروهي از دانشمندان اسپانيايي مي گويند در يافته هاي خود در مورد سرطان سينه به اين نتيجه رسيده اند كه اگرچه وجود شمار فراوان مولكول پي ال كا - ۱ با سرطان سينه ارتباط دارد اما در عين حال، وجود اين مولكول براي فعاليت درست سلولها لازم است. اين موضوع از سوي گروهي از محققان مركز تنظيم ژنوميكي بارسلونا كشف شده است كه روي مولكول پي‌ ال كا ۱(كيناز PLK۱ ) كار مي كنند. يكي‌ از مهمترين نشانه هاي فعاليت يك تومور، تكثير سلولي است زيرا سلول هاي سرطاني بيش از هر سلول ديگري تكثير مي‌ شوند و اين در حالي است كه پي ال كا - ۱ يك آنزيم بسيار فعال در تكثير هاي سلولي( چه در ميتوز يا رشتمان و چه در ميوز يا كاستمان ) به شمار مي رود.
ميگل بئاتو يكي از اعضاي تيم تحقيقاتي اسپانيا در اين زمينه به افه گفت: هنگامي كه مولكول در سطح مطلوب خود نمايان مي‌ شود، وجود آن براي كنترل و تنظيم ژن هايي‌ كه مانع از تكثير سلولي مي‌ شوند، الزامي است. بر اساس اين گزارشها، نتايج اين تحقيقات كه در نشريه علمي‌ سل ريپورتس (گزارش سلولي) منتشر شده است، نشان مي دهد كشف پي ال كا- ۱ در بدن انسان همواره پيام آور يك خبر بد براي افراد نيست. بر همين اساس، بئاتو به متخصصان توصيه كرد هنگامي كه درمان هايي‌ براي سرطان سينه به اجرا مي گذارند، بايد توجه داشته باشند كه سطح بالاي پي ال كا- ۱ را به اندازه اي تنظيم كنند كه با فيزيولوژي بدن افراد مناسب باشد.

یک کارآفرین هلندی مدعی ساخت برنامه جدیدی شده که می‌تواند در آینده جای قرص‌های ضد بارداری را گرفته و حتی به زنان در مورد زمان تنش پیش از قاعدگی هشدار دهد. آیدا تین 34 ساله با هدف تغییر صنعت برنامه‌ریزی خانواده و همچنین این که از زمان ابداع قرص‌های ضدبارداری در 60 سال گذشته هیچ فناوری جدیدی در این زمینه معرفی نشده، این طراحی موسوم به Clue را ابداع کرده است. برنامه رایگان Clue ‌برای تلفن‌های همراه آیفون به پیگیری چرخه قاعدگی کاربر پرداخته و می‌تواند زمان تخمک‌گذاری را پیش‌بینی کند. این برنامه همچنین می‌تواند زمانی را که کاربر در بالاترین حد باروری قرار داشته، برای شانس بالاتر بارداری اطلاع‌رسانی کند. زنان می‌توانند اطلاعاتی در مورد حالت خود،‌ سطح درد و عوامل دیگر را در این برنامه وارد کرده و Clue به مرور زمان با چرخه آنها آشنا شده و زمان باروری‌شان را پیش‌بینی خواهد کرد. این برنامه اولین نمونه از مجموعه‌ای از محصولات این شرکت بوده و تین در حال کار بر روی یک دستگاه سخت‌افزاری برای دقیق‌تر کردن این برنامه است. این برنامه در نشست MobileBeat در سان‌فرانسیسکو ارائه شده است.

برخی محققان بر این تصور هستند که دلفین‌ها می‌توانند با استفاده از فراصوت، جنین درون رحم زنان باردار را مشاهده کنند. دلفین‌ها در محیط خود به انتشار صدا پرداخته و به پژواک آن گوش می‌دهند. این فرآیند به آنها در شناسایی شکل و موقعیت اجسام کمک می‌کند. پزشکان از یک شیوه مشابه برای تصویربرداری از کودک انسان استفاده می‌کنند. هر دو فرآیند از فراصوت بهره برده که شامل پالسهای زیر صدای بالاتر از طیف قابل شنود برای انسان است.
بر اساس گزارشهای محققان، دلفینها به زنان باردار علاقمند هستند. این پستانداران به سوی زنان باردار شنا کرده و در نزدیکی شکم آنها از خود صدا تولید می‌کنند. این صداها شامل انعکاس صدای بسیار متمرکز هستند. دلفینها در زمان توجه به چیزی یا تحریک دلفینهای دیگر، پوزه‌شان را بر روی پوست قرار داده و صدایی شبیه جیرجیر در تولید می‌کنند. برای مثال زمانی که یک دلفین با آموزشگر زن خود پیش و پس از بارداری وی شنا می‌کرد، احتمالا می‌توانست تفاوت را در نمایه انعکاس صدا یا الگوی صداهای بازگشتی از شکم این زن احساس کند. این حیوانات ممکن است حتی از قابلیت شناسایی ضربان قلب جنین در شکم مادران برخوردار باشند. این در حالی است که همه اینها فقط در حد گمانه‌زنی است.
حداقل یک پژوهش نشان داده که دلفین ها می‌توانند شکل اجسام را از پشت یک مانع کدر مانند جعبه درک کنند. بر این اساس دانشمندان امکان برخورداری این موجودات از قابلیت تمایز انسانهای باردار یا غیرباردار را منطقی دانسته‌اند. به گفته محققان، اگرچه آب بهترین رسانا برای فراصوت بوده اما دلفینها ممکن است ندانند آنچه درون شکم یک زن باردار می‌بینند در واقع یک انسان دیگر است.
با توجه به این گمانه‌ها، کاملا امکان‌پذیر است که دلفینها بتوانند بارداری همنوعان خود را تشخیص دهند. در حقیقت پیش از این دیده شده که این موجودات به سمت دلفینهای باردار رفته و صدا تولید کرده‌اند. دلفینها از انعکس صدا برای اهداف مختلف از برقراری ارتباط در گروه گرفته تا تربیت فرزندانشان استفاده می‌کنند. این موجودات با برخورداری از قابلیت انعکاس صدا به دنیا نیامده بلکه آنرا به مرور زمان فرامی‌گیرند. برای مثال بچه دلفینها پیش از یادگیری تولید صداهای پیچیده صداهای نامفهوم ایجاد می‌کنند.

برگزار کنندگان: پژوهشکده سرطان پستان، انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۷ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱ مرداد ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران

سایت همایش

زنان شاغلی که در شیفت‌های متغیر کار می‌کنند در معرض خطر بالایی برای وقوع سقط جنین، اختلالات قاعدگی و باروری قرار دارند. نتایج این پژوهش بر اساس مطالعه‌ای متا آنالیز از تمام تحقیقات منتشر شده در این زمینه از سال 1969 تا ژانویه 2013 حاصل شده است. طی این پژوهش تاثیر برنامه‌های غیر استاندارد کاری زنان شاغل (شامل شیفت‌های شب و متغیر) با زنان غیر شاغل مورد مقایسه قرار گرفت.
این پژوهش که داده‌های مربوط به 119 هزار و 345 زن را دربرداشت نشان می‌دهد، زنان کارمند با شیفت‌های متغیر در مقایسه با سایر زنانی که شیفت‌های منظم کاری دارند در خطر 33 درصدی ابتلا به اختلالات قاعدگی و 80 درصدی اختلال بارداری قرار دارند. زنانی که فقط در شیفت‌های شب کار می‌کردند خطر قابل توجهی از اختلال قاعدگی و مشکلات باردار شدن را نشان ندادند اما میزان بالایی از سقط جنین را داشتند و البته این در حالی است که این امر در زنانی که گاهی شیفت‌های شب کار می‌کردند گزارش نشد.
به گفته دکتر "Stocker" رابطه بین شیفت‌های کاری و پیامدهای منفی بارداری امری اثبات شده است اما هنوز رابطه علت و معلولی مورد تایید قرار نگرفته است؛ به عنوان یک شاخص می‌توان اختلال خواب ناشی از شیفت‌های کاری را با وقوع اختلالات بیولوژیک کوتاه و بلندمدت مرتبط دانست. وی اظهار کرده است: توضیح محتمل برای کل نتایج این پژوهش اختلال در ریتم شبانه روزی است که می‌تواند عملکرد بیولوژیک ساعت ژنیتیکی بدن را تحت تاثیر قرار دهد؛ پیش از این نشان داده شده که ساعت طبیعی بدن با تغییر در عملکردهای بیولوژیک بدن مرتبط است.

