پزشکی بالینی

مطالعات جديد در دانشگاه هاروارد نشان مي‌دهد افراد داراي گروه خوني AB در مقايسه با افراد با گروه خوني O، بيشتر در معرض بيماري‌هاي قلبي هستند. دانشمندان با بازبيني دو مطالعه كه 90 هزار تن را براي بيش از 20 سال بررسي كرده بودند، دريافتند كه خطر ابتلا به بيماري قلبي عروق كرونري در گروه‌هاي خوني مختلف متفاوت است. اين بازبيني نشان داد كه افراد با گروه خوني O پايين‌ترين امكان ابتلا به امراض قلبي را دارند و افراد داراي گروه خوني AB، بيست و سه درصد بيشتر در معرض خطر بودند. اين در حالي است كه افراد با گروه خوني B يازده درصد و اشخاص با گروه خوني A پنج درصد بيشتر در معرض خطر بودند.
محققان پيشتر متغيرهاي اثرگذار بر خطر ابتلا به بيماري قلبي از جمله سطح كلسترول، ديابت و فشار خون را در نظر گرفته بودند. در نتيجه اين پژوهش مولفه گروه خوني نيز بايد به فهرست اضافه شود تا پزشكان بتوانند ارزيابي بهتري را از خطر ابتلا به بيماري قلبي داشته باشند، به ويژه اين كه آزمايشات تعيين گروه خوني ارزان بوده و عوارض جانبي نيز به دنبال ندارند. آگاهي از ارتباط بين گروه خوني و بيماري‌هاي قبلي به افراد در ترك عادات نامطلوب كه به ابتلا به اين بيماري‌ها منجر مي‌شوند، كمك مي‌كند. نتايج اين پژوهش در مجله Arteriosclerosis, Thrombosis and Vascular Biology انتشار يافت.

استرس و افسردگي به آرامي سبب کوچک شدن مغز و تخريب روحي و رواني مي‌شوند. در حال حاضر محققان کشف کرده‌اند يکي از دلايل اين اتفاق تغيير ژنتيکي است که حاصل از دست دادن اتصالات مغز در انسان و افسردگي در مدل‌هاي حيواني است. اين يافته‌ها که در نشريه طبيعت پزشکي منتشر شد، نشان مي‌دهد: تغيير ژنتيکي شناخته شده به عنوان يک فاکتور نسخه‌برداري، ژن‌هاي مختلفي که براي شکل‌گيري اتصالات سيناپسي ميان سلول‌هاي مغز لازم است را از بين مي‌برد که اين امر به نوبه خود مي‌تواند سبب از دست رفتن توده مغز شود.
محقق ارشد اين مطالعه «رونالد دومان»، استاد روانپزشکي و نوروبيولوژي و فارماکولوژي دانشگاه ييل مي‌گويد: ما مي‌خواستيم اين ايده که استرس باعث از دست رفتن سيناپس‌هاي مغز(اتصالات سلول‌هاي عصبي) مي‌شود را در انسان امتحان کنيم. وي مي‌افزايد: ما نشان مي‌دهيم مدارهايي که به طور معمول در احساسات و همچنين در شناخت نقش دارند با فعال بودن اين فاکتورهاي نسخه برداري دچار اختلال مي‌شوند. اين تيم تحقيقاتي بافت مغزي بيماران افسرده و غيرافسرده اهدا شده از بانک مغز را مورد تجزيه و تحليل قرار داد و به دنبال الگوهاي مختلف فعال‌سازي ژن بود. مغز بيماران افسرده سطوح پايين‌تر از ژن‌هايي را نشان داد که براي عملکرد و ساختار سيناپس مغز مورد نياز است.

دانشمندان موفق به طراحي مچ‌بندي شده‌اند كه به فرد در خصوص آفتاب‌سوختگي و احتمال ابتلا به سرطان پوست، هشدار بصري مي‌دهد. تاكنون 200 هزار مورد ملانوم بدخيم در سراسر جهان گزارش شده است. در اين بين محدود كردن قرارگيري در معرض نور خورشيد از اهميت شاياني برخوردار است. فناوري ارائه شده در دانشگاه استراتكلايد اسكاتلند با ارائه هشدار بصري در مورد يافتن سايه يا استفاده از كرم ضد آفتاب بيشتر از ميزان اين معضل كاسته است. اكنون دانشمندان اين دانشگاه مچ‌بندي جديد طراحي كرده‌اند كه مجهز به يك عامل انتشار اسيد حساس به نور فرابنفش و يك رنگ است. اين رنگ به سطوح pH در نشانگر واكنش نشان مي‌دهد.
هنگام افزايش خطر آفتاب‌سوختگي، رنگ مچ‌بند از زرد به صورتي تغيير مي‌كند زيرا زماني كه عامل انتشار اسيد توسط نور آفتاب تجزيه مي‌شود مچ‌بند قادر به تغيير سريع رنگ است. گفته مي‌شود شركت سوئيسي بازارياب براي تكنولوژي جديد، اين مچ‌بندهاي دوزيمتري فرابنفش را در تابستان سال 2013 عرضه مي‌كند.

نتيجه يك مطالعه جديد حاكيست كه آب ممكن است اساسي‌ترين مولكول براي حيات نباشد. محققان دانشگاه بريستول انگلستان اين موضوع را بررسي كردند كه آيا پروتئين‌ها مي‌توانند در غياب پوشش آبي كه چسبندگي‌شان را به آن‌ها مي‌دهد، رفتار نرمالي داشته باشند يا خير. آن‌ها يك پروتئين ميوگلوبين موجود در خون را كه وظيفه اكسيژن‌رساني را بر عهده دارد از مولكول‌هاي آبش جدا و آن را با يك ماده مصنوعي جايگزين كردند. اين ماده پليمري به عنوان يك سورفكتانت عمل و پروتئين‌ها را مرطوب كرده و آن‌ها را به يك تراكم مايع تبديل مي‌كرد. هيچ گونه حلال يا مايع اضافي براي حمل آن‌ها و كمك به آن‌ها وجود نداشت. پروتئين‌ها در واقع خود مايع خود بودند.
محققان حركت پروتئين‌هاي اصلاح شده را مشاهده كردند زيرا اين حركت از چگونگي عملكرد آن‌ها خبر مي‌داد. آن‌ها دريافتند كه اين پروتئين‌ها همانند پروتئين‌هاي موجود در آب حركت كردند و در اين حالت باز هم قادر به اتصال به اكسيژن بودند كه عملكردي كليدي در ميوگلوبين است. پروتئين اصلاح شده مي‌تواند براي پوشش زخم‌ها و حمل اكسيژن به سمت پوست به كار رود. اين دستاورد به اين معنا نيست كه حيات بدون آب قادر به بقاست زيرا پروتيئن مزبور در اين شكل هرگز در طبيعت يافت نمي‌شود. هم‌اكنون يكي از معضلات عمده پيش روي كلوني‌هاي فرازميني كمبود آب و هزينه‌هاي سنگين لازم در انتقال آن به فراسوي زمين است. شايد در آينده انسان‌ها با خون پليمريزه شده بتوانند در خارج از سياره خاكي بدون آب به حيات ادامه دهند. جزئيات اين تحقيق در Journal of the American Chemical Society انتشار يافت.

دانشمندان با استفاده از كاشت پروتز شبكيه موفق شدند بينايي را به موش‌هاي نابينا بازگردانند. اين موفقيت مي‌تواند براي ميليون‌ها نابينا در سراسر جهان اميدواركننده باشد. بينايي اين موش‌ها به اندازه‌يي رضايتبخش بود كه قادر به تشخيص چهره يك نوزاد، بسياري از جزئيات يك صحنه در پارك و ردگيري يك تصوير متحرك بودند. دانشمندان از عينك‌هاي هاي‌تك مجهز به يك دوربين ريز و نه عمل جراحي استفاده كردند. شيلا نيرنبرگ، دانشمند عصب‌شناس از كالج پزشكي كرنل در نيويورك اميدوار است در آينده اين رويكرد را در مورد بيماران انساني به كار برد.
نخستين كساني كه از اين تكنيك بهره مي‌برند، آن‌هايي هستند كه از انحطاط ماكولاي مرتبط با سن رنج مي‌برند. اين عارضه شايع‌ترين عامل نابينايي در سنين بالا است. دانشمندان پيشتر از تراشه‌هاي قابل كاشت براي بازيابي بينايي استفاده كرده‌اند اما دكتر نيرنبرگ معتقد است كه روش وي تصوير واضح‌تري را موجب مي‌شود و بينايي فرد را به وضعيت نرمال نزديك مي‌كند. هنگام مشاهده يك آيتم، نور بر روي سلول‌هاي موجود در شبكيه چشم (فيلم موجود در پشت چشم) مي‌افتد و پس از تبديل به سيگنال‌هاي الكتريكي براي پردازش به شكل تصوير به مغز فرستاده مي‌شود. در آن‌جا اين سيگنال‌ها براي يك الگو مانند اشيا مختلف رمزگذاري مي‌شوند. اين محققان بر روي كدگذاري دقيق اطلاعات در مغز نيز تمركز كرده‌اند.
در انحطاط ماكولاي چشم سلول‌هاي شبكيه گيرنده نور مي‌ميرند و اين امر موجب مي‌شود كه اطلاعات كمتري به مغز ارسال شود و در نتيجه بينايي نيز از بين برود. تكنيك نيرنبرگ راهي فرعي براي ارسال مستقيم اطلاعات رمزگذاري شده به مغز است. نتيجه اين امر توليد تصاويري واضح‌تر از تصاوير ارائه شده در مقايسه با تصاوير توليد شده توسط ابزار موجود است كه صرفاً بر روي تجمع نور و ارسال داده به مغز تمركز مي‌كنند. آزمايشات بر روي موش‌ها نشان داده كه تكنيك مزبور بينايي نزديك به نرمال توليد كرده است. نيرنبرگ هم‌اكنون در حال درك كدگذاري براي چشم ميمون‌هاست. به اين دليل كه چشم انسان نيز به همان كد متكي است. نخستين آزمايشات بر روي انسان تا يك يا دو سال آينده صورت خواهند گرفت و در صورت ايمن بودن، تكنيك مزبور پنج تا هفت سال آينده معمول خواهد شد.
وسيله مورد استفاده اين دانشمند،اطلاعات موجود در خط بينايي را گرفته و با استفاده از پردازشگر به اندازه يك گوشي موبايل آن را به كد مورد استفاده براي مغز تبديل مي‌كند. اين كد سپس توسط يك ميني‌پروژكتور موجود در عينك‌ها به جرقه‌هايي از نور تبديل مي‌شود.
جرقه‌هاي نور به نوبه خود سلول‌هاي موجود در پشت شبكيه را فعال مي‌كنند. اين سلول‌ها اطلاعات كدگذاري شده در پالس‌هاي نور را به مغز مي‌فرستند. در اين شيوه همچنين يك جفت عدسي نيز براي ايجاد سلول‌هاي ارسال كننده داده حساس به جرقه‌هاي نور نياز است. اين نخستين ايمپلنت پروتز شبكيه است كه پتانسيل اهداي بينايي نرمال يا نزديك به نرمال را به فرد نابينا مي‌دهد. انحطاط ماكولاي چشم تاكنون بر 500 هزار انگليسي تاثير گذاشته و انتظار مي‌رود اين رقم تا 25 سال آينده سه برابر شود. جزئيات اين دستاورد علمي در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار يافت.

یافته‌های پژوهشی جدید حاکی از آن است که ممکن است داروهای استاتین کاهش کلسترول خون و دیابت نوع دو، خطر ابتلا به آب مروارید وابسته به سن را افزایش دهد. محققان برای انجام این پژوهش، شش هزار و 400 نفر را طی سال‌های 2007 تا 2008 در درمانگاه بینایی سنجی دانشگاه واترلوي کانادا مورد بررسی قرار دادند. از این تعداد 452 نفر نیز به دیابت مبتلا بودند. 56 درصد از بیماران دیابتی و 16 درصد از غیر دیابتی‌های این پژوهش از داروهای استاتین استفاده می‌کردند.
پژوهشگران با در نظر گرفتن سایر مؤلفه‌های مداخله گر مانند جنسیت، سیگار کشیدن و فشار خون بالا متوجه شدند که دیابت و استاتین هرکدام به ترتیب با افزایش 82 و 57 درصدی خطر وقوع آب مروارید مرتبط بودند. این رابطه‌های درصدی در انواع متفاوت بیماری آب مروارید نیز تغییر می‌کرد. بر اساس نتايج اين پژوهش، با وجود مصرف زیاد استاتین در بین بیماران دیابتی، به نظر می‌رسد این دو عامل خطر، مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند. با افزایش سن، خطر وقوع آب مروارید در بین بیماران دیابتی که استاتین مصرف می‌کنند، بسیار سریع‌تر از غیر دیابتی‌هایی اتفاق می‌افتد که استاتین مصرف نمی‌کنند.
به طور میانگین، آب مروارید در بیماران دیابتی که استاتین مصرف می‌کنند در مقایسه با غیر دیابتی‌هایی که استاتین مصرف نمی‌کنند، 5.6 سال زودتر بروز می‌کند. پژوهش‌های صورت گرفته بر حیوانات نیز حاکی از آن است که استاتین درمانی طولانی مدت با دوز بالا، رابطه مستقیم و مشهودی با بروز آب مروارید دارد. نویسندگان این پژوهش با تاکید بر نتایج این تحقیق تصریح كرده‌اند که نمی‌توان رابطه علت و معلولی را به این دو مؤلفه نسبت داد، اما رابطه این دو متغیر نیز از نظر زیستی پذیرفتنی و محتمل است. بر اساس اين تحقيق، فواید استاتین درمانی در درمان بیماران دیابتی نوع دو شناخته شده است و احتمالا از افزایش خطر آب مروارید مهم‌تر است. پژوهشگران مي‌گويند: نتایج حاصل از این تحقيق آگاهی از خطرهای درمانی دیابت نوع دو را افزایش می‌هد و ممکن است در پیشبرد ابداع روش‌های درمانی جایگزین استاتین درمانی که با افزایش خطر آب مروارید مرتبط نباشد، یاری رسان باشد.
بیماری دیابت نوع دو، عامل خطری برای بروز آب مروارید مرتبط با سن به شمار می‌آید. آب مروارید نیز مشکلی بینایی است که در اثر کدورت زجاجیه چشم رخ می‌دهد که در صورت عدم درمان بینایی چشم مختل خواهد شد. نتايج این پژوهش در مجله «Optometry and Vision Science» انجمن آمریکایی بینایی سنجی منتشر شده است.

