پزشکی بالینی

نوعی ژن «خشن» تعدادی از کودکان را به بازی‌هایی ویدیویی خشونت‌آمیز معتاد می‌کند. بر اساس تحقیقات جدید، افراد جوانی که بازی‌های ویدیویی خشن و نمایش‌های تلویزیونی وحشتناک‌ تماشا می‌کنند، در نوعی ژن خاص سهیم هستند. این مطالعه با حضور بیش از 1600 نفر از والدین هلندی متعلق به کودکان پنج تا 9 ساله انجام شد و والدین میزان قرارگرفتن کودکان در معرض رسانه خشونت‌آمیز را ثبت کردند؛ محققان نمونه‌های دی‌ان‌ای این کودکان را هنگام تولدشان گرفته بودند. آن‌ها دریافتند کودکان دارای نوعی ژن خاص بیشتر احتمال دارد که نمایش‌های تلویزیونی و بازی‌های ویدیویی خشن نگاه کنند. این در حالی است که بر اساس مطالعات پیشین، کودکان تا حدودی تحت تاثیر آنچه والدینشان نگاه می‌کنند، قرار می‌گیرند.
این نخستین مطالعه با هدف بررسی تاثیر ژنتیکی احتمالی بر آنچه کودکان نگاه می‌کنند، است و متخصصان معتقدند نوعی تغییر در ژن حامل سروتونین موجب می‌شود کودکان از رسانه خشن لذت ببرند. براساس پژوهش انجام‌شده در دانشگاه آمستردام، همین کودکان بیشتر احتمال دارد که از «اختلال بیش‌فعالی همراه با کمبود توجه» (ADHD) رنج ببرند. مطالعه رابطه بین استفاده از رسانه و رفتارهای مرتبط با این نوع اختلال حائز اهمیت است، زیرا کودکانی که رفتارهای مرتبط با ADHD افزایش‌یافته را از خود بروز می‌دهند، اغلب با مشکلات تحصیلی روبرو هستند. آنچه دانشمندان دریافتند این بود که اعتیاد به بازی‌های ویدیویی خشن تا حد قابل‌توجهی ناشی از عدم‌توجه به این کودکان است.

محققان دانشگاه مسی نیوزلند طی یک بررسی نشان دادند داروی آزمایشی «Dinaciclib» می‌تواند تاثیر سودمندی در درمان میلوم متعدد خاصی و لوسمی میلوییدی، دو سرطان شایع خون که معمولا در مغز استخوان‌ها وجود دارند، بر جای بگذارد. داروی "Dinaciclib" توانسته است مکانیزم بقای سلولی موسوم به «پاسخ پروتئین واتابیده (UPR)» را مختل کند؛ بدون «UPR» سلول‌های میلوم متعدد و لوسمی میلوییدی قادر به مبارزه با آسیب‌های ناشی از عوامل ضد سرطانی نبودند. محققان می‌گویند گرچه این دارو توانسته در فاز یک و دو آزمایشات بالینی موفقیت از خود نشان دهد، اما هنوز مکانیزم فعالیت آنتی تومور این دارو به طور کامل مشخص نشده است.
«Dinaciclib» جزئی از ردۀ داروهایی موسوم به «مهارکننده کیناز وابسته به سایکلین (CDK)» است. «CDK» مجموعه‌ای از فعالیت‌ها به نام چرخه سلولی یا تقسیم سلولی را که منجر به تقسیم و نسخه برداری از سلول می‌شود، تنظیم می‌کند. مشاهدات آزمایشگاهی این پژوهش نشان داد که دو نوع «CDK» خاص یعنی «CDK1» و «CDK5»، با کنترل تولید و تجمع پروتئینی اتصالی موسوم به «XPB_1» نقش کلیدی را در تنظیم «UPR» ایفا می‌کنند.
شکل خاصی از «XBP-1» در کنترل بیان ژن‌های مهم در پاسخ‌های استرس سلولی حیاتی است. عوامل استرس‌زای خارجی نظیر عوامل ضد سرطانی می‌توانند باعث تجمع پروتئین‌های کژتابی در شبکه آندوپلاسمی که مسؤول نقل و انتقالات ترکیبات مهم بقای سلولی است، شود.
عوامل استرس زا می‌توانند باعث تجمع «XPB-» در هسته سولی شوند که همین امر باعث ترویج «UPR» و یاری رسانی سلول در مقاومت علیه تاثیر پروتئین‌های کژتاب می‌شود. محققان کشف کردند که «Dinaciclib» با دخالت در فعالیت «UPR» باعث آغاز نوعی از خودکشی سلولی موسوم به «آپوپتوزیس» در سلول‌های لوسمی میلوییدی و میلوم متعدد شود. یافته‌های این پژوهش در مجله «Molecular Cancer Therapeutics» منتشر شده است. 

محققان بر این باورند که توانسته‌اند کلید مغزی برای بخواب رفتن را پیدا کنند. این کشف که توسط دانشمندان عصب‌شناسی دانشگاه آکسفورد انجام شده، می‌تواند راه را برای درمانی در جهت مبارزه با اختلالات خواب مانند بی‌خوابی هموار کند. دانشمندان تصور می‌کنند که این کلید با تنظیم نورونها یا سلولهای عصبی در مغز کار می‌کند. این مکانیزم که با عنوان یک «Homeostat» توصیف شده و می‌تواند تشخیص دهد فرد برای مدت طولانی بیدار مانده، در زمان خستگی بدن به کار می‌افتد.
محققان این نظریه را بر روی مگسهای میوه اعمال کرده و کلید مذکور را برای ایجاد حشرات مبتلا به بی‌خوابی حذف کردند. آنها دریافتند که حشرات بدون نورونهای مرتبط نمی‌توانستند خواب منظم داشته باشند. به گفته آنها، همان سیستم مولکولی که نورونها را مجبور به کار می‌کند، در مغز انسان نیز وجود دارد. محققان اکنون در تلاشند تا چگونگی فعالسازی سوئیچ خواب را شناسایی کنند تا بتوان از آن برای درمان بی‌خوابی استفاده کرد. نتایج این پژوهش در مجله Neuron منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ساوث‌همپتون روش جدیدی برای تولید سلول‌های استخوانی کشف کرده‌اند که می‌تواند انقلابی بزرگ در ترمیم استخوان افراد دچار شکستگی و یا آنهایی که در اثر پوکی استخوان نیاز به عمل جایگزینی مفصل ران دارند، ایجاد کند. در این تحقیق، سلول‌های بنیادی جنینی انسان بر روی صفحه‌ای از جنس پلاستیک کِشت شدند و توانایی آنها برای تغییر، ارزیابی شد. این دانشمندان توانستند با استفاده از الگوهای نانوتوپوگرافیکی موجود بر روی پلاستیک‌های زیست‌پزشکی، سلول‌های بنیادی جنینی را به سلول‌های استخوانی تغییر دهند. این تغییر بدون هیچ‌گونه تقویت شیمیایی انجام شد.
مواد، شامل پلاستیک پلی‌کربنات (ماده زیست‌پزشکی قابل کاشت) که به صورت چند منظوره از ساخت شیشه‌های ضدگلوله تا ساخت CDها مورد استفاده قرار می‌گیرد، راهی در دسترس و ارزان برای کشت سلول‌های بنیادی جنینی و همچنین فرصتی برای تحقیقات پزشکی آینده در این زمینه فراهم می‌کند. به گفته این محققان، هنوز تولید سلول‌های استخوانی برای پزشکی احیاکننده و تحقیقات پزشکی بیشتر، چالش مهمی است. با این حال ما متوجه شدیم که با تحت کنترل درآوردن فناوری‌های سطحی که اجازه تولید و افزایش تبدیل سلول‌های بنیادی جنین انسان به سلول‌های استخوانی را می‌دهند، می‌توان به فرآیند مهندسی بافت کمک کرد.
این محققان اظهار کردند: تحقیق ما، راهی کاملا جدید برای پزشکی احیاکننده استخوانی پیشنهاد می‌کند. استفاده از الگوهای نانوتوپوگرافی می‌تواند طراحی‌های جدید برای کِشت سلولی و ابزار جدید طراحی را فراهم کند. همچنین این الگوها می‌توانند راهنمایی برای توسعه درمان‌های جدید ترمیم استخوان و تحقیقات سلول‌های بنیادی انسانی باشد. آنها افزودند: پژوهش مشارکتی گذشته ما، برای کنترل رشد و تمایز سلول‌های مزانشیمی (سلول‌های بنیادی در مغز استخوان بزرگسالان) روی الگوهای نانومقیاس راه‌های جالب جدیدی ارائه داد.
به گقته محققان، این کشف جدید نشان می‌دهد منبع کاملا متفاوت سلول‌های بنیادی (سلول‌های بنیادی جنینی) نیز عکس‌العملی مشابه داشته و این رفتار زمینه جدیدی در این مقوله باز می‌کند. با تلاش و تحقیق بیشتر می‌توان امیدوار بود که ما بتوانیم به سمت تنوع شرایط رشد گسترده‌تری از آنچه به دنبالش بودیم، حرکت کنیم. این نتیجه از اهمیت بنیادی برخوردار است. این محققان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Small منتشر کرده‌اند.

محققان آمریکایی و استرالیایی می گویند تزریق دانه های ریزاسید پلی لاکتیک به جریان خون موجب توقف حملات قلبی و ترمیم آسیب ناشی از حملات قلبی می شوند. این روش جدید توسط دانشمندان دانشگاه نورث وسترن در شیکاگو و دانشگاه سیدنی ساخته شده است. آنها با استفاده از (PLGA -) یا اسید (poly lactic-co-glycolic)، این دانه های ریز را ساختند. آزمایشات روی موش ها نشان می دهد که هنگامی که این دانه ها به سرعت پس از حمله قلبی تزریق شوند، تعداد و اندازه ضایعات قلبی را به نصف کاهش می دهند. این دانه ها که کوچکتر از یک دانه شکر هستند می توانند زخم را که ممکن است منجر به نارسایی قلبی شود، کاهش دهند .
به گفته محققان این ذرات که با ربودن سلول های مونوسیت (monocytes) عمل می کنند، باید ظرف 24 ساعت پس از حمله قلبی تزریق شوند تا موثر باشند. مونوسیت ها از گلبول های سفید خون ساخته شده اند، با افزایش جریان خون به منطقه آسیب دیده رسیده و از آسیب بیشتر و مرگ بافت جلوگیری می کنند. اما در این روند، این سلول ها می توانند التهاب مضری به وجود آورده و فشاری اضافی بر بافت قلب وارد کنند. هنگامی که این دانه ها به خون تزریق می شوند به مونوسیت های تخریب شده متصل می شوند و از طریق طحال قبل از رسیدن به قلب، پاکسازی می شوند.
به گفته محققان کاهش میزان آسیب در چند ساعت اول پس از حمله قلبی می تواند شانس بیمار برای بهبودی کامل را تقویت نماید. نتایج کامل این یافته جدید در نشریه (Science Translational Medicine) منتشر شده است. سالانه حدود 270 هزار نفر در انگلیس به حمله قلبی دچار می شوند. صدمه به عضله قلب سبب تغییر شکل آن شده و این مساله کاهش توانایی قلب را به دنبال دارد.

نتایج تحقیقات دانشمندان فرانسوی به این پرسش پاسخ می دهد که چرا برخی انسان ها خواب هایشان را به خاطر می آورند و برخی آنها را فراموش می کنند. محققان موفق شدند دو گروه انسان را در زمینه رویابینی دسته بندی کنند. آنها بخشی از مغز را که مسوول یادآوری رویا ها است، کشف کردند. این بخش، تمپوروپاریتال نام دارد و فعالیت آن در افراد مختلف کاملا متفاوت است.
محققان در این تحقیق، دو گروه شرکت کننده را مورد بررسی قرار دادند. گروه نخست تاکید می کردند هیچ وقت خواب هایشان را به خاطر نمی آورند و گروه دوم معمولا خواب هایشان را به خاطر می آوردند. دانشمندان دریافتند در گروه اول فعالیت بخش تمپوروپاریتال مغز ضعیف بوده و در واقع می توان گفت حافظه شان از توان کافی برای به خاطر سپردن خواب ها برخوردار نیست، ولی در گروه دوم فعالیت این بخش بسیار قابل توجه است.
همچنین محققان دریافتند کسانی که به خوبی رویاهایشان را به خاطر می آورند در طول شب بیش از دوبار بیدار می شوند؛ در حالی که کسانی که رویاهایشان را به یاد نمی آورند خواب عمیق تری داشته و در طول شب کمتر بیدار می شوند. در نتیجه افزایش واکنش پذیری مغز این افراد می تواند به یادآوری رویاها کمک کند. شرح کامل نتایج این تحقیق در نشریه Neuropsychopharmacology منتشر شده است.