برگزار کننده: دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
زمان برگزاری: ۳۰ بهمن الی ۲ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ دی ۱۳۹۲
مکان برگزاری: اصفهان، مرکز برگزاری همایش های علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

سایت همایش

دانشمندان دانشگاه وارویک انگلیس برای اولین بار یک آزمایش 10 پوندی ابداع کرده‌اند که هشدار پیشرفته‌ای احتمال افسردگی پس از زایمان است. این آزمایش که می‌تواند انقلابی در درمان افسردگی پس از زایمان ایجاد کند، به زنان اجازه خواهد داد تا درمان زودهنگام دریافت کنند که ممکن است حتی از پاگرفتن بیماری نیز جلوگیری کند. یکی از هر پنج مادر به افسردگی مبتلا شده که می‌تواند تاثیری جدی بر مادر و فرزند داشته باشد. در موارد شدید برخی مادران خود یا فرزندشان را کشته‌اند.
این درمان می‌تواند بطور همه جانبه برای پنج سال مورد استفاده قرار بگیرد. اگر این آزمایش در اوایل بارداری تجویز شود، از چند قطره خون مادر برای تشخیص وجود ژنهای معیوب که نشانگر خطر ابتلای آنها به این بیماری است استفاده می‌شود. علیرغم ابتلای سالانه دهها هزار بیمار به این بیماری، هنوز راه‌حل قابل اطمینانی برای شناخت زودهنگام آن وجود ندارد. مادرها تنها زمانی درمان دریافت می‌کنند که علائم آنها مانند زودرنجی، بی اشتهایی، غمگینی و احساس بی‌ارزش بودن شدید بروز پیدا می‌کند. کودکان آنها نیز ممکن است از کم توجهی و بی مهری مادران در سالهای اول زندگی رنج ببرند که این امر آنها را درمعرض خطر بالای مشکلات یادگیری و احساسی در سالهای بعدی زندگی قرار خواهد داد.
محققان با بررسی 200 زن باردار دریافتند افرادی که از دو ژن تنش معیوب برخوردار بودند، سه تا پنج برابر بیشتر احتمال ابتلا به افسردگی پس زایمان دارند که به دلیل ناتوانی آنها در بازیابی تعادل عادی هورمون پس از بارداری است. این آزمایش در مقیاس بزرگ حدود 10 پوند هزینه داشته و نتایج آن در همان روز آماده خواهد بود. اگر آزمایش دوم بیماری را تائید کند، زنان می‌توانند حمایت عملی بیشتری را پس از زایمان دریافت کرده و یا به انجام تمریناتی که افسردگی را به عقب می‌رانند، تشویق شوند. تجویز داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری نیز یک گزینه دیگر است. پزشکان باید تصمیم بگیرند که آیا خطر آسیب‌رسانی دارو به کودک متولد نشده بیشتر از مزایای آن برای مادر و کودک است یا خیر. پس از زایمان داروهایی مانند پروزاک برای همه مادران حتی زنان در حال شیردهی تجویز می‌شود چرا که احتمال مضرات آن بسیار کم است. آگاه سازی زنان از امکان ابتلا همچنین می‌تواند منجر به شناسایی زودهنگام علائم و درمان شود.
افسردگی پس از زایمان بیشتر در زنانی رایج است که از تاریخچه افسردگی یا کمبود حمایت برخوردار بوده و یا فرزندشان نیاز به مراقبت بیشتر دارد. همچنین امکان ابتلای مادرانی که در انتظار فرزند پسر هستند نیز بیشتر است. محققان آمریکایی نیز در حال ابداع آزمایش مشابهی هستند؛ اگرچه این آزمایش برای علائم زودهنگام بوده و به دنبال نشانه‌های ژنتیکی نیست.

نتايج يک مطالعه بزرگ در دانمارک نشان داد که مصرف اندانسترون جهت تهوع و استفراغ بارداري منجر به بروز عوارض جنيني نمي‌شود. در اين مطالعه که به صورت گذشته‌نگر و روي 600000 زن باردار انجام شده بود، 2000 نفر از آنها در طي دوران بارداري، جهت رفع تهوع و استفراغ از اندانسترون استفاده کرده بودند. بررسي اين گروه در قياس با ساير زنان بارداري که اين دارو را مصرف نکرده بودند نشان داد که ميزان سقط، مرده‌زايي، زايمان زودرس، SGA يا نقايص تکاملي جنين در دو گروه تفاوت معني‌داري نداشت.

تحقیقات جدید بر روی کودکان مبتلا به اوتیسم نشان می‌دهد لقاح آزمایشگاهی (IVF) که با تزریق اسپرم به تخمک انجام می‌شود، معلولیت ذهنی را افزایش می‌دهد. محققان دریافتند از زمانی که تزریق اسپرم به تخمک برای غلبه بر ناباروری استفاده می‌شود، خطر معلولیت ذهنی در مقایسه با لقاح آزمایشگاهی بدون تزریق اسپرم به تخمک کمی افزایش یافته است. آبراهام ریچنبرگ، استاد کالج کینگ لندن با اشاره به نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده می‌گوید این امر به دلیل ناباروری نهانی است. وی خاطرنشان کرد: این موضوع می‌تواند در هریک از مراحل درمانی یا بعدها در دوران بارداری صورت گیرد و یا حتی ممکن است اتفاق نیفتد.

دانشمندان در «مرکز حس‌های شیمیایی مونل» هنگام بررسی حس چشایی در موش‌ها دریافتند که نه تنها این حیوانات دارای گیرنده‌های چشایی در بیضه‌هایشان هستند بلکه هر نوع تلاشی برای حذف این گیرنده‌ها، منجر به ناباروری آن‌ها می‌شود. جوانه‌های چشایی بر روی زبان شامل بسیاری از گیرنده‌های چشایی هستند. این گیرنده‌ها محتویات بسیار ریز پروتئین هستند که برای شناسایی مزه به دیگر مواد شیمیایی متصل می‌شوند.
علاوه بر زبان، انسان‌ها دارای این گیرنده‌ها در سقف سخت دهان که حس‌ها را درک می‌کند و همچنین در سراسر بدن و اندام‌های داخلی‌شان هستند و به نظر می‌ر‌سد موش‌ها این حس چشایی را در بیضه‌هایشان نیز دارا هستند. گیرنده‌های چشایی دارای توانایی تشخیص گروه‌های وسیع مزه از قبیل شیرین، ترشی، شوری و تلخی هستند. هنگامی که محققان این گیرنده‌ها را حذف یا توانایی آن‌ها برای حس‌کردن و تحویل اطلاعات به مغز موش‌ها را مسدود کردند، این حیوانات کاملا عقیم ماندند. تعداد اسپرم‌های آن‌ها کاهش یافت، اسپرماتوزوئید به طور مناسب رشد نکرد و در نتیجه آن‌ها توانایی‌شان برای تولیدمثل را به طور کامل از دست دادند. محققان هنوز در خصوص این رویداد توضیحی ارائه نداده‌اند و از چگونگی ارتباط گیرنده‌های چشایی با باروری نیز اطلاعی ندارند. این کشف رویکرد تحقیقاتی جدیدی را پیش پای دانشمندان می‌گذارد که می‌تواند به درمان ناباروری در انسان‌ بینجامد.

این کارگاه در تاریخ ۷ آبان ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اهواز  در بیمارستان آریا اهواز برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل آشنایی با دستگاه رزکتوسکوپ و Distending media، استفاده از کوتر Unipolar، سپتوم رزکشن با رزکتوسکوپ،Submution myoma، انجام عمل رزکتوسکوپی در اتاق عمل می باشد.

اطلاعات بیشتر

برگزار کنندگان: انجمن علمی سرطان های زنان ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، انجمن متخصصین زنان و مامایی ایران، انجمن رادیولوژی و انکولوژی ایران، انجمن سرطان ایران، بیمارستان میلاد
زمان برگزاری: ۲۸ الی ۳۰ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۶/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های دکتر غرضی بیمارستان میلاد

سایت همایش

برگزار کننده: مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
زمان برگزاری: ۷ الی ۹ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۲۵/۱۰/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، تالار ابن سینا دانشکده پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

برگزار کنندگان: مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد، دانشگاه علوم پزشکی یزد
زمان برگزاری: ۸ الی ۹ آبان ۱۳۹۲
مکان برگزاری: یزد، سالن همایش های دکتر جوادی بیمارستان شهید صدوقی

سایت همایش

تحقیقات جدید نشان می‌دهد مردان عامل بروز یائسگی در زنان بزرگسال هستند. ترجیح زنان‌ جوان‌تر از سوی مردان موجب توقف باروری در زنان مسن‌تر می‌شود. به گفته راما سینگ یکی از دانشمندان حاضر در این مطالعه، گزینش جنسی مردان عاملی اصل انتخاب جنسی در میان انسان‌هاست، اما چنانچه هیچ ترجیحی علیه زنان مسن‌تر وجود نمی‌داشت، آن‌ها می‌توانستند تمامی زندگی‌شان مانند مردان تولیدمثل کنند. راما سینگ، ژنتیک‌دان تکاملی در دانشگاه مک‌مستر این تحقیق را با همکاری ریچارد مورتون و جاناتان استون انجام داد. آن‌ها از شبیه‌سازی‌های رایانه‌یی برای مدلبندی ریاضیاتی این موضوع بهره برده‌اند که چگونه ژن‌ها طی زمان در میان زوج‌های جفت‌گیری‌کننده و دیگران در یک جمعیت تغییر می‌کنند. این مطالعه نشان داد که ترجیح جفت‌گیری در نرها برای ماده‌های جوان‌تر، انتخاب ماده‌های مسن‌تر را مهار کرده و به طور کلی، زنان مسن تمایل دارند به نفع زنان جوان‌ مورد بی‌توجهی قرار گیرند. این زنان جوان‌تر از لحاظ نظری دارای ژن‌های بهتری هستند و به دلیل سن و انرژی‌شان بیشتر می‌توانند تولیدمثل کنند و نسل مردان را تداوم ببخشند. جزئیات این مطالعه در مجله PLoS Computational Biology قابل‌ مشاهده است.

زنانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند، به زودی می‌توانند با یک نسخه پزشکی جدید که شامل استفاده از وسیله ای مشابه مشعل جوشکاری است برای همیشه با زخم و آثار بخیه ناشی از این عمل خداحافظی کنند. شرکت IonMed یک شیوه فارغ از بخیه و گیره برای جوشکاری زخم‌های ناشی از عمل جراحی ایجاد کرده که پیوندهای تمیزتری برجای خواهد گذشت. به گفته سازندگان، مادرانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند می‌توانند در میان اولین افرادی باشند که از این مزیت بهره خواهند برد. این درمان از ماه پائیز آغاز خواهد شد. امید است که شیوه جدید بستن زخم ها همچنین برای قربانیان سوختگی و بیماران جراحی‌های زیبایی سودمند باشد.
دستگاه «جوشکاری‌ زیستی» مبتنی بر پلاسماست که یک گاز باردار رایج در صاعقه‌ها و همچنین در نور شدید تولید شده توسط مشعل های جوشکاری است. پلاسمای مورد استفاده در این دستگاه بسیار خنک‌تر بوده و به بافت‌ها آسیب نمی‌زند. دمای آن حدود 40 درجه سانتیگراد است که به اندازه کافی برای ایجاد سوزش در پوست بدون احساس درد کافی است. اگرچه هنگامی که این گاز از میان یک دستگاه خودکار مانند عبور می‌کند، شعله پر قدرتی را تولید می کند که غشای نازک از یک ماده خاص مبتنی بر یک نوع قند طبیعی را روی زخم جوش داده و آنرا می بندد. امید است که در نهایت این غشای نازک کنار گذاشته شده و تنها از خود پلاسمای قدرتمند برای بستن زخم ها استفاده شود.
بنا بر اعلام شرکت سازنده، تنها سه تا چهار دقیقه طول می‌کشد تا با این شیوه زخم سزارین بسته شود و خراش آن هم حداقل است. گفته می‌شود که این گاز رشد رگ های خونی را تحریک کرده و از ارائه منبع کافی خون به این محدوده اطمینان حاصل می‌کند. این شیوه ضد باکتری است؛ بنابراین خطر عفونی شدن زخم ها را کاهش می‌دهد.
اگرچه بسیاری از زخم های ناشی از عمل سزارین که با بخیه یا گیره بسته می‌شوند، بخوبی ترمیم می‌یابند، اما پژوهش اخیر نشان داده که 44 درصد زنان تا شش ماه بعد جای زخم قرمز رنگ را دارند. این دستگاه برای تائید استفاده در اروپا مدارکی را ارائه کرده است. فرآیند تائید آن چند ماهی طول خواهد کشید و تا پاییز برای استفاده بیماران عرضه خواهد شد.

‌محققان موسسه سرطان دوک آمریکا با آزمایش بر بافت انسانی دریافتند که داروی مورد استفاده در درمان پوکی استخوان، رشد سلول‌های سرطان سینه را حتی در مواردی که سلول‌ها به درمان‌های امروزی مقاومت نشان داده‌اند، متوقف می‌کند. داروی "bazedoxifene" نه تنها از تجدید نیرو کردن سلول‌های سرطانی توسط استروژن جلوگیری می‌کند، بلکه گیرنده‌های استروژن را به‌منظور تخریب، سست و ضعیف می‌کند. دکتر "دونالد مک دونل" رییس دانشکده داروسازی و زیست شناسی سرطان دانشگاه دوک در این باره می‌گوید: ما دریافتیم که "bazedoxifene" به گیرنده‌های استروژن متصل شده و فعالیت آن را مختل می‌کند اما نکته جلب توجه اینجا است که این دارو می‌تواند پس از فعالیت این گیرنده را نیز نابود کند.
"bazedoxifene" قرصی است که مانند "تاموکسیفن"_ به‌طور گسترده برای درمان سرطان‌های سینه وابسته به استروژن استفاده می‌شود_ به رده‌ای از داروها موسوم به (SERMs) تعلق دارد که در بعضی از بافت‌ها می‌توانند رفتاری مانند استروژن داشته باشند، درحالیکه به طور بسیار کارآمدی فعالیت استروژن را در سایر بافت‌ها مختل می‌کند اما برخلاف تاموکسیفن، خصوصیت‌هایی را نیز از گروهی دیگر از داروها موسوم به (SERDs) دارد که این اجازه را به این دارو می‌دهد تا گیرنده استروژن را منظور تخریب مورد هدف قرار دهد. به گفته دکتر "سوزان واردل" سرپرست این پژوهش، از آنجایی‌که این دارو به منظور تخریب، گیرنده استروژن را مورد هدف قرار می‌دهد احتمال بسیار اندکی برای این وجود دارد که سلول‌های سرطانی مکانیزم مقاومی را در برابر آن پیش بگیرند چراکه در حقیقت خودِ هدف از میان خواهد رفت.
بسیاری از محققان بر این باورند که اگر سلول‌های سرطانی سینه به تاموکسیفن مقاوم شدند، دیگر به تمام داروهایی که گیرنده استروژن را هدف قرار می‌دهند نیز مقاوم می‌شوند، اما این کشف نشان داده است که حتی پس از مقاوم شدن سلول‌ها به تاموکسیفن، هنوز گیرنده استروژن هدف خوبی برای مقابله است. این پژوهش طی نشست سالیانه انجمن غدد مترشحه داخلی در آمریکا مطرح شد.

محققان تاثير شدت سيگارکشيدن، طول مدت سيگاري بودن و ترک آن‌ را روي 34101 زن 89-54 ساله سوئدي که 219 نفر از آنها به آرتريت روماتوييد مبتلا بودند مورد بررسي قرار دادند. نتايج نشان داد که احتمال ابتلا به آرتريت روماتوييد به‌طور قابل‌توجهي با شدت سيگارکشيدن ارتباط دارد. اين ارتباط به شرح زير است: يک تا 7 سيگار در روز در مقابل عدم سيگار کشيدن (خطر نسبي: 31/2)، طول مدت سيگار کشيدن يک تا 25 سال در مقابل عدم سيگارکشيدن، (خطر نسبي: 60/1). اين خطر حتي 15 سال بعد از ترک سيگار در مقابل عدم مصرف سيگار همچنان بالا بود (خطر نسبي 99/1). البته درزناني که 15 سال پيش سيگار را ترک کرده بودند در مقابل زناني که يک سال پيش سيگار را ترک کرده بودند، ميزان خطر کمتر بود. مطالعات نشان مي‌دهد که حتي سيگار کشيدن به تعداد حتي اندک نيز با افزايش خطر آرتريت روماتوييد همراه است. افزايش واضح ابتلا به آرتريت‌روماتوييد حتي در ميان کساني که قبلا سيگار مي‌کشيدند عامل موثري در تشويق زنان براي سيگار نکشيدن است.

نتايج يک مطالعه نشان مي‌دهد استفاده از داروهاي ضدافسردگي- از جمله مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين (SSRIs)‌ و مهارکننده‌هاي غيرانتخابي برداشت مونوآمين‌ها (MRIs)- در دوران بارداري با افزايش خطر اوتيسم بدون ‌بروز اختلالات شناختي در نوزادان همراه است. اين محققان گروهي از زنان باردار را که از داروهاي ضدافسردگي استفاده مي‌کردند شناسايي کرده و نوزادان آنها را از نظر اوتيسم تحت پيگيري قرار دادند. 1700 کودک مبتلا به اوتيسم با 17000 گروه شاهد مورد مقايسه قرار گرفتند. بعد از تعديل عوامل مخدوش‌کننده بالقوه، مشخص شد که مصرف اين داروها در دوران بارداري با افزايش دو يا سه برابري اوتيسم بدون ناتواني شناختي همراه است.

يک کارآزمايي کنترل‌شده نشان مي‌دهد دو داروي تاموکسيفن و رالوکسيفن در مقايسه با دارونما، شيوع سرطان پستان غيرمهاجم اوليه را تقريباً تا 50% کاهش مي‌دهند. در اين بررسي مشخص شد که اين‌ داروها شيوع سرطان مهاجم را عمدتاً با کاهش سرطان از نوع گيرنده مثبت استروژن، در 1000 زني که به مدت 5 سال تحت درمان بودند، 9%-7% کاهش مي‌دهند. بايد توجه داشت که سرطان‌ و مرگ‌ومير به تمامي علل با تاموکسيفن و رالوکسيفن کاهش پيدا نمي‌کنند. اين دو دارو مي‌توانند حوادث ترومبوآمبولي را افزايش داده و تاموکسيفن نيز با افزايش ميزان سرطان اندومتر و کاتاراکت همراه است. در سال 2002 مرکز خدمات پيشگيرانه ايالات متحده (USPSTF) توصيه به عدم استفاده روتين از اين داروها در زنان گروه کم‌خطر و باخطر متوسط نموده است.

زناني که در سن پايين و در دوران نوجواني باردار مي‌شوند بيشتر دچار چاقي و اضافه وزن خواهند شد. محققان با بررسي زنان 59-20 ساله که حداقل يک بار زايمان کرده بودند، دريافتند مادراني که سن آنها در زمان تولد اولين نوزادشان بسيار کم بوده‌است به‌طور قابل‌توجهي در معرض اضافه وزن و چاقي در آينده هستند. در اين ميان جوان‌ترين مادران بيشترين گروه در معرض خطر هستند که اين مي‌تواند ما را با يکي از ناتوان‌کننده‌ترين مسائل مربوط به سلامت در دراز‌مدت مواجه کند.

