پزشکی بالینی

انجمن بين‌المللي ميلوما -قديمي‌‌ترين و بزرگ‌ترين انجمن دخيل در بهبود زندگي و حمايت از مبتلايان به ميلوما- اعلام کرده درخواست تاييد يک داروي جديد براي درمان مولتيپل ميلوما از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) پذيرفته شده است. اين دارو که پوماليدومايد (Pomalidomide) ناميده مي‌‌شود، براي آن گروه از مبتلايان به مولتيپل ميلوما تجويز خواهد شد که ديگر به ساير درمان‌هاي موجود پاسخ نمي‌‌دهند. در 6 سال اخير هيچ داروي جديدي براي درمان مولتيپل ميلوما ارائه نشده بود. به اعتقاد «سوزي نوويس»، رييس انجمن بين‌المللي ميلوما، داروهاي جديد نظير روليمايد (Revlimide) و ولکيد (Velcade) تحولي در دوره درمان مولتيپل‌ميلوما ايجاد کرده‌اند و با بيشتر کردن فواصل عود بيماري، کيفيت زندگي بيماران را افزايش داده‌اند. مولتيپل‌ميلوما، بدخيمي‌ سلول‌هاي مغز استخوان است که توليد گلبول‌هاي قرمز، سفيد و سلول‌هاي بنيادي را تحت تاثير قرار مي‌‌دهد و مي‌‌تواند استخوان را تخريب کند. داروي جديد ديگري با نام کارفيزوماب (Carfizoomib) اواخر سال ميلادي گذشته براي تاييد به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه شد. اين دارو نيز همانند پوماليدومايد براي بيماراني که ديگر به درمان‌هاي موجود پاسخ نمي‌‌دهند، تجويز خواهد شد.

آیا آسمان همه جا همین رنگ است؟

بحث درآمد و وضع اقتصادي پزشکان عمومي به‌خصوص در سال‌هاي اخير به يکي از اصلي‌ترين دغدغه‌هاي اين قشر از جامعه سلامت کشور تبديل شده است؛ قشري که توسط عامه مردم و حتي برخي مسوولان به صرف داشتن مدرک دکترا، جزو طبقات مرفه و بي‌درد جامعه شناخته مي‌شوند و بنابراين تلاش چنداني در رفع مشکلات معيشتي آنان نمي‌شود و در مبارزه نابرابر تعيين تعرفه‌ها در هر سال، طرف بازنده ماجرا هستند. در اين ميان شايد براي شما هم اين سوال پيش آمده باشد که «آيا آسمان همه جا همين رنگ است؟» آيا همکاران ما در کشورهاي ديگر هم شرايط اقتصادي-اجتماعي مشابهي را تجربه مي‌کنند؟
براي پاسخ به اين سوال بد نيست نگاهي داشته باشيم به آمار رسمي؛ آماري که در جدول1 خواهيد ديد بر اساس داده‌هاي رسمي سازمان بين‌المللي کار و معمولا مبتني بر آمار دولت‌ها (معمولا بر اساس داده‌هاي مربوط به ادارات کار و ادارات مالياتي يا وزارت‌هاي بهداشت) استخراج شده‌اند و منعکس‌کننده ميانگين حداقل حقوق پذيرفته‌شده براي پزشکان شاغل غيرمستقل (وابسته به مراکز دولتي يا خصوصي) است.
اين داده‌ها، مقدار متوسط درآمد يک پزشک عمومي متاهل بدون فرزند را در شرايط کاري استاندارد و با برخورداري از تعطيلات قانوني و ديگر مرخصي‌هاي قانون کار و بدون شيفت‌هاي اضافي نشان مي‌دهد. براي صحيح‌تر بودن قضاوت، علاوه بر ميزان کلي درآمد ماهانه، درصد کسورات قانوني (ماليات و ...) نيز قيد شده و بعد از کسر آن، مقدار خالص دريافتي (بعد از تبديل به دلار آمريکا و ريال ايران) نشان داده شده است. همچنين با توجه به متغيربودن ميزان هزينه‌ها و قدرت خريد در کشورهاي مختلف، برابري قدرت خريد PPP هم براي هر مقدار محاسبه شده است.

ادامه مطلب

افراد داراي نقص بينايي متوسط بزودي با دستگاه جديد دانشمندان اسپانيايي مي‌توانند از موانع جلوي راه خود به آساني آگاه شوند. دستگاه جديد محققان دانشگاه UC3M مادريد براي آن دسته از افرادي طراحي شده كه در اثر نقصان بينايي ناشي از بيماري هايي مانند گلوکوم، آسيب‌هاي شبكيه و ديگر امراض چشمي قادر به تشخيص موانع پيش روي خود در زمان حركت نيستند.
اين پيش‌ساخت با استفاده از يك نمايشگر روي سر كه يك پوشش واقعيت مجازي شامل دو دوربين متصل به يك رايانه بوده، كار مي‌كند. اين رايانه به پردازش تمام تصاوير دريافتي پرداخته و با يك الگوريتم به تعيين فاصله و طرح اجسام پيش‌رو و انتقال بلادرنگ اطلاعات به كاربر با دو ريزنمايشگر مي‌پردازد. در اين حالت سايه‌اي از عناصر موجود در صحنه با تفاوت رنگي منطبق با فاصله آنها به نمايش درخواهد آمد. اين سيستم به شناسايي اجسام و افرادي كه در حوزه بينايي فرد داراي آسيب هاي بصري حركت مي‌كنند، مي‌پردازد. اين افراد اغلب به دليل تضاد قادر به شناسايي موانع نبوده و اطلاعات مرتبط با عمق اغلب توسط آنها ناديده گرفته مي‌شود.
در حال حاضر اين ابداع با استفاده از عينك هاي هوشمند موسسه چشم پزشکی کاربردی دانشگاه والادوليد براي سنجش اعتبار و سازگاري آن مورد آزمايش قرار گرفته است. پس از كارآزمايي اين ابداع بر روي بيماران و دريافت نتايج تا پايان سال توسط اين موسسه، محققان به ارزيابي موفقيت و اعتبار كارايي اين دستگاه و ارتقاي آن خواهند پرداخت. هدف نهايي اين محققان، ارتقاي ارگونومی دستگاه است تا كاربران در پوشش اين عينكها و حمل مكانيزم الكترونيكي سبك همراه آنها با هيچ مشكلي روبرو نشوند.
به گزارش ایسنا، اين محققان همچنين در حال توليد يك دستگاه ديگر هستند كه از ذره‌بين مجازي تشكيل شده است. اين دستگاه از الگوريتم خاصي برخوردار بوده كه به كاربر در خواندن بدون اختلال متون كمك مي‌كند. نتيجه اين ابداع مشابه كاربرد يك ذره‌بين واقعي با كنترل روي صفحه تلفن همراه، رايانه و ديگر نمايشگرها و اصلاح شكل و جهت بزرگنمايي است تا كاربر بتواند بدون گم كردن خط و مرجع متني به آساني به خواندن بپردازد. اين ابزار از كاربري زيادي براي افراد دچار نقصان حوزه مركزي بينايي مانند افراد مبتلا به انحطاط ماكولا برخوردار است. اين گونه بيماريهاي چشمي باعث نابينايي كامل نشده، بلكه فرد را دچار اختلال در ديد كامل مي‌كند.

نتایج پژوهشی جدید حاکی از آن است که مصرف داروهای افسردگی در دوران بارداری باعث وضع حمل پیش از موعد می‌شود. محققان دانشگاه ییل آمریکا، سه هزار زن بارداری که بیماری افسردگی طی دوران حاملگی برای آن‌ها تشخیص داده شده بود را به منظور تاثیر افسردگی در زایمان زودرس مورد بررسی قرار دادند. پژوهشگران متغیرهاي گوناگوني نظير سابقه سلامتی، سن، مصرف دارو و وضعیت اجتماعی_اقتصادی این گروه از زنان را نیز تحت کنترل قرار دادند تا نتایج قابل اطمینانی به دست بیاورند. طی این بررسي، محققان دریافتند که هیچ رابطه‌ای بین افسردگی و تولد زودرس وجود ندارد.
نتایج چندین تحقیق گذشته نشان داده است که افسردگی به خودی خود باعث تولد زودرس می‌شود، اما طی این تحقیق، پژوهشگران دریافتند زنانی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند، در معرض قابل توجهی از وضع حمل زودرس قرار دارند.
به گزارش ایسنا، محققان بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين تحقيق به زنان باردار توصیه می‌کنند که به علت افسردگی، بارداری خود را به خطر نیندازند و در صورت نیاز یا عدم نیاز به استفاده از ضد افسردگی‌ها باید با پزشک خود مشورت کنند و نباید دچار استرس و نگرانی شوند. همچنین باید در نظر داشته باشند که خطر زایمان زودرس تنها یکی از عوامل بسیاری است که باید به آن اهمیت دهند. شرح کامل این پژوهش در مجله «Epidemiology» منتشر شده است.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد زنان مبتلا به سرطان پستان پیشرفته که دارای میزان آمادگی جسمانی بالا در طول روند درمان هستند، بیشتر از زنان با میزان تناسب اندام پایین در طول درمان عمر می‌کنند. با توجه به مطالعه انجام شده توسط محققان مرکز پزشکی دانشگاه دوک، درمان سرطان پستان می‌تواند عملکرد قلب و ریه را در زنان تضعیف کند و این اختلالات می‌تواند برای سال‌ها پس از درمان نیز وجود داشته باشد. در این مطالعه، محققان ظرفیت ریه و قلب تقریبا 250 زن در حالت استراحت و طی ورزش را در نقاط مختلف در طول درمان سرطان سینه آزمایش کردند.
یافته‌ها حاکی از آن است که در میان افراد مبتلا به سرطان پستان پیشرفته، زنانی که دارای سطح آمادگی بالایی در طول درمان بودند، احتمال بیشتری وجود داشت كه زنده بمانند. بقای متوسط 36 ماه در میان زنان با سطح بالایی از آمادگی جسمانی، نسبت به 16 ماه در بیماران با تناسب اندام کم بود.
به گزارش ایسنا، نتایج نشان داد به طور کلی، زنان مبتلا به سرطان پستان، عملکرد قلب و ریه نسبت به زنان سالم هم سن و سال و حتی آنهایی که بی‌تحرک بودند، بسیار بدتر است. برای برخی از بیماران مبتلا به سرطان، کاهش در سطح آمادگی جسمانی شدید بود. در یک سوم از زنان مورد مطالعه، سطح تناسب اندام آن قدر کم بود که آنها را از انجام وظایف خانه‌داری، بالا رفتن از پله یا پیاده‌روی به مسافت نیم مایل باز ماندند. «لی جونز» نویسنده پژوهش و استاد مرکز پزشکی دوک گفت: سطح آمادگی جسمانی می‌تواند نشانگر میزان زنده ماندن در میان بیماران مبتلا به سرطان باشد، اما نكته قابل توجه در مورد تناسب اندام اين است که ما می‌توانیم آن را با تمرین ورزشی بهبود بخشیم. این پژوهش در «Journal of Clinical Oncology» منتشر شده است.

آزمايش موفقيت‌‌آميز روي موش‌هاي طاس اميدهايي را براي درمان طاسي در ميان دانشمندان به وجود آورده است. در پي کاميابي گروهي از پژوهشگران ژاپني که مدعي‌اند توانسته‌اند رشد موي موش‌هاي طاس را به اين جانوران بازگردانند، اکنون دانشمندان اميدوارند بتوانند اين عارضه را در مورد انسان نيز درمان کنند. بر‌ اين اساس يک گروه از پژوهشگران ژاپني در موسسه پژوهشي علوم لابراتوار تسوجي در دانشگاه توکيو پس از مدت‌ها پژوهش و آزمايش سرانجام موفق شدند با تزريق کيسه‌ها و يا غده‌هايي که از سلول‌هاي بنيادي به دست آورده بودند، در زير پوست گونه‌هاي موش طاس، موي اين جانوران را به آنها باز گردانند. به گزارش سپید، اين موش‌ها اکنون در يک روند متعارف مو در آورده‌اند و سيکل رشد مو به صورت طبيعي در آنها ادامه دارد. براي به کار گرفتن سلول هاي بنيادي لازم است اين سلول‌ها را به صورت بافت يا اندام رشد دهند و سپس آنها را به بدن منتقل کنند و پيوند زنند. براي اين کار تا پيش از اين پژوهش ضرورت داشت که ياخته‌هاي بنيادي را از جنين يا در مرحله آغازين رشد جانور يا انسان به دست آورند. با اين همه پروفسور تاکاشي تسوجي که اين گروه پژوهشگران را هدايت مي‌کرد متوجه شد اين غده‌ها را مي‌توان از سلول‌هاي بنيادي بالغ نيز به دست آورد. اين پژوهش اکنون اميدهايي را براي درمان عارضه طاسي با استفاده از پيوند سلول‌هاي خود فرد در ميان پژوهشگران ايجاد کرده است.

