پزشکی بالینی

کارآزمايي بزرگي به نام تيتان از موفقيت محصول جديد شرکت تجهيزات پزشکي کاردياک دايمنشن خبر مي‌دهد. محصول اين شرکت کاريلون (CARILLON) نام دارد که با روش اندک تهاجمي و بدون نياز به انجام جراحي باز، به ترميم نارسايي دريچه ميترال مي‌پردازد.  اين کارآزمايي‌ها توسط پروفسور اوتا هوپ از دانشگاه کلن در آلمان انجام شده و نشان مي‌دهد موفقيت و عوارض ناشي از اين روش درماني با روش‌هاي قبلي قابل مقايسه بوده و پذيرش بيماران به علت تهاجم اندک آن بالاتر است.

يک دستگاه خنک‌کننده جديد که از طريق مجراي بيني کار گذاشته مي‌شود، مي‌تواند ميزان بقاي پس از ايست قلبي را بهبود ببخشد. اين سيستم که رينوچيل (Rhinochill) ناميده شده است، مي‌تواند به سرعت دماي مغز را پايين آورده و از آسيب پايدار آن به علت ايسکمي جلوگيري کند. نتايج اين مطالعه در شماره اخير نشريه سيرکوليشين به چاپ رسيده و نشان مي‌دهد آزمودن اين دستگاه روي 200 بيمار، نتايج موفقيت‌آميزي را در پي داشته است. در واقع ميزان بقا در گروهي که با استفاده از اين دستگاه درمان شده بودند 59 درصد گزارش شده که در مقايسه با 29 درصد در موارد عدم استفاده از آن رقم قابل توجهي در نظر گرفته مي‌شود. مزاياي اين دستگاه، سادگي استفاده و غيرتهاجمي بودن آن گزارش شده است. رينوچيل در سال 2007 ميلادي موفق به کسب تاييديه از مقامات و موسسات تجهيزات پزشکي اروپا شده است، اما هنوز در ايالات متحده مجوز فروش دريافت نکرده است.

شركت جهاني تجهيزات پزشكي St. Jude اعلام كرد تاييديه اداره تنظيم مقررات اروپا را براي استفاده از وسيله تحريك نوروني كاشتني براي درمان بيماران مبتلا به ميگرن مزمن درمان ناپذير دريافت كرده است. اين وسيله جديد كه سيستم Genesis تحريك نوروني ناميده مي‌شود باعث تحريك اعصاب محيطي (PNS) اكسي پيتال شده، در نتيجه در مديريت درد و ناتواني همراه با ميگرن سركش و مزمن به كار مي‌رود. درمان شامل هدايت پالس‌هاي ملايم الكتريكي به نورون‌هاي اكسي‌پيتال است كه درست زير پوست در عقب‌‌سر قرار گرفته‌اند. به عبارتي، يك هدايت‌كننده كوچك الكتريكي در زير پوست قرار داده شده و به تحريك‌كننده عصبي كه پالس‌هاي تحريكي را توليد مي‌كند، متصل مي‌شود. در مطالعه‌اي كه به اين منظور انجام و دربرگيرنده 157 بيمار بوده، 65 درصد افرادي كه تحت اين درمان قرار گرفتند، ادعا كردند به طور عالي از درد رهايي پيدا كردند، به طوري كه قبل از درمان به طور متوسط 26 روز در ماه و پس از درمان، كمتر از 7 روز در ماه درد را تحمل مي‌كردند، در حالي كه بيماران گروه كنترل، تنها يك روز نسبت به قبل از روزهاي دردشان كاسته شده بود.

محققان به تازگي دستگاه‌هاي مينياتوري را ابداع و آزمايش كرده‌اند كه در تومورها جايگذاري مي‌شوند و اكسيژن توليد مي‌كنند، به اين ترتيب قدرت كشندگي راديوتراپي و كموتراپي را تقويت مي‌كنند. اين فناوري براي درمان تومورهاي توپر كه در مركز خود هيپوكسيك هستند، طراحي شده است. در واقع راديوتراپي براي موثر واقع شدن به اكسيژن نياز دارد. بنابراين نواحي كم اكسيژن در تومورهاي توپر، مانعي براي كشتن سلول‌هاي سرطاني مي‌شوند. سرطان‌هاي پانكراس و سرويكس به‌طور بدنامي هيپوكسيك هستند. پس اگر بتوان اكسيژن توليد كرد، مي‌توان كارايي درمان راديوتراپي و همچنين كموتراپي را افزايش داد. ميكرو ژنراتور اكسيژن قابل‌كاشت يك وسيله الكترونيكي است كه علامت‌هاي اولتراسوند را دريافت مي‌كند و از انرژي آن براي توليد يك ولتاژ كم براي جداكردن هيدروژن و اكسيژن از آب استفاده مي‌كند كه در واقع همان الكتروليز آب است. اين وسيله داخل تومور گذاشته مي‌شود و سپس تومورها در معرض اولتراسوند قرار مي‌گيرند و و به اين ترتيب اكسيژن توليد مي‌شود.

يك تست خوني جديد كه براي نخستين‌بار به‌وسيله محققان كمبريج و آكسفورد ابداع شده، مي‌تواند به تشخيص كودكان در معرض خطر فرم شديد بيماري سيكل سل كمك كند تا هر چه سريع‌تر درمان‌هاي لازم براي آنها شروع شود. امروزه اغلب تست‌هاي تشخيصي قابل‌اعتماد براي بيماري سيكل‌سل پيچيده است و به تكنيسين‌هاي باتجربه و ماهر و وسايل گران قيمت نياز دارند. همچنين اين تست‌ها زمان‌بر بوده و اغلب در شرايط اورژانس مفيد نيستند. از سوي ديگر هيچ‌يك از آنها نمي‌توانند پيش‌بيني كنند که بيماري تا چه حد شديد است. در اين تست جديد از تركيب نمونه خون با يك محلول قندي خاص در اكسيژن كم استفاده مي‌شود. سلول‌هاي قرمز بيمار در اين مايع تركيده مي‌شود، در نتيجه مايع صورتي رنگ مي‌شود، در حالي كه سلول‌هاي سالم مشكلي پيدا نمي‌كنند و مايع شفاف باقي مي‌ماند. بنابراين اين تست به راحتي در بالين مورد استفاده قرار مي‌گيرد. البته محققان اميدوارند كه اين تست ساده‌تر و ارزان‌تر شود و به راحتي گسترش پيدا كند و همگان به آن دسترسي داشته باشند.

براساس مطالعه‌اي كه در نشريه «راديولوژي» به چاپ رسيده، سي‌تي‌ كولونوگرافي (CTC) روش غربالگري ارجح نسبت به كولونوسكوپي اپتيكال است. در اين مطالعه به نتايج فرابررسي مطالعاتي كه در 15 سال گذشته چاپ شده‌اند، استناد شده و محققان به اين نتيجه رسيدند كه حساسيت سي‌تي‌كولونوگرافي براي تشخيص سرطان كولوركتال 1/96 درصد است، در حالي كه حساسيت كولونوسكوپي اپتيكال، برابر با 7/94 درصد گزارش شده است. گذشته از ميزان حساسيت كه تقريبا برابر است، دلايل ديگري نيز وجود دارد كه سي‌تي‌كولونوگرافي براي غربالگري بهتر است، مانند هزينه و كمتر تهاجمي بودن آن. البته بايد قبول كرد كه CTC بيماران را با اشعه مواجه مي‌كند، هر چند مقدار آن در حد نگران‌كننده‌اي نيست. از سوي ديگر، انجام CTC نيازي به سداتيو کردن بيماران ندارد و دردي را به آنها تحميل نمي‌كند، بنابراين پذيرش آن از سوي بيماران راحت‌تر صورت مي‌گيرد. نياز به آمادگي كمتر روده‌ها را نسبت به كولونوسكوپي اپتيكال، بايد به ليست مزاياي CTC افزود.

در يك پيشرفت قابل‌توجه در پزشكي زيبايي و ترميمي، دانشمندان در دانشگاه رايس از روش جديد ساخت كلاژن مصنوعي پرده برداشتند. اين ماده جديد كه از يك مايع خاص تشکيل شده و در عرض يك ساعت شكل مي‌گيرد، بسياري از خصوصيات كلاژن طبيعي را دارد و مي‌تواند به عنوان يك داربست براي بازسازي بافت‌ها و ارگان‌هاي جديد از سلول‌هاي بنيادي عمل كند. محققان اين مطالعه، كار خود را از 2 جهت ارزشمند مي‌دانند؛ اول آنكه محصول نهايي نسبت به موادي كه قبلا ساخته شده بود، شباهت بسيار نزديكي به كلاژن طبيعي دارد و دوم آنكه اين ماده با استفاده از روشي مونتاژ شده كه شباهت زيادي به فرآيندهاي موجود در طبيعت دارد. البته هنوز بسيار زود است كه گفته شود اين كلاژن مصنوعي مي‌تواند از نظر پزشكي جايگزين كلاژن انساني يا حيواني شود، اما اولين مانع در اين مسير برداشته شده است، زيرا آنزيمي كه كلاژن طبيعي را مي‌شكند، مي‌تواند با همان سرعت اين كلاژن مصنوعي را نيز بشكند.

هنوز بر سر اين موضوع که استفاده از تلفن همراه مي‌تواند سرطان‌زا باشد يا خير، اختلاف‌نظر وجود دارد اما در اين ميان اپليکيشن‌هايي نيز براي اسمارت فون‌ها نوشته شده که مي‌توانند پزشکان را در تشخيص سريع‌تر سرطان‌ها کمک کنند و کمک بزرگي باشد به درمان به‌موقع بيماران در اين رابطه، محققان مرکز Massachusetts با همکاري پزشکان بيمارستاني در بوستون اپليکيشني را نوشته‌اند که با استفاده از سيستمي الکترونيکي مي‌توانند تومورهاي سرطاني را از طريق نمونه‌گيري مجازي از چند هزار سلول بدن تشخيص دهند.
در حال حاضر در جهان نمونه‌برداري (با سوزن يا جراحي) به عنوان يک روش آزمايشگاهي در تشخيص تومورهاي سرطاني انجام مي‌گيرد اما اين نمونه‌برداري در برخي موارد سخت بوده و گاهي مدت زمان تعيين وضعيت خوش‌خيم يا بدخيم بودن تومور از طريق مراحل آزمايشگاهي چندين روز زمان‌بر است به اين‌ترتيب بيماران بايد مدتي را در استرس نتيجه آزمايش خود به‌سر برند و گاهي هم به نتيجه دلخواه خود نمي‌رسند.
در اين تکنولوژي يک دستگاه کوچک در کنار تخت بيمار نصب مي‌شود. عملکرد اين دستگاه از طريق يک اپليکيشن که بر روي اسمارت‌فون پزشک نصب شده، قابل کنترل است. در هسته اين دستگاه يک ميکروتراشه مغناطيسي و يک اسکنر مغناطيسي ديگر که دقيقا همانند همان دستگاه MRI رايج عمل مي‌کند، نصب شده است. اين مجموعه با کمک ذرات نانومغناطيسي به اندازه‌گيري سطح پروتئين‌هاي ويژه‌اي در بدن مي‌پردازد. در واقع اين دستگاه تا حد زيادي شبيه يک دستگاه MRI کوچک عمل مي‌کند. ميزان سطح پروتئين‌هاي ويژه‌اي در بدن مي‌تواند نشانه‌اي از وجود و رشد سلول‌هاي سرطاني در اندام‌ها باشد. گزارش اين نمونه‌برداري مجازي و سطح پروتئين‌ها از طريق اپليکيشني که بر روي اسمارت‌فون پزشک نصب است، به اطلاع وي خواهد رسيد.
محققين اين سيستم را روي 50 بيمار مورد آزمايش قرار دادند و از طريق ترکيب کردن اطلاعات 4 نوع پروتئين که در بدن توليد مي‌شود، دقت تشخيص تومورهاي سرطاني را به 96 درصد رسانده‌اند. اين در حالي است که در حال حاضر ساير روش‌هاي تشخيصي 84 درصد دقت دارند. از طرفي اين تشخيص در کمتر از يک ساعت زمان انجام مي‌گيرد که حداقل زمان کنوني براي رسيدن به تشخيص قطعي سرطان است.
البته در اين مسير هنوز مشکلات متفاوت و متنوعي وجود دارد. سطح پروتئين‌هاي مورد نظر براي اندازه‌گيري هميشه در بدن بالا نيست و گاهي اوقات قابل اکتشاف نيستند. وجود اين فاکتورها در تمام انواع سرطان‌ها هم هنوز به اثبات نرسيده است. اين اپليکيشن و دستگاه همکارش فعلا در حال بررسي و آزمايش است و هنوز به عنوان يک محصول تشخيصي قابل عرضه به کلينيک‌ها نيست، اما توسعه چنين ابزاري کمک بزرگي به تشخيص زودهنگام بيماري‌هاي خطرناک خواهد کرد.