براساس نتايج مطالعه جديدي که در لنست به چاپ رسيده، کمبود يد در دوران بارداري مي‌تواند تاثير منفي روي بهره هوشي و رشد منتال کودکان داشته باشد. البته تاثير منفي کمبود يد روي رشد مغزي موضوع شناخته شده‌اي است، اما مطالعات اندکي اثرات کمبود کم تا متوسط يد را در دوران بارداري روي رشد منتال نوزاد مورد بررسي قرار داده‌اند.
اين تيم تحقيقاتي از انگلستان، با استفاده از داده‌هاي مطالعه ALSPAC (کودکان دهه 90) به اين نتيجه رسيده‌اند. در مطالعه مذکور 14 هزار مادر باردار در سال‌هاي 1991 و 1992 شرکت داشته‌اند که سلامت و رشد نوزادان آنها تاکنون مورد پايش قرار داشته است. پژوهشگران غلظت يد را در نمونه ادرار گرفته شده از بيش از هزار زن باردار را که در تريمستر اول گرفته شده بود، اندازه گرفتند. پس از مرور دستورالعمل‌هاي سازمان جهاني بهداشت در مورد مقادير توصيه شده يد در دوران بارداري، آنها زنان را به دو گروه تقسيم کردند: گروهي که نسبت يد به کراتين ادرار آنها کمتر از 150 ميکروگرم در گرم (به عنوان کمبود يد) و گروه بعدي که اين نسبت بيش از 150 ميکروگرم در گرم (به عنوان يد کافي) بود. بيش از دو سوم زنان در گروه کمبود يد جاي گرفتند. رشد شناختي کودکان اين زنان با اندازه‌گيري IQ در سن 8 سالگي و مهارت‌هاي خواندن در سن 9 سالگي مورد ارزيابي قرار گرفت. پس از کنترل عوامل خارجي ديگر مانند سطح تحصيلات و شير مادر خوردن، محققان دريافتند که نوزادان زنان در گروه کمبود يد، بسيار بيشتر احتمال داشت که نمره هوش کلامي، درک مطلب و دقت خواندن کمتري داشته باشند. نتايج اين مطالعه توسط يکي از محققين آن اينگونه بيان مي‌شود: «زنان باردار و کساني که براي بچه‌دار شدن برنامه‌ريزي مي‌کنند، بايد مطمئن باشند که يد کافي در غذاي مصرفي خود دريافت مي‌کنند. يد در مواد غذايي مانند شير، لبنيات و ماهي يافت مي‌شود. زناني که از خوردن اين مواد امتناع مي‌کنند، بايد به دنبال منابع جايگزين يد باشند. البته بايد توجه داشت که مصرف زياد يد هم مي‌تواند تاثيرات منفي ديگري داشته باشد.»
Alex Stagnaro-Green از دانشگاه واشنگتن در اظهارنظري معتقد است: «اين مساله بايد مدنظر سياست‌گذاران بهداشت در سطح جامعه قرار داشته باشد. تمامي رژيم غذايي مادران در دوران بارداري بايد پايش شود و آنها به‌طور مرتب از اين نظر تحت نظر قرار گيرند. از سوي ديگر ويتامين‌هاي دريافتي زنان باردار و آنها که خود به کودکانشان شير مي‌دهند بايد حاوي يد باشد.» مطالعه مشابهي نيز در همين ماه در نشريه Clinical Endocrinology & Metabolism به چاپ رسيد که پيشنهاد مي‌کند کمبود يد در حد کم نيز مي‌تواند رشد نورولوژيکال کودکان را تحت تاثير قرار دهد. کودکاني که در دوران جنيني مقدار کافي يد دريافت نمي‌کنند، نمره‌هاي پايين‌تري در آزمون‌‌هاي هوشي در سن 9 سالگي داشته‌اند.

پژوهشگران دانمارکي با استفاده از MRI اقدام به تعيين ميزان اکسيژن‌رساني به جنين انسان کرده‌اند. در اين مطالعه، از متغير (BOLD (Blood oxygenahori LeveL Dependent که از روي تصاوير MRI محاسبه مي‌شود، استفاده شد. هشت خانم باردار سالم در هفته‌هاي 34-28 بارداري انتخاب شوند. با استفاده از ماسک اکسيژن در مادر، هيپراکسي القاء شد. متغير BOIL در دو حالت پايه و هيپراکسي در جنين خانم‌ها تعيين گرديد. در طول مدت هيپراکسي، متغير BOLD در برخي از اندام‌هاي جنين افزايش پيدا مي‌کند. کبد، طحال، کليه و جفت از جمله اندام‌هايي هستند که بيشترين تغييرات را نشان مي‌دهند. با اين وجود، متغير مزبور در مغز جنين به دنبال تغيير سطح اکسيژن‌رساني ثابت باقي‌ماند. پژوهشگران معتقدند از پايش تغييرات متغير BOLD مي‌توان براي ارزيابي ميزان اکسيژن‌رساني به جنين بدون خطر پرتوتابي به نوزاد به صورت غيرتهاجمي استفاده کرد.

محققان آزمایش خون جدیدی را توسعه داده اند که در مقایسه با روش های استاندارد غربالگری از دقت بالاتری برای تشخیص اختلالات جنین برخوردار است. روش های استاندارد غربالگری برای تشخیص اختلالات جنین از جمله سندرم داون بکار می رود، اما درصد خطای این روش نیاز به انجام روش های تهاجمی دیگر را افزایش می دهد. آزمایش خون جدید در سال 2011 میلادی توسعه داده شده است، اما بصورت گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد؛ این آزمایش با بررسی DNA‌ جنین در خون مادر، اختلالات جنینی را با درصد خطای پایین تشخیص می دهد.
محققان در مطالعه جدیدی بر روی یک هزار زن باردار در انگلیس، اثربخشی «تست DNA‌ سلول آزاد» را مورد ارزیابی مجدد قرار دادند. این آزمایش در هفته دهم بارداری انجام شد و زنان بار دیگر در هفته دوازدهم تحت آنالیز هورمونی و سونوگرافی بعنوان روش های استاندارد غربالگری برای تشخیص اختلالات جنینی قرار گرفته و نتایج هر دو روش مقایسه شدند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد، «تست DNA‌ سلول آزاد» و روش های غربالگری استاندارد قادر به تشخیص همه موارد سندرم داون، سندرم ادوارد (Trisomy18) و سندرم پاتائو (Trisomy13) هستند. اما تفاوت اصلی این دو روش، درصد پایین تر خطای آزمایش خون جدید است؛ درصد خطای روش های استاندارد غربالگری 3.4 و تست DNA حدود 0.1 درصد اعلام شده است. دکتر «میسلن باوئر» مدیر مرکز ژنتیک و متابولیسم بیمارستان کودکان میامی تأکید می کند: باوجود درصد خطای کمتر تست DNA نمی توان این آزمایش را جایگزین روش های استاندارد غربالگری برای تشخیص آنیوپلوییدی کرد و باید از هر دو روش بصورت ترکیبی استفاده کرد. نتایج مطالعه جدید در مجله Ultrasound & Gynecology‌ منتشر شده است.

يک بررسي جديد نشان مي‌دهد احتمال زنده ماندن نوزاد مادراني که در ماه‌هاي پيش از باردار شدن دچار حادثه استرس‌زايي شده‌اند، در سال اول زندگي کمتر است. به گزارش لايوساينس، گرچه در اين بررسي خطر مرگ نوزادان در سال اول زندگي در مجموع پايين بود، اما احتمال مرگ و ميز نوزاداني که مادرانشان پيش از لقاح دچار استرس شده بودند، نسبت به نوزادان مادراني که پيش از لقاح استرسي نداشتند، 53 درصد بيشتر بود.
به گفته اين پژوهشگران، با توجه به اين يافته‌ها دوره زماني پيش از لقاح زمان حساسي است که مي‌تواند بر خطر مرگ و مير نوزادان تاثير بگذارد. در اين بررسي پژوهشگران دانشگاه اينديانا در آمريکا و انستيتوي کارولينسکا در سوئد، سوابق بيش از 3 ميليون تولد در فاصله سال‌هاي 1973 تا 2008 را بررسي كردند. شمار مرگ و مير نوزادان در اين مدت 9398 مورد بود. حدود 21 هزار نفر از اين کودکان از مادراني متولد شده بودند که 6 ماه قبل از لقاح با يک حادثه استرس‌زا در زندگي - که اين پژوهشگران آن را مرگ يکي از اعضاي نزديک خانواده تعريف کرده بودند- مواجه شده بودند. 93 کودک از اين گروه مادران در دوران نوزادي مرده بودند. ويتني ويت، متخصص اپيدميولوژي در دانشگاه ويسکانسين در مديسون که در اين تحقيق شرکت داشته است، مي‌گويد: «ما بيشتر توجه‌مان را به دوران بارداري معطوف مي‌کنيم، اما دوره پيش از لقاح نيز واقعا مهم است. ما تازه داريم درمي‌يابيم که چگونه قرار گرفتن در معرض عوامل متفاوت در طول اين دوره ممکن است بر بارداري تاثير بگذارد.»
استرس پيش از لقاح با افزايش خطر تولد نوزاد زودرس و کم وزن – دو عامل شناخته شده مرگ و مير نوزادان- نيز همراه بود. پژوهشگران در بررسي خود رابطه‌اي ميان استرس مادر در دوران بارداري (که اين بار هم مرگ يکي از اعضاي نزديک خانواده تعريف شده بود) و مرگ و مير نوزادان نيافتند. رابطه ميان استرس پيش از لقاح و خطر مرگ نوزاد حتي پس از آنکه دانشمندان عوامل موثر ديگر مانند سيگار کشيدن مادر در دوران بارداري يا تولد نوزاد نارس يا کم وزن را در نظر مي‌گرفتند، به قوت خود باقي بود. در آمريکا از هزار نوزاد متولدشده، 6 تا 7 نوزاد در سال اول زندگي مي‌ميرند. اختلال‌هاي مادرزادي و «نشانگان مرگ ناگهاني نوزاد» علل اصلي اين مرگ و مير هستند. بررسي‌هاي قبلي نشان داده‌اند استرس مادر در دوران پيش از لقاح، سيستم‌هاي بدني مسوول فراهم‌کردن پيام‌هاي هورموني و تغذيه براي جنين را تغيير مي‌دهد و اين تغيير ممکن‌است بر مراحل اوليه بارداري هنگامي که اندام‌ها شروع به شکل‌گيري مي‌کنند، تاثير بگذارد.

