پزشکی بالینی

نتایج یک تحقیق نشان داد داشتن اضافه وزن در زنان با افزایش خطر ابتلا به بیماری مزمن آرتریت روماتوئید همراه است. محققان دانشگاه بریگهام و بیمارستان زنان به دنبال درک ارتباط بین اضافه وزن و بروز بیماری آرتریت روماتوئید با بررسی 121 هزار و 700 زن در سنین 30 تا 55 سالگی و همچنین 116 هزار و 608 زن 25 تا 42 ساله و مشاهده شاخص توده بدن (BMI)‌ آنها دریافتند اضافه وزن به عنوان یک مشکل عمده سلامتی در جهان میزان بروز بیماری آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است، افزایش خطر ابتلا به این بیماری در مطالعه موردنظر با ارزیابی BMI‌، سبک زندگی و شناسایی افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید براساس بافت هم‌بند و بررسی پرونده‌های پزشکی گروه مورد مطالعه مشخص شده است و عواملی مانند سن، مصرف الکل و دخانیات، تغذیه با شیرمادر، مصرف قرص‌های ضدبارداری و غیره نیز در نظر گرفته شده‌اند.
به گفته محققان، آرتریت روماتوئید، یک بیماری مزمن است که باعث درد، سفتی، تورم، محدودیت حرکت و از دست دادن عملکردهای چندین مفصل می‌شود که اگرچه مفاصل اصلی تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند اما التهاب می‌تواند در اندام‌های دیگر توسعه یابد. حدود 1.3 میلیون آمریکایی به بیماری آرتریت روماتوئید مبتلا هستند و میزان ابتلا به این بیماری به طور معمول در زنان 2 برابر مردان است.

محققان برای نخستین بار در انگلیس نوعی شیوه درمانی معرفی کرده‌اند که در آن کبد سرطانی را ایزوله می‌کنند در حالی که این عضو در حال گرفتن "حمام شیمیایی" است. این فرایند کبد را با دوز بالایی از شیمی‌درمانی و بدون اثرگذاری بر سایر اندام‌های بدن اشباع می‌کند. برایان استدمن این روش موسوم به CS-PHP را بر روی دو بیمار مبتلا به سرطان کبد به مدت 60 دقیقه با موفقیت آزمایش کرد. 
در شیوه جدید داروی شیمیایی از طریق یک کاتتر مستقیماً به درون کبد تزریق می‌شود و سپس خون موجود در رگ‌های خارج شونده از کبد گرفته شده و از طریق یک کاتتر دارای دو بالن، فیلتر می‌شود. این موضوع موجب می‌شود که خون تمیز به بدن باز گردد. در روش مزبور دارو با دوز بالاتری از حد نرمال مستقیماً به کبد وارد شده و در آن جا تومور سرطانی را مورد هدف قرار می‌دهد. شیوه ارائه شده دارای کمترین میزان تهاجم است. این شیوه قبلاً در کشورهای امریکا، آلمان، ایتالیا، ایرلند و فرانسه مورد استفاده قرار گرفته بود.
مطالعات نشان می‌دهد بیمارانی که این فرایند را دریافت کرده‌اند پنج برابر عمر طولانی‌تر نسبت به بیمارانی دارند که بهترین روش درمانی جایگزین را تجربه کرده‌اند. به گفته استدمان، این ایده همچنین می‌تواند برای درمان انواع دیگر سرطان از جمله سرطان روده بزرگ، ملانوم و سرطان پستان به کار رود. شیمی‌درمانی معمول مورد کاربرد در درمان سرطان کبد موجب وارد آمدن آسیب ناخواسته به سایر بخش‌های بدن می‌شود.

مهندسان زیستی دانشگاه هاروارد موفق به ساخت یک چارچوب زیستی متراکم شده‌اند که می‌تواند با یک سرنگ به بدن تزریق شده و دوباره در درون بدن به شکل اولیه خود در بیاید. چارچوب‌های زیست‌سازگار مانند آن‌هایی که برای تحریک ترمیم بافتهای قلبی و استخوان و مفاصل در بدن تولید شده‌اند، معمولا برای کاشت به عمل جراحی نیاز دارند اما این ماده تنها با یک تزریق قابل اعمال است. این ماده همچنین از ظرفیت حمل دارو یا سلولهای زنده برخوردار است که در زمان تجزیه آن درون بدن آزاد می‌شوند.
این اسفنج قابل تزریق اساسا از یک ژله مبتنی بر جلبک دریایی موسوم به آلژینات ساخته شده است. این ماده در حقیت یک ژل اسفنجی است که از طریق فرآیند انجماد موسوم به «cryogelation» شکل می‌گیرد. هنگامی که آب در حلال آلژینات منجمد می‌شود، بلورهای یخ خالص شکل گرفته و ژل اطراف بیشتر متمرکز می‌شود. پس از تزریق این بلورهای یخی آب شده و شبکه‌ای از سوراخهای بزرگ را برای جریان آسان مایعات و مولکولهای بزرگ را در اختیار قرار می‌دهد. سلول‌های زنده را می‌توان به دیواره‌های این شبکه وصل کرد و پروتئین‌های کوچک و بزرگ و داروها نیز در خود ژل آلژینات این ماده قابل نگهداری هستند. برخلاف ژل‌های آلژینات دیگر که شکننده هستند، با استفاده از این شیوه، محققان توانستند یک ژل محکم و متراکم را با سنجش ترکیب آلژینات و تنظیم زمان فرآیند انجماد تولید کنند.
این محققان نشان داده‌اند که سلول‌ها و داروها را می‌توان به طور دست‌نخورده با این اسفنج از میان یک سوزن ریز سرنگ به بدن منتقل کرد. با قرار گرفتن در درون بدن، این اسفنج به شکل اولیه خود بازگشته و به مرور محموله خود را آزاد می‌کند. در حالی که به گفته این تیم، ژل‌های دیگر برای تزریق نیز وجود دارد، این مواد از ساختار ذاتی برخوردار نبوده و به سادگی برای پرکردن هرگونه فضای در دسترس جریان پیدا می‌کنند. در مقابل، از آنجایی که این ژل اسفنج مانند قابل تزریق قابل ساخت در هر اندازه و شکل است، می‌توان از آن برای پر کردن حفره‌های از پیش تعریف شده درون بدن استفاده کرد.
این محققان اکنون شکل‌های دیگر از جمله مربع، قلب و ستاره را تولید کرده‌اند که درون یک سرنگ جمع شده و پس از تزریق به شکل اولیه خود برمی‌گردند. از جمله کاربردهای این مواد می‌توان به استفاده از آنها در سلول درمانی، مهندسی بافت، پرکننده‌های پوستی در مواد آرایشی، انتقال مواد دارویی و ایمنی‌درمانی مبتنی بر چارچوب اشاره کرد. همچنین قابلیت بازیابی شکل اولیه مواد باعث ظهور کاربردهای دیگر آنها در بازسازی تکه‌های بافت و پر کردن مناطق آسیب بزرگ با چند جسم کوچکتر شده است. گام بعدی این محققان، تکمیل سرعت تخریب ژل منجمد در زمان تجزیه با سرعت مشابه رشد بافت جدید برای جایگزینی آن است.

مطالعات صورت گرفته توسط پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد، والدینی که فرزندان خود را تنبیه می کنند یا بر سرآنها فریاد می زنند، کودکان خود را با ریسک بالای ابتلا به بیماری های مختلف از جمله سرطان و بیماری های قلبی مواجه می‌سازند. پژوهشگران روانشناسی دانشگاه پلیموت تأثیر تنبیه بدنی و رفتارهای خشن والدین با کودکان و احتمال بروز بیماری های مختلف را مورد مطالعه قرار داده اند. محققان تأکید می کنند، هرگونه تنبیه بدنی اعم از ضعیف یا شدید در دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به بیماری های مختلف در آینده را افزایش دهد. تحقیقات جدید نشان می دهد، والدین با فریاد زدن بر سر کودکان یا تنبیه کردن آنها، فرزندان خود را در معرض مشکلات جدی سلامتی از جمله احتمال ابتلا به سرطان، بیماری های قلبی و آسم قرار می دهند.
ایجاد استرس، اصلی ترین علت بروز مشکلات سلامتی در کودکان عنوان شده است؛ افزایش سطح استرس باعث تغییرات بیولوژیکی در کودک شده و فرد را مستعد ابتلا به بیماری های مختلف در سال های آتی می کند. پروفسور «مایکل هایلند» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: استرس سال های نخست زندگی در اشکال آسیب های جسمی ناشی از تنبیه بدنی باعث تغییرات در دراز مدت و افزایش خطر ابتلای فرد به بیماری های مختلف در آینده می شود. نتایج این مطالعه در مجله Behavioural Medicine (پزشکی رفتاری) منتشر شده است.

گروهی از پژوهشگران انجمن مهندسی و پژوهشی مواد «A*STAR» خانواده‌ای از رنگدانه‌ها طراحی کرده‌اند که خاصیت فلورسانسی آن‌ها با توده‌ای شدن افزایش می‌یابد. انتظار می‌رود نانوذرات فلورسانسی پرشده با رنگدانه‌های آلی گسیلنده نور، انقلابی در فناوری‌های تصویربرداری زیستی ایجاد کنند. هنگامی که رنگدانه‌های متداول با غلظت زیاد همراه نانوذرات استفاده می‌شوند، به صورت توده درآمده و شدت گسیل خود را از دست می‌دهند. درون رنگدانه‌های متداول یک کروموفور (عامل رنگی مولکولی) تخت به نام دی‌سیانومتیلن اصلاح شده- تری‌فنیل‌آمین وجود دارد که در محلول‌های رقیق نور قرمز گسیل می‌کند، ولی به هنگام توده‌ای شدن فلورسانس ضعیفی دارد.
«بین لیو»، محقق این تیم تحقیقاتی می‌گوید: نزدیکی بیش از حد این کروموفورها باعث فرونشانی فلورسانسی می‌شود که ناشی از گذارهای غیرتابشی است. وی و همکارانش، این فرایند را با اتصال آویزه‌های تترا فنیل‌ اتیلن پروانه‌ای شکل به انتهای این کروموفور وارون کردند. برخلاف ترکیبات تخت، شکل پروانه‌ای مانع از برهم‌کنش قوی بین کروموفورها شده و فرایند فرونشانی توده‌ای را بلوکه می‌کند. علاوه بر این، حبس فیزیکی از چرخش آزادانه پروانه‌ها جلوگیری کرده و گسیل نور را ممکن می‌کند.
این گروه با ماتریس آلبومین سرم گاوی (BSA) که یک پلیمر زیست‌سازگار با مصارف پزشکی است، رنگدانه‌های مذکور را فرمول‌بندی کرده و عملکرد کاوشگری آنها را ارزیابی کردند. مشخصه‌یابی تجربی نشان داد که طول‌ موج بیشینه گسیل این نانوذرات با کپسوله شدن بدون تغییر می‌ماند و اینکه شدت نور گسیل شده با بارگذاری رنگدانه افزایش می‌یابد. تصویربرداری از سلول‌های سرطانی سینه فاش کرد که این نانوذرات، فلورسانس شدیدتر و یکنواختتری در سیتوپلاسم نسبت به توده‌های آزاد ایجاد می‌کنند و این نشان می‌دهد که این نانوذرات درخشندگی سلولی این رنگدانه‌ها را افزایش داده‌اند. همچنین آنها متوجه شدند که این نانوذرات دارای پایداری نوری در محیط‌ های بیولوژیکی بوده و زیست‌سازگاری خوبی دارند.
این پژوهشگران این نانوذرات را به صورت وریدی به موش‌های دارای سرطان کبد تزریق کردند. آنها متوجه شدند که برخلاف توده‌های آزاد، نانوذرات به طور گزینشی در تومور تجمع شده و بافت سرطانی حیوان را روشن می‌کنند. «لیو» می‌گوید: این نمایش به اهمیت فرصت‌های پژوهشی جدید در بررسی کاوشگرهای تشخیصی مشابه با کاربردهای بالقوه پزشکی اشاره دارد. همچنین می‌توان از این نانوذرات برای فهم گسترش سرطان و یا سرنوشت سلول‌های بنیادی فراکاشتی استفاده کرد. «لیو» اظهار می‌کند: اجتماع این کاوشگرها با عامل‌های تصویربرداری هسته‌ای یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی می‌تواند نویدبخش تصویربرداری چند مدی باشد. این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی «Advanced Functional Materials» منتشر کرده‌اند.

اسکن‌های تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی(اف‌ام‌آرآی) توانسته است به پزشکان در برقراری ارتباط با یک بیمار کانادایی که در اثر تصادف برای 12 سال در حالت نباتی به زندگی خود ادامه می‌دهد، کمک کند. اسکات روتلی 39 ساله در این ارتباط به پزشکان از نبود درد در بدن خود سخن گفته که اولین ارتباط یک بیمار خاموش مبتلا به آسیب‌های شدید مغزی در پاسخگویی مستقیم در مورد وضعیت و درمان وی به شمار می‌رود. آدریان اوون، دانشمند اعصاب انگلیسی در گفتگو با شبکه خبری بی‌بی‌سی اظهار کرد: اسکات توانسته یک ذهن هوشیار متفکر را به نمایش بگذارد. ما مغز وی را چندین بار اسکن کردیم و الگوهای فعالیت مغزی وی نشان دهنده پاسخگویی وی به سوال‌های ما بود. به اعتقاد ما اسکات می‌داند که چه کسی بوده و کجاست.
اوون سرپرستی تیمی را در موسسه مغز و ذهن دانشگاه اونتاریوی غربی برعهده داشته که از اسکن‌های ام‌آر‌آی برای اندازه‌گیری واکنشهای روتلی استفاده می‌کند. آزمایشات قدیمی نشان از این داشتند که روتلی در یک وضعیت نباتی به سر می‌برد و از هیچ فعالیت مغزی مناسبی برخوردار نیست. اوون و پزشکان دیگر این وضعیت جدید را بدین معنی می‌دانند که کتابهای پزشکی با پیش رو آمدن ارزیابی بیماران دارای آسیب‌های شدید مغزی باید دوباره‌نویسی شوند. نورولوژیست پیشین روتلی برای یک دهه گفته بود که تمام نتایج آزمایشات انجام شده از اسکن‌های مغزی روتلی نشان‌دهنده عدم تجربه هیچ گونه فعالیت ذهنی بوده است. به گفته اوون، این نتایج می‌تواند به مراقبتهای پیشرفته‌تر از بیماران برای آن دسته از افرادی که از آسیبهای مغزی شدید رنج می‌برند منجر شود و یک بهبود عمده در رسیدگی روزانه به بیماران از جمله وظایف معمولی مانند غذا دادن یا حمام کردن به شمار خواهد رفت. همچنین از آنجایی که اسکنهای اف‌ام‌آرآی از تابش استفاده نکرده و کاربرد آنها توسط متخصصان آموزش دیده‌ بسیار آسان است، پزشکان می توانند از آنها برای برقراری ارتباط منظم با بیماران استفاده کنند.