محققان دانشگاه جورجیا در آمریکا به روش جدیدی برای خارج کردن سلول های سرطانی از مغز با استفاده از میله های کوچک دست یافتند. این سیستم با استفاده از نانو الیافی سلول های تومور را از مغز خارج می کند. محققان می گویند دستیابی به این روش جدید می تواند زندگی افراد مبتلا به سرطان های غیر قابل جراحی را به زندگی افراد دیابتی یا افراد مبتلا به فشار خون بالا شبیه کند.
 در این روش، محققان با استفاده از یک میله کوچک شبیه به چوب ماهیگیری که از جنس نانوالیاف است، تومورهای مغزی را از مغز خارج می کنند. کارشناسان می گویند این روش می تواند در برابر یکی از تهاجمی ترین انواع سرطان، یعنی سرطان گلیوبلاستوما موثر باشد. یکی از عوامل مرگبار بودن سرطان گلیوبلاستوما پخش شدن سلول های بدخیم تومور با استفاده از رشته های عصبی و رگ های خونی به مکان های جدید در سراسر مغز است.
به گفته محققان این نانوالیاف نازک پلیمری مشابه ساختار اعصاب و عروق خونی است که سلول های تومور مغزی به طور معمول برای حمله به دیگر بخش های مغز از آن استفاده می کنند. در نتیجه سلول های سرطانی به این نانوالیاف متصل می شوند تا به دیگر بخش های مغز منتشر شوند. با ساخت این فیبر جایگزین جذاب، پزشکان می توانند حرکت تومور را در مسیرهای مختلف به یک مقصد مشخص که به طور بالقوه خارج از مغز است، هدایت کنند. با استفاده از این روش حتی می توان تومور را از مکان های غیر قابل جراحی به مکان هایی که دسترسی بیشتری دارند هدایت کرد. اگر چه با استفاده از این روش سرطان از بین نمی رود، اما می توان با کاهش اندازه تومورهای مغزی، سرطان مغز را به یک بیماری مزمن تبدیل کرد. شرح کامل نتایج این یافته جدید در مجله (Nature Materials) به چاپ رسیده است.

دانشمندان «آزمایشگاه رشد و زیست‌شناسی پستانداران» دانشگاه راکفلر تکنیک جدیدی را طراحی کرده‌اند که بر موانع موجود در شناسایی ژن‌های سرکوبگر سرطان غلبه می‌کند. با استفاده از تکنیک جدید، آن‌ها توانسته‌اند هفت ژن جدید سرکوبگر تومور سرطان‌های سر و گردن را کشف کنند که نقش آنها تاکنون ناشناخته بود. رویکرد ابداعی آن‌ها زمان و منابع کمتری را در مقایسه با شیوه سنتی تعیین‌کننده نقش ژن می‌طلبد.
محققان حاضر در این مطالعه از مداخله آر ان ای، که فرآیندی طبیعی بوده و توسط آن، مولکول‌های آر ان ای بیان ژن را مهار می‌کنند، استفاده کردند. با شیوه ابداعی می‌توان حدود 300 ژن را در یک موش منفرد و ظرف پنج هفته ارزیابی کرد. این روش همچنین غیرتهاجمی بوده و از ایجاد زخم یا واکنش التهابی که نوعا با شیوه‌های خاموش‌کردن یک ژن در سلول‌های کشت‌شده و پیوندزدن این سلول‌ها به یک موش مرتبط است، اجتناب می‌کند. مداخله آر ان ای شیوه‌ای بسیار کارآمد برای کشف سریع و مشخصه‌بندی‌کردن ژن‌های سرکوبگر تومور است که در غیر این صورت، در غربالگری ژنتیکی گم می‌شوند و این شیوه را می‌توان به سرطان‌های دیگر از جمله سرطان ریه و سینه اعمال کرد.
دانشمندان در این مطالعه قطعاتی از آر ان ای که قادر به خاموش‌کردن نقش ژن‌های خاص هستند، را برداشتند و سپس آن‌ها را به ویروس‌های بسیار متمرکز متصل کردند؛ در مرحله بعد آن‌ها بدون آسیب‌زدن به بافت‌های مجاور، ویروس‌ها را به درون بسته‌های حاوی جنین‌های موش تزریق کردند. در این روش، ویروس‌ها جذب و در درون کروموزوم‌های لایه منفرد سطوح سلولی وارد می‌شوند که جنین‌های ریز را پوشانده‌اند. زمانی که جنین رشد می‌کند، این لایه‌های سلولی به پوست، غدد پستان و بافت دهانی تبدیل می‌شوند و دانشمندان را قادر به حذف گزینشی و سریع بیان هر نوع ژن مورد هدف در این بافت‌ها می‌کند. زمانی که این موش‌ها رشد کردند، محققان تعیین کردند کدام ژن‌ها زمانی که خاموش می‌شوند، موجب ارتقا رشد سرطان می‌شوند. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Science منتشر شده است.

محققان هلندي مي‌گويند سيستم گرمايش مرکزي در خانه‌ها مي‌تواند از عوامل چاق شدن باشد. به گفته آنها دماي بالاتر خانه، دفاتر و بيمارستان‌ها باعث آسايش بيشتر مي‌شود اما بدان معني است که بدن مجبور نيست براي گرم ماندن کالري بيشتري بسوزاند. محققان در مرکز پزشکي دانشگاه ماستريخت مي‌گويند که نگه داشتن دما در ۱۹ درجه سانتيگراد توازن مناسبي ايجاد مي‌کند. با اين حال بعضي کارشناسان استدلال مي‌کنند که کم کردن درجه ترموستات فقط باعث مي‌شود مردم بيشتر بخورند. اين گزارش حاکيست که مردم ۹۰ درصد وقتشان را در فضاي بسته مي‌گذرانند و بنا به عادت سرما و گرماي محل زندگي يا کار را طوري تنظيم مي‌کنند که آسايش داشته باشند؛ همان عاملي که باعث مي‌شود بدن ديگر براي کنترل دما کالري نسوزاند. به اعتقاد دکتر ووتر فن مارکن ليختنبلت ۱۹ درجه سانتيگراد در خانه کافيست. به گفته او وقتي هوا خنک يعني ۱۹ درجه است، مصرف انرژي بدن حدود شش درصد بالا مي‌رود و اين در درازمدت مي‌تواند تاثيري واقعي بگذارد و اگر در ترکيب با تغييرات در عادات غذايي و ورزش همراه شود مي‌تواند تاثيري ملموس بگذارد. او گفت که مردم مي‌توانند سعي کنند دماي ترموستات را پايين بياورند يا بيرون از خانه وقت بگذرانند. ر جهان درحال توسعه از سال ۱۹۸۰ تاکنون شمار افراد چهار برابر شده و به يک ميليارد نفر رسيده است.

بيماري افسردگي مي‌تواند افراد را در معرض خطر خودکشي قرار دهد. داروهاي ضد افسردگي بيمار را سرحال مي‌کنند، اما مي‌توانند احتمال خودکشي را نيز بالا ببرند.آزمايشي جديد درصدد سنجش تاثير اين داروها بر بيماران است. آندرآس منکه (Andreas Menke) محقق موسسه ماکس پلانک در بخش روانپزشکي در شهر مونيخ با همکاران خود ميزان احتمال خودکشي را از طريق تغييرات ارگانيک در بدن انسان بررسي و اندازه‌گيري کرده است. منکه و تيم علمي‌اش در تحقيق خود ۴۰۰ بيمار افسرده را مورد بررسي قرار دادند. آنها براي هرکدام از اين بيماران شدت بيماري افسردگي و احتمال خودکشي را تخمين زدند. اين محققان اين پروسه را در مدت زمان ۱۲ هفته‌اي که بيماران داروهاي ضد افسردگي مصرف مي‌کردند، بررسي کردند. سپس از طريق آزمايش خون، تغييرات ژنتيکي اين افراد را زير ذره‌بين بردند و سپس تغييرات را با هم مقايسه کردند. اين پژوهشگران در اين آزمايش حدود ۱۰۰ علامت يافتند که با عوارض داروها در ارتباط مستقيم بودند. پس از انجام اين تحقيق منکه گفت: «ما اکنون با احتمال بيش از ۹۰ درصد مي‌توانيم بگوييم که در صورت استفاده از داروي ضد افسردگي در چه بيماراني ميزان خودکشي افزايش مي‌يابد.» شرکت آمريکايي Sundance diagnostics قرار است که پس از ارسال اين آزمايش و نتايج مربوطه به روانپزشکان، آن را وارد بازار کند. اگر اين امر صورت گيرد، ديگر هر بيماري مي‌تواند از اين آزمايش استفاده کند.

در گزارش جديد اداره بهداشت آمريکا در مورد سيگار که اخيرا منتشر شده تاکيد مي‌شود که تحقيقات جديد ثابت کرده که اولا، کشيدن سيگار علاوه بر آن چه تاکنون تصور مي‌شد عامل بروز بيماري‌هاي بيشتري است و ثانيا، خطر ابتلا به سرطان ريه به خاطر کشيدن سيگار به نسبت گذشته افزايش يافته است. بر اساس اين تحقيقات علاوه بر سرطان ريه و بيماري‌هاي قلبي، کشيدن سيگار در رواج و افزايش بيماري‌هاي ديگري نظير ديابت نوع دو، اضمحلال عضلات در سنين بالا، نارسايي در فعاليت جنسي مردان، ورم مفاصل و آرتروز نقش موثري دارد. کشيدن سيگار در عين حال با تضعيف سيستم دفاعي و ايمني بدن مي‌تواند باعث تشديد بيماري‌هاي تنفسي مثل آسم شود و در مواردي جنين افراد سيگاري را نيز تحت تاثير قرار ‌دهد. وب‌سايت خبري هافينگتون پست نيز در همين زمينه مي‌نويسد نکته ديگري در گزارش جديد اداره بهداشت آمريکا که توجه کارشناسان پزشکي را جلب کرده اين است که امروزه نقش سيگار در ابتلا به بيماري‌هايي نظير سرطان ريه يا نارسايي قلبي به نسبت پنجاه سال پيش افزايش يافته است. به اعتقاد کارشناسان دليل اين موضوع تغيير در نحوه ساخت و مواد موجود در سيگارهاي امروزي است. کارشناسان سازمان جهاني بهداشت معتقدند که در طي پنجاه سالي که از انتشار اولين گزارش‌ها در مورد مضرات سيگار مي‌گذرد شناخت از پيامدهاي آن براي سلامت عمومي جامعه و تاثيرات مخربش بر جسم انسان افزايش يافته، ولي متاسفانه در سطح جهان اقدامات لازم براي کاستن از مصرف سيگار به موازات آن پيش نرفته است.

محققان آمریکایی دریافتند، یک ماده شیمیایی در پونه کوهی (اورگانو) موسوم به «کارواکرول» باعث از بین رفتن نورو ویروس‌ها در بدن موش می‌شود. نورو ویروس مسئول 267 میلیون مورد گاسترو آنتریت حاد (التهاب معده و روده) در سراسر جهان است و این عامل بیماری‌زا از طریق تنفس، آب و مواد غذایی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. نورو ویروس‌ها از چهار دهه قبل شناسایی شده‌اند، اما درمان خاصی برای مقابله با آن تولید نشده است؛ این ویروس باعث آلوده شدن سطوح جامد شده و در برابر بسیاری از مواد ضدعفونی کننده نیز مقاومت می کنند.
محققان دانشگاه آریزونا به سرپرستی دکتر «کلی برایت» در تحقیقات خود دریافته‌اند، پونه کوهی (اورگانو) - یکی از ادویه‌های مخصوص پیتزا - دارای ماده شیمیایی به نام کارواکرول (carvacrol) است که می‌تواند منجر به از بین رفتن نورو ویروس‌ها شود. این ماده شیمیایی قادر به شکستن لایه پروتئین‌های اطراف ویروس شده و عامل ضد میکروبی دیگر نیز با نفوذ بداخل ویروس، اقدام به از بین بردن آن می‌کند.
کارواکرول هیچ گونه محصول فرعی یا گاز مضری تولید نمی‌کند و با توجه به عطر متمایز آن، قابلیت استفاده بعنوان ضدعفونی کننده در مدارس و بیمارستان‌ها را دارد. دکتر «برایت» تأکید می‌کند: برای دستیابی به پتانسیل بالقوه ضدعفونی ‌کننده کارواکرول، تحقیقات بیشتر یباید انجام شود، اما می‌توان در آینده از این ماده شیمیایی بعنوان ضدعفونی کننده موادغذایی و حتی برای سطوح در ارتباط با سایر آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کرد که یک روش منحصربفرد در حمله به ویروس محسوب می‌شود.
پونه کوهی (اورگانو) یک ادویه غذایی بسیار خوش عطر و قوی محسوب می‌شود؛ مطالعات صورت گرفته در سال 2012 توسط محققان دانشگاه لانگ آیلند نشان می‌دهد، می‌توان از این چاشنی برای درمان سرطان پروستات استفاده کرد و ماده شیمیایی کارواکرول از خودکشی سلول‌ها پیشگیری می‌کند. دکتر «سوپریا باوادکار» استادیار دانشگاه لانگ آیلند خاطر نشان می‌کند: برخی تحقیقات نشان می‌دهد که خوردن پیتزا خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد و این خاصیت مرتبط با لیکوپن موجود در سس گوجه‌فرنگی عنوان می‌شد؛‌ اما تحقیقات جدید نشانگر نقش اساسی ادویه پونه کوهی در این زمینه است. نتایج این مطالعه در مجله Applied Microbiology منتشر شده است.

