پزشکی بالینی

مصرف کیوی می‌تواند عملکرد عضلات را تحت تاثیر قرار دهد. محققان دانشگاه اوتاگو در تحقیقات خود دریافتند مصرف روزانه ویتامین C معادل خوردن دو کیوی در روز می‌تواند برای حفظ سطح مطلوب عضلات موثر باشد. آنها با اشاره به نتایج پژوهش انجام شده اظهار کردند: مصرف ویتامین C در عملکرد ماهیچه‌های عضلاتی بسیار مهم است. خوردن غذاهایی مانند کیوی با ارزش ویتامین C، روشی ایده آل برای حفظ سلامت ماهیچه‌هاست. بسیاری از افراد تصور می‌کنند تمام میوه‌ها و سبزیجات به یک اندازه قادر به تامین ویتامینC بدن هستند، اما این مطلب نمی‌تواند درست باشد. محققان توصیه می‌کنند افراد باید نیاز روزانه ویتامین C را با مواد غذایی همچون کیوی تامین کنند. این مطالعه در مجله Clinical Nutrition منتشر شده است.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
زمان برگزاری: ۳ الی ۵ مهر ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱/۱/۱۳۹۲
مکان برگزاری: یزد

سایت همایش

دانشمندان در تلاش برای استفاده از نانوذرات پلاسمونیکی در درمان سرطان هستند که به موجب آن انرژی نور به منظور کشتن سلول‌های سرطانی به گرما تبدیل می‌شود. مزیت چنین درمان‌هایی این است که باعث بروز اثرات جانبی که در شیمی‌درمانی وجود دارد، نمی‌شوند. اکنون «مینگ یونگ هان» در موسسه «A*STAR» و همکارانش، نانوصلیب‌های پلاسمونیکی طلایی ساخته‌اند که برای از بین بردن سلول‌های سرطانی بسیار مناسب هستند. گروه مذکور سودمندی این نانوصلیب‌ها را با استفاده از آنها در کشتن سلول‌های سرطان ریه به نمایش گذاشتند.
به طور کلی، نانوساختارهای فلزی یا پلاسمونیکی فرکانس ویژه‌ای دارند که در آن نور الکترون‌های نزدیک به سطح‌ خود را تحریک می‌کند. حرکت جمعی این الکترون‌ها یا تشدید در این فلزها منجر به تبدیل انرژی نور به گرما می‌شود. طول ‌موجی که در آن تشدید اتفاق می‌افتد، به شکل و اندازه این نانوساختارها بستگی دارد. در کاربردهای زیستی، این طول ‌موج باید در محدوده فروسرخ نزدیک تا میانه باشد، زیرا بافت برای این طول‌ موج‌ها شفاف است. بر اساس این ملزومات، این پژوهشگران تصمیم گرفتند نانوصلیب‌های طلایی بسازند. با این حال در سنتزهای معمولی، طلا معمولا به شکل نانومیله رشد می‌کند. این پژوهشگران برای ساخت نانوصلیب‌ها، یون‌های مسی به محلول اضافه کردند. به کارگیری مقادیر کوچک مس باعث دوقلویی شدن ساختار بلوری طلا می‌شود که منجر به رشد بازوهای جانبی از وجوه بلور می‌شود. «هان» می‌گوید: این ساختار طلایی متقاطع منحصر به فرد می‌تواند باعث تحریک چند جهتی برای رسیدن به تشدید پلاسمونیکی قوی در بازه فرکانسی فروسرخ نزدیک و میانه شود. این کار تا درجه زیادی توان لیزری مورد نیاز برای درمان فوتوگرمایی سرطان را در مقایسه با نانومیله‌ها کاهش می‌دهد.
این پژوهشگران، عملکرد نانوصلیب‌های طلایی‌ خود را با تغییر سطوح آنها و پیوند دادن آن با سلول‌های سرطان ریه انسان تست کردند. هنگامی که آنها تحت تابش لیزری فروسرخ نزدیک با توان‌های نسبتا متوسط 2.4 W/cm2 به مدت 30 ثانیه قرار گرفتند، تمام سلول‌های سرطانی کشته شدند. اکنون این پژوهشگران مشغول ارائه طرحی برای تست تأثیر این نانوصلیب‌های طلا روی مدل‌های حیوانی در آزمایش‌های آتی هستند. کاربردهای دیگری نیز برای این نانوصلیب‌های طلا امکان‌پذیر است؛ مانند تصویربرداری فوتوگرمایی که در آن مقادیر کوچک نور به گرمای موضعی تبدیل می‌شود، یا گندزدایی سطوح. «هان» می‌گوید: در حال حاضر، ما در حال مطالعه نانوصلیب‌های طلا برای تخریب فوتوگرمایی سوپرباگ‌ها یا باکتری‌های سخت جان روی زیست‌فیلم‌ها هستیم. این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در «Journal of the American Chemical Society» منتشر کرده‌اند.

نشانگان روده تحريك‌پذير، يک اختلال شايع عملکردي دستگاه گوارش است که در سنين 30 تا 50 سالگي بيشترين شيوع را دارد. متاسفانه تشخيص قطعي نشانگان روده تحريك‌پذير دشوار است و درمان تاييدشده‌اي براي آن وجود ندارد، بنابراين استراتژي‌هاي درماني با هدف کنترل علايم بيماري و بهبود کيفيت زندگي بيمار تعيين مي‌شوند. گزينه‌هاي غيردارويي نظير رژيم‌هاي غذايي خاص، ورزش، تکنيک‌هاي آرام‌سازي و طب‌سوزني مورد استفاده بسياري از اين بيماران هستند. درمان‌هاي دارويي نيز براي نشانگان روده تحريك‌پذير مطرح هستند؛ داروهاي ضداسهال، ملين‌ها، پروبيوتيک‌ها، آنتي‌کولينرژيک‌ها، ضدافسردگي‌ها، آنتي‌بيوتيک‌ها و دارويي با نام ليناکلوتايد که اخيرا از سوي FDAتاييد شده است. نشانگان روده تحريك‌پذير به 2 الگوي يبوست غالب و اسهال غالب طبقه‌بندي مي‌شود. برخي بيماران نيز دوره‌هاي متناوب اسهال و يبوست را تجربه مي‌کنند. نشانگان روده تحريك‌پذير با طيف گسترده‌اي از علايم همراه است. شکايت کلي بيماران، کرامپ و درد شکمي است. اتساع شکم، نفخ و تغيير عادات اجابت مزاج از علايم ديگر اين بيماري هستند. از آنجا که علت بروز نشانگان روده تحريك‌پذير نامشخص است، درمان قطعي براي آن مورد تاييد قرار نگرفته، بنابراين گزينه‌هاي درماني در درجه اول طبق علايم خاص هر بيمار انتخاب مي‌شوند.

ادامه مطلب

بدخيمي پانکراس، به دليل نداشتن علايم باليني در مراحل ابتدايي بيماري، معمولا در مراحل پيشرفته تشخيص داده مي‌شود. تنها در کشور ايالات متحده براي سال 2012 ميلادي بيش از 43 هزار مورد جديد بدخيمي پانکراس و 37 هزار مورد مرگ ناشي از آن پيش‌بيني شده بود. بنابراين، نياز به تشخيص زودرس اين بدخيمي و شروع هر چه سريع‌تر درمان مناسب اجتناب‌ناپذير است. در بدخيمي پانکراس، برداشتن ضايعه با جراحي تنها گزينه درماني مورد تاييد است. شيمي‌درماني و راديوتراپي درمان‌هاي همراهي هستند که ممکن است براي بيمار سودمند باشند. در کل، درمان بدخيمي پانکراس براساس مرحله بيماري، قابل‌برداشت بودن يا نبودن ضايعه و نيز وضعيت متاستاز تعيين مي‌شود.

ادامه مطلب 

سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا گلیسرول فنیل بوتیرات با نام تجاری راویکتی (Ravicti) را برای درمان برخی اختلالات مزمن چرخه اوره در بیماران بالای 2 سال مورد تایید قرار داده است. اختلالات چرخه اوره& گروهی از بیماری های ژنتیکی هستند که در نتیجه کمبود آنزیم های خاصی که در چرخه اوره درگیرند، ایجاد می شوند. زمانی که پروتئین مواد غذایی جذب و در بدن شکسته می شود، نیتروژن به عنوان ماده زائد تولید می شود. چرخه اوره، نیتروژن را از خون بر می دارد و آن را به اوره تبدیل می کند و این ماده از طریق ادرار از بدن دفع می شود. در مبتلایان به چرخه اوره، نیتروژن در بدن تجمع می یابد و به شکل آمونیاک باقی می ماند. این ماده ممکن است به مغز برسد و باعث آسیب مغزی، کما یا مرگ شود. راویکتی مایعی است که سه بار در روز همراه با غذا خورده می شود و به دفع آمونیاک از بدن کمک می کند. این دارو برای بیمارانی که اختلال چرخه اوره در آن ها با رژیم های بدون پروتئین یا مکمل های آمینواسید کنترل نمی شود، تجویز می شود. اثربخشی و ایمنی راویکتی در مطالعه ای با شرکت 44 بیمار تحت درمان با بوفنیل (Buphenyl) –داروی دیگری که برای کنترل اختلالات چرخه اوره تایید شده است- مورد بررسی قرار گرفت. شایع ترین عوارض گزارش شده در بیماران دریافت کننده راویکتی عبارتند از: اسهال، نفخ و سردرد.

