پزشکی بالینی

محققان دانشگاه اوهایو روش جدیدی را ابداع کرده‌اند که با استفاده از کاشت نانو رشته تیتانیوم می‌توان استخوان‌ها را در هنگام شکستگی به یکدیگر جوش داد. محققان با استفاده از کشت سلول‌های سرطانی استخوان در سه محیط کشت شامل محیط تیتانیوم معمولی، مجاورت نانورشته‌های تیتانیوم و اکسید تیتانیوم دریافتند مجاورت سلول‌های رشد یافته در کنار این نانو رشته‌ها در طول 15 ساعت موجب افزایش غلظت 20 درصدی آنزیم الکالین فسفاتاز که مسؤول رشد استخوان و کیسه صفرا است، می‌‍شود. دلیل انتخاب سلول‌های سرطانی در این تحقیق، مقاومت بالای آنها است. در نهایت سلول‌های کشت داده شده در محیط نانورشته‌های تیتانیوم در مقایسه با سطوح کشت دیگر رشد 80 درصدی را در هر سانتی متر مکعب داشتند. محققان امیدوارند با استفاده از این نانورشته‌ها بتوانند موجب جوش خوردن سریع بین دو استخوان شوند.

دانشمندان دانشگاه کمبریج مدعی شده‌اند که یک آزمایش ساده و ارزان خون می‌تواند سالانه جان هزاران انسان را از مشکلات خطرناک فشار خون نجات دهد. به گفته محققان، در صورت تشخیص زودهنگام می‌توان از خطرات جانی برای این بیماران جلوگیری کرد. این پژوهش حول نوعی فشار خون بالای ایجاد شده با تومورهای خوش‌خیم و کوچک غده فوق کلیوی انجام شده است. با وجود خطرناک بودن این بیماری، می‌توان آن را با یک آزمایش 15 پوندی تشخیص داده و با برداشتن تومورها طی یک عمل جراحی لاپاراسکوپی به درمان فشار خون بالا پرداخت. این کار می‌تواند نیاز به استفاده از داروهای مادام‌العمر فشار خون را از بین برده و همچنین تا حد زیادی احتمال حمله و سکته قلبی و دیگر شرایط مرگبار را کاهش می‌دهد.
این درمان برای افراد کمتر از 40 سال نتیجه بهتری داشته و حدود 10 هزار مرد و زن در دهه‌های 20 و 30 سال می‌توانند سالانه از مزایای آن بهرمند شوند. این تاکید بر زیر 40 سال از آن جهت بوده که پس از این سنین، فشار خون بالا تاثیرات مخرب خود را بر بدن می‌گذارد. بنیاد قلب انگلیس این پژوه را یک دستاورد هیجان‌انگیز خوانده، اما تاکید کرد که تشخیص زودهنگام بسیار ضروری است.
فشار خون بالا بر یک سوم بزرگسالان تاثیر گذاشته و خطر ابتلا به حمله و سکته قلبی را سه برابر می‌کند. این بیماری که به دلیل نامشخص ماندن علائم آن تا بدتر شدن شرایط با عنوان «قاتل خاموش» شناخته شده، بزرگترین عامل مرگ‌ومیر در جهان شمرده می‌شود. گونه‌ای که توسط تومورهای خوش‌خیم غده فوق‌کلیوی ایجاد می‌شود، بطور ویژه‌ای نگران‌کننده است. این بیماران با خطر پنج برابر بیشتر ابتلا به حمله قلبی نسبت به سایر گزینه‌های بالابرنده فشار خون مانند کشیدن دخانیات و تنش روبرو هستند.
پزشکان از مدتها قبل می‌دانستند که این تومورها باعث افزایش فشار خون می‌شود اما تصور می‌شد که تنها تعداد نسبتا کمی از بیماران تحت تاثیر قرار می‌گیرند. این در حالیست که پژوهش دانشمندان کمبریج که در مجله Nature Genetics منتشر شده، نشان می‌دهد که این تومورهای خوش‌خیم مسئول یکی از هر 10 مورد از این بیماری هستند. محققان از اسکنهای پیشرفته برای شناسایی این تومورهای سه میلیمتری در مردان و زنان مبتلا به فشار خون بالا استفاده کردند. محققان سپس تومورها را برداشته و دی‌ان‌ای آنها را بررسی کردند. این کار نشان داد که اکثر قریب به اتفاق آنها از یک جهش ژنتیکی برخوردارند که تولید هورمون آلدوسترون را که عامل افزایش فشار خون بوده، افزایش می‌دهد. این تومورها توسط یک آزمایش خون بسیار دقیق و ارزان قابل شناسایی هستند که بعد می‌توان آنها را طی دو روز اقامت در بیمارستان و انجام عمل لاپاراسکوپی حذف کرد.

بیماران مغزی که به هیچ وجه قادر به برقراری ارتباط کلامی نیستند، اکنون می‌توانند با استفاده از یک سیستم ساده و مردمک چشمان خود صحبت کنند. سیستم محققان دانشگاه ماربورگ آلمان از یک لپ‌تاپ و دوربین برخوردار بوده که با اندازه‌گیری اندازه مردمک چشمها با فرد معلول اجازه می‌دهد در پاسخ به سوالات، بله یا خیر بگوید.
این پژوهش از تغییرات اندازه مردمک بهره برده که بطور طبیعی در زمان انجام محاسبات ذهنی رخ می‌دهد. این شیوه هیچ نیازی به تجهیزات خاص یا آموزش ندارد. این سیستم واکنش مردمک جدید ممکن است نه فقط برای افراد با ناتوانی شدید ارتباطی، بلکه برای ارزیابی حالت روحی افرادی که حالت هوشیاری آنها مشخص نیست، موثر باشد.
محققان از افراد سالم خواستند تا یک مسأله ریاضی را تنها زمانی که پاسخ صحیح به شکل بله یا خیر روی یک نمایشگر قرار داشت، حل کنند. بار روحی مرتبط با حل این مسأله باعث افزایش خودکار اندازه مردمک شد که دانشمندان نشان دادند می‌توان آن را اندازه‌گیری و به شکل پاسخی دقیق به سوالی مانند «آیا شما 20 ساله هستید؟» ترجمه کنند. آنها سپس این الگوریتم واکنش مردمک را بر روی هفت بیمار دچار سندرم قفل‌شدگی که به آسیب مغزی در پی سکته مبتلا بودند، آزمایش کردند. این محققان در بسیاری از موارد توانستند تنها بر اساس اندازه مردمک چشم، پاسخ را تشخیص دهند. این پژوهش در مجله Current Biology منتشر شده است.

محققان آمریکایی آنزیم کلیدی مؤثر در فرآیند توقف سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به توسعه درمان‌های نوین بیماری سرطان منجر شود. هدف قرار دادن متابولیسم گلوکز برای توسعه روش‌های درمانی سرطان در عین پیشگیری از بروز عوارض جانبی در سایر نقاط بدن یک استراتژی چالش برانگیز محسوب می‌شد. آنزیمی که در مسیر سوخت و ساز گلوکز برای رشد سلول‌های سرطانی مورد نیاز است، در غلظت بالا در سلول‌های سرطانی شناسایی شد، اما تعداد بسیار کمی از آن در بافت‌های بالغ و طبیعی دیده می‌شود.
محققان کالج پزشکی شیکاگو در دانشگاه ایلینیوز با حذف یک آنزیم کلیدی، موفق به توقف رشد سلول‌های سرطانی در موش‌های آزمایشگاهی بدون ایجاد عوارض جانبی شدند. این مطالعه نشان می‌دهد: آنزیم متابولیسم گلوکز موسوم به هگزوکیناز-2 براحتی در بدن موش‌های بالغ قابل حذف بوده و سایر عملکردهای متابولیک طبیعی یا طول عمر حیوان را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
هگزوکیناز-2 در جنین به وفور دیده می شود، اما به ندرت در سلول های موش بالغ قابل مشاهده است؛ یکی از تغییراتی که یک سلول را به سلول سرطانی تبدیل می‌کند، بیان آنزیم جنینی است. محققان در تحقیقات خود نشان دادند که نسخه جنینی آنزیم برای تکثیر و رشد سلول‌های سرطانی مورد نیاز است و حذف آنزیم ها باعث توقف رشد تومور می‌شود. بصورت سیستمیک، ژن HK2 در بدن موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به سرطان حذف شد و در این شرایط عمر حیوان تا دو سال افزایش یافت. دکتر «نیسیم های» از محققان دانشگاه ایلینویز تأکید می‌کند: در نبود ژن هگزوکیناز-2 سلول‌های سرطانی قادر به تولید مقادیر کافی DNA برای سلول‌های جدید نبوده و در نتیجه رشد تومور متوقف می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله Cancer Cell‌ منتشر شده است.

برزیلی با تولید واکسن ایدز قصد دارند در سال جاری آزمایش آن را بر روی میمون‌ها آغاز کنند. واکسن HIVBr18 ضد ویروس اچ‌آی‌وی توسط تیمی از دانشکده پزشکی دانشگاه سائو پائولو اختراع و ثبت شده است. به گفته دانشمندان، این واکسن در مرحله کنونی تولید بطور کامل نمی‌تواند ویروس را در بدن موجود از بین ببرد، اما می‌تواند بار ویروس را در سطح پائینی نگه داشته تا فرد مبتلا نه با نقص سیستم ایمنی مواجه شده و نه ویروس را منتقل کند. به گفته بنیاد دولتی پژوهش سائوپائولو، انتظار می‌رود که کارآزمایی میمونها حداقل دو سال بطول بینجامد. هدف از این کارآزمایی، آزمایش شیوه‌های مختلف ایمن‌سازی برای انتخاب یک نمونه با قابلیت القای واکنش ایمنی قوی‌تر و آزمایش آن بر روی انسانهاست. کار بر روی این واکسن از سال 2001 آغاز شد و محققان قصد دارند آن را بر روی گروهی از میمونهای رزوس در موسسه پژوهش زیست‌پزشکی بوتانتان سائوپائولو آزمایش کنند.

نتایج پژوهش‌های جدید محققان نشان از این دارد که حس بویایی در افراد با ژنتیک آنها مرتبط است. تحقیقات نشان می‌دهد توانایی‌های قوه بویایی در افراد منحصر به فرد است. محققان نیوزلندی اظهار کردند: تفاوت‌های ژنتیکی در تشخیص بوی خاص در افراد تاثیرگذار است و توضیح می‌دهد که چرا برخی افراد بعضی از بوها را تشخیص و برخی دیگر را تشخیص نمی‌دهند. محققان با بررسی بر روی نزدیک به 200 نفر برای حساسیت به بو به بررسی DNA آنها پرداختند و در این آزمایش بر روی ارتباط بین ژنتیک و تشخیص بو در افراد بررسی‌هایی را انجام دادند. این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.

یک تکه پوست به اندازه چسب زخم که پوست را با فراصوت تحریک کرده، می‌تواند فرایند ترمیم زخم‌ها را سرعت بخشد. محققان دانشگاه درکسل از دستگاه چسبنده شبیه چسب زخم برای کاهش چشمگیر اندازه زخم‌های پا طی چهار هفته استفاده کردند. معمولا درمان این زخم‌ها که اغلب در افراد کهنسال و بیماران بستری ایجاد شده و و به زخم‌های باز تبدیل می‌شوند، ماه‌ها طول می‌کشد.
این چسب زخم که تنها 85 گرم وزن داشته، از یک باتری برای تولید پالس‌های فراصوت فرکانس پایین استفاده می‌کند. تصور می‌شود که فراصوت باعث تحریک تولید بافت ارتباطی و سلول‌های ایمنی که نقش مهمی در ترمیم دارند، می‌شود. از این دستگاه می‌توان برای کمک به تسریع بهبود بیماران پس از عمل جراحی یا برای کمک به ترمیم سریع افراد دارای زخم‌های عمیق استفاده کرد.
این دستگاه بر روی پنج بیمار مبتلا به زخم‌های وریدی آزمایش شد. پس از درمان 15 دقیقه‌ای در چهار هفته، دانشمندان دریافتند که زخم‌های باز قرمز در بیماران کاملا بسته شده‌اند. جالب آن که درمان 45 دقیقه‌ای چنین نتایجی دربر نداشت که این امر نشانگر اهمیت دوز درمان است. این پژوهش در مجله Acoustical Society of America منتشر شده است.