دانشمندان شیوه‌ای را برای پیش‌بینی دقیق عمر کرم‌ها یافته‌اند که شاید روزی برای تخمین میزان عمر انسان به کار رود. آنها در مطالعاتشان، فعالیت میتوکندری را بررسی کردند؛ میتوکندری بخشی از سلول است که انرژی آن را تولید می‌کند و اکثر رادیکال‌های آزاد در آنجا تولید می‌شوند. بر اساس تحقیقات جدید، طول عمر یک موجود زنده به طور قابل‌توجهی در اوایل بزرگسالی قابل‌پیش‌بینی است. منگ-کیو دونگ از «موسسه ملی علوم زیستی» پکن پروتئین‌هایی را به کرم‌های لوله‌ای افزود که به هنگام شناسایی آسیب‌دیدگی در میتوکندری‌شان به دلیل وجود رادیکال‌های آزاد، روشن می‌شوند.
پیرشدن یک موجود زنده به دلیل انباشت آسیب‌های رادیکال‌های آزاد رخ می‌د‌هد؛ رادیکال‌های آزاد، مولکول‌هایی هستند که فاقد پوسته الکترونی کامل بوده و این موضوع موجب افزایش عکس‌العمل شیمیایی آنها نسبت به سایرین می‌شود. دانشمندان معتقدند تشکیل رادیکال‌های آزاد که ناشی از فرآیند متابولیز سلول است، یکی از عواملی است که فرآیند پیرشدن را به جلو می برد. تیم پروفسور دونگ دریافت تعداد "میتوفلش‌های" (نوری که از میتوکندری ناشی می‌شود) ناشی از وجود رادیکال‌های آزاد می‌تواند عمر آن را پیش‌بینی کند. این کرم‌ها معمولا حدود 21 روز عمر می‌کنند و در سن سه‌روزگی در اوج تناسب تولیدمثل‌شان قرار دارند.
کرم‌های با فعالیت میتوفلش در آن زمان، طول عمر طولانی‌تر داشتند، در حالی که کرم‌های با فعالیت میتوفلش بالا پیش از 21 روزگی از بین رفتند. تیم علمی همچنین دریافت کرم‌های حامل نوعی جهش ژنتیکی شناخته‌شده در بسط دادن طول عمر به 39 روز، انفجارات میتوفلش‌ کمتری را در مقایسه با کرم‌های از لحاظ ژنتیکی سالم نشان دادند. همین الگو زمانی که دانشمندان کرم‌ها را در معرض بازه‌های زمانی گرسنگی و شوک حرارتی قرار دادند، مشاهده شد. جزئیات این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.

محققان دانشگاه نیوکاسل در حال کار بر روی محصول جدیدی هستند که علاوه بر محافظت کامل از پوست در برابر پرتوهای زیان‌بار خورشید، می‌تواند به توقف فرآیند پیری پوست نیز منجر شود. در این مطالعه، توانایی آنتی‌اکسیدان‌های مختلف موجود در مواد غذایی یا لوازم آرایشی برای ایجاد لایه محافظ در برابر پرتوهای فرابنفش یا رادیکال‌های آزاد مورد بررسی قرار گرفت. پرتوهای فرابنفش باعث آفتاب سوختگی شده و با نفوذ به عمق پوست، بوسیله تولید رادیکال های آزاد منجر به ‌آسیب دی‌ان‌ای و در نتیجه تخریب کلاژن پوست می‌شوند.
تحقیقات نشان می‌دهد، قوی‌ترین آنتی اکسیدان که باتری‌ سلول‌های پوستی موسوم به میتوکندری را هدف قرار می‌دهد، تیرون (tiron) است که محافظت 100 درصدی در برابر صدمات ناشی از پرتوهای فرابنفش نور خورشید ایجاد کرده و به جوان‌تر نگه داشتن پوست کمک می‌کند. «مارک بیرش» نویسنده این مطالعه تأکید می‌کند: پیش از این ارتباط آنتی‌اکسیدان تیرون با سلامت پوست شناسایی نشده بود؛ تیرون یک ترکیب طبیعی محسوب نشده و هنوز بی‌خطر بودن استفاده از آن برای انسان به اثبات نرسیده است و دانشمندان تنها آزمایشات محدودی بر روی موش‌ها انجام داده‌اند. این مطالعه بستر تحقیقاتی جدیدی ایجاد می‌کند که امکان بررسی آنتی‌اکسیدانی با ترکیب طبیعی و ساختاری شبیه تیرون با قابلیت افزودن به مواد غذایی و آرایشی را فراهم می‌کند. نتایج این مطالعه در مجله FASEB منتشر شده است.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه آلبرت انیشتین و دانشگاه کالیفرنیا ترکیب جدیدی از نانوذرات با استفاده از چیتوسان (پلی‌ساکاریدی که از پوسته سخت‌پوستانی مانند خرچنگ و میگو گرفته می‌شود) ساخته‌اند که می‌توان از آن برای درمان بیماری‌های التهابی صورت مانند آکنه (جوش غرور جوانی) استفاده کرد. این نانوذرات نه تنها برای از بین بردن پروپیونی‌باکتریومِ آکنه (باکتری تشدیدکننده آکنه) موثر است، بلکه از آسیب‌رسانی التهاب ناشی از آکنه که منجر به زخم بزرگ و دردناک می‌شود، نیز جلوگیری می‌کند.
آکنه بیماری پوستی بسیار شایعی است که سالانه 40 تا 50 میلیون انسان به آن دچار می‌شوند. اگرچه آکنه بیشتر به عنوان بیماری مزاحم در سنین بلوغ شناخته و تقریبا 75 درصد نوجوانان دچار آن می‌شوند، اما این بیماری می‌تواند در دوران بزرگسالی شروع شود و یا کماکان ادامه داشته باشد و باعث بروز ناراحتی‌های روانی و فیزیکی و همچنین بدشکلی‌های ماندگار شود. تمامی درمان‌های موضعی آکنه شامل بنزوئیل پراکسید، سالیسیلیک اسید، آنتی‌بیوتیک‌های موضعی مانند کلیندامایسین و رتینوئیدها با اثرات جانبی مختلفی مانند سوزش، قرمز شدن، لایه برداشتن و پوسته‌ پوسته شدن و مقاومت باکتریایی همراه بوده و نتیجتا در بیمارهای با رنگ تیره‌تر پوست، باعث تغییر رنگ ناشی از سوزش می‌شوند. این عوارض جانبی اغلب به عنوان عامل اساسی محدودکننده در سازگاری بیمار و راندمان تاثیر درمان شناخته می‌شود.
به منظور بهبود فعال بودن و مهمتر از آن تحمل‌پذیری بعنوان عامل ضد آکنه، بنزوئیل پراکسید در نانوذرات چیتوسان- آلژینات کپسوله شد. برای سنتز این نانوذرات (اندازه کمتر از 50 نانومتر) غیرسمی، زیست‌تخریب‌پذیر و زیست‌سازگار قابل استفاده برای درمان عفونت‌های پوستی، از مشتق پلیمر چیتین- چیتوسان (پوسته زیست ساختار سخت‌پوستان) و آلژینات (عامل ژلی پایدار حرارتی) استفاده شد. خاصیت ضدمیکروبی چیتوسان به خوبی اثبات شده و از آن بعنوان نگاهدارنده در بسته‌بندی غذا برای جلوگیری از فساد غذایی استفاده می‌شود. همچنین از این ماده بعنوان یک جزء در ساخت منسوجات ضدمیکروبی برای لباس‌های کارکنان بخش مراقبت‌های بهداشتی استفاده می‌شود. این نانوذرات سنتز شده به خودی خود علاوه بر خاصیت ضدمیکروبی در برابر پروپیونی‌باکتریوم آکنه، در برابر استافیلوکوک اورئوس (Staphylococcus aureus) مقاوم به متیسیلین و اشریشیاکُلی (Escherichia coli) نیز چنین خاصیتی دارند.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد نانوذرات چیتوسان- آلژینات نه تنها می‌توانند بعنوان ابزار کنترل‌شده رهایش استفاده شوند، بلکه به صورت ذاتی دارای خاصیت ضدمیکروبی و ضدالتهاب بوده که می‌توانند برای کاربردهای درمانی دیگر مورد استفاده قرار گیرند. این یافته جدید کشف بزرگی به حساب می‌آید که در آن توسعه داروهای جدید با استفاده از نانوذرات چیتوسان- آلژینات می‌تواند به صورت بالقوه برای درمان آکنه و بیماری‌های عفونی و التهاب‌آور دیگر صورت مفید باشد. این محققان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Journal of Investigative Dermatology منتشر کرده‌اند.

نوع جديدي از ميکروسکوپ ليزري ابداع شده که مي‌تواند به طور شگفت‌آوري دقت جراحي تومورهاي مغزي را افزايش دهد. اين وسيله جديد به جراحان کمک مي‌کند تا حين جراحي واضح‌تر ببينند که در چه نقطه‌اي بافت توموري تمام شده و بافت سالم آغاز مي‌شود. اين موضوع که چگونه ميشود همه بافت توموري را برداشت، بدون آنکه به بافت سالم مغز آسيبي رساند تا خطر ايجاد disability را به حداقل رساند، همواره يکي از چالش‌هاي مهم جراحان مغز بوده است. محققان اين وسيله جديد را که برمبناي تکنولوژي SRS microscopy است، روي موش زنده و بافت مغزي برداشته شده از يک بيمار مبتلا به glioblastoma multiforme آزمايش کرده‌اند. آنها دريافتند که مي‌توانند در هر دو مورد بافت سالم را از بافت تومورال تشخيص دهند، حتي باريک‌ترين نواحي از سلول‌هاي تومورال نيز در بافت مغزي ديده مي‌شد. اين تيم تحقيقاتي که از دانشگاه ميشيگان و دانشگاه هاروارد هستند، مي‌گويند قدم بعدي، اين است که در کارآزمايي‌هاي انساني نيز اين وسيله را به کار گيرند تا عملکرد آن به خوبي مشخص شود. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «عليرغم پيشرفت‌هاي بسياري که در زمينه جراحي تومورهاي مغزي ديده مي‌شود، هنوز بقاي اين دسته از بيماران نامناسب است، زيرا جراحان نمي‌توانند تومور را به خوبي حين جراحي ببينند و بتوانند بافت تومورال را کامل بردارند. از سوي ديگر کاملا هم مطمئن نيستند که آيا قبل از اتمام جراحي، واقعا همه بافت تومورال را برداشته‌اند يا خير. اما وسيله جديد بسيار اميدبخش است و کمک زيادي به جراحان و بيماران مي‌کند.» با کمک اين وسيله، تصاوير رنگي SRS از بافت‌هاي زنده با سرعت 30 تصوير در ثانيه نمايش داده مي‌شوند. محققان مي‌گويند دقت اين وسيله در حد رنگ‌آميزي هماتوکسيلين و ائوزين (‌‌‌‌(H&E است؛ روشي که در حال حاضر براي تشخيص بافت تومورهاي مغزي استفاده مي‌شود. اما مزيت استفاده از ميکروسکوپي SRS بر رنگ‌آميزي آن است که در همان زمان عمل قابل انجام و مشاهده است و زمان از دست نمي‌رود. تيم تحقيقاتي مذبور در حال حاضر در تلاش است تا اين تکنولوژي را کوچک‌تر و باثبات‌تر کند تا بتواند در اتاق عمل نيز به راحتي مورد استفاده قرار گيرد. در اين راه، شرکت Invenio Imaging Inc. نيز سرمايه‌گذاري کرده تا به زودي مراحل تحقيقاتي آن به اتمام رسد. يکي از مواردي که آنها مدنظر قرار دارند، آن است که چگونه مي‌توان اين دستگاه را به طور مثال با استفاده از فيبرهاي نوري مقرون به صرفه کرد. مقاله حاصل از اين کار تحقيقاتي در نشريه Science Translational Medicine به چاپ رسيده است.