بيماراني كه از علايم مثانه بيش‌فعال و پيوري رنج مي‌برند، از 6 تا 9 ماه درمان با آنتي‌بيوتيك‌ها سود خواهند برد. در واقع شواهد روبه‌ افزايش حاكي از آن هستند كه گروهي از بيماران، باوجود آنكه آزمايش ادراري روتين آنها منفي است، از پروسه عفوني يا التهابي رنج مي‌برند كه منجر به بروز علايم مثانه بيش‌فعال در آنها مي‌شود. در واقع به‌نظر مي‌رسد نيمي از اين گروه از بيماران در ادرار خود باكتري دارند. در مطالعه‌اي كه با حضور 440 نفر در اين زمينه انجام شده، بيماران به 3 گروه تقسيم‌شدند. گروه اول پيوري داشتند و از همان اول تحت‌درمان قرار گرفتند، گروه دوم پيوري نداشتند و فقط تحت‌درمان با آنتي‌موسيكاريني و آموزش لازم قرار گرفتند. گروه سوم كه علايم پيوري نداشتند، باز با آنتي‌بيوتيك درمان شدند. در نهايت بيماران گروه 3 نسبت به 2 گروه ديگر مدت زمان بيشتري را بدون علايم سپري كردند. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه در مثانه بيش‌فعال، باكتري‌ها نسبتا ساكت و خوابيده بوده و تزايد آنها به آهستگي صورت مي‌گيرد، بنابراين شانس پيشرفت مقاومت پاتوژن‌هاي مختلف بسياركم بوده و درمان با آنتي‌بيوتيك‌ها مي‌تواند در رفع آنها مفيد باشد.

در بررسي 3400 بزرگسال فرانسوي كه به مدت 14 سال پيگيري شدند، مشخص شد بيماران مبتلا به ديابت كه تحت‌درمان با انسولين قرار داشتند، به‌طور قابل‌توجهي بيشتر با خطر مرگ مواجه بودند. بنابراين اين يافته‌ها اطلاعات بيشتري را درباره خطرات و مزاياي افزايش درمان‌هاي هيپوگليسميك فراهم آورده است. اين مطالعه نشان داده كه انسولين درماني در بيماران ديابتي در مقايسه با افرادي كه اصلا ديابت ندارند، خطر مرگ را در طول دوره 14 ساله 5 برابر افزايش مي‌دهد. در مقابل بيماران مبتلا به ديابت كه از ديگر داروهاي كاهنده قندخون مانند متفورمين يا يك سولفونيل اوره استفاده مي‌كنند ، با خطر 5/1 تا 2/2 برابري مرگ نسبت به افرادي كه مبتلا به ديابت نيستند، مواجه مي‌شوند. البته اين مطالعه همه‌چيز را تاييد نمي‌كند، اما مشوقي است براي انجام مطالعات بيشتر در اين زمينه تا واقعيت موضوع به خوبي نمايان شود. محققان بر اين باورند كه شايد انسولين با ميزان نسبي بالاي القاي هيپوگليسمي، مورتاليتي بيماران را تقويت كند، باعث افزايش وزن شود يا شايد استفاده از آن علامتي از بيماري شديدتر باشد.

هليكوباكترپيلوري، يكي از بزرگ‌ترين عوامل خطر پيشرفت سرطان معده، باعث صدمه‌زدن به DNA سلول‌ها در موكوس‌ معده مي‌شود و آنها را براي دگرگوني‌هاي بدخيمي آماده مي‌كند. دانشمندان آلماني، ضمن اعلام نتايج فوق معتقدند كه عفوني شدن سلول‌هاي ميزبان هر دو رشته مارپيچ DNA را مي‌شكند. البته درجه صدمه به طول مدت عفونت بستگي دارد. آنها همچنين نشان دادند كه تواتر شكست دورشته‌اي به شدت و طول‌مدت عفونت وابسته است. به اين ترتيب مكانيسم‌هاي سيگنال‌‌دهي و ترميم ‌DNA سلول‌هاي طبيعي مشكل پيدا مي‌كنند. اگر اين باكتري در طول چند ساعت پس از عفونت به وسيله آنتي‌بيوتيك‌ها ريشه‌كن شود، اغلب شكست‌هاي ‌DNA با موفقيت بازسازي مي‌شود، اما اگر عفونت طول بكشد، پاسخ‌هاي ترميمي سلول را خسته مي‌كند و شكست‌هاي مارپيچ‌هاي DNA ديگر نمي‌توانند ترميم شوند يا ترميم غيردقيق پيدا مي‌كنند كه خود باعث موتاسيون‌هاي ژنتيكي يا مرگ سلول‌ها خواهد شد.

محققان دانشگاه جانز هاپكينز در آخرين شماره نشريه BMJ اعلام كردند كه ارتباطي ميان وضعيت يائسگي و افزايش خطر حملات قلبي‌ كشنده ديده نمي‌شود. در واقع آنها دريافتند كه علت افزايش تعداد مرگ‌هاي ناشي از حملات قلبي در زنان مسن، به علت يائسگي نيست و تنها دليل آن، بالارفتن سن است و نه تغييرات هورموني. اين داده‌ها همچنين حاكي از آن است كه پس از يائسگي ميزان حملات قلبي‌كشنده بيشتر نخواهد شد، بلكه اين ميزان با يك نرخ ثابتي در كل طول عمر وجود دارد. در مورد مردان نيز عقيده بر آن است كه يك عامل بيولوژيكي در مردان جوان تا سن 45 سالگي رخ مي‌دهد كه خطر حملات قلبي را در آنها بالا مي‌برد و نياز به توجه بيشتر را در آنها مي‌طلبد. سن خود يك توضيحي كافي براي پيرشدن سلول‌هاي قلبي مانند ديگر سلول‌هاست و تغييرات هورموني در زمان يائسگي نقشي در اين امر ندارد. البته يائسگي خود تاثيراتي بر افزايش خطر ديگر بيماري‌ها دارد، مانند سرطان پستان. آنچه ميان زنان و مردان تفاوت مي‌گذارد، شايد اتفاقي است كه در تلومراز آنها رخ مي‌دهد و اين همان اتفاق بيولوژيكي است و نه چيز ديگر.

لامپكتومي همراه با رادياسيون كمكي در مقابل ماستكتومي ميزان بقاي يكساني را در بيماران جوان مبتلا به سرطان پستان كه زود تشخيص داده شده به ارمغان مي‌آورد. اين، نتايج آخرين تحقيقاتي است كه در سمپوزيوم سرطان پستان در سال 2011 ارائه شده است. محققان معتقدند زنان جوان با تصور اينكه ماستكتومي بقاي آنها را بالاتر مي‌برد، نبايد آن را انتخاب كنند. به عبارت ديگر سن جواني به تنهايي حكم به انجام ماستكتومي نمي‌دهد. در واقع اگر جراحي با هدف حفظ پستان انجام شود و همراه با آن رادياسيون كمكي نيز صورت پذيرد، بقاي مساوي با ماستكتومي به بيماران خواهد داد، حتي اگر بيماران از نظر سايز تومور، grade آن و تعداد لنف‌‌نودهاي مثبت نيز با هم منطبق باشند. البته مطالعات پيشين در زنان جوان مبتلا به سرطان پستان حاكي از آن بوده كه جراحي با حفظ بافت پستان، خطر عود بيماري را بيشتر خواهد كرد، اما مطالعه جديد چالش جديدي را در اين زمينه بوجود آورده كه بايد با مطالعات بيشتر به اثبات برسد.

نداشتن خواب راحت در طول شب با مشكل‌هاي عمده سلامت همچون پرفشاري خون و حتي مرگ زودرس همراه است و اکنون نيز مطالعه‌هاي متعدد حاكي از آن هستند كه بي‌خوابي براي هر فرد آمريكايي كه شاغل باشد، هزينه‌اي معادل 2280 هزار دلار در هر سال بر جاي مي‌گذارد كه با احتساب همه افراد شاغل در كل كشور آمريكا، اين عدد به 2/63 ميليارد دلار در سال خواهد رسيد. در اين مطالعه از 7 هزار و 428 كارمند تما‌م‌وقت، سوال‌هايي شد كه شامل ارتباط ميان عادت‌هاي خواب و عملكرد كاري آنها بوده است. در نهايت داده‌ها حاكي از آن بودند كه بي‌خوابي به‌طور قابل توجهي از بهره‌وري افراد شاغل مي‌كاهد. اين مشكلي است كه به كشور آمريكا محدود نمي‌شود بلكه در تمام دنيا وجود دارد. در واقع افراد شاغل كار خود را به خاطر بي‌خوابي از دست نمي‌دهند، بلكه آن را كمتر انجام مي‌دهند زيرا خسته هستند. لازم به ذکر است در اقتصاد مبتني بر اطلاعات، يافتن شرايطي همچون بي‌خوابي كه اثري اينچنين بزرگ بر بهره‌وري داشته باشد، كمتر امكان‌پذير است.

محققان در نشريه فيزيولوژي به رابطه احتمالي ميان آنچه مادر در دوران بارداري مي‌خورد و خطر ابتلاي كودك به آلرژي اشاره كردند. اين محققان دريافتند كه اگر رژيم غذايي مادر حاوي گروه خاصي از اسيدهاي چرب با حلقه‌هاي اشباع نشده (PUFAs) مانند آنچه در روغن ماهي، روغن گردو يا بذركتان وجود دارد باشد، لوله گوارش جنين به طور متفاوتي رشد مي‌كند. درواقع به نظر مي‌رسد PUFAsها هستند كه تعيين مي‌كنند چگونه سلول‌هاي ايمني دستگاه گوارش به باکتري و مواد خارجي واكنش نشان دهند و باعث مي‌شود در آينده کودکان کمتر از آلرژي رنج ببرند. تا به حال چند كارآزمايي باليني نشان داده بود كه مكمل‌هاي روغن ماهي و گردو خطر آلرژي را در كودكان كم‌ مي‌كنند اما مكانيسم آن ناشناخته مانده بود. در واقع محققان به تازگي دريافته‌اند كه مكمل‌هاي غذايي موجود در رژيم مادر كه حاوي n-3PUFA باشد، باعث مي‌شود دستگاه گوارش نوزادان نفوذپذيرتر شود، به اين ترتيب باكتري و مواد جديد از لايه‌هاي دستگاه گوارش گذشته و به آساني وارد جريان خون شوند. اين مواد جديد پاسخ‌هاي سيستم ايمني كودك را تحريك و آنتي‌بادي توليد مي‌كنند. در نهايت آنكه سيستم ايمني نوزاد توسعه پيدا کرده و سريع‌تر بالغ مي‌شود كه نتيجه آن، همان عملكرد بهتر ايمني و احتمال كمتر ابتلا به آلرژي در کودکان است.

دانشمندان دانشگاه ليدز پيشنهاد مي‌كنند افرادي كه پوست خيلي رنگ‌پريده اي دارند، ممكن است نتوانند زمان كافي براي آفتاب گرفتن و به دست آوردن مقادير كافي ويتامين D مورد نياز بدن صرف كنند بنابراين اين كمبود ويتامين D است كه آنها را دچار مشکلات عديده خواهد کرد. اين مطالعه همچنين پيشنهاد مي‌كند كه افراد مبتلا به ملانوما هم شايد به مكمل‌هاي ويتامين D نياز داشته باشند. محققان معتقدند كه مقدار مطلوب ويتامين D مورد نياز بدن حداقل 60 نانومول در ليتر است، هر چند در حال حاضر تعريف استاندارد جهاني مورد توافق از سطح مطلوب ويتامين D در دست نيست. سرپرست اين گروه تحقيقاتي متذكر مي‌شود كه افراد با پوست رنگ‌پريده كه به آساني آفتاب سوخته مي‌شوند، نمي‌توانند ويتامين D خود را از نور خورشيد تامين كنند بنابراين بايد از مكمل‌هاي ويتامين D استفاده كنند، بنابراين اندازه‌گيري سطح ويتامين D بدن اين افراد الزامي است تا در صورت كمبود، تحت درمان قرار گيرند.

