پزشکی بالینی

نتایج یک تحقیق که به تازگی انجام شده است نشان می دهد که خطر ابتلا به حمله قلبی در افراد مبتلا به دیابت 50 درصد بیشتر از افراد فاقد این بیماری است. این مطالعه همچنین نشان داد که افراد دیابتی در معرض خطر بیشتر ابتلا به نارسایی قلبی و سایر بیماری های بالقوه کشنده از جمله آنژین و سکته قلبی قرار دارند. طبق این مطالعه، خطر ابتلا به حمله قلبی و نارسایی قلبی در افراد مبتلا به دیابت به ترتیب 48 درصد و 65 درصد بیشتر است.
آمار نشان می دهند که در فاصله زمانی میان سال های 2010 و 2011، 17 هزار و 900 نفر به دیابت به سکته ممبتلا شده اند و 9 هزار و 800 نفر به پیوند کلیه و دیالیز و هزار و 700 نفر نفر نیز به یک قطع عضو اصلی نیاز پیدا کرده اند. طبق این گزارش، افراد مبتلا به دیابت نسبت به افرادی که به این بیماری مبتلا نیستند در معرض خطر شدید مرگ قرار دارند.
خطر ابتلا به حمله قلبی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو که شکل رایج تر ابتلا به این بیماری است 36 درصد بیشتر از افراد فاقد این بیماری است و این افزایش خطر در میان افراد مبتلا به دیابت نوع یک که 10 درصد تمام موارد این اختلال را شامل می شود، از این نیز بیشتر است.
محققان به دنبال یافته های این مطالعه خواستار اتخاذ یک اقدام فوری برای پیشگیری از ابتلا به بیماری قلبی مرتبط با دیابت شدند. ˈباربارا یانگˈ می گوید:نتیجه این مطالعه که نشان می دهد خطر ابتلا به حمله قلبی در افراد مبتلا به دیابت 50 درصد بیشتر از افراد فاقد این بیماری است، تکان دهنده و یکی از علت های اصلی مرگ پیش از هنگام هزاران فرد مبتلا به دیابت است. محققان می گویند به منظور پیشگیری از ابتلا به اولین مراحل دیابت لازم است با سطوح در حال افزایش چاقی در جامعه مبارزه کرد.

پژوهشگران آلماني به تازگي اقدام به نمونه‌برداري از توده‌هاي پستاني با هدايت MRI کرده‌اند. اين پژوهشگران با استفاده از دستگاه‌هاي يک تسلا، توالي‌هاي مختلف تصويربرداري را مورد آزمايش قرار دارند تا بهترين توالي براي تصويربرداري حين انجام نمونه‌برداري مشخص گردد. در اين طرح 75 نمونه از 69 بيمار با ميانگين سني 53 سال (78-35 سال) باموفقيت گرفته شد. MRI امکان تعيين مکان دقيق و سريع ضايعه را فراهم نمود. ميانگين زمان لازم براي تکميل نمونه‌برداري با هدايت MRI 12 دقيقه اعلام شد. هيچگونه ضايعه يا عارضه‌اي براي بيماران در حين انجام نمونه‌برداري رخ نداد و پزشکان نيز انجام اين نمونه‌برداري را آسان و بدون مشگل گزارش کردند. پژوهشگران نتيجه‌گيري کردند بيوپسي از توده‌هاي پستان با هدايت MRI يک روش بي‌خطر و کمک کننده است و با فراهم کردن تصاوير متحرک و زنده‌اي که لحظه‌به‌لحظه از حرکت سوزن بيوپسي فراهم مي‌کند، انجام بيوپسي را تسهيل مي‌نمايد.

پيش‌بيني وقوع زايمان زودرس در زمان پرخطر مي‌تواند در تصميم‌گيري باليني براي مديريت درمان بسيار با ارزش باشد. به تازگي پژوهشگران يوناني با مطالعه بر روي 142 خانم باردار در فاصله هفته‌هاي 33-22 بارداري موفق به معرفي روش جديدي براي پيش‌بيني وقوع زايمان زودرس شده‌اند. در اين روش از ترکيب نتايج آزمايش خون و معاينه لگن براي پيش‌بيني زايمان زودرس استفاده مي‌شود.
در اين تحقيق شاخص‌هاي متعددي در خون زنان باردار مورد اندازه‌گيري قرار گرفت و در نهايت مشخص شده ترکيب سه شاخص با يکديگر مي‌تواند بيشتري دقت تشخيصي براي پيش‌بيني زايمان زودرس را فراهم کند. اين سه شاخص عبارتند از؛ سطح سرمي اينترکولين-10، سطح سرمي رنتز (RANTEZ) و طول گردن رحم. مدلي که بر اساس ترکيب اين سه شاخص طراحي شده بود با حساسيت 74%، ويژگي 87%، ارزش اخباري مثبت 76% و ارزش اخباري منفي 86 درصد قادر به پيش‌بيني زايمان زودرس است. مثبت بودن اين شاخص با نسبت درستنمايي 8/5 ظرف 7 روز از نظر زايمان زودرس همراه است. با توجه به سادگي اين روش که شامل تنها يک آزمايش خون و يک معاينه لگن است، انتظار مي‌رود بتوان به راحتي از آن در موارد باليني استفاده کرد.

اين امکان وجود دارد که به صورت غير تهاجمي و با استفاده از روش جديدي به نام توموگرافي اپتيکال پوياي منتشر (Dynamic diffiuse optical Tomography) بيماري عروق محيطي را تشخيص داد. اين روش تصويربرداري که فاقد اشعه‌هاي يونيزه کننده بوده و بنابراين از معايب تصويربرداري‌هايي نظير CT‌ اسکن و آنژيوگرافي به دور است، از پرتوهاي نزديک مادون قرمز استفاده مي‌کند و در نهايت يک نقشه فضايي- زماني از توزيع اکسي‌هموگلوبين و دزوکسي هموگلوبين در بافت‌ها تهيه مي‌کند.
در مقاله جديدي که توسط دکتر خليل و همکارانش از بخش مهندسي زيست پزشکي دانشگاه کلومبيايي نيويورک به چاپ رسيده، سه فرد با اين روش مورد بررسي قرار گرفته‌اند. يکي از اين افراد، يک فرد طبيعي و بدون بيماري بوده که به عنوان شاهد در نظر گرفته شده، نفر دوم فردي غيرديابتي اما مبتلا به بيماري سرخک‌هاي محيطي بوده و نفر سوم يک فرد ديابتي مبتلا به بيماري سرخک‌هاي محيطي با کلسيفيکاسيون وسيع شريان‌هاي محيطي بوده است. مطالعه برروي اين سه بيمار تفاوت معني‌داري را بين اين سه نفر از نظر متغيرهاي توموگرافي اپتيکال پوياي منتشر نشان داده و اين روش را به عنوان يک روش احتمالي براي تشخيص غير تهاجمي بيماري عروق محيطي معرفي کرده است. به هر حال براي استفاده از اين روش در طبابت روزمره نياز به بررسي‌ها و مطالعات بيشتر است.

بازآرايي رشته‌هاي کلارژن يکي از بخش‌هاي اصلي تکامل، حفظ و بازسازي بافتي است، اما بازآرايي بيش از اندازه اين رشته‌ها حالتي غير عادي بوده که در برخي از بيماري‌ها و شرايط بيمار گونه خاص ديده مي‌شود. به همين دليل پژوهشگران در تلاش هستند تا با استفاده از بررسي روند بازآرايي رشته‌هاي کلاژن بتوانند به تشخيص برخي از بيماري‌ها دست پيدا کنند. در يک مطالعه جديد پژوهشگران دانشگاه جانزهاپکينز پتپيدهاي شبه کلاژني محصور شده‌اي را ارائه کرده‌اند که مي‌توان آنها را با نور تحريک نمود تا به شکل هليکس‌هاي سه‌گانه درآمده و به کلاژن‌هاي دناتوره شده توسط حرارت يا متالوپروتئينازهاي بافتي بچسبند. اين هيبريد‌شدن القاء شده توسط نور مي‌تواند به تشخيص و رنگ‌آميزي انواع خاصي از زنجيره‌هاي کلاژن در ژل‌هاي پروتئيني و نيز الگويابي نوري مواد سازنده کلاژن و ژلاتين کمک کند.
مطالعات غير باليني نشان داده‌اند اين پتپيدهاي شبه کلاژيني محصور شده، پس از تجويز سيستميک، مي‌توانند به کلاژن‌هاي موجود دراستخوان و نيز کلاژن‌هاي غضروف‌هاي مفصلي و کلاژن‌هاي موجود در بافت‌هاي توموري که فعاليت متالوپروتئينازي زيادي دارند بچسبند. يعني پتپيدهاي شبه کلاژني محصور شده و پروب‌هاي تشخيص حاصل از آنها مي‌توانند فعاليت و رشد غيرطبيعي استخوان را در مدل موشي سندرم مارفان تشخيص دهند. به همين دليل پژوهشگران اميدوارند از اين روش بتوان در تشخيص بسياري از بيماري‌ها استفاده کرد.

محققان دانشگاه جان هاپکینز امیدوارند با استفاده از ضربان‌ساز قابل کاشت و تحریک الکتریکی مناطق خاصی از مغز، مانع از زوال حافظه در بیماران مبتلا به آلزایمر شوند. ضربان ساز (pacemaker) قابل کاشت در مغز در حال حاضر برای بیماران مبتلا به پارکینسون با هدف تقویت حافظه و پیشگیری از بروز زوال شناختی مورد استفاده قرار می گیرد.
تحریک عمیق مغزی از طریق ضربان ساز همچنین برای مبتلایان به صرع، اختلال وسواس و حتی برای درمان چاقی نیز استفاده می‌شود و محققان برای نخستین بار از این دستگاه برای بیماران مبتلا به آلزایمر استفاده کردند. در هر یک از بیماری ها، الکترودها در مناطق مشخصی از مغز کاشته می شوند و برای مبتلایان به آلزایمر، ضربان‌ساز در مناطق درگیر یادگیری و حافظه کاشته شدند.
آزمایش بالینی ضربان ساز مغزی در سال 2010 میلادی بر روی چند بیمار مبتلا به آلزایمر در کانادا آغاز شد و ماه گذشته نیز محققان دانشگاه جان هاپکینز این دستگاه را در مغز ششمین بیمار مبتلا به آلزایمر متوسط کاشتند. در بیماران مبتلا به آلزایمر، متابولیسم گلوکز در مناطق درگیر در در یادگیری و حافظه بطور چشمگیری کاهش می‌یابد، اما نتایج آزمایشات بالینی بر روی شش بیمار حاکی از افزایش نسبی مصرف گلوکز در اسکن PET بعنوان نشانه ای از افزایش فعالیت نورون های مغز در این مناطق است.
به گفته محققان، شوک های الکتریکی می توانند باعث تحریک شبکه های عصبی شوند و ضربان ساز قابل کاشت با فعال نگه داشتن نورون ها، مانع از بروز زوال شناختی در بیماران مبتلا به آلزایمر می شود. دور جدید آزمایشات بالینی ضربان ساز قابل کاشت مغزی بر روی گروه دیگری از بیماران مبتلا به آلزایمر بزودی آغاز می شود که می تواند نوید دهنده روش جدید درمان به جای شیوه متداول دارو درمانی باشد.

آنالیز عملکرد تنفسی می‌تواند برای غربالگری سرطان کولون (روده بزرگ) و رکتوم (مقعد) مورد استفاده قرار گیرد. گروهی از محققان که یافته‌های پژوهشی آن‌ها در نشریه انگلیسی جراحی منتشر شده است، با جمع‌آوری و پردازش نمونه‌های بازدم 37 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و نیز 41 فرد سالم دریافتند الگوهای مختلف ترکیبات آلی فرار (VOC)‌ قادر است بیماران مبتلا به این سرطان را از گروه شاهد متمایز کند. محققان از شبکه عصبی احتمالاتی برای شناسایی الگوی فرآیند ترکیبات آلی فرار در دو گروه مورد مطالعه استفاده کردند که این روش قادر به تعیین بیماران مبتلا با دقت بیش از 75 درصد بود. به گفته محققان اگرچه روش نمونه‌گیری تنفسی، روشی بسیار آسان و غیرتهاجمی است و هنوز در مرحله اولیه توسعه خود است اما یافته‌های این مطالعه ما را به حمایت بیشتری از ارزش این تست به عنوان یک ابزار برای غربالگری کمک می‌کند. سرطان کولورکتال شایع‌ترین سرطان دستگاه گوارش است و هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های غیرطبیعی در دیواره روده بزرگ یا مقعد رشد کنند.

محققان بیمارستان زنان بریگهام در بوستون آمریکا در پژوهش جدید نشان دادند که سوزنهای تزریق زیرجلدی مبتنی بر ساختار تیغهای جوجه‌تیغی ساده‌تر در پوست رفته، از درد کمتری برخوردار بوده و خم نمی‌شوند. جوجه‌تیغی آمریکای شمالی در پشت خود حدود 30 هزار تیغ دفاعی دارد که در گوشت شکارچی فرو می‌روند. این تیغها به محض فرورفتن در بدن شکارچی به سختی قابل بیرون کشیدن هستند.
یک پژوهش در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم،‌ از یافته‌هایی که این تیغها را، سلاحی موثر دانسته، رونمایی کرده است. هر تیغ از یک سر مخروطی با قلابهای میکروسکوپی رو به عقب برخوردار است. این قلابها مانند تیغه‌های دندانه‌دار عمل کرده و با تمرکز نیرو در لبه‌های دندانه یک برش واضحتر را در بافت ایجاد می‌کند. این قلابها علاوه بر مهار این تیغها در گوشت، فشار مورد نیاز برای فرو رفتن در بافت را کاهش می‌دهند. این محققان یک نمونه تقلیدی پلاستیکی را از روی مدل تیغ این موجودات ساخته و دریافتند که این مدل بطرز قابل توجهی نیروی نفوذ را کاهش و نیروی مورد نیاز برای بیروی کشیدن آنرا افزایش می‌دهد. به گفته محققان، بررسی بیشتر تیغهای این موجود می‌تواند به طراحی بهتر سوزنهای تزریق و چسب‌های پزشکی منجر شود.

محققان آژانس پروژه‌های تحقیقات دفاعی پیشرفته (DARPA) در حال کار بر روی فومی هستند که با تزریق بداخل محل زخم می‌تواند از خونریزی داخل شکمی جلوگیری کند. فوم پلیمری پلی اورتان توسط محققان شرکت «آرسنال مدیکال» وابسته به آژانس پروژه‌های تحقیقات دفاعی پیشرفته آمریکا (DARPA) و با هدف کنترل خونریزی داخلی بمدت یک ساعت طراحی شده است. با استفاده از فوم ضد خونریزی، تیم درمانی فرصت کافی برای انتقال مجروح به مراکز درمانی را خواهند داشت که این دستاورد بویژه برای نجات جان مجروحان در میدان جنگ بسیار موثر است. ساعت طلایی به 60 دقیقه نخست پس از خونریزی شکمی گفته می‌شود که عدم رساندن بموقع مجروح به مراکز درمانی می‌تواند منجر به مرگ فرد شود.
امکان توقف خونریزی داخل شکمی با پدهای فشرده‌سازی یا تورنیکت (شریان بند) وجود ندارد؛ اما فوم پلیمری جدید در دو فاز مایع شامل فاز پلی یول و فاز ایزوسیانات بداخل حفره شکمی تزریق می‌شود. با ترکیب مایعات، اندازه فوم به 30 برابر حجم اولیه افزایش پیدا می‌کند که از اندام داخلی محافظت کرده و باعث توقف خونریزی می‌شود و پس از رساندن بیمار به اتاق عمل در مدت کمتر از یک دقیقه براحتی از بافت‌ها جدا می‌شود. نتایج آزمایش فوم ضد خونریزی بر روی خوک‌ها در نشست سالانه انجمن جراحان تروما 2012 ارائه شده است که نشان می دهد، میزان نجات صدمات خونریزی کبدی با استفاده از این فوم از هشت به 72 درصد افزایش پیدا کرده است.
فاز دوم طراحی فوم ضد خونریزی با بودجه 15.5 میلیون دلاری آغاز شده و محققان امیدوارند که آزمایش بالینی این محصول را نیز بزودی شروع کنند. «برایان هالووی» مدیر برنامه DARPA خاطرنشان می‌کند: در صورت کاربردی شدن فناوری فوم ضد خونریزی، این روش می‌تواند به توقف 50 درصد از خونریزی‌ها و نجات جان سربازان در میدان جنگ منجر شود.

شناسایی پروتئین‌های دخیل در توسعه سرطان کلیه، به طور بالقوه می‌تواند به پیش‌بینی متاستاز این سرطان کمک کند. تیمی از محققان که یافته‌های آن‌ها در نشریه «مولکولی و پروتئومیکس سلولی» منتشر شده، با استفاده از طیف سنجی جرمی توانستند 29 پروتئین را که به احتمال زیاد در گسترش سرطان کلیه نقش دارند، شناسایی کنند که تمامی این پروتئین‌ها به بدخیمی‌های دیگر مرتبط بوده‌اند. محققان با اشاره به نتایج این تحقیق اظهار کردند: این کشف می‌تواند در تشخیص تومورهای تهاجمی مؤثر باشد و اقدامات درمانی فشرده‌تری را با اقدام‌های به موقع برای بیماران مبتلا فراهم کند.
نتایج حاصل از این تحقیق، ضمن بیان این که متاستاز کارسینوم سلول کلیوی یکی از بدخیمی‌های مقاوم به درمان با یک پیش‌آگهی بسیار ضعیف است، می‌افزاید اگرچه تکنولوژی تصویربرداری در تشخیص تومورهای کلیه افزایش یافته‌اند، ولی با وجود این 25 تا 30 درصد آنها زمانی یافت می‌شوند که بسیار پیشروی کرده‌اند. به گفته محققان، اگر پزشکان بتوانند تعیین کنند که کدام یک از تومورهای کلیوی این پروتئین‌ها را دارا هستند و تمایل زیادی به گسترش دارند، آنها می‌توانند در کنترل و درمان بیماران مبتلا به تومورهای بدخیم نقش داشته باشند و نیز هزینه‌ها و درمان‌های فشرده و سخت، به بیمارانی که این پروتئین‌ها را ندارند، تحمیل نمی‌شود.

دانشمندان دانشگاه شفیلد نوعی لنز تماسی جدید پر شده از سلولهای بنیادی را تولید کرده‌اند که می‌تواند بطور طبیعی اختلال بینایی را ترمیم کند. دانشمندان امیدوارند که این کاشت زیست تجزیه‌پذیر پر شده از سلولهای بنیادی که قابل تکثیر است، بتواند به التیام طبیعی چشم کمک کند. سلولهای بنیادی اجزای اصلی رشد بافت هستند که می توانند به تمام انواع مختلف سلولهای بدن تبدیل شوند. محققان اکنون امیدوارند که این شیوه بتواند به میلیونها انسان در سراسر جهان برای حفظ و ترمیم اختلال بینایی کمک کند. این فناوری برای درمان آسیبهای قرنیه یا همان لایه شفاف جلوی چشم طراحی شده که یکی از اصلی‌ترین مسبب‌های نابینایی در جهان است.
با این کاشت جدید، محققان با تقلید از ویژگیهای ساختاری چشم توانسته‌اند یک شیوه جدید برای تولید غشاهای باریک و بسیار ظریف برای کمک به پیوند سلولهای بنیادی به چشم ایجاد کنند. آنها با استفاده از مجموعه‌ای از شیوه‌های پیچیده توانستند یک صفحه ماده زیست‌تجزیه‌پذیر تولید کنند که می‌تواند روی قرنیه قرار گیرد. این صفحه مملو از سلولهای بنیادی بوده که قادر به تکثیر هستند و به بدن اجازه می‌دهند تا بطور طبیعی چشم را ترمیم کند.
درمان‌های استاندارد برای نابینایی قرنیه شامل کاشتهای قرنیه یا پیوند سلولهای بنیادی به چشم با استفاده از غشای انسانی اهدایی به عنوان ناقل موقت این سلولها به چشم هستند. اما برای برخی از بیماران این درمان پس از چند سال با شکست روبرو شده چرا که چشم‌های ترمیم یافته این سلول‌های بنیادی را که برای ترمیم قرنیه ضروری هستند، نگه نمی‌دارد. یکی از ویژگی‌های اساسی این صفحه جدید آن است که حاوی بسته‌های کوچک حاوی سلولهای بنیادی بوده که آنها را درون چشم نگه داشته و کنار هم قرار می‌دهد.
به گفته محققان، ماده واقع در مرکز این صفحه از حلقه اطراف نازکتر بوده؛ از این رو با سرعت بیشتری تجزیه شده و به سلولهای بنیادی برای گسترش در سطح چشم و ترمیم قرنیه کمک خواهد کرد. بدون این ترمیم دائمی، بافت سفید و ضخیم زخم بر روی قرنیه شکل گرفته و باعث نابینایی جزئی یا کامل در بیمار می‌شود. به گفته دانشمندان یکی دیگر از مزایای این صفحه آن است که تجزیه‌پذیر بوده و ماده سازنده آن با ماده مورد استفاده در سازه‌های چشمی مشابه است؛ از این رو مشکل رد سیستم ایمنی وجود نخواهد داشت. آزمایشات نشان داده که غشاها از رشد سلول حمایت می‌کنند. در نتیجه انتظار می‌رود که کارآزمایی‌های بالینی در آینده نزدیک در هند آغاز شود چرا که این محققان با پژوهشگران موسسه چشم پراساد در حیدرآباد هند در حال همکاری هستند. این پژوهش در مجله Acta Biomaterialia منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه گنت بلژیک در دستاوردی که مفهوم جدیدی را به اصطلاح «پیام فوری» خواهد داد، یک فناوری جدید را بوجود آورده‌اند که اجازه می‌دهد پیامهای الکترونیکی از روی تلفن همراه بطور مستقیم بر روی لنزهای تماسی در چشم کاربر منتقل شود. این نمایشگر ال‌سی‌دی کروی شکل با استفاده از فناوری بی‌سیم، تصاویر ارسالی را کنترل می‌کند. قابلیت این لنز با ارسال یک شکل دلار بر روی آن به نمایش گذاشته شد. این دستاورد یک گام رو بجلو برای نمایشگرهای لنز تماسی کاملا پیکسلی با جزئیات مشابه نمایشگر تلویزیون بوده که می‌تواند بطور کامل شیوه ارتباطات امروزی را متحول کند. این فناوری جدید بدین معنی است که کل سطح لنز تماسی برای نمایش تصویر و پیامک استفاده خواهد شد. محققان همچنین در حال بررسی امکان استفاده از این لنزها به عنوان عینک آفتابی هستند که با سطح نور خورشید سازگار می‌شوند.

مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که ضد افسردگی‌ها می‌تواند بهبود سلامتی مبتلایان به سکته مغزی را سرعت بخشد و باعث کاهش وابستگی، ناتوانی جسمی، افسردگی و اضطراب طی اولین سال پس از سکته مغزی می‌شود. پژوهش محققان این مرکز علمی حاکی از آن است که داروهای ضد افسردگی می‌تواند رشد سلول‌های عصبی جدید را افزایش داده یا سایر سلول‌ها را از آسیب رسیدن توسط سکته مغزی در امان دارد. طی این مطالعه، 52 پژوهش مرتبط با مصرف گروهی از ضد افسردگی‌ها موسوم به مهارکننده‌های باز جذب سروتونین (SSRIs) مورد بررسی قرار گرفت.
"گیلان مید"، سرپرست این پژوهش در این رابطه می‌گوید: " نتایج این مطالعه فراتحلیلی بسیار امیدوارکننده است. در حال حاضر ما به طور قطع نمی‌دانیم که چگونه ضد افسردگی‌ها باعث افزایش سرعت بهبودی پس از سکته مغزی می‌شود اما ممکن است به این خاطر باشد که آنها سلول‌های عصبی جدید را در مغز افزایش داده یا آنها را در برابر خطرات ناشی از سکته مغزی محافظت می‌کنند." وی می‌افزاید که این داروها با جلوگیری از بروز افسردگی، می‌تواند بیماران را از نظر فیزیکی فعال‌تر کند و باعث بهبود کامل آنها شود. بر اساس این گزارش، آزمایشات بالینی بیشتری برای درک دقیق چگونگی تاثیر ضد افسردگی‌ها در بهبود سلامتی بیماران مبتلا به سکته مغزی لازم است. این پژوهش درمجله "Cochrane Library" منتشر شده است.

شناسایی پروتئین‌های تحلیل برنده سلول‌های غضروفی می‌تواند به درمان بیماری التهاب مفاصل کمک کند. تیمی از محققان گروه ارتوپدی با بررسی روند عملکرد گلیکوبیولوژی (اهمیت بیولوژیکی زنجیره‌های قند در انواع سلول‌های بدن) در بیماری‌های ارتوپدی توانستند یک عامل مهم که در توسعه آرتروز نقشی اساسی دارد را کشف کنند. نتایج حاصل از این تحقیق ضمن بیان این که علت بیماری آرتروز از عوامل خطر شناخته شده مانند سن و صدمات قبلی هنوز نامشخص است، افزود: پروتئین‌هایی به نام لکتین در گلکتین‌های خاص (خانواده‌ای از لکتین‌ها) نقش مهمی در سایش دردناک و پارگی مفاصل ایفا می‌کنند. محققان با اشاره به یافته‌های این تحقیق اظهار کردند: گلکستین‌ها فرایندهای دژنراتیو التهابی در سلول‌های غضروفی را تنظیم می‌کنند و در غضروف‌هایی که سایش بیشتری پیدا کرده‌اند، تولید گلکتین‌ها بالاتر است. به گفته محققان، استئوآرتریت یا آرتروز، بیماری بسیار شایعی است که به ویژه تعداد زیادی از افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و امید است یافته‌های این مطالعه بتواند در آینده منجر به درمان و یا پیش‌بینی بیماری آرتروز شود.

تغییرات فعالیت الکتریکی مغز ممکن است زیر بنای فکر و حافظه و قواعد رفتاری انسان باشد. یکی از معماهای علوم اعصاب این است که مغز چگونه ادراک و حافظه را در سطح سلولی رمزگشایی می کند. برخی از شواهد نشان می دهد که فعالیت مجموعه ای از نورونها بازنمای هر قطعه اطلاعات است، ولی کسی نمی داند آن مجموعه چه شکلی دارد و چگونه شکل می گیرد. گروهی از محققان دانشگاه ام آی تی به سرپرستی پروفسور ارل میلر مجموعه ای از نورونها را که از طریق نوسانات همگام خود بازنمای قواعد خاص رفتاری انسان هستند مشخص ساخته اند.
بر اساس نتایج تحقیقات این گروه که در شمار 21 مجله نورون انتشار یافته است ممکن است تفکر آگاهانه ماهیتی ریتمیک داشته باشد. به نظر پروفسور میلر ما در قالب فعالیت مجموعه ای از نورونها فکر می کنیم و دائماً شکل بندی این مجموعه به تناسب فکرمان تغییر می کند. محققان دو نوع مجموعه نورون را در میمونها در حالی که به رنگ یا جهت اشیاء پاسخ می گفتند شناسایی کردند. در واقع آزمودنی توجه خود را از یک موضوع به موضوع دیگر تغییر می دهد و لازمه آن انعطاف پذیری شناختی است. محققان امواج مغزی ناشی از فعالیت نقاط مختلف مغز را اندازه گیری کردند. این امواج توسط تغییر در فعالیت الکتریکی مجموعه نورونها ایجاد می‌شوند.
محققان دریافتند که وقتی حیوان به جهت اشیاء توجه می کند مجموعه ای از نورنها ارتعاش شدیدی پیدا می کنند که حاصل آن امواج بتا است. زمانی که حیوان به رنگ اشیاء پاسخ می دهد مجموعه دیگری از نورونها ارتعاش و امواج بتا تولید می کنند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که مغز چگونه می تواند از طریق مجموعه سازی نورونها به محرکهای فراوانی که در محیط وجود دارند پاسخ گوید.

محروميت از خواب با تأثير بر روي تعداد گلبول‌هاي سفيد خون مي‌تواند به تضعيف سيستم ايمني بدن منجر شود. محققان هلندي و ايتاليايي با مقايسه تعداد گلبول‌هاي سفيد در خون 15 مرد جوان در شرايط داشتن خواب كافي به مدت هشت ساعت در شبانه‌روز و در هنگام 29 ساعت بيداري بي‌وقفه دريافتند كه از دست دادن برنامه زماني بيولوژيكي منظم شب و روز و كمبود خواب باعث افزايش تعداد گرانولوسيت‌ها يا همان گلبول‌هاي سفيد خون مي‌شود.
محققان در اين بررسي نشان دادند كم خوابي باعث ايجاد تكانه‌هاي شديد سيستم ايمني بدن مي‌شود و بدن در پاسخ، همان واكنشي را كه طي قرار گرفتن در معرض استرس از خود نشان مي‌دهد، ابراز مي‌كند و كمبود خواب مزمن يك عامل ريسك جهت ابتلا به اختلالات سيستم ايمني بدن محسوب مي‌شود. نتايج حاصل از اين تحقيق حاكي است: درك مكانيسم‌هاي مولكولي در پشت پاسخ‌هاي بدن نسبت به ايجاد استرس و كمبود خواب موجب روشن شدن چگونگي توسعه بيماري‌هاي مرتبط در بدن هنگام مواجه شدن با اين شرايط مي‌شود. پيش‌تر نيز تحقيقاتي مبتني بر اثر محدوديت خواب بر روي افزايش بيماري‌هايي مانند چاقي، ديابت و پرفشاري خون نيز صورت گرفته است.

محققان دانشگاه تنسي يك فرآيند ليزري فوق سريع ايجاد كرده‌اند كه مي‌تواند به عنوان درمان غير تهاجمي براي سرطان بويژه در سرطانهاي مغزي مورد استفاده قرار بگيرد. اين فناوري در مركز كابردهاي ليزر دانشگاه تنسي ايجاد شده و به بررسي و تخريب تومورهاي سرطاني مي‌پردازد. اين شيوه از يك ليزر فمتوثانيه استفاده كرده كه بسيار پر سرعت بوده و در سرعت يك كوادريليوم ثانيه،‌ پالس ارسال مي‌كند. چنين سرعت بالايي، زوم كردن در يك منطقه خاص براي بررسي و نقشه‌برداري دقيق از يك تومور را ممكن مي‌سازد.
حتي مناطق داراي دسترسي مشكل نيز مي‌توانند با پالسهاي فوق كوتاه در دسترس قرار بگيرند كه همچنين استفاده از تابش شديد را ممكن مي‌سازد. هنگامي كه منطقه سرطاني به دقت شناسايي و هدف‌گيري شد،‌ تنها بايد شدت تابش ليزري بالا رفته تا تومور را بسوزاند. به همين دليل، اين ليزر از پتانسيل دقيق‌تري نسبت به شيوه‌هاي كنوني برخوردار بوده و در عوض جراحي‌هاي تهاجمي، به بيماران درمان سرپايي را ارائه مي‌كند.
اين فناوري جديد بخصوص براي درمان بيماران سرطان مغز مفيد بوده چرا كه مكانيسم تصويربرداري مي تواند با يك شيوه غيرتهاجمي در لايه‌هاي نازك استخوان مانند جمجمه نفوذ كند. به دليل دقت بالاي اين شيوه، ‌شانس كمتري در مورد خسارات جانبي بر بافت سالم مغزي وجود دارد. علاوه بر آن، اين فناوري بر محدوديتهاي درمان فتوديناميك و جراحي در مواردي كه برداشتن تمام بافت سرطاني ممكن نبوده، غلبه كرده است. اين محققان اكنون در حال كار بر روي تجاري‌سازي فناوري خود با كمك بنياد پژوهش دانشگاه تنسي هستند.

دانشمندان چيني نانوماده‌اي ساخته‌اند كه زمان لازم براي بهبود زخم‌هاي پوستي را كاهش مي‌دهد. اين دانشمندان براي تهيه نانوالياف چيتوسان- پلي وينيل الكل (PVA) حاوي گرافن، از روش الكتروريسندگي استفاده كرده‌اند. اين نانوالياف مي‌توانند مستقيما براي بهبود زخم‌ها مورد استفاده قرار گيرند. گرافن نيز به عنوان يك ماده ضدباکتري مي‌تواند در اين زمينه موثر باشد. حقيقات مختلفي در زمينه كاربردهاي زيست‌پزشكي چيتوسان و تاثير لخته‌كنندگي خون انجام شده است. «بينگان لو» و همكارانش در دانشگاه «لانژو»، روش جديدي را براي تلفيق مزاياي چيتوسان و گرافن ابداع كرده‌اند كه نشان‌دهنده خواص ضدباکتري است.
گروه «لو»، با استفاده از روش الكتروريسندگي - روشي كه در آن با اعمال جريان الكتريكي به محلول، الياف بسيار ظريفي توليد مي‌شود- گرافن را با نانوالياف چيتوسان - پلي وينيل الكل (PVA) مخلوط كردند. نانوالياف چيتوسان تركيب‌شده با گرافن، غشاي نازكي را تشكيل مي‌دهند. اين گروه اين غشاها را بر روي زخم كوچكي بر روي پوست قرار دادند. «لو» مي‌گويد اين غشاها همانند يک باند زخم را مي‌پوشانند و معمولا براي يك زخم تنها يك غشاي گرافن - چيتوسان - PVA كافي است. آنها دريافتند پس از 10 روز زخم‌هايي كه با اين غشاء پانسمان شده‌اند، به مراتب بهتر از زخم‌هايي كه بدون غشاء پانسمان شده‌اند، بهبود يافته‌اند.
«چونهاي فان»، متخصص آكادمي علوم چين در زمينه مواد گرافني مي‌گويد: حقيقتا اين كار كاربرد جالبي از نانومواد گرافني در حوزه سلامت است و آسان شدن بهبود زخم‌ها توسط مواد ضدباکتري مبتني بر گرافن به روشني قابل مشاهده است. گروه «لو» براي آزمايش بيشتر اين غشاء از کشت سلولي استفاده کردند تا نشان دهند که گرافن تنها براي باکتري‌ها خطرناک است و اثري بر سلول‌هاي حيواني ندارد. آنها احتمال مي‌دهند اين اثر مربوط به انتقال الکترون‌هاي گرافن از ميان غشاهاي سلول است. در اين روش با رسيدن الکترون‌ها به DNA باکتري و تخريب آن، تکثير سلول‌هاي باکتري متوقف مي‌شود. DNA حيوان توسط غشاي ثانوي از برخورد الکترون‌ها محفوظ مي‌ماند. اين گروه قصد دارند جهت تائيد مکانيسم پيشنهادي خواص ضدباکتري گرافن را مورد بررسي قرار دهند. اين پژوهشگران، جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «Nanoscale» منتشر کرده‌اند.

نتايج تحقيقات صورت گرفته توسط محققان آلماني و آمريكايي نشان مي‌دهد، سلول‌هاي بنيادي مي‌توانند جايگزين بافت مرده قلب در اثر انسداد عروق در موش‌هاي جوان شوند، اما اين سلول‌ها عملكرد مشابهي در بدن حيوانات بالغ نداشتند. «مايكل كوتليكوف» نويسنده ارشد تحقيق با همكاري محققان دانشگاه كورنل و دانشگاه بن آلمان، موش‌هاي چند روزه و بالغ مبتلا به سكته قلبي را با استفاده از سلول‌هاي بنيادي تحت درمان قرار دادند.
نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه سلول‌هاي بنيادي پيشتاز باعث رشد سلول‌هاي جديد قلب در موش‌هاي سه روزه شدند و بافت قلب پس از گذشت سه ماه از درمان بطور كامل ترميم و بازسازي شد. بر عكس، سلول‌هاي بنيادي عملكرد خود را در بازسازي قلب موش‌هاي بالغ از دست داده و تنها توانستند عروق جديدي ايجاد كنند. اين يافته مي‌تواند به مناقشه چند دهه اخير در خصوص نقش سلول‌هاي بنيادي در ترميم قلب پستانداران بالغ پس از بروز سكته قلبي خاتمه دهد. نتايج اين تحقيق در مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم (PNAS)‌ منتشر خواهد شد.

تحقيقات نشان مي‌دهد: پينگ پنگ، بدمينتون، تکواندو و قايقراني سبب رشد مغز مي‌شوند. ورزش‌هايي مانند دويدن و شناکردن ورزش‌هاي هوازي بسيار عالي هستند. اين ورزش‌ها مي‌توانند سبب تقويت بدن، سوختن کالري و بالا بردن روحيه افراد شوند. بر اساس يافته‌هاي کلينيک مايو، هر ورزشي که باعث پمپاژ قلب شود، مي‌تواند خطر ابتلا به جنون را کاهش دهد، اما همه افراد نمي‌توانند شنا کنند، بنابراين کلينيک مايو ورزش‌هاي پينگ پنگ، بدمينتون، تکواندو و قايقراني را براي افزايش رشد مغز پيشنهاد مي‌كنند.
يافته‌هاي محققان كلينيك مايو نشان مي‌دهد: اين ورزش‌ها نياز به تمرکز و هماهنگي دقيق دست و چشم دارند که باعث تمرين هوازي بدن مي‌شوند. دکتر «رودولفو ساوياک»، متخصص مغز و اعصاب کلينيک مايو در روچستر با اشاره به تحقيق انجام شده در اين زمينه مي‌گويد: 30 دقيقه فعاليت هوازي از هر نوع در روز و پنج بار در هفته با کاهش خطر ابتلا به عملکرد ادراکي همراه است. بنابراين مهم است که فعاليتهاي بدني در برنامه روزانه داشته باشيم.

پيشگيري از باروري مردان با امواج اولتراسوند امكان‌پذير شد. محققان دانشگاه كاروليناي شمالي با بررسي مطالعات قبلي و نيز انجام آزمايشاتي در مدل حيواني، دريافتند امواج اولتراسوند قابليت پيشگيري از باروري در ميان مردان را دارد. محققان با تابش امواج سونوگرافي بر روي بيضه موش‌ها توانستند تعداد اسپرم‌هاي آنها را تا حد امكان كاهش دهند. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي‌دهد: امواج حاصل از سونوگرافي با قدرت 2.2 وات و طول موج سه مگاهرتز در طول زمان 15 دقيقه تابش، مي‌تواند ياخته‌هاي اسپرماتوژنز را در بيضه موش‌ها نابود كند. محققان اين تحقيق اظهار كردند: براي اثربخشي بهتر درمان، اين روش بايد دو روز بعد دوباره تكرار شود. به گفته دانشمندان، با وجود اثبات قابليت اين روش غيرتهاجمي و غيرجراحي، هنوز هم بايد مطالعات بيشتري درخصوص غيربرگشت‌پذير بودن آن در شرايطي به جز INVITRO‌ انجام شود.

افزایش خواب شبانه به صورت مطلوب میزان حساسیت به دردهای مزمن را کاهش می‌دهد. نتایج یک تحقیق با افزایش مدت زمان خواب در 18 فرد سالم بدون درد نشان داد که توسعه خواب شبانه و 10 ساعت خواب در بستر نقش مهمی در کاهش سطوح واکنش احساسی به درد دارد. محققان پس از توسعه خواب به مدت 4 شب در گروه مورد مطالعه و اندازه‌گیری رکورد خواب با تست‌های خاص و ارزیابی میزان حساسیت به درد با استفاده از یک محرک ایجادکننده حرارت نشان دادند که 1.8 ساعت افزایش در زمان خواب همیشگی با افزایش هوشیاری در طول روز و 25 درصد کاهش بیشتری در پاسخ به درد همراه بوده است.
یافته‌های این مطالعه حاکی از آن است که این روند کاهشی بزرگ در حساسیت به درد طبق مطالعات قبلی معادل استفاده از 60 میلی‌گرم کدئین است. به گفته محققان، این مطالعه برای نخستین بار است که نشان می‌دهد افزایش خواب شبانه به صورت ملایم و مطلوب در افراد با کمبود خواب مزمن می‌تواند در شرایط مختلف در بروز دردهای مزمن، اهمیت مثبتی داشته باشد. یافته‌های این تحقیق در نشریه SLEEP منتشر شده است.

محققان کانادایی با آزمایش بر روی موش‌ها، روش جدید و موثری برای متوقف کردن خاطرات ناخوشایند یافته‌اند که می‌تواند به درمان‌های بهتر منجر شود. یادآوری خاطرات ناخوشایند بویژه برای افرادی که دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)‌ هستند، با ترس و تجربیات احساسی خاصی همراه است؛ همچنین یادآوری تأثیر مصرف مواد مخدر در افرادی که به تازگی تحت درمان قرار گرفته اند نیز می تواند باعث بازگشت به سمت مواد مخدر شود. شاید فراموش کردن بهترین شیوه برای مقابله با این خاطرات ناخوشایند باشد، اما روش ابداعی محققان کانادایی می‌تواند برای هر دو گروه معتادان در حال ترک و دچار اختلال PTSD‌ نتایج مثبتی به همراه داشته باشد.
محققان علوم اعصاب کالج پزشکی دانشگاه وسترن با آزمایش بر روی موش‌ها دریافته‌اند، با تحریک نوع فرعی گیرنده دوپامین موسوم به گیرنده D1 در قشر جلو مغز می‌توان بطور کامل از فراخوانی هر دو نوع خاطرات بد و خاطرات تحریک‌آمیز مانند گرایش مجدد به سمت مواد مخدر پیشگیری کرد. برخلاف روش‌های پیشنهادی که منجر به پاک شدن دائمی برخی خاطرات خاص می‌شود، این روش شامل کنترل خاطرات فراخوان شده اعم از خاطرات بد یا انگیزشی (مواد مخدر) می‌شود و حافظه واقعی دست نخورده باقی می‌ماند.
دکتر «نیکول لاوزن» از محققان این مطالعه تأکید می‌کند: درک ضعیفی از مکانیسم دقیق مغز که فراخوانی این خاطرات را کنترل می‌کنند، وجود دارد و هیچ درمان موثری برای مبتلایان به اختلال مرتبط با PTSD‌ یا اعتیاد تاکنون ابداع نشده است. دکتر «لاوزن» خاطرنشان می‌کند: اگر بتوانیم فرآیند فراخوانی این خاطرات را متوقف کنیم، قادر به تولید داروهای مناسب برای درمان این اختلالات خواهیم بود. نتایج این مطالعه در مجله Neuropharmacology‌ منتشر شده است.

دانشمندان ژاپنی با استفاده از رگ‌های خونی شتر مرغ موفق به ایجاد "بای پس" قابل دوام در خوک‌ها شدند که این امر امیدهای پیوند موثر و آسان عروق در بیماران قلبی را افزایش داده است. محققان دریافتند که می‌توان رگ‌های خونی را از شتر مرغ برداشته و از آن برای ساخت مسیرهای مصنوعی به طول 30 سانتی متر و قطر 2 میلیمتر استفاده کنند. جایگزین‌های امروزی که از بدن افراد مرده، حیوانات یا فیبرها و رزین‌های مصنوعی به دست می‌آید باید برای جلوگیری از مشکلات ایجاد لخته، دو برابر باشند. اکنون شترمرغ ها منبع پایدار و خوبی از رگ‌های بلند و نازک را در اختیار محققان گذاشته‌اند.
به گفته "تتسوجی یاما اوکا" سرپرست ارشد این پژوهش، عروق به کار رفته در این پژوهش که خون را به سمت سر شتر مرغ حمل می‌کند، فرآوری شده و با مولکول‌های پیشگیری کننده وقوع لخته در مقیاس نانو پوشش داده شده است. پژوهشگران در آزمایشگاه "یاما اوکا" از رگ‌های خونی جدید برای انجام عمل بای پس در شریان فمورال (شریان ران) در پنج خوک کوچک استفاده کردند. طی این پژوهش ثابت شد که رگ جدید این اجازه را به خون می‌دهد که بدون استفاده از عوامل پیشگیری کننده لخته به آرامی و یکنواخت گردش کند. "یاما اوکا" می‌گوید که نتایج این پژوهش نخستین موفقیت جهانی در انجام عمل "بای پس" بلند در قطر کوچک است.
پیش از این عمل‌ "بای پس" قلب با استفاده از رگ‌های مصنوعی کوچک در موجودات کوچک مانند موش انجام شده بود اما برای عمل‌های انسانی رگ‌ها باید بلند و نازک باشد. در نتیجه برای قلب انسان، اضافه کردن حداقل 10 سانتی متر و برای پا نیز 20سانتی متر رگ لازم است. جراحان می‌توانند، این رگ خونی جدید را برای اعمال جراحی خاص، به اندازه مورد نظر کوتاه کنند و دیگر نیازی به برداشت رگ از سایر قسمت‌های بدن اشخاص بیمار نخواهد بود. "بای پس" از نظر لغوی به معنای راه فرعی است و "بای پس" قلب نوعی عمل جراحی قلبی است که از رگ‌های خونی جدید به عنوان میانبری برای رگ‌های دچار تنگی و گرفتگی استفاده می‌شود و خون در آن مانند سایر رگ‌های خونی بدن، جریان می‌یابد. گام بعدی دانشمندان در این پژوهش، آغاز آزمایشات بالینی است.

بزرگ بودن جثه نوزاد در هنگام تولد می‌تواند باعث بزرگ شدن مغز او در نوجوانی شود. مطالعات جدید نشان می‌دهد نوزادانی که در هنگام تولد در حدود چهارکیلوگرم و یا بیشتر از آن باشند نسبت به آنهایی که در هنگام تولد وزن کمتری دارند در نوجوانی مغز بزرگتری خواهند داشت. "کریستین بیتا والهوود" استاد عصب شناسی در دانشگاه اسلو در نروژ اظهار کرد: نوزادان نارس و کم وزن در هنگام تولد با کاهش رشد مغز مواجه می‌شوند. برخی از مناطق مغز که به نظر می‌رسد مربوط به وزن هنگام تولد است با توانایی مغز در پردازش اطلاعات و تصمیم‌گیری در ارتباط است. این گزارش در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

پژوهشهای جدید محققان دانشگاه ساوث‌هامپتون نشان داده که دلتنگی برای روزهای گذشته می‌تواند باعث احساس گرمتر شدن بدن شود. این پژوهش به بررسی تاثیرات احساسات دلتنگی بر واکنش به سرما و درک از گرما پرداخته است. داوطلبانی از دانشگاه‌هایی در چین و هلند در یکی از پنج پژوهش شرکت کردند که در آنها ابتدا از فرد خواسته می‌شد تا حساب دلتنگی‌های خود را در طول 30 روز داشته باشند. نتایج بدست آمده نشان داده که این افراد در روزهای سردتر بیشتر احساس دلتنگی داشتند.
پژوهش دوم این داوطلبان را در سه اتاق سرد(30 درجه)، مطلوب(24 درجه) و داغ(28 درجه) قرار دادند و سپس میزان دلتنگی آنها را سنجیدند. این پژوهش نیز نشان داد که حاضران در اتاقهای سرد نسبت به دیگر اتاقها بیشتر دلتنگ می‌شدند. پژوهش سوم از موسیقی برای بازگرداندن حس دلتنگی برای مشاهده امکان ارتباط آنها با گرما استفاده شد. شرکت‌کنندگانی که موسیقی باعث بیداری احساس دلتنگی در آنها شده بود، همچنین از گرمتر شدن فیزیکی خود خبر دادند. پژوهش چهارم تاثیر دلتنگی بر گرمای فیزیکی را با قرار دادن شرکت‌کنندگان در یک اتاق تاریک و درخواست آنها برای یادآوری یک رویداد عادی یا به یادماندنی از گذشته خود آزمایش کردند. سپس از این افراد خواسته شد تا دمای اتاق را حدس بزنند. آن دسته از افرادی که یک خخاطره قدیمی را در دهن داشتند، گرمای اتاق را بیشتر از دیگران تخمین می زدند.
در پژوهش پنجم مجددا از این داوطلبان خواسته شد تا یک رویداد خاطره‌انگیز یا عادی را یادآوری کنند. سپس دستان این افراد در آب یخ قرار داده شد تا میزان دوام آنها در برما سرمای آب سنجیده شود. نتایج نشان داد که داوطلبانی که تحت تاثیر دلتنگی خاطرات قرار می‌گیرفتند، مدت زمان بیشتری را در آب دوام می‌آوردند. این پژوهش در مجله Emotion منتشر شده و دانشمندانی از دانشگاههای سوی یات-سن و تیلبورگ نیز در آن حضور داشتند.

محققان اتریشی و چینی توانسته‌اند شیوه ساده‌تری را برای دستیابی به سلول‌های بنیادی ایجاد کنند که جنجال‌های موجود در مورد منابع این سلول مرجع را کاهش خواهد داد. این دانشمندان دریافته‌اند که سلول‌های کلیه موجود در ادرار برای تبدیل به سلول‌های بنیادی کاربردی مفید هستند. جزئیات این شیوه مقرون به صرفه برای جداسازی سلول‌های لازم و تبدیل آنها به سلول بنیادی در مجله نیچر منتشر شده است.
ظاهرا ادرار نه تنها حاوی ضایعات بلکه سلولهای کلیه است. این سلولها به هر طریق از لوله‌های کلیه بیرون آمده و وارد ادرار می‌شوند. دانشمندان در این میان سلولهای اپیتلیال کلیوی را جداسازی کرده‌اند که پوسته بیرونی توبولها را که مسؤول انتقال مایعات هستند، پوشش می‌دهند. تنها 30 میلی‌لیتر ادرار برای جمع‌آوری سلولهای کافی برای این فرآیند بسنده می‌کند. این سلولها طی فرآیندهای آزمایشگاهی از سایر موارد جدا شده و در یک سیستم کشت قرار می‌گیرند. سپس یک شیوه خاص که با اصلاح ژنتیکی کار می‌کند، منجر به تولید سلول‌های بنیادی چندمنظوره می‌شود. با قرار دادن چند ژن خاص در ژنوم این سلولها، یک تغییر اساسی در رفتار آنها بوجود می‌آید که باعث بازگشت آن به حالت سلول بنیادی می‌شود.
این شیوه توسط شینیا یاماناکا، دانشمند ژاپنی پایه‌گذاری شده که امسال به سبب آن موفق به دریافت جایزه نوبل شد. این دستاورد، اولین شیوه دستیابی به سلولهای بنیادی در آزمایشگاه نیست. علاوه بر آن، این شیوه نشان داده که منابع سلولهای بنیادی بسیار گسترده بوده و هنوز برخی از آنها شناخته نشده‌اند.

باوجود آنكه انجام تست‌هاي غربالگري باعث كاهش تعداد موارد سرطان‌هاي سرويكس شده‌اند، هنوز زناني هستند كه زندگي خود را در اثر ابتلا به اين بيماري مي‌بازند. تست‌هاي كنوني كه حساسيت كمي دارند نياز به تكرار مجدد، حداقل هر 3 سال يك‌بار دارند و بسياري از تست‌ها كه «نتايج غيرقابل‌ اعتماد» دارند نيز بايد دوباره گرفته شوند. تست جديد كه يك تست تكميلي است،‌ اين پتانسيل را دارد تا تعداد موارد تشخيص‌هاي داده نشده را كم كند. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «از آنجا كه حدود 70 درصد همه موارد سرطان سرويكس در اثر دو نوع ويروس HPV16 و HPV18 رخ مي‌دهند، روش جديد مي‌تواند پروتئين‌هاي اين دو نوع ويروس يا ويروس‌هاي انكوژنيك ديگر را در سلول‌ها تشخيص دهد و به اين ترتيب امكان تفسير عيني از نتايج آزمون فراهم مي‌شود.» در دستورالعمل‌ جديدي كه در ماه مي امسال منتشر شد، زنان بايد هر 3 تا 5 سال يكبارتحت‌ پاپ‌اسمير قرار گيرند اما اگر در همان زمان از نظر HPV غربالگري شوند، مي‌توانند براي انجام تست بعدي 5 سال صبر كنند.

به تازگي محققان كانادايي به اين موضوع تمايل نشان داده‌اند كه چگونه محيط‌كاري فرد مي‌تواند خطر پيشرفت سرطان پستان را تحت‌تاثير قرار دهد. در همين رابطه آنها دريافتند كه بعضي مشاغل كه افراد را در معرض مواجهه با مواد شيميايي بالقوه مختل كننده هورمون قرار مي‌دهند و همچنين كارسينوژن‌ها مي‌توانند در مقايسه با زناني كه در اين محيط‌ها قرار ندارند، خطر پيشرفت‌ سرطان پستان را تا 42 درصد بيشتر كند.
در اين مطالعه هزار و شش فرد مبتلا به سرطان پستان و هزار و 146 زن سالم ساكن در مناطقي كه توزيع متنوعي را از نظر مواجهه با مشاغل صنعتي و كشاورزي نشان مي‌دهند، مورد بررسي قرار دادند. اين مناطق به عنوان مكاني از نظر تعداد نسبتا بالاي موارد سرطان پستان نيز شناخته شده بود. گزارش نهايي حاكي از آن است كه در يك دوره بيش از 10 سال، زناني كه در كارخانه‌‌هاي توليدكننده پلاستيك خودرو و غذاهاي كنسروي كار كرده‌اند، با افزايش خطر 2 برابري ابتلا به سرطان پستان دست و پنجه نرم مي‌كنند. زناني نيز كه در مشاغل مرتبط با كشاورزي سرگرم بوده‌اند، با افزايش 34 درصدي در ابتلا به سرطان پستان مواجه هستند. اين يافته‌ها نشان از تاثيرگذاربودن محيط اطراف زنان در ابتلاي آنها به سرطان پستان دارد. خصوصا آنكه مدت مواجهه آنها با مواد مولد سرطان طولاني‌مدت بوده باشد، زيرا اين افراد معمولا از سنين کودکي در مواجهه با اين مواد سرطان‌زا قرار مي‌گيرند.

يك تيم از محققان دانشگاه «مريلند» رباتي را طراحي كرده‌اند كه در زمينه جراحي مغز و اعصاب و خارج‌سازي تومورهاي درون جمجمه‌اي دستيار قابلي به شمار مي‌رود. اين ربات به اختصار MINIR ناميده مي‌شود. اين ربات مي‌تواند به كمك يك اسكنر MRI ميدان ديدي سه بعدي از موضع دقيق تومور فراهم آورد تا امكان ادامه جراحي با درجه اطمينان بسيار بالاتري به وجود آيد. با همکاري اين ربات خارج كردن تومورها بسيار دقيق‌تر و مطمئن‌تر انجام خواهد شد و از سوي ديگر ريسك بروز خطرهاي ناشي از جراحي به حداقل ممكن خود مي‌رسد. با پشت‌سر گذاشته شدن فاز اوليه، اميد مي‌رود كه اين ربات به اتاق‌هاي جراحي نزديك‌تر شود. انجمن بين‌المللي سلامت با اهداي 2 ميليون دلار به عمليات توسعه و طراحي، اين ربات کمک كرده تا هر چه سريع‌تر بتواند به جمع ربات‌هاي پزشكي قابل‌اعتماد در اتاق‌هاي عمل بپيوندد. طراحان اين ربات معتقدند، MINIR توانايي ايجاد يك انقلاب را در زمينه تشخيص و درمان تومورهاي مغزي و درون جمجمه‌اي دارد و مي‌تواند با بالابردن دقت جراحي، كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تومورهاي مغزي را بهبود بخشد.

پزشکان هشدار داده‌اند که «ناآگاهي» از خطر ترکيب برخي از داروها با گريپ فروت ممکن است خطرناک باشد. گريپ فروت از تجزيه برخي داروها در روده و کبد جلوگيري مي‌کند که مي‌تواند باعث مسموميت دارويي شود. محققاني که متوجه ارتباط گريپ فروت با تجزيه داروها شده‌اند مي‌گويند شمار داروهايي که ترکيب آنها با اين ميوه ممکن است خطرناک باشد به سرعت رو به افزايش است. نتيجه اين مطالعه در مجله انجمن پزشکي کانادا منتشر شده است.
محققان موسسه تحقيق سلامت لاسون (Lawson) در کانادا مي‌گويند شمار داروهايي که ترکيب آنها با اين ميوه خطرناک تشخيص داده شده در سال ۲۰۰۸ ميلادي ۱۷ قلم دارو بوده اما حال در سال ۲۰۱۲ليست اين داروها به ۴۳ قلم رسيده است. اين داروها شامل داروهاي فشار خون، سرطان و کاهش کلسترول هستند. همچنين داروهايي که براي کاستن از سيستم دفاعي بدن پس از جراحي‌هاي پيوندي براي بيماران تجويز مي‌شود هم مي‌تواند با ترکيب گريپ فروت خطرناک باشد. ماده شيميايي فورانوکومارين در اين ميوه، آنزيمي را که باعث تجزيه برخي از داروها مي‌شود از بين مي‌برد. اين موضوع باعث مي‌شود که دارو در بدن باقي بماند و همراه با دفعات بعدي خوردن آن دارو، ميزان بيشتري از آن دارو به بدن سرازير شود. گزارش شده است که داروي فلديپين، که يک داروي فشار خون است، در بيماراني که يک ليوان آب گريپ فروت نوشيدند 3 برابر بيشتر از بيماراني است که يک ليوان آب نوشيدند. البته عوارض جانبي آن متفاوت است و به نوع دارو بستگي دارد. مثلا ممکن است که بيمار دچار خونريزي معده شود يا ضربان قلبش نامنظم شود، کليه‌هايش دچار آسيب شود يا حتي بميرد. دکتر ديويد بيلي، يکي از محققان به «بي‌بي‌سي» گفت: «خوردن يک قرص با يک ليوان آب گريپ فروت مانند خوردن ۵ يا ۱۰ قرص با آب است. مردم مي‌گويند که باور اين موضوع برايشان دشوار است اما مي‌توانم به شما نشان دهم که از نظر علمي امکان‌ پذير است.» وي در ادامه گفت: «در نتيجه بدون آنکه متوجه باشيد تنها با نوشيدن يک ليوان گريپ فروت، به جاي اينکه خود را درمان کنيد سم وارد بدنتان مي‌کنيد.» در اين گزارش آمده است که جامعه پزشکي درباره ارتباط گريپ فروت با داروها «معلومات لازم» را ندارند. برخي ديگر از مرکبات مانند نارنج و ليموترش هم مي‌توانند چنين خطراتي را به دنبال داشته باشد. نيل پتل، از انجمن داروسازي سلطنتي بريتانيا مي‌گويد که گريپ فروت تنها خوردني نيست که ممکن است با داروها اثر مخربي بر بدن بگذارد: «براي مثال اگر شير با بعضي از آنتي‌بيوتيک‌ها با هم مصرف شود، باعث جلوگيري از جذب آنتي‌بيوتيک مي‌شود.» او گفت: «هر چند برخي از اين ترکيب‌ها خطرات باليني ندارند، برخي ديگر مي‌توانند مشکلات جدي‌تري را ايجاد کنند.» به گفته آقاي پتل داروسازها بهترين اشخاص براي مشاوره درباره ترکيب رژيم غذايي و داروها هستند.

آسپرین می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کبد و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های کبدی را کاهش دهد. مطالعات جدید حاکی از آن است که مصرف روزانه آسپرین با کاهش خطر ابتلا به سرطان کبد و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مزمن کبدی همراه است. این مطالعه بر روی بیش از 300 هزار نفر که درسنین50 تا 71 سالگی بودند به مدت 10 تا 12 سال انجام گرفت. این افراد آسپرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) را استفاده می‌کردند. در این بررسی، بیش از 400 شرکت‌کننده به علت بیماری مزمن کبدی درگذشتند و همچنین 250 فرد مبتلا به سرطان کبد تشخیص داده شدند. در مقایسه با افرادی که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف نمی‌کنند، افرادی که آسپرین مصرف می‌کنند، مشخص شد 45 درصد کمتر احتمال دارد در اثر بیماری کبدی مزمن جان خود را از دست دهند و 41 درصد کمتر احتمال دارد که مبتلا به سرطان کبد شوند.
تحقیقات گذشته نشان داده است آسپرین و انواع دیگر از داروهای ضد درد غیر استروئیدی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به برخی از سرطان‌ها کمک کند. از دلایل ناشناخته بیماری‌های کبدی و سرطان کبد، ویروس و عفونت بیماری هپاتیت و مصرف الکل است که با چاقی و دیابت نیز مرتبط است. این مطالعه در مجله the National Cancer Institute منتشر شده است.

بهره‌گیری از سلول‌های ایمنی مغز امید جدیدی در درمان بیماری آلزایمر ایجاد کرده است. مطالعات انجام شده در مدلی از موش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که سلول‌های ایمنی مغز به نام میکروگلیاها می‌توانند نقش مهمی در حفاظت از مغز در برابر بیماری آلزایمر داشته باشند. محققان اعلام کردند آزمایشات انجام شده درخصوص بیماری آلزایمر نشان داده است که رسوبات سمی پروتئینی چسبیده به مغز به نام بتا آمیلوئید باعث از دست رفتن حافظه در این بیماران می‌شود و مطالعات قبلی بر این باورند که میکروگلیاها در حذف این پروتئین از مغز و درمان این بیماری مؤثرند اما مطالعه اخیر نشان داده است که میکروگلیاها بدون در نظر گرفتن ظرفیت خود برای حذف رسوبات بتا آمیلوئیدی می‌توانند در بهبود آلزایمر مؤثر باشند.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است اصلاح ژنتیکی موش‌های مبتلا به آلزایمر با استفاده از ایمونوگلوبولین داخل وریدی پلی کلونال انسان (IVIG)‌ می‌تواند فعالیت مضر میکروگلیاها را مهار کند و جای شگفتی است که این روش باعث ترویج بقای سلول‌های عصبی تازه متولد شده در هیپوکاپ مغز می‌شود که مکانیسم آن هنوز ناشناخته است، اما این تست اکنون در مرحله نهایی آزمایشات بالینی در انسان است. به گفته محققان ذخایر بتا آمیلوئیدی باعث شروع التهابات مغزی است که التهابات مغزی مضر با عملکرد طبیعی سلول‌های مغزی تداخل داشته و می‌توانند حتی آنها را از بین ببرند و این در حالی است که با توجه به این مطالعه متوقف کردن فعالیت میکروگلیاهای مضر حتی بدون حذف پروتئین‌های بتا آمیلوئیدی از مغز امکان‌پذیر است.

دانشمندان آمریکایی در دستاوردی جدید موفق به ساخت دستگاه دستی جدیدی شده‌اند که یک توپ کوچک یخ را در زیر پوست تزریق کرده و از انتقال علائم درد در بیماران دچار آرتروز زانو جلوگیری می‌کند. این درمان سرپایی که کمتر از 10 دقیقه طول می‌کشد، از یک تاثیر مشابه با بی‌حس کننده موضعی برخوردار بوده اما تاثیر آن طولانی‌تر است. اکنون دانشمندان یک کارآزمایی بالینی بزرگتر را با استفاده از این شیوه آغاز کرده و آن را بر روی بیماران دچار آرتروز زانو آزمایش کرده‌اند. هنگامی که غضروفها در انتهای استخوانها در اثر سایش از بین می‌روند، استخوانها بهم کشیده شده و باعث بروز درد می‌شوند. حدود یکی از هر بزرگسال بالای 45 سال از درد آرتروز زانو رنج می‌برد. درمانهای این درد دامنه‌ای از مسکنها و تزریقات استروئید تا جراحی و تعویض مفصل را در بر می‌گیرند.
این دستگاه موسوم به «Cryo-Touch» یک رویکرد غیر جراحی بوده که نیاز به دارو را از بین می‌برد. این درمان یخی یک گونه از سرما درمانی است که در آن پزشکان از دماهای بسیار سرد برای درمان انواع بیماری استفاده می‌کنند. از این درمان برای بیماری‌های گوناگون پوستی از جمله برای منجمد کردن سرطانهای کوچک پوست و همچنین غده‌های خوش‌خیم مانند زگیل استفاده می‌شود. از سرمادرمانی همچنین برای درمان سرطان پروستات نیز استفاده می‌شود که در آن پزشکان به انجماد سلولهای سرطانی می‌پردازند.
اخیرا محققان از این شیوه برای درد مفاصل بویژه در آرنج، زانو و شانه استفاده کرده‌اند. این دستگاه جدید که برای استفاده در انگلیس مورد تائید قرار گرفته، از سه سوزن فولاد ضد زنگ تشکیل شده که به یک استوانه اکسید نیتروژن مایع متصل هستند. این سوزنها برای جلوگیری از انتقال این ماده بسیار سرد به بافت طراحی شده‌اند که در صورت برخورد می‌تواند منجر به آسیبهای جدی شود. در عوض هنگامی که مایع از سوزن خارج می‌شود، به دلیل فشار بسیار شدید به گاز تبدیل خواهد شد. این امر باعث سردتر شدن سوزن و شکل‌گیری یک توپ یخی در سر آن می‌شود. در این دستگاه از سه سوزن برای افزایش حجم این توپ یخی استفاده شده است. این سوزنها در چند میلی‌متری زیر پوست در کنار مفصل فرو رفته، سپس دستگاه روشن شده و یک توپ یخی کوچک در زیر پوست شکل می‌گیرد. این توپ یخی به رگهای خونی انتقال دهنده خون به عصبهای محیطی اطراف مفصل آسیب می‌رساند. این اعصاب بدون منبع خون نمی‌تواند علائم درد را ارسال کنند. هر درمان حدود پنج دقیقه طول می‌کشد. پزشک برای چند دقیقه اجازه می‌دهد که توپ یخی گرم شده و سپس سوزنها را بیرون می‌کشد.
یک پژوهش انسانی پیشین که توسط دانشگاه واشنگتن با یک فناوری مشابه انجام شده بود، نشان داد که این درمان در 80 درصد بیماران جواب داده و اثر آن برای هشت تا 24 ماه باقی می‌ماند. درد با رشد رگهای خونی جدید و فعال شدن مجدد اعصاب بازگشته و یک دوره تزریق دیگر می‌تواند کارساز باشد.

مواد شیمیایی موجود در آبشش ماهی می تواند کلید طراحی سطوح مهندسی ساز با قابلیت نابودن کردن باکتری ها و عفونت های بیمارستانی باشد. ماهی‌ها بدلیل زندگی در محیطی شامل گونه‌های مختلف باکتری و قارچ، از سیستم دفاعی قدرتمندی در برابر پاتوژن‌های منتقله از آب برخوردار هستند. پپتیدهای ضدمیکروبی در آبشش ماهیان می‌تواند کلید مقابله با انواع مختلف باکتری و عفونت های بیمارستانی باشد. تیم محققان موسسه پلی تکنیک ورچستر در ماساچوست، یکی از این پپتیدها را با امید تطبیق دادن برای تولید سطوح مهندسی ساز ضد باکتری مورد مطالعه قرار داده‌اند که می تواند انقلابی در مواد مورد استفاده در محیط بیمارستان و آشپزخانه‌ها ایجاد کند.
پروفسور «تری کامسانو» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می‌کند: در این مطالعه فرایند مکانیک بیوشیمیایی ماهیان برای توقف عفونت‌های باکتریایی و قارچی مورد بررسی قرار گرفته است. زمانی که ماهی با فیلتر آب از طریق آبشش ها، اکسیژن دریافت می کند، پپتیدهای ضدمیکروبی (AMPs) شامل Chrysosphin-1 با به دام انداختن پاتوژن ها و پیش از ورود آنها به جریان خون ماهی، پاتوژن را نابود می کنند.
محققان در این مطالعه AMPs را به سطوح سیلیکون و طلا با دو روش مختلف متصل کرده و توانایی پپتیدها در کشتن پاتوژن باکتریایی اشرشیاکلی را مورد بررسی قرار دادند. در روش اول AMPs بطور مستقیم جذب کریستال های طلا و سیلیکون شدند که باعث ایجاد یک لایه منفرد از مولکول ها با Amps بر روی سطح شد؛ در روش دوم در روش دوم، AMPs‌ به سطح با یک ماده چسب مانند متصل شدند به طوری که پپتیدهای بصورت عمودی رشد پیدا کردند. هر دو پیکربندی AMP در داخل سلول های E. coli کشت داده شدند؛ نتایج بدست آمده نشان می دهد که AMPs‌ در حالت تخت باعث از بین رفتن 34 درصد باکتری ها در محیط کشت شدند و در حالت عمودی نیز تا 82 درصد باکتری ها را نابود کردند. نتایج این تحقیق در مجله ACS Applied Materials & Interfaces منتشر شده است.

هزاران‌ بیمار دیالیزی کلیوی می‌توانند در آینده با یک کاشت جدید که در بیمارستان سنت جورج لندن و بیمارستان دانشگاه مرکزی منچستر در حال کارآزمایی است، از درمان سریع‌تر و ایمن‌تر برخوردار شوند. هزاران بیمار دچار مرحله پایانی نارسایی کلیوی نیازمند دستگاه‌های دیالیز برای فیلتر کردن ضایعات و آب مازاد از خون خود هستند. تاکنون این کار نیازمند عملهای جراحی منظم توسط یک جراح متخصص برای اتصال یک رگ به نزدیکترین شریان اصلی و فراهم ساختن جریان خون کافی در رگها به منظور اجرایی کردن دستگاه دیالیز بوده است. در نهایت اثر زخم در بافت بیشتر شده و پزشکان مجبور می‌شوند طی یک عمل جراحی بسیار خطرناک یک کاتتر را بطور مستقیم در رگ بزرگ سیاهرگ اصلی در قلب قرار می‌دهند.
اکنون محققان با ساخت یک لوله جدید موسوم به «Optiflow» یک راه‌حل جدید برای این شرایط فراهم کرده‌اند. ابتدا جریان خون بطور موقت در یک رگ یا شاهرگ خاص قطع شده تا این لوله سیلیکونی در آن قرار گیرد. سپس رگ انتخاب شده بریده می‌شود و لوله از انتهای باریکتر آن درون رگ جاسازی می‌شود. این انتها از گیره‌های کوچک در خارج از آن برای اطمینان از تثبیت لوله در جای خود برخوردار است. در گام بعدی یک سوراخ کوچک در نزدیکترین شاهرگ ایجاد می‌شود که انتهای بزرگتر لوله وارد‌ آن می‌شود. این انتها از دو برجستگی کوچک برای جلوگیری از جدا شدن آن برخوردار است. در نهایت جریان خون دوباره برقرار شده تا رگ مجددا بطور مستقیم به دستگاه دیالیز وصل شود. لوله Optiflow بطور دائم یا تا زمان یک پیوند کلیه موفق در محل خود باقی خواهد ماند.

تحقیقات محققان نشان داده که حرکات چشم در مردان و زنان با یکدیگر متفاوت است. بر اساس یک پژوهش جدید، محققان دریافتند مردان و زنان در شیوه نگاه به اجسام روش‌های متفاوتی دارند. بر اساس یافته‌های این محققان،‌ اگرچه حرکات چشم زنان کمتر از مردان است اما دید آنها طولانی‌تر و نگاهشان به مکان‌ها متنوع‌تر است. بزرگترین تفاوت در حرکات چشم هنگامی مشاهده شد که شرکت‌کنندگان تصاویری از مردم را مشاهده می‌کردند.
محققان اظهار کردند: نگاه مردان و زنان متفاوت از یکدیگر بوده و تفسیر آنها از جهان نیز متفاوت است. برای مثال اگر به افراد بگوییم به چهره در عکسی نگاه کنند، مردان ارتباط چشمی مستقیم با چهره تصویر برقرار می‌کنند و این در حالی است که زنان نگاه خود را کمی رو به پایین و به سمت بینی و دهان چهره می‌اندازند. نتایج این پژوهش در مجله PLOS منتشر شده است.

گروه خوني شما چيست؟ A ،B ،AB يا O؟ بخش عمده‌اي از ژاپني‌ها معتقدند که شخصيت هرکس به نوع گروه خوني او ربط دارد. اما در پس اين اعتقاد چيست؟ خون از موارد اشتراک تمام انسان‌هاست. اما اغلب ما چندان اهميتي به گروه خوني‌مان نمي‌دهيم، البته به جز زماني که بحث انتقال خون مي‌شود. اما در ژاپن، گروه خوني افراد نقش مهمي در زندگي، شغل و زندگي عاشقانه‌شان ايفا مي‌کند. عده زيادي در ژاپن معتقدند که گروه خوني يک فرد تعيين‌کننده خلق و خو و شخصيت اوست. در اغلب مکالمات، چه به خواستگاري و آغاز يک رابطه عاشقانه مربوط باشد و چه به مصاحبه شغلي، حتما با اين سوال مواجه مي‌شوند که: «چه گروه خوني داريد؟» بسياري از موسسه‌هاي دوستيابي هم درباره گروه‌هاي خوني افراد پرس‌وجو مي‌کنند و بر مبناي آن، درباره معرفي افراد به يکديگر وارد عمل مي‌شوند. برخي کودکستان‌ها هم روش‌هاي آموزشي خاصي را متناسب با گروه خوني کودکان در پيش مي‌گيرند و حتي گزارش شده که در برخي شرکت‌هاي بزرگ، وظايف و مسووليت‌هاي افراد براساس گروه خوني‌شان تعريف مي‌شود. اين باورها حتي در عرصه سياسي ژاپن هم وارد شده‌اند. يکي از نخست‌وزيران سابق ژاپن به حدي گروه خوني افراد را مهم مي‌دانست که در پروفايل شخصي خود نوشته بود گروه خوني A دارد در حالي که رقيبش در حزب مقابل از گروه خوني B است.
براساس يک باور عمومي در ژاپن، کساني که گروه خوني A دارند، کمال‌گراياني حساس هستند، ولي بيش از حد دچار اضطرابند. افرادي با گروه خوني O کنجکاو و بخشنده، ولي سمج و خيره‌سر هستند. بخش زيادي از ژاپني‌ها معتقدند که افرادي با گروه خوني AB متکلف و تظاهرنما، اما در عين حال مرموز و غيرقابل پيش‌بيني هستند و کساني که گروه خوني B دارند، بشاش، اما با رفتارهايي نامتعارف هستند که به فردگرايي و خودخواهي تمايل دارند. تاکنون نيز که چهار کتاب درباره تفاوت‌هاي شخصيتي افراد با گروه‌هاي خوني متفاوت نوشته شده‌اند، رکوردهاي جديدي در فروش کتاب در ژاپن ثبت کرده‌اند و بيش از ۵ ميليون نسخه از آنها تاکنون به فروش رفته است. دليلي که اغلب براي چنين رويکردي ارائه مي‌شود، اين است که در جامعه نسبتا يکدست و همگوني که ژاپن دارد، با چنين تفکري، چارچوبي راحت و ساده‌تر براي تقسيم‌بندي افراد در گروه‌هايي مشخص فراهم مي‌شود.
مطالعات مربوط به گروه‌هاي خوني پس از آن در ژاپن بيشتر شد که فردي به نام «ماساهيکو نومي» بدون هيچ پيشينه پزشکي در دهه ۱۹۷۰ ميلادي کتابي را در اين باره منتشر کرد. به تازگي هم پسر او با انتشار يک سري کتاب‌هاي عامه‌پسند راه پدرش را ادامه داده است. او مي‌گويد که به دنبال قضاوت درباره افراد يا کليشه‌سازي نيست، بلکه فقط مي‌خواهد که بهترين استفاده از استعداد و توان افراد شود و روابط انساني ارتقاء يابد.

به تازگي در پانكراس بالغ سلول‌هاي بنيادي‌اي شناخته ‌شده كه مي‌توانند به سلول‌هاي توليدكننده انسولين تبديل شوند. اين يافته جديد بدان معناست كه شايد افراد مبتلا به ديابت نوع 1 روزي بتوانند سلول‌هاي توليدكننده انسولين خودشان را دوباره بازسازي كنند. اين كشف شواهد بيشتري را در دسترس قرار مي‌دهد كه سلول‌هاي بنيادي تنها در جنين پديدار نمي‌شوند. محققان اين مطالعه نه‌تنها سلول‌هاي بنيادي را در پانكراس بالغ شناسايي و جدا كرده‌اند، بلكه روشي را ابداع كرده‌اند تا اين سلول‌ها را به سلول‌هاي توليدكننده انسولين تبديل كنند. البته سابق بر اين سلول‌هاي توليدكننده انسولين از سلول‌هايي در پانكراس بالغ كه خصوصياتي شبيه سلول‌هاي بنيادي داشته‌اند،‌ ايجاد مي‌شده اما كشف اخير دقيقا سلول مشتق شده از سلول‌‌هاي توليدكننده انسولين را هدف قرار مي‌دهد و نشان مي‌دهد تعداد اين سلول‌ها و توانايي‌شان براي تبديل آنها به سلول‌هاي توليدكننده انسولين در پاسخ به آسيب پانكراس افزايش مي‌يابد. اين موضوع بسيار هيجان‌انگيز است زيرا به اين معناست كه پتانسيل توليد مجدد سلول‌هاي توليدكننده انسولين در وجود همه ما هست.

نتايج يك مطالعه حاكي از آن است كه بيش از يك‌سوم زناني كه در طول دوران بارداري دچار افسردگي مي‌شوند به فكر خودكشي افتاده‌اند. در اين مطالعه كه براي دوره‌اي كوتاه‌مدت انجام شده، 260 زن كه در طول بارداري دچار افسردگي شده بودند، شركت داشتند و نتايج نهايي نشان داد خطر ابتلا به بيماري‌هاي رواني براي اين گروه از مادران در مقايسه با زناني كه بعد از زايمان دچار افسردگي مي‌شوند به مراتب بيشتر است. همچنين از اين تعداد تنها 22 درصد براي كمك و درمان به پزشك مراجعه كرده‌اند. اين مطالعه هر چند در ابعاد كوچك انجام شده نشان مي‌دهد 80 درصد زناني كه در طول دوره بارداري دچار افسردگي مي‌شوند، بعد از زايمان نيز همچنان با افسردگي دست و پنجه نرم مي‌كنند. از سويي نيمي از زنان شركت‌كننده در اين مطالعه اظهار داشتند افسردگي بر روابط آنها با فرزندانشان تاثير داشته است. محقق ارشد بريتانيايي اين مطالعه براي نتيجه‌گيري بيان مي‌دارد: «اين مطالعه نشانگر نياز فوري براي شناسايي و كمك به زناني است كه به افسردگي قبل و پس از زايمان مبتلا هستند. اگر اين زنان هر چه زودتر شناسايي شوند، مي‌توان مانع ابتلاي آنها به بيماري‌هاي رواني جدي‌تر شد.»

یافته‌های پژوهشی حاکی است که ویتامین D با جلوگیری از پوسیدگی دندان، سلامت دهان و دندان‌ها را ارتقا می‌بخشد. نتایج یک تحقیق روی 3000 کودک در کشورهای مختلف با میانگین سنی 10 سال توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا نشان داد که ویتامین D‌ به طور قابل توجهی می‌تواند در مدیریت پوسیدگی دندان‌ها مؤثر باشد. نتایج حاصل از این تحقیق با مشاهده کودکان مورد مطالعه و تأکید بر اهمیت ویتامین D‌ می‌افزاید ویتامین D‌ قادر است تا 50 درصد از پوسیدگی دندان‌ها جلوگیری کند.
در این پژوهش محققان ضمن بررسی افزایش سطح ویتامین D‌ در این کودکان از طریق استفاده از مکمل‌های اشعه UV‌ یا مکمل‌های غذایی با روغن کبد ماهی و سایر محصولات حاوی این ویتامین نشان دادند که کمبود این ویتامین با بروز دندان‌های ضعیف یا تأخیر در رویش آنها همراه است و به‌طور بالقوه کودکان را مستعد ابتلا به پوسیدگی دندان می‌کند. به گفته محققان، این یافته‌ها شدت اثرات محافظتی ویتامین D‌ را در بهبود سلامت دهان و دندان‌ها تأیید و بیان می‌کند با توجه به اینکه میزان سطوح پوسیدگی دندان در کودکان در حال افزایش است، زنان باردار با پی بردن به ضروری بودن این ویتامین برای سلامت فرزندانشان می‌توانند از میزان این صدمات بکاهند.

محققان ژاپنی موفق به تولید برنج تراریخته غنی شده با «لاکتوسیانین» شدند که در مقابله با بیماری قلبی عروقی «هایپرکلسترومی» موثر است.  هایپرکلسترومی که به علت زندگی ناسالم و چاقی ایجاد می‌شود یکی از مهم‌ترین امراضی است که سالانه تعداد زیادی قربانی در سراسر جهان می‌گیرد. لاکتوسیانین، یک پپتید زیست‌فعال (bioactive) است که از بتا‌لاکتو گلوبولین شیر گاو مشتق شده و داروی مشهوری برای درمان بیماری هایپرکلسترومی است. Cerrone Cabanos از دانشگاه کیوتو و همکارانش اقدام به تولید برنج تراریخته‌ای کردند که میزان بالایی لاکتوسیانین را تولید می‌کند. آنها از طریق وارد کردن 29 توالی اسید آمینه IIAEK به منطقهٔ ساختمانی قابل انعطاف پروتئین ذخیره‌ای دانهٔ سویا، A1aB1b، این کار را انجام دادند و سپس این پروتئین ذخیره‌ای را به اولین جهش‌یافته با محتوای گلوتلین کم LGC-1 (low glutelin content mutant 1)، به عنوان میزبان، وارد کردند.
پروتئین ذخیره‌ای همراه با 29 توالی لاکتوسیانین با کمک پیشبرهای اختصاصی در آندوسپرم سلول‌های دانهٔ برنج بیان شد و در دسته‌بندی و حجره بندی جدیدی نسبت به ساختارهای معمولیِ ذخیره‌ای شد ذخیره شد. بذرهای برنج تراریخته 2 میلی‌گرم لاکتوسیانین به ‌ازای وزن خشک دانه تولید می‌کنند که این میزان تولید نسبت به بذرهای معمولی بسیار بالاتر است. این نتایج نشان می‌دهد که انتقال تعداد بالای نسخه‌های ‌پپتیدهای زیست‌فعال به پروتئین‌های ذخیره‌یی دانه به‌عنوان ناقل، استراتژی مؤثری در افزایش میزان پپتیدهای زیست‌فعال در برنج است.

محققان دانشگاه فناوری چالمرز در سوئد اولین بازوی روباتیک کاشت کامل را با قابلیت کنترل ذهن ساخته‌اند که از اعصاب و بقایای ماهیچه‌های خود فرد برای تامین سطح کنترل ادراکی بیشتر از تصورات قبلی استفاده می‌کند. اجراهای اولیه این فناوری بر روی بیماران قرار است در زمستان سال جاری انجام شود. اندام پروتزی که با پالسهای الکتریکی در ماهیچه‌ها کنترل می‌شوند از دهه 1960 برای معلولان در دسترس بوده اما عملکرد آنها محدود و کنترلشان سخت است. همچنین بسیاری از معلولان شیوه استاندارد استفاده از سوکت‌های متصل برای اتصال اندام مصنوعی به بدن را ناراحت‌کننده توصیف کرده‌اند. محققان برای افزایش راحتی و درک‌پذیرتر کردن طراحی خود از فرآیند کاشت استخوانی(osseointegration) استفاده کردند. این فرآیند که ابتدا در دهه 1960 ساخته شده، شامل اتصال استخوان زنده به سطح یک کاشت مصنوعی بوده و برای پروتزهای گوش، چشم و بینی و همچنین پروتزهای اندام بزرگتر با موفقیت عمل کرده است.
در فناوری جدید این محققان، یک کاشت تیتانیومی بطور مستقیم در اسکلت فرد قرار داده شده که شامل الکترودهایی برای اتصال به اعصاب و ماهیچه‌های باقیمانده اندام معلول است. اجرای الکترودها به شیوه باعث افزایش چشمگیر در ثبات سیگنالی در مقایسه به شیوه‌های رایح کنترل پروتزها می‌شود که در آنها الکترود در سطح پوست قرار می‌گیرد. پالسهای الکتریکی از اعصاب فرد با الکترودهای کاشتی دریافت شده و سپس به یک رابط عصبی منتقل می‌شوند و در عوض آنها را از میان کاشت تیتانیومی استخوانی ارسال می‌کنند. در نهایت، این پالسها با الگوریتم‌های پیچیده درون بازوی مصنوعی رمزگذاری شده و به کاربر امکان یک کنترل خوب بر حرکات پروتز را ارائه می‌کند.
این دست مصنوعی بسیار ماهرانه ساخته شده است. موتورهای درون هر انگشت می‌توانند بطور جداگانه و همزمان کنترل شوند که آزادی بیشتری را برای حرکات به فرد ارائه می‌کنند. این پروتز همچنین قادر به ارائه سطوحی از بازخورد در زمان تحریک مسیرهای عصبی به مغز کاربر است و بسیار شبیه به بازوی واقعی عمل می‌کند.

محققان اروپایی با استفاده از فرایندی متشکل از تابش‌های فراصوت، پلیمرهای زیستی و آنزیم، موفق به ایجاد روش جدیدی برای تهیه لباس‌ها و روپوش‌های ضدباکتری شدند. نتایج استفاده از این منسوجات در تعدادی از بیمارستان‌های اروپا، بسیار خوب گزارش شده است. گروه بیوتکنولوژی مولکولی و صنعتی (GBMI) دانشگاه پلی‌تکنیک کاتالونیا (UPC) با استفاده از پیش‌فرآوری آنزیمی همراه با رسوب همزمان نانوذرات و پلیمرهای زیستی تحت تابش امواج فراصوت، توانستند خواص ضد باکتری منسوجات پزشکی را بهبود دهند. این روش برای تولید منسوجات ضدباکتری کاملاً سترون شده استفاده شده است که به جلوگیری از آلودگی‌های بیمارستانی کمک می‌کند.
این پژوهش در چارچوب پروژه سونو (SONO) اروپا انجام شده است که 12 میلیون یورو حمایت مالی دریافت کرده و متشکل از 17 مرکز پژوهشی از جمله GBMI است. آلودگی‌های Nosocomial – آلودگی‌هایی که در لحظه شروع هیچ اثری از تلقیح ندارند - به عنوان یک مشکل مهم در بیمارستان‌ها مطرح هستند. برای غلبه بر این مشکل پروژه SONO با حمایت اتحادیه اروپا راه‌اندازی شده است. هدف این پروژه که با مشارکت 17 سازمان مختلف است که پایگاه آن UBC است تشکیل شده، بهبود خواص ضد باکتری منسوجات پزشکی با استفاده از تابش امواج فراصوت برای رسوب نانوذرات اکسید روی و پلیمرهای زیستی بر روی منسوجات است.
تیم پژوهشی به رهبری تزانکو تزانو TzankoTzanov از آنزیم‌هایی استفاده کردند که اتصال نانوذرات ضدباکتری به پارچه‌ها را تحت شرایط تابش فراصوت بهبود می‌دهد. با استفاده از این آنزیم‌ها، پژوهشگران دوام نانوذرات بر روی پارچه‌ها را افزایش داده‌اند به طوری که تا 70 بار شست‌وشو نیز باقی مانده‌اند.

این پژوهش راهی را برای تولید منسوجات ضدباکتری کاملاً موثر فراهم کرده است. اثربخشی عملیات ضدباکتری با قرارگیری آنها در الیاف ساخته شده از مواد مرکب شامل ترکیبات آلی و غیرآلی (نانوذرات روی و کیتوسان) افزایش یافته است. افزون بر حذف باکتری‌های موجود، این مواد از رشد باکتری‌های جدید نیز جلوگیری می‌کنند. براساس نتایج به دست آمده از پروژه SONO برای تولید لباس‌ها و روپوش‌های بیمارستانی از دو ماشین مدل Prototype استفاده شده است که یکی از آنها در شرکت ایتالیایی KLOPMAN International و دیگری در شرکت رومانیایی DAVO Clothing نصب شده است. هم‌اکنون پارچه‌های تولید شده در بیمارستانی در شهر صوفیه بلغارستان آزمایش شده و نتایج حاصل کاملاً مثبت گزارش شده است.

محققان فرانسوی موفق به آشکارسازی رمز و راز فعالیت مغز انسان در شرایط کما شده‌اند که این دستاورد می‌تواند به پزشکان برای درک بهتر این پدیده و تصمیم‌گیری در خصوص وضعیت بیمار کمک کند. مطالعه صورت گرفته توسط پژوهشگران مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه نشان می‌دهد که بیماران در حالت کما، سازماندهی مجدد در بخش «هاب» مغزی را تجربه می‌کنند که توضیح رفتار این بخش می تواند کلیدی برای درک هوشیاری انسان باشد. «سوفی آکارد» از نویسندگان این تحقیق و محقق مرکز ملی تحقیقات علمی گرونوبل تأکید می‌کند: آگاهی و هوشیاری به محل آناتومیکال هاب‌ها در شبکه مغزی انسان بستگی دارد.
در این مطالعه تصاویر MRI مغزی 17 بیمار در حالت کما و 20 داوطلب سالم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. محققان 417 منطقه مغز را برای تعیین جریان خون، به عنوان نشانه ای از فعالیت مغز بررسی کرده و سپس افزایش و کاهش جریان خون را در نقاط متمایز مورد مقایسه قرار دادند. بر خلاف افراد سالم، بیماران در حالت کما دارای هاب های تیره پر ترافیکی بوده و از تعداد پایین تر هاب در منطقه precuneus بعنوان منطقه مسؤول حافظه و آگاهی برخوردار هستند.
«اولاف اسپورنز» عصب‌شناس دانشگاه ایندیانا تأکید می‌کند: این مطالعه تفاوت موجود بین مغز افراد سالم و افرادی که هوشیاری خود را از دست داده‌اند را مشخص می‌کند. الگوهای ترافیک در این گروه مجددا سازمان‌دهی شده و شاید تغییر مسیر همین الگوها زمینه از دست دادن هوشیاری و ورود به مرحله کما باشد. این مطالعه و تحقیقات آتی در خصوص پدیده کما می‌تواند به پزشکان برای تصمیم‌گیری درباره وضعیت بیمار و بررسی دقیق‌تر احتمال خروج از این حالت کمک کند. نتایج این پژوهش در مجموعه مقالات آکادمی علوم منتشر شده است.

محققان دانشگاه کمبریج توانسته‌اند از خون یک بیمار برای تولید سلول‌های بنیادی شخصی استفاده کنند که امید می‌رود بتوان آنها را برای درمان بیماری‌های مختف بکار برد. به گفته دانشمندان، این شیوه می‌تواند یکی از ساده‌ترین و ایمن‌ترین منابع سلول بنیادی باشد. در پژوهشی که در مجله Stem Cells: Translational Medicine منتشر شده،‌از این سلول‌ها برای ساخت رگ‌های خونی استفاده شده است. با این حال کارشناسان هشدادر داده‌اند که ایمنی استفاده از این سلول‌های بنیادی هنوز مشخص نشده است.
سلول‌های بنیادی یکی از بزرگ‌ترین امیدها در حوزه پژوهش پزشکی به شمار می‌روند. آنها می‌توانند شکل تمام گونه‌های سلولی بدن را بگیرند از این رو می‌توان از آنها برای ترمیم همه چیز از مغز گرفته تا قلب و چشم و استخوان استفاده کرد. یکی از منابع سلول‌های بنیادی، جنین انسان است که با موانع اخلاقی روبرو بوده و همچنین ممکن است مانند اندام‌های پیوندی از سوی سیستم ایمنی بدن دفع شوند. دانشمندان نشان داده‌اند که سلول‌های بدست آمده از پوست انسان بالغ را می‌توان به شکل سلول‌های بنیادی برگردانده و این که بدن آنها را به عنوان بخشی از خود می‌شناسد. در این صورت دیگر خطر دفع آن توسط سیستم ایمنی وجود نخواهد داشت. محققان دانشگاه کمبریج در نمونه‌های خون به دنبال یک سلول ترمیمی بودند که با جریان خون عبور کرده و آسیب‌های موجود در دیواره‌های رگها را ترمیم می‌کند. آنها سپس این سلولها را به سلول بنیادی تبدیل کردند.

تاکنون افراد برای درمان سکسکه از روش‌های سنتی گوناگون از آب خوردن به صورت وارونه گرفته تا حبس نفس و شوکه شدن استفاده می‌کردند اما اکنون یک مخترع آمریکایی توانسته با شیوه جدید و ساده به درمان این مکانیسم کمک کند. چاک ری از شرکت hicural در کالیفرنیا مدعی شده که این دستگاه می‌تواند همیشه سکسکه را متوقف کند. این دستگاه در حقیقت یک قطعه پلاستیکی است که در وسط آن یک سوراخ قرار گرفته است. کاربر با دندان این پلاستیک را نگهداشته و از میان سوراخ آب می‌خورد. به نظر می‌رسد که سکسکه با ترکیبی از خوردن آب و گاز زدن این پلاستیک که منجر به کشیده شدن عضله گلو می‌شود، درمان می‌شود. این ایده در پی ابتلا به سکسکه خود چاد ری ایجاد شد که طی آن تصمیم گرفت با یک خودکار در دهان خود آب بنوشد که منجر به درمان این شرایط شد.
درمانهای دیگر سکسکه شامل خوردن یک قاشق پر کره بادام‌زمینی، نگه داشتن ننفش، تنفس در یک پاکت کاغذی، آب خوردن بطور وارونه، خوردن آب از سوی مخالف فنجان، ترساندن فرد، خوردن یک قاشق سرکه، قورت دادن پی‌درپی آب دهان، فشار دادن انگشتان در گوش، بیرون آرودن زبان، بو کردن نمک و ایجاد حالت تهوع است.
این فناوری جدید 13 پوند هزینه داشته و به گفته ری تا کنون بیش از 10 هزار محصول به فروش رفته است. سکسکه در نتیجه انقباض ناگهانی و غیر ارادی لایه عضلانی زیر قفسه سینه موسوم به دیافراگم به وجود می‌آید. این ابداع جدید هنوز توسط تمام پزشکان تائید نشده چرا که باورها بر این است که در هر صورت این شرایط به مرور از بین می‌روند.

محققان نشان دادند که بیومواد جدید، رشد و ترمیم بافت‌های عصبی را پس از صدمات مغزی تقویت می‌کند. محققان با انجام یک مطالعه روی سازگاری بیومواد یا ماده‌های زیستی پلیمری در مغز و بررسی اثرات آن بر رشد مجدد و ترمیم بافت‌های عصبی در مناطق آسیب دیده یا دارای جراحت مغزی دریافتند که این نوع ایمپلنت ساخته شده از مواد مصنوعی زیست سازگار قادر به ترمیم بافت مغز آسیب دیده ناشی از تروما، سکته‌های مغزی و سایر بیماری‌های عصبی است. این محققان اظهار کردند: سازه‌های مصنوعی مورد استفاده در این مطالعه با مواد پلیمری متخلخل و زیست سازگار به نام آکریلات کوپلیمر ساخته شده است.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد: در فاز اول این پروژه، ساختارها در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است و سپس با گذاشتن آنها در بافت‌های عصبی دو منطقه از مغز موش‌های بالغ شامل قشر کورتکس (مخ) و منطقه ساب ونتریکولار که مهم‌ترین منبع تولید سلول‌های عصبی بزرگسالان است، صورت گرفته است. به گفته محققان، زیست سازگاری بالای این مواد امکانات جدیدی را درخصوص اثربخشی این ساختارها در مغز برای توسعه استراتژی‌های احیا کننده سیستم عصبی مرکزی فراهم خواهد کرد.

پژوهش محققان سوئدی نشان می‌دهد مردانی که روزانه میزان معمولی از نوشیدنی‌های شیرین را مصرف می‌کنند در خطر افزایش ابتلا به نوع تهاجمی سرطان پروستات قرار دارند. محققان به منظور درک رابطه بین نوشیدنی‌های شیرین و خطر سرطان پروستات، هشت هزار مرد 45 تا 75 ساله را به مدت تقریبا 15 سال مورد بررسی قرار دادند. بر اساس این گزارش، افرادی که روزانه 330 میلی لیتر نوشیدنی شیرین مصرف می‌کردند، 40 درصد بیش از سایرین در خطر ابتلا به نوع مزمن سرطان پروستات که مستلزم درمان است، قرار دارند. مصرف رژیم غذایی غنی از برنج و پاستا خطر ابتلا به نوع خفیف‌تر این بیماری را که نیازی به درمان ندارد، 31 درصد و مصرف بالای غلات صبحانه‌ای شیرین این درصد را به 38 درصد افزایش می‌دهد.
به گفته "ایزابل دریک" محقق دانشگاه لوند و سرپرست این پژوهش، گرچه تحقیقات بیشتری برای هرگونه رهنمودهای غذایی لازم است اما باید در نظر داشت که دلایل کافی و بسیاری برای عدم مصرف نوشیدنی‌های شیرین وجود دارد. تحقیقات پیشین نشان داده است چینی‌ها و ژاپنی‌های مهاجر به آمریکا، بیش از سایر همتایان خود که در کشورشان زندگی می کنند به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند. "دریک" در این رابطه می‌گوید: " مطالعات بیشتری برای درک تاثیر رژیم‌های غذایی متفاوت بر ژن‌ها لازم است تا بتوان برای گروه‌های خاص پر خطر رهنمودهای غذایی و نوشیدنی را در نظر گرفت." این پژوهش در مجله "the American Journal of Clinical Nutrition " منتشر شده است.

تکنیک‌های تصویربرداری نشان می‌دهد، کودکانی که در زمان جنینی در معرض مصرف الکل مادرشان بوده‌اند، دچار تغییراتی در ساختار مغز می‌شوند. مصرف الکل در دوران بارداری می‌تواند منجر به مشکلات غیرقابل بازگشت ذهنی و جسمی موسوم به سندروم جنینی الکلی شود. طی این پژوهش، محققان لهستانی با استفاده از سه تکنیک متفاوت تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI) بر 200 کودکی که در دوران جنینی در معرض مصرف الکل مادرشان بوده‌اند و 30 کودکی که طی دوران جنینی‌شان الکلی مصرف نشده بود، اندازه و شکل جسم پینه‌ای مغز آنان را مورد بررسی قرار دادند.
جسم پینه‌ای قسمتی در مغز است که وظیفه پیوند دو نیمکره راست و چپ مغز را برعهده دارد. مصرف الکل در دوران بارداری عامل اصلی اختلال در توسعه یا فقدان کامل این قسمت از مغز است. نتایج آماری به دست آمده از MRI نشان داد که جسم پینه‌ای در مغز کودکان متولد شده از مادران الکلی به طور قابل توجهی نازک است. به گفته "آندزک اوربانیک" سرپرست این پژوهش، تغییرات به وجود آمده در مغز به طور جدی با بروز مشکلات روانی مرتبط است.
محققان علاوه بر MRI، از تصویربرداری پخش وزنی (DWI) به منظور بررسی شش قسمت از سیستم عصبی مرکزی این کودکان استفاده کردند. (DWI) فرآیند پراکندگی آب را نقشه‌برداری می‌کند و می‌تواند به عنوان ابزاری حساس‌تر از (MRI) برای تشخیص ناهنجاری‌های بافتی مورد بررسی قرار گیرد. کودکان مادران الکلی از نظر آماری، افزایش قابل توجهی در پراکندگی (DWI) را در مقایسه با سایر کودکان نشان دادند. این افزایش نشانگر اختلالات عصب شناختی یا آسیب به بافت مغزی می‌شود. یافته‌های این پژوهش طی نشست سالیانه جامعه رادیولوژیکی آمریکای شمالی (RSNA) مطرح خواهد شد.