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA)، به تازگي پوماليدومايد (pomalidomide) با نام تجاري پوماليست (Pomalyst) را براي درمان آن گروه از مبتلايان به مولتيپل ميلوما که بيماري آنها پس از درمان با ساير داروهاي ضدسرطان پيشرفت کرده، مورد تاييد قرار داده است. مولتيپل ميلوما، نوعي بدخيمي خوني است که بيشتر سالمندان را گرفتار مي‌کند. براساس آمارهاي اعلام‌شده از سوي انستيتو ملي سرطان، سالانه حدود 10 هزار نفر از مردم آمريکا به دنبال ابتلا به مولتيپل ميلوما جان خود را از دست مي‌دهند. پوماليست، قرصي است که با تحريک دستگاه ايمني بدن باعث تخريب سلول‌هاي بدخيم مي‌شود و رشد آنها را مهار مي‌کند. اين دارو در بيماراني که پيش‌تر حداقل دو درمان ديگر، يعني لناليدومايد و بورتزوماب را دريافت کرده‌ و به اين درمان‌ها پاسخ نداده‌اند و بيماري آنها پس از گذشت 60 روز از آخرين درمان عود کرده است، تجويز مي‌شود. پوماليست، دومين دارويي است که طي يک سال اخير براي درمان مولتيپل ميلوما از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. در جولاي سال 2012 ميلادي، FDA کارفيلزوماب را براي درمان مولتيپل ميلوما تاييد كرده بود. اثربخشي و ايمني پوماليست در يک مطالعه باليني با شرکت 221 بيمار مبتلا به مولتيپل ميلوماي عودکننده يا راجعه مورد بررسي قرار گرفت. طراحي مطالعه براي تعيين تعداد بيماراني بود که بدخيمي آنها پس از درمان با اين دارو نسبتا يا کاملا از بين مي‌رفت.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا تدوگلوتايد (teduglutide) با نام تجاري گاتکس(Gattex) را براي درمان بزرگسالان مبتلا به نشانگان روده کوتاه که نيازمند تغذيه متداول داخل وريدي هستند مورد تاييد قرار داده است. نشانگان روده کوتاه بيماري‌اي است که متعاقب برداشتن کل يا بخشي از روده کوچک يا بزرگ عارض مي‌شود. از دست رفتن بخش قابل‌توجهي از روده باعث سوء جذب مايعات و موادغذايي مورد نياز بدن مي‌شود. در نتيجه، اين بيماران اغلب براي بقا به تغذيه وريدي نياز دارند. گاتکس به شکل تزريق يک‌بار در روز باعث بهبود جذب مايعات و موادمغذي از روده مي‌شود و حجم و دفعات نياز بيمار به تغذيه وريدي را کاهش مي‌دهد. اين سومين داروي مورد تاييد FDA براي درمان بزرگسالان مبتلا به نشانگان روده کوتاه است. قبل از اين سوماتروپين(زوربتيو)و گلوتامين(نوترستور) در سال‌هاي 2003 و 2004 ميلادي مورد تاييد FDA قرار گرفته بودند. ايمني و اثربخشي گاتکس در 2 مطالعه باليني مورد بررسي قرار گرفت. بيماران به طور تصادفي تحت‌درمان با گاتکس يا دارونما قرار گرفتند. مطالعه براي مشخص کردن تعداد بيماراني بود که پس از 20 هفته (در مطالعه اول) و پس از 24 هفته(در مطالعه دوم) درمان با گاتکس حداقل 20 درصد کاهش در تغذيه وريدي مورد نيازشان گزارش شده است. 46درصد (در مطالعه اول) و 63 درصد (در مطالعه دوم) از بيماران تحت‌درمان با گاتکس پاسخ دهي درماني داشتند.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا پوناتيناب (ponatinib) با نام تجاري ايکلوزيگ(Iclusig) را براي درمان لوسمي ميلوييد مزمن (CML) و لوسمي لنفوبلاستيک حاد (ALL) کروموزوم فيلادلفيا مثبت مورد تاييد قرار داده است. اظهارنظر اعلام شده در مورد ايکلوزيگ، 3 ماه زودتر از موعد مقرر بود. اين دارو پروتئين‌هاي خاصي را که در ساخت سلول‌هاي سرطاني دخيل هستند، بلوک مي‌کند. ايكلوزيگ به صورت يک‌بار در روز براي درمان بيماران در فاز مزمن يا فاز پيشرونده CML و نيز ALL کروموزوم فيلادلفيا مثبتي که به داروهاي گروه مهارکنندگان تيروزين‌کيناز مقاوم شده‌اند تجويزمي‌شود. اين دارو سلول‌هاي بدخيمي را هدف قرار مي‌دهد که داراي متاسيون خاصي(T315I) هستند. اين متاسيون عامل مقاوم شدن سلول‌ها به داروي مهارکننده تيروزين کيناز است. ايکلوزيگ سومين داروي مورد تاييد براي درمان CML و دومين داروي تاييدشده براي درمان ALL در سال 2012 است.FDA در سپتامبر 2012 بسوتينيب (bosutinib)با نام تجاري بسوليف و در اکتبر 2012 اماستاکسين مپسوکسينات با نام تجاري سينريبو را براي درمان فازهاي مختلف CML مورد تاييد قرار داده بود. مارکيبو (Marqibo) نيز در آگوست 2012 براي درمان ALL کروموزوم فيلادلفيا منفي تاييد شده بود.

محققان دریافتند سطح کلسترول خون با فرا رسیدن فصل زمستان افزایش و با گرم شدن هوا کاهش می‌یابد. محققان برزیلی بر اساس تحقیقات جدید دریافتند سطح کلسترول خون در فصول مختلف تغییر پیدا می‌کند. "دکتر فیلیپ مور" در دانشگاه کامپیناس برزیل اظهار کرد: هرچند مشخص نیست که این تغییرات منجر به خطر حمله قلبی و سکته مغزی شود ولی توصیه می‌شود افراد در زمستان، مراقب سطح کلسترول خون خود باشند چون ممکن است این تغییر موجب چنین خطراتی شود. وی افزود: این تغییرات به دلیل تغییر در رژیم غذایی، فعالیت بدنی کم و کمبود ویتامین D به دلیل کاهش قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می‌شود. در زمستان، افراد غذاهای چرب وکالری بیشتری دریافت می‌کنند، فعالیت بدنی کمتری انجام می‌دهند و همچنین بیشتر مستعد ابتلا به آنفلوآنزا و سرما خوردگی هستند که تمامی این موارد بر سطح کلسترول تاثیر دارد.
تیم تحقیقاتی این مطالعه، اطلاعات بیش از 22 هزار و 700 نفر را در مرکز مراقبت‌های اولیه در کامپیناس برزیل جمع آوری کردند و دریافتند سطح لیپو پروتئین در زمستان به طور متوسط 7 میلی گرم در دسی لیتر است که این مقدار درمقایسه با تابستان 8 درصد افزایش یافته است. در طول تابستان، چربی خوب (HDL) بدن حدود 9درصد افزایش و تری گلیسیرید حدود 5 درصد افزایش پیدا می‌کند و در مناطقی که در زمستان و تابستان تغییرات آب وهوایی زیادی دارند این تغییرات در کلسترول را شاهد خواهیم بود. یافته‌های این تحقیق در نشست سالانه کالج متخصصان قلب امریکا در سانفرانسیسکو ارائه شده است.

دانشمندان موفق به توسعه تست تنفسی با قابلیت تشخیص 90 درصدی نشانه‌های شیمیایی سرطان معده شدند. این تست شامل استفاده از چندین حسگر برای تشخیص ذرات کوچک شیمیایی در بازدم افراد است که می‌تواند ابتلای فرد به سرطان را در مراحل اولیه تشخیص دهد. پروفسور «حسام هایک» محقق ارشد این تحقیق از موسسه Technion‌ خاطرنشان می‌کند: تست تنفس می‌تواند جایگزین مناسبی برای روش تهاجمی و هزینه بر اندوسکوپی باشد که شامل فرستادن یک لوله طولانی انعطاف پذیر وارد دستگاه گوارش و بررسی وضعیت معده است.
روش تست تنفس جدید، شامل استفاده از حسگرهایی برای تشخیص ذرات بسیار کوچک مواد شیمیایی در بازدم افراد است که از تومورهای سرطانی نشأت می‌گیرند. مرحله نخست آزمایش بالینی روش تست تنفس نانومواد با حضور 130بیمار با موفقیت انجام شده است و می‌توان در آینده از این روش ب عنوان روش غربالگری برای تشخیص زودهنگام سرطان معده استفاده کرد. پیش از این نیز نتایج تحقیقاتی در خصوص استفاده از سگ‌های ابربویاب با قابلیت شناسایی نشانه‌های خاص انواع مختلف سرطان مثانه، پوست، ریه و تخمدان ارائه شده بود؛ محققان امیدوارند که ترکیبات خاص سرطان بتواند به توسعه حسگر جدید با قابلیت تشخیص از روی نمونه تنفس و مدفوع منجر شود. نتایج این تحقیق در مجله سرطان انگلیس منتشر شده است.

محققان آمریکایی روش درمانی جدیدی موسوم به آفرزیس LDL ارائه کرده اند که مشابه روش دیالیز بیماران کلیوی، خون را از کلسترول بد پاک می کند. از هر 500 نفر یک نفر دچار اختلال ژنتیکی است که باعث افزایش سه تا پنج برابری کلسترول بد (LDL)‌ می شود؛ این عارضه هایپر کلسترولمیای خانوادگی نامیده شده و منجر به بروز بیماری قلبی در سنین جوانی می شود. محققان مرکز پزشکی دانشگاه لویولا در شیکاگو در روشی مشابه دیالیز بیماران کلیوی، بیماران با سطوح بالای کلسترول بد (LDL)‌ را تحت درمان قرار می‌دهند.
در این روش درمانی بیمار هر دو هفته یکبار مدت دو تا چهار ساعت به دستگاه مخصوص متصل شده و 70 تا 80 درصد کلسترول بد (LDL) از بدن فرد حذف و خون تصفیه شده مجددا به بدن بازگردانده می شود و کلسترول خوب (HDL)‌ نیز در بدن باقی می ماند. روش درمانی آفرزیس کلسترول بد (LDL Apheresis)‌ برای درمان بیماران مبتلا به عروق کرونر با کلسترول بالاتر از 200mg/dl‌ (میلی گرم/ دسی لیتر) و بیماران بدون مشکل عروق کرونر با کلسترول بیشتر از 300mg/dl‌ مورد استفاده قرار می گیرد.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد
زمان برگزاری: ۳۰ مرداد الی ۱ شهریور ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۷/۳/۱۳۹۲
مکان برگزاری: مشهد

سایت همایش

محققان دریافتند که گیلاس می‌تواند خطر ابتلا به حملات نقرس را کاهش دهد. بر اساس مطالعات انجام شده، مشخص شد در بیماران مبتلا به نقرس که میوه گیلاس را مصرف می‌کنند خطر ابتلا به حملات نقرس در مقایسه با کسانی که این میوه را مصرف نمی‌کنند، 35 درصد کاهش می‌یابد. نقرس، موجب تبلور اسید اوریک در مفاصل و باعث درد و تورم می‌شود. در حالی‌که برای درمان نقرس، داروهای زیادی موجود است اما محققان برای جلوگیری از حملات این بیماری خوردن گیلاس را توصیه می‌کنند.
در این مطالعه، دکتر یوکینگ ژانگ، استاد پزشکی و بهداشت عمومی در دانشگاه بوستون و همکارانش بر روی 633 فرد مبتلا به نقرس در مدت یک سال بررسی‌هایی انجام دادند و به نتایجی دست یافتند. در این مطالعه از شرکت‌کنندگان در مورد تاریخ شروع نقرس، علائم، داروها و مصرف گیلاس قبل از حمله سوالاتی پرسیده شد. دکتر ژانگ اظهار کرد: یافته‌ها نشان می‌دهد مصرف گیلاس یا عصاره گیلاس خطر ابتلا به حمله نقرس را کاهش می‌دهد. نتایج این مطالعه در مجله (American College of Rheumatology (ACR منتشر شده است.

یک پژوهش‌ جدید نشان می‌دهد افراد سیگاری می‌توانند مثل افراد غیرسیگاری، سلامتی‌شان را به دست آورند اما این روند 20 سال طول می‌کشد. مطالعه جدید محققان کانادایی نشان می‌دهد افرادی که سیگار را ترک کرده‌اند می‌توانند وضعیت سلامتی‌شان را همچون کسانی که سیگار نکشیده‌اند به دست آورند اگرچه این فرآیند احتمالاً 20 سال به طول خواهد انجامید. دیدیه گاریژو (تحلیل‌گر ارشد) و همکارانش دریافتند در میان افرادی که به طور مرتب سیگار می‌کشند کم کردن تعداد سیگار‌ها نیز خطراتی به دنبال دارد. معمولاً افراد سیگاری نسبت به کسانی که هرگز سیگار نکشیده‌اند 60 درصد بیشتر در معرض بیماری قلبی قرار دارند.

مصرف کیوی می‌تواند مشکلات تنفسی مانند آسم و خس خس سینه را کاهش دهد.  تحقیقی بر روی 18 هزار و 737 کودک 6 تا 7 ساله در ایتالیا نشان داد: کودکانی که مرکبات و کیوی را بیشتر مصرف می‌کردند تا 44 درصد کمتر از گروه شاهد علائمی مانند خس خس سینه را از خود نشان دادند. نتایج تحقیق نشان داد: کودکانی که از این میوه‌ها بیشتر مصرف می‌کردند، ضمن این که 28 درصد کمتر آبریزش بینی گرفتند، احتمال ابتلا به سرفه مزمن در آنها نیز 25 درصد کمتر از بقیه بود و در مقایسه با دیگران تا 32 درصد نیز کمتر به تنگی نفس مبتلا شدند.
نتایج حاصل از این تحقیق افزود: مصوف میوه‌های غنی از ویتامین C حتی در پایین‌ترین حد نیز می تواند در کاهش خس خس سینه و دیگر علائم آلرژیک در کودکان بویژه کسانی که مستعد ابتلا به آنها هستند، موثر باشد. نتایج دیگر این مطالعه می‌افزاید: کیوی مملو از ویتامین C، پلی فنول‌ها و منبع خوبی از پتاسیم است که همه آنها با هم در کاهش خطر لخته شدن خون موثر هستند و نیز می‌تواند از بدن در برابر رادیکال‌های آزاد که باعث استرس اکسیداتیو می‌شوند، محافظت کند و این در حالیست که استرس اکسیداتیو می‌تواند منجر به آترواسکلروزیس (یکی از دلایل وقوع بیماریهای قلبی) شود. کیوی همچنین دارای ترکیباتی به نام لوتئین و زاکسانتین است که به حفظ بینایی و محافظت در برابر دژنراسیون ماکولای چشمی کمک می‌کند. 