نانوذرات در زمینه رسانش هدفمند داروها به سلول‌ها بسیار نویدبخش بوده‌اند، اما محققان دانشگاه جرجیا با بهره‌گیری از نانوذرات در رسانش دارو به بخش خاصی از درون سلول، فرایند رسانش دارو را متحول ساخته‌اند. این محققان با هدفگیری میتوکندری که اغلب با نام «نیروگاه سلول‌ها» نامیده می‌شود، کارایی روش‌های درمانی مبتنی بر میتوکندری را که در تحقیقات مربوط به درمان سرطان، آلزایمر و چاقی به کار می‌روند، افزایش داده‌اند. شانتا دار، استادیار شیمی دانشکده هنر و علوم و نویسنده اصلی مقاله این کار می‌گوید: «میتوکندری یک اندام سلولی بسیار پیچیده است که دسترسی به آن بسیار دشوار است، اما این نانوذرات به‌نحوی طراحی شده‌اند که در مکان مناسب کار درست را انجام دهند». دار و همکارانش از یک پلیمر زیست‌تخریب‌پذیر مورد تأیید FDA برای ساخت این نانوذرات و سپس کپسوله کردن داروهای مختلف و بررسی اثر درمانی آنها روی بیماری‌های گوناگون استفاده کردند. این پژوهشگران برای مطالعه کارایی این سامانه دارورسانی در درمان سرطان، داروی لونیدامین را درون این ذرات کپسوله کردند. لونیدامین ترکیبی است که از تولید انرژی در میتوکندری جلوگیری می‌کند. استفاده از این دارو روی سلول‌های سرطانی کاشت شده نشان داد که هدفگیری میتوکندری کارایی دارو را 100 برابر نسبت به استفاده از داروی خالص، و 5 برابر نسبت به استفاده از نانوذراتی که بخش بیرونی سلول را هدف می‌گیرند، افزایش می‌دهد.
همچنین ترکیب کورکومین در جلوگیری از تشکیل پلاکت‌های آمیلوئیدی که نشانه بیماری آلزایمر به‌شمار می‌رود، نویدبخش بوده است، اما این ترکیب در مجاورت نور به سرعت تجزیه شده و توسط بدن تخریب می‌شود. محققان توانستند با کپسوله کردن این ترکیب در نانوذرات هدف‌گیرنده میتوکندری قابلیت زنده‌ماندن سلول‌های کاشت‌شده مغز را حتی در حضور عاملی که تشکیل این پلاکت‌ها را تقویت می‌کرد، افزایش دهند. 100 درصد سلول‌هایی که تحت تأثیر این عامل قرار داشتند، در حضور عامل محرک تولید پلاکت‌های آمیلوئیدی زنده ماندند، در حالی که در صورت استفاده از کورکومین خالص 67 درصد، و در صورت استفاده از نانوذرات حاوی کورکومین که بخش بیرونی سلول‌ها را هدف می‌گیرند، 70 درصد سلول‌ها توانستند جان سالم به در ببرند.
همچنین این پژوهشگران داروی ضدچاقی 2,4-DNP را که کارایی تولید انرژی در میتوکندری را کاهش می‌دهد، درون این نانوذرات کپسوله کرده و دریافتند که میزان تولید چربی توسط سلول‌های کاشت‌شده به نام preadipocytes نسبت به سلول‌هایی که در معرض داروی خالص قرار داشتند تا 67 درصد، و نسبت به سلول‌های درمان شده توسط نانوذراتی که بخش بیرونی سلول‌ها را هدف می‌گیرند، تا 61 درصد کاهش می‌یابد. جزئیات این تحقیق در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

این کنفرانس در تاریخ ۲ آذر ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل ساختار طبيعي و پاتولوژيك خواب، سوء مصرف مواد و مشكلات خواب، آسيب شناسي رواني و مشكلات خواب، دارو درماني و مشكلات خواب در معتادان، مداخلات غير داروئي در مشكلات خواب در معتادان، ارزيابي و تشخيص  نابساماني هاي خواب در معتادان می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۳۰ آذر ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی اهواز برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اصول کاتتریسم، کاتتریسم در بیماریهای دریچه ای، کاتتریسم در بیماریهای مادرزادی، کاتتریسم در HCM,RCM,CP، خونریزی و هماتوم، پسودوآنوریسم، ترومبوس، فیستول شریانی – وریدی، نفروپاتی ماده حاجب، عوارض قلبی، آمبولی می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان آزمایشگاه نانورباتیک دانشگاه کارنگی ملون موفق به تولید یک کپسول رباتیک پیچ‌وتابدار برای آندوسکوپی شده‌اند که در بدن قابل کنترل هستند. این کپسول می‌تواند جایگزین شیوه فعلی آندسکوپی‌های تهاجمی، تزریق دارو، نمونه‌برداری از بافت و کارکردهای دیگر باشد. قرصهای دوربینی دارای تائیدیه سازمان غذا و داروی آمریکا از سال 2001 مورد استفاده بوده اما تنها می‌توان از آنها برای تصویربرداری و حرکت طبیعی در میان اندام بهره برد. اگر قصد بازبینی با توقف طولانی‌تر یک بخش وجود داشته باشد، این قرص قابل بازگشت نیست. این ربات کپسولی از دو آهنربا در دو سمت خود برخوردار بوده که به پزشکان اجازه کنترل حرکات آنها را در خارج از بدن با یک آهنربای خارجی می‌دهد. با دستکاری محتاطانه می‌توان این ربات را درون بدن چرخانده و حتی شکل آن را تغییر داد.
به گفته محققان حتی می‌توان یک محفظه دارو را در وسط آن قرار داده و با تغییر ساختار کپسول که از یک بدنه نرم ساخته شده از الاستومر انعطاف پذیر برخوردار است، دارو را تزریق کرد. در حال حاضر این پژوهشگران در حال آزمایش پیش‌ساختهای مختلف بر روی حیوانات هستند. نمونه‌های آینده به بررسی چگونگی افزودن اصطکاک به سطح کپسول با اضافه کردن الیاف ریز مشابه ربات StickyBot دانشگاه استنفورد خواهند پرداخت. ربات الهام گرفته از مارمولک این دانشمندان از قدرت کافی برای چسبیدن بر سطح تلویزیون یا دیوار برخوردار است. محققان همچنین در حال بررسی امکان استفاده از ریزچنگک‌ها بر روی این کپسول رباتیک برای گرفتن نمونه‌های بافت و خارج کردن آنها از بدن جهت تحقیقات بیشتر هستند.

محققان دانشگاه یوتا، کفی کفش هوشمند مجهز به حسگر داخلی طراحی کرده‌اند که می‌تواند به اصلاح ناهنجاری‌های حرکتی و تصحیح الگوی راه رفتن افراد کمک کند. «استیسی بامبرگ» از محققان دپارتمان مهندسی دانشگاه یوتا تأکید می کند: سیستم کفی کفش هوشمند Rapid Rehab مشکلات و ناهنجاری های حرکتی افراد دچار شکستگی پا با مفصل ران تعویض شده یا دارای پای مصنوعی را بطور قابل ملاحظه‌ای اصلاح می‌کند. این سیستم با کمک کفی ژله‌ای مخصوص با حسگرهای فشار، شتاب سنج و ژیروسکوپ داخلی، گزارش لحظه‌ای از الگوی راه رفتن فرد تهیه می‌کند. داده‌های تهیه شده توسط کفی هوشمند بصورت بی‌سیم با کمک یک برنامه نرم‌افزاری بر روی تلفن همراه هوشمند کاربر قابل رویت است؛ متخصص فیزیوتراپی یا کاربر می تواند با استفاده از این داده ها و دستورالعمل های صوتی و تصویری آنی، برای اصلاح ناهنجاری های حرکتی استفاده کند. این فناوری می تواند بعنوان یکی از روش های موثر توان‌یابی برای افراد دچار شکستگی استخوان یا فلج موقت پا مورد استفاده قرار گیرد.

محققان دانشگاه هاروارد برای اولین بار توانستند نیروی یک دستگاه الکتریکی را با سلول‌های گوش تامین کنند. این محققان از یک شیب الکتروشیمیایی طبیعی در سلول‌های درون گوش داخلی یک خوکچه هندی برای تامین نیروی فرستنده بی‌سیم تا پنج ساعت استفاده کردند. این شیوه می‌تواند در آینده برای ارائه منبع نیروی مستقل در کاشت‌های مغز و حلزون گوش مورد استفاده قرار گیرد. سلولهای عصبی از حرکت یونهای سدیم با بار مثبت و یون‌های پتاسیم منفی در یک غشا برای ایجاد یک شیب الکتروشیمیایی هدایت کننده علائم عصبی استفاده می‌کنند. برخی سلولها در بخش حلزونی از شیب مشابه برخوردار بوده و در تبدیل نیروی مکانیکی ارتعاش پرده گوش به علائم الکتریکی قابل درک برای مغز مورد استفاده هستند.
تنها چالش کنونی در این دستاورد، میزان کم ولتاژ تولید شده است که تنها کسری از نیروی ارائه شده توسط یک پیل قلمی محسوب می‌شود. اکنون این دانشمندان توانسته‌اند یک تراشه الکترونیکی را بسازند که از چندین الکترود کوچک با مقاومت پائین برای جمع‌آوری میزان کمی از این فعالیت الکتریکی بدون آسیب رساندن به شنوایی برخوردار است. این کاشت در گوش داخلی یک خوکچه هندی قرار گرفته و الکترودهای آن به هر دو طرف قشر سلولی بخش حلزونی متصل شدند. همچنین یک فرستنده رادیویی با نیروی کم نیز به این تراشه متصل شده بود. این دستگاه برای زمانهای کوتاه قابل استفاده بوده اما کاربرد طولانی‌مدت آن می‌توان خطر آسیب به بافت حساس درون گوش را به همراه داشته باشد. گام بعدی این دانشمندان، کوچک سازی هر چه بیشتر این الکترودها برای کاهش تاثیر تهاجمی آنها است.

یافته محققان دانشگاه روچستر مبنی بر خودکشی سلول‌های سرطانی در بدن موش‌های کور، می‌تواند به ابداع روش‌های درمانی جدید و مؤثر سرطان منجر شود. موش‌های کور برهنه تنها پستاندار خونسرد محسوب می‌شوند که درد را احساس نمی‌کنند و مانند مورچه و زنبور، در اجتماعات بزرگ دارای سلسله مراتب ملکه و کارگر زندگی می‌کنند. پژوهشگران در سال 2011 دریافتند که موش کور Damaraland با کمک یک ژن خاص، قادر به توقف شکل‌گیری سلول‌های سرطانی است. پیش از این تصور می‌شد که دو گونه دیگر موش‌های کور نیز احتمالا دارای ژن هایی با همین خاصیت هستند، اما مطالعات جدید نشان می دهد، سلول‌های سرطانی در بدن این موجودات به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌اند که در صورت خطرناک شدن دست به خودکشی می‌زنند.
محققان دانشگاه روچستر به سرپرستی «ورا گروبونوا»، سلول‌هایی را از بدن دو گونه موش کور با نام علمی Spalax judaei و Spalax golani گرفتند و این سلول‌ها در محیط کشت آزمایشگاهی مجبور به تکثیر شدند. در مرحله هفت تا 20 تکثیر سلولی همه شرایط طبیعی به نظر می‌رسید، اما از این مرحله به بعد روند نابودی سلول‌ها آغاز شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد، در این مرحله سلول ها شروع به تولید پروتئین IFN-β می‌کنند که باعث نکروز (مرگ سلولی) گسترده در عرض سه روز می‌شود و در واقع سلول‌ها دست به خودکشی می‌زنند.
موش‌های کور در بین جوندگان از استاندارد بالاتر طول عمر برخوردار بوده و به طور معمول حدود 20 سال عمر می کنند؛ محققان این فرضیه را مطرح می کنند که زیستگاه منحصر به فرد موش‌های کور در زیر زمین، آنها را قادر به داشتن عمر طولانی و خاصیت ضد سرطانی می‌کند. نتایج این مطالعه که می تواند به توسعه روش های جدید درمان سرطان منجر شود، در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده است.

تحقیقات حاکی از این است که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان قرار دارند.محققان امریکایی با بررسی 961 فرد مبتلا به نارسایی قلبی و پیگیری آن در طول بیش از شش سال دریافتند خطر ابتلا به سرطان در میان بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به‌طور قابل توجهی بالاتر از سایر افراد است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد: افرادی که از نارسایی قلبی رنج می‌برند نزدیک به 60 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند.
«تل حصین»، محقق کلینیک مایو در روچستر می‌گوید: نتایج دیگر این تحقیق نشان می‌دهد که سرطان خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را 46 تا درصد افزایش می‌دهد. نارسایی قلبی هنگامی رخ می‌دهد که قلب نمی‌تواند خون کافی را برای نیازهای متابولیک بدن پمپ کند. وی می‌افزاید: بیشتر مرگ و میرها در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ناشی از بیماری‌های دیگری مثل سرطان است، زیرا بدن این افراد مستعد ابتلا به انواع بیماری‌هاست.