شركت داروسازي وارنرشيلكوت اعلام كرد كه سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده محصول جديد اين شركت به نام LO LOESTRIN را تاييد كرده است. اين دارو تركيبي از اتينيل استراديول و فروس‌فومارات است كه به عنوان قرص‌هاي خوراكي براي پيشگيري از بارداري توليدشده‌اند. اين دارو نسبت به ساير قرص‌هاي كنتراسپتيو موجود در بازار داراي استروژن كمتري است. ميزان استروژن به كار رفته در آن 10 ميكروگرم بوده و مانند ساير قرص‌هاي ضدبارداري مصرف سيگار همراه اين دارو، باعث افزايش خطر حملات قلبي – عروقي مي‌شود و بنابراين در زنان سيگاري نبايد استفاده شود.

شركت داروسازي كوئست كور اعلام كرد كه سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده محصول جديد اين شركت به نام آكتار (Acthar) را براي درمان اسپاسم‌هاي دوران نوزادي مورد تاييد قرار داده است. اسپاسم نوزادي در واقع يك نوع اپي‌لپسي ناشايع دوران نوزادي بوده كه تهديد‌كننده حيات است. آكتار، كورتيكوتروپين تزريقي است كه استفاده از آن قبلا براي درمان مالتيپل اسكلروزيس هنگام شعله‌ور شدن، جلوگيري از پروتئينوري در بيماران مبتلا به نشانگان نفروتيك، پلي‌مينوزيت، لوپوس و نوريت مورد تاييد بوده است.

تجويز ويويترول (Vivitrol) براي جلوگيري از اعتياد مجدد به اپيوييدها کاربرد دارد. ويويترول در واقع تركيب گسترده-‌رهش نالتروكستون است كه به صورت داخل عضلاني ماهي يك بار تزريق مي‌شود. نالتروكسون باعث بلوك گيرنده‌هاي اپيوييد در مغز مي‌شود و مانع از بروز حالت تجويز در اثر مصرف مواد مخدر مي‌شود. در نتيجه بيمار تمايلي به استفاده مجدد از اين مواد نخواهد داشت. مطالعه‌ها نشان دادند كه 36 درصد بيماراني كه اين دارو را استفاده كرده‌اند به مدت 6 ماه تمايلي به استفاده از موادمخدر نداشته‌اند كه اين ميزان در مقايسه با گروه دارونما به طور معني‌داري بالاتر بوده است. اگر بيماران هنگام مصرف ويويترول از مواد اوپيوييدي استفاده كنند ممكن است به علايم شديد نشانگان ترك دچار شوند.

نتايج موفقيت‌آميز حاصل از مطالعه روي داروي سيمزيا (Cimzia) اعلام شد. اين دارو براي درمان بيماران مبتلا به كرون متوسط تا شديد كه پاسخي از درمان با ساير داروها دريافت نكرده‌اند، به كار مي‌رود. اين دارو در واقع از خانواده دارويي Anti-TNF است و علاوه بر كاهش علايم بيماري، باعث افزايش طول مدت حالت خاموشي بيماري و همچنين بهبود كيفيت زندگي بيمار هم مي‌شود. عوارض جانبي ناشي از مصرف اين دارو تنها در 5 درصد بيماران ايجاد مي‌شود كه از مهم‌ترين آنها عفونت‌هاي دستگاه تنفسي فوقاني، عفونت سيستم ادراري و آرترالژي بوده است. اين عوارض در حد خفيف ايجاد مي‌شود و به خوبي توسط بيماران قابل تحمل است.

شركت داروسازي سانوفي، نتايج حاصل از مطالعه‌هاي فاز سوم خود را روي داروي تري‌فلونامايد (Teri‌flunamide) اعلام كرد. اين داروي خوراكي كه در دوزهاي 7 و 14 ميلي‌گرمي تهيه شده، براي جلوگيري از عود در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس كاربرد دارد. اين مطالعه‌ها كه طي دو سال انجام شده، نشان داد كه ميزان عود ساليانه در اين بيماران تا 31 درصد نسبت به گروه دارونما كاهش داشته كه اين ميزان از لحاظ آماري معني‌دار بوده است. همچنين، نتايج حاكي از آن بود كه ميزان خطر پيشرفت ناتواني در مصرف‌كنندگان قرص‌هاي 14 ميلي‌گرمي تا 30 درصد و در مصرف‌كنندگان داروهاي 7 ميلي‌گرمي تا 24 درصد نسبت به گروه دارونما كاهش يافته است. اين دارو به خوبي توسط بيماران تحمل شده و شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف آن شامل اسهال، تهوع و ريزش خفيف مو است.

كولونوسكوپي مسلما يك عمل پزشكي مطبوع نيست اما غربالگري منظم سرطان كولون مي‌تواند به صورت بالقوه زندگي شما را نجات دهد. هر چند تاكنون گفته شده كه مردان و زنان از سن 50 سالگي غربالگري با كولونوسكوپي را شروع كنند، نتايج تحقيقات جديد نشان مي‌دهد كه تومورهاي كولون در مردان نسبت به زنان بيشتر و زودتر رخ مي‌دهد بنابراين به نظر مي‌رسد دستورالعمل‌هاي غربالگري بايد مورد بازبيني مجدد قرار گيرند. در اين مطالعه نتايج غربالگري با كولونوسكوپي بيش از 44 هزار فرد در طول 4سال بررسي شد. مردان نزديك 2 برابر بيشتر از زنان مبتلا به انواع ضايعات غيرطبيعي در كولون بودند، به‌طور مثال 25 درصد مردان در مقابل 15درصد زنان مبتلا به آدنوم بودند و حدود 5/1درصد مردان و 7/0 درصد زنان سرطان كولون داشتند. اگر سن شروع اين ضايعات را نيز در نظر بگيريم، مردان زودتر از زنان با اين ضايعات مواجه شده بودند. در واقع با بررسي‌هاي بيشتر نشان ‌داده شده كه ميان زنان و مردان يك فاصله 10 ساله از نظر بروز آدنوماهاي پيشرفته وجود دارد كه بايد در برنامه‌هاي غربالگري مدنظر قرار گيرند.

دانشمندان به شیوه جدید و قابل اعتمادی برای تولید سلول های قلبی در آزمایشگاه دست یافتند كه می تواند به مبارزه با بیماری قلبی كمك كند. به گزارش دیلی اكسپرس، پژوهشگران دانشگاه 'موناش' نشان دادند چگونه سلول های قلبی می تواند بی وقفه از سلول های بنیادی جنینی تولید و یك منبع بالقوه پایان ناپذیر برای تحقیق و كشف داروهای جدید شود. پژوهشگران دانشگاه موناش روش خود را در نشریه Nature Methods تشریح كردند.
آنها یك نشانگر فلورسنت سبز را كه از یك ماهی ژله ای گرفته بودند به ژنی در سلول های قلبی وارد كردند و موجب درخشان شدن آنها شدند. آنان با استفاده از این خط سلولی با شناسایی دو پروتئین سطحی سلولی جدید از آنها به عنوان نشانه استفاده كردند كه این امكان را فراهم می مآورد كه فقط به سلول های قلبی از انواع سلول های مختلف كشت شده دست یابند.
به گفته این پزوهشگران نكته مهم این است كه می توانیم از این نشانه ها برای جداسازی و مطالعه سلول های قلبی رشد یافته از سلول های بنیادی بیماران قلبی استفاده كنیم و این مدلی برای بیماری قلبی در آزمایشگاه است.

دانشمندان پنج ژن موثر در بروز فشار خون بالا را كشف كردند. به گزارش دیلی میل، این كشف می تواند به زودی به ارایه آزمایش های ساده ای منجر شود كه بر اساس آنها پیش بینی شود چه وقت فشار خون بالا می تواند موجب سكته قلبی یا مغزی شود. گروهی از پژوهشگران دانشگاه لندن انگلیس می گویند كه این كشف می تواند درمان فشار خون بالا را متحول كند و ابزاری برای تشخیص افرادی شود كه به دلیل فشار خون بالا در خطر ابتلا به سكته هستند. نتایج این تحقیقات در نشریه American Journal of Human Genetics منتشر شده است.
پروفسور 'پاتریشیا مونرو' مجری این تحقیقات گفت: این ژنهای جدید كشف مهمی در مبارزه با بیماری قلبی و سكته مغزی هستند اما اكنون باید در مورد عملكرد این ژنها به شناخت بیشتری دست یابیم. دانشمندان دانشگاه لندن در تلاش برای یافتن این ژنها ، فشار خون حدود 25 هزار نفر را مورد بررسی قرار دادند. این گروه از پژوهشگران پنج واریان ژنی جدید را كشف و همچنین تعدادی از كشف های پیشین را تایید كردند. این دانشمندان می گویند این یافته ها در آینده برای ارایه روش های جدید برای كاهش فشار خون موثر خواهند بود.

پژوهشگران علوم پزشکی در کشور استرالیا در حال تولید قرص جدیدی هستند که به زودی مبتلایان به بیماری شایع دیابت را از تزریق انسولین بی نیاز خواهد کرد.این متخصصان ادعا می کنند: قرص جدید نه تنها برای درمان بلکه همچنین در پیشگیری از این بیماری شایع و مشکل ساز، موثر خواهد بود.
دیابت نوع ۱ یا دیابت نوجوانان، که نوعی بیماری خودایمنی است و در نتیجه تخریب نابجای سلول‌های مولد انسولین بوسیله دستگاه ایمنی بدن رخ می‌دهد. علت این بیماری که معمولا افراد را در سنین نوجوانی درگیر می‌کند، دقیقا مشخص نیست و علاجی هم برای آن وجود ندارد. این بیماران مجبورند از همان ابتدا با تزریق انسولین خارجی کمبود این هورمون را در بدن رفع کنند و قند خود را در حالت عادی نگه دارند.
یک گروه بین المللی از متخصصان در دانشگاه استرالیایی «کیورتین» ادعا کرده اند که با تولید داروی خوراکی جدید بیماران دیابتی جایگزینی برای مصرف مداوم انسولین پیدا خواهند کرد و دیگر نیازی به تزریق دردناک انسولین نخواهند داشت.
پروفسور اریک هلمرهورست و دستیاران وی طی ۱۰ سال گذشته روی میلیون ها ترکیب مختلف در پایگاه داده های دارویی مطالعه و آزمایش کردند تا بتوانند نقشه مولکولی انسولین را در آنها شبیه سازی کنند. وی می گوید: ما در آزمایشگاه و روی مدل های رایانه ای، سه میلیون ساختار ترکیب دارویی را بررسی کردیم تا دریابیم که توانایی کدامیک از آنها شبیه به نقشه مولکولی انسولین است. بنابراین گزارش، تیم پروفسور هلمرهورست بالاخره از بین این چند میلیون ساختار، نمونه مناسبی را پیدا کرده و در تلاش برای تولید داروی جدید، مطابق با این مدل ساختاری انتخاب شده هستند تا رویای آنها برای حذف انسولین تزریقی از رژیم دارویی این بیماران تحقق پیدا کند.