دانشمندان مؤسسه فناوری جورجیا و دانشگاه اموری در حال کار بر روی پلاکت‌های خون مصنوعی هستند که به لخته شدن سریع‌تر خون کمک کرده و خونریزی را در افراد دارای زخم‌های خطرناک مانند مجروحان میدانها جنگ کاهش خواهد داد. این محققان موفق به تولید یک ماده زیستی جدید شده‌اند که از عملکرد پلاکت‌های خونی که به لخته شدن خون کمک کرده، تقلید می‌کند.
به گفته محققان در نشست سالانه پیشرفتهای علمی آمریکا، این پلاکتهای مصنوعی در آزمایشات بر روی حیوانات، کار پلاکتهای طبیعی را تکمیل کرده، زمان لخته شدن را تا 30 درصد افزایش و خونریزی را تا 40 درصد کاهش دادند. این پلاکت‌های مصنوعی قابل خشک و منجمد کردن بوده و کارکنان ارتش می‌توانند آنها را به میدانهای جنگ برده و برای کاهش خونریزی و ارتقای شانس زنده ماندن سربازان آسیب دیده به آنها تزریق کنند.
اگرچه به گفته محققان، پژوهشهای بیشتر برای آزمایش پلاکت‌های مصنوعی در انسان و تولید فناوری برای انتقال و استفاده از آن در میدان جنگ مورد نیاز است. این پلاکتها پس از تزریق در بدن در جریان خون گردش کرده و پس از رسیدن به زخم کار خود را آغاز می‌کنند. در آنجا این پلاکت‌ها با همان پروتئین‌هایی که منجر به آغاز فرآیند طبیعی لخته‌سازی خون در بدن شده، فعال می‌شوند. از آنجایی که این پلاکتها بطور خودکار جای زخم را پیدا می‌کنند، نیازی به جستجو برای آنها نیوده و از این رو برای جراحتهای داخلی بسیار مفید است.
هنوز مشخص نیست که این پلاکتها تا چه زمان در بدن دوام دارند؛ اما اگر برای یک دوره کوتاه نیز مقاومت کنند، می‌توانند به شکل پیشگیری‌کننده در زمان بروز آسیب و زخم مورد استفاده قرار بگیرد. محققان امیدوارند بتوانند نوعی پلاکت مصنوعی طراحی کنند که بتواند فرآیند التیام زخم را با انتشار علائم شیمیایی خاص هدایت کرده و اثر زخم را کاهش دهد. به گفته محققان این دستگاه ممکن است طی سه تا پنج سال آینده در دسترس قرار دهد. 

دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا موفق به شناسایی مولکولی شده‌اند که عهده‌دار فعالسازی پروتئینی است که با بیماری‌ها مبارزه می‌کند. دانشمندان با استفاده از مولکول TIC10 توانستند بطور چشمگیری بر محدودیت‌های پروتئین TRAIL غلبه کرده و با استفاده از یک مکانیزم ایمن به جنگ با سلول‌های سرطانی بپردازند. پروتئین TRAIL به سرکوب رشد تومور در زمان نظارت ایمنی پرداخته که طی آن سیستم ایمنی بدن از بدن در برابر سلولهای سرطانی محافظت می‌کند. این فرآیند در زمان رشد سرطان مختل شده و منجر به رشد و انتشار تومورها می‌شود. مزیت اصلی استفاده از این پروتئین به عنوان راهی برای مبارزه با سرطان آن است که پروتئین نام برده، بخشی از سیستم ایمنی بوده، از این رو مانند شیمی‌درمانی یا پرتو درمانی سمی محسوب نمی‌شود. علاوه بر آن، اندازه کوچک مولکول TIC10 باعث تاثیرگذاری بیشتر آن نسبت به اکتشافات گذشته شده چرا که می‌تواند از مانع مغز و خون که سیستم گردش خون را از مغز جدا می‌کند، عبور کند. این مانع می‌تواند از ورود درمانهای سرطان به مغز جلوگیری کرده و در نتیجه اثر درمانهای تومورهای مغزی را کاهش دهد.
مزیت دیگر این است که این مولکول، ژن TRAIL را نه فقط را در سلولهای سرطانی بلکه در سلولهای سالم نیز فعال می‌کند. این فعالیت به عنوان «اثر ناظر» شناخته شده که بر اساس آن سلولهای نزدیک به سلولهای سرطانی نیز از بین می‌روند. در این حالت، سلولهای سالم نیز از افزایش گیرنده‌های TRAIL در سطح خود برخوردار می‌شوند. اگرچه این پژوهش بر روی موشها انجام شده، اما دانشمندان اطمینان دارند که این رویکرد بر روی انسان نیز جواب خواهد داد. موفقیت این پروتئین در حذف سلولهای سرطانی منجر به آغاز کارآزمایی‌های بالینی با نسخه‌های مصنوعی شده و کارآزمایی‌های اولیه نشان داده که افزودن TRAIL در دارو مشکلی نداشته و ایمن است. این پژوهش در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

نتایج یک تحقیق نشان داد که مصرف کم یا زیاد کلسیم می‌تواند خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در زنان را افزایش دهد. گروهی از محققان با انجام آزمایش‌ها بر روی 61443 زن در سوئد و بررسی رژیم غذایی آنها و نیز منظور کردن اطلاعات آنها درخصوص وضعیت یائسگی، درمان با استروژن پس از یائسگی، وزن و قد، عادات سیگار کشیدن و فعالیت بدنی دریافتند مصرف بالای کلسیم خطر وقوع مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را میان زنان تا 2 برابر افزایش می‌دهد.
محققان با انجام یک پیگیری 19 ساله مشاهده کردند که 32 درصد از 11944 نفر از زنانی که فوت کرده‌اند بر اثر بیماری‌های قلبی عروقی، 16 درصد از بیماری‌های قلبی و 8 درصد بر اثر سکته مغزی بوده است. بالاترین میزان وقوع مرگ و میر در اثر بیماری‌های قلبی عروقی در میان زنانی بود که به میزان بالاتر از 1400 میلی گرم در روز کلسیم مصرف می‌کردند. نتایج حاصل از این مطالعه همچنین نشان داد: میزان مرگ و میر زیادی نیز در میان زنانی که کمتر از600 میلی‌گرم در روز کلسیم را از رژیم غذایی و یا مکمل‌های کلسیم به دست می‌آوردند، مشاهده شد و در این میان زنانی که بیشتر از 1400 میلی‌گرم در روز کلسیم دریافت می‌کردند تا 2 برابر بیشتر از زنانی که بین 999 – 600 میلی‌گرم در روز کلسیم مصرف می‌کردند در معرض احتمال وقوع مرگ و میر قرار گرفتند. به گفته محققان این یافته‌ها نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی حاوی مقادیر بسیار کم یا مقادیر بسیار زیاد کلسیم در زنان می‌تواند تعادل نرمال آن را برهم زند و باعث تغییراتی در سطح کلسیم خون شود که پیامدهای نامطلوبی را پی خواهد داشت. 

پژوهشگران MIT، با استفاده از رشته‌های دی‌ان‌ای و رنگ فلورسانس، موفق به ساخت حسگر pH با قدرت تفکیک بالا شدند که با استفاده از آن می‌توان وجود بیماری سرطان را تشخیص داد.  pH و بار نقش مهمی در بسیاری از سیستم‌ها و فرآیندهای فیزیولوژی نظیر تاخوردن پروتئین‌ها ایفا می‌کند، به‌ طوری که می‌تواند شاخصی برای بروز بیماری سرطان باشد.
در مقاله‌ای که اخیرا پژوهشگران آمریکایی تحت عنوان "A Mechanism for Biocompatible Nanocrystal-Based Sensors" در نشریه "Angewandte Chemie" به چاپ رساندند، نشان دادند که می‌توان از نوعی حسگر جدید برای ردیابی سرطان استفاده کرد. برای این کار اسیدیته سلول‌های زنده برای یک دوره زمانی طولانی رصد می‌شود، قدرت تفکیک این روش بیشتر از حدی است که پیش از این انجام شده بود. برای این کار از ترکیب نانوبلورهای فلورسانت به‌ همراه بازوهای مولکولی متحرک استفاده شد، بازوهایی که در اثر تغییرات pH محیط می‌توانند باز و بسته شوند.
اندوزوم‌ها سلول‌هایی هستند که نقش مهمی در انتقال سلولی ایفا می‌کنند، این سلول‌ها با رسیدن به بلوغ رشد و pHشان تغییر می‌کند. این موضوع اخیرا توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست توسط یک حسگر نانومقیاس pH و میکروسکوپ فلورسانس مشاهده شده است. راز این موفقیت در طراحی نوعی حسگر غیرمعمول است؛ در این حسگر یک بازوی مولکولی متحرک به نانوبلورهای فلورسانت سبز و قرمز متصل است. این نانوبلورها ذرات نیمه‌هادی هستند که به‌ راحتی انرژی جذب شده توسط رنگ‌های فلورسانت را از طریق مکانیسم غیرتابشی انتقال می‌دهند. با این کار تابش فلورسانس توسط میکروسکوپ قابل مشاهده خواهد شد.
فاصله میان نانوبلور و رنگ توسط تا شدن و باز شدن بازوهای مولکولی حسگر کنترل می‌شود، این حرکت کاملا وابسته به اسیدیته است. این بازو از یک تکه دو رشته دی‌ان‌ای و یک تکه تک‌رشته دی‌ان‌ای بوجود آمده است. با افزایش غلظت یون‌های H+، تمایل این رشته‌ها برای ایجاد یک رشته سه گانه افزایش می‌یابد به شکلی که تک رشته بین شیارهای دو رشته قرار گرفته و موجب تاخوردن آن می‌شود. این حرکت بازوها در pH هفت رخ داده و بسیار به تغییر آن حساس است. در pHهای بالاتر بازو کشیده شده و مولکول‌های فلورسانس از هم فاصله می‌گیرند، در نتیجه انتقال انرژی رخ نخواهد داد. در pH پایین‌تر بازوها تا شده و امکان انتقال بار را فراهم می‌کند. در واقع این روش نسبت میان تابش سبز به قرمز را اندازه‌گیری می‌کند نه مقدار واقعی‌ را، بنابراین تغییر مقدار تابش تفاوتی در نتیجه نخواهد داشت. 

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه وولورهامپتون نشان داد که طب سنتی آفریقایی ممکن است از کلید درمان زخم‌هایی برخوردار باشد که با طب مدرن در تضاد است. طبق این درمان، ریختن شکر ریز بر روی زخم‌های بد مانند زخم پا یا حتی قطع عضو می‌تواند فرآیند درمان را در زمان شکست آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان‌های دیگر ارتقا بخشد. این پژوهش توسط موسی موراندو، مدرس ارشد دانشکده پرستاری بزرگسالان در دانشگاه وولورهامپتون انجام شده که در زیمباوه رشد کرده و پدرش در زمان بچگی از شکر برای ترمیم زخم‌ها و کاهش درد استفاده می‌کرده است. شکر آب را از زخم به یک پارچه انتقال داده که محیط مورد نیاز باکتری برای رشد را از بین می‌برد و فرآیند بهبود زخم را تسریع می‌کند. تاکنون 35 بیمار که از این درمان بهره‌مند شده‌اند، با بهبود شرایط خود مواجه شده و هیچگونه عوارض جانبی نیز گزارش نشده است. این درمان از این رو موفق بوده که باکتری برای رشد به آب نیاز دارد از این رو قرار دادن شکر بر روی زخم باعث کشیدن آب شده و محیط مناسب رشد باکتری را از بین می‌برد.  

