پزشکی بالینی

برخي شواهد حاکي از آن هستند که مصرف ماهي طي بارداري يا در کودکان بزرگ‌تر باعث کاهش خطر آسم کودکي مي‌شود. با اين حال، زمان مناسب براي شروع ماهي در رژيم غذايي شيرخواران مشخص نيست. با توجه به اين که ماهي مي‌تواند بسيار آلرژن باشد، پاسخ به اين سوال اهميت زيادي دارد. اخيرا اطلاعات حاصل از يک مطالعه مبتني بر جمعيت در هلند مورد تحليل قرار گرفته تا تاثير زمان شروع ماهي بر خطر علايم شبيه آسم در کودکان پيش از سن مدرسه بررسي شود.
اين داده‌ها از يک مطالعه همگروهي آينده‌نگر از بدو تولد روي کودکان ساکن روتردام به دست آمدند. هنگامي که کودکان در سن 14-12 ماهگي قرار داشتند از والدين در مورد زمان شروع ماهي در رژيم غذايي کودکشان و نيز ميزان مصرف ماهي سوال شد. هنگامي که کودکان بين 48-36 ماهگي قرار داشتند، از والدين در مورد بروز علايم شبيه آسم در سال گذشته سوال گرديد.
کودکاني که ماهي براي آن‌ها بين سنين 12-6 ماهگي شروع شده بود، به احتمال کمتري در سن 48 ماهگي ويز داشتند (نسبت شانس 64/0). در مقايسه با اين گروه، خطر ويز در سن 4 سالگي در صورت عدم شروع ماهي تا سن يک سالگي (نسبت شانس 57/1) يا در صورت شروع بين 6-0 ماهگي (نسبت شانس 53/1) به صورت معني‌داري بيشتر بود. ميزان مصرف ماهي در سن 14 ماهگي ارتباطي با خطر ويز يا ساير علايم شبيه آسم نداشت.
شروع ماهي در رژيم غذايي شيرخواران بين 12-6 ماهگي با کاهش خطر ويز در سنين پيش از مدرسه همراه است. به نظر نمي‌رسد که ميزان مصرف ماهي تاثيري بر خطر علايم شبيه آسم در خردسالان داشته باشد. با توجه به اين که در صورت شروع ماهي بين 6-0 ماهگي يا پس از يک سالگي خطر ويز افزايش مي‌يابد، 12-6 ماهگي را مي‌توان يک «مهلت مواجهه» تلقي کرد که در صورت شروع ماهي طي اين دوره، خطر آسم قابل کاهش است. مطالعات قبلي اثرات محافظتي ماهي و اسيدهاي چرب موجود در آن را در برابر ايجاد آسم در کودکان در صورت مصرف طي بارداري نشان داده‌اند. در اين مطالعه هلندي شروع مصرف ماهي بين 12-6 ماهگي (ولي نه ديرتر از آن) با کاهش خطر ويز همراهي داشت. عدم مصرف ماهي تا 12 ماهگي يا شروع آن بين 6-0 ماهگي خطر ويز را افزايش مي‌داد. محدوديت‌هاي اين مطالعه عبارت بودند از: عيني نبودن يادآوري (اتکا به حافظه والدين)، عدم کمي‌سازي ميزان مصرف ماهي، و چالش‌هاي مربوط به شناسايي «علايم شبيه آسم». با اين حال اين مطالعه به تقويت اين ايده کمک مي‌کند که براي مداخلات محافظتي با هدف ايجاد تحمل ايمني، يک «مهلت مواجهه» وجود دارد.

شرکت داروسازي تووا، خبر از تاييد قرص‌هاي کوارتت (Quartette) حاوي لوونورژسترل/اتينيل استراديول و اتينيل استراديول براي پيشگيري از بارداري داده است. کوارتت نسل جديدي از داروهاي خوراکي جلوگيري از بارداري مورد تاييد FDA است و با هدف به حداقل رساندن خونريزي در فواصل دوره‌هاي خونريزي ماهانه توليد شده است. خونريزي در فواصل ميان دوره‌هاي طبيعي خونريزي ماهانه ممکن است به دنبال مصرف هر نوع قرص پيشگيري از بارداري، به خصوص در ماه‌هاي اوليه شروع دارو، اتفاق بيفتد و يکي از دلايل بي‌ميلي زنان به ادامه استفاده از اين روش پيشگيري از بارداري است. استروژن موجود در کوارتت در زمان‌هاي مشخص آزاد مي‌شود و سالانه 4 دوره خونريزي سبک ماهانه ايجاد مي‌کند. خونريزي ميان دوره‌اي به دنبال استفاده از کوارتت اندک است. در نتيجه احتمال قطع مصرف اين دارو به مراتب کمتر از ساير داروهاي پيشگيري از بارداري است. در مطالعه فاز 3 ارائه شده به FDA براي تاييد اين دارو که با شرکت بيش از 3 هزار زن انجام شد، اثربخشي آن در پيشگيري از بارداري تا 97درصد موفق گزارش شد. يافته‌هاي بعدي نشان دادند که شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف کوارتت عبارتند از سردرد، خونريزي از واژن، تهوع و استفراغ، آکنه، ديس منوره، افزايش وزن، تغييرات خلق، حملات هراس، درد پستان و حملات ميگرن.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا ديکلجيس (Diclegis) شامل دوکسيلامين سوکسينات و پيريدوکسين هيدروکلرايد را براي درمان تهوع و استفراغ دوران بارداري تاييد کرده است. ديکلجيس، قرص آهسته‌رهش است که براي آن گروه از زنان باردار که پاسخ درماني مناسبي به درمان‌هاي حمايتي تهوع و استفراغ دوران بارداري نداده‌اند، تجويز مي‌شود. تهوع و استفراغ دوران بارداري از جمله شايع‌ترين مشکلات اين دوران است. ديکلجيس، تنها داروي مورد تاييد FDA براي درمان تهوع و استفراغ دوران بارداري است. اثربخشي و ايمني ديکلجيس در 261 بيمار باردار با شکايت تهوع و استفراغ مورد بررسي قرار گرفت. زنان شرکت‌کننده در اين مطالعه همگي بالاي 18 سال داشتند و سن بارداري آنان بين 7 تا 14 هفته بود. بيماران به طور کاملا تصادفي براي مدت 2 هفته ديکلجيس يا دارونما دريافت کردند. نتايج نشان دادند که در گروه دريافت‌کننده ديکلجيس بهبود علايم تهوع و استفراغ به مراتب بيشتر بود. همچنين از اين مطالعه چنين نتيجه‌گيري شد که مواد موثره موجود در ديکلجيس براي جنين مضر نيستند. تهوع و استفراغ دوران بارداري معمولا پس از سپري شدن 3 ماهه اول بارداري برطرف مي‌شود. خواب‌آلودگي و گيجي از شايع‌ترين علايم گزارش شده در مصرف‌کنندگان ديکلجيس در اين مطالعه بوده‌اند.

پژوهشگران سوئيسي دريافته‌اند که بارداري با تأثير مثبت بر کارکرد دو ژن و کنترل نسبت آنها در سلول‌هاي پستاني مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش ‌دهد. حاملگي زودرس چه در جوندگان و چه در انسان خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش مي‌دهد. بنابر گزارش منتشره در وب‌سايت «ساينس ديلي»، بارداري و وضع حمل در انسان پيش از ۲۰ سالگي خطر بروز سرطان پستان را به نصف مي‌رساند. محققان مؤسسه فريدريش ميشر شهر بازل سوئيس طي تحقيقات خود دريافته‌اند که ژن‌هاي مرتبط با سيستم ايمني و تفکيک سلولي بعد از بارداري تقويت مي‌شوند، در حالي که فعاليت ژن‌هاي مسوول رشد سلولي پس از حاملگي کاهش مي‌يابد. فعاليت ژني به نام Wnt4 بعد از حاملگي کم مي‌شود. پروتئين اين ژن مسوول مؤنث شدن جنين است. فقدان اين پروتئين باعث مي‌شود که جنين به نوزاد پسر تبديل شود. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.

محققان آمریکایی موفق به شناسایی مکانیسم سلولی و کشف ژن های مرتبط با وقفه در بارداری موش‌ها شدند. بر خلاف انسان، موش های ماده و برخی دیگر از پستانداران می توانند در روند بارداری خود وقفه ایجاد کنند؛ پدیده «وقفه جنینی» زمانی روی می دهد که شرایط محیطی مناسبی برای نجات مادر و فرزند تازه متولد شده وجود ندارد. موش های ماده و برخی پستانداران مانند راسو و کانگورو والابی تامار با کمک یک مکانیسم مولکولی می توانند روند بارداری خود را به تأخیر بیندازند.
محققان بنیاد تحقیقات کودکان سینسیناتی موفق به شناسایی ژن های مسئول وقفه و از سرگیری مجدد بارداری در این پستانداران شده اند. تخمک پس از بارور شدن، خوشه ای از سلول ها موسوم به بلاستوسیت را شکل می دهد که داخل دیواره رحم مستقر می شوند؛ در طول زمان وقفه، از لانه گزینی بلاستوسیت ها جلوگیری شده و آنها در حالت غیر فعال تا از سرگیری بارداری باقی می مانند. با بررسی فرآیند لانه گزینی جنینی در موش ها، محققان دریافتند که فعالیت ژن MSX1‌ پیش از لانه گزینی بشدت افزایش می یابد و به نظر می‌رسد که این ژن در توقف روند بارداری دخالت دارد. محققان با استفاده از هورمون ها، روند تأخیر بارداری در موش، راسو و کانگورو را کاهش داده و میزان فعالیت ژن MSX1‌ و سایر ژن های مرتبط اندازه گیری شدند.
آنها دریافتند که فعالیت ژن های MSX‌ در زمان وقفه بارداری بیشتر می شود که این نتایج برای هر سه پستاندار صدق می کند؛ این ژن ها عمدتا در سلول های اپی تلیال (epithelial)‌ دیده می شوند و بخشی از خانواده ژن های باستانی محسوب می شوند که نقش مهمی در تأخیر بارداری در شرایط نامناسب ایفا می کنند. محققان قصد دارند نقش این ژن ها در توقف بارداری در سایر حیوانات مانند پاندا و خرس قطبی را نیز مورد بررسی قرار دهند. نتایج این مطالعه در مجله Open Biology‌ منتشر شده است.