محققان در آمريکا «گلوله‌هاي چسباني» ساخته‌اند که مي‌تواند سلول‌هاي سرطاني را در جريان خون نابود کند و مانع گسترش سرطان شود. خطرناک‌ترين و مرگبارترين مرحله يک تومور سرطاني زماني است که در اطراف بدن پخش مي‌شود. دانشمندان در دانشگاه کورنل ذرات نانويي طراحي کرده‌اند که در جريان خون مي‌ماند و سلول‌هاي مهاجر سرطاني را به محض تماس مي‌کشد. آنها گفتند که اين شيوه به‌طور «چشمگيري» موثر بوده اما افزودند که «هنوز مطالعات زيادي لازم است.» به گفته آنها يکي از بزرگترين عوامل در تعيين طول عمر پس از شناسايي سرطان اين است که آيا تومور متاستاز داده يا خير. پروفسور مايکل کينگ محقق اصلي در اين مطالعه مي‌گويد که حدود ?? درصد مرگ‌ها در اثر سرطان به متاستاز مربوط مي‌شود. تيم دانشگاه کورنل راه تازه‌اي براي برخورد با مساله طراحي کرد. آنها يک پروتئين نابود کننده سلول‌هاي سرطاني را به نام تريل Trail و ساير پروتئين‌هاي چسبناک به گلوله‌هاي کوچک از جنس ذرات نانو چسباندند. وقتي اين گلوله‌ها به بدن تزريق شد، به گلبول‌هاي سفيد خون چسبيد. بررسي‌ها نشان داد که گلبول‌هاي سفيد به سلول‌هاي سرطاني که از غده اصلي جدا و پخش شده‌اند برخورد مي‌کند. اين مطالعه که جزئيات آن در نشريه اقدامات آکادمي ملي علوم چاپ شده نشان داد که اين برخورد باعث نابودي سلول سرطاني مي‌شود. به گفته پروفسور کينگ نتايج نه فقط در موش بلکه انسان هم کاملا قابل توجه بود. فقط دو ساعت بعد از تزريق، سلول‌هاي سرطاني عملا تجزيه شده بودند. به اعتقاد او مي‌شود از اين ذرات نانو پيش از جراحي يا راديوتراپي که باعث جدا شدن سلول‌هاي سرطاني از تومور مي‌شوند استفاده کرد. همچنين مي‌توان از آن در بيماران مبتلا به تومورهاي وخيم که در آستانه متاستاز است استفاده کرد. با اين حال به گفته محققان پيش از تلاش براي معالجه بيماران با اين شيوه لازم است ايمني آن در موش و حيوانات بزرگتر به طور مفصل محک زده شود. شواهد موجود نشان مي‌دهد که اين سيستم تاثيري منفي بر سيستم ايمني بدن ندارد و به گلبول‌هاي خون يا جدار رگ‌هاي خوني صدمه نمي‌زند. با اين حال پروفسور کينگ هشدار مي‌دهد که پيش از عملي شدن اين معالجه براي بيماران چند مرحله و پيشرفت مهم بايد حاصل شود.

محققان بيمارستان کودکان Orange County اعلام کردند از اين پس کودکاني که تحت جراحي‌هاي اورولوژي قرار مي‌گيرند، با تزريق لوکال داروهاي تسکين دهنده با استفاده از سيستم کاهش دهنده درد ON-Q مي‌توانند درد کمتري داشته باشند. نتايج اين تحقيق که در نشريه Journal of Pediatric Urology به چاپ رسيده، همچنين نشان داد که کودکان با اين روش پس از جراحي درد کمتري را مي‌کشند و به اين ترتيب به داروهاي نارکوتيک کمتري نياز دارند و زودتر هم مي‌توانند دوره نقاهت خود را سپري کنند. در اين مطالعه، 40 بيمار کودکي که تحت جراحي اورولوژي قرار گرفته بودند، انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. يک گروه تحت درمان داخل وريدي و خوراکي استاندارد کاهش درد پس از عمل قرار گرفتند و گروه ديگر با سيستم جديد. در اين سيستم، به طور مستمر و مستقيم داروهاي آنستتيک موضعي از طريق يک کاتتر به محل زخم جراحي تحويل داده مي‌شود. اين کاتتر به صورت leaky طراحي شده تا جريان دارو منطقه بزرگي را بپوشاند. از سوي ديگر، چون اين سيستم اتوماتيک و مستمر است، ديگر نيازي به تنظيم دوز دارو نيست. سپس ميزان درد کودکان براساس سن آنها به روش‌هاي مختلف اندازه‌گيري شد. محققان دريافتند کودکاني که با روش ON-Q درمان شده بودند، روز نخست پس از جراحي، درد کمتري داشته اند. روزهاي بعد نيز نمره درد آنها در مقايسه با گروه اول، کمتر بوده است. البته ميان دو گروه تفاوتي در تواتر تب، زمان شروع به تغذيه دهاني يا طول بستري در بيمارستان ديده نشد. دستگاه ON-Q به اندازه کافي کوچک است که به راحتي توسط کودک حمل شود و مانعي براي وي نيست.

شرکت معتبر «براون» به تازگي Braun Forehead Thermometer را روانه بازار کرده به والدين کمک مي‌کند تا دماي بدن کودک خود را راحت‌تر و بدون نياز به ترمومترهاي دهاني يا گوش اندازه‌گيري کنند. اين ترمومتر دماي پوست را از بالاي شريان تمپورال سر اندازه مي‌گيرد. انتخاب اين شريان به دليل مجاورت و نزديکي آن با پوست است که ديگر شريان‌هاي بزرگ اين قابليت را ندارند. به اين ترتيب، اندازه قابل اعتماد و غيرتهاجمي از دماي بدن در کسري از ثانيه گرفته مي‌شود. در اين وسيله از تکنولوژي مادون قرمز بهره‌گيري شده است. طراحي ارگونومي اين ترمومتر و صفحه نمايشگر بزرگ آن، اين اجازه را مي‌دهد که حتي در نور کم هم بتوان به راحتي عدد نمايش داده شده را خواند. عددي که اين ترمومتر نشان مي‌دهد، معادل درجه حرارت دهاني کودک است که اغلب براي پزشکان اهميت دارد.

موم گوش به دانشمندان در درک هویت افراد و حتی آنچه خورده‌اند و مکانی که در آن بوده‌اند، کمک می‌کند. محققان مرکز مونل در فیلادلفیا بر این باورند این ماده حتی می‌تواند اطلاعاتی را در خصوص تمایلات جنسی و سلامتی افراد نمایش دهد. این مطالعه همچنین به ارتقای شناخت هویت افراد و تعیین قومیت آنها با بررسی موم‌گوش خواهد انجامید.
بر اساس تحقیقات پیشین، بوی زیربغل اطلاعات فراوانی را در مورد هویت شخصی، جنسیت، تمایلات جنسی و وضعیت سلامتی افراد در اختیار می‌گذارد. تیم علمی مرکز مونل از شیمی آلی تحلیلی برای شناسایی وجود ترکیب‌های شیمیایی تولیدکننده بو در موم‌ گوش استفاده کرد و دریافت مقادیر این ترکیبات بین افراد دارای اصلیت آسیای شرقی و قفقاز متفاوت بود. موم گوش با نام علمی cerumen، ترکیبی از ترشحاتی از غدد عرق و همچنین مواد چربی است که از غدد سباسه(چربی) ترشح شده‌اند. گفته‌ می‌شود، تغییر کوچک در ژنی موسوم به ABCC11 با تولید بوی زیربغل و خشک‌ و مرطوب‌بودن موم گوش مرتبط است.
محققان حاضر در این پروژه گوش 16 مرد سالم را که هشت تن از آنها دارای اصلیتی قفقازی و هشت نفر دیگر دارای اصلیتی آسیای شرقی بودند، جمع‌آوری و تحلیل کردند. هر نمونه در یک ویال قرار داده شد و برای 30 دقیقه به منظور آزادسازی مولکولهای هوابرد موسوم به ترکیبات آلی فرار (VOCs) که بسیاری از آنها بودار هستند، حرارت دید. یک دستگاه جاذب سپس در کلاهک ظرف برای جمع‌آوری VOCs از مخازن در بسته قرار داده و از روشهای طیف‌سنجی کروماتوگرافی توده گاز برای تحلیل ترکیبات شیمیایی استفاده شد. این بررسی نشان داد که 12 ترکیب آلی فرار بطور مداوم در موم گوش همه مردان وجود داشت.اگرچه میزان این ترکیبات به عنوان تابعی از پس زمینه‌های قومی فرد متفاوت بود که بر اساس آن قفقازی‌ها از مقادیر بیشتری از این ترکیبات نسبت به نمونه‌های آسیای شرقی (11 مورد از 12 ترکیب) برخوردار بودند.

دانشمندان فنلاندی با استفاده از مطالعات ژنتیکی، به راز تفاوت قدی بین زنان و مردان پی برده‌اند. کروموزوم «ایکس» اغلب در تحلیل‌های ژنتیکی در مقیاس بزرگ نادیده گرفته شده؛ با این حال، چون زنان دارای دو نسخه از این کروموزوم بوده و مردان فقط یک نسخه از آن را دارا هستند، شناسایی ارتباطات ژنتیکی با ژن‌های کروموزوم «ایکس» می‌تواند به درک دلیل تفاوت مشخصه‌های بین زن و مرد کمک کند.
محققان دانشگاه هلسینکی فنلاند، گونه‌های ژنتیکی جدید کروموزوم ایکس را شناسایی کرده‌اند که بر قد انسان تاثیر می‌گذارند. این دانشمندان تنوع ژنتیکی را که اغلب در کروموزوم ایکس (یکی از کروموزوم‌های تعیین‌کننده جنسیت) رخ می‌دهد، در تقریبا 25 هزار فرد شمال اروپا با استفاده از اطلاعات مرتبط با سلامتی تحلیل کردند. هدف از این مطالعه، یافتن مولفه‌های ژنتیکی گزارش شده که می‌تواند تفاوت‌های فردی در چندین ویژگی از جمله قد، فشار خون و سطوح چربی خون را توضیح دهد. محققان همچنین نقش احتمالی کروموزوم ایکس را در تعدادی از تفاوت‌های شناخته‌شده بین زن و مرد از جمله قد بررسی کردند.
این تحلیل نشان داد گونه ژنتیکی نزدیک به ITM2A (ژن دخیل در رشد غضروف و یکی از ژن‌های کروموزوم ایکس) در میان افراد کوتاه‌تر از قد متوسط، بیشتر است. این نوع که در بیش از یک سوم اروپائیان وجود دارد، همچنین بیان ITM2A را افزایش می‌دهد و هر چه ژن بیشتری بیان شود، فرد کوتاه‌تر خواهد بود. بنابراین، اثر این گونه ژنتیکی بر روی قد در میان زنان بسیار قوی‌تر است. به دلیل وجود دو کروموزوم ایکس در زنان، هر دوی نسخه‌های ITM2A فعال هستند و این ژن در سطوح بیشتری بیان می‌شود. شناسایی نواحی از این دست که در آن مقادیر ژنتیکی کروموزوم «ایکس» بین زنان و مردان متعادل نیست، می‌تواند در درک محققان از تفاوت‌های بین دو جنس کارآمد باشد. جزئیات این مطالعه در مجله PLOS Genetics منتشر شده است.