“تلومرها” (Telomere) رشته‌های برجسته‌ای از “دی.ان.آ” که در انتهای کروموزوم‌ها قرار دارند . تلومر (Telomere) پایانه فیزیکی کروموزم‌های خطی می‌باشد که از یک توالی غیر کد کننده تشکیل یافته است. در پستانداران تلومر مرکب از تعداد متغیری توالی‌های تکراری، با رمز TTAAGGG می‌باشد. توالی تکرارا شونده تلومری در سایر جانداران نیز دارای فرمول کلی مشابهی است که این شباهت نشاندهنده نقش حیاتی و در نتیجه محفوظ باقی ماندن ساختار تلومر می‌باشد. 
تلومرها با هر تقسیم سلولی کوتاه‌تر می‌شوند. تلومرهای کوتاه‌تر نشان‌دهنده سلول‌های مسن‌تر هستند و بنابراین نشانگر مسن‌شدن بیولوژیکی هستند که در هر فرد متفاوت است.  پژوهشگران علوم پزشکی به زودی آزمایشهای ساده ای را برای اندازه گیری طول تلومرهای بیمارن ارایه خواهند داد. اندازه تلومرها بیانگر سرعت کهولت در انسان میباشد.
تلومرها بخشهایی از DNA به شمار می روند که پوشاننده بخشهای انتهایی کروموزومها بوده و از آنها در برابر آسیبها و کاهش عملکرد سلولی متناسب با بالا رفتن سن محافظت می کند. گفته می شود هرچه طول تلومرها کوتاهتر باشد سرعت سالخوردگی در افراد سریعتر می شود.  تلومرها کلاه هایی هستند که در هر دو سر کروموزمها قرار دارند و می توانید تلومرها را به بخش پلاستیکی انتهای بندهای کفش تان تشبیه کنید. تلومرها متشابه به این پلاستیکها از فرسوده شدن کرموزومها جلوگیری می کنند. کروموزومها محل نگهداری ژنهای ما میباشند و هرگاه سلول های بدن برای ایجاد انساج جدید تقسیم میشوند، تلومرها کوتاه تر می شوند.این خاصیت تلومرها به دانشمندان این امکان را می دهد تا از تلومرها منحیث یک نوع ساعت بیولوژیک(زیستی) استفاده کنند.
طول تلومرها بیانگر عمر هر حجره (سلول) است و وقتی این خاصیت تعمیم داده شود نشانه گر خوبی برای وضعیت سلامت عمومی فرد خواهد بود. مطالعات انجام شده روی افراد داوطلب و طول تلومرها ارتباط مستقیم فعالیت و شیوه زندگی را با طول تلومرها روشن ساخته است. تلومرهای کسانی که بصورت منظم ورزش می کنند از کسانی که ورزش نمی کنند و یا نا منظم ورزش میکنند بلندتر است. کسانیکه تحت فشارهای روانی و کاری شدیدی قرار دارند نیز دارای تلومرهای کوتاهتری نسبت به کسانی هستند که تحت چنین فشارهایی نیستند. برخی بیماریها نیز روی طول تلومرها تاثیر دارد. بیماریهای قلب و عروق، چاقی و آلزایمر از این دسته بیماری ها هستند.
دو گروه از پژوهشگران شرکتهایی را تاسیس کرده اند که چنین آزمایشهایی را با اندازه گیری طول تلومرها فراهم میکنند. محققان اسپانیایی آزمایش خون ۴۳۵ پوندی را ابداع کرده اند که به گفته آنها می تواند با دقتی بالا طول تلومرهای فرد، بخشی از DNA که گفته می شود با طول عمر در ارتباط است را اندازه گیری کند. فروش آزمایش جدید خونی که می تواند بر اساس سنجش سرعت سالخوردگی در افراد، طول عمر و زمان حدودی مرگ طبیعی آنها را تعیین کند، به زودی در انگلستان آغاز خواهد شد. شرکتی اسپانیایی با نام LifeLength با توجه به این رویداد آزمایش تجاری با نام “تست مرگ” ارائه کرده که می تواند مدت طول عمر افراد را تعیین کند. به گفته “ماریا بلاسکو” از مرکز ملی تحقیقات سرطان در اسپانیا در مادرید دانستن اینکه آیا طول تلومرهای انسان نسبت به سن وی در اندازه عادی است یا نه می تواند میزان سلامت انسانها را تعیین کرده و سن فیزیولوژیکی آنها را پیش از اینکه بیماری ها خود را نشان دهند، اعلام کند.
ماریا آ. بلاسکو یکی از موسسین شرکت طول زندگی Life Lenght و رییس گروه تلومر و تلومریس در مرکز ملی پژوهشهای سرطانی اسپانیا بیان میدارد که دانستن اینکه طول تلومرهای ما به اندازه طبیعی خود هستند یا نه بیانگر وضعیت صحت عمومی ما خواهد بود و این معلومات عمر فزیولوژیک ما را قبل از اینکه مریض شویم به ما نشان خواهد داد. آقای کلوین اچ هارلی یکی از بنیانگذاران شرکت بهداشت تلوم Telome Health نیز میگوید که تلومرها یکی از بهترین شاخص ها برای کسب آگهی از وضعیت ژنتیکی، سبک زندگی گذشته و محیط زندگی ما میباشد. از اوایل بهار امسال این دو شرکت خدمات اندازه گیری تلومر را به مراکز پژوهشی و شرکتهایی که روی تلومرها و رابطه آنها با کهولت و مریضی تحقیق میکنند ارایه می دهند. مردم نیز شاید در پاییز امسال بتوانند به این خدمات از طریق پزشکان، آزمایشگاه ها و یا حتی مستقیمن و در داروخانه ها دسترسی داشته باشند. هر چند که جذابیت این موضوع بین شرکتهای پژوهشی بسیار بالاست ولی برخی ها صحت یافته های جدید را تحت سوال قرار می دهند.
آقای نیلش سمانی رییس بخش قلب و عروق در دانشگاه لیسستر در انگلستان میگوید که ما هنوز این را تعیین نکرده ایم که چه طولی، خواه کوتاه و خواه بلند، طبیعی(نرمال) و یا غیر طبیعی است. ولی آقای هارلی بیان میدارد که اطلاعات جمع آوری شده به اندازه یی هست که بتواند به مردم وضع صحت عمومی شان را نشان بدهد و به آنها کمک می کند تا تصمیمهایی برای تغییر در سبک زندگی، رژیم غذایی، ورزش و یا مقدار فشار روحی/کاری خود بگیرند.
انتظار می رود این تست خون در سراسر اروپا، انگلستان و آمریکا با استقبال زیادی مواجه شود زیرا بسیاری از انسانها هستند که مشتاقند حدود زمان مرگ طبیعی خود را بدانند. در کنار این اطلاعات، این تست خون به افراد کمک می کند رفتارهای سالم و بهداشتی را در زندگی پیش بگیرند، رژیم غذایی خود را بهبود بخشیده و از میزان استرس زندگی بکاهند. با استفاده از این تست می توان کوچکترین اختلافات میان طول تلومرها را تعیین کرد و با استفاده از تکنیکی بسیار سریع و ساده اطلاعات به دست آمده را تحلیل و بررسی کرد.

به تازگي اولين جراحي با هدايت فلورسانس براي بيماران مبتلا به سرطان تخمدان با استفاده از يک سلول سرطاني با نام «دستگاه خانگي» و عوامل تصويربرداري مربوطه انجام شد. اين جراحي اولين قسمت از 10 گانه يک کارآزمايي باليني است که براي ارزيابي تکنولوژي جديد کمک جراح در برداشت بافت سرطاني از بيماران مبتلا به سرطان تخمدان انجام مي‌شود. با اين روش سلول‌هاي سرطاني به روشي خاص مشخص مي‌شود تا جراح به آساني آنها را ديده و بتواند حتي کوچک‌ترين تومورها را نيز بردارد که با روش‌هاي کنوني ممکن است به راحتي ناديده گرفته شوند. با روش‌هاي تشخصي کنوني اگر تومورها حداقل 3 ميلي‌متر باشند، تشخيص داده مي‌شوند، اما با روش جديد تومورهايي با اندازه يک‌دهم ميلي‌متر نيز قابل رديابي خواهند شد و به اين ترتيب بيماران بيشتري نجات پيدا خواهند کرد و عود بيماري کمتر خواهد بود.
سرطان تخمدان يکي از بدخيمي‌هاي بدنام است؛ چرا که به راحتي ديده نمي‌شود، اما با اين تکنيک جراحان قادر خواهند بود نقاط تومورال را که 30 بار کوچک‌تر از تومورهايي هستند که با روش‌هاي استاندارد کنوني تشخيص داده مي‌شوند، ببينند، بنابراين برداشت تومور به‌طور قابل‌توجهي پيشرفت مي‌کند.
در اين روش يک عامل تصويربرداري فلورسنت به فرم تغييريافته فوليک‌اسيد متصل مي‌شود که مجموع آنها «وسيله خانگي» ناميده مي‌شود. اين ترکيب به دنبال سلول‌هاي سرطاني مي‌گردد و به آنها متصل مي‌شود. بيماران 2 ساعت قبل از جراحي تحت تزريق اين ترکيب قرار مي‌گيرند. همچنين يک سيستم دوربين خاص نيز به نام دوربين فلورسنت «مولتي‌اسپکترال» هم با آن همراه مي‌شود. به اين ترتيب سلول‌هاي سرطاني روشن شده و محل آنها روي صفحه مانيتوري که در اتاق جراحي نزديک بيمار قرار دارد، نشان داده مي‌شود. جراحاني که با اين روش کار کرده‌اند، پيدا کردن به‌طور متوسط 34 تومور را گزارش کردند، در حالي که با روش‌هاي استاندارد كنوني به‌طور متوسط تنها 7 تومور قابل‌شناسايي بوده است. اين روش به راحتي هنگام عمل استفاده مي‌شود و به‌طور يكپارچه با روش جراحي لاپاروسكوپي كه روز به روز هم استفاده از آن شايع‌تر مي‌شود هماهنگ است. محققان معتقدند اين روش انقلابي در جراحي به پا كرده و ديد جراحي را تغيير داده است و به نظر مي‌رسد در آينده نزديك جايگزين روش‌هاي استاندارد كنوني شود. مسلما هر چه بافت سرطاني كمتري باقي بماند، شيمي درماني يا ايمونوتراپي بهتر عمل مي‌كند و ميزان بقاي بيماران بيشتر خواهد شد. با اين روش مي‌توان انتظار پيامدهاي بهتري را براي بيماران داشت اما لازم است تا روش جراحي با هدايت فلورسنت در كارآزمايي‌هاي باليني مورد ارزيابي قرار گيرد تا تاثير آن بر ميزان اميد به زندگي بيماران مشخص شود، پس آنها بايد براي سال‌ها پيگيري شوند. پژوهشگران اين طرح اظهار اميدواري مي‌كنند كه در مدت كوتاهي اين روش مورد تاييد مراجع ذي‌صلاح قرار گيرد تا بتوان به‌طور گسترده از آن در بالين استفاده كرد.
علت استفاده از فوليك اسيد آن است كه اغلب سلول‌هاي سرطان تخمدان براي رشد و تقسيم شدن به مقداري زيادي ويتامين نياز دارند و در سطح آنها نيز تعداد زيادي گيرنده براي اين امر وجود دارد. البته همه سلول‌هاي سرطاني به فولات نياز ندارند، پس بهتر است قبل از هر اقدامي بيماران از اين نظر بررسي و گيرنده‌هاي فولات روي سطح سلول‌هاي سرطاني آنها تشخيص داده شود.

محققان دانشگاه استانفورد ابزار تشخيصي‌اي را ابداع کرده‌اند که با ارزيابي‌هاي فيزيولوژيکي عيني از ميزان درد بيماران، پزشکان را از بي‌اعتمادي به گزارش خود بيماران آسوده کرده است. در اين ابزار، از MRI عملکردي براي اسکن مغز استفاده شده که يک الگوريتم پيشرفته کامپيوتري نيز همراه آن است. به اين ترتيب ميزان درد حرارتي در 81 درصد از افراد به درستي تشخيص داده مي‌شود. محققان اظهار مي‌دارند که در اين زمينه در ابتداي راه قرار دارند و مطالعات بيشتري لازم است تا روش آنها به درستي براي انواع مختلف درد، مانند دردهاي مزمن نيز کارايي پيدا کند. همچنين شايد افتراق گذاشتن ميان حالات مختلف احساسي مانند استرس،‌ افسردگي و درد نيز امکان‌پذير شود. امروزه به گزارش خود بيماران از ميزان دردي که احساس مي‌کنند، اعتماد مي‌شود و استاندارد نهايي تشخيص نيز هست اما در بسياري مواقع اعتماد کردن به اين گزارش‌ها مشکل است و راهي نيز وجود ندارد که واقعيت امر مشخص شود. گاهي نيز بيماران نمي‌توانند آنچه را احساس مي‌کنند، بيان کنند که همين امر، درمان آنها را با مشکل مواجه مي‌کند.

