پزشکی بالینی

مطالعات باليني فاز II نشان داده‌اند که مولکول PB272 در ترکيب با ساپسيتابين (Capecitabine) و نيز در ترکيب با تمزيروليموس (Temsirolimus) در سرطان پستان متاستاتيک HER2+ اثربخش است. موسسه بيوتکنولوژي پوما، يک شرکت بيوفارماسوتيکال، نتايج به دست آمده از مطالعه باليني فاز II در حال انجام روي مولکول تحقيقاتي اين شرکت يعني PB272 با نام نراتينيب (Neratinib) را در سمپوزيوم سرطان پستان سن آنتونيو تگزاس اعلام کرده است.
مطالعات باليني فاز I/II روي مولکول PB272 در ترکيب با داروي شيمي درماني ساپسيتابين در مراکز کلينيکي متعددي در آمريکا، اروپا و آسيا مورد بررسي قرار گرفت. نتايج فاز I آن در سال گذشته ارائه شده بود. در بخش فاز II مطالعات باليني که نتايج آن در سمپوزيوم امسال ارائه شدند، بيماراني با نوع ErbB2 مثبت (HER2+) متاستاتيک يا پيشرفته بدخيمي پستان شرکت داشتند. در گذشته آنها سابقه شيمي درماني قبلي با ترازتوزوماب (Trastuzumab) و تاکسان وجود داشت. به اين بيماران PB272 با دوز روزانه 240 ميلي‌گرم در ترکيب با ساپسيتابين با دوز 1500 ميلي‌گرم بر مترمربع (دوز دوبار در روز 750 ميلي‌گرم بر مترمربع) در روزهاي 1 تا 14 چرخه‌هاي 21 روزه داده شد.
نتايج مطالعه نشان دادند که ترکيب PB272 و ساپسيتابين از سوي بيماران به خوبي تحمل مي‌شود. شايع‌ترين عارضه جدي ناشي ازمصرف اين دارو در خلال مطالعات باليني مذکور عبارت بود از اسهال (در 26درصد از بيماران). اسهال ايجاد شده گذرا بود و با تعديل دوز دارو و تجويز داروهاي ضداسهال برطرف شد. اما در مورد اثربخشي PB272، نتايج مطالعه نشان دادند که از ميان 61 بيمار شرکت‌کننده در مطالعه که پيش از اين تحت درمان با لاپاتينيب قرار نگرفته ‌بودند،11درصد يعني 7 بيمار پاسخ‌دهي درماني کامل داشتند؛ 52 درصد پاسخ‌دهي درماني نسبي داشتند و8 درصد آنان بيماري‌شان بيش از 6 ماه ثابت باقي ماند، بنابراين به‌طور کلي پاسخ‌دهي درماني در اين مطالعه 64 درصد بود.
به‌علاوه، در 7 بيمار که پيش از اين با لاپاتينيب تحت درمان قرار گرفته بودند،14درصد پاسخ‌دهي درماني کامل و در43درصد پاسخ‌دهي درماني نسبي مشاهده شد و در 14درصد آنها تا 6 ماه بيماري ثابت باقي ماند. به‌طور شاخص «متوسط شانس بقاي بيمار بدون پيشرفت بيماري» در مبتلاياني که پيش‌تر لاپاتينيب را دريافت نکرده بودند 3/40هفته و اين رقم در بيماراني که قبلا تحت درمان با لاپاتينيب قرار گرفته بودند 9/35هفته بود.

مرکز علوم ژيليد(Gilead) اخيرا اعلام کرده‌است نتايج حاصل از مطالعه فاز III، الويتگراوير(Elvitegravir) – يک مهارکننده اينتگراز که در درمان عفونت مورد بررسي قرار گرفته است- در مقايسه با ديگر مهارکننده اينتگراز با نام رالتگراوير (Raltegravir) پس از دو سال (96 هفته) موفقيت‌آميز بوده‌اند. مرکز علوم ژيليد درنظر دارد که تاييد نهايي الويتگراوير را در سه ماهه دوم 2012 ميلادي اخذ کند. اين مطالعه دوساله مي‌تواند سرآغاز دستيابي به يک گزينه درماني روزانه براي مبتلايان به ايدز باشد که به ساير درمان‌ها مقاوم شده‌اند. در اين مطالعه باليني، (مطالعه 145)،الويتگراوير با دوز 150 يا 85 ميلي‌گرم روزانه و رالتگراوير 400 ميلي‌گرم دوبار در روز با يکديگر مقايسه شدند.

يک مطالعه جديد نشان داده است که تجويز دوز پايين آسپيرين در بيماران پس از درمان آنها با داروهاي رقيق‌کننده خون قوي‌تر با هدف ممانعت از تشکيل لخته‌هاي خوني خطرناک در ريه، مي‌تواند احتمال تشکيل مجدد اين لخته‌هاي خوني را کاهش دهد. لخته‌هاي خوني ممکن است شامل لخته‌هاي تشکيل شونده در پاها (ترومبوز وريدهاي عمقي) يا آمبولي ريه (لخته‌هاي خوني در ريه که ممکن است به تنگي نفس، درد قفسه سينه و حتي مرگ منجر شوند) باشند. به مبتلايان به ترومبوآمبولي‌هاي وريدي آنتي‌کوآگولان‌هايي نظير وارفارين داده مي‌شود. در يک مطالعه جديد بررسي شد که آيا دو سال درمان با دوز پايين آسپيرين (100 ميلي‌گرم در روز)پس از شروع درمان با يک دوره 6 تا 12 ماهه وارفارين، مي‌تواند در بيماران از تشکيل مجدد لخته‌هاي خوني ممانعت کند يا خير. نتايج مطالعه مذکور در پنجاه و سومين نشست سالانه انجمن هماتولوژي آمريکا در سن‌ديگو ارائه شد.

طبق اعلام سازمان غذا و داروي آمريکا، نسبت فايده به زيان داروي آکسيتينيب(Axitinib) در مبتلايان به کارسينوم سلول کليوي پيشرفته پس از شکست درمان خط اول سيستميک مطلوب بوده است. سالانه در کشور ايالات متحده حدود 58 هزار مورد جديد ابتلا به کارسينوم سلول کليوي تشخيص داده مي‌شود و متاسفانه 20 تا 30 درصد از اين بيماران در زمان تشخيص به مرحله پيشرفته بيماري دچارند. ميزان مرگ‌ومير ناشي از اين بدخيمي در آمريکا سالانه 13 هزار نفر است. آکسيتينيب يک درمان خوراکي است که براي مهار انتخابي گيرنده‌هاي يک، دو و سه فاکتور رشد آندوتليال عروقي طراحي شده است. اين گيرنده‌ها بر رشد تومور، آنژيوژنز عروقي و پيشرفت بدخيمي (گسترش تومور)تاثيرگذارند. اظهارنظر سازمان غذا و داروي آمريکا بر اساس نتايج به دست آمده از مطالعه باليني فاز III با نام AXIS روي بيماراني که بدخيمي در آنها پس از يک درمان سيستميک، پيشرفت کرده صورت گرفته است. طي مطالعه مذکور اثربخشي و ايمني داروي آکسيتينيب بر بيش از 2500 بيمار بررسي شد.

با توجه به نتایج حاصل از یک مطالعه جدید که بیماران مبتلا به بیماری ارثی عروق خون تحت بررسی قرار داد، محققان دریافتند سطوح پایین آهن موجود در خون با افزایش خطر تشکیل لخته های خونی خطرناک در ورید، همراه است. به گزارش ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، به گفته محققان امپریال کالج لندن یافته های یک مطالعه نشان می دهد، درمان کمبود آهن به جلوگیری از بیماری شناخته شده به عنوان ترومبوز (تشکیل لخته ی خون) وریدهای عمقی(DVT) کمک می کند. این مطالعه شامل 609 بیمارمبتلا به هموراژیک ارثی خونی(HHT) که یک بیماری ژنتیکی از رگ های خونی است و باعث خونریزی بسیار زیاد از بینی و روده می شود.
بیماران (HHT) به دلیل خونریزی بخش زیادی از آهن خون را از دست می دهند. در این مطالعه افراد با سطح کم آهن در معرض خطر افزایش لخته شدن خون بودند، اما کسانی که مکمل های آهن را مصرف می کردند ریسک کمتری داشتند. نویسنده اصلی پژوهش دکتر کلرشوولین از موسسه ملی قلب و ریه در امپریال کالج لندن و مشاور افتخاری در امپریال کالج بهداشت و درمان بیمه خدمات درمانی تراسپت می گوید:"عوامل خطرناک ابتلا به لخته شدن خون مثل پایین بودن سطح آهن در خون به طور بالقوه قابل درمان است". به گفته محققان حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان دچار کم خونی و فقر آهن هستند. نتایج این پژوهش در مجله Thoraxبه چاپ رسید.

پژوهشگران می گویند میزان دو تركیب در خون می تواند نشانگر سلامت فرد در آینده باشد.این دو تركیب پروتئین های سیستاتین سی و بتا تریس هستند. به گزارش دیلی میل، وضعیت كلیه ها پس از مختل شدن عملكرد آن می تواند نشان دهنده وجود خطر مرگ زودهنگام باشد. عملكرد كلیه به طور بسیار دقیقی توسط میزان تصفیه (فیلتراسیون) كلیه ها نشان داده می شود اما اندازه گیری این عملكرد دشوار است. از این رو معمولا میزان پروتئین كراتینین درخون فاكتوری برای ارزیابی عملكرد كلیه هاست. اما اكنون تصورمی شود پروتئین های سیستاتین سی و بتا تریس بیشتر نشان دهنده سلامت كلیه هستند و علاوه براین دیگر جنبه های سلامت فرد را نشان می دهند. نتایج این تحقیقات درنشریه انجمن نفرولوژی آمریكا منتشر شده است. پژوهشگران دانشكده پزشكی دانشگاه Tufts داده های سلامت 816 بیمار كلیوی را كه به مدت 16 سال تحت نظر بودند ، مورد بررسی قرار دادند. محققان دریافتند مستقل از میزان فیلتراسیون كلیه ، شركت كنندگانی كه كراتینین بالاتری داشتند، بیشتر در خطر نارسایی كلیه قرار داشتند اما خطر مرگ در این افراد كمتر بود. به گفته این پژوهشگران افرادی كه پروتئین سیستاتین سی و بتا تریس در خون آنها بالاتر بود، بیشتر در خطر نارسایی كلیوی و مرگ قرار داشتند. نتایج این مطالعات حاكی از آن است كه كراتینین، بتا تریس و سیستاتین سی می تواند پیش بینی كننده جنبه های سلامت فرد باشد. ظاهرا پروتئین های بتا تریس و سیستاتین سی بیش از كراتنین اطلاعات پیش آگاهی به پزشك ارایه می كنند.

اداره نظارت بر غذا و داروی آمریكا( FDA ) نخستین پمپ مكانیكی قلب را برای كودكان تایید كرد كه می تواند به زنده ماندن این بیماران تا پیدا شدن یك قلبی اهدایی كمك كند. این سیستم كه EXCOR نام دارد توسط شركت آلمانی Berlin Heart ساخته شده است و قابلیت تغییراندازه برای نوزاد تا نوجوانان را دارد. این دستگاه ضربانی و مكانیكی پشتیبان گردش خون به طور تخصصی برای كودكان طراحی شده است. پمپ های قلبی ساخته شده برای بزرگسالان برای استفاده كودكان بسیار بزرگ هستند و از این رو كودكان نمی توانند تا زمان یافت شدن قلب اهدایی برای پیوند ازاین پمپ ها استفاده كنند. این ابزار بر روی 48 بیمار آمریكایی آزمایش شده و نتایج مطلوبی از خود به جا گذاشته است. بر اساس اعلام FDA در حالت كلی، 12 تا 17 درصد كودكان و 23 درصد نوزادان در حالی كه در انتظار قلب پیوندی بودند، جان خود را از دست دادند.