دانشمندان درحال بررسی درمان درد مفاصل با تزریق خون به زانوی بیمار هستند. در این درمان سعی بر این است که سطوح یک ترکیب طبیعی موسوم به گیرنده آنتاگونیست اینترلوکین1 افزایش یابد. تصور می‌شود که این ترکیب نقش مهمی در کاهش التهاب داشته باشد. دانشمندان بر این باورند که مقدار کاهش یافته این آنتاگونیست با فروپاشی غضروف در مفاصل مرتبط است. در این درمان جدید، خون از دست بیمار گرفته شده و در یک انکوباتور که با دانه‌های شیشه‌ای ویژه طراحی شده است، قرار داده می‌شود. این دانه‌ها به تولید واکنشی که سطوح ترکیب اینترلوکین1 را در یک دوره 9 ساعته افزایش داده، کمک می‌کند. این خون سپس از دستگاه خارج شده و دوباره طی شش تزریق به بیمار برگردانده می‌شود. پژوهش‌های ابتدایی بر روی گروه کوچکی از بیماران نشان داد که این تزریق‌ها می‌توانند پس از یک دوره سه ماهه درد را تسکین داده و حرکت فرد را ارتقا بخشند.

پژوهشگران دانشگاه اوتاوا مکانیزمی را کشف کرده‌اند که طی آن سلول‌های بنیادی عضله به چربی قهوه‌ای تبدیل می‌شود؛ این نوع چربی نقش جدی را در مبارزه با چاقی ایفا می‌کند. براساس گزارش سازمان سلامت جهانی، چاقی به عنوان پنجمین عامل مرگ در سراسر جهان به شمار می‌رود که به طور آماری سالانه حدود 2.8 میلیون نفر در جهان به علت تاثیرات اضافه وزن بر وضعیت سلامتی‌شان، جان خود را از دست می‌دهند. دکتر "مایکل رودنیکی"، سرپرست این پژوهش و رییس مرکز تحقیقات ژنتیک مولکولی کانادا طی این مطالعه برای نخستین بار نشان داده است که سلول‌های بنیادی عضله نه تنها توانایی تولید فیبرهای عضلانی را دارند بلکه قابلیت تبدیل به چربی قهوه‌ای را نیز دارند.
چربی قهوه‌ای، بافت چربی سوزی است که در گرم نگه داشتن و تنظیم دمای بدن نقش مهمی را ایفا می‌کند. علاوه بر این وجود هرچه بیشتر چربی قهوه‌ای با کاهش هرچه بیشتر چاقی مرتبط است. نکته اصلی در روند تبدیل سلول بنیادی عضله به چربی قهوه‌ای، تنظیم کننده ژنی به نام "microRNA-133" است که به هنگام حضورش، سلول‌های بنیادی به فیبرهای عضلانی تبدیل می‌شوند و زمانی که کاهش می‌یابد، سلول‌های عضلانی به چربی قهوه‌ای تبدیل می‌شوند.
دانشمندان طی این پژوهش نشان دادند زمانی که به موش‌های بالغ عامل کاهش دهنده "microRNA-133" موسوم به "الیگو نوکلئوتید آنتی سنس ASO" تزریق می‌شود، چربی قهوه‌ای بیشتری را تولید می‌کنند که موجب حفاظت بدن از چاقی و بهبود توانایی بدن در پردازش قند خون می‌شود. علاوه بر این، پس از چهار ماه نیز مشاهده شد که تزریق "ASO" به عضله پای عقبی موش باعث افزایش تولید انرژی کل بدن می‌شود. محققان خاطرنشان کرده‌اند که گرچه نتایج به دست آمده جالب و چشمگیر است، اما هنوز در مراحل ابتدایی به سر می‌برد و تحقیقات زیادی برای تایید قطعی و سووالات زیادی که در پی این نتایج مطرح می‌شود، لازم است. این تحقیق در مجله معتبر "Cell Metabolism" منتشر شده است.

پژوهشگران موسسه فناوری سلطنتی ملبورن، نانوذراتی تولید کرده‌اند که بسیار ارزان و غیرسمی بوده و از آن می‌توان برای رادیودرمانی سرطان استفاده کرد. این نانوذرات می‌تواند جایگزین نانوذرات گران‌قیمت طلا در درمان سرطان شود. این تیم تحقیقاتی استرالیایی روی یافتن جایگزینی برای نانوذرات طلا کار می‌کنند تا از آن در درمان سرطان استفاده کنند. نانوذرات طلا بسیار گران‌قیمت و تا حدی سمی است. محمود القطامی می‌گوید: ما دریافتیم که بیسموت می‌تواند گزینه ایده‌آلی باشد. تست‌های ما نشان داد اگر از نانوذرات بیسموت استفاده شود، مقدار تابش دو برابر شده و سلول‌های سرطانی از بین می‌روند. در واقع اگر مقدار تابش را بتوان افزایش داد، آن گاه می‌توان مقدار دوز ماده رادیودرمانی را کاهش داد؛ با این کار بیمار کمتر در معرض اثرات منفی این داروها قرار می‌گیرد. وی می‌افزاید: نانوذرات فلزی می‌توانند موجب بهبود و افزایش کارایی رادیودرمانی شوند، اما باید از موادی ارزان‌تر و ایمن‌تر برای این کار استفاده کرد.
نانوذرات بیسموت گزینه مناسبی برای این کار است، زیرا قیمت هر گرم آن تنها چند دلار است، در حالی که هر گرم نانوذرات طلا هزاران دلار قیمت دارد. از سوی دیگر نانوذرات بیسموت غیرسمی بوده و عوارض جانبی اندکی دارد. القطامی می‌گوید: با این حال هنوز باید تحقیقات بیشتری در این باره انجام داد تا بتوان از این سیستم در درمان سرطان استفاده کرد. نتایج این پژوهش بسیار جالب توجه بوده و انگیزه‌های ما را برای ادامه تحقیقات افزایش می‌دهد.
القطامی با چند گروه تحقیقاتی از دانشگاه ملبورن، موسسه تحقیقاتی سلامت در موسسه فناوری سلطنتی ملبورن، دانشگاه سری و موسسه تحقیقات سرطان برای انجام این پروژه همکاری داشته است. برای تست کارایی بیسموت، القطامی نانوذرات بیسموت را درون یک شناساگر قرار داد؛ شناساگری که توسط همین گروه تحقیقاتی ساخته شده بود. آنها با استفاده از این شناساگر مقدار دوز تابش را در سه بعد اندازه‌گیری کردند.
محققان نمونه و شناساگر را در معرض تابش نرمال مورد استفاده در درمان سرطان قرار دادند. مقدار تابش مورد نیاز برای رهاسازی در نانوذرات بیسموت با دوز مورد نیاز برای درمان با نانوذرات طلا مقایسه شد. نتایج نشان داد که نانوذرات مبتنی بر بیسموت تابش را 90 درصد افزایش می‌دهند. این تیم تحقیقاتی قصد دارد که مطالعات بیشتری انجام دهد تا یافته‌های خود را اعتبار بیشتری ببخشد. با این کار مسیر استفاده از این روش برای درمان سرطان هموار می‌شود. نتایج این پژوهش در کنفرانس بین المللی دوزیمتری تابش سه بعدی در سیدنی ارائه شده است.

محققان دانشگاه رایس روشی ارائه کرده‌اند که با استفاده از آن می‌توان برخی سلول‌های بیمار را از بین برد و برخی دیگر را درمان کرد. این فرآیند با استفاده از پرتو لیزر پالسی فعال شده و می‌توان با استفاده از آن برخی سلول‌ها را تحت تاثیر قرار داد، در حالی که سلول‌های مجاور سلول مورد نظر بدون تغییر باقی بمانند. در این روش از نانوحباب‌های پلاسمونیک قابل تنظیم استفاده شده است که می‌تواند جایگزینی مناسبی برای روش‌های چند مرحله‌ای فعلی برای درمان سرطان باشد. همچنین این روش جدید بسیار سریع‌تر است.
نانوحباب‌های پلاسمونیک ده‌هزار برابر کوچک‌تر از قطر تار موی انسان هستند که می‌توانند بترکند. زمانی که نانوذرات طلا در معرض تابش لیزر با قدرت بالا قرار گیرند، حباب‌هایی در اطراف آنها ایجاد می‌شود. این حباب‌ها که در اثر تبخیر یک لایه محلول اطراف نانوذرات ایجاد می‌شوند، عمر کوتاهی داشته و به سرعت می‌ترکند. «لاپوتکو» و همکارانش دریافتند که این نانوحباب‌های پلاسمونیک قادرند سلول‌های سرطانی را از بین ببرند، بدون این که به سلول‌های سالم آسیبی وارد شود. «لاپوتکو» می‌گوید: این روش بسیار دقیق است و از نظر دقت و انتخاب‌گری بسیار بهتر از زمانی است که تنها از نانوذرات طلا استفاده می‌شود.
این پژوهش قدم‌های رو به جلوی قابل توجهی برای درمان سرطان برداشته است. یکسِری آزمایشات درباره عملکرد این روش انجام شده است که در آن از لیزرهای پالسی برای ایجاد نانوحباب پلاسمونیک استفاده شده است، نانوحباب‌هایی که در اطراف نانوذرات توخالی تشکیل می‌شود. نتایج این آزمایش‌ها نشان می‌دهد که این نانوحباب‌ها قادرند سلول‌های ناخواسته را به‌ صورت انتخابی از بین ببرند. همچنین این لیزر می‌تواند در اطراف نانوکره‌های طلا نانوحباب‌هایی ایجاد کند، این نانوحباب‌ها موجب فشار روی دیواره سلول شده و با استفاده از آن دارو یا ژن به درون سلول تزریق می‌شود.
در یک آزمایش، محققان از نانوذرات توخالی 60 نانومتری استفاده کرده و سلول‌های سرطانی را به رنگ قرمز در آوردند، در آزمایش دیگری آنها همان نوع سلول‌ها را به رنگ آبی در آوردند. سپس این سلول‌ها را با هم ترکیب کرده و در معرض تابش لیزر قرار داده تا رنگ سبز از بین برود. مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که سلول‌های قرمز در اثر نانوحباب‌های پلاسمونیک بزرگ از بین رفته‌اند، اما سلول‌های آبی که در معرض نانوحباب‌های کوچک بودند، دست‌نخورده باقی مانده و مقداری مایع سبز درون آنها وارد شده بود. 

آرتريت روماتوييد شايع‌ترين بيماري التهابي سيستميک مفاصل است که تاکنون شناخته شده است. زنان، سيگاري‌ها و افراد داراي سابقه خانوادگي مثبت بيشتر به اين بيماري مبتلا مي‌شوند. معيارهاي تشخيصي شامل درگيري حداقل يک مفصل همراه با تورم مشخصه آن است که با بيماري ديگري قابل توجيه نباشد. احتمال تشخيص آرتريت روماتوييد با افزايش تعداد مفاصل کوچک درگير افزايش مي‌يابد. در افراد مبتلا به آرتريت التهابي وجود عامل روماتوييد (RF) يا آنتي‌بادي ضد پروتئين سيترولينه (ACPA) يا افزايش پروتئين واکنشي CRP) C) يا سرعت رسوب گلبول‌هاي قرمز (ESR) به نفع تشخيص آرتريت روماتوييد است. ارزيابي اوليه آزمايشگاهي بايد شامل شمارش کامل سلول‌هاي خون (CBC) همراه با شمارش افتراقي (diff) و بررسي کارکرد کبد و کليه باشد. بيماراني که داروهاي بيولوژيک دريافت مي‌کنند بايد از نظر هپاتيت B و C و سل بررسي شوند. تشخيص آرتريت روماتوييد در مراحل اوليه، شروع زودهنگام درمان‌هاي ضد روماتيسمي تعديل‌کننده سير بيماري⁽¹⁾ (DMARDها) را امکان‌پذير مي‌کند.