يک مطالعه جديد پيشنهاد مي‌کند که باکتري‌هاي روده شما مي‌توانند نشان دهند که شما مبتلا به ديابت نوع 2 هستيد يا خير. پس از آناليز حدود 60 هزار مارکر باکتريال در افراد با و بدون بيماري ديابت نوع 2، دانشمندان چيني و اروپايي نتيجه‌گيري کرده‌اند که مورد قابل شناسايي متفاوتي در باکتري روده افراد مبتلا به ديابت نوع 2 وجود دارد. اين مطالعه در نشريه معتبر نيچر به چاپ رسيده است. اين مطالعه نمونه خوبي از آن است که چگونه محققان توانسته‌اند پيشرفت خيره‌کننده‌اي در «متاژنوميکس» داشته باشند که يک حوزه هيجان‌آور و جديد در زمينه بررسي الگوهاي DNA از طريق کولوني‌ها در ارگانيسم‌هاي فردي است. ذکر اين نکته مهم است که هرچند اين مطالعه نشان مي‌دهد باکتري روده‌اي افراد مبتلا به ديابت نوع 2 با افراد سالم فرق دارد، اين موضوع علت واقعي بيماري را ثابت نمي‌کند، بلکه تنها بيان کننده اين حقيقت است که اين افراد ديابت نوع 2 دارند. اعضاي دانمارکي اين تيم تحقيقاتي در حال برنامه‌ريزي براي پاسخ دادن به اين سوال هستند که: «ما مي‌خواهيم باکتري روده‌اي را از افراد مبتلا به ديابت نوع 2 به موش‌ها منتقل کنيم و ببينيم که آيا آنهاهم به ديابت مبتلا مي‌شوند يا خير.»
در سال‌هاي اخير شاهد رشد سريعي در تعداد افراد تشخيص داده شده با ديابت نوع 2 هستيم و دانشمندان معتقدند تعداد بسيار زيادي از افراد وجود دارند که بيماري آنها تشخيص داده نشده باقي مانده است. هر فردي حدود 5/1 کيلوگرم باکتري در روده خود حمل مي‌کند که همگي زندگي مسالمت‌آميزي با انسان دارند، اما اگر اين تعادل برهم خورد، سلامت ما به خطر خواهد افتاد. حال با اين مطالعه جديد پژوهشگران پشنهاد مي‌کنند که شايد امکان داشته باشد که يک فرد مبتلا به ديابت نوع 2 را زودتر و سريع‌تر از روش‌هاي کنوني با دنبال کردن مارکرهاي شفاف بيولوژيکال در باکتري‌هاي روده‌اي‌شان تشخيص دهيم. درواقع افراد مبتلا به ديابت نوع 2 سطح بالايي از پاتوژن ها را در روده خود حمل مي کنند. آنها باکتري هاي محيطي خطرناکي را در روده خود دارند که مي توانند مقاومت را به انواع داروها افزايش دهند. در اين مطالعه ازپروتوکل metagenome-wide association study (MGWAS) براي توالي DNA باکتري روده در 345 فرد از چين که 171 نفر آنها ديابت نوع 2 داشتند استفاده شده است.

مطالعه‌اي از دانشگاه Calgary كانادا نشان مي‌دهد كه درمان نوروپاتي ديابتيك با دارويي جديد به نام «نابيلون» (nabilone) موفقيت‌آميز بوده است. در اين مطالعه محققان 60 بيمار مبتلا به نوروپاتي ديابتيك را در مقايسه با دريافت‌كنندگان پلاسبو در يك دوره 12 هفته‌اي مورد مطالعه قرار دادند. در پايان مطالعه، بيماران مصرف‌كننده «نابيلون» درد كمتر را همراه با پيشرفت و بهبود در خواب و اضطراب کمتر گزارش كردند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است اين دارو يك گزينه مناسب براي كمك به درمان نوروپاتي ايجاد شده در اثر ديابت است. داروي مورد استفاده در مطالعه مذكور كه تحت‌نام ژنريك «نابيلون» در كانادا تجويز مي‌شود، براي درمان تهوع در بيماران تحت‌درمان با كموتراپي نيز مورداستفاده قرار مي‌گيرد. نابيلون يك كانابينوييد صناعي است كه از خصوصيات بعضي تركيب‌هاي شيميايي موجود در كانابيس يا ماري‌جوآنا تقليد مي‌كند. اين دارو توسط اداره كل غذا و داروي آمريكا و اداره سلامت كانادا موردتاييد قرار گرفته است. اين مطالعه شواهد جديدي در اختيار پزشكان قرار مي‌دهد تا بتوانند از اين دارو براي درمان نوروپاتي در بيماران مبتلا بهره گيرند.

براساس نتايج مطالعه‌اي كه به تازگي منتشر شده، بزرگسالاني كه در طول يك سال نخست پس از تشخيص ديابت نوع 2 افزايش وزن پيدا مي‌كنند، به طور قابل‌توجهي در معرض افزايش خطر مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي- عروقي و مرگ به هر دليلي قرار دارند. در اين مطالعه اطلاعات نزديك به 8500 فرد سوئدي آناليز شده است. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «افزايش وزن در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 تازه تشخيص داده شده ممكن است بيش از آنچه قبلا تصور مي‌شد خطرناك باشد.» بنابراين بايد قدم‌هاي اساسي براي محدود كردن اين روند در اين دسته از بيماران برداشته شود. اين آناليز نشان داد ميان 1238 بيمار كه طي يك سال اول پس از تشخيص ديابت نوع 2 حداقل يك واحد به شاخص توده بدني آنها افزوده شده، 63 درصد به ميزان مرگ‌ومير ناشي از علت‌هاي قلبي- عروقي آنها افزوده شده، در صورتي كه اين ميزان در افراد با شاخص توده بدني ثابت تغييري نکرده است. همچنين 34 درصد به مرگ‌ومير ناشي از همه عوامل در افراد گروه اول اضافه شد كه هر دوي اين مقادير از نظر آماري معني‌دار بوده‌اند. اين گروه از بيماران كه نتوانسته بودند وزن خود را ثابت نگه دارند، سطح بالاتري را از ميزان هموگلوبين A1C تجربه كردند و تعداد بيشتري از آنها با انسولين درمان مي‌شدند. همچنين در طول دوره پيگيري بيشتر از داروهاي سولفونيل اوره استفاده كرده بودند. هر چند فشارخون و سطح كلسترول در ميان همه شركت‌كنندگان ثابت ماند. در مجموع كل مطالعه نزديك به 8500 نفر وارد مطالعه شده بودند كه در طول سال اول پس از تشخيص ديابت نوع 2 در آنها، 14 درصد آنها حداقل يك واحد به شاخص توده بدني خود افزوده بودند، 32 درصد حداقل يك واحد از شاخص توده بدني خود كاسته بودند و 53 درصد تغييري نكرده بودند.

نتايج مطالعه‌اي كه در هفتاد‌وهفتمين نشست علمي ساليانه كالج گاستروانترولوژي آمريكا ارائه شد حاكي از آن است كه بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 ممكن است با افزايش خطر ابتلا به بارت ازوفاگوس مواجه باشند، صرف‌نظر از اينكه ديگر عوامل موثر بر بروز بارت ‌‌ازوفاگوس مانند دخانيات، الكل، چاقي و ريفلاكس وجود داشته باشند. اين مطالعه كه به صورت مورد- شاهدي و مبتني بر جمعيت انجام شده، پيشنهاد مي‌كند: «اگر شما ديابت داريد، خطر بارت ‌ازوفاگوس در شما ممكن است تقريبا دو برابر شود. همچنين اين خطر مي‌تواند در مردان مبتلا به ديابت بيشتر باشد، زيرا مردان تمايل دارند بافت چربي بيشتري در ناحيه شكم داشته باشند.» در اين مطالعه از بانك داده‌اي تحقيقات عملي در بريتانيا استفاده شده كه در آن بيش از 8 ميليون نفر وارد شده‌اند. در اين بانك اطلاعاتي، محققان بيش از 14 هزار مورد بارت ازوفاگوس و بيش از 70 هزار نفر شاهد بدون بارت ازوفاگوس يافته‌اند. افراد گروه مورد نسبت به شاهد بيشتر سيگار مي‌كشيدند و الكل بيشتري مصرف مي‌كردند. همچنين شيوع ديابت نوع 2 قبل از تشخيص بارت ازوفاگوس در گروه مورد بيشتر از شاهد بود. از سوي ديگر ميانگين شاخص توده بدني در گروه مورد بيشتر از شاهد گزارش شد كه از ابتداي مطالعه و در طول مطالعه نيز اين روند ادامه داشت. چاقي يكي از عوامل افزايش خطر بارت ازوفاگوس و سرطان مري است، اما مشخص نيست علت آن يك اثر مكانيكي است و /يا اثر متابوليك مانند هيپرانسولينوما. بنابراين با توجه به اينکه خطر بارت ازوفاگوس ميان افراد مبتلا به ديابت 2 برابر بيشتر است كه در اين ميان ديگر عوامل خطر بارت ازوفاگوس اثر ندارند، بنابراين بهتر است پزشكان در اين ميان توجه بيشتري داشته باشند و اين افراد را در صورت نياز تحت آندوسكوپي قرار دهند.

براساس دستورالعمل جديد غربالگري ديابت نوع 2 كه به تازگي در نشريه انجمن پزشكي كانادا منتشر شده، غربالگري روتين براي ديابت نوع 2 در بزرگسالان در معرض خطر كم و متوسط توصيه نمي‌شود، اما در افراد در معرض خطر بالا و خيلي بالا توصيه به انجام آن شده است. اين دستورالعمل استفاده از محاسبه‌گر خطر و سپس غربالگري را براساس برنامه پيش‌بيني خطر ديابت پيشنهاد مي‌كند. اين دستورالعمل جديد دقت و راحتي زياد را با محاسبه‌گر خطر مبتني بر وب و اندازه گيري هموگلوبين‌A1C غيرناشتا در غربالگري ديابت گنجانده است. اهرم اين ابزار، ارتقا پيامد سلامت افراد به‌وسيله توانمند‌سازي بيماران براي گرفتن نقش فعال در مديريت و اصلاح عوامل خطر ديابت از طريق مداخلات مانند رژيم غذايي و ورزش است. دستورالعمل‌ جديد تمركز خود را روي افراد در معرض خطر بالا و خيلي بالا گذاشته است. هر چند كه در اين گروه نيز شواهد كمي وجود دارد كه غربالگري مكرر مفيد باشد، خصوصا براي كاهش مورتاليتي. همچنين شواهد نيز از غربالگري روتين با تست خون براي ديابت نوع 2 ميان بزرگسالان در معرض خطر كم و متوسط حمايت نمي‌كند. غربالگري اين گروه ممكن است با تشخيص بيش از اندازه، مداخلات نامناسب و درمان بي مورد بينجامد و اين خود باعث هزينه‌هاي رواني اجتماعي و اقتصادي غيرضروري خواهد شد. اين دستورالعمل توصيه مي‌كند كه از هموگلوبين A1C غيرناشتا در خون براي غربالگري افراد استفاده كنيد که براي بيماران آسان تر است، زيرا نيازي به ناشتا بودن ندارند. همچنين پيشنهاد مي شود بزرگسالان در معرض خطر بالا هر 3 تا 5 سال يك بار با تست خون هموگلوبين A1C كه غربالگري شوند، اما افراد در معرض خطر خيلي بالا ، اين تست سالانه تكرار شود.

دانشمندان موفق به معرفي يك ابرپادتن براي درمان آنفلوانزا شدند كه با يك ضربت منفرد بيماري را درمان مي‌كند. اين موفقيت اميدهاي جديدي را پيش روي متخصصان براي ريشه‌كن كردن اين بيماري جهاني مي‌گذارد. ابرپادتن موسوم به CR9114 گامي براي ارائه يك درمان طولاني و نه يك واكسيناسون سالانه در فصل زمستان به شمار مي‌آيد. اين پادتن ضربتي همچنين مي‌تواند در درمان عفونت‌هاي شديد و حفاظت از پرسنل بيمارستاني طي شيوع آنفلوانزا كارسازباشد.
دانشمندان تاكنون سه آنتي‌بادي انساني براي مقابله با آنفلوانزاي B شناسايي كرده‌اند و آنتي‌بادي معرفي شده در مقابل ويروس آنفلوانزاي شايع‌تر و جدي‌تر A‌ نيز كارآمد است. براي طراحي يك واكسن آنفلوانزاي كارساز در سطح جهاني، بايد راهكاري براي مقابله با آنفلوانزاهاي نوع A و B ارائه دهد و پادتن مزبور تنها آنتي‌بادي است كه اين عمل را صورت مي‌دهد. وي و همكارانش در موسسه واكسن كروسل در هلند مجموعه‌ اي بزرگ از آنتي‌بادي‌هاي آنفلوانزا را از سلول‌هاي ايمني داوطلباني كه به آن‌ها واكسن فصلي تزريق شده بود، توليد كردند. آن‌ها سپس به منظور يافتن آنتي‌بادي‌هاي مرتبط با تنوع و گوناگوني ويروس‌هاي آنفلوانزاي B آن‌ها را غربالگري كردند.
سه عدد از اين آنتي‌بادي‌ها تحت نام‌هاي CR8033، CR8071 و CR9114 از موش‌ها در مقابل دوز مرگبار دو آنفلوانزاي عمده محافظت كردند و CR9114 همچنين عليه ويروس‌هاي آنفلوانزاي A مقابله كرد. اين ويروس‌ها شامل زيرنوع H1N1 بود كه دست كم 17 هزار نفر را در سال 2009 به كام مرگ برد. محققان هلندي از تكنيك‌هاي اسكن‌ هنري جهت نشان دادن اين موضوع كه آنتي‌بادي‌هاي CR8033 و CR8071 خود را به «سر» پروتئين هماگلوتين مي‌چسبانند، استفاده كردند. اين پروتئين سطح بيروني‌تر ويروس‌هاي آنفلوانزا را نشانه گرفته و از حركت آن‌‌ها از سلول‌هاي عفوني ممانعت مي‌كند. نكته جالب توجه در خصوص اين آنتي‌بادي‌ها اين است كه آن‌‌ها ويروس‌هاي آنفلوانزا را عمدتاً با جلوگيري از خارج كردن سلول‌هاي عفوني توسط ذرات ويروس صورت مي‌دهند. آنتي‌بادي CR9114 نيز به مكاني در ساقه هماگلوتين متصل مي‌شود. اين آنتي‌بادي از اعمال تغيير شكل به پروتيين مزبور كه ويروس براي هم‌جوشي با غشاي بيروني‌تر سلول‌هاي ميزبان به آن نياز دارد، جلوگيري مي‌كند.