محققان برای توقف خروپف در هنگام خواب، بالش جدیدی طراحی کرده‌اند که از طریق میکروفن‌های داخلی فعال شده و با باد شدن، فرد را مجبور به تغییر دادن وضعیت سر یا بدن می‌کند. میکروفن‌های تعبیه شده درون بالش، ارتعاشات صوتی ناشی از خروپف را تشخیص می‌دهند؛‌ با استفاده از کیسه‌های هوای داخلی، حجم بالش حدود هفت سانتی‌متر افزایش پیدا می‌کند. با افزایش حجم،‌ فرد مجبور به تغییر دادن وضعیت سر یا بدن می‌شود که در این حالت راه‌های تنفسی باز شده و بدون ایجاد اختلال در کیفیت خواب، خروپف متوقف می‌شود.
کلیدهایی در کنار بالش تعبیه شده‌اند که امکان تنظیم میزان حساسیت میکروفن‌ها یا حتی خاموش کردن آنها را فراهم می‌کند؛ حساسیت بالا برای خروپف کم و حساسیت پایین برای خروپف بلند است. زمان تأخیر 30 دقیقه‌ای نیز در نظر گرفته شده است تا فرد بطور کامل به خواب برود و در این مدت سیستم متورم کننده بالش فعال نمی‌شود. بالش Snore Activated Nudging Pillow به قیمت 154 دلار به بازار عرضه شده است.

محققان آمریکایی اظهار کردند: از هر 10 فوتبالیست، 6 نفر حداقل یک بار در طول بازی حرفه‌ای خود دچار آسیب‌های مغزی می‌شوند. تحقیقات علمی حاکی از آن است ضرباتی که به سر بازیکنان فوتبال وارد می‌شود، باعث غیرفعال شدن توانایی‌های شناختی آنان می‌شود.
محققان آمریکایی در مورد ضرورت تحقیقات بیشتر بر روی پیامدهای ضرباتی که به سر فوتبالیست‌ها وارد می‌شود، هشدار دادند و به بازیکنان فوتبال توصیه کردند هنگام بازی از کلاه‌های ایمنی استفاده کنند. دکتر تام شوئیتزر، مدیر بخش پژوهش‌های نورولوژی در بیمارستان سنت میشل کانادا اظهار کرد: 15 درصد آسیب‌های مغزی در آمریکای شمالی در هنگام مسابقات فوتبال رخ می‌دهد.
به گفته محققان، گاهی بیش از صدها ضربه به سر بازیکن در طول دوران حرفه‌ای بازی‌اش وارد شده که باعث کاهش توانایی‌های شناختی، اختلال در حافظه و کاهش توانایی‌های فیزیکی و حرکتی می‌شود. دروازه‌بانان و مدافعان بیشتر از سایرین در معرض این ضربات هستند و پزشکان معتقدند تنها راه پیشگیری از آسیب‌های ناشی از این ضربات استفاده از محافظ است، همان طور که در حال حاضر بازیکنان برای زانوها و ساق پا از ضربه‌گیر استفاده می‌کنند.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان سوئیسی نشان می‌دهد، پیشرفت‌های علم پزشکی و توسعه درمان‌های استاندارد در حوزه عمل پیوند قلب باعث افزایش چشمگیر طول عمر بیماران پیوندی شده است. محققان دانشگاه علوم پزشکی زوریخ، 133 بیمار با متوسط سنی 43.6 را که از سال 1985 تا 1991 میلادی تحت عمل پیوند قلب قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار دادند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که 74 نفر معادل 55.6 درصد بیماران تحت عمل پیوند، 20 سال و بیشتر عمر کرده‌اند. علت مرگ 44.4 درصد بیماران نیز به ترتیب 21 درصد رد پیوند، 21 درصد بدخیمی، 14.5 درصد ابتلا به نوع حاد مشکل عروق کرونری و 14.5 درصد عفونت عنوان شده است. دکتر «جیمز کرکلین» از محققان دانشگاه آلاباما تأکید می کند: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد درصورتیکه بیماران پس از عمل پیوند قلب بدقت از سلامتی خود محافظت کنند، علاوه بر بهبود کیفیت زندگی، می‌توانند بیش از 20 سال بدون مشکل خاصی به زندگی ادامه دهند. نتیجه این مطالعه در مجله The Annals of Thoracic Surgery منتشر شده است.

کميته مشاوره‌اي داروهاي قلبي و کليوي FDA، تاييد ووراپاکسار (Vorapaxar) را پيشنهاد کرده است. ووراپاکسار، داروي ضدپلاکت در دست تحقيق براي کاهش مشکلات آتروترومبوتيک است و در بيماران با سابقه حملات قلبي، به درمان استاندارد اضافه مي‌شود. نزديک به 6/7 ميليون نفر از مردم آمريکا از يک حمله قلبي جان سالم به در برده‌اند. سالانه حدود 190 هزار نفر از اين جمعيت حمله قلبي را مجددا تجربه مي‌کنند. بي‌شک نظر کميته مذکور در تصميم‌گيري نهايي FDA تاثيرگذار خواهد بود. ووراپاکسار با نام تجاري زونتيويتي (Zontivity)، اولين دارو از گروه آنتاگونيست‌هاي گيرنده پروتئاز فعال (1 -PAR) است که براي مهار تشکيل لخته‌هاي خوني توليد مي‌شود.1 -PAR، گيرنده‌اي است که توسط ترومبين فعال مي‌شود. ووراپاکسار تجمع پلاکتي ناشي از ترومبين را با مهار گيرنده‌هاي 1-PAR روي پلاکت‌ها مهار مي‌کند. نتايج ارائه‌شده به اين کميته، از يک مطالعه تصادفي دوسوکور با استفاده از دارونما روي بيش از 26 هزار بيمار تحت درمان با ووراپاکسار کنار درمان استاندارد ضدپلاکتي به دست آمده است.

داروسازي کلاروس اعلام کرده درخواست ثبت داروي جديد خود رکستورو (Rextoro) با نام مولکولي 610-CLR، که يک فراورده خوراکي جايگزين تستوسترون است را به FDA ارائه کرده است. اثربخشي اين دارو در 2 مطالعه باليني فاز3 مورد بررسي قرار گرفت که در اين مطالعات حداقل 75درصد از مردان شرکت‌کننده سطح سرمي ‌تستوسترونشان به محدوده طبيعي رسيد (300 تا 1000 نانوگرم در دسي‌ليتر). در صورت تاييد، رکستورو جايگزين خوبي براي اشکال تزريقي يا پوستي تستوسترون خواهد بود. ايمني رکستورو در دوزهاي به دست آمده پس از تيتراسيون دارو، مشابه ساير فراورده‌هاي تاييدشده و مورد استفاده براي جايگزيني تستوسترون است. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده براي رکستورو در اين مطالعات عبارت بودند از مشکلات گوارشي خفيف، کاهش اندک در کلسترول HDL و افزايش خفيف هماتوکريت و PSA.

خبرها حاکي است سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست بررسي ثبت داروي جديد شرکت جيليد (Gilead Sciences) را پذيرفته است. اين داروي جديد که ايدلاليزيب(Idelalisib) نام دارد، يک مهارکننده خوراکي دلتا PI3K است که براي درمان لنفوم غيرهوچکين راجعه بدون درد تجويز مي‌شود. مقرر استFDA نظر قطعي خود را تا اواسط سپتامبر 2014 اعلام کند. در يک مطالعه باليني فاز2، اثربخشي ايدلاليزيب در مبتلايان به لنفوم غيرهوچکين راجعه بدون درد (عدم پاسخدهي درماني به ساير درمان‌ها) با ريتوکسيماب و شيمي‌درماني مقايسه شد. ايدلاليزيب، يک مهارکننده خوراکي و شديدا انتخابي فسفواينوزيتايد 3 کيناز دلتاست که عملکرد آن براي فعال‌سازي، تکثير، بقا و تجمع لنفوسيت‌هاي B ضروري است و در بسياري از انواع بدخيمي‌هاي سلول B‌هايپراکتيو است. لنفوم غيرهوچکين، به گروه بزرگي از لنفوم‌هاي درمان‌ناپذير با رشد آهسته گفته مي‌شود که پس از درمان عود مي‌کنند و ممکن است به عوارض تهديدکننده حيات مانند عفونت‌هاي شديد و نارسايي مغزاستخوان منتهي شوند. بيشتر مبتلايان به لنفوم غيرهوچکين راجعه بدون درد، در مراحل پيشرفته بيماري تشخيص داده مي‌شوند و متوسط شانس بقاي آنها در مبتلايان به شايع‌ترين نوع آن، يعني لنفوم فوليکولر، 8 تا 10 سال است.

 يک مطالعه جديد نشان داده ادامه مصرف استاتين‌ها در بيماراني که قبل از بستري در بيمارستان از داروهاي کاهنده کلسترول استفاده مي‌کردند و هم‌اکنون حال آنها وخيم است، از ابتلا به ديليريوم پيشگيري مي‌کند. اين خاصيت ممکن است مرتبط به آثار ضدالتهابي استاتين‌ها باشد. محققان 470 بيمار بستري در بخش ويژه را تحت بررسي قرار دادند. از ميان آنها براي 151 بيماري که از پيش‌ استاتين مصرف مي‌کردند، استاتين‌درماني ادامه يافت. بيماراني که در عصر روز قبل استاتين دريافت کرده بودند، در روز بعد کمتر در معرض خطر ديليريوم بودند و نيز سطح ماکرهاي التهابي در آنها کمتر بود. ديليريوم، به گيجي شديد و ناگهاني گفته مي‌شود. مطالعه مذکور در شماره 17 ژانويه نشريه طب مراقبت‌هاي ويژه آمريکا به چاپ رسيده است. هر چند اين مطالعه ارتباطي ميان درمان با استاتين و کاهش خطر ديليريوم در بيماران بستري نشان مي‌دهد، اما به معناي وجود ارتباط علت و معلولي ميان آنها نيست. هم‌اکنون مطالعه ديگري از سوي اين گروه تحقيقاتي براي واضح‌تر شدن صحت اين دعا روي بيماران بستري در بخش ويژه در دست انجام است.

محققان دانشگاه نیویورک دریافتند: تماس با دود در دوره‌ی پره ناتال با کری در نوجوانی همراه است و این حدس را پیش می‌آورد که تماس با دود سیگار در رحم سبب صدمه دیدن دستگاه شنوایی می‌شود. تماس با دود از طریق همجواری، یک مشکل بهداشت عامه است و تماس با دود سیگار در رحم تا دوران بزرگسالی با انواع متفاوت مشکلات بهداشتی همراه است.
محققان داده‌های 964 نوجوان 13 تا 15 ساله را از سنجش بررسی سلامت و تغذیه‌ی 2005 تا 2006 به دست آوردند تا مشخص شود آیا تماس با دود سیگار در دوره‌ی پره‌ناتال با از دست دادن حسی عصبی شنوایی در دوره‌ی نوجوانی همراه است. در قریب به 16 درصد از 964 نوجوان، والدین تماس پره‌ناتال با دود را تأیید کردند. تماس پره‌ناتال با دود با بالاتر رفتن آستانه‌ی شنوایی تن خالص و افزایش سه برابر کری یک طرفه با فرکانس پایین همراه بود.
به گفته محققان گستره‌ی واقعی از دست دادن شنوایی همراه با تماس پره‌ناتال با دود در این بررسی به نظر ضعیف می‌آید. اختلاف اساسی در آستانه‌ی شنوایی تن خالص میان نوجوانان تماس یافته و تماس نیافته کمتر از 3 دسی‌بل است و بسیاری از موارد از دست دادن شنوایی خفیف است. محققان می‌گویند: قریب سه برابر افزایش نسبت خام از دست دادن یک طرفه‌ی شنوایی در نوجوانی که در دوره‌ی پره‌ناتال با دود تماس داشته‌اند، از علل بسیار نگران ‌کننده است. نتیجه این پژوهش در نشریه‌ JAMA به چاپ رسیده است.

تحقیقات نشان می‌دهد: برای داشتن رژیم غذایی سالم، کودکان و بزرگسالان باید توصیه‌های روزانه غذایی را رعایت کنند تا خطرات سلامتی مانند چاقی را کاهش دهند. در تحقیق جدید میزان ویتامین A بویژه در کودکان مورد بررسی قرار گرفت. محققان دریافتند کمبود این ویتامین در کودکان موجب بروز بیماری‌های معده و تنفسی می‌شود. سرپرست این تحقیق، دکتر ادواردو ویلمار، استادیار اپیدمیولوژی دانشگاه میشیگان اظهار کرد: تحقیقات بر روی کودکان بزرگتر شامل توزیع میزان ترکیبات مغذی و لازم بدن بود و تنها نقش ویتامین A در بدن مورد ارزیابی قرار نگرفت. تحقیق گروه دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه ایالتی میشیگان بر روی 2800 کودک 5 تا 12 ساله به مدت یک سال انجام شد. این کودکان در بوگوتا و کلمبیا اقامت داشتند. این گروه ویتامین A و میزان روی و آهن را اندازه‌گیری کردند.
محققان دریافتند: کودکان با کمبود ویتامین A مبتلا به استفراغ، سرفه و تب بودند. این علائم به دلیل غلظت بالای رتینول خون است. تاثیرات ترکیبات اصلی و مغذی از جمله ریتنول در موقعیت‌های مختلف با توجه به وضعیت تغذیه‌ای زمینه اپیدمیولوژیک میکروارگانیسم‌های بیماری‌های ویروسی، انگلی و باکتریایی برحسب سن، جنس و دیگر عوامل را ایجاد می‌کند. بر اساس گفته‌های این محققان، به طور قطعی نمی‌توان اعلام کرد مکمل‌ها بتوانند راه‌ حلی برای این مشکلات باشند. نتایج این تحقیق در نشریه تغذیه منتشر شده است.