 PDF متن کامل مقاله               HTML متن کامل مقاله

قارچ «oligospora» می‌تواند نوعی نانوذره تولید کند که باعث تحریک سیستم ایمنی بدن شده و در نهایت سیستم ایمنی بدن، سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند. «oligospora» نام نوعی قارچ است که زندگی جذابی ندارد، بلکه به‌ عنوان یک انگل در بدن میزبان زندگی می‌کند. اما اخیرا تیم تحقیقاتی به رهبری «مینگیم ژانگ»، استادیار رشته زیست پزشکی دانشگاه تنسا دریافته‌اند که این قارچ می‌تواند برای درمان سرطان مفید باشد.
«ژانگ» همیشه به‌ نحوی به طبیعت نگاه می‌کند که از آن برای حل مشکلات جهانی استفاده کند. او و دستیارش «یونگ‌ژانگ»، «Arthrobotrys oligospora» را مورد مطالعه قرار دادند؛ نتایج مشاهدات آنها نشان داد که نانوذرات با ابعاد یکنواخت توسط این قارچ تولید می‌شود. نتایج تحقیقات بعدی حکایت از این حقیقت داشت که نانوذرات تولید شده توسط قارچ می‌تواند برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد. «ژانگ» می‌گوید: نانوذراتی که به‌ صورت طبیعی ایجاد می‌شوند، به‌ دلیل زیست سازگار بودن بسیار مورد توجه دانشمندان است. به‌ دلیل نسبت سطح به حجم بالا، نانوذرات دارای خواص نوری، گرمایی و الکتریکی ویژه‌ای هستند. علاوه‌ براین به‌ دلیل ابعاد بسیار کوچک این ترکیبات، ورود و خروج آنها از غشاء سلولی بسیار ساده انجام می‌شود. این ویژگی‌ها برای تولید داروی ضد سرطان ضروری است.
این تیم تحقیقاتی به بررسی پتانسیل نانوذرات تولید شده توسط این قارچ پرداختند؛ این نانوذرات قادر است سیستم ایمنی بدن را تحریک کند. نتایج تحقیقات آنها نشان داد که این نانوذرات می‌توانند موجب ترشح یک ماده از گلبول‌های سفید خون شوند. «ژانگ» می‌گوید: طبیعت در مواجهه با بیماری‌های مختلف مکانیسم‌های فوق‌العاده‌ای را برای درمان آنها پیشنهاد می کند. تعداد بی‌شماری نانوساختار طبیعی وجود دارد که هر یک می‌تواند ابزاری جدید برای درمان بیماری‌ها باشد. نتایج این پژوهش می‌تواند درگاهی برای وارد شدن به یک معدن طلا باشد؛ معدنی که مملو از مواد جدید برای درمان سرطان‌ها است. فهم این که این نانوساختارها در سیستم طبیعی چگونه تولید می‌شوند، الگویی است برای سنتز نسل جدید نانومواد مهندسی شده جهت درمان بیماری‌ها. راهبرد مورد استفاده در این پروژه مسیر تازه‌ای به‌ سوی کنترل سنتز نانوذرات آلی باز می‌کند. این کشف جالب توجه اولین قدم به‌ سوی توسعه داروهای مبتنی بر نانوذرات طبیعی است؛ داروهایی که برای درمان سرطان مناسب هستند. این پژوهش توسط برنامه زیست شیمی ارتش آمریکا حمایت مالی شده است. نتایج این پژوهش در نشریه «Advanced Functional Materials» به چاپ رسیده است.

در مقاله که درمجله بالینی Sports Medicine به چاپ رسیده است، محققان بخش جراحی بیمارستان نشان دادند که پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) می تواند به درمان بیماران مبتلا به آرتروز زانو کمک کند.این درمان می تواند باعث بهبود درد و عملکرد زانو وهمچنین در %75 درصد بیماران مانع پیشرفت بیماری شود. درمان های مختلفی برای آرتروز وجود دارد که از جمله این درمان ها می توان به ورزش کردن، کنترل وزن، استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی ، تیلنول، کورتیزول و روش تزریق ماده ژل مانند به زانو به عنون روان کننده طبیعی در مفصل اشاره کرد. درمان جدیدی که اخیرا توسط تعداد کمی از پزشکان مورد مطالعه قرار گرفته است، روش درمانی تزریق (PRP) می باشد.پلاسمای غنی شده از پلاکت (PRP) که از خون خود بیمار گرفته می شود دارای غلظت بالایی از فاکتورهای رشد است که می تواند باعث بهبود التهاب مفاصل شود.
به گفته دکتر Halpern در این روش ابتدا از فرد مقداری نمونه خون گرفته می شود و سپس طی مراحلی پلاکت ها جدا شده و با غلظت بالا به زانوی خود فرد تزریق می شود.این پلاکت های تزریق شده باعث فعال شدن سلول های بنیادی و عوامل رشد شده که به نوبه خود می تواند باعث کاهش علائم آرتروز و التهاب مفاصل شود. محققان در مطالعه انجام شده ، بیماران مبتلا به آرتروز اولیه را مورد بررسی قرار دادند.در این آزمایش به این بیماران 6ML از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) تزریق شد و سپس بیماران به مدت یکسال از نظر درد ، خشکی و عمکرد زانو و توانایی انجام فعالیت های مختلف روزمره مورد ارزیابی قرار گرفتند. یک سال پس از تزریق ارزیابی توسط تصویر برداری (MRI) نیز انجام شد و نتایج رضایت بخش بود.
در حالی که مطالعات قبلی نشان داده اند که بیماران مبتلا به آرتروز در هر سال حدود %5 درصد از غضروف زانوی خود را از دست می دهند ،در مورد اکثریت بیماران در این مطالعه هیچ گونه کاهش یا ازدست غضروفی گزارش نشده است. درمان به روش PRP هم در بهبود درد و سفتی و هم دربهبود عمکرد بسیار مفید می باشد.محققان دراین مطالعه توسط دو آزمون استانداردWestern Ontario و Arthritis Index McMaster Universities میزان درد را در بیماران مورد سنجش قرار دادند. نتایج نشان داد که میزان درد در شش ماه اول %41.7 و در شش ماه دوم %55.9 درصد کاهش داشته است.همچنین میزان فعالیت زندگی روزانه نیز به طور قابل توجهی در هر دو شش ماه (%46.8) و یک سال (%55.7) افزایش نشان داد.
دکتر Halpern درمورد این نوع درمان گفت : ما در حال ورود به دوره فوق العاده ای از درمان های بیولوژیک هستیم که در آن به جای استفاده از مواد مصنوعی از سلول های خودمان برای ترمیم سلول های خود بهره می بریم.دکتر Halpern در انتها به این موضوع اشاره کرد که: روش PRP در حد آزمایشگاهی انجام شده است و باید با درمان های سنتی مورد مقایسه قرار بگیرد. Osteoarthritis یا آرتروز که باعث درد و سفتی مفاصل می شود ، عامل اصلی ناتوانی و معلولیت بیش از 27 میلیون آمریکایی می باشد.باتوجه به آمار مرکز کنترل وپیشگیری از بیماری ها ، بیماری آرتروز %13.9 درصد از بالغین 25 سال به بالا و %33.6 درصد از افراد مسن بالای 65 سال را مبتلا می سازد.این بیماری از طریق تخریب غضروف و استخوان زیرین آن و همچنین رشد بیش از حد استخوانی مشخص می شود. شروع این بیماری به صورت تدریجی است ومعمولا پس از 40 سالگی آغاز می شود. 

دانشمندان دانشگاه Belfast Queen's به دنبال یک رویکرد جدید، به منظور کمک به درمان بینایی میلیون ها نفر از مبتلایان به دیابت ، با استفاده از سلولهای بنیادی بالغ هستند. در حال حاضر میلیون ها نفر از افراد دیابتی درسراسر جهان، در معرض خطر ازدست دادن بینایی خود به علت یک بیماری به نام رتینوپاتی دیابتی می باشند.این بیماری زمانی رخ می دهد که رگ های خونی در چشم ها به علت قند خون بالا مسدود می شوند.قطع جریان خون در شبکیه چشم باعث آسیب رسیدن به سلول های بینایی و اختلال دید می شود و سرانجام در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به کوری شود.
مطالعه روش جدید ترمیم آسیب های دیابتی توسط سلول های استروما،) که به اختصار (REDDSTAR) نام دارد، برگرفته از تحقیقات دانشمندان مرکز چشم و علوم عروق در دانشکده پزشکی Queen's می باشد. در این روش محققان سلول های بنیادی را از اهدا کنندگان جدا کرده و بعد از گسترش آنها در محیط کشت این سلول ها را به رگ های خونی آسیب دیده بیمار که نیاز به ترمیم دارند تزریق می کنند.این روش مخصوص بیماران مبتلا به دیابتی است که عروق شبکیه در آنها دچار آسیب شده است.
در حال حاضرروش های درمانی اندکی برای کنترل پیشرفت عوارض بیماری دیابت در دسترس است وهمچنین هیچ درمانی برای بهبود همزمان میزان قند خون و عوارض دیابت وجود ندارد. پرفسور Alan Stitt مدیر مرکز چشم و علوم عروقی Queen's در مورد این پروژه گفت : جزئیات مطالعه بر روی روش (REDDSTAR)، شامل بررسی پتانسیل منحصر به فرد سلول های بنیادی برای ترویج ترمیم عروق خونی آسیب دیده در شبکیه چشم دربیماری دیابت می باشد.این موضوع می تواند تاثیر عمیقی بر روی بیماران داشته باشد، زیرا احیاء شبکیه آسیب دیده می تواند از رتینوپاتی دیابتی جلوگیری کند و ریسک از دست دادن بینایی را در این بیماران کاهش دهد.در حال حاضر، درمان های موجود برای رتینوپاتی دیابتی ،همیشه رضایت بخش نبوده است.این درمان ها بر روی مراحل پایانی بیماری تمرکز دارند و دارای عوارض جانبی زیادی هستند و قادر به درمان علل ریشه ای این بیماری نیستند.یک روش جدید جایگزین برای مهار این بیماری بازسازی عروق آسیب دیده شبکیه توسط سلول های بنیادی بالغ می باشد. این پژوهش که بر روی سلول های بنیادی بالغ خاصی که از مغز استخوان مشتق شده متمرکز شده است با حمایت شرکت Orbsen Therapeutics و بنیاد علوم ایرلند ارائه شده است.