يک مطالعه جديد ادعا مي‌كند سطوح كم تستوسترون در مردان مي‌تواند خطر ابتلا به ديابت را افزايش ‌دهد. در واقع محققان دريافته‌اند كه سطوح‌ كم تستوسترون با مقاومت بيشتر به انسولين مرتبط است. اين مطالعه اولين در نوع خود است كه به طور مستقيم نشان مي‌دهد چگونه سطوح كم تستوسترون در بافت چربي مي‌تواند زمينه‌ساز بروز ديابت نوع2 باشد. هورمون تستوسترون در تمام بدن تاثير مي‌گذارد و سطح كم آن به باعث چاقي مي‌شود. اين هورمون از طريق ملکول‌هايي به نام گيرنده آندروژن روي سلول‌‌هاي چربي عمل مي‌كند. اين مولكول‌ها تستوسترون را قادر مي‌سازد ژن‌هاي مرتبط با چاقي و ديابت را فعال كنند. اين تحقيق نشان مي‌دهد در موش‌هايي كه عملكرد تستوسترون آنها در بافت چربي مختل شده، نسبت به موش‌هايي كه مشكلي از اين نظر ندارند، بيشتر احتمال دارد كه مقاومت به انسولين نشان دهند. اين مقاومت در اثر اختلال عملكرد تستوسترون ربطي به مقدار وزن بدن ندارد. اين نتايج كه از دانشگاه ادينبورگ برخاسته، همچنين مي‌تواند توضيح دهد كه چرا مردان مسن‌تر بيشتر در معرض ابتلا به ديابت قرار دارند، زيرا سطح تستوسترون آنها با افزايش سن كمتر شده است. به گزارش سپید، اين مردان با خطر افزايش وزن نيز مواجهند. از سويي محققان نشان دادند موش‌ها بدون گيرنده آندروژن در بافت چربي از ديگر موش‌ها چاق‌ترند و مقاومت كامل به انسولين نيز نشان مي‌دهند. در واقع اين موش‌ها گيرنده‌اي ندارند تا تستوسترون عملكرد خود را نشان دهد. محققان معتقدند پروتئين به نام RBP4 نقش كليدي در تنظيم مقاومت انسولين در زمان اختلال تستوسترون دارد.

اسهال يكي از عوارض‌ جانبي استفاده از آنتي‌بيوتيك است اما تحقيقات جديد حاكي از آن هستند كه پروبيوتيك‌ها مي‌توانند به كمتركردن خطر اين عارضه جانبي ناخواسته كمك كند. آنتي‌بيوتيك‌ها با تاثيرگذاري هم بر باكتري‌ها خوب و هم بد مي‌تواند تعادل ظريف ميكروبي روده را بر هم زند، اما ميكروارگانيسم‌هاي زنده كه تحت عنوان پروبيوتيك‌ها به فروش مي‌رسند، با برقراري مجدد اين تعادل، احتمال خطر اسهال را كم مي‌كنند. به طوري كه مصرف‌كنندگان پروبيوتيك‌ تا 42 درصد كاهش بروز اسهال را گزارش كرده‌اند. در حال حاضر پروژه‌هاي تخقيقاتي زيادي در دست اقدام هستند كه از نظر علمي منافع پروبيوتيك‌ها ثابت کنند و نتايج آنها نيز به زودي منتشر خواهند شد.

براساس گزارش جديد محققان زنان و مرداني كه در ميانسالي مبتلا به افسردگي شده‌اند، ممكن است براي ابتلا به دمانس در دوران پيري بيشتر مستعد باشند. مطالعه‌هاي پيشين نيز ارتباط ميان افسردگي را در افراد مسن با دمانس و بيماري آلزايمر نشان داده بود، اما هرگر مشخص نبود كه كدام يك مقدم بر ديگري ظاهر مي‌شود. به عبارت ديگر آيا افسردگي عامل خطر دمانس است يا تنها يک علامت زودهنگام براي آن؟ محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «ما مي‌خواستيم بدانيم آيا افسردگي يك علت واقعي دمانس است يا يك واكنش طبيعي به اختلال شناختي يا اصلا ايجاد تغييري در مغز باعث بروز هر دو در يك زمان مي‌شود.» در اين مطالعه بيش از 13 هزار فرد 40 تا 55 سال در فاصله سال‌هاي 1964 تا 1973 براي اولين بار مورد بررسي قرار گرفتند. در قسمتي از معاينه اين افراد، اطلاعات كاملي درباره رفتارهاي سلامت و سابقه پزشكي آنها به پرسيده شد. همچنين قد، وزن و فشارخون آنها ثبت شد. سپس مجددا بين سال‌هاي 1994 تا 2000، اين افراد كه حالا در سنين پيري قرار داشتند. ارزيابي شدند. آنگاه بين سال‌هاي 2003 تا 2009 نيز بررسي شدند، يعني زماني كه ميانگين سني آنها 81 سال بود. به گزارش سپید، آناليز نهايي نتايج‌ حاكي از آن است كه افسردگي در سال‌هاي پاياني عمر احتمال ابتلا به بيماري آلزايمر را 2 برابر مي‌كند، اما در افرادي که هم در ميانسالي و هم سال‌هاي آخر افسردگي دارند با 3 برابر بيشتر احتمال ابتلا به بيماري آلزايمر و دمانس عروقي دست و پنجه نرم مي‌كنند. همچنين احتمالا افسردگي قبل از دمانس عروقي بروز مي‌كند و نه هم‌زمان با آن، پس افسردگي مي‌تواند يك عامل خطر علتي حقيقي باشد.

در جنگ عليه تهديدات نوظهور سلامت عمومي در دنيا تشخيص سريع بيماري‌هاي عفوني حياتي است و در مناطق فقير و دورافتاده دنيا که وسايل مجهز پزشکي مانند ميکروسکوپ و سايتومتر قابل دسترسي نيستند تست‌هاي تشخيص سريع يا RDTs به غربالگري سريع‌تر و ساده‌تر بيماري کمک مي‌کنند.
RDTs نوارهاي کوچکي هستند که روي آنها نمونه خون يا مايع قرار داده مي‌شود. تغييرات اختصاصي در رنگ نوارها که در عرض چند دقيقه رخ مي‌دهند معرف حضور عفونت هستند. درحال حاضر تست‌هاي مختلفي براي تشخيص بيماري‌هاي مختلف مانند HIV،‌ مالاريا، توبرکلوز و سيفليس به کار مي‌روند. از آنجا که مزاياي RSTs قابل توجه هستند (يعني مديريت بهتر بيماري، نظارت کارآمدتر روي ظهور بيماري در مناطق پرخطر و توانايي تکنيسين با حداقل آموزش براي انجام تست تعداد زيادي از افراد)، مي‌توانند مشکلاتي را نيز نشان دهند. در حال حاضر اين RDTs به‌طور دستي خوانده مي‌شود که خود باعث بروز اشتباهات زيادي مي‌شود، خصوصا در انواع مختلف تست‌ها که به‌وسيله نيروهاي خدمات سلامت استفاده مي‌شوند. به همين منظور و براي غلبه بر اين مشکلات محققان دانشگاه UCLA يک وسيله خواننده RDTs ابداع کرده‌اند که فشرده و هزينه اثربخش بوده و مي‌تواند پشت‌سر هم با تلفن‌هاي هوشمند استاندارد کار کند. در واقع آنها يک خواننده ديجيتال جهاني براي همه RSTs ساخته‌اند تا اينکه تصميم‌گيري نهايي به صورت دستي انجام نشود. اين وسيله که به يک تلفن هوشمند وصل مي‌شود، تقريبا 65 گرم وزن دارد و داراي لنزهاي ارزان‌قيمت، 3 آرايه LED و دو باتري 3A است. پلت فرم آن اين توانايي را دارد که تقريبا هر نوعي از RDT را بخواند. نوار RDT روي آن سوار مي‌شود و با کمک دوربين تلفن و يک اپليکيشن هوشمند، اين نوار به تصوير ديجيتالي تبديل مي‌شود. سپس پلت فرم به سرعت تصاوير RDT ديجيتالي شده را مي‌خواند تا در ابتدا مشخص کند که تست معتبر است يا خير و دوم آنکه آيا نتايج مثبت هستند يا منفي. آنگاه خطاهاي بالقوه را حذف مي‌کند که در موارد خواندن به وسيله انسان رخ مي‌دهند، خصوصا وقتي يک فرد مي‌خواهد چند تست مختلف را با هم بخواند. از آنجا که تغييرات رنگ تا چند ساعت در محيط مي‌مانند، توانايي نامحدود براي ذخيره تصاوير يک مزيت ديگر براي آن به شمار مي‌رود. پس از اين قدم، پلت فرم خواننده RDT به‌طور بي‌سيم نتايج تست‌ها را به سرور جهاني منتقل مي‌کند که در آنجا فرآينددهي و ذخيره شده و با استفاده از Choogle Maps نقشه و نمودار گسترش بيماري‌هاي مختلف کشيده مي‌شود و هم از نظر جغرافيايي و هم در طول زمان در سراسر جهان به نمايش درمي‌آيد.
به گزارش سپید، خواننده RDT و ويژگي‌هاي نقشه‌برداري که هر دو روي آيفون‌ها و تلفن‌هاي هوشمند آندروييدي نصب مي‌شوند مي‌توانند به طور مشخصي توانايي محققان را براي رديابي اپيدمي‌هاي نوظهور در سراسر جهان افزايش دهند و آمادگي‌ها را در برابر اپيدمي‌ها ارتقا دهند. اين پلت فرم براي متخصصان جهاني سلامت و سياست‌گذاران سلامت بسيار مفيد است تا هر چه بهتر ارتباط علت-معلولي را در مقياس وسيع‌تر براي غلبه بر بيماري‌هاي عفوني درک کنند. اين تيم تحقيقاتي اتصالات مختلفي را براي تلفن‌هاي هوشمند ابداع کرده‌اند که امکان تصاوير ديجيتالي را فراهم کرده و به اين ترتيب جنگي تمام‌عيار عليه بيماري‌هاي جهاني راه انداخته‌اند.

در شماره اين هفته نشريه نورولوژي، محققان دانشگاه MIT و 2 بيمارستان بوستن آمريکا، حسگر مچي را معرفي کرده‌اند که ساده و غيرانسدادي بوده و مي‌تواند شدت تشنج‌هاي اپي‌لکتيک را به دقت آنچه EEG نشان مي‌دهد، بسنجد اما بدون آنکه به الکترودهاي اسکالپ و ليدهاي الکتريکي نياز داشته باشند. با اين وسيله ابداعي اطلاعات مفيدي از بيماران مبتلا به تشنج جمع‌آوري مي‌شود که در طول زندگي روزانه آنها رخ مي‌دهد، بدون آنکه نياز باشد به بيمارستان مراجعه کنند و تحت نظر قرار گيرند. از سويي اگر نتايج ثبت شده غيرمعمول باشند، مي‌تواند به بيماران هشدار دهد آيا تشنج به اندازه‌اي شديد است که لازم باشد داروهاي خود را مصرف کند يا خير. به گزارش سپید، اين گروه تحقيقاتي از ابتدا حسگر مچي مزبور را براي جمع‌آوري اطلاعات باليني باارزش از کودکان مبتلا به اوتيسم طراحي کرده بود، ولي بعد براي بيماران مبتلا به تشنج هم مورد استفاده قرار داد. اين حسگر هدايت‌ الکتريکي پوست را اندازه‌گيري مي‌کند و شاخصي است براي سيستم عصبي که پاسخ‌هاي بدن را کنترل مي‌کند.

خونريزي به تنهايي رتبه اول دلايل مرگ و مير ناشي از تروما را به خود اختصاص مي‌دهد. بنابراين در صحنه نبرد، کنترل خونريزي مي‌تواند تا حد زيادي از ميزان تلفات نيروها بکاهد و البته در چنين شرايطي کار نسبتا مشکلي است. آي-تي-کلمپ در حقيقت يک کليپس پلاستيکي استريل است که سوزنهاي ريزي در فک‌هاي آن وجود دارد و طولش به 5 سانتي‌متر مي‌رسد. اين کليپس يا کلمپ به سادگي و بدون نياز به آموزش تخصصي قابل استفاده است. تنها کافي است فرد استفاده کننده آن را مثل گيره مو در دست بگيرد و روي زخم هم‌رزم خود قرار دهد و سپس آن را رها کند. فک‌هاي گيره، به همراه سوزن‌ها باعث مي‌شوند که ناحيه بريدگي زخم به درون گيره برود و با فشار متناسبي که روي رگ‌هاي خونريزي کننده وارد مي‌شود، انعقاد خون سريع و راحت صورت پذيرد تا فرد مجروح به بيمارستان برسد.