محققان روش جديدي را ابداع كرده‌اند كه به تشخيص سريع‌تر استئوآرتريت در مراحل اوليه كمك مي‌كند، به اين ترتيب تاخير انداختن در پيشرفت بيماري براي سال‌ها يا حتي توقف آن براي هميشه امكان‌پذير شده است. در اين روش تشخيصي که از اسکنر MRI استفاده مي‌شود، Stage‌هاي اوليه بيماري نيز تشخيص داده مي‌شود. اين روش dGEMRIC ناميده مي‌شود که در واقع همان MRI تاخيري تقويت شده با گادولينيوم غضروف است. به نظر مي‌رسد با اين روش گام بزرگي در تشخيص برداشته شده، اما مشکلي که باقي مي‌ماند، آنکه اين اندازه‌گيري تنها مي‌تواند در قسمت محدودي از غضروف انجام شود و هنوز روشي ابداع نشده که تمام غضروف را در يک بار اندازه‌گيري مورد بررسي قرار دهد. اميد است با حل تمام بي‌نظمي‌هاي موجود در تصاوير MRI، اين مشکل نيز حل شود. اين روش جديد هم در افراد سالم و هم در افراد مبتلا به استئوآرتريت آزموده شده و نتايج حاکي از آن هستند که اين بيماري اکنون مي‌تواند با روش‌هايي که قبلا امکان‌پذير نبود، پايش شود. محققان در تلاش هستند تا اين روش با آساني بيشتري در بالين پياده شود و در آينده پيشرفت بيشتري نيز داشته باشد.

وقتي سرطان ريه سربرمي‌آورد، قبل از آنكه تشخيص داده شود، اغلب به آهستگي به stageهاي بالاتر گسترش پيدا مي‌كند، اما مهندسان بيولوژيك و دانشمندان پزشكي در تحقيق جديدي نشان دادند كه چگونه ابداع آنها مي‌تواند علامت خطر ابتلا به اين سرطان را زودتر اعلام كند. اين تكنولوژي بسيار حساس نوع خاصي از مولكول را در جريان خون تشخيص مي‌دهد كه نشان از وجود سرطان ريه دارد. در واقع اين تکنولوژي با تشخيص تغييرهايي كه در مولكول micro RNA طي بروز سرطان ريه رخ مي‌دهد، به تشخيص زودتر سرطان ريه كمك مي‌كنند. آنها گستره پلاسماي خون را روي نابوپروب مبتني بر پروتئين‌ قرار مي‌دهند كه داراي يك سوراخ ريز در يك غشاي نازك است و تنها به مولكول موردنظر اجازه عبور مي‌دهد. زماني كه مولكول microRNA مرتبط با سرطان ريه ظاهر مي‌شود، با اعمال يك جريان يوني روي اين نانوپروب، تغييرهاي جريان يوني اندازه‌گيري و سرطان ريه تشخيص داده مي‌شود. اين سنسور نانوپروب جديد به اندازه كافي حساسيت و اختصاصيت دارد كه micro RNA‌ها را تشخيص دهد.

دانشمندان اسپانيايي، تي‌شرت‌هاي باهوشي را طراحي كرده‌اند كه بدن انسان را پايش مي‌كند (مانند دما، ضربان قلب و...) و آنها را درون بيمارستان مورد مراقبت خاص قرار مي‌دهد، مخصوصا اگر سيستم GPS در فضاي اطراف آنها وجود داشته باشد. اين تي‌شرت حتي مي‌تواند نشان دهد كه فرد خوابيده، نشسته، راه مي‌رود يا مي‌دود. با استفاده از اين لباس بيومانيتور، محققان قادر خواهند بود تعدادي از پارامترهاي فيزيولوژي بيماران را به روش سرزده مورد بررسي قرار دهند. اطلاعاتي كه با اين روش جمع‌آوري مي‌شود با كمك تكنولوژي e-textile و بدون نياز به سيم به سيستم مديريت فرستاده مي شود و به اين ترتيب موقعيت و علايم حياتي بيمار در زمان واقعي ثبت خواهد شد. در حال حاضر اين سيستم براي استفاده در بيمارستان طراحي شده و مي‌تواند به 2 قسمت تقسيم شود: يك بخش اساسي ثابت كه در بيمارستان نصب مي‌شود و يك واحد سيار كه همراه بيمار خواهد بود.

براساس گزارش شرکت Cellnovo، اين شركت تاييديه CE Mark را براي نخستين سيستم سيار مديريت ديابت در دنيا دريافت كرده كه خود پيشرفت عظيمي است براي اين شركت و بيماراني كه با بيماري ديابت دست و پنجه نرم مي‌كنند. اين سيستم مديريتي براساس اصول تكنولوژي موبايل و بدون‌سيم طراحي شده كه شامل پمپ پچ انسولين، گوشي با صفحه نمايش لمسي، يك پايشگر ساخته شده براي قندخون، يك مجموعه كاربردي قابل‌گسترش و يك سيستم بدون سيم است. شركت Cellnovo مدعي است با اين ابداع، اولين پمپ انسوليني را ارائه كرده كه با تركيب عملكردهاي لازم كيفيت‌هاي ضروري موجود را در يك دستگاه جمع كرده تا بيماران در تمام ساعت‌هاي شبانه‌روز پايش مناسبي از قندخون خود داشته باشند. با اين دستگاه جديد، درمان ديابت ساده‌تر و دقيق‌تر خواهد شد. در حال حاضر اين پمپ پچ‌، كوچك‌ترين و دقيق‌ترين دستگاه پايش قندخون موجود در بازار است و براي كساني كه با آيفون‌هاي اپل، صفحه نمايش لمسي و گوشي بدون‌سيم آشنا هستند، كاربرد ساده‌اي دارد.

محققان دانشگاه هاروارد با مطالعه 90000 فرد دریافتند که در افراد با گروه خونی AB خطر بروز سکته ها ی مغزی تا 26 درصد بیشتر از گروه های خونی دیگر است. نتایج مطالعات نشان می دهد افراد دارای انواع مشخصی از گروه های خونی با احتمال متفاوت ابتلا به سکته های مغزی روبرو هستند، با این پیش فرض پژوهشگران داده های تقریبا 62000 زن سفید پوست شرکت کننده در مطالعه سلامت پرستاران و حدود 28000 مرد سفید پوست که  از سوی متخصصان مطالعه بهداشت پیگیری شدند را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. در این بررسی شرکت کنندگان به مدت 20 تا 26 سال تحت پیگیری بودند.
در طول این مدت مشاهده شد، در بین مردان و زنان با گروه خونیAB ، 26 درصد خطر ابتلا به سکته مغزی در مقایسه با کسانی که گروه خونی O داشتند، بیشتر بود. یافته حاکی از آن است که در زنان ، نوع B نیز با 15 درصد افزایش خطر سکته مغزی در مقایسه با زنان با سن مشابه با گروه خونی O مشاهده شد. اما نوع ارتباط مشابه در مردان یافت نشد. گروه خونی  نوع A  با خطر سکته مغزی بالاتردر هر دو جنس مرتبط  نبود.
در این مطالعه ، محققان سن ، وضعیت سیگار کشیدن و میزان فعالیت بدنی را در نظر گرفتند، اما عوامل دیگر مانند میزان کلسترول خون یا دیابت را که می تواند خطر سکته مغزی تحت تاثیر قراردهند در نظر گرفته نشد.
نویسنده مطالعه دکتر لوکی ، دستیار دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون می گوید : "گروه خونی AB بیشترین ارتباط مطابق با سکته مغزی را نشان داد . محقق این مطالعه در ادامه افزود : ما بر آنیم تا در تحقیقات آینده  بررسی خطر سکته مغزی و نوع  گروه خونی در میان گروه های قومی دیگر مورد مطالعه قرار دهیم  و همچنین تلاش می کنیم مکانیزم بیولوژیکی که می تواند علت این ارتباط را توضیح دهد،کشف کنیم. گفتنی است، نتایج این  مطالعه  در مجله THE LANCET به چاپ رسیده است.

نتایج یک مطالعه نشان داد، استفاده از ترکیب دارویی جدید و مصرف تراستوزوماب امتانسین (T-DM1) می تواند تفاوتهای قابل ملاحظه ای را در جلوگیری از تشدید سرطان پستان نسبت به داروهای دیگر داشته باشد. در این باره دکتر سارا هورویتز عضو گروه تحقیق در استکهلم گفت: نتایج مطالعات نشان می دهند، بیماران مبتلا به سرطان پستان متا استاتیک که T-DM1 دریافت میکنند 41 درصد بیشتر از سایرین که از داروهای استاندارد استفاده میکنند بدون تشدید وضعیت بیماری زندگی کردند. وی اضافه کرد: اطلاعات بدست آمده از مطالعه نشان داد، درمان ابتدایی با T-DM1زمان طولانی تری را برای زندگی بدون بدتر شدن وضعیت بیماری و بروز اثرات جانبی برای بیماران فراهم می آورد.
بر پایه این گزارش T-DM1 نوعی جدید از درمان سرطان است که با نام داروی آنتی بادی در هم آمیخته (ADC)شناخته می شود که این دارو آنتی بادی مونوکلونال(تراستوزوماب)را با یک عامل سیتو تاکسیک(DM1) درون یک لینکر پایدار ترکیب میکنند و از خواص تراستوزوماب برای از بین بردن سلولهای سرطانی HER2 استفاده میکنند.

محققان دانشگاه تورنتو، با مطالعه کودکان مبتلا به دو اختلال نادر ژنتیکی، ژن مرتبط با اضطراب جدایی را کشف کردند. پژوهشگران اضطراب جدایی را در کودکان مبتلا به دو اختلال ژنتیکی نادر به نام 7q11.23 سندرم تکرار یا نسخه نویسی(Dup7q11.23) و سندرم ویلیامز بورن (WBS) ارزیابی کردند. گفتنی است Dup7q11.23  اختلال رشدی است که مشخصه اضطراب اجتماعی و ترس های خاص در افراد است. این عارضه به علت  کپی های اضافی از 26 ژن که بر روی کروموزوم هفت، از جمله ژن GTF2I ایجاد می شود، به وجود می آید.
کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز - بورن که با حذف 7q11.23 دچار این عارضه می شوند، با اختلال در نقص شناختی روبرو می شوند، اما کاملا اجتماعی هستند و علائمی از نگرانی برای حضور در اجتماع در آن ها دیده نمی شود. محققان بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه دریافتند که 26 درصد از کودکان مبتلا به Dup7q11.23 ، در مقایسه با کمتر از 5 درصد از کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز – بورن و کسانی که در جمعیت عمومی بودند دارای اضطراب جدایی بودند.
محققان برای یافتن نتایج و بررسی های بیشتر در خصوص ارتباط بین GTF2I(یکی از ژن حذف شده در کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز – بورن) و اضطراب جدایی، موش هایی را با هر دو نسخه از ژن اضافی و یا بدون آن پرورش دادند. هنگامی که این موش ها از مادران جدا شدند، نوزادان موش با نسخه های اضافی از ژنی بیشتر از حد طبیعی به صدا درآمدند، در حالی که نوزادان با نسخه های کمتری از این ژن این عکس العمل را از خود نشان ندادند.
نویسنده ارشد این پژوهش لوسی آزبورن از دانشگاه تورنتو می گوید: "تحقیقات ما شواهدی را دال براولین ژنی که عامل اضطراب جدایی در افراد است را فراهم می آورد، به طوری که این یافته ها می تواند منجر به توسعه درمان هدفمند برای اختلالات اضطرابی شود.  لازم به ذکر است، مشروح این مطالعه سه شنبه گذشته در نشست سالانه انجمن علوم اعصاب در سان دیگو ارائه شد.

گروهی از ژن های عامل بروز نوع کشنده و خطرناک سرطان پوست برای اولین بار با همکاری گروهی از متخصصان علوم پزشکی دانشگاه «دوندی» در انگلیس و پزشکان هاروارد و متخصصان دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو شناسایی شدند. این سرطان موسوم به «غده سرطان سلولی کوتانئوس اسکوآموس» یا CSCC، شایعترین نوع خطرناک سرطان پوست است. به گفته متخصصان دانشگاه «دوندی»، برخلاف سایر سرطانهای شایع پوستی مثل ملانوم و غده سرطان سلولی «باسال»، ژن های جهش یافته مرتبط با نوع CSCC تاکنون ناشناخته بوده اند.
به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، هم اکنون این گروه از متخصصان آمریکایی و انگلیسی با همکاری یکدیگر موفق شدند دو نمونه از موثرترین این ژن ها را که در سه چهارم از بیماران مبتلا به CSCC جهش پیدا می کنند، مشخص کنند. این جهش های ژنی همچنین در مواردی از بروز این غده سرطانی در ریه ها سهم مهمی دارند.
به گفته متخصصان، ژن های شناخته شده موسوم به NOTCH احتمالا کنترل رشد طبیعی سلولی در پوست و ریه را متوقف می سازند در حالی که این فرآیند برای رشد سالم هر دو بافت حیاتی است. جزئیات این مطالعات در مجله دستاوردهای آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده است.