دانشمندان واكسنی را ساختند كه می تواند راهبرد جدیدی برای درمان سرطان های تخمدان، روده و لوزالمعده باشد. به گزارش دیلی میل، پژوهشگران دانشگاه جورجیا و كلینیك مایو در آریزونا واكسنی ساخته اند كه به طور چشمگیری اندازه تومورها را در مدل موشی كاهش می دهد. این مدل ها 90 درصد سرطان های سینه و لوزالمعده انسانی را كه مقاوم به درمان هستند، تقلید می كنند. آنها امیدوارند این واكسن تا سال 2020 به بازار عرضه شود. به گفته 'گریت ژان بونز' پژوهشگر این طرح، واكسن جدید واكنش ایمنی قوی را ایجاد می كند.  این واكسن تمامی سه تركیب سیستم ایمنی را برای كاهش 80 درصدی اندازه تومور فعال می كند. با سرطانی شدن سلول ها، قندهای موجود در پروتئین های سطحی آن دستخوش تغییراتی می شوند كه آنها را از سلول های سالم متمایز می كند.
پژوهشگران در چند دهه اخیر تلاش كرده اند تا سیستم ایمنی را وادار به شناسایی این تغییرات كنند و سلول های سرطانی را از بین ببرند. در واقع سیستم ایمنی بدن، سلول های سرطانی را جسم خارجی تلقی نمی كند و از این رو به آنها حمله نمی كند. دانشمندان در حال حاضر از مدل های موشی استفاده كردند. این موش ها مانند انسان به تومور سرطانی مبتلا شدند كه پروتئینی موسوم به MUC1 را بر روی سطح سلول های خود بیش از اندازه معمول تولید می كنند.
این نخستین بار است كه واكسنی ساخته می شود كه سیستم ایمنی را برای تشخیص و كشتن سلول های سرطانی بر پایه ساختارهای قندی متفاوت بر روی پروتئینی مانند MUC1 آموزش می دهد. به گفته این محققان پروتئین MUC1 بر روی بیش از 70 درصد تمامی سرطان های كشنده وجود دارد. به گفته پژوهشگران می توان از این واكسن به همراه شیوه های درمانی استاندارد مانند شیمی درمانی در سرطان هایی كه قابلیت درمان با جراحی را ندارند، استفاده كرد.
با این حال دانشمندان اگرچه این نتایج امیدوار كننده در موش ها را در مورد انسان تعمیم نمی دهند اما اطمینان دارند این واكسن ها می توانند كربوهیدرات خاصی را در سلول های سرطانی هدف قرار دهند و در نهایت نقش مهمی را در درمان این بیماری ایفا كنند. این دانشمندان می گویند در حال آغاز ارایه درمانهایی هستیم كه به سیستم ایمنی بدن انسان می آموزد تا با آنچه كه در سلول های سرطانی وجود دارد ، مبارزه كنند. نتایج این تحقیقات در نشریه مجموعه مقالات فرهنگستان ملی علوم آمریكا منتشر شده است.

يك مطالعه دانماركي نشان داد فشار زياد كاري خطر سكته مغزي را افزايش مي‌دهد و افرادي كه مشاغل و پست‌هاي مهمتري دارند، بيشتر در معرض خطر هستند. به گزارش ايسنا، اين مطالعه روي گروهي از مردان انجام گرفته كه در طبقه اجتماعي بالاتر و سطح تحصيلات خوب بودند و پست بالايي در محل كار خود داشتند اما در عين حال در ساعات كاري تحت استرس رواني زيادي بودند.  نتايج بررسي‌ها نشان داد كه اين مردان 4/1 برابر بيشتر در معرض خطر سكته مغزي قرار دارند. به گزارش روزنامه ديلي ميل، متخصصان دانماركي تصريح كردند كه در اين گروه از مردان 10 درصد موارد سكته مغزي ناشي از استرس شغلي است.

دانشمندان دریافتند لوب گیجگاهی انسان كه محل زبان، حافظه و عملكرد اجتماعی و همچنین پیاز بویایی است در انسان های مدرن نسبت به نئاندرتال ها بزرگتر شده است. به گزارش دیلی اكسپرس، این یافته حاكی از آن است در مقایسه با نئاندرتال ها، انسان های مدرن حس بویایی بهتری دارند. پژوهشگران موزه علوم طبیعی اسپانیا در این مطالعه از شیوه های تصویربرداری پزشكی با فناوری پیشرفته برای دستیابی به ساختارهای داخلی جمجمه فسیل های انسانی استفاده كرده اند. این ساختار كه ورودی بویایی را دریافت می كند در انسانهای مدرن حدود 12 درصد بزرگتر از انسان های اولیه است. این یافته ها در واقع نشان دهنده ظرفیت بویایی و رفتارانسانی است. در انسان های مدرن اندازه پیاز بویایی به ظرفیت تشخیص و تمیز دادن بوهای مختلف وابسته است. حس بویایی یكی از قوی ترین حس ها در بین مهره داران است و همچنین تنها حسی است كه ارتباط مستقیم بین مغز و محیط ایجاد می كند. در حالی كه حواس دیگر باید از فیلترهای قشری مختلفی عبور كنند ولی حس بویایی از محیط مستقیما به بالاترین مراكز مغز می رود. به گفته پژوهشگران حس بویایی هرگز نمی خوابد چرا كه انسان همیشه نفس می كشد و بو به مغز می رود. نتایج این تحقیقات درنشریه Nature Communications منتشر شده است.

محققان آزمایش ژنتیكی ساده ای برای تشخیص سرطان سینه ارایه كرده اند كه پزشك می تواند با استفاده از نتایج این آزمایش وجود این بیماری را در مراحل اولیه آن تشخیص دهد و مانع از شیمی درمانی غیرضروری شود. به گزارش دیلی میل، گروهی از پژوهشگران بین المللی آزمایش Oncotype DX را ارایه كردند كه به پزشكان كمك می كند از احتمال عود سرطان سینه مطلع شوند و لزوم دخالت های بیشتر در درمان را تعیین كنند. در این آزمایش غیر تهاجمی از بافت تومور سرطانی نمونه كوچكی برداشته و بر روی گروه هایی از ژنها متمركز می شود كه با این روش می توان چگونگی رشد سرطان و واكنش آن را به درمان دریافت. بر اساس نتایج این آزمایش پزشك می تواند به طور دقیقی مشاهده كند كه آیا شیمی درمانی كه دارای عوارض جانبی مانند تهوع و ریزش مو است، لزومی دارد یا خیر. 'سیمون هولت ' جراح اهل ولز گفت: نتایج به دست آمده از آزمایش ژنومیك مانند Oncotype DX می تواند نقش مهمی در بهبود تصمیم های درمانی و در نهایت مراقبت از بیمار داشته باشد. این آزمایش در حال حاضر در آمریكا انجام می شود.

یک مطالعه جدید نشان داد، زنانی که سیگار می کشند بیشتر در خطر ابتلا به سرطان سلول اسکواموس پوست هستند و کسانی که در گذشته حداقل 20 سال سیگار می کشیدند دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به این سرطان را دارند. به گزارش ایسنا، محققان این مطالعه می گویند نتایج از نظر آماری معنی دار نبود چون مردانی که سیگار می کشیدند در مقایسه با زنان در معرض خطر متوسط برای این دو نوع سرطان پوست غیر ملانوم سلول بازال و سرطان سلول اسکواموس بودند. نویسنده اصلی پژوهش دانا رولیسون عضو مرکز سرطان موفیت گروه اپیدمیولوژی سرطان در تمپا، فلوریدا، با اشاره به تفاوت خطر ابتلا بین زنان و مردان گفت: ما نمی دانیم که چرا تفاوت وجود دارد در حالی که هم مردان و هم زنان در معرض بسیار نور خورشید قرارمی گیرند و این خود عامل خطرناک و اصلی برای ابتلا به سرطان پوست است.
اما تحقیقات سرطان ریه ممکن است سرنخی به ما بدهد که تفاوت های هورمونی متابولیسم نیکوتین را و توانایی بدن برای ترمیم دی ان آی آسیب دیده ریه ی ناشی از سیگار کشیدن را تحت تاثیر قرار می دهد، که نشان می دهد هورمون زنانه استروژن نیز ممکن است در این مسئله نقش داشته باشد.
برای این بررسی، 383 بیمار مبتلا به سرطان پوست را با 315 نفر بدون این بیماری را مورد مقایسه قرار دادند و از شرکت کنندگان خواسته شد که مشخص کنند چه میزان سیگار می کشند، زمانی که آنهاشروع به این عادت کردند و تعداد کل سال که آنها سیگاری بودند مشخص شد. در مجموع از 355 مرد و 343 زن در مطالعه شرکت داشتند که همه سفید پوست بودند که بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پوست است. خطر برای هر دو نوع از سرطان پوست غیر ملانوم به طور جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، البته با احتساب حضور سایر عوامل خطرزا بررسی ادامه یافت. محققان دریافتند که مردمی که بیشتر سیگار می کشیدند، بیشتر احتمال دارد تا به سرطان پوست مبتلا شوند. گفتنی است سرطان سلول اسکواموس یک شکل از سرطان پوست است که نسبت به ملانوم کمتر تهاجمی است. Cancer Causes Controlاین پزوهش در مجله به صورت آنلاین به چاپ رسید.

در يك دستاورد جديد و مفيد متخصصان روانپزشكي موفق شده‌اند با يك شيوه نوين و بي سابقه ميزان كارايي و تاثيرگذاري داروهاي افسردگي را روي بيماران ارزيابي كرده و در نتيجه به شيوه‌اي موثرتر بيماران خود را تحت درمان قرار دهند. به گزارش ايسنا، ‌اين روش جديد يك تست خوني است كه روي پروتئيني موسوم به «فاكتور رشد اندوتليال عروقي» (VEGF) بررسي مي‌كند و مي‌تواند آشكار سازد كه يك داروي خاص افسردگي روي يك بيمار مشخص تاثير درماني دارد يا نه. متخصصان مركز پزشكي دانشگاه لويولا در ايالت ايلينويز امريكا موفق به طراحي اين تست خون جديد شده‌اند. در اين آزمايشات گروهي از بيماراني حضور داشتند كه به دليل ابتلا به اختلال افسردگي حاد از داروي سيتالوپرام استفاده مي‌كردند. سيتالوپرام از داروهاي شناخته شده ضد افسردگي و متعلق به گروه داروهاي SSRIS (بازدارنده‌هاي جذب مجدد سروتونين انتخابي) است. به نوشته روزنامه يو اس اي تودي، نتايج آزمايشات نشان داد بيش از 85 درصد بيماران افسرده كه ميزان فاكتور VEGF در خونشان بيش از حد طبيعي بود به درمان با سيتالوپرام پاسخ مثبت دادند. اما از سوي ديگر در كمتر از 10 درصد اين بيماران كه ميزان اين فاكتور در خونشان كمتر از حد طبيعي بود، درمان با سيتالوپرام جواب نمي‌داد و گزينه مناسبي نبود. پزشكان تاكيد كردند اين آزمايش انتخاب سريع و دقيق داروي مناسب براي بيماران افسرده را ميسر مي‌كند و در درمان بهتر اين بيماران موثر خواهد بود.