با بروز چاقي در جهان و تلاش محققان براي يافتن راه‌ها جهت حل اين معضل بزرگ، پژوهشگران به تازگي دريافتند که اسکن مغز با فانکشنال MRI مي‌تواند ميزان وزن‌گيري افراد را در آينده پيش‌بيني کند. پژوهشگران اين مطالعه نشان داده‌اند که ارتباطي ميان پاسخ‌هاي مغزي مشاهده شده در fMRI به محرک‌هاي اشتها‌آور و رفتار تغذيه‌اي فرد در آينده وجود دارد. اين مطالعه يکي از اولين مطالعاتي است که از پاسخ‌هاي مشاهده شده در اسکنرها براي پيش‌بيني رفتارهاي آينده در طول زمان استفاده مي‌کند. درواقع استفاده از تصاوير فعاليت مغزي براي پيش‌بيني رفتارهاي آينده شخص بسيار مفيد است. وقتي مغز پاسخ‌هاي قوي به محرک‌هاي غذايي مي‌دهد، کساني هستند که در آينده به پرخوري روي مي‌آورند و دچار اضافه‌وزن مي‌شوند. ارتباط ميان پاسخ‌هاي قوي مغز و خوردن غذا و وزن‌گيري در تصاوير و فعاليت‌هاي جنسي نيز ديده مي‌شود. در واقع نوع پاسخي که در اسکن‌هاي مغزي هنگام ديدن تصاوير جنسي مشاهده مي‌شود تمايلات شخص را به مسايل جنسي در آينده نشان مي‌دهد.

دانشمندان دانشگاه ليورپول يک روش جديد X-ray ابداع کرده‌اند که مي‌تواند فيبرهاي هادي بافت عضلاني قلب را که مسوول ريتم منظم قلبي هستند مشخص کند. اين تصاوير جديد سه‌بعدي به دانش ما از چگونگي توليد ضربان قلب و کنترل آن مي‌افزايد. به اين ترتيب شايد درمان جديدي براي کاهش خطر فيبريلاسيون قلبي پيدا شود. يک ضربان قلب معمولي، ‌نتيجه همکاري بافت ماهيچه‌اي آن براي پمپاژ خون و بافت هادي آن است که همچون يک شبکه کابلي براي هدايت موج الکتريکي و ايجاد ضربان عمل مي‌کند. قبل از اين دانشمندان نمي‌توانستند از بافت هادي قلب عکس‌هايي با کيفيت بالا تهيه کنند و به همين دليل در درک کامل ايرادهاي‌آن با مشکل روبرو بودند، اما حالا با اين تکنولوژي مي‌توان نگاهي دقيق به تمام سيستم‌ بافت عضلاني قلب انداخت و مشکلاتي را که باعث ايجاد ضربان غيرعادي قلب مي‌شوند تشخيص داد. در اين شيوه از اسکنر micro CTبراي ثبت تصاوير قلبي که يد گرفته‌اند استفاده مي‌شود. به گزارش سپید، درواقع بخش ‌هادي قلب به خوبي بخش‌هاي ماهيچه‌اي يد جذب نمي‌کند. به همين دليل منبع الکتريسيته‌اي به خوبي متمايز و مشخص مي‌شود، البته اين تنها قدم‌هاي اول است اما مي‌تواند زمينه‌اي براي تهيه مدل‌هاي کامپيوتري دقيق از ماهيچه‌هاي کارديوواسکولار باشند تا مانند يک نقشه به پزشکان منشا ضربان‌هاي نامنظم قلب را نشان دهند.

بيماراني که داراي پيس‌ميکر قلبي هستند هنگام انجام MRI بايد بيش از گذشته مراقب باشند و هشدارهاي مربوطه را جدي بگيرند. محققان با بررسي يافته‌هاي جديد روي اين موضوع تاکيد کرده و معتقدند MRI عموما در بيماران داراي پيس‌ميکر يا دفيبريلاتور کاشتني قلبي (ICD) کنتراانديکه است، زيرا خطر بروز حوادث تهديدکننده زندگي وجود دارد. اين وسايل و سنسورهاي آنها ممکن است با ميدان مغناطيسي تداخل و ريتم قلبي را با مشکل مواجه کند. بدين صورت که انرژي در ليدهاي الکترود جمع مي‌شود که به عنوان يک آنتن عمل کرده و درون بافت‌هاي اطراف سر الکترودها ديس شارژ مي‌شود. به‌رغم خطرات بالقوه‌اي که وجود دارد، MRI اغلب در بيماران بدحال کاربرد پيدا مي‌کند و همين امر انجام مداخلات وسيع را براي برداشتن قدم‌هاي مناسب و صحيح جهت بهينه‌سازي MRI در اين گروه از بيماران ضروري مي‌کند،‌ زيرا منافع MRI به‌طور واضح از مضرات آن بيشتر است که نبايد بيماران را از آن محروم کرد. پس لازم است اقداماتي در اين زمينه انجام شود. به گزارش سپید، محققان در اين مطالعه 1043 بيمار را که پيس‌ميکر يا ICD داشتند و تحت MRI قرار گرفتند، بررسي کردند. به دنبال انجام MRI هيچ عارضه تهديدکننده زندگي در آنها ديده نشد. تنها 5 مورد به تنظيم الکتريکي دوباره وسيله نياز پيدا کردند و افزايش قابل‌توجه در حد آستانه پيس‌ها در 16 مورد ديده شد.

محققان به تازگي دريافته‌اند هر چه ويتامين D دريافتي در رژيم غذايي روزانه بيشتر باشد، با خطر كمتر بيماري آلزايمر مرتبط مي‌شود. اين نتايج در پيگيري 7سال بيماران به دست آمده است. در اين مطالعه 498زن خانه‌دار با ميانگين سني 8/79 سال وارد شدند كه مكمل ويتامين D مصرف نمي‌كردند و به مدت 7 سال مورد پيگيري قرار گرفتند. سپس اطلاعات مربوط به آنها بازيابي و ميزان ويتامينD دريافتي براساس پرسشنامه مربوطه و اظهارات خود بيمار تكميل شد. نتايج نهايي حاكي از آن بودند زناني كه به بيماري آلزايمر مبتلا شدند (70 نفر) سطح ويتامين D پايه دريافتي آنها در كمترين ميزان خود ميان ديگران قرار داشت (باميانگين 3/50 ميكروگرم در هفته)، در صورتي كه اين مقدار در افراد بدون بيماري آلزايمر به ميانگين 63 ميكروگرم در هفته مي‌رسيد. افرادي كه به ديگر اختلالات شناختي مبتلا شدند با سطح ميانگين ويتامين D دريافتي معادل 59 ميكروگرم در هفته مواجه بودند.

محققان معتقدند هر چه بيشتر بخوابيم، ژن‌هاي ما كمتر دخالت مي‌كنند كه چقدر وزن داشته باشيم، درحالي كه هر چه كمتر بخوابيم، ژن‌هاي ما بيشتر در اين امر مشاركت خواهند داشت. به عبارت ديگر هر چه افراد كمتر بخوابند، وزن‌گيري بيشتري خواهند داشت ولي با خواب بيشتر لاغرتر خواهند ماند. اين نتايج توسط محققان دانشگاه واشنگتن در نشريه «خواب» به چاپ رسيده است. نويسندگان توضيح مي‌دهند مطالعات پيشين ارتباطي را ميان ميزان خواب و وزن بدن پيدا كرده بودند. درواقع در اين مطالعه مشخص شده هر چقدر افراد بيشتر بخوابند مي‌تواند تاثير ژنتيك و محيط را رويBMI خود تعديل كنند. آنها 604 دوقلوي مونوزيگوت و 484 دوقلوي دي‌زيگوت را دعوت به مطالعه كردند. 16 درصد آنها زن بوده و ميانگين سني آنها 6/36 سال گزارش شد. به گزارش سپید، براساس داده‌هاي جمع‌آوري شده، افراد هر چه بيشتر در طول شب مي‌خوابيدند، لاغرتر بودند و برعكس هر چه كمتر در طول شب مي‌خوابيدند (كمتر از 7 ساعت در شب) در معرض خطر بيشتر ژنتيكي BMI بالاتر قرار داشتند. از سويي، براي آنها كه بيشتر از 9 ساعت در طول شب مي‌خوابيدند، عوامل ژنتيكي، مسوول تقريبا 34 درصد تفاوت‌ها در وزن افراد بودند. اين ميزان در افرادي كه كمتر از 7 ساعت در هر شب مي‌خوابيدند به 70درصد مي‌رسد.

محققان به تازگي در گزارشي كه در نشريه پزشكي نيوانگلند به چاپ رسيده، مدعي شده‌اند كنترل قندخون در كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت نوع 2 بهترين نتيجه را خواهد داشت، البته به شرط تركيب داروهاي متفورمين و روزيگلتازون در مقايسه با تجويز متفورمين به تنهايي يا متفورمين همراه با اصلاح روش زندگي...
در حال حاضر اطلاعات بسيار اندكي در مورد درمان بيماران جوان مبتلا به ديابت نوع 2 وجود دارد. حتي با توجه به اينكه ميزان بروز آن در اين گروه سني رو به افزايش است. در اين مطالعه محققان كارايي 3 رژيم درماني را با هم مقايسه كردند و روي كنترل پايدار قندخون در بيماران نوجوان مبتلا به ديابت نوع 2 تمركز داشتند. درمان 699 بيمار 10 تا 17 ساله، با هزار ميلي‌گرم متفورمين 2 بار در روز شروع شد تا به سطح هموگلوبين A1C كمتر از 8 درصد برسند. سپس به صورت تصادفي به 3 گروه تقسيم شدند؛ 1. گروه درمان تكي با متفورمين، 2. گروه درمان تركيبي متفورمين با روزيگلتازون (4 ميلي‌گرم، 2 بار در روز)، 3. گروه متفورمين همراه با برنامه‌هاي مداخله‌اي جهت تغيير شيوه زندگي. بيماران در اين گروه از رژيم غذايي و ورزش براي رسيدن به وزن ايده‌آل استفاده كردند. پيامد اوليه اين برنامه مطالعاتي، رسيدن به كنترل پايدار قند پس از 6 ماه درمان گذاشته شد. در نهايت مشخص شد بيماران گروه دوم به‌طور قابل توجهي نسبت به گروه اول در رسيدن به كنترل بهتر قندخون موفق بودند، حتي اگر استفاده از روزيگلتازون در بعضي نقاط جهان كاهش يافته كه علت اصلي آن هم عمدتا به دليل حوادث نامطلوب قلبي – عروقي در رابطه با استفاده از آن در تركيب با TZD در بيماران بزرگسال است. محققان دريافتند مونوتراپي با متفورمين به تنهايي درمان ناكامل و غيررضايت‌بخشي را براي بسياري از بيماران كودك به ارمغان مي‌آورد. همچنين مداخلات سبك زندگي نيز به اندازه کافي براي ايجاد تغييرات قابل توجه موثر و كارا نيستند. به گزارش سپید، در طول حدود 5/3 سال پيگيري، شكست درماني پس از 6 ماه درمان در گروه‌هاي فوق به ترتيب زير رخ داد: 39 درصد در گروه درمان تركيبي، 52 درصد در گروه مونوتراپي با متفورمين و 47 درصد در گروه متفورمين همراه با تغيير روش زندگي. نويسندگان اين مقاله در پايان اذعان مي‌كنند يافته‌هاي آنها نشان مي‌دهد قسمت عمده‌اي از بيماران كودك مبتلا به ديابت نوع 2 به چندين نوع داروي خوراكي يا انسولين درماني براي رسيدن به كنترل مطلوب قندخون (كه سطح هموگلوبين A1C زير 8 درصد است)، در طول چند سال پس از تشخيص نياز دارند. در چكيده اين مقاله آمده است: «مونوتراپي با متفورمين تنها در تقريبا نيمي از بيماران به كنترل بادوام قندخون منجر مي‌شود، اما افزودن روزيگلتازون نسبت به متفورمين كارايي درمان را به‌طور قابل‌توجهي بالا مي‌برد و بر آن ارجح است.» اين نتايج در جهت رسيدن به درمان مطلوب در كودكان و نوجوانان حائز اهميت بسيار است تا بلكه بتوان از عوارض ايجادشده در اثر اين بيماري كاست و به اين ترتيب بار بيماري را در آينده كم كرد و به كيفيت زندگي آنها افزود. با توجه به اينكه در طول 2 دهه گذشته شيوع چاقي ميان كودكان در سراسر جهان به‌طور قابل توجهي افزايش يافته، شيوع ديابت نوع 2 نيز همزمان و به موازات آن افزايش خواهد يافت كه مسلما در آينده لطمات جبران‌ناپذيري به نظام سلامت وارد خواهد كرد.

