پزشکی بالینی

استفاده از داروهای ضد افسردگی رایج با افزایش خطر وقوع برخی از سکته‌های مغزی ناشی از خونریزی در مغز مرتبط است. دانشمندان آمریکایی با تجزیه و تحلیل و بازنگری همه مطالعات درخصوص مصرف داروهای ضد افسردگی و ارتباط آن با خطر وقوع سکته مغزی شامل 16 مطالعه با بیش از 500000 شرکت‌کننده دریافتند افرادی که برای درمان افسردگی از مهارکننده‌های بازجذب سروتین (SSRIs)‌ که شایع‌ترین داروهای ضد افسردگی هستند، استفاده می‌کنند تا 50 درصد بیشتر از بقیه افرادی که از این مهارکننده‌ها استفاده نمی‌کنند در معرض خونریزی‌های داخل جمجمه قرار می‌گیرند. نتایج حاصل از این تحقیق می‌افزاید: گروه مصرف‌کننده این داروها همچنین تا حدود 40 درصد بیشتر از بقیه احتمال دارد که به هماتوم‌های داخل مغزی دچار شوند.
از طرفی نتایج دیگر این تحقیق نشان می‌دهد: از آنجاکه وقوع این نوع سکته‌های مغزی بسیار نادر است و با تخمین حدود 24.6 عدد در هر 100000 نفر در سال رخ می‌دهد با توجه به این پژوهش افزایش خطر بروز این نوع سکته‌های مغزی با مصرف SSRIها نمی‌تواند خیلی زیاد باشد و با وقوع یک سکته اضافی به ازای هر 10000 نفر در سال همراه می‌شود. به گفته محققان، با وجود این نتایج نباید از مصرف داروهای مهارکننده بازجذب سروتین در افراد هنگامی که واقعا مورد نیاز است جلوگیری شود و به‌طور کلی این داروها خطر چندانی نداشته و بدیهی است خطراتی نیز برای داشتن افسردگی درمان نشده در افراد وجود دارد. پزشکان می‌توانند در صورت احساس این خطر برای افرادی که در حال حاضر فاکتورهای خطر مؤثر دچار شدن به این نوع سکته‌های مغزی را دارند، نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی را مدنظر قرار دهند مانند افرادی که از داروهای رقیق‌کننده خون استفاده می‌کنند یا افرادی که سکته‌های مغزی مشابهی در حال حاضر داشته‌اند. یافته‌های این تحقیق در نشریه پزشکی آکادمی نورولوژی آمریکا منتشر شده است.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن از تاثیر یک فرآیند مورد استفاده در افزایش کارایی و بهره‌وری در صنایع خودروسازی ژاپن بر ارتقای درمان سکته مغزی خبر داده‌اند. با اعمال اصول فرآیند تولید ناب کارخانه تویوتا، پزشکان توانسته‌اند میانگین زمان بین ورود بیمار و درمان وی را از 58 دقیقه به 37 دقیقه کاهش دهند. آغاز زودهنگام درمان سکته مغزی می‌تواند در جلوگیری از آسیبهای مغز که منجر به فلج اندام و از دست دادن توانایی سخن گفتن شده، کمک کند.
به گفته محققان، این افزایش سرعت در زمان درمان در اثر اعمال یک عنصر اصلی از تولید ناب در مراقبت از بیماران بوده که از تمام اعضای تیم برای شناسایی گامهای ناکارآمد دخیل در این فرآیند ورودی گرفته می‌شود. در این شیوه، از اطلاعات تمام افراد دخیل از امدادگران انتقال دهنده بیمار گرفته تا کارکنان بخش پذیرش، کارشناسان رادیولوژی، پرستاران و پزشکان استفاده می‌شود. با شناسایی گامهای ناکارآمد، یک پروتکل کاملا جدید برای حذف این عوامل ایجاد شده که در تسریع درمان کمک خواهد کرد. تسریع در زمان درمان بیمار از هنگام ورود به بیمارستان تنها یکی از نمونه‌های ارتقای مراقبت از بیمار توسط اصول ناب است. از این شیوه همچنین در انتقال محصولات خون به بیماران، ارتقای دسترسی بیمار به فرآیندهای رادیولوژی، ایجاد فرآیندهای کارآمدتر اتاق عمل و کاهش زمان اقامت در بیمارستان استفاده شده است. این یافته‌ها در مجله Stroke منتشر شده است.

پژوهشگران آمریکایی طرح بلندپروازانه‌ای را با هدف جوان‌سازی مغز سالمندان و پیشگیری از برخی بیماری‌های مغزی از طریق تزریق خون جوان و تازه آغاز کرده‌اند. مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه استنفورد بر روی دو گروه از موش های جوان و پیر انجام شده و با برقراری ارتباط بین شریان و رگ ها، خون از بدن موش جوان تر وارد بدن موش پیر و خون موش پیر وارد بدن موش جوان می شود.
نتایج بررسی ها نشان می دهد، توانایی مغز موش های جوان تر پس از دریافت خون موش پیر روند نزولی در پیش گرفته است، اما خون موش های جوان باعث تقویت تعداد ارتباط بین سلول های مغز موش‌های پیر شدند که این ارتباط یک مسأله حیاتی برای تقویت حافظه محسوب می‌شود. هر دو گروه از موش‌ها در آزمون حافظه نیز شرکت کردند که این نتایج حاکی از بهبود عملکرد سلول های مغز و ارتقاء حافظه موش های پیر است؛ بر این اساس عملکرد مغز موش های پیر با سن 18 ماه پس از دریافت خون جوان‌تر با موش های جوان برابر بوده است.
دکتر «سول ویلدا» مجری این طرح تأکید کرد: به نظر می رسد که جوان سازی مغز با استفاده از تزریق خون جوان و تازه تر می‌تواند برای انسان نیز نتیجه‌بخش باشد. به گفته محققان، این روش شامل تزریق دارو یا مواد شیمیایی نیست که با عوارض جانبی همراه باشد، بلکه خون طبیعی از بدن یک فرد به بدن دیگری تزریق می‌شود. تزریق خون تازه و جوان علاوه بر اثربخشی بر سلول‌های مغزی، می تواند برای ماهیچه‌ها، کبد و سیستم ایمنی بدن نیز مؤثر باشد. این تحقیقات در مراحل اولیه قرار دارد و محققان به تازگی از این روش درمانی بر روی موش های مبتلا به بیماری شبه آلزایمر استفاده کرده اند و هنوز تحقیقات بر روی انسان آغاز نشده است.
محققان امیدوارند با شناسایی ترکیبات موثر در خون که باعث بروز این تغییر در مغز موش های پیر شده است، داروهای موثر ضد پیری تولید کرد. محققان قصد دارند در صورت ایمن و نتیجه بخش بودن این روش از آن برای بازسازی سلول‌های عصبی و مبارزه با بیماری های مرتبط با سن مانند زوال عقل و آلزایمر استفاده کنند.

محققان موفق به شناسایی نوعی پروتئین شدند که می‌تواند منجر به بهبود یادگیری و حافظه در افراد شود.  محققان دانشگاه لیدز با انجام مطالعات خود دریافتند پروتئینی به نام "پرایون" می‌تواند به مغز انسان در جذب "روی" کمک کند که تصور می‌شود این پدیده در افزایش توانایی افراد برای یادگیری و سلامتی حافظه بسیار مؤثر باشد. این محققان با اشاره به نتایج تحقیقات خود اظهار کردند: سطح مقادیر "روی" در میان سلول‌های مغز با بروز بیماری‌هایی مانند آلزایمر و پارکینسون مرتبط است و با توجه به این که با بالا رفتن سن، سطح پروتئین "پرایون" در مغز کاهش می‌یابد و متعاقباً "روی" کمتری جذب می‌شود، این امر می‌تواند توضیح دهد که چرا قابلیت‌های حافظه و یادگیری ما با افزایش سن کمتر می‌شود.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است کشف چگونگی مکانیسم دقیق پروتئین "پرایون" و مقادیر "روی" بر حافظه به درک حفظ سلول‌های سالم مغز و محدود کردن اثرات پیری در مغز کمک می‌کند که این یافته‌ها پیامدهای خاصی برای درمان بیماری‌های عصبی و جلوگیری از ابتلا به آنها را دارد و گام‌های بعدی می‌تواند با تنظیم غلظت "روی" در مغز منجر به توسعه درمان‌های جدیدی برای آلزایمر شود.
تیم محققان این تحقیق برای اولین بار به بررسی نقش طبیعی فرم این پروتئین پرداخته‌اند که نتایج بررسی آن‌ها نشان داد فرم عفونی و غیرطبیعی "پرایون" باعث بروز بیماری‌هایی نظیر کروتسفلد – جاکوب (بیماری در ژنراتیو عصبی) در انسان و انسفالوپاتی اسفنجی شکل گاوی (جنون گاوی) در گاو می‌شود. به گفته محققان، در حالی که انتشار "روی" در فضای بین سلول‌های مغز به سیگنال‌دهی مغز در اندیشه و افکار کمک می‌کند، مقادیر بیش از حد آن بین سلول‌های مغزی سمی است و ممکن است عاملی برای بروز بیماری‌های عصبی باشد که در این میان تنظیم میزان جذب آن توسط سلول‌های مغزی بسیار حیاتی است.

نتایج یک مطالعه که به تازگی انجام شده است، نشان می دهد که مصرف گوجه فرنگی و غذاهایی که بر پایه گوجه فرنگی درست می شوند به دلیل دارا بودن یک آنتی اکسیدان به نام ˈلیکوپن ˈ خطر ابتلا به سکته مغزی را کاهش می دهد. نتایج این مطالعه که در فنلاند انجام شده است، نشان می دهد که خطر ابتلا به سکته مغزی در افرادی که مقادیر زیادی لیکوپن در خون آنها وجود دارد 55 درصد کمتر است.
در این مطالعه محققان 1031 مرد 46 و 65 ساله را مورد بررسی قرار دادند. محققان در ابتدای این مطالعه سطح لیکوپن خون این افراد را اندازه گرفتند و آنها را به مدت 12 سال تحت نظر داشتند. در این مدت 67 مرد به سکته مغزی مبتلا شدند. سکته مغزی کاهش ناگهانی عملکرد مغز است که به واسطه انسداد و یا پارگی رگ خونی در مغز ایجاد می شود.
براساس نتایج این مطالعه که در مجله Neurology منتشر شده است از 258 مردی که کمترین میزان لیکوپن در خون آنها مشاهده شد و از 259 نفری که بیشترین سطح لیکوپن را داشتند به ترتیب 25 و 11 نفر به سکته مغزی مبتلا شدند. حتی زمانی که محققان تنها سکته مغزی ناشی از لخته های خونی را مورد مطالعه قرار دادند، این نتایج بازهم قویتر شد. این مطالعه نشان داد که خطر ابتلا به سکته مغزی در میان مردانی که بیشترین سطح لیکوپن در خون آنها مشاهده شده بود 59 درصد کمتر از افرادی بود که کمترین میزان لیکوپن در خون را داشتند. این مطالعه تاییدی بود بر این مدرک که یک رژیم غذایی مملو از میوه و سبزی ها با کمتر شدن خطر ابتلا به سکته مغزی ارتباط دارد. این مطالعه از این توصیه که باید بیش از پنج وعده در روز میوه و سبزی ها مصرف کرد، حمایت می کند.

نخستين آزمايش باليني موفق جهان به منظور حفاظت از مغز در مقابل آسيب ناشي از سكته مغزي توسط تيمي از دانشمندان كانادايي و آمريكايي صورت گرفت. دكتر مايكل هيل از انيستتوي مغز هاچكيس (HBI) رهبري اين تيم علمي را بر عهده داشت. وي و همكارانش نشان دادند كه داروي حافظ عصب كه توسط دكتر مايكل تيميانسكي از مركز علوم اعصاب كرمبيل واقع در بيمارستان وسترن طراحي شده ، از مغز انسان در مقابل اثرات زيانبار سكته مغزي محافظت مي‌كند. اين آزمايش باليني بزرگ، كارايي داروي (NA-1(Tat-NR2B9c را پس از آغاز سكته‌هاي مغزي كوچك بر روي بيماراني كه فرايندهاي مداخله عصبي را براي ترميم آنوريسم‌هاي مغزي طي مي‌كنند، انجام شد. اين نوع سكته مغزي ايسكميك كوچك در بالغ بر 90 درصد بيماران داراي آنوريسم پس از چنين فرايندي رخ مي‌دهد اما اغلب منجر به ناتواني عصبي واضح نمي‌شود.
در اين آزمايش باليني گروهي از بيماران Tat-NR2B9c و گروهي ديگر دارونما (placebo) مصرف كردند و مشخص شد افرادي كه با Tat-NR2B9c درمان شدند، كاهش در ميزان آسيب مغزي ناشي از فرايند ترميم آنوريسم را از خود بروز دادند. همچنين در بيماران داراي آنوريسم مغزي پاره شده كه داراي خطر بالاي آسيب عصبي هستند ، كساني كه Tat-NR2B9c مصرف كردند، بازدهي مطلوب عصبي را از خود نشان دادند اين در حالي است كه فقط 68 درصد از بيماراني كه با دارونما درمان شدند بازدهي مطلوب را از خود بروز دادند. نتايج اين تحقيق جهشي بزرگ در تحقيقات مربوط به سكته مغزي به شمار مي‌آيد.
به گفته دكتر هيل، اين نخستين بار است كه يك دارو با هدف افزايش مقاومت مغز در مقابل سكته مغزي، كاهش آسيب ناشي از اين عارضه را نشان مي‌دهد. اين دارو با باز كردن شريان‌هاي وارده به مغز عمل مي‌كند با اين حال اين درمان فقط در بخشي از قربانيان سكته مغزي عمل كرده و همچنين داراي عوارض جانبي بالقوه شامل خونريزي در مغز است.
به گفته دكتر تيميانسكي سازنده داروي مزبور و يكي از محققان حاضر در اين تحقيق، نتايج اين پژوهش مي‌تواند نه تنها براي بيماران سكته مغزي بلكه براي ساير شرايط از جمله دمانس عروقي نيز كارساز باشد. نتايج اين مطالعه در مجله Lancet Neurology انتشار يافت.

توسعه زوال مغزي در زنان مسن و مستعد ابتلا به سكته مغزي و قلبي با مصرف آسپرين كاهش مي‌يابد.  محققان با انجام بررسي‌هاي خود در يك دوره 5 ساله بر روي 681 زن 92 -70 ساله كه 601 نفر آنها در معرض خطر بالايي براي وقوع بيماري قلبي و سكته مغزي بودند و اندازه‌گيري سلامت جسماني آنها و بهره‌گيري از آزمون MMSE‌ كه ميزان حافظه، زوال عقل و نيز سرعت تسلط كلامي آنها را اندازه مي‌گرفت، دريافتند كه خوردن آسپرين با دوز كم به صورت روزانه روند كاهش قدرت مغز و زوال مغزي در زنان مسن مستعد ابتلا به سكته مغزي و قلبي را آهسته‌تر مي‌كند.
محققان همچنين با تجويز آسپرين با دوز كم (160 – 75 ميلي‌گرم) به صورت روزانه براي دفع حمله قلبي و سكته مغزي در گروهي از زنان مورد مطالعه و قرار دادن گروهي ديگر در معرض دريافت انواع داروهاي ضدالتهابي غير استروئيدي (NSAIDs)‌ افزودند امتيازات آزمون MMSE‌ در سراسر گروه در اين دوره 5 ساله كاهش يافت ولي ميزان كاهش آن در شمار زيادي از زناني كه هر روز آسپرين مصرف مي‌كردند به طور قابل توجهي كمتر از بقيه بوده است.
نتايج اين مطالعه مي‌افزايد داده‌هاي به دست آمده از اين آزمايشات حتي پس از در نظر گرفتن عواملي مانند سن، ژنتيك و استفاده از داروهاي NSAIDs‌ هاي ديگر و شدت فاكتورهاي بروز خطر بيماري‌هاي قلبي – عروقي نيز پايدار بوده است. نتايج حاصل از اين گزارش حاكي است كه هيچ تفاوتي در قدرت مغز كساني كه در اين دوره فقط از داروهاي ضدالتهابي غير استروئيدي (NSAJDs) استفاده مي‌كردند در مقايسه با كساني كه استفاده نمي‌كردند مشاهده نشد. به گفته محققان البته نتايج اين گزارش حاصل از يك مطالعه مشاهده‌اي بوده و آزمون MMSE‌ نمي‌تواند تغييرات ظريف را در توانايي‌هاي شناختي افراد شناسايي كند اما به نظر مي‌رسد آسپرين بتواند حداقل از مغز زناني كه در معرض وقوع حمل قلبي و يا سكته مغزي هستند، محافظت كند. يافته‌هاي اين تحقيق در نشريه BMJ‌ منتشر شده است.

محققان دانشگاه كاليفرنيا در لس‌آنجلس براي اولين بار موفق به اندازه‌گيري يك ناحيه مغزي دخيل در يادگيري، حافظه و بيماري آلزايمر در طول خواب شدند. دانشمندان كشف كردند كه اين بخش از مغز به گونه‌اي رفتار مي‌كند كه حتي در زمان بيهوشي نيز چيزي را بخاطر مي‌سپارد. اين تيم تحقيقاتي بطور همزمان فعاليت نورونها را از چندين بخش مغز كه در ساختار حافظه دخيل بوده، اندازه‌گيري كردند. اين شيوه به آنها اجازه داد تا منطقه مغزي مسؤول فعالسازي ديگر نواحي و چگونگي گسترش اين عمل را تعيين كنند. آنها بطور خاص به بررسي سه منطقه مغزي مرتبط در موشها شامل مغز جديد يا نئوکورتکس، مغز قديم يا هيپوكامپ و مغز مياني يا قشر انتورینال كه دو ناحيه ديگر را به هم متصل كرده، پرداختند.
اگرچه پژوهش‌هاي پيشين نشان داده بودند كه ارتباط ميان مغز جديد و قديم در طول خواب براي شكل‌گيري حافظه ضروري است، اما محققان توزيع قشر انتورینال در اين ارتباط را بررسي نكرده بودند. محققان دريافتند كه اين قشر نشانگر يك فعاليت مداوم است كه تصور مي‌شود رابط حافظه كاري در طول بيداري است. دستاورد جديد اين دانشمندان نشان داده كه اين فعاليت مداوم در طول خواب نيز جريان دارد. اين يافته‌ها از اهميت زيادي برخوردار است؛ چرا كه انسانها يك سوم زندگي خود را در خواب مي‌گذرانند و كمبود خواب به تاثيرات مضر بر روي سلامتي مانند مشكلات يادگيري و حافظه منجر خواهد شد.
محققان يك سيستم نظارت بسيار حساس ابداع كردند كه به آنها اجازه پيگيري فعاليت‌هاي نورونها را بطور همزمان از هر سه بخش مغزي هدف از جمله فعاليت يك سلول عصبي مي‌دهد. اين امر آنها را قادر به كشف ارتباطات دقيق حتي در زمان آرام بودن نورونها مي‌كند. در زمان خواب بخش مغز جديد در 90 درصد، به يك الگوي موج آرام وارد مي‌شود. در اين زمان، فعاليت به آرامي بين حالتهاي فعال و غيرفعال در هر چند ثانيه نوسان دارد. محققان بر قشر انتورینال كه از بخشهاي زيادي برخوردار بوده، تمركز داشتند. بخش بيروني اين قشر به بازتاب فعاليت مغز جديد پرداخته بود، با اينحال بخش داخلي رفتار متفاوتي از خود نشان مي‌داد. هنگامي كه مغز جديد غير فعال مي‌شد، نورونها در قشر انتورينال داخلي در حالت فعال ادامه داشته به شكلي كه انگار چيزي را كه مغز جديد به تازگي گفته را، در فرايندي موسوم به فعاليت مداوم حفظ مي‌كنند.
محققان علاوه بر آن دريافتند كه با دائمي شدن خودبخود بخش داخلي اين قشر، فعاليت نورونهاي هيپوكامپ زياد مي‌شد. از سوي ديگر، هنگامي كه مغز جديد فعال بود، هيپوكامپ آرامتر رفتار مي‌كرد. اين داده‌ها يك تعيبر واضح را از اين مكالمه ارائه كرده است. محققان در نظريه جديد خود اين گونه مطرح كرده‌اند كه مكالمه بين اين بخشها در زمان خواب به عنوان راهي براي سامان دادن به خاطرات و پاك كردن اطلاعاتي كه در طول روز پردازش شده اما غيرضروري است، اتفاق مي‌افتد. اين امر باعث مي‌شود كه خاطرات مهم چشمگيرتر شده و در دسترسي بهتر قرار گيرند. مهمتر اين كه بيماري آلزايمر در قشر انتورینال آغاز شده و بيماران با خواب نامناسب روبرو هستند، از اين رو نتايج اين دانشمندان ممكن است از كاربريهايي در اين حوزه نيز برخوردار باشد. نتايج اين پژوهش در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.

بر اساس پژوهشی جدید، مصرف روزانه مکمل‌های ویتامینی می‌تواند با افزایش کارآمدی سلول‌های مغزی، تاثیرات سودمندی را بر حافظه بر جای گذاشته و از سرعت زوال مغز می‌کاهد. محققان دانشگاه نورث آمبریا انگلستان طی پژوهشی دریافتند که مصرف چهار هفته‌ای از مکمل‌های ویتامینی باعث بروز تغییرات مثبت قابل اندازه‌گیری در فعالیت‌های الکتریکی مغز می‌شود و این امر، طی پاسخگویی به آزمون‌های ارزیابی حافظه مشهود بوده است. بر اساس این گزارش، بدن انسان برای عملکرد مناسب و حفظ سلامت به 13 ویتامین نیاز دارد که هر یک از این ویتامین‌ها نیز نقشی جدا را در بدن ایفا می‌کنند. برای مثال ویتامین C سلامت سلول را حفظ می‌کند، ویتامین D کلسیم بدن را تنظیم می‌کند، ویتامین E ساختار سلول را حفظ می‌کند و انواع ویتامین B نیز حوزه وسیعی از عملکردهای بدنی را پوشش می‌دهد. دکتر "دیوید کندی"، محقق تغذیه در رابطه با نتایج این تحقیق می‌گوید که شواهد به دست آمده محدود است اما پژوهش‌هایی نظیر این تحقیق بر بعضی اثرات مفید احتمالی اشاره دارد و باید در نظر داشت عملکرد بهینه فعالیت‌های مغزی مستلزم وجود میزان کافی از تمام ویتامین‌ها است.

محققان آمريكايي موفق به كشف روش جديدي براي تهيه نقشه بينايي در مغز بر اساس ساختار فردي مغز حتي براي افراد نابينا شدند. محققان دانشگاه پنسيلوانيا براي تهيه نقشه بينايي، از دستگاه اسكن رزونانس مغناطيسي عملكردي (fMRI) براي اندازه گيري فعاليت مغزي 25 داوطلب با ديد طبيعي استفاده كرده و موفق به شناسايي يك رابطه آماري دقيق بين ساختار چين خوردگي هاي مغز و نمايش بصري شدند. دكتر «جفري آگوئير» استاديار نورولوژي دانشگاه پنسيلوانيا و نويسنده ارشد اين تحقيق تأكيد مي كند: با اندازه گيري آناتومي مغز و استفاده از يك الگوريتم، مي توانيم نقشه بينايي هر فرد را بر روي سطح مغز بدقت پيش بيني و ترسيم كنيم. اين محقق خاطر نشان مي كند: در ابتدا به نظر مي رسد كه منطقه بصري مغز هر فرد داراي شكل و اندازه متفاوت است، اما اين تفاوت هاي فردي در آناتومي مغز با استفاده از الگوي رياضي جديد مورد استفاده كاملا از بين مي رود. در حال حاضر با استفاده از اين روش مي توان نحوه تغيير سازمان مغز در اثر از دست دادن بينايي را مورد بررسي و مطالعه قرار داد. اين دستاورد جديد، گام مهمي براي بازگرداندن قدرت بينايي با استفاده از دستگاه تحريك كننده سطح مغز محسوب مي شود. نتايج اين مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی کرمان، انجمن مغز و اعصاب ایران، انجمن آلزایمر ایران، انجمن صرع ایران، انجمن سکته مغزی ایران، دانشگاه مدیترانه شرقی EMU
زمان برگزاری: ۳۰ بهمن الی ۲ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۰ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: کرمان

سایت همایش

دانــشـمـنــدان بــه ايــن نـتـيـجــه رسـيــده انــد كــه تحريك مغزي مي‌تواند بـه درمـان چـاقـي كمك كـند.Dr Alexander بيان داشــــــت كــــــه در حـــــال حاضر DBS، درمان موفقيت‌آميزي براي بيماري پــاركـيـنـســون اســت.بــه عــلاوه مـي‌تـوانـد بـه طـور بالقوه‌اي براي درمان چاقي به كار رود كه البته اين كار با تحريك الكتريكي مغز انجام مي‌شود. در حال حاضر تعداد زيادي از افراد در دنيا از چاقي رنج مي‌برند، ولي هنوز هيچ درماني براي آن شناخته نشده است.معمولا بسياري از افراد بعد از درمـــان چـــاق مــي‌شــونــد و بــا تــوجــه بــه ايــن كــه روش‌هاي بسياريبراي كاهش وزن وجود دارد. بـا ايـن حـال گـاهـي اوقـات موادي به بازار عرضه مي‌شود كه براي كنترل چاقي است ولي ضروري نيست. به علاوه اگر چه جراحي براي لاغري و تعداد زيادي از افراد نتيجه مثبت داشته ولي هنوز در بعضي از افراد بي نتيجه است.البته با كمك كنترل اشتها و وزن بدن مي‌تواند چاقي را كنترل كند. با توجه به نتيجه تحقيقات در دنيا مي‌دانيم كه مركز اشتها در هيپوتالاموس مغز قرار دارد و مغز با ترشح دو هورمون isuline و Leptin اشتها را تنظيم مي‌كند و در گذشته استفاده ازDBS چاقي درمان مي‌شد، بدين ترتيب كه مستقيم به هيپوتالاموس فـرستـاده مـي‌شـد. هـم اكنون روش‌هاي جديدي براي استفاده از DBS براي درمان به كار مي‌رود.
در تـحـقـيقـات اخيـر، دانشمنـدان بـه ايـن نتيجـه رسـيـدنـد كـه چـاقي مي‌تواند به علت عدم تعادل نسبي در بدن صورت گيرد. به علاوه اين تحقيقات نشان مي‌دهد كه افراد چاق بيشتر impulsive هستند و سـريـع تـصـمـيـم مـي‌گـيـرنـد كـمـتر قادر به تاخير انـداخـتـن ارضـاء نـياز خود هستند، بنابراين براي درمـان ايـن مـشـكـل روشي اساسي ايجاد شد. در روش جديد يك الكترود كوچك قسمت خاصي از مـغـز تـوسـط DBS فـرستاده شد. براي تحريك، جريان كوچكي به درون آن فرستاده مي‌شود كه حـركت‌هاي غير نرمال بدن را كنترل مي‌كند.هر حـركـت غـيـر عـادي بـدن يـا حـركـات پـاركينسون توسط اين دستگاه كنترل مي‌شود.
دانـشـمـنـدان بر اين عقيده هستند كه فرد چاق مي‌تواند، مدار بي نظمي بدن خود را تحريك كند تا اشتهاي خود را كنترل كند(دقيقا مثل پاركينسون كه مي‌تواند با تحريك يك قسمت از مغز لرزش‌هاي بي رويه را كنترل كرد.) شواهد نشان مي‌دهد كه قــســمــــت‌هــــاي مــخــتــلــفـــي از مــغـــز مـــربـــوط بـــه مـعـكــوس‌كـنـنــده هـسـتـنــد بــه خـصــوص قـسمـت circuitry Frontostriatal كـه مـي‌تـوانـد بـراي DBS محل مناسبي باشند. البته DBS براي موارد مختلف ديگري از جمله اختلال وسواس و زياد كشيدن سيگار نيز كاربرد دارد.

نوروفيدبك نوعي بيوفيدبك است كه در آن از امواج مغزي به عنوان بازخورد استفاده مي‌شود. بيوفيدبك يا پس‌خوراند زيستي با به كارگيري مفاهيمي از علوم مختلف در دهه 1950 مورد استفاده قرار گرفته و به تدريج رواج يافت و نهايتا در 1969 به اين نام شناخته شد. ايده‌هاي متعددي از علوم مختلف ازجمله يافته‌هاي مطالعاتي كه در زمينه شرطي‌سازي دستگاه عصبي خودكار مركزي، سايكوفيزيولوژي، رفتار درماني، راهبردهاي كنترل استرس، مهندسي پزشكي و سايبرنتيك انجام يافته به پرورش مدل كاربردي بيوفيدبك و شكل‌گيري آن به شكل امروزي كمك كرده است. اما اصلي‌ترين حوزه تعريف‌كننده بيوفيدبك علم سايبرنتيك است كه به‌طور مستقيم به تعريف پردازش اطلاعات و ارائه فيدبك در سيستم‌هاي گوناگون مي‌پردازد.

ادامه مطلب

سازمان غذا و داروي آمريکا به تازگي اوباجيو (Aubagio) را براي درمان مولتيپل اسکلروزيس موردتاييد قرار داده است. قرص اوباجيو، با نام تجاري تري‌فلونومايد (teriflunomide) به شکل يکبار در روز در بزرگسالان مبتلا به نوع عود‌کننده بيماري ام‌اس تجويز مي‌شود. در مطالعات باليني، ميزان عود در بيماران مصرف‌کننده اوباجيو 30 درصد کمتر از دريافت‌کنندگان دارونما بود. شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده به دنبال مصرف اوباجيو در مطالعات مذکور عبارت بودند از اسهال، غيرطبيعي بودن آزمون‌هاي عملکرد کبدي، تهوع و ريزش مو. به دليل خطر بروز مشکلات کبدي بايد قبل و طي مصرف اوباجيو آزمون‌هاي عملکرد کبدي بيمار مرتب کنترل شود. ام‌اس، بيماري‌اي است که حرکت، احساس و ادراک بيمار را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد، بنابراين وجود گزينه‌هاي درماني کارآمد براي کنترل آن بسيار اهميت دارد. در اين بيماري التهابي اتوايميون دستگاه عصبي مرکزي، ارتباط ميان مغز و ساير اعضاي بدن مختل مي‌شود. ام‌اس از جمله شايع‌ترين علل نورولوژيک ناتواني در بزرگسالان جوان است و در مردان 2 برابر بيشتر از زنان بروز مي‌يابد. در اغلب مبتلايان به ام‌اس، اپيزودهاي شعله‌وري و اپيزودهاي بهبود(فروکش) بيماري به دنبال هم رخ مي‌دهند.

تحقيقات جديد نشان مي‌دهد كه مغز در شنيدن صداهاي جديد و در حال نزديك شدن موفق‌تر از تشخيص صداهاي در حال محو شدن عمل مي‌كند. محققان موسسه تحقيقات گوش در دانشگاه كالج لندن بدنبال بررسي و درك اين مسأله هستند كه چرا صداهاي خاص در مقايسه با ساير اصوات بهتر قابل شنيدن هستند. اصوات مصنوعي متشكل از صداهاي مختلف توليد شده و از شركت كنندگان در اين پژوهش خواسته شد كه زمان شروع يا ناپديد شدن صداهاي مختلف را مشخص كنند.  محققان دريافتند كه شنوندگان بطور قابل ملاحظه‌اي قادر به تشخيص اصوات جديد هستند، درحالي كه قدرت شنوايي صداهاي در حال محو بسيار ضعيف است؛ يعني در محيط هاي شلوغ صوتي، شركت‌كنندگان قادر به شنيدن بيش از نيمي از تغييرات صوتي اطراف خود نيستند.
به گزارش ایسنا، اين اثرات حتي در صداهاي نسبتا ساده نيز ديده مي شود و به نظر نمي رسد كه قدرت شنوايي تحت تأثير ميزان صدا باشند. دكتر «ماريا چيت» سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي كند: تصور كنيد كه در يك جنگل به همراه دوستان در حال حركت هستيد، ناگهان صداي قدم هاي آنها ناپديد مي شوند. يافته هاي ما نشان مي دهد كه حوادث بالقوه اي در اطراف ما وجود دارند كه نسبت به آن حساس نيستيم كه از اين پديده بعنوان «كوري ناپديد شونده» نام برده مي شود. تحقيقات نشان مي دهد كه حتي وقفه هاي كوتاه مانند يك بوق ساده براي ايجاد اختلال در شنوايي و توجه به تغييرات بزرگتر كافي است.

بر اساس يافته‌هاي جديد، مصرف روزانه آسپيرين مي‌تواند سرعت کم شدن فعاليت مغزي را در زنان سالمندي که در معرض خطر ابتلا به امراض قلبي-عروقي قرار دارند، کاهش دهد. طي يک تحقيق حدود ۵۰۰ زن که سن آنها بين ۷۰ تا ۹۲ سال بود، به مدت 5 سال تحت نظر قرار گرفتند. از لحظه شروع تا پايان تحقيق، تست سنجش ظرفيت ذهني و رواني روي آنان انجام شد. براي آن دسته که در کل طول دوره آسپيرين مصرف کرده بودند نتايج تست، کاهش بسيار کمتري را نسبت به آنهايي که مصرف نکرده بودند نشان داد. گزارش اين تحقيق که توسط محققان سوئدي انجام شده، در نشريه BMJ Open منتشر شده است.
دکتر سيلکه کِرن، يکي از نويسندگان اين گزارش گفت: «برخلاف کشورهاي ديگر، سوئد وضعيت منحصر بفردي دارد. چون در آن کشور روال مرسوم اين نيست که براي زناني که در معرض ابتلا به بيماري‌هاي قلبي و سکته قرار دارند، آسپيرين تجويز شود. معنايش اين است که ما در تحقيق‌مان يک گروه خوب را براي مقايسه کردن در اختيار داشتيم.» زنان مورد اشاره در آن تحقيق، تحت يک آزمون ويژه سنجش وضعيت رواني (به اختصارMMSE ) قرار داشتند. اين تست‌ها، ظرفيت عقلاني و فکري هر فرد را مورد بررسي قرار مي‌دهند و شامل سوالاتي درباره تشخيص موقعيت زماني و مکاني او مي‌شوند. مثلا از او پرسيده مي‌شود: «امروز چندم است؟» يا «امروز ما کجا هستيم؟». همچنين براي تست ميزان تجسم هندسي فرد، از او خواسته مي‌شود که به عنوان مثال دو پنج ضلعي تو در تو را ترسيم کند. اما همان گزارش نشان مي‌دهد با آنکه آسپيرين باعث کندي روند کاهش قابليت ادراک در زناني مي‌شود که ريسک حمله قلبي يا سکته در آنان بالاست، تاثيري در جلوگيري از پيشرفت دمانس (زوال عقل) در زنان ـ بطور عام ـ ندارد.
دکتر سايمون ريدلي، رييس مرکز تحقيقات آلزايمر در بريتانيا گفت: «نتايج آن گزارش اطلاعات جالبي را در زمينه اهميت سلامتي قلب و عروق بر ادراک انسان در اختيار مي‌گذارد. ولي ما با اصرار از مردم مي‌خواهيم که به هيچ وجه به منظور جلوگيري از دمانس، دست به خود درماني با آسپيرين نزنند.» دکتر کرن گفت: «به طور کلي اين گزارش، برتري خاصي را از بابت تاثير آسپيرين بر درصد ابتلا به دمانس در گروه زنان مورد تحقيق نشان نمي‌دهد و نتيجه تحقيقات قبلي نيز از بابت تاثيرگذاري بالقوه داروهايي مانند آسپيرين بر دمانس منفي بوده‌اند.» او اضافه کرد: «ما چيزي را درباره خطرات ناشي از مصرف روزانه آسپيرين در بلندمدت نمي‌دانيم. مثلا ممکن است خطر ايجاد زخم و خونريزي‌هاي جدي بر فايده‌هاي آن بچربد. بايد در اين زمينه بيشتر کار شود. ما زنان مورد اشاره در اين تحقيق را به مدت پنج سال ديگر تحت نظر قرار خواهيم داد.»

ضربه مغزي عبارت است از اختلالي در کارکرد مغز که در اثر نيروي مستقيم يا غيرمستقيم به سر ايجاد مي‌شود. ضربه مغزي نوعي آسيب کارکردي (و نه ساختماني) است که در اثر استرس برشي وارد شده به بافت مغز به دنبال نيروهاي چرخشي يا زاويه‌دار ايجاد مي‌گردد (هميشه ضربه مستقيم به سر براي ايجاد اين آسيب مورد نياز نيست). سردرد شايع‌ترين علامت ضربه مغزي است هرچند ممکن است حوزه‌هاي مختلفي از کارکرد باليني مغز (مانند کارکردهاي سوماتيک، شناختي، عاطفي) تحت تاثير قرار گيرند.
علايم و نشانه‌هاي ضربه مغزي اختصاصي نيستند؛ با اين حال بايد ارتباط زماني مشخصي بين مکانيسمي مناسب براي ايجاد آسيب و علايم حاصل از آن وجود داشته باشد. ابزارهاي ارزيابي مختلفي براي کمک به تشخيص وجود دارند که از آن جمله مي‌توان به فهرست سياهه علايم، آزمون‌هاي عصبي ـ روانشناختي، آزمون‌هاي ثبات وضعيتي و ابزارهاي ارزيابي خارج از زمين بازي اشاره کرد. اساس درمان ابتدايي مبتني بر استراحت فيزيکي و شناختي است. هيچ درمان اختصاصي براي ضربه مغزي وجود ندارد؛ بنابراين، تکيه بر درمان علامتي و بازگشت به فعاليت ورزشي است. از آنجا که ميزان بهبود ضربه مغزي متغير است، نظام‌هاي طبقه‌بندي سخت‌گيرانه عمدتاً کنار گذاشته شده‌اند تا امکان استفاده از رويکردهاي متناسب با شرايط هر بيمار فراهم آيد. زماني که تمام حوزه‌هاي باليني گرفتار در يک بيمار بهبود پيدا مي‌کنند، مي‌توان يک دستورالعمل بازگشت تدريجي به فعاليت ورزشي را اجرا کرد. ممکن است دوران نقاهت در کودکان، نوجوانان و بيماراني که سابقه قبلي از ضربه مغزي دارند، قدري طولاني‌تر باشد. تحقيقات محدودي در مورد درمان ضربه مغزي در کودکان و نوجوانان انجام شده اما با توجه به نگراني‌هايي که در مورد عواقب بالقوه آسيب به مغز در حال رشد در اين گروه سني وجود دارد، به نظر مي‌رسد به کارگيري رويکردي محتاطانه‌تر براي درمان ضربه مغزي در اين گروه از بيماران مناسب‌تر باشد.

این کارگاه در تاریخ ۲۲ الی ۲۴ مهر ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در محل بیمارستان امام خمینی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل عمل جراحي زنده در بيمارستان به همراه توضيحات کاربرد نويگيشن در جراحي‌هاي ENT، اصول نويگيشن، اصول نرم‌افزار نويگيشن و استفاده از آن، استفاده عملي از سيستم بر روي مولاژ می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان آمريکايي نانوذراتي توليد کردند که مي‌تواند سوپراکسيدهاي توليد شده در نتيجه جراحات مغزي را خنثي کند. با اين کار مجروحي که دچار عارض مغزي شده، شانس بيشتري براي زنده بودن خواهد داشت. دانشگاه رايس با همکاري محققاني از کالج پزشکي بيلور نانوذراتي ساخته‌اند که مي‌تواند براي درمان مجروحاني که دچار ضايعه مغزي شدند، مفيد باشد. اين نانوذرات از ترکيب خوشه‌هاي کربني آب‌گريز با پلي‌اتيلن گليکول (PEG-HCC) توليد شده‌ است. در حال حاضر از اين ماده براي درمان سرطان استفاده مي‌شود که بعنوان آنتي‌اکسيدان بکار گرفته مي‌شود.
در مطالعاتي که روي حيوانات انجام شده، با تزريق PEG-HCC در مراحل ابتدايي درمان، تعادل سيستم آوندي مغز بهبود يافته است. با تزريق PEG-HCC به بدن، جريان خون در مغز به سرعت پايدار مي‌شود که اين موضوع براي درمان‌هاي اورژانسي بسيار مهم است. «جيمز تور» از نويسندگان اين مقاله‌ مي‌گويد: اين ماده مي‌تواند اولين سپر دفاعي در برابر گونه‌هاي اکسيژن فعال باشد که هميشه در جراحات پزشکي، خواه جراحات حاصل از تصادف خواه جراحات جنگي، مشکل ساز است. وي مي‌افزايد: زماني که مجروح خون زيادي از دست داده اين مشکل وخيم‌تر خواهد بود.
در يک جراحت مغزي، سلول‌ها مقادير زيادي از گونه‌هاي اکسيژن فعال را رهاسازي مي‌کنند که به آنها سوپراکسيد گفته مي‌شود، اين سوپراکسيدها وارد خون مي‌شوند. آنها حاوي راديکال‌هاي آزاد هستند، اين راديکال‌ها الکترون‌هاي منفردي دارند که معمولا موجب از بين بردن ميکروارگانيسم‌ها مي‌شود. ارگان‌هاي سالم معمولا براي متعادل نگهداشتن سوپراکسيدها از آنزيمي به نام ديسموتاز سوپراکسايد استفاده مي‌کنند که موجب خنثي شدن سوپراکسيدها مي‌شود. اما در جراحات مغزي ممکن است سطح سوپراکسيد به حدي بالا باشد که سيستم دفاعي نتواند آن را خنثي کند. سوپراکسيدها روي مکانيسم خودتنظيمي در مغز تاثير مي‌گذارند، آنها سيستم چرخه‌اي را در مغز مديريت مي‌کنند. زماني که رگ‌ها متصاعد مي‌شود، فشار خون افت مي‌کند و در صورت انقباض رگ‌ها فشار افزايش مي‌يابد. هر گونه اختلالي در اين فرايند مي‌تواند به مغز آسيب برساند.
محققان اين پروژه با تزريق نانوذرات PEG-HCC فعاليت سوپراکسيدها را متوقف کردند و با اين کار موجب متعادل شدن سيستم خودتنظيمي مغز شدند. بعد از تزريق PEG-HCC، راديکال‌ها با اين نانوذرات پيوند دوگانه ايجاد کرده و غيرفعال مي‌شوند. چنين مکانيسمي در بدن موجود زنده وجود ندارد. هرچند آنزيم ديسموتاز سوپراکسيد يک مولکول سوپراکسيد را خنثي مي‌کند اما يک نانوذره PEG-HCC مي‌تواند صدها يا هزاران راديکال را از بين ببرد. در واقع يک داروي نانومقياس مي‌تواند کاري را انجام دهد که يک پروتئين قادر به انجام آن نيست. نتايج اين تحقيق در نشريه «ACS Nano» به چاپ رسيده است.

از چند دهه پيش جنبه‌هاي گوناگون تاثير رژيم‌ غذايي بد يا تغذيه ناكافي روي بيماري‌هاي گوناگون مشخص بود. اكنون اكثر تحقيقات علمي و پزشكي نشان مي‌دهند كه علاوه بر ناكافي بودن رژيم غذايي، خوردن موادغذايي ناسالم نيز مي‌تواند سلامت افراد را به خطر جدي اندازد. تحقيقات جديد پزشكي نشان مي‌دهند كه دلايل اصلي و بنيادي بروز بيماري آلزايمر به متابوليسم بدن مربوط مي‌شود به طوري كه بعضي آن را ديابت نوع سوم نامگذاري كرده‌اند. آن طور كه اكثر پژوهشگران مي‌گويند دليل اصلي بروز آلزايمر واكنش‌هاي غيرعادي مغز به ماده انسولين است و بيماري آلزايمر با ديابت نوع 2 و حتي چاقي مفرط ارتباط نزديكي دارد. در مغز افراد مبتلا به آلزايمر ميزان توليد و وجود انسولين و مواد مشابه بسيار كمتر از حد طبيعي است بنابراين به نظر مي‌رسد علاوه بر پانكراس در مغز انسان نيز انسولين و مواد مشابه توليد مي‌شود. يكي از عوامل بسيار مهم در به خطر افتادن كيفيت تغذيه اكثر مردم نحوه توليد موادغذايي به شكل صنعتي يا توليد انبوه است. يكي از نتايج تاسف‌بار اين تغيير عمده در رژيم غذايي مردم ديابت و چاقي مفرط بوده كه اكنون بايد آلزايمر را هم به آن افزود.

به گفته پزشكان بريتانيايي عده‌اي از مردم در يك دور معيوب گير افتاده‌اند كه در آن تلاش براي خلاصي از درد باعث بروز سردرد بيشتر مي‌شود. اين هشدار را موسسه ملي بهداشت و بهبود خدمات درماني (NICE) منتشر كرده است. در اولين دستورالعملي كه اختصاصا درباره درمان سردرد توسط اين موسسه منتشر شده به تاثير سوء داروهاي مسكن اشاره شده است. حس سردرد ناشي از مصرف زياد دارو مشابه ديگر سردردها و ميگرن‌هاي رايج است، به‌طوري كه براساس گزارش سازمان جهاني بهداشت نزديك به 5 درصد مردم به اين عارضه دچارند. با اينكه براي عده زيادي از مردم استفاده از داروهاي مسكن اولين واكنش به پديده درد است، اين امكان وجود دارد كه عذاب ناشي از درد با اين كار بدتر نيز بشود. رياست هيات علمي موسسه مذكور معتقد است: «چنين رويكردي مي‌تواند به يك دور معيوب ختم شود به گونه‌اي كه در آن سردرد شما تشديد مي‌شود و شما هم مسكن بيشتري مصرف مي‌كنيد كه اين خود باعث بدتر شدن سردردتان مي‌شود. اين مساله?اي است كه مي‌توان به سادگي از آن جلوگيري كرد.» اينكه داروهاي مسكن دقيقا چگونه بر مغز تاثير مي‌گذارند، امري ناشناخته است. يك متخصص نورولوژي مي‌گويد: «در هر بازه30 روزه، يك نقطه بحراني در فاصله 10 تا 15 روز پس از شروع مصرف مسكن وجود دارد. اين براي كل جمعيت يك مشكل عظيم است. افرادي كه از نظر ابتلا به سردردهاي عصبي يا ميگرن سابقه خانوادگي دارند، ممكن است به لحاظ ژنتيكي آسيب‌پذيري بيشتري نسبت به سردرد ناشي از مسكن داشته باشند. آنها حتي اگر براي مداواي دردهاي ديگر (و نه سردرد) از داروهاي مسكن استفاده كنند هم مي‌توانند مستعد مبتلا شدن به اين عارضه باشند.»
دستورالعمل جديد NICE به پزشكان انگلستان و ولز توصيه مي‌كند به بيماران خود بگويند كه بلافاصله مصرف همه داروهاي مسكن را قطع كنند، هر چند كه چنين كاري يك ماه پر از رنج و عذاب ناشي از سردرد را براي بيمار به همراه خواهد داشت. پس از آن نشانه‌هاي بهبود بيماري قابل‌مشاهده خواهند بود. اعضاي هيات علمي NICE گفته‌اند كه مي‌توان گزينه‌هاي ديگري را براي تحت‌ كنترل در‌آوردن هرگونه سردرد در نظر گرفت، از جمله روش‌هايي از مداوا كه مبتني بر پيشگيري هستند. همچنين به پزشكان توصيه شده كه بيماران خود را صرفا براي حصول اطمينان از وجود يا عدم وجود تومور مغزي به مراكز ويژه اسكن مغز ارجاع ندهند. آنگونه كه NICE مي‌گويد علايم وجود يك تومور مغزي بايد با نشانه‌هاي ديگري همچون تغييرات رفتاري يا صرع همراه باشد. در واقع دستورالعمل جديد به تشخيص دقيق عارضه و ارجاع به مراكز تخصصي و هم‌چنين ارائه اطلاعات مستدل به افرادي كه از سردرد رنج مي‌برند، كمك خواهد كرد. افرادي هم كه ميگرن دارند، به واسطه اين دستورالعمل كيفيت تازه‌اي را از زندگي تجربه خواهند كرد. به گفته متخصصان با اين دستورالعمل جديد از فشارها كاسته خواهد شد.

محققان يك هدست الكتريكي كوچكي طراحي كرده‌اند كه در زمان خواب مورد استفاده قرار گرفته و مي‌تواند به كاهش حملات صرع و اختلالات افسرگي كمك كند. متخصصان علوم اعصاب دانشگاه كاليفرنيا روش تحريك عصب سه قلو (Trigeminal Nerve Stimulation) را ابداع و شركت توليدكننده دستگاه‌هاي پزشكي NeuroSigma گجت آن را طراحي كرده‌اند. اين دستگاه به نام Monarch به شكل يك پد طراحي شده است كه روي پيشاني و در قسمت بالاي عصب اصلي مغز چسبيده مي‌شود؛ پد از طريق سيم‌هاي نازك به يك جعبه كوچك در اندازه تلفن همراه كه در قسمت كمر قرار دارد، متصل مي‌شود.
جعبه در مدت حداكثر 30 ثانيه پالس‌هاي الكتريكي ضعيف توليد مي كند و توليد پالس به مدت 30 ثانيه متوقف مي‌شود. پالس هاي الكتريكي باعث تحريك عصب سه قلو (تري ژمينال) شده و تعداد حملات صرع شديد را كاهش مي‌دهد و مي‌تواند براي كاهش علائم افسردگي نيز موثر باشد. مطالعات اوليه نشان مي‌دهد، در گروهي از بيماران دچار صرع شديد كه در طول يكسال از اين دستگاه استفاده كرده‌اند، تعداد حملات بطور ميانگين 60 درصد كاهش يافته است؛ همچنين نمرات افراد در آزمون هاي سنجش سطح افسردگي نيز پس از استفاده از اين دستگاه افزايش قابل توجهي را نشان مي‌دهد. اين دستگاه در مراحل تحقيقات باليني قرار دارد و تا چند ماه آينده در كلينيك‌هاي خصوصي انگليس مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

بهبود علائم ناتواني كودكان در اثر ضربه مغزي مي‌تواند پس از گذشت دو سال متوقف شود. محققان دانشگاه واشينگتن و بيمارستان كودكان مري بريج و بيمارستان كودكان فيلادلفيا از دانشگاه پنسيلوانيا با بررسي تداوم ناتواني عملكرد، كيفيت زندگي و مشاركت در فعاليت كودكان زير 18 ماه با آسيب مغزي شديد يا متوسط در يك دوره 24 تا 36 ماهه دريافتند كه هيچ بهبود قابل توجهي در كودكاني كه دچار ناتواني شده‌اند، حاصل نشده است. محققان افزودند: آسيب مغزي در كودكان با عوارض پايدار قابل توجه و يك بهبود يكنواخت در طول زمان همراه است. به گفته محققان مطالعات قبلي علائم بهبودي را در برخي از نواحي براي بيش از 24 ماه تخمين زده بودند. ضربه مغزي در كودكان مي‌تواند موجب ناتواني و حتي مرگ كودك شود و اگر زمين خوردن در مورد كودكي كه تازه راه افتاده است باعث عدم راه رفتن در او شود حتما بايد سريعا به پزشك مراجعه شود.

مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه ادینبورگ نشان می‌دهد: افرادی که در حومه شهرها سکونت دارند، دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر قرار دارند. سکونت در حومه شهر و مناطق ییلاقی اغلب با سبک زندگی سالم همراه بوده است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این مسئله می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد. محققان دانشگاه ادینبورگ و دانشگاه کالج لندن (UCL)، داده‌های 13 مطالعه فردی را در کنار تفاوت تعداد مبتلایان به آلزایمر در حومه شهر در مقایسه با شهر و موارد جدید ابتلا در هر دو گروه مورد بررسی قرار دادند. درحالیکه تفاوت قابل توجهی در آمار مبتلایان به آلزایمر بدست نیامد، محققان تفاوت معناداری را در گروه ساکن در حومه شهر یافتند؛ بر این اساس افرادی که در حومه شهرهای بزرگ رشد کرده و سکونت دارند، دو برابر بیش از ساکنان شهرها در خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند. قرار گرفتن در معرض برخی عوامل محیطی در حومه شهر و مناطق ییلاقی در دوران کودکی می‌تواند یکی از دلایل احتمالی افزایش خطر ابتلا به آلزایمر باشد. به گفته محققان، به تحقیقات بسیار گسترده ای برای تایید تأثیر تنوع جغرافیایی در بروز آلزایمر و بررسی علل بالقوه بروز بیماری مورد نیاز است. نتایج این پژوهش که با حمایت انجمن آلزایمر اسکاتلند و شورای تحقیقات پزشکی انگلیس انجام شده است، در مجله Epidemiology منتشر شده است.

یک گروه پژوهشی از دانشگاه استنفورد با استفاده از نانوذراتی که می‌توانند به سه فناوری مختلف تصویربرداری شوند، تومورهای مغزی موش را با یک دقت بی‌سابقه برداشته‌اند. این گروه به رهبری «سانجیو سام گامبهیر» نشان داد که نانوذرات مهندسی شده بر روی تومورهای مغزی متمرکز شده و آنها را پررنگ می‌کنند و به دقت مرزهای آنها را مشخص کرده و برداشتن کامل آنها را تسهیل می‌كنند. با اصلاح بیشتر این نانوذرات می‌توان در پیش‌بيني بیماری مانند سرطان مهلک مغز بهبود ایجاد کرد. عامل تصویربرداری که گروه استنفورد ابداع كرده است از یک هسته طلا تشکیل می‌شود که با یک عامل تصویربرداری رامان - یک لایه نازک از جنس سیليکای محافظتی- و یک پوشش اضافی از جنس گادولینیوم -عامل تباین تصویربرداری تشدید مغناطیسی(MIR)- پوشیده شده است.
امروزه MRI بطور گسترده برای راهنمایی جراحان در مکان‌یابی تومورهای مغزی قبل از عمل استفاده می‌شود. MRI بخوبی برای تعیین مرزهای توموری تجهیز شده است. با این حال، هنگامی که MRI پیش از عمل استفاده شود، نمی‌تواند بطور کامل مکان توموری که بطور تهاجمی در یک مغز پویا در حال رشد است را در حین عمل مشخص کند. تصویربرداری فوتوآکوستیکی یک روش جدید ثانویه است که در آن پالس‌های نوری توسط موادی مانند هسته‌های طلایی اين نانوذرات جذب می‌شوند. اين ذرات بطور جزئی گرم شده و سیگنال‌های فراصوتی قابل آشکارسازی تولید می‌کنند که از آن یک تصویر سه بعدی بدست می‌آید. از آن جایی که این دو روش تصویربرداری دارای عمق نفوذ بالایی هستند و شدیدا به حضور ذرات طلا حساس هستند، می‌توانند در برداشتن توده توموری در طول جراحی راهنمای خوبی باشند. روش سوم که به تصویربرداری رامان معروف است از توانایی نانوذارات طلا برای تقویت مقادیر تقریبا غیرقابل آشکارسازی نور که از پوشش رامانی اين نانوذرات با یک اثر انگشت طیفی مشخص گسیل می‌شود، استفاده می‌کند.
به گزارش ایسنا، اين پژوهشگران برای نشان دادن قابلیت این رهیافت ابتدا از طریق روش‌های مختلف نشان دادند که نانوذرات آنها فقط بافت‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهد. سپس انواع مختلف زیادی از سلول‌های گلیوبلاستومای انسانی را در عمق مغز موش کاشتند. بعد از تزریق اين نانوذرات به رگ‌های دم موش، آنها قادر به مرئي کردن سه بعدی تومورهایی شدند که ناشی از سلول‌های گلیوبلاستوما بودند.

اين گروه قبل از انجام جراحی از اسکن‌های MRI برای بدست آوردن تصویر کلی از شکل و مکان تومورها استفاده کرد. در طول عمل، تصویربرداری فوتوآکوستیکی، اجازه مرئي کردن دقیق و بلادرنگ لبه‌های تومور و بنابراين افزایش دقت جراحی را داد. اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «Nature Medicine» منتشر كرده‌اند.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی مازندران، انجمن طب فیزیکی، توانبخشی و الکترودیاگنوز ایران
زمان برگزاری: ۲۶ الی ۲۸ مهر  ۱۳۹۱
مکان برگزاری: ساری، سالن جمعیت هلال احمر

سایت همایش

امكان بروز سكته مغزي در مرداني كه طلاق والدين را تجربه كرده‌اند، بيشتر است. محققان دانشگاه تورنتو با انجام مطالعات خود دريافتند كه مردان بزرگسال كه قبل از 18 سالگي در معرض طلاق والدين خود بوده‌اند تا 3 برابر مردان ديگر ممكن است به معرض خطر ابتلا به سكته مغزي قرار گيرند. نتايج حاصل از اين تحقيق حاكي از آن است كه خطر ابتلا به سكته مغزي در مرداني كه والدينشان از هم جدا شده‌اند پس از تعديل عوامل شناخته شده ابتلا به سكته مغزي مانند سن، جنس، درآمد و رفتارهاي بهداشتي بزرگسالان مانند سيگار كشيدن، ورزش، چاقي و سلامت روان، هنوز هم با افزايش خطر 3 برابري بروز سكته مغزي همراه بوده است.
براساس اين پژوهش، محققان افزودند كه با اطمينان نمي‌توان گفت كه چرا مردان از خانواده‌هاي طلاق گرفته نسبت به مردان از خانواده‌هاي سالم بيشتر در معرض اين خطر هستند اما يك احتمال در تنظيمات بدن از افزايش كورتيزول، هورمون مرتبط با استرس با افزايش خطر وقوع سكته مغزي نهفته است. نتايج ديگر اين مطالعه مي‌افزايد كه ميزان افزايش سكته مغزي در اين مردان ممكن است به يك فرآيند شناخته شده به عنوان تعبيه بيولوژيكي مرتبط باشد و قرار گرفتن در معرض استرس ناشي از طلاق والدين ممكن است سبب ايجاد يك عواقب بيولوژيكي شود كه اين تغيير راه مي‌تواند باعث شود بچه‌ها براي بقيه عمر خود به استرس واكنش نشان دهند. به گفته محققان، براساس اين مطالعه سياست‌گذاري‌هاي بهداشت حرفه‌اي شامل اطلاعات از طلاق والدين و هدف قرار دادن آموزش‌هاي پيشگيري‌كننده از بروز سكته مغزي مي‌تواند در بهبود اين وضعيت موثر باشد.

پژوهشگران دانشگاه ليورپول روش‌های جدید ردگیری سلول‌های بنیادی و فهم بیشتر این که برای آنها بعد از قرار گرفتنشان در بدن طي مدت مشخص چه اتفاقی می‌افتد، ارائه كرده‌اند. سلول‌های بنیادی برای درمان وضعیت‌هایی مانند لوسمی استفاده می‌شوند و پتانسیل خوبی برای درمان بیماری‌ها و اختلال‌های زیادی که در آن زندگی بیمار به اهدای بافت یا اندام وابسته است، دارند. با این حال در حال حاضر، تشخیص اینکه آیا سلول‌های بنیادی بعد از فرایند تزريق، زنده می‌مانند و اینکه آیا آنها به هدف اصلی می‌رسند یا به جای دیگری مهاجرت می‌کنند، برای پزشکان سخت است.
دانشمندان در ردگیری سلول‌های بنیادی بدن از نانوذرات اکسید آهن ابرپارامغناطیسی (SPION) برای برچسب‌گذاری این سلول‌ها قبل از تزريق در بیمار استفاده کردند. این ذرات می‌توانند با اسکن‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) رؤیت شده و به پزشکان در رسیدن سلول‌های بنیادی به هدف مورد نظر اطمینان بدهند. با این حال، شرایط درون سلول‌های بدن می‌تواند منجر به تخریب SPION شده و توانایی اسکن‌های MRI را برای رؤیت سیگنال‌های آنها در زمان طولانی کاهش دهد.
اكنون دانشمندانی از دانشگاه لیورپول در حال ابداع روش‌هایی برای مرئي کردن SPION‌ها در سلول‌ها قبل از تزریق آنها به بدن هستند تا بیاموزند که ذرات در داخل سلول بنیادی به کجا می‌روند و پیش‌بینی کنند که رفتار آنها بعد از تزریق به بدن و اقامت طولانی در آن چگونه می‌تواند باشد. آنها در حال استفاده از تکنیک فوتوگرمایی، یک سیستم تصویربرداری اپتیکی منحصر به فرد، برای برچسب‌گذاری با SPOIN هستند، به گونه‌ای که ذرات عمر طولانی‌تر داشته باشند و کمترین تأثیر روی عملکرد سلول‌های بنيادي ایجاد کنند.
به گزارش ایسنا، دکتر لارا بوگارت، استاد زيست‌شناسي اين دانشگاه مي‌گويد: سلول‌های بنیادی دارای پتانسیل قوی برای برداشتن و تعمیر بافت آسیب دیده هستند تا نیاز بیمار را به انتظار برای پیوند بافت یا عضو رفع کنند. این پژوهش در حال انجام است تا نحوه استفاده از آنها در انواع مختلفی از بیماری‌ها مانند آلزایمر، پارکینسون و دیابت نوع یک مشخص شود. با این حال، برای مطالعه بیشتر این پتانسیل به پیشرفت‌های فناوری زیادی نياز است تا نحوه رفتار سلول‌های بنیادی در بدن بعد از تزريق معلوم شود. اگر پایش سلول‌های بنیادی بطور موثر انجام نشود، ممکن است خطرات جدی برای سلامتی بیمار داشته باشد. مطالعات قبلی نشان می‌دهد که اگر سلول‌های بنیادی ورای جایگاه اصلی بافت یا عضو هدف به سیستم گردش خون مهاجرت کنند، منجر به تورم بدن می‌شوند. اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «ACS Nano» منتشر كرده‌اند.

محققان آمريكايي با استفاده از ژل سلول‌هاي بنيادي موفق به بازسازي و ترميم نخاع آسيب ديده موش‌هاي آزمايشگاهي شدند. ژل توليد شده توسط محققان دانشگاه كاليفرنيا از سلول‌هاي بنيادي عصبي در مخلوطي از پروتئين لخته كننده خون و مواد شيميايي رشد ساخته شده است. اين ژل بر روي موش هاي دچار آسيب كامل طناب نخاعي مورد آزمايش قرار گرفت و عملكرد حركتي و توانايي حركت دادن پاها در حيوانات فلج بطور چشمگيري بهبود يافت. سلول‌ها، با پروتئين فلورسنت، برچسب‌گذاري شده و محققان نحوه رشد و تبديل شدن آنها به سلول‌هاي عصبي و جوانه آكسون را مورد بررسي قرار دادند.
پروفسور «مارك توزينسكي» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه كاليفرنيا تأكيد مي‌كند: پس از گذشت شش هفته و استفاده از ژل سلول‌هاي بنيادي، تعداد آكسون‌ها (رشته‌هاي عصبي) در محل جراحت 200 برابر قبل شد؛ همچنين ميزان رشد آكسون نيز 10 برابر مطالعات قبلي است كه باعث بهبود قابل توجه عملكرد حركتي موش ها شد. همچنين نتايج مشابهي در آزمايشگاه با استفاده از سلول هاي بنيادي انسان بدست آمده است.
به گزارش ایسنا، محققان در ماه ژوئن (تيرماه) موفق به توليد استخوان زنده در آزمايشگاه با استفاده سلول هاي بنيادي شدند و اين روش مي تواند در آينده براي درمان پوكي استخوان، ورم مفاصل يا مشكلاتي مثل شكاف كام مورد استفاده قرار بگيرد. ظرف يك ماه سلول های بنیادی گرفته شده از بافت های چربی به بخش هایي از استخوان بطول چند سانتیمتر تبديل شدند. در اين روش جدید امكان توليد سفارشي استخوان در خارج از بدن با استفاده از سلول‌هاي بنيادي خود بيمار فراهم مي‌شود كه نياز به انجام عمل و احتمال رد پيوند را كاهش مي‌دهد.

محققان دانشكده پزشكي دانشگاه کیس وسترن رزرو موفق شده‌اند كه چگونگي ذخيره اشكال مختلف حافظه‌هاي كوتاه‌مدت مصنوعي در بافت مصنوعي ايزوله شده را شناسايي كنند. به گفته محققان، اين اولين بار است كه راهي براي ذخيره مستقيم اطلاعات در چند ثانيه در مورد هر دو توالي زماني و الگوهاي محرك در بافت مغزي شناسايي شده است. اين امر مي‌تواند راه را براي پژوهشهاي آينده جهت شناسايي مدارهاي خاص مغزي كه به انسان در ايجاد حافظه‌هاي كوتاه مدت كمك كرده، هموار كند. اين پژوهش در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.
حافظه‌ها اغلب از دو گروه حافظه اعلاني كه ذخيره‌گاه كوتاه و بلند مدت حقايقي مانند اسامي،‌مكانها و وقايع بوده و حافظه ضمني كه براي يادگيري يك مهارت مانند نواختن پيانو مورد استفاده است، تشكيل مي‌شوند. محققان در پژوهش خود به دنبال درك بهتري از مكانيزم زيربنايي حافظه‌هاي اعلاني كوتاه مدت مانند يادآوري شماره تلفن يا آدرس ايميلي كه به تازگي به دست فرد رسيده، بودند. آنها با استفاده از تكه‌هاي ايزوله شده بافت مغزي موشها نشان دادند كه مي‌تونند نوعي حافظه ايجاد كنند كه كه در ان يكي از چهار مسير ورودي فعال شده باشد. مدارهاي عصبي درون بخشهاي ايزوله شده كوچك بخش هيپوكامپ مغز به حفظ حافظه ورودي محرك براي بيش از 10 ثانيه پرداختند. اطلاعات در مورد اينكه كدام مسير مورد تحريك قرار گرفته بود، توسط تغييرات در فعاليت خروجي سلولهاي مغزي مشهود بود.
به گزارش ایسنا، اين پژوهشگران همچنين نشان دادند كه مي‌توانند حافظه‌هايي را براي زمينه‌هاي خاص توليد كنند از جمله اينكه آيا يك مسير خاص به تنهايي يا به عنوان بخشي از يك توالي محرك براي وروديهاي مختلف فعال شده است. تغيير درفعاليت مداوم نورونهاي هيپوكامپ بطور دقيق ميان دو توالي زماني مشخص شده كه شبيه به حس شناسايي انسان در مورد تفاوت ميان دو آهنگ متفاوت است. حافظه مصنوعي توليد شده توسط اين محققان در بخش هيپوكامپ به شناسايي هر توالي حتي با وجود تغيير وقفه ميان محركها ادامه داد. درك چگونگي عملكرد حافظه عادي مي‌تواند زمينه را براي درك چگونگي تاثيرگذاري بيماريهاي نورودژنراتيو مانند آلزايمر و پاركينسون بر حافظه و توليد درمانهاي جديد و موثرتر براي اختلالات حافظه مرتبط با پيري مورد استفاده قرار بگيرد.

دانشمندان دانشگاه اموري موفق به كشف راهكاري براي افزايش سطح بقاي نورون‌هاي در معرض بيماري پارکينسون شدند. ترکيب bis-3-cognitin مي‌تواند نقطه شروعي براي ساخت دارويي جهت به تعويق انداختن بيماري پارکينسون باشد. اين ترکيب از سموم مخرب سلول‌هاي عصبي جلوگيري مي‌کند. دانشمندان در حال بررسي روي پروتئين MEF2D هستند که براي بقاي سلول‌هاي عصبي بسيار حياتي است. اين پروتئين به تغييرات سلولي که منجر به آسيب نورون‌ها در بيماري پارکينسون مي‌شود حساس است. ترکيب COGNITIN از ترکيبات تاکرين مشتق شده است که براي اولين بار توسط FDA تصويب شده بود و براي درمان علائم بيماري آلزايمر استفاده مي‌شد. اين ترکيب سلول‌ها را از طريق افزايش سطح MEF2D در هسته سلول و ميتوکندري، در مقابل آسيب‌هاي سم MPTP که اثراتي شبيه بيماري پارکينسون دارد، حمايت مي‌کند.

دانشمندان با استفاده از fMRI يا MRI عملکردي موفق شده‌اند راهي براي مشاهده مستقيم تصاويري که در مغزمان درک مي‌کنيم، پيدا کنند. آنها به تعدادي از داوطلبين آزمايش فيلم‌هايي نشان دادند و سپس با تحليل فعاليت مغزي آنها با fMRI توانستند تصاويري را که مغز آنها در حال ادراکشان بود، بازسازي کنند. به عبارت ديگر اين پژوهشگران راهي براي مشاهده تصاوير جهان دروني ما پيدا کرده بودند. اين دستاورد پيشرفتي انقلابي قلمداد شد و بازتاب زيادي در رسانه‌ها پيدا کرد، چرا که در صورت تکامل مي‌توانست ما را اميدوار کند شايد روزي بتوانيم رؤياها يا آنچه را که در حال تصورش هستيم به بقيه نشان بدهيم. حال دانشمندان دانشگاه برکلي و سانفرانسيسکو با بررسي فعاليت الکتريکي همين مناطق مغز موفق شده‌اند مدلي براي بازسازي صوتي ادراک حسي مغزي ما ابداع کنند.
دانشمندان نياز داشتند که به امواج الکتريکي اين قسمت مغز بدون تداخل با امواج ساير قسمت‌هاي مغز دسترسي داشته باشند. براي اين کار چاره‌اي جز نصب الکترود روي اين مناطق نبود و از آنجا که هيچ آدمي، داوطلب چنين جراحي و کاري نمي‌شود، دانشمندان از ۱۵ بيماري که قبلا براي کنترل تشنج و تومور مغزي الکترود نصب کرده بودند، استفاده کردند.
آنها صداهايي را که اغلب به صورت کلمات منفرد و گاه به صورت جملات کوتاه بود براي اين داوطلبين پخش کردند و امواج ناشي از فعاليت سلول‌هاي مغزي آنها را در قشر شنوايي مغز ضبط کردند. کار برجسته محققان ايجاد يک مدل کامپيوتري بود که به صورت الگوريتمي، از روي بررسي فعاليت مغز متعاقب شنيدن صدا مي‌توانست ياد بگيرد که صدا را با فعاليت الکتريکي مغز تطبيق بدهد و بعدا به صورت معکوس بتواند فعاليت الکتريکي را به صدا ترجمه کند و اين يعني يک استراق سمع مغزي!
فناوري جديد در صورت تکميل مي‌تواند فناوري تشخيص صدا را ارتقا بدهد و به بيماراني که قادر به صحبت نيستند و مثلا دچار سندرم قفل‌شدگي يا locked-in هستند، کمک کند. محدوديت عمده روش جديد، نياز به الکترودي است که بايد روي مغز کار گذاشته شود و از آنجا که اين کار نيازمند جراحي است، فعلا فرد سالمي پيدا نمي‌شود که تن به اين کار بدهد و بنابراين کاربردهاي جاه‌طلبانه‌اي مثل تله‌پاتي يا مغزخواني، دور از دسترس به نظر مي‌رسند. پيش از اين دانشمندان ديگري هم تلاش‌هايي براي ياري‌رساني به بيماران فاقد توانايي تکلم انجام داده بودند، مثلا فرانک گوينتر از دانشگاه بوستون سعي کرده بود سيگنال‌هايي را که کنترل شکل دهان و لب و حنجره را بر عهده دارند به صدا تبديل کند. او اين کار را در مورد بيمار فلجي با قرار دادن الکترود در کورتکس حرکتي توليد صدا انجام داده بود، ولي اين کار فقط مي‌توانست اصوات ساده توليد کند و نه کلمات و جملات پيچيده‌تر. دانشمند ديگري هم سعي کرده بود ارتباط با بيماران را در وضعيت نباتي از طريق پايش فعاليت مغز آنها با fMRI ممکن کند. دستاوردهاي اين تحقيق تازه فعلا فقط مي‌توانند امواج الکتريکي قشر شنوايي مغز را ترجمه کنند و قادر به صوتي کردن تفکر ما نيستند، بنابراين نبايد فعلا از آن تعبير به ذهن‌خوان کرد. گرچه شايد در روزهاي پيش‌رو به کرات در رسانه‌ها با تسامح، چنين نسبتي به تحقيق تازه داده شود.

براساس نتايج مطالعه‌اي كه منتشر شده، ضربان‌ساز مغز كه باعث تحريك عمقي مغز مي‌شود، يك روش موثر و كارآمد در بيماران مبتلا به پاركينسون براي مدت حداقل 3 سال به شمار مي‌آيد. تحريك عمقي مغز، درماني براي بيماران مبتلا به پاركينسون است كه از درمان‌هاي دارويي بهره‌اي نمي‌برند يا با عوارض جانبي داروها دست و پنجه نرم مي‌كنند. تحريك عمقي مغز يك درمان نيست و پيشرفت بيماري را متوقف نمي‌كند اما اگر در بيماران به‌درستي استفاده شود، به‌طور قابل‌توجهي علايم به‌خصوص لرزش و سفتي عضلاني بيماران را بهبود مي‌بخشد. در اين روش، جراح سوراخي به اندازه يك سكه روي جمجمه ايجاد كرده و سپس الكترودي را به اندازه 4 اينچ در مغز جايگذاري مي‌كند. يك سيم رابط از الكترود به صورت زيرپوستي به باتري‌اي كه نزديك استخوان ترقوه جايگذاري شده، وصل مي‌شود. اين الكترود سيگنال‌هاي ضعيف الكتريكي مي‌فرستد كه به‌طور موثري ايمپالس‌هاي الكتريكي مغز را دوباره بازسازي مي‌كند. اين روش مي‌تواند روي يك يا هر دو طرف مغز انجام شود. با اين روش هم علايم موتور و هم غيرموتور پاركينسون بهبود مي‌يابد.

پژوهشگران آلمانی به تازگی پی برده اند که میوه ها و سبزی های سرشار از آنتی اکسیدان ها مانند اسفناج می تواند نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به آلزایمر داشته باشد. پژوهشگران آلمانی دریافته اند که میوه ها و سبزی های غنی از آنتی اکسیدان ها به ویژه ˈبتاکاروتنˈ و ویتامین س ( C )می تواند نقش مهمی در مبارزه با آلزایمر داشته باشد. درحالی که کارشناسان پیش بینی کرده اند شمار مبتلایان به بیماری آلزایمر در سال های آینده روبه افزایش خواهد بود، این پژوهش که در نشریه ˈآلزایمرˈ به چاپ رسیده است، می تواند در پیشگیری از این بیماری بسیار راهگشا باشد.
این پژوهش نشان می دهد که میوه ها و سبزی های غنی از آنتی اکسیدان ها به ویژه سبزی هایی مانند اسفناج، هویج و زردآلو که سرشار از ویتامین C و بتاکاروتن هاست و نقش موثری در پیشگیری از تخریب سلول های عصبی دارد، ممکن است از ابتلا به این بیماری جلوگیری کند. پژوهشگران در این تحقیق 74 نفر از افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و 158 فرد سالم بین سنین 65 تا 90 سال را مورد آزمایش قرار دادند. افراد سالم تحت آزمایش های مربوط به بررسی میزان تخریب سلول های عصبی قرار گرفتند و پرسش نامه تکمیل شده این افراد در مورد نحوه زندگی آنها، بررسی شد. همچنین خون این افراد و شاخص توده بدنی آنها مورد آزمایش های تشخیصی قرار گرفت.
این بررسی نشان داد که میزان ویتامین C و بتاکاروتن افراد مبتلا به آلزایمر خفیف، نسبت به گروه سالم مورد آزمایش قرار گرفته، بطور قابل توجهی کمتر است. این آزمایش ها همچنین نشان داد که هیچ تفاوتی در میزان سایر آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین ای (E)، ˈلیکوپنˈ و ˈکوآنزیم 10ˈ بین گروه های مورد بررسی قرار گرفته، وجود ندارد. بنابراین محققان بر این باورند که میوه ها و سبزی های سرشار از آنتی اکسیدان ها می تواند نقش مهمی در مبارزه با بیماری آلزایمر ایفا کند. با این حال به اعتقاد پروفسور ˈگابریل ناگلˈ متخصص اپیدمیولوژی (همه گیرشناسی)، بررسی های بیشتری، با حضور شرکت کنندگان بیشتر برای تایید قطعی این نتیجه که ویتامین C و بتاکاروتن ها می تواند از بروز و توسعه بیماری آلزایمر جلوگیری کند، باید صورت بگیرد.

پژوهشی جدید هشدار می‌دهد که کشیدن بیش از 20 نخ سیگار در روز، احتمال ابتلا به خونریزی وخیم و کشنده مغزی موسوم به زیر عنکبوتیه را سه برابر افزایش می‌دهد. خونریزی زیرعنکبوتیه عموما ناشی از پارگی آنوریسم سرخرگی مغز - قسمت‌ ضعیف‌ شده‌ یک‌ شریان‌- است که مشخصا با سردرد تظاهر می‌کند. شانس بقا طی خونريزی عنکبوتیه تنها 50 درصد است و قربانیانی هم که زنده می‌مانند، غالبا با ناتوانی در تمام طول عمر مواجه خواهند شد. به منظور انجام این تحقیق، محققان کره‌ای 426 مورد از وقوع خونریزی زیرعنکبوتيه (SAH) را از سال‌های 2002 تا 2004 مورد بررسی قرار دادند.
این گروه از بیماران با 426 نفر دیگر از افرادی که از نظر جنسیت و سن مورد تطابق قرار گرفته بودند و سابقه هیچ گونه خونریزی مغزی را نداشتند، مورد مقایسه قرار گرفتند. دانشمندان طی این تحقیق متوجه شدند که هرچه سیگار بیشتر کشیده شود، خطر وقوع خونریزی زیر عنکبوتیه نیز به مراتب افزایش می‌یابد؛ به عبارتی با در نظر گرفتن نقش مولفه‌های تاثیرگذار مانند جذب نمک، وزن و سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت، سیگاری‌ها در مقایسه با غیر سیگاری‌ها 2.84 برابر در معرض ابتلا به خونریزی زیر عنکبوتیه قرار دارند. بر اساس نتايج اين تحقيق، ترک مصرف تنباکو تا حداقل پنج سال، این احتمال خطر را به طور چشمگیری تا 59 درصد کاهش می‌دهد.
به گفته دکتر «چی کیوانگ کیم»، سرپرست این پژوهش، یافته‌های این تحقیق ثابت کرده است که سیگار کشیدن خطر خونریزی عنکبوتیه را افزایش می‌دهد، اما با ترک کامل سیگار می‌توان این خطر را کاهش داد و در مورد افرادی که بیش از 20 نخ سیگار در روز می‌کشند، ممکن است تاثیرات ترک سیگار بر جلوگیری از خونریزی زیر عنکبوتیه، بسیار دیر اتفاق بیفتد. پژوهشگران با توجه به نتایج به دست آمده از اين تحقيق هشدار داده‌اند كه باید تلاش‌های جهانی با قدرت و سرعت بیشتری برای ترویج ترک سیگار صورت گیرد. این پژوهش در مجله «Neurology, Neorosurgery and Psychiatry» منتشر شده است.

اخيرا شرکاي برنامه ايميونوتراپي آلزايمر(AIP) اعلام کرده‌اند نتايج مطالعه فاز 3 داروي وريدي باپينوزوماب (bapineuzumab) در بيماران با آلزايمر خفيف تا متوسط که ژنوتيپ ApoE4دارند، تغييرات شناختي و عملکردي قابل‌توجهي در مقايسه با مصرف‌کنندگان دارونما ايجاد کرده است. نتايج مطالعه مشابه روي بيماران با آلزايمر خفيف تا متوسط که ژنوتيپ ApoE4 را ندارند، در تابستان امسال منتشر خواهد شد. وجود ژنوتيپ ApoE4 يک عامل خطرساز در ابتلا به بيماري آلزايمر است و با رسوب پلاک‌هاي آميلوييدي در مغز بيماران ارتباط نزديک دارد. در ميان بيماران تحت درمان با باپينوزوماب وريدي شايع‌ترين عوارض گزارش شده عبارت بودند از دهيدراتاسيون و ادم ناشي از ناهنجاري‌هاي راديوگرافيک مرتبط با آميلوييد که به دنبال ترشح مايع از عروق خوني مغز در تصويربرداري مشاهده مي‌شود. باپينوزوماب وريدي دارويي تحقيقاتي براي درمان آلزايمر خفيف تا شديد است که در واقع نوعي آنتي‌بادي محسوب مي‌شود و بتاآميلوييدها را هدف قرار مي‌دهد.

نتايج نهايي مطالعه فاز 3 روي ماده حاجب فلوتمتامول (flutemetamol) منتشر شده است. يافته‌ها ارتباط نزديکي ميان نتايج به دست آمده از تصويربرداري پت با فلوتمتامول و هستوپاتولوژي بتاآميلوييد مغزي نشان داده‌اند. فلوتمتامول به عنوان يک ماده حاجب پلاک‌هاي بتاآميلوييد مغز را رديابي مي‌کند. اين پلاک‌هاي مغزي را مسبب بيماري آلزايمر مي‌دانند. اين نتايج در کنفرانس بين‌المللي انجمن آلزايمر سال 2012 در ونکوور ارائه شد. فلوتمتامول براي رديابي رسوبات آميلوييد در مغز توليد شده است. چنين اعتقاد است که رسوب آميلوييد در مغز نقش اساسي‌اي در تخريب نورون‌ها در بيماري آلزايمر ايفا مي‌کند.

پژوهش محققان استرالیایی نشان مي‌دهد: افرادی که دارای بالاترین میزان طبیعی قند خون بدن هستند، ممکن است در خطر بیشتری از کوچک شدن مغز که بر اثر بیماری‌هایی مانند زوال عقل و افزایش سن رخ می‌دهد، قرار داشته باشند. تحقیقات بی‌شماری رابطه بین دیابت نوع دو و کوچک شدن مغز و زوال عقل را نشان داده است، اما به گفته محققان، آنان هنوز به درستی نمی‌دانند که آیا افرادی با داشتن بالاترین میزان طبیعی قند خون نیز تجربه انقباض مغز را دارند.
به منظور درک این امر، پژوهشگران 249 نفر از افراد 60 تا 64 ساله را به مدت چهار سال مورد بررسی قرار دادند. همگی افراد شرکت کننده دارای میزان طبیعی از قند خون بودند. برای یافتن تفاوت حجم مغزی نیز در ابتدا و انتهای این تحقيق اسکن‌های مغزی از تمام شرکت کنندگان تهیه شد. محققان طی این پژوهش دریافتند: افرادی که میزان قند طبیعی ناشتاي آنها در بالاترین حد طبیعی خود قرار داشت در مقایسه با سایرین، در معرض خطر احتمال بیشتری برای کاهش حجم مغز در مناطق هیپوکامپ و آمیگدال بودند. این دو ناحیه ذکر شده طی فرایندهای مرتبط با مهارت‌های شناختی و حافظه‌ای دخیل هستند.
بر اساس این تحقيق، پس از کنترل مولفه‌های تاثیرگذاری مانند سن، فشار خون بالا، سیگار و مصرف الکل، قند خون در بالاترین میزان حد طبیعی خود عامل شش تا 10 درصدی کوچک شدن مغز گزارش شد. به گفته «نیکلاس شربوئین»، نویسنده این تحقیق، یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد حتی افرادی که به دیابت مبتلا نیستند، میزان قند خون آن‌ها می‌تواند تاثیر مستقیمی بر سلامت مغزشان بر جای بگذارد. وی در ادامه می‌افزاید: تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است، اما نتایج به دست آمده ممکن است محققان را در ارزیابی مجدد مفهوم سطوح طبیعی قند خون و تعریف دیابت به چالش بکشد. این پژوهش در مجله انجمن عصب شناسی آمریکایی تحت عنوان «Neurology» منتشر شده است.

محققان MIT موفق به نفوذ به مغز موش‌هاي آزمايشگاهي و دستكاري رؤياهاي موش با استفاده از نشانه‌هاي صوتي شدند.  كنترل روياها از طريق دستكاري خارجي ذهن در حين خواب مي تواند به درك بهتر رابطه تثبيت خواب كامل - حافظه كمك كرده و امكان مهندسي روياهاي انسان در آينده را فراهم كند. محققان موسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT) با استفاده از شرطي سازي موش ها از طريق تمرين دادن حيوانات داخل يك ماز، موفق به دستكاري روياي موش ها شدند. در زمان حركت موش داخل ماز، صداهايي براي هدايت حيوان پخش مي شد؛ بدين صورت كه با پخش يك آهنگ خاص و چرخش به سمت چپ، موش به غذا مي رسيد و با پخش صداي ديگر و چرخش به سمت راست، موش به يك پاداش دست پيدا مي كرد.
به گزارش ایسنا، در زمان انجام اين تست ها فعاليت سيستم عصبي موش به دقت مورد تجزيه و تحليل قرار مي گرفت و پس از يك روز تمرين دادن موش در درون ماز و شرطي سازي با آهنگ، مرحله دستكاري روياها آغاز شد. ناحيه هيپوكامپ مغز انسان در زمان خواب، وقايع و حوادث روي داده در طول روز را مرور مي كند و اين عملكرد در مغز موش هاي آزمايشگاهي نيز وجود دارد. تحقيقات نشان مي دهد، موش ها پس از يك روز تمرين در هنگام شب روياي ماز را مي بينند و اگر نشانه صوتي مانند چرخش به سمت راست يا چپ براي موش ها پخش شود، رويا تغيير كرده و حيوان خواب وضعيت خود را در آن مقطع ماز و دستيابي به غذا يا پاداش مي بيند. اين يافته مي تواند در آينده به ابداع روش هاي جديد دستكاري روياها براي ويرايش فرايند تثبيت حافظه منجر شود.

مولتيپل اسکلروز (ام‌اس)، بيماري مرتبط با ايمني دستگاه عصبي مرکزي است. اين بيماري از لحاظ باليني با عود يا وخيم‌ترشدن اختلال عملکرد عصبي ناشي از ضايعات دستگاه عصبي مرکزي دميلينه شده همراه است. ضايعاتي که در مغز، نخاع و عصب بينايي ايجاد مي‌شوند. بيماري ممکن است در 20 تا 50 سالگي شروع شود. بيماري محدود به اپيزودهاي علايم حاد عصبي است يا مي‌تواند مزمن، عودکننده يا پيشرونده باشد و ناتواني عصبي طي 10 تا 20 سال بعد از شروع بيماري رخ دهد. علت بيماري ام‌اس مشخص نيست. معمولا تشخيص براساس مجموعه علايم، سن بيمار و يافته‌هاي به‌دست‌آمده از ام آر آي گذاشته مي‌شود. يافته‌هاي باليني معمول عبارتند از نوريت‌اپتيک، افتالموپلژي اينترنوکلئار، حساسيت به گرما. در 20 درصد از مبتلايان به ام‌اس نوريت اپتيک علامت اوليه است. در مبتلايان به نوريت اپتيک اختلالات ديد شامل افت يکطرفه بينايي و درد رتروبولبار با حرکات چشم ديده مي‌شود. اغلب معاينه چشم در مراحل اوليه بيماري طبيعي است.

دانشمندان به تازگي حسگر جديدي را ابداع کرده‌اند که مي‌تواند به تشخيص بيماري مالتيپل اسکلروزيس در بيماران مشکوک به داشتن اين بيماري کمک کرده و پيشرفت بيماري را نيز پايش کند. اين حسگر بر واکنش متقاطع آرايه PAH و کربن نانوتيوب دو لايه‌اي ديواره تکي تکيه مي‌کند تا ترکيبات ارگانيک فرار را که اختصاصي بيماري MS است از ديگر ترکيبات باقيمانده در هواي بازدمي افتراق دهد. اين تيم تحقيقاتي همچنين معتقد است که حسگر تنها به تشخيص و پيگيري پيشرفت بيماري کمک نمي‌کند، بلکه به ياري غربالگري بيماران نيز مي‌شتابد که کانديد روش‌هاي ايمونوتراپي هستند. اين حسگر توانسته تمايزي عالي ميان هگزانان، 5- متيل آنديکان و ديگر ترکيبات ارگانيک فرار مخدوش‌کننده فراهم آورد. نتايج به دست آمده از مطالعات باليني نشان مي‌دهند که اين حسگر توانسته با حساسيتي برابر 3/85 درصد، اختصاصيتي معادل 6/70 و دقتي برابر 4/80 درصد،‌ افراد مبتلا به MS را از افراد سالم از روي نمونه‌هاي هواي بازدمي آنها تشخيص دهد.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، انجمن جراحان مغز و اعصاب ایران
زمان برگزاری: ۲۴ الی ۲۶ آبان ۱۳۹۱
ارسال مقالات: ۱/۷/۱۳۹۱
مکان برگزاری: کرمانشاه

سایت همایش

این کنفرانس در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی کرمان در هتل پارس کرمان، ویژه متخصصین مغز و اعصاب برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل کلیات استروک، علائم در نوع استروک، تشخیص Medical management، درمان های جراحی prevention، مقایسه اثر بخشی داروهای مختلف ضد پلاکتی می باشد.

اطلاعات بیشتر

برگزار کنندگان: مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفا بیمارستان خاتم الانبیا تهران
زمان برگزاری: ۲۹ الی ۳۱شهریور ۱۳۹۱
ارسال خلاصه مقالات: ۱۱/۶/۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، میدان ونک، خیابان ولیعصر، خیابان رشید یاسمی، سالن هلال احمر

سایت همایش

امروزه تشخيص بيماري ام‌اس يك چالش براي پزشكان، حتي نورولوژيست‌هاي باتجربه است زيرا اين بيماري اتوايميون علايم زيادي دارد و به ندرت به يك شكل باليني واحد تظاهر مي‌كند. يافته‌هاي جديد علمي در زمينه پاسخ ايمني كه در MS دخيل هستند، مي‌توانند به پيشرفت تشخيص اين بيماري كمك كند. دانشمندان با آناليز خون بيماران مبتلا به ‌MS آنتي‌بادي‌اي را كشف كرده‌اند كه به يك كانال‌ خاص پتاسيم در غشاي سلولي حمله مي‌كند كانال‌هاي پتاسيمي نقش مهمي در انتقال ايمپاس‌ها به عضله و سلول‌هاي عصبي بازي مي‌كنند و اين دقيقا همان چيزي است كه در بيماران مبتلا به MS مهار شده است. اين آنتي‌بادي در تقريبا نيمي از بيماران MS يافت مي‌شود، در حالي كه در افراد سالم ديده نمي‌شود. بنابراين اين كانال پتاسيمي يكي از اهداف پاسخ اتوايميون در بيماران مبتلا به MS است. انسان‌ها و حيوانات بدون كانال پتاسيم دچار اختلال‌هاي نورولوژيك مي‌شوند و نمي‌توانند به درستي حركت‌هاي خود را هماهنگ كنند. كانال پتاسيمي براي بار نخست در غشاي سلول‌هاي گليال تظاهر مي‌كند كه مسوول كنترل متابوليسم در مغز و شكل‌گيري ميلين است.

محققان دانشگاه جورجياتک آمريكا دستكش بدون سيم و موزيكالي ابداع كرده‌اند كه ممكن است توانايي‌هاي حسي و حركتي افراد فلج مبتلا به صدمه‌هاي طناب نخاعي را بهبود بخشد. اين گجت به طور موفقيت‌آميزي توسط افرادي مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه حس يا حركت دستانشان به علت تتراپلژي محدود شده است. اين وسيله به طور قابل توجهي به افراد فلج كمك كرده تا كارهاي روزانه خود را انجام دهند. اين وسيله Mobile Music Touch نام دارد. دستكش مذكور شبيه دستكش تمرين است كه يك جعبه كوچك در قسمت پشتي آن تعبيه و در آن از يك كيبورد پيانو استفاده شده كه با ارتعاش انگشتان دست فرد مشخص مي‌کند کدام دكمه به حركت واداشته شود. وقتي شخصي ياد گرفت از اين وسيله استفاده كند و آن را به كار بندد، بسياري از مبتلايان به صدمه‌هاي طناب نخاعي بهبود در حس انگشتانشان پيدا كردند. محققان ادعا مي‌كنند كه بعضي افراد پس از استفاده از اين دستكش توانسته‌اند بافت ملحفه تختشان و لباس‌هايشان را براي نخستين‌بار پس از صدمه ديدن حس كنند. سيستم MMT با يك كامپيوتر،MP3 player يا تلفن هوشمند كار مي‌كند.

دانشمندان راهي را يافته‌اند که با استفاده از اسکن مغز با کمک MRI فانکشنال مي‌توان افکار يک فرد را حرف به حرف در زمان واقعي خواند. آنها پيشنهاد مي‌‌کنند «اسکن مغز هجي‌کننده» اين قابليت را دارد که به افراد فلج که نمي‌توانند راه بروند يا صحبت کنند مانند افراد مبتلا به نشانگان Locked-in کمک کند تا قدرت تکلم پيدا کنند. در اين روش MRI عملکردي با اندازه‌گيري تغييرات در جريان خون (هموديناميک) و اکسيژن در مغز فعاليت مغز را رديابي مي‌کند. وقتي قسمتي از مغز فعال‌تر است، اکسيژن بيشتري مصرف مي‌کند، بنابراين جريان خون آن قسمت نيز بيشتر خواهد بود به اين ترتيب محققان مي‌توانند با استفاده از fMRI، نقشه‌هاي فعاليت مغز را توليد کنند که نشان مي‌دهد کدام قسمت از مغز در هريک از پروسه‌هاي خاص مغز درگير مي‌شود. محققان با آزمايش روش رمزگذاري حرفي خود، از شرکت‌کنندگان خواستند يک حرف را انتخاب کنند، سپس براي هر حرف يک عمل ذهني خاص در زمان خاص خود تعريف کردند. هر عمل ذهني الگوي خاصي در اسکن مغز با کمک fMRI ايجاد کرد که درنهايت به صورت حرف رمزگذاري شد. به اين ترتيب همه حروف الفبا و کاراکتر فاصله به اين روش رمزگذاري شدند.

تحقیقات جدید دانشمندان، امكان پیشگویی ابتلا به بیماری آلزایمر را بر اساس نحوه راه ‌رفتن افراد فراهم كرده است. در كنفرانس بین‌المللی انجمن آلزایمر كه امسال در 'ونكوور' كانادا برگزار شد، چهار تحقیق مستقل ارائه شد كه ارتباط مستقیم قابلیت‌های شناختی مغز با توانایی راه‌رفتن انسان را بیان می‌كند. نتایج این تحقیقات می‌تواند پزشكان را در تشخیص زودهنگام بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های شناختی یاری دهد.
در تحقیقی كه بین سال‌های 2007 تا 2011 در كشور سوییس انجام گرفت، محققان وضعیت سلامت 1153 داوطلب سوییسی با میانگین سنی 77 سال را مورد بررسی قرار دادند. این داوطلبان تعدادی از افراد سالم و شماری از بیماران مبتلا به اختلالات حافظه را شامل می شدند كه در كلینیك‌های تخصصی درمان شده‌اند. این داوطلبان در سه گروه شامل افراد سالم، افراد مبتلا به اختلالات جزیی شناختی و افراد مبتلا به بیماری آلزایمر دسته‌بندی شدند. سپس محققان با انجام دو آزمایش 'راه‌رفتن ساده' و 'راه‌رفتن به همراه یك فعالیت ذهنی' مانند شمارش معكوس یا نام بردن دسته‌ای ازجانوران، سرعت راه رفتن داوطلبان را همزمان با بررسی اختلالات شناختی آن‌ها اندازه‌گیری كردند. در نتیجه این آزمایش مشخص شد كه افراد مبتلا به آلزایمر در مقایسه با افرادی كه به اختلالات جزیی شناختی مبتلا بودند، با سرعت كمتری راه می‌روند؛ گروه اخیر نیز در مقایسه با داوطلبان سالم با سرعت كمتری راه می‌روند.
در یك تحقیق دیگر موسوم به تحقیق كلینیك مایو، محققان پس از آموزش نوع خاصی از راه‌رفتن به 1341 داوطلب، طول قدم‌ها و سرعت گام برداشتن آن‌ها را با استفاده از یك ابزار اندازه‌گیری كامپیوتری و در دو آزمون جداگانه به فاصله 15 ماه اندازه‌گیری كردند. بر اساس نتایج آزمون‌ها از بین این افراد، عملكرد شناختی مغز 1170 داوطلب عادی بود، در حالی كه 158 نفر از آن‌ها اختلالات جزیی شناختی داشتند و 11 نفر از آن‌ها دچار زوال عقل بودند.
در تحقیق دیگر، 19 نفر از داوطلبان كاملاً سالم تحت اسكن ام‌آر‌آی قرار گرفتند و حجم بخش‌های خاصی از مغز آن‌ها اندازه‌گیری شد. سپس نحوه را‌ه رفتن این افراد در مطب پزشك و منزل در یك بازه یك ماهه با استفاده از حسگرهای حركتی مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه این تحقیق دانشمندان دریافتند سرعت راه رفتن داوطلبانی كه مغز آن‌ها به ویژه در قسمت هیپوكمپوس كمترین حجم را دارد، كندتر از سایرین است. این در حالی است كه پیش از اسكن مغزی بیماران چنین تفاوتی در راه‌رفتن آن‌ها دیده نمی‌شد. به همین علت محققان معتقدند، اندازه‌گیری سرعت راه‌رفتن در منزل معیار مناسب‌تری برای پیشگویی ابتلا به بیماری آلزایمر محسوب می‌شود.
چهارمین تحقیق نیز توسط دانشكده علوم دارویی دانشگاه توكیو انجام شده است كه در آن ارتباط بین سرعت راه‌رفتن و اختلالات شناختی 525 داوطلب بالای 75 سال مورد بررسی قرا گرفته است. هیچ‌یك از این داوطلبان برای انجام امور روزمره خود نیازی به كمك سایرین نداشته‌اند. در این تحقیق سرعت راه‌رفتن 385 داوطلب كاملا طبیعی بود، 73 داوطلب به دلیل ابتلا به بیماری استخوانی و مفصلی سرعت غیر طبیعی داشتند و 65 نفر نیز به دلیل ابتلا به اختلالات مغزی با سرعت غیرطبیعی راه می‌رفتند. در نتیجه این تحقیق نیز معلوم شد با افزایش علائم آلزایمر و زوال عقل در داوطلبان، سرعت راه‌رفتن آن‌ها كاهش چشمگیری می‌یابد.
این تحقیقات نشان می‌دهند بررسی و اندازه‌گیری تغییرات سرعت راه‌رفتن می‌تواند معیار ارزشمندی برای پیش‌بینی ابتلا به آلزایمر و بیماری‌های شناختی دیگر به دست دهد و پزشكان نباید فرآیند راه‌رفتن را یك فعالیت ساده و خودكار مستقل از قابلیت‌های شناختی مغز بدانند.

پژوهش جديد دانشمندان دانشگاه واشنگتن مدعي شده كه اسكن‌هاي مغزي نمايش دهنده ارتباط مناطق مختلف مغزي شايد بتوانند ميزان بهره هوشي انسان را نشان دهند. اين مطالعات نشان داده كه 10 درصد از تفاوت‌هاي فردي در هوش را مي‌توان با قدرت مسيرهاي عصبي متصل كننده قشر جلومغزي سمت چپ با قسمتهاي ديگر مغز توضيح داد. اين نتايج كه در مجله Neuroscience منتشر شده، ارتباط جهاني مغز را به عنوان يك رويكرد جديد براي درك چگونگي ارتباط هوش انسان با فيزيولوژي بنا مي‌نهد. اين پژوهش نشان داده كه اتصال يك بخش خاص از قشر جلو مغزي مي‌تواند ميزان هوش فرد را پيش‌بيني كند.
اين نخستين مطالعه انجام شده براي ارائه شواهد قانع کننده در مورد سهم منحصربه فرد و قوي ارتباطات حسي ميان قشر جلو مغزي كناري و ديگر بخش‌هاي مغز در پردازش شناختي زيربنايي هوش انسان است. يك توجيه ممكن براي اين يافته‌ها اين است كه منطقه جلومغزي جانبي يك مركز منعطف بوده كه از ارتباط خود براي نظارت و اثرگذاري بر ديگر نواحي مغزي استفاده مي‌كند.
اين يافته‌ها بر مبناي يك تحليل تصاوير ام‌آرآي مغزي از داوطلبان در زمان استراحت منفعلانه آنها و همچنين فعاليت اين افراد در مجموعه‌اي از وظايف چالشي مرتبط با هوش سیال به دست آمده است. اگرچه بررسي‌هاي بيشتري براي درك چگونگي شركت اين ارتباطات عصبي در هوش سيال لازم بوده اما مدل‌هاي جديد كاركرد مغزي نشان داده كه اين پژوهش مي‌تواند مفاهيم مهمي را در خصوص درك آينده و شايد افزايش هوش انسان در بر داشته باشد. به گفته اين محققان، این یافته ها همچنین ممکن است راه‌های جدیدی را برای درک چگونگی نقش فروپاشي‌ها در اتصال مغز جهانی به كمبودهاي عميق کنترل شناختی دیده شده در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و سایر بیماری های روانی ارائه دهد.