دانشمندان امریکایی ایمنی و کارایی سلول های شبه کبدی یا Hepatocyte-like cell مشتق شده از نوعی سلول بنیادی به نام hpSC رادرمدل حیوانی دچاریک اختلال کبدی مادر زادی با متابولیسم بیلی روبین نشان داده اند. یافته های این گروه تحقیقاتی که در فاز پیش بالینی انجام شده بیان می کند که پیوند HLC در جوندگان بیلی روبین خون را به سرعت کاهش می دهد و در سطح ثابتی نگه می دارد.
سندرم Criggler-Najjar نوع یک یا CN1 یک اختلال متابولیکی ارثی نادر است که در آن کبد مبتلایان فاقد آنزیمی خاصی به نام UGT1A1 است . این آنزیم برای پاک سازی بیلی روبین سمی لازم است. سندرم سبب ایجاد بیش از حد بیلی روبین متصل نشده یا hyperbilirubinemia Unconjugated می شود. این اختلال منجربه مشکلات شدید عصبی می شود که اگر درمان نشوند می توانند باعث آنسفالوپاتی حاد برگشت ناپذیر شوند. با آن که پیوند سلول های کبدی (hepatocyte) یا HI به عنوان گزینه درمانی جایگزین برای افرادی با بیماری های متابولیکی ناشی از کبد نظیر CN1 استفاده می شود اما دارای محدودیت هایی نیز می باشد.
استفاده از HLC برای درمان CN1 دارای مزایایی نسبت به پیوند سلول های کبدی اولیه است. این سلول ها جبران کمبود سلول های اولیه را می کنند همچنین شواهدی وجود دارد که پیوند HLC در مقایسه با سلول های کبدی نابالغ جنینی فعالیت متابولیکی بهتری نشان می دهند.ازHLC ها می توان قبل از شروع آنسفالوپاتی بیلی روبین استفاده کرد در نتیجه با تولید کافی آنزیم UGT1A1 کبد توانایی متابلیزه کدن بیلی روبین را می یابد.علاوه بر این نتایج با گذشت 16 هفته از پیوند،عوارض ناخواسته مشاهده نشده ودر مقایسه با گروه شاهداز میزان بیلی روبین سرم نیز کاسته شده است. ساختار و مورفولوژی کبددر همه جوندگان در مان شده مورد مطالعه سالم و بدون التهاب، تومورزایی و پس زدن پیوند گزارش شده است. دکتر Ruslan Semechkin یکی از اعضای گروه می گوید این مطالعه شواهد مهمی را برای استفاده از محصول HLC به عنوان منبع قابل اعتماد برای سلول های قابل پیوند شدن در درمان CN1 ،فراهم کرده است. با تکمیل این مطالعات ،دانشمندان می توانند تائیدیه های لازم برای کاربرد این سلول ها در فاز اول بالینی را دریافت کنند.

برگزار کننده: جامعه انجمن تخصصي و فوق تخصصي داخلي ايران
زمان برگزاری : ۲ الی ۴ اسفند ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش بیمارستان دکتر شریعتی

سایت همایش

پژوهشگران آلماني در دانشگاه بن با دادن داروي وياگرا به موش‌ها کشف کردند اين دارو باعث تبديل سلول‌هاي چربي سفيد (يعني همان چربي ناخواسته‌اي که در شکم و جاهاي ديگر بدن جمع مي‌شود) به سلول‌هاي چربي قهوه‌اي مي‌شود. سلول‌هاي تازه کشف‌شده چربي قهوه‌اي به جاي ذخيره انرژي اضافي، انرژي دريافت‌شده از غذا را مي‌سوزانند و آن را به گرما تبديل مي‌کنند.
به نظر مي‌رسد وياگرا (حداقل در موش‌ها) خطر عوارض ديگر ناشي از چاقي را نيز کاهش مي‌دهد. وياگرا (که سيلدنافيل هم ناميده مي‌شود)، براي درمان اختلال کارکرد نعوظي، پرفشاري خون شريان ريوي به کار مي‌رود. اين دارو باعث شل شدن عضلات صاف مي‌شود و به اين ترتيب جريان خون لازم براي ايجاد نعوظ را فراهم مي‌کند. اثر وياگرا روي بافت چربي در سال 2007 مورد توجه قرارگرفت. تحقيقي در آن زمان نشان داد موش‌هايي که براي 12هفته وياگرا دريافت کرده بودند، هنگامي که با رژيم غذايي پرچربي تغذيه مي‌شدند، چاق نمي‌شدند. آنها پس از 7 روز دادن وياگرا به موش‌ها، با حداکثر دوز مجاز براي استفاده انساني، کشف کردند شمار زيادي از سلول‌هاي چربي سفيد در اين موش‌ها به سلول‌هاي چربي سالم‌تر قهوه‌اي تبديل شده‌اند. هنگامي که سلول‌هاي چربي سفيد انرژي بيشتري ذخيره کنند به جاي تقسيم به سلول‌هاي بيشتر، چربي بيشتري در سلول‌هاي موجود ذخيره مي‌شود. اين روند حداقل تا هنگامي که اندازه آنها به 4 برابر اندازه طبيعي برسد، ادامه پيدا مي‌کند و پس از اين مرحله نهايتا تقسيم مي‌شوند.
پيش از اينکه سلول‌هاي چربي به مرحله تقسيم برسند، بزرگ‌شدن سلول‌هاي چربي باعث آزاد شدن موادي به نام سايتوکاين‌ها مي‌شود که بر دستگاه ايمني اثر مي‌گذارند. در اين مورد سايتوکاين‌هاي آزادشده از سلول‌هاي چربي باعث تشديد واکنش ايمني و ايجاد التهاب مزمن مي‌شوند که در دچار شدن به بيماري‌هاي مزمن مانند بيماري‌هاي قلبي- عروقي، ديابت، آرتريت و حتي سرطان نقش دارد. سايتوکاين‌هاي چربي سفيد، به‌خصوص به بافت‌هاي قلبي آسيب مي‌زنند. نتيجه کلي اين است که وياگرا مي‌تواند چربي سفيد را به چربي قهوه‌اي سوزاننده کالري تبديل کند، مانع از بزرگ شدن سلول‌هاي چربي شود و ميزان توليد سايتوکاين‌هاي التهاب‌زا را کاهش دهد. البته معلوم نيست که اين نتايج که در آزمايش روي موش‌ها به دست آمده است، لزوما در مورد انسان‌ها هم صادق باشد. از طرف ديگر، در اين آزمايش از دوزهاي بسيار بالاي وياگرا استفاده شده بود تا بر دستگاه ايمني تاثير بگذارد که معلوم نيست بتوان از اين مقادير در انسان‌ها استفاده کرد.

دانشمندان موسسه تحقیقاتی بیمارستان اتاوا موفق به کشف روش تبدیل سلول های بنیادی عضله به چربی قهوه ای شدند. چربی قهوه ای شکلی خوب از چربی است که نقش مهمی در مبارزه با چاقی دارد. با توجه به آمار سازمان جهانی بهداشت ، چاقی هرساله با قربانی کردن 2.5 میلیون نفر، به عنوان پنچمین عامل مرگ ومیر در جهان شناخته می شود.آژانس بهداشت عمومی کانادا ، تخمین می زند که %25 درصد از بزرگسالان در کانادا مبتلا به چاقی هستند.
در مقاله ای که امروز منتشر شد دکتر Rudnicki به همراه تیم تحقیقاتی خود برای اولین بار نشان دادند که سلول های بنیادی عضلات اسکلتی بالغ نه تنها توانایی تولید فیبرهای عضلانی را دارند، همچنین قادر به تبدیل شدن به چربی قهوه ای نیز هستند. سوختن بافت چربی قهوه ای باعث تولید حرارت در بدن می شود و این چربی نقش مهمی درتنظیم درجه حرارت بدن داردو بیشتر بودن این چربی با چاقی کمتر در ارتباط است.
این تیم تحقیقاتی در آزمایش های انجام شده موفق به کشف ژن کوچکی به نام microRNA-133 یا miR-133 شدند که حضور آن باعث تبدیل سلول های بنیادی به فیبر عضلانی و عدم حضورش باعث تبدیل این سلول ها به چربی قهوه ای می شود . آزمایش های دکتر Rudnicki نشان داد که تزریق عامل کاهش دهنده miR-133 با نام (ASO) antisense oligonucleotide باعث تولید بیشتر چربی قهوه ای می شود که به نوبه خود می تواند به عنوان یک عامل جلوگیری کننده از چاقی تلقی شود. دکتر Rudnicki در این باره گفت : درمان با استفاده از ASO و کاهش دادن سطح miR-133 روشی است که در حال حاظر در مراحل آزمایشات کلینکی انسانی است. با این حال در سال های آتی می تواند به عنوان یک درمان بالقوه مورد استفاده قرار گیرد.اگر چه دستیابی به این موضوع موفقیت آمیز بوده است اما بسیاری از سوالات مانند اینکه چه مدت باید از این دارو استفاده شود؟ یا آیا این دارو دارای عوارض جانبی هست یا خیر ؟ وجود دارد که باید برای آنها به دنبال پاسخ باشیم. این یافته های بدست آمده در آزمایشگاه دکتر Michael Rudnicki ، مستقر در موسسه تحقیقاتی بیمارستان اتاوا ، در مجله Cell Metabolism منتشر شد.

دانشمندان توانسته اند راهکار جدیدی برای درمان بیماری های خود ایمنی ارائه دهند که می تواند بطور موفقیت آمیزی مانع پیشرفت روماتیسم مفصلی در یک نوع موش شود. آن ها امید وارند این روش بتواند از این بیماری و سایر بیماری ها ی خود ایمنی در انسان جلو گیری کند. در این مطالعه از یک نوع سلول سیستم ایمنی به نام سلول های T تنظیم کننده یا CD8+ Treg که آبشار واکنش های التهابی و آسیب به بافت ها و مفاصل را متوقف می کنند، استفاده شده است. این سلول ها توانایی ازبین بردن سلول های ایمنی مضری را که باعث روماتیسم می شود دارند. پیوند این سلول ها با تزریق پروتئینی که باعث شروع واکنش خود ایمنی منجر به روماتیسم می شود، همراه بوده است.آن ها توانسته اند با این روش بیماری را کاملا مهار کنند.
سیستم ایمنی انسان شبکه ای از سلول ها ، بافت ها و اندام هاست که در صورت عملکرد طبیعی به باکتری ها ، ویروس ها، انگل ه ودیگر مهاجمین حمله کرده و آن ها را از بین می برد.در اختلالات خود ایمنی بخش هایی از این سیستم به سلول ها و بافت های سالم حمله می کنند. حد اقل 100 بیماری خود ایمنی شناخته شده اند . این نوع بیماری ها بین زنان شایع ترند. روماتیسم مفصلی در اثر حمله سیستم ایمنی به مفاصل ،باعث ایجاد درد و نیز بد شکل شدن انگشتان می شود.
داروهایی که برای این بیماران تجویز می شود به منظور کاهش التهاب به کار می روند.دارو های جدید عوامل بیولوژیکی هستند که از ترشح سایتو کاین ها جلو گیری می کنند . سایتو کاین ها مواد شیمیایی هستند که در این بیماری باعث حملات اشتباهی سلول های ایمنی می شوند.این نوع درمان تولید سایتوکاین هایی نظیر TNF و IL-1 را مهار می کند.علاوه بر حضور سایتو کاین ها حضور سلول های T یاریگر نیز در بروز واکنش های ایمنی الزامی است.برخی از این سلول ها شاخصی به نام Qa-1 در سطح خود دارند و Qa-1 T helper cell نامیده می شوند..سلول های CD8+ Treg مولکولHsp60 را بر روی Qa-1 T helper cell ها شناسایی کرده و در کاهش فعالیت آن ها تاثیر گذارند. هدف از این روش در مانی ازدیاد سلول های CD8+ Treg است که به کمک بیان Hs60 صورت می گیرد. هدف بعدی این گروه تحقیقاتی به کار گیری ذراتی در مقیاس نانو ست که در سطح آ ن ها Qa-1/Hsp60 تعبیه شده است. نتایج این تحقیق در Journal of Clinical Investigation به چاپ رسیده است.