محققان دانشگاه ايالت واشنگتن دريافتند تركيبي در سير وجود دارد که 100 برابر بيشتر از 2 آنتي‌بيوتيك رايج عليه كمپيلوباكتر باكتريوم يكي از شايع‌ترين علل بيماري روده‌اي مي‌جنگد. نتايج اين تحقيق اخيرا در نشريه آنتي ميكروبيال كموتراپي به چاپ رسيده است. تركيب كشف‌شده اين قابليت را دارد كه باكتري مسبب بيماري را در محيط آماده کردن موادغذايي كاهش دهد. اين کشف اولين قدم در ارتقاي استراتژي‌هاي جديد مداخله‌اي است تا بتوان شرايط آماده كردن موادغذايي و فراوري كردن آنها را ارتقا بخشيد. اين تركيب كه diallyl Sulfide ناميده مي‌شود، مي‌تواند کمپيلوباكتر را بكشد، حتي وقتي اين باکتري با بيوفيلم‌هاي لزج پوشيده شده و هزار برابر بيشتر نسبت به آنتي‌بيوتيك‌ها مقاوم ‌شود. درواقع اين تركيب به راحتي در سيستم‌هاي محافظتي نفوذ مي‌كند و سلول‌هاي باكتريال را به وسيله تركيب با آنزيم حاوي سولفور از بين مي‌برد. محققان دريافته‌اند كه diallyi sulfide، 100 برابر بيشتر از اريترومايسين و سيبروفلوكساسين روي کمپيلوباكتر موثر است و در كسري از زمان آنها نيز عمل مي‌كند.
به گزارش سپید، مطالعات قبلي حاكي از آن هستند كه اين تركيب و ديگر تركيبات اورگانوسولفور به طور موثري پاتوژن‌هاي مهم منتقله از غذا را مي‌كشد، مانند ليستريا مونوسيتوژن‌ها و اي‌كولاي O157: H7. البته آنها مدعي هستند اين مطالعه در مراحل اوليه خود قرار دارد و تا کاربرد باليني راه درازي در پيش دارد. بايد توجه داشت که هر چند خوردن سير عموما يك عمل سالم و بهداشتي محسوب مي‌شود، بعيد است از مسموميت با كميلوباكتر باكتريوم پيشگيري كند اما شايد در كاهش سطح اين باكتري در محيط كمك‌كننده باشد.

افراد مبتلا به سرطان بايد بيشتر و منظم ورزش كنند، رژيم غذايي سالم داشته باشند و بر وزن ايده‌آل خود باقي بمانندتا بتوانند شانس بقاي خود را ارتقا دهند. اين نتايج تحقيقات جديد انجمن سرطان آمريكاست كه به تازگي منتشر شده است. در اين دستورالعمل‌ جديد متخصصان به اهميت دنبال كردن يك سبك زندگي سالم به دنبال تشخيص سرطان تاكيد مي‌كنند. اين انجمن از گذشته نيز پيشنهاد مي‌كند كه با رعايت موارد فوق از ابتلا به بعضي سرطان‌هاي خاص مي‌توان پيشگيري كرد و اكنون شواهد نيز حاكي از آن است كه داشتن سبك زندگي سالم تاثير مستقيم روي عود و بقاي سرطان دارد. به گزارش سپید، درواقع سبك زندگي سالم پيامدهاي بهتري براي بيماران رهايافته از سرطان به ارمغان مي‌آورد. به عبارت ديگر داشتن تغذيه صحيح و فعاليت فيزيكي نقش مهمي در آزادشدن از بند سرطان دارد اما اين براي اولين بار است كه انجمن سرطان آمريكا دستورالعمل‌هاي رسمي خود را در اين زمينه منتشر مي‌كند، پس بيشتر سبزيجات بخوريد، به طور منظم ورزش كنيد و از چاقي برحذر باشيد تا خطر عود سرطان را در خود كم كنيد و بقاي بيشتري داشته باشيد.

يك كلاس جديد از داروي سرطان كه ژن‌هاي معيوب را هدف قرار مي‌دهد، ممكن است در درمان بعضي از انواع سرطان‌هاي مهاجم پانكراس موثر باشد. در اين مطالعه محققان انگليسي نشان دادند در سلول‌هاي سرطاني انسان و موش ژن USP9x مي‌تواند از طريق برچسب‌هاي شيميايي كه روي سطح DNA قرار دارند سوئيچ شود. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است 15 درصد بيماران مبتلا به سرطان پانكراس داراي اين ژن معيوب هستند و دارودرماني شايد بتواند آنها را هدف قرار داده و درمان كند. اين ژن در اكثر درمان‌هاي رايجي كه براي سرطان پانكراس موجود است، ناديده گرفته مي‌شود، هر چند مسوول تنها 15 درصد موارد سرطان مهاجم پانكراس برشمرده مي‌شود.

براساس تحقيقات انجام شده توسط دانشمندان امـريكـايـي و فـرانسـوي،بـا كمـك تحريك سيستم ايمني بدن مي توان آن را قوي تر ساخت.در اين تـحـقـيـق ابـتـدا عـمـلـكـرد سيستم ايمني بدن تحت مـطـالعه قرار گرفت و سپس يك راه درمان براي مقابله با عفونت ها در بدن پيدا شد كه بر اساس آن سـلـول هـاي اصلي سيستم ايمني تحريك شده و قوي تر مي شوند. ابتدا اين تحريك بايد حساب شده و تضمين كننده نتيجه مناسب باشد. سـيـسـتـم بـدن طـوري سـاخته شده است كه به راحـتـي قـابـلـيـت مـقـابـلـه بـا انواع عفونت ها(مثل باكتري ها و ويروس ها و.....)را كه در محيط هاي مختلف وجود دارند را دارد.
سلول هاي مختلفي براي اين كار تعبيه شده اند كه نخستين پاسخ از سلول هاي ايمني بدن است كه بـــه تـــدريــج از حــافـظــه و لـنـفــوسـيــت وارد عـمــل مي‌شود.سلول هايNKكه همان سلول هاي از بين برنده طبيعي عفونت ها است قسمتي از مرحله اول بـــراي مـقــابـلــه بــا عـفــونــت اســت.آن هــا بــه طــور هــوشـمـنـدانـه سـلـول هـاي تـومـور يـا سـلـول هـاي عفونت زا را تشخيص داده و از بين مي برند. از طـرف ديگر ماده اي شيميايي به نام Cy tokensرا ترشح مي كنند كه پاسخ لنفوسيت هارا مشخص مي كند.
در چنـديـن سـال پيـش تحقيقـاتي در اين زمينه انجام پذيرفت كه براساس آن ژن هايي مشخص شدند كه افزايش عملكرد اين سلول هاي NK را مشخص مي كردند، نام اين سلول ها Ncrl است كه با عملكرد سلول هاي گيرنده 46NKP هماهنگي هـسـتـنـد.ايـن سلـول هـا در سطـح سلـول هـاي NK هـستند و تعجب آور است كه عملكرد آن ها در فعال سازي NK از سال ها پيش مشخص شده بود.
سـلـول هـاي NK داراي مـراحـل مـخـتلف براي تـوسـعـه هـسـتـنـد و سـپـس وارد مـرحـلـه مـقـابـلـه با مـيـكـروب هـا(عـفـونـت هـا)مي شوند. براي تست عـمـلـكـرد درمـان ايـن سـلـول هـاي سـيـسـتم ايمني دانـشـمـنــدان تــوســط دارويـي بـه نـام Monoclonal antibody NK عملكرد سلول هاي گيرنده 46NKPرا متوقف كردند و با توجه به علم ژنتيك اين عمل باعث افزايش تاثير سلول هاي NKشد.
هدف در اين آزمايش و تحقيقات يافتن نمونه عملكرد سلول هاي NK بود تا بتوانند از طريق اين دارو نيز عملكرد اين سلول ها را افزايش دهند و اين درمان بيشتر براي بيماراني حائز اهميت است كه يـك سيستـم ايمنـي ضعيـف دارنـد بدين ترتيب با مشكلات زيادي مواجهه مي شوند. دانشمندان در اين آزمايش به اين نتيجه رسيدند كه نقش اساسي در سيستم ايمني بدن را سلول هاي داخـلـي آن انـجـام مـي دهـنـد. بـديـن تـرتـيـب بـراي تحريك بايد اين سلول ها را تحريك كرد.

در 23 ژانـويـه 2012 مـوسسـه Lawson Health Research در لندن مقاله اي منتشر كرد كه بر اساس آن دو دانشمند به نام هاي DrAnn Chambers و John Lewis تـوانـسـتـه انـد تـوسـط روش تـصويربرداري، سرطان هاي سخت را بهبود بخشند. بر اساس اين تحقيق زماني كه سلول هاي سرطاني در بدن رشد مي كنند و به صورت تهاجمي در مي آيند(در بدن مـنـتـشـرمـي شوند)درمان آن غير ممكن مي شود، بنابراين براي درمان آن بايد بسيار سريع تر و قبل از انتشار دهي آن اقدام كرد. ايــن دانـشـمـنــدان بــا تـحـقـيــق هـاي بـسـيـار زيـاد توانستند دقيقا زماني كه سلول هاي سرطاني زياد مي شوند را بيابند و در اين زمان به درمان بپردازند.
در حقيقت پروتئين هاي معيني در بدن هستند كه براي نگهداري بافت هاي بدن موثرند.از جمله آن ها مي توان بهE-cadhein اشاره كرد. درست در زمـانـي كـه سلـول هـاي سـرطاني رشد مي كنند و تهاجمي مي شوند، به دليل انتشار آن ها در بافت E-cadhein از بـين مي رود. اما چند لحظه قبل از اين‌كه سلول هاي سرطاني E-cadhein ها را از بين ببرند غير تهاجمي هستند و مي توان با از بين بردن آن ها بدن را به حال نرمال برگرداند. دانشمندان سال ها به دنبال روشي مي گشتند كه بتوانند اين زمان ها را مشخص كنند. در تحقيقي كه توسط اين دو دانشمند انجام شد، يك روش تصويربرداري پيدا شد كه توسط آن مي توان اين زمان را پيدا كرد و بـه اين سلول ها دست يافت و در آن زمان معين توسط تحريك همان پروتئين بر روي تومورهاي سرطاني اثر گذاشت وآن ها را نابود كرد.
اين روش توسط مدل shell-less chis embryo با سلول هاي سرطاني انجام مي پذيرد و توسط يك تحريك مي توان كاري كرد كه E-cadhein روي تومور اثر بگذارد و آن را نابود كند. با كمك روش تصويربرداري مي توان آن زمان مهم را پيدا كرد و بدين ترتيب سلول هاي سرطاني را از بين برد. به علاوه اين دانشمندان اميدوارند كه به كمك اين روش پروتئين هاي مهم ديگري در بدن را كه مي توانند روي سلول هاي سرطاني اثر بگذارند بيابند. اين نظريه بسيار مهم هنوز در دست تحقيق است تا دانشمندان بتوانند آن را عملي كنند. در واقع دانشمندان در حال بررسي كاملي هستند كه بتوانند اثـر ايـن پـروتـئـين را بر روي سلول هاي سرطاني مختلف پيدا كنند و بدين ترتيب گامي بزرگ براي از بين بردن سلول هاي سرطاني بردارند.