يك مطالعه مروري كه برگرفته از شواهد منتشر شده در مورد آثار پيشگيرانه استاتين‌ها در زمينه سرطان است، دريافت که مصرف استاتين‌ها مي‌تواند خطر پيشرفت سرطان مري را كاهش دهد. اين مطالعه كه در مايوكلينيك انجام شده با بررسي 11 مطالعه در اين زمينه و گردآوري داده‌هاي آنها كه نزديك به يك ميليون بيمار را دربرمي‌گيرند، به اين نتيجه رسيدند كه 30 درصد كاهش در بروز سرطان مري در مصرف‌كنندگان استاتين‌ها ديده مي‌شود كه قابل‌توجه و معني‌دار است. اين گروه تحقيقاتي با آناليزكردن داده‌هاي افراد مبتلا به بارت‌ ازفاگوس، متوجه شدند كه استاتين‌ها در اين گروه پرخطر از نظر ابتلا به سرطان آدنوكارسينوماي مري، مي‌توانند تا 41 درصد خطر ابتلا به اين نوع سرطان را كم كنند. البته در مطالعات پيشين به نقش آسپيرين در پيشگيري از بروز سرطان‌ها از جمله سرطان مري اشاره شده است. هرچند مطالعه‌اي كه اخيرا به چاپ رسيده، مدعي است نقشي آسپيرين به آن قدرت نيست كه قبلا تصور مي‌شده است.

براساس دستورالعمل‌ جديدي كه كالج پزشكان زنان و مامايي آمريكا منتشر كرده، زنان بايد هر 3 تا 5 سال از نظر سرطان سرويكس غربالگري شوند. اين دستورالعمل همچنين اشاره مي‌كند كه انجام تست Pap و تست HPV در يك زمان بهتر از انجام تست Pap به تنهايي است. اين دستورالعمل‌ جديد شبيه پيشنهادات ارائه شده توسط انجمن كولپوسكوپي و پاتولوژي سرويكس آمريكا و ديگر انجمن‌هاي پزشكي است كه قبلا گايدلاين‌هاي خود را در اين زمينه ارائه كرده بودند. تغييراتي كه در اين دستورالعمل‌ها ايجاد شده هم براي پزشكان و هم براي بيماران قابل‌توجه و يكسان است. بايد به بيماران آموزش داد كه انجام تست پاپ‌ سالانه ديگر استاندارد نيست، هر چند زنان بايد توجه داشته باشند كه ويزيت سالانه پزشك زنانشان از جنبه‌هاي ديگر داراي اهميت است. زنان 30 تا 65 سال شاهد بيشترين تغيير در دستورالعمل‌هاي غربالگري خود هستند. اگر آنها نتايج منفي داشته باشند، آنگاه هر 5 سال يك بار با پاپ‌اسمير و تست HPV دوباره آزمايش شوند. اگر غربالگري HPV در دسترس نيست، انجام تست‌ پاپ به تنهايي هر 3 سال يك بار كافي است. شواهد امروزي حاكي از آن است كه تواتر غربالگري سرطان سرويكس مي‌تواند كمتر شود و با انجام هر دو تست با هم، تعادل خوبي ميان گرفتن نتايج عالي از غربالگري و كاهش ضررهاي بالقوه مداخلات غيرضروري ايجاد خواهد شد.

يكي از مشكلات هميشگي بيماران مبتلا به ديابت تزريق به موقع و به اندازه انسولين است. شايد بيماران ديابتي بارها آرزو كرده‌اند كه سيستم خودكاري براي تزريق درست انسولين پيدا مي‌شد. حال پژوهشگران سوئيسي بعد از تحقيقات مختلف اين آرزو را برآورده کرده‌اند. حاصل كار آنها يك سيستم كنترل و پمپاژ اتوماتيك قندخون است كه بر پايه يك تلفن هوشمند اندروييدي كار مي‌كند. اين دستگاه كه Jewel PUMP نام دارد، مجموعه‌اي است از يك پمپ انسولين كوچك كه تا 500 واحد انسولين را در خود جاي مي‌دهد و با دستور تلفن هوشمند اقدام به تزريق انسولين مي‌كند البته كانون تزريقي بايد هر 3 روز تعويض شود. تلفن هوشمند هم يك تلفن خاص است كه توسط خود دبيوتك ساخته شده و از آخرين نسخه اندروييد استفاده مي‌كند. اين تلفن يك ورودي براي كارت اندازه‌گيري قندخون دارد و براساس سابقه بيمار و ميزان قندفعلي، ميزان انسولين را محاسبه و به پمپ ارسال مي‌كند. علاوه بر آن يك سيم كارت اختصاصي براي ارتباط با سرورهاي دبيوتك در آن تعبيه شده تا تاريخچه و پرونده بيمار در سرورها ثبت شوند و در صورت لزوم براي پزشك نيز قابل‌دسترسي باشند. بادكمه‌هايي كه روي پمپ وجود دارد، در صورت گم‌شدن تلفن، تزريق دستي انسولين انجام مي‌شود و هنگامي كه تلفن دوباره در دامنه دسترسي پمپ قرار گرفت، به طور خودكار کنترل اوضاع را به دست مي‌گيرد.

پژوهشگران آمريكايي به تازگي سينه‌بندي را ابداع كرده‌اند كه به عنوان اولين سينه‌بند با سيستم هشداردهنده با يك سري از سنسورهاي تعبيه شده در كاپ‌‌هاي آن مجهز شده است. اين حسگرها تغييرات دما را در بافت پستان جمع‌آوري كرده و با ارائه اثر حرارتي مي‌تواند به پزشكان هشدار دهد كه سلول‌هاي بدخيم وجود دارند. براساس توضيحات وب‌سايت شركت سازنده داده‌هاي جمع شده به وسيله اين سينه‌بند، مي‌توانند حضور سرطان پستان را با حساسيت و اختصاصيتي معادل 90 درصد نشان دهد. زنان با پوشيدن اين سينه‌بند به مدت 12 ساعت، به اندازه كافي زمان براي خواندن ‌دماي بافت پستان در اختيار خواهند داشت. سپس با فرستادن داده‌ها به الگوريتم شركت سازنده نتايج آماده خواهد شد و گزارش به صورت نرمال، خوش‌خيم، مشكوك به داشتن ناهنجاري در بافت پستان يا احتمال وجود ناهنجاري‌هاي بافت پستان آماده خواهد شد. هر چند فرضيه استفاده از حرارت براي تشخيص بيماري، ايده جديدي نيست، در سينه‌بندي جديد اين‌طور فرض مي‌شود كه فرآيندهاي بدخيم در مقايسه با بافت‌هاي غيربدخيم داراي يك شيب حرارتي هستند. البته اين شيب ممكن است خيلي بزرگ نباشد.

نتايج تحقيقات پژوهشگران نشان مي‌دهد مغز براي بازيابي بويايي پس از سرماخوردگي نيازمند اضافه‌كاري است. تحقیقات قبلی بر روی حیوانات حاکی از مقاومت سیستم بویایی در برابر تغییرات ادراکی پس از بروز یک وقفه چند روزه در حس بویایی است، اما پژوهش صورت گرفته توسط محققان نورث وسترن بر روی انسان نشان می دهد، پس از مسدود شدن مسیر بینی در اثر ابتلا به سرما خوردگی یا آلرژی، فعالیت مغز در مناطق فعال در حس بویایی افزایش پیدا می‌کند. تغییر در فعالیت مغز یک فرایند حیاتی برای بازیابی و احیای الگوی طبیعی تنفس پس از یک وقفه چند روزه محسوب می‌شود. «کنگ نای وو» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید مي‌کند: زمانی که سوراخ‌های بینی مسدود می‌شوند، مغز به منظور تنظیم اطلاعات سیستم بویایی و تلاش برای بازیابی هرچه سریع‌تر حس بویایی اقدام به اضافه کاری می‌کند.
در این تحقیق 14 داوطلب به مدت یک هفته در یک اتاق مخصوص با میزان بوی کم مستقر شدند؛ پس از سپری شدن این مدت محققان شاهد افزایش فعالیت در بخش کورتکس مداری پیشانی و کاهش فعالیت در قشر پریفورم به عنوان دو منطقه مربوط به حس بویایی بودند. به گفته محققان این تغییرات در مغز، تلاش برای بازیابی حس بویایی پس از هفت روز حضور در یک محیط فاقد بو است. روند احیا و بازسازی حس بویایی بسیار سریع‌تر از سایر حس‌ها مانند بینایی است که این مسأله به دلیل شیوع بالای آلرژی یا عفونت های ویروسی است که سیستم بویایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نتایج این مطالعه در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.

سربازان آينده در صورتي كه تحقيقات جديد در مورد تغيير ژن‌ها با موفقيت همراه شود، مي‌توانند با سرعت قهرمانان المپيك دويده و روزهاي متمادي را بدون نيار به خواب يا غذا پشت سر بگذارند. طبق برنامه‌هاي ارتش آمريكا براي آينده، سربازان آنها قادر به حمل محموله‌هاي با وزن زياد، زندگي با مصرف ذخاير چربي بدن براي دور‌ه‌هاي طولاني‌تر و حتي رشد مجدد اندامي كه با بمب از بين رفته‌اند، خواهند شد. اين طرح‌ها توسط سيمون كانوي، نويسنده و ديرين‌شناس انگليسي رونمايي شده كه از دسترسي پشت پرده به سازمان فناوري پيشرفته پروژه‌هاي تحقيقات پيشرفته دفاعي آمريكا(دارپا) برخوردار است.
«دارپا» با بودجه دو ميليارد دلاري در سال 1958 پس از نخستين ماموريت فضايي موفق اتحاديه جماهير شوروي سابق تاسيس شده و هدف آن حفظ سلطه فناوري آمريكا در ميدان جنگ است. اين سازمان در ميان پروژه‌هاي جاه‌طلبانه بسيار خود در حال كار بر روي يك اسكلت خارجي بوده كه به سربازان اجازه دويدن سريع‌تر و بلند كردن محموله‌هاي بسيار سنگين را مي‌دهد؛ اما جنجالي‌ترين كار آن شامل اصلاح ژنتيكي است.
«دارپا» در حال كار براي تغيير ژنهايي است كه بدن سربازان را قادر به تبديل مؤثرتر چربي به انرژي مي‌كند تا بتوانند روزهاي بيشتري را بدون غذا در منطقه جنگي تحمل كنند. با سربازان چاقي كه مي‌توانند روزهاي زيادي را تنها با چربي بدن خود بگذرانند، ارتش مي‌تواند فضاي خالي بيشتري را در كيف‌هاي آنها كه تا پيش از اين با جيره غذايي پر مي‌شد، به دست آورد. كتاب جديد كانوي موسوم به «پارك Rockcreek» بر اساس اين فرضيه است كه يك بدن با قابليت‌هاي خارق‌العاده در واشنگتن كشف مي‌شود. دانشمندان ارتش در واشنگتن همچنين اميدوارند بتوانند شيوه كار بر روي سلولها را براي رشد مجدد اندام در سربازاني كه با بمبها و مينهاي جنگي قطع عضو شده‌اند، شناسايي كنند.
با مدارک مستند خوب از كودكاني كه انگشتان آنها پس از قطع در پي سانحه مجددا رشد كرده است، دارپا سرمايه‌گذاري چشمگيري را در تحقيقات براي شناسايي عامل فيزيولوژيكي و فعال كردن آن در بزرگسالان انجام داده است.
از موفقيت‌هايي به دست آمده مي‌توان به خاموش كردن عامل خواب اشاره كرد. يك دارو بر روي خلبانان بالگردهاي ارتش آمريكا به آزمايش در آمده كه آنها را قادر مي‌كند بيش از 40 ساعت بيدار بمانند و سطوح تمركز آنها نيز پس از دو روز بدون استراحت ارتقا پيدا كند. اميد مي‌رود كه بتوان اين دارو را جايگزين داروهاي مبتني بر آمفتامين كرد كه پيش از اين براي هشيار نگه داشتن سربازان در زمان عمليات استفاده مي‌شد. محققان دريافته‌اند كه اين داروها بر تصميم‌گيري تاثير گذاشته و باعث اشتباهات قضاوت گرايانه شده كه در نهايت حوادث شليك به سربازان خودي را در پي داشته است.
پروفسور جوئل گرايو از دانشگاه آريزونا، تلاش دارپا براي تبديل چربي به انرژي را تائيد و اظهار كرده است: شناسايي اين كليد متابوليكي مي‌تواند صنعت رژيم 40 ميليارد پوندي را در يك چشم بر هم زدن از ميان بردارد. اين برنامه‌ها در حال حاضر يكي از ديوانه‌وارترين طرح‌هاي روياپردازي شده دارپاست كه به بال دانشمند ديوانه ارتش آمريكا نيز معروف است. اوايل سال جاري معلوم شد كه اين سازمان به سرمايه‌گذاري در پژوهشي براي توليد نمايشگرهاي روي لنزهاي تماسي پرداخته كه مي‌توانند اطلاعات به دست آمده از پهپادها و ماهواره‌ها را به طور مستقيم بر روي كره چشم سربازان متمركز كند. همچنين طرح ديگر دارپا شامل كلاههايي است كه سربازان را قادر به برقراري ارتباط با يكديگر با تله‌پاتي مي‌كند.