نتايج يک مطالعه جديد نشان مي‌دهد مصرف الکل در دوران بارداري با کاهش ضريب هوشي نوزاد در ارتباط است. مطالعه‌اي بر روي 4200 زن انگليسي که در دوران بارداري به طور متوسط دو بار در روز الکل مصرف مي‌کردند، نشان داد که ميزان IQ فرزندان اين مادران (که در سن 8 سالگي تحت آزمون قرار گرفتند) نسبت به همسالان خود پايين‌تر است. تمامي اين مادران داراي ژنويپتي بودند که حاوي ژن مسئول متابوليسم الکل- ژن کدکننده آنزيم الکل هيدروژناز- است. محققان نتيجه‌گيري مي‌کنند که حتي مصرف مقادير کم الکل در خلال دوران بارداري مي‌تواند منجر به اختلالات شناختي آتي در نوزادان اين مادران شود.

استرس مادر در دوران بارداری ممکن است خطر بروز نارسایی قلبی مادرزادی را در نوزاد افزایش دهد. محققان دانمارکی برای انجام این تحقیق، پرونده 45 هزار زن باردار را که پیش از زایمان یکی از بستگان نزدیک خود را از دست داده بودند، بررسی کردند و دریافتند که احتمال بروز نقص‌های مادرزادی در نوزادان این مادران باردار بیشتر است.
دکتر «ادوارد مک‌کیب»، یکی از محققان این تیم تحقیقاتی اظهار کرد: مطالعات متعددی در این زمینه انجام شده است که ارتباط بین استرس دوران بارداری و نارسایی قلبی مادرزادی را در نوزاد نشان می‌دهد، با این حال باید تحقیقات بیشتری انجام شود. وی افزود: نارسایی قلبی مادرزادی یکی از شایع‌ترین نارسایی‌های پس از تولد است که در اکثر موارد کشنده نیست. در برخی موارد این نارسایی با جراحی رفع می‌شود و در سایر موارد نیازی به انجام عمل جراحی نیست. دکتر «مک‌کیب» با بیان اینکه ممکن است استرس این مادران باردار باعث شود کارهایی را انجام دهند که برای سلامت جنین آنان خطرناک باشد، خاطرنشان کرد: استرس ممکن است تغییراتی در ساختار DNA جنین در رحم مادر ایجاد کند. وی تاکید کرد: اگرچه نمی‌توان از بروز استرس جلوگیری کرد، اما می‌توان اثرات منفی ناشی از آن را کاهش داد. اگرچه این تحقیق رابطه بین استرس مادر و خطر بروز نارسایی قلبی مادرزادی را نشان می‌دهد، اما ارتباط علت و معلولی این دو را ثابت نمی‌کند. نتایج این تحقیق در مجله اینترنتی «Pediatrics» منتشر شده است.

طي 50 سال از پيدايش قرص‌هاي ضدبارداري ترکيبي، ميزان استروژن در اين قرص‌ها از بيش از 100 ميکروگرم به کمتر از 30 ميکروگرم کاهش يافته است. به‌جز پيشگيري از بارداري، فوايد بسياري نيز مطرح شده‌اند که موجب کاهش مرگ‌ومير و بهبود کيفيت زندگي مي‌شوند. تعدادي از فوايد فوري عبارتند از: بهبود منوراژي و ديس‌منوره، کاهش علايم اختلال ملال پيش از قاعدگي و کاهش آکنه. قرص‌هاي ضدبارداري به‌عنوان يک روش موثر جلوگيري از بارداري، مرگ‌هاي مرتبط با حاملگي را نيز از طريق جلوگيري از حاملگي کاهش مي‌دهند. بعد از سنين باروري، استفاده قبلي از قرص‌هاي ضدبارداري همچنان مفيد واقع شده، احتمال مرگ ناشي از سرطان تخمدان و اندومتر را کاهش مي‌دهد. تمام اين فوايد با گذشت زمان ادامه يافته‌اند در حالي‌که خطرات قلبي- عروقي به دليل کاهش دوز قرص‌هاي ضدبارداري، کاهش يافته است. کاهش تشکيل کيست تخمدان مثالي از فوايد فرمولاسيون‌هاي قرص‌هاي ضد بارداري با دوز بالاست که ديگر در مورد قرص‌هاي دوز پايين صدق نمي‌کند.

PDF متن کامل مقاله                HTML متن کامل مقاله

نوزادان متولد شده در زمستان دچار کمبود ویتامین D و رشد استخوانی کمتر نسبت به کودکان متولد شده در تابستان می‌شوند. بر اساس مطالعات جدید انجام شده بر روی زنان ایرلندی که نتایج آن در مجله باروری و نازایی منتشر شده است، نوزاد مادرانی که بیشتر زمان بارداری آنان در زمستان است، نسبت به نوزاد مادرانی که بارداری آنان در تابستان است، بیشتر در معرض کمبود ویتامینD و کوتاهی استخوان‌های ران قرار دارند.
این تحقیق بر روی 60 مادر سفید پوست و جنین آنان در بیمارستانی در دوبلین انجام شده است که در زمستان در معرض نور خورشید کمتری قرار داشتند. نتایج نشان داد کمبود ویتامین D در نوزاد مادرانی که بیشتر زمان بارداری آنان در زمستان بوده، شایع‌تر است. در این تحقیق، در ابتدا تنها هفت درصد از مادران گروه زمستانی با خطر کمبود ویتامین D روبرو بودند، در حالی که 50 درصد مادران گروه تابستانی چنین کمبودی داشتند، ولی با پیشرفت بارداری و تغییر فصل در زمان تولد، نوزادان گروه زمستانی کمبود ویتامین D بیشتری نسبت به گروه تابستانی داشتند و سطح این ویتامین در گروه تابستانی افزایش یافته بود.
«مک الفن» متخصص زنان و زایمان در دانشگاه دوبلین با اشاره به یافته‌های تحقیق انجام شده می‌گوید: ویتامین D برای حفظ میزان طبیعی کلسیم و رشد استخوان‌ها ضروری است و کمبود آن منجر به نرمی استخوان در کودکان و بزرگسالان می‌شود. وی می‌افزاید: با وجود اینکه ویتامین D را می‌توان از مواد غذایی دریافت کرد، قرار گرفتن در معرض نور خورشید هم بسیارضروری است. «مک الفن» اظهار می‌کند: کاهش قرار گرفتن در معرض نور خورشید تاثیرات مضری بر رشد استخوان‌های جنین به دنبال دارد. وی توصیه می‌کند: تمام مادرانی که در شرایط محدودیت نور خورشید قرار دارند، از مکمل‌های ویتامین D استفاده کنند.

محققان دانشگاه ˈمارتین لوترˈ به تازگی دریافتند که استفاده از مکمل ویتامین D در دوران بارداری یکی از مهمترین دلایل بروز آلرژی در کودکان است. بین میزان غلظت ویتامین D در خون مادر و خون بند ناف نوزاد ارتباط مستقیم وجود دارد. چنانچه میزان مصرف مکمل های ویتامین D در دوران بارداری کمتر باشد، احتمال وجود آلرژی در کودکان به‌خصوص در دوسال اول زندگی به مراتب کمتر است. براساس نتایج تحقیقات قبلی ویتامین D نقش اساسی در استحکام استخوان‌ها و شکل‌گیری سیستم اعصاب و ماهیچه‌ها ایفا می کند؛ بنابراین کمبود آن نیز بسیار خطرناک است. مهمترین راهکار در حفظ تعادل در این زمینه ، مراجعه دائم به متخصص مخصوصاً در زمان بارداری است. استفاده از ویتامین D به شکل طبیعی به‌جای استفاده از مکمل‌های دارویی به دفعات توصیه شده است. نتیجه این تحقیقات در مجله ˈآلرژیˈ منتشر شده است.

محققان دانشگاه اموری آمریکا دریافتند که مصرف داروی ضد صرع «والپروات» در دوران بارداری، تا سن شش سالگی بر ضریب هوشی کودکان تاثیر منفی چشمگیری می‌گذارد. بر اساس نتایج تحقیقی جداگانه که در سال 2009 انجام گرفت، مصرف «والپروات» در دوران بارداری، بر ضریب هوشی کودکان تا سه سالگی تاثیر می‌گذاشت که موجب اعلام اخطار سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در مصرف آن برای زنان باردار و بروز اختلالات شناختی نوزادان شد.
اکنون محققان به منظور انجام پژوهشی در همین زمینه، 305 زن باردار انگلیسی را که یکی از چهار داروی ضد صرع (والپروات، لاموتریژین، کاربامازپین و فنی توئین) را مصرف می‌کردند و کودکان متولد شده از این مادران را تا سن شش سالگی مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاکی از آن بود کودکانی که مادرانشان طی دوران بارداری «والپروات» مصرف می‌کردند، در مقایسه با کودکان متولد شده از مادرانی که سایر داروهای ضد صرع را مصرف می‌کردند، بین 7 تا 10 امتیاز کمتری را در سنجش ضریب هوشی به دست می‌آوردند.
علاوه بر این، مصرف «والپروات» با بروز بدتر مهارت‌های کلامی و حافظه‌ای مرتبط بود که این رابطه نیز با میزان دوز مصرفی در یک موازات قرار داشت؛ مصرف دوز بالاتر «والپروات»، ضریب هوشی، مهارت‌های کلامی- غیرکلامی، حافظه و سایر مهارت‌های اجرایی را بیشتر کاهش می‌داد. نکته جالب توجه این تحقیق، امکان افزایش (IQ) نوزادان متولد شده از مادران صرعی را نشان می‌داد. این تحقیق نشان می‌دهد که می‌توان با مصرف مکمل‌های اسید فولیک در دوران بارداری، ضریب هوشی کودکان را بهبود بخشید. این نتایج به ویژه برای زنانی که مصرف «والپروات» برای آنان تنها راه درمان است، مورد اهمیت است.
پروفسور «کیم فورد میدور»، سرپرست این پژوهش می‌گوید: یافته‌های به دست آمده از نظر تاثیر منفی و چشمگیر «والپروات» در ضریب هوشی کودکان اهمیت دارد. ضریب هوشی در سن شش سالگی، شاخصی مطمئن در پیش بینی (IQ) بزرگسالی و همچنین عملکردهای تحصیلی است. اکنون انجام تحقیقات بیشتر در زمینه مصرف داروهای ضد صرع در دوران بارداری، امری ضروری خواهد بود. این پژوهش در مجله معتبر پزشکی «The Lancet» منتشر شده است.