در يک مطالعه جديد که در کاليفرنيا به انجام رسيده، اختلالات تحت کروموزومي جنين انسان با يک آزمايش خون و به طور غيرتهاجمي تشخيص داده شد. در اين مطالعه از 11 خانم بارداري که از طريق انجام مطالعه کاريوتيپ، وجود اختلالات تحت کروموزومي، همچون حذف، جابجايي يا موزائيسم در جنين آنها به اثبات رسيده بود، نمونه خون محيطي گرفته شد. سپس DNAهاي آزاد (خارج از سلول) از اين نمونه خون‌ها به دست آمد.
بر روي اين نمونه‌هاي خون آزمايش تعيين توالي ژني به روش حجمي موازي (MPS) صورت گرفت. اين بررسي نمونه خون و تعيين توالي ژني توانست تمام موارد حذف ژني، جابجايي و موزائيسم را در بيماران تشخيص دهد. پژوهشگران نشان دادند در واقع الگوي کاريوتيپ مولکولي جنين با الگوي توالي ژني DNAهاي آزاد در خون مادر دقيقا مشابهت دارد. با توجه به غيرتهاجمي بودن اين آزمايش و دقت بسيار بالاي آن احتمالا اين روش به زودي جايگاه خاصي در تشخيص پيش از تولد اختلالات تحت کروموزومي جنين پيدا خواهد کرد.

پژوهشگران آمریکایی معتقدند خالهای پوستی در زمان آغاز یائسگی زنان، نشانه‌ای از کاهش تراکم استخوان است. دکتر لابنا پال از دانشکده پزشکی ییل آمریکا در پژوهشهای خود تلاش کرده است که به ارتباط تشدید خالهای صورت با کاهش میزان سلامت اسکلت زنان پی ببرد. وی گفت: بدون انجام آزمایشات هزینه‌بر، از طریق این نشانه‌ها می‌توان تشخیص داد کدام گروه از زنان در معرض خطر کاهش تراکم استخوانی و شکستگی استخوان قرار دارند. نتایج این تحقیق با آزمایش شدت و گستردگی خالهای روی صورت و گردن 114 زن 40 تا 50 ساله یائسه به دست آمد و مشخص شد هر چقدر گستره و میزان خالهای این نواحی افزایش یابد، از میزان تراکم استخوانی فرد کاسته می‌شود و عکس این نتیجه نیز مصداق دارد.

جهان می‌تواند جای سختی برای زندگی باشد و تصاویر جدید دانشمندان نشانگر این هستند که کودکان از درون رحم، خود را برای رویارویی با آن آماده می‌کنند. محققان دانشگاه دورهام انگلیس با تصویربرداری از هشت جنین دختر و هفت پسر درون رحم به نمایش حالت اخم آنها که شبیه حالت درد کشیدن است، پرداخته‌اند. این کودکان همگی به شکلی که ابروهای خود را پائین کشیده، بینی‌شان چین خورده و دهانشان را می‌کشند به تصویر درآمده‌اند. محققان بر این باورند که این تصاویر نشانه‌ای از پریشانی آنها در محیط رحم نیست بلکه انگار برای زندگی پیش روی خود تمرین می‌کنند.
از زمانی که یک نوزاد به دنیا می‌آید، قابلیت نمایش پریشانی از اهمیت زیادی برخوردار بوده تا برای مثال زمان تغذیه یا عوض کردن پوشک به اطلاع بقیه برسد. از 15 مادر باردار در زمان بارداری آنها برای چهار بار اسکن فراصوت چهار بعدی گرفته شد. این دستگاه بجای ارائه تصاویر سیاه و سفید تخت اسکنرهای دو بعدی، تصاویر گرفته شده از زوایای مختلف را برای ایجاد تصاویر سه بعدی واضح بهم می‌چسباند. این تصاویر معمولا به شکل فیلم یا بعد چهارم ثبت می‌شوند.
محققان این فیلم‌ها را فریم به فریم بررسی کرده و به دنبال بینی چین خورده، ابروی پائین کشیده شده و دیگر حرکات چهره که گویای حالت درد هستند، جستجو کردند. اسکن‌های اولیه در 24 هفتگی به ندرت ترکیب درست این حرکات را نشان می‌داد اما در 36 هفتگی یا حدود یک ماه مانده به تولد، چین‌ها به تناوب بیشتری یک چهره در حال درد را نشان داده و این حالت در میان دختران و پسران به یک اندازه مشابه بود.
برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که کودکان درون رحم می‌توانند از هفته بیست و چهارم بارداری درد را احساس کنند. سایر کارشناسان تردید دارند که مغز بتواند درد تا حداقل 32 هفتگی درک کند. اما این محققان اعتقاد ندارند که جنین‌ها در رحم دچار پریشانی باشند چراکه تمام کودکان مورد بررسی سالم بوده و این اسکن‌ها زمانی انجام شد که مادران در حالت استراحت قرار داشتند. در عوض تصور می‌شود که این حالات درپی بالغ‌تر شدن مغز و عضلات انجام شده و این تمرین آنها را برای بدنیا آمدن آماده می‌کند. اگر این حالت درد کشیدن نشانه‌ای از رشد سالم باشد، در آینده پزشکان می‌توانند آن‌را به علائم دیگری که برای تعیین سلامت جنین مورد استفاده است، اضافه کنند. این پژوهشگران پیش از این خمیازه جنین را درون رحم به نمایش گذاشته بودند که نه از روی خستگی بلکه در راه کمک به رشد مناطق مغزی مرتبط با حرکت فک است. این پژوهش در مجله PLoS ONE منتشر شده است.

کارگروه خدمات پيشگيرانه ايالات متحده (USPSTF) بر اساس شواهد روزآمدشده، مجددا بر توصيه قبلي خود عليه انجام غربالگري سرطان تخمدان (توصيه سطح D) تاکيد کرد. در يک مطالعه آمريکايي، زنان به صورت تصادفي به دو گروه مراقبت معمول يا سونوگرافي واژينال و آزمون CA-125 تقسيم شدند. مرگ‌ومير و مرحله بيماري در زمان تشخيص در دو گروه غربالگري و عدم غربالگري تفاوتي نداشت ولي در نتيجه غربالگري‌هاي مثبت کاذب، تعداد قابل ملاحظه‌اي جراحي غيرضروري انجام شده بودند. در يک کارآزمايي انگليسي در حال انجام، پژوهشگران به مقايسه عدم غربالگري با «غربالگري به وسيله CA-125 به اضافه پيگيري نتايج غير طبيعي با سونوگرافي واژينال» يا «غربالگري صرفا با سونوگرافي»، پرداخته‌اند. البته پيامدهاي مربوط به مرگ‌ومير در اين مطالعه هنوز مشخص نشده است.
نتيجه‌گيري USPSTF اين بوده که بر اساس شواهد کافي، «غربالگري روتين سرطان تخمدان به وسيله سونوگرافي از راه واژن يا آزمون سرمي CA-125 با يک سطح آستانه واحد، منفعتي از نظر مرگ‌ومير ندارد ولي با زيان‌هايي حداقل در حد متوسط همراه است.» بيماران مدام در مورد لزوم غربالگري سرطان تخمدان سوال مي‌کنند و پاسخ منفي USPSTF هنوز هم چندان قاطع و معتبر نيست. اين کارگرووه همچنين ذکر کرده که اين عوامل با کاهش خطر سرطان تخمدان همراه هستند: قرص‌هاي ضد بارداري، بارداري، شيردهي، بستن لوله‌هاي رحمي، و اووفورکتومي دوطرفه. همچنين به نظر اين کارگروه، زنان داراي سابقه خانوادگي مثبت سرطان پستان يا تخمدان بايد به انجام مشاوره ژنتيک براي ارزيابي بيشتر سطح خطر، تشويق شوند.