علي‌رغم نبود شواهد معتبر در حمايت از اين باور که مصرف آنتي‌بيوتيک‌ها (غير از ريفامپين) باعث شکست قرص‌هاي ضد بارداري ترکيبي مي‌شود، بروشورهاي هر دوي اين داروها نسبت به اين تداخل احتمالي هشدار مي‌دهند. اخيرا پژوهشگران با استفاده از داده‌هاي حاصل از دو برنامه مراقبت پيمايشي ملي نقايص مادرزادي شامل نزديک به 44 هزار زن، به بررسي اين خطر پرداختند. از اين تعداد 1330 زن بارداري ناخواسته داشتند و حداقل براي مدت يک ماه قبل و کمتر از يک ماه بعد از لقاح قرص ضد بارداري مصرف کرده بودند (گروه مورد). از گروه مورد به عنوان شاهد خودشان استفاده شد تا نسبت‌هاي شانس جورشده با خود افراد براي مقايسه اثر مصرف آنتي‌بيوتيک طي 4 هفته قبل از لقاح با اثر مصرف اين داروها طي 8-4 هفته قبل از لقاح به دست بيايد. دوره زماني 4 هفته قبل از لقاح به عنوان دوره مورد مطالعه انتخاب شد زيرا بيشترين احتمال براي اثر آنتي‌بيوتيک‌ها بر خطر بارداري احتمالا مربوط به اين دوره بود. دوره زماني 8-4 هفته قبل از لقاح هم به عنوان دوره شاهد يا شيوع مورد انتظار انتخاب شد.
شيوع مصرف آنتي‌بيوتيک‌ها در زنان دچار شکست قرص‌هاي ضد بارداري 0/4 درصد طي دوره مورد و 8/3 درصد طي دوره شاهد بود (نسبت شانس 08/1، فاصله اطمينان 95 درصد: 83/1-63/0). شايع‌ترين آنتي‌بيوتيک‌هاي مورد استفاده عبارت بودند از: آموکسي‌سيلين و آمپي‌سيلين، ماکروليدها و سولفوناميدها؛ که در 80 درصد موارد براي مدت 14 روز يا کمتر تجويز شده بودند. تحليل‌هاي فرعي بر اساس نوع آنتي‌بيوتيک‌ها با قايل شدن يک فاصله يک‌‌ماهه بين دوره مورد و شاهد يا تعديل از نظر بروز عفونت‌هاي ادراري يا تنفسي فوقاني، نتوانست هيچ گونه اثر معني‌دار مصرف آنتي‌بيوتيک‌ها بر ميزان بارداري ناخواسته را اثبات کند.
غير از شواهدي که افزايش خطر بارداري ناخواسته را در صورت مصرف ريفامپين نشان مي‌دهند، هيچ گونه داده علمي قانع‌کننده‌اي به نفع شکست قرص‌هاي ضد بارداري در صورت مصرف همزمان آن‌ها با آنتي‌بيوتيک‌ها وجود ندارد. با توجه به غير ممکن بودن اثبات اين مساله که آنتي‌بيوتيک‌ها «هرگز» باعث شکست قرص‌هاي ضد بارداري نمي‌شوند، مسلما زنان مي‌توانند براي افزايش اطمينان، در دوره مصرف آنتي‌بيوتيک موقتا از کاندوم نيز استفاده کنند. پزشکان بايد بر علل اثبات‌شده شکست قرص‌هاي ضد بارداري تاکيد کنند که عبارتند از: مصرف نامنظم قرص‌ها، شروع ديرهنگام بسته جديد قرص‌ها، و جا انداختن مصرف چند قرص (خصوصا در هفته اول يا سوم دوره). همچنين تمامي مصرف‌کنندگان قرص‌هاي ضد بارداري بايد به استفاده از روش‌هاي اورژانس ضد بارداري در صورت لزوم، تشويق شوند.

مصرف مهارکننده‌هاي پمپ پروتون (PPIها)‌ در کودکان و شيرخواران در سال‌هاي اخير افزايش قابل ملاحظه‌اي داشته است. اخيرا پژوهشگران مروري نظام‌مند را روي 12 مطالعه شامل 895 کودک (با دامنه سني 17-0 سال) انجام داده‌اند تا کارآمدي و بي‌خطري PPIها را در صورت مصرف براي درمان علايم بيماري ريفلاکس معده به مري (GERD) و اثر آن‌ها بر اسيديته معده را بررسي کنند. محققان نتايج را بر حسب گروه‌هاي سني به صورت زير مرور کردند:
کارآمدي در شيرخواران: PPIها در کاهش تحريک پذيري و بي‌قراري موثرتر از دارونما نبودند (4 مطالعه) ولي از شيرخشک‌هاي هيدروليزه موثرتر به نظر مي‌رسيدند (يک مطالعه). کارآمدي در کودکان: در 5 مطالعه PPIها در کاهش علايم GERD به اندازه ساير داروهاي مورد مقايسه (دوز بالاتر همان PPI، رانيتيدين يا آلژينات‌ها) موثر بودند. کارآمدي در نوجوانان: ازومپرازول و پنتوپرازول در کاهش علايم GERD در مقايسه با دوزهاي ديگر PPIها به يک اندازه موثر بودند ولي هر دو به صورت معني‌داري علايم GERD را نسبت به ابتداي مطالعه کاهش مي‌دادند (2 مطالعه). PPIها در کاهش اسيديته معده نسبت به دارونما، آلژينات‌ها يا رانيتيدين در کودکان و شيرخواران موثرتر بودند (4 مطالعه).
بسياري از پزشکان شيرخواران داراي نشانه‌هاي سازگار با GERD را به صورت تجربي درمان مي‌کنند. با توجه به نگراني هاي مربوط به عوارض جانبي PPIها و عدم کارآمدي آن‌ها در شيرخواران، شايد امتحان کردن بعضي رويکردهاي قديمي‌تر از قبيل غليظ کردن شيرخشک در اين بيماران مناسب باشد. با وجود محدودبودن داده‌هاي مربوط به نوجوانان، نتايج حاصل از مطالعات نشان مي‌دهد مصرف طولاني‌مدت PPIها در کودکان ممکن است باعث هيپرپلازي سلول‌هاي شبه‌انتروکرومافين در معده شود که البته پيامدهاي باليني آن معلوم نيست.

انجمن ريه آمريکا مصرف تنباکو از طريق قليان را «يک گرايش نوظهور مرگبار» قلمداد کرده است. قليان کشيدن که قرن‌ها در خاورميانه و جنوب شرقي آسيا مرسوم بوده، اخيرا در کشورهاي غربي نيز خصوصا در ميان جوانان و دانش‌آموزان کالج‌ها محبوبيت فراواني پيدا کرده است. دانش بسيار محدود ما از اثرات فيزيولوژيک قليان اخيرا توسط دو مطالعه جديد تقويت شده است.
در يک فرابررسي، پژوهشگران داده‌هاي حاصل از 6 مطالعه مقايسه‌کننده قليان کشيدن تفريحي، سيگار کشيدن، يا نکشيدن هيچ کدام، را با هم ترکيب کردند. افرادي که قليان مي‌کشيدند در مقايسه با غير سيگاري‌ها، به صورت معني‌داري درصد پيش‌بيني‌شدة FEV1 پايين‌تر (4 درصد کمتر) و به صورت نزديک به معني‌داري درصد پيش‌بيني‌شدة FVC و FEV1/FVC پايين‌تري (به ترتيب 4/1 درصد و 1/3 درصد کمتر) داشتند. درصد پيش‌بيني‌شدة FVC در سيگاري‌ها به صورت معني‌داري کمتر از کساني بود که قليان مي‌کشيدند (5/2درصد) ولي درصد پيش‌بيني‌شدة FEV1 و FEV1/FVC بين اين دو گروه مشابه بود. در مطالعه دوم 45 قليان‌کش قهار (30 نفر مرد) قبل و پس از جلسات 30 دقيقه‌اي قليان کشيدن مورد بررسي قرار گرفتند. پس از جلسات قليان کشيدن، سطح کربوکسي‌هموگلوبين به صورت معني‌داري افزايش يافت (از 5/1 به 5/9درصد) و در 3 نفر به سطوح بالقوه خطرناک (بالاي 20 درصد) رسيد. پس از قليان کشيدن افزايش‌هاي معني‌داري در ميزان فشار خون (سيستولي از 120 به 132 ميلي‌متر جيوه و دياستولي از 75 به 83 ميلي‌متر جيوه)، نبض (از 80 به 96 ضربه در دقيقه) و سرعت تنفس (از 14 به 17 تنفس در دقيقه) رخ داد و کاهشي معني‌دار در درصد پيش‌بيني‌شدة حداکثر جريان بازدمي (از 83 درصد به 75 درصد) ديده ‌شد.
علي‌رغم اين باور شايع که کشيدن قليان ضرري کمتر از سيگار دارد، شواهد اوليه نشان مي‌دهند که اثرات کوتاه‌مدت و درازمدت قليان مشابه سيگار است و مي‌تواند در ايجاد بيماري انسدادي مزمن ريه نقش داشته باشد.

امروزه سرطان دهان در كشورهاي در حال پيشرفت يك مشكل عمده سلامت عمومي محسوب مي‌شود، خصوصا اگر تحت بررسي نيز قرار نگيرد. در بعضي نواحي كه دندان‌پزشك كمتر در دسترس بيماران قرار دارد، معاينه‌هاي روتين دندان‌پزشكي غيرممكن مي‌شود، بر همين اساس محققان دانشگاه استنفورد براي غلبه بر اين مشكل وسيله تشخيصي مبتني بر تلفن هوشمندي را طراحي كرده‌اند كه مي‌تواند تشخيص زودتر ضايعه‌هاي دهاني را امكان‌پذير سازد. محققان بيومهندسي اين وسيله را كه OScan نام دارد، تقريبا به اندازه يك بسته آدامس و كليپس دوربين گوشي‌هاي هوشمند درآورده‌اند. به گزارش سپید، OScan حاوي دو رديف نور فلورسنت است كه ديودها را تشعشع مي‌كند و به اين ‌وسيله دهان را روشن و ضايعه‌ها و نقاط سياه را مشخص مي‌شوند. به طور طبيعي، وجود تلفن هوشمند اجازه مي‌دهد تصاوير در صورت لزوم به محل بررسي ضايعه‌ها فرستاده شوند. OScan با قيمت پايين و تعداد زياد توليد شده كه آن را به گزينه‌اي مقرون به صرفه براي طرح‌هاي بهداشت عمومي تبديل كرده است. نمونه اوليه OScan در مراحل اوليه آزمايش است اما هنوز به تاييد كامل نرسيده است.

در قرون نوزدهم، جين – مارتين شاركوت، نورولوژيست، يك صندلي لرزشي ابداع كرد تا به رفع علايم بيماري پاركينسون كمك كند. او بهبود بيمارانش را با اين روش درماني گزارش كرد اما مدت كوتاهي پس از آن فوت كرد و ارزيابي بيشتر درمان هرگز امكان‌پذير نشد. اكنون اين گروه از محققان نورولوژي كار شاركوت را دوباره بازسازي كردند تا ببينند كار شاركوت فايده‌اي دارد يا خير. نتايج اين بررسي نشان مي‌دهد اگر ارتعاش درماني به طور معني‌داري بعضي علايم بيماري پاركينسون را بهبود مي‌بخشد، اثر آن مربوط به اثر پلاسبويي آن است يا ديگر عوامل غيراختصاصي و نه ارتعاش. در واقع در اين پروژه از پروتكل شاركوت با وسايل مدرن تقليد شده تا يك مشاهده تاريخي تاييد يا رد شود. محققان در اين كار تحقيقاتي دريافتند هم گروه درمان‌شده و هم گروه كنترل به طور مشابه بهبود پيدا کرده و اين موضوع پيشنهاد مي‌كند عوامل ديگري هم روي عملكرد موتور بيماري پاركينسون اثر دارد. به گزارش سپید، بيماران شاركوت به وي گفته بودند به نظر مي‌رسد هنگام سفر با قطار يا حمل‌ونقل طولاني علايم دردناك يا ناراحت پاركينسون برطرف مي‌شود و اين حس مدتي پس از مسافرت نيز باقي مي‌ماند. پس او صندلي‌اي را طراحي كرد تا از تكان‌هاي قطار تقليد كند و به اين ترتيب نتيجه گرفته بود که ارتعاش درماني علايم بيماري را بهبود مي‌بخشد.

محققان باليني به تازگي اعلام كردند كاشت حلزون راهي ايمن و كارآمد براي بازگرداندن شنوايي به بيماراني است كه از اتواسكلروز بسيار پيشرفته رنج مي‌برند. مطالعه مذكور، اولين در نوع خود است كه نشان مي‌دهد كاشت حلزون، شنوايي قوي و طولاني‌مدت به افراد مبتلا به اتواسكلروز بسيار پيشرفته اهدا مي‌كند. در واقع روش درماني فوق، يك گزينه درماني جديد براي اين گروه از بيماران است. اين بيماري، يك اختلال ارثي است كه كاهش شنوايي شديد ايجاد مي‌كند. اتواسكلروز بسيار پيشرفته باعث رشد غيرطبيعي استخوان در گوش داخلي و مياني مي‌شود كه خود كاركرد طبيعي گوش را مختل كرده و قدرت شنوايي را محو مي‌كند. در اين مطالعه 30 بيمار مبتلا با گروه شاهد منطبق شده، مقايسه شده و در نهايت مشخص شد اين افراد كه با روش جديد درماني تحت‌درمان قرار مي‌گيرند، به طور قابل‌توجهي قدرت شنوايي خود را به دست مي‌آورند.

مهندسان دانشگاه شفلد روشي را ارائه كرده‌اند تا به نورون‌هاي آسيب‌ديده از تروما كمك كند به طور طبيعي ترميم پيدا كنند، به اين ترتيب شانس برگشت حس و حركت اعضاي صدمه‌ديده افزايش پيدا مي‌كند. اين تيم تحقيقاتي در يك كار مشترك با پژوهشگران آلماني روش جديد را براساس تكنيك NGCs ابداع كرده‌اند كه امروزه براي ساخت تجهيزات پزشكي استفاده مي‌شود. وقتي نورون‌ها در بازو يا پاها صدمه مي‌بينند توانايي رشد دوباره را دارند، برخلاف آنچه در طناب نخاعي رخ مي‌دهد، هر چند براي اين‌كار به كمك نياز دارند. در اين روش درماني از لوله‌اي استفاده مي‌شود كه از مواد پليمر صناعي ساخته شده و پايه آن پلي‌لاكتيك اسيد است و به اين صورت طراحي شده تا نورون‌هاي صدمه‌ديده را براي رشد دوباره از طريق تعدادي كانال كوچك هدايت كند. وقتي نورون كاملا دوباره رشد كرد، لوله به طور طبيعي از بين مي‌رود. تيم تحقيقاتي اميدوارند اين رويكرد درماني به طور قابل‌توجهي بازگشت طيف وسيعي از نورون‌هاي محيطي آسيب‌ديده را امكان‌پذير كنند. حالا پژوهشگران به دنبال آن هستند تا در كارآزمايي‌هاي باليني نيز آن را امتحان كنند.