نتایج مطالعه محققان دانشگاه پیتزبورگ آمریکا حاکی از آن است که سطوح پایین ویتامین D در اوایل بارداری با تولد نوزادان کم‌وزن مرتبط است. میزان ویتامین D در اوایل بارداری مادر، می‌تواند رشد جنین را تحت تاثیر قرار دهد. کمبود این ویتامین، جذب کلسیم توسط زنان باردار را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در نتیجه رشد استخوان جنین را کاهش می‌دهد. به علاوه، این کمبود نیز می‌تواند منجر به کاهش در ترشح هورمون‌های لازم برای تولید گلوکوز و اسیدهای چرب لازم در مهیا کردن انرژی مورد نیاز جنین شود. محققان به منظور این پژوهش، نمونه‌های خونی به دست آمده از زنان باردار در سالهای 1959تا 1965 را مورد بررسی قرار دادند.
بر اساس نتایج این تحقیق، نوزاد زنانی که در سه ماهه اول بارداری خود دچار کمبود ویتامین D بودند در خطر دو برابری ابتلا به محدودیت رشد در دوران جنینی بوده وعلاوه بر این، وزن تولد آنها زیر 10 درصد وزن جامعه در آن سن باروری بود که این پدیده به "کوچک برای سن باروری" موسوم است. این محدودیت شرایطی را به وجود می‌آورد که در آن جنین توانایی رسیدن به اندازه بالقوه ژنتیکی را به دست نمی‌آورد. این گروه نوزادان در خطر پنج الی 10 برابری مرگ در ماه اول زندگی خود هستند و همچنین در خطر بالایی از ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون و دیابت نوع 2 در زندگی آتی خود هستند. به گفته دکتر "لیزا بادنار"، محقق ارشد این پژوهش، مطالعۀ صورت گرفته از جامع‌ترین تحقیقاتی است که میزان ویتامین D بدن مادر و وزن نوزادان را مورد بررسی قرار داده است.
پژوهشگران در رابطه با این مطالعه چنین می‌گویند: "گرچه نمونه‌های خونی مورد مطالعه در شرایط بسیار مناسبی قرار داشتند، بهتر است که این پژوهش با نمونه‌های خونی امروزی دوباره انجام گیرد چراکه زنان امروزی کمتر سیگار می‌کشند، وزن بیشتری دارند، کمتر در معرض خورشید قرار دارند و بیشتر ویتامین D خود را از رژیم غذایی به دست می‌آورند که همگی این عوامل می‌تواند سطوح ویتامین D و وزن کودکان را تحت تاثیر قرار دهد." جزییات این پژوهش در مجله "Clinical Endocrinology & Metabolism" منتشر شده است.

پژوهشي در آلمان نشان مي‌دهد که احتمال حاملگي زنان يک سال پس از زايمان همکاران آنان، 2 برابر مي‌شود. اينکه نوع تصميم دوستان و همکاران در مورد اين و آن مساله بر چگونگي تصميم انسان‌ها تاثير مي‌گذارد، موضوع جديدي نيست. بسياري از پژوهش‌ها نشان مي‌دهند که انسان‌ها در نتيجه‌ تاثير خويشان و وابستگان خود تصميم به ترک سيگار، راي دادن به اين و آن حزب يا حتي «سالم‌خوري» و تغذيه‌ درست مي‌گيرند. پژوهشگران دانشگاه بامبرگ، حالا با اتکا به نتايج پژوهشي که بين سال‌هاي ۱۹۹۳ و ۲۰۰۷ بين ۴۲ هزار و ۳۹۴ زن در ۷ هزار و ۵۶۰ نهاد اقتصادي با کمتر از۱۵۰ کارمند و کارگر صورت گرفته، ادعا مي‌کنند که حتي حاملگي هم «مسري» است. بر اين اساس احتمال حاملگي زنان در يک اداره يا کارگاه، يک سال پس از زايمان يکي از شاغلان، 2 برابر مي‌شود. اين پژوهشگران مي‌نويسند که احتمال «سرايت حاملگي»، حتي تا سال دوم نيز وجود دارد، هر چند پس از ۲۴ ماه از درصد آن کاسته مي‌شود. پژوهشگران دليل اين امر را در «ترديد و تزلزل» زنان در مورد حامله‌شدن که با تولد فرزند همکار خود ظاهرا از بين مي‌رود، جستجو مي‌کنند.

نتايج يك مطالعه حاكي از آن است كه بيش از يك‌سوم زناني كه در طول دوران بارداري دچار افسردگي مي‌شوند به فكر خودكشي افتاده‌اند. در اين مطالعه كه براي دوره‌اي كوتاه‌مدت انجام شده، 260 زن كه در طول بارداري دچار افسردگي شده بودند، شركت داشتند و نتايج نهايي نشان داد خطر ابتلا به بيماري‌هاي رواني براي اين گروه از مادران در مقايسه با زناني كه بعد از زايمان دچار افسردگي مي‌شوند به مراتب بيشتر است. همچنين از اين تعداد تنها 22 درصد براي كمك و درمان به پزشك مراجعه كرده‌اند. اين مطالعه هر چند در ابعاد كوچك انجام شده نشان مي‌دهد 80 درصد زناني كه در طول دوره بارداري دچار افسردگي مي‌شوند، بعد از زايمان نيز همچنان با افسردگي دست و پنجه نرم مي‌كنند. از سويي نيمي از زنان شركت‌كننده در اين مطالعه اظهار داشتند افسردگي بر روابط آنها با فرزندانشان تاثير داشته است. محقق ارشد بريتانيايي اين مطالعه براي نتيجه‌گيري بيان مي‌دارد: «اين مطالعه نشانگر نياز فوري براي شناسايي و كمك به زناني است كه به افسردگي قبل و پس از زايمان مبتلا هستند. اگر اين زنان هر چه زودتر شناسايي شوند، مي‌توان مانع ابتلاي آنها به بيماري‌هاي رواني جدي‌تر شد.»

تکنیک‌های تصویربرداری نشان می‌دهد، کودکانی که در زمان جنینی در معرض مصرف الکل مادرشان بوده‌اند، دچار تغییراتی در ساختار مغز می‌شوند. مصرف الکل در دوران بارداری می‌تواند منجر به مشکلات غیرقابل بازگشت ذهنی و جسمی موسوم به سندروم جنینی الکلی شود. طی این پژوهش، محققان لهستانی با استفاده از سه تکنیک متفاوت تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI) بر 200 کودکی که در دوران جنینی در معرض مصرف الکل مادرشان بوده‌اند و 30 کودکی که طی دوران جنینی‌شان الکلی مصرف نشده بود، اندازه و شکل جسم پینه‌ای مغز آنان را مورد بررسی قرار دادند.
جسم پینه‌ای قسمتی در مغز است که وظیفه پیوند دو نیمکره راست و چپ مغز را برعهده دارد. مصرف الکل در دوران بارداری عامل اصلی اختلال در توسعه یا فقدان کامل این قسمت از مغز است. نتایج آماری به دست آمده از MRI نشان داد که جسم پینه‌ای در مغز کودکان متولد شده از مادران الکلی به طور قابل توجهی نازک است. به گفته "آندزک اوربانیک" سرپرست این پژوهش، تغییرات به وجود آمده در مغز به طور جدی با بروز مشکلات روانی مرتبط است.
محققان علاوه بر MRI، از تصویربرداری پخش وزنی (DWI) به منظور بررسی شش قسمت از سیستم عصبی مرکزی این کودکان استفاده کردند. (DWI) فرآیند پراکندگی آب را نقشه‌برداری می‌کند و می‌تواند به عنوان ابزاری حساس‌تر از (MRI) برای تشخیص ناهنجاری‌های بافتی مورد بررسی قرار گیرد. کودکان مادران الکلی از نظر آماری، افزایش قابل توجهی در پراکندگی (DWI) را در مقایسه با سایر کودکان نشان دادند. این افزایش نشانگر اختلالات عصب شناختی یا آسیب به بافت مغزی می‌شود. یافته‌های این پژوهش طی نشست سالیانه جامعه رادیولوژیکی آمریکای شمالی (RSNA) مطرح خواهد شد.

تغییرات در ترکیب میکروب‌های دستگاه گوارش که به طور معمول باعث مشکلات سلامتی مانند افزایش وزن و التهاب می‌شود، در واقع می‌تواند به نفع زنان باردار باشد. محققان نمونه مدفوع گرفته شده از 91 زن باردار را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که ترکیب میکروب روده زنان در طول زمان، از سه ماهه اول حاملگی به سه ماهه سوم تغییر می‌کند. «روت لی» از دانشگاه کرنل و نویسنده ارشد این تحقيق مي‌گويد: این از اولین خصوصیات «میکروبیوتا»ی (جانورانی ریزی که در یک ناحیه زندگی می‌کنند "microbiota") روده است که با حاملگی مرتبط است. این یافته نشان می‌دهد که بدن ما با «میکروبیوتا» رشد می‌کند و در واقع ممکن است از آنها به عنوان ابزاری جهت کمک به تغییر سوخت و ساز بدن مادر برای حمایت از رشد جنین استفاده کند.
در طول دوره بارداری، میکروبهای روده زنان کمتر طبیعی و متنوع می‌شوند. محققان همچنین نشان دادند که تعداد باکتری‌های مفید با افزایش سطح باکتری‌های مرتبط با بیماری‌ها کاهش می‌ ‌یابد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد التهاب در دوران بارداری افزایش می‌یابد. «لی» با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌افزايد: تغییر در میکروبهای روده مربوط به رژیم غذایی نیست، بنابراین ما فکر می‌کنیم سیستم ایمنی بدن و هورمون‌ها در این امر نقش، ایفا می‌کنند.
سپس محققان میکروبهای روده زنان باردار را به موش سالم منتقل کردند. آنها دریافتند موش‌هایي که میکروبها را از زنان در سه ماهه سوم بارداری گرفته بودند، چاق‌تر شده و سطوح بالاتری از نشانگر التهاب در آن‌ها دیده شد و دارای سوخت و ساز قند خون بدتری نسبت به موش‌هایی که میکروب سه ماهه اول بارداری را دریافت کردند، بودند. «لی» در ادامه مي‌افزايد: در سه ماهه سوم، «میکروبیوتا» می‌تواند در سوخت و ساز بدن تغییر ایجاد کند. در زمینه بارداری، این تغییرات متابولیک در مادران، سالم محسوب می‌شود؛ به دلیل این که این امر باعث می‌شود انرژی در بافت چربی ذخیره سازی شود و به حمایت از جنین کمک کند. با این حال، در خارج از دوران بارداری، این تغییرات می‌تواند منجر به توسعه دیابت نوع 2 و دیگر مشکلات سلامت شود. این پژوهش در مجله «Cell» منتشر شده است.