سرطان‌هاي همراه با بارداري به سرطان‌هايي گفته مي‌شود که ابتدائا در حين بارداري يا به فاصله 12 ماه پس از زايمان تشخيص داده مي‌شوند. به منظور تعيين روند اپيدميولوژيک اين سرطان‌ها و پيامدهاي آن‌ها بر بارداري و مادران، پژوهشگران داده‌هاي حاصل از يک مرکز ثبت داده‌هاي سرطان در استراليا، يک بانک اطلاعاتي حول‌وحوش تولد، و پرونده‌هاي بيمارستاني 781907 زن زايمان‌کرده بين سال‌هاي 2008-1994 را با هم مرتبط کردند.
در کل، 1798 مورد سرطان همراه با بارداري شناسايي شد که شايع‌ترين آن‌ها عبارت بودند از ملانوم، سرطان پستان و سرطان تيروييد (به ترتيب 46، 29 و 17 مورد به ازاي هر 100 هزار بارداري). جمعا 499 سرطان در حين بارداري و 1299 سرطان پس از زايمان تشخيص داده شده بودند. سرطان‌هاي همراه با بارداري تقريبا 50% شايع‌تر از ميزاني بودند که در جمعيت عمومي زنان در سنين باروري انتظار مي‌رفت. بين سال‌هاي 2007-1994 ميزان خام بروز سرطان‌هاي همراه با بارداري از 112 به 192 مورد به ازاي هر 100 هزار بارداري افزايش يافته بود. تنها 14% از اين افزايش با بالا رفتن سن بارداري قابل توجيه بود. در موارد تشخيص سرطان حين بارداري، احتمال حوادث ترومبوآمبوليک 10 برابر و احتمال سپسيس 4 برابر بيشتر از زناني بود که سرطان‌هاي همراه با بارداري نداشتند.
نکته قابل ملاحظه آن است که اين داده‌ها بر حسب مصرف سيگار يا چاقي مادر (دو عامل خطر شناخته‌شده براي سرطان و ترومبوآمبولي) تعديل نشده‌اند. تعامل بيشتر بين پزشک و بيمار در حين بارداري ممکن است بخشي از اين افزايش در تشخيص سرطان را توجيه کند اما تغييرات ايمني مرتبط با بارداري نيز ممکن است بر سرطان‌زايي و رشد تومورها نقش داشته باشند. با توجه به اين که سرطان دومين علت شايع مرگ زنان در سنين باروري است و روش‌هاي پيشگيري از بارداري نيز خطر بسياري از سرطان‌ها را کاهش مي‌دهند، يافته‌هاي اين مطالعه بايد به برقراري تعهدات جديدتر براي حذف بارداري‌هاي ناخواسته کمک کنند.

پژوهش جدید محققان آلمانی نشان می‌دهد دارویی که در حال حاضر برای درمان سرطان کلیه تایید شده است، بازگشت مجدد سرطان پیشرفته تخمدان را با میانگین تقریبا شش ماه به تاخیر می‌اندازد. حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته تخمدان به دنبال عمل جراحی و شیمی درمانی دچار عود مجدد شده و نیاز به از سرگیری درمان‌های تهاجمی برای آنان لازم می‌شود. شانس درمان این بیماری 20 تا 25 درصد است. محققان آلمانی دریافته‌اند که داروی "پازوپانیب" می‌تواند تشدید روند بیماری را از 12.3 ماه به 17.9 ماه برساند.
"آندراس دو بوآ"، سرپرست این پژوهش و متخصص تومورشناسی زنان در این باره می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد توانسته‌ایم در نهایت دارویی را پیدا کنیم که توانایی برقراری کنترل رشد سرطان تخمدان را طی درمان‌های اولیه داشته باشد. اگر "پازوپانیب" برای سرطان تخمدان تایید شود، بسیاری از بیماران مدت طولانی‌تری را بدون بیماری و البته شیمی درمانی تجربه خواهند کرد و طی این مدت می‌توان بر بیماری کنترل پیدا کرد.
"پازوپانیب" داروی خوراکی است که چندین مسیر دخیل در رشد تومورها و رگ‌های خونی آنها را مهار می‌کند. عودهای مجدد برای بیماران مبتلا به سرطان بسیار شایع است؛ این تحقیق گسترده نشان می‌دهد که هدف قرار دادن مولکول‌های متعدد سرطانی می‌تواند تاثیر قابل توجهی را بر قابلیت رشد سرطان داشته باشد و زمان بسیار قابل توجهی را تا عود دوباره در اختیار قرار خواهد داد. حدود 230 هزار نفر سالانه به سرطان مبتلا می‌شوند که البته اکثر آنها پیش از تشخیص پیشرفتگی بیماری از وجود آن بی‌خبرند و بیش از 70 درصد افراد نیز تا پنج سال پس از ابتلا می‌میرند. یافته‌های این پژوهش طی نشست سالیانه "ASCO" مطرح شده است.

 کارآمدي هورمون‌درماني در کنترل علايم يائسگي غير قابل ترديد است اما در مورد بي‌خطري چنين درماني اختلاف نظر وجود دارد. بين سال‌هاي 3-1990 پژوهشگران مطالعه پيشگيري از استئوپوروز در دانمارک، 1006 زن سالم اخيرا يائسه‌شده (با ميانگين سني 7/49 سال، از جمله 196 زن هيسترکتومي‌شده) را به صورت تصادفي و غير کور به دو گروه هورمون‌درماني يا عدم دريافت درمان، تقسيم کردند. در گروه درمان، تمامي زنان استراديول خوراکي (2-1 ميلي‌گرم روزانه) دريافت نمودند ولي زناني که هنوز رحم داشتند، تحت درمان با نوراتيندرون استات (يک ميلي‌گرم روزانه براي مدت 10 روز در هر ماه) نيز قرار گرفتند. پس از انتشار يافته‌هاي کارآزمايي هورمون‌درماني در مطالعه سلامت زنان در اگوست سال 2002، به شرکت‌کنندگان توصيه شد که هورمون‌درماني را قطع کنند.
پس از درمان با ميانگين مدت 10 سال، نسبت زيان در گروه هورمون‌درماني بر اساس پيامد مرکب مرگ، انفارکتوس ميوکارد يا نارسايي قلب 48/0 بود (p برابر با 015/0). نسبت زيان براي سرطان پستان، ترومبوز وريدي عمقي و سکته مغزي به ترتيب 58/0، 01/2 و 77/0 اندازه‌گيري شد که هيچ‌کدام از نظر آماري معني‌دار نبودند. پس از مجموعا 16 سال پيگيري بعدي (و نيز در تحليل حساسيت در شرکت‌کنندگان کاملا پايبند به درمان که پس از 5 سال انجام شد)، باز هم پيامدهاي مشابهي يافت شد.
شايد در واکنش اوليه به اين گزارش، يافته‌هاي آن را به راحتي بپذيريم اما در صورت بررسي نقادانه، ديدگاهمان تغيير خواهد کرد. با توجه به روش غير کور مطالعه، ممکن است مصرف‌کنندگان هورمون‌درماني (و پزشکان آن‌ها) تصميم‌هاي بهداشتي و درماني متفاوتي را نسبت به افراد فاقد درمان اتخاذ کرده باشند. همچنين تعيين وضعيت‌ پيامدها، بر اساس وضعيت تخصيص افراد به هر گروه (هورمون‌درماني يا عدم درمان) متفاوت خواهد بود. به علاوه، در گزارش اوليه پژوهشگران از طراحي مطالعه، به اين پيامد اصلي ترکيبي (يعني مرگ، انفارکتوس ميوکارد يا نارسايي قلب) اشاره‌اي نشده است که در نتيجه اين سوال پيش مي‌آيد که آيا از ابتدا چنين پيامدي مشخص شده بوده يا خير. نويسنده اين رهنمود همچنان معتقد است که وضعيت بي‌خطري هورمون‌درماني باعث مي‌شود تا براي علايم آزاردهنده يائسگي در زنان اخيرا يائسه‌شده درمان مناسبي باشد ولي در مورد استفاده طولاني‌مدت آن، بر اساس اين مطالعه دانمارکي نمي‌توان اظهارنظر کرد زيرا ارزش باليني آن به دليل نقايص متدولوژيک محدود است.

 قريبا يک نفر از هر 5 زن سالمند آمريکايي به بي‌اختياري ادراري فوريتي دچار است. خط اول درمان اين مشکل در اغلب موارد آنتي‌کولينرژيک‌هاي خوراکي است ولي گاهي براي موارد مقاوم از تزريق اونابوتولينوم توکسين A (بوتاکس) نيز استفاده مي‌شود. محققان در يک کارآزمايي دوسو کور و داراي شاهد دارونما براي هر دو بازوي مطالعه، زنان مبتلا به بي‌اختياري فوريتي را به صورت تصادفي تحت درمان با داروي آنتي‌کولينرژيک خوراکي سوليفناسين (solifenacin) يا تزريق يک دوز 100 واحدي بوتاکس به عضله دتروسور تحت هدايت سيستوسکوپي، قرار دادند. اين مطالعه با بودجه فدرال انجام شد. دوز اوليه سوليفناسين در اين مطالعه 5 ميلي‌گرم بود که در صورت نياز قابليت 2 برابر شدن دوز يا تبديل به تروسپيوم گسترده‌رهش (trospium XR) با دوز 60 ميلي‌گرم را داشت. ميانگين تعداد حملات بي‌اختياري فوريتي در هر روز، براي مدت 6 ماه (يعني تا پايان دوره داروهاي خوراکي) ارزيابي شد.
در 241 زن قابل بررسي در مطالعه (ميانگين سني 58 سال، ميانگين حملات بي‌اختياري ادراري 0/5 بار در روز)، ميانگين ميزان کاهش در تعداد حملات روزانه براي دو گروه سوليفناسين و بوتاکس مشابه بود (به ترتيب 4/3 و 3/3). پاسخ معني‌دار از نظر باليني در هر دو گروه پس از يک ماه ايجاد شد. احتمال برطرف شدن کامل بي‌اختياري بنا به گزارش خود فرد، در زنان گروه بوتاکس بيشتر بود (27% در مقابل 13%، p برابر با 003/0). خشکي دهان در زنان دريافت‌کننده سوليفناسين بيشتر گزارش شد (46% در مقابل 31%، p برابر با 02/0) ولي اين عارضه جانبي به عنوان يک علت مهم قطع دارو مطرح نبود. در زنان تحت درمان با بوتاکس، سونداژ متناوب براي 3% زنان پس از 4 ماه و براي 1% زنان پس از 6 ماه توصيه شد. عفونت‌هاي ادراري نيز در گروه دريافت‌کنندگان بوتاکس شايع‌تر بود (33% در مقابل 13%، p کمتر از 001/0).
با توجه به عوارض جانبي عموما خوش‌خيم درمان آنتي‌کولينرژيک و افزايش خطر سونداژ متناوب و عفونت‌هاي ادراري در صورت تزريق بوتاکس، به نظر مي‌رسد که آنتي‌کولينرژيک‌ها همچنان به عنوان خط اول درمان بي‌اختياري فوريتي ادرار مطرح باشند. تزريق بوتاکس را مي‌توان براي زناني نگه داشت که درمان آنتي‌کولينرژيک براي آن‌ها بي‌اثر، کنتراانديکه يا غير قابل تحمل باشد.