امروزه آسيب‌هاي نخاعي اغلب باعث فلج‌شدن و افت‌كيفيت زندگي بيمار مي‌شوند، زيرا اعصاب نخاعي ارتباطات بسيار پيچيده و دقيقي با هم دارند و ارتباط مغز و عضلات را با هم برقرار مي‌كنند. در حال حاضر مطالعه جديدي روي ميمون‌ها انجام شده تا بتوانند اين اتصالات پيچيده را پس از تخريب در اثر تروما دوباره از سر بگيرند. به اين صورت كه آنها الكترودهايي را در مركز كنترل حركات در مغز كار گذاشته‌اند و سپس آنها را با سيم به الكترودهاي متصل به عضلات وصل مي‌كنند. محققان با اين ايده، توانسته‌اند در ميموني كه دستش را به طور موقت فلج‌كرده بودند، با استفاده از اين الكترودها حركت ايجاد كنند. بدون شك اين كار سرآغاز مهمي در درمان بيماران قطع نخاعي است. محققان با تزريق ماده بي‌حسي، فعاليت نورون را به طور موضعي در بازو بلوك كرده بودند تا به طور موقت فلج در دست ايجاد شود. با كمك نوروپروستزيس حركت دست ميمون در دست فلج شده بازگردانده شد و او توانست توپي را با دست بردارد و حركت دهد و با شيوه‌اي تقريبا معمولي و حركت را مانند قبل تمام كنند. اين تيم تحقيقاتي همچنين تست قدرت چنگ‌زدن را انجام دادند و دريافتند سيستم آنها توانايي دقيق چنگ‌زدن را از سر گرفته است.

 وقتي جراحي با يك تومور در بدن مقابله مي‌كند، يعني بايد بتواند بافت سرطاني را به طور كامل خارج كند، بدون آنكه به بافت اطراف صدمه‌اي برساند. در مغز شايد نتوان آنقدر ايده‌آلانه عمل كرد زيرا سلول‌هاي سالم آنقدر مهم هستند كه نبايد از بين بروند يا صدمه ببينند. حالا شايد نانوذرات طلا بتوانند روشن‌ترين و واضح‌ترين ديد را از سلول‌هاي سرطاني هنگام عمل جراحي مغز به جراح ارائه دهند به طوري كه به جراحان كمك‌كنند تا سلول‌هاي توموري را بدون آسيب‌رساندن به همسايگان سالم خود خارج‌كنند. 
سابق براين جراحان بيشتر از MRI براي رسيدن به محل تومور هنگام جراحي مغز بهره مي‌بردند، اما بعضي سلول‌ها ممكن است توسط MRI يا چشم‌ بدون مسلح ديده نشوند و به اين ترتيب پنهان بمانند. برهمين اساس دانشمندان دانشگاه استنفورد آمريکا براي غلبه بر اين مشكل نانوذرات كروي با خصوصيات خاص خود را ابداع كرده‌اند كه به جراح براي پيدا‌كردن سلول‌هاي سرطاني از 3 راه مختلف كمك شاياني مي‌كند. اين ذرات از يك هسته طلايي، پوشيده شده با فلزي به نام گادولينيوم و يك لايه سيليكا ساخته شده‌اند. محققان نشان داده‌اند اين ذرات مي‌توانند از سد خوني – مغزي عبور كنند و زماني كه به داخل جريان خون تزريق مي‌شوند، بدون نياز به يك مكانيسم هدف‌گيري خاص داخل سلول‌هاي سرطاني تجمع پيدا مي‌كنند. اين امر به اين دليل است كه عروق خوني در بافت سرطاني شكننده‌تر از عروق خوني سالم هستند، به همين دليل نانوذرات از طريق ديواره عروق نشت پيدا مي‌كنند و خود را در بافت سرطاني اطراف بارگذاري مي‌كنند.
تيم تحقيقاتي مذکور به منظور ارزيابي توانايي مشخص‌كردن تومورها در ابتدا نانوذرات را به دم موش‌هايي كه مغزشان حاوي سلول‌هاي سرطاني افراد مبتلا به گليوبلاستوما بود، تزريق كردند. سپس براي مشخص ‌كردن و تعيين محل تومورها و معلوم‌كردن شكل آنها از MRI كمك گرفتند. گادولينيوم سياه به تجسم و تعريف مرزهاي تومور بسيار كمك كرد. سپس ليزر ضرباني را مستقيما به مغز تاباندند كه باعث مي‌شود هسته‌هاي طلاي نانوذرات گرم‌شده و به ارتعاش واداشته شوند. اين ارتعاش‌ها سيگنال‌هاي پرسروصدايي را توليد و از تومور خارج مي‌كنند كه به‌وسيله يك سونوگرافي كه تصاوير real-time ضبط مي‌كند، جمع‌آوري مي‌شوند. درنهايت پس از برداشت قسمت اعظم توده سرطاني، تيم تحقيقاتي باقيمانده بافت مغزي سرطاني را با استفاده از اسپكتروسكوپ Raman مشخص کرد. اثر متقابل اشعه فوتون اسپكتروسكوپ با سيليكا هرگونه سلول‌هاي سرطاني باقيمانده را روشن مي‌كند.
به گزارش سپید، محققاني كه روي اين پروژه تحقيق مي‌كنند، در حال بررسي نانوذرات مشابه در بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال هستند و اميد است نتايج حاصل از آن، به سرعت گسترش استفاده از نانوذرات در سرطان مغز كمك كند. آنها همچنين اميدوارند راهي را پيدا كنند كه با گرم‌كردن طلا نه تنها بتوانند سلول‌هاي سرطاني را مشخص كنند، بلكه قادر باشند آنها را نيز در همان زمان از بين ببرند. اين پروژه تحقيقاتي توسط دانشمندان دانشگاه استانفورد آمريكا در كاليفرنيا انجام شده است.

دانشمندان انگليسي موفق به ساخت ماده ژنتيكي مصنوعي با قابليت ذخيره اطلاعات و تكامل در ميان نسلها به شيوه مشابه دي‌ان‌اي شده‌اند كه انتظار مي‌رود به تحقيقات جديد در پزشكي و زيست‌فناوري منجر شده و اطلاعات جديدي در مورد اولين تكثير مولكولها و تبديل به حيات در ميلياردها سال قبل ارائه دهد. در نهايت، ساخت جايگزيني براي دي‌ان‌اي و آر‌ان‌اي مي‌تواند دانشمندان را قادر به ساخت شكلهاي بديع حيات در آزمايشگاه سازد.
محققان آزمايشگاه زيست‌شناسي مولكلولي شوراي تحقيقات پزشكي انگليس موفق به ساخت روشهای شیمیایی براي تبديل دي‌ان‌اي و آر‌ان‌اي به شش پليمر ژنتيكي جايگزين موسوم به XNAs شده‌اند. اين روش به مبادله دی‌اوکسی‌ریبوزو ريبوز براي مولكولهاي ديگر مي‌پردازد. داشنمندان دريافتند كه XNAs قادر به شكل‌دهي يك مارپيچ دوتايي با دي‌ان‌اي بوده و از ثبات بيشتري نسبت به ديگر مواد ژنتيكي طبيعي برخوردارند. محققان در مجله ساينس به توصيف چگونگي اتصال يك XNAs به يك پروتئين پرداخته‌اند.
به گزارش ایسنا، اين قابليت بدين معني است كه مي‌توان پليمرها را به عنوان پادتن مستقر كرد. به گفته محققان اين كار نشان داد كه دو نشانه بارز حيات يعني وراثت و تكامل با استفاده از جانشين‌هايي براي ماده ژنتيكي طبيعي ممكن است. همچنين اين پژوهش مي‌تواند به دانشمندان در درك چگونگي حياتي شدن نقش دي‌ان‌اي و آران‌اي در تكامل حيات و حتي امكان كشف حياتهاي بيگانه كمك كند.

طبق آخرين گزارش محققان انجمن روماتولوژي كانادا، خطر بيماري قلبي‌–‌عروقي در بيماران مبتلا به استئوآرتريت بيشتر است. در اين مطالعه 12هزار و 624 نفر مبتلا به استئوآرتريت با 61هزار و 131 فرد سالم تطابق داده شدند. در طول 13سال پيگيري، در هر 100نفر - سال از افراد موردمطالعه، 3/1 مورد بيماري قلبي‌–‌عروقي جديد رخ داد. آناليزهاي بيشتر نشان مي‌دهند كه افراد مبتلا به استئوآرتريت تا 19 درصد بيشتر به بيماري قلبي- عروقي مبتلا شده‌اند. اين ارتباط پس از تطابق‌هاي چندمتغيره از نظر عوامل مخدوش‌كننده مانند هيپرتانسيون، ديابت و موارد ديگر همچنان معني‌دار باقي ماند. وقتي محققان داده‌ها را از نظر جنس آناليز كردند، مردان زير 65 سال با 12 درصد خطر بيشتر و بالاي 65 سال با 13 درصد خطر بيشتر مواجه بودند، در حالي كه زنان زير 65 سال با 41درصد خطر بيشتر و زنان بالاي 65 سال با 27 درصد خطر بيشتر همراه بودند. علت زمينه‌اي اين امر مشخص نيست، شايد التهاب يك علت آن باشد، هر چند شواهدي در دست نيست كه از اين ارتباط حمايت كند.

براساس آخرين نتايج مطالعه محققان انجام هرگونه حركت ورزشي مي‌تواند خطر آلزايمر را در هر سني كاهش دهد، حتي اگر انجام كارهاي ساده منزل باشد و فرد انجام?دهنده نيز بالاي 80 سال داشته باشد. به عبارتي كارهايي مانند شستن ظرف‌ها، آشپزي، بازي‌هاي ساده و حتي راندن ويلچير به عنوان فعاليت فيزيكي مي‌تواند خطر بيماري آلزايمر را كاهش دهد. محققان در اين مطالعه از 716 فرد مسن بدون دمانس دعوت كردند تا 10 سال تحت بررسي قرار گيرند و فعاليت‌هاي روزانه‌شان به طور مرتب ثبت شود. ميانگين سني اين افراد 82 سال بود. همچنين تمامي آنها سالانه تحت تست روان قرار گرفتند تا حافظه و توانايي‌هاي فكري‌شان اندازه گرفته شود. پس از 5/3 سال پيگيري، 71 فرد دچار آلزايمر شدند. به گزارش سپید، افرادي كه در انتهاي جدول 10 درصد فعاليت فيزيكي روزانه قرار داشتند، نسبت به افرادي كه در ابتداي جدول قرار گرفته بودند نسبت به افرادي كه در ابتداي جدول قرار گرفته بودند، بيش از 2 برابر احتمال داشت به آلزايمر مبتلا شوند . پژوهشگران معتقدند نتايج اين مطالعه بسيار جديد است و مي‌تواند دستورالعمل‌هاي درماني و توصيه‌هايي را كه به افراد مسن مي‌شود، تغيير دهد.

در يك مطالعه جديد گسترده محققان سرطان پستان را به 10 زير گونه مختلف تقسيم‌بندي كرده‌اند؛ يافته‌اي كه مي‌تواند آينده تشخيص، درمان و بقاي سرطان پستان را تغيير دهد. تيم تحقيقاتي METABRIC آرايش ژنتيكي 997 نمونه تومور پستان را در نزديك‌ به 2 هزار زن انگليسي و كانادايي كه بيماري‌شان 5 تا 10 سال پيش تشخيص داده شده بود، آناليز كردند. اين تيم تحقيقاتي به طور وسيعي جزييات ژنتيكي نمونه‌هاي تومور را پايش كرد و نه‌تنها به موتاسيون‌هاي ژن نگاه كرد كه فعاليت اختصاصي آنها را نيز زير نظر گرفت. از سويي يافته‌هاي مربوط به سن زنان در زمان تشخيص بيماري و ميزان بقاي طولاني‌مدت آنها را نيز بررسي كردند. در انتهاي مطالعه كه 5 سال به طول ‌انجاميد محققان 10 طبقه از تومور را براساس مشخصات ژنتيكي آنها مشخص كردند. البته مطالعه‌هاي بيشتري موردنياز است تا تعيين شود كه چه بيماراني از چه طبقه ژنتيكي از كدام روش درماني بهره خواهند برد. به عبارت ديگر چه درماني براي چه زير گروهي مناسب خواهد بود. به طور مثال تومورهايي كه از نظر گيرنده استروژن مثبت هستند به طور معمول به تاموكسيفن حساس هستند و پاسخ مي‌دهند يا افرادي كه گيرنده HER2 دارند به طور موفقيت‌آميزي با هرسپتين درمان مي‌شوند. به نظر مي‌رسد يافته‌هاي جديد يك قدم قابل‌توجه و رو به جلو در فهم اين مطلب است كه چگونه سرطان پستان شروع شده و پيشرفت مي‌كند.