محققان چيني و آمريكايي موفق به توسعه فناوري قطعات الكترونيك پوشيدني شده اند كه مي تواند نويد دهنده طراحي دستكش هاي جراحي هوشمند با قابليت هاي ارتقاي عملكرد جراح در حين عمل باشد. ايده طراحي قطعات الكترونيك پوشيدني توسط محققاني مطرح شد كه روش تبديل مواد نيمه هادي سخت به قطعات الكترونيك نرم و انعطاف پذير را كشف كردند. «جان راجرز» مهندس مواد و از محققان دانشگاه ايلينويز تأكيد مي كند: اصلي ترين چالش، تبديل مواد سخت و شكننده مانند سيليكون به صورت سيستم هاي نرم و انعطاف پذير بود، چراكه اين مواد تنها به صورت ويفرهاي مسطح و سخت وجود دارند.
محققان دانشگاه هاي ايلينويز و نورث وسترن آمريكا به همراه محققان دانشگاه داليان چين موفق به تبديل سيليكون به غشاي نانو فوق باريك شدند كه 10 هزار برابر نازك تر از موي انسان است؛ سپس غشاي نانو به صورت اشكال پوست ماري برش داده شده و بر روي غشاي نازك الاستيك قرار داده شدند و قطعات الكترونيك انعطاف پذير به اشكال مختلف از جمله به شكل انگشت انسان طراحي شدند. با اين روش محققان «جوراب» بسيار نازكي طراحي كردند كه به دور قلب قرار گرفته و وضعيت سيستم قلبي-عروقي را مورد بررسي قرار مي‌دهد.
اين روش مي تواند در آينده به ساخت نسل بسيار پيشرفته دستكش هاي جراحي هوشمند منجر شود كه به جراح امكان مي‌دهد تنها با اشاره انگشت قادر به جداسازي يك بافت قلب باشد. امكان اندازه گيري ميزان خشكي و دماي بدن از ديگر كاربردهاي قطعات الكترونيك پوشيدني خواهند بود. نتايج دستاورد محققان در مجله نانوتكنولوژي (Nanotechnology) منتشر شده است.

محققان «BWH» اولين گروهي هستند که طراحي منطقي دارو را با نانوشيمي ابرمولکولي ترکيب کرده و از آن در درمان سرطان استفاده کرده‌اند. شيمي ابرمولکولي به‌ معني توليد سامانه‌هاي پيچيده شيميايي با استفاده از واحدهاي ساختماني مولکولي است. محققان بيمارستان بريگام و زنان (BWH) از اين روش‌ها براي ايجاد نانوذراتي استفاده کرده‌اند که در حين دارا بودن سميت پايين، فعاليت ضدتوموري بالايي روي سرطان سينه و رحم از خود نشان مي‌دهند. «شيلاديتيا سنگوپتا»، استاديار مهندسي زيستي «BWH» و نويسنده ارشد مقاله مربوط به اين کار مي‌گويد: اين کار فراتر از استفاده از فناوري نانو به‌ عنوان حامل‌هاي رسانش دارو است و در حقيقت در حوزه مهندسي مجدد خود دارو و تبديل آن به نانودارو قرار مي‌گيرد.
محققان در اين کار از سيس‌پلاتين به‌ عنوان داروي ضدسرطان استفاده کرده‌اند. آنها يک نانوذره سيس‌پلاتيني طراحي کرده‌اند که حاوي اجزاي مختلفي است؛ از جمله اين اجزا مي‌توان به پلاتين دو ظرفيتي منحصر به‌ فردي اشاره کرد که به يک پايه کلسترولي پيوند يافته است. اين طراحي، محيطي براي نانوذرات فراهم مي‌آورد که بتوانند در آن به شکلي موثر آرايش يابند.
يافته‌هاي محققان نشان مي‌دهد که اين نانوذرات جديد در محيط برون‌تني و در مقايسه با کربوپلاتين يا سيس‌پلاتين موثرتر عمل کرده و در شرايط مقاوم به سيس‌پلاتين فعاليت خود را حفظ مي‌کنند. «سنگوپتا» مي‌گويد: در 30 سال گذشته تنها سه داروي مبتني بر پلاتين وجود داشته است که استفاده از آنها در تمام انواع سرطان‌ها مورد تأييد بوده است. يک داروي پلاتيني چهارم که به‌ صورت اختصاصي در تومور جمع شده، قدرت درماني بيشتري داشته و در حين حال از ايمني بيشتري برخوردار باشد، مي‌تواند اثر مثبت زيادي بر شيمي‌درماني بر جاي بگذارد.
با در نظر داشتن اين نکته که داروهاي شيمي‌درماني مبتني بر پلاتين در خط مقدم مبارزه با بسياري از انواع سرطان‌ها قرار دارند، محققان بر اين باورند که افزايش کارايي و کاهش سميت اين طراحي جديد منجر به توليد نسل بعدي داروهاي ضدسرطان شود. جزئيات اين کار در «Proceedings of the National Academy of Sciences» منتشر شده است.

گونه جديد سلول بنيادي كه به تازگي كشف شده مي‌تواند كليد اساسي بهتر فكر كردن در انسان‌ها باشد. محققان موسسه تحقيقاتي اسكريپس آمريكا موفق به شناسايي خانواده‌اي از سلولهاي بنيادي شده‌اند كه احتمالا نورون‌هاي مسوول تفكر انتزاعي و خلاقيت را توليد مي‌كنند. اين سلولها در موشهاي جنيني يافت شده و در لايه‌هاي بالاتر قشر مغزي شكل مي‌گيرند. همين منطقه مغزي در انسانها اجازه تفكر انتزاعي، برنامه‌ريزي براي آينده و حل مشكلات را مي‌دهد.
پيش از اين تصور مي‌شد كه تمام نورونهاي قشري در لايه‌هاي بالا و پايين از يك نوع سلول بنيادي موسوم به سلولهاي گليال شعاعي ايجاد مي‌شوند.اما تحقيقات جديد نشان داده كه نورون‌هاي لايه بالايي از يك جمعيت خاص سلولهاي بنيادي توليد مي‌شوند. قشر مغزي در پستانداران به شكل لايه‌هاي پيازي شكل با ضخامت‌هاي گوناگون است. لايه نازكتر دروني ميزبان نورونهايي است كه به ساقه مغزي و نخاع براي تنظيم عملكردهاي اساسي مانند تنفس و حركت متصل مي‌شود. لايه‌هاي ضخيمتر بالايي كه به سطح خارجي مغز نزديكترند از نورون‌هايي برخوردارند كه اطلاعات حسهاي مختلف را با هم ادغام كرده و در ميان دو نيمه مغز اتصال ايجاد مي‌كنند. عملكردهاي تفكر عالي در لايه‌هاي بالايي قرار دارد كه به لحاظ تكاملي بخشهاي جديدتر مغز هستند. رشد سلولهاي بنيادي در آزمايشگاه مي‌تواند مسير را براي درمانهاي جديدتر اختلالات مغزي مانند اسكيزوفرني و اوتيسم هموار كند. اين پژوهش در مجله ساينس منتشر شده است.

تغییرات در ترکیب میکروب‌های دستگاه گوارش که به طور معمول باعث مشکلات سلامتی مانند افزایش وزن و التهاب می‌شود، در واقع می‌تواند به نفع زنان باردار باشد. محققان نمونه مدفوع گرفته شده از 91 زن باردار را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که ترکیب میکروب روده زنان در طول زمان، از سه ماهه اول حاملگی به سه ماهه سوم تغییر می‌کند. «روت لی» از دانشگاه کرنل و نویسنده ارشد این تحقيق مي‌گويد: این از اولین خصوصیات «میکروبیوتا»ی (جانورانی ریزی که در یک ناحیه زندگی می‌کنند "microbiota") روده است که با حاملگی مرتبط است. این یافته نشان می‌دهد که بدن ما با «میکروبیوتا» رشد می‌کند و در واقع ممکن است از آنها به عنوان ابزاری جهت کمک به تغییر سوخت و ساز بدن مادر برای حمایت از رشد جنین استفاده کند.
در طول دوره بارداری، میکروبهای روده زنان کمتر طبیعی و متنوع می‌شوند. محققان همچنین نشان دادند که تعداد باکتری‌های مفید با افزایش سطح باکتری‌های مرتبط با بیماری‌ها کاهش می‌ ‌یابد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد التهاب در دوران بارداری افزایش می‌یابد. «لی» با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌افزايد: تغییر در میکروبهای روده مربوط به رژیم غذایی نیست، بنابراین ما فکر می‌کنیم سیستم ایمنی بدن و هورمون‌ها در این امر نقش، ایفا می‌کنند.
سپس محققان میکروبهای روده زنان باردار را به موش سالم منتقل کردند. آنها دریافتند موش‌هایي که میکروبها را از زنان در سه ماهه سوم بارداری گرفته بودند، چاق‌تر شده و سطوح بالاتری از نشانگر التهاب در آن‌ها دیده شد و دارای سوخت و ساز قند خون بدتری نسبت به موش‌هایی که میکروب سه ماهه اول بارداری را دریافت کردند، بودند. «لی» در ادامه مي‌افزايد: در سه ماهه سوم، «میکروبیوتا» می‌تواند در سوخت و ساز بدن تغییر ایجاد کند. در زمینه بارداری، این تغییرات متابولیک در مادران، سالم محسوب می‌شود؛ به دلیل این که این امر باعث می‌شود انرژی در بافت چربی ذخیره سازی شود و به حمایت از جنین کمک کند. با این حال، در خارج از دوران بارداری، این تغییرات می‌تواند منجر به توسعه دیابت نوع 2 و دیگر مشکلات سلامت شود. این پژوهش در مجله «Cell» منتشر شده است.

مصرف مکمل فیبر اسفرزه عوامل خطر سندروم متابولیک را کاهش می‌دهد. محققان دانشگاه کورتین استرالیا برای بررسی تاثیر اسفرزه بر بروز عوامل خطر سندروم متابولیک، تحقیقات مرتبط انجام شده از سال 1980 تا 2012 را مورد بررسی و بازبینی قرار دادند. طی این پژوهش، محققان دريافتند که مصرف اسفرزه باعث بهبود علایم مرتبط با سندروم متابولیک می‌شود. این بهبود علایم شامل میزان گلوکز خون، مقاومت به انسولین، فشار خون و همچنین اصلاح پروفایل‌های لیپیدی در بدن انسان و حیوانات بود. نتایج بسیاری از تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که مصرف اسفرزه باعث کاهش اشتها می‌شود و ممکن است در کنترل وزن، ترکیب بدنی، اشتها و فشار خون موثر واقع شود، اما برای اثبات این مطلب تحقیقات بیشتری نیاز است.
یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که بیماران مبتلا به افزایش کلسترول قند، خون و تری گلیسیرید که همگی عوامل خطر بروز سندروم متابولیک هستند، می‌توانند با مصرف اسفرزه نشانه‌های بیماری خود را بهبود دهند. سندروم متابولیک به مجموعه‌ای از شرایطی مانند فشار خون بالا، سطوح افزایش یافته انسولین در خون، چربی انباشته اضافی در اطراف شکم، سطوح افزایش یافته چربی خون گفته می‌شود که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته و دیابت را افزایش می‌دهد. نتایج این پژوهش در مجله «Obesity Reviews» منتشر شده است.

میگرن با کاهش در مهارت تفکر مرتبط نیست و هیچ تفاوتی بین افراد با سردردهای دردناک یا بدون آن در درازمدت وجود ندارد. بر اساس اين تحقيق، اگر چه سردردهای میگرنی رایج و اغلب ناتوان‌کننده هستند، اما این نوع سردرد با کاهش در مهارت‌های فکر کردن مرتبط نیست. «پاملا ریست»، محقق بخش طب پیشگیرانه در برینگهام و بیمارستان زنان در بوستون و نويسنده اصلي اين تحقيق با اشاره به يافته‌هاي حاصل از پژوهش انجام شده مي‌گويد: مطالعات قبلی در رابطه با میگرن و مهارتهای شناختی در مغز کوچک بود و قادر به شناسایی ارتباط میان این دو نبود. تحقيق ما به اندازه کافی بزرگ است و نشان مي‌دهد که میگرن در حالی که دردناک است، به شدت با زوال شناختی در ارتباط نیست.
در این تحقيق، محققان اطلاعات قبلی جمع‌آوری شده حدود 40 هزار زن با سن 45 سال و بالاتر را مورد بررسی قرار دادند. آنها همچنین اطلاعات جدیدی که از بیش از شش هزار و 300 زن در مورد وضعیت میگرنشان جمع آوری کرده بودند را تجزیه و تحلیل كردند. بر اساس این اطلاعات، زنان به چهار گروه بدون سابقه میگرن، میگرن با اورا (aura) كه معمولا به عنوان یک اختلال بینایی شناخته می‌شود، میگرن بدون اورا و سابقه میگرن تقسیم شدند. هر دو سال تا مدت شش سال زنان تحت آزمایشهای مهارتهای شناختی و یا مهارتهای تفکری قرار گرفتند. «ریست» در مورد نتايج اين تحقيق مي‌‌گويد: در مقایسه با زنان بدون سابقه میگرن، کسانی که میگرن با اورا یا بدون آن را تجربه کرده بودند، تفاوت قابل توجهی در نرخ زوال شناختی دیده نشد. این یک یافته بسيار مهم برای هر دو گروه پزشکان و بیماران است. بیماران مبتلا به میگرن و پزشکان معالج آنها باید اطمینان داشته باشند که میگرن عواقب طولانی مدت روی عملکرد شناختی ندارد. محققان اين پژوهش مي‌گويند: تحقیقات بیشتری به منظور بررسی تاثیر میگرن بر مغز و بهبود راهبردهای درمان، مورد نیاز است. این پژوهش در مجله «BMJ» منتشر شده است.