متخصصان علوم پزشكي در آمريكا با انجام يك آزمايش جديد دريافتند داروهاي استاتين كه براي كاهش دادن كلسترول خون تجويز مي‌شوند، مي‌توانند خطر مرگ و مير را در بين بيماراني كه بر اثر ابتلا به آنفلوآنزا در بيمارستان بستري شده‌اند، كاهش دهند. به گزارش ايسنا، دكتر ويليام شافنر، پروفسور و رييس دپارتمان طب پيشگيري در مركز پزشكي دانشگاه «واندربيلت» و دكتر «مرديت واندرمير» از متخصصان بخش بهداشت عمومي «اورگون» در اين آزمايشات تصريح كردند: در مطالعات نظارتي، رابطه مصرف استاتين و نرخ مرگ و مير در اين بيماران كه به نوع تاييد شده آزمايشگاهي عفونت ويروسي آنفلوآنزا مبتلا بودند، مورد ارزيابي قرار گرفت. به گزارش يونايتدپرس، اين متخصصان روي افراد بالغي مطالعه كردند كه بين سالهاي 2007 تا 2008 ميلادي به دليل ابتلا به عفونت ويروسي در بيمارستان بستري شده بودند. اين مطالعه كه شرح آن در مجله «بيماريهاي عفوني» منتشر شده نشان داد: بيماراني كه در اين دوره از آزمايشات شركت كرده بودند در صورت عدم مصرف استاتين دو برابر بيشتر از بيماراني كه استاتين استفاده مي‌كردند در معرض خطر مرگ بودند. اين متخصصان مي‌گويند: طبق آزمايشات فوق، ما مي‌توانيم با تركيب كردن داروهاي استاتين با داروهاي ضد ويروسي بيماران مبتلا به نوع شديد آنفلوآنزا را بهتر درمان كنيم.

روانپزشكان در يك مطالعه جديد پاسخ اين سوال را پيدا كرده‌اند كه چرا بسياري از مردم پس از اين كه آسيب جسمي مي‌بينند، شروع به تندگويي مي‌كنند. به گزارش سرويس ايسنا، ‌متخصصان علوم روانپزشكي در دانشگاه «كيل» دريافته‌اند كه اگر پس از اينكه به خودتان آسيب زده‌ايد ناخودآگاه شروع به تندگويي مي‌كنيد به اين خاطر است كه اين كار درد ناشي از آسيب ديدگي جسمي شما را كاهش مي‌دهد. به نوشته روزنامه تلگراف، اين متخصصان متوجه شده‌اند كه ادا كردن چندين اصطلاح و واژه‌اي كه به طور معمول به عنوان تندگويي استفاده مي‌شوند، مي‌تواند واقعا تاثير تسكين دهنده درد را داشته باشد بويژه براي افرادي كه هميشه از واژه‌هاي مودبانه و مناسب استفاده مي‌كنند و معمولا بد و بيراه و ناسزا در گفتار خود بكار نمي‌برند. در يك آزمايش متخصصان از گروهي دانشجوي داوطلب درخواست كردند دست‌هاي خود را در دو نوبت داخل آب يخ قرار دهند در نوبت اول از اين دانشجويان خواسته شد در اين وضعيت تندگويي كنند و در نوبت دوم نيز بايد از جملات عادي و مودبانه استفاده مي‌كردند. در پايان آزمايش معلوم شد وقتي دانشجويان اجازه داشتند تندگويي كنند مدت طولاني‌تري مي‌توانستند دستهاي خود را در داخل آب يخ نگه دارند و سرماي آب را تحمل كنند.

گروهي از پزشكان بين‌المللي تاكيد كردند زنان باردار بايد در اين دوران خود را نسبتا خنك نگه دارند چون نتايج يك بررسي جديد نشان داده است كه بين افزايش دماي بدن در زمان بارداري و افزايش احتمال زايمان‌هاي پيش از موعد، بارداري‌هاي كوتاه مدت و حتي مرده زايي، رابطه مستقيم وجود دارد. به گزارش ايسنا، يك تيم بين‌المللي به سرپرستي متخصصان دانشگاه كوئينزلند در استراليا در اين آزمايشات روي موارد مرده‌زايي يا زايمان زودرس در شهر مركز ايالت كوئينزلند موسوم به «بريسبان» طي يك دوره 4 ساله از سال 2005 ميلادي به دقت بررسي كردند. شرح اين ارزيابي‌ها در مجله آمريكايي همه‌گيرشناسي منتشر شده است. پروفسور آدريان بارنت كه سرپرستي اين تيم پزشكي را برعهده داشته خاطرنشان كرد: به طور كلي در طول اين دوره 653 مورد مرده‌زايي در اين شهر به ثبت رسيده است. به گزارش روزنامه سيدني مورنينگ هرالد، پروفسور بارنت اظهار داشت: ما متوجه شديم كه با افزايش دماي بدن مادر بويژه در ماه‌هاي نخست بارداري قبل از هفته بيست وهشتم، خطر مرده زايي افزايش پيدا مي‌كند.

به تازگي محققان در بررسي‌هاي انجام‌شده به اين نتيجه رسيده‌اند كه بقاي بيماران مبتلا به هپاتوسلولار كارسينوما يا HCC با استفاده از 90Y-resin ميكروسفر راديوآمبولازيسيون افزايش مي‌يابد. اين بررسي‌ها كه به صورت چند مرکزي در اروپا انجام‌شده نشان مي‌دهد كه اين روش احتمالا منافع خود را در مراحل مختلف بيماري اعمال مي‌كند؛ چه بيماران سرطان پيشرفته كبد داشته باشند که ناچار درمان‌هاي کمي براي آنها وجود دارد. هپاتولوژيست‌ها درمان اين دسته از بيماران را براساس بيماري زمينه‌اي که منجر به سرطان شده، همچنين Stage تومور و در نظر گرفتن اين موضوع که آيا پيشرفت تومور يا سيروز پيشرفته تهديدكننده حيات وي هست يا خير، انتخاب مي‌كنند. 
در اين روش درماني جديد، هدف درماني مستقيما خود كبد است، يعني راديوآمبولازيسيون و بيشتر بيماران به يك نوبت تجويز ميكروسفرها نياز پيدا كردند. ميانه فعاليت درمان تجويز‌شده 6/1 GBq بوده و تقريبا در 45 درصد بيماران تمام كبد و در 39 درصد آنها لوب راست ايفيوژن پيدا كردند. در نهايت پس از اتمام درمان و تحليل‌هاي انجام‌شده، ميانه کلي بقاي بيماران تحت‌درمان نزديك به 13 ماه گزارش شد، البته اين ميزان بقا به كلاس BCLC بيماري بستگي نزديكي داشت به طوري كه بيماران با BCLC A، 24 ماه، BCLC B، نزديك به 17 ماه و BCLC C، 10ماه بقا داشتند. محققان يادآورشده‌اند كه مهم‌ترين عوامل موثر در پيشرفت عبارتند از وضعيت عملکرد ECOG، بار تومور، نمره تست كوآگولاسيون (INR بيش از 2/1) و بيماري‌هايي كه خارج از كبد وجود دارند.
اين تيم تحقيقاتي همچنين اعلام كرد كه مهم‌ترين عوارض جانبي مشاهده‌شده با راديوآمبولازيسيون عبارت بودند از خستگي، تهوع، استفراغ و درد شكم. ميزان مرگ‌ومير به هر علتي در اين گروه از بيماران پرخطر، 1 درصد در روز 30 و حدود 7 درصد در روز 90 از شروع درمان گزارش شد. در نهايت پژوهشگران اين مطالعه كه مقر اصلي آنها در دانشگاه «ناوارا» در اسپانيا قرار دارد، متذكر شدند كه يافته‌ها حاكي از وجود شواهد قوي مبني بر افزايش بقاي بيماران مبتلا به هپاتوسلولار كارسينوما با راديو آمبولازيسيون است، حتي در بيماراني كه در مراحل پيشرفته و انتهايي قرار داشته و گزينه‌هاي درماني اندكي براي آنها وجود دارد. البته انجام مطالعه‌هاي باليني و كارآزمايي‌هاي ديگري نيز لازم است تا كارايي اين روش درماني به خوبي اثبات شود و بتواند از اين پس وارد چرخه درمان باليني اين دسته از بيماران شود. طبق برآورد سازمان جهاني بهداشت، در سال 2008 نزديك به 700 هزار مورد مرگ در سراسر دنيا در اثر اين بيماري رخ داده كه بيش از 80 درصد آنها نتيجه ابتلا به عفونت هپاتيت C و B بوده است. مطالعه‌ها افزايش بروز اين بيماري را در كشورهاي پيشرفته‌اي همچون آمريكا نيز نشان مي‌دهند و همچنين بيماري تمايل به گرفتاري افراد جوان‌تر دارد.

هپاتوسلولار کارسينوما يکي از کشنده‌ترين سرطان‌ها در دنيا است که دير تشخيص داده شده و بيشتر بيماران مبتلا نيز در عرض 6 ماه فوت مي‌کنند. يکي از بزرگ‌ترين چالش‌ها در درمان اين بيماري تشخيص ديرهنگام آن است و روش‌هاي کنوني نيز وقتي تومور را مشخص مي‌کنند که قطر آن حداقل به 5 سانتي‌متر رسيده باشد، در حالي که ديگر براي درمان موثر خيلي دير است. امروزه محققان به دستاوردهاي عظيمي در اين ميان رسيده‌اند. در اين روش با استفاده از نانو ذرات طلا كه با پليمر پوشيده شده و يك تكنيك تصويربرداري X-ray پراكنده مي‌توانند توده‌هايي به ازاي 5 ميلي‌‌متر را نيز شناسايي كنند. اين نخستين بار است كه نانوذرات فلزي به‌عنوان عاملي براي تقويت سيگنال‌هاي X-ray پراكنده استفاده مي‌شوند تا از توده‌هاي تومورمانند تصويربرداري كنند.

امروزه بيماران مبتلا به آشالازي به لطف رويکرد جديد و مبدعانه‌اي به نام آندوسکوپيک ميوتي از راه دهان (POEM) ديگر نيازي به تحمل انسزيون‌هاي متعدد روي شکم براي رسيدن به قسمت تنگ‌شده انتهاي مري ندارند. اين روش جراحي يکي از روش‌هاي رو به تزايدي است که از سوراخ‌هاي طبيعي بدن براي ورود استفاده مي‌کنند بنابراين نياز به انسزيون‌هاي رايج را حذف مي‌کند. از سويي دقت کار و زمان بهبود بيماران را به‌طور قابل‌توجهي بهبود خواهد بخشيد. در اين روش يک آندوسکوپ از راه دهان وارد شده و در داخل لوله گوارش به جلو رانده مي‌شود، بنابراين جراح مي‌تواند فيبرهاي غيرطبيعي عضلاني را بريده و تنگي به وجود آمده را برطرف کند. البته اين روش هنوز در مراحل اوليه آزمايش خود به سر مي‌برد و وارد کار باليني نشده است. در روش‌هاي جراحي رايج، حداقل 5 انسزيون روي شکم بيمار ايجاد مي‌شد تا بتوان آشالازي را برطرف کرد، اما روش POEM روشي جايگزين و ايمن براي درمان اين دسته از بيماران است که با دقت بالا، بهبود زودهنگام را به آنها هديه مي‌دهد و از عوارض رايج جراحي نيز خبري نيست.

شرکت ميکرو ويسک وسيله‌اي دستي و منحصر به فرد را معرفي کرد که بر وضعيت لخته خون در بيماران نظارت مي‌کند. اين دستگاه که با نام‌هاي تجاري Coag Max و CoagLite وارد بازار خواهد شد، وسيله‌اي است که به منظور مراقبت از وضعيت بيماران در منزل طراحي شده تا آنها بتوانند دوز صحيح داروهاي ضدانعقادي خود را مانند وارفارين تعيين و روند درمان خود را پايش کنند. البته پزشکان از آن نيز در کلينيک‌هاي خود بهره‌هاي مفيدي خواهند برد. قرار است اين وسيله از اواسط سال 2012 وارد بازار شود. همراه اين دستگاه، SmartStripهاي يکبار مصرف نيز عرضه خواهد شد که داراي حسگرهايي هستند که سرعت لخته شده خون را با استفاده از يک قطره‌ خون بيمار که از سر انگشت گرفته خواهد شد، مي‌سنجند و نتايج روي صفحه اين وسيله دستي نمايش داده خواهد شد. SmartStrip اولين نوار تشخيصي پزشکي در دنياست که براساس سيستم ميکروالکترومکانيکال و با يک تراشه حافظه روي بورد آن پايه‌ريزي شده و با قرار دادن يک قطره از خون بيمار روي آن به سرعت لخته شدن خون از طريق حسگرهاي آن اندازه گرفته مي‌شود.