متخصصان علوم پزشکی در تلاش برای طراحی کامل یک حسگر الکتروشیمیایی هستند که به زودی امکان اندازه گیری قند خون را از روی قطرات اشک میسر می سازد. تکمیل پروژه ساخت حسگر جدید میلیون ها بیمار دیابتی را از تست های سوزنی دردناک برای اندازه گیری قند خون خلاص خواهد کرد.
به نوشته روزنامه یواس ای تودی، گزارش کامل ساخت این حسگر در مجله انجمن شیمی آمریکا با عنوان «شیمی تحلیلی» منتشر شده است. مارک میرهوف و دستیاران وی که حسگر اشکی را طراحی کرده اند، می گویند: حدود ۵ درصد از جمعیت جهان دیابت دارند و این یافته کمک بزرگی برای این بیماران خواهد بود. این بیماری یک مشکل بهداشت عمومی به سرعت رو به رشد بوده و عامل اصلی این رشد سریع، افزایش بی وقفه نرخ ابتلا به چاقی است که افراد را مستعد ابتلا به دیابت نوع دوم می کند. در تست جدید قند خون، نیاز به سوراخ کردن انگشت و استفاده از قطره خون نیست بلکه با اندازه گیری قند خون موجود در اشک می توان این تست را بدون درد و بدون استفاده از سوزن انجام داد.

دانشمندان به امیدهای تازه ای برای بهره گیری از سلول های پوست در مبارزه با تومورهای سرطانی دست یافتند. محققان دانشگاه «آکسفورد»، سلول های پوست را به سلول هایی تبدیل کردند که می تواند سیستم ایمنی بدن را رهبری کند و عنوان طعمه ای برای شکار سرطان به کار گرفته شود. تحت کنترل در آوردن قدرت سیستم ایمنی، زمینه ای دست یافتنی برای محققانی است که در ارتباط با درمان سرطان فعالیت می کنند.
در این مطالعه، سلول های پوست به سلول های ایمنی تبدیل شدند تا برای مبارزه با سرطان در آزمایشگاه آماده شوند. محققان با نشان دادن علامت های مشخص یا آنتی ژن ها به سلول های سرطانی دستور می دهند که به چه چیزی حمله کنند. نتایج آزمایش ها نشان داد که این سلول های دندریتی، قادر هستند سلول های ایمنی تولید کننده آنتی بادی ها را فعال کرده و باعث از بین رفتن سلول های دیگر شوند.
«پاول فیرچیلد» از موسسه سلول های بنیادی آکسفورد می گوید: با این آزمایش، بیماران قادر خواهند بود از طریق سیستم ایمنی خود اول به تومورهای خود حمله کنند. البته، این یافته ها تنها در شرایط آزمایشگاهی محقق شده و هنوز مسیر طولانی در پیش است تا بتوان از این طریق بیماران را درمان کرد. اگر چه محققان بر این باورند که این امر امکان پذیر است. نتایج این پژوهش در نشریه «Genetherapy» به چاپ رسیده است.

تحقیقات نشان می دهد افرادی که در سن ۶۰ سالگی و بالاتر هستند اغلب توان تشخیص بین بوهای مختلف را از دست می دهند و در نتیجه بیشتر در معرض خطر تماس با مواد شیمیایی خطرناک و همچنین تغذیه نامطلوب قرار دارند. پروفسور دیگو رسترپو، رییس مرکز علوم اعصاب در دانشکده پزشکی دانشگاه کلورادو که سرپرستی این گروه از متخصصان را برعهده داشته خاطرنشان کرد: مطالعه روی چگونگی تغییر در حس بویایی با افزایش سن مشخص کرد که نورون های حسی در منطقه بویایی مغز از سن ۶۰ سالگی به بعد واکنش های غیرمنتظره ای نشان می دهند و همین امر امکان تمایز بین بوهای خاص را برای افراد سالمند دشوارتر می سازد. پروفسور رسترپو تصریح کرد: ما متوجه تغییرات فاحشی در واکنش های اعصاب حس بویایی در افراد بالای ۶۰ سال شدیم. این تغییرات هم در بینی و هم در مغز سالمندان رخ می دهند. جزئیات این مطالعه در نشریه «نوروبیولوژی پیری» به چاپ رسیده است.
در مقایسه با بسیاری از حیوانات، انسان در بویایی توانمندی رضایت‌بخشی ندارد. در مغز انسان، جایی که مخصوص دریافت و درک بو است، حدود یک‌دوازدهم مغز است؛ در حالی که یک‌سوم مغز سگ به حس بویاییش اختصاص یافته است. البته بشر حواس، اعضا و نیروهای دیگر خود را تکامل بخشیده است تا ناتوانی خود را در حس بویایی جبران کند. عصب بویایی در هر طرف نیمکره مغز از قاعده مغز خارج شده و از طریق سوراخهای ریز کف جمجمه وارد بینی شده و در سقف بینی پخش میشود. ذرات بودار معلق در هوا به هنگام تنفس وارد بینی شده و به این رشته های عصبی میرسند و باعث تحریک این رشته ها میشوند. این رشته ها جریان عصبی ایجاد شده را به مغز منتقل میکنند و مغز ” بوی ” مربوطه را درک میکند. بدیهی است چنانچه به هر دلیل مسیر تنفس از بینی دچار انسداد یا تنگی شود ذرات بودار نمیتوانند به میزان کافی وارد بینی شوند و خود را به رشته های عصبی بویائی برسانند

محققان قصد دارند در گام بعدي اين تركيب را روي سلول‌هاي سرطاني پوست و لوزالمعده آزمايش كنند. اين بار نيز حيات‌وحش هديه ديگري به انسان داده است. نوعي تركيب مخصوص كه در قارچ‌هاي سمي جنگل‌هاي جنوب غربي چين مي‌رويد، مي‌تواند اثربخشي داروهاي ضدسرطان را چند برابر كند. 
‌دكتر كبين ليو، متخصص سيستم ايمني بدن از مركز مبارزه با سرطان دانشگاه جورجيا معتقد است تركيب ورتيسيلين A باعث حساس شدن سلول‌هاي سرطاني به داروي TRAILمي‌شود. اين دارو پس از تاثير گذاشتن روي سلول‌هاي سرطاني آنها را وادار به خودكشي مي‌كند. اين تركيب، مقاومت سلول‌هاي سرطاني در برابر داروي تريل را بسيار كم مي‌كند. نام اين دارو از ليگاندهايي گرفته شده كه به گيرنده‌هاي سطح سلول متصل شده و سلول‌هاي سرطاني را به سمت خودكشي سوق مي‌دهند.
اين فرآيند نوعي مرگ برنامه‌ريزي شده سلولي است. مقاومت دارويي چه ذاتي باشد و چه اكتسابي، يكي از بزرگ‌ترين مشكلات بيماران مبتلا به سرطان است. بر همين اساس و طبق آمار 90 درصد درمان‌هاي انجام شده در بيماران مبتلا به متاستازيك با مشكل مقاومت سلول‌هاي سرطاني در برابر داروها مواجه‌اند. دكتر ليو معتقد است اگر بتوان داروها را وادار به فعاليتي دوباره در بدن بيمار كرد بسياري از افراد مبتلا به سرطان زنده خواهند ماند. تجربه نشان مي‌دهد چگونه سلول‌هاي سرطاني با مهارت زياد، خود را نسبت به داروي تريل بي‌حس و مقاوم مي‌كنند.
دكتر وندي بلاگ، متخصص زيست‌شناسي سلولي در دانشگاه جورجيا معتقد است اكثر سلول‌هاي سرطاني راه مقاوم شدن نسبت به اين دارو و خلاص شدن از شر اثرات آن را ياد گرفته‌اند. بعلاوه سلول‌هاي سرطاني سرسخت در برابر تاثير طبيعي دارو كه خودكشي سلولي است، مقاوم شده‌اند.
با آزمايش روي موش‌ها مشخص شد تركيب ورتيسيلين A به تنهايي براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني كافي است اما مقدار دوز موثر بر سلول‌هاي سرطاني باعث مريض شدن موش‌ها شد كه مشكلي معمول در اكثر روش‌هاي درمان سرطان است اما وقتي دوز كمتري از ورتيسيلين A با داروي تريل تركيب شد به ماده قدرتمندتري بادوام بيشتر تبديل شد و توانست سلول‌هاي سرطاني مقاوم را هم از بين ببرد.
علاوه بر اين محققان دريافتند اين تركيب اثر داروهايي نظير اتوپوسيد و سيپلاتين را كه معمولا براي درمان سرطان به كار مي‌روند، تقويت مي‌كند.‌ يكي از راه‌هاي اثرگذاري ورتيسيلين A تنظيم درست ژن BN1P3 است. اين ژن باعث ارتقاي فرآيند مرگ سلولي مي‌شود.
سلول‌هاي سرطاني براي خاموش كردن BN1P3 از فرآيندي به نام متيلاسيون DNA استفاده مي‌كنند اما ورتيسيلين A باعث تغيير اين فرآيند و فعال كردن مجدد ژن BN1P3 مي‌شود. ‌همه سلول‌ها از فرآيند متيلاسيون DNA استفاده مي‌كنند، اما نحوه استفاده سلول‌هاي سرطاني از اين فرآيند كمي متفاوت است. ‌شايد ورتيسيلين A به نوعي فرآيند متيلاسيون سلول‌هاي سرطاني را تغيير مي‌دهد كه سلول‌هاي سرطاني به داروي تريل حساس مي‌شوند.
‌محققان مطالعات زيادي روي سلول‌هاي سرطاني روده انسان، تومورهاي بدخيم و سلول‌هاي سرطاني سينه كه مقاومت بسيار بالايي نسبت به درمان دارويي شامل داروي تريل دارند انجام داده‌اند البته قبل از آزمايش‌هاي باليني و كلينيكي بايد مطالعات بيشتري در زمينه مسموميت دارويي تركيب جديد انجام گيرد. محققان قصد دارند در گام بعدي اين تركيب را روي سلول‌هاي سرطاني پوست و لوزالمعده آزمايش كنند. ورتيسيلين A ابتدا توسط دكتر پينگ وو در دانشگاه ژيجيانگ چين از قارچ گرفته شد و سپس براي بررسي‌هاي بيشتر توسط دكتر ليو به دانشگاه جورجيا منتقل شد.

گروهي از دانشمندان كانادايي با هدف يافتن راهي براي درمان موثر سرطان متوجه شدند كه بعضي ويروس‌هاي سرطاني به جاي حمله به سلول‌هاي سالم به سلول‌هاي بيمار حمله مي‌كنند. پژوهشگران دانشگاه اوتاوا در اين تحقيق كه نتايج آن در تازه‌ترين شماره مجله نيچر منتشر شده است، روشي را شناسايي كردند كه با كمك آن مي‌توان تومورها را نابود كرد.
اين تحقيقات نشان داد اين ويروس‌ها كه با عنوان ويروس‌هاي سرطاني شناخته مي‌شوند، بدون اين كه بافت‌هاي سالم را آلوده كنند، مي‌تواند سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند. البته ايده استفاده از اين ويروس‌ها براي مبارزه با سرطان، جديد نيست. در حقيقت از سال‌ها قبل دانشمندان به اين مساله كه براي تحريك سيستم ايمني و حمله به سلول‌هاي سرطاني مي‌توان از اين ويروس‌ها استفاده كرد فكر كرده بودند.
دانشمندان پيش از اين، روي دستكاري ويروس‌ها به روشي كه بتوانند مستقيما به تومور برسند، كار كرده بودند. براي مثال، ويروس دستكاري شده OncoVex كه از ويروس تبخال لب گرفته شده بود، زماني كه به داخل بافت سرطاني تزريق شد، توانست در درمان ملانوما (سرطان پوست) به نتايج موثري دست يابد. اين در حالي است كه اكنون پژوهشگران كانادايي در اين تحقيق جديد با هدف رسيدن به تومورهاي گسترده در اندام‌هاي مختلف، ويروس‌ها را از راه وريدي تزريق كردند.
در اين بررسي روي 23 بيمار مبتلا به اشكال پيشرفته و وخيم سرطان كه به درمان‌هاي رايج جواب نمي‌دادند، آزمايش شد. براي اين بيماران يك ترزيق وريدي ويروسي با عنوان JX-594 در 5 دوز متفاوت تجويز شد. هدف از اين تحقيق، بررسي امنيت و به موازات آن، ارزيابي ميزان اثربخشي درمان بود.
اين دانشمندان مشاهده كردند كه اين ويروس‌ها تنها در بافت‌هاي سرطاني و نه در بافت‌هاي سالم تكثير شدند و در بيماراني كه دوز بالاتري را دريافت كرده بودند، كاهش يا تثبيت حجم تومورها مشاهده شد. اين درمان عوارض جانبي بسيار محدود و مشابه علائم بيماري آنفلوآنزا از خود بر جاي گذاشت كه در كمتر از يك روز اين عوارض نيز محو شد.
اين اولين بار در تاريخ پزشكي است كه ويروس‌هايي كه از راه وريدي تزريق شده‌اند، به روشي انتخابي و آگاهانه تنها در بافت‌هاي سرطاني تكثير شدند. ويروس‌هاي سرطاني منحصربه‌فرد هستند چراكه مي‌توانند با عوارض جانبي بسيار كمي به تومور حمله كنند و در مقايسه با ساير درمان‌ها مي‌توانند با انواع مختلف سرطان‌ها به روشي سازگار و شخصي شده عمل كنند. ويروس JX-594 از يك نمونه ويروس واكسن كه براي واكسيناسيون ضدآبله استفاده مي‌شود، گرفته شده است. اين ويروس در تكثير شدن در سلول‌هاي سرطاني يك توانايي طبيعي دارد، بنابراين مي‌توان آن را به روشي دستكاري ژنتيكي كرد كه خواص ضدسرطاني در اين ويروس افزايش يابد.