سطوح پایین ویتامین D می‌تواند خطر وقوع دیابت نوع یک را افزایش دهد.گروهی از محققان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد با بررسی بیش از 40 میلیون نمونه خون قبل از شروع بیماری و سپس بررسی دوباره افراد طی سال‌ها بعد دریافتند: داشتن سطوح کافی ویتامین D‌ در بزرگسالان جوان ممکن است خطر شروع دیابت نوع یک بزرگسالی را تا 50 درصد کاهش دهد. نتایج حاصل از این تحقیق می‌افزاید: افراد سالم جوان با سطوح سرمی بالاتر ویتامین D‌ نسبت به کسانی که در سطوح سرمی پایین‌تر ویتامین D‌ بودند، تنها در معرض نیمی از خطر افزایش دیابت نوع یک قرار گرفتند.
محققان با اشاره به یافته‌های حاصل از این تحقیق اظهار کردند: مطالعات قبلی نیز نشان داده‌اند که کمبود ویتامین D‌ ممکن است بروز دیابت نوع یک را تقویت کند و اگرچه مطالعات بیشتر به بررسی بین میزان ویتامین D‌ در دوران بارداری و یا دوران کودکی و خطر ابتلا به دیابت نوع یک پرداخته است، اما تحقیقات دیگر در بزرگسالان جوان نیز ارتباط بین مقادیر بالای ویتامین D‌ و کاهش خطر ابتلا به ام اس را نیز بررسی کرده است و در واقع مطالعات نشان می‌دهد که مقادیر ناکافی ویتامین D‌ در دوران بزرگسالی به طور کلی می‌تواند یک عامل خطر مهم برای بروز بیماری‌های خودایمن باشد.
به گفته محققان، یک میلیارد نفر در جهان دارای سطوح ناکافی ویتامین D‌ در خون خود هستند و این کمبود در تمام اقوام و گروه‌های سنی یافت می‌شود و در حالی که قرار گرفتن در معرض آفتاب منبع بسیار خوبی از ویتامین D‌ است، اما کرم‌های ضد آفتاب، لباس‌ها، رنگ پوست و ماه‌های زمستانی باعث کاهش تولید ویتامین D‌ می‌شوند که در این میان برای پیشگیری از دیابت نوع یک استفاده روزانه از مکمل‌های ویتامین D‌ به افرادی که دچار کمبود آن هستند، توصیه می‌شود. یافته‌های این تحقیق، در نشریه آمریکایی اپیدمیولوژی منتشر شده است.

برگزار کننده : جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران
زمان برگزاری : ۲۴ الی ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات : ۳۰/۱۱/۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

سایت همایش

برگزار کننده : پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران
زمان برگزاری : ۱ الی ۳ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات : ۲/۳/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، تالار امام مجتمع بیمارستانی امام خمینی

همایش همزمان:
پنجمین همایش تازه های دیابت

سایت همایش

میزان امید به زندگی بیماران پیوند ریه که ازسیگاری های قهار ریه دریافت می کنند، به اندازه بیمارانی است که از افراد غیر سیگاری ریه می گیرند. دانشمندان می گویند، پیوند ریه از اهدا کننده ای که روزی 20 نخ سیگار می کشد، خطری ندارد.نتیجه این مطالعه می تواند به کاهش کمبود اعضای اهدایی کمک کند.
گروهی از محققان بیمارستان دانشگاهی تمپل در فیلادلفیا، اطلاعات حدود 6هزار بیمار را که در فاصله زمانی سال های 2005 و 2010 دو پیوند ریه دریافت کرده بودند تجزیه و تحلیل کردند. از هر هشت عضو اهدایی یک عضو از اهدا کننده ای بود که بیش از 20 سال روزی یک پاکت سیگار می کشید اما در زمان اهدای عضو علائمی از بیماری نداشتند. در این مطالعه محققان متوجه شدند که امید به زندگی بیمارانی که از سیگاری های قهار ریه دریافت کرده بودند به اندازه بیمارانی بود که از افراد غیر سیگاری ریه گرفته بودند. هر دو گروه این بیماران پس از پیوند ریه طول زندگی کوتاه و متوسط داشتند.
به گفته محققان، عملکرد ریه پیوندی زمانی که از سیگاری های قهار اهدا می شود بد نیست و خطر مرگ دریافت کننده را بر اثر ابتلا به سرطان افزایش نمی دهد. دکتر ˈشارون تاگاویˈ از بیمارستان دانشگاهی فیلادلفیا گفت: یافته های ما نشان می دهند که بالقوه می توان در معیارهای فعلی پیوند ریه تجدید نظر کرد و دریافت ریه از اهدا کننده هایی که سابقه سیگار کشیدن زیاد دارند را نیز به آن اضافه کرد. این موضوع می تواند کمبود ریه های اهدایی را برطرف سازد و مرگ و میر ناشی از قرار گرفتن در فهرست انتظار برای پیوند ریه را کاهش داد. پیوند ریه بر روی افرادی انجام می شود که احتمال دارد در عرض دو سال بر اثر بیماری ریوی جان خود را از دست بدهند. این مطالعه در نشست سالانه انجمن جراحان توراکس در لس آنجلس ارائه شد.

مصرف بیش از حد قند و وقوع دیابت می‌تواند باعث افزایش بروز سرطان در افراد شود. محققان آکسفورد با انجام تحقیقات خود توانستند یک مکانیسم کلیدی را کشف کنند که نشان می‌دهد دیابت و چاقی با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است. محققان با مطالعه چگونگی پاسخ سلول‌های روده به قندها و سیگنال‌دهی آنها به ترشح انسولین در لوزالمعده و نیز بررسی انتشار هورمون GIP‌ که باعث افزایش ترشح انسولین می‌شود، دریافتند: توانایی سلول‌های روده به ترشح GIP‌ توسط یک پروتئین به نام b-Catenin صورت می‌گیرد که افزایش فعالیت این پروتئین به عنوان یک عامل اصلی در توسعه بسیاری از سرطان‌ها شناخته شده است.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد: فعالیت b-Catenin به شدت به سطوح قند وابسته است که در این میان سطوح بالای قند موجب تجمع b-Catenin می‌شود. به گفته محققان، تغییر در رژیم غذایی یکی از ساده‌ترین استراتژی‌های پیشگیری است که به طور بالقوه می‌تواند باعث کاهش ابتلا به این بیماری‌ها شود. جمعیت دیابتی در مقایسه با بقیه تا دو برابر بیشتر ممکن است از سرطان پانکراس رنج ببرند و یا به سرطان کولون مبتلا شوند.

محققان دانشگاه راش در حال استفاده از نوعی ژل ساخته شده از سلولهای بنیادی خون بند ناف برای درمان ورم مفاصل زانو هستند که به گفته آنها، این شیوه به ترمیم و رشد مجدد غضروف آسیب‌دیده کمک کرده است. یک پژوهش کوچک نشان داد که این درمان به 67 درصد پیشرفت در ترمیم غضروف کمک کرده و محققان بر این باورند که که این روش می‌تواند جایگزین عمل جراحی تعویض مفصل شود. این درمان از یک داروی پیشگامانه موسوم به «Cartistem» استفاده می‌کند. Cartistem ترکیبی از سلولهای بنیادی خون بند ناف با پلیمر طبیعی هیالورونان است که نقش مهمی در بهبود زخم ایفا کرده و همچنین یکی از اجزای اصلی غضروف مفاصل است.
این درمان را می‌توان برای غضروف آسیب‌دیده پس از عمل جراحی آرتروسکوپی به عنوان یک مکمل عمل در شیوه ریزترک مورد استفاده قرار داد که یکی از شیوه های معمول برای ترمیم غضروف است. غضروف مانند یک جاذب شوک عمل کرده و یک سطح نرم را ارائه می‌کند که سر خوردن نرم استخوانها بر روی یکدیگر را ممکن می‌سازد. با این حال این لایه ممکن است در اثر پیری از بین رفته و باعث درد و ورم و ایجاد بیماری آرتروز می‌شود.
این بافت مانند دیگر بافتهای بدن در زمان آسیب نمی‌تواند به سرعت خود را ترمیم کند چرا که از رگهای خونی و عصبی کمی برخوردار است. درمانهای کنونی شامل داروهای مسکن، فیزیوتراپی و استروئیدها یا تعویض بخش یا کل زانو است. حدود 40 هزار درمان این چنینی در سال در جهان ارائه شده و امید است که با درمان سلولهای بنیادی بتوان آنرا کاهش داد. در حالیکه خود زانو از سلولهای بنیادی برخوردار بوده که قابل تبدیل به سلولهای غضروف هستند، اما تعداد آنها با افزایش سن کمتر شده و کارآیی آنها کاهش می‌یابد. دانشمندان برای غلبه بر این مشکل، سلولهای بنیادی زانو را استخراج کرده و میزان آنها را در آزمایشگاه پیش از کاشت مجدد آنها در زانو افزایش می‌دهند. با اینحال این امر نیازمند استخراج و کاشت بوده و به دلیل تعداد محدود سلول بنیادی در دسترس در این اندام، تنها بخشی از آسیب ترمیم می‌شود.
درمان جدید محققان بر اساس سلولهای بنیادی به دست آمده از خون بند ناف بوده که فعالتر از سلولهای بنیادی بالغ هستند و پژوهشهای حیوانی نشان داده که کارآیی آنها در تولید غضروف بهتر است. خون توسط بانک خون بند ناف جمع‌آوری می‌شود. معمولا بندناف پس از وضع حمل دورانداخته می‌شود اما برخی مادران آنها را برای کمک به پژوهشها اهدا می‌کنند. سلولهای بنیادی از این اجزا استخراج شده و پس از پرورش در آزمایشگاه به یک ماده ژل مانند تبدیل و سپس توسط جراحان در ناحیه آسیب‌دیده اعمال می‌شود. به گفته محققان، این درمان می‌تواند بخصوص برای افراد سالخورده و بیماران دارای مناطق آسیب‌دیده بزرگ مورد استفاده قرار گیرد. پس از یک پژوهش کوچک بر روی 10 بیمار در سئول، اکنون دو کارآزمایی قرار است بر روی 50 فرد در دانشگاه راش آمریکا و بیمارستان زنان بریگهام و هفت بیمارستان در کره انجام شود.

محققان دانشگاه رایس با استفاده از روش «شناوری مغناطیسی» موفق به کشت سه بعدی سلول‌ها و تولید بافت ریه مصنوعی شدند. بطور سنتی کشت سلولی در پتری دیش انجام می شود، اما سلول های کشت داده شده در این روش مسطح بوده و حالت سه بعدی پیدا نمی کنند. محققان دانشگاه رایس با همکاری مرکز Nano3D Bioscience از فناوری شناوری مغناطیسی (Magnetic Levitation)‌ برای کشت سه بعدی سلول‌ها استفاده کرده و چهار نوع از سلول ها را درون بافت ریه مصنوعی جای دادند.
در این روش، نانو ذرات مغناطیسی بداخل سلول‌ها وارد شده و محققان با کمک یک قلم مغناطیسی موفق به دستکاری سلول ها شدند؛ توانایی دستکاری سلول ها، امکان جدیدی برای کشت های پیچیده فراهم می کند.بافت چهار لایه ریه از سلول های اندوتلیال، سلول های عضله نرم، فیبروبلاست ها و سلول های مخاطی ساخته شد؛ قرار دادن این سلول ها در روشی مشابه بافت طبیعی ریه تاکنون انجام نشده بود و این دقیق ترین و واقعی ترین نمونه بافت مصنوعی برونش محسوب می شود. تولید بافت ریه مصنوعی می تواند به محققان برای شبیه سازی اثر سموم بر روی ریه کمک کرده و به توسعه درمان های جدید و موثر منجر شود.