اداره کل غذا و داروي آمريکا اعلام کرد يک وسيله کمکي را با نام Propel-P100044 مورد تاييد خود قرار داده که يک ابزار کاشتني موقتي و خود جذب‌شونده در سينوس بوده و طوري طراحي شده که فضاهاي درون و اطراف سينوس‌ها را به دنبال جراحي سينوس، باز نگه دارد. اين ايمپلنت سينوس از موادي ساخته شده که در عرض 4 تا 6 هفته پس از کاشت به‌وسيله بدن جذب مي‌شود. ماده تشکيل‌دهنده فعال Propel، مومتازون‌فورات است که درواقع استروييدي است که التهاب نواحي اطراف ايمپلنت را ساپرس مي‌کند. Propel به وسيله پزشک در جراحي اندوسکوپيک فانکشنال سينوس جايگذاري مي‌شود. Propel به‌گونه‌اي ساخته شده که خود را در مقابل لايه داخلي (موکوس) بزرگ شده سينوس اتموييد باز نگه داشته و بتواند به اندازه مناسب نواحي درست شده حين عمل جراحي باز کند. اين وسيله کاشتني در افراد 18 سال و بالاتر اجازه استفاده دارد که تحت جراحي سينوس اتموييد قرار مي‌گيرند تا سينوس آنها را باز نگه داشته و نياز به عمل دوباره پس از جراحي را مثلا براي برداشتن بافت اسکار کم کنند.

براساس توصيه گروه مشاوره فدرال آمريکا، قبل از آنکه نوزادان تازه متولد شده بيمارستان را ترک کنند، بايد تحت يک تست آسان و بدون درد قرار گيرند تا علايم بيماري مادرزادي قلبي (که يکي از شايع‌ترين انواع نواقص هنگام تولد است) در آنها تشخيص داده شود. اين گزارش که به‌تازگي در نشريه «کودکان» به چاپ رسيده، پيشنهاد مي‌کند غربالگري سراسري براي بيماري مادرزادي قلبي قطعي به‌وسيله پالس اکسي‌متري انجام شود. در اين روش، يک پروب روي يک دست و يک پا جايگذاري و با استفاده از يک منبع نوراني و حسگر، سطح اکسيژن در خون اندازه گرفته مي‌شود. کاهش سطوح اکسيژن علامتي است براي اينکه مشکلات مربوط به قلب بيشتر مورد ارزيابي قرار گيرند. در حال حاضر ايالت‌هاي مختلفي در آمريکا اين روش غربالگري را اجباري کرده‌اند و ديگر ايالت‌ها نيز به‌تدريج به جمع آنها مي‌پيوندند.
بيماري مادرزادي قلبي، 7 تا 9 نوزاد را در هر 1000 تولد زنده در آمريکا درگير مي‌کند که حدود يک‌چهارم آنها بيماري بحراني دارند. اين نواقص، در تمام طول عمر به درمان و مداخلات خاص نياز دارند. چالش مهم آن است که يک کودک مي‌تواند با اين اختلالات متولد شود، اما هنگام تولد کاملا طبيعي به نظر برسد، اما اگر بتوان اين نوزادان را قبل از اينکه بيماري خود را نشان دهند، تحت درمان قرار داد، مسلما پيامد بهتري خواهند داشت.
البته استفاده از اين وسيله همچنان جاي بحث دارد، زيرا هر چند در تشخيص بيماري کاملا مفيد است، مي‌تواند باعث نتايج مثبت کاذب چندي شود که خود هزينه و استرس زيادي بر خانواده وارد مي‌کنند. با اين حال مطالعات بزرگي که در اروپا انجام شده، نشان داده که پالس اکسي‌متر داراي ميزان بالاي تشخيصي است، خصوصا اگر به تست‌هاي استاندارد افزوده شود. از سويي، موارد مثبت کاذب آن نيز تنها 1 مورد در هر 3000 مورد گزارش شده است.
بيمارستان‌هايي که از پالس‌اکسي‌متر همراه با معاينه باليني استفاده مي‌کنند، مي‌توانند ميزان تشخيص اين دسته از نوزادان را تا 10 برابر افزايش دهند و اين بيماران، همان‌هايي هستند که به‌طور بالقوه بيماري‌شان تشخيص داده‌نشده باقي مي‌ماند. مطالعات انجام‌شده در اروپا هم حاکي از آن هستند نوزاداني که نتايج مثبت کاذب داشته‌اند، از ديگر مشکلات رنج مي‌برده‌اند و نياز به تشخيص و درمان در آنها حتمي بوده است.
براي به حداکثر رساندن دقت نتايج، اين گزارش‌ پيشنهاد مي‌کند که غربالگري نوزادان در روز دوم تولدشان به جاي 12 ساعت اول پس از به دنيا آمدن انجام شود. با توجه به آنکه اداره کل غذا و داروي آمريکا در حال ايجاد استانداردهايي براي دستگاهي است که غربالگري‌ پالس‌اکسي‌متر را انجام مي‌دهد، اين کارگروه پيشنهاد مي‌کنند که غربالگري CHD تنها با انواعي از اين دستگاه‌ها صورت گيرد که استانداردهاي تعريف‌شده FDA را رعايت کرده باشند.

متخصصان يك شركت تجهيزات تشخيص پزشكي در آمريكا موفق شده‌اند يك تست جديد تنفسي توليد كنند كه به شناسايي و تعيين نوع سرطان ريه در انسان با دقت فوق العاده بالا، كمك مي‌كند. به گزارش  ايسنا، متخصصان اين شركت تحت عنوان «متابولومكس» در واقع روي شناسايي نشانه‌هاي متابولوميكز سرطان كه در بازدم وجود دارند، متمركز شده‌اند. دكتر پيتر مازون در كلينيك كليولند كه سرپرستي اين مطالعه را برعهده دارد مي‌گويد: دقت تست جديد در تشخيص سرطان ريه 80 درصد بيشتر از روشهاي فعلي است. شركت متابولومكس به اين ترتيب نسل اول «مجموعه حسگر كالريمتريك» را توليد مي‌كند.
به نوشته روزنامه لوس آنجلس تايمز، اين آزمايشات هم چنين نشان مي‌دهد كه تست جديد حتي قادر است تفاوت بين انواع مختلف سرطان ريه را شناسايي كرده و دقت آن در تشخيص نوع سرطان ريه نيز در 90 درصد موارد صحيح است. دكتر مازون مي‌گويد: شناسايي نوع سرطان بوسيله تست جديد اين امكان را به ما مي‌دهد كه در زمان كوتاه‌تر روش درماني مناسب‌تري را براي كنترل بيماري پيدا كرده و بكار بگيريم. پائول رودز، پزشك متخصص، موسس و رييس اجرايي اين كمپاني تاكيد كرد: تست تنفسي جديد قابليت آن را دارد كه به طور گسترده براي تشخيص زودهنگام سرطان ريه مورد استفاده قرار بگيرد.
سرطان ريه يکي از اصلي‌ترين عوامل مرگ و مير از ميان سرطان‌هاي شناخته شده است و بيشترين ميزان مرگ ومير را در مقايسه با سرطان سينه و پروستات دارد. برخي از علائم اين سرطان عبارتند از: سرفه افرادي که سيگار مي‌کشند زياد مي‌شود و شدت سرفه‌ها نيز افزايش مي‌يابد، افزايش ميزان خلط سينه، خس خس کردن سينه، سرفه افراد غيرسيگاري بيش از دو هفته طول مي‌کشد، تغيير رنگ خلط سينه، مشاهده خون در خلط سينه،  دوره هاي مکرر حالت ذات الريه يا برونشيت

پزشكان به تازگي موفق به توليد داروي جديدي شده‌اند كه مي‌تواند اولين گزينه مناسب با قابليت كاهش احتمال پيشرفت ناتواني‌هاي ذهني در مبتلايان به آلزايمر باشد. به گزارش ايسنا، اين بيماري موجب كاهش مداوم و برگشت ناپذير فعاليت مغزي در مبتلايان مي‌شود و به تدريج حافظه فرد را پاك مي‌كند و توان فكر كردن را از بيمار مي‌گيرد تا جايي كه حتي امكان انجام ساده‌ترين كارهاي روزانه مثل خوردن و راه رفتن از بيمار سلب مي‌شود و در نهايت نيز پيشرفت بيماري مي‌تواند منجر به مرگ شود.
به گزارش روزنامه يو اس اي تودي، متخصصان مغز و اعصاب در انستيتو مطالعات بيولوژيك «سالك» به تازگي تركيبي دارويي موسوم به J147 را توليد كرده‌اند كه وقتي به موش‌هاي مبتلا به آلزايمر داده مي‌شود،‌ حافظه آنها بهبود پيدا مي‌كند و از آسيب‌هاي مغزي ناشي از اين بيماري جلوگيري مي‌كند.
دكتر ديويد شوبرت كه به همراه دستيارانش اين دارو را توليد كرده است، خاطرنشان كرد: اين دارو در آينده نزديك براي درمان آلزايمر در انسان‌ها مورد آزمايش و بررسي قرار خواهد گرفت. دكتر شوبرت تصريح كرد: داروي جديد هم به تقويت حافظه در موش‌هاي سالم و مبتلا به آلزايمر كمك مي‌كند و هم از مغز در برابر آسيب ديدگي و كاهش ارتباطات سيناپسي محافظت مي‌نمايد. در حال حاضر هيچ دارويي در بازار موجود نيست كه بتواند اين دو كارايي را با هم داشته باشد.
آلزايمر نوعي از اختلال مشاعر است كه موجب بروز مشكلات حافظه‌اي، رفتاري و فكري مي‌شود. علائم اين بيماري معمولا به كندي پيشرفت مي‌كنند و به مرور زمان وخيم‌تر مي‌شود تا جايي كه در كار‌هاي عادي روزانه و زندگي روز‌مره اختلال ايجاد مي‌كند اما اين علائم در صورت بروز تقريبا برگشت ناپذير بوده و ديگر قابل جبران نيستند.

متخصصان اطفال در يك بررسي جديد تاكيد كردند نوزاداني كه ميزان غلظت هورمون استرس موسوم به كورتيزول در بزاقشان كمتر است در برابر آلرژي‌ها مقاوم‌تر شده و كمتر در معرض ابتلا به اين بيماري قرار مي‌گيرند. به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، آمارها نشان مي‌دهد كه طي چند دهه اخير موارد ابتلا به آلرژي‌ها در كودكان افزايش قابل ملاحظه‌اي داشته است. براي نمونه در كشور سوئد 30 تا 40 درصد از كودكان به نوعي از آلرژي مبتلا هستند. بر اساس نتايج اين مطالعه كه در انستيتو كارولينسكاي سوئد صورت گرفته، تركيبي از فاكتورهاي محيطي و الگوي زندگي در دوران بارداري مادر و آغاز زندگي جنيني، تاثير چشمگير بر روي افزايش شديد آمار ابتلا به بيماريهاي آلرژيك دارد. متخصصان اين انستيتو تاكيد كردند: ما اميدوار هستيم كه اين اطلاعات جديد در پيشگيري از بيماريهاي آلرژيك در آينده مورد استفاده قرار گرفته و كارايي داشته باشند.
به گزارش روزنامه تلگراف، فردريك استينوس از متخصصان بيمارستان عمومي جنوب در استكهلم در اين باره مي‌گويد: عوامل رواني - اجتماعي و هورمون كورتيزول با بروز امراض آلرژيك مرتبط هستند. دكتر استينوس تصريح كرد: مطالعات ما نشان مي‌دهد كودكاني كه در دوران نوزاداني غلظت كم كورتيزول بزاقي دارند، طي دو سال اول زندگي‌شان خيلي كمتر دچار مشكلات و واكنش‌هاي آلرژيك مي‌شوند. اين متخصصان كه نتايج مطالعات خود را در مجله آلرژي و ايمونولوژي باليني منتشر كرده‌اند معتقدند كه فاكتورهاي مرتبط با تنظيم استرس نيز روي بروز آلرژي‌ها در نوزاد تاثير دارند.