تيمي از دانشمندان دانشگاه آدلايد استراليا و دانشگاه كلورادو بودلر به شيوه‌يي جديد براي پيشگيري از اعتياد به داروهاي مخدر از جمله هروئين و مورفين دست يافتند. رويكرد جديد اثر منفي بر خاصيت‌هاي ضد درد اين داروها ندارد. سيستم عصبي مركزي و سيستم ايمني نقش مهمي را در گسترش اعتياد ايفا مي‌كنند زيرا مواد مخدر از قبيل هروئين و مورفين به يك گيرنده ايمني موسوم به گيرنده TLR4 وابسته‌اند. به گفته دكتر مارك هاچينسون، مشكل اين جاست كه TLR4 در ادامه به عنوان يك نيروافزا براي اعتياد عمل مي‌كند.
در مطالعات انجام شده بر روي موش‌ها با استفاده از داروي naloxone(+)- محققان دريافتند كه مسدود كردن پاسخ ايمني تمام آن چيزي است كه براي ممانعت از اشتياق به داروهاي مخدر لازم است. داروي مزبور به طور خودكار اعتياد را با تغيير شيميايي مغز براي توقف توليد احساس خوب دوپامين شيميايي متوقف مي‌كند. اين تحقيقات به توقف اعتياد با استفاده از سيستم ايمني مغز بدون هدف قرار دادن عصب‌هاي اين عضو از بدن مغز منتج مي‌شود.
اين داروي فرمولبندي شده با مورفين بي‌نهايت مفيد خواهد بود زيرا هنگامي كه بيماران خواستار تسكين درد شديد هستند، به آن معتاد نخواهند شد و در عين حال آرامش خود را بازمي‌يابند. به گفته دانشمندان، درمان‌هاي باليني با استفاده از اين روش ظرف 18 ماه آينده ممكن خواهد بود. نتايج اين تحقيق در مجله Journal of Neuroscience انتشار مي‌يابد.

دانشمندان يك گام به توليد واكسن پيشگيري از بروز حملات قلبي نزديك‌تر شدند. التهاب نقش مهمي در تشكيل پلاكت‌هايي دخيل در تصلب شرايين دارد و پلاكت‌ها عامل پنهان رخداد بسياري از حملات قلبي هستند. سلول‌هاي التهابي براي تشكيل پلاكت گرفتگي عروق به چربي و كلسترول ملحق مي‌شوند و در نتيجه جريان خون را مسدود كرده و منجر به حمله قلبي مي‌شوند. محققان موسسه «آلرژي و ايمن‌شناسي» سلول‌هاي ايمني موسوم به سلول‌هاي CD4 T را شناسايي كرده‌اند كه حملات التهابي به جداره شريان را موجب مي‌شوند.
اين دانشمندان همچنين دريافتند كه سلول‌هاي ايمني داراي "حافظه" به يادآورنده مولكول آورده شده توسط سلول‌هاي آنتي‌ژن هستند. آنتي‌ژن در واقع يك پروتئين نرمال است كه بدن آن را به عنوان يك عامل خارجي اشتباه مي‌گيرد و در نتيجه يورشي ايمني عليه آن را صورت مي‌دهد كه به التهاب در شريان‌ها مي‌انجامد. اين امر بيانگر آن است كه يك مولفه خودايمني در بيماري قلبي وجود دارد زيرا بيماري‌هاي خودايمني از حمله اشتباهي بدن به سلول‌هاي ايمني ناشي مي‌شود. به گفته كلاوس لي، رهبر ارشد تيم تحقيقاتي، حافظه ايمني اساس پنهان واكسن‌هاي موفق است و اين كه از لحاظ مفهومي امكان طراحي واكسني براي بيماري‌هاي قلبي ممكن است.
دانشمندان در واقع با استفاده از اين كشفيات مي‌توانند يك واكسن "تولروژن" طراحي كنند كه مي‌تواند تحمل بدن براي داشتن اين پروتئين خودي را به منظور توقف حمله التهابي بالا ببرد. چنين واكسن تولروژني به همراه داروهاي كاهش‌دهنده كلسترول موسوم به استاتين مي‌توانند براي كاهش بيماري‌هاي قلبي به كار روند. لي و همكارانش از تكنيك‌هاي تصويربرداري سلول‌هاي زنده حمله‌كننده به سلول‌هاي ايمني در آئورت موش داراي تصلب شريان استفاده كردند. نتايج اين پژوهش در Journal of Clinical Investigation انتشار يافت.

بر اساس تحقيقي که در دانشگاه ملبورن استراليا انجام شده، مي‌توان از کپسول‌هاي ساخته شده از پلي‌روتاکسان‌ها در ساخت نوع جديدي از حامل‌هاي دارورساني کارا و با سميت پايين استفاده کرد. ساختارهاي مطالعه شده در اين کار از سيکلودکسترين‌ها و پلي‌اتيلن گليکول ساخته شده بودند که هر دو، مولکول‌هاي کاملاً زيست‌تخريب‌پذير به‌ شمار مي‌روند. روتاکسان يک ساختار مکانيکي درهم‌ قفل‌ شده است که از مولکول‌هاي دمبلي شکل رديف شده در يک ماکرومولکول حلقوي ساخته مي‌شود. مطالعه کمي روي کاربرد پلي روتاکسان‌ها در دارورساني انجام شده است، اما با توجه به ويژگي‌هاي منحصر به‌ فرد اين مولکول‌ها (سفتي و زيست‌تخريب‌پذيري)، مي‌توانند در حوزه رسانش دارو نويدبخش باشند.
«هنک دام» و «فرانک کاروسو» براي ساخت کپسول‌هاي دارورساني ابتدا پلي‌روتاکسان‌ها را روي يک بستر متشکل از ذرات سيليکا آرايش دادند. سپس ميان پلي‌روتاکسان‌ها پيوند عرضي برقرار کرده و هسته سيليکايي را حذف کردند. کُره‌هاي شکل گرفته حاوي گروه‌هاي آلکيني هستند که مي‌توانند با مولکول‌هاي مختلفي همچون مولکول‌هاي پوشاننده (پنهان‌کننده) واکنش دهند. «هنک دام» توضيح مي‌دهد که از همين راهکار مي‌توان براي اتصال پادتن‌ها به سطح کپسول‌ها و هدف‌گيري بافت‌هاي بيمار توسط آنها بهره برد. داخل کپسول‌ها را نيز مي‌توان با دارو‌هاي ضدسرطان مثل دوگزوروبيسين پر کرد. پلي‌روتاکسان‌هاي مورد مطالعه در اين کار از سيکلودکسترين‌ها و يک روکش پلي‌اتيلن گليکولي ساخته شده‌اند. سيکلودکسترين نوعي نمک حلقوي طبيعي است؛ پلي‌اتيلن گليکول نيز در برخي از داروها يافت شده و در اينجا به‌ عنوان مولکول پوشاننده يا پنهان‌کننده عمل مي‌کند.
«دام» مي‌گويد: نکته جالب اين است که وقتي مولکول‌هاي قند و پلي‌اتيلن گليکول درون آب با يکديگر مخلوط مي‌شوند، خودآرايي کرده و به شکل دانه‌هاي نخ‌ شده در يک گردن‌بند درمي‌آيند. دانه‌ها نشان‌دهنده مولکول‌هاي قند بوده و ساختارهاي اين چنيني «پلي‌روتاکسان‌هاي ساختگي» ناميده مي‌شوند. محرک‌هاي مختلفي همچون طول‌ موج‌هاي مشخصي از نور مي‌توانند اين ساختار را درهم شکسته و دانه‌ها را از نخ خارج كنند. اين يک ويژگي بسيار مهم است، زيرا مي‌توان هر مولکول دارو را که درون کپسول قرار گرفته يا روي آن متصل شده است، با اين کار رها کرد. به علاوه، محصولات حاصل از هم پاشيدن اين ساختار براي بدن ضرري ندارند. اين محققان در حال بررسي مواد نانومهندسي شده ديگر براي کاربردهاي درماني هستند. «دام» مي‌گويد: به‌ عنوان بخشي از اين تلاش ما در حال ابداع روش‌هايي براي آرايش مواد با معماري‌هاي مختلف هستيم. جزئيات اين کار در مجله «ACS Nano» منتشر شده است.

شيوه ابداعي محققان دانشگاه شفيلد در فرآيند رمزگشايي از پروتئين TREX مي تواند نويد دهنده درمان هاي جديد براي طيف گسترده اي از بيماري هاي مزمن از جمله انواع مختلف سرطان باشد. محققان دپارتمان بيوتكنولوژي و زيست شناسي مولكولي دانشگاه شفيلد با همكاري محققان دانشكده پزشكي هاروارد در تحقيقات خود نشان دادند كه چگونه مجموعه پيچيده اي از پروتئين هاي موسوم به TREX به عنوان كليدي براي انتقال نقشه هاي سلول براي توليد پروتئين هاي حياتي بدن عمل مي كنند. محققان معتقدند كه درك بهتر اين عملكرد به معني حل قطعي مشكل در فرآيندي است كه باعث بروز بيماري هاي مختلف مانند نورون حركتي، ديستروفي عضلاني و انواع مختلف سرطان مي شود.
پروفسور «استوارت ويلسون» سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي كند: توليد پروتئين بخش مهمي از زندگي موجودات است. اين فرآيند شامل خواندن كد در ژن ها و تبديل آن به پيامي است كه در نهايت به رمز گشايي براي توليد پروتئين منجر مي شود. پيام از يك مولكول خاص به نام mRNA ساخته شده است؛ در تمام موجودات زنده اعم از مخمر تا انسان اين مولكول در يك محفظه در سلول به نام هسته ساخته مي شود، اما پس از توليد به يك محفظه جداگانه به نام سيتوپلاسم منتقل مي شود كه در آنجا كار رمزگشايي و توليد پروتئين انجام مي شود.
محققان نشان دادند كه پروتئين هايي به نام TREX يك علامت بر روي مولكول mRNA ايجاد مي كنند كه مانند يك كليد براي باز كردن پروتئين ناقل Nxf1 عمل كرده و اجازه مي دهد كه بر روي مولكول mRNA قرار گرفته و آن را به سيتوپلاسم براي توليد پروتئين حمل كند. انتقال mRNA يك فرآيند حياتي براي موجود زنده محسوب مي شود و نقص در اين عملكرد منجر به بروز بيماري هاي مختلف مانند نورون حركتي و انواع مختلف سرطان مي شود.

بنا بر گزارش صندوق جهاني تحقيقات سرطان، كاهش مصرف غذاهاي پرنمك مانند نان مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان معده را كاهش دهد. اين صندوق از افراد مي‌خواهد كمتر نمك مصرف كنند و از شركت‌هاي توليد موادغذايي درخواست دارد برچسب‌هاي مشخص‌تري با محصولات ارائه كنند. بنا به گفته اين صندوق، اگر راهنماي روزانه مصرف موادغذايي رعايت شود، 1 مورد از هر 7 مورد سرطان معده قابل‌‌پيشگيري خواهد بود. پيشنهاد مي‌شود 6 گرم نمك در روز يعني به اندازه يك قاشق چايخوري نمك مصرف شود، اما به گزارش اين صندوق، مردم روزانه 6/8 گرم نمك مصرف مي‌كنند. پاشيدن نمك روي غذا مشكل‌‌ساز نيست، نمكي كه از قبل در غذاها وجود دارد مضر است. به همين دليل صندوق جهاني تحقيقات سرطان چراغ راهنمايي ابداع كرده: قرمز براي غذاهاي پرنمك، زرد براي نمك كافي و سبز براي كم‌نمك، با اين حال بسياري از توليدات غذايي و سوپرماركت‌ها گفته‌اند ترجيح مي‌دهند جور ديگري غذاهايشان را برچسب بزنند.

تحقيقات نشان داده افرادي كه ساعت كاري منظم و ثابتي ندارند، بيشتر از افرادي كه در ساعت‌هاي مشخص و منظم روز كار مي‌كنند در معرض خطر سكته قلبي هستند. در واقع كار كردن در شيفت‌هاي شبانه و متفاوت باعث برهم خوردن ساعت طبيعي بدن مي‌شود و بر شيوه زندگي چنين كاركناني تاثير منفي مي‌گذارد. پيش‌تر نيز نشان داده شده بود كاركردن در شيفت‌هاي متفاوت، خطر افزايش فشارخون و ابتلا به بيماري ديابت را همراه دارد. به اين ترتيب محدودكردن تعداد شيفت‌هاي كار در شب مي‌تواند خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي را كاهش دهد. نتايج اين تحقيقات كه در نشريه پزشكي بريتانيا (BMJ) به چاپ رسيده، نشان مي‌دهد كار كردن غيرمنظم باعث 23 درصد افزايش احتمال ابتلا به سكته قلبي، 24 درصد افزايش احتمال ابتلا به عارضه قلبي و 5 درصد افزايش احتمال ابتلا به سكته مغزي مي‌شود. در بخش ديگري آمده افرادي كه در شيفت‌هاي نامنظم كار مي‌كنند، بيش از افرادي كه ساعت‌كاري ثابت و منظم دارند، بدخواب و بدغذا هستند. اين افراد به دليل فعاليت‌ دائمي سيستم عصبي بدن خود دچار اضافه وزن و افزايش كلسترول خون مي‌شوند. براي افرادي كه ناچارند در شيفت‌هاي شب كار كنند، خوردن غذاي مناسب، ترك سيگار و افزايش فعاليت بدني مي‌تواند در حفظ سلامت قلبي بسيار موثر باشد.