برگزار کننده: انجمن مدیکال انکولوژی و هماتولوژی ایران
زمان برگزاری: ۲ الی ۴ خرداد ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۱/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، هتل المپیک

همایش همزمان:
دوازدهمین همایش پرستاری مدیکال انکولوژی و هماتولوژی و پیوند مغز استخوان

سایت همایش

برگزار کننده: مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران
زمان برگزاری: ۲۶ الی ۲۶ بهمن ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، سالن آمفی تئاتر شهید پیرویان بیمارستان شریعتی

سایت همایش

نوعی درخت مسواک دارویی در افریقای جنوبی، آنتی‌بیوتیک جدیدی برای درمان بیماری سل به روشی نوین ارائه می‌دهد. نوعی ترکیب اشتقاق‌شده از درخت مسواک در آفریقای جنوبی هدف دارویی مرض سل را به شیوه‌ای ناشناخته غیرفعال می‌کند. مرض سل بیش از هر بیماری باکتریایی دیگر عامل مرگ در جهان گزارش شده است. بسیاری از داروهای کنونی مقابله‌کننده با این مرض حدود 50 سال قدمت دارند و لزوم وجود جایگزین‌هایی برای آن‌ها احساس می‌شود.
ترکیب شناسایی شده توسط دانشمندان حاضر در این مطالعه diospyrin نام دارد. این ترکیب به مکان جدیدی بر روی آنزیم مشهور DNA gyrase می‌چسبد و آن را غیرفعال می‌کند. آنزیم مزبور برای حیات باکتری‌ها و گیاهان اساسی بوده اما در حیوانات و انسان‌ها وجود ندارد. عنصر DNA gyrase به عنوان یک هدف دارویی موثر و ایمن در مقابل آنتی‌بیوتیک‌ها عمل می‌کند. به گفته پروفسور تونی مکس‌ول از مرکز جان اینز و یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، شیوه‌ عملکرد diospyrin به توضیح این نکته که چرا این ترکیب در مقابل مواد مقاوم در مقابل داروی سل موثر است، کمک می‌کند.
در طب سنتی ویژگی‌های ضدباکتریایی درخت افریقایی بررسی شده برای سلامتی دهان و درمان برونشیت، ذات‌الجنب و بیماری‌های مقاربتی به کار می‌رود؛ همچنین از ترکه‌های آن به عنوان مسواک استفاده می‌شود. بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها از منابع طبیعی مانند باکتری‌ خاکی Streptomyces گرفته می‌شوند و آنتی‌بیوتیک‌های استخراج شده از گیاهان کمتر معمول است، با این حال آن‌ها به طور بالقوه‌ای منابع غنی پزشکی نوین هستند.
مطالعه بر روی diospyrin و ترکیبات مرتبط naphthoquinone توسط مکس‌ول و همکارانش به عنوان بخشی از تلاش‌های کنسرسیوم محققان اروپایی موسوم به "داروهای بیشتر برای سل" (MM4TB) انجام می‌شود. این همکاری بین 25 لابراتوار در سراسر اروپا و با هدف توسعه داروهای جدید علیه سل صورت می‌گیرد. جزئیات این مطالعه علمی در Journal of Biological Chemistry انتشار یافت.

دانشمندان دانشگاه لینکوپینگ سوئد موفق به تولید دارویی جدید شدند که بیماران را در مقابل اثرات جانبی درمان‌های سرطان مانند شیمی درمانی حفظ کرده و در عین حال نیز اثرات درمانی بر تومورها را افزایش می‌دهد. به گفته پروفسور "رولف اندرسون"، نویسنده این پژوهش، داروی به دست آمده با نام "calmangafodipir" مبتنی بر ماده‌ای موسوم به "mangafodipir" است که در محیط‌های آزمایشی، اثر محافظتی بر سلول‌های سالم را در درمان‌های سرطان نشان داده است. این ماده می‌تواند شکل گیری رادیکال‌های اکسیژن را که یکی از علت‌های بروز اثرات جانبی شیمی درمانی است، تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال، این رادیکال‌ها شمار سلول‌های سفید خونی را شدیدا کاهش می‌دهد که در نهایت باعث ابتلای بیمار به عفونت‌های گوناگون و حتی مرگ می‌شود.
طی این پژوهش محققان ابتدا با انجام آزمایش سلولی، گروهی از موش‌ها را به سلول‌های سرطانی مبتلا کردند. سپس این موش‌ها را همزمان تحت شیمی درمانی و استفاده از "mangafodipir" قرار دادند. گزارش‌ها نشان می‌داد که با استفاده از این روش، تشکیل تومورها با حفظ سلول‌های سفید خون کاهش یافته بود. تنها مشکل این روش، رها سازی میزان بالایی منگنز از "mangafodipir" بود که اثرات مثبت این روش درمانی را کاهش می‌داد و علاوه بر این می‌توانست به علت ماهیت سمی بودن منگنز، به مغز آسیب برساند.
پژوهشگران برای حل این مشکل، مقدار زیادی از منگنز "mangafodipir" را با کلسیم جایگرین کردند که باعث پایداری بیشتر این ترکیب و افزایش خاصیت محافظتی سلول‌ها و ضد سرطانی آن شد. بر اساس این گزارش، خاصیت اثربخشی "mangafodipir" بر گروه کوچکی از بیماران مبتلا به سرطان روده با موفقیت ثابت شد. این پژوهش در مجله "Translational Oncology" منتشر شده است.

یک بیمار انگلیسی مبتلا به سرطان به عنوان اولین فرد در جهان در فرآیندی که به باور پزشکان می‌تواند یک دستاورد بزرگ برای درمان این بیماری باشد، موفق به کاشت یک پمپ در بدن خود شد. به ادعای متخصصان، این تجربه می‌تواند نقش مهمی را در زندگی هزاران بیمار سرطانی ایفا کند. این پمپ برای خلاصی از مایع خطرناک ساخته شده در بسیاری از سرطانها طراحی شده که می‌تواند منجر به نیاز به مراجعه کمتر بیمار به بیمارستان شود. در طولانی مدت امید است که این دستگاه بتواند پیگیری شیوه‌های تغییر سرطان را تسهیل کرده تا پزشکان بتوانند با درمانهای جدید واکنش نشان دهند.
این بیمار انگلیسی یک زن 62 ساله بود که طی یک عمل پیوند یک ساعته در بیمارستان هامراسمیت لندن این پمپ را در زیر پوست خود قرار داد. سرطان تخمدان باعث آزار این بیمار شده بود که مجبور بود هر سه هفته یکبار برای تخلیه چهار تا پنج لیتر از مایع ایجاد شده توسط این بیماری از بدن به بیمارستان مراجعه کند. این مایع بدین معنی است که بیمار قادر به خوردن غذا نبود. حدود یک سوم زنان مبتلا به سرطان تخمدان با مایع آسیت در بدن خود دست و پنجه نرم می‌کنند که یک تجمع مایع در شکم بوده و بیماران مبتلا به سرطانهای روده، پانکراس، رحم و پستان نیز ممکن است مشکلات مایع را تجربه کنند. در حال حاضر بیماران باید به بیمارستان رفته و در فرآیندی که ممکن است چند روز به طول بینجامد، این مایع را تخلیه کنند. این امر می‌تواند منجر به مرگ شود.
یک کارآزمایی بالینی کامل قرار است به زودی آغاز شده و این کاشت فعلا بطور دائمی در دسترس نخواهد بود اما در صورت اثبات موفق بودن آن، می‌تواند درمان بسیاری از سرطانها را با تغییر مواجه کند. دستگاه «alfapump»مایعات را از شکم بیمار به درون مثانه پمپاژ کرده تا از طریق ادرار از بدن خارج شود. پزشکان سپس می‌توانند ادرار را برای ارزیابی پیشرفت سرطان و واکنش متعاقب بررسی کنند. این رویکرد بر روی بیماران کبدی آزمایش شده اما این عمل جراحی پیشگامانه نشانگر اولین استفاده از این دستگاه برای درمان سرطان بوده است.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیگو توانستند شیوه پیشگامانه‌ای را ابداع کنند که میزان گسترش سرطان در غدد لنفاوی را نشان می‌دهد. این شیوه که از مولکولهای فلورسنت استفاده می‌کند، به جراحان اجازه خواهد داد تا غدد لنفاوی سرطانی را شناسایی کرده و بافتهای سالم را نجات دهند. غدد لنفاوی که در سراسر بدن گسترش یافته‌اند، نقش مهمی را در کمک به بدن در شناسایی و مبارزه با میکروبها ایفا می‌کنند. این غده‌ها به عنوان فیلترهایی عمل می‌کنند که حاوی سلولهای ایمنی برای مبارزه با عفونت و پاکسازی پوست هستند. هنگامی که سلولهای سرطانی از یک تومور در هر قسمت از بدن جدا می‌شوند، می‌توانند در سیستم لنفاوی حرکت کرده و در این اندام کوچک پنهان شوند. جراحان این غدد را برای اطمینان از امکان گسترش سرطان و میزان آن برمی‌دارند.
با این حال در زمان جراحی شناسایی غدد انسان با اندازه کمتر از نیم سانتی‌متر در میان بافت اطراف آن مشکل است. حتی اگر جراحان بتوانند موقعیت غده را مشخص کنند، هیچ شیوه‌ای برای نمایش امکان سرطانی بودن یا نبودن آنها وجود نداشته و نیازمند حذف تعداد غدد لنفاوی بیشتر از حد ضروری است. اما این شیوه جدید بسیار حساس بوده و می‌تواند محل سلولهای سرطانی با اندازه چند میلیمتری را نیز شناسایی کند.
به گفته محققان، این ابزار باعث ارتقای میدان دید جراح تا حدی می‌شود که هیچ توموری ندیده باقی نمی‌ماند. مولکولهای با برچسب فلورسنت موسوم به RACPP قابل تزریق هستند. جراحان با استفاده از این مولکولها در مدلهای موش توانستند محل گسترش سرطان را مشاهده کرده و مناطق میلیمتری را حتی با حساسیت بیشتر ببینند. در حال حاضر پزشکان تنها می‌تواند محل غدد لنفاوی را بدون توانایی تشخیص سرطانی بودن یا نبودن آنها شناسایی کنند. شیوه‌های کنونی برای کنترل سرطان پروستات شامل برداشتن تمام غدد لنفاوی مشکوک پیش از شناسایی میزان پیشرفت سرطان است. نتایج این پژوهش در مجله Cancer Research منتشر شده است.

محققان بیمارستان عمومی ماساچوست، نوعی دوربین قرصی بلعیدنی را ساخته‌اند که می‌تواند به پزشکان در تشخیص نشانه‌های اولیه سرطان مری کمک کند. این دستگاه شفاف فناوری پیشرفته، به اندازه یک قرص مولتی ویتامین بزرگ بوده و حاوی لیزری با سرعت چرخش بالاست که یک پرتو نور نزدیک مادون قرمز را به دیواره مری می‌تاباند. سپس حسگرها بازتاب نور را ثبت کرده و تصاویر دقیق میکروسکوپی را تولید می‌کنند که می‌تواند تغییرات سلولی مرتبط با سندروم «بارت» را که شرایط پیش سرطانی مرتبط با سوزش سردل و رفلکس اسید است، آشکار سازد.
یک نوار نخ مانند به دستگاه اجازه می‌دهد تا به عقب کشیده شده و تصاویر را به یک مانیتور منتقل کند. این دستگاه بر روی 13 داوطلب بدون بیهوشی آزمایش شد که شش مورد از آنها به سندروم بارت مبتلا بودند. این کپسول توانست کل مری را در کمتر از یک دقیقه تصویربرداری کند. یک فرآیند کامل که شامل چهار مسیر بالا و پائین مری بوده، تنها شش دقیقه طول کشید. ارزیابی‌های کنونی برای این بیماری بیش از یک ساعت به طول انجامیده و شامل استفاده از آندوسکوپی در گلوی بیمار است. این دستگاه جدید به نمایش ساختارهای زیرسطحی غیرقابل مشاهده با آندوسکوپی پرداخته و بطور واضح می‌تواند نشانه‌های سندروم بارت را شناسایی کند.
اگرچه در ابتدا نگرانی‌هایی در مورد امکان مفقود شدن اطلاعات به دلیل کوچک بودن مقیاس دستگاه وجود داشت، اما آزمایشات نشان داده که این نگرانیها بی‌مورد است. با بلع این قرص، مری آنرا به شکل محکم گرفته و تصویربرداری کامل از دیواره این اندام را ممکن می‌سازد. سندروم بارت در اثر مواجهه مزمن مری با اسید بالا آمده از معده ایجاد شده که منجر به تحریک و سوزش سر دل می‌شود. یکی از هر 10 بیمار دچار رفلکس اسید معده به این سندروم دچار خواهند شد که سهم مردان در این میان بیشتر است. این پژوهش در مجله Nature Medicine منتشر شده است.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی گیلان، انجمن متخصصین ریه ایران
زمان برگزاری: ۲۶ الی ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۲
مکان برگزاری: رشت، دانشکده پزشکی

سایت همایش