محققان كانادايي، اسكاتلندي و استراليايي به تازگي دريافته‌اند كه ماده فعال آسپيرين يعني ساليسيلات مي‌تواند مستقيما فعاليت پروتئين AMPK را افزايش دهد. اين پروتئين نقش كليدي در تنظيم رشد سلولي و متابوليسم دارد. AMPK كه به عنوان سوخت سلولي در نظر گرفته مي‌شود، با ورزش و داروي ضدديابت، متفورمين، تغيير مي‌كند و روشن مي‌شود. محققان اين مطالعه معتقدند يافته‌هاي جديد نشان داده در مقابل ورزش يا متفورمين كه فعاليت AMPK را به وسيله تغيير بالانس انرژي سلولي افزايش مي‌دهد، آثار ساليسيلات كاملا به آمينواسيد تكي Ser108 متكي است. ساليسيلات سوخت چربي را افزايش و چربي كبد را در افراد چاق كاهش مي‌دهد. با به كارگيري يافته‌هاي فوق در يك كارآزمايي باليني محققان به دنبال آن هستند كه مشخص كنند آيا آسپيرين مي‌تواند از بروز ديابت نوع 2 پيشگيري كند يا نه. آسپيرين علاوه بر آثار ضدالتهابي و كاهش خطر حمله‌هاي قلبي واستروك، مي‌تواند خطر بسياري از سرطان‌ها را نيز به طور قابل‌ توجهي كم كند و از گسترش آنها پيشگيري به عمل آورد.

در جنگهاي قرن بيستم از يونيفورم تنها براي گرم نگهداشتن سربازان استفاده مي‌شد، اما در جنگ‌هاي آينده اين لباسها احتمالا به سيستم‌هاي الكترونيكي پيچيده‌تري تبديل خواهند شد. اداره تحقيقات نيروي دريايي آمريكا در حال بررسي يونيفرمهايي هستند كه از قابليت تشخيص گلوله خوردن سربازان يا قرار گرفتن در معرض عوامل هسته‌اي و بيولوژيكي برخوردارند. در اين لباسها كه «يونيفرمهاي هوشمند» ناميده شده‌اند، حسگرهايي براي خون، تابش و سموم شيميايي بافته مي‌شود. اين لباسها همچنين مجهز به ادوات جي‌پي‌اس و راديو است تا ارزيابي آنها از سلامت سرباز به اطلاع پايگاه برسد. اين يكي از موارد فناوري پيشرفته مورد مطالعه پنتاگون و شركتهاي دفاعي براي يونيفرمهاي سربازان است. از موارد ديگر مي‌توان به عينكهايي با قابليت ارائه ديد برتر و لباسهايي با پارچه الكتريكي براي ارائه ارتباط راديويي بين سربازان اشاره كرد.
حسگرهاي پزشكي درون اين يونيفرمها نيز به سربازان كمك خواهد كرد؛ چرا كه برخي مواقع تاخيرهاي شديدي در كمك‌رساني به مجروحان جنگي در ميدان جنگ صورت مي‌گيرد. البته اين ايده جايگزين كمكهاي پزشكي نبوده بلكه به پزشكان كمك مي‌كند با تشخيص اوليه به افزايش سرعت اين فرايند بپردازند. در مواردي كه سربازان در معرض شليك گلوله، تابش راديواكتيوي يا سموم شيميايي قرار گرفته، ارزيابي ميزان آسيب وارد شده به اندام حياتي بسيار مهم است. با اين پوشش هوشمند، محل گلوله توسط حسگرهاي درون پارچه لباس شناسايي شده و عمق زخم و اندام آسيب ديده اطراف آن برآورد مي‌شود. علاوه بر آن در صورت قرار گرفتن فرد در معرض مواد شيميايي يا هسته‌اي، اين پوشش مي‌تواند با نشانه‌هاي مشخص درون خون، ادرار، بزاق و عرق به شناسايي عوامل بپردازد.
پنتاگون در حال حاضر با شركت اينووگا قرار داد ساخت لنزهايي را بسته كه اطلاعات جنگي سه‌بعدي پهپادها و ماهواره‌ها را مستقيما درون چشم افراد متمركز مي‌كنند.اين نمايشگرهاي ريز مستقيما در كره چشم كاربر قرار گرفته و با يك عينك سبك داراي يك نمايشگر شفاف داخلي كار مي‌كند. يك سيستم فناوري پيشرفته پیشگامانه ديگر به سربازان يك گروهان اجازه خواهد داد تا از ميان چشمان هم قطاران خود به مشاهده اطراف بپردازد.
اين فناوري جديد كه شامل بافت آنتهاي ارتباطي درون پارچه لباسهاي سربازان بوده، مي‌تواند فيلم ضبط شده توسط دوربين روي كلاه‌خود، فرمانهاي صوتي و اطلاعات جي‌پي‌اس را بطور يكجا حتي در ميان جنگ و در زمان پنهان شدن سربازان ارسال كند. اين سيستم براي ارتقاي سطح آگاهي يك تيم نظامي به عنوان يك گروه طراحي شده كه به سربازان اجازه مي‌دهد به مشاهده موقعيتهايي از ميان چشمان همكاران خود بپردازند. شيوه عملكرد اين آنتها، نياز براي حمل آنتهاي راديويي بزرگ و جاگير را از بين مي‌برد.

 شرکت داروسازي آستلاس (Astellas Pharma) اخيرا اعلام كرد کميته مشورتي مربوط به داروهاي سلامت توليدمثل سازمان غذا و داروي آمريکا در مورد فوايد و مضرات تاييد ميرابگرون (Mirabegron) براي درمان مثانه بيش‌فعال راي خود را ارائه کرده است. اين اظهارنظر کميته مذکور در تصميم‌گيري سازمان غذا و داروي آمريکا در مورد قبول درخواست ثبت اين داروي جديد تاثيرگذار خواهد بود. ميرابگرون تنها آگونيست اختصاصي آدرنوسپتورهاي B3 خوراکي با الگوي مصرف يکبار در روز است. اين دارو توسط شرکت آستلاس، روي بيش از 10 هزار نفر طي بيش از 10 سال موردمطالعه قرار گرفته است.
استون ريدراز بخش توسعه جهاني شرکت آستلاس از اظهارنظر مثبت کميته مذکور ابراز خوشنودي کرده است و آن را قدم مهمي در راه عرضه يک گزينه درماني تازه براي بيش از 42 ميليون نفر از شهروندان آمريکا که از مثانه بيش‌فعال رنج مي‌برند به شمار مي‌آورد. به اعتقاد وي، چنانچه اين دارو مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا قرار‌گيرد، ميرابگرون اولين درمان با مکانيسم اثر آگونيست اختصاصي آدرنوسپتورهاي B3 خوراکي از زمان ورود با بازار اولين داروي آنتي‌کولينرژيک به بازار در 30 سال قبل است.
ميرابگرون و چند داروي جديد ديگر در دست تحقيق و توسعه آستلاس، بخشي از استراتژي اين شرکت در جهت تسريع پيشرفت‌هاي درماني در حوزه اورولوژي هستند. ميرابگرون مکانيسم اثر کاملا متفاوتي در مقايسه با درمان استاندارد آنتي‌موسکاريني مثانه بيش‌فعال دارد. داروهاي آنتي‌موسکاريني با اتصال به‌گيرنده‌هاي موسکاريني موجود در مثانه و مهار انقباضات غيرارادي مثانه اثر مي‌کند. ميرابگرون با تحريک‌گيرنده‌هاي B3 موجود در عضلات مثانه و در نتيجه شل شدن عضلات آن طي فاز ذخيره‌سازي چرخه ادراري عمل مي‌کند. اين وضعيت به بهبود قابليت ذخيره‌سازي ادرار توسط مثانه بدون مختل کردن انقباضات مثانه طي خالي کردن مثانه مي‌انجامد.
آستلاس درخواست ثبت داروي جديد براي ميرابگرون را در 26 آگوست 2011 ميلادي به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه کرد. در سپتامبر 2011 ميلادي ميرابگرون وارد بازار دارويي ژاپن شد. براساس آمارهاي جهاني، 1 نفر از هر 5 نفر از بالغان جهان به مثانه بيش‌فعال مبتلا هستند. هرچند، مطالعات اخير نشان داده‌اند تعداد مبتلايان به مثانه بيش‌فعال به مراتب بيشتر است.

مطالعات اخير نشان داده‌اند افزودن دو داروي با قابليت تحمل خوب از سوي بيماران به راديوتراپي، موجب افزايش شانس بقاي بيماران با بدخيمي مثانه با تهاجم به لايه عضلاني مي‌شود. در يک مطالعه 360 بيمار در گروه دريافت‌کنندگان راديوتراپي به تنهايي يا در گروه دريافت‌کنندگان راديوتراپي همراه شيمي‌درماني قرار گرفتند. محققان اعلام کردند پس از 2 سال در گروه تحت درمان با ترکيب شيمي‌درماني و راديوتراپي، تا 67درصد شانس بقاي بدون بيماري کاهش يافت. اين شانس در گروهي که تنها تحت درمان با راديوتراپي قرار گرفته بودند 54درصد بود. در ادامه اين تحقيق شانس بقاي 5 ساله در گروه دريافت‌کننده درمان ترکيبي 48درصد و در گروه دريافت‌کننده راديوتراپي 35درصد بود. اين مطالعه در شماره 19 آوريل نشريه پزشکي نيوانگلند به چاپ رسيده است. سالانه در سراسر جهان حدود 385 هزار مورد ابتلا به سرطان مثانه تشخيص داده مي‌شود و ميانگين سن تشخيص اين بيماري حوالي 70 سالگي است.

براساس يک مطالعه جديد 3 ساله به‌نظر مي‌رسد يک داروي مورد استفاده در درمان ام‌اس در صورتي که در مراحل اوليه به بيماران داده شود، از پيشرفت آن به شکل قطعي بيماري پيشگيري مي‌کند. اين دارو يک شکل از اينترفرون است که اينترفرون بتا-1‌اي ناميده مي‌شود. هرچند اين دارو هم‌اکنون در کشورهاي اتحاديه اروپا، کانادا و بسياري کشورهاي ديگر موجود است، هنوز در آمريکا وارد بازار نشده است. پيش از اين پزشکان به فوايد شروع زودهنگام دارودرماني ام‌اس اعتقاد داشتند، اما اين اولين مطالعه‌اي است که فوايد ارزشمند تزريق زودهنگام اينترفرون بتا-1‌اي طي 3سال درمان را اثبات مي‌کند. در اين مطالعه، 517بيمار با ضايعات مغزي و علايمي نظير کرختي و مشکلات تعادلي(که نشان دهنده احتمال ابتلا به ام‌اس آنان بود) مورد بررسي قرار گرفتند.

براساس يک مطالعه جديد 3 ساله به‌نظر مي‌رسد يک داروي مورد استفاده در درمان ام‌اس در صورتي که در مراحل اوليه به بيماران داده شود، از پيشرفت آن به شکل قطعي بيماري پيشگيري مي‌کند. اين دارو يک شکل از اينترفرون است که اينترفرون بتا-1‌اي ناميده مي‌شود. هرچند اين دارو هم‌اکنون در کشورهاي اتحاديه اروپا، کانادا و بسياري کشورهاي ديگر موجود است، هنوز در آمريکا وارد بازار نشده است. پيش از اين پزشکان به فوايد شروع زودهنگام دارودرماني ام‌اس اعتقاد داشتند، اما اين اولين مطالعه‌اي است که فوايد ارزشمند تزريق زودهنگام اينترفرون بتا-1‌اي طي 3سال درمان را اثبات مي‌کند. در اين مطالعه، 517بيمار با ضايعات مغزي و علايمي نظير کرختي و مشکلات تعادلي(که نشان دهنده احتمال ابتلا به ام‌اس آنان بود) مورد بررسي قرار گرفتند.