برخي شواهد حاکي از آن هستند که مصرف ماهي طي بارداري يا در کودکان بزرگ‌تر باعث کاهش خطر آسم کودکي مي‌شود. با اين حال، زمان مناسب براي شروع ماهي در رژيم غذايي شيرخواران مشخص نيست. با توجه به اين که ماهي مي‌تواند بسيار آلرژن باشد، پاسخ به اين سوال اهميت زيادي دارد. اخيرا اطلاعات حاصل از يک مطالعه مبتني بر جمعيت در هلند مورد تحليل قرار گرفته تا تاثير زمان شروع ماهي بر خطر علايم شبيه آسم در کودکان پيش از سن مدرسه بررسي شود.
اين داده‌ها از يک مطالعه همگروهي آينده‌نگر از بدو تولد روي کودکان ساکن روتردام به دست آمدند. هنگامي که کودکان در سن 14-12 ماهگي قرار داشتند از والدين در مورد زمان شروع ماهي در رژيم غذايي کودکشان و نيز ميزان مصرف ماهي سوال شد. هنگامي که کودکان بين 48-36 ماهگي قرار داشتند، از والدين در مورد بروز علايم شبيه آسم در سال گذشته سوال گرديد.
کودکاني که ماهي براي آن‌ها بين سنين 12-6 ماهگي شروع شده بود، به احتمال کمتري در سن 48 ماهگي ويز داشتند (نسبت شانس 64/0). در مقايسه با اين گروه، خطر ويز در سن 4 سالگي در صورت عدم شروع ماهي تا سن يک سالگي (نسبت شانس 57/1) يا در صورت شروع بين 6-0 ماهگي (نسبت شانس 53/1) به صورت معني‌داري بيشتر بود. ميزان مصرف ماهي در سن 14 ماهگي ارتباطي با خطر ويز يا ساير علايم شبيه آسم نداشت.
شروع ماهي در رژيم غذايي شيرخواران بين 12-6 ماهگي با کاهش خطر ويز در سنين پيش از مدرسه همراه است. به نظر نمي‌رسد که ميزان مصرف ماهي تاثيري بر خطر علايم شبيه آسم در خردسالان داشته باشد. با توجه به اين که در صورت شروع ماهي بين 6-0 ماهگي يا پس از يک سالگي خطر ويز افزايش مي‌يابد، 12-6 ماهگي را مي‌توان يک «مهلت مواجهه» تلقي کرد که در صورت شروع ماهي طي اين دوره، خطر آسم قابل کاهش است. مطالعات قبلي اثرات محافظتي ماهي و اسيدهاي چرب موجود در آن را در برابر ايجاد آسم در کودکان در صورت مصرف طي بارداري نشان داده‌اند. در اين مطالعه هلندي شروع مصرف ماهي بين 12-6 ماهگي (ولي نه ديرتر از آن) با کاهش خطر ويز همراهي داشت. عدم مصرف ماهي تا 12 ماهگي يا شروع آن بين 6-0 ماهگي خطر ويز را افزايش مي‌داد. محدوديت‌هاي اين مطالعه عبارت بودند از: عيني نبودن يادآوري (اتکا به حافظه والدين)، عدم کمي‌سازي ميزان مصرف ماهي، و چالش‌هاي مربوط به شناسايي «علايم شبيه آسم». با اين حال اين مطالعه به تقويت اين ايده کمک مي‌کند که براي مداخلات محافظتي با هدف ايجاد تحمل ايمني، يک «مهلت مواجهه» وجود دارد.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی جهرم، انجمن تخصصی باروری و ناباروری ایران
زمان برگزاری: ۲۷ الی ۲۹ آذر ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۰/۷/۱۳۹۲
محل برگزاری: جهرم

همایش همزمان:
سومین همایش ملی اخلاق و شیوه های نوین درمان ناباروری

سایت همایش

محققان کلینیک مایو، مکانیسم چگونگی کارآمدکردن نانوذرات طلا علیه سلول‌های سرطان تخمدان را شناسایی کردند. نانوذرات طلای باردار مثبت، معمولا برای سلول‌ها سمی هستند، اما سلول‌های سرطانی از مسموم‌شدن توسط آن‌ها، اجتناب می‌کنند. مطالعه جدید مکانیسم نوینی را شناسایی می‌کند که با جلوگیری از مرگ سلول یا آپوپتوز(که هنگام برخورد با نانوذرات باردار رخ می‌دهد) از سلول‌های سرطانی تخمدان محافظت می‌کند. با اعمال بارهای یونی مثبت بر روی سطح سلول، نانوذرات به عنوان نابودگر سلول‌های توموری عمل کرده در حالی که سلول‌های سالم را به حال خود رها می‌کنند.
این نانوذرات با افزایش سطوح یون کلسیم سلولی، سلول‌های سرطانی را می‌کشند، اما محققان دریافتند یک پروتئین نظارتی اساسا با انتقال کلسیم به درون میتوکندری، از افزایش کلسیم جلوگیری کرده و مرگ سلول را معکوس می‌کند. سلول‌های سرطانی این منتقل‌کننده را به وفور دارا هستند و از مسموم‌شدن توسط نانوذرات، مصون می‌مانند.
دانشمندان همچنین پی بردند چنانچه مانع از انتقال کلسیم به درون میتوکندری شوند، فشار سلولی به انداره کافی افزایش می‌یابد و این امر نانوذرات طلا را در نابودی سلول‌های سرطانی، کارآمدتر می‌کند. به گفته این محققان، درک چگونگی عملکرد مکانیسم انتقال میتوکندری به طراحی درمان‌های هدفمند علیه سرطان، کمک می‌کند. آن‌ها از توسعه‌دهندگان نانوذرات طلا خواستند که این دانش را در فرایند طراحی مشخصه‌های نانوذرات برای استفاده در درمان، وارد کنند. جزئیات این تحقیق در Journal of Biological Chemistry منتشر شده است.

یک آزمایش خون ساده بزودی می‌تواند امکان ابتلای زنان باردار به افسردگی پس از زایمان را نشان دهد. این آزمایش که دو ژن نشانگر آغاز این شرایط در دی‌ان‌ای را نشان داده، در کارآزمایی‌های اولیه توسط روانپزشکان تا 85 درصد دقیق بوده است. محققان دانشگاه جان هاپکینز امیدوارند بتوانند طی دو سال آینده بسته جدیدی را آماده کنند که به ارائه هشدارهای اولیه در مورد غم و اندوه ناتوان‌کننده، تحریک پذیری، از دست دادن اشتها و احساس بی‌ارزشی که یکی از هر پنج مادر جدید در هفته‌های بعد از زایمان آنرا تجربه کرده، خواهد پرداخت. این افراد سپس می‌توانند از درمانهایی برای کاهش شدت شرایط یا حتی اجتناب از ابتلا به آنها استفاده کنند.
افسردگی پس از زایمان در برخی موارد می تواند بیش از یک سال بطول انجامیده و کودکان برخی از مبتلایان ممکن است در معرض ابتلا به بیماریهای ذهنی و دیگر مشکلات قرار بگیرند. در برخی از موارد شدت‌یافته، این زنان خود یا کودکانشان را کشته‌اند. آزمایش خون 52 زن باردار توانست تا 85 درصد بدرستی احتمال ابتلا به افسردگی پس از زایمان را پیش‌بینی کند. در نظر گرفتن اطلاعات دیگر این آزمایشها توانست میزان صحت آنها در پیش‌بینی این شرایط را تا 96 درصد در گروهی از این زنان بالا ببرد. تمام افرادی که در این آزمایش شرکت کرده بودند، افسردگی یا دوقطبی داشتند از این رو بیشتر از میانگین افراد در معرض خطر ابتلا به افسردگی پس زایمان قرار داشتند.
تصور می‌شود زنانی که از این دو ژن برخوردارند در معرض تاثیرات هورمونهای بارداری بر روی مغز قرار داشته باشند که این امر می‌تواند آنها را در برابر تنش و عدم توانایی در انطباق با نیازهای مادری آسیب‌پذیر سازد. با این آزمایش، زنان باردار می‌توانند زودتر از امکان ابتلا به این شرایط آگاهی یافته و حمایت عملی بیشتر یا شیوه‌های مدیریت تنش را دریافت کنند. افسردگی پس از زایمان بیشتر در زنان دارای تاریخچه افسردگی و افرادی که از حمایت برخوردار نبوده و فرزندشان به مراقبت بیشتر نیاز دارند، رایج است. همچنین آن دسته از افرادی که قرار است فرزند پسر بدنیا بیاورند نیز ممکن است به افسردگی دچار شوند چرا که فرزندان پسر، سخت‌تر تلقی می‌شوند. این شرایط مانند افسردگی عادی با ترکیبی از مشاوره و دارو درمان می‌شود. این پژوهش در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است.