بر اساس نتایج یک مطالعه جدید مشخص شد، افرادی که استرس های مزمن یا طولانی مدت را تجربه کرده اند و یا در محدوده زمانی خاصی مبتلا به افسردگی بودند، سریع تر پیر می شوند. پژوهشگران بر طبق نتایج یک مطالعه نشان دادند که افرادی که تحت تنش های شدید و پر استرس هستند، دارای تلومرها کوتاه تری هستند. گفتنی است، تلومرها خارجی ترین بخش از کروموزوم ها هستند که با افزایش سن  کوتاه تر می شوند.
در حالی که استرس های کوتاه مدت باعث بروز افزایش سرعت ضربان قلب و یا عرق کردن کف دست می شوند و مزایایی را از جمله تقویت  سیستم ایمنی به دنبال دارند. اما استرس های طولانی مدت به عنوان عامل اصلی بسیاری ازعارضه ها همچون چاقی، حملات قلبی و یا ریزش مو شناخته شده اند.
محققان طی یک مطالعه طول تلومرافراد سالم و افسرده را محاسبه کردند، سپس آزمایش کردند که چگونه افراد استرس خود را تنظیم می کنند. میکاییل ویک گرن یکی از محققین این پژوهش می گوید : "این آزمایش نشان داد که سطوح کورتیزول نشان دهنده استرس مزمن است و این استرس با تلومرهای کوتاه تردر هر دو گروه از افراد افسرده و سالم همراه است. 
 گفتنی است کورتیزول به عنوان "هورمون استرس" شناخته می شود که در شرایط استرس زا آزاد شده تا موجی از انرژی را در هنگامی که شما نیازمند عکس العمل سریع (از قبیل حرکت سریع هنکام برخورد با یک ماشین هستید) را برای شما تامین کند. با این حال ، زمانی که استرس طولانی مدت به طور مداوم  باعث ایجاد سیگنال در بدن شود و آزاد کردن کورتیزول ادامه یابد، می تواند خطرناک باشد و باعث مستهلک شدن بدن و تحلیل رفتن آن شود، که این امر روند پیری سلول ها را تسریع می کند.
پژوهشگران این مطالعه معتقدند، تغییرات ساده در شیوه زندگی می تواند به شما کمک کند تا  میزان  کورتیزول را در بدن خود کاهش دهید. به عنوان مثال ، نتایج یک مطالعه 6 هفته تایلندی نشان داده است که افرادی که تمرین های مدیتیشن را انجام می دهند به میزان قابل توجهی میزان سطح کورتیزول و فشار خون در بدنشان کاهش می یابد. گفتنی است، مشروح این پژوهش در چاپ جدید مجله Biological psychiatry  منتشر شده است.

پزشکان مرکز تخصصی مایوکلینیک در آمریکا اعلام کردند که برخی از موارد بیماری نقرس با کمک سی تی اسکن قابل تشخیص هستند. این پزشکان می گویند در مواردی که آزمایش های معمول برای تشخیص این بیماری نتیجه نمی دهند، استفاده از نوعی سیستم سی تی اسکن با عنوان «توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه» می تواند به تشخیص نقرس کمک کند و موثر واقع شود.
دکتر تیم بونگارتز، متخصص روماتولوژی در مرکز تخصصی مایوکلینیک و سرپرست اصلی این مطالعه می گوید: سی تی اسکن های انرژی دوگانه اخیرا برای شناسایی بلورها در بدن طراحی شده اند و این آزمایش نشان داد که این نوع اسکن ها در تشخیص بیماری نقرس بسیار دقیق عمل می کنند.
به نوشته روزنامه واشنگتن پست، بیماری نقرس عبارت است از شکل گیری بلورهای اسید اوریک در داخل یا اطراف مفاصل که موجب بروز التهاب و درد می شوند و در نهایت احتمال از کارافتادگی و ناتوانی را در بیمار افزایش می دهد. هر چند این بیماری در گذشته بعنوان بیماری ثروتمندان شناخته می شد اما در واقع تمام گروه ها و طبقات اجتماعی را مبتلا می سازد.
به گفته پزشکان، مردان بیشتر در معرض ابتلا به نقرس هستند اما احتمال ابتلا به آن در زنان بویژه پس از یائسگی افزایش پیدا می کند. شرح این مطالعه در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا در شیکاگو ارائه شده است.

دانشمندان موسسه سانگر کمبریج موفق به شناسایی مسیری شده اند که تمام مرگبارترین گونه های انگل مالاریا برای ورود به سلول های خون از آن استفاده می کنند. به گفته دانشمندان، این نتایج می تواند نوید بزرگی برای تولید واکسن مبارزه با مالاریا با پتانسیل تاثیر زیاد باشد.
مالاریا، سالیانه حدود ۳۰۰ میلیون نفر را در جهان مبتلا کرده و یک میلیون نفر در کشورهای جنوب صحرای آفریقا که بیشتر کودک هستند بر اثر این بیماری از بین رفته اند. انگلهای مالاریای زیادی وجود دارند که «پلاسمودیوم فالسی پاروم» (Plasmodium falciparum) کشنده ترین نوع بوده و محققان موسسه سانگر به پیچیدگی و موذی بودن آن اذعان داشته اند. این انگل به خوبی می تواند از سیستم ایمنی بدن فرار کرده و آنرا فریب دهد. پنج دقیقه پس از گزیده شدن توسط یک پشه حامل مالاریا، این انگل خود را در کبد پنهان می کند. پلاسمودیوم فالسی پاروم سپس در سطح جدیدی از چرخه حیات خود از کبد خارج شده و سلول های قرمز خون را آلوده کرده و تولیدمثل می کند. سیستم ایمنی بدن برای مقابله با مالاریا به سختی تلاش کرده و محققان نیز در آزمایشگاه به دنبال شیوه هایی برای مبارزه با آن هستند. هنوز هیچ واکسنی برای بیماری مالاریا تایید نشده است. البته آزمایش های مقیاس بزرگ نمونه بسیار پیشرفته واکسن RTS,S نشان داده که این واکسن، خطر ابتلا به مالاریا را نصف می کند. این پژوهش که در مجله نیچر منتشر شده به لحظه ای پرداخته که انگل توانسته سلول قرمز خون را مبتلا کند. محققان در پژوهش خود به دنبال پروتئین هایی بر روی سطح انگل مالاریا و سلولهای قرمز خون بودند که برای شناسایی هدف این انگل و جمله به آن لازم است. پیش از این نیز پروتئین های دیگری شناسایی شده اما هیچگاه مورد استفاده قرار نگرفته بودند.
تیم تحقیقاتی موسسه سانگر دریافتند که پروتئین باسیجین به عنوان یک گیرنده در سلولهای قرمز خونی و پروتئین PfRh۵ در انگل نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. در تمام گونه های پلاسمودیوم فالسی پاروم که تاکنون مورد آزمایش قرار  گرفته اند، ایجاد وقفه در اتصال این پروتئین ها می تواند سلول خونی را از حمله در امان نگه دارد.
به گفته دکتر جولیان راینر، یکی از محققان این پژوهش، محققان توانستند حملات انگل مالاریا را با استفاده از چندین شیوه متفاوت و با به کارگیری پادتن هایی که این اتصال را هدف قرار می دهند، متوقف کنند. برنامه این تیم ساخت یک واکسن است که سیستم ایمنی بدن را برای حمله به پروتئین PfRh۵ در انگل تحریک می کند.

پژوهشگران آمریکایی موفق شدند با به کارگیری سلول های بنیادی به دست آمده از جنین انسان، بیماری پارکینسون را در موش ها و موش های صحرایی با موفقیت درمان کنند. این موفقیت می تواند گامی کلیدی در جستجو برای دستیابی به رویکردهای مشابه در انسان باشد. دانشمندان در مطالعه ای که گزارش آن در مجله علمی «نیچر» انتشار یافت، توصیف کردند که چگونه توانستند سلول های بنیادی جنینی انسان را به سلول های عصبی تبدیل کنند که دوپامین ماده شیمیایی مغز را تولید می کند. هنگامی که این سلول ها در مغز موش ها یا موش های صحرایی پیوند زده شد، آنها دوپامین تولید کردند و بر عارضه های بیماری پارکینسون حیوانی چیره شدند. این سلول ها همچنین در میمون های راسوس که زیست شناسی آنها به انسان بسیار نزدیکتر است، نیز با موفقیت پیوند زده شد. «لورنز استودر» نویسنده این مقاله و زیست شناس سلول های بنیادی از مرکز سرطان «Sloan Kettering» در نیویورک گفت: ما یک شانس واقعی می بینیم تا آن را به یک سلول درمانی واقعی برای بیماران تبدیل کنیم. مشکل موجود در حال حاضر بیشتر یک مشکل مهندسی است تا علمی. بر اساس این گزارش، سلول های عصبی برای کمک به کنترل حرکت ماهیچه ها از دوپامین استفاده می کنند. در بیماری پارکینسون که درمانی برای آن وجود ندارد، سلول های تولید کننده دوپامین مغز به تدریج نابود می شوند. این اشکال بر روی قابلیت مغز در ارسال پیام ها اثر گذاشته، منجر به از دست دادن عملکرد ماهیچه ها، کاهش حرکت و لرزش آنها می شود.

استرس ناشی از خریدن یا فروختن خانه شخصی، بار سنگینی را روی سلامت جسم و روان انسان تحمیل کرده و در نهایت موجب پیری زودرس می شود. روانشناسان در یک مطالعه جدید اعلام کردند بیش از دو سوم از افرادی که در یک نظرسنجی در این زمینه شرکت کرده بودند، اظهار کردند که فشار اسباب کشی و جابه جایی محل سکونت، موجب می شود که هر بار در بدن و چهره خود، حداقل دو سال احساس پیرتر شدن داشته باشند. به نوشته روزنامه دیلی اکسپرس، شایع ترین عوارض جانبی این جابه جایی از خانه ای به خانه دیگر شامل ۱۰ درصد ریزش مو، ۱۴ درصد اختلال در حافظه کوتاه مدت و ۱۹ درصد آسیب های جنسی هستند. این نظرسنجی که به صورت آنلاین و از سوی دکتر گلن ویلسون روانشناس انگلیسی انجام گرفته حاکیست: اضطراب ناشی از خرید و فروش منزل شخصی حداقل چهار سال پیری زودرس به همراه دارد و هرچه این مدت زمان طولانی تر شود، پیامدهای آن تشدید می شود و با بروز مشکلاتی چون افسردگی، کاهش وزن غیرعادی و حتی پیری زودرس همراه است.