براي نخستين‌بار محققان توانستند نشان دهند سلول‌هاي بنيادي اثر قابل‌توجهي در بازگرداندن حافظه در حيوانات مبتلا به آلزايمر دارند. اين تحقيق به وسيله تيمي از دانشگاه كاليفرنياي Irvine و انستيتو سلول بنيادي انجام شده است. در اين تحقيق سعي شده نقص‌هاي شناختي را كه در مدل‌هاي حيواني بيماري آلزايمر ديده مي‌شود، بهبود بخشند. در اين آزمايش سلول‌هاي بنيادي انساني در دو طرف مغز تزريق و پس از اتمام آزمايش، ميزان نقص‌ها دوباره بررسي شد. پس از يك ماه ديده شد عملكرد موش‌هاي دريافت‌كننده درمان نسبت به گروه بدون درمان مشابه موش‌هاي سالم بود. به عبارت ديگر، حافظه گروه درمان افزايش يافته بود. در واقع سلول‌هاي بنيادي توانسته بودند آثار بد پلاك‌هاي پروتئيني بتا-آميلوييد و الياف رشته‌اي-‌ عصبي را بهبود بخشند. اين پلاك‌ها مانند يك عايق باعث قطع اتصال بين نورون‌ها مي‌شوند. طبق بررسي‌ محققان، موش‌هايي كه سلول‌هاي بنيادي دريافت كرده بودند، 75 درصد افزايش در تعداد سيناپس‌هايشان نشان داده بودند و به نظر مي‌رسد علت اصلي بهبود علايم آنها نيز همين باشد. اين تيم تحقيقاتي كاملا اميدوارند سلول‌هاي بنيادي به همان شيوه كار در حيوانات، بيماري آلزايمر را نيز در انسان بهبود بخشند.

براساس گزارشي كه به تازگي منتشر شده، افراد بالاي 60 سال كه تحت جراحي تعويض مفصل هيپ يا زانو قرار مي‌گيرند، به طور قابل‌توجهي در معرض خطر بيشتر حمله قلبي پس از جراحي قرار دارند. محققان در اين مطالعه مدارك پزشكي بيش از 95 هزار فرد دانماركي را بازنگري كردند كه بين سال‌هاي 1998 تا 2008 تحت جراحي تعويض مفصل هيپ يا زانو قرار گرفته بودند. آنها دريافتند يك نفر از هر 200 نفري كه تعويض مفصل هيپ انجام داده بودند، طي 6 هفته پس از جراحي با حمله قلبي مواجه شده و همچنين يك نفر از هر 500 نفري كه تعويض مفصل زانو داشته حمله قلبي را در عرض 6 هفته پس از جراحي تجربه كرده. در مقايسه با افراد همان سن و جنس كه تعويض مفصل نداشته‌اند، اين افراد كه تعويض مفصل هيپ داشته‌اند 25مرتبه بيشتر با احتمال حمله قلبي طي 2 هفته پس از جراحي مواجه هستند. اين احتمال در جراحي مفصل زانو به 30 برابر بيشتر مي‌رسد. عوامل خطر افزايش خطر حمله‌هاي قلبي عبارتند از: سن، جنس، وضعيت اقتصادي، اجتماعي و استفاده از داروهايي كه احتمال حمله‌هاي قلبي را بيشتر مي‌كنند، مانندNSAIDs.

محققان انگلیسی موفق به طراحی دستگاهی با توانایی تشخیص انواع مختلف سرطان شده اند که می تواند مناسب ترین دارو را آغاز سریع درمان را نیز تجویز کند. تشخیص زودهنگام بیماری سرطان می تواند به پزشکان برای اتخاذ روش های درمانی موثر کمک کند، اما آزمایش پاتولوژی روی نمونه های بافت معمولا چندین هفته به طول می‌انجامد. محققان دانشگاه های نیوکاسل و شفیلد در پروژه مشترک با شرکت خصوصی QuantuMDx دستگاه پیشگامانه ای طراحی کرده‌اند که می تواند انواع مختلف سرطان را در زمان کمتر از 20 دقیقه تشخیص داده و داروی متناسب با نوع سرطان تجویز کند.
دستگاه پروفایلر تومور Q-Cancer از عملکرد بسیار دقیق و سریعی در تشخیص انواع مختلف سرطان برخوردار بوده و می‌تواند زندگی بیش از 12 میلیون نفر در سراسر جهان را که به تازگی سرطان مبتلا شده اند نجات دهد. در ساخت این دستگاه از فناوری نانو استفاده شده است که با آنالیز مقادیر میکروسکوپی بافت، نوع سرطان و نوع ساختار ژنتیکی آن را تشخیص داده و میزان پیشرفت بیماری را مشخص می کند.
پزشکان و پرستاران بدون نیاز به تخصصی خاصی می توانند با کمک دستگاهQ-Cancer به سرعت انواع مختلف سرطان را شناسایی و مناسب ترین دارو را برای شروع هرچه سریعتر دوره درمان تجویز کنند. همچنین جراحان با استفاده از این دستگاه قادر خواهند بود بخش های باقی مانده تومور را از بدن بیمار خارج کنند و متخصصان طب سرطان نیز می توانند بهترین رژیم درمانی متناسب با نوع سرطان را برای بیمار انتخاب کنند. پروفسور جان برن از محققان دانشگاه نیوکاسل تأکید می کند: بر خلاف روش های متداول نمونه برداری از بافت با کمک این دستگاه ارزان قیمت قادر به استخراج و آنالیز DNA تومور در کمترین زمان ممکن هستیم. محققان امیدوارند که این دستگاه از سه سال آینده در انگلیس برای تشخیص انواع مختلف سرطان مورد استفاده قرار بگیرد.

استفاده از یک نگهدارنده مواد غذایی می‌تواند عاملی برای کند شدن و یا حتی توقف رشد سلول‌های سرطانی سر و گردن باشد. محققان دانشگاه میشیگان با انجام بررسی‌های خود به تازگی دریافتند که یک نگهدارنده مواد غذایی به نام «نیزین» علاوه بر خاصیت ضدباکتریایی می‌تواند باعث آهسته کردن رشد و یا حتی متوقف شدن رشد سلول‌های سرطانی سنگفرشی سرطان سر و گردن شود. محققان با اشاره به نتایج حاصل از این تحقیق اظهار می‌کنند: بهره گیری از این آنتی‌بیوتیک طبیعی که سال‌ها به عنوان یک نگهدارنده بی‌خطر در مواد غذایی استفاده شده است، نشان می‌دهد که استفاده از این محافظ طبیعی در صنایع غذایی نشان می‌دهد که این محافظ طبیعی در صنایع غذایی از طریق فعال شدن پروتئینی به نام CHAC1‌ در سلول‌های سرطانی و ایجاد منافذی در غشای سلولی آنها باعث هجوم کلسیم و ترویج مرگ سلولی سلول‌های سرطانی و یا آهسته کردن رشد آنها می‌شود.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکیست: نرخ ضعیف بقای افراد مبتلا به سرطان دهان و سر و گردن نیاز به یافتن درمان‌های جدید برای رهایی از این سرطان‌ها را تأکید کرده و یافته‌های جدید نشان می‌دهند که «نیزین» با ایجاد وقفه در چرخه سلولی سلول‌های سرطانی باعث کندی رشد و توقف رشد تومورها بدون آسیب رساندن به سلول‌های سالم می‌شود. به گفته محققان مکانیسم نقش کلسیم در «نیزین» برای از بین بردن سلول‌های سرطانی هنوز مشخص نیست، اما به خوبی قابل درک است که کلسیم یک نقش کلیدی در مرگ سلول‌های تومورال و یا بقای آنها دارد.

تمرینات اینتروال با شدت بالا علاوه بر تندرستی، افراد میانسال را دقیق‌تر و باهوش‌تر می‌کند. محققان دانشگاه مونترال با بررسی تعدادی از افراد میانسال با شاخص توده بدنی بین 28 تا 31 (دارای اضافه وزن) دریافتند: تمرینات اینتروال با شدت بالا که شامل تناوب بین دوره‌های کوتاه مدت از ورزش‌های هوازی با شدت‌های زیاد و سپس شدت‌های کم، می‌تواند میزان عملکردهای شناختی را در افراد افزایش دهد.
محققان با ملزم کردن این افراد به انجام برنامه‌های اینتروال به صورت دو بار در هفته و متعاقباً انجام تمرینات مقاومتی به صورت دو بار در هفته و نیز ارزیابی افراد تحت آزمون‌های شناختی، بیولوژیکی و فیزیولوژیکی قبل و بعد از این برنامه به منظور تعیین کارکردهای شناختی، ترکیب بدنی، خطر وقوع بیماری‌های قلبی عروقی با تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max)‌ مشاهده کردند نه تنها توده چربی این اشخاص در طول این برنامه کاهش یافته، بلکه حداکثر اکسیژن مصرفی و حساسیت به انسولین نیز همراه با افزایش امتیاز در آزمون‌های شناختی و سیگنال‌های اکسیژن در مغز این افراد افزایش یافته بود. در این تحقیق، محققان برای تشخیص تغییرات لحظه به لحظه در حجم و اکسیژن خون مغز از طیف سنجی نزدیک مادون قرمز هنگام ورزش و فکر کردن افراد استفاده کردند. محققان با اشاره به نتایج حاصل از این تحقیق اظهار می‌کنند: بسیاری ازمردم می‌توانند با پیروی از یک برنامه آموزشی مشابه در این پژوهش، از مزایای حاصل از آن بهره‌مند شوند.

استعمال دخانیات در طول دوران بارداری، وقوع آسم را حتی در کودکان نسل دوم افزایش می‌دهد. محققان کالیفرنیا با انجام آزمایشات خود روی مدلی از موش‌ها دریافتند سیگار کشیدن در طول بارداری نه تنها باعث ایجاد بیماری آسم در فرزندان می‌شود بلکه همچنین با ایجاد یک سری عوامل اپی‌ژنتیکی عاملی برای بروز این بیماری در نوه‌های این افراد است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است تماس با نیکوتین در حین دوران بارداری شش‌های جنین در حال رشد را تحت تأثیر قرار داده و علاوه بر این باعث کاهش عملکرد ریوی و بروز آسم در نوزادان نسل اول می‌شود، نوزادان نسل دوم را حتی اگر مادران آنها در حین بارداری در تماس با دخانیات نبوده باشند را درگی این خطر می‌کند.
به گفته محققان، به نظر می‌رسد اثرات کشیدن سیگار در دوران بارداری برای جنین‌ها بسیار طولانی مدت باشد و با انجام مداخلاتی در برنامه‌ریزی بارداری مادران باید این واقعیت را که نیکوتین دارای خطرات بسیار زیادی برای فرزندان و نیز فرزندان نسل بعد از آنها می‌باشد، به حساب آورد. گفتنی است آسم شایع‌ترین بیماری مزمن دوران کودکی است و در حالی که بسیاری از عوامل مانند سیگار کشیدن مادران باردار عاملی برای بروز این بیماری است، ابتلای کودکان به این بیماری تا حد زیادی قابل اجتناب است. یافته‌های این تحقیق در نشریه پزشکی BMC‌ منتشر شده است.

پژوهش‌ها حاکی از این است که پروبیوتیک‌ها می‌توانند با سرماخوردگی مبارزه کنند. مطالعات جدید نشان می‌دهد مکمل‌های پروبیوتیک می‌توانند به کاهش علائم و طول مدت سرماخوردگی کمک کنند. محققان از دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی نیوجرسی یک گروه متشکل از 198 نفر از دانشجویان که در مناطقی که شیوع سرماخوردگی در آنجا زیاد بود را مورد بررسی قرار دادند. محققان همچنین اثر مصرف مکمل‌های پروبیوتیک را بر روی سلامتی مرتبط با کیفیت زندگی (HRQL) در طول سرماخوردگی مورد آزمایش قرار دادند. محققان اظهار کردند: انواع مکمل‌های پروبیوتیک می‌توانند بر سیستم ایمنی و سلامتی مرتبط با کیفیت زندگی در عفونت تنفسی فوقانی اثرگذار باشند. این مطالعه نشان داد در حالی که همه دانش آموزان مبتلا به سرماخوردگی بودند، دانش آموزانی که مکمل‌های پروبیوتیک مصرف کرده بودند مدت سرماخوردگی در آنها دو روز کمتر بود.