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه کمبریج نشان داده که پستانداران نر تنها برای تولید کودکان سالم‌تر به تک‌همسری روی نمی‌آورند بلکه این کار از آن روست که با جفت خود باقی مانده و از وی در برابر آسیب‌ها حفاظت کنند. نظریات قبلی نشان داده بود که حیوانات بویژه نخستین‌ها برای حمایت از فرزندان خود در برابر کشته شدن تک همسری را انتخاب می‌کنند و هنگامی که مراقبت از فرزند بطور مشترک انجام می‌شود، کودک در نهایت باهوش‌تر خواهد شد.
اما محققان کمبریج اکنون بر این باورند که دلیل اصلی انتخاب یک جفت برای کل عمر توسط نرها جهت حمایت از وی بوده و همین طور این واقعیت که انتخاب جفت مناسب محدود است. اگرچه این امر برای نرها محدودکننده بنظر می‌رسد که تنها یکی از اعضای جنس مخالف را برای جفت‌گیری انتخاب کنند اما درصد زیادی از نرهای پستاندار این کار را کرده و کارشناسان همیشه از درک آن عاجر بودند.
اکنون پس یک بررسی دقیق در مورد رفتار بیش از 2500 گونه پستاندار، دانشمندان توانسته‌اند فرایندهایی که پستانداران نر را به اتخاذ تک‌همسری اجتماعی به عنوان یک راهکار تولیدمثل هدایت کرده، توضیح دهند. پژوهشهای پیشین در مورد تکامل تک‌همسری اجتماعی در میان پستانداران با دو نظریه توضیح داده شده‌اند. فرضیه اول بر مراقبت والدین تمرکز داشته که بر اساس آن انتخاب طبیعی، شکل‌گیری جفت را مطلوب دانسته چرا که مراقبت دو والد باعث افزایش سلامت کودک می‌شود.
فرضیه دوم بر این اساس است که نرها از جفت خود حمایت می‌کنند. محققان کمبریج اظهار کرده‌اند که نتایج پژوهش آن قویا از این ایده که نرها از تک‌همسری به عنوان راهکاری برای حفظ جفتشان استفاده کرده، حمایت می‌کند. به گفته محققان، تکامل مراقبت والدین دومین مرحله انطباق بوده است. گام دیگر این محققان آزمایش این امر است که آیا فشارهای زیست‌محیطی در تکامل تک‌همسری اجتماعی در گروههای دیگر دخالت داشته یا خیر. علیرغم توصیف فرآیند چگونگی تک‌همسری شدن پستانداران، کارشناسان هنوز هیچ درکی از زمان و شرایطی که باعث تکامل تک‌همسری در انسان شده، ندارند. این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.

محققان استرالیایی مدعی‌اند تمایل به بیدارماندن تا پاسی از شب با رفتار غیراجتماعی یا آنچه ویژگی‌های Dark Triad خوانده می‌شود، ارتباط مستقیم دارد. مشخصه‌های «مثلث تاریک» (Dark Triad) شامل خودشیفتگی و اعمال مغرورانه، رفتار فریبکارانه و همچنین اختلالات فکری و روانی است.  دکتر پیتر جانسون از دانشگاه سیدنی، در مطالعه‌ای 263 دانشجو را به صورت آنلاین مطالعه کرد. سن متوسط این افراد 24 سال بود و 74 نفر از آن‌ها مرد و 189 نفر نیز زن بودند. در این مطالعه از شرکت‌کنندگان در خصوص «کرونوتایپ» (chronotype) آن‌ها سوال شد. کرونوتایپ یک شخص نشان می‌دهد در چه زمانی از روز سطوح هورمونی، دما، کارکرد مغز، خوردن و خوابیدن در بالاترین سطح فعالیت خود بوده، تغییر می‌کند یا این که به سطحی خاص می‌رسد.
از این افراد سوال شد که «در طول نیم‌ساعت اول پس از بیدارشدن در صبح چه احساسی دارید؟». آن‌ها سپس بر اساس مقیاس خودشیفتگی درجه‌بندی شدند. همچنین از سوژه‌ها خواسته شد میزان موافقت خود را با عباراتی مانند «من استعداد طبیعی برای تاثیرگذاری بر مردم را دارم» اعلام کنند. شرکت‌کنندگان حاضر سپس احساس خود را در خصوص عباراتی مانند «من فکر می‌کنم یک دروغ‌سنج را شکست دهم» یا جمله «بدون میانبرزدن، پیشی‌گرفتن دشوار است» بیان کردند. در این مطالعه مشخص شد افرادی که دارای نمره شخصیتی تاریک‌تری بودند، بیشتر تمایل داشتند تا دیروقت بیدار بمانند و مدعی بودند که در ساعات غروب نیز عملکرد موثرتری داشتند. همچنین هنگامی که سه مشخصه Dark Triad در آن‌ها به طور جداگانه تحلیل شد، مشخص شد که هر یک از این ویژگی‌ها در این اشخاص که خود را جغد شب می‌خواندند، قوی‌تر بود. به گفته دکتر جانسون، نتایج حاصل گامی مهم در بررسی جوانب تاریک‌تر ماهیت انسان به شمار می‌آید.

یک محقق استرالیایی پس از 30 سال مطالعه، موفق شد قدمت چشمان انسان را تخمین بزند. چشم یکی از ارزشمندترین اندام‌های بدن است، با این حال منشا آن‌ همواره برای دانشمندان معما بوده است. پروفسور ترور لمب از مرکز بینایی و دانشگاه ملی استرالیا، بیش از 30 سال از عمر حرفه‌یی خود را به بررسی رموز این اندام حیاتی اختصاص داده است. 
تحقیقات این دانشمند نشان می‌دهد منشا بینایی به بیش از 700 میلیون سال پیش باز‌می‌گردد و این درست زمانی بوده که فقط حیوانات آمیب‌مانند مانند تک‌سولی‌ها، جلبک‌ها، مرجان‌ها و باکتری‌ها بر روی زمین ساکن بوده‌اند. در این هنگام، نخستین موادشیمیایی حساس به نور موسوم به opsins ظاهر شدند و توسط تعدادی از ارگانیسم‌ها به روش‌های ابتدایی برای حس‌کردن روز با استفاده از نور به کار می‌رفت.
به گفته لمب، سلول‌های باستانی از پیش دارای اجزای سیگنالینگ‌ بودند که مواد شیمیایی را در محیطشان حس می‌کردند و ظهور opsins به آن‌ها امکان حس‌کردن نور را می‌داد. اما این حیوانات ریز بودند و از هیچ سیستم عصبی برای پردازش سیگنال‌های دریافتی از حسگرهای نوری برخوردار نبودند. طی 200 میلیون سال بعد، این سلول‌های کوچک حساس به نور و opsinهایشان به تدریج در شناسایی نور بهتر عمل کردند. آن‌ها، حساس‌تر، سریع‌تر و قابل‌اعتمادتر شده بودند، تا این که حدود 500 میلیون سال پیش تقریبا به سلول‌های مخروطی موجود در چشمان امروزی بشر شباهت پیدا کردند.
نخستین چشمان واقعی که شامل توده‌های سلول‌های حس‌کننده نور بودند، حدود 500 میلیون سال پیش در دوران کامبرین ظاهر شدند و جهش بزرگی را در سیر تکاملی صورت دادند. به طور مثال، Anomalocaris که شکارچی‌ای به طول یک متر بود، دارای چشمانی بود که به او امکان می‌داد هنگام شنا در دریاهای باستان طعمه‌اش را شناسایی کند. این حیوان که از مدل چشم حشره با تعداد فراوان سطح کوچک بهره می‌برد، دارای 16 هزار سطح مجهز به سلول‌های بینایی در هر چشم بود. 
چشم انسان که کره‌ای منفرد و دارای میلیون‌ها گیرنده نوری است، نخست بین 500 تا 600 میلیون سال پیش شروع به ظهور کرد. این لحظه‌ای حیاتی برای سیستم بصری انسان به شمار می‌آمد. مارماهی‌ها نیز که 500 میلیون سال پیش ظاهر شدند دارای یک جفت چشم به سبک دوربین بودند که به چشمان انسان شباهت داشت. این‌ موجودات پیشگامان چشم مهره‌داران هستند که از جد ماهی انسان‌ها به ارث برده شده است؛ بنابراین، می‌توان مدعی شد که ظهور چشم مهره‌داران دست کم 500 میلیون سال پیش بوده و گرچه سیستم‌های سیگنالینگ و حسگرهای آن بسیار به سیستم‌های حشرات و دیگر غیر‌مهره‌داران شباهت دارد، سامانه نوری مهره‌داران کاملا مستقل از چشم حشره با سطوح فراوانش، تکامل یافت.
چشمان جفت نیز اول بار در حیواناتی ظاهر شده بودند که دانشمندان چینی در صخره‌ای که 500 میلیون سال قدمت دارد، پیدا کردند. از آن زمان به بعد، طرح پایه چشم مهره‌داران بیشتر رواج یافت و توسط ماهی‌ها، دوزیستان، خزندگان، پرندگان، پستانداران و در نهایت انسان‌ها به کار رفت.

پژوهش محققان انگلیسی نشان می‌دهد که حساسیت به درد و تحمل آن با علایم بیماری خشکی (DED) چشم مرتبط است. دکتر "جل ویهف" از دانشگاه کینگز لندن و همکارانش برای کشف نقش احتمالی حساسیت به درد در بیماران مبتلا به علائم (DED)، هزار و 622 دوقلوی مونث 20 تا 83 را مورد مطالعه‌ای مقطعی قرار دادند. پرسشنامه‌های شاخص بیماری سطحی چشم (OSDI) توسط زیرمجموعه‌ای از 689 زن تکمیل شد. تست حسی کمی نیز برای ارزیابی حساسیت و تحمل درد نیز انجام شد. محققان دریافتند که 27 درصد از شرکت‌کنندگان این تحقیق به عنوان مبتلایان به (DED) گروه بندی شدند. پس از بررسی نتایج مشخص شد که حساسیت درد بالا و تحمل پایین درد با علائم (DED) مرتبط است. نویسندگان این تحقیق می‌گویند که کنترل علائم (DED) پیچیده است و پزشکان باید علاوه بر درمان این شرایط، تصویر جامعی از این بیماری را نیز در نظر داشته باشند. این پژوهش در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان "Ophthalmology" منتشر شده است.

تحقیق پژوهشگران کانادایی نشان می‌دهد زنانی که طی دوران کودکی تحت سوء استفاده جسمی قرار گرفته‌اند در خطر بالایی برای ابتلا به مشکلات تیرویید قرار دارند. پروفسور "اسم فولر تامسون" سرپرست این تحقیق از دانشگاه تورنتو در رابطه با نتایج به دست آمده چنین می‌گوید: "ما رابطه چشمگیری را بین اختلالات تیرویید و آزار جسمی در دوران کودکی زنان مشاهده کرده‌ایم. در ابتدای امر تصور بر این بود که این رابطه با عواملی نظیر استرس روزانه، استعمال سیگار و الکل (ویژگی‌هایی که با سوء استفاده جسمی دوران کودکی و اختلالات تیرویید مرتبط است) قابل توضیح باشد، اما حتی پس از مطابقت دادن 14 عامل توضیحی بالقوه، زنانی که طی دوران کودکی تحت تجاوز جسمی قرار گرفته‌اند، 40 درصد بیش از سایر زنانی که چنین تجربه‌ای نداشتند در خطر ابتلا به اختلالات تیرویید قرار دارند."
محققان طی این مطالعه، اطلاعات مربوط به حدود 13 هزار زن بزرگسال کانادایی را مورد بررسی قرار دادند. بیش از 100 زن گزارش دادند که طی دوران کودکی و پیش از رسیدن به 18 سالگی مورد سوء استفاده جسمی قرار گرفته بودند و از این تعداد نیز 900 زن اعلام کردند که به اختلالات تیرویید مبتلا شده‌اند. "لورینا یانکورا" دیگر نویسنده این تحقیق می‌گوید: تاثیرات بلندمدت سوء استفاده جسمی بر تیرویید ممکن است ناشی از اثر آسیب‌های دوران کودکی بر نوع واکنش‌های شخص بر استرس‌های پیش آمده در طول زندگی باشد. وی در ادامه عنوان داشته که گام بعدی در این تحقیق بررسی اختلالات بالقوه بازماندگان این سوء استفاده‌های جسمی در تولید هورمون "مقابله یا قرار" یا همان کورتیزول است. این پژوهش در مجله "Aggression, Maltreatment & Trauma" منتشر شده است.

 دانشمندان یک آنتی‌بیوتیک جدید و نامتعارف را در نوعی میکروب دریایی شناسایی کرده‌اند که می‌توان آن را برای درمان نوعی میکروب خطرناک و مقاوم به درمان بیمارستانی و سیاه زخم به کار برد. این آنتی بیوتیک که به آن نام «آنترامایسین» داده اند، می‌تواند اساس تولید خانواده تازه‌ای از آنتی‌بیوتیک‌ها قرار بگیرد.
این آنتی بیوتیک در میکروبی به نام «استرپتومایسز» که در رسوبات اقیانوس آرام زندگی می‌کند یافت می‌شود و به گفته ویلیام فنیکال، سرپرست تیم تحقیقاتی، این کشف به این دلیل اهمیت دارد که آنترامایسین ساختار شیمیایی جدید و منحصر به فردی دارد. کشف ترکیباتی که ساختار شیمیایی جدیدی داشته باشند پدیده ای نادر است. این کشف در کنار اکتشافات متعدد قبلی قرار می‌گیرند که نشان می‌دادند میکروب‌های دریایی از نظر ژنتیکی و شیمیایی منحصربه فرد هستند.
آزمایش های اولیه نشان داده که آنترامایسین روی سیاه زخم، میکروبی که در سلاح‌های بیولوژیک استفاده می شود، موثر است. اما نکته مهم تاثیر این آنتی بیوتیک روی میکروبی به نام «استافیلوکوک طلایی مقاوم به متی سیلین»(MRSA) است. این میکروب بیمارستانی که به بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم شده، یکی از مشکلات جدی مراکز درمانی است. کشف این آنتی‌بیوتیک خبر بسیار مهمی در محافل پزشکی ارزیابی شده است.