استعمال دخانیات در طول دوران بارداری، وقوع آسم را حتی در کودکان نسل دوم افزایش می‌دهد. محققان کالیفرنیا با انجام آزمایشات خود روی مدلی از موش‌ها دریافتند سیگار کشیدن در طول بارداری نه تنها باعث ایجاد بیماری آسم در فرزندان می‌شود بلکه همچنین با ایجاد یک سری عوامل اپی‌ژنتیکی عاملی برای بروز این بیماری در نوه‌های این افراد است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است تماس با نیکوتین در حین دوران بارداری شش‌های جنین در حال رشد را تحت تأثیر قرار داده و علاوه بر این باعث کاهش عملکرد ریوی و بروز آسم در نوزادان نسل اول می‌شود، نوزادان نسل دوم را حتی اگر مادران آنها در حین بارداری در تماس با دخانیات نبوده باشند را درگی این خطر می‌کند.
به گفته محققان، به نظر می‌رسد اثرات کشیدن سیگار در دوران بارداری برای جنین‌ها بسیار طولانی مدت باشد و با انجام مداخلاتی در برنامه‌ریزی بارداری مادران باید این واقعیت را که نیکوتین دارای خطرات بسیار زیادی برای فرزندان و نیز فرزندان نسل بعد از آنها می‌باشد، به حساب آورد. گفتنی است آسم شایع‌ترین بیماری مزمن دوران کودکی است و در حالی که بسیاری از عوامل مانند سیگار کشیدن مادران باردار عاملی برای بروز این بیماری است، ابتلای کودکان به این بیماری تا حد زیادی قابل اجتناب است. یافته‌های این تحقیق در نشریه پزشکی BMC‌ منتشر شده است.

شيمي درماني در دوران بارداري بي‌خطر است و خطري براي جنين ندارد. محققان آلماني دريافتند زناني که در دوران بارداري براي درمان سرطان شيمي درماني مي‌کنند، در معرض افزايش خطر تولد کودکان ناقص و يا ديگر مسائل مربوط به سلامتي قرار ندارند. محققان بر اساس نتايج اين تحقيق مي‌گويند: مادران نبايد به هر روشي اقدام به سقط جنين کنند، درمان را به تاخير انداخته و يا از داروهايي که قدرت کمتري دارند، استفاده کنند؛ زيرا شواهد کمي وجود دارد که کودک تحت تاثير شيمي درماني قرار بگيرد.
در اين تحقيق، بيش از 400 زن باردار از سراسر اروپا که در مراحل اوليه تشخيص سرطان سينه بودند، بررسي شدند که تقريبا نيمي از آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند. پژوهشگران در اين زنان، هر گونه عوارض را که مي‌تواند مربوط به داروهاي ضد سرطان باشد، ارزيابي کردند. نوزاداني که مادران آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند به طور متوسط، وزنشان کمتر از نوزاداني بود که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند.
به نظر مي‌رسد نوزادان در معرض شيمي درماني، با هرگونه خطر بالاي نقايص هنگام تولد، اختلالات مکرر خون يا کچلي نسبت به نوزاداني که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند، مواجه نشدند. «Sibylle Loibl»، استاد گروه بيماري‌هاي سينه در آلمان مي‌گويد: در کل جمعيت، در حدود 10 تا 15 درصد از نوزادان زودرس به دنيا مي‌آيند، اما در تحقيق انجام شده، 50 درصد از زنان مبتلا به سرطان سينه زايمان زودرس داشته‌اند. اين پژوهش در «نشريه سرطان شناسي لانست» منتشر شده است.

محققان انگلیسی از یک کیت جدید در آزمایش بارداری رونمایی کردند که از بزاق استفاده می‌کند. ابزار سنتی پیش‌بینی بارداری از ادرار برای آزمایش افزایش هورمون لوتئینه کننده(LH) استفاده می‌کنند که یک تا دور روز پیش از بارداری رخ می‌دهد. اما این فناوری جدید موسوم به «آزمایش کودک احتمالی» مانند یک رژ لب بوده و می‌تواند سطوح استروژن و نمک یافته شده در بزاق زن را که در زمان بارداری افزایش می‌یابند، اندازه‌گیری کند. سازندگان این فناوری مدعی هستند که این آزمایش 40 پوندی تا 98 درصد دقیق بوده و می‌تواند پایانی بر شیوه قدیمی آزمایش ادرار باشد.
فناوری مورد استفاده این دستگاه مبتنی بر پژوهش از دانشگاه تورین ایتالیا بوده که در آن دانشمندان دریافتند هنگامی که استروژن در بزاق خشک شده حاضر می‌شود، الگویی را تشکیل داده که شبیه به برگ سرخس است و می‌توان آنرا بطور کامل در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. با این دستگاه جدید که از پیل استفاده می‌کند، زنان می‌تواند آنرا لیسیده یا بزاق خود را روی عدسی زیر میکروسکوپی آن قرار داده و سپس مجددا نوار را در ظرف مخصوص بگذارند. پس از گذشت 10-15 دقیقه کاربر می‌تواند دستگاه را که قابل استفاده مجدد بوده، در مقابل چشم قرار داده و دکمه‌ای را برای فعالسازی نور آن فشار دهد. اگر این عدسی نشانگر نقاط و نقش‌نگارهای مشابه باشد، زن باردار نیست اما اگر برگهای کوچک سرخس مانند در آن ظاهر شود، کاربر دو تا سه روز تا تخمک گذاری فاصله دارد. این در حالیست که اگر این الگوی برگی به شکل کامل در عدسی نقش ببندد، ننشانگر آن است که زن در همان لحظه تخمک‌گذاری کرده است. زمان نزدیک تخمک‌گذاری یکی از بهترین اوقات برای تلاش برای باردار شدن است. از آنجایی که این دستگاه قابل استفاده روزانه بوده، زنان می‌توانند دوره‌های خود را مشخص کنند.

دانشمندان آمریکایی موفق به ایجاد شیوه لقاح خارج رحمی جدیدی شده‌اند که می‌تواند به زنان در دهه 40 سالگی، شانس بارداری مشابهی مانند زنان 30 ساله ارائه کند. آمار رسمی نشان داده که زنان در اوایل دهه 40 سالگی خود تنها از 13 درصد شانس احتمال باروری به ازای هر درمان برخوردارند. رویکرد جدید انقلابی دانشمندان اما توانسته این احتمال را تا 60 درصد افزایش دهد. این رویکرد شامل آزمایش کامل جنین‌ برای ناهنجاری‌های عمده ژنتیکی است که یکی از چالش‌های بزرگ زنان در سنین بالا محسوب می‌شود. سپس جنین‌های سالم برای یک تا دو ماه منجمد می‌شوند تا هورمون‌های مادر پس از درمان دارویی لقاح خارج رحمی، تنظیم و سپس در رحم مادر قرار داده شوند. دانشمندان بر این باورند که داروهای تشدیدکننده باروری دخیل در لقاح خارج رحمی در صورتی که جنین زودتر از موعد در رحم قرار گیرد، می‌توانند آسیب‌زا باشند.
زنان 40 تا 42 سال معمولا از شانس بارداری کمتری با شیوه لقاح خارج رحمی برخوردارند و امکان باروری طبیعی در آنها بسیار کم است. این نتایج که در نشست «تولید مثل» در آمریکا در سان‌دیگو ارائه شده، نشان داده که با هزینه 2000 پوند علاوه بر هزینه‌های لقاح خارج رحمی، متقاضیان می‌توانند از شانس بارداری برخوردار شوند. به ادعای دانشمندان، این فرایند در میان چندین شیوه دیگر برای افزایش امکان باروری بسیار پیشرفته‌تر بوده و تنها موردی است که در تمام کارآزمایی‌ها از نرخ موفقیت مشابه برخوردار بوده است.
این شیوه موسوم به غربالگری کروموزوم جامع با انجماد بوده و شامل گرفتن تعداد کمی سلول از یک بلاستوسیست یا یک جنین پنج یا شش روزه است. یک بلاستوسیست ایده‌آل 46 کروموزوم داشته که 23 کروموزوم از اسپرم و 23 کروموزوم از تخمک گرفته است. شمارش اشتباه کروموزوم می‌تواند احتمال بارداری یا کاشت را کاهش داده و خطر سقط را افزایش دهد.

پرفشاری خون و بروز پره‌اکلامپسی در مادران باردار می‌تواند منجر به کاهش ضریب هوشی و مهارت‌های فکری کودکان شود. محققان امریکایی با بررسی فشارخون موجود در پرونده پزشکی 398 زن باردار که در سال‌های 1944 – 1934 متولد شده بودند و ارزیابی توانایی‌ها و مهارت‌های فکر کردن در سن 20 سالگی و سپس در سنین 69 سالگی فرزندان آنها که همگی مرد بودند، دریافتند که یک مادر باردار با فشارخون بالا در دوران بارداری می‌تواند بر مهارت‌های تفکر فرزندش در طول زندگی و سنین مختلف تأثیر گذارد. یافته‌های این تحقیق، با مشاهده نتایج آزمونهایی شامل مهارتهای زبانی، استدلال ریاضی و روابط بصری و مکانی حاکی از آن است مردانی که مادرانشان در طول دوران بارداری فشارخون بالا داشتند، از لحاظ توانایی‌های فکری نسبت به بقیه در این سنین امتیاز کمتری داشته و در طول دوران زندگی خود نیز کاهش بیشتری در امتیازات و نمرات آنها دیده می‌شد که در این یافته قوی‌ترین استدلال مربوط به ریاضی بود.
محققان با اشاره به نتایج این تحقیق می‌گویند: فشارخون بالا در حاملگی و بروز پره‌اکلامپسی (مسمومیت حاملگی) حدود 10 درصد از تمام بارداری‌ها را پیچیده‌تر می‌کند و با تحت تأثیر قراردادن محیط کودک در رحم مادر می‌تواند توانایی‌های فکر کردن و ضریب هوشی کودک را حتی در سنین بالاتر کاهش دهد که سرچشمه آن همان دوران بارداری مادر است که در آن اکثریت ساختارها و توابع مغزی شکل می‌گیرد. تشخیص پره‌اکلامپسی یا مسمومیت حاملگی با فشارخون بالا و وجود پروتئین در ادرار است که می‌تواند خفیف، شدید با پیشرفتی ملایم یا سریع باشد و این اختلال در اغلب موارد بعد از هفته 37 حاملگی رخ می‌دهد.