حتی بهترین شیوه‌ها برای جدا کردن یک چسب زخم از پوست دردناک است؛ اما دانشمندان آمریکایی اکنون موفق به تولید چسبی شده‌اند که این درد و کشش را حذف کرده است. هدف این محققان، ارتقای مراقبت از کودکان نارس با پوست‌های بسیار حساس برای سازگاری با این چسب زخم‌ها در زمان اتصال لوله‌های حیاتی و مانیتورها به بدن و صورت آنها است. همچنین بزرگسالان دارای پوست حساس نیز می توانند از این فناوری بهره ببرند چرا که از آن می توان در ساخت چسب‌های زخم بدون نیاز به کشیدن برای برداشتن استفاده کرد.
سازندگان ایده چسبی که بدون پاره کردن از بین می‌رود، پیش از این دستاوردهای دیگری را از جمله پرورش گوش در پشت یک موش و تولید یک افشانه برای جلوگیری از مجعد شدن مو در پرونده خود داشته‌اند. این محققان از پژوهشی الهام گرفته اند که از چسب زخم در جراحی به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات پیش روی واحدهای بیمارستانی برای نوزادان نارس نام برده بود.
این مشکل از آنجا ناشی می‌شود که چسبهای مورد استفاده برای اتصال لوله‌های تنفسی به صورت، دماسنج های وصل شده به بازو و دستگاههای نظارتی قلب متصل به سینه این کودکان در زمان جداسازی باعث آسیب رسانی به پوست ظریف آنها می‌شود. این آسیبها در صورت تبدیل به زخمهای بد می‌توانند به خراشهای دائمی و آسیبهای جدی به مفاصل منجر شوند. تلاش‌های قبلی برای حل این مشکل به نوار چسب‌هایی منجر شده که از چسبندگی کمتری برخوردار بوده و با پوست‌های جوان ملایمتر است؛ اما به همین دلیل نمی‌توانند لوله‌ها را به خوبی متصل نگهدارند.
این چسب‌های جدید از چسبندگی و پشتی مشابه نمونه‌های قدیمی برخوردار بوده اما همچنین یک لایه بافت‌دار اضافی نیز داشته که در وسط قرار گرفته و برای جداسازی چسب باید آن را به عقب کشید. اگر لایه پشتی کشیده شود، این لایه میانی باقی مانده و جدا نمی‌شود اما در صورت کشیدن لایه میانی، نوار از پوست جدا شده و تنها چسب باقی می‌ماند که در اثر مالش انگشت بر روی آنها قابل برداشتن است. این فرآیند اساسا بدون درد بوده و قرار است آزمایش‌های آنها بر روی نوزدان انجام شود تا در صورت مثبت بودن نتایج در دو سال آینده وارد بازار شود. طبق این پژوهش که در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده، سالمندان دارای پوست‌های حساس و نازک نیز می‌توانند از این محصول بهره ببرند.

مطالعات حاکی از آن است که ترک سیگار در زنان می‌تواند 10 سال به زندگی آنها بیافزاید. مطالعات جدید نشان می‌دهد سیگار کشیدن زنان حداقل 10 سال از زندگی آنها را کاهش می‌دهد که می‌توان این اثر را با ترک آن به میزان قابل توجهی کاهش داد. در این بررسی محققان بیش از یک میلیون نفر زن در انگلستان را با سنین 50 تا 65 ساله انتخاب کردند و این پیگیری را برای 12 سال انجام دادند. 20 درصد از زنان سیگاری بودند، 28 درصد قبلا سیگاری بودند و 52 درصد از آنها هرگز سیگار نکشیده بودند. در نتیجه بررسی‌ها مشخص شد زنانی که در سه سال اول مطالعه سیگاری هستند نزدیک به سه برابر بیشتر احتمال دارد که در 9 سال بعد جان خود را از دست دهند.
محققان اعلام کردند: این ریسک، افزایش مرگ و میر را تا سه برابر افزایش و نشان می‌دهد دو سوم از مرگ و میر زنان سیگاری در سن 50، 60 و 70سالگی به دلیل کشیدن سیگار بوده است. سر ریچارد پتو، از دانشگاه آکسفورد در انگلستان اظهار کرد: مردان و زنان می‌توانند با ترک سیگار تا 10 سال بر سن خود بیافزایند.

یک جعبه بسیار کوچک که در نشیمنگاه بدن کاشته می‌شود، می‌تواند بعنوان روش جدید درمان نارسایی قلبی مورد استفاده قرار گیرد. حدود 30 درصد از نارسایی های قلبی در اثر آسیب عضله قلب در زمان بروز حمله قلبی ایجاد می‌شود که باعث تضعیف عملکرد عضلات بطن چپ شده و فشار زیادی برای پمپاژ خون به قلب وارد کرده و در نتیجه قلب بزرگ تر و ضعیف تر می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد، تحریکات متناوب و 24 ساعته ستون فقرات و نخاع می‌تواند عملکرد بطن چپ به عنوان مسؤول اصلی پمپاژ خون در قلب را بطور چشمگیری بهبود داده و از بروز نارسایی قلبی پیشگیری کند.
دستگاه کاشتنی نشیمنگاه بخشی از نخاع را که سیستم عصبی متصل به قلب را تحت کنترل دارد، تحریک می کند. جعبه در زیر پوست بخش بالایی نشیمنگاه کاشته شده و به بخشی از اعصاب در بخش بالایی نخاع در پشت قلب و ریه متصل می شود. دستگاه هر چند ساعت یکبار پالس های الکتریکی را ایجاد می کند که با عبور از اعصاب، باعث تقویت عملکرد ماهیچه‌های کنترل کننده پمپاژ خون در قلب می‌شود. در این روش، با تحریک اعصاب و تقویت عملکرد ماهیچه های پمپاژ خون، کیفیت زندگی بیمار بهبود یافته و نیاز به انجام عمل جراحی مرتفع می‌شود.
روش تحریک سیستم عصبی نخاع طی چند دهه اخیر برای درمان دردهای مزمن که به دارو پاسخ نمی‌دهند، مورد استفاده قرار گرفته است؛ اخیرا نیز از این روش برای کمک به مبتلایان به آنژین صدری با دردهای شدید قفسه سینه استفاده می شود. نتایج مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه هنگ کنگ برای بررسی کارایی روش تحریک نخاع با سطوح ضعیف امواج الکتریکی در کنگره جامعه قلب و عروق اروپا در مونیخ ارائه شده است.

محققان مرکز کاربرد ليزر در دانشگاه تنسي تکنولوژي‌اي را ابداع کرده‌اند که براي هدف «بگرد و نابود کن» تومورهاي سرطاني ارتقا يافته است. آنها با مهار قدرت ليزرها، راهي را نشان مي‌دهند که مي‌تواند تومورهاي سرطاني را پيدا کند، نقشه آنها را درآورد و به صورت غيرتهاجمي آنها را از بين ببرد. در اين تکنولوژي از ليزر فمتوسکند (femtosecond) استفاده شده است؛ به اين معنا که با سرعتي معادل يک کوادريليون ثانيه پالس مي‌زند. سرعت بالاي اين ليزر اين امکان را فراهم مي‌کند تا بتوان روي ناحيه خاصي تمرکز کرد و به طور دقيق نقشه تومور را درآورد. درواقع با اين روش مي‌توان روي يک منطقه محدود تابش شديد ايجاد کرد، به اين ترتيب با سرعت بيشتري مي‌توان تومورها را شناسايي کرد و عليه آنها جنگيد. وقتي يک منطقه سرطاني به طور دقيق هدف‌گيري شود، تنها شدت اشعه ليزر لازم است تا به تومور تابانده شود و آن را بسوزاند. اين روش اين قابليت را دارد که دقيق‌تر از روش‌هاي کنوني عمل کند و جايگزين جراحي متمرکز در بيماران سرپايي شود. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «از آنجا که ليزر فمتوسکند مي‌تواند دقيقا هم فضايي و هم موقتي تمرکز کند، بنابراين مي‌توان از گرم شدن بيش از حد بافت‌ها و سلول‌هاي مجاور تومور سرطاني اجتناب کرد.» استفاده از پالس‌هاي طولاني‌تر نور ليزر شبيه آن است که لامپي را روشن کنيد که در اين صورت گرماي بيشتري توليد مي‌شود و بافت‌هاي سالم نيز آسيب مي‌بينند.اين تکنولوژي به‌خصوص براي قربانيان سرطان مغز کمک‌کننده است. مکانيسم تصويربرداري مي‌تواند به‌طور غيرتهاجمي به لايه‌هاي نازک استخوان مانند جمجمه نفوذ کند و به تعريف استراتژي درمان هدفمند براي سرطان‌هاي پايدار کمک کند. اين روش همچنين به محدوديت‌هايي که در درمان‌هاي رايج وجود دارد فائق آمده، زيرا در روش‌هاي کنوني تابش ليزر مي‌تواند قسمت‌هايي از بافت سالم مغز را از بين ببرد. از سوي ديگر بر محدوديت‌هايي که سر راه درمان فوتوديناميک وجود دارد هم غلبه مي‌کند، زيرا پذيرش اين روش از سوي بيماران کم است و اگر همه بافت سرطاني خارج نشود، جراحي تنها گزينه نيست. محققان معتقدند اگر ناحيه‌اي سرطاني وجود داشته باشد و از آن مراقبت کافي به عمل آيد، منتشر نخواهد شد. روش ليزر فمتوسکند بر مشکلات درمان سرطان مغز و تومورها غلبه مي‌کند و اين قابليت را دارد که در نواحي ديگر نيز مورد استفاده قرار گيرد. در حال حاضر پژوهشگران اين مطالعه سعي دارند روش مذکور را وارد بازار تجهيزات پزشکي کنند و آن را به صورت تجاري درآورند. ليزر فمتوسکند از پالس‌هاي نور ماوراي کوتاه بهره مي‌برد و همين نکته، کليد موفقيت آن در يافتن و تخريب تومورهاي سرطاني است. نکته مهم ديگر اينکه روش جديد مي‌تواند باعث ذخيره مبالغ زيادي شود، چون به صورت يک روش سرپايي هم قابل انجام است، به جاي آنکه در اتاق عمل استفاده شود.

به ياري وسيله جديدي که توسط Cambell ابداع شده، مي‌توان اميدوار بود افراد کمتري در اثر سکته مغزي جان خود را از دست دهند. اين وسيله که ReCover thrombectomy نام دارد، اکنون اجازه استفاده را در اتحاديه اروپا به دست آورده و اميد مي‌رود در 3 ماهه اول سال 2013 وارد بازار شود. اين وسيله که يک بازياب لخته بر پايه Stent است و به صورت يکپارچه از مش نيتينول پوشيده شده، به منظور پيشگيري از قطعه‌قطعه شدن لخته يا امبوليسم آن طراحي شده و به اين ترتيب خطر سکته مغزي دوم را طي پروسيجر ترومبکتومي کاهش مي‌دهد. طراحي اين وسيله به گونه‌اي است که با محافظتي که مستقيما در طراحي استنت بازيابي ايجاد کرده، مي‌تواند تعداد وسايلي را که حين انجام ترومبکتومي لازم است، کاهش دهد. قرار است اين هفته ReCover در جلسه ساليانه جراحي مداخله‌اي مغز و اعصاب در سن‌ديگوي آمريکا معرفي شود. شرکت کمبل روي نمونه محصولاتي کار مي‌کند که براي درمان استروک ايسکميک استفاده مي‌شوند.

انجام جراحي براي خارج کردن تومور مغزي نياز به آن دارد که جراح در خط بسيار ظريفي حرکت کند. اگر تومور کاملا خارج نشود، امکان رشد دوباره آن وجود دارد و اگر هم همراه آن قسمت‌هايي از بافت سالم درآورده شود، مي‌تواند باعث ايجاد صدمات پايدار مغزي در بيمار شود. تومورهاي اوليه مغز شبيه بافت مغز به نظر مي‌رسند، اما اگر آنها را زير نوع‌ خاصي از نور ببينيم، تفاوت بسياري دارند. روش‌هاي کنوني تفريق بافت سالم از سرطاني نيز اين قابليت را ندارند که بافت‌ها را به طور کامل از هم مجزا کنند، به همين دليل محققان به اين فکر افتادند از پروبي استفاده کنند که نور بنفش-آبي و سفيد را به طور همزمان ترکيب کرده تا غلظت PplX و 4 بيومارکر توموري ديگر را آناليز کند؛ يعني محصولات شکست PplX، اشباع اکسيژن، غلظت هموگلوبين و نامنظمي سايز و شکل سلول. پروب ميزان نور برگشتي را پس از برخورد به تومور مي‌خواند، داده‌ها را به کامپيوتر مي‌فرستد، آن را از يک الگوريتم مي‌گذراند و پاسخ روشني به اين سوال مي‌دهد که آيا بافت سرطاني است يا نه. نکته مهم اينکه اين پروب تومورهاي با درجه پايين را هم مي‌خواند و به اين ترتيب کمک بزرگي به جراح حين عمل جراحي مي‌کند. محققان اين مطالعه در حال بررسي اين پروتکل براي تومورهاي ريه هم هستند، زيرا به نظر مي‌رسد پروب مذکور اين قابليت را دارد که براي ديگر انواع تومور هم استفاده شود.

محققان کلينيک بيمارستان اوهايو با استفاده از ايمپلنت کوکلئار گوش يک روش مناسب براي بازگشت شنوايي به بيماران مبتلا به اتواسکلروز پيشرفته ابداع کرده‌اند. اين اولين روش براي شناسايي ايمپلنت کوکلئار است که مشکلات عمده شنوايي را براي مدت طولاني در بيماران حذف مي‌کند و اولين درمان براي اين گروه از بيماران است. FoA باعث افزايش رشد استخوان گوش در گوش مياني و داخلي مي‌شود که درنهايت شنوايي کاهش مي‌يابد. محققان توانسته‌اند با کمک قرص‌هاي فلوئريد از کاهش شنوايي جلوگيري کنند، اما نمي‌توانند كاهش شنوايي ايجاد شده از قبل را جبران كنند و معمولا سمعك براي اين بيماران ارائه مي‌شود. در اين روش جراحان از سمعكي استفاده مي‌كنند كه باعث مي‌شود صدا به گوش مياني برسد، ولي در حالت بسيار جدي فرد به طور كامل ناشنوا مي‌شود. در تحقيق مذكور 30 بيمار مورد مطالعه قرار گرفتند كه همگي از ناشنوايي رنج مي‌بردند. دانشمندان دريافتند تكنيك‌هاي جديد استفاده از كاشت كوكلئار مصنوعي نگراني‌هاي قبلي را دربرندارد.