زناني كه در آغاز بارداري در تماس با دود سيگار همسرانشان هستند، فرزند آنها حداقل 15 درصد بيشتر در معرض ابتلا به سرطان خون خواهند بود. به گزارش ايسنا،‌ نتايج يك بررسي جديد در استراليا تاييد كرد وقتي جنين در شكم مادر دود سيگار پدر خود را استنشاق مي‌كند، پس از تولد خيلي بيشتر با احتمال ابتلا به نوع شايع سرطان خون در دوران كودكي مواجه مي‌شود. هرچند اين مطالعه كه در مجله آمريكايي همه‌گيرشناسي به تفصيل ارائه شده نشان مي‌دهد كه فاكتورهاي چندگانه در بروز اين نوع سرطان خون در كودك (ALL) نقش دارد اما در واقع به بررسي فاكتورهاي ديگري مي‌پردازد كه در افزايش خطر بروز اين سرطان نقش قابل توجهي ايفا مي‌كنند.
به گزارش رويترز، دكتر اليزابت ميلن از كارشناسان انستيتو تله تون در مركز مطالعات سلامت كودك در استراليا در اين باره مي‌گويد: هرچه والدين در زمان باردار شدن مادر بيشتر سيگار بكشند، اين احتمال شديدتر مي‌شود. بنابراين گزارش، هر چند ALL شايع ترين نوع سرطان دوران كودكي است اما هنوز يك بيماري نادر محسوب مي‌شود و از هر 100 هزار كودك حدود 3 تا 5 نفر به آن مبتلا مي‌شوند.
به گزارش ايسنا، اختلالات ايمني عامل مهمي در ابتلاي کودکان به سرطان خون هستند به طوري که ابتلا به سرطان خون 60 درصد سرطان‌هاي دوران كودكي را تشکيل مي دهد. سرطان خون يا لوسمي يك بيماري پيشرونده و بدخيم اعضاي خون ساز بدن است. اين بيماري در اثر تکثير و تکامل ناقص گلبو‌ل‌هاي سفيد خون و پيش سازهاي آن در خون و مغز استخوان ايجاد مي‌شود. واژه لوسمي به معني خون سفيد است. لوسمي يکي از چهار سرطان شايع در ميان کودکان است.
در بيماري لوسمي يا همان سرطان خون، مغز استخوان به صورت غيرعادي، مقدار بسيار زيادي سلول خوني توليد مي‌کند. اين سلولها با سلولهاي طبيعي و عادي خون متفاوت هستند و درست عمل نمي‌کنند. در نتيجه توليد سلول‌هاي سفيد خون طبيعي را متوقف کرده و توانايي فرد را در مقابله با بيماري‌ها از بين مي‌برند. سلول‌هاي لوسمي همچنين بر توليد ساير انواع سلول‌هاي خوني که توسط مغز استخوان ساخته مي‌شود از جمله گلبول‌هاي قرمز خون که اکسيژن را به بافت‌هاي بدن مي‌رسانند و پلاکت‌هاي خوني که از لخته شدن خون جلوگيري مي‌کنند، اثر منفي مي‌گذارند.

تحقیقات جدید نشان می دهد کودکان پیش دبستانی که تنها چند هفته زودتر به دنیا آمده اند در معرض افزایش خطر مشکلات رفتاری و عاطفی هستند. به گزارش ایسنا، محققان در هلند اطلاعات و نتایج آزمون های توسعه رفتاری و عاطفی در  1500 کودک هنگامی که 4 ساله بودند را بررسی کردند. حدود 600 نفر از این کودکان به طور نرمال در پایان دوره بارداری به دنیا آمده بودند و تقریبا هزار نفر، بین هفته 32 و 35 از بارداری به دنیا آمده اند که به عنوان"تقریبا زودرس" طبقه بندی شدند. در مقایسه با کودکانی  به طور نرمال در پایان دوره بارداری به دنیا آمده بودند، نوزادانی که  نارس بودند نزدیک به دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به مشکلات احساسی و رفتاری داشتند و تقریبا دو برابر  بیشتر احتمال ابتلا به شکایات جسمی(نشانه ها و علایم فیزیکی است که هیچ توضیح پزشکی برای آن وجود ندارد) را داشتند.
محققان می گویند"نتایج نشان می دهد که  در متوسط  کودکان نارس احتمال بیشتری دارد قبل از ورود به مدرسه  دچار مشکلات رفتاری و احساسی شوند و این کودکان می توانند از کمک هدفمند بهره مند شوند. آنها اشاره کردند که مشکلات رفتاری و احساسی در کودکان پیش دبستانی، در دوران کودکی و نوجوانی به بعد هم ادامه خواهد داشت و به احتمال زیاد به عملکرد مدرسه و  روابط دوستی آنها نیز لطمه می زند. تحقیقات قبلی نشان داده است که کودکانی که بسیار پیش از موعد به دنیا می آیند (کمتر از 32 هفته) به میزان قابل توجهی نسبت به کودکانی  که به طور نرمال در پایان دوره بارداری به دنیا می آیند بیشتر دارای مشکلات رفتاری و احساسی  هستند. این مطالعه به صورت آنلاین در  6 دسامبر در ARCHIVES OF DISEASE IN CHILDDHOOD منتشر شد.

پزشکان در یک مطالعه جدید از امکان تولید داروهای تازه و مفیدی خبر دادند که می توانند مقدار کلسترول LDL یا خطرناک را در خون کاهش دهند و استفاده هدفمندتر از آنها به زودی محقق خواهد شد. به گزارش ایسنا، متخصصان علوم پزشکی در دانشگاه لیسستر و دانشگاه کالیفرنیا در لوس آنجلس مدارک مربوط به تولید دو داروی جدید را ارائه کرده اند که این داروها می توانند برای پایین آوردن کلسترول بد مانند یک کاتالیزور یا تسریع کننده فرآیند، عمل کنند و در نتیجه سرعت کاهش کلسترول بد خون را افزایش دهند. به گفته پزشکان، کلسترول LDL با بروز مشکلات و بیماریهایی چون گرفتگی عروق، امراض قلبی و سکته مغزی ارتباط مستقیم دارد. به نوشته روزنامه لوس آنجلس تایمز، در این مطالعه متخصصان آنزیمی موسوم به IDOL را شناسایی کرده اند که در تنظیم مقدار گیرنده های LDL در کبد نقش حیاتی ایفا می کند. سلولهای کبدی در واقع گیرنده های LDL را تولید می کنند. این گیرنده ها به کلسترول LDL پیوند می خورند و آن را از خون خارج می کنند که نتیجه آن پایین آمدن سطح کلسترول بد خون است. پزشکان امیدوار هستند با شناسایی این آنزیم و نحوه فعالیت آن به زودی به داروهای جدیدی برای پایین آوردن کلسترول بد خون دست پیدا کنند. شرح این مطالعه در نشریه «ژن ها و پیشرفت در دستاوردهای آکادمی ملی علوم آمریکا» ارائه شده است.

فیبروز تنها مشکل چشم نیست بلکه درارگان های دیگر از جمله قلب و ریه ها نیز رخ می دهد. وقتی فیبروز در یک اندام حیاتی متوقف نشود ،میتواند کشنده باشد. تا آنجا که 45 درصد از تمام مرگ و میر انسان به علت فیبروز است.  به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، قرنیه بافت روشن مقابل چشم است که در  تمرکز نور و همچنین محافظت از چشم مانند یک عدسی عمل می کند. هنگامی که چشم دچار صدمه، عفونت و یا بیماری می شود ، یکی از رایج ترین ویژگی های آن این است که قرنیه ابری می شود. Royce Mohan  محققی است که بر روی درمان فیبروز قرنیه (یک مکانیسم بیماری زای غیر قابل برگشت و علت دوم کوری در جهان) متمرکز شده است. Mohan از مرکز بهداشت UConn  می گوید: فیبروز قرنیه مانند قطرات شبنم یخ زده بر روی شیشه جلوی اتومبیل است زمانی که شما در حال رانندگی هستید. این می تواند بسیار خطرناک باشد و شما ناگهان متوجه اهمیت وضوح دید می شوید. مطالعه Mohan که در مجله The Journal of Biological Chemistry به چاپ رسید می تواند منجر به کشف داروهایی شود که ابری بودن چشم را پاک کرده و بینایی طبیعی  را بازمی گرداند.
داروی مورد مطالعه این پژوهشگر ، ( Withaferin A (WFA است که بطور طبیعی یک ترکیب شیمیایی موجود در گیاه گیلاس زمستانی است و در طب سنتی برای درمان اختلالات خونریزی زنان مورد استفاده قرار می گیرد. Mohan دریافت که WFA با تنظیم پایین دست یا سرکوب پروتئینی به نام vimentin که به طور معمول رشد فیبروتیک را تحریک می کند، از فیبروز قرنیه جلوگیری می کند. هنگامی که vimentin از مدل حیوانی حذف شد ، آسیب هایی که منجر به فیبروزقرنیه شده بود بهبود یافت. Mohan توضیح می دهد: ما می توانیم همین کار را با این دارو انجام دهیم. "ما می توانیم باعث تنظیم  پروتئین vimentin و حفاظت از قرنیه شویم." Mohan می گوید : این تحقیق دارای پیامدهای بسیار بزرگتری است. "ما با استفاده از چشم ، تنها کوری رامطالعه نمی کنیم بلکه بدنبال پاسخ به یک سوال اساسی هستیم، اینکه پروتئین ها یی القاء شده در طول فیبروز چه پروتئین هایی هستند و چگونه می توان نقش پا توژن آنها را متوقف کنیم.

محققان شيوه درماني جديدي ارايه كرده اند كه در آن از ژن درماني براي ترميم ژن هاي معيوب استفاده مي شود.اين شيوه درماني مي تواند درمان بلند مدتي براي افراد مبتلا به هموفيلي B باشد. به گزارش ديلي ميل، محققان اعلام كردند كه اين شيوه براي درمان هموفيلي A نيز مورد مطالعه قرار گرفته است. هموفيلي A شكل رايج تري از بيماري هموفيلي است كه در آن افراد بيمار فاكتور 8 انعقاد خون را ندارند و در اين نوع از هموفيلي اختلالات خون ريزي از والدين به فرزند به ارث مي رسد. در هموفيلي نوع B كه از انواع نادر اين بيماري است افراد بيمار فاكتور 9 انعقاد خون را ندارند .
دكتر' چارلز آبرامز ' از انجمن هماتولوژي آمريكا و استاد خون شناسي دانشگاه پنسيلوانيا در فيلادلفيا گفت : اين شيوه براي درمان دائمي بيماران مبتلا به هموفيلي است. تاكنون مشكلات ايمني و اثر بخشي ژن درماني، مانع از كاربرد وسيع اين شيوه درماني شده است.
پژوهشگران در سال هاي گذشته با استفاده از ژن درماني در يك آزمايش دو پسر بچه فرانسوي مبتلا به يك اختلال سيستم ايمني نادررا درمان كردند اما اين دو بيمار در سال 2002 به سرطان خون مبتلا شدند . از سوي ديگر نوجوان اهل آريزونا نيز در سال 1999 براثر ژن درماني جان خود را از دست داد. اما شيوه نوين ارايه شده توسط پژوهشگران موسسه تحقيقات سرطان كالج لندن شامل استفاده از يك ناقل ويروسي جديد است كه فقط كبد را هدف قرار مي دهد. در اين راهبرد ژنهاي موثر كه موجب بروز اختلال خونريزي مي شوند با نسخه سالم جايگزين مي شوند. اين جايگزيني توسط يك ويروس در سلول هاي كبد بيمار صورت مي گيرد. اين سلول ها تنها سلول هايي در بدن هستند كه مي توانند فاكتورهاي انعقاد خون خاصي كه بيماران مبتلا به هموفيلي آنها را ندارند، بسازند.
پژوهشگران تا كنون 6 مرد مبتلا به هموفيلي B شديد را با استفاده از اين شيوه درمان كرده اند. اين بيماران فاكتور انعقاد 9 را در ميزاني كمتر از يك درصد طبيعي توليد مي كردند. هدف كلي درمان حاضر با فاكتور 9 نوتركيب، دست يابي به ميزان فاكتوري بيش از يك درصد طبيعي است. چهار مورد از 6 مورد تحت ژن درماني، درمان روزانه را متوقف كردند و خون ريزي خود به خودي آنها از بين رفت. دو نفر ديگر نيز فاصله بين تزريق فاكتور 9 را از دو تا سه بار در هفته به يك بار در هر 10روز يا دو هفته افزايش دادند. در بيماري هموفيلي زنان ژن معيوب را به فرزند انتقال مي دهند. سالانه در سراسر جهان يك مرد از هر پنج هزار مرد با هموفيلي A به دنيا مي آيد و يك مرد در هر 25 هزار مرد با هموفيلي B متولد مي شود.