 سازمان غذا و داروي آمريکا از بررسي مجدد درخواست جواز بيولوژيک داروي در دست تحقيق آفليبرسپت (Aflibercept) با نام تجاري زالتراپ (Zaltrap) محلول غليظ براي تزريق در ترکيب با رژيم شيمي‌درماني بر پايه ايرينوتکان - فلوروپيريميدين (irinotecan - fluoropyrimidine) در بيماران با بدخيمي متاستاتيک کولورکتال که قبلا تحت درمان با رژيم‌هاي حاوي اگزالي پلاتين بوده‌اند حمايت خواهد کرد. حمايت از درخواست بررسي مجدد به داروهايي داده مي‌شود که احتمال مي‌رود اگر مورد تاييد نهايي قرار‌گيرند مي‌توانند درماني براي يک وضعيت غيرقابل درمان باشند. با چنين شرايطي تاريخ تعيين شده براي بررسي مجدد زالتراپ، 4 آگوست 2012 است.
اطلاعات ارائه شده براساس مطالعه فاز 3 با نام ولور (VELOUR) در بيماران با بدخيمي متاستاتيک کولورکتال که قبلا تحت درمان با رژيم درماني حاوي اگزالي پلاتين بوده‌اند آماده شده بودند. توليدکنندگان اين دارو اميدوارند که داروي جديد گزينه درماني مهمي در مبتلايان به بدخيمي مذکور باشد. در همين اواخر نتايج به‌دست آمده از مطالعه فاز 3 با نام VENICE در زمينه اضافه کردن زالتراپ به رژيم درماني حاوي دوستاکسل و پردنيزون به عنوان خط اول درمان در بدخيمي پروستات غيروابسته به آندروژن متاستاتيک منتشر شده است. بر اين اساس، به دنبال مصرف اين رژيم دارويي، بهبودي در شانس بقاي بيماران مشاهده نشد.

تحقيقات جديد نشان داده‌اند، هنوز نمي‌توان مطمئن بود در بيماران مبتلا به نوع 2 ديابت تجويز توام متفورمين و انسولين در درازمدت براي بيماران سودمند باشد. محققان دانمارکي پس از بررسي 23 مطالعه باليني با شرکت بيش از 2200 بيمار بالاي 18 سال به اين نتيجه رسيدند که مصرف متفورمين همراه انسولين تزريقي، باعث کنترل بهتر قندخون، احتمال کمتر افزايش وزن و نياز کمتر به انسولين خواهد شد. اين محققان در مورد وضعيت بيماران دريافت‌کننده توام اين دو دارو از جمله تعداد کل موارد مرگ‌ومير و به‌طور جداگانه مرگ‌ومير ناشي از بيماري‌هاي قلبي-عروقي اظهارنظري نکرده‌اند. چنين مي‌توان برداشت کرد که مطالعات بيشتري براي درک بهتر فوايد و مضرات ترکيب درماني مذکور لازم است. يکي از محققان مرکز تحقيقات باليني کوپنهاگ معتقد است ترکيب انسولين و متفورمين خطر افت شديد قندخون را بالا مي‌برد. به تازگي شروع همزمان متفورمين با انسولين در دستورالعمل‌هاي درماني ديابت نوع توصيه شده است. مقاله اخير در شماره 19 آوريل 2012 ژورنال پزشکي بريتانيا به چاپ رسيده است.

محققان دانشگاه «ليدز» تكنيك جديدي براي تهيه تصاوير رنگي سه بعدي با وضوح تصويري بسيار بالا از يك بخش بافت ابداع كرده‌اند كه گام مهمي در تشخيص و درمان به موقع سرطان محسوب مي‌شود. روش تصويربرداري ميكروسكوپي ديجيتالي روش جديدي محسوب نمي‌شود. روش اسكن بافت از يك دهه قبل جايگزين نمونه‌برداري از بافت شده است؛ اما در اين روش تصاوير دو بعدي بدست مي‌آيد كه تنها يك مقطع از بافت را نشان مي‌دهد. به گفته دكتر «درك ماگ» از محققان دانشگاه «ليدز» شكل بافت، سه بعدي است و براي بررسي يك بافت در بدن نيز بايد بتوان نمونه سه بعدي آن را مشاهده كرد. در اين روش اطلاعات بيشتر و دقيق‌تري از وضعيت بافت در مقايسه با تصاوير دوبعدي بدست مي‌آيد.
در تكنيك جديد يك تكه از بافت بوسيله يك دستگاه فوق دقيق به نام «microtome» جدا شده و به قطعات بسيار كوچك تقسيم مي‌شود. هر قطعه سپس بر روي يك شيشه به قطر يك ميلي متر قرار داده شده و توسط اسكنر ديجيتال اسكن مي‌شود. اسكنر سپس تصاويري دوبعدي از نمونه بافت ايجاد مي‌كند و فناوري جديد ابداعي در اين مرحله مورد استفاده قرار مي‌گيرد و يك تصوير سه بعدي از نمونه مجازي بافت ايجاد مي‌شود كه قابليت چرخش در جهات مختلف و بررسي تمام زواياي بافت را دارد. اين فناوري براي كشف تومورهاي بسيار كوچك كه با روش‌هاي متداول قابل تشخيص نيستند، كارايي دارد.
به گزارش ایسنا، همچنين اگر يك رگ اصلي خون در كنار بافت سرطاني وجود داشته باشد، پزشكان مي‌توانند با استفاده از اين تكنيك، احتمال ورود تومور بداخل رگ را مورد بررسي قرار داده و در غير اين صورت تومور را براحتي بردارند. مركز تحقيقات سرطان انگليس معتقد است، اين فناوري نوين مي‌تواند به محققان براي بررسي شيوه رشد و گسترش تومورهاي سرطاني در اندام‌هاي مختلف بدن، كشف پيچيدگي‌هاي بيماري و ابداع شيوه‌هاي جديد درمان كمك كند. نتيجه اين پژوهش در مجله «پاتولوژي» (American Journal of Pathology) منتشر شده است.

براساس نتایج تحقیقات جدید جنین مادرانی كه در سه ماه نخست بارداری تحت استرس قرار دارند، دچار كمبود آهن می شود واین امر موجب بروز مشكلات فیزیكی و مغزی در نوزاد خواهد شد. نتایج این تحقیقات در نشست سالانه انجمن های دانشگاهی طب كودكان در بوستون ارایه شده است. آهن نقش مهمی در رشد سیستم های بدن به ویژه مغز ایفا می كند. كمبود آهن در بدن مادر، دیابت مادر، سیگار كشیدن مادر در طول بارداری و چند قلویی از جمله عواملی هستند كه موجب پایین آمدن میزان آهن در خون جنین می شوند.
این تحقیق كه توسط پژوهشگران دانشگاه میشیگان انجام شده، نخستین مطالعه بر روی انسان است كه نشان می دهد استرس مادر در اوایل بارداری نیز می تواند سطح آهن را در بدن جنین كاهش دهد و یك عامل خطر محسوب شود. محققان دراین بررسی مادران باردار را مورد مطالعه قرار دادند. مادران گروه استرس، در سه ماه نخست بارداری در منطقه پراسترسی زندگی می كردند. مادران گروه كنترل در همین منطقه زندگی می كردند اما سه تا چهارماه پس از برقراری آرامش در آن منطقه، باردار شدند.
محققان، این مادران را از نظر افسردگی ، اضطراب و میزان استرس در طول بارداری مورد تحقیق قرار دادند. در این تحقیق دانشمندان میزان آهن خون بند ناف به دست آمده از نوزادان را بررسی كردند. نتایج این تحقیق نشان داد كه میزان آهن خون 63 نوزاد مادران گروه استرس به طور چشمگیری كمتر از 77 نوزاد گروه كنترل بود. پزشكان تاكید دارند زنان باردار باید مراقب وضعیت سلامت تغذیه ، میزان استرس و وضعیت روحی خود باشند، چرا كه این عوامل سلامت نوزاد آنها را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می دهد.

محققان شورای عالی‌ تحقیقات علمی‌ اسپانیا اعلام كردند كه با كشف توانمندی های یك پروتئین كه قدرت تومورهای سرطانی' لنفوم بوركیت' نوعی نادر از سرطان لنفاوی مخصوصا كودكان و جوانان را كاهش می‌ دهد، راهی‌ برای مداوای آن یافتند. محققان در این مورد تصریح كردند كه این بیماری نادر، درمانی ندارد و بیمار در چند ماه فوت می‌ كند و تنها درمان هایی‌ كه برای مبارزه با آن وجود دارد بر اساس استفاده بسیار شدید و فشرده شیمی‌ درمانی است كه عوارض ثانوی مسمومیت عصبی و خونی، عارضه قلبی و ناباروری در بیماران دارد.
'میگل كامپانرو' رئیس گروه محققان این مطالعه كه در نشریه علمی‌ 'لئوكمیا' چاپ شده ادامه داد كه مطالعات حاكی از آنند كه این بیماری در كشورهای صنعتی بیشتر رایج است. وی خاطرنشان كرد كه در افرادی كه مبتلا به سرطان لنفوم بوركیت هستند، پروتئینی به نام E2F4 حضور بسیار كمی در سلول های سرطانی دارند. در این زمینه محققان مشاهده نمودند كه با افزایش این پروتئین ها قدرت و پیشرفت تومورها كاهش می‌ یابد، كشفی كه به عقیده كامپانرو می‌ تواند به منظور یافتن درمانی علیه این بیماری كه مسمومیت كمتری را نسبت به مسمومیت كنونی ایجاد كند، موثر باشد. كامپانرو ادامه داد كه این كشف همچنین می‌ تواند به تشخیص این بیماری كه تاكنون بر اساس حدس و گمان بوده و تشخیص دادن آن دشوار می‌ باشد، كمك كند.

دانشمندان ‍ژنی را شناسایی كرده اند كه گسترش تومورهای سرطان لوزالمعده را كند می كند. این یافته می تواند به ارائه اهداف درمانی جدیدی برای این بیماری كشنده منجر شود. گروه بین المللی از محققان دریافتند ژن USP9x در برخی سلول های سرطان لوزالمعده در موش ها خاموش می شود. اما وقتی این ژن روشن می شود تقسیم سلول های سرطانی متوقف می شود. این ژن جهش نیافته است اما برخی پروتئین ها و مواد شیمیایی به آن چسبیده و موجب خاموش شدن آن می شود. داروهایی كه قابلیت روشن كردن دوباره این ژن را دارند می توانند به متوقف كردن روند گسترش پنجمین سرطان كشنده دنیا كمك كنند.
سالانه حدود هشت هزار نفر در انگلیس به سرطان لوزالمعده مبتلا می شوند. پروفسور 'دیوید توسون' از موسسه تحقیقات سرطان كمبریج در انگلیس گفت: گمان ما این است كه برچسب های شیمیایی بر روی سطح DNA موجب روشن و خاموش شدن ژنها می شود با این حال باید تحقیقات آزمایشگاهی بیشتری برای تایید این فرضیه صورت گیرد. در حال حاضر داروهایی كه این برچسب ها را برمی دارند در سرطان ریه بارقه هایی از امید را ایجاد كرده اند و این مطالعه حاكی از آن است كه این امر می تواند در سرطان لوزالمعده نیز كارآمد باشد. محققان می گویند تا 15 درصد سرطانهای لوزالمعده را می تواند با خاموش كردن این ژن متوقف كرد. نتایج این تحقیقات در نشریه نیچر منتشر شده است.

محققان مركز پزشكی' UH' موفق به ساخت ایمپلنت حلزونی گوش شدند كه قادر به درمان اختلالات نادر شنوایی است. ایمپلنت ساخته شده درمان قطعی بیمارانی است كه ازاتواسكلروز ( FAO ) شدید رنج می‌برند. بیماری اتواسكلروز یك بیماری ارثی مربوط به گوش میانی است كه به ناشنوایی فرد منجر می‌شود. علت اصلی این بیماری رشد غیرطبیعی سه استخوانی است كه عملكرد آنان هدایت و تقویت امواج صوتی است. پزشكانی كه از این ایمپلنت استفاده كرده‌اند می‌گویند این اولین باری است كه كاشت حلزون گوش در درمان FAO موثر بوده و شنوایی بیمار به طور كامل ترمیم شده است. درمانی كه پیش از این برای بیماران مبتلا به FAO تجویز می‌شده قرص فلوراید بوده است. این قرص شنوایی بیمار را ترمیم نمی كرده بلكه فقط از توسعه بیماری جلوگیری می‌كرده است. یك روش دیگر برای درمان این بیماری كه پیش از این انجام می‌گرفته است جراحی stapedectomy بوده كه در موارد حاد FAO جوابگو نبوده و نهایتاً بیمار ناشنوا می‌شده است. به گزارش ایرنا، در روش نوین كاشت حلزون به هیچ عمل جراحی اضافی نیازی نیست و شنوایی بیمار به‌طور كامل قابل ترمیم است. علاوه بر این كاشت حلزون به این شیوه هیچ عوارضی را برای بیمار دربرندارد.