جايگيري ناکافي سلول‌هاي بنيادي در نقاط آسيب‌ديده قلب، درمان سلولي اين عضو حياتي را پس از انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب (Myocardial Infract ion) با مشکل مواجه مي‌كند. حال گروهي از محققان فرانسوي با استفاده از موش‌هاي آزمايشگاهي و با بهره‌گيري از يک آهن‌ربا براي هدايت سلول‌هاي پرشده با نانوذرات اکسيد آهن به نقاط کليدي، مدت زمان حفظ سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال (EPC) را در ماهيچه‌هاي قلب افزايش داده‌اند.
دکتر «فيليپه مناسکه» از آزمايشگاه تحقيقات جراحي «INSERM U633» در پاريس مي‌گويد: درمان سلولي يکي از روش‌هاي نويدبخش احياي ماهيچه قلب و بازيافت جريان خون در آن است؛ مشکل اين روش جايگيري ناکافي سلول‌ها پس از تزريق درون‌حفره‌اي است. هدف از اين مطالعه بهبود و کنترل سکونت اين سلول‌ها در نقاط مورد نظر از طريق پر کردن آنها با نانوذرات اکسيد آهن است تا بدين طريق جايگيري و حفظ اين سلول‌ها در قلب آسيب‌ديده موش‌هاي آزمايشگاهي با استفاده از يک آهن‌رباي کاشته شده در زير پوست بهبود يابد. در اين مطالعه از سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال که از خون بند ناف استخراج شده بودند، استفاده شده است.
اين محققان دريافتند که ميزان مغناطيسي بودن اين سلول‌ها براي هدايت آنها از راه دور توسط يک آهن‌ربا کافي است. بنابر گفته اين محققان ارزيابي کارايي اين روش در جايدهي سلول‌هاي بنيادي در نقاط مورد نظر بايد از طريق رديابي درون‌تني آنها صورت گيرد. اين کار با بهره‌گيري از تصويربرداري MRI انجام شد. دکتر «مناسکه» مي‌گويد: تطابق خوبي ميان تصاوير MRI و داده‌هاي ايمونوفلورسانس يا PCR کمّي وجود داشت. مقادير اندکي از يک ماده ژنتيکي را مي‌توان در عرض چند ساعت به چند ميليون برابر خود افزايش داد. به اين ترتيب مي‌توان با نشانگرهاي ژنتيکي بيماري‌هاي عفوني، سرطان و نقايص ژنتيکي را به نحوي مطمئن و سريع تشخيص داد.
اين محققان نتيجه‌گيري کرده‌اند که براي پيگيري سرنوشت سلول‌ها در زمان‌هاي بعدي بايد مطالعات بيشتري صورت گيرد. آنها مي‌گويند تعداد کم سلول‌هاي بنيادي که به‌ دليل اندازه بزرگ آنها و خطر انسداد شريان اکليلي قلب استفاده شده است، مي‌تواند بر ميزان جايگيري اين سلول‌ها تأثير گذاشته باشد. «مناسکه» مي‌افزايد: اين مطالعه پايلوت که روي انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب موش انجام شده است، نشان مي‌دهد جايگيري سلول‌هاي بنيادي موجود در گردش خون را مي‌توان با هدف‌گيري مغناطيسي بهبود بخشيد؛ البته بايد مطالعات بيشتري براي اعتبارسنجي اين پژوهش انجام شود. همچنين نياز به بهينه‌سازي پارامترهاي هدف‌گيري و ارزيابي کارايي اين راهکار در حيوانات آزمايشگاهي بزرگ‌تر وجود دارد. جزئيات اين تحقيق در مقاله‌اي با عنوان «Can Magnetic Targeting of Magnetically Labeled Circulating Cells Optimize Intramyocardial Cell Retention?» در مجله «Cell Transplantation» منتشر شده است.

محقق دانشگاه «دوسلدورف» آلمان موفق به توليد قرص جديدي شده كه از توانايي طبيعي مهار التهاب مفاصل با كمترين عوارض جانبي برخوردار است. آرتريد روماتوئيد يك بيماري مزمن خود ايمن است كه در زمان حمله سيستم ايمني به مفاصل ايجاد شده و باعث بروز دردهاي شديد مفاصل، درد و تورم ، خستگي و از دست دادن قدرت تحرك مي شود. از هر چهار بيمار يك نفر ظرف مدت سه سال پس از تشخيص بيماري دچار ناتواني كامل حركتي مي شود و سه چهارم نيز ظرف 20 سال آينده به مشكلات حاد حركتي دچار خواهند شد. متوتروكسات (MTX) يك داروي استاندارد درمان اين بيماري است كه در برخي بيماران با عوارض جانبي از جمله تهوع، اسهال و ريزش مو همراه است، اما قرص هوشمند ابداعي دكتر «اولريش فلوگل» از بدن خود بيمار براي مبارزه طبيعي با آرتريت روماتوئيد استفاده كرده و از كمترين ميزان عوارض جانبي برخوردار است.
داروي هوشمند chet-AMP بدون كاهش ميزان فشار خون بيمار باعث تسكين التهاب مخرب مفاصل به عنوان يكي از اصلي ترين مشكلات بيماران مي شود. اين دارو از مولكول CD73 كه بدن به طور طبيعي براي مبارزه با التهاب مورد استفاده قرار مي دهد، بهره برداري مي كند. داروي chet-AMP تنها زماني فعال مي شود كه سلول هاي ايمني پوشيده شده با CD73 در مفاصل ملتهب وجود داشته و از بافت هاي مجاور محافظت مي كنند. اين دارو در مراحل تحقيق قرار دارد، اما مي تواند به ايجاد درمان هاي نتيجه بخش تر براي آرتريت روماتوئيد منجر شود. نتايج اين تحقيق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

دانشمندان موفق به ابداع سامانه دستيار جراح رباتيك با هدف مصون ماندن جراحان از تشعشعات ايكس حين عمل شدند. تعدادي از تكنيك‌هاي نوين جراحي از تشعشع استفاده مي‌كنند كه اين امر هم براي بيمار و هم جراح مي‌تواند بسيار خطرناك باشد. براي رفع اين خطر، شركت Corindus Vascular Robotics of Natick واقع در ماساچوست سيستمي موسوم به CorPath 200 را طراحي كرده است. اين سامانه نخستين دستيار جراح رباتيك است كه جهت باز كردن شريان‌ها به كار مي‌رود و به جراحان قلب امكان مي‌دهد از يك كابين حفاظتي سرب‌اندود واقع در همان اتاق بيمار عمل اجراي استنت قلب و فرايندهاي بالن زدن در عمل را صورت دهند. بدين ترتيب آن‌‌ها از تشعشعات مصون مي‌مانند. در آزمايشات باليني اين ابتكار تا 95 درصد از ميزان قرار گرفتن جراح در معرض اشعه ايكس كاست و همچنين نيازي به استفاده از پيشبندهاي معمول نبود.
در اين فناوري جراح از دو جوي‌استيك استفاده مي‌كند كه كاتتر و ساير ابزار را كنترل كند. همچنين وجود مجموعه‌يي از صفحه‌نمايش‌ها وي را قادر به نظارت بر عمل جراحي با هدف كنترل بي‌نهايت دقيق حركات مي‌كند. با اين حال جراح اين ربات را فقط مانند يك بازي ويديويي هدايت نمي‌كند بلكه سيستم مجهز به يك مولفه بازخورد قوي است كه موجب مي‌شود وي كاتتر را به هنگام فرو رفتن و حركت در خلال شريان‌ها "حس ‌كند". شركت Corindus هم‌اكنون در حال بسط فناوري ارائه شده با هدف كاربرد آن در ديگر شرايط عروقي از جمله مشكلات به وجود آمده در دست و پاها، وضعيت‌هاي عصبي و كاربردهاي ساختاري قلب است.
عمل مداخله عروقي زيرپوستي (PCI) يك فرايند جراحي معمول قلب بوده كه جهت ترميم يا پيش‌گيري از آسيب رسيدن به اين عضو (به دليل شريان‌هاي مسدود شده يا آسيب‌ديده) مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين سامانه عمل را توسط يك استنت يا بالن صورت مي‌دهد كه در انتهاي كاتتر قرار داده مي‌شود و به سمت درون يك شريان اصلي حركت مي‌كند. اين شريان اغلب در پا قرار دارد و به قلب هدايت مي‌شود. فرايند PCIs در مقياس وسيع مورد استفاده قرار مي‌گيرند اما از تصويربردارهاي پرتو ايكس جهت كنترل و نظارت بر حركت كاتتر و ديگر مراحل عمل استفاده مي‌كند. در اين روش به دليل اين كه جراح در كنار بيمار است، در معرض تشعشعات فراوان قرار دارد.

نتايج يك پژوهش در انگليس نشان مي‌دهد كه مردان استرسي ترجيح مي‌دهند با زنان چاق ازدواج كنند.  دانشمندان دانشگاه وستمينستر انگلستان در اين پژوهش در مصاحبه با 80 مرد سفيدپوست و لاغر، تعدادي عكس زنان با جثه‌هاي مختلف را به آن‌ها نشان دادند و از اين افراد خواستند گزينه‌هاي مطلوب براي ازدواج را معرفي كنند. نتايج نشان داد كه مردان استرسي زنان چاق را براي ازدواج مناسب ديدند. دانشمندان بر اين باورند هنگامي كه فردي داراي استرسي ناشي از يك محيط تهديدكننده است، به سمت اشخاصي جذب مي‌شود كه جثه‌ آن‌ها نشان‌دهنده بلوغشان باشد زيرا اين امر حس امنيت را به ارمغان مي‌آورد. با اين حال برخي بر اين باورند كه نمونه موردي به كار رفته در اين مطالعه نماينده نوع انسان‌ها نيست زيرا اين افراد جوان بوده و در يك سيستم اجتماعي پيچيده خاص زندگي مي‌كنند و اين كه استراتژي‌هاي معقول براي زندگي در يك سيستم اجتماعي لزوماً در سيستم ديگري كارساز نيستند. جزئيات اين مطالعه در مجله PloS ONE انتشار يافت.

دانشمندان تایوانی و امریکایی با استفاده از فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) که باعث افزایش رشد مجدد عروق خونی می‌شود، موفق به یافتن درمانی امیدوارکننده برای حملات قلبی شدند. طی تلاش‌های پیشین، استفاده از فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در درمان بیماری‌های قلبی با محدودیت‌هایی مواجه بود؛ جریان خون باعث می‌شد که فاکتور رشد اندوتلیال عروقی مورد نیاز از قلب خارج شود. اما نتایج این پژوهش جدید، مشکل ذکر شده را برطرف کرده است.
محققان طی تحقيق بر روي دو گروه موش کنترل شده و آزمایشی، با استفاده از ژلی شامل شبکه‌ای از نانوفیبرهای پپتیدی تجمعی که با VEGF ترکیب شده بود، متوجه شدند که این ساختار چارچوب مانند، VEGF را در محل مورد نظر نگه داشته و این اجازه را به VEGF می‌دهد تا طی گذشت هفته‌ها به آرامی در محل مورد نظر رهاسازی شود. برای انجام این تحقیق، دانشمندان به سرپرستی دکتر «پاتریک سیه» از موسسه مهندسی پزشکی دانشگاه ملی چنگ کونگ تایوان، به طور عمدی گروهی از موش‌ها را به حمله قلبی مبتلا و سپس ترکیبی از نانوفیبرها به همراه VEGF به قلب موش‌ها تزریق کردند.
دانشمندان متوجه شدند که نانوفیبرها با جذب سلول‌های بنیادی که مسؤول اصلاح و بازسازی مویرگ‌ها و حتی سرخرگ‌ها هستند، باعث بهبود سلامت قلبی موش‌ها شده و محیطی را برای افزایش رشد رگ‌های خونی، اصلاح بافت‌های آسیب دیده و رشد بافت‌های جدید ایجاد می‌کنند. پس از گذشت 28 روز، قلب موش‌های آزمایشی به نسبت گروه کنترل شده، سطح بسیار بالاتری از اصلاح و بهبودی را از خود نشان داد و رشد شریانی در این گروه پنج برابر گروه کنترل شده گزارش شد. علاوه بر این عضله‌های جدید قلب شکل گرفته و سطوح بافت‌های آسیب دیده و ضعیف در بین موش‌های آزمایشی به حداقل رسید. طی این پژوهش، هیچ نشانه‌ای از اثرات جانبی این ترکیب گزارش نشد. به گفته «کارن کریسمن» از دانشگاه کالیفرنیا، این تحقیق می‌تواند در بهبود هرچه سریعتر و افزایش کیفیت زندگی بیماران قلبی موثر باشد. این پژوهش در مجله «Science Translational Medicine» منتشر شده است.

نتایج پژوهش محققان آمریکایی بر روي بيش از هزار مرد و زن نشان داد: بروز افسردگی با افزایش خطر ابتلا به بيماري عروق محیطی (PAD) مرتبط است. بيماري «PAD» مشکل وابسته به گردش خون است که طی آن شریان‌ها باریک می‌شود و در نتیجه باعث کاهش جریان خون به اندام‌ها و معمولا ساق و پا می‌شود که در پی آن عضو دردناک شده و قابلیت حرکت خود را از دست می‌دهد و در موارد شدیدتر منجر به قانقاریا (فاسد شدن عضو به علت نرسیدن خون) و در نهایت قطع عضو خواهد شد.
به منظور انجام این پژوهش، محققان دانشگاه کالیفرنیا طی پژوهشی آینده نگر، هزار و 24 زن و مرد مبتلا به انسداد شرایین اکلیلی قلب را طی هفت سال مورد بررسی قرار دادند. پژوهش‌هاي آینده نگر تحقیقاتی است که پدیده‌ای در زمان حال بررسی و به پدیده‌های مرتبط با آن در زمان آینده ارتباط داده می‌شود. دکتر «مارلن گرنن»، سرپرست پژوهش، در رابطه با نتایج این پژوهش مي‌گويد: ما طی این پژوهش کشف کردیم رابطه‌ای ریشه‌ای بین افسردگی و «PAD» وجود دارد و علاوه بر این، بیمارانی که در ابتدای این پژوهش به افسردگی مبتلا بودند، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به بيماري «PAD» طی این هفت سال قرار داشتند و این امر نقش مهم افسردگی را در ابتلا و پیشرفت «PAD» برجسته می‌کند.
«گرنن» می‌افزاید: هنوز مشخص نیست که آیا بیماران مبتلا به «PAD» به علت تقلیل و اختلال قابلیت حرکت بدنشان، افسرده می‌شوند یا افراد افسرده با انجام رفتارهای ناسالم مانند سیگار کشیدن و عدم فعالیت ورزشی که دو عامل خطر بروز «PAD» است، باعث افزایش خطر ابتلا به «PAD» می‌شود و بنا به همین علت، تحقیقات بیشتری برای اثبات رابطه علت ومعلولی این مؤلفه‌ها نیاز است. نویسندگان این پژوهش توصیه می‌کنند که می‌توان با رژیم غذایی سالم، انجام فعالیت ورزشی، ترک سیگار و کنترل موثر استرس، خطر بروز افسردگی و بيماري «PAD» را کاهش داد. این پژوهش در مجله «Journal of the American Heart Association» منتشر شده است.