نوزاداني كه در سال نخست زندگي خود مادر افسرده دارند در سنين كودكي بيشتر در خطر ابتلا به اختلالات رواني قرار دارند. به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس، پژوهشگران دريافتند 60 درصد كودكاني كه در سن يك سالگي، مادر افسرده اي داشتند زماني كه بزرگ مي شوند به اختلالات رواني مبتلا شدند. اين كودكان مانند مادرانشان عملكرد مختل سيستم اكسيتوسين را از خود نشان مي دهند. اكسي توسين هورموني پپتيدي است كه از هيپوتالاموس ترشح مي شود و عملكردهاي مختلفي دارد. مهمترين عملكرد اين هورمون القاي دردهاي زايمان و تقويت رابطه احساسي ميان مادر و نوزاد است. از ديگر عملكردهاي اين هورمون، توسعه احساسات، عشق و ايمان است. محققان وضعيت سلامت رواني، ميزان اكسيتوسين، واريان هاي ژنتيكي در گيرنده هاي اكسيتوسين و تعاملات آنها را در 155 مادر و فرزند مورد بررسي قراردادند. آنها مادران را از نظر نشانه هاي سلامت رواني در زمان تولد، شش ماهگي و نه ماهگي فرزندشان مورد بررسي قرار دادند.
زماني كه اين نوزادان به سن شش سالگي رسيدند ابتلاي 30 درصد مادران به افسردگي تشخيص داده شده بود و نشانه هايي از افسردگي در سن يك سالگي نوزدان در مادران ديده شده بود. به طور ميانگين اين مادران داراي عملكرد مختل اكسيتوسين بودند و ميزان كمتري اكسيتوسين محيطي در بزاق خود توليد مي كردند. اغلب كودكان از مادران مبتلا به اختلالات رواني متولد شدند اما 40 درصد عملكرد طبيعي بيشتري در سيستم اكسيتوسين خود نشان دادند و هيچ نشانه اي از بيماري رواني در آنها ديده نشد و رفتار اين كودكان سالم و اجتماعي بود. اين پژوهشگران دريافتند عملكرد سيستم اكسيتوسين به حفاظت برخي كودكان در برابر عوارض افسردگي مزمن مادري كمك كند. نتايج اين تحقيقات در نشست سالانه انجمن europsychopharmacology آمريكا ارائه شده است.

استرس از جمله عواملي است که مي‌تواند باعث بروز بسياري از شرايط ناگوار شود. پژوهشگران و کارشناسان همواره با ارايه راهکارهايي نحوه کنترل استرس را به افراد آموزش مي‌دهند. اين راهکارها اگرچه موثرند اما در بسياري موارد افراد به آن عمل نمي‌کنند. بنابراين وجود وسيله‌اي که بتواند ميزان استرس را به بيماران گوشزد کند مي‌تواند در کنترل آن موثر باشد.
در اين راستا پژوهشگران دانشگاه آلونسو در ايالات متحده آمريکا موفق به اختراع خودکاري شدند که قادر است ميزان استرس را در افراد شناسايي کرده و در کاهش آن کمک کند. در اين مطالعه به کارگيري اين خودکارهاي ضداسترس باعث شد که از استرس فرد کاربر کاسته شود و ميزان ضربان قلب تا 5 درصد کاهش يابد. پژوهشگران اين مطالعه عنوان کردند که بسياري از افراد هنگام استرس عادت دارند با خودکارهاي خود بازي کنند در نتيجه اختراع خودکاري که بتواند ميزان استرس آنها را شناسايي کند ايده خوبي به نظر مي‌رسيد.
روي اين خودکار سنسورهايي کارگذاري شده که ميزان استرس را براي فرد کاربر تعيين مي‌کند و سپس ميزان استرس را به وي اعلام مي‌کند. اعلام ميزان استرس باعث مي‌شود که فرد عصباني، به صورت ناخودآگاه خود را کنترل کند.
اين وسيله به گونه‌اي طراحي شده که هنگامي که فرد دچار استرس مي‌شود وخودکار را با عصبانيت روي کاغذ تکان مي‌دهد، سنسورها اين حرکات غيرطبيعي را دريافت مي‌کنند و بر اساس مکانيسم تعبيه شده در اين خودکار اين وسيله قفل شده و ديگر به نرمي روي کاغذ حرکت نمي‌کند. هرچه شدت اين تحريکات عصبي بيشتر باشد، حرکت اين وسيله نيز سخت‌تر مي‌شود و به اين صورت فرد کاربر از ميزان استرس خود آگاهي مي‌يابد. به اين ترتيب پس از قفل شدن خودکار، کاربر مجبور است استرس خود را کنترل کرده، کمي آرام‌تر شده و خودکار را روي صفحه حرکت دهد.
پژوهشگران اين طرح ادعا کردند اين وسيله براي کنترل کوتاه‌مدت استرس در افراد بسيار کارآمد است و اگر افراد مدتي از اين وسيله استفاده کنند، به تدريج مي‌توانند در شرايط مختلف بر عصبانيت خود غلبه کنند. اين خودکار هنوز تنها به عنوان يک وسيله آزمايشي مورد آزمايش قرار گرفته است و در بازار موجود نيست. مسلما در آينده وسايلي اختراع مي‌شود که مي‌تواند به راحتي احساسات فرد کاربر را پيش‌بيني کند.

در مطالعه‌اي که براي انتشار در نشريه اندوکرينولوژي و متابوليسم پذيرفته شده، پژوهشگران موفق به کشف يک روش جديد براي تشخيص زودهنگام نشانگان ترنر شدند. در اين روش پژوهشگران با استفاده از گرفتن نمونه توسط سواب از مخاط نوزاد تازه به دنيا آمده يا گرفتن يک قطره خون، توانستند DNA نوزاد را بررسي کرده و نشانگان ترنر را به راحتي شناسايي کنند. پژوهشگران اين طرح معتقدند که از اين روش مي‌توان در آينده به عنوان يک تست غربالگري استفاده کرد، اما هنوز در اين زمينه نياز به مطالعات بيشتري است.

پژوهشگران  نشان دادند که سونوگرافي ترانس‌واژينال با حساسيت و اختصاصيت 80 تا 90 درصد قادر است ابتلا به سرطان آندومتريال را قبل از بروز علايم آن شناسايي کند. اگرچه نتايج حاصل از اين مطالعه در نشريه لنست به چاپ رسيده، اما پژوهشگران اين مطالعه اعتراف کردند که براي اينکه اين روش وارد سيستم غربالگري شود، نياز به مطالعات بيشتري است تا ميزان خطرات و صرفه اقتصادي ناشي از انجام آن بررسي شود. در حال حاضر هيچ نوع تست غربالگري براي شناسايي سرطان آندومتر بدون علامت وجود ندارد. اين مطالعه که روي 36731 نفر صورت گرفته نشان داد که 81 درصد افرادي که به سرطان آندومتر مبتلا هستند، در سونوگرافي ترانس‌واژينال داري ضخامت آندومتر بالاي 5 ميلي‌متر هستند. به طور دقيق اين روش در شناسايي سرطان آندومتر بدون علامت داراي حساسيت 5/80 بوده است.

براساس نتايج حاصل از مطالعاتي که توسط پژوهشگران دانشگاه سنت‌لوييس انجام شده،‌ بيماراني که در معرض خطر بروز آلزايمر هستند حتي قبل از بروز پلاک‌هاي آميلوييد داراي علايم مشخصي در ام.آر.آي هستند. مطالعات پيشين ثابت کردند که افرادي که داراي ژن APOE4 هستند، براي ابتلا به آلزايمر در خطر بيشتري قرار دارند. اين پژوهشگران در مطالعه‌اي نشان دادند که افرادي که داراي اين ژن هستند در عملکرد مسير‌هاي ارتباط مغزي اختلال به وجود مي‌آيد که مي‌توان به راحتي اين اختلالات را از طريق ام.آر.آي شناسايي کرد. اين اختلال سال‌ها قبل از بروز پلاک‌هاي آميلوييد ايجاد مي‌شود و شايد در آينده بتوان از اين روش براي شناسايي افراد پرخطر براي بيماري آلزايمر استفاده کرد. نتايج حاصل از اين مطالعه در نشريه Neuroscience به چاپ رسيده است.

پژوهشگران بخش راديولوژي دانشگاه جانزهاپکينز موفق به ساخت يک دستگاه ام.آر.آي 2/1 تسلاي شدند که اطراف آن باز بوده و مي‌توان از بيماران مبتلا به کلاستروفوبيا، بدون نياز به داروي آرام‌بخش و بيهوشي تصويربرداري کرد. پژوهشگران سازنده اين ام.آر.آي جديد عنوان کردند که کيفيت تصاوير حاصل از اين وسيله در حد دستگاه‌هاي با قدرت 5/1 تسلا است. علاوه بر اينکه کيفيت تصاوير حاصل از اين وسيله بسيار بالا است، داراي امکانات ويژه‌اي است که کار کردن با آن را نيز تسهيل مي‌کند. از جمله اين امکانات مي‌توان به تحرک زياد تخت اشاره کرد که مي‌توان تخت را در حد ويلچر بيمار تغيير داد تا به راحتي روي آن قرار گيرد. همچنين با اين دستگاه مي‌توان از بيماران با وزن بسيار بالا تصويربرداري کرد و بيماران مي‌توانند در طول مدت تصويربرداري يکي از اقوام خود را در کنار داشته باشند تا از ترس آنها هنگام تصويربرداري کاسته شود.

در اعماق قلب سلول، DNA شما ممكن است دستخوش تغييرات ظريفي شود كه خود منجر به بروز بيماري‌هاي ويرانگر در چند سال آينده شود. پس چه بهتر كه هر چه زودتر اين تغييرات شناخته شوند تا از بروز بيماري‌هايي همچون سرطان جلوگيري شود. به همين منظور تكنولوژي جديد ميكروسكوپي كه به تازگي معرفي شده قادر است يك سيستم جديد آگاهي براي بروز سرطان و آلزايمر ارائه دهد تا بيماري قبل از شروع، تشخيص داده شود. اين ميكروسكوپ‌ها كه در ابعاد نانو ساخته شده‌اند، با روش‌ «طيف‌سنجي نسبي موج» (PWS) كار مي‌كنند و دنبال آن مي‌گردند كه چگونه اشعه نور با سلول تداخل پيدا مي‌كند. همان‌طور كه اشعه از درون سلول رد مي‌شود، ساختارهاي مختلف آن براساس چگالي‌شان، انعكاس‌هاي متفاوت پيدا مي‌كنند. سپس دوباره الگوي اين نورها براي ساخت شكل سلول گرد هم مي‌آيند. به اين ترتيب هرگونه تغييري نسبت به حالت طبيعي سلول مشخص و علايم ابتدايي بيماري‌ها نشان داده خواهد شد. در اين روش مي‌توان با يك سوآب از مناطقي‌ مانند ركتوم و سرويكس سلول برداشت و آنها را مورد آناليز قرار داد.