اغلب پزشکان، دندان‌پزشکان و بيماران به سلامت دهان در طول بارداري توجه ندارند و اهميت آن را درک نمي‌کنند. پژوهش‌ها حاکي از آنند که بعضي بيماري‌هاي دهان پيش از زايمان در مادر مي‌تواند عواقب نامطلوبي براي کودک داشته باشد. پريودونتيت با زايمان زودرس و کم‌وزني نوزاد همراه است و يا ميزان بالاي باکتري‌هاي پوسيدگي‌زا (cariogenic) در مادر به افزايش پوسيدگي دندان در نوزاد منجر مي‌شود. ديگر ضايعات دهاني، نظير ژنژيويت و تومورهاي بارداري خوش‌خيم هستند و اطمينان بخشي براي آنها کافي است. همه خانم‌هاي باردار بايد از نظر خطرهاي دهاني غربالگري شوند و در مورد بهداشت مناسب دهاني آموزش ببينند و در صورت لزوم براي انجام درمان‌هاي دندان‌پزشکي ارجاع شوند. اقدامات دنداني نظير راديوگرافي تشخيصي، درمان‌هاي پريودونتال، ترميم و کشيدن دندان بي‌خطر هستند و بهترين زمان انجام آن سه ماهه دوم بارداري است. زايليتول (xylitol) و کلرهگزيدين به عنوان درمان کمکي در اوايل دوره پس از زايمان براي مادران پرخطر و به منظور کاهش انتقال باکتري‌هاي پوسيدگي‌زا به شيرخوارانشان قابل استفاده هستند. مراقبت دنداني مناسب و پيشگيري در طول بارداري مي‌تواند پيامدهاي نامناسب را در نوزاد کاهش دهد و پوسيدگي‌هاي دندان را در شيرخواران کم کند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

شروع خروپف در دوران بارداري خطر ابتلا به فشارخون بالا و مسموميت حاملگي را در زنان باردار افزايش مي‌دهد. پژوهشگران از دانشگاه ميشيگان با انجام يك مطالعه بر روي بيش از 1700 زن باردار دريافتند كه شروع اوليه خروپف در دوران بارداري به شدت با بروز فشارخون بالا و پره اكلامپسي (مسموميت حاملگي) در اين دوران مرتبط است. نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌افزايد: حدود 25 درصد از زناني كه خروپف مي‌كنند اغلب در دوران بارداري به آن دچار شده‌اند كه اين پديده خطر ابتلا به فشارخون بالا را در آنها در مقايسه با زنان غيرخروپفي افزايش مي‌دهد. محققان افزودند: فشار خون بالا در دوران بارداري و بروز پره‌اكلامپسي مي‌تواند باعث كاهش رشد نوزادان شده و احتمال تولد كودك نارس را افزايش دهد و سلامت قلبي – عروقي مادر و كودك را تهديد كند.
به گزارش ایسنا، نتايج ديگر اين مطالعه افزود: تا 19 درصد از اختلالات فشارخون بالا در بارداري مي‌تواند با درمان اختلالات تنفسي در خواب كاهش يابد و زنان باردار مي‌توانند با بهره‌گيري از دستگاه فشار مثبت راه هوايي (CPAP) در خواب كه با فشار هواي خفيف راه‌هاي هوايي را باز نگه مي‌دارد، ميزان خروپف و نهايتا فشارخون بالاي خود را كاهش دهند. به گفته محققان اختلالات فشارخون بالا يكي از علل عمده جهاني مرگ و مير نوزادان و مادران است كه سالانه هزينه بالايي براي درمان دارد كه تشخيص پره‌اكلامپسي بر فشارخون بالا و وجود پروتئين در ادرار بعد از هفته 20 حاملگي است. خروپف مداوم و مكرر يك اختلال تنفسي در خواب است كه به صورت خروپف كردن در3 تا 4 شب در هفته است. يافته‌هاي اين تحقيق در نشريه آمريكايي زنان و زايمان منتشر شده است.

آلاينده‌هاي ديوكسيني با درگير كردن ميكرو RNA‌ها در طول دوران بارداري باعث صدمه به جنين مي‌شود. تحقيقات انجام شده توسط محققان دانشگاه كاروليناي جنوبي با قرار دادن مدلي از موش‌هاي باردار در معرض ديوكسين، مكانيسم‌هاي جديدي را شناسايي كرده است كه نشان مي‌دهد تماس با آلاينده‌هاي ديوكسيني در طول دوران بارداري باعث ايجاد مسموميت قابل توجهي در جنين مي‌شود و به طور خاص به اندام‌هايي كه سلول‌هاي ايمني را در جهت مبارزه با عفونت‌ها توليد مي‌كنند، آسيب مي‌رساند. محققان افزودند: ديوكسين مي‌تواند باعث تغيير مولكول‌هاي كوچكي به نام ميكرو RNA‌ها شود كه در نهايت روي تعدادي از ژن‌ها تأثير مي‌گذارد و قرار گرفتن جنين در معرض آلاينده‌هاي زيست محيطي ديوكسين مي‌تواند اثرات نامطلوب طولاني مدتي در زندگي داشته باشد.
نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي‌دهد كه ديوكسين قادر است چندين ژن را به تنظيم سرطان تغيير دهد و بسياري از عملكردهاي سيستم فيزيولوژيكي بدن شامل سيستم‌هاي توليد مثلي، گوارشي، خوني را تحت تأثير قرار دهد و نيز باعث بروز بيماري‌هاي كليوي، ارولوژي و اختلالات در رشد شود. نتايج ديگر اين مطالعه افزود كه ديوكسين يك ماده شيميايي بسيار سمي از محصولات جانبي فرآيندهاي صنعتي مانند علف‌كش‌ها، آفت‌كش‌ها يا سفيد كردن كاغذ است و از آنجاكه به آرامي در محيط زيست تجزيه مي‌شود و محلول در چربي است در زنجيره زيستي مواد غذايي جمع‌آوري مي‌شود و اغلب در غلظت‌هاي بالا در شير و چربي حيوانات در مناطق آلوده يافت مي‌شود.

این کنفرانس در تاریخ ۶ آذر ۱۳۹۱ توسط  دانشگاه علوم پزشکی تهران در مرکز همایش های رازی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل آسم و حاملگی، ترومبو آمبولی وریدی در دوران بارداري، Pregnancy and Pulmonary Hypertension، Sleep-disordered Breathing in Pregnancy، Pregnancy and radiation exposure، سل در دوران بارداري می باشد.

اطلاعات بیشتر

با به روز شدن دستورالعمل درماني اختلال کارکرد تيروييد در دوران بارداري، به متخصصان توصيه مي‌شود با احتياط در مورد تفسير سطح سرمي تيروکسين آزاد عمل کرده و از پروپيل تيواوراسيل به عنوان داروي خط اول درمان هيپرتيروييدي در تريمستر اول بارداري استفاده کنند. همچنين به مادران شيرده توصيه مي‌شود روزانه 250 ميکروگرم يد دريافت کنند تا مطمئن باشند در شيرشان روزانه 100 ميکروگرم يد يافت مي‌شود که به نوزادشان برسد.
براساس مطالعه هاي انجام شده در اين زمينه مي‌توان توصيه‌هاي جديد را مرور کرد:
1) در مورد تفسير سطح سرمي T4 آزاد با احتياط عمل کنيد و حتما اين تفسير براساس دانستن تريمستر بارداري مادر باشد.
2) مصرف متي‌مازول احتمالا با ناهنجاري‌هاي جنيني همراه است، بنابراين پروپيل تيواوراسيل (PTU) به عنوان خط اول درمان هيپرتيروييدي در بارداري انتخاب مي‌شود. در صورتي که PTU در دسترس نباشد يا بيمار نتواند آن را تحمل کند، مصرف متي‌مازول مانعي ندارد. البته FDA از سميت شديد کبدي به دنبال مصرف PTU نيز خبر داده که در موارد نادري رخ مي‌دهد، به همين دليل پزشکان بهتر است پس از پايان تريمستر اول،‌ درمان را از PTU به متي‌مازول تغيير دهند. داده‌ها نشان مي‌دهند متي‌مازول و PTU به طور يکساني در درمان زنان باردار موثر هستند.
3) مادران شيرده روزانه 250 ميکروگرم يد دريافت کنند تا اطمينان حاصل شود روزانه 100 ميکروگرم يد به نوزادانشان مي‌رسد. دليل اين امر، آن است که بعضي از مکمل‌هاي ويتاميني استفاده شده در دوران بارداري ممکن است يد کافي را فراهم نکنند، به اين ترتيب نياز است مکمل‌هاي يد را در دوران شيردهي ادامه دهند.
4) آنتي‌بادي‌هاي گيرنده تيروييد (TRAb) را قبل از هفته 22 بارداري در گروهي از مادران اندازه‌گيري کنيد. اين گروه شامل مادراني است که در حال حاضر بيماري گريوز دارند يا سابقه اين بيماري را مي‌دهند و درمان با راديويد را در سابقه پزشکي خود دارند يا قبل از بارداري تيروييدکتومي انجام داده‌اند، مادراني که در نوزاد قبلي آنها بيماري گريوز تشخيص داده شده يا سابق بر اين سطح TRAb آنها بالا بوده است. اين رويکرد به اين دليل توصيه مي‌شود که آنتي‌بادي‌هاي گيرنده تيروييد آزادانه از جفت عبور کرده و مي‌توانند تيروييد جنين را تحريک يا مهار کنند. مادراني که TRAb منفي بوده و به داروهاي ضدتيروييد نيازي ندارند خطر خيلي کمي براي داشتن نوزاد يا جنين مبتلا به اختلال عملکرد تيروييد خواهند داشت. در اين دستورالعمل جديد توافقي در مورد توصيه‌هاي جهاني غربالگري براي همه زنان باردار به دست نيامده است. بعضي توصيه مي‌کنند همه زنان باردار تا هفته 9 بارداري يا در اولين ويزيت بارداري خود از نظر اختلالات TSH سرم غربالگري شوند، هر چند بعضي ديگر اين توصيه را قبول ندارند. با وجود اختلافاتي که در اين زمينه وجود دارد، پژوهشگران معتقدند پزشکان بايد غربالگري را براي مادران در معرض خطر بالا در دوران پره‌ناتال و پري‌ناتال در نظر داشته باشند.