غلظت سنگین دود دخانیات درکافی‌شاپ­‌ها و اتومبیل­‌ها در عرض چنددقیقه راه‌های هوایی سیستم تنفسی افراد را محدود می‌کند. نتایج یک مطالعه توسط محققان دانشگاه آتن و دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بین المللی هاروارد در یونان با قرار دادن 15 فرد سالم در مجاورت استنشاق ذرات دود متمرکز داخل اتاق به مدت 20 دقیقه نشان داد تنفس دود غلیظ دست دوم سیگار در طول این زمان منجر به تغییرات فوری فیزیولوژیک بدن از جمله مقاومت راههای هوایی و امپدانس می‌شود.
محققان با اندازه‌گیری مقاومت و واکنش‌های راههای تنفسی این افراد با استفاده از دستگاه ایمپالس اسیلومتری که یک روش غیر تهاجمی برای اندازه گیری جنبش تنفسی در تنفس آرام است، افزودند: تماس با دود غلیظ دست دوم سیگار حتی به صورت کوتاه مدت منجر به افزایش امپدانس مقاومت راههای تنفسی و مسدود شدن آنها می شود.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است اگر چه به نظر می رسد کشیدن سیگار به صورت غیرفعال نسبت به کشیدن سیگار به طور مستقیم ضرر کمتری دارد اما باید قرارگرفتن در معرض دود دست دوم سیگار که کافی شاپ‌ها و بسیاری از مکان های عمومی دیگر حاوی غلظت بالایی از ذرات ریز آنها هستند به عنوان یک مشکل بهداشت جهانی به رسمیت شناخته شود. به گفته محققان تماس با دود دخانیات به صورت غیرفعال می تواند اثرات کوتاه مدت و بلندمدتی به سلامت افراد به ویژه کودکان داشته باشد.

پژوهش‌های جدید نشان داده که نگرانی در مورد یک امتحان ریاضی به معنی کامل کلمه دردناک است و انتظار برای حل مسائل ریاضی باعث روشن شدن شبکه‌های درد در مغز افراد دارای سطوح بالای تنش ریاضی می‌شود. تیمی از محققان دانشگاه شیکاگو به شناسایی 14 فرد دچار تنش ریاضی بالا و 14 فرد با تنش ریاضی پایین بر اساس ارزیابی آنها از احساس اضطراب در زمان مواجهه با موقعیت‌های مرتبط با ریاضی مانند ورود به یک کلاس ریاضی یا نیاز به گذراندن تعداد خاصی از واحدهای ریاضی برای فارغ‌التحصیلی پرداختند. سپس به این شرکت‌کنندگان یک مجموعه از مسائل لغتی و ریاضی را ارائه کرده و فعالیت عصبی آنها را با یک دستگاه تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی سنجیدند. پیش از هر مسأله یک دایره زرد یا مربع آبی به نشانه آغاز یک مسأله ریاضی یا لغت بر روی نمایشگر نمایان می‌شد.
اسکن‌های مغزی در گروه اول در زمان مشاهده نشانه آغاز مسأله ریاضی، هجوم فعالیت را در بخش‌های مغزی مرتبط با احساس درد از جمله شعاع خلفی اینسولا و اواسط قشر سینگولیت نشان دادند. محققان دریافتند که هر چه سطح این تنش بالاتر باشد، فعالیت عصبی بیشتر در مغز این افراد افزایش نشان می‌دهد. این در حالیست که چنین الگویی در مغز افراد دارای تنش پایین‌تر دیده نشد. محققان پیش از این دریافته بودند که رویدادهای تنش‌زای روانشناسی از جمله برهم زدن‌های احساسی و طرد اجتماعی می‌تواند منجر به احساس فیزیکی درد شود.
پژوهش جدید هم نشان داده که تنها در انتظار یک رویداد تنش‌زا بودن نیز می‌تواند باعث درد واقعی شود. به گفته پژوهشگران، خود ریاضی دردناک نبوده، بلکه انتظار برای آن دردآور است. نتایج این پژوهش در مجله PLoS ONE منتشر شده است.

پژوهشهای صورت گرفته توسط پژوهشگران دانمارکی نشان می‌دهد که رسوب دور چشم، طاسی و بزرگ شدن لاله گوش می‌توانند خطر بروز بیماری‌ها و حملات قلبی در فرد را پیش‌بینی کنند. رسوب چربی زرد رنگ اطراف پلک، طاسی، بزرگ شدن لاله گوش و سایر نشانه‌های مرتبط با افزایش سن می‌تواند خطر بروز بیماری و حمله قلبی در فرد را پیش‌بینی کند و هرچه افراد دارای نشانه‌های بیشتری باشند، این خطرات افزایش می‌یابد.
محققان دانشگاه کپنهاگ در طول یک دوره مطالعاتی 35 ساله، 10 هزار و 885 فرد بالای 40 سال را مورد بررسی قرار دادند. از این گروه هفت هزار و 537 نفر دچار طاسی ناحیه پیشانی (عقب رفتن خط مو)، سه هزار و 938 نفر دچار طاسی کامل سر، سه هزار و 405 نفر دچار بزرگ شدن لاله گوش و 678 نفر نیز دارای رسوبات زرد رنگ بالای پلک بودند. محققان در طول دوره مطالعاتی دریافتند که سه هزار و 401 نفر از این افراد دچار بیماری قلبی و یک هزار و 708 نفر نیز به حمله قلبی دچار شده‌اند. محققان هشدار می‌دهند، خطر بروز حمله قلبی و مشکلات قلبی در افرادی که دارای سه تا چهار نشانه باشند، به ترتیب 57 و 39 درصد افزایش می‌یابد.
رسوب کلسترول زیر پوست یا زانتلاسما (xanthelasmata) بهترین نشانه پیش بینی بروز حملات و بیماری‌های قلبی محسوب می‌شود. این توده زرد رنگ یا همرنگ پوست بر روی دست‌ها و مچ پاها نشانه‌ای از هیپرکلسترولمی خانوادگی (FH)‌ محسوب می‌شود. مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه هاروارد نیز نشان می‌دهد، طاسی و عقب رفتن خط مو در مردان نشانه‌ای از بروز مشکلات قلبی محسوب می‌شود. نتایج پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانمارکی در نشست علمی انجمن قلب و عروق آمریکا ارائه شده است.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیگو در مراحل ابتدایی شیوه‌ای هستند که از حباب‌های درون حباب برای انتقال داروهای شیمی‌درمانی استفاده کرده و می‌تواند در آینده به کاهش عوارض جانبی چشمگیر این شیوه درمانی منجر شود. عوارض جانبی رایج‌ترین درمانهای شیمی درمانی از چگونگی عملکرد آنها نشات می‌گیرند. سلولها در زمان تکثیر خارج از کنترل سرطانی می‌شوند از این رو داروهای شیمی‌درمانی تمام سلولهای حاضر در فرآیند تکثیر را هدف قرار داده و می‌کشند.
آسیب‌های ناخواسته شیمی‌درمانی تا میزان زیادی شامل سلولهایی بسیار تکثیر شونده مانند سلولهای مغز استخوان، فولیکول مو و سیستم گوارشی می‌شوند. هنگامی که سلولهای سالم مورد هدف این درمانها قرار می‌گیرند،‌ مرده و مرگ آنها باعث علائم زیادی مانند ریزش مو، درد و ضعف سیستم ایمنی می‌شود. این محققان قصد دارند تا عمل انتقال دارو را انتخابی‌تر کنند چرا تنها درصد کمی از داروها به تومور رسیده و مابقی در بدن باقی مانده و منجر به عوارض جانبی می‌شوند. این محققان می‌دانستند که اگر داروها تنها درون تومور آزاد شوند می‌توانند این عوارض را تا حد زیادی کاهش دهند از این رو به ایجاد طرحی برای قرار دادن آنها درون یک ناقل حباب مانند به اندازه سلولهای خونی پرداختند. هر ناقل به این شکل ساخته می‌شود که یک حباب گاز با یک حباب دیگر پوشانده شده و به عنوان یک لایه تثبیت‌کننده خارجی، ‌دارو را در خود محفوظ نگه می‌دارد.
تا زمانی که این دارورسان‌ها بدون آسیب باقی بمانند، داروها محفوظ مانده و سلولهای تکثیر شده سالم را از بین نمی‌برند. پزشکان اغلب از حبابهای مشابه برای دستیابی به تصاویر واضح‌تر در سونوگرافی استفاده می‌کنند. هنگامی که فراصوت مشابه انواع مورد استفاده برای مشاهده جنین در سونوگرافی بر روی یک تومور بکار می‌رود، ممکن است با حبابهای نزدیک برخورد کند. سپس گاز درون هر حباب داخل پوشش حبابی بزرگتر منبسط شده و منجر به آزاد شدن دارو شود.
با متمرکز کردن فراصوت بر روی مناطق تومور، داروهای شیمی‌درمانی تنها در جای مورد نیاز آزاد شده و از مورد هدف قرار گرفتن سلولهای سالم جلوگیری خواهد شد. این شیوه در مراحل پژوهشی ابتدایی خود با آزمایشات بر روی سلول انسانی و حیوانی قرار داشته و حتی تا کارآزمایی‌های بالینی اولیه هنوز چندین سال فاصله دارد اما این محققان در تلاش برای ایمن‌تر و موثرتر کردن این سیستم انتقال دارو برای شیمی‌درمانی هستند. از آنجایی که این داروها باید با امواج فراصوت که بطور مستقیم تومور را هدف قرار داده، فعال می‌شوند، سیستم انتقال ریزحباب با برخی از سرطانها که معمولا با شیمی‌درمانی درمان می‌شوند، کار نمی‌کند. این بدان جهت است که باید جای تومور برای این نوع درمان مشخص باشد؛ این درحالیست که در بیماری سخت، مناطق گسترده‌ای درگیر شده‌اند که حتی جای تومور بطور دقیق در آنها معلوم نیست.
طبق پیش‌بینی این محققان، این شیوه در کاهش اندازه تومورهای بزرگ پیش از عمل جراحی بویژه در سرطانهای پستان، تخمدان، پروستات،‌ مثانه و گره غدد لنفاوی بیشترین استفاده را خواهد داشت. این درمان در سرطانهای خون که جایگاه مشخصی ندارند، کاربرد ندارد چرا که تعیین اهداف فراصوت بسیار مشکل است. یکی از نویدبخشترین کاربردهای این شیوه انتقال در درمان تومورهای سرطانی کودکان است که جراحی یک شیوه ایمن برای آنها بشمار نمی‌رود.
گام بعدی این محققان جایگزینی حبابها با مواد ریزتر نانوذرات بوده که داروها را به شکل مایع و نه گاز در خود محفوظ نگه می‌دارند و شیوه پایدارتری در انتقال داروهای شیمی‌درمانی است. حبابهای کنونی از زمان گردش چند دقیقه‌ای در بدن برخوردارند؛ چرا که بطور قابل ملاحظه‌ای فشرده شده و به سرعت در زمان عبور از کنار اعضای بدن حل می‌شوند. اما با نانوذرات کوچکتر در ترکیب با ثبات بیشتر این زمان تا چند ساعت افزایش یافته که منجر به حرکت خودروهای بیشتر به سوی تومور و آزادسازی دارو با فراصوت خواهد شد. این پژوهش در مجله Ultrasonics منتشر شده است.

محققان ایرلندی روشی برای تولید سلول‌های مشابه عضلات قلب با استفاده از نانولوله‌های کربنی ارائه کردند که می‌تواند برای درمان بیمارانی که در اثر حمله قلبی دچار آسیب شدند، مفید باشد. پژوهشگران سلول‌های بنیادین به‌ دنبال استفاده از خواص الکتریکی نانومواد هستند تا از آنها برای توسعه سلول‌ها جهت تولید سلول‌های قلبی استفاده کنند. این تیم تحقیقاتی از موسسه پزشکی احیاء کننده (REMEDI) در دانشگاه ملی ایرلند با همکاری همتایان خود در کالج ترینیتی دوبلین روی این موضوع کار کرده‌اند.
بیماری قلبی یکی از عوامل مهم مرگ و میر در ایرلند به‌ شمار می‌رود. زمانی که در اثر حمله قلبی عضلات قلب دچار آسیب می‌شوند، این عضلات توان اندکی برای ترمیم خود دارند، بنابراین هیچ درمان بالینی برای بافت‌های آسیب‌دیده قلب وجود ندارد. بیش از 10 سال است که تلاش‌های بی‌شائبه‌ای برای بهبود درمان مبتنی بر سلول انجام شده است تا بلکه این مشکل حل شود. اما از سلول‌های قلب بیمار نمی‌توان برای این کار استفاده کرد، بنابراین دانشمندان راغب به‌ یافتن منبع جدید و جایگزینی برای این موضوع می‌شوند تا از آن برای ترمیم بافت‌های قلب استفاده کنند.
«والریا بارون» و «مری مورفی» یک تیم تحقیقاتی بین رشته‌ای را برای این پروژه تشکیل دادند. این گروه از نانولوله‌های کربنی استفاده کردند که نسبت به تحریکات الکتریکی حساس است. آنها از این نانوماده برای تولید سلول‌هایی با قابلیت سلول‌های قلبی استفاده کردند. «والیریا بارون» می‌گوید: خواص الکتریکی نانولوله‌های کربنی موجب می‌شود که سلول‌های بنیادین استخراج شده از مغز قرمز استخوان بتواند تحریک شود. در واقع با این کار سلول‌ها نسبت به الکتریسیته حساس شده و همانند سلول‌های قلب عمل می‌کنند.
این یک روش کاملا جدید برای تولید سلول‌هایی با قابلیت تحریک الکتریکی است که می‌تواند برای درمان‌های بالینی مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این پژوهش می‌تواند سنگ بنایی باشد برای درمان و ترمیم بافت‌های فعال شده با الکتریسیته، بنابراین می‌توان از آن برای درمان بیماری‌های مغزی و نخاعی استفاده کرد. نتایج این پژوهش در قالب دو مقاله در نشریات «Macromolecular Bioscience» و «Biomaterials» به چاپ رسیده است.