دسته‌اي از DNA كه بسيار كوچك‌ هستند و براي انتقال ژن‌ها و داروها به سلول‌ها به كار مي‌روند، مي‌توانند باعث درمان سلول‌ها شوند. اين سلول‌ها داراي ارزش درماني هستند. در تحقيقات مركز سلامت دانشگاه جورجيا، بلافاصله بعد از تزريق ذرات بسيارريز DNA به بدن ترشح آنزيمي در بدن زياد مي‌شود كه باعث آرامش پاسخ سيستم ايمني خواهدشد. در مدل حيواني آرتريت روماتوييد با كمك افزايش IDO به طور قابل ملاحظه‌اي كاهش مي‌يابد. علاوه بر اين تورم مفاصل و التهاب آنها نيز كاهش مي‌يابد. اين نوع درمان مانند ريختن آب روي آتش است. مشاهدات جديد حاكي از آن است كه ذرات ريز DNA به بسياري از اين بيماري‌ها كمك قابل‌توجهي مي‌كنند. با كمك ‌IDO مي‌توان سيستم ايمني را تقويت كرد، زيرا IDO داراي درمان بالقوه خودايمني است. IDO نيز توسط DNAهاي ريز ايجاد مي‌شود و اين به نوبه خود براي درمان آرتروز بسيار مناسب است.

محققان آمريکايي و کانادايي مي‌گويند اسپري پوستي که زخم‌ها را با لايه‌اي از سلول‌هاي پوستي مي‌پوشاند، مي‌تواند به بهبود زخم‌ها کمک کند. اين اسپري روي ۲۲۸ نفر از کساني که روي پاهايشان زخم‌هايي داشتند امتحان شد. زخم‌هاي پاهاي اين افراد از نوع زخم‌هاي باز و دردناکي بود که ممکن بود ماه‌ها بمانند و خوب نشوند. اين يافته‌ها که در مجله پزشکي لانست منتشر شده نشان مي‌دهد زخم‌هايي که با اين اسپري مورد مداوا قرار گرفتند سريع‌تر درمان شدند. متخصصان مي‌گويند هزينه‌اي که درمان درازمدت اين گونه زخم‌ها دارد، بسيار بيش از هزينه اين اسپري است.
در شيوه‌هاي ديگر درمان، پوستي از ناحيه ديگري از بدن بيمار برداشته مي‌شود و روي زخم پيوند زده مي‌شود. اين در حالي است که با استفاده از اين اسپري يک لايه از سلول‌هاي اهدايي پوست و پروتئين‌هاي انعقادي خون روي زخم کشيده مي‌شود. در اين تحقيق افرادي که هر ۱۴ روز يک بار از اين اسپري استفاده کرده بودند بيشترين پيشرفت را در بهبودي از خود نشان دادند. محققان مي‌گويند اندازه زخم‌ها با شروع دوره درماني با استفاده از اسپري، شروع به کم شدن کرد. يکي از متخصصان عضو اين گروه تحقيقي مي‌گويد اين شيوه درماني قابليت اين را دارد که زخم‌هايي از اين دست را بدون نياز به پيوند پوست درمان کند. آزمايش‌هايي که تاکنون انجام شده، بي‌ضرر بودن اسپري و مقدار دوز صحيح مصرفي آن را نشان مي‌دهد. براي اينکه معلوم شود آيا اين شيوه درماني کاربردي هست يا خير، بايد آزمايش‌هاي بيشتري انجام شود.

از دست دادن بينايي چشم به دلايل مختلف، توان انسان را در حس کردن پرتوهاي نور تحت تأثير قرار مي‌دهد و همين مسأله زندگي بيماران بسياري را در سراسر جهان با دشواري‌هاي زيادي مواجه ساخته است. خوشبختانه يافته‌هاي پژوهشي جديد روي موش‌هاي آزمايشگاهي نشان داده که در آينده نزديک مي‌توان اين دسته نابينايي‌ها را از طريق تزريق درون چشمي درمان کرد. به نوشته سايت «ياهو»، در تحقيق علمي تازه‌اي دانشمندان نوعي ماده شيميايي با نام «آکريلاميد آزوبنزن کوآترناري آمونيوم» (AAQ) را به چشم تعدادي موش آزمايشگاهي نابينا تزريق کردند. پيش‌تر «اِي. اِي. کيو.» به عنوان نوعي ماده مؤثر روي سلول هاي عصبي شناخته شده بود. زماني که دانشمندان ماده فوق را به صورت مستقيم به درون چشم موش‌هاي آزمايشگاهي تزريق کردند، اين جانداران مجددا توانايي حس کردن پرتوهاي نور را بازيافتند. اين پژوهشگران اميدوارند در نهايت مشخص کنند آيا ماده فوق در درمان بيماري‌هاي «رتينو پيگمنتوزا» در انسان‌ها قابل استفاده است يا خير. اما حتي اگر آزمايش‌هاي ياد شده دست آخر نشان دهند که ماده «اِي. اِي. کيو.» روي انسان‌ها نيز مشابه موش‌ها عمل مي‌کند، تزريق منظم راه حل مناسب درماني در انسان‌ها نخواهد بود، دليل اين امر هم تأثير ۲۴ ساعته ماده «اِي. اِي. کيو.» است که نيازمند تجديد تزريق بعد از طي اين زمان است

براساس نتايج يک مطالعه بزرگ گذشته‌نگر، مصرف روزانه آسپيرين باعث کاهش متوسط مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مي‌شود، خصوصا در مورد بدخيمي‌هاي ناشي از دستگاه گوارش. يافته‌هاي اين مطالعه تاکيد مي‌کنند. افرادي که روزانه و براي مدت 5 سال يا بيشتر از آسپيرين استفاده کرده‌اند، در مقايسه با افرادي که اصلا آسپيرين دريافت نکرده‌اند، از کاهش 8 درصدي در مورتاليتي ناشي از سرطان برخوردارند. وقتي داده‌هاي دوره‌اي در طول 2 دهه پيگيري آناليز شدند، اين ارتباط قوي‌تر شده و به 16 درصد مي‌رسد (براي افرادي که 5 سال يا بيشتر روزانه آسپيرين مصرف کرده‌اند.)
در همين راستا يک تحليل اخير از بيش از 50 کارآزمايي دربرگيرنده استفاده از آسپيرين براي کارديوپروتکتين دريافته کاهش 37 درصدي در مرگ ناشي از سرطان ميان استفاده‌کنندگان آسپيرين ديده مي‌شود که به طور قابل‌ملاحظه‌اي بيش از آنچه است که در مطالعات مشاهده‌اي و کارآزمايي‌هاي آسپيرين alternate-day ديده مي‌شود. محققان براي روشن کردن بزرگي ارتباط ميان مصرف آسپيرين و مورتاليتي کلي ناشي از سرطان، داده‌هاي مطالعه پيشگيري از سرطان II را که از سال 1992 آغاز شده و بيش از 100 هزار نفر را که پرسشنامه را پر کرده و اطلاعات دموگرافيک، سابقه پزشکي و تاثيرات رفتاري آنها در دست است، مورد آناليز قرار دادند. از سال 1997، از اين افراد در مورد مصرف آسپيرين نيز سوال شد و اطلاعات آنها هر 2 سال يک بار به‌روز مي‌شد. پرسشنامه سال 1997 به عنوان پايه آناليز در نظر گرفته شد که در آن زمان 23 درصد شرکت‌کنندگان از آسپيرين با دوز کم يا دوز بزرگسالان استفاده مي‌کردند. بيش از نيمي از افراد مسن‌تر از 60 سال و زن بودند. در طول 20 سال پيگيري، 5138 مورد مرگ ناشي از سرطان رخ داد. سه‌چهارم افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف مي‌کردند، تا سال 2003 نيز مصرف آسپيرين را ادامه داده بودند. در حالي که از ميان افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف نمي‌کردند، 25 درصد شروع به مصرف کرده بودند. افراد مصرف‌کننده آسپيرين، تحصيلات بالاتري داشتند، بيشتر سيگاري بودند، چاق‌تر بودند و سابقه بيماري کارديوواسکولار و ديابت را بيشتر ذکر مي‌کردند. نتايج نهايي حاکي از آن بودند که مورتاليتي کلي حتي در افرادي که کمتر از 5 سال آسپيرين مصرف کرده بودند، کمي کمتر از افراد ديگر گزارش شد. از سويي، خطر نسبي ميان مصرف‌کنندگان دوز کم و دوز بزرگسالان آسپيرين يکسان بود، همچنين ميان افراد با و بدون سابقه بيماري کارديوواسکولار. يافته‌ها بيان مي‌کردند افرادي که در حال حاضر نيز آسپيرين مصرف مي‌کنند يا هيچ‌گاه سيگاري نبوده‌اند، به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي با خطر کمتر مورتاليتي مواجه مي‌شوند، کاهشي که در ميان افراد سيگاري يا کساني که قبلا سيگاري بوده‌اند ديده نمي‌شد. مصرف آسپيرين در سال 1997 با مورتاليتي ناشي از سرطان خاصي ارتباط معني‌داري نداشت، اما تفاوت‌ها زماني ديده شد که داده‌ها از سال 2008 وارد آناليز شدند. افراد مبتلا به سرطان‌هاي دستگاه گوارش بيشترين منفعت را از خوردن آسپيرين بردند و با کمترين ميزان مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مواجه بودند.

دانشمندان دانشگاه ادينبورگ ژني را مشخص کرده‌اند که به گفته آنها در تشخيص و درمان سرطان پروستات گام مثبت مهمي به شمار مي‌رود. اين گروه از محققان ژن‌هايي را مورد مطالعه قرار داده‌اند که شکل‌گيري غده سرطاني را کنترل مي‌کنند و يکي از آنها را که با عنوان «دکورين» شناخته مي‌شود، شناسايي کرده‌اند. اين ژن در غده‌هاي سرطاني نسبت به سلول‌هاي نرمال پروستات کمتر ديده شده و اکنون محققان اميدوارند در آينده، «سنجش سطح دکورين» راه تشخيص قابل اعتمادي براي سرطان پروستات شود. محققان بر اين باورند که ژن دکورين ممکن است نقش مهمي در رشد غده سرطاني داشته باشد. اگر اين احتمال به قطعيت برسد، به اين معنا خواهد بود که در آينده، ارزيابي سطح دکورين ممکن است راه تشخيص قابل اعتمادي براي سرطان پروستات باشد و همچنين به تشخيص ميزان فعال بودن اين بيماري کمک کند.

يافته‌هاي تازه دانشمندان دانشگاه کويينز در بلفاست ممکن است به درمان‌هاي موثرتر سرطان‌هاي حنجره و گردنه رحم منجر شود. محققان اين دانشگاه دريافته‌اند که بافت‌هاي سالم پيرامون غده‌هاي سرطاني حنجره و گردن رحم نقش مهمي در انتشار سلول‌هاي سرطاني دارند. دانشمندان بر اين باورند که ممکن است بتوانند راه ارتباطي بين سلول‌هاي سرطاني و سلول‌هاي سالم را قطع کنند و به اين ترتيب، ارسال پيام‌هايي را که سلول‌هاي سرطاني را تشويق به حمله مي‌کند، متوقف کنند. دانشمندان کشف کرده‌اند که يک پروتئين مخصوص در بافت غيرسرطاني اين توانايي را دارد که راه ارتباطي بين بافت سالم و غده را باز يا مسدود کند. فعال شدن پروتئين رتينوبلاستوما (آر. بي) در بافت غيرسرطاني منجر به کاهش عوامل حمله توسط سلول‌هاي سرطاني مي‌شود و به اين ترتيب، سرطان گسترش پيدا نمي‌کند.

دانشمندان موفق به شناسايي ذره كوچكي درون يك پروتئين شده‌اند كه به انسان اجازه داده تا باهوش‌ترين موجود روي سياره زمين باشد. اين ذره كليد درك چرايي بزرگتر و پيچيده‌تر بودن مغز انسان نسبت به حيوانات ديگر است. همچنين اين ذره كوچك مي‌تواند چگونگي تكامل سريع و چشمگير ظرفیت روانی بي‌نظير مغز را توضيح دهد كه تاكنون دانشمندان را بخود مشغول داشته است. مغز انسان از ظرفيت سه برابر بزرگتر از مغز ميمونهاي بزرگ برخوردار است كه نزديكترين خويشاوندان انسان محسوب مي‌شوند. مهمتر اينكه نسبت آن به اندازه بدن بسيار بزرگتر بوده و از قشر مخ بسيار بزرگتري برخوردار است كه به كنترل فرآيندهاي بالاتر فكري با تمركز نوروني بيشتر مي‌پردازد.
پژوهش جديد دانشمندان دانشگاه كلورادو نشان داده كه آنچه كه باعث اين گسترش تكاملي مغز شده، يك واحد خاص درون پروتئين موسوم به يك دامنه پروتئين بوده كه در انسان نسبت به گونه‌هاي ديگر از فراواني بيشتري برخوردار است. پروتئين كشف شده DUF1220 نام داشته كه در انسان بيش از 270 نسخه از آن درون دي‌ان‌اي قرار گرفته و بيشتر از ميزان يافت شده در تمام موجودات است. هرچه يك گونه حيواني به انسان نزديكتر باشد، تعداد نسخه‌هاي DUF1220 در آنها بيشتر مي‌شود. شامپانزه‌ها بعد از انسان با 125 نسخه، بالاترين رتبه را دارند. گوريلها با 99 نسخه، بوزينه دم كوتاه با 30 و موش با تنها يك DUF1220 در مراتب بعدي قرار دارند.
دانشمندان دريافته‌اند كه هر چه تعداد اين ذرات بيشتر باشد، مغز نيز بزرگتر است. اين محققان همچنين خردسري را به اختلالات مغزي نيز مرتبط كرده‌اند. آنها تعداد كمتر اين ذره با اختلال خردسرى مرتبط دانسته‌اند كه در آن مغز بسيار كوچك است. همچنين تعداد بيشتر DUF1220 با بزرگ سرى مرتبط است كه در آن مغز بسيار بزرگتر از حد عادي است. دانشمندان توالي‌هاي ژنوم انسانها و ديگر حيوانات را با هم و همچنين دي‌ان‌اي افراد مبتلا به خرد سري و بزرگ سري را با افراد سالم مقايسه كردند. طبق اين پژوهش كه نتايج آن در مجله «Human Genetics» منتشر شده، اندازه مغز ارتباط زيادي به ميزان دامنه پروتئين دارد. اين كشف مي‌تواند درهاي جديد زيادي را در مطالعه مغز گشوده و ابزار جديدي را براي تشخيص بيماريهاي مرتبط با اندازه مغز ارائه كند.

دانشمندان دانشگاه كاليفرنيا موفق به شناسايي يك ساعت رشد درون مغز انسان شده‌اند كه با دقت تا يك سال تفاوت مي‌تواند سن فرد را نشان دهد. به گفته اين دانشمندان، اين كشف مي‌تواند از كاربردهاي زيادي در پزشكي برخوردار بوده و بينش جديدي را در مورد چگونگي تغيير مغز در طول زمان ارائه كند. محققان با استفاده از ام‌آرآي به اسكن مغز 885 انسان از سه تا 20 سال پرداختند. اين اسكنهاي مغزي براي شناسايي 231 نشانگر زيستي آناتومي مغز مورد استفاده قرار گرفتند كه در زمان تركيب شدن مي‌تواند سن فرد را با دقت تا 92 درصد نشان دهند.
به گفته محققان اين عملكرد ماوراي سنجش‌هاي ديگر بيولوژيكي است. در حالي كه سنجشهاي ديگر در گذشته از تك تك نشانگرهاي زيستي مشابه استفاده مي‌كردند، كليد اين معما، شناسايي راهي براي تركيب اين نشانگرها براي ثبت طبيعت چند بعدي آناتومي مغز و الگوهای خاص تغيير رشد با بالا رفتن سن بود. به گفته دانشمندان، اين حقيقت كه آنها موفق به كشف مجموعه‌اي از سنجش‌هاي مغزي شده‌اند كه به طور دقيق مي‌تواند سن تقویمی فرد را تشخيص دهد، بدين معني است كه رشد مغزي يا حداقل جنبه‌هاي آناتوميك آن بسيار بيشتر آنچه تاكنون تصور مي‌شدف تحت كنترل است. نظم در این بلوغ متریک در ميان كودكان داراي رشد معمولي نشان داده كه ممكن است به شناسايي ناهنجاری‌ها نيز كمك كند. هنوز معلوم نيست كه چگونه اين تغييرات آناتوميك به لحاظ رفتار انساني با بلوغ مرتبط بوده كه لزوما با سن تقويمي بازتاب پيدا مي‌كند. محققان اميدوارند كه اين پژوهش بتواند در درك مكانيزم‌هاي زمينه اختلالاتي مانند كم‌توجهي بيش‌فعالي و اوتيسم كمك كند.

تحقيقات صورت گرفته در كره جنوبي نشان مي‌دهد، مرداني كه انگشت حلقه آنها از انگشت سبابه (اشاره) كوتاه تر باشد از شانس بيشتري براي نجات از سرطان پروستات برخوردار هستند. مطالعات مختلفي در خصوص تأثير طول انگشتان دست و بروز بيماري هاي مختلف از جمله مشكلات قلبي، افسردگي، آرتروز و بيماري نورون حركتي صورت گرفته است. محققان دانشگاه ملي سئول معتقدند كه پزشكان در آينده قادر خواهند بود با بررسي طول انگشت حلقه مردان، ميزان پاسخ بدن به درمان‌هاي سرطان پروستات را پيش‌بيني كنند.
در اين پژوهش 142 داوطلب مورد بررسي قرار گرفتند و محققان دريافتند، مرداني كه داراي انگشت حلقه كوتاه تري نسبت به انگشت سبابه هستند، پاسخ بهتري به داروي «دوتاسترايد» به عنوان مسدود كننده اثر تستوسترون نشان مي‌دهند. هورمون تستوسترون يكي از عوامل موثر بر رشد تومور پروستات است و ميزان اين هورمون در افرادي كه انگشت حلقه كوتاه تري دارند، بسيار پايين تر است، به همين دليل بدن آنها نسبت به داروهاي ضد تومور واكنش بهتري نشان مي‌دهد. اگرچه افراد شركت كننده در اين مطالعه به سرطان پروستات ابتلا نداشتند، اما اندازه پروستات در افرادي كه داراي انگشت حلقه بلندتري بودند از حد طبيعي بزرگتر بوده و مي تواند زنگ خطري براي فرد در خصوص احتمال ابتلا به سرطان در آينده باشد. در اغلب مردان طول انگشت حلقه بلندتر از انگشت سبابه است، اما اين ميزان در زنان تقريبا برابر است.
در مطالعه ديگري كه توسط محققان موسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ صورت گرفته مشخص شده است كه زنان با انگشت حلقه مساوي يا بلند تر از انگشت سبابه (اشاره) از حس جهت يابي بالاتري برخوردار هستند.

دانشمندان دانشگاه كينگز كالج لندن موفق به شناسايي شيو‌ه‌اي براي توليد رگهاي خوني جديد در درون بدن شدند. اين دانشمندان از سلول‌هاي به دست آمده از پوست استفاده كردند كه در زمان تزريق تعداد زيادي از آنها به يك پاي آسيب‌ديده، به شكل يك رگ كوچك خون درآمدند. اين كار عرضه خون را به ماهيچه‌هاي پژمرده ارتقا داده و به آنها جان تازه‌اي بخشيد. جالب اين كه كل اين فرايند تنها سه تا چهار هفته به طول انجاميد.
تيم‌هاي پژوهشي زيادي در حال تلاش براي ساخت سرخرگ‌هاي مصنوعي در آزمايشگاه هستند اما اين اولين بار است كه دانشمندان موفق به پرورش يك رگ درون بدن با استفاده از سلولهايي شده‌اند كه زندگي خود را در پوست آغاز كرده‌اند. اين كار بر روي موش‌ها انجام شده اما اين دستاورد مي‌تواند به يك تزريق منجر شود كه مبتلايان به ديابت با گردش خون ضعيف را از مشكل قطع پا رها خواهد كرد. در عوض يك تكه از پوست بريده شده از پشت بازو يا دست را مي‌توان براي توليد سلولهايي استفاده كرد كه جريان خون را با تزريق آنها به بدن بازيابي مي‌كنند. نيمي از قطع عضوها بر روي افراد مبتلا به ديابت انجام مي‌شود كه مشكلات گردش خون و آسيب عصبي منجر به از دست دادن ‌شست يا كل پا در 100 بيمار در هر هفته مي‌شود. اين شيوه همچنين مي‌تواند براي ترميم آسيبهاي به وجود آمده توسط حملات قلبي مورد استفاده قرار بگيرد.
پروفسور كينگبو شو كه از طرف بنياد قلب انگليس حمايت شده با جمع‌آوري سلولهاي پوستي كار خود را آغاز كرد. وي با استفاده از يك تركيب ژن و مواد شيميايي اين سلولها را به شكل سلولهاي ابتدايي رگهاي خوني درآورد كه براي تبديل به رگهاي خوني برنامه‌ريزي شده بودند. شو سپس نيم ميليون از اين سلولها را در پاي عقبي يك موش كه عضلات آن به دليل گردش خون ضعيف آسيب ديده بود، تزريق كرد. اين سلولها يك رگ خوني كوچك را تشكيل دادند كه خون را به عضله آسيب ديده منتقل كرده و به آن اجازه داد تا عضله را ترميم كند و حيوان بتواند مقداري از وزن خود را روي اين پا قرار دهد. وي اميدوار است كه اين سلولها با تزريق به قلب بتوانند براي درمان آسيب‌هاي وارد شده در اثر حملات قلبي كمك كنند.
برخي بيمارستان‌ها در حال حاضر از اين گونه تزريقات سلولي به بيماران حمله قلبي ارائه كرده‌اند كه با موفقيت همراه نبوده است. شو بر اين باور است كه شيوه وي موفقيت‌آميز بوده چرا كه وي مي‌تواند سلولهاي مورد نياز را در مقادير زياد توليد كند. سلولهاي وي همچنين عاري از خطر بروز سرطان هستند كه برخي درمانهاي سلولي از آن برخوردارند. در نهايت شو كه شيوه وي چند سالي تا آزمايش بر روي انسان فاصله دارد، اميدوار است كه بتواند رگهاي آزمايشي را با قابليت ارائه به كودكان داراي نقايص قلبي مادرزادي توليد كند. برخلاف سلولهاي خون مصنوعي مورد استفاده در حال حاضر، اين رگ‌ها مي‌توانند درون بدن كودك رشد كرده و نياز به تكرار عمل جراحي را از بين ببرند. در حال حاضر بهترين راه براي جلوگيري از قطع پا در بيماران ديابتي، مراجعه منظم آنها به پزشك براي بررسي پاهايشان است. اين پژوهش در مجله مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم آمريكا منتشر شده است.

محققان دانشكده «بايلور» احتمالا به دستورالعمل توليد قرص ضد باروري مردان دست يافته‌اند. در آزمايشات، اين دارو، بدون هيچ گونه اثر جانبي از باروري مردان جلوگيري كرده است. اين پژوهش مي‌تواند راه را براي يك نسخه مردانه قرص ضدباروي كه ميليونها زن در سراسر جهان ضدبارداري آن را مصرف مي‌كنند، هموار كند. اين قرصها با مصرف روزانه يا هفتگي مي‌تواند به زوج‌ها امكان اشتراك‌گذاري تنظیم خانواده را ارائه كند. مهمتر اين كه نتايج آزمايش‌هاي اوليه نشان داده كه تاثير اين دارو موقت بوده و با توقف مصرف آن امكان باروري مردان دوباره برمي‌گردد.
به گفته دانشمندان، كمبود جايگزين‌هاي ضد باروري براي مردان يكي از دلايل نرخ بالاي بارداري‌هاي ناخواسته زنان است. اگر محققان در اين راه موفق شوند، نخستين قرص ضد باروري موثر و غير دائمي براي مردان از چند قرن گذشته خواهد بود. اگرچه بايد ديد كه آيا زنان نيز به اين دارو اعتماد خواهند كرد و اين كه آيا مردان خواهان مصرف اين قرص و كاهش قوه باروري حتي به شكل موقت خواهند بود يا خير.
زنان هر ماه يك تخمك توليد مي‌كنند در حالي كه يك مرد سالم با هر ضربان قلب هزار اسپرم توليد مي كند كه تنها يكي از آنها براي باروري كافي است. همچنين اين پژوهش‌ها توسط اثرات جانبي مانند گر گرفتگی يا نوسانات خلقی كه در پي اختلال تعادل هورموني بدن توسط هورمونهاي اضافي ايجاد مي‌شود، با موانعي روبرو بوده است. داروي جديد محققان كه JQ1 نام گرفته، يك مرحله حياتي را در رشد اسپرم مختل مي‌كند. اين دارو عاري از هورمون بوده و در آزمايشات بر روي موشها هيچ گونه اثر جانبي نشان نداده است.
به گزارش مجله Cell كه نتايج اين تحقيق را منتشر كرده است، توليد اسپرم در اثر اين قرص کاهش یافته و ساير اسپرم‌ها هم توانايي شناي خود را از دست مي‌دهند. اين دارو به شكل قرص قابل عرضه است. بيشتر درمانهاي كنوني ضد باروري مردان، تزريقي است. اين را هم بايد اضافه كرد كه در پژوهش‌هاي انجام شده اين دارو بر روي موش‌ها، عمل باروري به طور كامل متوقف نشده است.

محققان با استفاده از نانوذرات طلا و ترکيبي که در برگ چاي يافت مي‌شود، موفق به ابداع روش موثرتري براي هدفگيري تومورهاي سرطان پروستات شدند. در حال حاضر براي درمان برخي از انواع سرطان‌ها بايد از دوزهاي بالايي از داروهاي شيمي‌درماني استفاده شود که اين امر اثرات جانبي شديدي در پي دارد. حال محققان دانشگاه ميسوري با استفاده از نانوذرات طلا و ترکيبي که در برگ چاي يافت مي‌شود، روش موثرتري براي هدفگيري تومورهاي سرطان پروستات ابداع کرده‌اند. با استفاده از اين روش جديد دوز بسيار پاييني از داروهاي شيمي‌درماني نياز است و اين داروها در تمام بدن جاري نشده و در نتيجه به بافت‌هاي سالم آسيبي نمي‌رسانند.
پروفسور «کاتش کاتي»، استاد راديولوژي و فيزيک دانشکده پزشکي و دانشکده هنر و علوم مي‌گويد: ما در اين مطالعه دريافتيم که يک ترکيب خاص در برگ چاي به سلول‌هاي سرطاني در پروستات جذب مي‌شود. زماني که اين ترکيب برگ چاي را با نانوذرات طلاي راديواکتيو ترکيب کرديم، محصولي به‌ دست آمد که در آن ترکيب برگ چاي به رسيدن نانوذرات به تومور کمک کرده و سپس نانوذرات طلا سلول‌هاي سرطاني را به‌ خوبي از بين مي‌برند. اين محققان دريافتند که ترکيب ايجاد شده به‌ خوبي مي‌تواند با نوع پيش‌رونده سرطان پروستات مبارزه کند.
در حال حاضر پزشکان با تزريق صدها «دانه» راديواکتيو به پروستات اين نوع از سرطان را درمان مي‌کنند. با اين حال بنا بر گفته «کتي کاتلر»، يکي ديگر از محققان اين کار، زماني که سرطان پوستات از نوع پيش‌رونده باشد، اين نوع از درمان پاسخگو نيست. اندازه اين دانه‌ها و عدم توانايي آنها در رسانش موثر به تومور پيش‌رونده از درمان اين نوع از سرطان پروستات جلوگيري مي‌کند. محققان دانشگاه ميسوري در اين مطالعه نانوذراتي با اندازه مناسب توليد کردند. آنها به‌ جاي صدها تزريق، تنها يک يا دو بار فرايند تزريق ذرات را انجام دادند و با همين مقدار، احتمال ماندن نانوذرات تزريق‌ شده در نزديکي تومور بسيار بالا بود. «کاتلر» مي‌گويد: درمان‌هاي فعلي بر روي بيماراني که داراي نوع پيش‌رونده سرطان پروستات هستند، موثر نيست. در بسياري از موارد سرطان پروستات به کندي رشد مي‌کند و در محل خود باقي مي‌ماند که اين امر مديريت آن را آسان مي‌كند. نوع پيش‌رونده اين سرطان در قسمت‌هاي مختلف بدن پخش مي‌شود و اين بيماري دومين سرطان کشنده در مردان آمريکايي محسوب مي‌شود. با اين حال ما بر اين باوريم که اين نانوذرات طلا مي‌توانند هر دو نوع تومور سرطاني معمولي و پيش‌رونده پروستات را کوچک‌تر کرده و يا به‌ طور کلي از بين ببرند. جزئيات اين تحقيق در مجله «Proceedings of the National Academy of Sciences» منتشر شده است.