محققان دانمارکی با استفاده از نانوساختارهای دندریمری موفق به ساخت کوچکترین ابزار تزریق دارو در جهان شدند. ترس از تزریق آمپول یکی از مشکلات رایج در درمان برخی بیماران است، از سوی دیگر تزریق با آمپول می‌تواند خطر وارد شدن بیش از حد نیاز دارو به بدن را داشته باشد. اخیرا محققان دانشگاه کپنهاگ موفق به ساخت ابزاری برای تزریق دارو شدند که می‌توان آن را مستقیما به بافت‌هایی نظیر تومور سرطانی متصل کرد تا داروی مورد نظر را به آهستگی وارد بدن کند. این ابزار که کوچکترین دستگاه تزریق داروی جهان محسوب می‌شود، می‌تواند دفعات تزریق و مقدار داروی تزریق شده در هر دوره تزریق را کاهش دهد. این ابزار را می‌توان به غشای سلولی متصل کرد تا دارو به آهستگی وارد سلول شود.
پژوهشگران برای ساخت این ابزار از بلورهای لیپیدی خودآرا استفاده کردند که در آن فسفولیپیدها به‌ صورت ساختار دندریمر قرار گرفته‌اند. این ساختار می‌تواند مقادیر زیادی دارو را در خود نگه‌ دارد و همچنین امکان متصل شدن به غشای سلول‌ها را نیز دارد. شرکت سوئدی «Camarus Ab» از این ابزار محصولی موسوم به FluidCrystal® را تولید کرده که در واقع نانوذراتی حاوی دارو هستند. این سیستم رهایش دارویی می‌تواند تا ماه‌ها پس از تزریق، دارو را به آرامی وارد بدن کند. نکته کلیدی در ساخت این ابزار، مطلع شدن از نحوه برهم‌کنش میان این ابزار با غشای سلول است. این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به رفرکتومتری نوترونی استفاده کردند که در آن نوترون‌ها در سطح حرکت کرده و سپس انعکاس پیدا می‌کنند؛ با این کار اطلاعاتی درباره ضخامت و ساختار زیرلایه به کاربر ارائه می‌کنند. با مطالعه سطح سلول می‌توان ابزار تزریق را طراحی کرد.
محققان نشان دادند که افزایش بار منفی در سطح غشای سلول موجب می‌شود مولکول‌های دندریمری نفوذ بیشتری در سلول داشته باشند و در نهایت چسبندگی بهتری به غشاء پیدا کنند؛ با این کار نقش یک مخزن جانبی را برای سلول ایفا می‌کنند؛ مخزنی که حاوی دارو یا ترکیب شیمیایی مورد نظر است. هر چند غشای سلول‌ها دارای بار منفی است، اما سطح سلول‌های سرطانی بار منفی بیشتری دارد؛ بنابراین می‌توان از این ویژگی برای وارد کردن انتخابی دارو به سلول‌های سرطانی استفاده کرد. نتایج تست‌های اولیه این ابزار مثبت بوده است و قدم بعدی محققان، تست این دارو روی بیماران است، پژوهشگران در حال برنامه‌ریزی برای انجام تست بالینی روی این نانوابزار هستند.

محققان آمریکایی دریافتند، بدن برخی حیوانات از جمله میمون بطور شگفت‌انگیزی بر اساس جنسیت نوزاد، اقدام به تولید سفارشی شیر می‌کند که این نکته می‌تواند در تهیه فرمول شیرخشک برای نوزاد انسان نیز در نظر گرفته شود. شیر مادر از ترکیب استاندارد و مناسبی برای کودک برخوردار است و نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، سالم‌تر بوده و در سال نخست زندگی کمتر به مشکلاتی مانند اسهال، گوش درد، پنومی (ذات الریه) و در سال‌های بعد به آسم یا چاقی مبتلا می‌شوند. اما کیفیت شیر مادران با تغذیه نامناسب یا نوزادانی که با شیرخشک تغذیه می‌شوند، چندان مطلوب نیست و باید تغییراتی در فرمول شیرخشک ایجاد شود.
محققان دانشگاه هاروارد کیفیت شیر میمون‌های نژاد رزوس (rhesus) را مورد بررسی قرار داده و دریافتند، ارتباط مستقیمی بین جنسیت نوزاد و کیفیت شیر مادر وجود دارد. بدن میمون بطور شگفت‌انگیزی بر اساس جنسیت نوزاد، اقدام به تولید سفارشی شیر می‌کند و زمانیکه بچه میمون نر باشد، شیر غنی از چربی و پروتئین در بدن مادر تولید می‌شود. اما در زمان تولد بچه میمون ماده، حجم شیر مادر بطور قابل توجهی افزایش پیدا می‌کند که این شیر حاوی کلسیم بیشتری بوده و برای استخوان‌سازی حیوان بسیار مفید است.
در ادامه تحقیقات محققان دانشگاه ایالتی کانزاس، وضعیت تولید شیر در 1.5 میلیون رأس گاو هولشتاین را مورد بررسی قرار دادند؛ برخلاف میمون، گوساله بسرعت از گاو مادر جدا می‌شود، با این حال میزان شیر گاوهایی که گوساله ماده بدنیا آورده‌اند حدود 1.6 درصد افزایش پیدا می‌کند. دکتر «کتی هیند» از محققان دانشگاه هاروارد تأکید می‌کند: تفاوت در کیفیت شیر این حیوانات نشانگر تفاوت در نیازهای متفاوت دو جنس نر و ماده است. به گفته «هیند»، باتوجه به کیفیت پایین شیر برخی مادران (بدلیل تغذیه نامناسب) و برای تأمین اصلی‌ترین نیاز نوزادانی که با شیرخشک تغذیه می‌شوند، فرمول شیر خشک باید بر اساس جنسیت نوزاد متفاوت باشد. نتایج در نشست سالانه انجمن پیشرفت علم آمریکا ارائه شد.

محققان دانشگاه تگزاس موفق به تولید ریه انسان در شرایط آزمایشگاهی شدند که گام مهمی در تولید اندام قابل پیوند محسوب می‌شود. تولید مهندسی‌ساز اندام بدن از جمله نای، ریه و کبد، راه‌حل مناسبی برای جبران کمبود عضو پیوندی برای بیماران نیازمند محسوب می‌شود. محققان دانشگاه تگزاس در تحقیقات خود برای تولید ریه در محیط آزمایشگاه از ریه دو کودک که در تصادف رانندگی جان خود را از دست داده بودند، استفاده کردند. با توجه به تخریب نسبتا کامل ریه این دو کودک، امکان پیوند آنها برای بیماران نیازمند وجود نداشت، اما محققان از بافت سالم آنها برای تولید ریه آزمایشگاهی استفاده کردند.
داربست کلاژن و الاستین یکی از ریه‌ها بعنوان پایه ریه آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گرفت و سلول‌ها از ریه دوم گرفته شده و روی داربست قرار داده شدند. سپس این ساختار درون یک محفظه بزرگ پر از مایع قرار داده شد که مواد مغذی برای رشد سلول‌ها را تأمین می‌کرد؛ پس از چهار هفته ریه آزمایشگاهی بطور کامل رشد کرد. با تکرار این فرآیند و استفاده از ریه دو کودک مرده دیگر، محققان موفق به تولید ریه آزمایشگاهی شدند. محققان تأکید می‌کنند که کاربردی شدن ریه آزمایشگاهی برای پیوند در بدن انسان دست‌کم به 12 سال تحقیق و آزمایش نیاز دارد؛ پیش از آغاز مطالعات بالینی این روش بر روی انسان، پیوند ریه آزمایشگاهی بر روی خوک انجام خواهد شد.

پروژه کیک استارتر می‌تواند با استفاده از نانوذرات، تمامی دستکش‌ها را به دستکش‌های با قابلیت حس لامسه تبدیل کند. نانولوله‌های پلی آمیدهای مایع رسانا می‌توانند دستکش معمولی را به صفحه نمایش لمسی تبدیل کنند. استفاده از نانولوله‌ها در این مورد تقلید حس لامسه پوست انسان و طراحی آن کاربردی است. طراحی هر کاربرد آن چند هفته تا چند ماه به طول می‌انجامد که بستگی به نوع عملکرد انتخابی افراد دارد. اگر این دستکش را به طور خاموش بپوشید به سادگی قابل اجرا مجدد خواهد بود. این دستکش به طور مساوی از نانوذرات تشکیل شده و هر ذره به دقت ساخته شده است و با یکدیگر در ارتباط هستند. این شبکه ارتباطی حتی تحت شرایط سخت مانند خم شدن ثابت، سایش، چین وچروک و حتی عناصر طبیعی به همان شکل باقی می‌ماند. نانولوله‌های متشکل از نانوذرات رسانا اجازه می‌دهد تا نانوذرات به طور زنجیره‌ای حتی تحت محرک‌های تنش زای فیزیکی در کنار هم باقی بمانند و پلی بین انگشت شما و صفحه لمسی دستگاه ایجاد کند.

پژوهشگران اسکاتلندی دریافتند افرادی که به نواختن آلات موسیقی اشتغال دارند، دارای مغزی فعال‌تر و دقیق‌تر هستند زیرا می‌توانند اشتباهات خود را در اجرا یافته‌ و آنها را نسبت به افراد معمولی سریع‌تر تثبیت کنند. دکتر اینس جنتزش روانشناس و همکارانش ضمن انتشار نتایج بررسی خود اظهار کردند: ساز زدن سبب حفاظت انسان در برابر افت توان ذهنی، چه به علت سن و چه به علت بیماری می‌شود.
این یافته‌ها، نتایج پژوهش‌های پیشین را تقویت‌ می‌کند. در پژوهش‌های قبلی ثابت شده بود قدرت ذهن با نواختن موسیقی ارتباط دارد. محققان می‌گویند: نتایج بررسی حاضر ثابت کرده است که حتی داشتن فعالیت موسیقیایی به مقدار اندک برای عملکرد مغز نافع است. در این بررسی، پژوهشگران عملکرد ذهنی افراد اهل موسیقی را با دیگران مقایسه کرده و با انجام وظایف متضاد ساده، آنان را به چالش وا‌داشتند. در مجموع در این بررسی 36 نفر حضور داشتند که بر حسب تعداد مجموع ساعاتی که در طول مدت عمر خود با ساز سر و کار داشتند، به گروه‌های 8 تا‌ 10 نفره تقسیم شده بودند.
کسانی که بیش ‌از پنج هزار‌ ساعت با ساز کار‌ کرده بودند، در گروه بالا، از دو هزار‌ تا‌ پنج هزار ساعت در گروه وسط، 200 تا ‌ دو هزار‌ ساعت در گروه پایین و کمتر از 200 ‌ساعت در گروه خیر جای گرفتند. پژوهشگران توان ذهنی هر شرکت‌کننده را طی یک جلسه که هر کدام دو ‌ساعت طول می‌کشید، آزمودند. درطول جلسه، زمان واکنش شرکت‌کنندگان نسبت‌ به وظایف ذهنی ساده اندازه‌گیری و همچنین اندازه‌گیری‌های مختلف فیزیولوژیک انجام می‌شد.
در این تحقیق وظایف ساده‌ی ذهنی مربوط به آزمون‌های شناختی نظیر آزمون استروپ توسط این روانشناسان مورد استفاده قرار گرفت. در این آزمون به شرکت‌کنندگان، نام رنگها و رنگ‌هایی عرضه می‌شد که الزاماً با هم یکی نبودند. به ‌عنوان ‌مثال، ممکن ‌بود کلمه‌ی «آبی» با رنگ قرمز و کلمه‌ی «سبز» با نام‌ آبی نشان داده شده باشد. این‌ کار سبب ایجاد تضادی در ذهن شرکت‌کننده‌ می‌شد که از وی نام رنگ هر کلمه‌ای را می‌پرسیدند که روبرویش ظاهر می‌شد. نامیدن رنگ وقتی با رنگی که نشان داده شده بود تطبیق داده نمی‌شد، بیشتر سبب اشتباه می‌شد.
در این بررسی، پژوهشگران از میان مسائل متفاوت، به زمان واکنش، صحت و نیز مقدار تطبیق بعد از خطا نظر داشتند. نتایج نشان‌ داد که مقدار تمرین‌ موسیقی با‌ سرعت پاسخ ارتباط مثبت دارد و هرچه تمرین موسیقی بیشتر، سرعت پاسخ تند‌تر از وقتی است که تمرین موسیقی وجود نداشته و یا میزان آن کم است و تمام موارد صحیح است. این نتیجه‌ حاکی از آن است که ممکن‌ است بالاتر بودن میزان تمرین موسیقی به ‌طور‌ کلی به پردازش موثرتر اطلاعات منتهی شود؛ لذا گزارش‌های اولیه مبنی‌ بر ارتباط مثبت میان سرعت ذهن و توان موسیقایی تأیید می‌شود. نتیجه این پژوهش در نشریه‌ی Neuro Pssychologia منتشر شده است.