مطالعات صورت گرفته توسط پژوهشگران هلندی نشان می دهد، احساسات از طریق بو قابل سرایت به دیگران بوده و انسان می‌تواند از طریق بو کشیدن، خطر را احساس کند. اکثر حیوانات از طریق بو با یکدیگر ارتباط بر قرار می کنند، اما دانشمندان تا مدت ها معتقد بودند که انسان به دلیل ضعف اندام بویایی از توانایی تشخیص خطر یا سایر احساسات برخوردار نیست. تیم تحقیقاتی دانشگاه اوترخت هلند در مطالعات خود دریافته اند که ارتباط رفتاری انسان ها از طریق بو شباهت زیادی به حیوانات دارد که این یافته بر خلاف فرضیه های متداول در خصوص ارتباطات انسانی تنها از طریق زبان یا کانال های بصری است. تحقیقات قبلی نشان می دهد که زنان بیشتر به بوی بدن مردان حساس هستند، به همین دلیل در این مطالعه از مردان به عنوان نمونه های اهدا کننده عرق استفاده شد و آزمایش تأثیر انتقال بو بر روی زنان انجام شد.
محققان عرق زیر بغل 10 مرد را در هنگام مشاهده صحنه های ترسناک و منزجر کننده جمع آوری کردند؛ سپس 36 زن در یک آزمون بصری شرکت کرده و حرکات چشم و صورت آنها در زمان استنشاق بوی عرق بدن مردان مورد بررسی قرار گرفت. «گون سمین» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: بوی عرق بدن مردان به صورت نامحسوس در محیط منتشر شده و هیچکدام از زنان، اطلاعی از محتوای این آزمون نداشتند. چهره زنان در زمان استنشاق بوی عرق بدن مردان در هنگام مشاهده صحنه های ترسناک، تغییر پیدا کرده و چشم ها به صورت ناخودآگاه گشاد می شدند؛ همچنین در زمان استشمام بوی عرق بدن مردان در هنگام مشاهده صحنه های انزجار آور، چهره زنان نیز تغییر کرده و حالت منزجر کننده ای به خود می گرفت.
این یافته نشان می دهد که بو از خاصیت مسری بودن برخوردار است و انسان قادر است از طریق بو، احساسات اطرافیان را به ویژه در مکان های شلوغ درک کند. نتایج این مطالعه در مجله Psychological Science (علوم روانشناسی) منتشر شده است.

پژوهشگران کانادایی از عدم وجود عوارض جانبی در آزمایشات بالینی نسل جدید واکسن ایدز خبر می دهند. واکسن جدید ایدز SAV001-H توسط محققان دانشگاه وسترن اونتاریو و با حمایت شرکت Sumagen تولید شده است. این واکسن تنها واکسن ایدز در دست توسعه در کانادا و یکی از معدود نمونه های موجود در جهان محسوب می شود.
نخستین آزمایش بالینی واکسن SAV001-H بر روی انسان در ماه مارس (فرودین) و پس از دریافت مجوز از سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)‌ انجام شد. در آزمایشات بالینی، مردان و زنان آلوده به ویروس HIV در محدوده سنی 18 تا 50 سال به صورت تصادفی به دو گروه درمانی برای آزمایش واکسن تقسیم شدند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در هیچکدام از دو گروه تحت درمان، عوارض جانبی مشاهده نشده است و در برخی بیماران شکل گیری آنتی بادی HIV-1 افزایش نسبی را نشان می دهد.
محققان از سطح ایمنی واکسن SAV001-H و قدرت القای سیستم ایمنی بدن ابراز رضایت کرده اند که می تواند مسیر را برای آغاز فاز جدید آزمایشات بالینی هموار کند. این نتایج می تواند به کسب موفقیت در مرحله نهایی آزمایشات بالینی و عرضه تجاری واکسن منجر شود. تاکنون بیش از 28 میلیون نفر در جهان در اثر ابتلا به بیماری ایدز جان خود را از دست داده اند و بیش از 34 میلیون نفر نیز مبتلا به ویروس اچ آی وی (HIV)‌ هستند، اما تاکنون داروی موثری برای مهار و پیشگیری از این بیماری خطرناک تولید نشده است.

محققان دانشگاه ساوث‌همپتون در کشف جدیدی که می‌تواند امید دوباره‌ای برای مبتلایان به فقدان بینایی در اثر رتینیت پیگمانتر یا انحطاط ماکولا باشد، دریافته‌اند که سلولهای قرنیه ممکن است بتوانند جای سلولهای تخریب شده شبکیه را گرفته و از نابینایی جلوگیری کند. این محققان به بررسی سلولهای استروما لیمبال قرنیه در لمب قرنیه که یک ناحیه ضخیم در جلوی چشم بوده، پرداختند.
محل سکونت برجسته این سلولها باعث دسترسی آسان به آنها برای جراحی بوده و همچنین ضخامت آن احتمال آسیب‌رسانی به بینایی فرد را در زمان استخراج این سلولها کاهش می‌دهد. محققان دریافتند که این سلولها از ویژگی‌های مشابه سلولهای بنیادی برخوردارند، بدین معنی که می‌توان آنها را به شکلهای سلولی دیگر تبدیل کرد. سلولهای قرنیه در زمان پرورش در ظرف آزمایشگاهی توانستند برخی از ویژگی‌های سلولهای شبکیه را بدست بیاورند.
از لحاظ نظری این کشف می‌تواند به این معنی باشد که این سلولها را شاید در آینده بتوان از لمب قرنیه استخراج و به شکل سلولهای شبیه به شبکیه پرورش داد. این محصول نهایی را سپس می‌توان در شبکیه چشم پیوند زد که در آنجا جایگزین سلولهای بدون کارآیی را خواهند گرفت. همچنین به گفته دانشمندان، امکان رد شدن این پیوند از سوی بدن غیرمحتمل است چرا که از بدن خود بیمار استخراج شده‌اند.

دانشمندان موسسه تحقیقاتی اسکریپس در یک گام رو به جلو برای درمان اعتیاد، موفق به درمان اعتیاد به مت‌آمفتامین به عنوان یکی از اعتیادآورترین مواد مخدر در دنیا و جلوگیری از تاثیرات آن بر روی موش‌های آزمایشگاهی شدند. مت‌آمفتامین طبق اعلام اداره مواد مخدر و جرائم سازمان ملل، یکی از پراستفاده‌ترین مواد مخدر است که در حال حاضر نزدیک به 25 میلیون معتاد به این ماده در سراسر جهان وجود دارد. این واکسن با اجازه دادن به سیستم ایمنی بدن در حمله به مولکولهای مت‌آمفتامین در جریان خون کار کرده که از ورود آنها به سیستم عصبی جلوگیری می‌کند. این کار می‌تواند از تاثیرگذاری این ماده مخدر بر مغز استفاده‌کننده جلوگیری کرده و انگیزه برای استفاده از آن را از بین ببرد.
معمولا مولکولهای مت‌آمفتامین برای تحریک واکنشهای پادتن از سوی بدن بسیار کوچک هستند. این واکسن موسوم به M6 با اتصال یک ماده شیمیایی مرتبط با این ماده مخدر به یک مولکول ناقل بزرگتر بر این مشکل فائق آمده و باعث تحریک واکنش پادتن می‌شود. با قرار گرفتن پادتنها در جریان خون، این ناقلها با ماده شیمیایی همراهشان مورد حمله قرار گرفته و از بین می‌روند.
این واکسن در آزمایش بر روی موشها توانست از دو مورد از تاثیرات رایج مت‌آمفتامین یعنی عدم توانایی برای تنظیم دمای بدن و افزایش فعالیت بدنی جلوگیری کند. در یک آزمایش از سوی محققان، پادتن‌های ضد این ماده در سلولهای مهندسی شده در آزمایشگاه پرورش داده شده و سپس در یک دوز متمرکز به موشها تزریق شد. این رویکرد نیز توانست از برخی از تاثیرات این ماده مخدر جلوگیری کند. در حال حاضر کارآزمایی‌های حیوانی دیگری نیز در دست برنامه‌ریزی بوده و آزمایش آنها بر روی انسان شاید در آینده نزدیک اتفاق بیفتد.

محققان دانشگاه هاروارد دریافتند مصرف روزانه مکمل‌های ویتامینی، خطر بیماری‌های قلبی و عروقی را در مردان کاهش نمی‌دهد. محققان 14 هزار و 641 پزشک آمریکایی با میانگین سن 64 سال (در ابتدای پژوهش) را به مدت 11سال مورد بررسی قرار دادند. طی این مدت نیمی از این افراد که به‌طور تصادفی انتخاب شده بودند، مولتی ویتامین و نیمی دیگر نیز از دارونما استفاده کردند.
با گذشت 11 سال از این مطالعه، دو هزار و 757 نفر یا 18.8 درصدکه هزار و 412 نفرشان از دارونما استفاده کرده و هزار و 345 نفر دیگر نیز از مولتی ویتامین استفاده کرده بودند، به علت ابتلا به حوادث قلبی و عروقی مانند حمله قلبی و سکته مغزی مردند. پژوهشگران هاروارد چنین نتیجه گرفته‌اند که مصرف مولتی ویتامین‌ها هیچگونه نقشی را بابت دفع بیماری‌های قلبی و عروقی در بین مردان ایفا نمی‌کنند.
علاوه بر این، محققان دانشگاه مک مستر کانادا نیز اظهار کرده‌اند اطلاعات به دست آمده از آزمایشات مختلف به طور واضح و آشکارا ثابت می‌کند که ویتامین‌ها نمی‌توانند در جلوگیری از ابتلا یا درمان بیماری‌های قلبی و عروقی نقشی را ایفا کنند. دکتر "اوا لون" از بیمارستان همیلتون اونتاریو در رابطه با نتایج به دست آمده چنین می‌گوید: "بسیاری از افرادی که دچار عوامل خطر یا سابقه ابتلا به حوادث قلبی و عروقی را دارند، به امید تاثیر مصرف مولتی ویتامین‌ها و سایر مکمل‌های غذایی در جلوگیری از بروز سکته قلبی و مغزی، به زندگی بی‌تحرک، خوردن غذاهای آماده، سیگار کشیدن و عدم استفاده از داروهای مورد نیازشان ادامه می‌دهند. این ها خطراتی است که در حال حاضر به علت عدم تایید سودمندی ویتامین ها و مکمل‌ها، بیماران را تهدید می‌کند." به گفته محققان، این پژوهش از وسیع‌ترین مطالعاتی است که تاثیر مولتی ویتامین‌ها را برای جلوگیری از این بیماری مزمن مورد بررسی قرار داده است. این پژوهش در مجله "American Medical Association" منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه نورث وسترن آمریکا حاکی از آن است که اگر تا سنین میانسالی هیچگونه بیماری قلبی و عروقی را تجربه نکرده‌اید، 14 سال بیشتر از سایر همسالان خود که به بیماری قلبی و عروقی مبتلا هستند، عمر خواهید کرد. دکتر "جان ویلکینز" از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: "ما دریافته‌ایم بسیاری از افراد با افزایش سن، دچار بیماری‌های قلبی و عروقی می‌شوند اما میانسالانی با ریسک فاکتورهای مطلوب، به دور از ابتلا به هرگونه بیماری، عمر بیشتری می‌کنند. لازم است که به منظور کاهش وقوع بیماری‌های قلبی و عروقی و افزایش طول عمر، این ریسک فاکتورهای مطلوب را حفظ کنیم." به منظور انجام این پژوهش، محققان اطلاعات مربوط به عوامل خطر بیماری قلبی و عروقی کشنده و غیر کشنده را از پنج گروه متفاوت در سنین 45، 55، 65 و 95 سالگی مورد بررسی قرار دادند. در ابتدای این مطالعه تمام شرکت‌کنندگان به هیچگونه بیماری قلبی و عروقی مبتلا نبودند. طی این مطالعه عوامل خطری مانند فشار خون، کلسترول تام، دیابت و سیگار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می‌داد افرادی با ریسک فاکتور بهینه، بدون ابتلا به هیچگونه بیماری قلبی و عروقی 14 سال بیشتر از افرادی با حداقل ابتلای به دو عامل خطر، عمر می‌کردند. مردان میانسال حدود 60 درصد در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی قرار دارند. این درصد برای زنان میانسال 56 درصد گزارش شده است. این پژوهش در مجله "American Medical Association" منتشر شده است.