محققان آلمانی روشی برای تولید نانوذرات ایجاد کرده‌اند که می‌تواند با تطبیق‌پذیری بالا برای دارورسانی به سلول‌های سرطانی گوناگون مورد استفاده قرار گیرد. این روش جدید امکان ساخت نانوذرات را با طراحی‌های ویژه برای کاربردی به خصوص فراهم می‌کند. این ذرات می‌توانند به راحتی با عوامل شیمیایی گوناگون بارگذاری شده و با برچسب‌گذاری برای یک گونه خاص سلول مورد استفاده قرار گیرند؛ بنابراین این ذرات به سلول‌های سرطانی مشخصی چسبیده و دارو را آزاد می‌کنند. بدین صورت داروی ضدسرطان مستقیما و به طور خاص به سلول سرطانی خواهد رسید.
نانوذرات هوشمند برای دارورسانی هدف‌گذاری شده باید معیارهای مشخصی را دارا باشند. آنها باید ظرفیت بالایی برای حمل دارو داشته، پوششی انطباق‌پذیر با غشاهای بیولوژیکی داشته باشند و بتوانند لیگاندهایی را که به دریافت‌کننده‌های خاص در سلول سرطانی متصل می‌شوند، ارائه دهند. به محض ورود ذرات به سلول باید با سیگنالی مخصوص تحریک‌ شده تا دارو را آزاد کنند. طراحی ماده‌ای با چنین مشخصات بسیار دشوار است، اما این محققان با ارائه سیستم جدید توانستند سکویی منطبق با دارو‌ها و سلول‌های سرطانی گوناگون ایجاد کنند.
این سیستم بر اساس نانوذرات مزوحفره سیلیکا است که بی‌خطر و زیست‌تجزیه‌پذیر بوده و حفرات آن فضای قابل‌ توجهی برای ذخیره‌سازی دارو فراهم می‌آورند. یک سلول حساس به نور به سطح ذره متصل است و بار دارویی درون حفرات ذخیره می‌شوند. هر ذره با یک لایه چربی مشابه با غشای پلاسمایی یک سلول خاص پوشیده شده است. لیگاندی که توسط گیرنده‌های سلول سرطانی شناسایی می‌شوند، درون این لایه تزریق می‌شود.
در این تحقیق جدید محققان مذکور لیگاندهای ویژه‌ای را برای سلول‌های سرطانی کبد و گردن رحم مورد آزمایش قرار دادند. فعال‌سازی سلول‌های حساس به نور با نور قرمز منجر به باز شدن لایه چربی و آزاد شدن دارو می‌شود. پاسخ‌گویی سلول‌های حساس به نور، به نور قرمز به غیر از نور آبی که در آزمایشات پیشین مورد استفاده قرار گرفته بود نیز پیشرفت مهمی به شمار می‌رود. نور قرمز سمیت کمتری برای سلول‌ها و نفوذ عمیق‌تری درون بافت خواهد داشت. نکته حیاتی دیگر این است که بخش حساس به نور مستقیما به حامل دارو متصل است که باعث می‌شود اثر آن به طور محلی و بلافاصله در مجاورت نانوذره ایجاد شود و اثر مخربی روی ناحیه وسیعی از سلول‌های داخلی نداشته باشد. این محققان، نتایج خود را در مجله‌ «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

تیمی از دانشمندان در کالیفرنیا در حال ساخت رباتی هستند که قادر است رگ را پیدا کرده و به تنهایی از آن خون بگیرد. سازندگان این سامانه امیدوارند ابداع آن‌ها فرایند انجام آزمایش‌های بالینی را سرعت بخشد. ربات جدید که Veebot نام گرفته، به اندازه یک انسان آموزش‌دیده دقیق است و دانشمندان در نظر دارند دقت آن را پیش از کاربرد در آزمایش‌های بالینی، از دقت انسان نیز بالاتر ببرند. پس از اتمام پیشرفت‌ تکنیکی این سیستم، آن‌ها در صدد یافتن بودجه برای تجاری‌سازی آن برخواهند آمد. گفته می‌شود، Veebot تا استفاده در بیمارستان‌ها سال‌ها فاصله دارد.

اگر شما از یک یا دو حفره باقی مانده از ریشه دندان رنج می‌برید یا نگران از دست دادن دندان‌های خود با افزایش سن هستید دیگر نگران نباشید؛ چرا که دانشمندان موفق به رشد بافت نرم زنده دندان‌ها با سلول‌های بنیادی شدند. محققان با استفاده از سلول‌های بنیادی پالپ ( عصب) داخل دندان‌های سالم و یا مغز استخوان موفق به رشد دوباره دندان‌ها شدند. محققان ایالات متحده، انگلستان، ژاپن و کره جنوبی که بر روی سلول‌های بنیادی برای تولید پالپ بافت زنده در دندان تحقیق می‌کنند موفق به آزمایش آن بر روی حیوانات شدند اما در زمان عفونت شدید از این روش نمی‌توان استفاده کرد.
درحال حاضر پوسیدگی و بافت‌های عفونی که شامل پالپ و عصب در ریشه دندان است از کانال ریشه برداشته و سپس دندان ضدعفونی می‌شود. «آنتونی اسمیت» از دانشگاه «بیرمنگام» انگلستان اظهار کرد: برخی محققان برای تقویت رشد دندان به سلول‌های بنیادی استخراج شده از پالپ پس از پیوند سلول، پروتئین اضافه می‌کنند و هدف برخی از محققان رشد پالپ سالم جدید در داخل دندان با استفاده از تکنولوژی سلول‌های بنیادی است که موجب رشد دندان جدید یا کنترل التهاب موجود در ریشه می‌شود.
محققان دانشکده دندان‌پزشکی نوادا از طریق خارج کردن سلول‌های بنیادی داخل دندان و یا مغز استخوان بیمار، دندانی به شکل واقعی تولید و جایگرین می‌کنند که این دندان هم در شرایط آزمایشگاه وهم در دهان بیمار رشد می‌کند. وی درادامه افزود: محققان تلاش می‌کنند دندان‌های خود بیماران را حفظ کنند. با این وجود رشد دندان نیز امری شدنی است.

پژوهش محققان دانشگاه وسترن استرالیا نشان می‌دهد: مصرف روغن ماهی طی دوران بارداری می‌تواند تاثیر عوارض جدی شرایطی نظیر دیابت بارداری، پره اکلامپسی (مسمومیت حاملگی) و سقط جنین را کاهش داده و همچنین رشد جنین را افزایش دهد. پژوهشگران روغن ماهی را به رژیم غذایی موش‌های باردار اضافه و تاثیر آن را بر جفت و جنین بررسی کردند. محققان متوجه شدند که پس از مصرف روغن ماهی، جفت سطوح بالایی از ترکیبات جدیدی موسوم به "Resolvins" را در خود دارد. علاوه بر این مشخص شد که "Resolvin ها" از اسیدهای چرب امگا 3 تشکیل شده و می‌توانند وضعیت‌های التهابی را کاهش دهند.
التهاب جفت در اختلالات بارداری نظیر دیابت بارداری، مسمومیت حاملگی و سقط جنین اتفاق می‌افتد."مگان جونز" سرپرست این پژوهش می‌گوید از آنجاکه نقش مثبت روغن ماهی در رشد مغز جنین امری شناخته شده است، این پژوهش نشان داده که این روغن می‌تواند عملکرد جفت را نیز بهبود بخشد. وی در ادامه با تاکید بر اهمیت نتایج به دست آمده برای درک بهتر نقش روغن ماهی در دوران بارداری، آزمایش بر نمونه‌های انسانی را لزوم تایید قطعی نتایج عنوان داشته است. این پژوهش در مجله "Lipid Research" منتشر شده است.

یافته‌های یک تحقیق جدید نشان می‌دهد: کودکانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند، ضریب هوشی بالاتری دارند. مادران می‌توانند برخورداری از ضریب هوشی بالاتر را به فهرست مزایای تغذیه کودک با شیر مادر اضافه کنند، زیرا نتایج یک تحقیق جدید در این زمینه نشان می‌دهد افزایش مدت زمان تغذیه کودک با شیر مادر تا یک سالگی، ضریب هوشی وی را نیز افزایش می‌دهد.
طبق یافته‌های این تحقیق، کودکانی که در یک سال اول زندگی خود از شیر مادر تغذیه کردند، در مقایسه با کودکانی که از شیر مادر تغذیه نکردند در تست‌های ضریب هوش چهار امتیاز بیشتر به دست آوردند. این کودکان در سن سه سالگی آنچه را دیگران می‌گفتند، بهتر درک می‌کردند و در هفت سالگی نیز هوش کلامی و غیرکلامی بالاتری داشتند.
محققان امریکایی برای انجام این تحقیق بیش از 1300 کودک و مادر آنها را بررسی کردند. از این مادران سوالاتی در خصوص تغذیه کودک با شیر مادر در سن 6 و 12 ماهگی پرسیده شد؛ کودکان نیز تست‌های هوشی را در سن سه و هفت سالگی انجام دادند که بر اساس آن‌ها کودکانی که با شیر مادر تغذیه کردند، امتیاز بیشتری را کسب کردند.
به گفته دکتر «دیمیتری کریستاکس»، متخصص اطفال بیمارستان کودکان سیاتل آمریکا، یافته‌های این تحقیق می‌تواند زنان بیشتری را به افزایش مدت زمان تغذیه کودک با شیر خود تشویق کند. کاهش خطر ابتلا به اسهال، عفونت گوش و اگزما برخی دیگر از مزایای تغذیه با شیر مادر است. وی می‌گوید: مساله ارتباط بین تغذیه با شیر مادر و هوش برای مدت‌های طولانی مورد بحث بوده است و افزایش توانایی‌های شناختی، موفقیت‌های تحصیلی و سایر نتایج آن ممکن است مادران را به تغذیه کودک با شیر خود تشویق کند. نتایج این تحقیق در مجله اینترنتی JAMA Pediatrics منتشر شده است.

 سونی یک «واحد پردازنده تصویر قابل‌نصب بر روی سر» ابداع کرده که به جراحان امکان بینایی مجازی با اشعه ایکس را برای انجام عمل جراحی می‌دهد. سامانه ابداعی این عمل را با استفاده از آندوسکوپی که تصاویر را به یک جفت مانیتور واقع بر روی سر ارسال می‌کند، انجام می‌دهد. این امر به جراحان امکان مشاهده تصاویر سه بعدی با تفکیک‌پذیری بالا از درون بدن بیمار را به هنگام عمل لاپاروسکوپی فراهم می‌کند.
جراحی لاپاراسکوپی که «جراحی سوراخ کلید» نیز نام گرفته، جایگزینی کمتر تهاجمی برای فرایندهای سنتی‌تر است که اغلب شامل شکافتن بدن بیمار با یک برش بزرگ هستند. جراحی سنتی نه تنها امکان عمل را فراهم کرده، بلکه امکان دیدن آنچه حین آن رخ می‌دهد، را برای جراح فراهم می‌کند. مشکل این جاست که ایجاد برش با طول یک فوت، واقعه‌ای تروماتیک است که بدن بیمار باید با آن کنار بیاید. در مقایسه، جراحی لاپاراسکوپی فقط برش‌های کوچک را می‌طلبد که از خلال آن‌ها پروب‌های طولانی، کاترها و آندوسکوپ‌ها جاسازی می‌شوند.
این رویکرد نه‌تنها کمتر تهاجمی است، بلکه عفونت کمتر، استرس کمتر به بیمار و ترمیم سریع‌تر برش‌ها را به دنبال دارد. به طور مثال، حذف کیسه صفرا که زمانی نیازمند برشی بزرگ و حضور طولانی بیمار در بیمارستان بود، با یک جفت برش کوچک و بستری کوتاه‌مدت انجام می‌شود. یکی از موانع این تکنیک چگونگی داشتن نمایی واضح از آنچه می‌گذرد، است. این فرایند نه تنها شامل جاسازی ابزار ویژه در درون برش‌های چندگانه، بلکه همچنین متصل‌کردن آندوسکوپ‌ها به مانیتورهای تلویزیونی است که یک تصویر مسطح را ارائه می‌دهند. جراحی لاپاراسکوپی مانند جراحی کنترل از راه دور است و در سال‌های اخیر، سیستم‌های تصویربرداری‌ سه‌بعدی این فرایند را اتقا داده‌اند اما هنوز هم جای پیشرفت وجود دارد.
«پردازنده تصویر قابل‌نصب بر روی سر» سونی مجهز به مانیتور سه‌بعدی است که به یک لاپاروسکوپ جراحی متصل می‌شود. این هدست دارای یک جفت پنل‌ دیوید ساطع‌کننده نور ارگانیک (OLED) با قطر 18 میلی‌متر است. به گفته مقامات سونی، سیستم جدید تصاویر برجسته‌ با تفکیک‌پذیری بالا و بازتولید دقیق رنگ‌ها را ارائه می‌دهد و تصاویر جداگانه برای هر چشم و با هدف ممانعت از تداخل تولید می‌شوند. این هدست همچنین با خروجی دو بعدی از آندوسکوپ سازگاری دارد و کاربر قادر به سوئیچ‌کردن بین نماهای دو بعدی و سه‌بعدی از طریق انتخاب دگمه «ورودی» واقع بر روی واحد پردازنده تصویر است.
سیستم ارائه‌شده دارای توانایی «تصویر در تصویر» (PinP) بوده و بنابراین، دو تصویر می‌توانند همزمان نمایش داده شوند. افزون بر این، این تصویو می‌توانند به چپ یا راست، بالا یا پایین حرکت کنند، بنابراین، دیگر اعضای تیم جراحی می‌توانند تصویر را از زاویه دید خود ببینند. واحد پردازنده تصویر قابل‌نصب بر روی سر سونی برای استفاده در ژاپن تایید شده و بهای آن 15 هزار و 300 دلار امریکا تخمین زده شده است.