سالانه 2/1 ميليون در آمريكا دچار حمله قلبي مي‌شوند كه شمار زيادي از اين حمله‌ها به فوت بيماران منجر مي‌شود. بيشتر اين حمله‌هاي قلبي، ناشي از بيماري عروق خون‌رسان قلب (عروق كرونري) است. حمله‌هاي قلبي شايع‌ترين دليل مرگ مردان و زنان در آمريكاست. اما 70 درصد اين حمله‌ها، بدون هشدار قبلي رخ مي‌دهد و علايم تا زماني كه شخص بر زمين بيفتد، نفسش تنگ شود و از درد و احساس فشار در سينه نالان شود، چندان خود را بروز نمي‌دهد. پزشكاني هم كه به ميدان مبارزه با اين انسدادهاي عروقي مي‌روند، موفقيت چنداني كسب نمي‌كنند. بنابراين در آينده هم اگر مسير تشخيصي و درماني فعلي را طي كنيم، تحول چنداني را در كاهش مرگ‏ومير ناشي از حمله‌هاي قلبي شاهد نخواهيم بود، مگر اينكه بتوانيم قبل از اينكه علايم بيماري رخ دهد و حمله‌اي صورت گيرد، جايگاه احتمالي تنگي و انسدادها را پيش‏بيني كنيم! آيا مي‌شود چنين كاري را انجام داد؟ اينجاست كه كامپيوتر به كمك ما مي‌آيد. همان‌گونه كه فضانوردان از الگوريتم‌هاي كامپيوتري براي مدل‌سازي پيچيدگي‌هاي گيتي استفاده مي‌كنند و به همان صورت كه الگوريتم‌هاي سايت نتفليكس مي‌تواند بفهمد كه شما به كدام فيلم‌ها علاقه داريد، مي‌توان از كامپيوتر براي ممكن كردن كاري استفاده كرد كه در حال حاضر غيرممكن به نظر مي‌رسد.
دانشمندان علوم كامپيوتر و پزشكان دانشگاه هاروارد، پزشكان و متخصصان تصويربرداري بيمارستان زنان بوستون و آزمايشگاه تصويربرداري برايگام، گروهي از دانشمندان علوم كامپيوتر و فيزيكدانان ايتاليايي و سازندگان تراشه‌هاي كامپيوتري NVIDIA دست به دست هم داده‏اند و قصد دارند با كمك كامپيوتر، راهي را براي پيش‏بيني حملات قلبي، قبل از وقوع آنها بيابند. آنها با استفاده از كامپيوتري با پردازنده‌هاي گرافيكي به بررسي ديناميك مايعات (كه در اينجا خون جاري در عروق كرونر است) پرداخته‌اند. فناوري آنها موسوم به بررسي هموديناميك چندمقياسي يا «multiscale hemodynamics» است. با كمك اين فناوري، نه‌تنها مي‌توان با دقت متوجه شد كه خون چگونه در عروق كرونر يك بيمار به گردش درمي‌آيد، بلكه مي‌توان جايگاه‌هايي را كه محتمل است در آينده دچار انسداد شوند، پيش‏بيني كرد. به عبارت ديگر با كمك اين فناوري مي‌توان حملات قلبي را قبل از رخ دادن آنها پيش‏بيني كرد.

ادامه مطلب

خون مصنوعي يك گام ديگر به واقعيت نزديك شد. دانشمندان به تازگي توانستند در فرآيندي هيجان‏انگيز، نخستين خون مصنوعي كشت‏‏شده در آزمايشگاه را با موفقيت به انسان تزريق كنند. «لوك دوآي» از دانشگاه پير و ماري كوري پاريس، سلول‏هاي بنيادي خونساز را از مغز استخوان يك داوطلب استخراج كرد و با استفاده از عوامل رشد، اين سلول‏ها را تحريك و آنها را به گلبول‏هاي قرمز تبديل كرد. گروه دكتر «دوآي» براي رديابي سلول‏هاي كشت‏‏شده در محيط آزمايشگاه، آنها را نشانه‏گذاري كرد و در ادامه حدود 10‌ميليارد از اين سلول‏ها را (معادل دو ميلي‏ليتر خون) به مغز استخوان‌دهندگان بازگرداندند. پس از پنج روز حدود 94 تا صددرصد از سلول‏هاي خوني به گردش در بدن ادامه دادند و پس از 26 روز، 41 تا 63 درصد از آنها باقي ماندند. اين ميزان بقا براي سلول‏هاي طبيعي خون، مقداري طبيعي محسوب مي‌شود. اين سلول‏ها همانند سلول‏هاي خوني عادي رفتار كردند و به‏طور موثري اكسيژن را در سرتاسر بدن منتقل مي‌كردند. «آنا ريتا ميگلياسيو» از مركز پزشكي «مانت‏سيناي» در نيويورك در اين‌باره مي‌گويد: «او نشان داد اين سلول‏ها غيرطبيعي نيستند و هم از نظر مورفولوژي و هم از نظر عملكرد، همانند سلول‏هاي عادي خون هستند.» اين خبر، خبر خوبي براي سازمان‌هاي خدمات درماني در سطح بين‏المللي است. دكتر «دوآي» در اين‌باره مي‌گويد: «نتايج به دست‌آمده، نويددهنده دستيابي به يك منبع خون بي‏پايان است.» با وجود افزايش تعداد اهداكنندگان خون، جهان باز هم نيازمند منابع خوني است و اين نياز در بخش‌هايي از جهان كه آلودگي به ويروس ايدز گسترده‏تر است، بيشتر احساس مي‌شود چراكه در اين مناطق، تعداد اهداكنندگان سالم كمتر است. تلاش‌هاي ديگر براي ساخت خون مصنوعي، به جاي اينكه به توليد خون طبيعي، به روش‌هاي مصنوعي تكيه داشته باشد، بر توليد خون مصنوعي متمركز است. به عنوان مثال «كريس كوپر» از دانشگاه «اسكس» انگليس روي توليد ماده جديد جايگزين خون تحقيق مي‌كند كه مبتني بر هموگلوبين باشد. شايد مواد مصنوعي جديد جايگزين‌ خون، راه‌حل مناسبي براي انتقال خون، پس از بلاياي طبيعي، به ويژه در مناطق دورافتاده باشند. جايگزين‌هاي مصنوعي برخلاف خون تازه و سلول‏هاي بنيادي كشت‏‏شده، به سردسازي و نگهداري در يخچال نياز ندارد. «كوپر» مي‌گويد: «انتقال خون در كشورهاي مختلف، علاوه بر هزينه زيادي كه دارد، مي‌تواند زمينه مناسبي براي انتقال انواع بيماري‏هاي عفوني را فراهم آورد. توليد خون از سلول‏هاي بنيادي، نه‏تنها مي‌تواند مانع بروز چنين خطرهايي شود، بلكه با در اختيار داشتن چنين تكنيكي، مي‌توان گروه خوني O منفي را نيز توليد كرد.» (گفتني است تنها هفت‌درصد از مردم جهان اين گروه خوني را دارند، اما 98درصد از مردم جهان مي‌توانند از آن استفاده كنند.) با وجود اينكه نتايج اين پژوهش موفقيت‏آميز بود و گام بزرگي جهت پيشبرد توليد خون مصنوعي محسوب مي‌شود، اما تا توليد انبوه خون مصنوعي راه زيادي باقي مانده است، زيرا بيماراني كه در وضعيت اضطراري، به خون نياز دارند، بايد 200 برابر حجم سلول‏هايي كه محققان در پژوهش‌هاي خود به بدن داوطلب وارد كردند، دريافت كنند.

ممكن است روزي با استخراج سلول‏هاي بنيادي كه درون رحم وجود دارد، ديابت كنترل شود. اين خبر را محققان دانشكده پزشكي «ييل» پس از يك پژوهش جديد ارايه دادند كه در مجله «درمان مولكولي» انتشار يافت. اين گروه با استفاده از تبديل سلول‏هاي داخل رحمي به سلول‏هاي مولد انسولين، ديابت را در موش‏ها درمان كردند. آندومتر يا لايه داخلي رحم، منبعي از سلول‏هاي بنيادي در افراد بالغ است. اين سلول‏ها، هر ماه طي يك سيكل عادت‌ماهانه، بافت رحمي توليد مي‌كنند. با وجود اين، آنها هم مثل ديگر سلول‏هاي بنيادي مي‌توانند به سلول‌هاي ديگر تقسيم شوند. گروه ييل دريافت كه مي‌توان از سلول‏هاي بنيادي آندومتريال براي توليد سلول‏هايIslet كه مولد انسولين هستند، استفاده كرد. در مراحل و بررسي‌هاي پيشرفته‏تر، مي‌توان از پيوند اين سلول‏ها براي درمان بيماران ديابتي استفاده كرد. اين پژوهش توسط دكتر هيو تيلور، پروفسور دانشگاه ييل انجام شد. محققان، سلول‏هاي بنيادي آندومتريال را در محيط‌هاي كشت حاوي مواد مغذي خاص و فاكتورهاي رشد غوطه‏ور كردند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در واكنش به اين مواد، خصوصيات سلول‏هاي بتاي پانكراس را اتخاذ كردند كه مولد انسولين هستند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در يك دوره انكوباسيون سه هفته‏اي، به شكل سلول‏هاي بتا درآمدند و توليد پروتئين‏هايي را كه به صورت تيپيكال توسط سلول‏هاي بتاي پانكراس ايجاد مي‌شود، شروع كردند. همچنين بعضي از اين سلول‏ها، انسولين توليد كردند. بدن بعد از غذا خوردن، غذا را به اجزاي آن مثل مواد قندي به گلوكز تبديل مي‌كند تا در بدن گردش كنند. واكنش آزادسازي انسولين از سلول‏هاي بتا، به سلول‏هاي بدن امكان مي‌دهد تا گلوكز موجود در گردش خون را دريافت كنند. در اين پژوهش پروفسور «تيلور» و گروه او، سلول‏هاي بنيادي بالغ را با گلوكز مواجه كردند و دريافتند كه شبيه به سلول‏هاي تيپيكال بتاي پانكراس هستند. سلول‏هاي محيط كشت با توليد انسولين، واكنش نشان مي‌دادند. اين گروه سپس به موش مبتلا به ديابت، سلول‏هاي بنيادي بالغ تزريق كردند. اين موش تعداد كمي سلول‏هاي بتاي فعال داشت و مقدار گلوكز موجود در خونش زياد بود. موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت نكرده بود، همچنان مقدار گلوكز خونش زياد بود، لتارژيك و مبتلا به كاتاراكت شد. در مقابل موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت كرده بود، فعال بود و مبتلا به كاتاراكت نشد ولي مقدار گلوكز خونش بالاتر از حد نرمال باقي ماند. پروفسور تيلور مي‌گويد: «قدم بعدي اين تحقيق مشخص مي‌كند كه اين درمان چقدر موثر است. ما همچنين در حال بررسي هستيم كه با تغيير در مواد مغذي محيط كشت يا با افزايش دوز تزريقي سلول‏ها چگونه مي‌توان درمان را موثرتر كرد. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال احتمالا بيشتر براي درمان مبتلايان به ديابت تيپ يك مفيد هستند كه در آنان سيستم ايمني بدن سلول‏هاي مولد انسولين را از بين مي‏برد، در نتيجه انسولين نمي‌تواند مقدار گلوكز خون را كنترل كند».

محققان ژاپني براي حل مشكل خروپف انسان در زمان خواب، دست به ساخت يك خرس روباتيك زده‌اند كه در زمان خواب، سر فرد را برمي‌گرداند تا مسير تنفسي‏اش آزاد شود. تا پيش از اين، راه‌هايي مانند نوارهاي بيني، داروهاي تنفسي و حتي لباس‏خواب‏هايي با توپ تنيس كه پشت آنها دوخته شده بود، بهترين راه‌حل براي قطع خر و پف به نظر مي‌رسيدند، اما به نظر مي‌رسد خرس ساخته‏شده توسط محققان دانشگاه واسداي ژاپن گزينه بهتري باشد. اين خرس كه «Jukusui-kun» نام دارد، مانند يك بالش عمل كرده و از يك ميكروفن داخلي نيز برخوردار است. به محض اينكه اين خرس با صداي خر و پف مواجه شود، پنجه آن به آرامي بالا آمده و سر فرد را به جهت ديگر برمي‌گرداند. اين حركت مي‌تواند بسياري از مبتلايان به آپنه خواب را به موقعيتي برساند كه آرام‏تر و بدون صدا بخوابند. تنها مشكل اين فناوري اين است كه اين افراد بايد روي يك بالش خرسي‏شكل با دستان روباتيك مفصل كاذب بخوابند و همچنين دستان خود را براي نظارت بر اكسيژن‌شان، داخل يك مانيتور خرسي‏شكل بگذارند. همچنين مانيتورهايي نيز در زير پارچه زير فرد قرار داده مي‌شود.