شرکت داروسازي تووا، خبر از تاييد قرص‌هاي کوارتت (Quartette) حاوي لوونورژسترل/اتينيل استراديول و اتينيل استراديول براي پيشگيري از بارداري داده است. کوارتت نسل جديدي از داروهاي خوراکي جلوگيري از بارداري مورد تاييد FDA است و با هدف به حداقل رساندن خونريزي در فواصل دوره‌هاي خونريزي ماهانه توليد شده است. خونريزي در فواصل ميان دوره‌هاي طبيعي خونريزي ماهانه ممکن است به دنبال مصرف هر نوع قرص پيشگيري از بارداري، به خصوص در ماه‌هاي اوليه شروع دارو، اتفاق بيفتد و يکي از دلايل بي‌ميلي زنان به ادامه استفاده از اين روش پيشگيري از بارداري است. استروژن موجود در کوارتت در زمان‌هاي مشخص آزاد مي‌شود و سالانه 4 دوره خونريزي سبک ماهانه ايجاد مي‌کند. خونريزي ميان دوره‌اي به دنبال استفاده از کوارتت اندک است. در نتيجه احتمال قطع مصرف اين دارو به مراتب کمتر از ساير داروهاي پيشگيري از بارداري است. در مطالعه فاز 3 ارائه شده به FDA براي تاييد اين دارو که با شرکت بيش از 3 هزار زن انجام شد، اثربخشي آن در پيشگيري از بارداري تا 97درصد موفق گزارش شد. يافته‌هاي بعدي نشان دادند که شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف کوارتت عبارتند از سردرد، خونريزي از واژن، تهوع و استفراغ، آکنه، ديس منوره، افزايش وزن، تغييرات خلق، حملات هراس، درد پستان و حملات ميگرن.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد، داشتن فرزند به افزایش هوش زنان کمک می‌کند. محققان دانشگاه لانگ وود با بررسی دو گروه موش ماده با و بدون فرزند دریافته اند که مادران در مقایسه با سایر زنان از هوش و عملکرد مغزی بهتری برخوردار هستند. در این مطالعه دو گروه از موش های ماده در یک ماز تحت تعلیم قرار گرفتند؛ پس از انجام تمرینات موش های مادر قادر به پایان رساندن مسیر ماز در زمانی سریعتر از دیگر موش های ماده شدند. «آدام فرانسن» استاد بیولوژی دانشگاه لانگ وود تأکید می کند: داشتن فرزند به افزایش توانایی ذهنی مادران کمک کرده و آنها را قادر به مقابله بهتر با استرس، انجام کارهای ذهنی مختلف و حل مشکلات در مقایسه با سایر زنان می کند. مطالعات قبلی نیز بیانگر توانایی بالاتر مادران در انواع مختلف یادگیری است. در خصوص پدران نیز شواهدی بدست آمده است که نشان می دهد، هورمون درمانی (هورمون استروژن) می تواند تا حدودی به تقویت مغزی پدران کمک کند.

تحقيقات انجام شده در محيط آزمايشگاه و روي حيوانات، پژوهشگران آمريکايي را به اين نتيجه رسانده که شايد مصرف منظم دوز پايين آسپيرين بتواند رشد و گسترش سرطان پستان را متوقف کند. البته آنها تاکيد مي‌کنند که هنوز براي تصميم‌گيري نهايي زود است و اين مساله هنوز روي بيماران ثابت نشده است. آنها در بررسي‌هاي خود دريافته‌اند که آزمايش‌ها روي رده‌هاي سلولي سرطاني در موش نشان مي‌دهند که آسپيرين نه‌تنها به‌طور موثري رشد سلول‌هاي سرطاني را کم کرده و آنها را کوچک مي‌کند، بلکه از گسترش آنها به مناطق جديد نيز جلوگيري مي‌نمايد. اين تحقيقات روي دو نوع از سرطان انجام شده که انواع مهاجم آن، يعني سرطان پستان « triple-negative» ناميده مي‌شوند، زيرا اين سلول‌هاي سرطاني هيچ‌گونه گيرنده‌اي براي استروژن، پروژسترون و Her2/neu ندارند.
البته مساله تاثير آسپيرين روي سرطان موضوع جديدي نيست و براي نخستين‌بار 20 سال پيش بود که مطالعه‌اي در استراليا پيشنهاد کرد آسپيرين شايد خصوصيات ضدسرطاني داشته باشد. به‌طور مثال گزارش‌هاي موجود است که ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولون با مصرف آسپيرين بهبود مي‌يابد و يا اينکه آسپيرين و ديگر مسکن‌ها مي‌توانند عليه سرطان پوست محافظت ايجاد کنند. به‌هر حال با وجود تمامي اين شواهد، مکانيسم زمينه‌اي اين امر تاکنون ناشناخته مانده بود، اما اينک مطالعه جديد پيشنهاد مي‌کند که شايد در سرطان پستان آسپيرين با سلول‌هاي بنيادي که تصور مي‌شود رشد و گسترش تومورها را شعله‌ور مي‌کنند، تداخل ايجاد مي‌کند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «کموتراپي به عنوان خط اول درمان سلول‌هاي بنيادي را از بين نمي‌برد، به‌همين دليل تومورها مجددا شروع به رشد مي‌کنند. اگر اين سلول‌ها هدف قرار نگيرند، هيچ تاثيري از آنها گرفته نشده و تومور دوباره عود مي‌کند.»
از سوي ديگر، آسپيرين مي‌تواند کارآيي درمان‌هاي رايج را در سرطان‌هاي پستان گيرنده هورمون مثبت بالا ببرد. به عبارت ديگر آسپيرين تاثير تاموکسيفن را تقويت مي‌کند. البته نبايد در اين ميان عوارض جانبي آسپيرين را مانند افزايش خطر خونريزي‌هاي دستگاه گوارش از ياد برد، به همين دليل محققان مطالعات خود را ادامه مي‌دهند تا مزايا و خطرات مصرف دوز پايين آسپيرين را بسنجند.

گالاکتوره به خصوص زماني که با آمنوره همراه باشد، معمولا بر اثر هيپرپرولاکتينمي ايجاد مي‌شود. علل اصلي هيپرپرولاکتينمي عبارتند از داروها، آدنوم‌هاي هيپوفيز و ساير ضايعات سلار يا سوپراسلار. علل نادرتر گالاکتوره اين‌ها هستند: هيپوتيروييدي، نارسايي کليه، بارداري و تحريک نوک پستان. پس از رد علل پاتولوژيک ترشح از نوک پستان، ارزيابي بيماران مبتلا به گالاکتوره بايد از طريق سنجش سطح پرولاکتين صورت گيرد.
در افراد دچار هيپرپرولاکتينمي، بارداري بايد رد شود و ارزيابي کارکرد کبد و کليه نيز انجام گيرد. در صورتي که علت ديگري براي هيپرپرولاکتينمي پيدا نشود، تصويربرداري با تشديد مغناطيسي (MRI) از مغز بايد درخواست گردد. درمان مبتلايان به پرولاکتينوما معمولا به وسيله آگونيست‌هاي دوپامين (بروموکريپتين يا کابرگولين) انجام مي‌گيرد و به ندرت به جراحي يا پرتودرماني نياز مي‌شود. داروهاي مسبب هيپرپرولاکتينمي بايد قطع گردند يا با داروي ديگري از همان دسته جايگزين شوند که احتمال کمتري براي ايجاد هيپرپرولاکتينمي داشته باشد. بيماران مبتلا به گالاکتوره ايديوپاتيک غير آزارنده که سطح پرولاکتين طبيعي دارند، نيازمند درمان نيستند و مي‌توان صرفا به آن‌ها اطمينان‌ خاطر داد؛ با اين حال در موارد آزارنده بودن گالاکتوره، بيماران معمولا به يک دوره کوتاه‌مدت آگونيست‌هاي دوپامين با دوز پايين جواب مي‌دهند.

PDF متن کامل مقاله             HTML متن کامل مقاله

محققان موفق به ساخت تخمداني مصنوعي شده‌اند که مي‌تواند مانند تخمدان طبيعي هورمون توليد کند. دانشمندان آمريکايي دو نوع سلول توليدکننده هورمون جنسي را از تخمدان موش گرفته و داخل کپسول جلبکي قرار دادند. سپس آن‌ها را در مواجهه با مواد شيميايي گرفته شده از غده هيپوفيز قرار دادند که توليد هورمون را تحريک مي‌کنند. در نهايت مشاهده شد که سلول‌ها ي مذکور هورمون‌هاي جنسي را با همان نسبت تخمدان‌هاي سالم توليد کردند. محققان اين نوآوري معتقدند کپسول هورمون پوياتر از HRT و با عوارض جانبي کمتر عمل مي‌کنند. به اين ترتيب زناني که به عللي تخمدان خود را از دست داده يا در دوران منوپوز به سر مي‌برند و به دليل عدم توليد هورمون‌هاي جنسي در معرض استئوپورز قرار دارند، مي‌توانند از آن بهره زيادي ببرند. البته HRT روزانه نيز به اين دسته از افراد کمک شاياني مي‌کند؛ هر چند عوارض جانبي زيادي دارد و بعضي از بيماران از ادامه دادن اين روش درماني سرباز مي‌زنند.