براساس نتایج تحقیقات جدید جنین مادرانی كه در سه ماه نخست بارداری تحت استرس قرار دارند، دچار كمبود آهن می شود واین امر موجب بروز مشكلات فیزیكی و مغزی در نوزاد خواهد شد. نتایج این تحقیقات در نشست سالانه انجمن های دانشگاهی طب كودكان در بوستون ارایه شده است. آهن نقش مهمی در رشد سیستم های بدن به ویژه مغز ایفا می كند. كمبود آهن در بدن مادر، دیابت مادر، سیگار كشیدن مادر در طول بارداری و چند قلویی از جمله عواملی هستند كه موجب پایین آمدن میزان آهن در خون جنین می شوند.
این تحقیق كه توسط پژوهشگران دانشگاه میشیگان انجام شده، نخستین مطالعه بر روی انسان است كه نشان می دهد استرس مادر در اوایل بارداری نیز می تواند سطح آهن را در بدن جنین كاهش دهد و یك عامل خطر محسوب شود. محققان دراین بررسی مادران باردار را مورد مطالعه قرار دادند. مادران گروه استرس، در سه ماه نخست بارداری در منطقه پراسترسی زندگی می كردند. مادران گروه كنترل در همین منطقه زندگی می كردند اما سه تا چهارماه پس از برقراری آرامش در آن منطقه، باردار شدند.
محققان، این مادران را از نظر افسردگی ، اضطراب و میزان استرس در طول بارداری مورد تحقیق قرار دادند. در این تحقیق دانشمندان میزان آهن خون بند ناف به دست آمده از نوزادان را بررسی كردند. نتایج این تحقیق نشان داد كه میزان آهن خون 63 نوزاد مادران گروه استرس به طور چشمگیری كمتر از 77 نوزاد گروه كنترل بود. پزشكان تاكید دارند زنان باردار باید مراقب وضعیت سلامت تغذیه ، میزان استرس و وضعیت روحی خود باشند، چرا كه این عوامل سلامت نوزاد آنها را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می دهد.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی مازندران
زمان برگزاری: ۸ الی ۹ تیر ۱۳۹۱
ارسال خلاصه مقالات: ۲۵/۳/۱۳۹۱
مکان برگزاری: ساری، سالن آیت الله کوهستانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سایت همایش

 محققان هلندي در گزارشي اعلام كردند تست چالش گلوكز 50 گرمي يك تست غربالگري «قابل قبول» براي ديابت بارداري است اما نمي‌تواند جايگزين تست تحمل گلوكز خوراكي (OGTT) شود. امروزه ديابت بارداري بين 2 تا 9 درصد زنان باردار را در كشورهاي غربي متاثر مي‌كند و اغلب نيز بدون علامت است. محققان نشان داده‌اند درمان ديابت بارداري با رژيم غذايي يا انسولين مي‌تواند پيامدهاي نهايي مادر و كودك را بهبود بخشد، به همين دليل تشخيص آن از اهميت زيادي برخوردار است. با اين حال هنوز بهترين راه براي تشخيص زنان مبتلا به ديابت بارداري نامشخص مانده است. در گزارش جديد پژوهشگران هلندي آمده با وجود آنكه تست چالش گلوكز 50 گرمي در اغلب دستورالعمل‌هاي ملي توصيه نمي‌شود، مي‌تواند يك تست مفيد در تشخيص و درمان ديابت بارداري باشد.
اين پژوهشگران در يك مرور سيستماتيك و فرابررسي انجام شده، اين فرضيه را آزمودند كه اگر اين تست به عنوان قدم اول تست غربالگري ديابت بارداري انجام و جايگزين تست تحمل گلوكز خوراكي شود (تستي كه در حال حاضر به عنوان تست تشخيصي ديابت بارداري به كار مي‌رود و استاندارد طلايي محسوب مي‌شود)، چه حساسيت و اختصاصيتي خواهد داشت و در تشخيص مادران مبتلا به ديابت بارداري تا چه اندازه مفيد است. آنها در جستجوي خود به 26 مطالعه مرتبط رسيدند كه روي هم
13 هزار و 564 زن را بررسي كرده و تست چالش گلوكز 50گرمي را با OGTT، قبل از هفته 32 بارداري مورد مقايسه قرار دادند. استاندارد رفرانس در 6 مطالعه OGTT با 75 گرم گلوكز و در 20 مطالعه OGTT با 100 گرم گلوكز بود. در مطالعاتي كه زنان در معرض خطر ديابت بارداري را بررسي كرده بودند، تست چالش گلوكز 50 گرمي حساسيتي برابر با 74 درصد و اختصاصيتي معادل 77 درصد داشت، يعني اين تست دقت «ميانه‌اي» براي تشخيص ديابت بارداري از خود نشان داد. نتايج مطالعات ديگر نيز كه به‌طور متوالي افراد را بررسي كرده بودند، همگي حساسيت و اختصاصيتي معادل مطالعات قبلي نشان مي‌دادند. محققان دريافتند افزايش آستانه بيماري (در نتايج OGTT) حساسيت تست چالشي را افزايش و اختصاصيت آن را كاهش مي‌دهد. به همين دليل محققان اظهار مي‌دارند اگر در جايي ميزان بالاتر تشخيص مدنظر و ارجح‌ است، ميزان تشخيص 74 درصدي براي تست چالش گلوكز 50 گرمي، اگر به عنوان تست غربالگري استفاده شود، مي‌تواند قابل قبول باشد. آنها تاكيد مي‌كنند به هر حال اگر استفاده از اين تست به عنوان يك تست قطعي تشخيصي ديابت بارداري به جاي OGTT مدنظر باشد، در نظر گرفتن مقادير بالاتر دقت تشخيصي توجيه‌پذير است.
به گزارش سپید، از سوي ديگر آنها مي‌گويند پزشكان بايد يك روش يك مرحله‌اي را در غربالگري ديابت بارداري در نظر بگيرند و استفاده از OGTT براي غربالگري، به طور مثال در بعضي زنان مانند آنها كه عوامل خطر ابتلا به ديابت بارداري را دارند، كنار گذاشته شود. اين موضوع مي‌تواند براي بيماران كمتر آزاردهنده باشد و نسبت به روش‌هاي دومرحله‌اي نيز كه در آنها تست لود گلوكز دو بار انجام مي‌شود، هزينه اثربخش‌تر باشد.

دانشمندان انگليسي در حال كار بر روي يك آزمايش جديد هستند كه مي‌تواند نويدبخش بارداري‌هاي موفق از طريق درمان‌هاي لقاح خارج رحمی باشد.  اين آزمايش با هزينه 966 دلاري به پزشكان در شناسايي جنين‌هاي داراي شانس بهتر براي زنده ماندن در رحم پيش از كاشت آنها كمك مي‌كند. در كازآزمايي‌هاي اوليه، نرخ بارداري تا 25 درصد افزايش نشان داده است. بسياري از زنان به چندين دوره درماني با هزينه‌هاي بيش از 6000 دلار پيش از وضع حمل نياز دارند.در حال حاضر تنها يكي از چهار دوره لقاح برون رحمي منجر به بارداري موفق مي‌شود. با اين حال، در كارآزمايي اوليه اين آزمايش بر روي 50 زن، 31 درصد از آنان باردار شدند.
به گزارش ایسنا، در روش غربالگری، تخمك‌هاي بارور شده توسط لقاح برون رحمي در اسيدهاي آمينه قرار مي‌گيرند تا شرايط درون رحم را شبيه‌سازي كنند. اين شيوه توسط پروفسور هنري ليس، زيست شناس دانشگاه يورك و دانشكده پزشكي هال ايجاد شده است. ليس اظهار كرد: ما دريافتيم كه بهترين جنينها آنهايي هستند كه آرام بوده و از اسيد آمينه تغذيه مي‌كنند. در حال حاضر كارآزمايي بر روي 400 زن در واحدهای باروری در لندن، ليدز و ليورپول آغاز شده است. اين آزمايش كه «EmbryoSure» ناميده شده، در صورت موفقيت،‌ ممكن است تا سال آينده در دسترس عموم قرار گيرد. تاكنون بيش از سه ميليون دلار براي ايجاد اين شيوه هزينه شده است.

شرکت نوونورديسک اخيرا اعلام کرد سازمان غذا و داروي آمريکا لومير(Levemir) را براي تجويز در زنان باردار ديابتيک بدون افزايش خطر براي جنين وي موردتاييد قرار داده است. لومير، اولين و تنها انسولين پايه آنالوگ است که در گروه B طبقه‌بندي داروها در دوران بارداري قرار دارد. تا پيش از اين، انسولين انساني (NPH) به عنوان استاندارد درماني ديابت در زنان باردار محسوب مي‌شد. تصميم‌گيري سازمان غذا و داروي آمريکا براساس يک مطالعه تصادفي کنترل شده روي لومير در زنان باردار مبتلا به ديابت نوع يک صورت گرفت. اين مطالعه، اثربخشي و ايمني لومير را با انسولين انساني براي درمان 310 زن مقايسه کرده بود. مطالعه نشان داد بيماران دريافت‌کننده لومير در سن بارداري 36 هفتگي ميزان کاهش A1C و کاهش سطوح قندخون ناشتا در هفته‌هاي 24 و 36 در مقايسه با انسولين انساني دارند. به علاوه، در کل تفاوتي در ايمني بين دو دارو مشاهده نشد. تنها در کشور آمريکا، 85/1 ميليون زن در سنين بارداري به ديابت مبتلا هستند.

خانم متاهل 24 ساله‌اي با سابقه يک ماهه کاهش تمرکز و علايق، بي‌خوابي، احساس خستگي، گريه کردن و خلق افسرده مراجعه مي‌کند. بيمار در هفته دهم بارداري است و از 3 هفته قبل ديگر به سرکار نمي‌کرد و بيشتر وقت خود را در رختخواب سپري مي‌کند. دو سال قبل به دنبال تلاش براي خودکشي، بيمار با استفاده از يک دوره کوتاه مدت سرترالين با دوز روزانه، 5 ميلي‌گرم به طور موفقيت‌آميز درمان شده است. بيمار عنوان مي‌کند که خواهان ادامه بارداري خود است و در حال حاضر افکار خودکشي ندارد. چه توصيه‌اي براي بيمار داريد؟
افسردگي ماژور يکي از اختلالات ذهني شايع و قابل درمان و يکي از علل عمده ناتواني به شمار مي‌رود. در بررسي‌هاي پيمايشي جمعيتي، تقريبا 7 از بزرگسالان افسردگي را در 12 ماه پيش از بررسي و 7/12 از آنان افسردگي حين بارداري را گزارش کرده‌اند. معيارهاي تشخيصي براي افسردگي ماژور در جدول 1 فهرست شده‌اند. افسردگي‌هايي که واحد تمام معيارها نباشند همچنان مي‌توانند باعث اختلال قابل توجه شوند و نيازمند درمان هستند. قوي‌ترين عامل خطرزا براي افسردگي حين بارداري وجود سابقه قبلي افسردگي است. ساير عوامل خطرزا شامل سابقه خانوادگي افسردگي يا اختلال دوقطبي، بدرفتاري در دوران کودکي، تنها بودن مادر، داشتن بيش از 3 فرزند، سيگار کشيدن، درآمد پايين، سن زير 20 سال، ناکافي بودن حمايت اجتماعي و خشونت خانگي هستند.