نسل جدید فناوری پوشیدنی، عینک پیشرفته‌ای است که امکان مشاهده و تشخیص سلول‌های سرطانی از سلول‌های سالم را برای جراح فراهم می‌کند. مشاهده و تشخیص کامل سلول‌های سرطانی بسیار دشوار است و حدود 20 تا 25 درصد مبتلایان به سرطان پستان نیاز به جراحی‌های تکمیلی برای برداشتن کامل تومور سرطانی هستند. محققان دانشکده پزشکی واشنگتن با همکاری محققان مرکز سرطان Alvin Siteman عینک پیشرفته‌ای طراحی کرده‌اند که تشخیص سلول‌های سرطانی از بافت سالم را در هنگام جراحی فراهم می‌کند.
با استفاده از این عینک، تشخیص تومورهای بسیار کوچکی به قطر یک میلی‌متر امکان می‌شود. در ابتدا نشانگر فلورسنت بدرون بدن بیمار تزریق می‌شود؛ زمانیکه جراح با کمک این عینک مخصوص، محل بافت سرطانی را مشاهده می‌کند، سلول‌های سرطانی درخشش آبی رنگی پیدا می‌کنند که به جراح برای تشخیص بافت سرطانی از سالم کمک می‌کند.
برای نخستین بار، این عینک هنگام عمل جراحی یک بیمار مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان بارنس- جویش مورد استفاده قرار گرفت. دکتر «جولی مارگنت‌هالر» از جراحان دانشگاه واشنگتن تأکید می‌کند: این عینک پیشرفته، امکان تشخیص دقیق سلول‌های سرطانی از سالم را فراهم کرده و به کاهش میزان تنش بیمار و عدم نیاز به عمل‌های متعدد منجر می‌شود. به گفته «مارگنت‌هالر»، این فناوری در مراحل اولیه قرار داشته و آزمایشات بیشتری برای اطمینان از دقت عینک در تشخیص دقیق سلول‌های سرطانی مورد نیاز است. نتایج این دستاورد در مجله Biomedical Optics منتشر شده است.

دانشمندان به سرنخ‌های جدیدی درباره علت گرسنه‌شدن افراد پی بردند. بیش از 20 سال است که «برادفورد لوول» از مرکز پزشکی BIDMC واقع در بوستون، در حال مطالعه مدارهای عصبی پیچیده‌ای در مغز است که در ایجاد گرسنگی نقش دارند؛ این محقق و همکارانش نموداری را برای توضیح نواحی این وضعیت انگیزه‌ای شدید خلق کرده‌اند.
آنها دریافتند عصب‌های بیان‌کننده AgRP توسط نارسایی کالری فعال می‌شوند و در آزمایشات انجام‌شده به هنگام فعال‌شدن ایمن عصب‌ها، موش‌ها پس از جستجوی خستگی‌ناپذیر برای غذا، آن را با ولع تمام خوردند. عصب‌های AgRP گروهی از سلول‌های عصبی در ناحیه هیپوتالاموس مغز هستند. آزمایشگاه لوول دریافت، عصب‌های اغواکننده گرسنگی که خود این عصب‌های AgRP را فعال می‌کنند، در هسته‌ اﻃﺮاف ‫ﺑﻄﻨﯽ واقع در هیپوتالاموس مغز قرار گرفته‌اند.
این یافته‌های غیرمنتظره، درک دانشمندان از مولفه‌های تحریک‌کننده اشتها را افزایش می‌دهد. هدف آنها شناسایی چگونگی کنترل گرسنگی توسط مغز بود، زیرا گرسنگی غیرمعمول منجر به اختلالات در خوردن و چاقی مفرط می‌شود. تیم لوول در حال انجام رویکرد گام به گام برای درک این موضوع هستند که چگونه پیغام‌های نشان‌دهنده غذاخوردن یا گرسنه‌بودن وارد مغز می‌شوند. آنها تحقیقاتشان را با استفاده از فناوری‌های بی‌نهایت قدرتمند از جمله نقشه‌برداری مداری انجام می‌دهند که تحلیل عصب به عصب ناحیه اغواکننده گرسنگی در مغز ممکن را می‌سازد. جزئیات این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.

بر اساس مطالعات محققان استرالیایی، شکلک‌های احساسی مانند (برای خندیدن) و ( (ناراحت‌بودن) در پیامکها، شیوه فعالیت مغز انسان را در تلاش برای رمزگشایی از آنها دستخوش تغییر می‌کنند. محققان بر این باورند که استفاده از صورتک‌های مرتبط با علائم نشانه‌گذاری، بخش‌هایی از مغز را تحریک می‌کند که اغلب برای نگاه‌کردن به صورت‌های واقعی به کار می‌روند. این امر می‌تواند کلید محبوبیت آنها باشد، چون مغز آنها را به عنوان صورت واقعی پردازش می‌کند. دکتر «اون چرچز» از دانشکده روانشناسی دانشگاه فلیندرز آدلاید، می‌گوید: این صورتک‌ها، شکلی جدید از زبان هستند که ما تولید می‌کنیم و با رمزگشایی از این زبان، الگویی جدید از فعالیت مغزی را خلق می‌کنیم.
محققان معتقدند انسان‌ها به برخی چهره‌ها بیش از مولفه‌های دیگر در تلاش برای خوانش آنها برای عواطف توجه می‌کنند. تیم علمی تصاویری از چهره‌های واقعی، صورتک‌های با لبخند (با استفاده از نقطه، خط فاصله و پرانتز) و زنجیره‌ای بی‌معنی از کاراکترها را به 20 شرکت‌کننده نشان دادند. این دانشمندان از الکتروفیزیولوژی برای تعیین الگوی فعالیت الکتریکی در مغز به هنگام مشاهده تصاویر مختلف توسط شرکت‌کنندگان استفاده کردند و در نهایت شگفتی دریافتند آنها به این شکلک‌ها به همان شیوه صورت‌های واقعی واکنش نشان می‌دهند.

محققان آمریکایی برای نخستین بار موفق به جای دادن ریز موتورهایی درون سلول‌های زنده انسان و هدایت آنها بصورت مغناطیسی شدند. این دستاورد گام مهم دیگری در توسعه ماشین‌های مولکولی محسوب می‌شود که می تواند به انتقال هدفمند داروها به محل‌های خاص درون بدن منجر شده و عوارض جانبی داروها را به حداقل ممکن برسانند. با پمپاژ نانوموتورها بداخل ساختارهای درون سلول، سلول‌های زنده واکنشهای مکانیکی از خود بروز می‌دهند که پیش از این هرگز مشاهده نشده بود.
این مطالعه نشان می‌دهد، امکان استفاده از نانوموتورهای مصنوعی برای بررسی بیولوژی سلول در شیوه‌ای جدید وجود دارد. پروفسور «تام مالوک» از محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا (PSU) تأکید می‌کند: در مطالعات قبلی از نانوموتورها تنها در شرایط آزمایشگاهی استفاده شده بود، اما برای نخستین بار عملکرد این ریز موتورها در سلول‌های زنده انسان مورد آزمایش قرار گفتند. به گفته «مالوک»، از این ریز موتورها می‌توان برای درمان سرطان و سایر بیماری‌ها بوسیله دستکاری مکانیکی سلول از داخل استفاده کرد؛ همچنین امکان جراحی‌های درون سلولی و ارسال هدفمند دارو در یک روش غیر تهاجمی به بافت‌های زنده فراهم می‌شود. نانوربات‌ها از طریق مغناطیس هدایت می‌شوند؛ همچنین این ریز ربات‌ها قادر به حرکت خودکار – مستقل از یکدیگر – هستند که این توانایی برای کاربردهای آینده بسیار مهم است؛ بطور مثال برای جستجو و نابود کردن سلول‌های سرطانی در نقاط مختلف بدن، ریز موتورها باید بصورت کاملا مستقل از یکدیگر حرکت کنند. نتایج این دستاورد در مجله Angewandte Chemie منتشر شده است.

تحقیقات نشان می‌دهد: گرفتگی بینی و عطسه در دوران بارداری، باعث داشتن فرزند مبتلا به آسم می‌شود. دانشمندان 513 زن باردار و 526 تن از کودکان آنها را مورد مطالعه قرار دادند. آنان دریافتند عفونت‌های ویروسی در دوران بارداری با خطر ابتلا به آسم در کودک مرتبط هستند. محققان با اشاره به یافته‌های تحقیق انجام شده در این زمینه می‌گویند: عفونت در دوران بارداری می‌تواند محیط رحم را تغییر و سیستم ایمنی در حال شکل‌گیری یک کودک را تحت تاثیر قرار دهد.
کودکان در این تحقیق، هر سه و 12 ماه و سپس تا پنج سالگی هر سال یک بار مورد بررسی قرار ‌گرفتند. از خانواده‌های مورد بررسی در 61 درصد، پدر و مادر مبتلا به آسم، تب یونجه یا اگزما بودند. دکتر مایکل فاگز، رئیس دانشکده آلرژی، آسم و ایمونولوژی امریکا و محقق این طرح اظهار کرد: در حال حاضر آلرژی و آسم می‌تواند در رحم پیشرفت کند و این در حالی است که ژنتیک یک عامل مهم در بیماری است. یافته‌های این تحقیق در مجله آلرژی، آسم و ایمونولوژی منتشر شده است.

نتایج یک پژوهش حیوانی نشان داد نابینایی موقت منجر به افزایش شنوایی شده و می‌تواند به عنوان درمان برخی افراد ناشنوا کاربرد داشته باشد. پژوهش محققان دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه مریلند نشان داد که قرار دادن موشها در یک محیط تاریک برای یک هفته باعث تغییر در مغز آنها و تشدید حس شنوایی‌شان شد. تاثیر گفته شده،‌ پس از بازگرداندن این موجودات به روشنایی برای چند هفته ادامه داشت. به گفته کارشناسان، این نتیجه بسیار جالب بوده اما ایجاد تغییرات مغزی دائمی‌تر است که می‌تواند برای هر نوع درمان جدید از دست دادن شنوایی مهم باشد.
محققان به مقایسه شنوایی موشهایی که برای یک هفته در تاریکی مطلق قرار داشتند، با گروه شاهد که در روشنایی عادی بودند، پرداختند. موشهایی که در تاریکی مطلق قرار گرفته بودند توانستند صداهای آرامتر را شنیده و همچنین تغییراتی در ساختار قشر شنوایی مغز آنها بوجود آمد. یکی از تصورات این است که بخش مغزی مورد استفاده برای بینایی تغییر کاربری داشته و همچنین بخش مورد استفاده برای شنوایی ارتقا یابد. البته هنوز مشخص نیست که در صورت اعمال این آزمایش بر روی انسانها، همان تغییرات در بخشهای مشابه مغز آنها نیز صورت بگیرد یا این که بتوان از آن برای معکوس کردن زوال مرتبط با پیری استفاده کرد. نتایج این پژوهش در مجله Neuron منتشر شده است.

پژوهش‌های انجام شده توسط محققان بریتانیایی حاکی از آن است که استنت‌گذاری سرخرگ کاروتید (CAD) با افزایش احتمال حمله قلبی در بیماران سالمند همراه است؛ اگرچه احتمال مرگ ‌و میر، مشابه بیماران غیر‌سالمند بوده است. در مورد مناسبترین روش درمان آتروسکلروز سرخرگ کاروتید، بحث‌هایی وجود دارد و در مورد امنیت (CAS) و آندارترکتومی کاروتید (CEA) در بیماران سالمند نیز اختلاف نظر موجود است. پژوهشگران به بازبینی مقالات پزشکی پرداخته و 44‌ مورد بررسی مشاهده‌یی را تحلیل کرده‌اند که طی آنها داده‌های بیش از 512 هزار نمونه (CEA) و‌ بیش از 75 هزار مورد رویه‌ CAS گزارش شده بود.
محققان می گویند: نتیجه‌ی بازبینی پژوهش‌ها حاکی ‌از‌ آن است، در عین ‌حال که پیامدهای نورولوژیک‌ (CEA) حمله قلبی، حمله‌ گذرای ایسکمیک یا هر‌دو، در بیماران سالمند و جوان‌تر مشابه بود ولی در بیماران سالمند، با احتمال مرگ‌و میر بالاتر همراه بود. به گفته آنها به نظر می‌رسد هم (CAS) و هم‌ (CEA) سبب افزایش احتمال انفارکتوس میوکارد در بیماران سالمند می‌شود. در مقایسه با‌ (CEA)، در بیماران سالمندی که تحت عمل (CAS) گرفتند احتمال ایجاد حمله قلبی، (TIA) یا حمله قلبی و ( TIA) بلافاصله پس‌از مداخله بیش ‌از جوانان بود. نتیجه این پژوهش در ‌شماره‌ی ‌23 اکتبر ‌2013 نشریه‌ی JAMA منتشر شده است.

یافته‌های محققان دانشگاه‌های ورمونت و کالیفرنیا نشان می‌دهد: مصرف اضافی قند با افزایش خطر اضافه وزن مرتبط است و در نهایت مرگ ناشی از بیماری قلبی را تا 20 درصد افزایش می‌دهد. محققان می‌گویند: قند برای تامین انرژی در بدن عنصری ضروری است، اما مصرف بی‌رویه آن در قالب نوشیدنی‌های شیرین، دسر و شیرینی‌جات باعث افزایش فشار خون، بالا رفتن تری‌گلیسیرید و کلسترول خون می‌شود و همچنین مشکلات کبد چرب، چاقی و دیابت را به همراه خواهد داشت.
بسیاری از کارخانجات غذایی برای بهبود طعم و بافت غذایی محصولات خود، از قند استفاده می‌کنند و این در حالی است که اغلب مردم روزانه چندین بار از این محصولات استفاده می‌کنند بدون اینکه متوجه میزان قند ورودی به بدن خود باشند. برای مثال اگر روزانه یک قوطی نوشابه گازدار مصرف کنید، خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی را برای خود به اندازه یک سوم افزایش خواهید داد.
محققان بر اساس یافته‌های پژوهشی انجام شده در این زمینه توصیه کرده‌اند: برای کاهش تاثیر قند بر سلامتی بدن از مواد غذایی استفاده کنیم که علاوه بر قند طبیعی، سایر عناصر مورد نیاز بدن و فیبر غذایی را نیز به میزان کافی داشته باشند که از نظر آنها میوه‌جات به عنوان بهترین استاندارد برای این نیاز مطرح هستند. یافته‌های این پژوهش در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شده است.

روانشناسان معتقدند افراد زیبا در مقایسه با اشخاص زشت، کمتر به یادماندنی هستند. مطالعه جدید نشان می‌دهد، جذاب‌بودن می‌تواند مانع از شناسایی افراد شود، مگر این که یک صورت زیبا به طور خاصی متمایز باشد. دانشمندان دانشگاه ینای آلمان با نشان‌دادن تصاویری به گروهی از داوطلبان، دریافتند تصاویر افراد غیرجذاب به یادماندنی‌تر از تصاویر افراد زیبا بود؛ با این حال، اشخاص حاضر قادر بودند صورت زیبایی با ویژگی‌های متمایز را به آسانی به یاد آورند. در این پژوهش، سوژه‌ها برای چند ثانیه‌ در معرض تصاویر زشت و زیبا از افراد مختلف قرار گرفتند؛ این تصاویر سپس دوباره به آنها نشان داده شد تا مشخص شود کدام یک را به یاد می‌آورند. نتایج این تحقیق دانشمندان را شگفت‌زده کرد زیرا آنها تصور می‌کردند به یادآوردن چهره‌های جذاب‌تر آسان‌تر است، اما یافته‌ها نشان داد چنین همبستگی نمی‌تواند به آسانی صادق باشد. جزئیات این مطالعه در مجله Neuropsychologia منتشر شد.

محققان موفق به شناسایی بیان غیرطبیعی در ژن‌ها شده‌اند که در مغز و خون بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر قابل شناسایی است. پروتئین «تائو»(Tau) در برخی اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر دخالت دارد؛ در تحقیقات قبلی از آسیب دی‌ان‌ای بعنوان علت مرگ سلول‌های عصبی در مبتلایان به آلزایمر یاد شده بود که این آسیب باعث تغییر در ساختار دی‌ان‌ای درون سلول‌ها می‌شود. محققان بیمارستان بیرگام و زنان به سرپرستی پروفسور «بس فراست»، تغییرات در ساختار دی‌ان‌ای را در دژنراسیون سلول‌های عصبی ناشی از پروتئین تائو مورد بررسی قرار دادند.
در این مطالعه از مگس و موش‌های تراریخته برای نشان دادن تغییرات در ساختار دی‌ان‌ای انسان استفاده شد. استراحت دی‌ان‌ای (DNA relaxation) یک فرآیند ضروری در تکثیر دی‌ان‌ای در سلول‌های باکتری یا پستانداران محسوب می‌شود. محققان دریافتند که استراحت دی‌ان‌ای آسیب دیده و در نتیجه بیان غیرطبیعی ژن، باعث مرگ سلول‌های عصبی در بیماران مبتلا به آلزایمر می‌شود و این بیان ژنی براحتی در مغز و خون بیماران قابل شناسایی است. در نتیجه، داروهایی که به اصلاح ساختار دی‌ان‌ای آسیب‌دیده کمک می کنند، به درمان هدفمند بیماران مبتلا به آلزایمر منجر خواهند شد. نتایج این مطالعه در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.

محققان دانشگاه و انستیتو تکنولوژی رویال ملبورن موفق به تولید ترکیب امیدبخشی برای درمان سرطان شدند. در این تحقیق محصول دریایی طبیعی و شگفت‌انگیزی به نام «Salicylihalamid» تولید شده که از اسفنجی موسوم به «Halicona» مشتق شده است؛ این نوع اسفنج در خلیج فارس نیز موجود است. «Salicylihalamide A» یک سیتوتوکسیک یا به عبارتی سمی است که سلول‌ها را از بین می‌برد و نوعی سد دفاعی را برای اسفنج دریایی فراهم می‌آورد.
طی این پژوهش محققان با سنتز مواد شیمیایی در آزمایشگاه، مولکول‌های «Aza_salicylhalamide» را به وجود آورده و سپس آنها را در معرض خطوط سلولی سرطان لوسمی (سرطان خون) قرار دادند و مشاهده کردند که این ترکیب اثرات ضد تکثیری را بر این مولکول‌ها بر جای می‌گذارد. این ترکیب نقش فعالی را در مبارزه با انواع متفاوت سرطان و به ویژه علیه سرطان لوسمی پرومیلوسیتیک بر جای گذاشته است. محققان می‌گویند این ترکیب در قالب یک تناوب مولکولی کوتاه ایجاد شده و همین خاصیت این اجازه را به تولیدکنندگان دارو می‌دهد تا حجم وسیعی از این ترکیب را ایجاد کنند.

یک لنز تماسی انقلابی به افراد نابینا در خواندن خطوط بریل الکترونیکی کمک خواهد کرد. این کاشت که مانند یک لنز تماسی عادی مورد استفاده قرار می‌گیرد، با الکترود ساخته شده که سیگنالها را از یک دوربین دستی یا بر روی عینک دریافت می‌کند. این لنز به بازتاب سیگنالها از یک دوربین به چشمان کاربر پرداخته و حس آن می‌تواند به شکل چیزی مانند بینایی تعبیر شود. هنگامی که کاربر به چیزی نگاه کرده یا دوربین را به سمت آن می‌برد، این دوربین به ترجمه تصویر به نوعی بریل الکترونیک پرداخته و لنز تماسی، شبکیه را با حس لامسه تحریک می‌کند.
برخلاف بریل که بر موقعیت‌یابی شش نقطه برای انتقال اطلاعات به خواننده تکیه دارد، حسگرهای درون قرنیه چشم 600 بار حساستر از نوک انگشتان به حس لامسه است. به گفته دانشمندان، قرنیه در حقیقت حساسترین بخش بدن به این گونه تحریکها است. این لنزها هنوز بر روی انسان آزمایش نشده اما کارآزمایی‌ها بر روی حیوانات نشان داد که آنها با این روش توانستند موانع را در تاریکی تشخیص دهند. اگرچه در حال حاضر گزینه‌هایی برای ارسال داده به شبکیه وجود دارد، اما خیلی پیشرفته محسوب نمی‌شوند. اکنون کاربر می‌تواند تنها حدود 16 پیکسل را ببیند اما دستگاه جدید ممکن است این میزان را به دهها هزار افزایش دهد. این محققان همچنین اکنون در حال کار بر روی یک دستگاه مشابه برای کمک به افراد مبتلا به نقص شنوایی هستند.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، جهش در ژن‌های کلیدی تعیین‌کننده رنگ پرهای کبوتر، در ژن‌های مشابه کنترل‌کننده رنگدانه‌های پوست انسان نیز دیده می‌شوند. پرورش دهندگان کبوتر در طول چند قرن موفق به پرورش حدود 350 نژاد متفاوت کبوتر شده‌اند که دارای بال و پر رنگارنگ مختلفی هستند، اما تا پیش از این مطالعه بروز جهش ژنتیکی موثر بر رنگ پرها ناشناخته باقی مانده بود. در تمام نژادهای کبوتر، جهش در سه ژن اصلی باعث ایجاد تنوع در رنگ پرهای پرنده می‌شود.
«اریک دامیان» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه یوتا تأکید می‌کند: در انسان، جهش در این ژن‌ها اغلب بد محسوب می‌شوند؛ چراکه باعث بروز آلبینیسم (زالی) یا مستعد کردن سلول‌ها به اشعه فرابنفش و ملانوم – ناشی از نبود رنگدانه‌های محافظ – می‌شود؛ اما در کبوتر، جهش این ژن‌ها باعث تغییر رنگ پرها می‌شود که پدیده چندان بدی تلقی نمی‌شود. جهش در این ژن‌ها مسئول بروز بیماری‌های پوستی و سایر مشکلات از جمله ملانوم و آلبینیسم در انسان است. نتایج بدست آمده در این مطالعه می‌تواند به محققان در درک بهتر جهش‌های ژنی که منجر به تغییر در رنگ پوست از جمله آلبینیسم می‌شود، همچنین توسعه روش‌های درمانی بالقوه ملانوم کمک کند.

محققان آمریکایی سرنگی حاوی ریز اسفنج طراحی کرده‌اند که پس از تزریق بداخل زخم و ایجاد سد در برابر جریان خون، خونریزی را تنها در 15 ثانیه متوقف می‌کند. در میدان جنگ، اصلی‌ترین اقدام برای نجات مجروح، توقف خونریزی است؛ محققان شرکت RevMedX برای توقف سریع خونریزی، سرنگی حاوی ریز اسفنج طراحی کرده‌اند که باعث قطع سریع خونریزی می‌شود. سرنگ XSTAT حاوی اسفنج‌های کوچکی است که با استفاده از یک اپلیکاتور بداخل زخم تزریق شده و سدی در برابر جریان خون ایجاد می‌کنند و با اعمال فشار در محل، باعث توقف خونریزی می‌شوند.
نکته کلیدی این سیستم، سرنگ مخصوص آن است که امکان تزریق ریز اسفنج‌ها را فراهم می‌کند؛ محققان در حال ساخت دو اپلیکاتور در اندازه‌های متفاوت هستند که اپلیکاتور با قطر 30 میلیمتر برای زخم های بزرگ و اپلیکاتور با قطر 12 میلیمتر برای زخم‌های کوچک استفاده خواهند شد. اسفنج‌های مورد استفاده از نوع اسفنج استریل پزشکی هستند که با عامل هموستاتیک - توقف خونریزی - پوشش داده می شوند. آزمایش سرنگ XSTAT حاوی ریز اسفنج‌ها موفقیت‌آمیز گزارش شده است و ارتش آمریکا برای توسعه این محصول، بودجه پنج میلیون دلاری در اختیار محققان قرار داده است.