پزشکی بالینی

کپسول‌هاي آهسته‌رهش دي‌متيل‌فومارات با نام تجاري تکفيدرا (Tecfidera)براي درمان اشکال عودکننده ام‌اس در بزرگسالان مورد تاييد قرار گرفته‌اند. ام‌اس يک بيماري التهابي و مزمن اتوايميون دستگاه عصبي مرکزي است که ارتباط عصبي ميان مغز و ساير بخش‌هاي بدن را مختل مي‌کند. اين بيماري از جمله شايع‌ترين بيماري‌هاي ناتوان‌کننده دستگاه عصبي در جوانان است و در زنان شيوع بيشتري دارد. در اغلب مبتلايان به ام‌اس دوره‌هاي شعله‌وري و فروکش بيماري تجربه مي‌شوند. با گذشت زمان دوره‌هاي فروکش ناکامل و در نتيجه ناتواني و اختلال عملکرد بيمار شديدتر مي‌شود. بيماران مبتلا به ام‌اس علايمي نظير ضعف عضلات و اختلال در هماهنگي و تعادل را تجربه مي‌کنند. در بيشتر موارد نخستين علايم ام‌اس بين 20 تا 40 سالگي مشاهده مي‌شوند. هيچ دارويي توانايي درمان کامل ام‌اس را ندارد بنابراين داشتن گزينه‌هاي درماني متعدد براي کمک به بيماران اهميت فراواني دارد.
هر چند که مکانيسم اثر تکفيدرا به درستي مشخص نيست، احتمال مي‌رود اين دارو با افزايش توانايي بدن در دفاع از خود در برابر استرس اکسيداتيو و التهاب، در مبتلايان به ام‌اس سودمند باشد. دوز آغازين تکفيدرا، 120 ميلي‌گرم 2 بار در روز است. توصيه مي‌شود پس از 7 روز دوز آن به 240 ميلي‌گرم در روز (در 2 دوز منقسم) افزايش يابد. نتايج به دست آمده از دو مطالعه نشان داده‌اند تعداد دفعات حملات در دريافت‌کنندگان تکفيدرا در مقايسه با بيماراني که دارونما مصرف کرده‌اند، کمتر است. در يکي از اين مطالعات ناتواني بيماران تحت درمان با تکفيدرا در مقايسه با دريافت‌کنندگان دارونما کمتر بود. تکفيدرا ممکن است باعث افت تعداد لنفوسيت‌ها شود. در نتيجه بيمار در معرض خطر ابتلا به عفونت قرار خواهد داشت. البته در مطالعات هيچ تفاوت معناداري در ميزان ابتلا به عفونت در دو گروه مشاهده نشد. کنترل لنفوسيت‌ها قبل از شروع درمان با تکفيدرا و در ادامه درمان از سوي FDA توصيه شده است. گرگرفتگي، مشکلات گوارشي نظير تهوع، استفراغ و اسهال از جمله شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده به دنبال مصرف تکفيدرا – به خصوص در شروع درمان- بوده‌اند. لازم به ذکر است ميزان بروز اين عوارض در طول زمان به تدريج کاهش مي‌يابد.

به تازگي FDA درخواست ثبت داروي جديدي با نام سوفوسبووير sofosbuvir را پذيرفته است. اين دارو، يک آنالوگ نوکلئوتيدي خوراکي يک بار در روز است که براي درمان عفونت هپاتيت C تجويز مي‌شود. اطلاعات ارائه‌شده همراه اين درخواست، به نفع استفاده از سوفوسبووير و ريباويرين به عنوان درمان خوراکي عفونت ژنوتايپ 2 و 3ويروس هپاتيت C هستند. هم‌اکنون درمان هپاتيت C شامل 24تا48 هفته درمان با پگ-اينترفرون است که دارويي تزريقي است و عوارض جانبي متعددي دارد. در نتيجه برخي از بيماران به دليل نارضايتي از دارو، دوره درمان را کامل نمي‌کنند. سوفوسبووير در صورت تاييد از سوي FDA دوره درمان مبتلايان به عفونت هپاتيت C را به 12 تا 16 هفته کاهش مي‌دهد. با توجه به نوع ژنوتايپ بيمار، اين دارو مي‌تواند طول مدت زمان اجبار بيمار به تزريق پگ اينترفرون را به حداقل رساند.

شرکت سرژن ( Ceregene) به تازگي نتايج به دست آمده از مطالعه تصادفي دوسوکور فاز 2 خود روي CERE-120، يک فراورده ژن‌درماني براي انتقال فاکتور نوروتروپيک نورتورين (neurturin) در مبتلايان به پارکينسون، را منتشر کرده است. 51 بيمار مبتلا به نوع پيشرفته پارکينسون که با داروهاي متداول در درمان پارکينسون به طور مطلوب کنترل نشده بودند در اين مطالعه شرکت داشتند. حدود نيمي از اين بيماران CERE-120 و نيمي ديگر دارونما دريافت کردند. بيماران براي مدت 15 تا 24 ماه از نظر عوارض و تغيير در علايم باليني پارکينسون تحت نظر بودند. هر چند اثربخشي اين دارو در گروه دريافت‌کننده CERE-120 در مقايسه با دارونما رضات‌بخش نبود، اما ايمني آن مورد تاييد است. شرکت نامبرده در زمينه ژن‌درماني و استفاده از فاکتورهاي نوروتروپيک در درمان بيماري‌هاي نورودژنراتيو فعاليت دارد و به طور همزمان يک مطالعه فاز 2 روي CERE-110 در درمان آلزايمر در اين شرکت در حال انجام ‌است.

دانشمندان با قرار دادن سلول‌هاي بنيادي جنيني انسان در مغز موش‌ها موفق شدند عملکرد حافظه و يادگيري را در آنها ترميم کرده و بهبود بخشند. در اين مطالعه آنها ابتدا به قسمتي از مغز موش که مسوول يادگيري و خاطره است، آسيب رساندند. سپس سلول‌هاي جنيني که در يک محيط واسط به گونه‌اي پرورش يافته بودند تا آماده تبديل به سلول عصبي باشند، به مغز موش‌ها منتقل شدند. البته آنها سيستم ايمني بدن موش‌هاي آزمايشگاهي را غيرفعال کرده بودند تا بخش‌هاي پيوندي را پس نزند. سلول‌هاي بنيادي به شکل گيرنده‌هاي GABA تغيير ماهيت دادند. سپس موش‌ها تحت يک سري آزمون استاندارد قرار گرفتند که ميزان يادگيري و حافظه آنها سنجيده شود (مانند پازل ماز) و نتايج به شکل معني‌داري نسبت به قبل از درمان بهبود يافته بود. محققان اميدوارند که تحقيقات سلول‌هاي بنيادي بتواند درماني براي بسياري از بيماري‌ها و ترميم مغز باشد: «نورون‌هاي کولينرژيک در آلزايمر و نشانگان داون دخيل هستند. اما نورون‌هاي GABA در بسياري از اختلالات و بي‌نظمي‌ها از قبيل اسکيزوفرني، صرع، افسردگي و اعتياد نقش دارند.»

شايد باور اين موضوع کمي سخت باشد، ولي امروزه قسمت بزرگي از بودجه بيمارستاني توسط اشتباهات جراحي بلعيده مي‌شود و اين امر تنها در اتاق‌هاي جراحي اتفاق نمي‌افتد، بلکه حتي در اتاق‌هاي ريکاوري و پرپ نيز شاهد اين خطاها هستيم. همين مشکلات علاوه بر هدر دادن منابع مالي، جان هزاران بيمار را نيز در معرض خطر قرار مي‌دهد. از همين‌رو، موسسه تحقيقات گلوبال شرکت معتبر GE روباتي را ابداع کرده که مي‌تواند به‌طور اتوماتيک وسايل جراحي را دسته‌بندي، استريليزه و پرپ کند، به اين ترتيب اشتباهات به حداقل ميزان خود خواهد رسيد و نيروي ماهر بيمارستان مي‌توانند کارهاي کمتر خسته‌کننده را انجام دهند. تميز کردن وسايل جراحي به اندازه خود جراحي حياتي است و اشتباهات مي‌توانند حين جراحي باعث تاخير شده و خطرات بالقوه‌اي را به وجود آورند. اين روبات که نام «intelligent» را بر آن نهاده‌اند، تمامي مراحل فوق را سريع‌تر، موثرتر و کامل‌تر از انسان انجام مي‌دهد. GE اميدوار است بتواند در آينده نزديک روباتي را در اتاق‌هاي جراحي به کار گيرد که سريع‌تر و بهتر از انسان اتاق را تميز کرده و وسايل را استريل كند و آنها را در جاي صحيح خود قرار دهد و کيت‌هاي موردنياز جراحان را براي جراحي‌هاي بعدي روي ميزها آماده كند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد، داشتن فرزند به افزایش هوش زنان کمک می‌کند. محققان دانشگاه لانگ وود با بررسی دو گروه موش ماده با و بدون فرزند دریافته اند که مادران در مقایسه با سایر زنان از هوش و عملکرد مغزی بهتری برخوردار هستند. در این مطالعه دو گروه از موش های ماده در یک ماز تحت تعلیم قرار گرفتند؛ پس از انجام تمرینات موش های مادر قادر به پایان رساندن مسیر ماز در زمانی سریعتر از دیگر موش های ماده شدند. «آدام فرانسن» استاد بیولوژی دانشگاه لانگ وود تأکید می کند: داشتن فرزند به افزایش توانایی ذهنی مادران کمک کرده و آنها را قادر به مقابله بهتر با استرس، انجام کارهای ذهنی مختلف و حل مشکلات در مقایسه با سایر زنان می کند. مطالعات قبلی نیز بیانگر توانایی بالاتر مادران در انواع مختلف یادگیری است. در خصوص پدران نیز شواهدی بدست آمده است که نشان می دهد، هورمون درمانی (هورمون استروژن) می تواند تا حدودی به تقویت مغزی پدران کمک کند.

دانشمندان هاروارد، از یک دوز خون جوان برای جوانسازی قلبهای پیر استفاده کرده‌اند. ‌این درمان خون‌آشام، فرآیند ضخیم و سفت شدن خطرناک قلب را که با افزایش سن رخ می‌دهد، معکوس می‌کند. این کار بر روی موشها انجام شده اما دانشمندان بر این باورند که این دستاورد می‌تواند به اولین دارو برای ترمیم قلبهای آسیب‌دیده در زنان و مردان مسن بینجامد. محققان این کار را با مرتبط کردن دو موش در سنین مختلف انجام دادند که در آن خون موش جوانتر به بدن حیوان پیرتر و همچنین بالعکس تزریق شد. طی چهار هفته، عضله قلب حیوان پیرتر از حالت سفتی درآمده و تلاش کرد تا با خون مانند قلب یک حیوان جوان پر شود.
این تیم پژوهشی ماههای متوالی را برای شناسایی جزء نیروبخش خون جوان گذرانده و در آخر هورمون GDF-11 را پیدا کردند که میزان آن با بالا رفتن سن کمتر می‌شود. این محققان پیشنهاد داده بودند که به انسانهای میانسال تزریق منظم خون افراد دهه 20 سال ارائه شود. اما اکنون قصد دارند هورمون GDF-11 را بصورت دارو ارائه کرده و امیدوارند تا چهار یا پنج سال آینده آنرا بر روی انسان آزمایش کنند. آنها همچنین به دنبال این هستند که آیا می‌توان از این هورمون برای نیروبخشیدن به سایر اندام پیر بدن استفاده کرد.
به گفته محققان، این هورمون می‌تواند با تغییرات برخی از سلولها در عضلات پیر قلب مبارزه کرده و راه جالبی را برای پژوهشهای آینده ارائه کند. اگرچه به گفته آنها، این پژوهش نمی‌تواند برای نارسایی قلب که در اثر حملات قلبی و بیماری ایجاد شده، مورد استفاده قرار بگیرد. پروتئین GDF-11 در آینده می‌تواند اولین درمان نارسایی قلبی دیاستولیک باشد. این پژوهش در مجله Cell منتشر شده است.

تیمی از محققان در پژوهش جدید خود با بررسی زمان واکنش از اواخر دهه 1800 تاکنون مدعی شدند که ذهن انسان در حال زوال است! محققان دانشگاه اومیای سوئد، دانشگاه آمستردام و دانشگاه کورک مدعی شده‌اند که کندتر شدن واکنشهای انسان نشان می‌دهد که انسان کنونی نسبت به اجداد خود از هوش کمتری برخوردار بوده و نسبت به دوره ویکتوریا 14 نمره از هوشبهر انسان به نسبت 1.23 برای هر دهه کاسته شده است.
در حالیکه یک انسان معمولی در سال 1889 از زمان واکنش 183 میلی‌ثانیه برخوردار بود، این زمان برای برای یک انسان در سال 2004 به 253 میلی‌ثانیه کاهش یافته است. محققان متوجه شدند که این امر در زنان نیز به همین شکل بوده و سرعت آنها از 188 به 261 میلی‌ثانیه در همان دوره زمانی کاهش داشته است. به گفته این دانشمندان، نمرات هوشبهر بهترین پیش‌بینی کننده عملکرد شغلی بوده و افراد دارای هوش بالاترهم خلاقتر و هم سازنده‌تر هستند. اما محققان نمی‌توانستند به طور مستقیم هوشبهرهای دوره‌های تاریخی مختلف را مقایسه کنند چرا که نسلهای قبلتر از دسترسی محدودی به آموزش، تغذیه و بهداشت بهبود‌یافته برخوردار بودند که نتایج دوره‌های جدید را افزایش داده است. آنها در عوض زمان واکنش را سنجیدند که به ادعای آنها می‌تواند برای مقایسه معنادار جمعیتهای تاریخی و معاصر از نظر سطوح هوش عمومی مورد استفاده قرار بگیرد.
نتایج به دست آمده نشان‌دهنده زوال در قدرت ذهنی از دوره ویکتوریا بود که با اثر به اصطلاح فلین که نشانگر افزایش جهانی سه نمره‌ای امتیازات سنجیده شده هوشبهر از زمان پایان جنگ جهانی دوم بوده، تضاد دارد. این دانشمندان همچنین بر این باورند که کاهش هوشبهر انسان مدرن می‌تواند چشمگیرتر از پیش‌بینی‌ها باشد چرا که این زوال تخمینی بر اساس بهترین داده‌های تحلیلی در دسترس بوده و مقادیر غیر قابل اغماضی از پراکندگی در اطراف خط تنازل خطی وجود دارد.

یک گروه بین‌المللی از محققان نوع جدیدی از ‏ماهیچه مصنوعی ساخته‌اند که از نخ‌هایی از رشته‌های نانولوله کربنی درهم‌پیچیده‌ی ‏آغشته به موم پارافین تشکیل شده است. این ساختارهای محرک جدید از این لحاظ که به الکترولیت خارجی برای عمل کردن نیاز ندارند، با افزاره‌های ساخته شده قبلی متفاوت هستند. ‏این ماهیچه‌ها می‌توانند 100 هزار برابر وزن‌شان را جابجا کنند، بی‌نهایت سریع منبسط و ‏منقبض شوند و در گستره دمایی وسیعی عمل کنند. چنین خواصی می‌تواند آنها را برای ‏استفاده در گستره‌ای از کاربردها از قبیل روبات‌های انسان‌نما، منسوجات هوشمند و ‏موتورهای چرخشی پیشرفته ایده‌آل کند.‏
این گروه برای ساخت این ماهیچه‌های مصنوعی، ابتدا جنگلی از نانولوله‌های کربنی رشد ‏دادند که بصورت عمودی هم‌راستا بودند. آنها سپس صفحه نازکی از دسته‌های ‏نانولوله‌ای را از این جنگل بیرون کشیده و آن را برای ساخت نخی حاوی مارپیچ‌هایی از ‏نانولوله‌های کربنی درهم تنیده، درهم پیچاندند. در مرحله بعد، آنها این نخ را با موم ‏پارافین مذاب مخلوط کردند.‏ سپس انتهای هر رشته از این نخ به یک منبع توان متصل شد. هنگامی که یک ولتاژ اعمال ‏شد، موم گرم و منبسط شد. فشار ایجاد شده در نتیجه این انبساط سبب منقبض و بطور جزئی ‏باز شدن این نخ درهم‌پیچیده می‌شود و درنتیجه یک کنش چرخشی، مشابه آنچه موقع کشیدن ‏یک فنر مارپیچی دیده می‌شود، ایجاد می‌کند. این نخ در جهت مخالف آنچه موم پارافین ‏سرد می‌شود، می‌چرخد.
‏ماهیچه‌های مصنوعی ساخته شده قبلی بطور مشابه کار می‌کنند، اما آنها بر نانولوله‌های ‏غوطه‌ور در یک الکترولیت مایع متکی بودند. «ری باخمن» از دانشگاه تگزاس و سرپرست این گروه بین‌المللی توضیح می‌دهد که استفاده از موم ‏پارافین بطور موثری نیاز به چنین مایع رسانای خارجی را از بین می‌برد. ‏او می‌گوید: این نانورشته‌های آغشته به موم پارافین همچنین می‌توانند اجسامی هزار برابر ‏سنگین‌تر از وزن‌شان را جابجا کنند و در مقایسه با ماهیچه‌های طبیعی با همان اندازه، در مدت ‏انقباض، 85 برابر توان مکانیکی بیشتری تولید می‌کند. ‏مارپیچی بودن این نخ نانولوله‌ای ضریب انبساط گرمایی‌اش را حتی بدون موم پرکننده تا ‏‏10 برابر افزایش می‌دهد. طبق گفته این محققان این انبساط گرمایی بالا برای این نخ‌های ‏مارپیچی، بدین معنی است که آنها برای استفاده در منسوجات هوشمند ایده‌آل هستند. ‏این محققان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی ‏Science‏ منتشر کرده‌اند.‏

تحقيقات انجام شده در محيط آزمايشگاه و روي حيوانات، پژوهشگران آمريکايي را به اين نتيجه رسانده که شايد مصرف منظم دوز پايين آسپيرين بتواند رشد و گسترش سرطان پستان را متوقف کند. البته آنها تاکيد مي‌کنند که هنوز براي تصميم‌گيري نهايي زود است و اين مساله هنوز روي بيماران ثابت نشده است. آنها در بررسي‌هاي خود دريافته‌اند که آزمايش‌ها روي رده‌هاي سلولي سرطاني در موش نشان مي‌دهند که آسپيرين نه‌تنها به‌طور موثري رشد سلول‌هاي سرطاني را کم کرده و آنها را کوچک مي‌کند، بلکه از گسترش آنها به مناطق جديد نيز جلوگيري مي‌نمايد. اين تحقيقات روي دو نوع از سرطان انجام شده که انواع مهاجم آن، يعني سرطان پستان « triple-negative» ناميده مي‌شوند، زيرا اين سلول‌هاي سرطاني هيچ‌گونه گيرنده‌اي براي استروژن، پروژسترون و Her2/neu ندارند.
البته مساله تاثير آسپيرين روي سرطان موضوع جديدي نيست و براي نخستين‌بار 20 سال پيش بود که مطالعه‌اي در استراليا پيشنهاد کرد آسپيرين شايد خصوصيات ضدسرطاني داشته باشد. به‌طور مثال گزارش‌هاي موجود است که ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولون با مصرف آسپيرين بهبود مي‌يابد و يا اينکه آسپيرين و ديگر مسکن‌ها مي‌توانند عليه سرطان پوست محافظت ايجاد کنند. به‌هر حال با وجود تمامي اين شواهد، مکانيسم زمينه‌اي اين امر تاکنون ناشناخته مانده بود، اما اينک مطالعه جديد پيشنهاد مي‌کند که شايد در سرطان پستان آسپيرين با سلول‌هاي بنيادي که تصور مي‌شود رشد و گسترش تومورها را شعله‌ور مي‌کنند، تداخل ايجاد مي‌کند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «کموتراپي به عنوان خط اول درمان سلول‌هاي بنيادي را از بين نمي‌برد، به‌همين دليل تومورها مجددا شروع به رشد مي‌کنند. اگر اين سلول‌ها هدف قرار نگيرند، هيچ تاثيري از آنها گرفته نشده و تومور دوباره عود مي‌کند.»
از سوي ديگر، آسپيرين مي‌تواند کارآيي درمان‌هاي رايج را در سرطان‌هاي پستان گيرنده هورمون مثبت بالا ببرد. به عبارت ديگر آسپيرين تاثير تاموکسيفن را تقويت مي‌کند. البته نبايد در اين ميان عوارض جانبي آسپيرين را مانند افزايش خطر خونريزي‌هاي دستگاه گوارش از ياد برد، به همين دليل محققان مطالعات خود را ادامه مي‌دهند تا مزايا و خطرات مصرف دوز پايين آسپيرين را بسنجند.

آزمايش‌هاي انجام شده بر دانشجويان و دانش‌آموزان نشان مي‌دهد که ورزش تنها اثرات جسماني ندارد. تمرين‌هاي ورزشي واکنش‌ها، دقت و ميزان تمرکز مغز را بهبود مي‌بخشد. در اين زمينه ورزش‌هاي آيروبيک اهميت ويژه‌اي دارند. سال‌هاست که کارشناسان بر اهميت ورزش تأکيد مي‌کنند. آنها سعي دارند با تشويق‌هاي خود حتي افرادي را که کمتر به حرکات بدني عادت دارند به حرکت و ورزش ترغيب کنند و اينک خبري ديگر منتشر شده که اهميت باز هم بيشتري به ورزش مي‌دهد. طبق اين خبر، ورزش هوشياري و دقت مغز را افزايش مي‌دهد. هر دو دستگاه عصبي، يعني دستگاه عصبي مرکزي و دستگاه عصبي محيطي از ورزش بهره خواهند برد. پژوهش‌ها همچنين نشان‌گر آنند که شاخص توده بدني تأثيري در بازده درسي دانش‌آموزان ندارد. اما ورزش‌هاي آيروبيک در اين زمينه از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين ورزش‌ها توانايي بدن را بالا برده و به ورزشکاران قابليت بيشتري براي استفاده از اکسيژن در جهت بالا بردن سطح انرژي بدن مي‌دهد. پژوهش‌هايي که تا کنون انجام شده نشان داده که فعاليت‌هاي ورزشي به رشد عصب‌ها و مويرگ‌هاي نواحي هيپوکامپوس، گانگليون‌ها بازال، مخچه و قشر مغز کمک مي‌کند.

يک گروه از محققان هلندي دريافتند که صدمات غيرقابل اجتناب وارد شده به قلب و ريه بيماران سرطاني که تحت درمان راديوتراپي تومورهاي به‌وجود آمده در قفسه سينه قرا مي‌گيرند، مي‌توانند با مصرف مهارکننده‌هاي ACE مهار شوند. سرطان‌هاي رايج مانند پستان، مري، ريه و لنفوم هاچکين مواردي هستند که بيماران مبتلا را به‌طور مرتب تحت راديوتراپي قرار مي‌دهند، اما اغلب دوز ايمن رادياسيون داده نمي‌شود و بافت‌هاي حساس ديگر نيز مانند ريه تحت تاثير قرار مي‌گيرند. از اين‌رو اين گروه از محققان در يافته‌هاي خود به اين نتيجه رسيده‌اند که استفاده از يک مهارکننده ACE مي‌تواند سميت زودهنگام ريه را که در اثر رادياسيون ايجاد مي‌شود (RILT)، کاهش دهد. در واقع از آنجا که صدمات عروق خوني نقش مهمي در بروز RILT دارند، پس شايد مهارکننده‌هاي ACE بتوانند از اين امر جلوگيري کنند. در اين تحقيق مهارکننده‌هاي ACE بلافاصله پس از درمان داده شد و عملکرد ريه هر دو هفته يکبار مورد بررسي قرار گرفت. پس از 8 هفته که اغلب سميت زودهنگام ريه در بالاترين حد خود قرار دارد، کاپتوپريل توانسته بود عملکرد قلب و ريه موش‌ها را بهبود بخشد، البته تنها در صورتي که قلب نيز در معرض اشعه قرار گرفته بود. بنابراين کاپتوپريل سطح فيبروز را در قلب کاهش داده و عملکرد آن پس از رادياسيون بهبود يافته بود.

یک سیستم خنک‌کننده جمجمه سر در بخش‌هایی از لندن مورد استفاده قرار گرفته که به بیماران شیمی‌درمانی برای جلوگیری از ریزش مو در جریان این درمان کمک می‌کند. سیستم DigniCap توسط بنیاد مراقبت بهداشتی امپریال کالج لندن برای استفاده در واحدهای شیمی‌درمای روزانه در بیمارستان‌های چرینگ کراس و همراسمیت استفاده شده است. در این درمان، بیماران یک کلاه خاص را بر روی سر می‌گذارند که جمجمه آنها را خنک کرده و از ریزش موها جلوگیری می‌کند. این سیستم بطور مکرر دما را بررسی می‌کند تا از کاربرد مداوم درمان خنک‌کننده اطمینان حاصل کند. این کلاهها به شکلی طراحی شده‌اند که گوشها در کل این فرآیند بدون پوشش باقی می‌مانند. به گفته سخنگوی این شرکت، در کارآزمایی‌های بالینی هشت تن از 10 بیمار در اروپا و آسیا که از این سیستم در طول شیمی درمانی استفاده کرده‌اند، موهای خود را از دست ندادند. به گفته این سخنگو، کارآزمایی‌های بیشتر در مراکز پزشکی پیشتاز جهان ثابت کرده که این سیستم یک جایگزین ماندگار برای زنان و مردان از قومیتهای مختلف است.

دانشمندان موفق به طراحی نوعی لحیم مبتنی بر طلا شدند که با آن می‌توان بافت‌ها را در نواحی مانند روده‌ها به صورت محکم‌تر و مطمئن‌تر جوش زد. سیستم لحیم‌کاری روده، از یک لیزر برای گرمادادن دقیق به بافت در لبه‌های زخم استفاده می‌کند. این امر موجب می‌شود ساختار ماتریس خارج سلولی بافت موردنظر، تغییر کند و دو لبه امکان جوش‌خوردن پیدا کنند. انجام این فرایند و همچنین التیام مهر و موم حاصل آن سریع‌تر است و جای بخیه کمتری را در مقایسه با بخیه‌ معمولی بر جا می‌گذارد؛ با این حال، مهر و موم‌های تشکیل‌شده محکم و قوی نیستند. این موضوع در ارگان‌هایی مانند روده مشکل‌آفرین است، زیرا بازشدن مهر و موم و تراوش محتویات روده‌ها به بیرون، منجر به بروز عفونت مرگبار خواهد شد.
به منظور محکم‌ترکردن این مهر و موم‌ها، تیمی از دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا به رهبری کاوشال رجه، ماده‌ای به نام «نانوکامپوزیت پلی‌پپتیدی plasmonic» را ابداع کرده‌اند. این ماده مانند لحیم به لبه‌های زخم اعمال می‌شود و حاوی نانومیله‌های میکروسکوپی طلا است که به صورت تقابلی با پلی‌پپتیدی‌های الاستین‌مانند (زنجیره‌های آمینواسیدها) مرتبط‌ است. هنگامی که این ترکیب در معرض نور لیزری مادون‌قرمز نزدیک قرار می‌گیرد، با بافت مهر و موم می‌شود و کیفیت ارتجاعی را به خود می‌گیرد.
در آزمایشات انجام‌شده، نانوکامپوزیت جدید به گسست‌های موجود در روده‌های کوچک‌ خوک‌ها اعمال شد. هنگامی که لحیم‌ها کامل شدند، محکم و ضدآب بودند و با بافت طبیعی منعطف شدند. این لحیم‌ها همچنین مانع از خارج‌شدن مایع حامل باکتری از روده شدند. بسته به کاربردمورد نظر این نانوکامپوزیت، می‌توان مشخصه آن (مانند ارتجاع‌پذیری) را با تغییر تراکم نانومیله‌های طلا تنظیم کرد. جزئیات این دستاورد علمی در مجله ACS Nano انتشار یافت.

دست مکانیکی فیبر کربن با کمک الکترودهایی که در بازو قرار داده شده اند، انجام حرکات مختلفی مانند ورق زدن یا کلیک کردن روی موس را امکان پذیر می کند. «لوک مدلاند» 31 ساله از بدو تولد فاقد دست چپ بود، اما با کمک پزشکان بیمارستان سلطنتی ارتوپدی و دریافت یکی از پیشرفته ترین دست های بیونیک جهان اکنون قادر به انجام بسیاری از کارهای روزمره زندگی است. «مدلاند» یکی از هفت نفری است که در قالب یک طرح آزمایشی، یکی از پیشرفته ترین دست های بیونیک جهان را دریافت کرده است.
دست بیونیک Bebionic3 Myoelectric از طریق الکترودهایی که به عضلات بازو متصل شده اند، امکان انجام حرکات مختلف دست را فراهم می کند. این دست مکانیکی 15 هزار دلاری یک مدل فیبرکربن الکتریکی بسیار پیشرفته محسوب می شود؛ انگشتان دست از جنس آلومینیوم سبک ساخته شده و عملکردهایی مشابه دست واقعی از جمله گرفتن کاغذ یا کلیک کردن روی موس را برای فرد فراهم می کند. کنترل عملکردهای مختلف دست و انگشتان با ارسال سیگنال هایی از مغز به عضلات بازو انجام می شود و مجموعه ای از حسگرها با دریافت این سیگنال ها، حرکت دست و انگشتان را امکان پذیر می کنند.

دانشمندان آمریکایی ژن مرتبط با بیماری پارکینسون شناسایی کرده‌اند که نقش مهمی در به تأخیر انداختن روند پیری در مگس میوه ایفا می‌کند. مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA)‌ نشان می دهد، ژن دخیل در بیماری پارکینسون می تواند روند پیری را کند کرده و باعث افزایش طول عمر مگس میوه شود. این ژن parkin‌ نام دارد و دارای دو عملکرد حیاتی است: با نشان دار کردن پروتئین های آسیب دیده، به سلول در دور انداختن آنها پیش از سمی شدن کمک می کند؛ همچنین این ژن احتمالا نقش کلیدی در حذف میتوکندری صدمه دیده از سلول ها ایفا می کند. طول عمر مگس میوه کمتر از دو ماه است، اما با افزایش سطح ژن parkin‌ در سلول ها محققان دریافتند که طول عمر گروه اول در مقایسه با گروه کنترل بدون افزایش سطح ژن، تا 25 درصد افزایش پیدا کرد.
«دیوید واکر» از متخصصان فیزیولوژی و سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه UCLA‌ تأکید می کند: پیری فاکتور خطر اصلی برای توسعه و پیشرفت اختلالات عصبی دژنراتیو محسوب می شود و نتایج این تحقیق می تواند به درک بهتر مکانیسم سلولی در آین فرایند کمک کند. این یافته محققان می تواند دارای پیامدهای مهمی در حوزه تحقیقات پیری و بیماری های مرتبط با افزایش سن در انسان باشد. نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

يک گروه از محققان دانشگاه ايلينوي، طرح ساخت لامپ LED کوچکي را که مي‌توان آن را به داخل مغز فرستاد و فضاي درونش را با آن روشن کرد، ارائه کرده‌اند. اين لامپ ال‌اي‌دي که از سوراخ ته يک سوزن قابل مشاهده است، به صورت بي‌سيم هدايت مي‌شود، انعطاف‌پذير است و جاسازي آن در مغز کوچک‌ترين ناراحتي و خطري براي بافت‌هاي مجاور ايجاد نمي‌کند. تاکنون کسي تجربه تزريق نور را در بازو و يا حتي مغز خود نداشته، اما اين طرح به عنوان يک ايمپلنت مغزي طراحي شده است. به اين روش يک شبکه بي‌سيم از ال‌اي‌دي‌ها امکان تحريک عميق مغزي را بدون هيچ الکترود مزاحم و اضافه‌اي فراهم مي‌کند. تعداد زيادي از عصب‌ها مي‌توانند در يک انفجار نوري حاصل از يک شبکه بي‌سيم متشکل از لامپ‌هاي ال‌اي‌دي، دوباره تحريک شده و فعاليت خود را از سر بگيرند.
آقاي جان راجر، سخنگوي تيم محققان مي‌گويد: «ما براي اين مجموعه بي‌سيم نوعي فيبر نوري خاص طراحي کرده‌ايم. ابعاد لامپ ال‌اي‌دي بسيار کوچک‌تر از فيبرهاي نوري ساخته شده هستند. به صورت مکانيکي و سازگار با محيط داخل مغز کار مي‌کنند. بي‌سيم هدايت مي‌شوند و توان مورد نيازشان را هم خود تامين مي‌کنند. مغز انسان و حتي موش‌هاي آزمايشگاهي مي‌تواند حرکت‌ها، تعاملات اجتماعي و رفتارهاي طبيعي خود را با وجود اين ايمپلنت ادامه دهد.»
از اين روش به عنوان يک متد درمان نوري مغز ياد شده و پتانسيل آن را دارد که روي طيف وسيعي از فرآيند‌هاي فيزيولوژيکي و بيوشيميايي تاثيرگذار باشد. در اين متد تحريک‌کنندگي نوري، يک سلول خاص توسط نور ال‌اي‌دي قابل نشانه‌گيري و برانگيخته شدن است. به دنبال اين تحريک‌پذيري، بافت و محيط عصبي در يک ميدان نوري دوباره عکس‌العمل نشان داده و فعال مي‌شوند. اين روش محرک نوري بدون هيچ‌گونه الکترود اضافه، فرآيند درماني را تسريع بخشيده و بسيار آسان و کم‌خطر خواهد بود. محققين بر اين باورند که اين راه مي‌تواند محرک‌هاي عميق مغزي را امکان‌پذير کرده و جايگزيني مناسب براي الکترودهاي فلزي محسوب شود. در آينده بيماران مبتلا به اختلالات حرکتي، افسردگي‌ها و ... متدهاي درمان نوري را به آساني، با دقت بالا و بدون هيچ‌گونه آسيب به سلول‌هاي عصبي ديگر و بروز عوارض جانبي پيش مي‌گيرند. اين طرح در حال حاضر مسير مبهمي دارد.

محققان در 38‌امين نشست سالانه انجمن راديولوژي مداخله‌اي پيشنهاد كردند كه از اين پس در بيماران مبتلا به گرفتگي شديد عروق شرياني اندام تحتاني، به جاي قطع پا از استنت‌هاي پوشيده شده با دارو استفاده كنند. امروزه شيوع بيماري عروق محيطي يا PAD در حال افزايش است زيرا جمعيت رو به مسن شدن رفته و شمار افراد ديابتي و چاق نيز زياد مي‌شود. به اين ترتيب در آينده‌ نياز به آمپوتاسيون اندام تحتاني بيشتر خواهد شد. البته همه بيماران، كانديد جراحي نيستند و با روش‌هاي كمتر تهاجمي نيز بهبود مي‌يابند. روش درماني استنت‌گذاري، روشي ايمن و موثر در درمان ايسکمي اندام محسوب مي‌شود كه به بهبود درد كمك و از آمپوتاسيون آن جلوگيري مي‌كند. استنت‌هاي حاوي دارو مي‌توانند شريان‌هاي بسته شده را باز كرده و كار بيمار را به جراحي نكشاند. در اين مطالعه 107 بيمار با ايسكمي‌ حاد اندام تحتاني تحت استنت‌گذاري قرار گرفتند كه 6 ماه پس از درمان، 90 درصد استنت‌ها باز باقي ماندند. 1 و 2 سال بعد نيز بررسي‌ها نشان داد به ترتيب 84 و 70 درصد رگ‌ها همچنان باز بودند. همه بيماران در اين مطالعه در مراحل ابتدايي بيماري خود تحت درمان قرار گرفتند. به اين ترتيب استنت از قطع پاي آنها جلوگيري كرده بود.

شركت تجهيزات پزشكي Echosens اعلام كرد دستگاه فايبرواسكن اين شرکت توانست از اداره غذا و داروي ايالات متحده نيز تاييديه خود را بگيرد و اكنون آماده است كه در بازار تكنولوژي آمريکا وارد کارزار شود. امروزه 1800 دستگاه فايبرواسكن در كل دنيا مورد استفاده پژوهشگران و پزشکان قرار دارد. فايبرواسکن در مديريت باليني بيماراني استفاده مي‌شود كه به بيماري‌هاي كبدي مانند هپاتيت مزمن B و C و كبد چرب مبتلا هستند. براساس اين تكنولوژي كه الاستوگرافي گذرا ناميده مي‌شود، فايبرواسكن سرعت برشي امواج را در كبد (براساس متر در ثانيه) اندازه گرفته و براساس آن درجه سفتي كبد را به روشي سريع، غيرتهاجمي و آسان و بدون درد بررسي مي‌كند. فايبرواسكن براي بار نخست در سال 2003 وارد بازار اروپا شد و از آن پس به سرعت در دنيا به كار گرفته شد، به طوري كه اكنون در 70 كشور در بالين و كار تحقيقات استفاده مي‌شود. Echosens در فرانسه واقع شده است.

پژوهشگران با معرفي دستگاه NeuroBlate™ كه يك سيستم حرارت درماني است، دروازه جديدي را در درمان بيماري گليوبلاستوماي عودكننده گشوده‌اند. اين وسيله جديد، ايمن و با حداقل تهاجم توسط محققان آمريكايي ابداع شده است. NeuroBlate™ وسيله‌اي است كه تومورهاي مغزي را اصطلاحا «مي‌پزد» تا آنها را نابود كند. در اين وسيله از سيستم ليزر با هدايت MRI بهره برده شده كه با حداقل تهاجم تومورها را گرم كرده و از بين مي‌برد. با استفاده از MRI، جراحان امكان مي‌يابند تا در زمان واقعي تومور را ديده و با نور ليزر آن را هدف قرار داده و نابود كنند. به اين ترتيب سلول‌هاي تومور با كوآگوله‌شدن كشته خواهند شد. اين تكنولوژي از اين جهت منحصر به فرد است كه جراحان نه تنها قادر خواهند به طور دقيق كنترل كنند كه درمان به كدام قسمت مغز تحويل داده شود، بلكه قادرند در همان زمان مشاهده كنند كه اثر آن روي بافت چگونه است و چه اتفاقي خواهد افتاد. به اين ترتيب دقت و درمان انواع سرطان بيشتر خواهد شد و بافت سالم اطراف تومور دست نخورده باقي مي‌ماند.

افرادی که در معرض آلودگی هوا هستند، ضخامت عروق در آنها بیشتر دیده می‌شود. قرارگیری طولانی مدت در معرض هوای آلوده عارضه تصلب شریان که به سفتی عروق هم معروف است را سرعت می‌بخشد. غلظت بالای آلودگی هوا می‌تواند باعث حملات قلبی و سکته هم شود و کاهش آلودگی هوا این خطرات را کم می‌کند.
محققان در این بررسی پنج هزار و 400 فرد 45 تا 80 ساله از 6 شهر آمریکا را مورد مطالعه قرار دادند. آنها میزان آلودگی هوای خانه هرکدام از شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کردند و هر سه سال یک بار وضعیت رگ های خونی آنها را با میزان آلودگی مورد مقایسه قرار می‌دادند. به گفته محققان، بعد از اضافه کردن دیگر فاکتورهای خطر مثل سیگار ضخامت شریان شاهرگی هر ساله 0.014 میلیمتر افزایش داشت. ضخیم شدن لایه‌های درونی این رگ کلیدی بدن که مسؤول خون رسانی به سر، گردن و مغز است وقتی که در معرض ذرات ریز هوای آلوده قرار گیرد بسیار سریع‌تر اتفاق خواهد افتاد. این ضخامت که در شریان شاهرگی اتفاق می‌افتد، شاخصی است که نشان می‌دهد چه مقدار، دیگر رگ‌های بدن دچار گرفتگی شده‌اند.
سرپرست تحقیق "سارا آدار" از دانشگاه میشیگان می گوید: مقایسه نتایج به دست آمده نشان می دهد سکونت در مناطق آلوده‌تر شهر، خطر سکته را در افراد تا 2 درصد افزایش می دهد. محققان می گویند با توجه به نتایج به دست آمده،‌ باید از سیاست‌گذاران جوامع خواسته شود که استانداردهای هوای پاک را با حداقل استانداردهای علمی ارائه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی رعایت کنند.

در دستاورد جالبی که می‌تواند بزودی رایانه‌ها را جایگزین انسان در امور پزشکی کند، محققان بیمارستان پزشکی دانشگاه ماستریخت، فرمولهای ریاضی طراحی کرده‌اند که بهتر از انسان، واکنش بیماران سرطانی به شیمی‌درمانی را تشخیص می‌دهند. هر مدل ریاضیاتی با جزئیات پزشکی شخصی و تاریخچه درمان هر بیمار تغذیه می‌شود و تا کنون یک مدل رایانه‌ای از سرطان ریه توانسته بهتر از پزشکان انسان علائم آینده بیمار را پس از رادیودرمانی یا شیمی‌درمانی پیش‌بینی کند. سازندگان این فرمولها معتقدند که بهتر است از این مدلها در عملکرد بالینی برای تصمیم‌گیریهای بهتر استفاده شود. محققان از مدلهای رایانه‌ای برای تعیین میزان زنده ماندن یک گروه 21 نفری از بیماران سرطان ریه، تعداد افرادی که با مشکل تنفس روبرو می‌شوند و تعداد افراد دارای مشکل بلع در طول دو سال، استفاده کردند. هرچه اطلاعات بیشتری در مورد بیماران مانند ساختار ژنتیکی آنها جمع‌آوری می‌شد، مدلهای رایانه‌ای از اهمیت بیشتری در تصمیم‌گیری در چگونگی واکنش به بیماریهای خاص برخوردار می‌شدند. دانشمندان اخیرا دریافته‌اند که تومورهای سرطانی میان بیماران متفاوت بوده و درمانهای مختلف طبق ژنتیک بیماران مورد نیاز است. مدلهای رایانه‌ای می‌تواند در محاسبه این بررسی پیچیده ریاضیاتی موثر باشد.

شرکت تجهيزات پزشکي Mobisante در آمريکا سيستم اولتراسوند MobiUS TC1 خود را که در واقع مدل تبلت سيستم MobiUS است، ارائه کرد. اين سيستم سابق بر اين تنها روي تلفن‌هاي هوشمند قابل استفاده بود. سيستم جديد داراي صفحه‌اي با رزولوشن بالاست که امکان انجام همه نوع بررسي را فراهم مي‌سازد. علاوه بر پروب‌هاي مبدل استانداردي که اين دستگاه جديد دارد، TC1 مجهز به پروب‌هاي اندوکويتي (به منظور انجام آزمايش‌هاي گاينوکولوژي و بررسي پروستات) نيز هست. از ديگر مزاياي اين دستگاه مي‌توان به موارد زير اشاره کرد: راحت و قابل دسترس بودن، به راحتي زير بازو قرار مي‌گيرد و صفحه آن مي‌تواند روبروي بيمار گرفته شود. به راحتي قابل استفاده است و کار با آن آسان. تصاوير آن به راحتي و ايمن ذخيره مي‌شوند و از طريق شبکه WiFi نيز قابل فرستادن به فرد ديگري است و يا مستقيما به محل ذخيره‌سازي شبکه صادر مي‌شود. سابقه پزشکي بيمار با آن به راحتي در دسترس قرار مي‌گيرد. در هر جايي قابل استفاده است. اين وسيله بدون برق به مدت يک ساعت کار مي‌کند. به اين ترتيب مزاياي ذکر شده از آن وسيله‌اي ايده‌آل براي سازمان‌هاي امدادرساني و پزشکاني که در يک محل خاص مستقر نيستند، ساخته است.

محققان موفق به ساخت تخمداني مصنوعي شده‌اند که مي‌تواند مانند تخمدان طبيعي هورمون توليد کند. دانشمندان آمريکايي دو نوع سلول توليدکننده هورمون جنسي را از تخمدان موش گرفته و داخل کپسول جلبکي قرار دادند. سپس آن‌ها را در مواجهه با مواد شيميايي گرفته شده از غده هيپوفيز قرار دادند که توليد هورمون را تحريک مي‌کنند. در نهايت مشاهده شد که سلول‌ها ي مذکور هورمون‌هاي جنسي را با همان نسبت تخمدان‌هاي سالم توليد کردند. محققان اين نوآوري معتقدند کپسول هورمون پوياتر از HRT و با عوارض جانبي کمتر عمل مي‌کنند. به اين ترتيب زناني که به عللي تخمدان خود را از دست داده يا در دوران منوپوز به سر مي‌برند و به دليل عدم توليد هورمون‌هاي جنسي در معرض استئوپورز قرار دارند، مي‌توانند از آن بهره زيادي ببرند. البته HRT روزانه نيز به اين دسته از افراد کمک شاياني مي‌کند؛ هر چند عوارض جانبي زيادي دارد و بعضي از بيماران از ادامه دادن اين روش درماني سرباز مي‌زنند.

نوزاداني که از مادران آلوده به HIV متولد مي‌شوند، نمي‌توانند از شير مادر خود تغذيه کنند، به همين دليل از شير مادران ديگر استفاده مي‌کنند که در بانک‌هاي شير پاستوريزه شده و نگهداري مي‌شوند. در حال حاضر به کمک تکنولوژي ابداعي، اپليکيشن جديدي ارائه شده که روي گوشي‌هاي هوشمند قرار گرفته و شير اهدا شده را آماده مصرف مي‌کند. در اين نوآوري شير داخل ظرف شيشه‌اي ريخته شده و داخل آب گرم قرار مي‌گيرد. حسگري که داخل ظرف ديگري قرار دارد، با کمک بلوتوث که به اپليکيشن روي تلفن هوشمند متصل مي‌شود، آب را گرم کرده و به اين ترتيب شير پاستوريزه مي‌شود. اين اپليکيشن در هر قدم پاستوريزه کردن به فرد استفاده کننده اطلاع مي‌دهد که آيا شير به دماي 72 درجه سانتي‌گراد رسيده که پاتوژن‌ها را بکشد يا خير. هر زمان که عمل پاستوريزه کردن تمام شود، تلفن با يک آلارم آن را اعلام مي‌کند تا شير به محل خنک‌تري انتقال داده شود. درنهايت اين اپليکيشن براي شير برچسبي تهيه کرده و آن را به پرينتر بلوتوث مي‌کند. اين برچسب شامل اطلاعات فرد اهداکننده شير، هم‌چنين زمان انقضاي مصرف شير و دماي شير حين عمل پاستوريزه کردن آن است.

امروزه افرادي که دستان خود را حين حوادث از دست مي‌دهند، شايد چندان هم بدشانس نباشند، زيرا دستان بيونيکي ساخته شده‌اند که با يک اپليکيشن آيفون قابل کنترل هستند. i-Limb دست رباتيک فوق پيشرفته طراحي شده توسط موسسه انگليسي Touch Bionics است که 5 انگشت آن به طور مستقل حرکت کرده و انگشت شست هم حرکت و چرخش کامل دارد. علاوه بر اين از مچ هم به صورت 360 درجه امکان چرخش دارد. اين دستان به صورت خودکار کارهايي مانند لمس و گرفتن اجسام را انجام مي‌دهند، اما براي راحتي بيشتر يک اپليکيشن اختصاصي آيفون در اختيار فرد قرار مي‌گيرد تا با استفاده از آن 24 الگوي ويژه گرفتن پيچيده‌تر را برنامه‌ريزي کند. براي کار با اين اپليکيشن و انتخاب حالت‌هاي مختلف برنامه‌ براي دستان، از يک قلم استايلوس معمولي استفاده مي‌شود. البته اين دست‌ها طبيعي به نظر نمي‌رسند، اما بسيار خوب اداره شده و مطمئنا بسيار بهتر از دستان پروتز پلاستيکي است که تاکنون استفاده مي‌شود.

يک تيم پژوهشي توانسته است ثابت کند، انسان قادر است دماي بدن و ارگان‌هاي داخلي خود را با نوع خاصي از مراقبه بالا ببرد. افزايش دماي بدن قابليت شناختي را بهبود مي‌دهد و فرد را در مقابله با سرماي شديد و عفونت‌ها ياري مي‌کند. نتايج مطالعات تيم پژوهشي دپارتمان روانشناسي دانشگاه ملي سنگاپور (NUS) براي نخستين بار نشان داده که مديتيش تومو (آتش دروني) قادر است دماي ارگان‌هاي داخلي بدن را بالا ببرد. نتايج تحقيقات اين تيم در مجله علمي PloSOne منتشر شده است. اين کار تحقيقاتي در همکاري با راهبان بودايي تبت به ثمر رسيده است. مطالعات پيشين توانسته بود اثبات کند که مديتيشن مي‌تواند دماي بدن را در نواحي انگشتان دست و پا افزايش دهد. اما اين تيم پژوهشي ثابت کرد که که مديتيشن تومو قادر است بر «انرژي دروني: بدن تأثير بگذارد. مراقبه تومو که هوادارانش آن را «تمرين روحي مقدس» مي‌دانند تنها در چند صومعه در مناطق دورافتاده تبت انجام مي‌شود. دانشمندان دانشگاه سنگاپور خود در مراسم مراقبه «آتش دروني» راهبان بودايي حضور داشتند. به موجب اين گزارش، راهبان بودايي توانستند با انجام اين نوع مديتيشن حرارت بدن خود را تا حدي بالا ببرند که حتي در دماي منهاي ۲۵ درجه سانتي‌گراد نيز پارچه خيس بر بدن آنها خشک مي‌شد. کارشناسان با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافي نشان دادند که دماي بدن راهبان به هنگام مديتيشن تا ۳/۳۸درجه سانتي‌گراد بالا مي‌رود. در حالي که در شرايط عادي دماي بدن به هنگام مراقبه بين ۷/۳۵ و ۲/۳۷ درجه است.
در دومين کار تحقيقاتي، پژوهشگران تمرکز خود را بر روي نوعي از مراقبه قرار دادند که در غرب هم انجام مي‌شود و در آن تکنيک‌هاي خاص تنفسي تومو مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در اينجا نيز ديده شد که دماي بدن مديتورها پس از مراقبه به ميزان اندکي بالا رفت. دانشمندان مي‌گويند، مديتيشن تومو در مواقعي خاص مي‌تواند به کمک انسان بيايد، براي نمونه مي‌توان از اين روش براي حفاظت از بدن در سرماي شديد محيط اطراف استفاده کرد. اين شيوه همچنين در افزايش توانايي بدن در برابر عفونت‌ها و بالا بردن قابليت شناختي کاربرد دارد. حتي مديتورهاي مبتدي هم مي‌توانند با استفاده از روش‌هاي تنفس تومو دماي بدن خود را افزايش دهند.
پژوهشگران مي‌گويند، دليل افزايش دماي بدن در مديتيشن تومو استفاده از نوعي خاص از تنفس (تنفس گلداني) و «تصويرسازي متمرکز ذهني» است. محققان تيم دانشگاه ملي سنگاپور مي‌گويند: «اين دو تکنيک اثرات يکديگر را کامل کرده و مي‌توانند دماي بدن را تا وضعيت تب متوسط افزايش دهند.» پروفسور کوژف ‌نيکووا، سرپرست تيم تحقيقاتي يادشده مي‌گويد: «کساني که از او اين تکنيک را ياد گرفتند، بعد از انجام آن مي‌گفتند، به گونه‌اي قابل ملاحظه احساس نيروي بيشتر مي‌کنند و تمرکزشان افزايش يافته است.»

پژوهش جدید محققان آمریکایی نشان داده که مغز زنان برای واکنش به صدای گریه کودک برنامه‌ریزی شده در حالیکه مغز مردان چنین برنامه‌ریزی ندارد. در این پژوهش که توسط موسسه ملی سلامت کودک آمریکا انجام شده، از 18 زن و مرد خواسته شد ذهن خود را آزاد کنند تا محققان در این زمان بتوانند اسکنهای مغزی بر روی آنها انجام دهند. این دانشمندان سپس صداهایی که در آن کلیپ‌هایی از یک کودک در حال گریه پخش می‌شد، برای آنها پخش کردند.
اسکنهای مغزی نشان داد که در حالیکه زنان با شنیدن صدای گریه کودک بلافاصله هوشیار می‌شدند،‌ مغز مردان در حالت استراحت باقی می‌ماند. بویژه بخشهای پروفرونتال پشتی میانی و سینگولیت خلفی که در سرگردان بودن مغز دخالت دارند، توسط تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی(اف‌ام‌آرآی) مورد بررسی قرار گرفتند. اگرچه الگوهای فعالیت مغزی بین زنان و مردان متفاوت بوده اما تفاوتی بین مغز افراد والد و غیر والد وجود ندارد.
محققان همچنین صدای کودکانی را که بعدها مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شدند، پخش کردند. جالب اینجاست که شنیدن گریه این کودکان باعث اختلال در سرگردانی ذهن هر دو جنس زن و مرد می‌شد. پژوهشهای پیشین نشان داده بود گریه کودکانی که به اوتیسم مبتلا می‌شوند، بم‌تر از گریه کودکان دیگر بوده و اینکه توقف میان گریه‌ها نیز کوتاهتر است. دانشمندان از مدتها پیش می‌دانستند که بدن زنان پس از بارداری به صدای کودکان واکنش نشان می‌دهد. بلافاصله پس از زایمان، شیردهی زن به زمان برای تطبیق با احساس تغذیه نیاز دارد. تغذیه مکرر با شیر مادر به هماهنگی رفلکس‌ها کمک خواهد کرد اما تا آن زمان، بسیاری از حسها مانند شنیدن گریه و حتی تفکرات خاص، ممکن است منجر به تولید شیر در مادر شود.

دانشمندان نوعی دارو تولید کردند که میزان نوشیدنی الکلی مصرف‌کنندگان را بیش 60 درصد کاهش می‌دهد. در صورتی که افراد الکلی داروی جدید به نام nalmefene را به همراه گرفتن مشاوره مصرف کنند، میزان مصرف الکل آن‌ها تا 61 درصد کاهش خواهد یافت. این قرص که Selincro نیز نام دارد، تایید مقامات بهداشتی انگلیس را دریافت کرده و پزشکان می‌توانند آن را به بیماران مشکل‌دار خود تجویز کنند. داروی جدید که باید روزی یک بار مصرف شود، با تعدیل مکانیزم پاداش در مغز عمل می‌کند و اشتیاق و میزان رضایتمندی از نوشیدنی‌های الکلی را کاهش می‌دهد. طی یک آزمایش بالینی داروی جدید به بیماران کمک کرد که میزان مصرف الکلشان را از 12.75 بار در روز به پنج بار در روز کاهش دهند. به گفته محققان مدرسه پزشکی لندن و بارتس، طی شش ماه فرایند درمان، هر بیماری که همراه با مصرف این قرص، خدمات مشاوره را نیز دریافت کرد، میزان مصرف الکل خود را از 23 روز در ماه به 9 روز در ماه کاهش داد. بهای یک بسته 14 تایی از این قرص، 42.42 پوند اعلام شده است.

چند روز پیش پزشکان از نوعی ایمپلنت عصبی سخن گفتند که زمان آغاز حملات صرع را با دقت پیش‌بینی می‌کند؛ هم‌اکنون محققان دانشگاه کالیفرنیا، با کاشت نوعی سلول خاص به درون مغز، قادر به درمان صرع در موش‌های بزرگسال شده‌اند. آن‌ها امیدوارند این موفقیت بتواند در درمان انسان نیز کارآمد باشد. حملات صرع از شلیک غیرنرمال همزمان بسیاری از سلول‌های عصبی تحریکی در مغز، ناشی می‌شوند. این امر انقباضات بی‌نهایت شدید عضلانی را به دنبال دارد.
دانشمندان موفق شدند از این برانگیختگی شدید سیگنالینگ‌ عصبی جلوگیری و حملات صرع را در نیمی از موش‌های تحت آزمایش رفع کنند و همچنین تعداد حملات آنی را در مابقی موش‌ها کاهش دهند. آن‌ها این عمل را با کاشت یکباره سلول‌های گانگلیونی میانی (MGE) به درون هیپوکامپ، انجام دادند. هیپوکامپ (hippocampus) ناحیه‌ای از مغز است که با حافظه و یادگیری و همچنین حملات صرع مرتبط است. موش‌های تحت آزمایش کمتر به طور غیرطبیعی تحریک و فوق‌فعال شدند و در آزمایشات مارپیچ آبی نیز بهتر عمل کردند.
سلول‌های MGE، سلول‌هایی هستند که در آغاز مرحله جنینی شکل می‌گیرند و با تولید سلول‌های عصبی مهاری بالغ به نام interneuron، مانع از سیگنال‌دهی در مدارهای عصبی بیش‌فعال می‌شوند. محققان دریافتند که سلول‌های کاشته‌شده MGE گرفته‌شده از جنین‌های موش، interneuronهایی تولید کردند که به درون مدارهای عصبی موجود وارد شدند و اساساً جایگزین سلول‌هایی شدند که در صرع ناکام می‌مانند. به گفته دکتر اسکات سی. بارابون رهبر ارشد این مطالعه، دستاورد جدید امکان کنترل این حملات و نجات نارسایی شناختی در بیماران مبتلا به صرع، را فراهم می‌کند. در یک تحقیق مرتبط، تیم بارابون همچنین راهی را برای تولید سلول‌های MGE-مانند انسانی در آزمایشگاه پیدا کردند. هنگامی که این سلول‌ها به درون بدن موش‌های سالم تزریق شدند، این حیوانات سلول‌های عصبی مهاری کاربردی را تولید کردند. نتایج این تحقیق در Nature Neuroscience انتشار یافت.

پژوهشگران کالج دانشگاهی لندن با بررسی تصاویر اسکن مغزی کودکان دچار مشکلات رفتاری، موفق به شناسایی پاسخ مغزی غیر معمولی شده اند که می تواند به عنوان شاخصی برای شناسایی زودهنگام بیماران روانی بالقوه مورد استفاده قرار بگیرد. پژوهشگران در تحقیقات خود دریافته اند، فعالیت مناطق مشخصی از مغز کودکان دچار مشکلات رفتاری (CP)‌ در پاسخ به مشاهده تصاویر درد و رنج دیگران به شدت کاهش می یابد؛ این مناطق مغزی نقش مهمی در حس همدردی و درک احساسات دیگران ایفا می کند.
در این مطالعه 55 پسر 10 تا 16 ساله مورد بررسی قرار گرفتند که با توجه به پاسخ های والدین و معلمان، از این تعداد 37 کودک دارای معیار کودکان دچار مشکلات رفتاری بودند؛ این کودکان دارای مجموعه ای از رفتارهای ضد اجتماعی مانند پرخاشگری هستند. با استفاده از روش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI)‌ فعالیت مغزی شرکت کنندگان در هنگام مشاهده تصاویر عادی و شرایط رنج دیگران مورد ارزیابی قرار گرفت. پروفسور «اسی ویدینگ» از کالج دانشگاهی لندن تأکید می کند: اسکن های مغزی نشان می دهد، کودکانی که دچار مشکلات رفتاری هستند، پاسخ مغزی غیر معمولی در هنگام مشاهده تصاویر درد و رنج دیگران بروز می دهند. در این شرایط فعالیت مغزی در سه ناحیه کلیدی اینسولا قدامی دوطرفه، قشر کمربندی قدامی و شکنج فرونتال تحتانی به شدت کاهش می یابد.
عملکرد مغزی کودکان دچار مشکلات رفتاری (CP)‌ در هنگام مشاهده تصاویر درد و رنج دیگران با کودکان عادی متفاوت است و این الگوها می توانند مانند یک نشانگر برای پیش بینی احتمال تبدیل شدن کودک به یک بیمار روانی در آینده مورد استفاده قرار گیرد. اما هنوز این سوال وجود دارد که آیا این نوع پاسخ مغزی در کودکان CP‌ طبیعی است؟ روانشناسان تأکید می کنند که نتایج به دست آمده در این تحقیق تمامی کودکان دچار مشکلات رفتاری را در برنگرفته و همه آنها در خطر تبدیل شدن به بیمار روانی قرار ندارند. نتایج این تحقیق در مجله Current Biology‌ منتشر شده است.

به تازگي داروي جديد گادوترات مگلومين (gadoterate meglumine) با نام تجاري دوتارم (Dotarem) براي استفاده در تصويربرداري MRI مغز، ستون فقرات و بافت‌هاي مرتبط در بيماران بالاي 2 سال مورد تاييد سازمان غذا و دارو قرار گرفته است. دوتارم،يک داروي حاجب با پايه گادولينيوم است که به راديولوژيست در بهتر ديدن ضايعات دستگاه عصبي مرکزي کمک مي‌کند. به گفته دکتر «داووين ريوز»، سرپرست بخش محصولات مرتبط با تصويربرداري پزشکي در FDA، مطالعات انجام شده روي دوتارم در بيماران بزرگ‌تر از 2 سال اثربخش و بي‌خطر بوده است. تاييد اين دارو گزينه بهتري براي ارزيابي ناهنجاري‌هاي ساختاري دستگاه عصبي مرکزي در اختيار متخصصان قرار مي‌دهد.
در يک مطالعه با شرکت 245 بزرگسال و 38 کودک بزرگ‌تر از 2 سال مشکوک به ناهنجاري‌هاي دستگاه عصبي مرکزي اثربخشي و ايمني اين دارو ارزيابي شد. ابتدا براي هر بيمار يک MRI پايه بدون استفاده از دوتارم انجام شد. پس از تجويز دوتارم MRI مجددا تکرار شد. نتايج نشان دادند تصاوير به دست آمده از MRI با استفاده از دوتارم در مقايسه با تصاوير MRI پايه، در تشخيص ضايعات دستگاه عصبي به راديولوژيست‌ها کمک بيشتري مي‌کند. همين مطالعه بين بيماران دچار ناهنجاري دستگاه عصبي مرکزي نيز انجام شد.
دوتارم هفتمين داروي حاجب با پايه گادولينيوم است که از سوي FDA براي استفاده در بيماران نيازمند تصويربرداري MRI دستگاه عصبي مرکزي مورد تاييد قرار گرفته است. ساير داروي‌هاي حاجب با پايه گادولينيوم مورد تاييد FDA که براي تصويربرداري MRI از دستگاه عصبي مرکزي مورد تاييد قرار گرفته‌اند عبارتند از: مگنويست، 1988؛ پروهنس، 1992؛ امنيسکن، 1993؛ اپتيمارک، 999؛ مولتي‌هنس، 2004 و گاداويست، 2011.
کمي قبل از تاييد دوتارم، داروي ديگري با نام تجاري لنفوسيک (Lymphoseek) براي مشاهده گره‌هاي لنفاوي در بيماران سرطاني مورد تاييد FDA قرار گرفت. ماده حاجب لنفوسيک (technetium Tc 99m tilmanocept)، به‌خصوص در مبتلايان به بدخيمي پستان يا ملانوما که قبلا براي برداشتن غدد لنفاوي مرتبط با تومور تحت جراحي قرار گرفته اند کاربرد دارد. لنفوسيک اولين داروي جديدي است که براي تعيين محل غدد لنفاوي طي 30 سال اخير مورد تاييد FDA قرار گرفته است. ساير داروهاي مورد تاييد FDA که براي تعيين محل غدد لنفاوي تجويز مي‌شوند عبارتند از سولفور کلوييد، 1974 و ايزوسولفان آبي رنگ ،1981.

مرکز تحقيقاتي رومارک اخيرا اعلام کرده ثبت‌نام بيماران داوطلب براي شرکت در مطالعه باليني فاز 3 خود روي داروي نيتازوکسانايد (nitazoxanide) براي درمان آنفلوانزاي حاد بدون عارضه را آغاز کرده است. اين مطالعه در طول فصل شيوع آنفلوانزا در سال 2013 و 2014 ميلادي تکميل خواهد شد. در اين مطالعه 1400 بيمار دچار تب و ساير علايم آنفلوانزا شرکت خواهند داشت. اين بيماران به طور کاملا تصادفي تحت‌درمان با نيتازوکسانايد، اسلتاميوير، دارونما(قرص قند) يا ترکيب نيتازوکسانايد و اسلتاميوير قرار خواهند گرفت. هدف اوليه در طراحي اين مطالعه، بررسي اثرگذاري نيتازوکسانايد در طول مدت علامت‌دار بيماري است. پس از به پايان رسيدن اين مطالعه نيتازوکسانايد به عنوان مونوتراپي يا درمان همراه با اسلتاميوير براي تاييد به FDA عرضه خواهد شد.

تحقيقات جديد نشان داده‌ برچسب‌هاي نيکوتين مورد استفاده براي ترک سيگار، مي‌توانند براي مقاصد ديگري هم تجويز شوند. اين برچسب‌ها با زوال خفيف حافظه در سالمندان مقابله مي‌کنند. دکتر پل نيوهاس، سرپرست دانشکده پزشکي واندربيلت معتقد است درمان با نيکوتين مي‌تواند راهي براي بهبود علايم مشکلات حافظه باشد. اين نخستين بار نيست که پزشکان در تلاش يافتن ارتباط ميان مغز و نيکوتين هستند. در سال 1980 ميلادي، دکتر نيوهاس و همکارانش دريافتند مغز بيماران آلزايمري دچار فقدان گيرنده‌هايي است که به عملکرد صحيح شيميايي مغز کمک مي‌کند. هر چند کار اين گيرنده‌ها سروکار داشتن با نيکوتين نيست، اما به نيکوتين پاسخ مي‌دهند. تجارب سيگاري‌ها ارتباط ميان نيکوتين و عملکرد مغز را تاييد مي‌کند. البته نيکوتين به افراد با عملکرد طبيعي و بدون مشکلات تمرکز کمک چنداني نخواهد کرد.

برنامه مطالعه باليني فاز 3 روي کرم ضدالتهاب غيراستروييدي ايمپراکور(Impracor )که حاوي 10 درصد ماده موثره دارويي کتوپروفن است براي بررسي به FDA ارائه شده است. هدف از اين کار، مورد تاييد قرار گرفتن برنامه پيشنهادي براي مطالعه فاز 3 اين داروست.تکنولوژي آکودل ( Accudel ) در توليد اين دارو به کار رفته است.

دانشمندان دانشگاه تورنتو کشف کرده‌اند که گشاد شدن چشم‌ها در اثر ترس می‌تواند به افراد دیگر نیز به همان اندازه کمک کند. دانشمندان پیش از این مطمئن نبودند که چرا چشم‌ها در زمان ترس گشاد می‌شوند اما اکنون می‌گویند که این امر از دو اثر برخوردار است. این امر به انسان کمک می‌کند تهدیدات را با ارائه یک میدان دید گسترده‌تر مکان‌یابی کرده و همچنین دیگران را با نمایش واضح آنچه به آن می‌نگرد، آگاه سازد. این پژوهش که در مجله Psychological Science منتشر شده، نشان داده است که حالت‌های گشاد شدن چشم از ترس، هم به فردی که این حالت را اجرا کرده و هم به بینندگان آن کمک می‌کند.
یافته‌ها نشان داده که گشاد شدن چشم یک میدان دید وسیعتر را ایجاد کرده و می‌تواند به فرد در مکان‌یابی تهدیدات احتمالی در محیط اطراف کمک کند. همچنین این حالت می‌تواند به ارسال یک علامت خیرگی روشن برای اظهار «آنجا را ببین!» به دیگران کمک کند تا قابیت آنها را نیز برای مکان‌یابی تهدید مشابه ارتقا بخشد. با بازتر شدن چشم، انسان می‌تواند بخش بیشتری از سفیدی چشم یا صلبیه را ببیند. دانشمندان بر این تصور بودند که این امر می‌تواند تضاد با عنبیه را افزایش دهد که محل مورد مشاهده فرد را واضح‌تر نشان می‌دهد. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.

محققان دانشگاه ملبورن در حال کار بر روی نوعی ایمپلنت مغزی جدید هستند که قادر خواهد بود دقایقی پیش از شروع، در خصوص وقوع حمله صرع هشدار دهد. یکی از ناخوشایندترین واقعیت‌ها در مورد بیماری صرع، غیرقابل پیش‌بینی‌بودن زمان بروز حملات آن است. فناوری ارائه‌شده دانشگاه ملبورن امکان آمادگی برای مبتلایان به این بیماری را تا حد امکان فراهم می‌کند و آن‌ها می‌توانند پیش از وقوع حمله، خود را از موقعیت‌هایی مانند کار با ماشین‌آلات سنگین یا رانندگی که ممکن است به خود یا دیگران آسیب برساند، دور کنند. رهبری این پروژه را مارک کوک بر عهده دارد و شرکت دارو سازی امریکایی به نام NeuroVista حامی مالی آن اعلام شده است.
در ابتدا نرم‌افزار ایمپلت جدید، فعالیت امواج مغزی پوشاننده آن را رهگیری می‌کند تا نوع فعالیت غیرطبیعی و دارای ویژگی بالقوه برای یک حمله صرع را شناسایی کند. زمانی که این نرم‌افزار دارای داده کافی برای انجام این پیش‌بینی باشد، ابزار به محض این شناسایی چنین فعالیتی، سیگنالی را به یک گیرنده‌ مخابره می‌کند. این گیرنده در قسمت بیرونی لباس کاربر نصب شده است.
در آزمایش‌های انجام‌ شده، 15 فرد مبتلا به صرع، از این سیستم به مدت چهار ماه استفاده کردند و فناوری ارائه‌ شده 65 درصد اوقات، حملات صرع را برای 11 نفر آن‌ها با موفقیت پیش‌بینی کرد. برای دو نفر از این این سوژه‌ها، ابزار در هر بار و چهار دقیقه پیش از شروع، حمله را با موفقیت پیش‌بینی کرد. همچنین سیستم مزبور حملاتی را ثبت کرد که خود سوژه‌ها از آن‌ها مطلع نبودند. یکی از این افراد اعلام کرد که طی مدت مشخص‌شده، 11 بار حمله صرع را تجربه کرده، این در حالی بود که ایمپلنت مورد کاربرد، این تجربه را برای وی حدود 102 بار ثبت کرده بود.
کریستین الگر از دانشگاه بن آلمان بر این باور است که بیماران مبتلا به صرع، فقط متوجه یک چهارم حملاتی که تجربه می‌کنند، می‌شوند. دانشمندان امیدوارند این ایمپلنت بتواند در آینده به داروهای ضدصرع کمک کند. اثرگذاری این داروها بیش از 15 دقیقه زمان می‌برد و هنگام شروع حمله، اغلب کارآمد نیستند. با پیش‌بینی وقوع این حملات، می‌توان کارآیی این داروها را به منظور جلوگیری از وقوع چنین حملاتی، اثبات کرد.

نمونه واقعی ماسک مرد آهنین می تواند به بهبود بینایی و شنوایی در افراد ناتوان یا سالمند کمک کند. محققان کالج سلطنتی هنر نمونه واقعی از ماسک مرد آهنین را طراحی کرده اند که در برگیرنده حسگرهایی برای تقویت عملکردهای حسی بینایی و شنوایی است. تیم طراحی دو ماسک طراحی کرده اند؛ ماسک روی چشم Eidos Vision‌ باعث بهبود دید شده و امکان مشاهده الگوهای حرکتی که توسط چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند را فراهم می کند و ماسک چهره Eidos Audio نیز با خنثی کردن صداهای پس زمینه و ایزوله کردن صداهای اطراف، به بهبود شنوایی کمک می کند.
فناوری بکار رفته در طراحی این دو ماسک می تواند طراحی سمعک های بهتر یا برای درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کم توجهی (ADHD) بدون نیاز به مصرف داروهایی مانند ریتالین منجر شود. ماسک های Eidos دارای مزیتهای بهداشتی نیز بوده و می توانند سیگنال های تضعیف شده حسی در افراد دچار ناتوانی های مختلف یا مرتبط با افزایش سن را تقویت کنند. محققان امیدوارند تولید این ماسک به بهبود عملکرد ورزشکاران در میادین مسابقه کمک کند؛ بطور مثال از طریق ماسک روی چشم امکان دنبال کردن حرکات توپ و بررسی عملکرد برای بازیکنان گلف در حین مسابقه فراهم می شود.

پروژه شبکه تحقیقات اطلس ژنوم سرطانی با طراحی الگوریتم اختصاصی، امکان آنالیز ژنوم انسانی برای جهش های سرطانی را فراهم کرده است. نکات مبهم فراوانی درخصوص نحوه شکل گیری و رشد سلول های سرطانی وجود دارد و ژنوم انسانی این پیچیدگی‌ها را چند برابر می‌کنند. با استفاده از الگوریتم اختصاصی ++Dendrix که برای آنالیز ژنوم انسانی دخیل در جهش‌های سرطانی طراحی شده است، محققان قادر به شناسایی مشخصات ژنتیکی نوعی از سرطان خون موسوم به لوسمی میلوئیدی حاد شده‌اند. این الگوریتم اختصاصی با کمک رایانه، اطلاعات ژنتیکی یا ژن‌های موجود در سلول‌های سرطانی را با ژنوم‌های سلول‌های سالم بیمار مقایسه می کند.
با آنالیز تفاوت‌های موجود در هر دو مجموعه داده‌ها، الگوریتم ++Dendrix قادر به شناسایی تعداد معدودی از ژن‌ها در بین میلیون ها ژنی می‌شود که می‌توانند تحریک‌کننده سرطان باشند؛ با این اقدام پزشکان قادر به توسعه داروهایی خواهند بود که ژن های خاص و درست سرطانی را هدف قرار می دهند. جهش ژنی بطور طبیعی در بدن روی می دهد و حتی افراد بدون سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان هم ممکن است دچار این بیماری شوند؛ اما با استفاده از این الگوریتم منطقه بالقوه سرطانی براحتی شناسایی می شود.
در پروژه تحقیقات اطلس ژنومی سرطان که محققان دانشگاه واشنگتن نیز مشارکت داشته اند، محققان با استفاده از الگوریتم ++Dendrix موفق به شناسایی 13 جهش ژنتیکی در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد شده‌اند که نشان می‌دهد، میانگین تعداد جهش‌های ژنتیکی این دسته از بیماران از میانگین تعداد جهش های ژنتیکی در افراد بزرگسال مبتلا به سرطان کمتر است. نتایج این دستاورد در مجله Medicine‌ منتشر شده است.

اخیرا روشی برای رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول سرطانی ارائه شده است. در این روش از مولکول‌های چربی در مقیاس نانو استفاده می‌شود. پزشکی مدرن بدنبال این است که از داروهای کوچک استفاده کند؛ داروهایی که حاوی مسکن‌هایی نظیر آسپرین و آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر پنی‌سیلین هستند. این داروها طول عمر بشر را افزایش می‌دهند. اخیرا محققان روشی یافته‌اند که با استفاده از آن می‌توان رهاسازی دارو را در مقیاس نانو انجام داد که این روش کارایی بیشتری نسبت به روش‌های پیشین دارد. با رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول خاص، می‌توان به‌ صورت خاص یک ژن را روشن یا خاموش کرد. از سوی دیگر یک سیستم نانومقیاس درون بدن قرار می‌گیرد که می‌تواند امکان ردیابی دارو را در بافت‌های خاصی فراهم کند، همچنین این سیستم می‌تواند در یک دوره زمانی تعریف شده رهاسازی را انجام دهد.
«دانیل آندرسون» از موسسه فناوری ماساچوست و از محققان این پروژه می‌گوید: هر روز درک دانشمندان از پایه و اساس بیماری‌ها بیشتر می‌شود، در حال حاضر مشخص شده است که ژن‌های ویژه‌ای می‌توانند برای درمان یک بیماری مفید باشند. اما سوال اینجاست که ما چگونه می‌توانیم از این مزیت استفاده کنیم؟ محققان این پروژه روش تازه‌ای برای رهاسازی DNA و RNA به‌ درون سلول‌های هدف ارائه کردند. آنها از این روش برای درمان سرطان استفاده کردند؛ البته این رهاسازی ژن می‌تواند برخی از عواملی را که موجب آسیب دیدن ژن می‌شود، کنترل کند. «آندرسون» می‌گوید: ژن‌های متعددی هستند که ما فکر می‌کنیم باید خاموش یا روشن شوند این کار، نوعی درمان محسوب می‌شود.
یک روش مرسوم این است که از RNAi برای تغییر و تنظیم بیان ژن استفاده کرد. siRNA می‌تواند پیش از این که RNA پیامبر موجب تولید پروتئین شود، آن را از بین ببرد. پژوهشگران امیدوارند که siRNA دلخواه خود را درون سلول‌های مورد نظر رهاسازی کنند. برای این کار محققان این پروژه از موادی موسوم به لیپیدوید استفاده کردند که مولکول‌های چربی بوده که قادر به رهاسازی siRNA است. نتایج این پروژه نشان داد که این سیستم می‌تواند siRNA را در سلول سرطانی رهاسازی کرده و موجب کوچک شدن تومور سرطانی در حیوانات شود. در حال حاضر محققان در حال تست این سیستم روی انسان هستند. همچنین این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به اوریگامی اسید نوکلئیک استفاده کردند تا DNA و RNA را به شکل دلخواهی تا کنند و از آن برای درمان سرطان استفاده کنند. این تیم تحقیقاتی در سال 2012 نشان داد که نانوذرات DNA تاشده که با مولکول‌های فولات برچسب زده شده، می‌تواند گیرنده‌های فولات بیشتری روی سطح سلول‌های سالم ایجاد کند.

داروي استامينوفن (پاراستامول) نه تنها دردهاي جسماني بلکه ناراحتي‌هاي رواني و ترس‌ها، از جمله ترس از مرگ را نيز تسکين مي‌دهد. در واقع استامينوفن مي‌تواند سيستم هشداردهنده‌ مغز را که در برخي موقعيت‌ها فعال مي‌شود، مهار کند. همه انسان‌ها با فعال شدن سيستم هشداردهنده‌ مغز سعي مي‌کنند عامل فعال‌کننده را کنار برانند اما اين کار هميشه موفقيت‌آميز نيست، به‌ويژه در مواقعي که تهديد بزرگي حس مي‌شود. در اين مواقع مکانيسم جبران‌کننده وارد عمل مي‌شود. محققان کانادايي اين نتيجه را با انجام يک بررسي مطالعاتي کسب کرده‌اند. آنها دريافته ‌بودند که سيستم هشداردهنده‌ انسان نه تنها در درد جسماني بلکه در وضعيتي ناهماهنگ و در مشکلات اجتماعي فعال مي‌شود. به همين دليل آنها احتمال دادند داروي استامينوفن را که در تسکين بخشيدن درد جسماني کاربرد دارد مي‌توان براي تسکين تمامي حالت‌هاي رواني يادشده به کار برد. 
آزمون يادشده روي ۳۲۸ نفر انجام شد. نيمي از آنان هزار گرم استامينوفن و نيم ديگر پلاسبو دريافت کردند. به گروهي از افراد شرکت‌کننده در آزمون فيلمي سورئال نشان داده شد. برخي نيز بايد مي‌نوشتند که بعد از مرگ چه اتفاق‌هايي براي بدنشان مي‌افتد. گروهي نيز بايد در مورد دندان‌‌درد مي‌نوشتند و گروه ديگر هم بايد به تماشاي فيلمي کمدي ‌مي‌نشست. در پايان از آنها خواسته شد که براي عقوبت يک زن تن‌فروش و اغتشاش‌گران بازي هاکي روي يخ، مجازات‌هايي تعيين کنند. آزمون‌شوندگاني که راجع به مرگ خود فکر کرده بودند به طور متوسط مجازاتي ۴۴۰ دلاري براي زن روسپي در نظر گرفتند و در تعيين مجازات سخت‌گيرتر از آنهايي بودند که به دندان‌درد فکر کرده بودند. گروهي که راجع به دندان‌درد نوشتند به طور متوسط مجازاتي ۳۰۰ دلاري براي زنان روسپي تعيين کرده بود. اين آزمون در شرايطي صورت گرفت که آزمون‌شوندگان استامينوفن مصرف نکرده بودند اما گروهي که استامينوفن دريافت کرده بود واکنشي يکسان به اين قضيه نشان داد، چه آنهايي که به مرگ و چه آنهايي که به دندان‌درد فکر کرده بودند. روانشناسان کانادايي نتيجه گرفتند که استامينوفن و احتمالا داروهاي مسکن ديگر که بر سيستم عصبي مرکزي تأثير مي‌گذارند، مي‌توانند سيستم هشداردهنده‌ مغز را مهار کنند بنابراين با مصرف اين دارو مي‌توان احساس ناخوشايند و ناامني ناشي از تهديد يا تجربه‌اي ناهماهنگ را تسکين بخشيد. در مورد موقعيت‌هاي ديگري که سبب ايجاد جرياني مشابه در مغز مي‌شود نيز وضع به همين ترتيب است. از اين ويژگي‌ مي‌توان در درمان ناراحتي‌هاي رواني مختلف، از جمله ترس‌هاي مزمن و اختلالات پردلهره کمک گرفت. بايد يادآور شد که محققان هشدار مي‌دهند اين بررسي نمي‌تواند مجوزي براي مصرف بي‌رويه استامينوفن باشد چون اخيرا بدگماني راجع به عوارض جانبي اين دارو افزايش يافته است. کارشناسان احتمال مي‌دهند که مصرف اين دارو، حتي در مقادير اندک، ممکن است بر کبد تأثيرات سوء بگذارد.

طبق بررسي جديد در ۹۵ درصد جمعيت دنيا، خوش‌بيني پديده‌اي جهانشمول است و مختص کشورهاي ثروتمند نمي‌شود. مردم کشورهاي فقير اگرچه رضايت‌مندي کمتري از وضعيت فعلي خود دارند اما نسبت به آينده‌شان بسيار خوش‌بين‌اند. به موجب گزارش منتشره در وب‌سايت آلماني «ويسن‌شافت»، پژوهشگران آمريکايي طي جامع‌ترين بررسي که تا کنون در زمينه خوش‌بيني انجام شده اين ويژگي را در ۱۴۲ کشور مختلف بررسي کرده‌اند. اين ۱۴۲ کشور ۹۵ درصد از جمعيت جهان را تشکيل مي‌‌دهند. در اين پژوهش که توسط موسسه نظرسنجي «گالوپ» انجام شد، از بيش از ۱۵۰ هزار نفر از مردم کشورهاي مختلف سوال‌هايي مطرح شد. اين افراد در گروه سني ۱۵ تا ۹۹ قرار داشتند. مجريان اين مطالعه از سال ۲۰۰۵ ميلادي تا کنون هر سال هزار نفر از هر کدام از اين کشورها را مورد بررسي قرار داده‌اند. نتيجه اين نظرسنجي چنين بود که به غير از زيمبابوه ساکنان ديگر کشورها تصور مي‌کردند که در آينده زندگي بهتري انتظارشان را مي‌کشد. در حاليکه در کشورهاي صنعتي تفاوت رضايت‌مندي از زندگي در حال حاضر و در آينده زياد نبود اما در کشورهاي فقير وضع به گونه‌اي ديگر بود. آنها تصور مي‌کنند که در آينده زندگي‌شان بسيار بهبود خواهد يافت. در آلمان تنها ۵۱/ ۳۷درصد از مردم زندگي ‌آتي خود را بهتر از زندگي کنوني‌شان مي‌دانند. برعکس در کشور غنا بيش از ۹۰ درصد از شرکت‌کنندگان اعلام کردند زندگي‌شان در آينده به گونه‌اي مشهود از وضعيت کنوني‌شان بهتر است. در اين درجه‌بندي ۱۰ مرحله‌اي بالاترين رتبه‌ها را کشورهاي ايرلند، برزيل‌، دانمارک، نيوزلند و آمريکا به خود اختصاص دادند. مردم اين کشورها در مورد رضايتمندي از وضعيت کنوني‌شان نيز رتبه بالايي داشتند.

استفاده از استاتين‌ها، هم قبل و هم بعد از تشخيص سرطان پستان، با کاهش 66درصدي در خطر مرگ ناشي از اين نوع سرطان همراه است. اين نتيجه‌اي است که محققان از يک پايگاه داده‌اي بسيار بزرگ در آمريکا گرفته‌اند. اين کاهش خطر حتي پس از کنترل عوامل خطر ديگر مانند سن، stage تومور و مورفولوژي آن و نوع درمان اوليه (جراحي، راديوتراپي، شيمي‌درماني، هورمون‌درماني و موارد ديگر) نيز معني‌دار باقي ماند. اين نتايج جديد که در نشست ساليانه «انجمن تحقيقات سرطان آمريکا» عنوان شد، حاکي از آن است که کاهش وابسته به دوز آشکاري در کاهش خطر مرگ و مير ناشي از سرطان پستان ميان افراد مصرف کننده استاتين‌ها ديده مي‌شود. در طول دوره پيگيري بيماران، از ميان 31 هزار زن، 6هزار و 11 نفر مردند که 3 هزار و 169 مرگ به دليل سرطان پستان بود. در اين ميان مرگ 5/7درصد استفاده‌کنندگان استاتين‌ها و 21 درصد غيراستفاده‌کنندگان ناشي از سرطان گزارش شد. در آناليزهاي بيشتر، اين کاهش خطر تا 67 درصد نيز رسيد. در ميان افرادي که سرطان متاستاتيک داشتند،کاهش خطر 48 درصد محاسبه شد. در ميان استاتين‌هاي مورد مصرف بيماران، سيمواستاتين، آتورواستايتن، فلوواستاتين و پراواستاتين ديده مي‌شد. در ميان افراد استفاده کننده از استاتين‌ها، زناني که از اين دسته از داروها تا 490 روز مصرف کرده بودند،46 درصد کمتر از سرطان لوکال و 30درصد کمتر از سرطان متاستاتيک فوت کردند. به نظر مي‌رسد راه تازه‌اي براي تحقيقات بيشتر در مورد اثر استاتين‌ها گشوده شده است.

محققان دانشگاه‌هاي آلمان به روشي دست‌ يافته‌اند که با آن مي‌توان کيفيت خواب را بهبود بخشيد و حافظه را تقويت کرد. کافي است که هنگام کند شدن امواج مغزي، صداهايي هم‌نوا با ريتم اين امواج شنيده شود. امواج کند مغزي که در خواب عميق ظاهر مي‌شود براي بازيادآوري آموخته‌هاي پيشين و تقويت حافظه بسيار اساسي‌اند. اگر همزمان با ظاهر شدن اين امواج، از صدايي با ضرب‌آهنگ يا ريتم مشابه به عنوان محرک صوتي استفاده شود خواب بهبود مي‌يابد و حافظه تقويت مي‌شود. در اين پژوهش ۱۱ نفر مورد آزمايش قرار گرفتند. هنگامي که خواب آنها به مرحله امواج کند مغزي مي‌رسيد اين امواج با صدايي‌هماهنگ و هم‌ريتم تحريک مي‌شد. پروفسور بورن و همکارانش افراد يادشده را براي چند شب در «آزمايشگاه خواب» تحت بررسي قرار دادند. زماني که آزمون‌شونده با صدايي همساز با ريتم کند مغزي خود به خواب مي‌رفت نتيجه‌اي مثبت به دست مي‌آمد، به اين ترتيب که وقتي فرد بيدار مي‌شد، بازيادآوري آموخته‌هاي روز پيشين براي او راحت‌تر بود اما در مواردي که تحريک به صورت غيرهمزمان با ظهور امواج کند مغزي انجام مي‌شد، پيشرفتي ديده نمي‌شد.

محققان داروی وفاداری برای جلوگیری از خیانت مردان به همسرانشان را یافتند. نتیجه تحقیقات ژاپنی‌ها حاکی از آن است که نوعی دارو می‌تواند مانع از اغواشدن مردان توسط برخی زنان شود. دانشمندان دانشگاه‌های وازدا و کیوشو در تحقیقاتشان تلاش کردند اثرات تغییردهنده ذهنی به دلیل استفاده از نوعی آنتی‌بیوتیک موسوم به minocycline را آزمایش کنند. نتایج یک تحقیق در سال 2012 نشان داد که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که داروی minocycline به آن‌ها تجویز شده بود، بهبود قابل‌توجهی را در وضعیت روانی‌شان از خود بروز دادند. این موضوع منجر به انجام آزمایشات بیشتر در خصوص اثرات این دارو بر مغز و بیماری ذهنی شد. دانشمندان بر این باورند که فرایندهای التهابی در مغز ممکن است بر روند ذهنی، مزاج‌ و تصمیم‌گیری اثرگذار باشند. داروی minocycline دارای اثرات ضدالتهابی و محافظت نورونی است و می‌تواند به بیماران در اتخاذ تصمیمات منطقی‌تر کمک کند.
در این مطالعه مردان به دو گروه تقسیم شدند. به گروهی از آن‌ها طی چهار روز، این دارو و به گروه دیگر نیز دارونما تجویز شد. محققان هنگامی که به این مردان تصویر زن‌ها را نشان دادند، از آن‌ها پرسیدند که چه میزان از 8.58 پوند را به هر یک از ‌آن‌ها خواهند داد. همچنین گفته شد در صورتی که این پول را با آن‌ها سهیم شوند، مقدار آن سه برابر خواهد شد. سپس به این افراد گفته شد که این ‌زنان حق انتخاب دارند که پول را تقسیم کنند یا این که تمامی ‌آن را برای خودشان بردارند. آن‌ها از 98 شرکت‌کننده مرد خواستند که به هشت تصویر متعلق به زنان جذاب نگاه کنند و میزان صداقت و همچنین جذابیت آن‌ها را تخمین بزنند. تمامی زنانی که تصاویرشان به مردان نشان داده شد، از پیش تصمیم گرفته بودند که به مردان "خیانت کنند"؛ بنابراین شرکت‌کنندگان مرد با شرکای زن ناصادق طرف بودند، اما از این فریب آگاه نبودند.
نتایج نشان داد که روند اعتمادکردن مرتبط با جذابیت در مردان افزایش یافت؛ با این حال، هنگامی که به این افراد داروی minocycline تجویز شد، جذابیت هیچ تاثیری بر اعتماد کردن مردان نداشت. این مطالعه همچنین نشان داد که جذابیت زنان هنگامی که عنصر پول معرفی شد، افزایش یافت. داروی مزبور یک آنتی‌بیوتیک تتراسیکلین است که برای درمان آکنه، عفونت‌هایی مانند MRSA و بیماری Lyme به کار می‌رود و همچنین به بهبود علائم آسم کمک می‌کند. آزمایشات اخیر نیز حاکی از آن است که این دارو می‌تواند برای کاهش علائم مرتبط با بیماری‌های روانی از قبیل اسکیزوفرنی و افسردگی به کار رود. برای مشاهده مقاله کامل اینجا را کلیک نمایید.

دانشمندان دانشگاه پرینستون در دستاوردی جالب توانسته‌اند یک گوش بیونیکی طراحی کنند که فرکانسهای رادیویی ورای طیف شنوایی انسان را می‌شنود. این محققان از یک شیوه چاپگر سه بعدی بنیادی برای ساخت این گوش با ابزار الکترونیکی یک سمعک در درون آن استفاده کردند. به گفته محققان، این یک گام بزرگ رو به جلو برای ساخت مردان سایبری مانند شخصیتهای تخیلی فیلم های ترمیناتور خواهد بود که ترکیبی از سلولهای زنده و مدارهای الکترونیکی بودند.
در کل چالشهای مکانیکی و حرارتی زیادی در ارتباط دادن مواد الکترونیکی با مواد زیستی وجود دارد. پیش از این محققان راهکارهایی را برای مناسب‌سازی ابزارهای الکترونیکی پیشنهاد کرده‌ بودند تا این ادغام شکل مناسبتری داشته باشد. برای مثال در تلاشهای قبلی از یک ورق الکترونیک دو بعدی و یک بافت سطحی استفاده شده بود. اما کار این دانشمندان نشانگر یک رویکرد جدید برای هم افزایی زیست‌شناسی با الکترونیک در قالب درهم‌تنیده سه بعدی بوده است.
اگرچه کار و آزمایشات بیشتری لازم است تا بتوان از این دستاورد در بیماران استفاده کرد اما به گفته محققان، این گوش در اصل می‌تواند برای بازیابی یا ارتقای شنوایی انسان مورد استفاده قرار بگیرد. به گفته آنها، علائم الکتریکی تولید شده توسط گوش می‌توان مشابه یک سمعک به پایانه‌های عصبی بیمار مرتبط شود. سیستم کنونی قادر به دریافت امواج رادیویی است اما این دانشمندان قصد دارند مواد دیگر مانند حسگرهای الکترونیکی حساس به فشار را در این گوش وارد کنند تا بتواند صداهای آکوستیک را نیز شناسایی کند. این پژوهش در مجله Nano Letters منتشر شده است.

منطقه مغزی که کنترل افزایش سن و فرایند پیری در تمام بدن را در اختیار دارد، شناسایی شد. هیپوتالاموس، ساختار بادامی داخل مغز، مسئول کنترل عملکردهای مهم بدن از جمله رشد، تولید مثل و متابولیسم است؛ اما تحقیقات صورت گرفته توسط محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نشان می دهد، یک مسیر سیستم ایمنی در بخش هیپوتالاموس نقش موثری در کنترل پیری ایفا می کند. سیستم ایمنی وظیفه دفع عفونت و آسیب دیدگی را بر عهده دارد، اما مطالعات صورت گرفته حاکی از تغییرات التهابی مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی – عروقی و بیماری های عصبی است.
دکتر «دانگشنگ سای» از محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نیویورک تأکید می کند: درک زیادی در مورد مکانیسم پیری وجود ندارد؛ روند پیری می تواند شامل تغییرات غیر فعال در بافت ها یا اندام، کنترل شدن بوسیله یک اندام یا ترکیبی از هر دو باشد. در این مطالعه نقش هیپوتالاموس در روند پیری در موش مورد بررسی قرار گرفت؛ محققان یک مجموعه پروتیئنی به نام اختصاری NF-κB را که نقش محوری در فرآیندهای التهابی ایفا می کند، مورد مطالعه قرار دادند. با فعال کردن مسیر NF-κB در بخش هیپوتالاموس مغز موش، روند پیری از جمله کاهش قدرت عضلانی، اندازه و ضخامت پوست و توانایی یادگیری را مورد بررسی قرار دادند؛ این فعال سازی منجر به تسریع فرآیند پیری در تمام بدن و کاهش عمر موش شد. در مقابل با مسدود کردن مسیر NF-κB، روند پیری در موش کندتر شده و طول عمر حیوان بدون دریافت هرگونه روش درمانی حدود 20 درصد افزایش پیدا کرد؛ همچنین فعال کردن این مسیر منجر به کاهش سطوح هورمون‌های آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، ماده شیمیایی تولید نورون و کاهش روند توسعه سلول های عصبی جدید می شود.
به گفته محققان، گنادوتروپین محرک تخمک گذاری و تنظیم فرآیندهای تولید مثلی است، اما به نظر می رسد که به حفظ جوانی نیز کمک می کند و درمان GnRH یک احتمال بالقوه برای کاهش فرآیند پیری و بیماری های وابسته به سن محسوب می شود. مسیر ارسال سیگنال در منطقه هیپوتالاموس مغز می تواند روند سرعت بخشیدن یا کند شدن پیری در موش را کنترل کند و اگر این نتایج برای انسان نیز صدق کند، این کشف می تواند به افزایش طول عمر و کاهش بیماری های مرتبط با افزایش سن منجر شود. نتایج این کشف در مجله Nature‌ منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ایلینویز از پیشرفت‌های کلیدی در کاربردهای عملی یک گونه جدید از دستگاه‌های الکترونیکی کوچک زیست تجزیه‌پذیر خبر داده‌اند که برای تسکین درد یا مبارزه با عفونتها برای یک دوره خاص زمانی در بدن قابل کاشت بوده و سپس بدون خطر حل می‌شوند. این دستگاههای الکترونیک ناپدید شونده از کاربردهای دیگر نیز مانند محصولات الکترونیکی مصرفی با عمر سرویس‌دهی از پیش مهندسی‌شده برخوردارند. به گفته محققان، هدف صنعت الکترونیک همیشه ساختن دستگاههای بادوام بوده که با عملکرد پایدار برای همیشه باقی می‌مانند اما با دستگاههایی که به شیوه‌ای کنترل شده و قابل برنامه‌ریزی قابل حل شدن هستند، فرصتهای جدید بسیاری در راه است.
از این فرصتها می‌توان به تلفنهای همراه یا دستگاههای دیگر اشاره کرد که در یک زمان خاص از کار کردن باز ایستاده تا به نمونه جدیدتر ارتقا پیدا کند. این دستگاهها به جای هزینه‌های بالای تولید ضایعات براحتی از بین می‌روند. همچنین می‌توان به کاشتهای پزشکی اشاره کرد که تنها برای یک دوره زمانی کوتاه مورد نیاز بوده و سپس بدون نیاز به جراحی مجدد برای برداشتن آن در بدن حل می‌شوند. اگرچه محققان دیگر دستگاههای پزشکی قابل جذب زیستی را قبلا تولید کرده‌اند که در طول زمان در بدن حل می‌شوند اما محققان ایلینویز برای اولین بار توانسته‌اند یک فناوری با قابلیت اجرایی گسترده را تولید کنند که از کاربردهای بالقوه بسیار دیگری به جز دستگاهها برخوردارند. این کاربردها می‌تواند شامل حسگرهای دما، سلول‌های خورشیدی و دوربین‌های دیجیتال مینیاتوری باشد. همچنین دستگاههای قابل جذب زیستی پیشین از مواد مختلف ساخته می‌شدند که تنها بخشی از آنها قابل حل بود و بقایای آن دست نخورده باقی می‌ماند.
دستاورد جدید این محققان می‌تواند دستگاهها را درون ماده‌ای قرار دهد که پس از یک دوره زمانی خاص در مواجهه با آب یا مایعات بدن به طور کامل از بین می‌رود. دانشمندان با تغییر تعداد لایه‌های پوشش اطراف این دستگاهها می‌توانند همه چیز را در مورد چگونگی حل شدن آن در بدن یا محیط زیست تعیین کنند. این دستگاهها تا زمان حل آخرین لایه مانند دستگاههای الکترونیک رایج کار کرده و عملکرد آن عادی است. با پایان یافتن این لایه‌های محافظ،‌ حدود 30 دقیقه طول می‌کشد تا ارتباطات الکترونیکی حل شده و دستگاه از کار بیفتد. نسخه‌های کنونی دستگاههای زیست تجزیه‌پذیر برای چند هفته اجرایی باقی می‌مانند.
گزارش اخیر این محققان از پیشرفتهای کلیدی در این زمینه خبر داده است. یکی از این پیشرفت‌ها برای اولین بار نشان داده که دستگاههای الکترونیک ناپدیدشونده که در بدن موشهای آزمایشگاهی کاشته شده در مبارزه با عفونت عملکرد خوبی داشته و در زمان تعیین شده در بدن حل می‌شوند. این دستگاهها از خود حرارت منطقه‌ای تولید کرده که از رشد باکتریایی و تولید عفونتهای مرتبط با جراحی جلوگیری می‌کنند. این پژوهشها دانشمندان را امیدوار کرده که می‌توان دستگاههای مشابهی را برای کاهش درد با تحریک عصبهای خاص یا تسهیل رشد استخوان و ترمیم زخم تولید کرد. دانشمندان همچنین از پیشرفت خود در زمینه تولید دستگاهها با فرآیندهای رایج تولید بجای ساخت با دقت دستگاهها بطور دستی در آزمایشگاه خبر دادند. پیشرفت دیگر شامل مواد سازنده و تامین کننده نیرو برای این دستگاهها بدون یک منبع خارجی برق است. در حقیقت جدیدترین دستگاههای الکترونیک ناپدیدشونده از اکسید روی برخوردارند که فیزوالکتریک است. این امر بدین معنی است که دستگاههای نازک و منعطف ساخته شده از اکسید زینک می‌توانند در زمان خم شدن یا پیچ خوردن مانند حرکت ماهیچه بازو یا نبض رگها برق تولید کنند.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه هاروارد نشان می دهد، افرادی که در خواب خروپف کرده و بیش از 9 ساعت می خوابند، دو برابر بیش از سایرین در معرض ابتلا به سرطان روده قرار دارند. این مطالعه رابطه معناداری بین مدت زمان خواب و احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را بویژه در بین افرادی که دچار اضافه وزن هستند یا در هنگام خواب خروپف می کنند، نشان می‌دهد. افراد دچار آپنه انسدادی خواب بدلیل مختل شدن خواب ناشی از قطع تنفس، بیشتر خسته شده و تمایل به خواب طولانی تری دارند. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان می دهد، آپنه انسدادی خواب یا خروپف همراه با قطع تنفس نقش موثری در افزایش خطر ابتلا به سرطان ایفا می کند.
«دکتر ژوهانگ ژانگ» از محققان دپارتمان پزشکی دانشگاه هاروارد تأکید می کند: این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین مدت زمان خواب، کیفیت خواب و خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ انجام شد که نشان می دهد، افرادی که در خواب خروپف کرده و دچار انسداد راه های هوایی فوقانی هستند، بدلیل محرومیت از دریافت مقدار مناسب اکسیژن، دو برابر بیش از سایرین در معرض ابتلا به سرطان روده بزرگ قرار می گیرند. اختلال ناشی از آپنه خواب علاوه بر اثرگذاری بر کیفیت خواب و افزایش خستگی و خواب آلودگی، در مدل های حیوانی توسعه رشد تومور سرطانی را نشان داده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر اینجا و مشاهده متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید.

پژوهشگران سوئيسي دريافته‌اند که بارداري با تأثير مثبت بر کارکرد دو ژن و کنترل نسبت آنها در سلول‌هاي پستاني مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش ‌دهد. حاملگي زودرس چه در جوندگان و چه در انسان خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش مي‌دهد. بنابر گزارش منتشره در وب‌سايت «ساينس ديلي»، بارداري و وضع حمل در انسان پيش از ۲۰ سالگي خطر بروز سرطان پستان را به نصف مي‌رساند. محققان مؤسسه فريدريش ميشر شهر بازل سوئيس طي تحقيقات خود دريافته‌اند که ژن‌هاي مرتبط با سيستم ايمني و تفکيک سلولي بعد از بارداري تقويت مي‌شوند، در حالي که فعاليت ژن‌هاي مسوول رشد سلولي پس از حاملگي کاهش مي‌يابد. فعاليت ژني به نام Wnt4 بعد از حاملگي کم مي‌شود. پروتئين اين ژن مسوول مؤنث شدن جنين است. فقدان اين پروتئين باعث مي‌شود که جنين به نوزاد پسر تبديل شود. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.