پزشکی بالینی

محققان ژاپنی برای نخستین بار موفق به تولید سلول‌های قاتلی شده‌اند که با تزریق به بدن بیمار می‌توانند سلول های سرطانی خاص را نابود کنند. بدن انسان حاوی سلول های ایمنی برنامه ریزی شده برای مقابله با سرطان و عفونت های ویروسی است، اما تعداد کم و عمر کوتاه این سلول ها باعث ناکامی در مقابله با بیماری های تهاجمی مانند سرطان و ایدز می شود. محققان مرکز تحقیقات آلرژی و ایمونولوژی RIKEN ژاپن به سرپرستی پروفسور «هیروشی کاواموتو» برای نخستین بار با استفاده از فناوری سلول های بنیادی، موفق به بازسازی سلول های ایمنی بدن و تولید تعداد فراوانی سلول قاتل شدند. این سلول های سیستم ایمنی، لنفوسیت های تی قاتل (T lymphocytes) نامیده می شوند.
مطالعه قبلی نشان می دهد، لنفوسیت های تی تولید شده در آزمایشگاه با استفاده از شیوه های متداول، بدلیل عمر کوتاه نمی توانند برای از بین بردن سلول های سرطانی مورد استفاده قرار بگیرند. محققان برای غلبه بر این مشکل و تولید لنفوسیت های تی موثر، نخست آنها را به نوع دیگری از سلول موسوم به سلول بنیادی قلب و نخاع القا شده (iPS)‌ تبدیل کردند. لنفوسیت تی بازسازی شده از سلول های iPS‌ از عمر طولانی برخوردار بوده و می توانند سلول های سرطانی خاص را در بدن بیمار شناسایی کرده و از بین ببرند. محققان امیدوارند با تزریق شمار زیادی از سلول های لنفوسیت های تی قاتل به بدن بیماران، سیستم ایمنی را برای مقابله با سلول های سرطانی تقویت کنند؛ این شیوه می تواند در آینده برای درمان های جدید انواع سرطان و ایدز مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج این مطالعه در مجله Stem Cell منتشر شده است.

زخم‌های وارده بر مغز یکی از مشکلاتی است که روش درمانی نداشته و می‌تواند موجب مرگ شده یا تا پایان عمر اثر آن باقی بماند. اخیرا محققان آمریکایی ساختارهایی ارائه کرده‌اند که می‌تواند کاهش فشار خون را کنترل کرده و در به هوش آوردن مصدوم کمک کند. دچار آسیب‌های مغزی می‌شوند، اخیرا محققان برای این مشکل راه حلی پیدا کرده‌اند. زخم‌های مغزی ایجاد شده بوسیله ضربه‌های فیزیکی معمولا در اثر برخورد جسم سخت بر جمجمه یا برخورد گلوله ایجاد می‌شود. این زخم‌ها معمولا درمان نشده و به‌ صورت آسیب دائمی در مغز مانده و یا حتی موجب مرگ می‌شود.
«توماس کنت»، «جیمز تور» و همکارانش به این نتیجه رسیدند که جراحات مغزی موجب اختلال در رسیدن خون غنی از اکسیژن در مغز می‌شود. با این که دو درصد از وزن بدن را مغز تشکیل می‌دهد، اما 20 درصد از اکسیژن وارد شده به بدن را مغز مصرف می‌کند. با این حجم بالای مصرف اکسیژن، در صورتی که زخم نه چندان بزرگی نیز در مغز ایجاد شود، می‌تواند موجب بی‌هوشی شود. کم بودن جریان خون و به هوش آوری موجب تشکیل رادیکال‌های آزاد می‌شود که در نهایت باعث مرگ سلول‌های مغزی می‌شود. سال‌های طولانی است که در این حوزه تحقیقات بسیاری انجام شده، اما هنوز راه حل مناسبی برای درمان این زخم‌ها پیدا نشده است. به‌ همین دلیل دانشمندان به‌ دنبال راهبردهای جدید هستند. یکی از این راهبردهای جدید استفاده از نانوذرات است.
این گروه تحقیقاتی موفق به تست نانوذرات خوشه‌ای کربنی که دارای گروه‌های آبگریز پلی (اتیلن گلیکول) است، شدند؛ به این ساختارها PEG-HCCs گفته می‌شود. این نانوذره یک نوع کربن غیرسمی است که در تست‌های آزمایشگاهی نقش آنتی‌اکسیدن را ایفا می‌کند، به‌ طوری که فشار خون را به سرعت به حالت نرمال آورده و مصدوم را به هوش می‌آورد. این ساختارها قادرند سطح سوپراکسیدها و اکسید نیتریک را در بافت آسیب دیده کاهش دهند. محققان معتقدند که این یافته می‌تواند قدم مهمی برای بهبود بیماران بوده و در طول فرایند به هوش آمدن به آنها کمک شایانی می‌کند. این روش می‌تواند در درمان مجروحان جنگی در خاورمیانه استفاده ‌شود. جزئیات این روش در مقاله‌ای تحت عنوان «Antioxidant Carbon Particles Improve Cerebrovascular Dysfunction Following Traumatic Brain Injury» در نشریه «ACS Nano» منتشر شده است.

دانشمندان دریافتند که مکانیزم پنهانی در پس اثرات جانبی استاتین درمانی وجود دارد که موجب دردهای عضلانی می‌شود. در حال حاضر استاتین‌ها پرمصرف ترین داروهای کاهش کلسترول (LDL) هستند که با مهار توانایی کبد، از تولید کلسترول جلوگیری می‌کنند. از اثرات جانبی استاتین درمانی، درد عضلانی است که 75 درصد مصرف کنندگان نیز آن را تجربه می‌کنند. این درد ممکن است مردم را از ادامه استاتین درمانی یا ورزش کردن دور کند که هر دوی این پیشامدها، برای این دسته از بیماران مضر است. پرفسور "فلمینگ دلا"، محقق دانشگاه کوپنهاگ دانمارک با اشاره به نتایج تحقیق انجام شده در این رابطه می‌گوید: اکنون محققان این پژوهش نشان داده‌اند که استاتین درمانی، تولید انرژی در عضله را تحت تاثیر قرار می‌دهد و گمان دانشمندان نیز بر این است که این مکانیزم باعث ضعیف شدن ماهیچه و در نتیجه احساس درد می‌شود. علاوه بر این پژوهشگران دریافتند در بدن بیمارانی که تحت استاتین درمانی قرار می‌گیرند، میزان پایینی از پروتئین "Q10,Q10" وجود دارد که موجب کاهش انرژی تولیدی در عضله شده و می‌تواند به عنوان علت بیولوژیک درد این بیماران در نظر گرفته شود. این پژوهش در مجله "American College of Cardiology" منتشر شده است.

تیم محققان بیمارستانهای گای و سنت توماس لندن برای اولین بار در درمانی که به ادعای آنها کمر درد شدید را متحول خواهد کرد، یک دستگاه جدید محرک را در بدن 100 بیمار کاشته‌اند که پالس الکتریکی فرکانس بالا را از میان ستون فقرات ارسال کرده و نیاز به عمل جراحی را از بین می‌برد. دستگاه محرک نخاع «Nevro» نسبت به جراحی ارزانتر و کمتر تهاجمی بوده و قدرت آن 200 برابر محرکهای کنونی نخاع است که از یک پالس الکتریکی برای مبارزه با درد استفاده می‌کنند. به گفته دکتر عدنان القیسی، رهبر این پژوهش، این نسخه جدید فرکانس بالا از کارکرد بهتری در کاهش درد نسبت به دستگاههای قبلی برخوردار است. همچنین در سایر شیوه‌ها، پزشک مجبور بود از بیمار در میانه جراحی در مورد احساس سوزن سوزن شدن سوال بپرسد اما با این دستگاه جدید، بیمار براحتی می تواند بخواب برود.
در این شیوه به بیماران یک سیم وصل شده که به بسته باتری در فضای اپیدورال آنها مرتبط است. اگر جریان الکتریکی تابیده شده، درد آنها را از بین ببرد، این سیم برداشته شده و با کاشت کامل Nevro جایگزین می‌شود. این کاشت 15 هزار پوندی با استفاده از یک کنترل از راه دور قابل تغییر حالت بوده و بیماران می‌توانند از آن برای تا دو ساعت استفاده کنند. این در حالیست که این شیوه برای همه کارساز نیست. یکی از هر سه بیمار به دلیل جراحی‌های قبلی که منجر به پیچیده‌تر شدن شرایط یا گسترده بودن درد آنها شده، برای این درمان مناسب نیستند. از میان افراد دارای این کاشت نیز تنها نیمی از نتیجه دلخواه برخوردار می‌شوند. بیماران پذیرش شده برای یک دوره کارآزمایی بالینی این دستگاه همچنین باید تحت یک دوره رزیدنتی در بیمارستان گای و سنت توماس قرار بگیرند که شامل درمان شناختی رفتاری، آرامش و یادگیری کاهش داروهای مسکن است.

با استفاده از تراشه سبک و قابل حمل V-Chip‌ امکان انجام طیف وسیعی از آزمایش‌های خون در کمتر از یک دقیقه و در هر مکانی فراهم می‌شود. انجام آزمایش خون در آزمایشگاه، روشی هزینه بر محسوب می‌شود، اما تراشه نوار نمودار حجمی (V-Chip) تنها با استفاده از یک قطره خون، انجام 50 آزمایش مختلف را امکان پذیر می‌کند. یک قطره خون بر روی کانال زیگ زاگی بین دو صفحه شیشه‌ای کوچک ریخته می‌شود؛ در بالای کانال 50 حفره قرار دارد که هرکدام حاوی پراکسید هیدروژن، رنگ، آنزیم و انواع مختلف آنتی بادی، پروتئین،‌DNA‌ یا RNA‌ موردنظر است. بطور مثال برای تبدیل یکی از حفره‌ها بعنوان آشکارساز انسولین، این حفره با آنتی بادی انسولین پیش بارگذاری می شود.
زمانیکه یک نمونه حاوی انسولین بر روی تراشه قرار می گیرد، این آنتی بادی‌ها باعث فعال شدن آنزیمی می شوند که اکسیژن را از پر اکسید هیدروژن جدا می کند و اکسیژن با تغییر سطح رنگ، سطح انسولین در نمونه را مشخص می کند. کاربر می تواند نتیجه آزمایش را مانند یک نمودار میله ای با استفاده از یک مقیاس دستی در کنار تراشه مشاهده کند. اگرچه این روش از لحاظ سطح صحت و حساسیت مانند تست های آزمایشگاهی نیست، اما می توان در شرایط اضطراری مانند مسمومیت با مواد مخدر (اوردوز) از این تراشه استفاده کرد. این تراشه سبک و با کاربری ساده با قیمت 10 دلار به بازار عرضه شده است.

مطالعات صورت گرفته توسط محققان چینی نشان می دهد، خرس های پاندا قادر به تولید آنتی بیوتیک بسیار قوی در خون خود هستند که می تواند بعنوان یک منبع ارزشمند برای تولید داروهای جدید و موثر مورد استفاده قرار بگیرد. محققان دانشگاه کشاورزی نانجینگ با آنالیز DNA خرس های پاندا، ترکیبی موسوم به cathelicidin-AM را در خون این حیوانات شناسایی کرده اند. «شیوون یان» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: موفق به کشف توانایی بالقوه ضد میکروبی در سیستم ایمنی بدن خرس پاندا در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها شامل باکتری و قارچ شدیم؛ این ترکیب قادر به از بین بردن گونه های مقاوم در برابر دارو بوده و می تواند منجر به توسعه روش های جدید درمان در برابر ابر باکتری ها و سایر بیماری ها شود.
به گفته محققان، سیستم ایمنی پاندا با تولید این ترکیب، از حیوان در برابر ابتلا به عفونت ها مختلف محافظت می کند و این ترکیب می تواند برای تولید نسل جدید داروها نیز کارآیی داشته باشد. با توجه به افزایش میکروارگانیسم ها با خاصیت مقاومت در برابر آنتی بیوتیک های متداول، نیاز جدی به توسعه نسل جدید عوامل ضد میکروبی وجود دارد. محققان قصد دارند بوسیله رمزگشایی از ژن ها، این ترکیبات ضد میکروبی را در آزمایشگاه سنتز کنند تا بتوانند مولکول های کوچک موسوم به پپتید تولید کنند؛ پپتیدهای ضد میکروبی با کدگذاری ژنتیکی، نقش مهمی در ایمنی در برابر میکروارگانیسم های مضر ایفا می کند.

محققان آمریکایی روش جدیدی برای پیشگیری از تخریب داربست کلاژنی و حفظ استحکام آن ابداع کرده اند که می تواند برای تولید رگ‌های خونی مورد استفاده قرار گیرد. کلاژن اصلی‌ترین جزء تشکیل دهنده بافت همبند و فراوان ترین پروتئین در بدن انسان است که بدلیل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری، بهترین ماده برای ساخت داربست در مهندسی بافت محسوب می شود. روش های متداول مهندسی بافت باعث از هم گسیختگی ساختار فیبری کلاژن و تضعیف محصول نهایی می شود.
«شیائوبینگ ژو» استادیار مهندسی پزشکی کالج مهندسی بافت در دانشگاه تافتز (Tufts)‌ در ماساچوست و «کیل آلبرتی» دانشجوی دکتری، روش جدیدی برای ساخت سازه های کلاژن ابداع کرده اند که باعث استحکام و تقویت ساختار نهایی داربست کلاژنی می شود. در روش جدید که bioskiving نامیده می شود، کلاژن از تاندون گاو گرفته شده و تمامی سلول ها و مواد دیگر با استفاده از شوینده های مخصوص پاک می شوند و در نهایت تنها فیبرهای کلاژن باقی می مانند؛ سپس با استفاده از دستگاه میکروتوم، بافت های کلاژن به قطعات بسیار کوچکی برش داده شده و در لایه های ده تایی روی هم قرار می گیرند. محصول نهایی، یک داربست کلاژنی بسیار مستحکم تر از نمونه تولید شده در روش های متداول مهندسی بافت است. این داربست با چرخاندن بدور یک میله شیشه ای با پوشش تفلون، قابلیت شکل گیری بصورت لوله ای را نیز دارد. این ساختارها در ترکیب با سلول های زنده می توانند برای تولید رگ های خونی و سایر محصولات مورد استفاده قرار بگیرند. نتایج این دستاورد در مجله Advanced Healthcare Materials‌ منتشر شده است.

نشریه «تایم» به روال همیشگی در پایان هر سال میلادی، فهرست‌های جالبی از «ترین‌»‌ها را منتشر می‌کند، در این پست به برترین تحولات دنیای پزشکی سال ۲۰۱۲ به انتخاب این نشریه نگاهی می‌اندازیم. برای مشاهده اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب بروید. ۱۰ تحول مهم به انتخاب مجله تایم عبارتند از:
۱- درمان آکنه با ویروس‌ها
۲- ساخت سلول‌های تخمک از سلول‌های بنیادی
۳- رمزگشایی تومورهای کودکان
۴- تشخیص سریع‌تر بیماری‌های ژنتیکی نوزادان
۵- شناخت بهتر از ماهیت ژنتیک سرطان پستان
۶- امید برای درمان اوتیسم
۷- تولید اعضای بدن در آزمایشگاه
۸- دارویی که میزان ابتلا به ایدز را کاهش می‌دهد
۹- پروژه میکروب‌های بدن انسان
۱۰- قسمت‌های ظاهرا اضافی اما مهم DNA

ادامه مطلب

محققان دانشگاه جان هاپکینز با استفاده از سلول‌های فلورسانت در بدن موش، موفق به کشف سلول‌های عصبی اختصاصی خارش موسوم به dMrgprA3 در درون ستون فقرات و نزدیکی نخاع شدند که می‌تواند به توسعه روش‌های جدید درمان منجر شود. پیش از این تصور می شد که گیرنده‌های درد و خارش با یکدیگر مرتبط هستند، اما نتایج یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که گیرنده‌های این سلول‌ها عامل بروز خارش هستند، اما نقشی در بروز درد ایفا نمی‌کنند. «شینژونگ دانگ» عصب شناس دانشگاه جان هاپکینز، برای شناسایی سلول‌های دخیل در احساس خارش از موش‌های دست کاری ژنتیکی استفاده کرد که سلول‌های عصبی آنها در حالت برانگیختگی به رنگ سبز درخشان تغییر رنگ پیدا می‌کردند. سپس موش‌ها در معرض ترکیبات تحریک‌کننده مانند هیستامین و ترکیبات فعال در پودرهای خارش قرار گرفته و واکنش سلول‌های اختصاصی خارش در بدن رهگیری شدند.
دکتر «دانگ» تأکید می‌کند، این سلول‌ها تنها در پوست منتقل می شوند و به همین دلیل احساس خارش هیچگاه در اندام داخلی بدن مانند لوزالمعده ایجاد نمی شود. نتایج یافته جدید محققان می‌تواند به توسعه نسل جدید درمان های ضد خارش با هدف قرار دادن و سرکوب کردن این سلول های عصبی اختصاصی منجر شود. نتایج این کشف در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.

محققان انگلیسی به تازگی موفق به کشف دو ژن شده‌اند که از والد به فرزند منتقل می‌شود و به طور قابل توجهی خطر تشکیل تومور سرطان روده را افزایش می‌دهد. دانشمندان دانشگاه آکسفورد و مؤسسه تحقیقات سرطان در لندن مدعی‌اند با این کشف خواهند توانست دلیل آسیب‌پذیری خانواده‌ها در مقابل این نوع سرطان را توضیح دهند. آن‌ها در مطالعاتشان دی ان ای 20 بیمار مبتلا به سرطان روده و دارای سابقه خانوادگی ابتلا به آن را مورد بررسی قرار دادند. این متخصصان با مطالعه کد ژنتیکی نمونه‌ موردی‌های مزبور به خطاهایی در دو ژن پی بردند که شانس ابتلا به این بیماری مهلک را افزایش می‌دهد. به گفته آن‌ها، در این مطالعه افراد دارای نسخه اشتباه POLE یا POLD1 به سرطان روده مبتلا بودند یا یک رشد پیش‌سرطانی را در روده‌هایشان داشتند. دانشمندان سپس چهار هزار بیمار مبتلا به سرطان مزبور و شش هزار و 700 فرد سالم را بررسی کردند و دریافتند که این جهش‌ها در هیچ یک از افراد سالم حاضر در نمونه‌ موردی مشاهده نشدند. به گفته «ایان توملینسون» رهبر ارشد تیم تحقیقاتی، این جهش‌ها نادرند اما وجود یکی از آن‌ها برای ابتلا به سرطان روده کافی است. جزئیات این مطالعه در Nature Genetics انتشار یافت.

اسکن‌های مغزی می‌تواند در تشخیص ابتلا به اختلال دوقطبی کمک کننده باشد. بر اساس تحقیقات جدید، محققان دریافتند تصویربرداری از مغز می‌تواند افراد جوان در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی را شناسایی کند. محققان استرالیایی از MRI برای مشاهده فعالیت مغز افراد جوان در حالات شاد، ترس و یا آرام آنها استفاده کردند و به نتایجی دست یافتند. «فیلیپ میچل» از دانشگاه نیوساوت ولز اظهار می‌کند: ما در این تحقیقات دریافته‌ایم جوانانی که پدر، مادر یا خواهر و برادر مبتلا به اختلال دوقطبی دارند، پاسخ مغزشان به چهره‌های عاطفی، به ویژه ترس کاهش می‌یابد. این کاهش فعالیت در بخشی از مغز رخ داده که برای تنظیم پاسخ‌های عاطفی، شناخته شده است. درمان با داروهای تثبیت خلق و خوی می‌تواند به نگهداشتن خلق و خوی بیمار در محدوده طبیعی کمک کند. «میچل» می‌افزاید: اختلال دو قطبی در درجه اول یک بیماری بیولوژیکی با نفوذ قوی ژنتیکی است. در حال حاضر امیدوارهستیم موفق به شناسایی افراد جوان در معرض خطر شویم. وی گفت: شناسایی زودهنگام می‌تواند در بهبود بسیار موثر باشد و حتی در برخی موارد از شیوع آن جلوگیری کند.

اداره نظارت بر دارو و غذای آمریکا پس از 40 سال نخستین داروی جدید را برای مبارزه با بیماری سل تایید کرد. اداره نظارت بر دارو و غذای آمریکا ، مصرف قرص ˈسیرتوروˈ متعلق به شرکت ˈجانسون و جانسونˈ را به همراه داروهای قدیمی تر برای مبارزه با یک گونه سخت درمان بیماری سل که به داروهای دیگر واکنش نشان نمی دهد، تایید کرد. با این وجود این سازمان هشدار داد که این دارو حامل خطرات بالقوه کشنده مشکلات قلبی است که باید با دقت توسط پزشکان تجویز شود.
بیماری سل در آمریکا نادر است اما در هر سال حدود 4/1 میلیون نفر را در سراسر جهان براثر ابتلا به انواع بیماری سل از بین می روند. ˈسیتورو ˈ اولین دارویی است که به طور خاص برای درمان سل مقاوم به چند دارو طراحی شده است. سل مقاوم به چند دارو بیماری است که دست کم با دو آنتی بیوتیک از چهار آنتی بیوتیکی که برای درمان سل تجویز می شوند، درمان نمی شود. داروهایی استانداردی که برای مبارزه با سل استفاده می شوند در فاصله زمانی میان دهه های 1950 و 1960 ابداع شدند. پزشکان می گویند:از آن جایی که سیرتورو خطرات مهمی برای بیمار به همراه دارد پزشکان باید مطمئن شوند که آن را تنها برای بیمارانی استفاده کنند که گزینه های درمانی دیگری ندارند.

مهندسان دانشگاه میشیگان تکنولوژی فراصوت را ابداع کرده‌اند که امیدهای جراحی‌های میکرو را پررنگ‌تر کرده است. محققان با استفاده از لنزهای پوشانده شده با نانو لوله‌های کربنی دریافتند که انرژی نور می‌تواند به امواج صوتی پر فشار تبدیل شود و در نتیجه تمرکز دقیق بر نقاط معین را امکان‌پذیر می‌کند. این تکنولوژی موسوم به "چاقوی نامرئی" می‌تواند در حوزه‌های پزشکی مانند عمل جراحی غیرتهاجمی مورد استفاده قرار گیرد. مهندسان طی آزمایشاتی توانستند امواج صوتی متمرکز دقیق را برای جراحی‌های میکرو در جداکردن بسیار دقیق یک سلول سرطانی تخمدان و ایجاد سوراخ دقیق کمتر از 150 میکرومتر در سنگ کلیه مصنوعی در کمتر از یک دقیقه، مورد استفاده قرار دهند. این تکنولوژی، مهندسان را قادر به تمرکز امواج صوتی با دامنه بالا بر نقاط ریز کرده است.
سیستم ابداعی از این حیث منحصر به فرد است که سه عملکرد را انجام می‌دهد: نور را به صوت تبدیل کرده و آن را بر نقطه بسیار کوچک متمرکز و امواج صوتی را تقویت می‌کند. برای دستیابی به این تقویت‌دهی، محققان لنزهای خود را با لایه‌ای از نانو لوله‌های کربنی و موادی لاستیک مانند موسوم به "پلی دی متیل سیلوکسان" پوشش دادند. لایه نانولوله کربنی نور را جذب و گرما را از آن تولید می‌کند. سپس لایه لاستیک مانند که هنگام مواجهه با گرما منبسط می‌شود، به شدت سیگنال را با انبساط حرارتی سریع افزایش می‌دهد. امواج صوتی به دست آمده 10 هزار برابر بیشتر از فرکانسی است که انسان می‌تواند بشنود. به گفته "جی گوا"، سرپرست این پژوهش، این مطالعه دروازه‌ای است برای اختراعات بیشتر در این حوزه و حتی راهی است برای کاوش سلول‌ها و بافت‌ها در مقیاسی بسیار کوچکتر از آنچه که اکنون وجود دارد. این پژوهش در مجله "Nature`s journal Scientific Reports" منتشر شده است.

مطالعات جدید نشان می‌دهد، معاینه ساده چشم با اسکن OCT‌ روش سریع و ساده برای بررسی وضعیت بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس محسوب می‌شود. مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری غیر قابل پیش بینی و عود کننده محسوب می‌شود که سلول‌های عصبی مغز و نخاع را درگیر کرده و با تخریب غلاف میلین بعنوان لایه محافظ فیبرهای عصبی، باعث بروز مشکل در دید، حفظ تعادل و راه رفتن بیمار می شود. تشخیص روند عود بیماری با استفاده از تصاویر MRI‌ مغز و نخاع امکان پذیر است، اما نمی تواند زمان شروع دقیق علائم بیماری را مشخص کند.
محققان به دنبال ابداع روش های مکملی هستند که نظارت بر عود بیماری ام اس را تسهیل کند و روش اسکن OCT‌ می تواند در این زمینه کاربرد داشته باشد. روش «توموگرافی انسجام نوری» (OCT) یک روش اسکن چشم برای اندازه گیری ضخامت شبکیه چشم محسوب می‌شود و اسکن هر چشم با این روش تنها چند دقیقه طول می‌کشد. تیم تحقیقاتی کالج پزشکی دانشگاه جان هاپکینز در یک مطالعه با حضور 154 بیمار مبتلا به بیماری MS‌، روند عود بیماری را در یک دوره دو ساله مورد بررسی قرار دادند. محققان با استفاده از اسکن OCT‌ اندازه ضخامت فیبرهای عصبی شبکیه در پشت چشم بیماران را اندازه گیری کردند؛ نتایج بدست آمده نشان می دهد که شبکیه چشم در مراحل اولیه و فعالیت بیماری بسرعت نازک می شود.
برخلاف سلول های عصبی در مغز که با لایه محافظ میلین پوشیده شده اند، سلول های عصبی شبکیه فاقد پوشش میلین هستند؛ محققان معتقدند که سلول های عصبی این بخش می توانند نشانه های اولیه صدمات بیماری MS‌ را مشخص کنند. در این حالت روند نازک شدن شبکیه چشم در بیماران مبتلا به MS عود کننده، بسیار سریع‌تر از بیماران در حالت غیر عود بیماری است؛ همچنین در بیماران با ضایعات التهابی که در تصاویر MRI‌ مغزی قابل مشاهده هستند، روند نازک شدن شبکیه بسیار سریعتر از سایر بیماران عنوان شده است.
دکتر «پیتر کالابرسی» نویسنده این تحقیق تأکید می‌کند: روش اسکن OCT می تواند روند عود MS‌ را بسرعت مشخص کند. به گفته محققان، کاربردی شدن این روش برای تشخیص عود بیماری MS، به آزمایشات تکمیلی با حضور تعداد بیشتری بیمار نیاز دارد. نتایج این مطالعه در مجله Neurology منتشر شده است.

محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا طی پژوهشی دریافتند که می‌توان گسترش سلول‌های سرطانی را با هدف قرار دادن پروتئینی محرک موسوم به "km23-1" که در حرکت و جابه‌جایی سلولی نیز دخیل است، کاهش داد. حرکت سلولی جنبه مهمی در فرآیند گسترش یک تومور است. تغییرات به وجود آمده طی این فرآیند می‌تواند سلول تومور را از سلول‌های محلی، غیرتهاجمی و محدود به سوی سلول‌های سرطانی متاستاتیک (جا به جا شونده) انتقال دهد. سلول‌ها با استفاده از پروتئین اکتین که چارچوب ساختاری سلول را می‌سازد، در بدن حرکت می‌کند. اکتین با ایجاد رشته‌هایی از فیبرهای ریسمانی شکل بر لبه سلول، برآمدگی را در غشای سلول به وجود می‌آورد که باعث به جلو راندن سلول می‌شود. چندین پروتئین شناخته شده، سازماندهی مجدد چارچوب سلول را تنظیم می‌کنند که نشان داده شده است این پروتئین‌ها در بعضی سرطان‌ها نیز فعال‌تر هستند.
براساس این پژوهش، بیان بیش از حد "km23-1" تشکیل فیبر اکتین را افزایش می‌دهد. زمانی که "km23-1" کاهش یابد، فعالیت "RhoA" تقلیل پیدا می‌کند. "RhoA" سوییچ مهمی است که فعالیت‌های دخیل در جا به جایی سلول را فعال می‌کند. به گفته "مولدر" با مشاهده این فرآیندها می‌توان چنین گفت که "km23-1" برای تنظیم این سوییچ‌ها لازم بوده و در جابه‌جایی سلولی نیز نقش دارد و با مهار این پروتئین، رویدادهای سهیم در گسترش سلولی به سایر نقاط بدن نیز مسدود می‌شود. وی در ادامه می‌گوید: زمانی که در نمونه سلول‌های سرطانی روده "km23-1" کاهش یافت، مهاجرت سلول‌های سرطانی نیز کاهش یافت. بنابر این گزارش، تحقیقات زیادی برای درک این فرآیندها لازم است اما "km23-1" می‌تواند هدفی امیدبخش برای تولید داروهای ضد متاستاتیک و درمان‌های سرطانی باشد. این پژوهش در مجله "Biochemical and Biophysical Research Communications" منتشر شده است.

نتایج مطالعه محققان دانشگاه پیتزبورگ آمریکا حاکی از آن است که سطوح پایین ویتامین D در اوایل بارداری با تولد نوزادان کم‌وزن مرتبط است. میزان ویتامین D در اوایل بارداری مادر، می‌تواند رشد جنین را تحت تاثیر قرار دهد. کمبود این ویتامین، جذب کلسیم توسط زنان باردار را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در نتیجه رشد استخوان جنین را کاهش می‌دهد. به علاوه، این کمبود نیز می‌تواند منجر به کاهش در ترشح هورمون‌های لازم برای تولید گلوکوز و اسیدهای چرب لازم در مهیا کردن انرژی مورد نیاز جنین شود. محققان به منظور این پژوهش، نمونه‌های خونی به دست آمده از زنان باردار در سالهای 1959تا 1965 را مورد بررسی قرار دادند.
بر اساس نتایج این تحقیق، نوزاد زنانی که در سه ماهه اول بارداری خود دچار کمبود ویتامین D بودند در خطر دو برابری ابتلا به محدودیت رشد در دوران جنینی بوده وعلاوه بر این، وزن تولد آنها زیر 10 درصد وزن جامعه در آن سن باروری بود که این پدیده به "کوچک برای سن باروری" موسوم است. این محدودیت شرایطی را به وجود می‌آورد که در آن جنین توانایی رسیدن به اندازه بالقوه ژنتیکی را به دست نمی‌آورد. این گروه نوزادان در خطر پنج الی 10 برابری مرگ در ماه اول زندگی خود هستند و همچنین در خطر بالایی از ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون و دیابت نوع 2 در زندگی آتی خود هستند. به گفته دکتر "لیزا بادنار"، محقق ارشد این پژوهش، مطالعۀ صورت گرفته از جامع‌ترین تحقیقاتی است که میزان ویتامین D بدن مادر و وزن نوزادان را مورد بررسی قرار داده است.
پژوهشگران در رابطه با این مطالعه چنین می‌گویند: "گرچه نمونه‌های خونی مورد مطالعه در شرایط بسیار مناسبی قرار داشتند، بهتر است که این پژوهش با نمونه‌های خونی امروزی دوباره انجام گیرد چراکه زنان امروزی کمتر سیگار می‌کشند، وزن بیشتری دارند، کمتر در معرض خورشید قرار دارند و بیشتر ویتامین D خود را از رژیم غذایی به دست می‌آورند که همگی این عوامل می‌تواند سطوح ویتامین D و وزن کودکان را تحت تاثیر قرار دهد." جزییات این پژوهش در مجله "Clinical Endocrinology & Metabolism" منتشر شده است.

کشف نوع جدیدی از سلولهای عصبی در مغز به درمان بیماریهای قلبی- عروقی کمک می کند. محققان دانشگاه کارولینسکا در سوئد توانستند گروهی از سلولهای عصبی ناشناخته‌ای را در مغز موش‌ها شناسایی کنند که این نورون‌ها به کمک هورمون تیروئید در مغز توسعه می‌یابند. نتایج حاصل از این تحقیق حاکیست بیمارانی که در عملکرد غده تیروئید خود اختلال دارند، شامل کسانی که به پرکاری تیروئید (تولید بیش از حد هورمون تیروئید در غده تیروئید) و یا کم کاری تیروئید (تولید بسیار کم هورمون تیروئید) مبتلا هستند، در معرض خطر به وجود آمدن مشکلاتی درخصوص این سلولهای عصبی قرار می گیرند که این به نوبه خود بر عملکرد قلب تاثیر گذاشته و منجر به وقوع بیماریهای قلبی عروقی می شود.
مطالعات قبلی این مشکلات قلبی را تنها نتیجه ای از اثر یک هورمون می دانستند که به طور مستقیم قلب را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما این مطالعه جدید نشان می دهد که هورمون تیروئید نیز از طریق این نورون‌های تازه کشف شده به طور غیرمستقیم بر قلب تاثیر می گذارد. به گفته محققان، علاوه براین که درک چگونگی کنترل این نورون‌ها می‌تواند در آینده از طریق مغز باعث بهبود برخی از مشکلات قلبی عروقی مانند پرفشاری خون شود، این کشف اهمیت شناسایی و درمان زنان باردار مبتلا به کم کاری تیروئید را می‌رساند، چرا که سطح پایین هورمون تیروئید می‌تواند به تولید این نورون‌ها در جنین صدمه بزند و در درازمدت باعث بروز اختلالات قبلی – عروقی در نوزادان شود. یافته‌های این تحقیق، در نشریه تحقیقات بالینی منتشر شده است.

دو دانشمند آمریکایی یک شیوه ام‌آرآی ابداع کرده‌اند که می‌تواند از تأثیر تلفن همراه بر مغز نقشه‌برداری کند. دستاورد محققان مرکز سرطان اسلون-کترینگ در نیویورک می‌تواند یک ابزار مهم برای محققانی باشد که امکان ایجاد تومور مغزی یا بیماریهای دیگر را در اثر استفاده بیش از اندازه از تلفن همراه بررسی می‌کنند. این شیوه یک تصویر سه بعدی با وضوح بالا را از حرارتی که توسط تابش تلفن همراه ایجاد و در مغز جذب شده، ارائه می‌کند. دانشمندان این شیوه را بر روی مغز گاو با ترکیب با یک ژل که از بافت مغزی تقلید می‌کرد، اجرا کردند. اما به ادعای محققان، براحتی می توان از این رویکرد برای آزمایش بر روی مغز انسان استفاده کرد.
دانشمندان در حالت کلی در مورد اینکه تاثیرات مضر امواج فرکانس رادیویی آنتن تلفن‌های همراه بر مغز و نیز داغ شدن ماده مغز با تابش اشعه تلفن همراه، توافق دارند. امروزه نقشه‌برداری از این تابش جذب شده شامل اندازه‌گیری میدانهای الکتریکی با استفاده از کاوشگرهایی است که در سرهای ساختگی پر شده از ژل قرار داده می‌شوند.
شبیه‌سازیهای رایانه‌ای نیز می‌توانند اختلالات میدانی فرکانس رادیویی را در سرهای ساختگی پیش‌بینی کنند. اما این شیوه‌ها غیر مستقیم و برای استفاده بر روی انسان بوده و بسیار تهاجمی است. همچنین وضوح این تصاویر پایین بوده و از این رو نمی‌توانند میدان‌های در حال تغییر سریع را در نواحی کوچک مغزی نمایش دهند. از سوی دیگر با انجام تنظیماتی بر روی رزونانس مغناطیس اتمی(NMR)، دانشمندان می توانند بطور مستقیم نقشه‌های دقیق سه بعدی را از حرارت تابش در مغز زنده انسان ایجاد کنند.
پزشکان در حال حاضر از NMR برای اندازه گیری درجه حرارت تومورها در یک درمان حرارتی سرطان استفاده می‌کنند. در این شیوه، پزشکان هسته اتمی را در یک میدان مغناطیسی استاتیک قرار داده و سپس آنها را در یک میدان فرکانس رادیویی نوسان‌دار برای اندازه‌گیری فرکانس رزونانس به ارتعاش درمی‌آورند. حرارت، باعث تغییر موقعیت الکترونهایی شده که در اطراف هسته اتمهای هیدروژن در بافت گردش می‌کنند. این امر باعث تغییر اندازه میدان مغناطیسی حس شده در هسته می‌شود و فرکانس رزونانس آنها را تغییر می‌دهد. محققان برای ایجاد نقشه‌های سه بعدی از مغز، محفظه‌های پلاستیکی جداگانه را با بافت مغز گاو و ژل پر کردند. آنها نمی‌توانستند از یک تلفن همراه واقعی در دستگاه ام‌آرآی استفاده کنند چرا که میدان مغناطیسی قوی می‌تواند تلفن را با سرعت بسیار بالایی پرتاب کند. از این رو یک آنتن تابشی فرکانس رادیویی از یک ماده ضد فرومغناطیس ساخته شد. هر بار یکی از این محفظه‌ها با این آنتن در دستگاه ام‌آرآی قرار گرفت که از خود نیروی خروجی 125، 250، 500، 1000 و 2000 میلی‌وات را به تقلید از تلفن همراه ساطع می‌کرد. در تابش 500، 1000 و 2000 میلی‌وات، دمای نزدیکترین بخش نمونه به آنتن بین یک تا پنج درجه سانتیگراد افزایش داشت. این افزایشها به شکل مناطق داغ در تصاویر سه بعدی از دستگاه ام‌آرآی نشان داده شد. در نیروی 125 و 250 میلی‌وات، تغییرات دمایی کمتر از یک درجه سانتیگراد بود که در تصاویر وارد نشد. اما این تغییرات قابل محاسبه بودند. نتایج این پژوهش در مجله مجموعه مقالات علمی آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

محققان به تازگی دریافته‌اند که با ایجاد تحریکات کوچک با استفاده از نور لیزر در بخش‌هایی از مغز موش‌ها، می‌توان علائم افسردگی را در این موش‌ها فعال یا غیرفعال کرد. این موضوع پزشکان را به امکان درمان افسردگی در انسان با استفاده از روش‌های مشابه امیدوار کرده است. نشانه‌های افسردگی در موش‌ها را می‌توان با روشن یا خاموش کردن یک کلید محرک فعال و غیرفعال کرد. مطالعات جدید نشان می‌دهند که فعال کردن یا خاموش کردن رفتار برخی سلول‌های مغز با استفاده از نور لیزر باعث تغییر رفتارهای ناشی از افسردگی در حیوانات می‌شود.
به گفته «هلن میبرگ» از دانشگاه علوم پزشکی آتلانتا، اگرچه این آزمایش‌ها بر روی موش‌ها انجام گرفته‌اند، اما نتایج به دست آمده ارتباط مستقیمی با افسردگی در انسان دارد و می‌تواند به پزشکان کمک کند تا با تحریک نواحی مشابهی در مغز انسان، افسردگی را درمان کنند. دانشمندان برای به دست آوردن نتایج این مطالعات که در مجله «نیچر» چاپ شده است، از تکنیکی به نام اپتوژنتیک بهره برده‌اند که به آن‌ها اجازه می‌دهد رفتار سلول‌های عصبی را با استفاده از درخشش آنی فیبرهای نوری کنترل کنند. در این مطالعه، به کمک روش‌های مهندسی ژنتیک پروتئین‌هایی در سلول‌های عصبی‌ موش‌ها قرار داده شد که به نور واکنش نشان می‌دهند. حضور پروتئین‌ها این امکان را برای محققان فراهم کرد که با روشن کردن نور آبی برخی سلول‌های عصبی را وادار به ارسال پیام کنند و با روشن کردن نور زرد آن‌ها را از ارسال پیام باز دارند.
این سلول‌ها که برای ارسال پیام‌های عصبی دوپامین ترشح می‌کنند، در بخشی از مغز به نام ناحیه تگمنتوم شکمی (Ventral tegmental area) قرار دارند که کنترل لذت‌ها را بر عهده دارد. این سیستم در افرادی که دارای افسردگی هستند دچار اختلال می‌شود، چرا که حتی آن‌ها را از واکنش نشان دادن در برابر چیزهایی که قبلا برایشان لذت بخش بود، باز می‌دارد. «کارل دیسروث»، روانپزشک و عصب‌شناس دانشگاه استانفورد که در نوشتن هر دو مقاله مربوط به مطالعات انجام شده در این زمینه همکاری داشته است، می‌گوید: درخشش لحظه‌ای ایجاد شده توسط یک فیبر نوری باریک تاثیر آنی و عمیقی در رفتار موش‌ها داشت و این مساله کاملا باعث شگفتی ما شد.
جالب آنکه تاثیرات کاملا به نوع استرسی که حیوان تجربه می‌کند، بستگی دارند. هنگامی که موش‌ها برای مدت چند روز تحت استرس ضعیف، اما مزمن قرار می‌گیرند، نورون‌های دوپامین نقش مستقیمی را در بروز رفتارهای ناشی از افسردگی ایفا می‌کنند. به طوریکه به محض شروع مجدد فعالیت سلول‌ها، نشانه‌های افسردگی در عرض چند ثانیه کاملا از بین می‌روند. از طرف دیگر با فلج کردن سلول‌ها، نشانه‌هایی همچون ناامیدی و بی‌علاقگی نسبت به چیزهایی که پیش‌تر لذت‌بخش بودند، همچون آب شیرین شده با شکر ظاهر می‌شوند.
مطالعه دوم که به رهبری «مینگ هو هان» از دانشگاه علوم پزشکی «Mount Sinai» در نیویورک صورت گرفت، نقش همان سلول‌ها را هنگام مواجهه با استرس بسیار شدید مورد آزمون قرار داد. پس از اینکه موش‌ها با قرار گرفتن در نزدیکی یک موش غالب استرس شدیدی را تجربه کردند، فعالیت واداشته نورون‌های دوپامین در این موش‌ها باعث شد تا روز بعد، از یک موش دیگر به سرعت فاصله بگیرند. این موش‌ها همچنین توجهی به آب شیرین شده توسط شکر که در حالت عادی برایشان خوشایند بود، نشان ندادند. «هان» و همکارانش دریافتند که تنها نوع خاصی از فعالیت سلول‌های عصبی اینگونه تغییرات را به وجود می‌آورند، چراکه به عنوان مثال یک الگوی آرام‌تر و یکنواخت‌تر باعث بروز چنین تغییراتی نمی‌شود.
«پل کنی» دانشمند عصب‌شناس از موسسه تحقیقاتی اسکریپس در فلوریدا می‌گوید: هر دو مطالعه انجام گرفته با یکدیگر سازگارند و نشان‌دهنده نقش دوپامین در وقوع افسردگی هستند و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه را نمایان می‌کنند. وی همچنین اضافه می‌کند: این بسیار عجیب است که به نظر می‌رسد نقش دوپامین می‌تواند با توجه به نوع استرس تغییر کند. محققان علاوه بر مطالعه سلول‌های عصبی در جایگاه خود در ناحیه تگمنتوم شکمی، ارتباطات خارجی این سلول‌ها را نیز بررسی کرده و دریافته‌اند که تنها سلول‌هایی می‌توانند علایم افسردگی را تغییر دهند که پیام‌هایی را به بخشی از مغز به نام هسته‌ اکومبنس که یک ناحیه پردازشگر پاداش در مغز است، می‌فرستند. با انجام مطالعات بیشتر و دقیق‌تر بر روی این سلول‌ها، دانشمندان خواهند توانست درک عمیق‌تری از چگونگی ایجاد و از بین رفتن افسردگی در مغز انسان پیدا کنند. دیسروث می‌گوید: در این روش ما می‌توانیم اجزای مختلف مساله را کنارهم بچینیم. هرچند این یک فرآیند طولانی است که به تازگی آغاز شده است، ولی ما جای پای خودمان را پیدا کرده‌ایم.

تحقیقات حاکیست که عدم استعمال دخانیات به ویژه در زنان باعث افزایش طول عمر می‌شود. نتایج یک مطالعه طی 23 سال روی 70 هزار شهروند هیروشیما و ناکازاکی نشان داده است که استفاده نکردن از سیگار و سایر دخانیات در حدود 10 سال به عمر افراد می‌افزاید. 72 درصد از مردان سیگاری موجود در این مطالعه که از 20 سالگی اقدام به کشیدن سیگار کرده بودند تا 70 سالگی عمر کردند که در این میان مردانی که هیچ‌گاه سیگار، مصرف نکردند تا 8 سال بیشتر زندگی کردند. نتایج حاصل از این تحقیق با بررسی زنان موجود در این مطالعه افزود 79 درصد از زنانی که از 20 سالگی سیگار کشیدن را آغاز کرده بودند تا 70 سالگی عمر کردند که در بین زنان مورد مطالعه افرادی که هیچ‌گاه به سیگار کشیدن روی نیاوردند تا 80 سالگی عمر کردند. یافته‌های دیگر این مطالعه با مشاهدات بیشتر همچنین افزود: در مقایسه با افراد سیگاری دیگر افرادی که قبل از 35 سالگی مصرف سیگار را قطع کرده بودند، توانستند بسیاری از مضرات و عوارض حاصل از استعمال دخانیات را در خود کاهش دهند و نیز باعث افزایش میزان عمر خود شوند. یافته‌های این تحقیق در نشریه BMJ منتشر شده است.

دانشمندان ابزار پوشیدنی جدیدی طراحی کرده‌اند که به پزشکان امکان نظارت از راه دور بر وضعیت بیماران را از طریق گوشی هوشمند فراهم می‌کند. این وسیله سیار توسط شرکت Sotera Wireless طراحی شده و در واقع یک ناظر کوچک مجهز به نمایشگر صفحه لمسی رنگی است. مونیتور ضدآب طراحی شده ViSi Mobile Monitor نام گرفته، و می‌توان با هدف نظارت بر علائم حیاتی در زمان واقعی آن را بر روی بازوی بیمار تعبیه کرد. ابزار ارائه شده بر فشار خون، سرعت پالس و ضربان قلب، میزان دم و همچنین دمای پوست نظارت می‌کند.
وسیله ابداعی شامل نام بیمار بر روی نمایشگر خود و یک گرافیگ پویای نمایش‌دهنده وضعیت کنونی سلامت وی است. عملکرد بی‌سیم و اندازه کوچک ViSi بدین معناست که استفاده از آن به بیمارستان یا آمبولانس محدود نمی‌شود بلکه بیمار می‌تواند به طور مستقل حرکت کند در حالی که روند گردآوری داده‌های سلامت وی ادامه می‌یابد. به ادعای طراحان، با استفاده از این وسیله پزشکان قادر به بررسی علائم حیاتی بیمار از راه دور از طریق PC استاندارد، تبلت یا گوشی هوشمند خواهند بود. گفته می‌شود با درخواست سازمان غذا و داروی امریکا برای خرید فناوری مزبور، ViSi به زودی عرضه خواهد شد.

محققان انگلیسی از گاز منجمد برای از بین بردن تومورهای سرطان کلیه استفاده کردند که این امر به معنای عدم نیاز به استفاده از بخیه و بستری طولانی مدت در بیمارستان است. در جراحی لاپاراسکوپی که به جراحی سوراخ کلید (keyhole surgery) نیز معروف است، جراح با ایجاد یک حفره کوچک، تومور را از کلیه خارج می‌کند. محققان دانشگاه ساوت هامپتون روش دمای فوق سرد را برای نابود کردن سلول‌های سرطان کلیه مورد آزمایش قرار داده اند؛ با استفاده از دستگاه سی تی اسکن، تصویری از تومور تهیه شده و بین چهار تا پنج سوزن نازک تر از سر مداد وارد بافت سرطانی می‌شود.
در این روش گاز آرگون از طریق تعدادی سوزن تو خالی از راه پوست بطور مستقیم وارد بافت تومور کلیه و باعث سرد شدن شدید سر سوزن تا دمای منفی 150 درجه سانتیگراد می‌شود و در نتیجه بافت‌های اطراف سوزن به حالت منجمد در آمده و تومور نابود می‌شود. این روش درمانی ظرف مدت 30 دقیقه انجام شده و تأثیرات ناچیزی بر عملکرد کلیه بر جای می گذارد. بر خلاف عمل جراحی سنتی، در این روش بیمار پس از یک روز از بیمارستان مرخص شده و می تواند پس از یک هفته نیز به سر کار باز گردد؛ همچنین ریسک خونریزی و ابتلا به عفونت نیز بشدت کاهش یافته و بافت سالم اطراف تومور نیز آسیب نخواهند دید. این روش درمانی برای تومورهایی با قطر کمتر از پنج سانتی متر یا بیمارانی که عمل جراحی برای آنها خطرناک است، تجویز می شود.
روش کرایوتراپی یا درمان با سرد کردن (Cryoablation) برای درمان تومورهای سرطان استخوان و پروستات نیز کارآیی دارد و از تصاویر سی تی اسکن، فراصوت یا MRI‌ استفاده می شود که امکان مشاهده دقیق محل تومور را برای جراح فراهم می کند. دکتر «دیوید برین» رادیولوژیست بیمارستان دانشگاه ساوت هامپتون تأکید می کند: این روش گامی جدید برای درمان سرطان محسوب می شود؛ با کمک تصاویر اسکن می توان بروز سرطان را در مراحل نخست تشخیص داده و با یک روش کمتر تهاجمی و بدون نیاز به عمل جراحی، تومور را از بین برد.

پژوهشگران آمریکایی روشی برای افزایش تاثیر داروی ضدتومور سرطانی یافته‌اند. در این روش آنها یک شبکه مغناطیسی شونده را در محل نزدیک تومور قرار داده و سپس نانوذرات اکسید آهن حاوی دارو را به بدن تزریق و میدان مغناطیسی اعمال می‌کنند. مدت‌هاست که پژوهشگران به‌ دنبال استفاده از میدان مغناطیسی برای افزایش غلظت وارد شدن نانوذرات اکسید آهن در تومورها هستند. با این حال، میدان‌های مغناطیسی با افزایش فاصله دچار زوال می‌شوند، بنابراین در صورتی که تومورها در بخش‌های عمیق بدن باشند، بیش از چند سانتیمتر عمق، تاثیر میدان مغناطیسی زیاد نخواهد بود.
برای حل این مشکل پژوهشگران دانشگاه استنفورد راهبرد جدیدی را معرفی کردند. در این راهبرد جدید یک بخش مغناطیسی شونده درون بدن و در محل مورد نظر گذاشته شده و سپس به آن میدان مغناطیسی اعمال می‌شود با این کار این ماده مغناطیسی شونده موجب تشدید میدان شده و در نهایت نانوذرات در محل مورد نظر به‌ دام خواهند افتاد.
«سانجی گامبهیر» و «شان وانگ» رهبر این تیم تحقیقاتی این راهبرد جدید را ابداع کرده‌اند، آنها نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «Fluorescent magnetic nanoparticles for magnetically enhanced Cancer imaging and targeting in living subjects» در نشریه «ACS Nano» به چاپ رساندند. برای افزایش میدان مغناطیسی در نزدیک تومور، این گروه تحقیقاتی از یک شبکه توری از جنس نیکل که در بازار یافت می‌شود، استفاده کردند. آنها این شبکه را نزدیک تومور در بدن موش قرار دادند، زمانی که میدان مغناطیسی به این موش اعمال شد مقدار میدان در نقطه مورد نظر افزایش شدیدی یافت. پیش از این که میدان اعمال شود، پژوهشگران مقداری نانوذرات اکسید آهن زیست سازگار را به بدن موش تزریق کرده بودند.
ایده این روش زمانی جرقه خورد که محققان دریافتند که جراحی تومورها می‌تواند آسیب‌های بیشتری به بدن بزند، در نتیجه روش جایگزین و غیرمخربی لازم بود. در این روش جدید نانوذراتی که حامل داروهای ضد تومور هستند، به بدن بیمار تزریق خواهد شد. همچنین از این روش می‌توان برای بیمارانی که در آنها امکان انجام جراحی برای زدودن تومور وجود ندارد، استفاده کرد.
در یکی از آزمایشات، محققان نانوذرات اکسید آهن دارای پوشش مولکولی جهت بلوک کردن آنجیوجنیس را مورد استفاده قرار دادند. آنجیوجنیس برای ایجاد رگ‌ها در تومور جهت رشد آنها نیاز است. این نانوذرات به تنهایی قادرند تومورها را کوچک کنند، اما زمانی که از میدان مغناطیسی برای این کار استفاده شد، کاهش ابعاد تومور شدت بیشتری پیدا کرد. محققان می‌گویند نتایج حاصل از اعمال میدان مغناطیسی روی تومور همانند زمانی است که دوز دارو را دو برابر افزایش داده و از میدان مغناطیسی استفاده نکنیم.

استفاده از نانوذرات جدید جهت درمان سرطان‌ها، تحویل دارو به بافت‌های سالم را کاهش می‌دهد. محققان دانشگاه کیس وسترن با انجام بررسی‌های خود توانستند به نانوذرات جدیدی دستیابی پیدا کنند که ضمن رساندن داروها به سلول‌های تومورال، انتقال آنها به سلول‌های غیرهدف و سالم را به حداقل می‌رساند. استفاده از این نانو ذرات در مدل حیوانی توانست به مدت بیشتری در گردش خون گروه مورد آزمایش باقی بماند و رسوب بیشتری را در داخل تومورها نشان دهد. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند داروهای وابسته به نانوذرات در بسیاری از سلول‌های سرطانی انتقال نمی‌یابند زیرا تحویل آنها به سلول‌های تومورال به طور یکنواخت نبوده و در نتیجه مقادیر عظیمی از آنها در اطراف عروق جمع می‌شوند. به گفته محققان استفاده از این نانو ذرات جدید بر اساس نانو زنجیره‌های چند بخشی منجر به رساندن داروها به بیشتر سلول‌های سرطانی شده و باعث از بین رفتن سلول‌های توموری می‌شود. یافته‌های این تحقیق در نشریه نانو ACS‌ منتشر شده است.

احتمال ایجاد ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی در افراد مبتلا به آسم بیشتر است. گروهی از محققان اروپایی با انجام مطالعات خود در افراد مبتلا به آسم دریافتند افراد مبتلا به آسم شدید تا 9 برابر بیشتر نسبت به بقیه در معرض خطر وقوع آمبولی ریه قرار می‌گیرند. محققان افزودند: علاوه بر این امکان بروز آمبولی ریه در افراد مبتلا به آسم خفیف تا متوسط نیز در حدود 5/3 برابر بیشتر از افراد غیرمبتلا به آسم بوده است.
نتایج حاصل از این تحقیق همچنین می‌افزاید: طبق این مطالعه مصرف کورتیکواستروئیدهای خوراکی نیز یک عامل خطر بالقوه برای بروز آمبولی ریه شناخته شده است. به گفته محققان آمبولی ریه زمانی اتفاق می‌افتد که شریان اصلی ریه یا نایژه مسدود می‌شود و این حالت معمولاً نتیجه ترومبوز ورید عمقی و لخته شدن خون در رگ‌هاست که می‌تواند رها شود و به سمت ریه برود که این پدیده باعث کاهش توانایی تنفس و حتی گاهی باعث تخریب بافت ریه می‌شود. با توجه به این که طبق این مطالعه، افراد مبتلا به آسم شدید در معرض افزایش خطر ابتلا به آمبولی ریوی هستند پزشکان باید آگاهی خود را از امکان این رخداد به‌منظور کمک به جلوگیری از وقوع این بیماری افزایش دهند. یافته‌های این تحقیق در نشریه اروپایی تنفس منتشر شده است.

محققان دانشگاه میسوری موفق به ایجاد شیوه‌ای برای شناسایی زودهنگام بیماری قلبی پیش از پیشرفته‌تر شدن آن و شناسایی بیماران در معرض خطر سکته شدند. رسوب‌های پلاک در رگ‌ها که عموما منجر به حمله قلبی و سکته می‌شوند، معمولا با یک التهاب شریان در همان منطقه پیش از بروز این شرایط همراه هستند که با توجه به این نواحی ملتهب پیش از شکل‌گیری رسوب‌ها و ایجاد درد در سینه، می‌توان از خطرات احتمالی جلوگیری کرد.
این محققان از حباب‌های ریز با قطر سه میکرون برای شناسایی التهاب رگ‌ها در خوک استفاده کردند. به گفته محققان، این رویکرد ممکن است بتواند در بررسی تاثیر درمان‌های التهاب رگ‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرد. شناسایی علائم اولیه بیماری قلبی بخصوص در صورت عدم استفاده از فرآیندهای تهاجمی بسیار مشکل است و پزشکان معمولا باید تا زمان بروز علائم جدیدتر مانند درد سینه و حمله قلبی برای شناسایی آن منتظر بمانند. ریزحباب‌های هدفمند از امکان شناسایی علائم اولیه بیماری قلبی به شیوه غیرتهاجمی برخوردارند.
محققان در این پژوهش پادتن‌های خاص را به حباب‌های کوچک متصل کرده و سپس آنها را به خوک‌های مبتلا به بیماری قلبی تزریق کردند. این پادتن‌ها به جستجوی التهاب در رگ‌های خوک پرداخته و به همراه حباب‌ها به آنها متصل شدند. محققان سپس با استفاده از یک دستگاه فراصوت توانستند ریزحباب‌ها را که در رگ‌ها متمرکز بودند، شناسایی کنند. این نحستین بار است که چنین فرایندی در حیوانات با جثه بزرگ با موفقیت عمل کرده است. محققان معتقدند که می‌توان از این رویکرد در انسان نیز بهره برد. نتایج اولیه این پژوهش، امیدبخش بوده و در صورت موفقیت‌آمیز بودن پژوهش‌های بیشتر در سال‌های آینده، کارآزمایی‌های انسانی نیز آغاز خواهد شد. این پژوهش در مجله Medicine and Science in Sports and Exercise منتشر شده است.

تیمی از دانشگاه ساوتامپتون به رهبری پروفسور «تیم لایتون» گوشی طبی هوشمندی طراحی کرده‌اند که قادر به پیش‌بینی موفقیت شیوه سنگ‌شکنی در بیماران مبتلا به سنگ کلیه است. به این دلیل که سنگ کلیه با استفاده از تجویز دارو از بین نمی‌رود، گام بعدی همواره فرایندی تحت عنوان سنگ‌شکنی با استفاده از امواج شوک است. این شیوه شامل متمرکز کردن مجموعه‌یی از پالس‌های صوتی با شدت بالاست تا زمانی که قطعات سنگ طوری متلاشی شوند که ‌بتوانند از طریق ادرار از بدن دفع شده و یا توسط دارو از بین بروند. با این حال در تکنیک‌های نظارتی کنونی زمان رسیدن به این نقطه قابل پیش‌بینی نیست.
گوشی طبی «هوشمند» (Smart) امکان پیش‌بینی این امر را به پزشکان از طریق گوش دادن مهیا می‌کند. این ابداع با قرار گرفتن بر روی پوست بیمار و از طریق انعکاس صدای سنگ کلیه بر پالس‌های امواج شوک سنگ‌شکنی نظارت می‌کند. تا زمانی که این سنگ‌ها بدون تماس باشند، انعکاس‌ گوشی مزبور دارای نوعی صدای "تیک" مانند است، اما به محض شکسته شدن این صدا بیشتر به سمت "تاک" حرکت می‌کند.
استفاده از یک سیستم نظارتی مانند گوشی طبی هوشمند نه تنها موجب می‌شود که بیماران شوک‌های دردآور بیشتر از حد لازم را دریافت نکنند، بلکه همچنین به مفهوم آن است که این فرایند به طور ناآگاهانه زودتر از موعد مورد نظر به اتمام نمی‌رسد. در حال حاضر بالغ بر نیمی از بیماران پیش از این که سنگ‌هایشان به اندازه کافی متلاشی شوند، از بیمارستان مرخص می‌شوند. افزون بر این، ابداع جدید می‌تواند در ارزیابی پاسخگویی یا عدم پاسخگویی بیمار به فرایند سنگ‌شکنی به کار رود و بنابراین نیازی به از سر گذراندن این مرحله در صورت لزوم استفاده از یک روش جایگزین نخواهد بود.
هم‌اکنون سنگ‌شکنی با استفاده از یک سیستم اشعه ایکس فلوروسکوپیک یا مافوق صوت صورت می‌گیرد؛ اما علی‌رغم اشعه ایکس، گوشی طراحی شده هیچ‌گونه تشعشع زیانباری را موجب نمی‌شود. این شیوه همچنین ارزان بوده و بنابر گزارشات رسیده بسیار دقیق است. در آزمایشات بالینی انجام شده بر روی بیش از 200 بیمار، ابزار ارائه شده به میزان دقت 94.7 درصد رسید؛ این در حالی است که استفاده از روش سنتی دارای دقت 36.8 است. گوشی هوشمند هم‌اکنون با همکاری شرکت «Precision Acoustics Ltd» در حال تولید تجاری است. جزئیات این تحقیق در مجله «Proceedings of the Royal Society A» انتشار یافت.

محققان سنگاپوری با استفاده از خودآرایی نانوذراتی تهیه کرده‌اند که می‌تواند پزشکان را برای تشخیص بیماری‌ها بی‌نیاز از نمونه‌برداری کند. برای این که بتوان وجود یک بیماری نظیر سرطان را روی بافت‌های نرم تشخیص داد باید نمونه برداری از آن بافت انجام شود. اخیرا محققان سنگاپوری موسسه آاستار با استفاده از خودآرایی نانوذراتی تهیه کرده‌اند که می‌تواند پزشکان را بی‌نیاز از نمونه‌برداری کند. با این روش، ایمنی میکروسکوپ دو فوتونی، که روشی فلورسانس برای مشاهده سلول‌های سرطانی است، افزایش می‌یابد.
اگرچه روش میکروسکوپ دو فوتونی اطلاعات مناسبی درباره سلول‌ها ارائه می‌دهد بدون این که آسیبی به این سلول‌ها وارد شود، اما یافتن ماده مناسبی برای پیمایش نشر نوری چالش برانگیز است. نقاط کوانتومی که از عناصری نظیر سلنیوم و کادمیم ساخته می‌شود برای نمایش سلول بسیار مناسب هستند که دلیل آن روشنایی آنها و پایداری‌شان است. با این حال سمی بودن این نقاط کوانتومی موجب شده تا کاربردهای آن در زیست شناسی بسیار محدود شود.
«لیو» و همکارانش موفق شدند با استفاده از مواد آلی، رنگ‌های غیرسمی برای میکروسکوپ دو فوتونی ایجاد کنند. مشکل اصلی این مولکول‌ها آن است که قادر به جذب پرتو به مقداری کافی جهت ایجاد پدیده فلورسانس نیستند. این گروه تحقیقاتی موفق به حل این مشکل شده است. آنها برای این کار از دندریمر استفاده کردند. در مرکز این دندریمرها یک هسته آمین تری‌فنیل بوده که سه بازو از آن خارج شده است. این ساختار موجب می‌شود تا دندریمر بتواند پرتوهای بیشتری را جذب کند. برای این که بتوان سازگاری میان این دندریمرهای ستاره‌ای شکل را با سلول‌ها تست کرد، محققان از ترفند شیمیایی استفاده کردند. آنها از چیتوسان، پلی‌ساکاریدی طبیعی، الهام گرفتند. آنها از یک واکنش تیول-برومید استفاده کرده تا چند حلقه شکر گلوکز آمین را به بازوان دندریمر متصل کنند. با این کار مقدار سمیت دندریمر کاهش می‌یابد و می‌توان آنها را با استفاده از لیگندهای اسیدفولیک عامل‌دار کرد و سلول‌های سطح سرطان سین موسوم به MCF-7 را مورد هدف قرار داد.
نتایج این پژوهش نشان داد که با وارد کردن این رنگ دندریمری در آب، مولکول‌های رنگ خودآرایی داده و به‌ صورت نانوذراتی درمی‌آیند، همین امر موجب افزایش قدرت جذب می‌شود. محققان پس از تهیه این نانوذرات و ترکیب‌شان با سلول‌های MCF-7 موفق به تصویربرداری از سلول‌ها شدند که در تصویر فوق آمده است. از آن جایی که قریب به صد درصد سلول‌ها در این فرایند زنده می‌مانند، پس می‌توان از غیرسمی‌بودن این روش مطمئن شد. محققان قصد دارند از این روش در بدن موجود زنده استفاده کنند.

علاوه بر سکته مغزی شدید، سکته مغزی خفیف نیز با بروز علائم بیماری پارکینسون مرتبط است. محققان دانشگاه منچستر با القای یک سکته مغزی خفیف شبیه به یک سکته مغزی خاموش در ناحیه‌ای در عمق مغز موش‌های آزمایشگاهی، دریافتند علاوه بر ایجاد التهاب و صدمه به مغز در این ناحیه، ناحیه دیگری از مغز به نام سابستانتیانیگراد (جسم سیاه) نیز تحت تأثیر منفی قرار می‌گیرد.
محققان با آنالیز جسم سیاه که شامل تعداد زیادی از نورون‌های دوپایمنرژیک است پس از وقوع سکته مغزی خفیف در موش‌ها، انحطاط عصبی و التهاب را در این ناحیه و متعاقبا مرگ نورون‌های دوپامینرژیک را مشاهده کردند که این تخریب نورونی در جسم سیاه باعث عدم کنترل حرکات بدن توسط مغز و بروز اختلالات حرکتی شده که نهایتا بیماری پارکینسون را به همراه می‌آورد.
به گفته محققان، التهاب پس از سکته مغزی برای مغز مضر است اما چیزی که هنوز درک نشده است تأثیر بر نواحی دیگر مغز به دور از محل سکونت سکته مغزی مانند جسم سیاه است ولی با این حال کار ما تشخیص این سکته‌های مغزی خفیف و قرار دادن سریع بیماران پس از وقوع این سکته‌ها تحت تجویز داروهای ضدالتهابی است که این داروها می‌توانند در شیوع بیماری پارکینسون تأخیر یا حتی توقف ایجاد کنند. گفتنی است: سکته مغزی خاموش یا خفیف برخلاف سکته مغزی شدید می‌تواند هیچ علائم ظاهری نداشته باشد و زمانی اتفاق می‌افتد که یک رگ خونی در مغز برای مدت زمان بسیار کوتاهی مسدود می‌شود که در این میان داشتن یک سبک زندگی سالم مانند انجام ورزش و پیروی از یک تغذیه سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی کمک کند. یافته‌های این تحقیق در نشریه مغز منتشر شده است.

احتمال وقوع شکستگی لگن در مردان لاغر مسن با افزایش میزان مصرف کاروتنوئیدهای موجود در سبزیجات کاهش می‌یابد. محققان دانشگاه سنگاپور با بررسی 63 هزار و 257 نفر از افراد مسن بین سال‌های 2010 تا 1993 و با توجه به این که در طول این مدت یک هزار و 630 نفر از آنها دچار حادثه شکستگی لگن شدند، دریافتند ارتباط معکوسی بین کاروتنوئیدهای آنتی‌اکسیدانی در رژیم غذایی و خطر وقوع شکستگی لگن در مردان سالمند وجود دارد.
نتایج حاصل از این تحقیق می‌افزاید: وقوع شکستگی‌های لگن با افزایش میزان مصرف سبزیجات و کاروتنوئیدها به ویژه بتاکاروتن در این مطالعه کاهش یافت و این اثر محافظتی بیشتر در مردان لاغر در مقایسه با مردان چاق دیده می‌شد. براساس این گزارش محققان افزودند: در مقابل هیچ رابطه‌ای بین مصرف سبزیجات و یا کاروتنوئیدها با بروز این شکستگی‌ها در زنان، بدون در نظر گرفتن سطح BMI‌ دیده نشد و با توجه به این یافته‌ها BMI‌ پایین یک عامل خطر مهم برای وقوع خطر شکستگی لگن در مردان سالمند نسبت به زنان سالمند بوده است. به گفته محققان، کاروتنوئیدها در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات به ویژه رنگدانه‌های سبزیجات زرد و نارنجی وجود دارد که در بدن به ویتامین A‌ تبدیل می‌شود و این یافته‌ها می‌تواند پیامدهای مهمی در پیشگیری از بروز این شکستگی‌ها در مردان مسن داشته باشد.

برپايه پژوهش تازه‌اي که نتايج آن در مجله پزشکي «لنست(The Lancet) » منتشر شده در حال حاضر چاقي مفرط در سطح جهان به نسبت گرسنگي مشکل بزرگتري براي بهداشت و تندرستي و اصلي‌ترين دليل نقض عضو و معلول شدن افراد است. با کنترل بسياري از بيماري‌هاي کشنده طي چند دهه اخير ميزان مرگ و ميز نوزادان و کودکان خردسال به شکل چشمگيري کاهش يافته ولي در دو دهه اخير بر تعداد افرادي که از چاقي مفرط رنج مي‌برند به شدت افزوده شده و اکنون اين پديده به يک مشکل بزرگ براي سلامتي بشر بدل شده است. اين تحقيقات نشان مي‌دهد که تمام کشورهاي جهان به غير از کشورهاي منطقه آفريقاي سياه با مشکل نرخ رشد سريع چاقي مفرط دست و پنجه نرم مي‌کنند و اين مشکل طي دو دهه گذشته در سطح جهان حدود 82 درصد افزايش يافته است.
آنچه که اصطلاحا نوع زندگي غربي ناميده مي‌شود اکنون به اکثر کشورهاي جهان سرايت کرده و پيامدهاي آن تقريبا در همه کشورها مشابه است. برپايه اين پژوهش اکنون پيامدها، هزينه‌ها و مشکلات ناشي از گسترش چاقي مفرط در ميان مردم جهان از مشکل گرسنگي جدي‌تر شده است. براي اولين بار بيماري‌هاي غير واگيردار مثل مرض قند، نارسايي و سکته قلبي علت‌هاي اصلي ابتلا افراد به دوره‌هاي طولاني بيماري و حتي نقض عضو هستند. علي مقداد مي‌گويد: «تمام اين مشکلات به چاقي مفرط مربوط مي‌شوند. يکي ديگر از عوارض آشکار آن گسترش درد در ناحيه کمر و مفاصل است. کاهش چاقي مفرط باعث خواهد شد که از ميزان ابتلا به بيماري‌هاي غير واگيردار و دردهاي طولاني در سطح جهان کاسته شود.» به گفته مارگارت چن، دبير کل سازمان جهاني بهداشت، بيماري‌هاي غير واگيردار اکنون بزرگترين چالش براي بهداشت جهاني است. وي در سخنراني خود در مجمع عمومي سازمان ملل متحد گفت که گسترش اين بيماري‌ها هم‌چون فاجعه‌اي است که به‌تدريج روي خواهد داد و زماني مي‌رسد که ديگر قابل مهار نخواهد بود. مجمع عمومي سازمان ملل متحد سال گذشته يک جلسه دوروزه را به تصويب يک قطعنامه سياسي اختصاص داد که محور اصلي آن مقابله با گسترش بيماري‌هاي غيرمسري بود. اين دومين بار در طول تاريخ بود که يک موضوع مربوط به سلامتي در جلسات مجمع عمومي سازمان ملل متحد مطرح مي‌شد. بار قبل موضوع آن مقابله با گسترش بيماري ايدز بود. شبکه خبري سي‌ان‌ان مي‌افزايد تغيير جهت دادن سياست‌هاي پزشکي و پيشگيري از شيوع اين نوع بيماري‌ها به جاي صرف هزينه و امکانات براي درمان آن مي‌تواند تا حدود زيادي از هزينه‌هاي بهداشتي کشورهاي جهان بکاهد. تنظيم‌کنندگان گزارش مي‌گويند اميد آنها اين است که سياستمداران و برنامه‌ريزان جوامع به اين آمارهاي هشداردهنده توجه کنند.

محققان موسسه قلب سدارز-سینای آمریکا اخیرا از ساخت یک ضربان ساز جدید در قلب موجود زنده با تبدیل عضلات تپنده به سلولهای تنظیم کننده ریتم اندام خبر داده‌اند. ضربان قلب با علائم الکتریکی کنترل شده و توقف آنها باعث مرگ انسان می‌شود. این دانشمندان یک ویروس مهندسی شده را برای تبدیل بخشی از قلب خوکچه‌های هندی به یک ضربان‌ساز جدید کارا تزریق کردند.
قلب انسان از میلیاردها سلول ساخت شده اما به گفته محققان کمتر از 10 هزار سلول برای کنترل ضربان قلب مسوول هستند. سن و بیماری می‌تواند به بروز مشکلاتی مانند تپش بسیار بالا یا پایین قلب منجر شود و برخی عوامل می تواند به ایست قلبی و توقف ضربان قلب منجر شود. چاره کار در این زمان یک ضربان‌ساز باتری‌دار کاشتنی است که قلب را برای ضربان منظم تکان می‌دهد؛ اما محققان آمریکایی در عوض تلاش کردند که این قابلیت قلب را با ساخت سلولهای ضربان ساز جدید بازیابی کنند. آنها از یک ویروس برای انتقال ژن Tbx18 به سلولهای ماهیچه قلب استفاده کردند که معمولا در زمان شکل‌گیری سلولهای ضربان‌ساز در زمان رشد جنین در رحم فعال هستند.
هنگامی که این ویروس در سلولهای قلب وارد می‌شود، این سلول‌ها با دستیابی به ویژگیهای متمایز سلولهای ضربان‌ساز کوچکتر و باریکتر می‌شوند. این آزمایش به خوبی در خوکچه‌های هندی جواب داده اما برای ورود آن به مرحله آزمایش انسانی به آزمایش‌های حیوانی بیشتری نیاز است. این پژوهش در مجله Nature Biotechnology منتشر شده است.

محققان انگلیسی چسب هوشمندی ابداع کرده‌اند که با چسباندن به پشت زانو می‌تواند خطر ایجاد لخته خون در پا را کاهش دهد. در هنگام راه رفتن، فشار وارده بر روی عضلات ساق و کف پا به پمپاژ مجدد خون به قلب کمک می‌کند. تجمع خون در پاها باعث بروز لخته های خونی خطرناک و حتی می تواند منجر به مرگ فرد شود؛ ترومبوز ورید عمقی (DVT)‌ نیز یک لخته در ورید پا محسوب می‌شود که در حالت بی‌تحرکی بویژه پس از عمل جراحی یا پروازهای طولانی روی می‌دهد. خطر ترومبوز ورید عمقی یا ایجاد لخته خون در بیمارانی که تحت عمل جراحی مهم قرار گرفته اند، نسبتا شایع است و این بیماران برای پیشگیری از این مسأله از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند، اما استفاده از این داروهای رقیق‌کننده می‌تواند خطر خونریزی و سکته را افزایش دهد.
محققان شرکت Sky Medical Technology با همکاری پزشکان و محققان بیمارستان سنت بارتولومف و دانشگاه کوئین مری لندن، دستگاه هوشمندی در ابعاد یک مچ بند برای برطرف کردن خطر ایجاد لخته های خون در پا ابداع کرده اند. دستگاه Geko ظاهری شبیه ساعت و چسب زخم های معمولی دارد؛ در قسمت بزرگتر کلید روشن - خاموش و باتری تعبیه شده است و دو الکترود نیز در طول نوار چسب تعبیه شده است. پزشک پس از برداشتن لایه محافظ پشت چسب هوشمند، آن را از طریق ژل چسبنده به پشت زانو بر روی عصب پرونئال (مسؤول عضلات ساق پا) متصل می کند.
الکترودها با تولید پالس های الکتریکی هر چند ثانیه یکبار، باعث تحریک عصب پرونئال شده و عصب نیز با ارسال سیگنال به عضلات عمق پا، باعث منقبض شدن آنها می شود. انقباضات ظریف ایجاد شده توسط چسب هوشمند به گردش منظم خون در تمام بدن کمک کرده و مانع از تجمع خون در پاها و ایجاد لخته خونی می شود.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه آلاباما نشان می‌دهد، ترکیب مشتق از سم عقرب می‌تواند به تشخیص بافت‌های سالم از بافت تومور مغزی کمک کند. بافت سرطانی و سالم با چشمان غیرمسلح یکسان به نظر می‌رسند و متخصصان بدنبال ابداع روشی مؤثر برای ایجاد تمایز بین بافت سالم و سرطانی مغز هستند.
متخصصان مغز و اعصاب در بیمارستان کودکان سیاتل با هدف برجسته کردن سلول های سرطانی در هنگام عمل جراحی، از پروتئین سم عقرب استفاده کردند که با اتصال به تومورهای سرطانی، تمایزی بین سلول های سالم و درگیر ایجاد می‌کند. محققان با ایجاد ارتباط نسخه ترکیبی این پروتئین با یک مولکول که در نور نزدیک به مادون قرمز می درخشد، به روش احتمالی «رنگ کردن تومور» دست پیدا کرده اند.
در نخستین مرحله تست، این ترکیب به ورید دم یک موش با پیوند تومور سرطانی انسان تزریق شد و ظرف 15 تا 20 دقیقه بافت تومور به حالت درخشان،‌ روشن و کاملا متمایز از سایر بافت ها درآمد. «هرالد زونتیمر» متخصص عصب شناسی دانشگاه آلاباما تأکید می کند: پپتیدها تنها با اتصال به یک ترکیب خاص می توانند وارد مغز شوند و ترکیب پروتئین مشتق از سم عقرب با ید رادیواکتیو برای استفاده در بیماران تقریبا ایمن به نظر می رسد.
سم عقرب علاوه بر خاصیت اتصال به سلول های تومور، قادر به عبور از سد جریان خون مغز بوده و می تواند مانع از ورود اغلب ترکیبات به مغز شود. تحقیقات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می دهد، روش درخشان کردن بافت تومور سرطانی علاوه بر تومورهای مغزی بر روی سلول های سرطان پروستات، روده، پستان و سایر سرطان ها نیز کاربرد دارد. شرکت Blaze Bioscience‌ مجوز این فناوری را از مرکز تحقیقات سرطان «فرد هاچینسون» دریافت کرده و آزمایش بالینی این ترکیب بر روی انسان از سال 2013 میلادی آغاز می شود.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس موفق به شناسایی مسیری شدند که در آن سلول‌های بنیادی به سلول تخمک تبدیل می‌شوند. علل ناباروری که حدود 10 درصد از زوجها را تحت تاثیر خود قرار داده‌اند، اغلب ناشناخته هستند؛ اما در برخی موارد ممکن است از عدم توانایی بدن در تولید گامت‌ها یا همان سلول‌های جنسی قابل دوام نشات گرفته باشند. پژوهش جدید این محققان در پرورش این سلولهای زایا می‌تواند به دانشمندان در یادگیری چگونگی تولید آنها در آزمایشگاه کمک کند.
اگرچه سن تولیدمثل انسان بین 15 تا 45 سالگی است، سلول‌های پیش‌ساز که سلول‌های اسپرم و تخمک انسان را می‌سازند، بسیار قبل‌تر و در زمانی که تخمک بارور شده به شکل یک توپ کوچک سلولی در رحم مادر ایجاد می‌شود، شکل می‌گیرد. این توپ سلولی حاوی سلولهای بنیادی شبه جنینی بوده که قابل برنامه‌ریزی برای تبدیل به هر نوع سلول در بدن هستند و محققان امیدوارند بتوانند از آنها برای درمان بیماری‌های مختلف مانند ناباروری استفاده کنند. این در حالیست که به دلیل حساسیت کار با بافت انسان، اطلاعات کمی در مورد مراحل ابتدایی رشد گامت‌های انسانی در دست بوده و بیشتر کارها در این حوزه شامل انجام آزمایشات بر روی موشها بوده است.
محققان در پژوهشی که در مجله Nature Cell Biology منتشر شده، به پیگیری مرحله رشد سلول‌های زایای اولیه در جنین‌های انسانی بین شش تا 20 هفته پرداخته و زمان خاموش یا روشن شدن ژنها را بررسی کردند. دی‌ان ای درون این سلولهای زایا با خود تغییرات فراژنتیکی را حمل می‌کنند که بر خود توالی دی‌ان‌ای تاثیر نداشته اما بر شیوه ابراز ژن اثرگذار هستند. این تغییرات ممکن است در زمان زندگی والدین جمع شده باشد و در مرحله جنینی باید حذف شوند.
محققان توانستند دو رویداد اصلی که این تغییرات را حذف یا مجددا برنامه‌ریزی کرده، شناسایی کنند. بیشتر این برنامه‌ریزی مجدد پیش از شش هفتگی رخ داده اما محققان توانستند یک رویداد دیگر را شناسایی کنند که این برنامه‌ریزی مجدد را پس از شش هفته تکمیل می‌کند. همچنین آنها دریافتند که سلولهای زایای شش هفته‌ای تولید شده در آزمایشگاه با یک سلول زایای انسانی مطابقت نداشته و یک مانع در پرورش این سلولها در آزمایشگاه وجود دارد که دانشمندان قادر به درک آن نیستند. محققان در گام بعدی خود قصد دارند این مشکل را ریشه‌یابی کنند.

گروهی از محققان تایوانی با استفاده از میکروسکوپ تخصصی لیزری بی‌ضرر، توانستند تغییرات طبیعی وابسته به سن سلول‌های پوست را اندازه‌گیری کنند. نتایج این پژوهش می‌تواند به عنوان شاخصی مطمئن برای تعیین اثربخشی فرآورده‌های "ضد پیری" و همچنین مطالعه پدیده عمومی پیری پوست مورد استفاده قرار گیرد. پژوهشگران تایوانی، با به‌کارگیری نور لیزر مادون قرمز بر قسمت پوست ساعد درونی 52 فرد 19 تا 79 ساله، تغییرات پوستی را مورد ارزیابی قرار دادند. پوست ساعد درونی منطقه‌ای است که معمولا از تابش آفتاب که روند پیری طبیعی پوست را تسریع می‌بخشد، در امان است. طی این پژوهش، نور لیزر به عمق 300 میلیونیوم یک متر، جایی که تقریبا اپیدرم (سطحی ترین لایه پوست) و درم (لایه میانی پوست) واقع شده است، نفوذ داده شد.
دانشمندان با استفاده از تکنیک harmonic generation microscopy موسوم به (HGM)، اسکن‌های سه بعدی با قدرت تفکیکی بالایی را از بافت‌های پوستی موردنظر به دست آوردند. اسکن‌های به دست آمده نشان داد که طی روند پیری، تغییرات قابل توجهی در اندازه کلی و نیز هسته سلول‌هایی موسوم به "کراتینوسیت‌ها" - بیشترین سلول‌های موجود در خارجی‌ترین لایه پوست- رخ می‌دهد. با این وجود، تغییرات ذکر شده در سایر سلول‌های پوستی موسوم به "گرانول‌ها" از الگوی متفاوتی پیروی می‌کرد.
بر اساس این گزارش، تغییرات نسبی در این دو نوع سلول پوستی می‌تواند به عنوان شاخصی برای درجه بندی پیری طبیعی یا اصطلاحا ذاتی پوست در نظر گرفته شود. پیر شدن طبیعی پوست توسط عوامل پیشروی‌کننده برنامه‌ریزی شده مانند گذشت زمان یا عوامل ژنتیکی اتفاق می‌افتد. علاوه بر عوامل طبیعی، مولفه‌های خارجی نظیر نور آفتاب، سیگار کشیدن و استرس نیز می‌تواند سرعت پیری پوست را تسریع بخشد. این عوامل بسته به نوع شغل، عادات شخصی و نوع پوست فرد تاثیرات متفاوتی را بر افراد مختلف می‌گذارد.
به گفته دکتر "سان"، سرپرست این پژوهش، شاخص سنی پوست، مقیاسی کمی و استانداردی را برای تعیین صحیح سن پوست فراهم می‌آورد که این مقیاس نیز می‌تواند پزشکان را از طریق ارزیابی سرعت پیری پوست یا تاثیر درمان‌های ضد پیری در بررسی سلامت عمومی پوست یاری کند. دکتر "سان" نیز در جهت تایید صحت نتیجه تحقیق به این جمله مزاحی نیز اشاره کرد: می‌توان با استفاده از تکنولوژی (HGM) از ورود افراد به مکان‌هایی که دارای محدویت سنی است جلوگیری کرد! این پژوهش در مجله "Biomedical Optics Express" منتشر شده است.

محققان بيمارستان کودکان سياتل با کمک گرفتن از HIV توانستند به يک کودک مبتلا به لوکميا کمک کنند تا بر بيماري خود فائق آيد. اين نوع درمان که «ايمونوتراپي سلولار» ناميده مي‌شود، سلول‌هاي جنگنده بدن را عليه عفونت (T-cell) درگير خود کرده و آنها را برنامه‌ريزي مجدد مي‌کند. محققان در اين بيمار از فرم ناتوان شده HIV براي تغيير سيستم ايمني استفاده کردند تا سول‌هاي T را براي جنگ عليه سلول‌هاي سرطاني تحريک کنند. البته اين تست در مراحل ابتدايي خود است، اما از خود نشانه‌هايي بروز داده که مي‌تواند اميدهاي زيادي را در جنگ عليه سرطان برانگيزاند. Rebecca Gardener، انکولوژيست بيمارستان سياتل گفت سلول‌هاي T تغييريافته به سرطان‌هاي منشاء گرفته از خون حمله مي‌کند و آنها را تا مرز نابودي کامل مي‌کشاند. در واقع با اين کار، سلول‌هاي T بيمار گرفته شده، تغيير ماهيت داده شده و به آنها فهمانده مي‌شود که بايد سلول‌هاي لوکميا را بشناسند، سپس يک ماه بعد دوباره به بدن بيمار اينفيوژن مي‌شوند تا کار خود را به درستي انجام دهند.

کم‌تحرکی و نشستن‌های مداوم، خطر ابتلا به پوکی استخوان را در نوجوانان به ویژه دختران افزایش می‌دهد. محققان دانشگاه اکستر با بررسی شیوه زندگی 359 دختر نوجوان اسپانیایی و ارزیابی تراکم توده استخوان آنها در قسمت گردن استخوان ران که یک منطقه مهم برای تشخیص پوکی استخوان است دریافتند کم‌تحرکی و نشستن مداوم به کاهش محتوای معدنی در این بخش و بخش‌هایی از این قبیل در بدن مرتبط است که این خود شاخص خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می‌دهد.
محققان ضمن بیان اینکه اقدام به انجام مطالعات طولانی مدت بین دختران و عدم فعالیت آنها علاوه بر بروز چاقی و مشکلات قلبی، سلامت استخوان آنها را تهدید می‌کند، افزودند: استفاده طولانی مدت از اینترنت نیز در میان پسران به عنوان خطر عمده‌ای برای ابتلا به پوکی استخوان در میان آنها مطرح شده است.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است با توجه به اینکه انجام فعالیت‌های نشسته مانند مطالعه، تماشای تلویزیون و انجام بازی‌های کامپیوتری دربازه‌های طولانی زمانی در میان دختران با تراکم کمتر استخوان در مفصل ران و لگن آنها همراه است و استفاده بیش از حد از اینترنت به صورت نشسته نیز در میان پسران، احتمال پوکی استخوان را در آنها افزایش می‌دهد، بدون در نظر گرفتن زمان انجام این فعالیت‌ها، خطر ابتلا به این بیماری در میان آنها به ویژه دختران با انجام حداقل 3 ساعت فعالیت ورزشی شدید به صورت ایستاده مانند فوتبال، بسکتبال و دویدن به صورت قابل توجهی کاهش می‌یابد. به گفته محققان اگر چه پیشرفت پوکی استخوان با پشت میز نشستن‌های زیاد به ویژه به دوران نوجوانی پیوند خورده است اما می‌تواند پیامدهای نامطلوبی را نیز در سلامت استخوان‌ها برای گروه دیگری از افراد مانند کارکنان اداره‌ها پدید آورد.

تماس مادران باردار با دود سیگار هرچند به صورت غیرفعال باعث بروز اختلالات رفتاری در کودکان می‌شود. محققان دانشگاه پنسیلوانیا با بررسی داده‌های حاصل از 646 مادر و کودک در چین که بیش از 70 درصد پدران در خانواده آنها سیگاری بودند، مشاهده کردند نه تنها استعمال دخانیات در مادران باردار باعث بروز مشکلات رفتاری، اختلالات کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان می‌شود بلکه قرار گرفتن در معرض دود سیگار دست دوم نیز می‌تواند به همان اندازه مضر باشد.
محققان با توجه به فهرست مشکلات رفتاری در کودکان که با مقیاس 99 آیتم برای ارزیابی مشکلات رفتاری و هیجانی به‌طور گسترده‌ای در کودکان استفاده می‌شود، افزودند: بروز این مشکلات رفتاری در کودکانی که مادران آنها در معرض دود منفعل دخانیات بوده‌اند بیش از 10 درصد در مقایسه با کودکان دیگر بوده است. نتایج دیگر یافته‌های حاصل از این پژوهش می‌افزاید: میزان عملکرد در آزمون‌های مهارت‌های گفتاری، زبانی و هوش در کودکانی که مادران آنها در معرض دود دست دوم سیگار بوده‌اند به مراتب بیش از بقیه کودکان بوده است و همچنین این مطالعه بیان می‌کند که اطلاع رسانی بهداشت عمومی برای کاهش مواجهه مادران با دود سیگار و اجتناب از آن به عنوان یک جزء بالقوه در اصول مراقبت‌های بارداری مؤثر است. به گفته محققان در حالی که برای اعتبار این یافته‌ها، مطالعات طولی بیشتری لازم است اما این مطالعه به وضوح ارتباط بین دود سیگار منفعل و بروز اختلالات رفتاری و ضعف سلامت ذهنی را در کودکان نشان می‌دهد. یافته‌های این تحقیق در نشریه نوروتوکسیکولوژی منتشر شده است.

نوع جدیدی از سیستم رهاسازی دارویی که از غشاهای پلیمری ساخته شده، توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا ارائه شده است. این سیستم می‌تواند دارو را در یک بازه زمانی چند ماهه به آهستگی رهاسازی کند. از این سیستم می‌توان در رهاسازی‌های مختلف به‌ ویژه در نواحی که در دسترس نیست، استفاده کرد. یکی از کاربردهای مهم نانوپزشکی، رهاسازی دارو با استفاده از حاملین کوچک دارو است. چنین ادواتی با استفاده از نانوذرات توخالی که حاوی مولکول‌های درمانی هستند، ایجاد می‌شود. با این حال غشاهای نانوساختاری که دارو می‌تواند میان نانوفیلم و لایه پشت آن قرار گیرد نیز برای استفاده در رهاسازی مستعد است.
مزیت این غشاها آن است که مولکول دارو می‌تواند ابعادی در حد حفره‌های غشاء داشته باشد. حفره‌های غشاء بین چند ده نانومتر تا چند صد نانومتر قطر دارند. این سیستم‌ها می‌توانند دارو را به آهستگی رها کنند، دلیل این امر آن است که آنها از میان حفره سلولی عبور می‌کنند. تا کنون، بیشتر نانوساختارهای ایجاد شده از جنس مواد معدنی نظیر سیلیکون، آلومینیوم و تیتانیوم بوده‌اند به این دلیل که تولید این ترکیبات ساده‌تر است. مشکل کار اینجاست که این ترکیبات معمولا سخت و انعطاف ناپذیر بوده و با محیط زنده سازگاری ندارند.
غشاهای پلیمری نانوساختار می‌توانند نقش مهمی در حل این مشکل ایفا کنند. «تجای دسای» و همکارانش روی پلیمرهای قابل تجزیه در محیط زنده تحقیق می‌کنند. پلیمرهایی نظیر پلی کربولاکتیک عناصر فعالی در زمینه رهاسازی دارو محسوب می‌شوند. محققان پلی کربولاکتیک را در قالبی از جنس اکسید روی ریختند و غشائی نانوساختاری از جنس پلی کربولاکتیک ساختند؛ این غشاء دارای حفره‌هایی نانومقیاس بود به طوری که امکان رهاسازی پروتئین درمانی ایمونوگلوبین جی در طول بازه زمانی هفت ماه از آن امکان پذیر بود.
این تیم تحقیقاتی موفق شد این غشاء را با روش چرخش ماده روی سطح جهت ایجاد لایه نازک، تولید کند. پلی اتیلن گلیکول روی الگویی از جنس اکسید روی قرار داشت و برجستگی‌های موجود در اکسید روی موجب تشکیل نانوحفره‌ها شد. تحت شرایط مشخصی، فیلم پلی اتیلن گلیکول تشکیل شبکه‌ای می‌دهد که با زدودن پلی اتیلن گلیکول، فیلم پلی کربولاکتیک ایجاد می‌شود. «دسای» می‌گوید: ما نشان دادیم که پروتئینی نظیر LgG می‌تواند به آرامی و یکنواختی در یک غلظت مناسب در طول چهار ماه از این سیستم رها شود. چنین رهاسازی پیش از این امکان پذیر نبوده است.

بیش فعالی گروهی از سلول‌های غیرعصبی در سیستم اعصاب مرکزی به نام آستروسیت‌ها می‌تواند عاملی برای وقوع آلزایمر باشد. محققان طی یک پژوهش که نتایج آن در نشریه علوم اعصاب منتشر شده، نشان داده‌اند که بر اساس وجود شواهدی، بیش فعالی آستروسیت‌ها در مجاورت سلول‌های عصبی رو به زوال نقض مضری داشته و عاملی برای وقوع بیماری آلزایمر است.
نتایج حاصل از این تحقیق، ضمن بیان این که آستروسیت‌ها سلول‌های غیرعصبی فراوانی هستند که عملکردهای حیاتی را برای حفظ بافت عصبی سالم انجام می‌دهند، نشان می‌دهد: بسیاری از آنها تغییرات فیزیکی واضحی با عنوان بیش فعالی آستروسیتی از خود نشان می‌دهند که شکل ظاهری فعال شده آنها در مراحل بسیار اولیه بیماری آلزایمر این ایده را نمایان می‌کند که آنها منجر به بروز و یا نگهداری نشانگرهای عامل وقوع بیماری‌زایی آلزایمر مانند اختلال عملکرد سیناپسی، التهابات عصبی و تجمع پلاک آمیلوئید می‌شوند.
محققان با استفاده از یک مدل حیوانی نشان دادند که مهار فعالیت آستروسیتی می‌تواند فعالیت سلول‌های ایمنی مغزی که در بروز التهابات مغزی دخیلند را کاهش داده و متعاقباً باعث کم شدن سطوح آمیلوئید در رسوب‌های مرتبط با بیماری آلزایمر و دیگر بیماری‌های عصبی، بهبود عملکرد سیناپسی و حفظ عملکردهای شناختی شود. به گفته محققان، روش‌های مشابه بر پایه آستروسیت‌ها و هدف‌گیری آنها می‌تواند در درمان افراد مبتلا به آلزایمر و یا سایر بیماری‌های عصبی نظیر آن مؤثر باشد.

نتايج مطالعه جديدي حاکي از آن است که ميزان 3 بدخيمي شايع يعني سرطان پستان، سرطان پروستات و سرطان کولورکتال، در بيماران مبتلا به پسوريازيس در مقايسه با جمعيت عادي کمتر است. البته در اين ميان در مورد لنفوما نظرات متفاوتي ارايه شده است. به طوري?که در بعضي مطالعه?ها ميزان بروز بيشتر لنفوما در اين دسته از بيماران گزارش شده است، حتي تا 35 درصد بيشتر. در اين ميان شدت بيماري پسوريازيس اهميت خاصي ندارد و تاثيري در ميزان بروز بيماري نمي‌گذارد. محققان اين مطالعه در تلاشند تا ميزان سرطان را در بيماران مبتلا به پسوريازيس که روي درمان ايمونوساپرسيو با عوامل بيولوژيکي يا سيکلوسپورين هستند با هم مقايسه کنند.

براساس نتايج يک مطالعه جديد، کودکاني که در مواجهه به دود اگزوز ماشين، دود و ديگر آلاينده‌هاي هوا قرار مي‌گيرند نسبت به کودکان ديگر با احتمال 2 تا 3 برابر بيشتر به اوتيسم مبتلا مي‌شوند، خصوصا اگر اينکه اين مواجهه در روزهاي نخست تولد رخ دهد. بنابراين بدنه شواهد در مورد ارتباط ميان مواجهه زودهنگام با آلاينده‌ها و بيماري اوتيسم قوي‌تر شده است. در اين تحقيق که در نشريه Archives of General Psychiatry به چاپ رسيده، داده‌هاي بيش از 500 کودک مورد آناليز قرار گرفته که نيمي از آنها مبتلا به اوتيسم بودند. سپس از مادران آنها سوال شد که در زمان بارداري و سال اول زندگي کودکشان در کجا ساکن بوده‌اند. در نهايت براساس محل مذکور و با کمک نقشه‌هاي ترافيکي، الگوي آلودگي هوا و ديگر عوامل موثر در اين ميان مورد تحليل قرار گرفت تا مشخص شود که کودکان تا چه اندازه در مواجهه با موادي مانند اکسيد نيتروژن و ازن قرار داشته‌اند. در نهايت مشخص شد کودکاني که در صدک 25 درصدي بالاي مواجهه با آلاينده‌ها قرار داشته‌اند، با احتمال بيشتري نسبت به کودکان ديگر که مواجهه کمتري داشته‌اند، به اوتيسم مبتلا شده‌اند. البته محققان تاکيد مي‌کنند که اين مطالعه به‌طور قطعي ثابت نمي‌کند که آلودگي هوا علت ريشه‌اي اوتيسم است. آنها تنها معتقدند که آلودگي هوا شايد يک عامل خطر در ابتلا به اوتيسم باشد.

پژوهشي در آلمان نشان مي‌دهد که احتمال حاملگي زنان يک سال پس از زايمان همکاران آنان، 2 برابر مي‌شود. اينکه نوع تصميم دوستان و همکاران در مورد اين و آن مساله بر چگونگي تصميم انسان‌ها تاثير مي‌گذارد، موضوع جديدي نيست. بسياري از پژوهش‌ها نشان مي‌دهند که انسان‌ها در نتيجه‌ تاثير خويشان و وابستگان خود تصميم به ترک سيگار، راي دادن به اين و آن حزب يا حتي «سالم‌خوري» و تغذيه‌ درست مي‌گيرند. پژوهشگران دانشگاه بامبرگ، حالا با اتکا به نتايج پژوهشي که بين سال‌هاي ۱۹۹۳ و ۲۰۰۷ بين ۴۲ هزار و ۳۹۴ زن در ۷ هزار و ۵۶۰ نهاد اقتصادي با کمتر از۱۵۰ کارمند و کارگر صورت گرفته، ادعا مي‌کنند که حتي حاملگي هم «مسري» است. بر اين اساس احتمال حاملگي زنان در يک اداره يا کارگاه، يک سال پس از زايمان يکي از شاغلان، 2 برابر مي‌شود. اين پژوهشگران مي‌نويسند که احتمال «سرايت حاملگي»، حتي تا سال دوم نيز وجود دارد، هر چند پس از ۲۴ ماه از درصد آن کاسته مي‌شود. پژوهشگران دليل اين امر را در «ترديد و تزلزل» زنان در مورد حامله‌شدن که با تولد فرزند همکار خود ظاهرا از بين مي‌رود، جستجو مي‌کنند.

محققان موسسه فناوری ماساچوست موفق به ساخت یک ژل چسبنده با الهام از صدف دریایی شده‌اند که می‌توان از آن برای تقویت رگ‌های خونی تضعیف شده استفاده کرد. این ژل قادر به مقاومت در برابر جریان خون انسان است و گفته می‌شود که عملکرد آن مشابه یک اسیدآمینه موجود در لیف ابریشمی صدف است. این لیف ابریشمی در حقیقت یک ماده چسبنده لیفی است که از استحکام کافی برای نگهداشتن صدف برخوردار بوده و همزمان به اندازه کافی برای خم شدن بدون ضربه، انعطاف دارد.
امید است که همانطور که از بتونه برای پر کردن فرورفتگیهای درون دیوار استفاده می شود، بتوان از این ژل در دیواره های رگهای انسان برای جلوگیری از پارگی آنها بهره برد. همچنین می‌توان از این ماده به عنوان یک سد عایق برای جلوگیری از بروز عفونت در زمان تماس مستقیم استنتها با دیواره رگهای خون استفاده کرد. با این حال امید بخش‌ترین کاربرد این ژل می‌تواند جلوگیری از پارگی رسوبات پلاکی رگهای خونی باشد. هنگامی که این رسوبات پاره می‌شوند، پلاک آزاد شده می‌تواند با مسدود کردن جریان خون به قلب و مغز منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی شود. در آزمایشات، محققان رسوبات پلاکی موشها را با یک نسخه از این ژل پوشش دادند که حاوی استروئید ضد التهاب بود. در نتیجه این موشها از پلاکهای پایدارتری نسبت به موشها عادی برخوردار بودند. این پژوهش در مجله PNAS Early Edition منتشر شده است.

پژوهش انجام شده توسط انجمن سرطان آمریکا رابطه‌ای معکوس و مشهود را بین مصرف قهوه کافئین‌دار و مرگ و میر ناشی از سرطان‌های حلق و دهان نشان می‌دهد. محققان می‌گویند نوشیدن روزانه بیش از چهار فنجان در روز قهوه خطر مرگ ناشی از سرطان‌های اغلب کشنده دهانی را تا 50 درصد کاهش می‌دهد. محققان به منظور درک رابطه مصرف قهوه کافئین دار، قهوه بدون کافئین، چای و سرطان حلق و دهان کشنده، مطالعه‌ای آینده نگر را از سال 1982 بر روی 968 هزار و 432 مرد و زن سالم انجام دادند. طی 26 سال مطالعه، 868 مورد مرگ ناشی از سرطان حلق و دهان رخ داد.
پژوهشگران دریافتند که مصرف بیش از چهار فنجان قهوه کافئین دار در روز به نسبت مصرف گهگاه قهوه، با کاهش 49 درصدی خطر مرگ ناشی از سرطان‌های دهان مرتبط است. رابطۀ ذکر شده که به عنوان مولفه‌ای جدا از جنسیت، وضعیت سیگار کشیدن یا مصرف الکل به دست آمده، در مورد چای صدق نکرده است. سرپرست این پژوهش "ژانت هیلدربرند" در رابطه با یافته‌های این پژوهش که در نوع خود بدیع به شمار می‌رود، چنین می‌گوید: قهوه یکی از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌های دنیا است که حاوی انواع آنتی اکسیدان‌ها، پلی فنول و سایر ترکیبات فعال زیستی است که می‌تواند در محافظت علیه گسترش و پیشروی سرطان‌ها موثر واقع شود. وی در ادامه می‌افزاید: سرطان حلق و دهان در بین 10 سرطان شایع جهان قرار دارد. بنابراین، یافته‌های این پژوهش شواهد محرزی را مبنی بر اثر محافظتی قهوه کافئین دار در پیشروی سرطان‌های حلق و دهان نشان می‌دهد.
به گفته محققان، اکنون گرایش‌ها برای بررسی اینکه آیا مصرف قهوه می‌تواند موجب بهبودی بهتر پس از ابتلا به سرطان حلق و دهان شود، در برنامه‌های پژوهشی دانشمندان قرار دارد. یافته‌های این تحقیق، در نشریه آمریکایی اپیدمیولوژی منتشر شده است.

دانشمندان انگلیسی برای نخستین بار موفق شدند نارسایی بزرگ ستون فقرات یک دختر پنج ساله را با استفاده از استخوان ران وی ترمیم کنند. این بیمار از بدو تولد مبتلا به اختلالی موسوم به «دیسژنزی سگمنتال ستون فقرات» و فاقد پنج استخوان سازنده بخش فوقانی این عضو از بدن بود. این امر موجب ایجاد حفره 10 سانتی‌متری در این بخش شده بود و در این میان ران‌های وی نیز دارای هیچ گونه حسی نبودند. جراحان توانستند با استفاده از قسمتی از استخوان ران‌ این حفره را پر کنند. آن‌ها سپس دو نرده فلزی را به منظور ارائه حمایت بیشتر در ستون فقرات فوقانی و لگن این بیمار تعبیه کردند. این عمل که در «بیمارستان کودکان بیرمنگهام» صورت گرفت، 13 ساعت به طول انجامید و در نتیجه آن طول عمر این کودک که احتمال مرگش نیز بالا بود، به حد نرمال افزایش یافت.
همچنین در پی این جراحی علائم اولیه بازگشت حس به ران‌های وی مشاهده شد. این امر نشان دهنده آن است که بیمار مزبور می‌تواند روزی با استفاده از ران‌های مصنوعی قادر به راه رفتن باشد. تاکنون عمل جراحی در این مقیاس در اروپا انجام نشده بود و تنها فرایند شبیه به آن ده سال پیش در نیوزیلند صورت گرفت.

محققان دانشگاه مسکو به منبع بالقوه‌ای از آنتی بیوتیک در پوست قورباغه قهوه‌ای روسیه دست یافتند که می‌تواند منجر به تولید نسل جدید داروی آنتی بیوتیک شود. قرار دادن قورباغه درون سطل شیر یکی از روش های سنتی و قدیمی در روسیه برای پیشگیری از ترش شدن این محصول محسوب می شود. محققان شیمی آلی دانشگاه مسکو به سرپرستی «ای. لبدوف» در تحقیقات خود با الهام از این سنت قدیمی، موفق به شناسایی تعدادی از ترکیبات آنتی بیوتیک جدید در پوست قورباغه قهوه ای روسیه شده اند. به گفته محققان، دوزیستان برای دفاع در برابر باکتری ها و میکروارگانیسم ها در محیط مرطوب زندگی خود، مواد آنتی بیوتیک موسوم به «پپتید» از طریق پوست ترشح می کنند.
در مطالعه قبلی 21 ماده با ترکیبات آنتی بیوتیک و سایر خاصیت های پزشکی بالقوه در پوست قورباغه شناسایی شده بود و محققان دانشگاه مسکو با استفاده از تکنیک های آزمایشگاهی حساس موفق به شناسایی 76 ترکیب جدید شده اند. در تست های آزمایشگاهی برخی از این مواد تازه کشف شده در برابر باکتری سالمونلا و استافیلوکوکوس مقاومت نشان دادند؛ این پپتیدها بطور بالقوه می توانند برای پیشگیری از پاتوژن و سویه های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار بگیرند. نتایج این تحقیق در مجله انجمن شیمی آمریکا (Proteome Research)‌ منتشر شده است.

دانشمندان ابزار جدیدی ابداع کرده اند که برای پزشک در حین آزمایش روده همانند آیینه عقب ماشین عمل می کند و به وی در تشخیص توده ها کمک می کند. سرطان روده سومین سرطان شایع و دومین عامل عمده مرگ و میر ناشی از سرطان است. با وجود این که این بیماری در صورت تشخیص در مراحل اولیه ابتلا قابل درمان است اما در 90 درصد موارد بیماری زمانی تشخیص داده می شود که سرطان پیشرفت کرده باشد. درد شکم، اسهال، وجود خون در مدفوع و کاهش غیر منتظره وزن از علایم ابتلا به سرطان روده هستند. پزشکان برای بررسی علایم هشدار دهنده ابتلا به سرطان روده از روش کولونوسکوپی استفاده می کنند.
محققان اوایل امسال در مجله England Journal of Medicine نوشتند که برداشت آدنوم ها (توده های خوش خیم) در روده ، خطر مرگ ناشی از سرطان روده را 53 درصد کاهش می دهد. با این وجود نتایج مطالعات که در 15 سال گذشته انجام شده است، نشان می دهد که کولونوسکوپی های سنتی 21 تا 24 درصد از توده های خوش خیم را نشان نمی دهد. 12 درصد از توده های خوش خیم یک سانتی متری و بزرگتر در معرض خطر شدید سرطانی شدن قرار دارند. دلیل این که با استفاده از روش کولونوسکوپی نمی توان توده ها را تشخیص داد این است که آنها در چین و چروک های دیوار شکم مخفی هستند.
در موارد دیگر آدنوم ها (توده های خوش خیم) به دلیل این که شکم قبل از انجام این رویه کاملا خالی نشده است، دیده نمی شوند.
اکنون دانشمندان آمریکایی ابزار جدیدی به نام ˈرتروسکوپ چشم سومˈ ( Third Eye Retroscope) ابداع کرده اند که به همراه یک کولونوسکوپ استاندارد استفاده می شود و موجب تقویت تشخیص می شود. این چشم سوم به یک دوربین ویدیویی اضافی مجهز است و مناطق پشت چین و چروک ها را که از دید مستقیم کولونوسکوپ مخفی می ماند، آشکار می کند. این دوربین شامل یک ضمیمه جی ( J ) شکل است که به نوک یک کولونوسکوپ چسبیده است. نتایج مطالعات نشان می دهد که این دید اضافی میزان تشخیص را به ویژه در میان بیمارانی که با خطر زیاد ابتلا به سرطان روده روبرو هستند، به طور چشمگیری افزایش می دهد .
نتایج یک مطالعه بین المللی بر روی 395 بیمار که اوایل امسال در مجله World Journal Of Gastroenterology منتشر شده است ، نشان می دهد که کولونوسکوپی چشم سوم در افرادی که در معرض خطر شدید ابتلا به سرطان روده قرار دارند و در مردم عادی به ترتیب 30 و 23 درصد توده های خوش خیم بیشتری را آشکار می کند. با استفاده از این ابزار هیچ توده خوش خیم بزرگی از دید مخفی نمی ماند. برای بیماران استفاده از این روش دقیقا مشابه انجام کولونوسکوپی است. استفاده از این ابزار موجب افزایش زمان انجام این رویه نمی شود و آماده سازی برای انجام این رویه دقیقا مشابه کولونوسکوپی است. این در حالی است که پزشکان باید برای استفاده از این ابزار و چگونگی نگاه کردن به دو تصویر هم زمان آموزش ببینند. استفاده از این ابزار در سال 2009 مورد تایید سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا قرار گرفت .این ابزار در حال حاضر تنها در آمریکا در دسترس است اما سازندگان آن قصد دارند تا در چند سال آینده این ابزار را به انگلیس نیز وارد کنند.

خطر ابتلا به آلزایمر در افرادی که احساس تنهایی می کنند دو برابر بیشتر از دیگران است. این مطالعه ارتباط قابل توجهی میان احساس تنهایی و خطر ابتلا به این بیماری مخرب مغزی آشکار می کند. مطالعات قبلی نشان داده است انزوای اجتماعی یا نداشتن ارتباط شخصی با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ارتباط دارد. محققان در این مطالعه سلامت و رفاه بیش از دو هزار نفر را که هیچ نشانه ای از زوال عقل نداشتند برای مدت طولانی بررسی کردند که براساس آن از میان افرادی که تنها زندگی می کنند تقریبا از هر 10 نفر یک نفر پس از سه سال به زوال عقل مبتلا شد که این تعداد در میان افرادی که با دیگران زندگی می کردند یک نفر در هر 20 نفر بود. اما در میان افرادی که می گفتند احساس تنهایی می کنند میزان ابتلای آنها به زوال عقل بیش از دو برابر بود.
در این مطالعه که در مجله اینترنتی ˈ Neurology Neurosurgery and Psychiatryˈ منتشر شده ، آمده است،این امکان وجود دارد که احساس تنهایی خود علامت ابتلا به زوال عقل باشد که به نوبه خود مهارت های اجتماعی فرد را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
همچنین احساس تنهایی نیزعلامت یک شخصیت آسیب پذیر است که برخی افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به زوال عقل قرار می دهد. آلزایمر رایج ترین شکل زوال عقل است که تنها در کشور انگلیس بیش از 800 هزار نفر به آن مبتلا هستند و هر روز حدود 500 مورد تشخیص داده می شود.