با توجه به آنكه جراحان مغز و اعصاب به دنبال جراحي با چاقوي جراحي گاما هستند كه كمترين صدمه را به بافت مغزي برساند تا بتوانند ضايعه‌هاي مسبب تشنج و اپي‌ليپسي را درمان كنند، مطالعه‌هاي مختلف در اين زمينه نشان داده‌اند كه اين روش يك جايگزين موثر در ميكروسرجري تهاجمي‌ هامارتوم‌هاي هيپوتالاموس و ديگر ضايعه‌هايي است كه به‌طور عمقي درون مغز قرار دارند و باعث تشنج مي‌شوند. در بررسي‌هاي انجام شده توسط محققان فرانسوي و كانادايي روي بيماران 3 ساله كه با اين روش تحت درمان قرار گرفتند، تعداد بيماراني كه به طور قابل‌توجهي بدون تشنج شده بودند كاهش يافت. به طوري كه ميانگين تشنج‌هاي آنها قبل از عمل از 9 مورد در ماه به 6 تشنج در ماه پس از عمل رسيد. محققان اين مطالعه معتقدند كه راديوسرجري با گامانايف در طولاني‌مدت بسيار ايمن و موثر است و بيماران زيادي مي‌توانند از آن بهره ببرند. آنها مي‌توانند علاوه بر مزاياي كاهش تشنج، پيشرفت‌‌هايي در حوزه‌هاي رواني و شناختي، عملكرد مدرسه و يكپارچگي اجتماعي داشته باشند. البته به نظر مي‌رسد اين كودكان بايد براي مدت طولاني‌تر پيگيري شوند تا هرگونه تغييرهاي احتمالي در وضعيت آنها مشخص شود.

شايد اين ايده كه بتوان توليد ارگان‌هاي خود را به يك پرينتر سفارش داد، كمي دور از ذهن به نظر برسد، اما اكنون پرينتر Cmd+P اين كار را براي شما انجام مي‌دهد. محققان دانشگاه ايالت واشنگتن يك پروتوتايپ 3 بعدي سريعي را طراحي كردند كه قادر است از موادي شبيه استخوان پرينت بگيرد كه به عنوان داربستي براي سلول‌هاي استخواني جديد عمل مي‌كنند. براساس گزارش محققان اين مواد شبيه استخوان‌ كه در دندان‌پزشكي نيز كاربرد فراواني دارند، هيچ‌گونه آثار جانبي بر جاي نگذاشته و در نهايت نيز حل خواهند شد. اما قبل از آن، به عنوان داربست سلول‌هاي استخواني جديد وظيفه خود را انجام خواهند داد. با جايگذاري آنها در وسط سلول‌هاي استخواني انساني نابالغ، ساختارهاي پرينت شده، باعث رشد استخوان‌هاي جديد مي‌شود كه با بافت استخوان فيوز خواهد شد. پس اگر از اين پس در سي‌تي‌اسكن بيماري نواقص استخواني مشاهده كرديد، مي‌توانيد آن را به يك فايل CAD تبديل كرده و يك داربست جديد طراحي و توليد كنيد كه نقص موجود را نيز پر كند. به نظر مي‌رسد اين تكنولوژي جديد براي پزشكي احيايي، قدم بزرگي به شمار آيد.

براساس گزارش شاخه تحقيقاتي پزشکي ارتش ايالات متحده، از اين پس به جاي استفاده از آنتي‌بيوتيك‌ها بايد به دنبال نانوذرات بود و ديگر صرف هزينه براي آنتي‌بيوتيك‌ها بي‌فايده است. به جاي آنها، نانوتراپيوتيك‌هاي وفق‌پذير مي‌توانند وظايف آنتي‌بيوتيك‌ها را برعهده بگيرند و عليه عفونت‌ها بجنگند. در واقع در اين روش از RNAهاي كوچك تداخلي (siRNA) استفاده خواهد شد. اين كدهاي ژنتيكي به دنبال تصاوير آينه‌اي خود مانند باكتري‌ها درون سلول‌ها مي‌گردند و سپس آنها را ساكت خواهند كرد. به اين ترتيب توليد پروتئين‌ها متوقف شده و منجر به مرگ سلول‌ها خواهد شد. در هر صورت اين تكنولوژي جديد هنوز در ابتداي راه خود قرار دارد و محققان از تمام كساني كه در اين زمينه ايده‌هايي دارند، دعوت به عمل آورده‌اند تا پروپوزال خود را ارسال كنند و در اين پروژه بزرگ سهمي داشته باشند. در واقع آنها دنبال توليد siRNAهايي هستند كه به طور اختصاصي براي هر باكتري عمل كرده و باعث مرگ آنها شوند، به اين ترتيب ديگر عوارض جانبي آنتي‌بيوتيك‌ها بيماران را تهديد نخواهند كرد.

به تازگي اخباري به گوش مي‌رسند كه لوازم رسانه‌اي 3 بعدي ممكن است باعث ايجاد تشنج در بعضي كودكان و نوجوانان شوند و افرادي كه خود مبتلا به تشنج هستند، هنگام تماشاي تلويزيون‌هاي 3 بعدي به احتمال بيشتري در معرض اين حمله‌ها قرار مي‌گيرند. البته تاكنون مطالعه نظام‌مندي در مورد آثار بالقوه اين دسته از تلويزيون‌ها روي بيماران مبتلا به اپي‌لپسي انجام نشده و اين خبر در حد نظريه مطرح است. در اولين مطالعه گزارش‌شده، محققان دانشگاه مونيخ آلمان و سالزبورگ اتريش، 140 بيمار نوجوان (با ميانه سني 12 سال) را تحت آزمون استاندارد حساسيت به نور (به نام تحريك پاروکسيسمال نوري) قرار داده و آنها را به مدت 15 دقيقه با تلويزيون‌هاي 3 بعدي سرگرم كردند. تلويزيون‌ها، از نوع پلاسماي 3 بعدي 50 اينچ بود كه بيماران در فاصله 2 متري آنها قرار داشتند. سپس پاسخ به دو فرم از تحريك‌ها با EEG ثبت شده و مورد ارزيابي قرار گرفتند. كودكاني كه اپي‌لپسي شناخته شده داشتند، با 15 دقيقه تماشاي اين تلويزيون‌‌ها افزايش فعاليتي در EEG نشان ندادند و آن دسته از تشنج‌هايي هم كه با تماشاي تلويزيون برانگيخته مي‌شدند نيز ربطي به اين نوع تكنولوژي نداشت. البته حدود 20 درصد آنها علايم ديگري مانند تهوع، سردرد و سرگيجه داشتند.

امروزه استفاده از تكنولوژي MRI براي كمك به پزشكان براي تصميم‌گيري در مورد گزينه‌هاي درماني پيش روي بيماران مبتلا به سرطان پستان گسترش زيادي پيدا كرده، به?رغم اينكه شواهد بسيار اندكي در دست است كه اين نوع سيستم تصويربرداري منفعت خاصي نيز داشته باشد و محققان نيز بر اين امر صحه مي‌گذارند.
براساس گزارشي كه اخيرا در نشريه معتبر «لنست» به چاپ رسيده، طي ساليان اخير استفاده از MRI به طور گسترده‌اي در كار بالين مورد پذيرش قرار گرفته، زيرا اين فرضيه مطرح است كه با كاربرد آن حساسيت تشخيصي سرطان بالاتر مي‌رود و همين امر پيامد نهايي بيماران را بهبود خواهد بخشيد. اين مساله بهانه‌اي شد براي يك تيم تحقيقاتي تا صحت اين فرضيه را مورد آزمون قرار دهند و مقاله?هاي منتشر شده را در يك دهه اخير دوباره بازبيني كنند. آنها دريافتند كه هر چند MRI يك ابزار ارزشمند براي پيگيري زناني است كه از نظر ژنتيكي در معرض خطر بالاي ابتلا به سرطان پستان قرار دارند اما شواهد مبتني بر استفاده از MRI به عنوان يك وسيله غربالگري در جمعيت عمومي محدود است. آنها همچنين شواهد اندکي يافتند كه غربالگري روتين با MRI براي انتخاب درست بيماران قبل از جراحي محافظتي پستان‌ کمک کننده است يا خطر عودهاي موضعي سرطان پستان را كم مي‌كند يا نياز به اعمال جراحي را به حداقل مي‌رساند. اين تيم تحقيقاتي ذكر مي‌كند كه البته شواهد كافي در دست است كه MRI به اندازه كافي براي غربالگري زنان در معرض خطر بالا (داشتن سابقه فاميلي مثبت يا موتاسيون شناخته شده ژني) مفيد است و مي‌تواند دقيقا تومورهايي را كه قبلا ماموگرافي يا اولتراسوند تشخيص داده‌اند، مشخص كند، هر چند هنوز كسي نمي‌داند كه آيا واقعا اين تشخيص پيشرفته‌تر تاثيري بر ميزان بقاي بيماران دارد يا خير. آنها از سوي ديگر تاكيد مي‌كنند كه شواهدي موجود نيست كه افزايش حساسيت با استفاده از اسكن‌هاي MRI براي معاينه زنان قبل از جراحي به درمان بهتر جراحي يا پيش‌آگهي آنها كمكي مي‌كند يا خير. در واقع به نظر مي‌رسد MRI به انتخاب بهتر بيماران براي جراحي‌هاي محافظتي پستان كمك شاياني نمي‌كند و باعث نمي‌شود هنگام جراحي حاشيه‌هاي بدون تومور بيشتري انتخاب شود. همچنين به علت تعداد كم كارآزمايي‌ها و كيفيت ضعيف بسياري از مطالعه‌هاي انساني، اثر MRI بر پيامد طولاني‌مدت بيماران قابل ارزيابي نيست. پيامد نهايي شامل بروز سرطان در پستان ديگر يا عود در پستان درگير است. براساس يافته‌هاي اين محققان، ثابت شده غربالگري با MRI بيشتر در زمينه‌ ارزيابي وسعت بيماري باقي‌مانده و بررسي پاسخ به كموتراپي قبل از عمل جراحي در مقايسه با آزمون‌هاي رايج، مانند معاينه باليني، ماموگرافي و اولتراسوندگرافي موثر است.
در چكيده اين مقاله، محققان يادآوري كرده‌اند كه: «در نهايت، ارزش واقعي و درست MRI مي‌تواند در توانايي آن براي پيش‌بيني رفتارهاي بيولوژيكي سلولي نهفته باشد. تغييرات بسيار ابتدايي متابوليسم داخل سلولي كه توسط MRS تشخيص داده مي‌شوند، به نظر مي‌رسد پيش‌بيني كننده پاسخ بيمار به درمان باشد و در صورتي كه مطالعه‌هاي بزرگ‌تر و داراي اعتبار بتوانند سميت و هزينه ادامه يك رژيم شيمي‌درماني را بر اين اساس تعيين كنند، شايد بتوان در‌آينده استفاده از اين نوع درمان‌ها را كه شايد هيچ منفعتي هم نداشته باشند، به حداقل خود رساند و تنها براي بيماراني مورد استفاده قرار داد كه واقعا از آنها سود خواهند برد.»

گزارشي از سمپوزيوم سرطان پستان كه در دسامبر 2011 برگزار شد حاكي از آن است كه ابتلا به چاقي يا ديابت پس از سن 60 سالگي، به طور قابل توجهي احتمال ابتلا به سرطان پستان را بيشتر مي‌كند. محققان سوئدي در اين مطالعه دريافتند كه يك گروه از داروهاي ضدديابتي خطر سرطان را كم مي‌كنند، در حالي كه بقيه آنها اين خطر را بيشتر مي‌كنند. اين يافته‌ها كه از 5/1 ميليون نفر سوئدي جمع‌آوري شده نشان مي‌دهد زنان با سن بيش از 60 سال که چاق هستند، 55 درصد بيشتر احتمال ابتلا به سرطان پستان را دارند كه به نظر مي‌رسد عدد بالايي باشد و زنگ خطر را به صدا درآورده است. در واقع بروز ديابت تا 4 سال قبل از تشخيص سرطان، خطر را 37 درصد بيشتر مي‌كند، در حالي كه زنان با سطح ليپيد پايين‌تر خون، 25 درصد افزايش خطر دارند. اينكه چرا ليپيدهاي خون ميزان سرطان را تحت تاثير قرار مي‌دهند، مشخص نيست، اما سطح بالاتر ليپيدها به طور معكوسي با كاهش خطر سرطان مرتبط است.