محققان خبرهاي دلگرم‌کننده‌اي براي زناني دارند که حين بارداري متوجه مي‌شوند به بيماري سرطان مبتلا شده‌اند. مطالعات پيشنهاد مي‌کنند که اين زنان مي‌توانند تقريبا مانند بيماران سرطاني ديگر در دوران بارداري هم تحت درمان مربوطه قرار گيرند، درحالي که کمترين خطر را براي جنين?شان داشته باشد. در مجموع تنها حدود يک‌هزارم زنان باردار با اين وضع دشوار مواجه مي‌شوند، اما پزشکان از آن بيش از اندازه واهمه دارند، زيرا خطر سرطان با سن بالا مي‌رود و بيشتر زنان زمان بچه‌دارشدن خود را دائم عقب مي‌اندازند. پزشکان همواره نگران بوده‌اند که چگونه ميان درمان زن باردار مبتلا به سرطان و حفظ جنين وي تعادل برقرار کنند، اما حالا مشخص شده که درمان سرطان در بعضي شرايط خاص در زنان باردار ايمن است.
مطالعات مختلفي که در اين زمينه انجام شده حاکي از آن است که کموتراپي پس از تريمستر اول امکان‌پذير است، البته بايد جنين به?صورت با اولتراسوند بررسي شوند که آيا رشدشان به خوبي پيش مي‌رود. راديوتراپي نيز بهتر است در تريمستر اول و دوم انجام شود زماني که جنين به اندازه کافي کوچک است تا بتواند با يک پوشش سربي پوشانده شود. از سوي ديگر ختم بارداري شانس بقاي مادر را افزايش نمي‌دهد. البته نوع سرطان هم خود موضوع مهمي است. در يک مطالعه مشخص شد زنان مبتلا به سرطان‌هاي خون ممکن است بخواهند بارداري خود را در اوايل دوره خاتمه دهند، زيرا درمان اين نوع سرطان نمي‌تواند به تاخير افتد. البته شايد پزشکان تمايل داشته باشند بارداري را در زنان مبتلا به سرطان‌هاي سرويکس يا تخمدان حفظ کنند، البته اگر امکان داشته باشد.
نکته ديگر آنکه با توجه به مشکلات فراواني که گريبان‌ نوزادان نارس را خواهد گرفت، مانند مشکلات شناختي، بهتر است نوزادان مادران مبتلا به سرطان تا حد امکان نگاه داشته شوند و به موقع متولد شوند. محققان اميدوارند انتشار نتايج مطالعات انجام شده در اين زمينه به پزشکان کمک کند تا روند درمان بيماران باردار مبتلا به سرطان خود را تغيير داده و تا حد امکان به بقاي مادر و جنين کمک کنند. ختم بارداري هميشه ضروري نيست و مي‌توان اميد داشت که اين مادران نيز با به پايان رساندن دوران بارداري خود، فرزند خود را در آغوش بگيرند. در اين زمينه پژوهشگران توضيح مي‌دهند که به نظر مي‌رسد جفت مانند يک فيلتر براي داروهاي شيمي‌درماني عمل و آثار آنها را روي جنين محدود مي‌کند، به اين ترتيب يک معجزه رخ مي‌دهد که يک مادر طاس در اثر شيمي‌درماني به کودکي که سري پر از مو دارد، زندگي مي‌بخشد.
به گزارش سپید، وقتي در اين رابطه با مادران صحبت مي‌شود، آنها نيز بسيار خوشحالند که مي‌توانند حين درمان سرطان، کودک خود را داشته باشند تا اميدي باشد براي روزهاي بهتر. با بررسي‌هاي انجام شده، کودکان متولد شده از اين مادران نيز تفاوت چنداني با خواهر يا برادران خود نخواهند داشت و شايد تنها کمي وزن موقع تولدشان کمتر باشد، اما به نظر نمي‌رسد از نظر هوش و سلامت عمومي با ديگران تفاوت عمده‌اي داشته باشند. در هر صورت با توجه به آنکه مي‌دانيم شيمي‌درماني کاملا ايمن نيست، نبايد زنان باردار را از لذت مادرشدن محروم کرد و بهتر است براي هر يک با توجه به سلامت کلي و نوع سرطان آنها تصميم‌گيري کرد.

گروهي از كارشناسان زنان و مامايي در آمريكا از تهيه يك تست خون دوران بارداري براي تشخيص سندرم داون پيش از تولد نوزاد خبر دادند. متخصصان شركت آريا دياگنوستيكز اعلام كردند براي اولين بار زنان باردار مي‌توانند با استفاده از اين تست جديد و بدون نياز به روشهاي تهاجمي و پرخطر كه احتمال سقط جنين را افزايش مي‌دهند آزمايش تشخيص سندرم داون را روي جنين خود انجام دهند. به گزارش ایسنا، در مقاله‌اي كه به تازگي در مجله آمريكايي زنان و مامايي به چاپ رسيده تاكيد شده است اين تست خون جديد توليد كمپاني آريا.د مي‌تواند علاوه بر سندرم داون يك اختلال ژنتيكي موسوم به سندرم «ادواردز» را كه موجب نارسايي‌هاي شديد مادرزادي مي‌شود و اغلب كشنده است،‌ تشخيص دهد. تمام آزمايشات و مطالعات روي تست جديد قبل از هفته بيستم بارداري انجام شدند. اين مطالعات از سوي متخصصان دانشگاه لندن، كالج دانشگاه لندن و بيمارستان اطفال بوستون صورت گرفتند.

زنانی كه در دوران بارداری كمبود ویتامین دی دارند احتمال به دنیا آوردن كودكانی كه با مشكل حرف زدن مواجه می شوند، در آنها دو برابر بیشتر است. این مطالعه كه بزرگترین مطالعه از نوع خود محسوب می شود غلظت ویتامین دی بیش از 740 زن را در دوران بارداری بررسی كرد و كودكان آنها را تا 17 سالگی مورد پیگیری قرار داد.  'اندرو وایت هوس' استاد یار موسسه 'تحقیقات سلامتی كودكان' كه ریاست این مطالعه را بر عهده داشت گفت: این یافته مهم بود زیرا سطح ویتامین دی در میان زنان به مرور زمان كاهش می یابد. این مطالعه در مجله Paediatrics گزارش شده است. وی ادامه داد: از آنجا كه نوزاد در حال رشد در خصوص سطح ویتامین دی كاملا به مادرش وابسته است در این مطالعه دیده شد كه كمبود ویتامین دی مادر در دوران بارداری می تواند بر تكامل مغز كودك تاثیر بگذارد. وایت هوس گفت: یافته های حاصل از این مطالعه بسیار حائز اهمیت است چراكه زمینه مداخله اولیه برای درمان برخی مشكلات زبانی را فراهم می كند. محققان اكنون در حال مطالعه هستند تا دریابند كه آیا مصرف مكمل های ویتامین دی در دوران بارداری می تواند خطر بروز مشكلات زبانی را كودكان مرتفع سازد یا خیر.

براساس گزارش اخير مرکز کنترل و پيشگيري از بيماري‌هاي ايالات‌متحده، افزايش قابل‌توجهي در استروک‌هاي مرتبط با بارداري ديده مي‌شود، خصوصا در افرادي که عوامل خطري مانند چاقي و پرفشاري خون را نيز داشته باشند. محققان اين مطالعه با ابراز شگفتي از اين افزايش عمده معتقدند که نتايج آنها نشان از نياز فوري به پايش بيشتر و نزديک مادران باردار دارد. پژوهشگران در يک بررسي 12 ساله نشان داده‌اند که ميزان زناني که در دوران بارداري خود و در 3 ماه اول پس از تولد نوزاد خود با حادثه استروک مواجه بوده‌اند، به 54 درصد رسيده است. آنها خاطرنشان مي‌کنند که علت اصلي اين مساله مي‌تواند پرفشاري خون و چاقي مادران باشد. در اين بررسي 12 ساله همچنين مشخص شد که ميزان استروک حين زايمان تغييري نکرده است. ديابت و بيماري‌هاي مادرزادي قلب را نيز بايد به عوامل خطر بروز استروک در اين افراد افزود. محققان درنهايت مي‌افزايند که بارداري خود يک عامل خطر استروک به‌شمار مي‌آيد پس بايد با کنترل عوامل خطر ديگر سعي کرد احتمال بروز آن را به حداقل رساند.

سازمان غذا و داروي آمريکا به مصرف‌کنندگان فلوکونازول هشدار داده است که استفاده مزمن و با دوز بالاي اين دارو (400 تا 800 ميلي‌گرم در روز) طي 3 ماهه اول بارداري ممکن است خطر بروز برخي از نقايص مادرزادي را افزايش دهد. اين عوارض به‌دنبال مصرف تک‌دوز و دوز پايين فلوکونازول که در درمان عفونت قارچي واژن (کانديديازيس) متداول است، ايجاد نمي‌شوند.

يک مطالعه جديد نشان مي‌دهد خانم‌هايي که در ابتداي بارداري خود در معرض استرس زيادي باشند، علاوه بر افزايش خطر زايمان زودرس، شانس پسر زاييدن‌شان هم کمتر مي‌شود. اين مطالعه در شيلي و روي حدود 200 هزار تولد سالانه براي مدت 3 سال پياپي انجام شده و در آن نتايج بارداري‌ها در زمان زلزله فاجعه‌آميز سال 2005 اين کشور با بارداري‌هاي 2 سال بعد از آن (همگي در محل‌هاي نزديک به کانون زلزله) مقايسه گرديده است. بر اساس اين مطالعه، مواجهه با استرس زلزله در ماه سوم بارداري ميزان زايمان نوزاد پسر به دختر را به صورت قابل ملاحظه‌اي (8/5) کاهش داده و از نسبت 51 به 49 در حالت معمول (معمولا تعداد پسرها کمي بيشتر است) به نسبت 45 به 55 رسانده است. توضيحي که براي اين پديده مي‌توان پيدا کرد، اين است که جنين‌هاي پسر به دليل وزن و نيازهاي تغذيه بيشتري که دارند، به استرس‌ها حساس‌تر هستند و توانايي کمتري براي تطابق با شرايط محيط دارند؛ لذا احتمالا در مواجهه با استرس تعداد بيشتري از جنين‌هاي پسر سقط شده‌اند. در اين مطالعه ميزان بروز زايمان زودرس هم در مادران در معرض استرس در ماه سوم بارداري به جاي ميزان معمول 6، 4/9 بوده و اين مادران به طور متوسط 2 روز زودتر زايمان کرده‌اند.

توضیحات در ادامه مطلب

نتايج يك مطالعه جديد حاكي از آن است كه استفاده از استروييد استنشاقي در دوران بارداري خطر بسياري از بيماري‌ها را در دوران كودكي زياد نمي‌كند، اما خطر اختلال‌هاي اندوكرين و متابوليك را افزايش مي‌دهد. اين مطالعه كه روي نوزادان مادران دانماركي انجام شده، نشان مي‌دهد نوزادان مادراني كه از استروييدهاي استنشاقي در دوران بارداري استفاده كرده‌اند، در كودكي با احتمال 84/1 برابر بيشتر دچار اختلال‌هاي متابوليكي مي‌شوند، اما خطر ديگر بيماري‌ها افزايشي ندارد. در واقع مواجهه داخل رحمي با گلوكوکورتيکوييدها مي‌تواند آثار طولاني‌مدت روي عملكرد اندوكرين و متابوليك داشته باشد، زيرا جزيي از آن از جفت عبور مي کند و از طريق جريان سيستميك وارد بدن جنين مي‌شود. در واقع استروييدهاي صناعي مي‌توانند از طريق بدتركردن فيزيولوژي مادري اثر ثانويه?اي روي جنين داشته باشند. در هر صورت نتايج اين مطالعه بر استفاده از گلوكوكورتيكواستروييدها در دوران بارداري حمايت مي‌كنند، اما پايش اختلال‌هاي متابوليك و اندوكرين در سنين كودكي لازم است.