دانشمندان مؤسسه علمی وایزمن در تلاش برای کمک به نابینایان در مسیریابی ایمن‌تر و موثرتر از یک منبع غیرمنتظره یعنی سبیل‌های موش الهام گرفته‌اند. این محققان از داوطلبان خواسته بودند تا چشم‌بند بسته و از یک سبیل پلاستیکی منعطف 30 سانتی‌متری بر روی انگشت اشاره که در پایه آن حسگرهای نیرو و موقعیت قرار گرفته بود، برای مسیریابی استفاده کنند. در دنیای موشها، حرکت سبیل‌ها شامل عقب و جلو بردن آنها در حدود هشت بار در یک ثانیه برای موقعیت یابی اجسام در محیط اطرافشان است. این نتایج که در مجله Neuroscience منتشر شده، می‌تواند به درک بهتر از فرآیند حس و ساخت دستگاه‌های کوچک قابل پوشش بر روی دست منجر شود که ورودی‌های ویدیویی را به تحریک مکانیکی تبدیل کرده و به نابینایان یک کمک حسی شهودی ارائه می‌کنند.
در آزمایشات انجام شده، این حسگرها برای نظارت بر حرکات در زمان حرکت سبیل‌ها توسط داوطلبان در اطراف برای شناسایی اجسام استفاده شدند. سپس دو قطب در فاصله یک دست از هر طرف داوطلبان نشسته قرار داده شد که یکی از آنها کمی عقب‌تر و دیگری کمی جلوتر بود. از این داوطلبان خواسته شد تا تنها با استفاده از سبیل‌ها جایگاه قطب عقب‌تر را مشخص کنند. در ادامه این جایجایی بین قطب‌های عقب و جلو کاهش یافته تا جایی که دیگر افراد قادر به تشخیص قطب جلو از قطب عقب نبودند.
در اولین روز آزمایش، افراد توانستند با این حس جدید بخوبی سازگار شده و قطب عقب‌تر را در فاصله هشت سانتی‌متری شناسایی کنند. بررسی داده‌ها نشان داده که داوطلبان این کار را با تشخیص اطلاعات مکانی از زمان‌بندی حسی کرده بودند. در این حالت، آنها دستان خود را با هم و به صورت باز در اطراف حرکت داده و قطب عقب‌تر را به دلیل این که سبیل روی دست آنها، آن را سریع‌تر شناسایی کرده بود، پیدا کنند. با تکرار آزمایش در روز بعد محققان دریافتند که این مهارت در داوطلبان پیشرفت چشمگیری داشته و میانگین آستانه حسی تا سه سانتی‌متر کاهش یافت و برخی می‌توانستند جابجایی در حد یک سانتیمتر را نیز احساس کنند. این پژوهش نشان داده که تنها تغییر حرکات فیزیکی بدون تغییر مرتبط در حساسیت حسهای انسان می‌تواند برای بهتر شدن ادراک کافی باشد.

کاهش وزن به ویژه در ناحیه شکم، باعث ارتقای کیفیت خواب می‌شود. نتایج یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه جانزهاپکینز با قرار دادن گروهی از 77 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 و یا پیش دیابت که همگی آنها چاق بودند یا اضافه وزن داشتند تحت رژیم غذایی و قرار دادن گروهی دیگر تحت رژیم غذایی همراه با انجام ورزش نشان داد، کاهش وزن به میزان قابل توجهی با افزایش کیفیت خواب مرتبط است. محققان در این تحقیق، با ارزیابی شاخص وزن بدن و میزان چربی شکمی و همچنین اختلالات خواب شامل آینه خواب، بی‌خوابی، خواب ناآرام و دیگر مشکلات خواب در افراد مورد مطالعه هنگام شروع و پایان مطالعه به این نتیجه رسیدند که در پایان آزمایش هردو گروه 7 کیلوگرم از وزن خود را از دست داده بودند و با توجه به ام آر آی این کاهش وزن با کاهش 15 درصدی چربی شکم نیز همراه بوده است، در امتیازات کلی، خواب افراد مورد مطالعه نیز حدود 20 درصد بهبودی حاصل شده است.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است کاهش چربی به ویژه چربی شکم بدون توجه به سن و جنس شرکت‌کنندگان یا کاهش وزن آنها به دلیل گرفتن رژیم غذایی به تنهایی و یا استفاده از رژیم غذایی همراه ورزش، یک عنصر کلیدی برای ارتقای کیفیت خواب بوده است. محققان با اشاره به نتایج حاصل از این تحقیق می‌گویند: داشتن خوابی آرام با کیفیتی مطلوب برای سلامت جسمی – روانی و همچنین سلامت سیستم قلب و عروق بسیار مهم است و متعاقبا چاقی خطر ابتلا به اختلالات خواب را افزایش می‌دهد.

تحقیقات جدید دانشمندان بر روی میمون‌ها نشان می‌دهد مردانی که بر اثر درمان سرطان در کودکی عقیم شده‌اند ممکن است با استفاده از سلول‌های بنیادی ذخیره شده روزی قادر به تولید اسپرم‌های سالم باشند. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌توانند تومورها و سلول‌های تولیدکننده اسپرم را نابود سازند. دانشمندان دانشگاه پترزبورگ و موسسه تحقیقاتی زنان مگی در آزمایشات خود، سلول‌های بنیادی تولیدکننده اسپرم را قبل از درمان سرطان استخراج و آن‌ها را در یک فریزر منجمد کردند و پس از اتمام روند درمان سرطان این اسپرم‌ها را دوباره در بدن میمون‌ها به کار بردند. طی این فرایند اسپرم‌هایی که قادر به بارور کردن تخمک بودند تولید شدند. محققان این اسپرم‌ها را "مرحله برجسته" (milestone) نام نهادند.
نتایج این آزمایشات حاکی از آن است که 9 میمون از 12 میمون بزرگسال و سه میمون از پنج میمون نابالغ قادر به تولید دوباره اسپرم بودند. به باور دکتر کایل اورویگ از مدرسه پزشکی پیت، مطالعات بیشتری در خصوص امکان عملی‌کردن این ایده در مورد انسان باید صورت گیرد اما نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که این مفهوم می‌تواند عملی شود. دکتر الن پاسی از دانشگاه شفیلد نیز این آزمایشات را گامی رو به جلو در این زمینه می‌داند و این که علم کاشت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی ممکن است روزی در مورد انسان نیز عملی شود. نتایج این مطالعه در مجله Cell Stem Cell انتشار یافت.

نتایج پژوهشی 14 ساله نشان می‌دهد که زنان معتاد به الکل دو برابر بیش از مردان الکلی در خطر مرگ زودرس قرار دارند. پژوهشگران در استرالیا، 149 معتاد به الکل را به مدت 14 سال مورد بررسی قرار داده و دریافتند زنان الکلی در مقایسه با همتایان غیر الکلی خود پنج برابر بیشتر در معرض مرگ زودرس قرار دارند. اما مردان معتاد به الکل در مقایسه با کل جمعیت مورد مطالعه در خطر دو برابری خطر مرگ زودرس قرار داشتند. بر اساس این تحقیق، مردان و زنان معتاد به الکل در زمان مرگ حدود 20 سال جوانتر از میانگین سن عمر متوسط بودند. به گفته پژوهشگران، یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که زنان معتاد به الکل در مقایسه با مردان الکلی در خطر بالاتری از مرگ زودرس قرار دارند. پروفسور "استیو آلساپ" رییس موسسه ملی تحقیقات دارو استرالیا می‌گوید: "تفاوت‌های زیستی بین زنان و مردان، مصرف الکل را برای زنان خطرناکتر می‌کند. مردان به طور طبیعی جثه بزرگتری داشته و میزان آب بدن آنان بیشتر و چربی بدن آنها کمتر از زنان است. این بدان معناست که میزان مشابه مصرف الکل باعث افزایش بیشتر الکل در خون زنان می‌شود. در نتیجه با گذشت هرچه بیشتر زمان، زنان سریعتر از مردان به الکل معتاد شده و آسیب بیشتری را در مقایسه با مردان طی مدت زمان کوتاه متحمل می‌شوند. این پژوهش در مجله "Alcoholism" منتشر شده است.

دانشمندان هلند در تلاش برای بررسی چگونگی گسترش سلول‌های سرطانی دست به ابداع یک شیوه عجیب برای مشاهده رفتار آنها با کاشت پنجره‌هایی در شکم موش‌های زنده زده‌اند. این دریچه‌های شیشه‌یی که به طور مستقیم در دیواره شکم موش‌ها بخیه شده قرار است به محققان موسسه زیست‌شناسی رشد و تحقیقات سلول بنیادی هوبرشت هلند در پیگیری چگونگی گسترش سلول‌های سرطانی و شکل‌گیری تومورهای ثانویه کمک کند. این پدیده که به متاستاز تومور موسوم است در حال حاضر به خوبی درک نشده اما توزیع مرگبار این سلول‌ها مسبب بیشتر مرگ‌های ناشی از سرطان است.
در 10 سال گذشته دانشمندان دریچه‌های کوچک شیشه‌یی را در پوست و غدد پستانی موش‌های زنده کاشته‌اند که به آنها اجازه داده تا چگونگی رشد سرطان‌های پوست و پستان را در این موجودات مشاهده کنند. با این حال تاکنون آنها قادر نبودند که به طور مستقیم در بخش‌هایی مانند طحال، کلیه، روده کوچک، لوزالمعده و کبد که بسیار مستعد به متاستاز هستند، وارد شوند. تلاش‌های پیشین برای مشاهده متاستاز در این اندام‌های عمیق بر زبانه‌های پوستی تکیه داشتند که هر بار برای بررسی بیشتر درون بدن موش‌ها به عقب کشیده می‌شدند. در عوض این محققان با عمل جراحی یک بخش از دیواره شکم موش را حذف کرده و آنرا با یک قطعه ریزشیشه با عرض حدود یک سانتیمتر در یک حلقه تیتانیومی سازگار با محیط زیست جایگزین کردند. این دریچه‌ها که محکم به پوست و دیواره شکم این موش‌ها بخیه شده‌اند، هیچ مانعی در حرکات حیوان به وجود نیاورده و منجر به هیچ عفونت یا التهابی نشده‌اند. با این حال در یکی از هر 50 مورد این شیشه‌ها شکسته و عواقب بدی را در پی داشته است. در موارد دیگر که این اشکال رخ نداده بود، این دریچه برای حدود پنج هفته در جایگاه خود باقی مانده و پیش از افتادن به دانشمندان زمان خوبی را برای بررسی و مطالعه نتایج خود ارائه کرد. آنها دریافتند که سلولها پس از مهاجرت به مقصد نهایی خود و پیش از متراکم شدن به شکل تومورهای ثانویه به طور تصادفی در اطراف نواحی نزدیک حرکت می‌کنند.
این محققان از داروهایی برای مهار حرکت سلول‌های سرطانی پس از رسیدن به مقصد خود استفاده کرده و دریافتند که این داروها می‌توانند نرخ رشد آنها را کاهش داده و منجر به تولید تومورهای ثانویه کمتری شوند. تصوبر بلادرنگ از رشد تومور به دانشمندان نشان داد که سلولهای سرطانی بسیار پویاتر از تصورات پیشین با تصاویر ثابت بوده و این که حرکت سلول‌ها حتی در زمان شکل‌گیری متاستاز می‌تواند بسیار مهم باشد. نتایج این پژوهش در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

محققان بر این باورند که مغز به طور کامل کنترل عادت رفتاری را رها نمی‌کند و ناحیه کوچکی از غشای مغز موسوم به «prefrontal» (جایی که بسیاری از افکار و برنامه‌ها رخ می‌دهند) مسؤول کنترل لحظه به لحظه بیان عادات رفتاری است. نتایج مطالعات جدید امیدهای نوینی را برای درمان رفتارهای وسواس‌گونه در اختیار دانشمندان قرار می‌دهند.  محققان MIT ناحیه‌یی از مغز را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند افراد را بین عادات نو و قدیمی در نوسان قرار دهد.
به گفته پروفسور گابریل، ماهیت عادت آن است که افراد مجبور به تفکر در مورد آن‌ها نیستند و این امر مغز را آزاد می‌گذارد تا به تفکر در مورد موضوعات دیگر بپردازد. با این حال مغز به طور کامل از این امر فارغ نیست و بخشی از غشای مزبور باز هم به کنترل فعالیت عادات می‌پردازد. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که عادات قدیمی هر چند هم به طور عمیق نهادینه شده باشند، می‌توانند مغلوب مراکز برنامه‌ریزی کننده مغز شوند. این واقعیت می‌تواند به دخالت درمانی احتمالی در افرادی ختم شود که از شرایطی چون وسواس رنج می‌برند.
در تحقیقات دانشمندان بر روی موش‌های صحرایی که در یک مارپیچ به شکل T حبس شده بودند، به محض این که این حیوانات به نقطه تصمیم‌گیری نزدیک می‌شدند، صدایی را می‌شنیدند که به آن‌ها علامت می‌داد : «باید به سمت چپ یا به راست بچرخند» این حیوانات در صورت انتخاب صحیح یک پاداش دریافت می‌کردند (شیر کاکائو برای چرخیدن به چپ و مایع شیرین برای چرخیدن به سمت راست). محققان دریافتند حتی هنگامی که آْن‌ها پاداش‌ها را حذف کردند، موش‌ها در نهایت به این آواها به همان شیوه قبلی پاسخ می‌گفتند. حتی هنگامی که پاداش برای چرخیدن درست به چپ با ماده‌یی که موش‌ را بیمار می‌کرد، تعویض می‌شد آن‌ها باز هم با دریافت علامت از آن جهت به سمت چپ می‌چرخیدند اما مایع را مصرف نمی‌کردند. تیم پژوهشی سپس بخشی از غشای prefrontal موسوم به «IL»را تغییر داد. نقش این بخش در گسترش عادت رفتاری، اساسی است. این دانشمندان با استفاده از optogenetics یعنی تکنینی که از رسیدن نور به سلول‌های خاصی ممانعت می‌کند، فعالیت غشای IL را برای چندین ثانیه متوقف کردند.‌ آن‌ها این امر را هنگامی صورت دادند که موش‌ها باید در نقطه‌ای مارپیچ، درباره جهت چرخیدن تصمیم‌گیری می‌کردند و دریافتند که این موش‌ها تقریباً به طور آنی عادت چرخیدن به چپ را رها کردند، چراکه این جهت، این بار، دارای پاداش بد بود. این بدین معناست که غیرفعال کردن غشای IL، مغز موش‌ها را از روش انعکاسی خودکار به روشی که شناختی‌تر است و یا در پردازش هدف دخیل است، تغییر می‌دهد. به محض ترک چرخیدن به سمت چپ موش‌ها بسیار زود عادت جدیدی را شکل دادند و حتی هنگامی که از سمت چپ علامت دریافت می‌کردند، هر بار به راست می‌چرخیدند.
محققان حاضر در این پروژه علمی نشان دادند که در صورت ممانعت دوباره از رسیدن نور به غشای مزبور، موش‌ها بار دیگر عادت خود را ترک کردند و بسیار سریع عادت اولیه چرخیدن به سمت چپ را در صورت دریافت علامت از آن سمت باز‌یافتند. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که غشای IL مسؤول تعیین لحظه به لحظه، بیان عادات رفتاری است. این پژوهش ایده‌های جالبی را در خصوص ماهیت واقعی عادات رفتاری در اختیار می‌گذارد. نتایج این مطالعه در Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار یافته است.