براساس آخرين تحقيقات محققان، كودكان چاقي كه صبحانه نمي‌خورند و تنها به نوشيدن سودا اكتفا مي‌كنند، با احتمال بيشتري در معرض خطر سطوح پايين ويتامين D قرار دارند كه آنها را براي ابتلا به ديابت نوع 2 مستعدتر مي‌كند. اين مطالعه همچنين نشان مي‌دهد كه كودكان چاق با احتمال بيشتري با كمبود ويتامين D دست و پنجه نرم مي‌كنند كه همانا نتيجه‌اي ندارد جز مقاومت‌ به انسولين. به عبارت ديگر كودكان چاق 4 برابر احتمال بيشتر براي داشتن سطوح ناكافي ويتامين D دارند به طوري كه 50 درصد آنها، در مقابل 22 درصد كودكان با وزن طبيعي، سطح ويتامين D خونشان كمتر از 50 نانومول در ليتر گزارش شد كه به عنوان سطح نامناسب در نظر گرفته شد.

براساس آخرين بررسي دانشمندان انگليسي، حدود يك سوم سرطان‌ها به وسيله عوامل شايع مربوط به سبك زندگي افراد، يعني دخانيات، رژيم غذايي، الكل و چاقي ايجاد مي‌شود. اين يافته‌ها از مرور جزءبه جزء عوامل محيطي و سبك زندگي بيماران و مقايسه با افراد سالم به دست آمده‌اند.
بسياري از افراد معتقدند كه سرطان مربوط به سرنوشت آنهاست يا در ژن‌هاي آنها نهفته و شانس آنها در قرعه‌كشي زندگي باعث شده تا آن را دريافت كنند اما با نگاهي به شواهد، مشخص مي‌شود كه حدود 40 درصد سرطان‌ها به‌وسيله عواملي ايجاد مي‌شود كه اغلب قادريم آنها را تغيير دهيم. از سوي ديگر يافته‌ها حاكي است تاثير اين عوامل در مردان بيشتر از زنان است.
اين مطالعه كه توسط دانشمندان انگليسي انجام شده و بيشتر بر يافته‌هاي مربوط به اين كشور تمركز دارد به اين معناست كه سالانه حدود 40 درصد سرطان‌ها قابل پيشگيري است، زيرا قابل انتساب به دخانيات، رژيم غذايي ناسالم، نوشيدن الكل و اضافه وزن هستند. در اين ميان سيگار كشيدن مهم‌ترين عامل به حساب مي‌آيد، به طوري كه سالانه بيش از 60 هزار مورد سرطان در بريتانيا از آن ناشي مي‌شود يا به عبارت ديگر يك سرطان از هر 5 سرطان تشخيص داده شده است.
يافته‌هاي ديگري نيز در اين بررسي بسيار تعجب‌آور بودند. محققان در اين رابطه اظهار مي‌دارند كه آنها اصلا انتظار نداشتند خوردن ميوه و سبزي‌ها در جلوگيري از بروز سرطان در مردان اينقدر مهم باشد و در زنان نيز اين انتظار نمي‌رفت كه اضافه وزن اثري به مراتب بيشتر از نوشيدن الكل داشته باشد. اگر بخواهيم درصد مشاركت هر يك از عوامل را در زنان و مردان به تفكيك بيان كنيم در مردان بيشترين و مهم‌ترين عامل، دخانيات است كه 23 درصد سهم دارد. پس از آن نخوردن ميوه و سبزي‌ها با 1/6 درصد، مواجهه شخصي با 9/4 درصد، الكل با 6/4 درصد، اضافه‌وزن و چاقي با 4/1 درصد و قرار گرفتن بيش از حد در معرض آفتاب با 5/3 درصد بيشترين عوامل دخيل دربروز سرطان در مردان هستند. سهم هر يك از عوامل مربوط به شرايط زندگي را در ميان زنان مي‌توان به ترتيب زير برشمرد: دخانيات: 6/15 درصد، اضافه‌وزن و چاقي: 9/6 درصد، عفونت مانند HPV: 7/3 درصد، در معرض اشعه آفتاب قرارگرفتن بيش از حد: 6/3 درصد، نخوردن ميوه و سبزي‌ها: 4/3 درصد و نوشيدن الكل: 3/3 درصد.
اندازه‌گيري‌هايي كه در اين مطالعه مورد استفاده قرار گرفته بود در کسري از جمعيت محاسبه شده و بعضي از عوامل با ديگري همپوشاني داشتند. به طور مثال در سرطان ريه كسر نسبت داده شده به جمعيت براي دخانيات 85 درصد، عوامل شغلي 2/13 درصد، نخوردن ميوه و سبزي‌ها 9 درصد و در معرض اشعه راديواكتيو بودن 7/4 درصد بود كه به دليل همپوشاني‌هاي گزارش شده، جمع اين عوامل از 100 بيشتر مي‌شود. از سوي ديگر عوامل محيطي مسوول 2/89 درصد علل ايجادكننده سرطان ريه بودند، در حالي كه تنها 10 درصد سرطان‌هاي ريه به هيچ يك از اين عوامل ربطي نداشتند.
به هر حال بايد متذكر شد كه داشتن يك زندگي سالم هنوز تضمين‌كننده اين نيست كه خطر ابتلا به سرطان كاهش مي‌يابد. هميشه يك عامل شانس هم وجود دارد. ما مي‌توانيم اين احتمالات را تغيير دهيم، اما نمي‌توانيم عنصر شانس را حذف كنيم. به هر ترتيب بايد همه از يک زندگي سالم پيروي کنند، زيرا داشتن يك زندگي سالم خطر هر نوع بيماري را علاوه بر سرطان كم مي‌كند.

هیدروژل در درمان سوختگی درجه سه به رشد پوست جدید بدون اسکار کمک می کند. به گزارش بنیان، محققان دانشگاه جان هاپکینز با آزمایش هیدروژل برای درمان سوختگی به نقش غیرقابل انکار آن در درمان سوختگی درجه سه پی بردند. محققان با استفاده از مواد ژله مانند و روش درمان زخم که در آزمایش های اولیه بر روی پوست آسیب دیده از سوختگی های شدید، قادر به احیاء بافت سالم بدون اسکار شدند.
در نسخه آن لاین National Academy of Sciences محققان گزارش دادند نتایج امیدوار کننده ای از آزمایش های خود در بافت موش مشاهده کرده اند اما هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است. محققان می گویند این روش  که به تشکیل عروق خونی جدید و پوست از جمله فولیکول های مو می شود، می تواند تا حد زیادی سبب بهبود سربازان مجروح، قربانیان آتش سوزی و افراد دیگر با سوختگی درجه سوم شود.این درمان شامل پانسمان ساده زخم است که شامل هیدروژل طراحی شده مخصوص بر پایه آب و چارچوب سه بعدی پلیمرها است.
در سوختگی درجه سه تمام ضخامت پوست ، یعنی اپیدرم و درم ، تخریب می‌شود و حتی ممکن است آسیب عمیقتر شده و بافت های زیر پوستی (چربی ، ماهیچه و استخوان) را نیز درگیر کند. گاهی تمایز سوختگی درجه سه از سوختگی درجه دو مشکل می‌باشد؛ با این وجود ناحیه سوختگی در نوع درجه سه معمولاً سیاه رنگ و یا خشک و سفید است اما در نوع درجه دو قرمز و مرطوب بوده و ظاهر عرق کرده دارد. از طرفی در سوختگی درجه دو بیمار درد شدیدی دارد ولی در سوختگی درجه سه به علت از بین رفتن اعصاب زیر جلدی معمولاً بیمار دردی احساس نمی‌کند؛ بجز مواردی که در اطراف سوختگی درجه سه ، مناطقی از سوختگی درجه دو نیز وجود داشته باشد.
علل سوختگی درجه سه عبارتند از مایعات بسیار داغ ، شعله شدید آتش ، جریان الکتریکی ، مواد شیمیایی قوی مانند فسفر سفید. عمق سوختگی نه تنها به شدت حرارت عامل سوزاننده بستگی دارد بلکه با مدت تماس ماده سوزاننده با پوست نیز ارتباط دارد.

يافته‌هاي ارائه‌ شده در شصت وپنجمين نشست ساليانه انجمن صرع آمريکا در بالتيمور، کاهش قابل‌توجهي در تناوب و شدت تشنج‌ها در مبتلايان به صرع پارشيال تحت درمان با داروي ضدتشنج لاکوزامايد (Lacosamide) را نشان داده‌اند. درمان درازمدت با لاکوزامايد (تا 8 سال مطالعه)، بهبود قابل‌توجهي در کيفيت زندگي بيماران از جمله عملکرد اجتماعي و وضعيت سلامت عمومي آنها به همراه داشته است. تحليل يافته‌هاي حاصل از مطالعات متعدد فاز II و III محققان را چنين متقاعد کرده‌اند که لاکوزامايد به‌طور کلي به خوبي از سوي بيماران تحمل مي‌شود و طي 8 سال درمان با اين دارو تناوب تشنج‌هاي پارشيال در بيماران کاهش داشته است. لاکوزامايد به عنوان داروي تکميلي در درمان صرع پارشيال تجويز مي‌شود. شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش شده‌اي که در بيش از 10 درصد از بيماران تحت درمان با لاکوزامايد مشاهده شدند عبارت بودند از گيجي، سردرد، تهوع و دوبيني.

سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست ثبت داروي جديد کارفيلزوماب (Carfilzomib) را که نسل جديد مهارکننده پروتئاز محسوب مي‌شود، براي درمان مبتلايان به مولتيپل‌ميلوماي راجعه و عودکننده پذيرفته است. به اعتقاد توليدکنندگان اين دارو، چنين شرايطي کارفيلزوماب را به گزينه دارويي جديدي براي مبتلايان نزديک‌تر مي‌کند. مولتيپل‌ميلوما دومين بدخيمي خوني شايع و حاصل ناهنجاري سلول‌هاي پلاسما، به‌خصوص در مغزاستخوان است. در سراسر جهان بيش از 180 هزار بيمار از مولتيپل ميلوما رنج مي‌برند و سالانه حدود 86 هزار مورد جديد بيماري تشخيص داده مي‌شود.

يک شرکت فعال در زمينه تحقيق و توسعه داروهاي مرتبط با دستگاه عصبي مرکزي به‌تازگي نتايج مطالعه باليني فاز II-b خود روي مولکول دارويي EVP-6124 را منتشر کرده است. EVP-6124، آگونيست نيکوتينيک آلفا-7 و ترکيبي خوراکي است که در درمان اسکيزوفرني مورداستفاده قرار مي‌گيرد. نتايج ارائه شده در پنجاهمين نشست سالانه کالج نوروسايکو فارماکولوژي آمريکا نشان‌داده‌اند که EVP-6124 به ميزان قابل‌توجهي علايم شناختي و عملکردي بيماران را بهبود مي‌بخشد. شرکت مذکور هم‌اکنون برنامه شروع مطالعه فاز III در زمينه بهبود شناختي را در مبتلايان به اسکيزوفرني در سال 2012 ميلادي در پيش رو دارد. تقريبا تمام مبتلايان به اسکيزوفرني از اختلالات عملکردي ناتوان‌کننده و درنتيجه، علايم منفي يا شناختي بيماري رنج مي‌برند که هنوز براي کنترل اين علايم درمان‌هاي جديدي مورد تاييد قرار نگرفته‌اند. مبتلايان به اسکيزوفرني و نيز خانواده‌هاي آنها از نبود درمان‌هاي موثر در کنترل اختلالات عملکردي رنج مي‌برند؛ بنابراين EVP-6124 مي‌تواند با بهبود عملکرد شناختي و کاهش علايم منفي اسکيزوفرني کمک بزرگي براي ارتقاي کيفيت زندگي اين بيماران باشد.