راه رفتن كودكان با نوك پنجه پا مي‌تواند نشانه‌اي براي تعيين پيش‌آگهي بروز اختلالات تكاملي در آنها باشد. تيمي از محققان در كشور سوئد با انجام تحقيق بر روي كودكان به ويژه كودكان پنج ساله مبتلا به اوتيسم دريافتند: كودكاني كه در اوايل دوران كودكي خود تمايل زيادي به راه رفتن با قسمت جلوي پا يعني پنجه پا را دارند، نسبت به بقيه بيشتر در معرض بروز تأخير تكاملي شامل عقب‌ماندگي ذهني، اوتيسم و غيره قرار مي‌گيرند. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق، بالغ بر 40 درصد كودكان مبتلا به اوتيسم در اين پژوهش روي پنجه پاي خود راه مي‌روند و يا قبل از اين كه نشانه‌هاي بيماري در تشخيص نارسايي تكاملي در آنها ظاهر شود، اين گونه راه مي‌رفته‌اند.
محققان با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌گويند: البته اين نوع راه رفتن در برخي كودكان نيز طبيعي بوده و با بروز اختلالات مغزي و رواني مانند اوتيسم، فلج مغزي و يا تأخير تكلم و غيره همراه نبوده است. هرگونه مشكل، حادثه يا بيماري در دوران بارداري مي‌تواند در روند رشد و تكامل جنين مشكل ايجاد كند و پس از تولد كودك عوارض خود را نشان دهد و تشخيص سريع‌تر نسبت به موارد تأخير تكامل براي درمان يا اقدام براي توان‌بخشي بسيار اهميت دارد.

امروزه بسياري از افراد با مشاهده اولين علايم سرماخوردگي شروع به مصرف مکمل‌هاي حاوي ويتامين C مي‌کنند. توصيه به مصرف ويتامين C در سرماخوردگي آنچنان متداول شده که در اغلب مکمل‌ها، داروهاي غيرنسخه‌اي و موادغذايي مورد استفاده در مبتلايان، اين ويتامين گنجانده شده است. ويتامينC براي نخستين‌بار در دهه 70 ميلادي با سرماخوردگي مرتبط دانسته شد. ويتامين C يک آنتي‌اکسيدان و ويتامين با اهميت براي حفاظت از بدن است. اين ويتامين براي حفاظت از استخوان‌ها، عضلات و عروق خوني به‌کار مي‌رود. نقش ديگر ويتامين C شکل‌دهي کلاژن و کمک به جذب آهن است. به‌طور معمول ويتامين C در سبزي و ميوه‌ها وجود دارد. اين ويتامين کليدي را مي‌توان به شکل مکمل نيز مصرف کرد.
اما آيا ويتامين C در پيشگيري يا درمان علايم سرماخوردگي مفيد است؟ ويتامين C سال‌ها به عنوان درمان احتمالي سرماخوردگي يا گزينه‌اي براي پيشگيري از آن مورد بررسي بوده است. در سال 2007 ميلادي محققان درصدد برآمدند اثبات کنند مصرف 200 ميلي‌گرم يا مقادير بيشتر ويتامين C در روز طول دوره سرماخوردگي، فواصل ابتلا به اين بيماري يا شدت علايم را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. نتايج مطالعه نشان داد دريافت روزانه ويتامين C طول دوره سرماخوردگي را در 8 درصد از بزرگسالان و 14 درصد از کودکان کاهش مي‌دهد. جالب است بدانيد بيشترين ميزان اثرگذاري ويتامين C روي گروهي از افراد نظير دوندگان ماراتن است. در اين گروه، تجويز ويتامين C خطر ابتلا به سرماخوردگي را به نصف مي‌رساند. در کودکان که به طور متوسط تعداد روزهاي ابتلا به سرماخوردگي در سال در آنها 28 روز است، استفاده روزانه از دوز بالاي ويتامين C تعداد اين روزها را به 24 روز کاهش مي‌دهد.
اما آيا مصرف مداوم ويتامين C بي‌خطر است؟ به‌طور کلي دريافت ويتامين C از طريق منابع طبيعي آن نظير ميوه‌ها و سبزي‌ها بي‌خطر است. در اکثر افراد نيز مصرف مکمل‌هاي حاوي ويتامين C در دوزهاي مجاز آن بي‌عارضه است. ميزان دوز توصيه‌شده اين ويتامين 90 ميلي‌گرم در روز براي مردان و 75 ميلي‌گرم در روز براي زنان است. به هر حال به ياد داشته باشيد دوزهاي بيشتر از 2000 ميلي‌گرم در روز اين ويتامين براي بزرگسالان توصيه نمي‌شود. ويتامينC با بهبود عملکرد سيستم ايمني، بدن را نسبت به سرماخوردگي مقاوم مي‌کند. همچنين با تحريک فعاليت آنتي‌بادي‌ها و سلول‌هاي سيستم ايمني مانند فاگوسيت‌ها و نوتروفيل‌ها در فعال‌سازي سيستم ايمني تاثيرگذار است.

طبق نتايج منتشرشده يک مطالعه جديد در ماه مي سال ميلادي جاري در نشريه پزشکان کانادا، مصرف مکمل‌هاي حاوي زينک در بزرگسالان به دنبال مشاهده اولين علايم سرماخوردگي نظير عطسه، آبريزش بيني و سرفه طول دوره علامت‌دار بيماري را تا 2 روز کاهش مي‌دهد. محققان اين مطالعه معتقدند مکمل‌هاي حاوي زينک از شدت علايم سرماخوردگي در بزرگسالان نمي‌کاهند و تاثير چنداني بر سرماخوردگي کودکان ندارند. مکانيسم دقيق اثر زينک در کاهش مدت بيماري سرماخوردگي به درستي مشخص نيست اما ممکن است علت، متوقف‌كردن تکثير ويروس باشد. در بررسي اخير نتايج 17 مطالعه روي 2121 شرکت‌کننده در محدوده سني 1 تا 65 سال ملاک قرار گرفت. به‌طور کلي، اثر زينك در کاهش مدت ابتلا به سرماخوردگي در بزرگسالان وابسته به دوز است. البته براي اعلام دقيق اثر آن در سرماخوردگي کودکان انجام مطالعات با شرکت تعداد بيشتر کودکان لازم است. همچنين بايد براي ابراز نظر در مورد موثرترين شکل و دوز زينک در کاهش مدت سرماخوردگي بررسي‌هاي گسترده‌تري انجام شود. به هر حال توصيه شده شروع زينک براي کمک به درمان سريع‌تر سرماخوردگي بهتر است طي 24 ساعت اول شروع علايم باشد.

شكلات تلخ با داشتن تركيباتي مي‌تواند به كاهش فشار خون در افراد منجر شود. محققان موسسه پزشكي اينتگريتو در ملبورن و دانشگاه آدلايد با استفاده از نتايج به دست آمده از يك تحقيق كه در آن به گروهي از افراد به صورت روزانه شكلات تلخ و يا پودر كاكائو مي‌دادند، دريافتند كه تركيبات تلخي به نام فلاوانول‌ها كه در شكلات‌هاي تلخ بيشتر يافت مي‌شوند، فشارخون افراد مورد بررسي را نسبت به گروه شاهد كاهش داده است.
محققان در اين تحقيق به منظور بررسي اثر فلاوانول‌ها بر روي فشار خون افراد، 856 نفر از گروهي را كه روزانه حدود 30 تا 1080 ميلي‌گرم فلاوانول نهفته در سه تا 100 گرم شكلات را مصرف مي‌كردند، به مدت دو تا هشت هفته و در يك مورد به مدت 18 هفته مورد بررسي قرار دادند. شكلات‌ها و پودر كاكائوي غني از فلاوانول استفاده شده در اين تحقيق توانست فشار خون اين افراد را به طور متوسط بين دو تا سه ميلي‌متر جيوه كاهش دهد. محققان با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌گويند: اگر چه هنوز شواهدي براي كاهش پايدار فشار خون موجود نيست، ولي نتايج اميدواركننده از كاهش فشار خون در اين دوره كوتاه مدت مي‌تواند مكمل ساير گزينه‌هاي درماني باشد و به كاهش خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي – عروقي كمك كند. با توجه به اين كه غلظت ميزان فلاوانول در انواع كاكائوها و فراورده‌هاي شكلاتي بر اساس مراحل پردازش و ساخت آنها متفاوت است، بنابراين پيدا كردن يك دوز بهينه براي اثربخشي اين نتايج دشوار است.

دانشمندان دستگاه جديدي ساخته‌اند که مي‌تواند جايگزين يکي از دريچه‌هاي قلب بيماراني شود که نمي‌توانند عمل قلب باز انجام دهند. پزشکان در دانشگاه کاليفرنيا عمل پيوند جايگزين دريچه آئورت را با استفاده از دستگاهي جديد که جايگزين دريچه آئورت است، انجام دادند. اين دستگاه توسط سازمان غذا و داروي آمريکا تاييد شده است. دريچه آئورت ممکن است با تنگي مجراي آئورت آسيب ببيند. شرايطي که در آن در اثر ته نشين شدن کلسيم، دريچه آئورت تنگ و مانع از جريان خون شده و اين امر باعث مي‌شود قلب براي پمپاژ کردن خون به تمام بدن به سختي کار کند و بيماران را در معرض خطر نارسايي قلبي و يا مرگ قرار دهد. بسياري از بيماران حاضر نيستند عمل جايگزيني دريچه آئورت را انجام دهند، چرا که از برخي بيماري‌هاي ديگر رنج مي‌برند و تخمين زده شده است 40 درصد بيماران به همين دليل نمي‌توانند تحت عمل جراحي دريچه آئورت قرار گيرند.
عمل پيوند جايگزين دريچه آئورت براي اولين بار به پزشکان اجازه مي‌دهد تا دريچه آئورت را بدون نياز به مولفه‌هاي يک عمل معمولي انجام دهند. اجزاي دريچه آئورت همچون نگهباناني هستند که به پمپاژ خون از قلب كمك كرده و از بازگشت خون به قلب جلوگيري مي‌کنند. زماني که اجزاي دريچه آئورت کار خود را به درستي انجام نمي‌دهند، قلب نيازمند توليد فشار بيشتري براي فرستادن خون از طريق دريچه به رگ آئورت است.
دستگاه جديد از طريق يک لوله در امتداد سرخرگي از کشاله ران تا قلب قرار مي‌گيرد. سپس يک بالن در انتهاي اين جسم لوله مانند متورم مي‌شود که دريچه جديدي را باز كرده و شروع به کار مي‌کند. دکتر «جاناتان تابيس»، پزشک باليني جراحي قلب دانشگاه پزشکي لس آنجلس کاليفرنيا مي‌گويد: اين دستگاه اميد به زندگي را به بيماراني با گزينه‌هاي انتخابي کم هديه مي‌کند.

شيمي درماني در دوران بارداري بي‌خطر است و خطري براي جنين ندارد. محققان آلماني دريافتند زناني که در دوران بارداري براي درمان سرطان شيمي درماني مي‌کنند، در معرض افزايش خطر تولد کودکان ناقص و يا ديگر مسائل مربوط به سلامتي قرار ندارند. محققان بر اساس نتايج اين تحقيق مي‌گويند: مادران نبايد به هر روشي اقدام به سقط جنين کنند، درمان را به تاخير انداخته و يا از داروهايي که قدرت کمتري دارند، استفاده کنند؛ زيرا شواهد کمي وجود دارد که کودک تحت تاثير شيمي درماني قرار بگيرد.
در اين تحقيق، بيش از 400 زن باردار از سراسر اروپا که در مراحل اوليه تشخيص سرطان سينه بودند، بررسي شدند که تقريبا نيمي از آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند. پژوهشگران در اين زنان، هر گونه عوارض را که مي‌تواند مربوط به داروهاي ضد سرطان باشد، ارزيابي کردند. نوزاداني که مادران آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند به طور متوسط، وزنشان کمتر از نوزاداني بود که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند.
به نظر مي‌رسد نوزادان در معرض شيمي درماني، با هرگونه خطر بالاي نقايص هنگام تولد، اختلالات مکرر خون يا کچلي نسبت به نوزاداني که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند، مواجه نشدند. «Sibylle Loibl»، استاد گروه بيماري‌هاي سينه در آلمان مي‌گويد: در کل جمعيت، در حدود 10 تا 15 درصد از نوزادان زودرس به دنيا مي‌آيند، اما در تحقيق انجام شده، 50 درصد از زنان مبتلا به سرطان سينه زايمان زودرس داشته‌اند. اين پژوهش در «نشريه سرطان شناسي لانست» منتشر شده است.