محققان ماساچوست توانسته‌اند یک گوش مصنوعی مشابه نمونه واقعی را با استفاده از چاپگر سه بعدی و غضروف گوسفند تولید کنند. توماس سروانتس بیمارستان عمومی ماساچوست با گروهی از جراحان پلاستیک برای واقعی‌تر ساختن هرچه ممکن این گوش را همراهی کرده است. آنها سپس تعداد لازم از سلول‌های غضروف را برای متناسب‌سازی مدلهای سفارشی در زیر پوست موشهای آزمایشگاهی پرورش دادند. برای شکل دادن به این کاشتها، سیمهایی به قالبهای گوش اضافه شد که آنها را مانند گوش انسان قابل انعطاف کرده و تا می‌شوند.
دانشمندان اکنون در حال آماده‌سازی این گوش برای کارآزمایی‌های بالینی هستند؛ با امید که بتوانند از آنها در عمل‌های جراحی پیوند در آینده نزدیک استفاده کنند. از آنجایی که این فناوری قابل تنظیم بوده، دانشمندان مدعی هستند که می‌توانند در نهایت از این فرآیند برای تولید گوشهای با ظاهر واقعی در مدت زمان سریعتر برای بیماران استفاده کنند.
یک مدل سه بعدی دیجیتالی با کمک یک جراح پلاستیک صورت برای اطمینان از درست بودن شکل و تناسب آن طراحی و ساخته شد. مدل نهایی چاپ شده و برای تولید قالبی که در ادامه در امتداد حد فاصل خارجی تقسیم شده و دو قطعه را ارائه می‌کرد، در پلی‌دی‌متیل‌سیلوکسان که یک ترکیب سیلیکونی خاص بوده، قالب گرفته شد. این قالبها با کلاژن گاوی پر شد. این پروتئین طبیعی به پوست قابلیت ارتجاعی و استحکام می‌دهد.
محققان سپس سلولهای غضروف گوش را از گوسفندان جمع‌آوری کردند. این سلولها در زیر پوست موشها آزمایشگاهی کاشته شده و محققان سه ماه برای پرورش غضروف کافی در موشها برای جایگزین کردن با کلاژن گاوی مورد استفاده در قالبها وقت صرف کردند. به گفته محققان، گوشهای قالب گرفته شده از وضوح کافی در منحنی‌ها و خطوط برخوردار بوده که در صورت افزودن حتی یک لایه پوست به آن قابل تشخیص است. همین محققان پیش از این یک پژوهش شاهد مثال را بر روی موشها با استفاده از سلولهای غضروف در یک قالب کولاژنی شبیه گوش انجام داده بودند اما در آن زمان این محصول در شکل دو بعدی مورد بررسی قرار گرفته بود.
سالانه هزاران کودک با ناهنجاری مادرزادی ﻣﻴﻜﺮوﺗﻴﺎ(گوش کوچک) به دنیا می‌آیند که در آن گوش خارجی به طور کامل شکل نمی‌گیرد. بسیاری از آنها از گوش داخلی سالم برخوردارند اما به دلیل نبود ساختار خارجی، کاهش شنوایی را تجربه می‌کنند. نتایج این پژوهش در مجله Royal Society Interface منتشر شده است.

محققان با اتصال آنتی‌بادی به نانولوله کربنی موفق به ساخت حسگری با حساسیت بالا برای شناسایی نوعی بیماری پوستی حاصل از نیش کنه شدند.  این حسگر زیستی قادر به شناسایی آنتی‌ژن‌های بیماری «لیم» است. این حسگر قادر است مواد زیستی مربوط به این بیماری را در غلظت‌هایی کمتر از یک نانوگرم در میلی‌لیتر شناسایی کند. این رقم بسیار کمتر از پایین‌ترین حد استاندارد تست‌های ELISA رایج و آرایه ایمنی وسترن بلات است.
عامل بیماری «لایم» یک باکتری است که هر ساله تنها در آمریکا حداقل 30 هزار نفر را مبتلا می‌کند. این بیماری بویژه در مراحل اولیه قابل شناسایی نیست، زیرا عوارض منحصر به فردی ایجاد نمی‌کند و تست حساسی که قادر به شناسایی آن باشد، وجود ندارد. شناسایی دیرهنگام این بیماری بسیار خطرناک است، زیرا می‌تواند موجب بروز مشکلاتی نظیر اختلالات عصبی شود.
اخیرا یک تیم تحقیقاتی به رهبری «چارلی جانسون» موفق به ساخت حسگری شدند که از آرایه‌های نانولوله‌کربنی نیمه‌هادی ایجاد شده است. این آرایه‌ها با استفاده از روش رسوب شیمیایی از فاز بخار روی ویفر سیلیکونی اکسید شده بوجود می‌آیند. «جانسون» می‌گوید: ما با استفاده از روش شیمی کووالانسی که در آزمایشگاه خودمان ابداع کردیم، موفق به اتصال آنتی‌بادی به نانولوله‌های کربنی شدیم. این آنتی‌بادی‌ها قادرند به آنتی‌ژن‌های پروتئین بیماری متصل شوند. در صورت وجود این پروتئین‌ها در بدن بیمار، پروتئین به نانولوله‌های کربنی چسبیده و موجب تغییر خواص الکترونیکی نانولوله‌های کربنی می‌شود.
این گروه پیش از این، از همین راهبرد برای شناسایی مواد زیستی ایجاد شده توسط سرطان پروستات استفاده کردند. محققان معتقدند که با استفاده از این روش می‌توان آنتی‌بادی بیماری‌های مختلف را روی نانولوله‌کربنی قرار داد که با این کار امکان شناسایی بیماری‌های مختلف فراهم می‌شود. «جانسون» می‌گوید: پروتئین‌های مورد نظر مستقیما به نانولوله‌های کربنی می‌چسبند، از آنجایی که این آنتی‌ژن‌ها مولکول‌های بارداری هستند، در نتیجه خواص الکترونیکی نانولوله‌های کربنی را تغییر می‌دهند. با اندازه‌گیری این تغییر، ما می‌توانیم دقیقا غلظت آنتی‌ژن‌های بیماری را اندازه‌گیری کنیم.
محققان این تیم تحقیقاتی می‌گویند: می‌توان این حسگر را بهبود داد به نحوی که به جای اتصال تمام آنتی‌بادی تنها بخشی از آنتی‌بادی به حسگر بچسبد. با این کار آنتی‌ژن به نانولوله کربنی نزدیک‌تر می‌شود، در نتیجه حساسیت حسگری نیز افزایش می‌یابد. با این حال محققان معتقدند برای تجاری‌سازی این پروژه باید تحقیقات بیشتری انجام داد. یکی از ایده‌های محققان برای توسعه این پروژه آن است که آنتی‌بادی‌های مختلفی روی نانولوله‌ها قرار دهند تا امکان شناسایی همزمان چند بیماری با هم فراهم شود.

پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد دریافت آهن در دوران بارداری از تولد نوزاد کم وزن و کم خونی مادران جلوگیری می‌کند. بر اساس تحقیقاتی که در دانشگاه هاروارد انجام شده است، دریافت روزانه مکمل‌های آهن، حتی دوز پایین آن در دوران بارداری خطر کم خونی را تا 12 درصد و کم وزنی نوزاد را تا سه درصد کاهش می‌دهد. بررسی دو میلیون زن نشان می‌دهد برای هر 10 میلی گرم آهن اضافه در روز تا بالاترین حد استفاده از آن یعنی 66 میلی گرم در روز خطر کم خونی و کم وزنی می‌تواند قطع شود.
کمبود آهن یکی از عوامل شایع کم خونی در دوران بارداری بخصوص در کشورهای کم درآمد و متوسط است. در حالی که در برخی کشورها مثل انگلستان تجویز آهن برای همه زنان باردار معمول نیست، سازمان بهداشت جهانی مصرف 60 میلی گرم آهن را برای تمامی زنان باردار توصیه می‌کند. تخمین زده شده شیوع کم خونی فقر آهن در سال 2011 در اروپا در بین زنان باردار 16.2 درصد بوده است. گوشت بدون چربی، سبزیجات برگ سبز، میوه‌های خشک، مغزجات، غلات و حبوبات منابع خوبی برای تامین آهن مورد نیاز بدن هستند.

دانشمندان چینی با استفاده از سلولهای بنیادی به دست آمده از ادرار توانسته‌اند جوانه‌های ریز دندان را تولید کرده و پس از پیوند در دهان موشها به شکل ساختار دندانی شکل رشد دهند. محققان آکادمی علوم چین بر این باورند که در آینده جوانه‌های دندان زیست مهندسی شده می‌توانند جای دندانهای افتاده انسان را پر کنند. این ساختارهای ابتدایی دندانی شکل اولین بافتهای جامد بدست آمده با یک شیوه جدید هستند که در آن سلولهای دورانداخته شده از ضایعات انسان دوباره می‌توانند به شکل سلولهای بنیادی دربیایند. این دانشمندان از یک سیستم جدید کشت بافت برای پرورش سلولها به شکل ساختارهای ریز شبیه دندان استفاده کردند که در مرحله بعد در دهان موشها کاشته شد.
سلولهای بنیادی مورد استفاده در این پژوهش از ادرار بدست آمد ودانشمندان از یافته‌های پژوهشهای پیشین در مورد قابلیت تبدیل سلولهای دورانداختنی ضایعات انسانی به سلول بنیادی شبه‌جنینی بهره برده‌اند. این سلولهای بنیادی در ادامه می‌توانند به انواع مختلف سلول از جمله سلولهای عصب و عضله قلب تبدیل شوند. این جوانه‌های دندان اولین اندام یا بافت جامد هستند که از سلولهای بنیادی القا شده شبه‌جنینی ساخته شده‌اند. محققان این ساختارهای دندانی را با وادار کردن سلولهای بنیادی القا شده شبه‌جنینی برای تقلید از دو گونه مختلف سلولی شامل سلولهای اپیتلیالی که مینا را ساخته و سلولهای مزانشیمی که سه جزء اصلی دیگر دندان یعنی عاج، سمان و پالپ را شکل می‌دهند، بوجود آوردند.
آنها ابتدا صفحات مسطح از سلولهای اپیتلیال را بوجود آورده و سپس با سلولهای مزانشیمی جنین موش ترکیب کردند. محصول این کار در موشها پیوند زده شد و سه هفته بعد ساختارهای دندانی شکل رشد کردند. به گفته محققان، اندام ابتدایی دندانی شکل از لحاظ ساختار و فیزیک شبیه دندان انسان بوده و از قابلیت ارتجاعی مشابه و سلولهای پالپ، عاج و مینا برخوردار است. اما این روش از محدودیتهای خاص خود برخوردار بوده است. در این روش از سلولهای موش استفاده شده، نرخ موفقیت حدود 30 درصد بوده و سختی ساختارها حدود یک سوم دندان انسان است.
دانشمندان بر این باورند که دستکاری ترکیب سلولها و شرایط بافت در حال کشت می‌تواند این مشکلات را حل کند. به گفته آنها از شیوه اصلاح شده به شکل تئوری می‌توان برای ساخت یک جوانه دندان زیست مهندسی شده استفاده کرد که قابل کشت در محیط آزمایشگاه بوده و سپس می‌توان آنرا در استخوان فک بیمار نیازمند برای ایجاد یک دندان کاملا کاربردی پیوند زد. همچنین سلولهای بدست آمده ادرار بیمار توسط سیستم ایمنی بدن رد نخواهد شد چرا که از ماده سلولی خود بیمار گرفته شده‌اند. این پژوهش در مجله Cell Regeneration منتشر شده است.

تحقیقات دانشمندان موسسه فناوری ایلینویس نشان می‌دهد چاپگرهای سه‌بعدی در صورتی که در محیط مناسب قرار نگیرند، می‌توانند برای سلامتی انسان مضر باشند. چاپ سه‌بعدی فرایند ذوب‌ رشته‌های پلاستیکی و ایجاد اشیاء جامد با انباشت آن‌ها در لایه‌های بسیار نازک است. این فناوری در طیف وسیعی از صنایع از ساخت و‌ساز گرفته تا هوافضا به کار می‌رود.
بسیای از چاپگرهای سه‌بعدی در بازار بر فرایندی به نام « خروج و نشست ترموپلاستیک گرمادیده» (UFPs) متکی هستند که ذرات فوق‌کوچکی را به درون هوا منتشر می‌کنند. قطر این ذرات کمتر از 100 نانومتر گزارش شده است. در یک محیط صنعتی، این ذرات به طور نرمال با سیستم‌های تهویه رفع می‌شوند، اما چاپگرهای مصرفی بدون تجهیزات فیلتراسیون و تهویه به عنوان ابزار مستقل فروش می‌روند. چنانچه این ذرات استنشاق شوند، می‌توانند در ریه‌ها انباشت شده یا مستقیما جذب جریان خون و منجر به بروز اثراتی سوء مانند مرگ قلبی-تنفسی، سکته‌مغزی و علائم آسم شوند.
بنابراین، باید هنگام کار با این چاپگرها در محیط‌های داخلی که به اندازه کافی فیلتر یا تهویه نمی‌شوند، احتیاط لازم را به عمل آورد. علاوه بر این، آزمایشات ‌کنترل‌شده‌ای باید برای ارزیابی بنیادی‌تر انتشارات آئروسول از طیف وسیعی از چاپگرهای سه‌بعدی و مواد خام صورت گیرند. تیم حاضر در این مطالعه دو ماده مختلف مورد استفاده در چاپ ‌سه‌بعدی به نام‌های «آکریلونیتریل بوتادین استایرن» (ABS) و «پلی لاکتیک اسید» (PLA) را برای بررسی میزان انتشار UFPs توسط هر یک از آنها، آزمایش کرد. آن‌ها دریافتند که هر دوی این مواد تراکم UFPs را در هوا افزایش می‌دهند اما «ای بی سی» 10 برابر پلی‌لاکتیک اسید، انتشار بیشتری داشت.

محققان نسل جدیدی از قلب مصنوعی را به یک بیمار 65 ساله پیوند زدند که می‌تواند از راه اینترنت کنترل شود. امروز اینترنت زندگی انسان‌ها را تغییر داده است، به خاطر شبکه، افراد دور از هم می‌توانند به طور مجازی بهم نزدیک شوند اما این تنها قابلیت اینترنت نیست بلکه شبکه وارد دنیای پزشکی نیز شده است. در این راستا، پزشکان موسسه کلینیکی "هیومنیتاس" در میلان نسل جدیدی از قلب مصنوعی را به یک بیمار 65 ساله مرد پیوند زدند که این قلب مصنوعی قادر است اطلاعات را مستقیما و از راه اینترنت به پزشکان انتقال دهد. درحال حاضر تنها 18 نمونه از این قلب مصنوعی با قابلیت کنترل از راه اینترنت در تمام دنیا وجود دارد و فاز آزمایشی پیوند آن در مراکزی در برلین، بروکسل و میلان انجام شده است.
این قلب مصنوعی در واقع یک دستگاه کوچک پنج سانتی‌متری با وزن حدود 100 گرم است که "دستگاه همراه بطنی" نام دارد و از یک پمپ برخوردار است که در ابتدای بطن چپ قرار می‌گیرد و به قلب بیمار کمک می‌کند که خون را به روشی طبیعی پمپاژ کند. نوآوری این دستگاه نسبت به سایر قلب های مصنوعی در این است که این قلب دارای یک کنسول خارجی است که به رایانه متصل می شود و می تواند از راه اینترنت اطلاعاتی را درباره عملکرد خود به پزشکان انتقال دهد و به این ترتیب امکان کنترل از راه دور وضعیت بیمار را فراهم می‌کند. به گفته محققان، این ویژگی به متخصصان اجازه می دهد که در زمان واقعی، حالت سلامت بیمار را با دریافت پارامترهای پمپاژ و با کنترل جریان خون، قدرت عملکرد و سرعت توربین بررسی کنند.

دانـشـمندان استراليايي موفق به مشاهده اثرات انسولين در سلول‌ها با جزئيات كامل شده اند . اين امـر در گذشته امكان پذير نبود. در حال حاضر با وجود اين نتايج مي‌توان به مشكل افراد ديابتي (چه مكانيزمي در بدن آنها مشكل ساز است) پي برد. اين مطلب در ژورنال prestigious از دانشگاه سيدني به چاپ رسيد. براي اولين بار در سال 1921 محققان متوجه نقش مهم انسولين در بدن شدند. انسولين مقدار قند خون را بعد از غذا در بدن كاهش مي‌دهد. اين امر توسط فعال سازي قند موجود در خون و حركت آن به سمت سلول‌ها انجام پذير است اخيرا داشنمندان متوجه هدف انسولين از اين كار شدند و در تلاشند كه در آينده نيز به چگونگي رسيدن به اين هدف پي ببـرند. آخرين و جديدترين سيستم پزشكي براي آناليز اين راه حل همان    mass Spectrometer است كـه كمـك بزرگي به جامعه پزشكي كرده است و قـابليـت توجه و ديدن مولكول  2Ma را كه در هر سلول بدن است امكان پذير مي‌سازد. 
 به كمك اين روش مي‌توان به مطالعه پروتئين نيز پــرداخــت. كــه هـمــواره بـا هـم تـوسـط روش‌هـاي مـخـتلف در تعامل هستند.  يك نوع از اين متد‌ها "Phosphorylation" اســـــت. Phosphate يـــــك نــــوع مـولـكـول اسـت كـه بـه پـروتـئين افزوده مي‌شود تا بتواند اطلاعات را حمل كند يا فعاليت پروتئين را تغيير دهد. 
هــر نــوع پـروتـئـيـن در سـلـول داراي 20 مـنـطـقـه  Phosphorylation است. اين مناطق در واقع داراي محـل هـايـي بـراي جـاي‌گـذاري مـولكـول فسفات هـسـتـنـــد. دانـشـمـنـــدان در حـــدود 370248 مـحــل مختلف براي Phosphorylation يافتند كه 15% آنها با توجه به پاسخ بدن به انسولين تفاوت دارد. پروفسور David James در اين باره گفت  كه :ما مقياس و پيچيدگي انسولين را در نظر گرفته بوديم ولي در مطالعات جديد به اين نتيجه دسيديم زماني كـه انسـوليـن از پـانكـراس بعـد از غذا در بدن آزاد مي‌شود پروتئين‌هاي Phosphorylation را به فعل و انفعـالات وا مـي‌دارد. ايـن عمليـات بسيار دقيق و منـاسب بود و البته بعضي زمان‌بر و بعضي سريع است. دكتر   Sean Humphreyمحقق Spectrometer در حـدود 1500 منطقـه Phosphorylation در پـاسخ به انـسـولـيـن يـافـت. اين عمليات به عنوان   eye openingناميده مي‌شود. ايشان بيان داشتند كه علاوه بر Phosphorylation مـنــاطـقـي بـا عـنـوان  acetylating methylation نيز موجود است و اين پيچيدگي كار را نشان مي‌دهد. به علاوه تاثير SINI(چگونگي ارتباط زنـجـيــري بـيــن سـلــول هــا) بــر روي پــروتـئـيـن نيـز موردمطالعه قرار گرفت. AKt نيز پروتئين ديگري است كه نقش آن مورد بررسي قرار گرفت و جود دستگاه Spectrometer امكان تمام اين تحقيقات را عملي ساخت و بسيار مورد اهميت است. 

يـك تـسـت جديد خون براي تشخيص مالاريا كشف شده است كه به راحتي حتي كمترين اثر از مالاريا را تشخيص مي‌دهد. اين مطالب در ژرنال infective Diseases بــه چــاپ رسـيــده اسـت. در 2 مطالعه مختلف كه در   UKو Switzerland انجام شد اين سيستم تستي LAMP مورد بررسي قرار گرفت و با روش قبلي انجام شده در آزمايشگاه لندن مورد مقايسه  قرار گرفت. روش ساده بدين صورت است كه  خون گرفته شده در يك تيوب تست قرار داده شود و در آن يك مقدار پودر واكنشي قرار داده شود و سپس گرم شود. اگر انگل مالاريا در آن موجود باشد رنگ نمونه تست سبز مي‌شود.
تست جديد LAMP در آزمايشگاه تشخيصي بر روي 705 فرد صورت گرفت. نتايج نشان داد كه روش جـديد LAMP دقيق تر و با سرعت بيشتري عمل  مي كند و هزينه‌ها نيز كمتر مي‌شود. اين بدان علت است كه نيازي به متخصص براي تشخيص نيست. يــك كــاربــرد بـسـيــار اســاســي ايــن روش بــراي بيماراني است كه علائم مالاريا را علي رغم داشتن ايــن بـيـمــاري نــدارنــد. تسـت LAMP بـه راحتـي بـه تـشـخـيـص ايـن بـيماري مي‌پردازد و  نيز با تجويز داروي مـربـوطـه و اسـپري خانگي و استراحت به درمان بيماري مي‌پردازد. اين كيت هم اكنون توسط شركت هايي در لندن و ژاپن در دسترس افراد قرار گرفت. 

پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد، اثر اعتیادآوری مصرف قند بسیار بیشتر از هروئین است. درحالی که محققان نسبت به خطر افزایش وزن و دور کمر در اثر مصرف بیش از حد مواد غذایی چرب هشدار می دهند، مقادیر بالای قند در موادی مانند غلات و ماست می توانند در دراز مدت باعث بروز بیماری های مختلف شوند. مواد غذایی که دارای مقادیر زیاد قند تصفیه شده هستند، خطر دیابت را افزایش داده و روند پیری را تسهیل می‌کنند و با کاهش سطح انرژی بدن، منجر به بروز چاقی فرد می‌شوند. تأثیرات مضر قند بر هورمون های بدن را می توان در افزایش چشمگیر تعداد افراد چاق، بیماران دیابتی، مبتلایان به سندرم متابولیک و بیماران قلبی- عروقی مشاهده کرد. کارشناسان میزان وابستگی افراد به قند را مانند وابستگی یک فرد معتاد به مواد مخدر تشبیه کرده و اثرات اعتیادآوری مصرف شکر را بیش از هروئین و کوکائین توصیف می کنند.

محققان دانشگاه کویین ماری و دانشگاه لندن طی پژوهشی دریافتند پروتئینی خاص که معمولا در غضروف سالم باقی می‌ماند می‌تواند نقشی کلیدی را در درمان آرتروز ایفا کند. آرتروز بیماری دردناکی است که نتیجه شکستن غضروف در مفاصل و در پی آن به وجود آمدن مشکلاتی در به حرکت در آوردن آنها می‌شود. محققان در موسسه مهندسی زیستی دانشگاه کویین ماری، ژلی مصنوعی را از غضروف آسیب دیده مشابه آنچه که در آرتروز رخ می‌دهد، در آزمایشگاه تولید کردند و سپس پروتئینی موسوم به "CNP" که به‌طور طبیعی در بافت غضروف سالم وجود دارد به آن افزودند. آن‌ها این ژل را تحت فشار و نیرویی مشابه وقتی که شخص در حالت عادی ورزش می‌کند قرار دادند.
با آزمایش بر نمونه‌های این ژل، محققان دو پروتئین محافظتی جدید را شناسایی کردند که خاصیت ضد التهابی و اثرات ترمیمی دارند. آن‌ها علاوه بر این دریافتند که تاثیر "CNP" با افزایش سن تغییر کرده و غضروف حالت بیماری پیدا خواهد کرد.  در حالی که اینها نتایج اولیه محسوب می‌شوند اما می‌توانند در درمان آرتروز که نوع شایع ورم مفاصل است موثر واقع شوند. اهمیت این مشاهدات در درک تاثیر مکملی پروتئین "CNP" و اثر فشار بر سلول‌ها است که این اعمال باعث می‌شود تا تاثیرات مفید کاهش التهاب و ترمیم غضروف چند برابر شود.

بر اساس نتایج پژوهشی جدید، سیگار کشیدن در دوران بارداری با وقوع اختلال رفتاری در کودکان به دنیا آمده مرتبط است. سیگار کشیدن در دوران بارداری به عنوان عامل خطری برای مشکلات روانی کودکان نظیر اختلال کم توجهی و رفتاری شناخته شده است. طی این پژوهش، پروفسور "گوردون هارولد" و دکتر "دریا گی سینا" از دانشگاه لستر انگلستان با همکاری محققانی از آمریکا و نیوزیلند رابطه بین سیگار کشیدن در دوران بارداری و بروز اختلالات رفتاری را با استفاه از اطلاعات به دست آمده از سه تحقیق مرتبط مورد بررسی قرار دادند.
بر اساس نتایج به دست آمده، این دو مولفه به طور قابل توجهی به یکدیگر مرتبط بوده و جالب اینجا است که سیگار کشین مادر حتی بر کودکانی که فرزند خونی وی نیستند نیز با بروز اختلال رفتاری مرتبط است. محققان می‌گویند که این رابطه موید رابطه علت و معلولی نیست اما نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و سایر خطرات زیست محیطی پیش از تولد مانند سیگار می‌تواند به خودی خود تاثیر گذار باشد. این پژوهش در مجله روانپزشکی انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان "JAMA Psychiatry" منتشرشده است.

محققان وصله‌ای مرکب از سلول‌های قلبی و نانو الیاف طلا را توسعه داده اند که می‌تواند به ترمیم بافت آسیب‌دیده در بیماران دچار سکته قلبی کمک کند. پس از بروز حمله قلبی، بخشی از بافت قلب دچار آسیب جدی شده و این مسأله منجر به تضعیف این عضو می‌شود. وصله‌ای که توسط محققان توسعه داده شده است، ترکیبی از سلول‌های قلبی و نانو الیاف طلا است که با انجام عمل جراحی بر روی مناطق آسیب دیده قرار داده شده و امکان رشد مجدد بافت قلب را فراهم می‌کند.
نانو الیاف یکپارچه سازی شده (ساخته شده از نانو ذرات طلا) بر روی نانو داربست سه بعدی بیومواد کشیده و سپس این داربست در معرض سلول‌های عضله قلب قرار داده می شوند. رسانایی بالای نانو ذرات طلا اجازه برقراری ارتباط بین سلول‌ها با یکدیگر را از طریق ارسال سیگنال‌های الکتریکی از درون شبکه نانو الیاف فراهم می‌کند.
با کمک میکروسکوپ الکترونی عملکرد این وصله مورد بررسی قرار گرفت که نشان می‌دهد، سلول‌هایی که بر روی داربست فاقد نانو الیاف طلا قرار داده شوند، عملکرد انقباضی بسیار ضعیفی از خود بروز می‌دهند. محققان امیدوارند که آزمایش بالینی وصله ترکیبی سلول‌های قلبی و نانو الیاف طلا بر روی انسان را بزودی آغاز کنند.

یک حسگر جاسازی شده در دندان، در آینده می‌تواند پزشکان را از زمان‌هایی که بیماران توصیه‌های آنها در مورد ترک سیگار یا کم خوردن را نادیده گرفته‌اند، آگاه سازد.  این حسگر که در یک صفحه مدار بسیار کوچک با قابلیت نصب در حفره دندان ساخته شده، شامل یک شتاب‌سنج برای ارسال داده در مورد حرکت دهان به یک گوشی هوشمند است. نرم‌افزار یادگیری ماشین برای شناسایی هر الگوی حرکت فک آموزش دیده و سپس میزان زمان جویدن، نوشیدن، صحبت کردن، سرفه یا سیگار کشیدن بیمار را ثبت می‌کند. مخترعان این حسگر از دانشگاه ملی تایوان در تایپه قصد دارند از دهان به عنوان دریچه‌ای برای انواع مسائل مربوط به سلامت استفاده کنند. این دستگاه می‌تواند در دندان مصنوعی یا مهاربند دندانها نصب شود و مخترعان قصد دارند دستگاهها را به اندازه‌ای کوچک کنند که در حفره یا تاج دندان جای بگیرد.
به گفته محققان، این حسگر بسیار نویدبخش است؛ در آزمایش بر روی هشت انسان با استفاده از یک کاشت پیش‌ساخت در دندان مصنوعی آنها، این سیستم فعالیتهای دهانی را در 94 درصد موارد درست تشخیص داد. این پیش ساخت به یک منبع نیرو با یک سیم خارجی متصل بوده از این رو محققان هنوز نیازمند راهی برای قرار دادن یک باتری ریز در دستگاه هستند. آنها پس از حل این مسئله قصد دارند یک رادیوی بلوتوث را به دستگاه اضافه کنند. اما از آنجایی که این منبع انرژی ریزموج با قدرت بسیار پائین بوده، کارشناسان پزشکی به محققان برای ایمن‌سازی بیشتر کاشت کمک می‌کنند. اگر این دستگاه کوچکتر و بی‌سیم شود، از پتانسیل بالایی برای ارزیابی بیمارانی که دندانهای خود را بهم ساییده و یا بررسی تاثیر مداخلات دندانپزشکی مختلف برخوردار است. این پژوهش قرار است در ماه سپتامبر در سمپوزیوم بین‌المللی رایانه‌های پوششی در زوریخ ارائه شود.

نتایج تحقیقی جدید نشان می‌دهد که زنان قد بلند یائسه در خطر بالایی برای ابتلا به سرطان قرار دارند. طی این پژوهش که بر 144 هزار و 701 زن یائسه صورت گرفت، وقوع 20 هزار و 928 مورد سرطان سینه، روده بزرگ، آندومتر، کلیه، تخمدان، مقعد، تیروئید و همچنین ابتلا به میلوم متعدد و ملانوم با اندازه قد این زنان مرتبط دانسته شده است. دکتر "جفری کابات" از دانشکده پزشکی آلبزت انیشتین دانشگاه یوشیوا نیز می‌گوید: سرطان نتیجه فرآیندهای مرتبط با رشد است پس قابل درک است که هورمون‌ها یا سایر عوامل دخیل در رشد نیز بر خطر وقوع سرطان تاثیر داشته باشند. طبق نظر نویسندگان این تحقیق، بعضی از تغییرات ژنتیکی مرتبط با قد هم می‌تواند به خطر سرطان مربوط باشد و هنوز تحقیقات بیشتری برای درک بهتر چگونگی نقش این تغییرات ژنتیکی بر مستعد کردن افراد برای سرطان لازم است. 
در این پژوهش 12 ساله بر زنان 50 تا 79 ساله، ابتدا همه زنان پرسش‌هایی را در رابطه با فعالیت بدنی، قد و وزنشان تکمیل کردند. سپس از نظر دخالت سایر عوامل نظیر سن، وزن، تحصیلات، عادات سیگار، مصرف الکل و هورمون درمانی مورد بررسی قرار گرفتند. محققان دریافتند که به ازای هر 10 سانتی‌متر افزایش در قد، 13 درصد خطر وقوع همه نوع سرطان افزایش می‌یافت. برای سرطان‌هایی نظیر ملانوم، سینه، تخمدان، آندومتر و روده بزرگ این خطر 13 تا 17 درصد و برای سرطان‌های کلیه، مقعد، تیروئید، و خون این درصد بین 23 تا 29 گزارش شد. به گفته کابات گرچه اندازه قد، عامل خطر غیرقابل تغییر محسوب می‌شود اما می‌توان گفت که رابطه بین قد و وقوع بعضی از سرطان‌ها را با عواملی نظیر تغذیه تغییر داد. این پژوهش در مجله انجمن تحقیقات سرطان آمریکا تحت عنوان "Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention" منتشر شده است.

دانشمندان آمریکایی موفق به ساخت کاشت‌های ابریشمی شده‌اند که در زمان قرار گرفتن در مغز با انتشار ماده شیمیایی آدنوزین به توقف پیشرفت بیماری صرع کمک می‌کند. بیماری صرع به گروهی از اختلالات عصبی همراه با تشنج‌های دوره‌یی گفته می‌شود که در طول زمان شدت و تکرار آن افزایش می‌یابد. ماده آدنوزین قابلیت تحریک‌پذیری عصبی را کاهش داده و به توقف تشنج ها کمک می‌کند. پژوهش های پیشین نشان داده که سطوح غیرعادی پائین این ماده ممکن است با صرع در ارتباط باشد. محققان موسسه پژوهش میراث و دانشگاه بهداشت و علوم در پورتلند اورگان و دانشگاه تافتز در این پژوهش به بررسی تاثیرات طولانی مدت درمان کاشت ابریشمی منتشر کننده ماده آدنوزین پرداختند. آنها نقش این ماده را در ایجاد تغییرات اپی‌ژنتیک که احتمالا با ایجاد صرع مرتبط بوده، بررسی کردند.
محققان دریافتند که تاثیرات مثبت آدنوزین به علت اصلاحات اپی‌ژنتیک(واکنش های شیمیایی که شیوه روشن و خاموش شدن ژنها را بدون تغییر کد دی‌ان‌ای تغییر می‌دهند) هستند. این تغییرات به ویژه در زمانی رخ می‌دهد که مولکول «گروه متیل» بخشی از دی‌ان‌ای را مسدود کرده و بر دسترس بودن ژن ها و قابلیت روشن شدن آنها تاثیر می‌گذارد. اگر این مولکول حذف شود، ژن ها با احتمال بیشتری روشن می‌شوند.
محققان موفق به کشف شواهدی شدند که بر اساس آنها سطوح متغیر آدنوزین بر متیله شدن دی‌ان‌ای در مغز تاثیر می‌گذارد. به طور خاص، میزان بیشتر ماده آدنوزین با سطوح پائینتر متیله شدن دی‌ان‌ای مرتبط بودند. آنها همچنین نشان دادند که موش‌های مبتلا به صرع از سطوح بالاتر دی‌ان‌ای متیله شده برخوردار بودند.
مغز موش‌های مبتلا به صرع که کاشت‌های ابریشم منتشر کننده آدنوزین دریافت کرده بودند، سطوح دی‌ان‌ای متیله شده نزدیک به مغز موشهای عادی را نشان دادند که به طور چشمگیری باعث کاهش بدتر شدن صرع در طول زمان شد. یکی از سازوکارهای مرتبط در نوع خاصی از غش، افزایش رشد فیبر خزه مانند بوده که شامل شکل‌گیری مدارهای جدید تحریک کننده در بخشی از مغز است که معمولا تشنج از آنجا سرچشمه می‌گیرد.
در پایان این پژوهش، موجوداتی که با کاشت ابریشمی درمان شده بودند، رشد فیبر کمتری نسبت به گونه‌های درمان نشده نشان دادند. بر اساس این پژوهش، ابریشم منتشر کننده آدنوزین به طور کامل تشنجها را در مدلهای حیوانی مبتلا به صرع از بین نبرده اما تعداد آنها را تا چهار برابر کاهش می‌دهد. همچنین محققان نشان دادند که این کاشتها برای استفاده در موشها ایمن بوده و ممکن است در آینده بتوان از آنها در درمانگاهها استفاده کرد. این پژوهش در مجله Clinical Investigation منتشر شده است.

دانشمندان انگلیسی پروتئینی را شناسایی کرده‌اند که نقشی حیاتی را در تشخیص اینکه آیا افراد مبتلا به سرطان روده در خطر بالایی برای پیشرفته شدن بیماریشان و نیاز به شیمی درمانی قرار دارند یا خیر. دانشمندان دانشگاه ساوت همپتون با همکاری شورای تحقیقات پزشکی انگلستان دریافتند بیمارانی که سطوح پایینی از پروتئینی موسوم به "FOXO32" را در بدن خود دارند، در خطر بالایی برای پیشرفت کردن سرطان روده به سایر قسمت‌های بدن قرار دارند.
محققان با مقایسه سطوح "FOXO32" در نمونه بافت‌های بیماران در مراحل مختلف بیماری سرطان روده دریافتند که این پروتئین شاخص خوبی برای تعیین تهاجمی بودن تومورها محسوب می‌شود؛ سطوح پایین این پروتئین با تهاجمی‌تر بودن سرطان مرتبط است. دکتر "مارک بولاک"، نویسنده این پژوهش می‌گوید: "یافته‌های به دست آمده حاکی از آن است که ما می‌توانیم با در دست داشتن سطوح "FOXO32" بیماران را از نظر نیاز به درمان‌های بیشتر برای جلوگیری از بازگشت سرطان غربال کنیم و علاوه بر این داروهای بالقوه‌ای را نیز تولید کنیم. این برای نخستین بار است که چنین رابطه قطعی بین سطوح این پروتئین و رشد تومور شناسایی شده است." دکتر "الکساندر میر نظامی"، دانشمند بالینی مرکز تحقیقات بریتانیا و دیگر نویسنده این تحقیق چنین عنوان داشته است: همانطور که تحقیقات ما به پیش می‌رود، امیدواریم که نشانگرهای زیستی جدید را شناسایی کنیم تا بتوانیم با استفاده از آنها درمان‌های متفرقه‌ای را به‌طور جداگانه و بسته به ویژگی‌های تومور هر شخص طراحی کنیم. این پژوهش در مجله "British Journal of Cancer" منتشر شده است.

تجويز توام داروهاي گروه ضدافسردگي و مشاوره، روش موثري براي درمان اضطراب در سالمندان است. محققان نشان داده‌اند ترکيب دارو و مشاوره، تاثيرگذاري به مراتب بهتري از هر کدام از اين روش‌ها به تنهايي دارد. محققان73 نفر از مبتلايان به اختلال اضطرابي ژنراليزه را که بالاي 60 سال داشتند، مورد بررسي قرار دادند. اختلال اضطرابي ژنراليزه حدود 5درصد از سالمندان را مبتلا مي‌کند. تمام بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه براي مدت 3 ماه لکساپرو(اس سيتالوپرام) مصرف کرده بودند. پس از 3 ماه به‌طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند؛ در يکي از اين گروه‌ها مصرف ضدافسردگي براي مدت 16 هفته ديگر ادامه يافت و در گروه دوم علاوه بر داروي ضدافسردگي، براي 16 هفته شناخت-رفتاردرماني نيز با درمان دارويي توام شد.
طي جلسات شناخت-رفتار‌درماني، بيماران در مورد ماهيت اضطراب آموزش ديدند و روش‌هاي مختلف کنترل و آرام‌سازي مانند تنفس عميق و آرام و شل کردن عضلات را آموختند. بعد از 16 هفته باز هم بيماران به 2 گروه تقسيم شدند؛ يک گروه براي مدت 7 ماه دارونما و گروه ديگر همين مدت ضدافسردگي را ادامه دادند. در پايان نتايج با يکديگر مقايسه شد. دريافت‌کنندگان توام ضدافسردگي و شناخت-رفتاردرماني نتايج به مراتب بهتري داشتند.

سازمان غذا و داروي آمريکا، تجويز آنتي‌بيوتيک تلاوانسين (telavancin) با نام تجاري ويباتيو(Vibativ)را براي درمان مبتلايان به پنوموني باکتريايي ناشي از ونتيلاتور و اکتسابي از بيمارستان ناشي از استافيلوکوک اورئوس مورد تاييد قرار داده است. اين دارو تنها بايد در صورتي تجويز شود که ساير درمان‌هاي موجود براي بيمار مناسب نيستند. پنوموني باکتريايي نوعي عفونت ريه است که توسط گونه‌هاي مختلف باکتري‌ها ايجاد مي‌شود. تاييد ويباتيو فقط براي درمان عفونت استاف اورئوس است و با ساير باکتري‌هاي مسبب پنوموني کاري ندارد. پنوموني بيمارستاني عفونتي جدي است زيرا اغلب بيماراني که به ونتيلاتور وصل‌اند قدرت مبارزه با بيماري را ندارند. اثربخشي و ايمني ويباتيو در 2 مطالعه با شرکت 1532 بيمار مورد بررسي قرار گرفته است. اسهال شايع‌ترين عارضه گزارش شده طي اين مطالعات بود.

يک مطالعه جديد نشان داده درمان ناکافي در مبتلايان به سردردهاي ميگرني حاد، به ميگرن مزمن مي‌انجامد. اطلاعات به‌دست آمده از 4600 بيمار مبتلا به ميگرن‌هاي اپيزوديک (حملات ميگرن کمتر از 14 بار در هر ماه)، دريافتند 48 درصد از اين بيماران درمان مناسب و کافي دريافت نمي‌کنند. اين افراد در مقايسه با بيماراني که درمان مناسب دريافت کرده‌اند بيشتر با خطر ابتلا به ميگرن مزمن مواجه هستند. در ميگرن مزمن تعداد روزهاي سردرد در هر ماه بيشتر از 15 روز است. پس از گذشت يک سال، حدود 8درصد از بيماراني که درمان بسيار ضعيف دريافت کرده‌اند به ميگرن مزمن مبتلا مي‌شوند. اين رقم در دريافت‌کنندگان درمان ضعيف 4 درصد، در دريافت‌کنندگان درمان نسبتا خوب 3درصد و در دريافت‌کنندگان بهترين درمان 2 درصد است.

شرکت استلا اخيرا اعلام کرده سازمان غذا و داروي آمريکا، انديکاسيون جديدي براي ميکامين مورد تاييد قرار داده است. ميکافونجين سديم با نام تجاري ميکامين به شکل اينفيوژن داخل وريدي در درمان کانديديازيس حاد منتشر، کانديدميا، آبسه‌ها و پريتونيت کانديدايي، کانديديازيس مري و پيشگيري از عفونت‌هاي کانديدايي در بيماراني که‌ تحت‌پيوند سلول پايه هماتوپويتيک قرار مي‌گيرند، در گروه کودکان بالاي 4 ماه تاييديه گرفت. عفونت‌هاي کانديدايي، مشکلي جدي در طب کودکان محسوب مي‌شود و گزينه‌هاي ‌درماني موجود براي آن اندک است. اثربخشي و ايمني ميکامين در کودکان بالاي 4 ماه از نتايج 2 مطالعه تصادفي دوسوکور در هر 2گروه کودکان و بزرگسالان به‌دست آمده است. يکي از اين مطالعات براي درمان کانديديازيس مهاجم و کانديدمي بود و ديگري براي پيشگيري از عفونت‌هاي کانديدايي در بيماران پيوندي. در اين 2 مطالعه جمعا 479 بيمار 3 روزه تا 16 ساله، حداقل يک دوز ميکامين دريافت کردند. متوسط مدت زمان درمان در بيماران تحت‌مطالعه 24 روز بود.

سازمان غذا و داروي آمريکا، نوع نوترکيب فاکتور 9 انعقادي با نام تجاري ريکسوبيس(Rixubis) را براي درمان بيماران بزرگ‌تر از 16 سال مبتلا به هموفيلي نوع B مورد تاييد قرار داده است. ريکسوبيس براي کنترل و پيشگيري از اپيزودهاي خونريزي، مديريت جراحي (از زمان بستري بيمار براي جراحي تا زمان ترخيص) و نيز به حداقل رساندن دوره‌هاي خونريزي تجويز مي‌شود. اختلال انعقادي ارثي هموفيلي B، معمولا مردان را درگير مي‌‌كند و به دنبال موتاسيون در ژن فاکتور 9 و در نتيجه کمبود اين فاکتور ايجاد مي‌شود. مبتلايان به هموفيلي Bدر معرض خطر خونريزي‌هاي شديد مفاصلي هستند. ريکسوبيس اولين فاکتور 9 انعقادي نوترکيب است که براي پيشگيري از خونريزي در مبتلايان به هموفيلي Bتجويز مي‌شود. ريکسوبيس پروتئين تخليص‌شده توسط تکنولوژي DNA نوترکيب است. اين محصول حاوي پروتئين‌هاي انساني يا حيواني نيست. اثربخشي و ايمني ريکسوبيس در يک مطالعه چندمرکزي روي 73 مرد 12 تا 65 ساله بررسي شده است. ميزان خونريزي در بيماراني که ريکسوبيس را به صورت پروفيلاکتيک دريافت کرده بودند، سالانه 75درصد کمتر از بيماراني بود که در صورت نياز از اين دارو استفاده کرده‌اند. مطالعات تکميلي در مورد اثربخشي اين دارو در گروه کودکان در حال انجام است.

شرکت ژاپني تاکدا، اعلام کرد درخواست مجوز بيولوژيک براي داروي ودوليزوماب(vedolizumab)، يک آنتي‌بادي مونوکلونال انساني تحقيقاتي براي درمان بزرگسالان مبتلا به نوع متوسط تا شديد بيماري کرون و کوليت اولسراتيو را به ثبت رسانده است. بيش از 4 ميليون نفر در سراسر دنيا به بيماري‌هاي التهابي روده مبتلا هستند. ثبت درخواست مجوز اين دارو براساس مطالعات فاز 3 براي بررسي اثربخشي و ايمني ودوليزوماب در کاهش ميزان عود بيماري است. بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه حداقل يک مورد شکست‌درماني در سابقه بيماري خود داشته‌اند. درمان‌هاي متداول براي بيماري‌هاي التهابي روده عبارتند از کورتيکواستروييد، آگونيست TNF آلفا و ايمونومدولاتور. ودوليزوماب روي 2700 بيمار در نزديک به 40 کشور مورد بررسي قرار گرفت. اين مطالعات از جمله بزرگ‌ترين مطالعات فاز 3 انجام‌شده روي بيماري‌هاي التهابي روده است.

نکات اضافه‌شده به برگه اطلاعات دارويي اسپريسل(دازاتينيب)، براساس يکي از طولاني‌ترين مطالعات تکميلي در مورد داروهاي مورد استفاده در درمان CML بوده است. اين مطالعات شامل بررسي اثربخشي و ايمني 3 ساله در بيماران با تشخيص CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت در فاز مزمن بيماري و اطلاعات مربوط به مطالعات 5 ساله روي بيماران CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت در فاز مزمن بيماري که به گليوک(ايماتينيب)مقاوم شده‌اند يا عدم تحمل دارويي داشته‌اند، بوده است. اسپريسل، يک مهارکننده کيناز است که براي درمان بزرگسالان با تشخيص اخير CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت در فاز مزمن بيماري تجويز مي‌شود. اثربخشي اسپريسل براساس پاسخ سايتوژنتيک و پاسخ ماژور مولکولار تعيين شد. مطالعه همچنان ادامه دارد و اطلاعات بيشتر براي اطمينان از نتايج مصرف درازمدت اين دارو ضروري است. مي‌توان اسپريسل را در ساير فازهاي بيماري CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت (فاز مزمن، فاز پيشرونده، فاز ميلوييد و لنفوييد بلاست) مقاوم به درمان قبلي با ايماتينيب و نيز مبتلايان به ALL کروموزوم فيلادلفيا مثبت مقاوم به درمان قبلي تجويز کرد.

براساس نتايج تحقيقات و نظرسنجي که در مورد نيم ميليون بازنشسته ساکن کشورهاي اروپايي انجام شده شاغلاني که ديرتر بازنشسته مي‌شوند نسبت به افرادي که در 60روبه‌رو خواهند بود. به گزارش خبرگزاري رويترز، پژوهشگران در تحقيقات خود پرونده‌هاي پزشکي و دفترچه بيمه درماني بيش از 400 هزار نفر از افراد بازنشسته‌ را در فرانسه بررسي کرده و متوجه شده‌اند که هر سال ادامه کار و اشتغال پس از سن معمولي بازنشستگي که 60سالگي است احتمال ابتلا به بيماري‌هاي دوران کهنسالي را کاهش مي‌دهد. مدير اين تحقيقات مي‌گويد: «اطلاعاتي که ما جمع‌آوري کرده‌ايم نشان مي‌دهد که ادامه اشتغال افراد پس از اين سن به شکل قابل ملاحظه‌اي احتمال ابتلا به بيماري‌هاي دوران کهنسالي را کاهش مي‌دهد.» بر اساس اين پژوهش در مورد افرادي که پس از 60 سالگي يا براي مثال در 65 سالگي بازنشسته مي‌شود احتمال ابتلا به آلزايمر حدود 14 درصد کاهش مي‌يابد. خبرگزاري رويترز مي‌افزايد که اين پژوهش در مورد کساني انجام شده که حدود 12 سال قبل از سال 2010 بازنشسته شده‌اند. اطلاعات جمع‌آوري شده نشان مي‌دهد که به ازاي هر يک سالي که افراد پس از سن بازنشستگي به کار خود ادامه دهند احتمال ابتلا به آلزايمر و ساير بيماري‌هاي دوران کهنسالي کاهش مي‌يابد. با توجه به نتايج اين پژوهش جديد اکنون کارشناسان معتقدند wبايد تحقيقات مشخص‌تري انجام شود تا رابطه دقيق زندگي حرفه‌اي فعال با کاهش ابتلا به آلزايمر بررسي شود. در اين زمينه بررسي کارکرد مغز و تغييرات شيميايي در بدن و به‌خصوص مغز و اعصاب نقش مهمي دارد و بايد ديد که ادامه کار پس از سن معمول بازنشستگي به چه شکلي روي اين عرصه‌ها تاثير مي‌گذارد.

دانشمندان انگلیسی توانسته‌اند گسترش موج‌مانند مرگ در بدن یک کرم را از طریق بررسی تشعشع آبی‌رنگی که سلول به سلول حرکت کرده تا موجود به تمامی بمیرد، ثبت کنند. دانشمندان بنیاد ولکام تراست و شورای تحقیقات علوم زیستی و زیست‌فناوری این گسترش درخشش آبی در بدن کرم را به فرآیند مرگ تشبیه کرده‌اند. آنها بر این باورند که این پژوهش در نهایت می‌تواند یک مدل مفید برای درک مرگ در افراد بوده و شاید حتی به افزایش امید به زندگی منجر شود.
با مرگ هر سلول، یک واکنش زنجیره شیمیایی ایجاد شده که به تجزیه اجزای سلول و تولید زباله سلولی منجر می‌شود. سازوکارهای مولکولی این فرآیند در سطح سلولی کاملا قابل فهم بوده اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی گسترش مرگ در بدن موجود تا پایان زندگی آن وجود دارد. در کرمها، گسترش مرگ به آسانی در زیر میکروسکوپ مانند موجی از تشعشع آبی که درون شکم موجود در حال حرکت بوده، قابل مشاهده است. این پژوهش که در مجله PLoS Biology منتشر شده، نشان داده که این تشعشع توسط یک مسیر مرگ سلولی موسوم به بافت مردگی ایجاد شده و گسترش آن در بدن موجود بستگی به علامت‌دهی کلسیم دارد.
این سازوکار مشابه نمونه فعال در پستانداران بوده که تائید می‌کند کرمها می‌توانند مدل مفیدی برای درک مرگ سلولی در انسان ارائه کنند. پیش از این تصور می‌شد که تشعشع آبی ماده موسوم به lipofuscin است که نوری مشابه منتشر کرده و از آنجایی با افزایش آسیب مولکولی انباشته می‌شود، با پیری نیز مرتبط شناخته شده است. اگرچه دانشمندان اکنون بر این تصورند که مولکول دیگری موسوم به اسید آنترانیلیک منبع این رنگ آبی بوده و پژوهشها نشان داده که lipofuscin در اینجا نقشی ندارد.

بر اساس نتایج پژوهشی 41 ساله، افراد مبتلا به صرع، 10 برابر بیش از سایرین در خطر مرگ زودرس قبل از اواسط دهه 50 قرار دارند. این خطر نیز در بین مبتلایان به بیماری‌های روانی به ویژه افسردگی و اختلالات مصرف الکل و مواد مخدر بیشتر گزارش شده است. نتایج به دست آمده ارتباط قابل توجهی را بین مرگ زودرس و تشخیص حالات روانی در بیماران مبتلا به صرع نشان می‌دهد و احتمال اینکه این افراد در طول زندگی خود، تشخیص بیماری روانی را دریافت کرده باشند نیز 4 برابر بیشتر از سایر افراد جامعه عنوان شده؛ این آمارها بیش از میزان قابل انتظار گزارش شده است.
به‌منظور انجام این پژوهش محققان دانشگاه آکسفورد و موسسه کارولینسکا، 69 هزار و 955 فرد سوئدی مبتلا به صرع و 660 هزار و 869 شخص سالم را به مدت 41 سال (1954 تا 2009) مورد مطالعه قرار دادند. محققان طی این مدت نیز وضعیت سلامتی خواهر و برادرهای سالم این بیماران را از نظر وجود عوامل خطر ژنتیکی و تربیت خانوادگی بررسی کردند. طی این 41 سال، شش هزار و 155 بیمار صرعی (9 درصد) و چهار هزار و 892 فرد سالم (کمتر از یک درصد) فوت کردند. مهمترین علت مرگ در بیماران صرعی بیشتر به علت عوامل خارجی نظیر تصادف و خودکشی (16 درصد) عنوان شده است. علاوه براین، سه چهارم این مرگ‌ها نیز در بین افرادی رخ داد که تشخیص بیماری روانی برایشان انجام شده بود. افراد مبتلا به صرعی که مواد مخدر مصرف می‌کنند 22 برابر بیش از سایر افراد جامعه که نه صرع داشته و نه معتاد بودند، در خطر مرگ ناشی از عوامل خارجی نظیر قرار داشته‌اند.
محقق ارشد تحقیقات بالینی موسسه "Wellcome Trust " دانشگاه آکسفورد در رابطه با نتایج به دست آمده چنین می‌گوید: "این وسیع‌ترین مطالعه‌ای است که در زمینه رابطه با وقوع بیماری و حالات روانی در بیماری صرع و نقش آن در رخداد مرگ زودرس انجام گرفته است. اینکه سه چهارم خودکشی و وقوع تصادف منجر به مرگ در بیماران صرعی با تشخیص بیماری روانی در یک راستا قرار گرفته است، ما را بر آن می‌دارد تا این دسته از بیماران را جز گروه پر خطر قرار داده تا راهبردهای پیشگیرانه و درمان‌های قدرتمندی را برایشان تدارک ببینیم چراکه می‌توان با تحت نظر قرار دادن و درمان مشکلات روانی در بیماران صرعی، گام بلندی را در کاهش خطر مرگ زودرس در این بیماران برداشت."
نتیجه دیگری که طی این پژوهش به دست آمد نشان می‌دهد مرگ‌های غیر تصادفی مانند مسمومیت دارویی یا غرق شدگی در افراد صرعی، پنج برابر بیش از سایر افراد جامعه گزارش شده است. در حالی که محققان رابطه بین صرع و مرگ زودرس را پیدا کرده‌اند، اما تاکید کرده‌اند که این امر موید هیچ رابطه علت و معلولی نیست. این پژوهش در مجله "The Lacnet" منتشر شده است.

ورود به بهترین دانشگاه‌ها کار سختی است و اکنون دانشمندان آمریکایی بر این باورند که میزان وزن فرد می‌تواند در پذیرش وی در دانشگاه موثر باشد. محققان دانشگاه باولینگ دریافته‌اند که دانشجویان چاق بویژه دختران کمتر از دانشجویان لاغر احتمال دارد که به دانشگاه وارد شوند. اگرچه در زمانی که مکالمات از طریق تلفن انجام شده یا گواهینامه‌ها از راه دور مورد بررسی قرار می‌گرفتند، هیچ تفاوت چشمگیری در میزان موفقیت وجود نداشت.
محققان از 97 متقاضی دوره‌های روانشناسی در رده تحصیلات تکمیلی در بیش از 950 دانشگاه آمریکا در مورد اینکه آیا مصاحبه آنها بطور حضوری یا تلفنی انجام شده و این که آیا پیشنهادی دریافت کرده‌اند یا خیر، سوال کردند. آنها دریافتند زمانی که مصاحبه بطور حضوری انجام می‌شود، ارتباط واضحی میان وزن افراد و قبول شدن آنها در این دوره‌ها وجود دارد. این پژوهش که در مجله Obesity منتشر شده، همچنین نشان داده که تعصب وزنی در مورد متقاضیان خانم بیشتر بود.
پژوهشهای پیشین توسط محققان انگلیسی نیز نشان داده بود که افراد چاق بویژه زنان کمتر امکان استخدام را در مقایسه با زنان لاغر دارند چرا که کارگزاران آنها را تنبل ارزیابی کرده و حتی در صورت استخدام، مورد آزار قرار گرفته و حقوق و مزایای کمتری دریافت می‌کنند. به گفته محققان، پژوهشهای بیشتری در زمینه‌های دیگر علاوه بر روانشناسی در مورد این مسأله مورد نیاز بوده و نتایج می‌تواند نشانگر یک تعصب حتی قویتر در مورد افراد با شاخص توده بدنی بالا باشد.

محققان آمریکایی و ژاپنی برای نخستین بار موفق به ایجاد خاطرات جعلی و ساختگی در حافظه موش های آزمایشگاهی شده اند. تحقیقات نشان می دهد که مردم قادر به ایجاد خاطرات ساختگی در ذهن خود هستند؛ بطور مثال والدین از تجربه بیمار شدن فرزندشان در سال ها پیش خاطراتی تعریف می کنند و فرد می تواند خاطره ساختگی از آن حادثه در ذهن ایجاد کند. در تحقیقات قبلی محققان موفق به ایجاد حافظه مصنوعی 10 ثانیه ای در سلول های مغز موش شده بودند و در مطالعه دیگری خاطرات جعلی ترکیبی در موش های زنده ایجاد شد.
در گامی تازه محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به ایجاد تجربه ساختگی خطر در حافظه موش های آزمایشگاهی شدند که این خاطره ساختگی شامل تجربه شوک الکتریکی در پای موش در زمان حضور درون یک اتاقک کوچک بود. پس از ایجاد خاطره ساختگی در حافظه موش، هر زمان که حیوان درون این اتاقک قرار داده می شد، واکنش های ناشی از ترس از خود بروز می داد. برای ایجاد خاطرات جعلی در حافظه موش ها از دو پژوهش قبلی استفاده شد؛ مطالعه اول شامل روش اپتوژنتیک یا حساس کردن سلول های عصبی از طریق تحریک با نور لیزر و مطالعه دوم استفاده از اپتوژنتیک برای تحریک سلول های مغزی مرتبط با حافظه موش ها بود.
در این مطالعه موش ها درون اتاقک کوچک A بعنوان اتاق امن قرار داده شدند که دارای شکل خاص، نور و بوی مخصوص بود و در این زمان فعالیت سلول های مغزی در مواجهه با این اتاقک بررسی شدند. سپس موش ها در اتاقک B بعنوان اتاق خطر با شکل، بو و رنگ متفاوت قرار داده شدند و شوک الکتریکی در پاهای آنها ایجاد شد؛ بطور همزمان از طریق نور لیزر، سلول های مغزی مرتبط با اتاقک A بعنوان اتاق امن تحریک شدند. زمانیکه موش ها مجددا در اتاقک A قرار داده شدند، بدون دریافت هیچ گونه شوک الکتریکی واکنش های ترس در آنها ایجاد شد و در این شرایط چیزی در حافظه موش ها شکل گرفته بود که اصلا در اتاق امن اتفاق نیفتاده بود. برای کنترل نتایج موش ها در اتاقک C با شرایط متفاوت قرار داده شدند و هیچ واکنش ترسی در موش ها اتفاق ایجاد نشد.
«سوسومو تونگاوا» از زیست شناسان MIT و سرپرست این مطالعه تأکید می کند: این خاطرات ساختگی یک مشکل اجتماعی جدی محسوب می شوند و انجام این آزمایش بر روی موش ها می تواند به درک بهتر شیوه شکل گیری خاطرات کذب در انسان کمک کند. نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

محققان اسپانیایی موفق به توسعه استخوان های مصنوعی از سلول های بنیادی خون بند ناف شده اند که مسیر را برای بازسازی استخوان ها و جایگزین کردن غضروف آسیب دیده هموار می کند.  پس از سال ها تحقیق در حوزه زیست شناسی، مطالعات رادیوبیولوژیک و مواد، محققان موفق به تولید یک ماده بیولوژیکی پیچیده شبیه به بافت استخوان در شرایط آزمایشگاهی شدند.  محققان دانشگاه گرانادا از مواد زیستی جدید برای ایجاد بافت استخوان یا استخوان مصنوعی استفاده کرده اند. این مواد شامل پوشش کربنی فعالی برای محافظت از سلول ها است که به رشد استخوان کمک می کند.
این روش هنوز بر روی موجودات زنده آزمایش نشده است، اما نتایج آزمایش‌های اولیه بسیار امیدوار کننده ارزیابی می شود و در آینده می توان از این روش برای تولید داروهای ترمیم استخوان، شکستگی های استئو کوندرال، تومور یا آسیب دیدگی های پس از تصادف استفاده کرد. روش تمایز سلول های بنیادی با استفاده از پشتیبانی سه بعدی و کاربرد انواع سلول های دخیل در بازسازی استخوان در شرایط کشت سلولی نیاز به عوامل تمایز اضافی ندارد. محققان پس از تولید استخوان مصنوعی در آزمایشگاه، به دنبال کاشت این مواد زیستی در مدل های حیوانی مانند موش و خرگوش هستند تا کارآیی آن را در بازسازی استخوان ارزیابی کنند.

یک تیم تحقیقات بین‌المللی موفق شدند با استفاده از نانولوله کربنی، حساسیت دستگاه‌های MRI را بهبود دهند. نانولوله‌های کربنی از جمله مستحکم‌ترین مواد موجود در طبیعت هستند، به طوری که گفته می‌شود از فولاد نیز قوی‌ترند. خواص الکتریکی و گرمایی این مواد بسیار جالب توجه است، به همین دلیل نانولوله‌های کربنی به شدت مورد توجه محققان قرار گرفته است. این ماده دارای یک فضای توخالی درون خود است و ضخامت دیواره‌های آن به اندازه یک لایه اتمی است؛ از این ویژگی‌ها می‌توان در بخش‌های مختلف از تولید راکت‌های تنیس گرفته تا جلیقه‌های ضدگلوله استفاده کرد. اخیرا محققان نشان دادند که از این مواد می‌توان در بخش پزشکی بویژه در تصویربرداری MRI از تک مولکول‌ها استفاده کرد.
پژوهشگران موسسه ICFO با همکاری همتایان خود در موسسه فناوری نانو کاتالان و دانشگاه میشیگان موفق شدند نیروی‌های ضعیف را با حساسیتی 50 برابر بیشتر از رکورد قبلی اندازه‌گیری کنند. این کار موجب می‌شود تا نیروهای ضعیف را بهتر اندازه‌گیری کرد و در نتیجه در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از تک مولکول‌ها می‌توان از آن استفاده کرد. نتایج این پژوهش در نشریه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسیده است. «آدریان بچتولد» از محققان این پروژه می‌گوید: ما موفق شدیم از نانولوله کربنی به عنوان یک پیمایشگر استفاده کنیم که به صورت عمود بر سطح به حرکت درآمده و با نوساناتی می‌تواند نیروی الکترواستاتیکی را اندازه‌گیری کند. با استفاده از این سیستم که نویز بسیار کمی دارد، محققان توانستند دامنه نوسانات موجود در نانولوله‌های کربنی را اندازه‌گیری کرده و شدت نیروی الکترواستاتیکی آن را مشخص کنند.
نانولوله‌های کربنی مانند سیم‌های گیتار هستند که در برابر نیروهای خارجی دچار لرزش و نوسان می‌شوند. در این پژوهش عامل ایجاد لرزش بسیار کوچک است، این نیرو به اندازه نیرویی است که میان دو نفر که در فاصله 4500 کیلومتری هم ایستاده‌اند، ایجاد می‌شود. در طول 10 سال گذشته بهبودهای اندکی در این حوزه انجام شده بود، اما این کشف جدید نشان داد که نانولوله کربنی می‌تواند نقش مهمی در MRI از تک مولکول‌ها داشته باشد.
در تصویربرداری MRI معمولی، اسپین هسته اتم‌های بدن که در اثر اعمال یک میدان الکترومغناطیسی خارجی تحریک شده، رصد می‌شود. با این کار می‌توان بیماری‌های مختلف را شناسایی کرد. البته حساسیت این روش پایین است و باید بهبود یابد. این روش می‌تواند نیروی ایجاد شده توسط یک اتم را نیز شناسایی کند. این روش در آینده می‌تواند انقلابی در MRI ایجاد کند.

یک سیستم خنک‌کننده جمجمه سر در بخش‌هایی از لندن مورد استفاده قرار گرفته که به بیماران شیمی‌درمانی برای جلوگیری از ریزش مو در جریان این درمان کمک می‌کند. سیستم DigniCap توسط بنیاد مراقبت بهداشتی امپریال کالج لندن برای استفاده در واحدهای شیمی‌درمانی روزانه در بیمارستان‌های چرینگ کراس و همراسمیت استفاده شده است. در این درمان، بیماران یک کلاه خاص را بر روی سر می‌گذارند که جمجمه آنها را خنک کرده و از ریزش موها جلوگیری می‌کند. 
این سیستم بطور مکرر دما را بررسی می‌کند تا از کاربرد مداوم درمان خنک‌کننده اطمینان حاصل کند و به شکلی طراحی شده‌ که گوش‌های بیمار در کل این فرایند بدون پوشش باقی می‌مانند. با کندکردن جریان خون به جمجمه، ابداع مزبور میزان داروی شیمی‌درمانی را که به جمجمه می‌رسد و موها را نابود می‌کند، کاهش می‌دهد.
در کارآزمایی‌های بالینی هشت تن از 10 بیمار در اروپا و آسیا که از این سیستم در طول شیمی درمانی استفاده کرده‌اند، موهای خود را از دست ندادند. کارآزمایی‌های بیشتر در مراکز پزشکی پیشتاز جهان ثابت کرده که سامانه ارائه‌شده یک جایگزین ماندگار برای زنان و مردان از قومیت‌های مختلف است. سوزان میلین یکی از دانشمندان مرکز پزشکی Wake Forest Baptist در کارولینای شمالی ابراز می‌دارد که بیماران پیش از ورود به مرحله شیمی‌درمانی در خصوص از دست‌دادن موهایشان نگران هستند. محققان امریکایی هم‌اکنون در حال انجام آزمایشاتی بر روی DigniCap هستند.
در حالی که نسخه‌های این کلاه‌ در اروپا و کانادا به کار می‌رود، هنوز امنیت و میزان بازدهی آن‌ در جلوگیری از موی سر به خوبی مطالعه نشده و سازمان غذا و داروی امریکا نیز آن را تایید نکرده است. در صورتی که آزمایشات در حال انجام بر صلاحیت ابداع مزبور صحه بگذارند، این سازمان نیز ممکن است آن را تایید کند و به سیستمی محبوب در ایالات متحده تبدیل شود.