پزشکی بالینی

دانشمندان آلماني موفق به توليد نوعي واكسن سرطان كليه از 10 پپتيد مصنوعي مرتبط با تومور شدند كه سلول‌هاي كشنده T بدن را عليه تومور فعال مي‌كند. دكتر هانس-گئورگ رامنسي، رييس ايمني‌شناسي دانشگاه توبينگن آلمان مدعي است كه واكسن IMA901 براي درمان بيماران مبتلا به سرطان كليه به كار مي‌رود. واكسن جديد بر خلاف شيمي‌درماني فرايند جديد پاسخ‌هاي سيستم ايمني بدن را هدف قرار داده و آن‌ها را جهت حمله به سرطان بسيج مي‌كند. مطالعات حاكي از آن است كه اين ايمني‌سازي فعال عليه سرطان مي‌تواند موفق عمل كند و طول عمر بيماران را حتي بيشتر از آخرين تكنيك‌هاي شيمي‌درماني افزايش ‌دهد. اين روش همچنين داراي عوارض جانبي اندكي است. تمامي درمان‌هاي پيشين مورد كاربرد در اين زمينه در كاهش رشد تومور سرطان كليه موفق عمل كرده‌اند اما به افزايش مطلوب عمر بيمار منتج نمي‌شدند و وي را درمان نمي‌كردند. جزئيات اين موفقيت علمي در مجله Nature Medicine انتشار يافته است.

احتمال بروز مرگ و مير مردان مبتلا به سرطان پروستات در اثر عوامل ديگري خارج از اين بيماري زياد است. محققان دانشكده بهداشت عمومي دانشگاه هاروارد با بررسي علل مرگ و مير موارد سرطان پروستات در سال‌هاي 1973 تا 2008 در بين 490 هزار نفر در كشور آمريكا و بيش از 210 هزار نفر در سوئد دريافتند كه احتمال كمتري وجود دارد تا مبتلايان به سرطان پروستات از اين بيماري بميرند و ميزان مرگ ومير ناشي از اين سرطان را در مقايسه با بيماري‌هاي ديگر مانند بيماري‌هاي قلبي بهتر مي‌توان پيشگيري كرد.
محققان در اين تحقيق نشان دادند: 30 درصد از ميزان مرگ وميرها در آمريكا و 52 درصد از مرگ و ميرها در كشور سوئد با سرطان پروستات گزارش شده‌اند، اما فقط 16 درصد از مردان آمريكايي و 35 درصد از مردان سوئدي در اثر اين بيماري جان باختند و بقيه مرگ وميرها علل ديگري داشته است.
به گزارش ایسنا، نتايج حاصل از اين تحقيق، احتمال مرگ افراد را با شناسايي بموقع و زودهنگام اين سرطان رد كرده است و محققان علت آن را اهميت استفاده گسترده از آزمون آنتي‌ژن اختصاصي پروستات (PSA)‌ در غربالگري زودرس افراد مبتلا مي‌دانند. نتايج ديگر اين پژوهش حاكي از آن است كه تغييرات در شيوه زندگي مانند از دست دادن وزن و افزايش فعاليت فيزيكي و ترك سيگار مي‌تواند تأثيرات زيادي براي بقاي بيماران نسبت به درمان آنها داشته باشد.

بر اساس نتایج پژوهشی جدید، افزایش زمان سپری شده درخارج از منزل، ابتلا یا پیشرفت نزدیک بینی را در کودکان و نوجوانان کاهش می‌دهد. به منظور انجام این پژوهش، محققان دانشگاه کمبریج انگلستان،23 پژوهشی را که پیش از این در رابطه با نزدیک بینی صورت گرفته بود مورد بررسی و مطالعه قرار دادند و با استفاده از اطلاعات به دست آمده از هفت پژوهش مقطعی (مطالعاتی که در یک صنف یا مقطعی از جامعه یا در یک مقطع یا محدوده زمانی خاص انجام می گیرند)، بررسی‌های فرا تحلیلی را انجام دادند.
در مطالعات فرا تحلیلی، اطلاعات و داده‌های به دست آمده از پژوهش‌های مختلف یکجا گرد هم می‌آیند و تحلیل آنها به صورت مجموعه‌ای صورت می‌گیرد. از این حیث، یافته‌های مطالعات فراتحلیلی اساسی‌تر از سایر مطالعات پژوهشی بوده و اعتماد به نتایج این قبیل مطالعات به طور قابل توجهی بیشتر است. محققان طی این بررسی‌ها متوجه شدند که به ازای هر ساعت سپری کردن خارج از خانه در هفته، کاهش دو درصدی قابل توجهی در احتمال وقوع نزدیک بینی رخ می‌دهد.
علاوه بر این، محققان بر اساس نتایج سه پژوهش دیگری که شامل مطالعات کوهورت آینده نگر و آزمایش کنترل شده تصادفی ( بود، متوجه شدند که با افزایش ساعات سپری شده در خارج از منزل، خطر نزدیک بینی به طور چشمگیری کاهش می یابد. بنا بر گفته‌های "جاستین شروین" و "فیل" ازنویسندگان این پژوهش، یافته‌های کلی این تحقیق نشان می‌دهد که افزایش زمان سپری شده بیرون از منزل می‌تواند راهکار ساده و مطمئنی در کاهش خطر ابتلا یا پیشرفت نزدیک بینی در کودکان و نوجوانان شود. این پژوهش به صورت آنلاین در مجله "Ophthalmology" منتشر شده است.

بروز نوعي نابينايي ارثي به رخداد يك جهش ژنتيكي نسبت داده شده است. محققان كانادايي مدعي‌اند كه اين كشف مي‌تواند رويكرد درماني نويني را پيش روي دانشمندان قرار دهد. دانشمندان دانشگاه مك گيل مونترال موفق به شناسايي نوعي ژن موسوم به NMNAT1 شدند كه عامل نابينايي مادرزاد لبر (LCA) است. دكتر روبرت كونكوپ، رهبر تيم تحقيقاتي بر اين باور است كه وي و همكارانش به يافتن صد درصدي ژن‌هاي عامل LCA نزديك شده‌اند. اين امر مسير درمان اين بيماري را هموار مي‌كند.
در اين تحقيق دانشمندان ژنوم‌هاي 60 نوزاد مبتلا به LCA با عامل ناشناخته را تحليل كردند و متوجه يك جهش روي ژن NMNAT1 شدند كه در سلول‌هاي انسان يافت مي‌شود. اين ژن كوآنزيمي تحت عنوان NAD توليد مي‌كند كه در بروز صدها عكس‌العمل دخيل است. در آزمايش‌هاي انجام شده روي حيوانات، استفاده از اين آنزيم به عنوان دارو بسياري از عصب‌ها را نجات داد. يافته‌هاي جديد حاكي از آن است كه ژن NMNAT1 براي حفاظت از سلول‌هاي گيرنده نوري قرنيه در مقابل تحليل و انحطاط در پاسخ به آسيب يا استرس عمل مي‌كند.
به گزارش ایسنا، بيماري موروثي چشم تحت عنوان «نابينايي مادرزادي لبر» اغلب نخستين علائم خود را در بدو تولد يا در ماه‌هاي بعد بروز مي‌دهد. اين عارضه بر يك نفر از هر 80 هزار نوزاد متولد شده اثر مي‌گذارد و در حال حاضر حدود يك هزار كانادايي از آن رنج مي‌برند. بيماري مزبور 15 سال قبل غيرقابل درمان تصور مي‌شد اما اين امر در حال حاضر در مورد زيرنوع‌هاي آن صادق نيست. اين تحقيق توسط بنياد مبارزه با نابينايي كانادا، موسسه‌هاي كانادايي پژوهش‌هاي سلامت و چندين سازمان ديگر پشتيباني شد و جزئيات آن در مجله Nature Genetics انتشار يافت.

دانشمندان دانشگاه دورهام در تلاش براي شناسايي زود هنگام بيماري اوتيسم در كودكان، از يك نوزاد پنج ماهه براي آزمايشات جديد خود استفاده كردند. سنجشهاي انجام شده توسط يك كلاه داراي حسگر روي سر «ريكي كيمبر» به دانشمندان در درك چگونگي يادگيري كودكان از تماشاي شيوه انجام كار توسط افراد ديگر كمك خواهد كرد. اميد مي‌رود كه اين پژوهش بتواند به ارائه درك بهتري از يادگيري كودكان در سن كم پرداخته و همچنين اطلاعات بهتري را از چگونگي ايجاد اوتيسم ارائه بدهد.
اين محققان اميدوارند بتوانند از حداقل 40 كودك براي آزمايشات خود استفاده كنند. اين كودكان كه در تمام وقت با والدين خود باقي خواهند ماند، در يك حمام كوچكك با استفاده از بازتاب راه رفتن خود قدم خواهند برداشت. آنها سپس به تماشاي تصاوير متحرك رايانه‌اي از راه رفتن مردم پرداخته و فعاليت مغزي آنها بررسي مي‌شود تا محققان بتوانند از واكنش مغزي كودكان در زمان مشاهده اين تصاوير آگاه شوند. اين اطلاعات يا كودكاني كه هيچ تجربه‌اي از راه رفتن نداشته‌اند، مقايسه خواهد شد تا تفاوت آنها در چگونگي يادگيري در مورد افراد ديگر مشخص شود. اين آزمايشات بي‌خطر، يدون درد و غير تهاجمي بوده و هيچ كدام از نوزادان به شكل پزشكي براي اوتيسم مورد آزمايش قرار نخواهند گرفت.
به گزارش ایسنا، محققان اميدوارند با اين پژوهش بتوانند اوتيسم را در سنين پايين‌تر شناسايي كنند. اگرچه هيچ درماني براي اين بيماري وجود ندارد اما مداخله زود هنگام مي‌تواند به شرايط كمك كند. در حال حاضر تا سن سه سالگي اوتيسم در كودكان قابل شناسايي نيست.

به گفته پژوهشگران، انسان‌ها مي‌توانند با اتکا به حس بويايي خود سن يکديگر را تشخيص دهند. با اين حساب، شايد ديگر استفاده از آرايش يا جراحي زيبايي، براي پنهان کردن سن کافي نباشد. به نوشته روزنامه «اينديپندنت»، آزمايش‌هاي علمي انجام شده بر روي داوطلبان نشان داده که افراد مي‌توانند با استشمام بوي عرق ديگران، جوان‌ها، ميانسالان و سالمندان را از يکديگر تشخيص دهند. بنابراين تحقيق، برخلاف آن چه پيش از اين تصور مي‌شد، بوي عرق افراد مسن‌تر نسبت به جوان‌ها تندي کمتري دارد، در حالي که بوي نامطبوع بدن افراد کم‌سن‌تر «ناخوشايند‌تر» بوده است.
در اين پژوهش دانشمندان نمونه‌ي بوي زير بغل 12 تا 16 نفر را در سه گروه سني 20 تا 30 سال، 45 تا 55 سال و 75 تا 95 سال جمع‌آوري کردند. محققان از سوژه‌هاي آزمايش فوق خواسته بودند که به مدت پنج شب موقع خواب تي‌شرت‌هايي را بر تن کنند که نوارهاي پارچه‌اي مخصوصي در قسمت زير بغل آنها چسبانده بودند. در پايان اين مدت پژوهشگران نوارها را از تي‌شرت‌هاي با بوي تند جدا کرده و در ظرف‌هاي شيشه‌اي قرار دادند. سپس، 41 نفر داوطلب 20 تا 30 ساله براي ارزيابي بوي بد اين اشخاص به استشمام بوي محتويات شيشه‌هاي فوق پرداختند. در هر مرحله از افراد خواسته مي‌شد که بگويند به نظر آنها کدام شيشه‌ها حاوي نمونه بوي افراد مسن هستند. همچنين از داوطلبان خواسته شد که ميزان خوشايندي و تندي بوي عرق نمونه‌هاي حاضر را رتبه‌بندي کنند. محققان در گزارش اين آزمايش که در نشريه الکترونيکي کتابخانه عمومي «ساينس وان» منتشر شده، نوشته‌اند که داوطلبان نمونه‌هاي بوي بدن توانستند سه گروه سني را تشخيص دهند. دکتر «يوهان لونداستروم»، سرپرست تيم پژوهشي از مرکز حواس شيميايي مونِل فيلادلفيا در ايالات متحده آمريکا مي‌گويد: «انسان‌ها هم مانند ديگر حيوانات مي‌توانند از روي ترشحات بدن ديگر همسانان خود علائم خاصي را درک کنند که امکان تشخيص سن بيولوژيکي، انتخاب جفت مناسب و تشخيص خويشاوند از غير خويشاوند را برايشان ميسر مي‌کند»
به گزارش سپید، در دنياي حيوانات بوي نامطبوع بدن راهنماي انتخاب جفت است. نرهاي مسن‌تر نسبت به ديگر رقبا برتري دارند چون حامل ژن طول عمر محسوب مي‌شوند در حالي که از ماده‌هاي با سن بالاتر به دليل دستگاه توليد مثل ضعيف‌ترشان اجتناب مي‌شود. پژوهشگران ياد شده گفته‌اند بوي نامطبوع بدن از تعامل پيچيده‌اي ميان ترشحات غده‌هاي پوستي و فعاليت باکتريايي ناشي مي‌شود. بر همين اساس ترکيب ترشحات غدد پوستي با گذر ساليان و بالارفتن سن افراد تغيير مي‌کند.

انجمن پزشکي آمريکا در اظهارنظر تازه‌اي مي‌گويد همه زنان وقتي به سن 40 سالگي مي‌رسند بايد براي غربالگري سرطان پستان با ماموگرافي اقدام کنند. اين انجمن تاکيد مي‌کند با وجود آنکه ماموگرافي قابل اعتماد‌ترين ابزار غربالگري سرطان پستان است که در حال حاضر براي جمعيت عمومي در دسترس قرار دارد، محدوديت‌هاي خاص خود را هم دارد. البته اظهارنظرها در اين زمينه بسيار متفاوت است. به‌طور مثال خدمات درماني ملي انگلستان که يک برنامه مراقبت سلامت جهاني است در حال حاضر از تمام زنان 50 تا 70 سال براي غربالگري سرطان پستان دعوت مي‌کند و از آنها مي‌خواهد هر 3 سال يک بار اين کار را انجام دهند، البته به غير از زناني که در گروه پرخطر قرار دارند. هر چند مطالعه‌اي که در BMJ به چاپ رسيده پيشنهاد مي‌کند معرفي برنامه غربالگري سرطان پستان شايد بيشتر ضرر داشته باشد تا منفعت. مطالعه ديگري از دانشمندان هاروارد نيز نشان مي‌دهد 15 تا 25 درصد موارد غربالگري سرطان پستان موارد مثبت کاذب هستند. آنها تاکيد مي‌کنند شايد ماموگرافي ابزار مناسبي در غربالگري سرطان‌پستان نباشد زيرا نمي‌تواند ميان موارد پيشرفته و غيرپيشرفته سرطان تفاوت قائل شود. در هر صورت بايد ديد اين چالش‌ها به کجا مي‌رسد و سن واقعي شروع غربالگري از چه زماني تعيين مي‌شود.