این سمینار در تاریخ ۱۴ الی ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مجتمع پیامبر اعظم ساری برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل تشنج  در زمان بارداري، ام اس در بارداري، استروك در زمان بارداري، اختلال حركتي در زمان بارداري، سردرد در زمان بارداري، تومورهاي  مغزي در بارداري، آشنايي با مسائل پزشكي قانوني، بيماري اعصاب محيطي در زمان بارداري، بيماري عضلاني  در زمان بارداري، اختلال نورو ما سكولار در زمان بارداري، مسائل اخلاقي در پزشكي می باشد.

اطلاعات بیشتر

از سال‌ها قبل ديابت بارداري (GDM)⁽¹⁾ به عنوان هر ميزاني از عدم تحمل گلوکز تعريف مي‌شد که در بارداري شروع شده يا براي اولين بار طي بارداري تشخيص داده شده باشد، چه اين اختلال پس از بارداري باقي بماند و چه باقي نماند. اين تعريف، احتمال آن را رد نمي‌کرد که عدم تحمل گلوکز تشخيص داده نشده، شايد قبل از بارداري و يا همزمان با آن شروع شده باشد. اين تعريف باعث تسهيل اتخاذ راهبردي واحد براي تشخيص و طبقه‌بندي ديابت بارداري مي‌شد اما محدوديت‌هاي آن نيز از سال‌ها پيش شناخته شده بود. همچنان که همه‌گيري در حال تداوم چاقي و ديابت منجر به افزايش بروز ديابت نوع دو در زنان در سنين باروري مي‌شود، تعداد زنان باردار مبتلا به ديابت نوع دو تشخيص داده نشده نيز افزايش پيدا مي‌کند. به همين دليل، منطقي است که زنان داراي عوامل خطر ديابت نوع دو (جدول 1) در اولين ويزيت پيش از بارداري، با استفاده از معيارهاي استاندارد تشخيص (جدول 2) از نظر ديابت غربالگري شوند. زناني که در اين ويزيت ديابت دارند، بايد به عنوان ديابت بارز⁽²⁾ و نه ديابت بارداري، تشخيص داده شوند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

برگزار کنندگان: مركز تحقيقات بيماريهاي متابوليك دانشگاه علوم پزشكي زنجان و پژوهشكده علوم غدد و متابوليسم دانشگاه علوم پزشكي تهران و شبكه كشوري تحقيقات ديابت
زمان برگزاری: ۲۰ الی ۲۱ مهر ۱۳۹۰
ارسال خلاصه مقالات : ۵/۷/۱۳۹۰
مکان برگزاری: زنجان، سالن همایش بیمارستان ولیعصر عج

سایت همایش

زنان باردار و همسران آن‌ها غالباً اين سوال را مطرح مي‌کنند که آيا رابطه جنسي در دوران بارداري مجاز است و انجام فعاليت‌هاي جنسي چه عواقبي مي‌تواند در پي داشته باشد؟ آيا مي‌توان از رابطه جنسي جهت القاي زايمان استفاده کرد؟ بعد از زايمان، از چه زماني داشتن رابطه جنسي بي‌خطر است؟ اين مقاله، شواهد موجود را براي کمک به پزشکان در مشاوره با بيمارانشان ارايه مي‌دهد. 
فعاليت جنسي در دوران بارداري امري متداول به شمار مي‌آيد ولي دفعات آن بسيار متغير است و معمولا با افزايش سن بارداري کاهش مي‌يابد. کاهش فعاليت جنسي را مي‌توان به تهوع، ترس از سقط، ترس از آسيب‌ديدگي جنين، فقدان تمايل، ناراحتي، بدقوارگي فيزيکي، ترس از پارگي پرده‌ها، ترس از عفونت يا خستگي نسبت داد. ميل جنسي و ارضاي جنسي نيز ممکن است به دليل استنباط شخصي زن از کاهش جذابيتش به طور منفي تحت تاثير قرار گيرند. معمولا با پيشرفت بارداري، حصول ارگاسم و ارضاي جنسي کاهش و مقاربت دردناک افزايش مي‌يابد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

عوارض جانبي داروهاي ضدبارداري هورموني، معمولا با مصرف پيوسته يک روش کاهش مي‌يابند. غالبا تنها لازم است پزشک به بيماران اطمينان خاطر دهد که اين علايم احتمالا طي 5-3 ماه رفع خواهند شد. دپومدروکسي پروژسترون استات تزريقي طولاني اثر، تنها داروي ضدبارداري هورموني است که همواره با افزايش وزن همراه بوده است؛ در مورد ديگر روش‌هاي هورموني، افزايش وزن احتمالا مربوط به شيوه زندگي است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

تقريبا 50 از زنان در اوايل بارداري دچار تهوع و استفراغ مي‌شوند و 25 ديگر نيز دچار تهوع به‌تنهايي مي‌شوند. واژه معروف «ناخوشي صبحگاهي»⁽¹⁾ ، اصطلاحي غلط است چرا که اين بيماري اغلب در تمام طول روز ادامه دارد. در تقريبا 35 از زناني که اين مشکل را دارند، تهوع و استفراغ از نظر باليني قابل توجه است و موجب از بين رفتن ساعات کار و تاثير منفي بر ارتباطات خانوادگي مي‌شود. در اقليت کوچکي از بيماران، علايم منجر به دهيدراتاسيون و کاهش وزن مي‌شود که نياز به بستري در بيمارستان دارد. بروز گزارش شده ويار بارداري 1-3/0 است و اين بيماري با استفراغ مداوم، کاهش وزن بيش‌ از 5، کتونوري، اختلالات الکتروليتي (هيپوکالمي) و دهيدراتاسيون (بالا رفتن وزن مخصوص ادرار) مشخص مي‌شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
زمان برگزاری: ۲۵ الی ۲۸ بهمن ۱۳۹۰
مکان برگزاری: تالار امام علی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

اغلب پزشکان، دندان‌پزشکان و بيماران به سلامت دهان در طول بارداري توجه ندارند و اهميت آن را درک نمي‌کنند. تدوين راهکارهاي طبابت باليني مبتني بر شواهد هنوز به پايان نرسيده است. پژوهش‌ها حاکي از آنند که بعضي بيماري‌هاي دهان پيش از زايمان در مادر مي‌تواند عواقب نامطلوبي براي کودک داشته باشد. پريودونتيت با زايمان زودرس و کم‌وزني نوزاد همراه است و يا ميزان بالاي باکتري‌هاي پوسيدگي‌زا (cariogenic) در مادر به افزايش پوسيدگي دندان در نوزاد منجر مي‌شود. ديگر ضايعات دهاني، نظير ژنژيويت و تومورهاي بارداري خوش‌خيم هستند و اطمينان بخشي و پايش براي آنها کافي است. هر خانم باردار بايد از نظر خطرهاي دهاني غربالگري شود. در مورد بهداشت مناسب دهاني آموزش ببيند و در صورت لزوم براي انجام درمان‌هاي دندان‌پزشکي ارجاع شود. اقدامات دنداني نظير راديوگرافي تشخيصي، درمان‌هاي پريودونتال، ترميم و کشيدن دندان بي‌خطر هستند و بهترين زمان انجام آن سه ماهه دوم بارداري است. زايليتول (xylitol) و کلرهگزيدين به عنوان درمان کمکي در اوايل دوره پس از زايمان براي مادران پرخطر و به منظور کاهش انتقال باکتري‌هاي پوسيدگي‌زا به شيرخوارانشان قابل استفاده هستند. مراقبت دنداني مناسب و پيشگيري در طول بارداري مي‌تواند پيامدهاي نامناسب را در نوزاد کاهش دهد و پوسيدگي‌هاي دندان را در شيرخواران کم کند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

ترومبوآمبولي وريدي علت اصلي مرگ مادران در ايالات متحده است. بارداري يک عامل خطرزا براي ترومبوز وريدي عمقي است و خطر مذکور با وجود سابقه شخصي يا خانوادگي از نظر يا ترومبوفيلي به ميزان بيشتري افزايش مي‌يابد. غربالگري براي ترومبوفيلي براي عموم جمعيت توصيه نمي‌شود؛ با اين حال، در مواقعي که سابقه شخصي يا خانوادگي مطرح‌کننده افزايش خطر است، انجام آزمايش براي وضعيت‌هاي ترومبوفيليک ارثي يا اکتسابي توصيه مي‌شود. فاکتور V ليدن و جهش پروترومبين G20210A شايع‌ترين اختلالات ترومبوفيلي ارثي هستند و نشانگان آنتي‌بادي ضد فسفوليپيد مهم‌ترين نقص اکتسابي در اين زمينه است. علايم باليني ترومبوز وريدي عمقي ممکن است خفيف بوده، افتراق آنها از ادم بارداري مشکل باشد. سونوگرافي با فشردن وريد (داپلر) آزمون تشخيصي انتخابي است. آمبولي ريه نوعا پس از زايمان با تنگي تنفس و تاکي‌پنه ظهور مي‌کند. سي‌تي‌اسکن اسپيرال آزمون انتخابي براي آمبولي ريه است. وارفارين در دوران بارداري کنترانديکه است، ولي مصرف آن پس از زايمان بي‌خطر مي‌باشد و با شيردهي منافاتي ندارد. هپارين با وزن مولکولي پايين عمدتا جايگزين هپارين تفکيک‌نشده براي پيشگيري و درمان در دوران بارداري شده است.
ترومبوآمبولي وريدي(1)(VTE) که شامل ترومبوز وريدي عمقي(2)(DVT) و آمبولي ريه (pulmonary embolism) است سبب عارضه‌دار شدن 3- 5/0 در 1000 بارداري مي‌شود و عامل اصلي مرگ و مير مادران در ايالات متحده است. راهکار عملي کالج پزشکان آمريکا(3) و آکادمي پزشکان خانواده آمريکا(4) در سال 2007، بر اساس يک مروز نظام‌مند تنها 11 مطالعه با کيفيت بالا را درباره درمان ترومبوآمبولي وريدي در بارداري پيدا کرد و نتيجه گرفت که به منظور ارايه توصيه‌هاي قطعي شواهد ناکافي هستند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله