پزشکی بالینی

محققان آمريکايي و کانادايي مي‌گويند اسپري پوستي که زخم‌ها را با لايه‌اي از سلول‌هاي پوستي مي‌پوشاند، مي‌تواند به بهبود زخم‌ها کمک کند. اين اسپري روي ۲۲۸ نفر از کساني که روي پاهايشان زخم‌هايي داشتند امتحان شد. زخم‌هاي پاهاي اين افراد از نوع زخم‌هاي باز و دردناکي بود که ممکن بود ماه‌ها بمانند و خوب نشوند. اين يافته‌ها که در مجله پزشکي لانست منتشر شده نشان مي‌دهد زخم‌هايي که با اين اسپري مورد مداوا قرار گرفتند سريع‌تر درمان شدند. متخصصان مي‌گويند هزينه‌اي که درمان درازمدت اين گونه زخم‌ها دارد، بسيار بيش از هزينه اين اسپري است.
در شيوه‌هاي ديگر درمان، پوستي از ناحيه ديگري از بدن بيمار برداشته مي‌شود و روي زخم پيوند زده مي‌شود. اين در حالي است که با استفاده از اين اسپري يک لايه از سلول‌هاي اهدايي پوست و پروتئين‌هاي انعقادي خون روي زخم کشيده مي‌شود. در اين تحقيق افرادي که هر ۱۴ روز يک بار از اين اسپري استفاده کرده بودند بيشترين پيشرفت را در بهبودي از خود نشان دادند. محققان مي‌گويند اندازه زخم‌ها با شروع دوره درماني با استفاده از اسپري، شروع به کم شدن کرد. يکي از متخصصان عضو اين گروه تحقيقي مي‌گويد اين شيوه درماني قابليت اين را دارد که زخم‌هايي از اين دست را بدون نياز به پيوند پوست درمان کند. آزمايش‌هايي که تاکنون انجام شده، بي‌ضرر بودن اسپري و مقدار دوز صحيح مصرفي آن را نشان مي‌دهد. براي اينکه معلوم شود آيا اين شيوه درماني کاربردي هست يا خير، بايد آزمايش‌هاي بيشتري انجام شود.

از دست دادن بينايي چشم به دلايل مختلف، توان انسان را در حس کردن پرتوهاي نور تحت تأثير قرار مي‌دهد و همين مسأله زندگي بيماران بسياري را در سراسر جهان با دشواري‌هاي زيادي مواجه ساخته است. خوشبختانه يافته‌هاي پژوهشي جديد روي موش‌هاي آزمايشگاهي نشان داده که در آينده نزديک مي‌توان اين دسته نابينايي‌ها را از طريق تزريق درون چشمي درمان کرد. به نوشته سايت «ياهو»، در تحقيق علمي تازه‌اي دانشمندان نوعي ماده شيميايي با نام «آکريلاميد آزوبنزن کوآترناري آمونيوم» (AAQ) را به چشم تعدادي موش آزمايشگاهي نابينا تزريق کردند. پيش‌تر «اِي. اِي. کيو.» به عنوان نوعي ماده مؤثر روي سلول هاي عصبي شناخته شده بود. زماني که دانشمندان ماده فوق را به صورت مستقيم به درون چشم موش‌هاي آزمايشگاهي تزريق کردند، اين جانداران مجددا توانايي حس کردن پرتوهاي نور را بازيافتند. اين پژوهشگران اميدوارند در نهايت مشخص کنند آيا ماده فوق در درمان بيماري‌هاي «رتينو پيگمنتوزا» در انسان‌ها قابل استفاده است يا خير. اما حتي اگر آزمايش‌هاي ياد شده دست آخر نشان دهند که ماده «اِي. اِي. کيو.» روي انسان‌ها نيز مشابه موش‌ها عمل مي‌کند، تزريق منظم راه حل مناسب درماني در انسان‌ها نخواهد بود، دليل اين امر هم تأثير ۲۴ ساعته ماده «اِي. اِي. کيو.» است که نيازمند تجديد تزريق بعد از طي اين زمان است

براساس نتايج يک مطالعه بزرگ گذشته‌نگر، مصرف روزانه آسپيرين باعث کاهش متوسط مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مي‌شود، خصوصا در مورد بدخيمي‌هاي ناشي از دستگاه گوارش. يافته‌هاي اين مطالعه تاکيد مي‌کنند. افرادي که روزانه و براي مدت 5 سال يا بيشتر از آسپيرين استفاده کرده‌اند، در مقايسه با افرادي که اصلا آسپيرين دريافت نکرده‌اند، از کاهش 8 درصدي در مورتاليتي ناشي از سرطان برخوردارند. وقتي داده‌هاي دوره‌اي در طول 2 دهه پيگيري آناليز شدند، اين ارتباط قوي‌تر شده و به 16 درصد مي‌رسد (براي افرادي که 5 سال يا بيشتر روزانه آسپيرين مصرف کرده‌اند.)
در همين راستا يک تحليل اخير از بيش از 50 کارآزمايي دربرگيرنده استفاده از آسپيرين براي کارديوپروتکتين دريافته کاهش 37 درصدي در مرگ ناشي از سرطان ميان استفاده‌کنندگان آسپيرين ديده مي‌شود که به طور قابل‌ملاحظه‌اي بيش از آنچه است که در مطالعات مشاهده‌اي و کارآزمايي‌هاي آسپيرين alternate-day ديده مي‌شود. محققان براي روشن کردن بزرگي ارتباط ميان مصرف آسپيرين و مورتاليتي کلي ناشي از سرطان، داده‌هاي مطالعه پيشگيري از سرطان II را که از سال 1992 آغاز شده و بيش از 100 هزار نفر را که پرسشنامه را پر کرده و اطلاعات دموگرافيک، سابقه پزشکي و تاثيرات رفتاري آنها در دست است، مورد آناليز قرار دادند. از سال 1997، از اين افراد در مورد مصرف آسپيرين نيز سوال شد و اطلاعات آنها هر 2 سال يک بار به‌روز مي‌شد. پرسشنامه سال 1997 به عنوان پايه آناليز در نظر گرفته شد که در آن زمان 23 درصد شرکت‌کنندگان از آسپيرين با دوز کم يا دوز بزرگسالان استفاده مي‌کردند. بيش از نيمي از افراد مسن‌تر از 60 سال و زن بودند. در طول 20 سال پيگيري، 5138 مورد مرگ ناشي از سرطان رخ داد. سه‌چهارم افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف مي‌کردند، تا سال 2003 نيز مصرف آسپيرين را ادامه داده بودند. در حالي که از ميان افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف نمي‌کردند، 25 درصد شروع به مصرف کرده بودند. افراد مصرف‌کننده آسپيرين، تحصيلات بالاتري داشتند، بيشتر سيگاري بودند، چاق‌تر بودند و سابقه بيماري کارديوواسکولار و ديابت را بيشتر ذکر مي‌کردند. نتايج نهايي حاکي از آن بودند که مورتاليتي کلي حتي در افرادي که کمتر از 5 سال آسپيرين مصرف کرده بودند، کمي کمتر از افراد ديگر گزارش شد. از سويي، خطر نسبي ميان مصرف‌کنندگان دوز کم و دوز بزرگسالان آسپيرين يکسان بود، همچنين ميان افراد با و بدون سابقه بيماري کارديوواسکولار. يافته‌ها بيان مي‌کردند افرادي که در حال حاضر نيز آسپيرين مصرف مي‌کنند يا هيچ‌گاه سيگاري نبوده‌اند، به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي با خطر کمتر مورتاليتي مواجه مي‌شوند، کاهشي که در ميان افراد سيگاري يا کساني که قبلا سيگاري بوده‌اند ديده نمي‌شد. مصرف آسپيرين در سال 1997 با مورتاليتي ناشي از سرطان خاصي ارتباط معني‌داري نداشت، اما تفاوت‌ها زماني ديده شد که داده‌ها از سال 2008 وارد آناليز شدند. افراد مبتلا به سرطان‌هاي دستگاه گوارش بيشترين منفعت را از خوردن آسپيرين بردند و با کمترين ميزان مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مواجه بودند.

دانشمندان دانشگاه ادينبورگ ژني را مشخص کرده‌اند که به گفته آنها در تشخيص و درمان سرطان پروستات گام مثبت مهمي به شمار مي‌رود. اين گروه از محققان ژن‌هايي را مورد مطالعه قرار داده‌اند که شکل‌گيري غده سرطاني را کنترل مي‌کنند و يکي از آنها را که با عنوان «دکورين» شناخته مي‌شود، شناسايي کرده‌اند. اين ژن در غده‌هاي سرطاني نسبت به سلول‌هاي نرمال پروستات کمتر ديده شده و اکنون محققان اميدوارند در آينده، «سنجش سطح دکورين» راه تشخيص قابل اعتمادي براي سرطان پروستات شود. محققان بر اين باورند که ژن دکورين ممکن است نقش مهمي در رشد غده سرطاني داشته باشد. اگر اين احتمال به قطعيت برسد، به اين معنا خواهد بود که در آينده، ارزيابي سطح دکورين ممکن است راه تشخيص قابل اعتمادي براي سرطان پروستات باشد و همچنين به تشخيص ميزان فعال بودن اين بيماري کمک کند.

يافته‌هاي تازه دانشمندان دانشگاه کويينز در بلفاست ممکن است به درمان‌هاي موثرتر سرطان‌هاي حنجره و گردنه رحم منجر شود. محققان اين دانشگاه دريافته‌اند که بافت‌هاي سالم پيرامون غده‌هاي سرطاني حنجره و گردن رحم نقش مهمي در انتشار سلول‌هاي سرطاني دارند. دانشمندان بر اين باورند که ممکن است بتوانند راه ارتباطي بين سلول‌هاي سرطاني و سلول‌هاي سالم را قطع کنند و به اين ترتيب، ارسال پيام‌هايي را که سلول‌هاي سرطاني را تشويق به حمله مي‌کند، متوقف کنند. دانشمندان کشف کرده‌اند که يک پروتئين مخصوص در بافت غيرسرطاني اين توانايي را دارد که راه ارتباطي بين بافت سالم و غده را باز يا مسدود کند. فعال شدن پروتئين رتينوبلاستوما (آر. بي) در بافت غيرسرطاني منجر به کاهش عوامل حمله توسط سلول‌هاي سرطاني مي‌شود و به اين ترتيب، سرطان گسترش پيدا نمي‌کند.

دانشمندان موفق به شناسايي ذره كوچكي درون يك پروتئين شده‌اند كه به انسان اجازه داده تا باهوش‌ترين موجود روي سياره زمين باشد. اين ذره كليد درك چرايي بزرگتر و پيچيده‌تر بودن مغز انسان نسبت به حيوانات ديگر است. همچنين اين ذره كوچك مي‌تواند چگونگي تكامل سريع و چشمگير ظرفیت روانی بي‌نظير مغز را توضيح دهد كه تاكنون دانشمندان را بخود مشغول داشته است. مغز انسان از ظرفيت سه برابر بزرگتر از مغز ميمونهاي بزرگ برخوردار است كه نزديكترين خويشاوندان انسان محسوب مي‌شوند. مهمتر اينكه نسبت آن به اندازه بدن بسيار بزرگتر بوده و از قشر مخ بسيار بزرگتري برخوردار است كه به كنترل فرآيندهاي بالاتر فكري با تمركز نوروني بيشتر مي‌پردازد.
پژوهش جديد دانشمندان دانشگاه كلورادو نشان داده كه آنچه كه باعث اين گسترش تكاملي مغز شده، يك واحد خاص درون پروتئين موسوم به يك دامنه پروتئين بوده كه در انسان نسبت به گونه‌هاي ديگر از فراواني بيشتري برخوردار است. پروتئين كشف شده DUF1220 نام داشته كه در انسان بيش از 270 نسخه از آن درون دي‌ان‌اي قرار گرفته و بيشتر از ميزان يافت شده در تمام موجودات است. هرچه يك گونه حيواني به انسان نزديكتر باشد، تعداد نسخه‌هاي DUF1220 در آنها بيشتر مي‌شود. شامپانزه‌ها بعد از انسان با 125 نسخه، بالاترين رتبه را دارند. گوريلها با 99 نسخه، بوزينه دم كوتاه با 30 و موش با تنها يك DUF1220 در مراتب بعدي قرار دارند.
دانشمندان دريافته‌اند كه هر چه تعداد اين ذرات بيشتر باشد، مغز نيز بزرگتر است. اين محققان همچنين خردسري را به اختلالات مغزي نيز مرتبط كرده‌اند. آنها تعداد كمتر اين ذره با اختلال خردسرى مرتبط دانسته‌اند كه در آن مغز بسيار كوچك است. همچنين تعداد بيشتر DUF1220 با بزرگ سرى مرتبط است كه در آن مغز بسيار بزرگتر از حد عادي است. دانشمندان توالي‌هاي ژنوم انسانها و ديگر حيوانات را با هم و همچنين دي‌ان‌اي افراد مبتلا به خرد سري و بزرگ سري را با افراد سالم مقايسه كردند. طبق اين پژوهش كه نتايج آن در مجله «Human Genetics» منتشر شده، اندازه مغز ارتباط زيادي به ميزان دامنه پروتئين دارد. اين كشف مي‌تواند درهاي جديد زيادي را در مطالعه مغز گشوده و ابزار جديدي را براي تشخيص بيماريهاي مرتبط با اندازه مغز ارائه كند.

دانشمندان دانشگاه كاليفرنيا موفق به شناسايي يك ساعت رشد درون مغز انسان شده‌اند كه با دقت تا يك سال تفاوت مي‌تواند سن فرد را نشان دهد. به گفته اين دانشمندان، اين كشف مي‌تواند از كاربردهاي زيادي در پزشكي برخوردار بوده و بينش جديدي را در مورد چگونگي تغيير مغز در طول زمان ارائه كند. محققان با استفاده از ام‌آرآي به اسكن مغز 885 انسان از سه تا 20 سال پرداختند. اين اسكنهاي مغزي براي شناسايي 231 نشانگر زيستي آناتومي مغز مورد استفاده قرار گرفتند كه در زمان تركيب شدن مي‌تواند سن فرد را با دقت تا 92 درصد نشان دهند.
به گفته محققان اين عملكرد ماوراي سنجش‌هاي ديگر بيولوژيكي است. در حالي كه سنجشهاي ديگر در گذشته از تك تك نشانگرهاي زيستي مشابه استفاده مي‌كردند، كليد اين معما، شناسايي راهي براي تركيب اين نشانگرها براي ثبت طبيعت چند بعدي آناتومي مغز و الگوهای خاص تغيير رشد با بالا رفتن سن بود. به گفته دانشمندان، اين حقيقت كه آنها موفق به كشف مجموعه‌اي از سنجش‌هاي مغزي شده‌اند كه به طور دقيق مي‌تواند سن تقویمی فرد را تشخيص دهد، بدين معني است كه رشد مغزي يا حداقل جنبه‌هاي آناتوميك آن بسيار بيشتر آنچه تاكنون تصور مي‌شدف تحت كنترل است. نظم در این بلوغ متریک در ميان كودكان داراي رشد معمولي نشان داده كه ممكن است به شناسايي ناهنجاری‌ها نيز كمك كند. هنوز معلوم نيست كه چگونه اين تغييرات آناتوميك به لحاظ رفتار انساني با بلوغ مرتبط بوده كه لزوما با سن تقويمي بازتاب پيدا مي‌كند. محققان اميدوارند كه اين پژوهش بتواند در درك مكانيزم‌هاي زمينه اختلالاتي مانند كم‌توجهي بيش‌فعالي و اوتيسم كمك كند.

تحقيقات صورت گرفته در كره جنوبي نشان مي‌دهد، مرداني كه انگشت حلقه آنها از انگشت سبابه (اشاره) كوتاه تر باشد از شانس بيشتري براي نجات از سرطان پروستات برخوردار هستند. مطالعات مختلفي در خصوص تأثير طول انگشتان دست و بروز بيماري هاي مختلف از جمله مشكلات قلبي، افسردگي، آرتروز و بيماري نورون حركتي صورت گرفته است. محققان دانشگاه ملي سئول معتقدند كه پزشكان در آينده قادر خواهند بود با بررسي طول انگشت حلقه مردان، ميزان پاسخ بدن به درمان‌هاي سرطان پروستات را پيش‌بيني كنند.
در اين پژوهش 142 داوطلب مورد بررسي قرار گرفتند و محققان دريافتند، مرداني كه داراي انگشت حلقه كوتاه تري نسبت به انگشت سبابه هستند، پاسخ بهتري به داروي «دوتاسترايد» به عنوان مسدود كننده اثر تستوسترون نشان مي‌دهند. هورمون تستوسترون يكي از عوامل موثر بر رشد تومور پروستات است و ميزان اين هورمون در افرادي كه انگشت حلقه كوتاه تري دارند، بسيار پايين تر است، به همين دليل بدن آنها نسبت به داروهاي ضد تومور واكنش بهتري نشان مي‌دهد. اگرچه افراد شركت كننده در اين مطالعه به سرطان پروستات ابتلا نداشتند، اما اندازه پروستات در افرادي كه داراي انگشت حلقه بلندتري بودند از حد طبيعي بزرگتر بوده و مي تواند زنگ خطري براي فرد در خصوص احتمال ابتلا به سرطان در آينده باشد. در اغلب مردان طول انگشت حلقه بلندتر از انگشت سبابه است، اما اين ميزان در زنان تقريبا برابر است.
در مطالعه ديگري كه توسط محققان موسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ صورت گرفته مشخص شده است كه زنان با انگشت حلقه مساوي يا بلند تر از انگشت سبابه (اشاره) از حس جهت يابي بالاتري برخوردار هستند.

دانشمندان دانشگاه كينگز كالج لندن موفق به شناسايي شيو‌ه‌اي براي توليد رگهاي خوني جديد در درون بدن شدند. اين دانشمندان از سلول‌هاي به دست آمده از پوست استفاده كردند كه در زمان تزريق تعداد زيادي از آنها به يك پاي آسيب‌ديده، به شكل يك رگ كوچك خون درآمدند. اين كار عرضه خون را به ماهيچه‌هاي پژمرده ارتقا داده و به آنها جان تازه‌اي بخشيد. جالب اين كه كل اين فرايند تنها سه تا چهار هفته به طول انجاميد.
تيم‌هاي پژوهشي زيادي در حال تلاش براي ساخت سرخرگ‌هاي مصنوعي در آزمايشگاه هستند اما اين اولين بار است كه دانشمندان موفق به پرورش يك رگ درون بدن با استفاده از سلولهايي شده‌اند كه زندگي خود را در پوست آغاز كرده‌اند. اين كار بر روي موش‌ها انجام شده اما اين دستاورد مي‌تواند به يك تزريق منجر شود كه مبتلايان به ديابت با گردش خون ضعيف را از مشكل قطع پا رها خواهد كرد. در عوض يك تكه از پوست بريده شده از پشت بازو يا دست را مي‌توان براي توليد سلولهايي استفاده كرد كه جريان خون را با تزريق آنها به بدن بازيابي مي‌كنند. نيمي از قطع عضوها بر روي افراد مبتلا به ديابت انجام مي‌شود كه مشكلات گردش خون و آسيب عصبي منجر به از دست دادن ‌شست يا كل پا در 100 بيمار در هر هفته مي‌شود. اين شيوه همچنين مي‌تواند براي ترميم آسيبهاي به وجود آمده توسط حملات قلبي مورد استفاده قرار بگيرد.
پروفسور كينگبو شو كه از طرف بنياد قلب انگليس حمايت شده با جمع‌آوري سلولهاي پوستي كار خود را آغاز كرد. وي با استفاده از يك تركيب ژن و مواد شيميايي اين سلولها را به شكل سلولهاي ابتدايي رگهاي خوني درآورد كه براي تبديل به رگهاي خوني برنامه‌ريزي شده بودند. شو سپس نيم ميليون از اين سلولها را در پاي عقبي يك موش كه عضلات آن به دليل گردش خون ضعيف آسيب ديده بود، تزريق كرد. اين سلولها يك رگ خوني كوچك را تشكيل دادند كه خون را به عضله آسيب ديده منتقل كرده و به آن اجازه داد تا عضله را ترميم كند و حيوان بتواند مقداري از وزن خود را روي اين پا قرار دهد. وي اميدوار است كه اين سلولها با تزريق به قلب بتوانند براي درمان آسيب‌هاي وارد شده در اثر حملات قلبي كمك كنند.
برخي بيمارستان‌ها در حال حاضر از اين گونه تزريقات سلولي به بيماران حمله قلبي ارائه كرده‌اند كه با موفقيت همراه نبوده است. شو بر اين باور است كه شيوه وي موفقيت‌آميز بوده چرا كه وي مي‌تواند سلولهاي مورد نياز را در مقادير زياد توليد كند. سلولهاي وي همچنين عاري از خطر بروز سرطان هستند كه برخي درمانهاي سلولي از آن برخوردارند. در نهايت شو كه شيوه وي چند سالي تا آزمايش بر روي انسان فاصله دارد، اميدوار است كه بتواند رگهاي آزمايشي را با قابليت ارائه به كودكان داراي نقايص قلبي مادرزادي توليد كند. برخلاف سلولهاي خون مصنوعي مورد استفاده در حال حاضر، اين رگ‌ها مي‌توانند درون بدن كودك رشد كرده و نياز به تكرار عمل جراحي را از بين ببرند. در حال حاضر بهترين راه براي جلوگيري از قطع پا در بيماران ديابتي، مراجعه منظم آنها به پزشك براي بررسي پاهايشان است. اين پژوهش در مجله مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم آمريكا منتشر شده است.

محققان دانشكده «بايلور» احتمالا به دستورالعمل توليد قرص ضد باروري مردان دست يافته‌اند. در آزمايشات، اين دارو، بدون هيچ گونه اثر جانبي از باروري مردان جلوگيري كرده است. اين پژوهش مي‌تواند راه را براي يك نسخه مردانه قرص ضدباروي كه ميليونها زن در سراسر جهان ضدبارداري آن را مصرف مي‌كنند، هموار كند. اين قرصها با مصرف روزانه يا هفتگي مي‌تواند به زوج‌ها امكان اشتراك‌گذاري تنظیم خانواده را ارائه كند. مهمتر اين كه نتايج آزمايش‌هاي اوليه نشان داده كه تاثير اين دارو موقت بوده و با توقف مصرف آن امكان باروري مردان دوباره برمي‌گردد.
به گفته دانشمندان، كمبود جايگزين‌هاي ضد باروري براي مردان يكي از دلايل نرخ بالاي بارداري‌هاي ناخواسته زنان است. اگر محققان در اين راه موفق شوند، نخستين قرص ضد باروري موثر و غير دائمي براي مردان از چند قرن گذشته خواهد بود. اگرچه بايد ديد كه آيا زنان نيز به اين دارو اعتماد خواهند كرد و اين كه آيا مردان خواهان مصرف اين قرص و كاهش قوه باروري حتي به شكل موقت خواهند بود يا خير.
زنان هر ماه يك تخمك توليد مي‌كنند در حالي كه يك مرد سالم با هر ضربان قلب هزار اسپرم توليد مي كند كه تنها يكي از آنها براي باروري كافي است. همچنين اين پژوهش‌ها توسط اثرات جانبي مانند گر گرفتگی يا نوسانات خلقی كه در پي اختلال تعادل هورموني بدن توسط هورمونهاي اضافي ايجاد مي‌شود، با موانعي روبرو بوده است. داروي جديد محققان كه JQ1 نام گرفته، يك مرحله حياتي را در رشد اسپرم مختل مي‌كند. اين دارو عاري از هورمون بوده و در آزمايشات بر روي موشها هيچ گونه اثر جانبي نشان نداده است.
به گزارش مجله Cell كه نتايج اين تحقيق را منتشر كرده است، توليد اسپرم در اثر اين قرص کاهش یافته و ساير اسپرم‌ها هم توانايي شناي خود را از دست مي‌دهند. اين دارو به شكل قرص قابل عرضه است. بيشتر درمانهاي كنوني ضد باروري مردان، تزريقي است. اين را هم بايد اضافه كرد كه در پژوهش‌هاي انجام شده اين دارو بر روي موش‌ها، عمل باروري به طور كامل متوقف نشده است.

محققان با استفاده از نانوذرات طلا و ترکيبي که در برگ چاي يافت مي‌شود، موفق به ابداع روش موثرتري براي هدفگيري تومورهاي سرطان پروستات شدند. در حال حاضر براي درمان برخي از انواع سرطان‌ها بايد از دوزهاي بالايي از داروهاي شيمي‌درماني استفاده شود که اين امر اثرات جانبي شديدي در پي دارد. حال محققان دانشگاه ميسوري با استفاده از نانوذرات طلا و ترکيبي که در برگ چاي يافت مي‌شود، روش موثرتري براي هدفگيري تومورهاي سرطان پروستات ابداع کرده‌اند. با استفاده از اين روش جديد دوز بسيار پاييني از داروهاي شيمي‌درماني نياز است و اين داروها در تمام بدن جاري نشده و در نتيجه به بافت‌هاي سالم آسيبي نمي‌رسانند.
پروفسور «کاتش کاتي»، استاد راديولوژي و فيزيک دانشکده پزشکي و دانشکده هنر و علوم مي‌گويد: ما در اين مطالعه دريافتيم که يک ترکيب خاص در برگ چاي به سلول‌هاي سرطاني در پروستات جذب مي‌شود. زماني که اين ترکيب برگ چاي را با نانوذرات طلاي راديواکتيو ترکيب کرديم، محصولي به‌ دست آمد که در آن ترکيب برگ چاي به رسيدن نانوذرات به تومور کمک کرده و سپس نانوذرات طلا سلول‌هاي سرطاني را به‌ خوبي از بين مي‌برند. اين محققان دريافتند که ترکيب ايجاد شده به‌ خوبي مي‌تواند با نوع پيش‌رونده سرطان پروستات مبارزه کند.
در حال حاضر پزشکان با تزريق صدها «دانه» راديواکتيو به پروستات اين نوع از سرطان را درمان مي‌کنند. با اين حال بنا بر گفته «کتي کاتلر»، يکي ديگر از محققان اين کار، زماني که سرطان پوستات از نوع پيش‌رونده باشد، اين نوع از درمان پاسخگو نيست. اندازه اين دانه‌ها و عدم توانايي آنها در رسانش موثر به تومور پيش‌رونده از درمان اين نوع از سرطان پروستات جلوگيري مي‌کند. محققان دانشگاه ميسوري در اين مطالعه نانوذراتي با اندازه مناسب توليد کردند. آنها به‌ جاي صدها تزريق، تنها يک يا دو بار فرايند تزريق ذرات را انجام دادند و با همين مقدار، احتمال ماندن نانوذرات تزريق‌ شده در نزديکي تومور بسيار بالا بود. «کاتلر» مي‌گويد: درمان‌هاي فعلي بر روي بيماراني که داراي نوع پيش‌رونده سرطان پروستات هستند، موثر نيست. در بسياري از موارد سرطان پروستات به کندي رشد مي‌کند و در محل خود باقي مي‌ماند که اين امر مديريت آن را آسان مي‌كند. نوع پيش‌رونده اين سرطان در قسمت‌هاي مختلف بدن پخش مي‌شود و اين بيماري دومين سرطان کشنده در مردان آمريکايي محسوب مي‌شود. با اين حال ما بر اين باوريم که اين نانوذرات طلا مي‌توانند هر دو نوع تومور سرطاني معمولي و پيش‌رونده پروستات را کوچک‌تر کرده و يا به‌ طور کلي از بين ببرند. جزئيات اين تحقيق در مجله «Proceedings of the National Academy of Sciences» منتشر شده است.

راه رفتن كودكان با نوك پنجه پا مي‌تواند نشانه‌اي براي تعيين پيش‌آگهي بروز اختلالات تكاملي در آنها باشد. تيمي از محققان در كشور سوئد با انجام تحقيق بر روي كودكان به ويژه كودكان پنج ساله مبتلا به اوتيسم دريافتند: كودكاني كه در اوايل دوران كودكي خود تمايل زيادي به راه رفتن با قسمت جلوي پا يعني پنجه پا را دارند، نسبت به بقيه بيشتر در معرض بروز تأخير تكاملي شامل عقب‌ماندگي ذهني، اوتيسم و غيره قرار مي‌گيرند. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق، بالغ بر 40 درصد كودكان مبتلا به اوتيسم در اين پژوهش روي پنجه پاي خود راه مي‌روند و يا قبل از اين كه نشانه‌هاي بيماري در تشخيص نارسايي تكاملي در آنها ظاهر شود، اين گونه راه مي‌رفته‌اند.
محققان با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌گويند: البته اين نوع راه رفتن در برخي كودكان نيز طبيعي بوده و با بروز اختلالات مغزي و رواني مانند اوتيسم، فلج مغزي و يا تأخير تكلم و غيره همراه نبوده است. هرگونه مشكل، حادثه يا بيماري در دوران بارداري مي‌تواند در روند رشد و تكامل جنين مشكل ايجاد كند و پس از تولد كودك عوارض خود را نشان دهد و تشخيص سريع‌تر نسبت به موارد تأخير تكامل براي درمان يا اقدام براي توان‌بخشي بسيار اهميت دارد.

امروزه بسياري از افراد با مشاهده اولين علايم سرماخوردگي شروع به مصرف مکمل‌هاي حاوي ويتامين C مي‌کنند. توصيه به مصرف ويتامين C در سرماخوردگي آنچنان متداول شده که در اغلب مکمل‌ها، داروهاي غيرنسخه‌اي و موادغذايي مورد استفاده در مبتلايان، اين ويتامين گنجانده شده است. ويتامينC براي نخستين‌بار در دهه 70 ميلادي با سرماخوردگي مرتبط دانسته شد. ويتامين C يک آنتي‌اکسيدان و ويتامين با اهميت براي حفاظت از بدن است. اين ويتامين براي حفاظت از استخوان‌ها، عضلات و عروق خوني به‌کار مي‌رود. نقش ديگر ويتامين C شکل‌دهي کلاژن و کمک به جذب آهن است. به‌طور معمول ويتامين C در سبزي و ميوه‌ها وجود دارد. اين ويتامين کليدي را مي‌توان به شکل مکمل نيز مصرف کرد.
اما آيا ويتامين C در پيشگيري يا درمان علايم سرماخوردگي مفيد است؟ ويتامين C سال‌ها به عنوان درمان احتمالي سرماخوردگي يا گزينه‌اي براي پيشگيري از آن مورد بررسي بوده است. در سال 2007 ميلادي محققان درصدد برآمدند اثبات کنند مصرف 200 ميلي‌گرم يا مقادير بيشتر ويتامين C در روز طول دوره سرماخوردگي، فواصل ابتلا به اين بيماري يا شدت علايم را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. نتايج مطالعه نشان داد دريافت روزانه ويتامين C طول دوره سرماخوردگي را در 8 درصد از بزرگسالان و 14 درصد از کودکان کاهش مي‌دهد. جالب است بدانيد بيشترين ميزان اثرگذاري ويتامين C روي گروهي از افراد نظير دوندگان ماراتن است. در اين گروه، تجويز ويتامين C خطر ابتلا به سرماخوردگي را به نصف مي‌رساند. در کودکان که به طور متوسط تعداد روزهاي ابتلا به سرماخوردگي در سال در آنها 28 روز است، استفاده روزانه از دوز بالاي ويتامين C تعداد اين روزها را به 24 روز کاهش مي‌دهد.
اما آيا مصرف مداوم ويتامين C بي‌خطر است؟ به‌طور کلي دريافت ويتامين C از طريق منابع طبيعي آن نظير ميوه‌ها و سبزي‌ها بي‌خطر است. در اکثر افراد نيز مصرف مکمل‌هاي حاوي ويتامين C در دوزهاي مجاز آن بي‌عارضه است. ميزان دوز توصيه‌شده اين ويتامين 90 ميلي‌گرم در روز براي مردان و 75 ميلي‌گرم در روز براي زنان است. به هر حال به ياد داشته باشيد دوزهاي بيشتر از 2000 ميلي‌گرم در روز اين ويتامين براي بزرگسالان توصيه نمي‌شود. ويتامينC با بهبود عملکرد سيستم ايمني، بدن را نسبت به سرماخوردگي مقاوم مي‌کند. همچنين با تحريک فعاليت آنتي‌بادي‌ها و سلول‌هاي سيستم ايمني مانند فاگوسيت‌ها و نوتروفيل‌ها در فعال‌سازي سيستم ايمني تاثيرگذار است.

طبق نتايج منتشرشده يک مطالعه جديد در ماه مي سال ميلادي جاري در نشريه پزشکان کانادا، مصرف مکمل‌هاي حاوي زينک در بزرگسالان به دنبال مشاهده اولين علايم سرماخوردگي نظير عطسه، آبريزش بيني و سرفه طول دوره علامت‌دار بيماري را تا 2 روز کاهش مي‌دهد. محققان اين مطالعه معتقدند مکمل‌هاي حاوي زينک از شدت علايم سرماخوردگي در بزرگسالان نمي‌کاهند و تاثير چنداني بر سرماخوردگي کودکان ندارند. مکانيسم دقيق اثر زينک در کاهش مدت بيماري سرماخوردگي به درستي مشخص نيست اما ممکن است علت، متوقف‌كردن تکثير ويروس باشد. در بررسي اخير نتايج 17 مطالعه روي 2121 شرکت‌کننده در محدوده سني 1 تا 65 سال ملاک قرار گرفت. به‌طور کلي، اثر زينك در کاهش مدت ابتلا به سرماخوردگي در بزرگسالان وابسته به دوز است. البته براي اعلام دقيق اثر آن در سرماخوردگي کودکان انجام مطالعات با شرکت تعداد بيشتر کودکان لازم است. همچنين بايد براي ابراز نظر در مورد موثرترين شکل و دوز زينک در کاهش مدت سرماخوردگي بررسي‌هاي گسترده‌تري انجام شود. به هر حال توصيه شده شروع زينک براي کمک به درمان سريع‌تر سرماخوردگي بهتر است طي 24 ساعت اول شروع علايم باشد.

دفـيـبـريـلاسيـون Defibrillation در واقـع تشكيـل شده از دو كلمه De = به معناي بي اثر كردن و خنثي كردن و Fibrillate = به معناي انقباضات نا هماهنگ و نامتعادل و غير متناسب قلبي است و اگر بخواهيم تـعـريفي از دفيبرلاسيون ارائه بدهيم بايد بگوييم دفـيـبـرلاسيون در واقع درماني براي آريتمي‌هاي تهديده كنند حيات در قلب، مثل فيبرلاسيون بطني يــا دهـلـيـزي و بـي نـبـضـي (Ventricular tachycardic) است.  دفيبـرلاتـورهـا مـي‌توانند، خارجي (external)، انـتـقـالـي (transvenous) يـا كـاشتنـي (implantable) باشند كه نوع آن بر اساس كاربرد دستگاه تعيين مي‌شود. بعضي از دفيبرلاتورهاي خارجي با نام AED) Automated external defibrillator) شـنـاخته مي‌شوند كه به صورت خودكار تشخيص درمان ريـتـم را مـي‌دهـد بـه ايـن مـعـني كه ناظر و مريض مي‌توانند از آن بدون نياز به آموزش و ياد گيري استفاده كنند.
ايــن دسـتـگــاه‌هــا طـوري طـراحـي شـده انـد كـه مي‌توانند ريتم‌هاي قلبي را به تنهايي آناليز كنند و سپس جايي كه شوك لازم است را مشخص كنند. اين دستگاه براي استفاده افراد غير متخصص كه نياز به آموزش كمي دارند، ساخته شده است. اين دستگاه‌ها معمولا محدوديت‌هايي براي مداخله در تحويل شوك‌هاي با انرژي بالا براي ريتم‌هاي VF و VT دارنـد و بنـابـرايـن يـك پزشك حرفه‌اي بيشتر علاقه به استفاده از دفيبريلاتورهاي دستي يا نـيـمــه خــودكــار را دارد. دسـتـگـاه‌هـاي اتـومـاتيـك همچنين براي تشخيص ريتم، زمان اندكي مي‌برند (بين 10-20 ثانيه) در حالي كه يك پزشك متخصص مي‌تواند كار خود را خيلي سريع‌تر با استفاده از نوع دستي انجام دهد. 

PDF متن کامل تجهیزات                HTML متن کامل تجهیزات

ديسپنسر وسيله‌اي است كه در خانواده پي پت‌ها و رقيق كننده‌ها قرار مي‌گيرد. مدل‌هاي مختلفي از ديسپنسرها وجود دارد كه شامل مدل‌هاي مورد استفاده در كارهاي شيميايي، ايمنولوژي ،ميكروبيولوژي و فارماكولوژي مي‌شود. در انستيتوها و موسساتي كه حجم انجام آزمايش‌ها بالا  است، نياز به روش‌هاي اتوماتيك بوده و از توزيع كننده‌هاي اتوماتيك استفاده مي‌شود كه ميزان توزيع توسط برنامه‌هاي كامپيوتري كنترل مي‌شود. در اين مبحث، در مورد ديسپنسرهاي دستي كه به آن‌ها پي پت‌هاي تكرار كننده (Repeater pipettes) نـيــز اطــلاق مــي‌شــود، صـحـبــت مــي‌شــود. بــه طــور معمـول، از ديسپنسرهاي دستي استفاده مي‌شود.

PDF متن کامل تجهیزات                HTML متن کامل تجهیزات

لايت كيور از دو كلمه  Light به معني نور و Cure به معني درمان تشكيل شده است و در كل به معني نور درماني است. پـوسـيـدگـي دنـدان، امـروزه يـكـي از شـايـع‌تـريـن مـشـكــلات مــردم در ســراســر جـهــان اســت. بـراي پر‌كردن فضاي خالي دندان از يك سري كامپوزيت سازگار با محيط زيست استفاده مي شود كه فضاي خـالـي دنـدان پـوسـيـده پـر شـود. ايـن كـامپوزيت به خودي خود نرم بوده و بايد سخت شود. براي اين منظور  از يك دستگاه، استفاده مي‌شود. يكي از اين دســتــگـــاه‌هـــا كـــه جـــزء جـــدايـــي‌نــاپــذيــر در مـيــان دستگاه‌هاي دندانپزشكي است، لايت‌كيور است.
لايت‌كيورهاي با لامپ هالوژنه، داراي فن براي خنك كردن يا كمپرسور هوا است. كليدها با دقت بالا، زمان انفجار (يا تخليه انرژي) را كنترل مي‌كنند و رفلكتور دسته‌هاي انرژي را از مسير هدايت نور عـبــور مــي‌دهــد. قــدرت تــابــش در لايــت‌كيـورهـا مـتـفـاوت و از 100 مـيلي‌وات بر سانتي‌متر مربع تا 3000 مـيـلـي‌وات بـر سـانـتـي‌مـتـر مـربـع هـسـتـنـد كه دندانپزشك مي‌تواند بر اساس نياز خود تابش‌هاي مـتـفاوت را انتخاب كند. لايت‌كيورها در قسمت داخـل خـود داراي 8 قـسمت هستند كه مهم‌ترين آن‌ها وجود مدار الكترونيكي است  كه كنترل جريان نـور را بـه ‌عهده دارند. همچنين اين دستگاه براي تنظيـم ولتـاژ خـود از يـك تـرانس تبديل ولتاژ بهره مي‌برد. 

PDF متن کامل تجهیزات                HTML متن کامل تجهیزات

سازمان غذا و داروي آمريکا در روزهاي اخير اوکريپلاسمين (ocriplasmin) با نام تجاري ژتريا (Jetrea) را به عنوان اولين داروي مورد قبول اين سازمان در درمان چسبندگي علامت‌دار ويتروماکولار مورد تاييد قرار داده است. چسبندگي علامت‌دار ويتروماکولار به وضعيتي گفته مي‌شود که در آن زجاجيه شروع به حرکت در مقابل ماکولا کرده است. همان‌طور که مي‌دانيد ماکولا بخشي از شبکيه است که مسوول بينايي شناخته مي‌شود. چنين وضعيتي مي‌تواند به تخريب ماکولا- به دنبال کشيدگي و فشردگي- بينجامد. ژتريا آنزيمي است که پروتئين‌هاي مسبب چسبندگي علامت‌دار ويتروماکولار را مي‌شکند. تخريب اين پروتئين‌ها باعث جداشدن بهتر زجاجيه و ماکولا مي‌شود و مي‌تواند خطر وقوع کشيدگي را کاهش دهد. درمان ديگر براي اين عارضه، جراحي است. با تاييد داروي اخير، گزينه درماني غيرجراحي براي غلبه بر چسبندگي علامت‌دار ويتروماکولار در اختيار متخصصان قرار مي‌گيرد. اثربخشي و ايمني ژتريا در 2 مطالعه باليني با شرکت 652 بيمار مبتلا به چسبندگي علامت‌دار ويتروماکولار مورد بررسي قرار گرفت. بيماران به طور کاملا تصادفي تحت درمان با تزريق تک دوز ژتريا به درون چشم يا تزريق دارونما قرار گرفتند. بيماران در 28 روز بعد از تزريق و سپس 6 ماه بعدي از لحاظ تظاهر هر گونه عارضه باليني بررسي شدند. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده به دنبال درمان با ژتريا عبارت بودند از خونريزي ملتحمه، درد چشم، مشاهده جرقه‌هاي نور، تاري ديد، ديد ناواضح، افت بينايي، ادم شبکيه و ماکولا.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی شاهرود
زمان برگزاری: ۲۳ الی ۲۳ آبان ۱۳۹۱
ارسال خلاصه مقالات: ۱۳/۸/۱۳۹۱
مکان برگزاری: شاهرود

سایت همایش

شكلات تلخ با داشتن تركيباتي مي‌تواند به كاهش فشار خون در افراد منجر شود. محققان موسسه پزشكي اينتگريتو در ملبورن و دانشگاه آدلايد با استفاده از نتايج به دست آمده از يك تحقيق كه در آن به گروهي از افراد به صورت روزانه شكلات تلخ و يا پودر كاكائو مي‌دادند، دريافتند كه تركيبات تلخي به نام فلاوانول‌ها كه در شكلات‌هاي تلخ بيشتر يافت مي‌شوند، فشارخون افراد مورد بررسي را نسبت به گروه شاهد كاهش داده است.
محققان در اين تحقيق به منظور بررسي اثر فلاوانول‌ها بر روي فشار خون افراد، 856 نفر از گروهي را كه روزانه حدود 30 تا 1080 ميلي‌گرم فلاوانول نهفته در سه تا 100 گرم شكلات را مصرف مي‌كردند، به مدت دو تا هشت هفته و در يك مورد به مدت 18 هفته مورد بررسي قرار دادند. شكلات‌ها و پودر كاكائوي غني از فلاوانول استفاده شده در اين تحقيق توانست فشار خون اين افراد را به طور متوسط بين دو تا سه ميلي‌متر جيوه كاهش دهد. محققان با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌گويند: اگر چه هنوز شواهدي براي كاهش پايدار فشار خون موجود نيست، ولي نتايج اميدواركننده از كاهش فشار خون در اين دوره كوتاه مدت مي‌تواند مكمل ساير گزينه‌هاي درماني باشد و به كاهش خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي – عروقي كمك كند. با توجه به اين كه غلظت ميزان فلاوانول در انواع كاكائوها و فراورده‌هاي شكلاتي بر اساس مراحل پردازش و ساخت آنها متفاوت است، بنابراين پيدا كردن يك دوز بهينه براي اثربخشي اين نتايج دشوار است.

دانشمندان دستگاه جديدي ساخته‌اند که مي‌تواند جايگزين يکي از دريچه‌هاي قلب بيماراني شود که نمي‌توانند عمل قلب باز انجام دهند. پزشکان در دانشگاه کاليفرنيا عمل پيوند جايگزين دريچه آئورت را با استفاده از دستگاهي جديد که جايگزين دريچه آئورت است، انجام دادند. اين دستگاه توسط سازمان غذا و داروي آمريکا تاييد شده است. دريچه آئورت ممکن است با تنگي مجراي آئورت آسيب ببيند. شرايطي که در آن در اثر ته نشين شدن کلسيم، دريچه آئورت تنگ و مانع از جريان خون شده و اين امر باعث مي‌شود قلب براي پمپاژ کردن خون به تمام بدن به سختي کار کند و بيماران را در معرض خطر نارسايي قلبي و يا مرگ قرار دهد. بسياري از بيماران حاضر نيستند عمل جايگزيني دريچه آئورت را انجام دهند، چرا که از برخي بيماري‌هاي ديگر رنج مي‌برند و تخمين زده شده است 40 درصد بيماران به همين دليل نمي‌توانند تحت عمل جراحي دريچه آئورت قرار گيرند.
عمل پيوند جايگزين دريچه آئورت براي اولين بار به پزشکان اجازه مي‌دهد تا دريچه آئورت را بدون نياز به مولفه‌هاي يک عمل معمولي انجام دهند. اجزاي دريچه آئورت همچون نگهباناني هستند که به پمپاژ خون از قلب كمك كرده و از بازگشت خون به قلب جلوگيري مي‌کنند. زماني که اجزاي دريچه آئورت کار خود را به درستي انجام نمي‌دهند، قلب نيازمند توليد فشار بيشتري براي فرستادن خون از طريق دريچه به رگ آئورت است.
دستگاه جديد از طريق يک لوله در امتداد سرخرگي از کشاله ران تا قلب قرار مي‌گيرد. سپس يک بالن در انتهاي اين جسم لوله مانند متورم مي‌شود که دريچه جديدي را باز كرده و شروع به کار مي‌کند. دکتر «جاناتان تابيس»، پزشک باليني جراحي قلب دانشگاه پزشکي لس آنجلس کاليفرنيا مي‌گويد: اين دستگاه اميد به زندگي را به بيماراني با گزينه‌هاي انتخابي کم هديه مي‌کند.

شيمي درماني در دوران بارداري بي‌خطر است و خطري براي جنين ندارد. محققان آلماني دريافتند زناني که در دوران بارداري براي درمان سرطان شيمي درماني مي‌کنند، در معرض افزايش خطر تولد کودکان ناقص و يا ديگر مسائل مربوط به سلامتي قرار ندارند. محققان بر اساس نتايج اين تحقيق مي‌گويند: مادران نبايد به هر روشي اقدام به سقط جنين کنند، درمان را به تاخير انداخته و يا از داروهايي که قدرت کمتري دارند، استفاده کنند؛ زيرا شواهد کمي وجود دارد که کودک تحت تاثير شيمي درماني قرار بگيرد.
در اين تحقيق، بيش از 400 زن باردار از سراسر اروپا که در مراحل اوليه تشخيص سرطان سينه بودند، بررسي شدند که تقريبا نيمي از آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند. پژوهشگران در اين زنان، هر گونه عوارض را که مي‌تواند مربوط به داروهاي ضد سرطان باشد، ارزيابي کردند. نوزاداني که مادران آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند به طور متوسط، وزنشان کمتر از نوزاداني بود که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند.
به نظر مي‌رسد نوزادان در معرض شيمي درماني، با هرگونه خطر بالاي نقايص هنگام تولد، اختلالات مکرر خون يا کچلي نسبت به نوزاداني که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند، مواجه نشدند. «Sibylle Loibl»، استاد گروه بيماري‌هاي سينه در آلمان مي‌گويد: در کل جمعيت، در حدود 10 تا 15 درصد از نوزادان زودرس به دنيا مي‌آيند، اما در تحقيق انجام شده، 50 درصد از زنان مبتلا به سرطان سينه زايمان زودرس داشته‌اند. اين پژوهش در «نشريه سرطان شناسي لانست» منتشر شده است.

زنان بيشتر از مردان از مشكلات تنفسي در خواب رنج مي‌برند؛ شرايطي كه در آن وقفه‌هاي متناوب در تنفس طي خواب اتفاق مي‌افتد. تحقيقاتي كه در دانشگاه‌هاي «آما» و «اوپسالا» انجام شد، حاكي از آن است كه زنان داراي فشار خون و چاقي، بيشتر در معرض ناراحتي‌هاي تنفسي قرار مي‌گيرند. بر اساس اين تحقيق، مسدود شدن راه‌هاي تنفسي يا بيماري OSA با افزايش سن افزايش يافته و در مردان بيشتر از زنان شايع است. بر اساس تحقيقات انجام شده در دانشگاه «اوپسالا»، حدود 400 زن از بين 10 هزار نفر به طور تصادفي انتخاب شده و پرسشنامه‌هايي را پر كرده و تحت آزمايش قرار گرفتند.
نتايج حاصل از تحقيقات حاكي از آن بود كه بيماري انسداد راه‌هاي تنفسي در 50 درصد زنان در سن 20 سالگي بروز مي‌كند. محققان همچنين رابطه‌اي بين سن، چاقي و فشارخون يافتند كه بر اساس آن مشخص شد 80 درصد زنان داراي فشار خون هستند و 84 درصد زنان چاق از بيماري انسداد راه‌هاي تنفسي رنج مي‌برند. علاوه بر اين 31 درصد از زنان بين سنين 55 تا 70 سال نوع شديدي از انسداد راه‌هاي تنفسي در خواب نشان دادند. «كارل فرانكلين» استاد دانشگاه «آما» و سرپرست اين تحقيق مي‌گويد: اين يافته‌ها ما را متعجب كرد، چرا كه تا به حال فكر مي‌كرديم اين بيماري بيشتر در مردان شايع باشد تا زنان.

درحالی‌ که حدود یک دهه از پژوهش‌ها وجود ارتباط بین چاقی و اشکال مختلفی از سرطان را نشان داده است٬ یک مطالعه بالینی که این هفته منتشر شده است مشخص کرده که چگونه سلول‌های چربی‌ساز ممکن است به بیماری‌های کشنده منجر شوند. پژوهشگران دانشگاه علوم بهداشت تگزاس در هوستون (UTHealth) دریافتند که تومورها پیامی را از خود آزاد می‌کنند که سلول‌های چربی‌ساز را از بافت چربی سفید در مدل موش مبتلا به سرطان، جذب می‌کنند. این سلول‌ها به نوبه خود از شبکه‌ای از رگ‌های خونی مرتبط با آنژیوژنز (فرآیند فیزیولوژیکی شامل رشد عروق خونی جدید از رگ‌های قبلی) تومور حمایت می‌کنند. موش چاق به مراتب دارای سلول‌های چربی‌ساز بیشتری نسبت به موش‌ لاغر است. درحالی که هر دو نوع موش از رژیم غذایی یکسانی تغذیه شده‌اند٬ تومورها رشد بسیار سریع‌تری در موش چاق نسبت به موش لاغر داشتند.
دکتر میخائیل کولونین٬ دانشیار مرکز سلول‌های بنیادین از دانشکده پزشکی UTHealth و نویسنده مسوول این پژوهش می‌گوید: مکانیسم اینکه چرا چاقی با سرطان مرتبط است هنوز مشخص نیست و ما هنوز جواب دقیقی برای آن نداریم. در حقیقت مقادیر اضافی بافت چربی است که با ایجاد تومور مرتبط است و آنچه ما متوجه شده‌ایم این است که سلول‌ها از بافت چربی حرکت کرده و به رشد تومور کمک می‌کنند. بر اساس این پژوهش٬ برخی از سلول‌های چربی استروما به سلول‌های چربی داخل تومورها توسعه می‌یابند٬ درحالی‌که بقیه سلول‌ها به رگ‌های خونی مرتبط با تومور ملحق می‌شوند که به رشد تومور با فراهم کردن اکسیژن و مواد غذایی مورد نیاز برای سلول سرطانی برای زنده ماندن و تکثیر٬ کمک می‌کنند.
درحالی‌که دراین پژوهش رشد بافت‌های چربی و مهاجرت سلول‌های چربی استروما به تومورها و ارتباط آنها با پیشرفت سرطان نشان داده شده٬ ولی هنوز مشخص نشده است که آیا سلول‌های بافت چربی باعث شروع سرطان می‌شوند یا نه؟ دکتر کولونین اضافه کرد که این نتایج از اهمیت رژیم غذایی و ورزش در کمک به جلوگیری از چاقی وکاهش خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با چاقی مانند سرطان آندومتر٬ روده بزرگ و پستان نمی‌کاهد. وی همچنین تاکید کرد که پژوهش‌های بعدی شامل شناسایی پیام‌هایی خواهد بود که باعث به خدمت گرفتن سلول‌های چربی استروما در تومور و سپس پیدا کردن راهی برای مسدود کردن این مسیر می‌شود که می‌تواند به عنوان درمان سرطان در آینده مورد استفاده قرار گیرد. کولین در این زمینه گفت: درک مکانیسم‌های عمده‌ای که از طریق آنها چاقی با افزایش خطر سرطان و پیشرفت آن مرتبط می‌شود٬ بسیار مهم است٬ و بعد از آن باید به جستجوی روش‌های درمانی برای شکستن این راه‌های ارتباطی بین چاقی و سرطان پرداخت.

دانشمندان استراليايي، واکسن بيماري مرگبار هپاتيت C را تحت آزمايش قرار دادند. هپاتيت C يک بيماري عفوني کبد است که ناشي از ويروس هپاتيت (HCV) بوده و حدود 200 ميليون نفر در سراسر جهان به اين بيماري مبتلا هستند. عفونت اغلب بدون علامت است، اما مي تواند منجر به زخم شدن کبد و در نهايت به سيروز تبديل و پس از سال‌ها آشکار شود. در برخي موارد ابتلا به سيروز سبب نارسايي کبد و پيشرفت سرطان کبد مي‌شود.
اين واکسن که در حال حاضر تحت آزمايشات پيش باليني است، نتيجه تحقيقات موفقيت آميز «درامر هايدي»، دانشيار موسسه Burnet و تيم همراه وي از مرکز ويروس شناسي است. واکسن مذكور منحصر به فرد است چرا که حاوي ضروري‌ترين بخش‌هاي حفاظت از پروتئين عمده سطح ويروسي است که آنتي بادي استخراج و از ورود ويروس‌هاي هپاتيت C به داخل سلول جلوگيري مي کند و در نتيجه مانع از بروز عفونت مي‌شود. «درامر» اين يافته‌ها را در مجله معتبر Immunotherapeutics و اجلاس واکسن (ImVacS) در کمبريج و ماساچوست ارائه کرده است.

قرار گرفتن در معرض حتي مقادير كمي از باكتري‌هاي استاف مي‌تواند عامل خطري براي ابتلا به بيماري التهابي مزمن لوپوس باشد. پژوهشگران مايوكلينيك با قرار دادن موش‌هاي آزمايشگاهي در معرض دوزهاي پايين پروتئين‌هاي استاف مشاهده كردند كه موش‌ها يك بيماري شبيه لوپوس با بيماري‌هاي كليوي و آنتي‌بادي‌هاي خودكار را در خود توسعه مي‌دهند كه قابل مقايسه با خون افراد مبتلا به لوپوس است. محققان بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين تحقيق اظهار كردند: اين پروتئين مي‌تواند سر نخ مهمي را در آنچه كه ممكن است باعث ايجاد يا تشديد بيماري لوپوس در برخي از بيماراني كه از لحاظ ژنتيكي مستعد ابتلا به آن هستند، ارائه دهد و اميد است تائيد اين يافته‌ها در بيماران مبتلا به لوپوس بتواند از عود اين بيماري جلوگيري كند.
بر اساس اين تحقيق، يك پروتئين استاف به نام انتروتوكسين B‌ استافيلوكوكي يا SEB‌ ، لنفوسيت‌هاي اوتوراكتيو T‌و B‌ كه منجر به ايجاد يك بيماري شبيه لوپوس مي‌شود را فعال مي‌كند و بررسي‌ها بر روي انسان‌ها نشان داده است كه حضور باكتري‌هاي استاف با بروز بيماري‌هاي خودايمني ليگو مانند پسوريازيس و بيماري كاوازاكي همراه است. محققان با اشاره به نتايج اين تحقيق مي‌گويند: علت بيماري لوپوس ناشناخته است، هرچند به نظر مي‌رسد كساني كه از نظر ژنتيكي مستعد ابتلا به لوپوس هستند، ممكن است با قرار گرفتن در معرض عوامل محيطي مانند عفونت‌ها و داروهاي خاص و نور خورشيد باعث توسعه اين بيماري در خود شوند. بيماري لوپوس زماني رخ مي‌دهد كه سيستم ايمني بدن به بافت‌ها و مفاصل حمله مي‌كند و مي‌تواند در هر بخشي از بدن تأثير گذارد و در حال حاضر هيچ درماني براي آن وجود ندارد و درمان‌هاي حاصل فقط مي‌توانند عوارض آن را كاهش دهند.

این سمینار در تاریخ ۱۱ الی ۱۲ بهمن ۱۳۹۱ توسط انجمن نفرولوژي ايران در سالن همایش هتل اسپیناس تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل اصول دیفیوژن، کانوژن و اولترافیلتراسیون در دیالیز خونی، آماده سازی بیمار جهت درمان جایگزینی کلیه، زمان شروع دیالیز خونی، درمان مسائل قلبی عروقی و ریسک فاکتورهای مرتبط با آن در دیالیز خونی، کفایت همودیالیز، دیالیز روزانه ، شبانه و دیالیز در منزل، درمان با آب، همودیال فیلتراسیون، درمان اختلالات آهن در بیماری مزمن کلیه، بیماری مزمن کلیه، درمان آنمی و اریتروپوئز، درمان فشار خون بالا در دیالیز خونی، تغذیه در بیماران مزمن کلیه، اصول اولیه، دیفیوژن کانوژن در دیالیز صفاقی، فیزیولوژی انتقال صفاقی، مکانیسم فیبرینوژنزیس، محلول های جدید دیالیز صفاقی، درمان عفونت کاتتر، جنبه مهم دیالیز خونی در کودکان، دیالیز صفاقی در کودکان می باشد.

سایت انجمن

این سمینار در تاریخ ۸ الی ۹ آذر ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان کودکان مفید تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل کلیات شوک در کودکان، پاتوفیزیولوژی شوک در کودکان، تشخیص و علائم بالینی شوک در کودکان، درمان های اولیه در شوک هایپوولمیک، درمان اختلالات اسید و باز والکترولیت ها در شوک، درمان شوک کاردیوژنیک، درمان شوک آنافیلاکسی، درمان شوک سپتیک، درمان شوک نوزادان، حمایت تنفسی در بیماران مبتلا به شوک، درمان شوک در کودکان بستری در ICU، درمان نارسایی کلیه در کودک مبتلا به شوک، می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمینار در تاریخ ۴ الی ۵ بهمن ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی مازندران در ستاد مرکزی دانشگاه برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل رویکرد به سر درد های حاد، رویکرد به میگرن و انواع آن، سردرد ناشی از ضایعات فضاگیر مغز، سردرد های سینوزیتی، آرتریت ژانت سل، سردردهای ناشی از بیماریهای چشمی، سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو، نورالژی تری ژمینال، افزایش فشار داخل مغز ایدیو پاتیک، سردرد تنشی و جنبه های روانپزشکی سردرد می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمینار در تاریخ ۲۶ الی ۲۷ دی ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالن اجنماعات  بیمارستان تجریش تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل اهمیت بیومکانیک درپیشبردجراحی ستون فقرات، نقش عضلات دربيومكانيك ستون فقرات، روشهاي تهاجمي و غير تهاجمي دستيابي به CB، معرفي سيستمهاي ابزاري نوين درتصحيح بيومكانيك، مخاطرات بیومکانیکی ستون فقرات پس ازجراحی، تاثيرات جراحي ستون فقرات در بهبود بيومكانيك ستون فقرات، بيومكانيك ستون فقرات از ديدگاه المان محدود، يافته هاي جديد در كاربرد ابزارهاي بهبود بيومكانيك ستون فقرات، بيومكانيك حركتي ستون فقرات ووضعيت سالم و عارضه دار، روشهاي بهبود بيومكانيك ستون فقرات در طب فيزيكي، پارامترهاي موثر در تصحيح بيومكانيك ستون فقرات درجراحي، كاربرد تصويربرداري درشناخت عوارض بيومكانيكي فقرات، عوارض بيومكانيكي شايع درناحيه گردني و روشهاي بهبود می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان دستگاه كوچكي طراحي كرده اند كه مي تواند به كاهش و درمان سردردهاي ميگرني كمك كند. دستگاه GammaCore در ابعاد يك ريش تراش برقي طراحي شده و با دو باتري كار مي كند و با توليد سيگنال هاي الكتريكي به كاهش حملات ميگرن و سردردهاي خوشه‌يي كمك مي كند. اين دستگاه در سمت راست گردن بر روي پوست بالاي نبض شريان كاروتيد به مدت 90 ثانيه قرار داده مي شود و يك ژل رسانا بر روي دو بخش مرتبط با پوست، ميزان اثربخشي دستگاه را افزايش مي دهد.
دستگاه GammaCore در آمريكا و اروپا از جمله بر روي 50 بيمار در بيمارستان سلطنتي لندن و دوبلين مورد آزمايش قرار گرفته و نتايج آزمايش حاكي از عملكرد مثبت آن مانند داروهاي متداول سردرد بدون داشتن عوارض جانبي است، به طوري كه ميزان حملات سردرد در نيمي از بيماران تا حدود 50 درصد كاهش را نشان مي دهد. اين دستگاه همچنين بر روي بيماراني كه پاسخي به داروهاي متداول نشان نمي دهند نيز موثر گزارش شده است و مي تواند شدت حملات ميگرن را كاهش داده و حتي از بروز حملات نيز پيشگيري كند. استفاده از اين دستگاه توسط متخصصان و براي استفاده خانگي با تجويز پزشك متخصص امكان پذير است.
حملات ميگرن به طور متوسط يكبار در طول ماه ايجاد مي شود و زنان بيش از مردان دچار اين نوع سردردها مي شوند. علت دقيقي براي بروز حملات ميگرن تاكنون كشف نشده است، اما كاهش سطح ماده شيميايي سروتونين يكي از دلايل احتمالي سردرد عنوان مي شود. سردردهاي خوشه اي از شيوع كمتري به نسبت ميگرن برخوردار است و بيشتر مردان را درگير مي كند و در ناحيه شقيقه يا يكي از چشم ها احساس مي شود.

محققان مؤسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ موفق به ابداع تكنيك جديدي براي بازسازي و ترميم تارهاي صوتي آسيب ديده شدند. تارهاي صوتي بايد از قابليت ارتجاعي بالايي برخوردار باشند تا امكان هزاران بار ارتعاش در دقيقه و توليد صدا فراهم شود. تيم تحقيقاتي به سرپرستي پروفسور «رابرت لانگر» و دكتر «استيون سيتلس» در حال توسعه ژل جادويي هستند كه قابليت ارتجاعي را به تارهاي صوتي آسيب ديده باز مي گرداند.
اين ژل جادويي بر پايه پلي اتيلن گليكول بعنوان ماده مورد استفاده در ساخت لوازم آرايش توليد مي شود و از استحكام و درعين حال انعطاف پذيري بالايي برخوردار بوده و قدرت ارتعاش آن 200 بار در ثانيه است. نخستين گروه از بيماران شامل مبتلايان به سرطان حنجره ظرف يكسال آينده با ژل ترميم كننده تحت درمان قرار خواهند گرفت و ژل دو تا پنج بار در سال به حنجره تزريق شده و به ترميم تارهاي صوتي آسيب ديده كمك مي كند. علاوه بر بيماران مبتلا به سرطان حنجره، سخنرانان، معلمان و خوانندگان جزء گروهي هستند كه مي توانند از اين تكنيك جديد براي ترميم تارهاي صوتي آسيب ديده خود استفاده كنند.

محققان دانشگاه اينديانا در حال تلاش براي توليد اسپري بيني جهت پيشگيري از افسردگي و خودكشي بين سربازان و نظاميان آمريكا هستند. بر اساس اعلام مقامات پنتاگون آمار خودكشي در بين نظاميان آمريكايي به بالاترين حد خود در تاريخ اين كشور رسيده است. مسؤولان براي توقف روند خودكشي نظاميان، بيش از سه ميليون دلار بودجه تحقيقاتي در اختيار دانشكده پزشكي دانشگاه اينديانا قرار داده‌اند و محققان اين مركز تحقيقات خود را براي توليد اسپري بيني هورمون آزاد كننده تيروتروبين (TRH)‌ در هيپوتالاموس مغز آغاز كرده اند. به نظر مي‌رسد اين هورمون نقش پيشگيرانه اي در كاهش افكار خودكشي، ميزان افسردگي و مشكلات دو قطبي در افراد ايفا مي كند.
ماده شيميايي TRH‌ از خاصيت آرامبخشي و نشئه آوري برخوردار است و به سرعت در بدن عمل مي كند، اما عملكرد آن تنها از طريق تزريق درون نخاع حاصل مي شود. دكتر «ميشل كوبك» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه اينديانا معتقد است كه اسپري بيني TRH‌ مي تواند مسير عبور از جريان خون به مغز را بسرعت طي كند و افكار خودكشي را در كمترين زمان ممكن به حداقل برساند.

محققان دانشگاه استراثكلايد دست به ساخت يك دستگاه جديد زده‌اند كه خون از دست رفته در زمان جراحي را جمع‌آوري كرده و پس از متمركز كردن سلول‌هاي خوني، آن را به صورت داخل وریدی به فرد باز مي‌گرداند. از دست دادن خون زياد در دنياي پزشكي يكي از بزرگترين دلايل مرگ در طول يك عمل جراحي قلبي است كه در حال حاضر انتقال خون براي جلوگيري از آن استفاده مي‌شود كه با مشكلات خاص خود همراه است.
اين دستگاه جديد كه « HemoSep» نام داشته، در پي كارآزمايي‌هاي موفقيت‌آميز آن در بيش از 100 عمل جراحي قلب باز، به تازگي براي استفاده در كانادا و اروپا تائيديه گرفته است. استفاده از اين دستگاه، نياز به انتقال خون را پس از عمل كاهش مي‌دهد. در جريان اين فرآيند، خون از محل جراحي يا ديگر دستگاههاي مورد استفاده در عمل مكيده مي‌شود. يك كيسه خون در اين دستگاه از يك اسفنج شيميايي و همزن مكانيكي براي متمركز كردن خون ريخته شده استفاده مي‌كند. پس از اين جريان، سلولهاي متمركز شده خون به طور وريدي به بدن بازگشته و به طور چشمگيري مي‌تواند ميزان خون مورد نياز از اهداكنندگان و واكنش به خون اهدايي را به حداقل برساند چرا كه بيمار از خون خود استفاده خواهد كرد. همچنين اين فرآيند در طول عمل جراحي اتفاق افتاده و نيازي به كارشناسان ورزيده براي گرفتن خون از فرد ديگر، پردازش آن از طريق سانتریفیوژ و تزريق آن به بيمار نخواهد بود.

پژوهشگران دانشگاه سيدني استراليا موفق به ساخت نانوذراتي شدند که احتمالا مي‌تواند در درمان سرطان ريه مفيد باشد. اين گروه تحقيقاتي در تازه‌ترين مطالعات خود نانوذراتي توليد کرده‌اند که به تومورها حمله مي‌کند و در عين حال آسيبي به سلول‌هاي سالم نمي‌رساند؛ بنابراين در درمان سرطان کمترين اثرات جانبي را خواهد داشت. درون اين نانوذرات از چربي‌هايي پر شده است که در صورت قرار گرفتن در ميدان مغناطيسي فعال مي‌شوند.
«وجسيچ کرزانوسکي»، رهبر اين تيم تحقيقاتي در دانشکده داروسازي دانشگاه سيدني مي‌گويد: زماني که ميدان مغناطيسي روي اين نانوذرات پارامغناطيس اعمال مي‌شود، چربي درون آن را ذوب مي‌کند، در نتيجه دارو از ميان نانوذرات آزاد مي‌شود. سيستم جديدي که ما طراحي کرديم، بر يکي از بزرگترين چالش‌ها در مسير درمان سرطان غلبه مي‌کند. اين چالش اثرات جانبي دارو است، براي مثال برهمکنش ناخواسته ميان دارو و بافت‌هاي سالم بسيار مشکل‌آفرين است. در اين سيستم جديد دارو درون چربي پنهان شده است؛ بنابراين تا زماني که به سلول‌هاي سرطان نرسيده باشد، رها نمي‌شود در نتيجه سلول‌هاي سالم از گزند دارو در امان بوده و آسيب نمي‌بينند.
«وجسيچ کرزانوسکي» مي‌افزايد: ما مي‌توانيم هر زمان که مايل بوديم، فرايند رهاسازي دارو را آغاز کنيم، زيرا فرمولاسيون سيستم به‌ نحوي است که به گرما حساس است. با استفاده از يک محرک خارجي، نظير ميدان الکترومغناطيسي، مي‌توان اين سيستم را تحريک کرد و در نتيجه دماي آن را افزايش داد، با اين کار سيستم دارورساني فعال شده و دارو رها مي‌شود. کرزانوسکي مي‌گويد: در زير ميکروسکوپ مي‌توان تاثير ميدان مغناطيسي را مشاهده کرد. اين ميدان موجب تکان خوردن نانوذرات ابرپارامغناطيس مي‌شود، اين حرکت‌ها باعث گرم شدن و شکستن آنها شده و در نهايت داروي درون نانوذرات رها مي‌شود. از آن جايي که اين نانوذرات داراي خواص ابرمغناطيسي هستند، بنابراين مي‌توان آنها را با استفاده از مغناطيس به محل تومور هدايت کرد.
«پاول يانگ» استاديار موسسه تحقيقات پزشکي «وول‌کوک» مي‌گويد: اين کار موجب مي‌شود تا مهندسي ذرات با پزشکي ادغام شود. «يانگ» مي‌گويد: سيستمي که ما ارائه کرديم، داراي کاربردهاي متعددي است؛ از آن مي‌توان در هر جايي که نياز است با محرک خارجي دارو آزاد شود، استفاده کرد. يکي از ويژگي‌هاي اين سيستم، استفاده از مواد حساس به دما در آن است، بنابراين مي‌توان ساختار آن را طوري طراحي کرد که در دماهاي مختلف رهاسازي انجام شود. اين موضوع براي سيستم‌هاي رهاسازي چنددارويي بسيار مهم است، سيستم‌هايي که داروهاي مختلف بايد در زمان‌هاي مختلف رهاسازي شود.

محققان موسسه فناوري ماساچوست نوعي رابط پوشيدني موسوم به EyeRing طراحي كرده‌اند كه به افراد نابينا امكان اشاره كردن به يك شيء براي كسب اطلاعات بيشتر در مورد آن را مي‌دهد. اين فناوري متشكل از يك حلقه انگشتري شكل، گوشي هوشمند و خروجي صداي گوشي است. كاربر با استفاده از يك حلقه مجهز به ميكرو دوربين كه بر روي انگشت اشاره‌ پوشيده شده، مي‌تواند توسط يك دگمه تعبيه شده بر روي آن به يك شيء اشاره كند.
حلقه توسط دوربين از اين شي تصوير تهيه كرده و آن را جهت پردازش به صورت بي‌سيم به يك گوشي هوشمند (آندرويد) مي‌فرستد. برنامه نصب بر روي اين گوشي ماهيت آيتم (مانند اندازه، قيمت، رنگ يك تي‌شرت) را از طريق يك ماژول «متن به كلام» به هدست كاربر مخابره مي‌كند. طراحان اميدوارند كه بتوانند سيستم جديد را مجهز به قابليت‌هايي از جمله تهيه ويديوي زمان واقعي توسط دوربين، قدرت محاسباتي بالاتر و حسگرهاي افزوده مانند ميكروفون و ژيروسكوپ كرده و آن را در نمونه اوليه آتي EyeRing جاي دهند.

محققان دانشگاه ميسوري- كلمبيا موفق به تبديل گلبول‌هاي قرمز به حسگرهاي شيميايي شدند كه مي‌تواند ضمن بازگشت به سيستم گردش خون، براي بررسي وضعيت لحظه‌اي خون در بدن بيمار مورد استفاده قرار گيرد. بسياري از بيماران مانند افراد مبتلا به ديابت بايد بصورت مستمر و در يك روش تهاجمي، سطح گلوگز را از طريق دستگاه اندازه گيري سطح قند خون مورد بررسي قرار دهند. همزمان با برگزاري نشست انجمن شيمي آمريكا در شهر فيلادلفيا، دستاورد جديد محققان شيمي دانشگاه ميسوري در توليد حسگرهاي شيميايي از سلول هاي خون معرفي شد كه مي تواند در آينده در يك روش غير تهاجمي و طولاني براي بررسي خون مورد استفاده قرار بگيرد. به گفته «شيائول شائو» سرپرست تيم تحقيقاتي، نور نزديك به مادون قرمز مي‌تواند از طريق پوست وارد بدن شود و بر مولكول هاي فلورسنت در حال گردش در خون تأثير بگذارد.
رنگ فلورسنت توسط دستگاه هاي خارجي قابل شناسايي هستند و اگر فلورسنت مولكول در پاسخ به شرايط شيميايي تغيير پيدا كند، اين تغيير براحتي قابل تشخيص است و در اصل يك حسگر شيميايي در بدن ايجاد مي شود. اما رنگ فلورسنت سمي است و زمان طولاني در بدن باقي نمي ماند و به سرعت فيلتر مي شود؛ براي حل اين مشكل حسگرهاي شيميايي درون محفظه هاي گلبول هاي قرمز خون قرار مي گيرند و در اين صورت از دوام بيشتري در بدن برخوردار بوده و از پاسخ سيستم ايمني در امان مي مانند. اين فرضيه وجود دارد كه اين سلول - حسگرها قادر به بازگشت به جريان گردش خون بيمار بوده و مي توانند جايگزين طيف وسيعي از نمونه گيري هاي تهاجمي خون شوند. محققان دانشگاه ميسوري به تازگي مجوز آزمايش عملكرد حسگرهاي شيميايي بر روي موش هاي صحرايي را دريافت كرده اند.

دوربين‌هاي فناوري پيشرفته مانند انواعي كه از تصويربرداري حرارتي استفاده مي‌كنند، قادر به شناسايي ناهنجاري‌ها در يك منظره از جمله بخشهاي آلوده به عامل بيماري‌زا در يك جنگل هستند و اكنون مي‌توان از آنها براي شناسايي مشكلات پوستي نيز كمك گرفت. تشخيص بيماري پسوریازیس يا صدفك معمولا با ارزيابي چشمي از ميزان پوشيده شدن بدن از زخم يا ميزان قرمزي، ضخيم و زير شدن پوست انجام مي‌شود. اكنون محققان دانشگاه روچستر با همكاري موسسه فناوري روچستر در تلاش براي استفاده از فناوري تصويربرداري در تشخيص دقيق‌تر بيماري‌هاي اين چنيني هستند.
در كارآزمايي‌هاي اوليه، دوربين‌هاي حرارتي توانستند قرمز شدن پوست را به دليل گرمتر شدن مناطق زخمي به دنبال افزايش گردش خون در اين مناطق شناسايي كنند. تصويربرداري از پوست در زير نور فرابنفش به تاكيد بر پلاكهاي سخت پرداخته كه به گفته دانشمندان شامل يك اسيدآمينه با امكان درخشيدن است. هر دو رويكرد مناطقي از پوست را انتخاب كردند كه براي چشم عادي بنظر مي‌رسيدند، بدين معني كه ممكن است اين شيوه‌ها بتوانند محل ايجاد زخمها را پيش‌بيني كنند. اين محققان اكنون به دنبال كمكهاي مالي براي يك كارآزمايي باليني هستند.

دختر یکساله چینی از یک شرایط نادر پوستی رنج می‌برد که ظاهر وی را چون یک پیرزن جلوه می دهد. یوشین شیاولی از cutis laxa ( پوست شل) رنج می برند. شرایط نادری که در حقیقت اختلال بافت همبند است و پوست بیمار در این حالت غیر ارتجاعی می شود و به لایه های شل تبدیل می شود. صورت این دختر پر از چین و چروک است و پوست گونه هایش آویزان است. پوست بدن وی حتی شل تر از پوست صورتش است. مادر 23 ساله این کودک اظهار داشت که وقتی فرزندش متولد شده بود پوستش حتی شل تر بوده است. وی افزود: در بدو تولد ما چندان به این موضوع توجه نکردیم چرا که تصور می کردیم همه کودکان یکسان هستند. مادربزرگ یوشن گفت که بررسیهای دوران بارداری هیچ مورد نامعمولی را نشان نمی داد و ما می دانستیم که قرار است در انتظار یک کودک تپل باشیم چرا که یوشین هنگام تولد 4 کیلوگرم وزن داشت. اکنون با گذشت 18 ماه شرایط یوشین وخیم تر می شود. یوشین همچنین از بیماری مادرزادی قلبی، التهاب ریه و آسم رنج می برد و قسمت اعظم عمر خود را تاکنون در بیمارستان کودکان در ایالت هنان چین گذرانده است.
موهای این کودک باید کوتاه نگاه داشته شود تا پزشکان بتوانند درمان دارویی را از طریق لوله IV و تزریق به سرش مدیریت کند. طی سال گذشته، این خانواده بیش از 12 هزار دلار برای درمان فرزند خود هزینه کرده است. به رغم این بیماریها و شرایط ناگوار سلامتی ، خانواده یوشین می گویند که وی کودک سرزنده ای است، فعال و باهوش است و به سرعت می تواند حالات صورت دیگران را تقلید کند.

برای مشاهده سایر تصاویر به ادامه مطلب بروید

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی تهران، دفتر سلامت روان وزارت بهداشت، شهرداری تهران
زمان برگزاری: ۹ الی ۹ آبان ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، فرهنگسرای اندیشه

تلفن: ۴۲۹۱۰۵۳۵

برگزار کنندگان: سازمان نظام پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
زمان برگزاری: ۱۱ الی ۱۳ آبان ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تبریز، دانشکده پزشکی تبریز

سایت همایش

محققان دانشگاه مي سي سي پي رنگ محافظي توليد كرده اند كه از صورت سربازان و آتش نشانان در مقابل حرارات ناشي از موج انفجار و حريق محافظت مي كند. موج ناشي از انفجار يك بمب تا شعاع زيادي پخش شده و در چند ثانيه دمايي بيش از 600 درجه سانتيگراد ايجاد مي شود كه همين زمان اندك براي سوختن پوست انسان كافي است.  اين مشكل در زمان بروز حريق هاي بسيار گسترده و حوادث ناشي از انفجار خطوط لوله گاز و نفت نيز وجود دارد و هر ساله تعدادي از نيروهاي امدادي و آتش نشانان در زمان اطفاي حريق دچار سوختگي شديد شده و جان خود را از دست مي دهند. مواد استتار كننده موجود كه حاوي روغن و موم هستند، در زمان بروز انفجار و افزايش ناگهاني حرارات باعث شدت سوختگي پوست مي‌شوند.
محققان دانشگاه مي سي سي پي جنوبي با بودجه تحقيقاتي وزارت دفاع آمريكا موفق به توليد رنگ محافظ صورت شده اند كه در اين محصول جديد سيليكون جايگزين پايه كربني مي شود. سيليكون يك ماده غير قابل اشتعال با قدرت جذب گرماي ناشي از موج انفجار است. اين فرمول جديد ضمن محافظت از پوست صورت در دو ثانيه نخست پس از انفجار، مي تواند از دست ها نيز به مدت 15 ثانيه محافظت كند كه اين زمان فرصت كافي براي فرار كردن از محل انفجار را فراهم مي كند.
محققان در حال تحقيق براي توليد نمونه بي رنگ اين محصول براي آتش نشانان و امكان استفاده از اين ماده براي توليد لباس ها و چادرهاي ضد حريق هستند. نتايج اين اختراع جديد در نشست انجمن شيمي آمريكا در فيلادلفيا ارائه شده است.

سال‌هاست که قرار دادن مدارهای الکترونیکی درون بافت‌های بدن یک نوع داستان علمی تخیلی محسوب می‌شده است، اما اخیرا پژوهشگران آمریکایی راهی برای رشد بافت‌های زنده یافته‌اند که درون آنها حسگرهای الکترونیکی قرار دارد. نتایج این پژوهش می‌تواند منجر به ساخت اندام‌های سنتز شده و جایگزینی آنها در بدن شود.
رشد بافت‌های زنده حاوی حسگرهای الکترونیکی می‌تواند کاربردهای پزشکی و زیستی متعددی داشته باشد. تا به امروز تنها گزینه برای ایجاد این نوع بافت‌ها، رشد بافت و سپس قرار دادن الکترود درون آن بوده است. این موضوع از دو جهت چندان جالب نیست. اول این که الکترودها همانند سوزن درون بافت فرو می‌روند و نمی‌توان آنها را با دقت و حساسیت بالا در یک بافت قرار داد. دوم این که این الکترودها به بافت آسیب می‌زنند و این آسیب اجتناب ناپذیر خواهد بود.
اخیرا چارلز لیبرز از دانشگاه هاروارد با همکاری یک گروه تحقیقاتی در موسسه فناوری ماساچوست روشی برای ادغام ساده‌تر بافت با مدارهای الکترونیکی ارائه کرده است. این گروه به‌جای استفاده از شناساگرهای مبتنی بر الکترود که سیگنال‌های ضعیفی ایجاد می‌کنند از شناساگرهای ترانزیستوری اثر میدان استفاده کردند. این حسگرها از نانوسیم‌های بسیار نازک با قطر 30 نانومتر ایجاد شده‌اند که دقت لازم برای خواندن سیگنال‌ها را دارند.
در این پروژه، حسگرهای ترانزیستوری اثر میدان با مدارهای الکترونیکی ترکیب شده و درون حفره‌های ویژه‌ای در یک ماتریکس سه بعدی زیست سازگار قرار داده می‌شود. در قدم بعد روی این ماتریکس بافت کشت داده می‌شود که در نهایت منجر به تولید بافتی می‌شود که حسگر در میان آن قرار گرفته است. تفاوت اساسی میان این روش و روش‌های قبلی در ان است که این روش مخرب نیست. زمانی که این بافت تحریک شده یا اطلاعات آن خوانده می‌شود هیچگونه نیازی به الکترود و فرو بردن آن به درون بافت نیست.
محققان به تست این موضوع پرداختند که آیا وجود این حسگر روی زنده مانده سلول‌ها نقش منفی دارد یا خیر. نتایج کار آنها نشان داد که بعد ازچند هفته این اثر بسیار اندک بوده است. البته پژوهشگران معتقدند که پیش از تجاری سازی این فناوری و استفاده از آن، باید تحقیقات بیشتری روی آن صورت گیرد. برای اثبات اثربخشی این روش، محققان یک بافت از سلول‌های قلبی ایجاد کردند که درون آن حسگرهای اثرمیدان قرار داده شده بود. آنها از این حسگر برای پیمایش تاثیر داروی نورآدرنالین روی نرخ ضربان قلب استفاده کردند.

محققان موفق به شناسايي كدهاي مغزي مرتبط با تلفظ حروف صدا دار شده اند كه مي تواند در آينده به طراحي دستگاه هايي براي كمك به صحبت كردن افراد لال منجر شود. در حالي كه محققان به تازگي موفق به رمزگشايي از كد مورد استفاده توسط نورون ها در شبكيه چشم براي ارسال داده هاي بصري به مغز و طراحي دستگاهي براي ترميم بينايي موش هاي كور شده اند، گروه ديگري از عصب شناسان از مشخص شدن كد مغزي براي تلفظ حروف صدادار خبر مي دهند. تيم تحقيقاتي دانشگاه UCLA آمريكا و همكارانشان در اين مطالعه 11 بيمار مبتلا به صرع را مورد بررسي قرار دادند؛ در اين گروه از بيماران براي تعيين منشأ بروز تشنج، الكترودهايي در مغز كاشته شده است. فعاليت عصبي بيماران مصروع در زمان تلفظ يكي از حروف صدا دار يا هجاي كلمات حاوي اين حروف بدقت مورد ارزيابي قرار گرفت.
بررسي ها نشان مي دهد، دو منطقه از مغز با شيوه هاي متفاوت درگير تلفظ حروف صدا دار هستند. نورون ها در چين بالاي گيجگاهي (superior temporal gyrus) به هر پنج حرف صدا دار پاسخ مي دهند و ظاهرا اين كار با موقعيت زبان داخل دهان درارتباط است. در مقابل نورون ها در منطقه لوب فرونتال مياني (medial frontal lobe) مسوول پاسخ به يك يا دو حرف صدا دار خاص هستند و عملكرد عمومي و اختصاصي اين دو بخش مغز امكان اداي حروف صدا دار را فراهم مي كند.
دكتر ايزاك فريد، متخصص جراحي مغز و اعصاب دانشگاه UCLA تأكيد مي كند: با كشف كدهاي عصبي دخيل در صحبت كردن، نحوه فعاليت سلول هاي مغزي در هنگام گفتار شناسايي مي شود و مي توان به ابداع روش هاي جديد براي كمك به افراد ناتوان در صحبت كردن از جمله ساخت دستگاه هاي عصبي مصنوعي يا دستگاه رابط مغزي براي رمزگشايي از الگوهاي عصبي اميدوار بود.

چاي گياهي مي‌تواند با سرطان سينه مبارزه کند. دانشمندان دريافتند عصاره گياهان از مناطق خشک هند و پاکستان مي‌توانند با سلول‌هاي سرطاني مبارزه کنند. محققان دانشگاه آستون نشان دادند که اين چاي گياهي با عوامل قوي ضد سرطان مقابله مي‌کند و عوارض ناشي از شيمي درماني را هم ندارد. اين گياه که نام گياه شناسي آن، «Fagonia cretica» است در مناطق بياباني و خشک، پاکستان، هند، آفريقا و بخش‌هايي از اروپا يافت مي‌شود.
پروفسور «هلن گريفيث» و دکتر «امتول کارمايکل» که رهبري اين تحقيق را برعهده دارند، مي‌گويند: چاي گياهي به دست آمده از عصاره اين گياه، سلول‌هاي سرطاني را از بين مي‌برد، اما بر خلاف شيمي درماني معمولي به سلول‌هاي سالم سينه آسيب نمي‌رساند و در نتيجه عوارض جانبي کاهش مي‌يابد. گزارشي از افراد مبتلا به سرطان سينه در پاکستان نشان مي‌دهد: عصاره اين گياه هيچ عوارض جانبي جدي مانند ريزش مو يا اسهال را نداشته است. عصاره اين گياه، داراي مکانيزم جديدي است که مي‌تواند نقص در سلول DNA را جبران کند که به طور معمول در برابر رشد تومور مقاومت مي‌کند. اين تحقيق در مجله «PloS One» منتشر شده است.

دانشمندان با شناسايي پروتئين مهمي به نام mYd88‌ به موفقيتي بزرگ در بيماري چشمي دژنرسانس ماكولا دست يافتند. محققان دانشگاه كنتاكي يافته‌هاي مهمي را در فرم پيشرفته نوع خشك بيماري دژنرانس ماكولاي وابسته به سن كه با نام آتروفي – جغرافيايي (GA) شناخته مي‌شود، كشف كردند. محققان در اين مورد اظهار كردند: از دست دادن بينايي و افت ديد با فعال شدن يك پروتئين مهم به نام MyD88‌ ميسر مي‌شود. آن‌ها با مشاهده داده‌ها و شواهد موجود نشان داده‌اند كه فعاليت‌هاي اينفلامازوم و مولكول IL-18‌ و پروتئين MyD88‌ همه در چشم افراد مبتلا به آتروفي جغرافيايي افزايش مي‌يابد.
نتايج حاصل از اين تحقيق حاكي از آن است كه مسدود كردن هركدام از اين عوامل مي‌تواند از دژنرساسيون شبكيه چشم افراد مبتلا به مدلهاي متعدد اين بيماري جلوگيري كند و يك روش درماني بالقوه جديدي را براي GA‌ ايجاد كند كه در حال حاضر هيچ درمان تائيد شده‌اي براي آن وجود ندارد. نتايج ديگر اين پژوهش، با بازنگري تحقيقات قبل مي‌افزايد كه كمبود آنزيم DICER1‌ در چشم افراد مبتلا به GA منجر به تجمع مولكول‌هاي سمي Alu RNA‌ در پوشش‌هاي اپي تليالي رنگدانه‌هاي شبكيه چشم مي‌شود و اين RNA‌ها باعث فعال شدن سيستم ايمني پيچيده‌اي به نام اينفلامازوم NLRP3‌ مي‌شود و در نهايت مولكول IL-18‌ توليد مي‌شود كه باعث مرگ سلول‌هاي اپي تليالي رنگدانه‌هاي شبكيه چشم مي‌شود.
دژنرسانس ماكولاي وابسته به سن يك بيماري چشمي است كه بسياري از افراد بالاي 50 سال را درگير مي‌كند و مي‌تواند ماكولاياي بخش مركزي شبكيه يك چشم يا هر دو چشم را تحت نفوذ قرار دهد و نوع خشك اين بيماري شايع‌تر از نوع مرطوب آن است.

مصرف داروهاي كاهش دهنده كلسترول نه تنها نرخ مرگ ومير ناشي از بيماري‌هاي قلبي و سكته را كاهش مي‌دهد، بلكه از افراد در برابر بيماري‌هاي مربوط به پانكراس نيز محافظت مي‌كند. بر اساس بررسي‌هاي گذشته تصور عامه بر اين بود كه مصرف داروهاي كاهش دهنده كلسترول ممكن است باعث تورم پانكراس شود، ولي يافته‌هاي جديد حاكي از آن است كه اين دارو نه تنها موجب تورم پانكراس نمي‌شود، بلكه از بروز چنين شرايطي جلوگيري مي‌كند.
محققان دانشگاه گلاسگو با ادغام تحقيقات گذشته، در حال بررسي اين موضوع هستند؛ تيم تحقيقاتي گلاسگو با هدايت دكتر «ديويد پريس» رابطه بين استفاده از استاتين‌ها و فيبرات‌ها را كه هر دو براي كاهش كلسترول تجويز مي‌شوند مورد بررسي قرار داده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد: در بيماراني كه داراي سطح بالاي تري گليسريد هستند، استاتين‌ها پاسخ بهتري از خود نشان مي‌دهند كه اين امر موجب محافظت از پانكراس مي‌شود.
در مجله «Daily Express» در مورد نتايج اين تحقيق اظهار شده است: تجزيه و تحليل اطلاعات موجود و همچنين تلاش‌هاي محققان حاكي از آن است كه استاتين‌ها به عنوان يكي از داروهاي كاهش دهنده كلسترول براي جلوگيري از خطر تورم پانكراس، داروي مناسبي هستند. نتايج اين بررسي‌ها در مجله انجمن پزشكي آمريكا (جاما) منتشر شده است.

براساس نتايج يک تحقيق، سطح هورمون تستوسترون پسران 14 تا 20ساله چاق 50 درصد کمتر از پسراني است که وزن نرمال دارند و همين امر شانس باروري آنها را در سنين بالاتر کاهش مي‌دهد. اين موضوع از آنجا به ذهن پژوهشگران رسيد که در مطالعه‌اي ديده شد سطح تستوسترون مردان مبتلا به ديابت نوع 2 کمتر از افراد غيرديابتي است. البته به نظر محققان، مطالعه?هاي بيشتر با تعداد بيشتر افراد شرکت‌کننده لازم است تا اين نتايج تثبيت شود. اين يافته‌ها نشان مي‌دهند که اثرات چاقي حتي در افراد جوان قوي است و رعايت رژيم غذايي و روش درست زندگي از دوران کودکي تاثير شگرفي در تمام مراحل زندگي دارد. دراين مطالعه همچنين نشان داده شد که سطوح پايين تستوسترون با افزايش خطر چاقي در شکم همراه است که عضلات را کاهش مي‌دهند و خود عاملي براي مقاومت به انسولين محسوب مي‌شود.

هر چند به خوبي مشخص شده که ديابت موربيديتي و مورتاليتي مرتبط با بيماري‌هاي عروقي را افزايش مي‌دهد، اين موضوع هم به خوبي اثبات شده که ديابت، با افزايش خطر سرطان يا مرگ ناشي از علل غيرعروقي نيز مرتبط است. از آنجا که امروزه چاقي و ديابت به يک اپيدمي در کل جهان تبديل مي‌شود، دانستن ارتباط ميان ديابت و مورتاليتي‌ مي‌تواند به دانش ما در مديريت اين بيماري کمک کند. بسياري از سرطان‌ها با ديابت در ارتباط است، به طوري که با سرطان کبد ارتباط مثبت و با سرطان پروستات ارتباط منفي دارد. همچنين شواهد زيادي در دسترس است که از ديابت به عنوان عامل خطر سرطان کولورکتال نام مي‌برند، به طوري که يک متاآناليز نشان مي‌دهد خطر سرطان کولورکتال در ميان افراد ديابتي 38درصد بيشتر از افراد غيرديابتي است و براي سرطان رکتال، اين رقم به 20 درصد مي‌رسد. حتي پس از کنترل عوامل مخدوش‌کننده مانند سيگار کشيدن، چاقي و فعاليت فيزيکي نيز اين ارتباط باقي مي‌ماند. ديابت علاوه بر افزايش خطر پيشرفت سرطان کولورکتال، پروگنوز آن را هم تحت تاثير قرار مي‌دهد. به عبارتي بيماران مبتلا به ديابت نوع2، به طور معني‌داري نسبت به افراد غيرديابتي مورتاليتي ناشي از سرطان بالاتري دارند.

محققان تازگي به اين نتيجه رسيده‌اند که دوزهاي بالاي سيمواستاتين به طور موثر و قابل‌توجهي آتروفي مغز را کاهش مي‌دهند و پيشرفت ناتواني اين بيماران را براي مدت 2 سال در بيماران مبتلا به مالتيپل اسکلروزيس پيشرونده ثانويه آهسته مي‌کنند. در اين تحقيق که به صورت کارآزمايي باليني انجام شده، 140 بيمار روزانه 80 ميلي‌گرم سيمواستاتين دريافت کردند که در مقايسه با بيماران مصرف‌کننده پلاسبو، نرخ سالانه از دست دادن حجم مغز آنها کمتر بود. همچنين در بيماران دريافت‌کننده سيمواستاتين پيشرفت ناتواني کاهش چشمگيري داشت. از سوي ديگر تفاوت‌ها ميان اين دو گروه‌ درماني در پيامدهاي خاص عملکردي مانند توانايي راه رفتن و مهارت دست به تفاوت معني‌دار نرسيد. محقق ارشد اين مطالعه که در انگلستان انجام شده، مي‌گويد با وجود دوز بالاي سيمواستاتين، اثرات جانبي ميان 2 گروه مشابه بود و مواردي از سميت جدي عضلاني ديده نشد و درمان به خوبي تحمل شد. امروزه استاتين‌ها با داشتن خاصيت ضدالتهابي، جدا از اثرات کاهش‌دهنده کلسترول، توجه محققان را به طور جدي به عنوان يک گزينه درماني مناسب براي درمان مالتيپل اسکلروزيس جلب کرده است