يک مطالعه جديد از اسکاتلند دريافته مرداني که زياد چاي مي‌خورند بيشتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات قرار دارند. البته علت اين امر در مطالعه مذکور ذکر نشده و تنها اين ارتباط پيدا شده است، هر چند مي‌تواند لزوما علت آن نباشد. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «ما نمي‌دانيم آيا چاي به خودي خود يک عامل خطر است يا کساني که چاي مي‌خورند کلا افراد سالم‌تري هستند که بيشتر عمر مي‌کنند و به سنين بالا مي‌رسند که در آن سنين سرطان پروستات شايع‌تر است.»
به گزارش سپید، البته مطالعات پيشين هيچ ارتباطي بين سرطان پروستات و چاي سياه يا اثر پيشگيرانه چاي سبز پيدا نکرده است. محققان در اين مطالعه بيش از 6 هزار مرد اسکاتلندي 21 تا 75 سال را به مدت 37 سال پيگيري کرده‌اند. در آناليز نهايي داده‌ها مشخص شد ارتباط معني‌داري ميان نوشيدن چاي و خطر کلي ابتلا به سرطان پروستات وجود دارد. آنها دريافتند مرداني که بيش از 7 فنجان چاي در روز مي‌نوشند، در مقايسه با کساني که صفر تا 3 فنجان چاي در روز مي‌نوشند، 50 درصد بيشتر احتمال ابتلا به سرطان پروستات را يدک مي‌کشند. البته ارتباطي ميان نوشيدن چاي و درجه بالا يا پايين سرطان ديده نشد.

محققان به تازگي رويکرد جديدي را در درمان عفونت ادراري معرفي کرده‌اند که در آن خبري از تجويز آنتي‌بيوتيک‌هاي رايج نيست. در اين رويکرد درماني از آنتاگونيست‌هاي FimH استفاده مي‌شود که ترکيب‌هاي غيرآنتي‌بيوتيکي هستند و ديگر مشکلات ناشي از مقاومت باکتريايي را به آنتي‌بيوتيک‌ها ندارد. ترکيب جديد، عوامل مهاجم باکتري را هدف قرار مي‌دهد و از چسبيدن آنها به داخل دستگاه ادراري و مثانه ممانعت مي‌کند. به اين ترتيب ميکروب‌ها نمي‌توانند عفونت توليد کنند. همچنين اين کلاس جديد از آنتي‌ميکروبيال‌ها مقاومت باکتريايي ايجاد نمي‌کنند. دانشمندان در توضيح بيشتر عنوان مي‌کنند درواقع مولکول‌هاي ضدچسبنده را که به‌طور اختصاصي با اتصال باکتري به سلول‌هاي مثانه تداخل مي‌کنند، کشف کرده‌اند. در بررسي‌هاي بيشتر مشخص شده دوز بسيار کم از اين کلاس جديد دارويي، يعني حدود 25 ميکروگرم مقدار باکتري را در مثانه تا حدود 10 هزار مرتبه کاهش مي‌دهد. اين مقدار کاهش در مقايسه با درمان استاندارد آنتي‌بيوتيکي عفونت ادراري که آنتي‌بيوتيک سيپروفلوکساسين است، محاسبه شده است.

در يك مطالعه با حضور بيش از هزار نفر، محققان دانشگاه كاليفرنيا دريافتند افرادي كه مصرف‌كننده استاتين‌ها هستند نسبت به آنها كه اين دسته از داروها را مصرف‌ نمي‌كنند، بيشتر از كمبود انرژي يا خستگي هنگام کار شاكي هستند. بنابراين اين مساله بايد مدنظر پزشكان باشد که وقتي مي‌خواهند استاتين‌ها را براي بيماران تجويز كنند، خطرهاي آنها را نسبت به مزايايش بسنجند. امروزه استاتين‌ها جزو داروهاي پرفروش‌ دنيا قرار دارند، به همين دليل تمركز روي عوارض جانبي آن خصوصا آثارش روي فعاليت فيزيكي افراد چندان دور از ذهن نيست. در حالي كه بعضي از بيماران خستگي يا عدم تحمل فعاليت فيزيكي و ورزش را هنگام مصرف استاتين‌ها گزارش مي‌كنند، كارآزمايي‌هاي باليني قبلي بروز خستگي يا نداشتن انرژي را در بيماران دريافت‌كننده استاتين‌ها نسبت به پلاسبو نشان نمي‌داند.
به تازگي در نشريه AIM، محققان نتايج يك كارآزمايي باليني را توضيح مي‌دهند كه نشان داده اين عوارض جانبي به طور معني‌داري در افراد درمان شده با استاتين‌ها نسبت به پلاسبو بيشتر است. در اين مطالعه بيش از هزار نفر از اهالي سن‌ديگوي ايالات متحده، به طور تصادفي به دو گروه دريافت‌كننده پلاسبو يا يك يا 2 استاتين با قدرت نسبتا ‌كم يعني «پراواستاتين» با دوز 40 ميلي‌گرم يا «سيمواستاتين» با دوز 20 ميلي‌گرم تقسيم شدند. افراد ديابتي و مبتلا به بيماري قلبي از مطالعه حذف شدند. سپس از آنها خواسته شد ميزان انرژي و خستگي خود را رتبه‌بندي و گزارش كنند. در نهايت مشخص شد افراد دريافت‌كننده استاتين‌ها به طور معني‌داري نسبت به كساني كه پلاسبو مصرف مي‌كردند کمتر شدن ميزان انرژي يا خستگي بيشتر هنگام كار يا هر دو را تجربه كردند. هر دو نوع استاتين مصرفي اين اثر را گذاشته بود، هر چند به نظر مي‌رسيد گروه سيمواستاتين بيشتر از اين مساله رنج مي‌بردند. سيمواستاتين كاهش بيشتري نيز در ميزان كلسترول ايجاد مي‌كند. عوارض جانبي استاتين‌ها با افزايش دوز بيشتر مي‌شود. بروز اين مشكل نيز نادر نيست، حتي در كمترين دوز ممكن و خصوصا در زنان. بزرگي اين اثر در مطالعه‌هاي ديگر نيز ديده شده و آنها نيز بر اين مساله صحه مي‌گذارند.
محقق ارشد اين مطالعه ذكر مي‌كند كه انرژي هسته اصلي كيفيت زندگي است و تمايل افراد را به فعاليت پيش‌بيني مي‌كند. خستگي ناشي از كار نه تنها از ورزش كردن اين افراد جلوگيري مي‌كند، بلكه همه جوانب زندگي را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. بر پايه اين دلايل، محققان تاكيد مي‌كنند اين يافته‌هاي مهم بايد هنگام تصميم‌گيري در مورد مزايا- خطرهاي استاتين‌ها تاثيرگذار باشد، خصوصا در مورد افرادي كه به نظر مي‌رسد چندان از استاتين‌ها منفعتي نمي‌برند مانند افرادي كه بيماري قلبي ندارند يا زنان بيش از 70 يا 75 سال سن، حتي اگر بيماري قلبي وجود داشته باشند.

اگر شما جزو آن گروه از بيماراني هستيد كه از آمپول‌ مي‌ترسيد، ديگر نگران نباشيد، زيرا فناوري جديد يك تيم از دانشگاه MIT خبرهاي خوشي براي شما دارد. سال‌هاست كه تيم‌هاي تحقيقاتي مختلف روي ساخت يك جايگزين براي تزريق‌هاي فعلي كار مي‌كنند و نمونه‌هاي مختلفي نيز ساخته شده اما شايد فناوري جديد مدلي باشد كه بتواند فراگير شود. بخش مهندسي مكانيك اين دانشگاه دستگاهي را طراحي كرده كه دارو را از طريق جت درون بافت تزريق مي‌كند و ديگر نيازي به استفاده از سوزن نيست. اين دستگاه با استفاده از فشار، تزريق را انجام مي‌دهد و چون قطر موردنياز براي تزريق بسيار كمتر از سوزن و در واقع به اندازه بيش از يك پشه است فرد چيزي احساس نمي‌كند. پژوهشگران معتقدند دستگاه آنقدر سريع و دقيق عمل مي‌كند كه مي‌توان با آن دارو را به شكل پودر هم تزريق كرد و حتي تزريق درون چشم و گوش مياني را هم امكان‌پذير مي‌‌كند. يكي از كاربردهاي اين دستگاه براي بيماران ديابتي است كه نياز به تزريق‌هاي روزانه انسولين دارند و البته براي كساني كه از سوزن وحشت دارند هم خبر خوشحال‌كننده‌اي است. حال بايد منتظر ماند تا اين سوزن وارد بازار شود.

با الهام‌گرفتن از الگوي غذايي سنتي اسپانيا، جنوب فرانسه، ايتاليا، يونان و قسمت‌هايي از خاورميانه، رژيم‌مديترانه‌اي با ميزان مرگ و مير كمتر و كاهش شانس پيشرفت بيماري‌هاي مزمن همراه ابوده ست. حالا محققان اظهار مي‌دارند كه اين رژيم‌غذايي براي سلامت ذهني و فيزيكي نيز مفيد است. اين نوع رژيم غذايي با مصرف ماهي، روغن زيتون، سبزي‌ها و ميوه‌ها مشخص مي‌شود. براي تعيين اينكه رژيم‌غذايي مديترانه‌اي تا چه حد بر كيفيت زندگي افراد تاثيرگذار است، محققان 11هزار دانش‌آموز را در يك دوره 4 ساله موردارزيابي قرار دادند و در مورد عادت‌هاي غذايي‌شان در ابتدا و انتهاي مطالعه سوال كردند. افرادي كه از اين رژيم‌غذايي پيروي كرده بودند سلامت ذهني و فيزيكي بهتري داشتند و كيفيت زندگي بالاتري را تجربه مي‌كردند. براساس اين رژيم‌غذايي، بايد روزانه 5/1 تا 2 ليتر آب بنوشيد و غذاي اصلي روزانه شما در برگيرنده سبزي‌ها، غلات، ميوه‌ها و لبنيات باشد. روغن زيتون منبع اصلي چربي موادغذايي روزانه باشد. ماهي، تخم‌مرغ و گوشت كم‌چرب منابع پروتئين حيواني با كيفيت بالا محسوب مي‌شوند. همچنين ماهي و غذاهاي دريايي منابع چربي‌هاي سالم هستند.

براساس تحقيقات پژوهشگران فرانسوي، انتظار مي‌رود بروز سرطان تا سال 2030 در كشورهاي پيشرفته بيش از 75 درصد و در كشورهاي در حال پيشرفت بيش از 90 درصد رشد داشته باشد. نتايج اين تحقيق به تازگي در نشريه Lancet Oncology به چاپ رسيده است. اين محققان كه در بخش سرطان سازمان جهاني بهداشت موسوم به IARC مشغول به پژوهش هستند، نشان مي‌دهند كه چگونه الگوهاي كنوني و آينده بروز و مورتاليتي انواع مختلف سرطان ميان‌ جوامع گوناگون با سطوح متفاوت پيشرفت (كه با شاخص توسعه انساني يا HDI اندازه‌گيري مي‌شود) فرق مي‌كند. در جوامعي كه به سمت سطوح بالاتر توسعه انساني قدم برمي‌دارند، كاهش ميزان بروز انواع مختلف سرطان مانند سرطان معده و سرويكس قابل‌انتظار است، در حالي كه بروز سرطان پستان، كولوركتال و پروستات در كشورهاي با HDI بالا به طور قابل‌توجهي رو به افزايش است. داده‌هاي GOLOBOCAN كه بروز و مورتاليتي ناشي از سرطان را در سال 2008 در 184 كشور نشان مي‌دهد، حاكي از آن است كه الگوي انواع شايع‌تر سرطان براساس 4سطح توسعه انساني متفاوت است. به عبارتي در كشورهاي با HDI پايين، سرطان‌هاي مرتبط با عفونت مانند معده، سرويكس و كبد رشد زيادي دارند، در مقابل بار سرطان ريه، پستان، كولوركتال و پروستات در كشورهاي با HDI بالاتر، بيشتر به چشم مي‌خورد.

به تازگي در يك مطالعه پايلوت دستگاهي با 4 كويل براي تحريك مغناطيسي عمقي ترانس كراينال مغز افراد مبتلا به فيبروميالژي موردآزمايش قرار گرفته كه به طور قابل‌توجهي درد مداوم و پايدار را در اين بيماران از بين مي‌برد. با توجه به نتايج اوليه اين مطالعه كه روي 5 نفر انجام شده، قرار است قدم بعدي طراحي يك مطالعه بزرگ‌تر با وارد كردن 40 بيمار باشد تا بتوان نتايج نهايي را اعلام كرد. اين وسيله با تقليد از دستگاه TMS (مورد تاييد اداره كل غذا و داروي آمريكا كه روي بيماران مبتلا به افسردگي نتايج خوبي نشان داده) ساخته شده است. در TMS يك كويل به كار رفته و ميدان مغناطيسي پالسي ايجاد مي‌كند تا در كورتكس پره فرونتال بيمار جريان الكتريكي توليد شود اما در وسيله جديد چهار كويل استفاده شده تا نواحي عميق‌تر مغز هدف‌گيري شود. درواقع بيشتر شبيه چاقوي گاما است كه براي راديو سرجري استفاده مي‌شود. محل هدف اين وسيله dorsal anterior cingulate مغز است كه با دردهاي مزمن مرتبط است و هدف، تحريك cingulate است تا يك سينگولوتومي غيرتهاجمي انجام شود و به اين ترتيب دردهاي مزمن غيرقابل‌درمان بهبود يابند.

نتایج پژوهشی جدید حاکی از آن است که بي‌خوابی باعث ضعف و اختلال عملکرد ناحیه‌‌ای از مغز می‌شود که انتخاب غذاها را بر عهده دارد. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا به منظور انجام این پژوهش، 23 نفر از افراد سالم را طی دو آزمایش جداگانه از نظر اختلالات خواب و تاثیر آن بر انتخاب غذای آنان مورد بررسی قرار دادند. نتایج این بررسی که طی انجام MRI (تصویرسازی تشدید مغناطیسی) مغز به دست آمد، حاکی از آن بود كه بی‌خوابی بطور قابل توجهی باعث اختلال فعالیت مغز در لوب جلویی می‌شود که در کنترل رفتار و انجام انتخاب‌های پیچیده مغز نقش حیاتی را بر عهده دارد. در مورد این تحقيق، بی‌خوابی منجر به انتخاب‌های غلط غذایی شد که در نتیجه آن غذاهای خوشمزه که اغلب ناسالم و پركالري است، به جای غذاهای سالم انتخاب شد.
به گزارش ایسنا، طي اين پژوهش، محققان دريافتند كه هنگام خواب آسوده و بموقع، مغز به طور كارآمدي فعاليت‌هاي مربوط به لوب جلويي را پوشش مي‌دهد و در نتيجه اين امر، انتخاب غذاها به بهترين وجه ممكن صورت مي‌‌‌‌گيرد. به گفته «استفانی گریر»، سرپرست این پژوهش، اختلال در لوب جلویی که محل گردآوری اطلاعات مرتبط با انتخاب غذا‌های سالم است، منشا چاقی ناشی از بیخوابی است. اين اولين پ‍ژوهش در نوع خود است كه علت رابطه چاقي و اختلالات خواب را آشكار كرده است، چرا كه پژوهش‌هاي پيشين تنها، رابطه علت و معلولي اين دو مولفه را بدون ذكر دليل گزارش كرده بودند. این یافته علمی، طی كنفرانس پژوهشي «خواب» در بوستون آمریکا مطرح شده است.

مبارزه با چاقي با استفاده از فناوري تصويربرداري حرارتي امكان‌پذير شد. محققان دانشگاه ناتينگهام توانستند با ابتكار يك روش پيشگامانه با استفاده از تصويربرداري حرارتي، ذخاير چربي قهوه‌اي يا چربي خوب بدن را رديابي كنند و باعث سوزاندن كالري بيشتري در بدن شوند. محققان افزودند: با استفاده از اين تصويربرداري، مي‌توان مقدار چربي قهوه‌اي و ميزان توليد حرارت توسط آن در بدن را ارزيابي كرد و با تمركز بر روي آن، بافت چربي قهوه‌اي را مديريت كرد.
به گزارش ایسنا، نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي‌دهد: استفاده از اين تكنيك غيرتهاجمي نقش مهمي در مبارزه با چاقي دارد و توسط آن مي‌توان يك شاخص ترموژنيك به برچسب مواد غذايي اضافه كرد تا افزايش يا كاهش توليد گرما در چربي قهوه‌اي و ميزان سرعت سوختن كالري در بدن را در محصولات نشان داد. محققان افزودند: ناحيه گردن در كودكان سالم گرما توليد مي‌كند، زيرا اين منطقه حاوي بافت چربي قهوه‌اي بيشتري است و ظرفيت آن براي سوزاندن كالري در كودكان نسبت به نوجوانان و بزرگسالان بيشتر است. چاقي يكي از بزرگترين چالش‌ها در اروپا و آمريكاست و استفاده از اين روش از بهره‌گيري تكنيك‌هاي مضر براي سوزاندن چربي‌ها كه بر پايه تابش هستند، مي‌كاهد.

بر اساس تحقيقات صورت گرفته توسط محققان بيمارستان زنان و بيرگام، در نمونه خون دو بيمار اچ آي وي مثبت كه تحت عمل پيوند مغز استخوان قرار گرفته بودند، علائمي از ويروس HIV‌ ديده نمي‌شود. دكتر «تيموتي هنريچ» و «دانيل كوريتكس» از محققان بيمارستان زنان و بيرگام در هوستون آمريكا، نتايج تحقيقات خود را بر روي دو بيمار اچ آي وي مثبت در كنفرانس بين المللي ايدز كه در واشنگتن در حال برگزاري است، ارائه كردند.
يكي از اين دو بيمار چهار سال قبل و بيمار ديگر دو سال قبل براي درمان سرطان غدد لنفاوي (لنفوم)، تحت عمل پيوند سلول هاي بنيادي مغز استخوان قرار گرفتند و پس از عمل پيوند درمان هاي ضد رترو ويروس ادامه پيدا كرد. دكتر «هنريچ» تأكيد مي‌كند: ويروس اچ آي وي پيش از عمل پيوند مغز استخوان در لمفوسيت هاي هر دو بيمار وجود داشت، اما هشت ماه پس از پيوند هيچ علائمي از ويروس كشف نشدند.
به گزارش ایسنا، پس از عمل پيوند مغز استخوان و با ادامه درمان هاي ضد رترو ويروس، سلول هاي اهدايي جايگزين سلول هاي بيمار شده و سطح آنتي بادي اچ آي وي نيز در هر دو بيمار بطور چشمگيري كاهش يافتند. جست‌وجو براي يافتن ويروس در بافت‌هاي مختلف بدن بيماران و بررسي وضعيت بيماران ديگر اچ اي وي مثبت كه تحت عمل پيوند مغز استخوان قرار گرفته اند، بعنوان گام بعدي محققان اعلام شده است.

نتايج تحقيقات صورت گرفته در دانشگاه بوستون نشان مي دهد، آزار و اذيت جسمي- جنسي در دوران كودكي تاثير بارزي در بروز زودهنگام يا تاخير در شروع قاعدگي در دختران دارد. در اين پژوهش 68 هزار و 505 زن مورد بررسي قرار گرفتند كه نتايج مطالعات صورت گرفته حاكي از افزايش 49 درصدي خطر قاعدگي زودرس (پيش از 11 سالگي) در بين دختراني است كه در دوران كودكي مورد آزار و اذيت جنسي قرار گرفته اند. همچنين خطر قاعدگي ديررس (پس از 15 سالگي) در بين دختراني كه در كودكي مورد آزار و اذيت جسمي قرار گرفته اند، افزايش 50 درصدي را در مقايسه با ساير زنان نشان مي دهد.
به گزارش ایسنا، «رنه بوينتون جارت» از محققان مدرسه پزشكي دانشگاه بوستون (BUSM) و سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي كند: كاهش يا افزايش سن شروع قاعدگي دختران، ارتباط مستقيمي با آزار و اذيت آنها در دوران كودكي دارد و نوع آن (جسمي يا جنسي) تأثير مستقيمي بر اين موضوع دارد. قاعدگي زودرس باعث بروز مشكلاتي از جمله بيماريهاي قلبي-عروقي، سرطان، افسردگي و اختلالات متابوليك مي شود و قاعدگي ديررس نيز مشكلاتي از جمله افسردگي و تراكم استخواني پايين را در پي دارد. نتايج اين مطالعه در مجله Adolescent Health منتشر شده است.

براساس نتايج مطالعه جديدي كه در نشريه CANCER به چاپ رسيده، آسپيرين و ديگر ضددردهاي رايج شايد بتوانند عليه سرطان پستان وارد كارزار شوند و سهمي در اين زمينه برعهده گيرند. مطالعات پيشين نيز پيشنهاد مي‌كنند ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي مانند ايبوپروفن و ناپروكسن و ديگر داروهاي OTC خطر پيشرفت بعضي سرطان‌ها را كاهش مي‌دهند. به طور مثال در اوايل سال 2012، سه مطالعه در نشريه معتبر لنست به چاپ رسيده كه معتقدند مصرف روزانه دوز كم آسپيرين افراد در سنين ميانسالي از بروز سرطان در آنها محافظت مي‌كند، به خصوص افرادي كه در معرض خطر بيشتر ابتلا هستند. همچنين مطالعه ديگري كه در نشريه سرطان انگلستان به چاپ رسيده نيز حاكي از آن است كه افراد مبتلا به سرطان كولون كه به فاصله کوتاهي پس از تشخيص بيماري مرتب آسپيرين مصرف مي‌كنند، بيشتر عمر مي‌كنند.
اكنون در مطالعه اي جديد دانشمندان دانماركي به اثر اين داروها روي انواع مهم سرطان پوست، يعني بازال سل كارسينوما، اسكواموس سل كارسينوما و ملانوماي بدخيم نگاهي انداخته‌اند. اين دانشمندان از اطلاعات پزشكي افرادي كه بين سال‌هاي 1961 تا 2006 در شمال دانمارك مي‌زيسته‌اند، به تشخيص اسكواموس سل كارسينوما در 1974 نفر، بازال‌ سل كارسينوما در 13 هزار و 316 نفر و 3 هزار و 242 نفر با ملانوماي بدخيم رسيدند. داده‌ها حاوي اطلاعاتي در مورد داروهاي تجويزي بيماران بود كه محققان را قادر مي‌كرد افراد بيمار را با گروه كنترل بدون سرطان پوست از نظر داروهاي مصرفي مقايسه كنند. هر فرد بيمار در اين طرح با 10 نفر گروه شاهد بدون سرطان مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج نهايي نشان داد:
1.افرادي كه بيش از 2 نوع از دسته داروهاي NSAID را مصرف مي‌كردند، نسبت به كساني كه كمتر از 2 نوع از داروهاي مذكور را مصرف مي‌كردند، 15 درصد كمتر با اسكواموس سل كارسينوما و 13 درصد كمتر با ملانوماي بدخيم مواجه بوده‌اند.
2.اين ارتباط حتي وقتي قوي‌تر شد كه مدت زمان مصرف داروها، 7 سال يا بيشتر گزارش و با شدت بالا مصرف شده بودند. مصرف دارو با شدت زياد، يعني دارو حداقل 2 بار در هفته مصرف شود.
3.مصرف داروهاي NSAID با كاهش خطر بروز بازال سل كارسينوما در مجموع ارتباط و اثري روي اين نوع از سرطان پوست نشان نداد.
4.مصرف NSAIDها با خطر كمتر بروز سرطان پوست در نواحي‌اي از بدن كه كمتر در معرض نور قرار دارند (مثلا غير از سر يا گردن) همراه است؛ خصوصا در موارد مصرف طولاني‌مدت داروها (15 درصد خطر كاهش يافته) يا شدت بيشتر (21 درصد خطر كمتر).
به گزارش سپید، محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «ما اميدواريم با تکيه بر اثر بالقوه محافظت در برابر سرطان كه از NSAIDها برمي‌آيد، به تحقيقات بيشتر در زمينه پيشگيري از سرطان پوست هدايت شويم. همچنين اين اثر بالقوه محافظت در برابر سرطان بايد در زمان بررسي مزايا و مضرات NSAIDها در نظر گرفته شود.»

براي نخستين بار دانشمندان توانسته‌اند با استفاده از سلول‌هاي پوست بيماران دچار نارسايي قلبي، بافت زنده، سالم و تپنده قلب را پرورش دهند؛ دستاوردي که مي‌تواند در آينده نزديک به درمان قطعي اين عارضه منجر شود. به گزارش خبرگزاري رويترز، گروهي از محققان مي‌گويند به‌رغم کشف تازه‌شان، انتظار دارند پرورش و پيوند بافت قلب حاصل از سلول‌هاي پوستي چندين سال پژوهش و کار تحقيقاتي بيشتر نياز داشته باشد. ليور گپستين، سرپرست گروه پژوهشي فوق در اين باره توضيح مي‌دهد: «ما نشان داديم که مي‌شود سلول‌هاي پوست يک بيمار سالمند مبتلا به نارسايي شديد قلبي را برداشت و آن را در يک ظرف آزمايشگاهي به سلول‌هاي تپنده سالم و جوان تبديل کرد، سلول‌هايي که از لحاظ سني هم‌ارز سلول‌هايي هستند که در بدن همين شخص به دنيا آمده بودند.» بر اساس اين گزارش، استفاده از بافت پرورشي قلب به روش فوق در سال های ديگر امکان‌پذير خواهد شد. هم اکنون، بيماران دچار نارسايي شديد قلبي براي زنده ماندن نيازمند تجهيزات مکانيکي يا عمل پيوند عضو هستند. براي انجام عمل پرورش بافت قلب، گروه تحت رهبري ليور گپستين، سلول‌هاي پوست دو نفر بيمار مرد مبتلا به نارسايي قلبي را مورد استفاده قرار دادند. گروه با افزودن سه نوع ژن و مولکولي کوچک موسوم به والپروئيک اسيد به هسته سلول موفق به تبديل اين سلول‌ها به بافت قلبي شدند. تيم تحقيقاتي در مرحله نهايي آزمايش، بافت پرورشي آماده را به قلب موش‌هاي سالم پيوند زده و مشاهده کرد که بافت جديد با موفقيت توسط بافت ميزبان پذيرفته شد. نيکلاس ميلز، پزشک متخصص قلب از دانشگاه ادين‌برا مي‌گويد پيش از آنکه فناوري جديد را بتوان روي انسان استفاده کرد بايد بررسي‌هاي بيشتري انجام داد و اين روش را به شکلي مناسب و ايمن آماده ساخت. اين پزشک متخصص در عين حال مي‌گويد: «يافته‌هاي فوق دلگرم‌کننده است و ما را يک گام به پيش مي‌برد و ابزاري مؤثر در درمان قلب را در اختيارمان قرار مي‌دهد.»

انجام كار شبانه شايد اجتناب‌ناپذير باشد اما يك مطالعه جديد پيشنهاد مي‌كند شيفت شبانه مي‌تواند خطر بروز سرطان پستان را در زنان افزايش دهد. كار شبانه علاوه بر تغيير ساعت بدن، خستگي مفرط و مشكلات خواب، به طور فزاينده‌اي از راه‌هاي ديگر هم به بدن آسيب مي‌رساند، مانند افزايش خطر ديابت، چاقي و حتي سرطان. در مطالعه جديدي كه به تازگي به چاپ رسيده محققان دانماركي به اين نتيجه رسيده‌اند زناني كه در طول شب كار مي‌كنند تا 4 برابر بيشتر احتمال ابتلا به سرطان پستان را يدك مي‌كشند. محققان در اين مطالعه بيش از 18 هزار زن را در فاصله سال‌هاي 1964 تا 1999 مورد بررسي قرار دادند و 141 زن مبتلا به سرطان را تا سال 2006 پيگيري كردند. آناليز نهايي داده‌ها حاكي از آن است كه كار شبانه با 40 درصد افزايش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه است. اين اثر حالت تجمعي نيز دارد. به عبارتي زناني كه حداقل 3 شب در هفته به مدت 6 سال شيفت کار شبانه داشته باشند، نسبت به كساني كه 1 يا 2 شب در هفته شيفت شبانه دارند، با 2 برابر بيشتر احتمال ابتلا به سرطان پستان مواجه هستند.محققان اين ارتباط را اين‌گونه توجيه مي‌كنند كه كارگران شيفت شب زير نور مصنوعي بوده و كمتر با نور طبيعي مواجه مي‌شوند بنابراين ويتامين D كمتري از اشعه خورشيد دريافت مي‌كنند و اين خود باعث افزايش خطر سرطان‌ها از جمله سرطان پستان خواهد شد.

به تازگي محققان دريافته‌اند که آنتي‌بيوتيک آزيترومايسين (Z-pack )، هر چند نادر اما باعث افزايش خطر حوادث قلبي خواهد شد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد که در 5 روز اول مصرف آزيترومايسين خطر مرگ ناشي از حوادث قلبي‌- عروقي 5/2 برابر بيشتر مي‌شود. آزيترومايسين يکي از مهم‌ترين درمان‌هاي آنتي‌بيوتيکي در موارد عفونت باکتريال سينوس‌ها و برونشيت است. هر چند قبلا ارتباطي ميان اين آنتي‌بيوتيک‌ و خطرات قلبي ديده نشده بود، محققان به تازگي با استفاده از بانک داده‌هاي اداره کل غذا و داروي آمريکا و جستجوهاي بيشتر به اين نتيجه رسيده‌اند که ميان مصرف آزيترومايسين و آريتمي شديد ارتباطي وجود دارد. محققان اين مطالعه معتقدند که با نتايج به دست آمده اطلاعات مهمي به پروفايل خطر آزيترومايسين افزوده شده و براي بيماراني که خود خطر بيشتري براي عوارض قلبي‌عروقي دارند و دچار عفونت نيز شده‌اند،‌ بهتر است به دنبال جايگزين ديگري به جاي آزيترومايسين باشيم.

بتاکاروتن، سلنيوم و فوليک‌اسيد که تا 3 بار هم در روز خورده مي‌شوند، با اين دوز احتمالا بدون خطر هستند، اما اگر در دوزهاي بالاتر مصرف شوند، مي‌توانند خطر بروز و پيشرفت سرطان را بيشتر کنند. محققان معتقدند که نتايج حاصله بيان نمي‌کند که اين 3 مکمل سمي هستند، آنها ضروري هستند و ما به آنها نياز داريم، اما نياز ما به آنها در يک حد معين است و نبايد از آن بيشتر شود، درغيراين صورت به جاي کمک به افراد، سرطان‌زا خواهند شد. به نظر مي‌رسد دانش دانشمندان در زمينه بيولوژي مکمل‌ها کمتر از آن چيزي است که تصور مي‌شود. تاثير اين مکمل‌ها تنها به برچسب آنها محدود نمي‌شود و همان‌طور که ديده شده، گاهي بعضي اثرات ناخواسته مانند افزايش بروز سرطان هم ديده مي‌شود. در حال حاضر سازمان اداره کل غذا و داروي آمريکا مکمل‌هاي غذايي را به عنوان غذا مي‌شناسد، اما مطالعه حاضر پيشنهاد مي‌کند که همين مکمل‌ها، خصوصا در دوزهاي بالا با دقت بيشتري تجويز شوند و در صورتي که رژيم‌غذايي فرد حاوي اين مکمل‌ها باشد، بايد تعادلي ميان دارو و غذا ايجاد کرد. پي به ياد داشه باشيم که همچون داروها، مواد تشکيل‌دهنده مکمل‌ها به صورت بيولوژيکي فعال هستند؛ گاهي در جهت بهتر شدن و گاهي براي بدتر شدن وضعيت موجود.

محققان دانشگاه UCLA در مطالعه‌اي روي موش‌ها پيشنهاد مي‌کنند که فروکتوز (موجود در نوشابه‌هاي شيرين غيرالکلي) عملکرد مغز و حافظه را کند مي‌کند. همچنين موادغذايي و نوشيدني‌هاي بسيار شيرين هم مانعي در سر راه يادگيري هستند. اين يافته‌ها از سوي ديگر نشان مي‌دهند که اسيدهاي چرب امگا3 اين اثر را خنثي مي‌کنند. مطالعه هاي پيشين نشان داده‌اند که فروکتوز از علل ايجادکننده ديابت، چاقي و کبد چرب است، اما براي نخستين بار است که محققان نشان داده‌اند چگونه شکر مي‌تواند مغز را تحت‌تاثير قرار دهد. در آمريکا مصرف زياد فروکتوز قابل‌توجه است، در حالي که در اروپا و آسيا، مصرف سوکروز بيشتر رايج است و البته اين مطالعه روي فروکتوز تمرکز دارد. در واقع جاي شکي نمانده که آنچه ما مي‌خوريم، روي چگونگي تفکر ما تاثير مي‌گذارد. داشتن رژيم‌غذايي سرشار از فروکتوز و به مدت طولاني، توانايي مغز را براي يادگيري و حافظه تخريب مي‌کند. اما افزودن امگا3 به رژيم‌غذايي اين تخريب را به حداقل مي‌رساند. در اين زمينه نگراني‌ها در مورد فروکتوزي که به‌طور طبيعي در ميوه‌ها موجود است، کمتر است، زيرا آنها حاوي آنتي‌اکسيدان‌هاي مهم هم هستند. بيشتر نگراني‌ها در مورد موادغذايي است که شکر اضافي به آنها زده مي‌شود تا بيشتر شيرين شوند.

به تازگي تست OraQuick HIV براي استفاده در کلينيک پزشکان در دسترس قرار گرفته و به زودي نيز براي آزمون سريع HIV در خانه روي پيشخوان قرار مي‌گيرد و به اين ترتيب ديگر نيازي به تجويز پزشک نخواهد داشت. البته بايد توجه داشت که اين تست، درماني نيست اما مي‌تواند يک پيروزي چشمگير در جنگ عليه HIV محسوب شود. 17 عضو کميته مشورتي اداره کل غذا و داروي آمريکا تاييد کردند که اين تست جديد HIV بايد به صورت OTC درآيد تا به مصرف‌کنندگان اين امکان را بدهد خود را در خانه مورد آزمايش قرار دهند، به اين ترتيب حريم خصوصي آنها نيز حفظ خواهد شد. هرچند اين تست کامل نيست، کميته مشورتي معتقد است که مزاياي تست‌هاي خانگي بر خطرات آنها برتري دارد و توصيه مي‌کند سازمان اداره کل غذا و داروي آمريکا آن را براي فروش روي پيشخوان مورد تاييد خود قرار دهد. اين تست با يک سوآب دهاني، تشخيص HIV را در عرض 20 دقيقه امکان‌پذير مي‌کند. هم اکنون تست مذکور براي استفاده در کلينيک‌ها در دسترس قرار دارد و هر چند به اندازه تست‌هاي ‌آزمايشگاهي حقيقي دقيق نيستند، مي‌تواند گسترش HIV را کُند کند و جان‌هاي زيادي را نجات دهد.

کار گروه خدمات عمومي پيشگيرانه به‌تازگي پيشنهاد مي‌کند که براي کنترل بهتر فشارخون بيماران مبتلا به پرفشاري خون، مراقبت مبتني بر تيم (TBC) از آنها به عمل آيد. اين توصيه‌ها به دنبال شواهدي از 77مطالعه مروري به دست آمده که نشان مي‌دهد TBC تعداد بيماران با فشارخون کنترل شده را افزايش مي‌دهد، همچنين پيامد بيماران ديابتي و افراد با ليپيد بالاي خون را بهبود مي‌بخشد. اين مطالعه مروري نشان مي‌دهد که اگر بيماران تحت?مراقبت تيمي از متخصصان سلامت باشند، مانند پزشک خانواده، داروساز، پرستار، متخصص تغذيه و مددکار اجتماعي بهتر است از اينکه تنها به‌وسيله يک پزشک ويزيت شوند. اين مراقبت‌ها شامل تجويز دارو، مانيتور روتين فشارخون، توصيه به مصرف کمتر سديم و افزايش فعاليت فيزيکي مي‌شود. در اين مطالعه بيشترين پيشرفت و بهبود در فشارخون زماني ديده شد که اعضاي تيم مي‌توانستند مستقل از هم داروها را تغيير دهند (يا حداقل با قبول پزشک اين کار را انجام دهند)، در مقايسه با اينکه اعضاي تيم تنها نظاره‌گر تغييرات دارويي بودند.

در نشريه لنست، گزارشي از همکاران طرح Cholesterol Treatment Trialists (CTT) به چاپ رسيده که در آن به کاهش خطر نسبي حوادث مهم قلبي‌- عروقي با مصرف استاتين‌ها (در حدود 20 درصد به ازاي هر يک ميلي‌مول در ليتر کاهش LDL) اشاره شده است. همچنين در اين گزارش آمده است که زنان و مردان، چه پير و چه جوان، حتي افراد بدون ابتلا به بيماري قلبي‌عروقي همه از استاتين‌ها بهره مي‌برند. اين يافته‌ها همگي حاکي از کارآمدي استاتين‌ها در پيشگيري اوليه و از بين بردن نگراني‌ها در مورد عوارض جانبي شديد احتمالي آنها در بالين است.
اين مطالعه که يک فرابررسي از 27 کارآزمايي باليني انجام شده در اين زمينه است، روي افراد با خطر کم حوادث قلبي‌- عروقي تمرکز دارد و درنهايت به اين نتيجه مي‌رسد که اين افراد هم حتي با وجود کلسترول طبيعي، از استاتين‌ها منفعت مي‌برند. به عبارت ديگر هر 1 ميلي‌مول در ليتر کاهش کلسترول LDL با کمک استاتين‌ها باعث کاهش 20 درصدي وقايع مهم قلبي‌عروقي در افراد خواهد شد که اين اثر، صرف‌نظر از جنس، سن، ميزان LDL پايه يا داشتن سابقه قبلي بيماري عروقي است. بنابراين به نظر مي‌رسد مزاياي استاتين‌ها بر عوارض جانبي قابل‌تصور آن برتري داشته باشد. البته اين مطالعه سوالات زيادي را به کار بالين اضافه مي‌کند: آيا هزينه‌هاي اضافي که با تجويز استاتين‌ها به همه افراد تحميل مي‌شود، قابل قبول است؟ آيا کاهش کلسترول LDL به ميزان يک ميلي‌مول در ليتر در مراقبت‌هاي اوليه روتين پايدار خواهد ماند؟ آيا تجويز استاتين‌ها براي افراد در معرض خطر حوادث قلبي‌- عروقي هزينه اثربخش است؟ اين مطالعه همچنين مي‌افزايد که 15 واقعه مهم قلبي‌عروقي در هر هزار نفر فرد درمان شده با استاتين‌ها در طول 5 سال قابل پيشگيري خواهد بود.
در حال حاضر دستورالعمل مراقبت‌هاي اوليه در انگلستان از تجويز دوزهاي بالاي استاتين‌ها پس از سندرم حاد کرونري حمايت مي‌کند. از اين رو آناليزهاي CTT اين اطمينان دوباره را به پزشکان عمومي مي‌دهد تا دوزهاي بالاتر استاتين‌ها را براي دستيابي به منافع بيشتر آنها تجويز کنند و اين نکته را در نظر داشته باشند که عوارض جانبي بالقوه آنها بر منافعشان برتري دارد و اين نگراني باعث نشود که کمتر دوزهاي بهينه را تجويز کنند. در حال حاضر فرم ژنريک استاتين‌ها با قيمت پايين به‌طور گسترده‌اي در دسترس قرار دارد و مطالعات هزينه- اثربخشي نيز نشان مي‌دهند که تجويز آنها براي همه افراد بالاي 50 سال از هزينه‌هاي کلي سلامت در مجموع مي‌کاهد، حتي اگر در افراد با شانس کم خطرات قلبي‌عروقي تجويز شود. براي به دست آوردن حداکثر اثر استفاده از استاتين‌ها، بايد افراد زيادي از جامعه تحت تجويز اين دارو قرار گيرند.
ترجمه يافته‌هاي CTT در بالين به راه‌هاي مقرون به صرفه‌تري براي شناسايي افراد براي درمان و نگهداري آنها روي رژيم‌هاي مطلوب نياز دارد. از آنجا که افراد بالاي 50 سال در معرض بيشتر خطر حوادث قلبي‌عروقي هستند،‌ عملي‌تر آن است که سن را به عنوان تنها شاخص شروع تجويز استاتين‌ها قرار دهيم، همان‌طور که در مورد پلي‌پيل هم اين‌گونه عمل شده است. اين رويکرد از هزينه‌هاي اضافي مي‌کاهد. اما آنچه اکنون به عنوان چالش خودنمايي مي‌کند، آنکه آيا بايد دستورالعمل‌هاي موجود براساس يافته‌هاي جديد تغيير يابند؟

محققان سوئيسي موفق شدند با تحريك عصبي بخش آسيب‌ديده نخاع، قدرت راه رفتن را به موش‌هاي فلج باز گردانند. محققان دانشگاه زوريخ در اين تحقيق موش‌هاي آزمايشگاهي كه دچار فلج كامل پاهاي عقب بودند را به مدت چند هفته تحت درمان قرار دادند. محققان براي تحريك مجدد ناحيه آسيب‌ديده از روش دارو درماني و محرك‌هاي الكتريكي استفاده كرده و موفق به احياي مجدد اعصاب در ناحيه صدمه ديده نخاعي شدند. موش‌ها پس از طي كردن دوره توانبخشي توانستند به كمك يك روبات كه آنها را سرپا نگه داشته و اعصاب بخش آسيب‌ديده را تحريك مي‌كرد، براحتي بر روي تردميل حركت كرده و از پله‌ها بالا بروند. بازيابي قدرت كنترل پاهاي عقب نشان مي‌دهد كه مغز قادر به برقراري ارتباط مجدد با اعصاب بخش نخاعي آسيب‌ديده است.
به گزارش ایسنا، پروفسور «گرگوري كورتين» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه زوريخ اعلام كرد: اين آزمايش نشان مي دهد كه بدن قادر به بازسازي برخي صدمات نخاعي است كه پيش از اين تصور مي شد باعث فلج دائمي فرد مي‌شود. فاز انساني اين آزمايش احتمالا از سال آينده ميلادي با بودجه اي بالغ بر هفت ميليون پوند آغاز خواهد شد كه نويد دهنده گام جديد براي درمان افراد مبتلا به آسيب هاي نخاعي است.

محققان انگليسي با الگوبرداري از ماهي مركب و گورخر ماهي موفق به ساخت ماهيچه مصنوعي با قابليت تغيير رنگ شده‌اند كه مي‌تواند در آينده منجر به توليد لباس‌هاي هوشمند با قابليت استتار فرد شود. اساس كار ماهيچه مصنوعي سلول‌هاي حاوي رنگدانه موجود در بدن ماهي مركب، گورخر ماهي و ساير خزندگان است كه امكان تغيير رنگ بدن اين موجودات را فراهم مي‌كند. «جاناتان روسيتر» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه بريستول تأكيد مي‌كند: ايده طراحي ماهيچه مصنوعي با قابليت تغيير رنگ از طبيعت الهام گرفته شده است. در بدن دوزيستان، خزندگان و گونه‌هاي مختلف ماهي و ماهيان مركب، سلول‌هاي حاوي رنگدانه موسوم به كروماتوفور (chromatophores) وجود دارد.
يك نوع خاص از سلول‌هاي تغيير رنگ در بدن ماهي مركب داراي يك كيسه مركزي حاوي گرانول رنگدانه است. اين كيسه توسط مجموعه‌اي از ماهيچه‌ها احاطه شده است و زماني كه سلول آماده تغيير رنگ مي‌شود، سيگنالي از مغز به ماهيچه‌ها ارسال مي‌شود و ماهيچه‌ها منقبض مي‌شوند. انقباض ماهيچه‌ها باعث منبسط شدن كيسه مركزي مي شود و در اين حالت به نظر مي رسد كه رنگ ماهي تغيير كرده است. بدن گورخرماهي نيز حاوي مخزن كوچك از مايع رنگدانه سياه است كه در زمان فعال شدن به سطح پوست آمده و مانند ريختن جوهر پخش مي شود كه در اين حالت به نظر مي رسد اندازه ماهي بزرگتر شده است.
از اين الگوها براي ساخت ماهيچه مصنوعي با قابليت تغيير رنگ استفاده شد و محققان انقباض سريع ماهيچه‌ها را با استفاده از الاستومرهاي دي الكتريك (DEs)‌ تقليد كردند. همچنين يك لايه سيليكوني توليد شد كه دو پمپ DEs انعطاف پذير در هر دو سمت قرار داده مي‌شود و با يك لوله سيليكوني به سيستم مركزي متصل مي‌شود. كروماتوفور مصنوعي قابليت تطبيق با شرايط مختلف را دارد و مي‌تواند در آينده به محققان براي توليد لباس هوشمند با قابليت استتار در محيط‌هاي مختلف كمك كند. جزئيات كامل اين تحقيق در مجله Bioinspiration and Biomimetics منتشر شده است.

یک محقق دانشکده طراحی پارسون، دست به ساخت دستگاهی زده که از نیروی رسانایی دندان برای انتقال صوت از دستگاه پخش MP3 از میان دندانها استفاده می‌کند. آیزن چاکین ابتدا برای ساخت دستگاه « Play-A-Grill» از روی دهان خود قالب گرفته و از آن برای تولید یک مدل مومی از دندانهای بالایی خود استفاده کرد. این طراح آمریکایی سپس دستگاه خود را به بخشهایی از یک دستگاه پخش MP3 هک شده تجهیز کرده و دکمه‌ها را به شکلی قرار داد که فرد قادر به فشردن آنها با زبانش باشد.
ظاهرا کاربر می‌تواند صدای لرزشها را از این دستگاه بشنود اما آنها را احساس نكند که این امر نگرانی‌ها را در مورد امکان ایجاد سردرد کاهش خواهد داد. در صورت کافی بودن بلندي صدا، شکل مقعر کام، باعث بازتاب لرزش رسانایی دندان و تبدیل دهان به یک بلندگو خواهد شد. از کاربری‌های آینده دستگاه‌های این چنینی می‌توان به ساخت کنترلگرهای مشابه برای کمک به معلولان اشاره کرد. البته این نمونه در حال حاضر به صورت پیش ساخت بوده و چاکین قصد دارد در مراحل بعدی به کوچک سازی آن و آسان‌سازی فشار بر دکمه‌ها با زبان بپردازد. همچنین در آینده نمونه‌های جدید با فناوری بلوتوث آماده خواهد شد.

تحقيقات نشان مي‌دهد: تغييرات ايجاد شده در بوي بدن افراد مي‌تواند براي تشخيص سن آن‌ها به كار برده شود. يافته‌هاي جديد مركز تحقيقاتي مونل در آمريكا حاكي از آن است انسان‌ها مي‌توانند بر اساس تغييرات ايجاد شده در بوي بدن افراد سن آن‌ها را تشخيص دهند. قسمت اعظم اين توانايي مبتني بر توانايي شناسايي بوي بدن افراد سالخورده است و بر خلاف تصور عمومي، ميزان شدت و ناخوشايند بودن بوي بدن اين گروه سني از افراد جوان و ميانسال كمتر است.
در انسان‌ها "بوي فرد مسن" در فرهنگ‌هاي مختلف قابل تشخيص است. اين پديده در ژاپن نيز پذيرفته شده و لغت kareishū براي توصيف آن مورد استفاده قرار مي‌گيرد. «يوهان لوندستروم» (Johan Lundström) متخصص علوم اعصاب حسي در مونل مي‌گويد: انسان‌ها هم مانند حيوانات مي‌توانند علائمي را از روي بوي بدن شناسايي كنند كه به آن‌ها امكان تشخيص سن بيولوژيكي، پرهيز از ارتباط با افراد بيمار، يافتن زوجي مناسب و تميز دادن خويشاوندان از غيرخويشاوندان را مي‌دهد.
بوهاي بدن انسان همچون حيوانات حاوي آرايه‌اي غني از تركيبات شيميايي‌اند كه مي‌توانند انواع مختلف اطلاعات اجتماعي را مخابره كنند. ويژگي‌هاي ادراكي اين بوها در طول دوران عمر به اين دليل كه تراكمي از مواد شيميايي اساسي‌اند، دستخوش تغيير مي‌شوند. به اين دليل كه مطالعات انجام شده در مونل و ساير موسسه‌هاي علمي بر روي حيوانات توانايي آن‌ها براي شناسايي سن را از طريق بوي بدن به اثبات رساند، تيم لوندستروم اين پديده را بر روي انسان بررسي كرد. در آزمايشات آن‌ها بوهاي بدن سه گروه سني جمع‌آوري شد و 12 تا 16 نفر در هر گروه قرار داده شدند: جوانان (20 تا 30 سال)، افراد ميانسال (45 تا 55 سال) و سالخوردگان (75 تا 95 سال). هر شخص به مدت پنج شب در تي شرت‌هاي فاقد بو داراي پدهاي زيربغل خوابيدند. اين پدها سپس به چهار قسمت بريده شده و بر روي ظرف‌هاي شيشه‌اي قرار داده شدند.
بوها توسط 41 شخص ارزياب جوان (2- تا 30 ساله) سنجيده شدند. به اين افراد دو ظرف حاوي بوي بدن در نه تركيب داده و از آن‌ها خواسته شد كه تشخيص دهند كدام بو متعلق به افراد سالخورده است. ارزياب‌ها همچنين شدت و مطبوع بودن هر بو را سنجيدند و در نهايت از آن‌ها خواسته شد كه سن افراد داوطلب براي هر نمونه موردي را تخمين بزنند. اين ارزياب‌ها توانستند سه گروه سني حاضر در آزمايش را بر اساس نشانه‌هاي بو از هم تميز دهند. تحليل‌هاي آماري نشان داد كه بوهاي گروه مسن عامل اين توانايي براي تشخيص سن بودند. ارزياب‌ها همچنين بوهاي بدن گروه مسن را داراي شدت و نامطبوعي كمتر نسبت به بوي بدن دو گروه سني ديگر اعلام كردند.
لوندستروم اظهار داشت: افراد سالخورده داراي بوي زيربغل قابل تشخيصي هستند كه از نظر افراد جوان‌تر نسبتاً خنثي و كمترنامطبوع‌اند. اين امر با تصور عموم در خصوص نامطبوع بودن بوي افراد مسن در تضاد است. با اين حال ممكن است كه ساير نقاط منشأ بوي بدن از جمله پوست و تنفس داراي كيفيت‌هاي متفاوت از زيربغل باشند. مطالعات آتي با هدف تشخيص بيوماركرهاي اساسي استفاده شده توسط ارزياب‌ها براي شناسايي بوهاي مرتبط با سن و همچنين تعيين اين موضوع كه مغز چگونه قادر به شناسايي و ارزيابي اين اطلاعات است، صورت خواهند گرفت. نتايج اين تحقيق در ژورنال PLoS ONE انتشار يافت.

محققان MIT‌ نمونه اوليه‌اي از دستگاه ميكروفلوئيدي طراحي كرده‌اند كه قادر به پاكسازي و تصفيه خون از آلودگي‌هاي باكتريايي است. در يك پديده طبيعي موسوم به Margination (حاشيه گزيني) پلاكت‌ها و لكوسيت‌ها بسمت رگ‌هاي خوني حركت كرده و به آنها مي‌چسبند؛ اين حالت اغلب در نخستين مرحله از التهاب زخم ايجاد مي‌شود. گروهي از محققان موسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ و دانشگاه ملي سنگاپور از فرايند حاشيه گزيني در طراحي و ساخت دستگاه ميكروفلوئيدي استفاده كرده‌اند كه مي‌توان در آينده از اين دستگاه براي پاكسازي خون و به عنوان روش درماني براي اختلالات باكتريايي خون از جمله عفونت استفاده كرد.
اين دستگاه كوچك شامل يك ريز تراشه پليمري با شبكه‌اي از ميكروكانال‌هاست. ابعاد هر ميكروكانال 20 ميكرومتر است كه بوسيله فناوري مورد استفاده در ساخت مدارهاي يكپارچه طراحي شده است. جريان خون آلوده به باكتري از طريق يك كانال منفرد وارد دستگاه مي‌شود و در اين مرحله فرايند حاشيه گزيني باعث مي‌شود كه ميكروب‌ها، لكوسيت‌ها و پلاكت‌ها بسمت كانال هاي كناري هدايت مي‌شوند و گلبول قرمز در (كانال) وسط باقي مي‌مانند.
دو كانال فرعي بار ديگر به دو شاخه تقسيم مي‌شوند تا سلول‌هاي ناخواسته‌اي كه در مراحل قبل جداسازي نشده‌اند، حذف شوند و در نهايت گلبول قرمز خالص از كانال اصلي به جريان خون باز مي‌گردد. با توجه به اين كه تصفيه خون با استفاده از يك شبكه ميكروكانال منفرد زمان نسبتا زيادي بطول مي‌انجامد، محققان در تلاش هستند تا نمونه بزرگتري از اين دستگاه طراحي كنند كه در آن بطور همزمان شش ميكروكانال كار پاكسازي خون را انجام دهند. در آزمايشات صورت گرفته با دستگاه ميكروفلوئيدي، محققان موفق به جداسازي 80 تا 90 درصد باکتری اشریشیا کولی و ساکارومیسس سرویسیه شدند. آزمايش اين دستگاه بر روي موش‌هاي آزمايشگاهي به تازگي آغاز شده است.

يك آزمايش خون ساده مي‌تواند درمان سرطان را با نشان دادن كارايي يا عدم كارايي فرايند درماني متحول سازد. دانشمندان انگليسي رويكرد كاملاً نويني را براي نظارت دقيق بر پيشرفت تومورهاي سرطاني بدون نياز به اسكن يا جراحي طراحي كرده‌اند. آن‌ها از تحليل خون براي شناسايي جهش‌هاي مرگبار در 20 بيمار از 38 بيمار مورد مطالعه مبتلا به سرطان سينه و سرطان تخمدان استفاده كردند. در اين مطالعه نمونه‌هاي خون از زنان بيمار، قبل، در طول و پس از شيمي‌درماني در بيمارستان «آدرن‌بروك» مورد آزمايش قرار گرفت. اين محققان همچنين موفق به تهيه تصويري از چگونگي پاسخ‌دهي سرطان سينه يك زن به درمان‌هاي مختلف طي بيش از 16 ماه شدند. در حال حاضر پزشكان براي درمان بيماران مبتلا به سرطان نيازمند داشتن نمونه‌هاي بافتي آن‌‌ها هستند كه از طريق عمل جراحي گرفته مي‌شوند.
آزمايش جديد از تكنيك توالي دادن (تكنيكي براي خوانش كد ژنتيكي) براي جستجوي بخش‌هاي بسيار ريز دي ان اي كه تومورهاي سرطاني به درون جريان خون وارد مي‌كنند و توسط روش‌هاي آزمايشگاهي معمول يافت نمي‌شوند، بهره بردند. توالي دادن دي ان اي رويكردي رايج در انجام مطالعات آزمايشگاهي است اما تيم دكتر رزنفيلد از «نقاط داغ سرطاني» بر روي ژن‌هاي كليدي و تحليل دقيق آن‌ها بهره برد.
دكتر «نيتزان رزنفيلد» نويسنده ارشد اين مقاله در «موسسه پژوهش سرطان» در كمبريج انگليس بر اين باور است؛ اين رويكرد تشخيص و درمان سرطان را دچار انقلاب خواهد كرد و از طريق آن بدون نياز به عمل جراحي يا بافت‌برداري فرايند تشخيص و درمان را بي‌خطر و كم‌هزينه‌تر مي‌كند.
در اين تحقيق براي نخستين بار تمامي ژن‌هاي نمونه خون مورد آزمايش يك زن 56 ساله مبتلا به سرطان سينه مورد تحليل قرار گرفت و با استفاده از آن‌ محققان دريافتند كه نوع نخست شيوه درماني بر روي وي كارآمد نبوده است. به گفته رزنفيلد، آزمايشات بيشتري براي پي بردن به توانايي يا ناتواني اين روش در شناسايي انواع ديگر سرطان‌ لازم است. وي معتقد است چنانچه دانشمندان ژن درست را مورد هدف قرار دهند، دليلي براي عدم كارآيي آن وجود ندارد.
دكتر «جيمز برنتون» متخصص سرطان تخمدان و يكي از محققان حاضر در اين مطالعه نيز اين موضوع را كه خون مي‌تواند ابزاري مناسب براي اندازه‌گيري پاسخ‌دهي درمان و يافتن جهش‌هاي ژني باشد، هيجان‌انگيز توصيف كرد. نتايج اين مطالعه مي‌تواند به پزشكان در خصوص عدم كارآيي يك درمان آگاهي داده و به آن‌ها در مورد امتحان روش‌هاي جايگزين و ممانعت از بروزعوارض جانبي غيرضروري در بيماران كمك كند. دانشمندان اميدوارند اين نوع آزمايش خون كه مي‌تواند جان هزاران تن را نجات دهد، ظرف پنج سال آينده در اختيار بيماران قرار مي‌گيرد. نتايج اين تحقيق در ژورنال Science Translational Medicine انتشار يافت.

محققان سوئدي مدار الكترونيكي با پايه شيميايي طراحي كرده‌اند كه مي‌توان از آن براي كنترل و تنظيم مسيرهاي سيگنال‌دهي سلول‌ها در بدن استفاده كرد. بدن انسان يك ماشين نيست، اما گاهي لازم است كه عملكرد آن مانند يك ماشين تنظيم شود. «كلاس تيبرانت» دانشجوي دكتري الكترونيك آلي دانشگاه لينكوپينگ سوئد، تراشه يكپارچه شيميايي طراحي كرده است كه مشابه مدارهاي سيليكوني است و مي‌توان از آن براي تنظيم سيگنال‌دهي سلول‌ها استفاده كرد.
اين تراشه شيميايي بر پايه ترانزيستورهاي يون براي انتقال همزمان دو يون مثبت و منفي است كه مي تواند در بدن حركت كرده و سيگنال‌هايي را به سيناپس عضلاني كه سيگنال‌دهي آنها به دلايلي مختل شده‌اند، ارسال كند. پيش از اين نيز محققان اين دانشگاه ترانزيستورهايي براي انتقال مولكول‌ها طراحي كرده بودند، اما انعطاف پذيري و كارآيي اين تراشه شيميايي بسيار بيشتر است.
به گفته پروفسور «مگنوس برگرن» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه لينكوپينگ، اين تراشه با مواد سيگنال دهي متداول در بدن مانند استيل كولين كار مي كند. استيل كولين از ناقل هاي مهم شيميايي و انتقال دهنده منحصر به فرد همه سيناپس هاي عصب به عضلات اسكلتي است. تراشه هاي يوني با مواد شيميايي با كاركردهاي مختلف در بدن، امكان درمان شرايط خاص فيزيكي را فراهم مي كنند.

محققان در دانشگاه کاليفرنيا با متصل کردن يک آنزيم به يک نانولوله کربني، موفق به پايش جزئيات بي‌سابقه‌اي از رفتار آن شده‌اند. اين تکنيک يک راه کاملا جديد براي مطالعه مولکول‌هاي زيستي است و ممکن است براي دسته‌اي از کاربردها در پزشکي مفيد باشد؛ بعضي از اين کاربردها شامل بررسي زيست‌مولکول‌هاي استفاده شده در بيماري‌هاي متنوع يا براي ساخت داروهاي جديد در آينده است.
اين تکنيک جديد بوسيله «فيليپ کولينز» و همکارانش ابداع شده است. اين محققان نشان داده‌اند که قادر به مشاهده تغييرات در شکل يک مولکول ليزوزيم با اتصال آن به يک ترانزيستور اثر ميداني نانولوله کربني، هستند. ليزوزيم را مي‌توان در اشک‌ها و بزاق دهان، از بين ديگر سيال‌هايي که بطور طبيعي وجود دارند، پيدا کرد و باکتري‌هاي مضر در بدن را با تجزيه ديوارهاي سلولي اين ميکروارگانيسم‌ها از بين برد. «کولينز» توضيح داد: اين آنزيم مولکول بسيار کوچکي بين پنج و هفت نانومتر است که تقريبا 100 برابر کوچکتر ار طول موج نور است. بنابراين ديدن آن با هيچ نوعي از ميکروسکوپ نوري ممکن نيست.
اين گروه تحقيقاتي ابتدا مولکول‌هاي ليزوزيم خالص را به ترانزيستورهاي نانولوله کربني متصل کرد. آنها سپس در يک محلول نمکي دما - اتاق حاوي انواع مختلفي از باکتري‌ها، عبور جريان از اين افزاره را پايش کردند. به دليل اين‌که اين آنزيم با شروع برهم‌کنش با باکتري‌ها تغيير شکل داده و حرکت مي‌كند، اين تکنيک عمل مي‌کند. اين تغييرات عبور جريان سرتاسر اين ترانزيستور را تحت تاثير قرار مي‌دهد.«کولينز» گفت: تغييرات جريان در سرتاسر اين ترانزيستور است که به ما نشان مي‌دهد ليزوزيم در هر لحظه چه کاري انجام مي‌دهد. در غياب باکتري‌ها، تغييري اتفاق نمي‌افتد، اما زماني که باکتري‌ها موجود هستند، سيگنال‌هاي مشخصي مي‌توان مشاهده کرد.
اين محققان با توجه به آزمايش‌هاي‌ خود مي‌گويند که آنها اطلاعات جديد مهمي در مورد ليزوزيم و چگونگي کار کردن آن بدست آورده‌اند. «کولينز» مي‌گويد براي مثال، ما اکنون از اين‌که اين آنزيم چگونه سرعت خود را تغيير مي‌دهد و راه خود را در سرتاسر ديواره سلولي يک باکتري پيدا مي‌کند، درک بهتري داريم. با اين حال مهمترين جنبه کار ما اين حقيقت است که ما راه کاملا جديدي براي مطالعه مولکول‌هاي زيستي شرح داده‌ايم.بر اساس اين گزارش، اين محققان جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ «Science» منتشر کرده‌اند.

دانشمندان به ‌دنبال راه‌هايي هستند که با استفاده از آنها بتوانند مقادير بسيار اندکي از دارو را در زمان مناسب درون بدن انسان قرار دهند. اخيرا «ديويد گراسياس» از دانشگاه «جان هاپکينز» مقاله‌اي در نمايشگاه ملي «American Chemical Society» ارائه کرده که در آن پيشرفت‌هايي در اين حوزه صورت گرفته است. «ديويد گراسياس» در مورد کار اخير خود مي‌گويد: باکتري‌هاي حمل کننده دارو ممکن است راه حل مناسبي براي مشکل استفاده از نانوداروها در پيشگيري، شناسايي و درمان بيماري‌ها باشند.
فناوري نانو به ‌دنبال ساخت دستگاه‌هاي بسيار كوچكي است كه ميليون‌ها عدد از آن به اندازه سر سوزن است. در پزشکي، دانشمندان به‌ دنبال استفاده از اين دستگاه‌ها براي انتقال دارو، حسگرها و ديگر مواد به يک نقطه مشخص در بدن انسان هستند. اما ساخت دستگاهي در اين ابعاد که نيرو محرکه داشته باشد، کار ساده‌اي نيست؛ بنابراين آنها درصدد بهره‌گيري از طبيعت هستند. در طبيعت، اورگانيسم‌هايي نظير باکتري‌ها وجود دارند که ابعاد مناسبي براي اين کار داشته و مي‌توانند به ‌راحتي به اين سو و آن سو حرکت کنند. «گراسياس» مي‌افزايد: در حال حاضر ساخت ميکرو و نانوذراتي که خود داراي نيروي محرکه بوده و بتواند در شرايط زيستي در مسير تعريف شده‌اي حرکت کند، کار بسيار دشواري است. باکتري‌ها مي‌توانند اين کار را به ‌راحتي انجام دهند و ما از اين باکتري‌ها براي حمل بار استفاده کرده‌ايم.
يکي ديگر از مزاياي استفاده از باکتري‌ها اين است که آنها قادرند به يک سيگنال مشخص زيست شيميايي پاسخ دهند. به عنوان مثال، براي رسيدن به يک هدف مشخص، مي‌توان جهت و مقصد باکتري را درون بدن تعريف کرد. باکتري‌ها براي بدن غريبه نيستند، پوست بدن ما زيستگاه عده‌ زيادي از باکتري‌ها است، همچنين ميلياردها باکتري درون روده‌ها ما زندگي مي‌کنند. در واقع تعداد سلول‌هاي باکتري که ما حمل مي‌کنيم با تعداد سلول‌هاي بدن ما نسبت 10 به يك دارد. در حالي که هميشه کلمه باکتري در ذهن ما مترادف با بيماري و عفونت است، بسياري از آنها بي‌خطر هستند، براي مثال مي‌توان از باکتري‌هاي درون روده که براي هضم غذا ضروري هستند، نام برد.
به گزارش ایسنا، اين گروه تحقيقاتي از انواع بي خطر باکتري‌هاي روده به ‌عنوان حامل نانومواد استفاده کرده است، اين نانومواد داراي خواص نوري، الکتريکي، مغناطيسي و پزشکي هستند. آنها از انواع مختلفي نانومواد که داراي ابعاد و شکل متفاوتي بودند، به ‌عنوان بار استفاده کردند. براي مثال اين تيم تحقيقاتي از باکتري‌ها براي حمل نانوسيم‌ها و نانوساختارهاي توليد شده به‌ روش ليتوگرافي استفاده کردند.

استفاده از امواج راديويي براي فعال کردن نانوذرات حاوي دارو يکي از راه‌هاي درمان سرطان است. مشکل اين روش تمايل نانوذرات به متجمع شدن و کاهش کارايي اين روش است؛ اما اخيرا پژوهشگران با تغيير اسيديته سلول مانع از تجمع نانوذرات شده‌اند. يکي از روش‌هاي درمان سرطان، استفاده از نانوذرات براي پختن تومورها است، اين روش داراي کمتري اثر جانبي است. اخيرا يک تيم تحقيقاتي از مرکز نانوپزشکي سرطان تگزاس نشان دادند که مي‌توان از نانوذرات طلا براي درمان سرطان استفاده کرد. براي اين کار نانوذرات بوسيله امواج راديويي گرم شده که اين گرما موجب پختن سلول‌ها مي‌شود. همچنين پژوهشگران دريافتند که چگونه مي‌توان خاصيت سميت گرمايي اين نانوذرات را افزايش داد. اين تحقيقات توسط «استيون کرلي» از دانشگاه «تگزاس» و «لون ويلسون» از دانشگاه «رايس» انجام گرفته است. نتايج اين تحقيق در قالب مقاله‌اي تحت عنوان Stability of antibody-conjugated gold nanoparticles in the endo-lysosomal nanoenvironment: Implications for non-invasive radiofrequency-based Cancer therapy در نشريه «Nanomedicine» به چاپ رسيده است.
نانوذرات زيست سازگار طلا وسيله ايده‌آلي براي وارد کردن گرما به تومورها محسوب مي‌شود، زيرا اين نانوذرات غيرسمي بوده، پايدارند و با پوشش‌دهي مي‌توان آنها را براي اتصال به تومورهاي مختلف آماده کرد. برخلاف ترکيبات ضد سرطان معمولي، نانوذرات طلا بي‌خطر هستند؛ مگر اين که با يک منبع انرژي مانند پرتوهاي نزديک قرمز که توسط ليزر تابيده مي‌شوند، فعال شوند. در حقيقت نانوذرات طلاي فعال شده با ليزر به ‌صورت تست باليني براي درمان سرطان گردن و سر توسط کلينيک‌ها مورد آزمايش قرار مي‌گيرند. امواج راديويي نسبت به ليزر از مزيتي برخوردار هستند، اين امواج با بافت‌هاي بدن برهمکنش نداده، بنابراين مي‌تواند درون بدن تا عمق بيشتري نفوذ کند؛ جايي که ليزر قادر به نفوذ در آن نيست.
به گزارش ایسنا، يکي از اشکالات اين روش آن است که نانوذرات طلا که قرار است توسط امواج راديويي فعال شوند، تمايل زيادي به متجمع شدن دارند؛ بنابراين به ‌صورت کلوخه‌اي درآمده و توانايي جذب انرژي و تبديل به گرما در آنها کاهش مي‌يابد. در اين پروژه محققان به ‌دنبال اين حقيقت هستند که چرا نانوذرات به‌ هم مي‌چسبند و چگونه مي‌توان آنها را از هم جدا نگه داشت. نتايج نشان داد که pH پايين دليل اين تجمع است. براي خنثي کردن محيط درون اندوزوم، محققان دو داروي مختلف را به سلول وارد کردند؛ «کوکانامايسين آ» آنتي بيوتيکي که براي بدن انسان طراحي نشده و «کلروکين» داروي ضد مالاريا، که هر دوي اين داروها اسيديته اندوزوم را افزايش مي‌دهند. نتايج نشان داد که اين داروها عملکرد نانوذرات را بهبود مي‌دهند؛ به‌ طوري که تجمع نانوذرات صورت نمي‌گيرد.

مطالعات محققان چيني بر روي تاثير نانومواد بر باکتري‌ها نشان مي‌دهد نانومواد مي‌تواند مقاومت باکتري‌ها را در برابر آنتي بيوتيک افزايش دهد. نبرد ميان توليد آنتي‌بيوتيک‌ها و باکتري‌ها همچنان ادامه دارد. باکتري‌ها به ‌سرعت مي‌توانند تغيير کرده و از نظر ژنتيکي خود را با داروهاي آنتي‌بيوتيک وفق دهند. اين کار از طريق انتقال ژن در هم آميختگي انجام مي‌شود. اين روند مي‌تواند در سطح جهاني اتفاق افتاده و در نهايت موجب پديدار شدن گونه‌اي از باکتري‌ها به ‌نام ابرباکتري شود که نسبت به بسياري از داروها از ايمني برخوردار هستند.
اخيرا محققان موسسه سلامت و پزشکي زيست محيطي در چين روي نقش نانومواد در انتقال ژن در هم‌آميختگي تحقيق کرده‌اند. در اين پروژه، پژوهشگران روي مکانيسم‌هاي مربوط به تغييرات مولکولي، زيست شيميايي و مورفولوژيکي تحقيق کرده‌اند. نتايج کار آنها نشان داد که حضور نانوآلومينيوم در آب مي‌تواند انتقال ژن مقاومت دارويي را افزايش دهد. اين نتايج هشداري براي رهاسازي نانومواد در محيط‌ زيست است. «ژيگانگ کيو» از محققان اين پروژه مي‌گويد: ما آزمايشاتي را براي بررسي دليل اين نتايج انجام داديم. ما با استفاده از پلاسميد مقاومتي که داراي خاصيت انتقال در هم آميختگي است، مدل انتقال ژن مقاومت را مدل‌سازي کرديم. براي اين که اثر عوامل ديگر، به‌ جز نانوماده مورد نظر از اين آزمايش حذف شود، تعدادي آزمايش کنترل نيز انجام شد.
«کيو» مي‌گويد: با اين روش مي‌توان آناليزهاي کمي مربوط به انتقال ژن را از نظر سينتيکي اندازه گيري کرد. همچنين دو موضوع ديگر در اين پروژه وجود دارد که ما درصدد بررسي آن هستيم. اول اين که ما مي‌خواهيم روي تاثير نانومواد مختلف با ابعاد و شکل‌هاي مختلف بر انتقال ژن مقاومت تحقيق کنيم، با اين کار اطلاعات ما درباره تاثير نانومواد روي انتقال ژن بهبود مي‌يابد. دومين موضوعي که مي‌خواهيم بررسي کنيم، اين است که تاثير نانومواد روي انتقال پلاسميد تنها، به ‌درون سلول زنده با روش سرايت و وارساني مورد مطالعه قرار گيرد؛ سرايت و وارساني راه‌هاي ديگري براي انتقال ژن هستند.
«کيو» در مورد اين که اين يافته چگونه مي‌تواند در توسعه علم پزشکي و سلامت تاثيرگذار باشد، مي‌گويد: هرچند فناوري نانو به ‌عنوان فناوري آينده بشريت قلمداد مي‌شود، اما عده کمي هستند که فکر مي‌کنند از نانومواد بتوان در حوزه پزشکي، سلامت و محيط‌ زيست استفاده کرد. بيشتر مردم نگران اين هستند که در معرض نانومواد قرار گيرند. کار ما بخش کوچکي از اين حوزه‌اي بود که در آن به بررسي اثر نانومواد پرداخته مي‌شود. با اين حال «کيو» معتقد است که يافته‌هاي آنها مستقيما به فاکتورهاي پزشکي، سلامت و محيط‌ زيست مربوط است.

دانشمندان با يك فرمان شيميايي موفق شدند مرگ سلولهاي مغزي در موشها را متوقف كنند؛ دستاوردي كه مي‌تواند براي بيماران مبتلا به بيماري‌هاي تحليل‌برنده سلولهای عصبی مانند آلزايمر و پاركينسون، نويدبخش باشد. اين فرمان باعث شد تا موش‌هاي مبتلا به يك بيماري غيرقابل درمان مغزي از زندگي طولاني‌تري برخوردار شوند. اين اولين بار است كه محققان انگليسي به درك عامل مرگ نورون‌ها نائل شده و آن را يك دستاورد بزرگ خوانده‌اند. دانشمندان بنياد تحقيقات آلزايمر انگليس پس از كشف اين عامل، تحقيقات خود را براي توقف آن ادامه داده و توانستند از مرگ سلولهاي مغزي جلوگيري كنند تا اين موشها از عمر بيشتري برخوردار شوند. آنها همچنين بر اين تصور بودند كه احتمالا يك سازوكار رايج وجود داشته كه بيماريهايي مانند آلزاايمر، پاركينسون و کروتزفلد جاکوب با آن به سلولهاي عصبي آسيب رسانده و احتمالا مي‌توان با همين شيوه آنها را متوقف كرد.
اين محققان كه نتايج يافته‌هاي آنها در مجله نيچر منتشر شده، از كشف يك مسير اصلي براي مرگ سلولهاي مغزي در موشهاي مبتلا به کروتزفلد جاکوب خبر دادند. در بيماريهاي تحليل‌برنده سلولهاي عصبي، پروتئين‌ها به شيوه‌هاي مختلف به اشتباه به هم پيچيده و منجر به ايجاد پروتئين‌هايي با اشكال اشتباه مي‌شوند كه به شكل‌گيري پلاكهاي مغزي در افراد مبتلا به بيماري‌هايي مانند آلزايمر منجر مي‌شود. بيش از 18 ميليون انسان در جهان از آلزايمر رنج مي‌برند، آلزايمري كه طي آن نورون‌هاي مغزي مرده و مغز از درون تخريب مي‌شود.

محققان موسسه مهندسي ساخت و اتوماسيون فرانهوفر آلمان با همكاري يك تيم بين‌المللي دست به ساخت شكل جديد و پيشرفته‌اي از لگن مصنوعي زدند كه بر خلاف كاشت‌هاي رايج امروزي، به ارائه يك جايگزين بدون فلز با قابلیت ارتجاعی استخوان مانند، به بيماران دچار شكستگي لگن مي‌پردازد. پروتز لگن يكي از رايج‌ترين عملهاي جراحي است كه راه‌ حلي براي بيماران دچار آسيب‌هاي شديد مفاصل لگن محسوب مي‌شود. اين در حاليست كه كاشت‌هاي رايج، گاهي بايد پس از 10 سال طي يك عمل جراحي مجدد تعويض شوند؛ چرا كه قرار گرفتن بي‌دقت كاشت‌هاي فلزي در كنار يكديگر باعث كشيده شدن آنها به هم و بروز مشكلات و عفونت در بيماران مي‌شود.
محققان تحت پروژه‌اي موسوم به ENDURE، دست به ساخت اين لگن مصنوعي زده‌اند كه در نتيجه عدم استفاده از فلز و با كاربرد كامپوزيت‌هاي فناوري پيشرفته، نياز به عمل مجدد را از بين مي‌برد. كاسه اين لگن از الياف كربن تقويت‌شده پلی‌اتراترکتون (پيك) ساخته شده كه يك كامپوزيت پليمر محكم مقاوم در برابر خوردگي و زيست‌تخريب‌پذير است. براي سر استخوان ران از سراميك استفاده شده و علاوه بر آن يك پوشش هيدروكسياپاتيت در خط اتصال به استخوان به كار رفته كه از جوش خوردن كامل بافت استخوان با ساختار سطح كاشت اطمينان حاصل مي‌كند.
كاشتهاي كبالت-كروم رايج امروزي بسيار شكننده بوده و انتقال بار غیر بهینه آن به استخوان منجر به عوارض جانبی بالقوه تطابق استخوانی مي‌شود. تركيب جديد مواد در اين كاشت جديد باعث مي‌شود كه انتقال نيرو در كاسه لكن پيك به استخوان لگن خاصره بر اساس شرايط طبيعي باشد. آزمايشات اوليه اين دانشمندان با استفاده از روبات كه به شبيه‌سازي حركاتي مانند راه رفتن يا بالا و پايين رفتن از پله‌ها پرداخته، نشان از مقاومت بالاي اين كاشت در برابر خوردگي داشته است. همچنين در اين پروتز از سیمان استخوانی استفاده نشده و در عوض يك ساختار فشاري و چارچوب‌مانند در سطح استخوان بكار رفته كه با استخوان در ارتباط است.
به گزارش ایسنا، اين محققان همچنين براي اطممينان از تثبيت موقعيت دقيق اين لگن مصنوعي در عملهاي جراحي به ساخت يك ابزار قابل تنظيم دست زدند كه اين كاشت را به ابزارهاي استاندارد جراحي متصل كرده و به كاشت، تنظيم و يا برداشتن راحت‌تر آن كمك مي‌كند. تيمي از پزشكان دانشگاه نيوكاسل با انجام عمل جراحي بر روي جسد انسان، قابليت نصب يا برداشتن آسان اين لگن مصنوعي را به نمايش گذاشته‌اند. محققان در حال انجام آزمايشات بيشتر و آماده‌سازي اين فناوري براي استفاده در كارآزمايي‌هاي باليني هستند.

نتايج تحقيقات اوليه دانشمندان در آمريكا نشان مي‌دهد، استفاده از «سپر سلول‌هاي بنيادي» مي‌تواند از بدن در مقابل اثرات مخرب شيمي درماني محافظت كند. محققان در يك رويكرد كاملاً نوين از سلول‌هاي بنيادي ژنتيكي اصلاح شده براي حفاظت از مغز استخوان استفاده كردند. دكتر «جنيفر آداير» در تشريح اين روش مي‌گويد: اين درمان مشابه شليك به هر دو سلول‌ سرطاني و سلول‌هاي مغز استخوان است، اما در اين حالت سلول هاي مغز استخوان مجهز به سپرهاي سلول بنيادي هستند. محققان در اين پژوهش تلاش كردند از مغز استخوان سه بيمار مبتلا به نوعي از سرطان مغز به نام «گلیوبلاستوما» در برابر آثار سوء شيمي درماني محفاظت كنند.
سلول‌هاي بنيادي توليدكننده خون از مغز استخوان اين بيماران گرفته و سپس ايزوله شدند. سپس از يك ويروس براي عفوني كردن سلول‌هاي داراي ژن محافظت‌كننده از سلول‌ها در مقابل داروي شيمي‌درماني استفاده كردند. اين سلول‌ها سپس به درون بدن بيمار بازگردانده شدند. پروفسور «هانس پيتر كايم» نويسنده ارشد اين تحقيق مي گويد: ما دريافتيم كه بيماران پس از پيوند سلول‌هاي بنيادي داراي ژن اصلاح شده قادر بودند شيمي‌درماني را بسيار بهتر از كساني كه فاقد اين پيوند بودند، تحمل كنند و درمان آن‌ها عوارض جانبي منفي نداشت. اين سه بيمار مدت طولاني‌تري (نسبت به بقاي ميانگين 12 ماه) زنده ماندند و يك بيمار نيز كماكان 34 ماه پس از درمان زنده بود.
«پروفسور سوزان شورت» دانشمند مركز پژوهش سرطان انگليس نيز تأكيد كرد: اين يك مطالعه بسيار جالب و رويكردي كاملاً نوين به حفاظت از سلول‌هاي نرمال در طول درمان سرطان است. اين آزمايش بايد روي بيماران بيشتري انجام شود اما ممكن است بدين معني باشد كه ما مي‌توانيم از تموزوموليد (يك داروي شيمي‌درماني) براي درمان تعداد بيشتري از بيماران داراي تومور مغزي استفاده كنيم. اين رويكرد همچنين مي‌تواند مدلي براي ساير وضعيت‌هايي كه در آن‌ها مغز استخوان تحت تاثير درمان سرطان قرار مي‌گيرد، باشد.
به گزارش ایسنا، داروهاي شيمي‌درماني قادر به نابودي سلول‌هاي سرطاني در حال تقسيم سريع‌ هستند، اما مي‌توانند بر ساير بافت‌هاي سالم مانند بافت استخوان اثر منفي بگذارند. بدن به طور پيوسته سلول‌هاي جديد خون را به فضاهاي توخالي درون استخوان پمپ مي‌كند. با اين حال مغز استخوان به طور قابل توجهي در مقابل شيمي‌درماني آسيب‌پذير است. شيمي‌درماني منجر به توليد اندك‌تر سلول‌هاي سفيد خون و اين امر خطر عفونت را افزايش مي‌دهد. اين نوع درمان همچنين باعث توليد كمتر سلول‌هاي قرمز خون مي‌شود كه اين نيز تنگي نفس و خستگي را به دنبال دارد. محققان «مركز پژوهش سرطان فرد هاچينسون» در سياتل بر اين باورند؛ اين اثرات "موانع عمده" در استفاده از شيمي‌درماني هستند؛ بدان معنا كه اين درمان بايد متوقف شود، به تاخير بيفتد و يا استفاده از آن كاهش يابد.

محققان آلماني دريافتند، شبكه‌هاي ارتباطي مغز با استفاده از فركانس‌هاي مختلف ‌از وقوع ترافيك رواني پيشگيري مي‌كنند. پروفسور «يورگ هيپ» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه توبينگن آلمان اعلام كرد: ما در تحقيقات خود دريافتيم كه شبكه‌هاي مختلف مغزي درست مانند تيك‌تيك ساعت در سرعت‌هاي مختلف، با فركانس‌هاي گوناگون كار مي كنند. محققان براي بررسي فعاليت‌هاي مغز از روش تصويربرداري با رزونانس مغناطيسي يا MRI استفاده مي‌كنند، اما اين روش نمي‌تواند ميزان فركانس مغزي را اندازه‌گيري كند. به گفته «مائوريتسيو كوربتا» متخصص نورولوژي دانشگاه واشنگتن، روش MRI تنها امكان بررسي غيرمستقيم فعاليت سلول هاي مغزي را امكان پذير مي‌كند و بررسي فعاليت مغزي در فركانس هاي بالاتر از 0.1 هرتز يا يك بار در هر 10 ثانيه وجود ندارد؛ اين درحاليست كه برخي سيگنال‌هاي مغزي چرخه‌اي با فركانس 500 هرتز يا 500 بار در ثانيه دارند.
در اين تحقيق از روش مگنتو آنسفالوگرافي (MEG) براي بررسي فعاليت مغزي 43 داوطلب سالم استفاده شد. با اين روش تغييرات بسيار ظريفي در ميدان مغناطيسي مغز كشف شد كه توسط سلول‌هاي فعال در يك زمان ايجاد مي‌شوند. اين روش مي‌تواند سيگنال هايي تا 100 هرتز را شناسايي كند. اين تحقيق نشان مي‌دهد، شبكه اي شامل هيپوكامپوس (منطقه حياتي مغز براي شكل گيري حافظه) تمايل به فعاليت در فركانس هايي در حدود پنج هرتز دارد. شبكه مناطق درگير در حس و حركت در فركانس هايي در محدوده 32 و 45 هرتز فعاليت مي كنند و بسياري ديگر از شبكه هاي مغزي در فركانس هايي بين هشت تا 32 هرتز فعال مي شوند.
در تحقيقات قبلي در خصوص افسردگي و اسكيزوفرني با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی (fMRI) تغييرات فاصله‌اي در سازمان شبكه مغزي مشاهده شده بود. بررسي ساختار زماني فعايت مغز با روش MEG مي‌تواند به محققان براي درك بهتر بيماري‌هايي مانند افسردگي و اسكيزوفرني كمك شاياني كند. نتايج اين تحقيق در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.

دانشمندان موفق شده اند چشم بیونیكی (الكترونیكی)‌ بسازند كه از نور برای تامین انرژی خود استفاده می كند. دانش پژوهان دانشگاه استنفورد آمریكا برای ساخت این وسیله از یك جفت لنز خاص برای تاباندن نور در طیف نزدیك به فروسرخ به داخل چشم استفاده كردند. نتایج این تحقیقات در نشریه نیچر فوتونیكس منتشر شده است. این فرآیند به چشم بیونیك نیرو می بخشد و اطلاعاتی به چشم بیمار ارسال می شود كه به بینایی او كمك می كند.
بیماری هایی مانند تخریب ماكولای مرتبط با سن 'آر پی' (retinitis pigmentosa) كه معمولا با كهولت سن روی می دهد به مرگ سلول هایی منجر می شود كه كار آنها شناسایی فوتون های نور است .در این شرایط فرد دچار نابینایی می شود.
محققان نشان داده اند چشم بیونیك كه باعث تحریك عصب ها در پشت چشم می شود، به بهبود بینایی در بعضی بیماران كمك می كند. نتایج اولیه آزمایش این وسیله در دو مرد كاملا نابینا در انگلیس باعث شد آنها قادر به تشخیص نور و حتی بعضی شكل ها شوند. با این حال در این وسایل، علاوه بر نصب یك تراشه در پشت شبكیه، لزوم تعبیه یك باتری در پشت گوش و سیمی كه آن دو را به هم وصل می كند وجود دارد.
اكنون پژوهشگران دانشگاه استنفورد می گویند شیوه آنها 'با برطرف كردن نیاز به تعبیه وسایل الكترونیكی و همچنین سیم كشی پیچیده' می تواند گامی به جلو باشد. در این شیوه یك وسیله كه مثل یك صفحه خورشیدی كار می كند پشت چشم نصب می شود. یك جفت لنز متصل به یك دوربین فیلمبرداری، آنچه جلوی چشم بیمار می گذرد را ضبط می كند و اشعه نزدیك به طیف فروسرخ را به تراشه ای كه پشت شبكیه وصل شده می تاباند. به این ترتیب یك سیگنال الكترونیكی به وجود می آید كه به اعصاب منتقل می شود.نور طبیعی به خودی خود ضعیف تر از آن است كه به این تراشه نیرو دهد.
پژوهشگران می گویند از آنجا كه این تراشه ها باریك و بدون سیم هستند، عمل جراحی لازم برای نصب آن خیلی ساده تر از سایر ابزارهای مشابه است. به گفته آنها این نوآوری، نویدبخش بازگرداندن بخش مفید بینایی برای بیمارانی است كه به دلیل بیماری های تخریب و انحطاط شبكیه نابینا شده اند. آزمایش این وسیله بر روی موش ها موفقیت آمیز بوده اما هنوز به فاز انسانی نرسیده است.

تحقیقات جدید نشان می دهد میزان اندك اكسیژن در سلول ها می تواند دلیل اولیه رشد غیرقابل كنترل تومورها در برخی از سرطانها باشد. یافته های این مطالعه كه توسط دانشگاه جورجیا در آمریكا انجام شده است فقط جهش های ژنتیكی را مسئول رشد سرطان نمی داند.محققان می گویند اگر میزان اندك اكسیژن در سلول ها كه hypoxia خوانده می شود به عنوان عامل اصلی پیشرفت انواع خاصی از سرطان ها تایید شود، باید برنامه های درمانی برای جلوگیری از رشد تومور بدخیم به شیوه های مختلف تغییر كند. این محققان نمونه هایی از RNA پیغام رسان هفت نوع سرطان را بررسی كردند. آنها دریافتند نبود بلندمدت اكسیژن در سلول ها می تواند عامل مهمی در رشد سرطان باشد.
این پژوهشگران معتقدند روند رو به افزایش سرطان در سراسر جهان را نمی توان فقط با جهش های ژنتیكی تصادفی توجیه كرد. آنها می گویند علم بیوانفورماتیك به محققان امكان می دهد سرطان را از دید جدیدی بررسی كنند. داروهای سرطان تلاش می كنند این بیماری را از ریشه درمان كنند یعنی از سطح سلولی و به ویژه از سطح جهش اما این داروها در اغلب سرطان ها بی تاثیر هستند. تاكنون اغلب تحقیقات سرطان بر روی طراحی درمان های دارویی متمركز شده اند كه جهش های ژنتیكی مرتبط با سرطان را خنثی كنند.
این محققان اكنون در مطالعات خود داده های ژنتیكی را با برنامه نرم افزاری به منظور تشخیص الگوهای بیان ژنی غیرطبیعی در هفت سرطان سینه، كلیه، كبد، ریه ، تخمدان ، لوزالمعده و معده بررسی كردند. پایگاه داده آن لاین به دانشمندان كمك می كند تا اطلاعات تراشه های میكرو آرایه ای را كه در واقع اسلایدهای شیشه ای كوچك حاوی مقادیر زیادی ماده ژنتیكی است، بررسی كنند. محققان از ژن HIF1A به عنوان یك زیست نشانگر میزان اكسیژن مولكولی در سلول استفاده كردند. در تمامی این هفت نوع سرطان ، میزان افزایش یافته HIF1A وجود داشت كه این امر حاكی از كاهش سطح اكسیژن در سلول های سرطانی است. میزان اندك اكسیژن در سلول ، فرایند تبدیل خون را به انرژی مختل می كند.همان طور كه اكسیژن كاهش می یابد ، سلول ها برای تولید واحد تامین انرژی خود موسوم به ATP به گلیكولیز روی می آورند.
گلیكولیز شیوه كمتر موثری برای تامین انرژی است و از این رو سلول های سرطانی باید برای كسب غذای بیشتر به ویژه گلوكز به منظور زنده ماندن سخت تر تلاش كنند. زمانی كه میزان اكسیژن به طور خطرناكی كاهش یابد، فرایند ساخت رگهای خونی آغاز می شود. رگهای خونی جدید اكسیژن تازه فراهم می كنند از این رو میزان اكسیژن در سلول ها و تومور افزایش و رشد تومور به طور موقتی كاهش می یابد. وقتی سلول سرطانی غذای بیشتری دریافت می كند ، رشد می كند، این امر موجب می شود زیست توده تومور بزرگ تر شود و سطح اكسیژن آن كاهش یابد.
در این حالت تبادل انرژی به طور موثری كاهش می یابد و موجب گرسنه تر شدن سلول می شود. این سلول ها ، سلول های دیگر را برای دریافت غذا از گردش خون هدف قرار داده و چرخه معیوب ایجاد می كنند. این امر می تواند پیشبرنده مهمی برای سرطان باشد. نتایج این تحقیقات در نشریه زیست شناسی سلولی مولكولی منتشر شده است.

تحقیقات جدید نشان می دهد از هر6 مورد سرطان، یك مورد به علت عفونت هایی كه قابل پیشگیری و درمان بوده اند، به وجود می آید. شمارسرطان های ناشی از عفونت در سطح جهان 2 میلیون مورد در سال برآورد می شود. به گزارش دیلی میل،در تحقیقی كه در مجله تخصصی بیماری های عفونی 'لانست' منتشر شده ، علت 27 نوع سرطان در 184 كشور مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده، چهار نوع بیماری عفونی اصلی، منشای بسیاری از سرطان ها شناحته شده است كه این عفونت ها ناشی از ویروس پاپیلوم انسانی، هلیكوباكتر پیلوری، و ویروس های هپاتیت B و C است. این گونه عفونت ها مسئول ایجاد 9/1 میلیون مورد از سرطان های گردن رحم، روده و كبد هستند. بیشترین موارد این نوع سرطان ها در كشورهای در حال توسعه دیده می شود.
اعضای موسسه بین المللی تحقیقات سرطان در فرانسه می گوید باید تلاش های بیشتری برای از میان بردن این سرطان های قابل پیشگیری انجام شود. آنها همچنین می گویند مردم باید بدانند سرطان از طریق انتقال این ویروس ها در فرد به وجود می آید. سرطان هایی كه از راه عفونت به وجود می آیند، در كشورهای در حال توسعه سه برابر بیشتر از كشورهای توسعه یافته دیده می شود. به عنوان مثال در ناحیه شرق آسیا میزان این نوع سرطان ها 9/22 درصد است در حالی كه در انگلیس این میزان4/7 درصد است. بیش از نیمی از این نوع سرطان افراد كمتر از 50 سال را مبتلا می كنند.
بالاترین میزان سرطان از طریق بیماری های عفونی در میان زنان، سرطان دهانه رحم و میان مردان 80 درصد سرطان كبد و روده است. دكتر 'كاترین دمارتل 'و 'مارتین پلامر ' مجریان این تحقیق می گویند: 'عفونت از طریق ویروس، باكتری و انگل ها بیشترین و قابل پیشگیری ترین دلایل ایجاد سرطان در دنیا هستند.' به گفته آنها ، اجرایی كردن روش های بهداشت عمومی موجود برای مقابله با عفونت مانند واكسیناسیون، روش های ایمن تر تزریق و یا درمان های آنتی بیوتیكی، باعث كاهش مشكلات آتی در زمینه سرطان در دنیا خواهد شد. در حال حاضر واكسن هایی كه برای پیشگیری از عفونت های سرطان زا وجود دارند، شامل واكسن ویروس پاپیلوم انسانی و هپاتیت B هستند.
ویروس پاپیلوم انسانی باعث ایجاد سرطان دهانه رحم و ویروس هپاتیت B باعث سرطان كبد می شود. همچنین متخصصان دریافته اند اگر با استفاده از آنتی بیوتیك عفونت باكتری هلیكوباكتر پیلوری از شكم دفع شود، می توان از ایجاد سرطان معده جلوگیری كرد.

محققان دانشگاه ادینبورگ ژن مهمی را شناسایی كرده اند كه برای تولید اسپرم های سالم ضروری است. این كشف می تواند راه برای نوع جدیدی از داروهای غیرهورمونی پیشگیری از بارداری، قابل استفاده برای مردان منجر شود. به گزارش دیلی میل، به گفته دانشمندان این ژن كه Katnal1 نام دارد و در محیط آزمایشگاه نقش مهمی را در بالغ شدن اسپرم ها ایفا كرد. بر اساس یافته محققان، تنظیم این ژن می تواند مانع از بالغ شدن اسپرم ها شود و آنها را برای بارور سازی تخمك ناتوان كند. از این رو می توان از این ژن به عنوان نوع جدیدی از داروی ضدباروری قابل استفاده برای مردان بهره مند شد بدون آن كه در هورمونهای بدن تغییراتی ایجاد شود.
به گفته محققان این ژن كه در آزمایش ها فعال است، مراحل نهایی رشد اسپرم را كنترل می كند. متوقف سازی این ژن می تواند به طور موقت موجب ناباروری شود بدون آن كه آسیبی به فرایند اسپرم سازی مرد وارد شود. 'لی اسمیت ' از مجریان این مطالعه گفت: نكته مهم این است كه تاثیرات چنین دارویی می تواند برگشت پذیر باشد چرا كه Katnal1 فقط سلول های اسپرم را در مراحل نهایی تحت تاثیر قرار می دهد؛ از این رو ، نقشی در مراحل اولیه مانع از تولید اسپرم و توانایی كلی برای تولید اسپرم ندارد.
تا كنون تلاش های بسیاری برای تولید داروهای ضد باروری برای مردان بر اساس متوقف سازی هورمون تستوسترون انجام شده است اما این تلاش ها با دشواری هایی مواجه شده اند و موجب بروز عوارض جانبی مانند آكنه، تحریك پذیری و نوسانات خلق و خو شدند. نتایج این تحقیقات در نشریه PLoS Genetics منتشر شده است.

محققان یك زیرگروه مولكولی مجزا در سلول های سرطانی پروستات كشف كرده اند كه ظاهرا در ابتلای 15 درصد بیماران به این سرطان نقش دارد. به گزارش هلث دی، محققان دانشگاه پزشكی ویل كورنل ، پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست ، دانشگاه هاروارد و موسسه تحقیقات سرطان دانا فاربر چگونگی جهش های جدید را در ژن (“S-pop”) در تعداد زیادی از تومورها بررسی كردند. محققان می گویند این تغییر در سرطان پروستات بسیار محنصر به فرد است و نشان دهنده یك طبقه مولكولی مجزا است كه می تواند به تشخیص و درمان سرطان پروستات كمك كند.
این دانش پژوهان فكر می كنند جهش ها مسیری را كه سلول برای تخریب پروتئین ها انتخاب می كنند ، تغییر می دهد كه این امر به تجمع مولكولهای خطرناك منجر می شود و رشد سرطان را در پی دارد. محققان در این بررسی می خواهند سازوكار ایجاد سرطان پروستات را كشف كنند. آنها می گویند: این مطالعه و بررسی های پیشین به ما می گوید سرطان پروستات فقط یك سرطان نیست. تا كنون دو مسیر اصلی برای بروز سرطان پروستات یافته ایم و این یافته راه را برای توسعه شیوه های تشخیصی تخصصی تر باز می كند. جهش در ژن SPOP موجب بروز 15 درصد سرطان ها می شود.
محققان در این بررسی بر روی یك تا دو درصد ژنوم DNA متمركز شدند كه حاوی كدهایی برای پروتئین هاست. به گفته محققان این بزرگترین مطالعه تعیین توالی ژنوم در مورد سرطان پروستات است كه تا كنون انجام شده است . آنها تومورهای پروستات 112 بیمار و فرد سالم را تعیین توالی كردند. نتایج این تحقیقات در نشریه نیچر ژنتیك منتشر شده است.
علاوه بر جهش در ژن SPOP كه در 6 تا 15 درصد از چندین گروه متعدد و مستقل تومورها روی می دهد محققان ژنهای FOXA1 و MED12 را نیز یافتند كه هر یك از آنها در چهار درصد تومور ها یافت می شوند. ژن SPOP به طبقه ای از پروتئین ها موسوم به ubiquitin ligases تعلق دارد كه نقش آنها نشان گذاری پروتئین های دیگر در تخریب سلول هاست. این گروه از پژوهشگران كشف كردند جهش ها در جایی روی می دهد كه پروتئین SPOP به دیگر پروتئین های كه باید نشان تخریب بزند، متصل می شود.

محققان، پروتئین مسئول بروز مننژیت باكتریایی را شناسایی كردند و با این كشف، راه برای ارایه واكسن این بیماری هموار می شود. به گزارش دیلی میل، مننژیت باكتریایی، عفونت مننژ یا همان غشای محافظتی مغز و نخاع است. كودكان ، بیماران مسن و افراد دچار نقص ایمنی در خطر ابتلا به مننژیت باكتریایی شدید هستند. گروهی از محققان دانشگاه آدلاید در استرالیا به تازگی مطالعاتی را با هدف یافتن واكسنی جدید برای بیماری مننژیت باكتریایی آغاز كردند.
' پنومونی استرپتوكوك ' مهمترین عامل بروز بیماری مننژیت باكتریایی در بدن انسان است. محققان در این مطالعه ، شیوه جدیدی را برای غربالگری ژنهای باكتریهایی ابداع كردند كه در زمان بیماری مننژیت در بافت مغز یافت می شوند. دانش پژوهان با استفاده از سیستم مدل موش ، میزان عفونت در بدن این حیوان را با دو گونه مختلف پنومونی استرپتوكوك بررسی كردند.
آنها پروتئینی موسوم به 'گلیسروفسفات اكسیداس' شناسایی كردند و نشان دادند این پروتئین برای حركت باكتری از خون به مغز در موش ها ضروری است. دانشمندان نشان دادند واكسنی علیه گلیسروفسفات اكسیداس، موش ها را از این بیماری عفونی خطرناك محافظت می كند. نتایج تحقیقات این گروه حاكی از ارایه یك راهبرد جدید برای ایمنی سازی بدن علیه پنومونی استرپتوكوك است.

محققان ژنی را شناسایی كردند كه به طور همزمان التهابات، پیری تسریع شده و سرطان را كنترل می كند. به گزارش ساینس دیلی، محققان مركز پزشكی لانگون دانشگاه نیویورك ، این یافته را كشف واقعا غیر منتظره توصیف كردند.
بسیار نادر است كه یك ژن واحد دارای دو عملكرد كاملا متفاوت و چشمگیر باشد به طوری كه پیری و التهابات را كنترل كند. چندین دهه است كه دانشمندان می دانند التهابات، پیری تسریع شده و سرطان به گونه ای به هم مرتبط هستند اما این ارتباط بین آنها همیشه یك راز بزرگ بوده است. محققان دریافته بودند ژن موسوم به AUF1 التهابات را با خاموش كردن واكنش التهابی انجام می دهد و شوك سپتیك را متوقف می كند. اما این یافته اگرچه مهم بود اما ارتباط با تسریع پیری و سرطان را توضیح نمی داد.
زمانی كه محققان ژن AUF1 را حذف كردند، پیری تسریع شده روی داد ازاین رو آنها به تمركز خود بر روی تحقیقات بر روی این ژن ادامه دادند. اكنون پس از یك دهه راز ارتباط بین التهابات پیری تسریع شده و سرطان كشف شد.
به گزارش ایرنا، تحقیقات جدید نشان داد AUF1 كه خانواده ای از چهار ژن مرتبط است نه تنها واكنش التهابی را كنترل می كند بلكه یكپارچگی كروموزوم را با فعال سازی آنزیم تلومراز برای ترمیم پایانه های كروموزوم، حفظ می كند. از این رو به طور هم زمان التهاب را كاهش می دهد و مانع از پیری سریع و بروز سرطان می شود. نتایج این تحقیقات در نشریه Molecular Cell منتشر شده است.

تحقيقات جديد اين احتمال را مطرح کرده‌اند که تزريق استروييدها در ناحيه اپيدورال ممکن است در برخي از مبتلايان به سياتيک- دردي که از کمر شروع شده و به سمت بخش‌هاي پاييني پا گسترش مي‌‌يابد – باعث بهبود مطلوب‌تري شود. البته اين تفاوت در اثربخشي، از نظر آماري جزيي است. با وجود اينکه برخي بيماران يک ماه پس از دريافت استروييدهاي اپيدورال بهبود قابل‌توجهي را ذکر کردند، اين به معناي رهايي کامل از درد نبوده است.
پس از گذشت 6 ماه استروييدها در بهبود درد سياتيک هيچ ارجحيتي بر اتانرسپت يا تزريق سرم و يک بي‌حس‌کننده موضعي نداشته‌اند. به گفته دکتر استيون کوهن، سرپرست تحقيقات درد مرکز پزشکي والتر ريد، استروييدها در کوتاه‌مدت از دو گزينه درماني ديگر موثرترند و اتانرسپت هيچ برتري‌اي بر سالين ندارد. کمردرد شايع‌ترين علت ناتواني در افراد زير 45 سال در سراسر جهان محسوب مي‌‌شود. قبلا تصور مي‌‌شد مشکلات مکانيکي نظير تخريب ديسک‌هاي بين مهره‌اي يا آرتريت عاملان اصلي دردهاي کمري هستند اما به اعتقاد دکتر کوهن، دردهاي مرتبط با عصب بايد در علت‌شناسي دردهاي سياتيک بيشتر مورد توجه قرار گيرند.
سياتيک همانند بسياري از اشکال درد در ناحيه ستون‌فقرات به سختي بهبود مي‌‌يابد. تزريق اپيدورال استروييدها از 50 سال قبل براي درمان دردهاي کمري متداول بوده است، اما با وجود چند دهه تحقيق، هنوز در مورد اثربخشي استروييدهاي اپيدورال شک و ترديد وجود دارد. بيشتر متخصصان فوايد تزريق اپيدورال استروييدها را در بيماران با دردهاي کمري مرتبط با عصب تاييد مي‌‌کنند. برخي اثربخشي آن را کوتاه‌مدت مي‌‌دانند و گروهي معتقدند اين درمان احتمال نياز آتي بيمار را به اعمال جراحي کاهش نمي‌‌دهد. اخيرا محققان درمان کمردرد را با استفاده از گروه جديدتري از داروهاي ضدالتهاب مورد بررسي قرار داده‌اند. اتانرسپت، دارويي است که براي درمان آرتريت روماتوييد و ساير اختلالات اتوايميون تجويز مي‌‌شود.
به گزارش سپید، تاکنون تصور مي‌‌شد درد سياتيک ناشي از وارد آمدن فشار روي عصب توسط ديسک بين‌مهره‌اي تخريب شده است، اما محققان امروزه مي‌‌دانند ديسک تخريب‌شده مولکول‌هاي التهابي نظير سايتوکين‌ها را آزاد مي‌کند و درنتيجه باعث درد و التهاب مي‌‌شود. اتانرسپت-يک مهارکننده فاکتور نکروز تومور-با بلوک کردن اين سايتوکين‌ها اثر مي‌‌کند.