پزشکی بالینی

محققان معتقدند که کودکان مبتلا به اوتیسم کمتر احتمال دارد رفتارهای ناشایست دیگران را تقلید کنند. تحقیقات نشان می‌دهد کودکان مبتلا به اوتیسم به ندرت هر رفتار ناشایستی را تقلید و یا تکرار می‌کنند. این کودکان تمایل دارند که تنها اقدامات لازم را از بزرگترها تقلید کنند. آنتونیا همیلتون از دانشگاه ناتینگهام در انگلستان اظهار کرد: این بررسی بر روی31 کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم انجام گرفت و نتایجی را برای محققان به دنبال داشت. در طول پنج آزمون، کودکان به دقت مورد بررسی قرار گرفتند و محققان دریافتند تقلید در کودکان سالم، 57 درصد و در کودکان اوتیسمی 22 درصد است. این یافته‌ها در مجله Current Biology منتشر شده است.

سلولها قادر به دیدن یا شنیدن نیستند اما دارای توانایی هستند که انسان فاقد آن است و آن این که می‌توانند میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط زخم را شناسایی کنند. تعیین این موضوع که آن‌ها چگونه این عمل را انجام می‌دهند، می‌تواند به دانشمندان جهت ارتقا التیام زخم‌ها کمک کند. جریان یون‌ها در یک غشای سلولی میدان‌های الکتریکی ریزی را خلق می‌کند. تغییرات آسیب بافتی این میدان را تغییر می‌دهد و سلول‌های دخیل در ترمیم بافت تغییر را حس می‌کنند.
مین زائو و الکس موگیلنر از دانشگاه استنفورد واقع در کالیفرنیا، این موضوع را که چه عاملی موجب می‌شود این سلول‌ها به میدان‌های الکتریکی واکنش نشان دهند، بررسی کردند. این تیم علمی سلول‌های پوست ماهی را مطالعه کردند که اغلب برای مطالعه حرکت سلولی به کار می‌روند. هنگامی که این سلول‌ها به منظور تقلید میدان تشکیل‌شده در اطراف زخم، در یک میدان الکتریکی قرار داده شدند، تمامی آن‌ها به سوی الکترود مثبت حرکت کردند، گویی به سمت یک آسیب حرکت کردند، گرچه قطعات (fragment) کوچک‌تر ماده سلولی در سلول پوستی ماهی نمونه موردی به جهت مخالفی رفتند. سلول‌ها و قطعات یک وجه مشترک دارند و آن این که هر دو دارای خوشه‌های پروتئینی‌ هستند که به حرکت آن‌ها کمک می‌کند. تیم علمی به این نکته پی برد که این پروتئین‌ها به عنوان قطب‌نماهای الکترومغناطیسی ریز عمل می‌کنند، زیرا سلول‌ها را به سمت یک زخم هدایت می‌کنند اما قطعات سلولی را دور می‌کنند. گفتنی است اغوای جریان‌های الکتریکی در مکان‌ زخم می‌تواند درمان‌های التیام آن را ارتقا دهد.

دانشمندان دانشگاه هاروارد در حال طراحی ابزاری به نام «طحال بر روی تراشه» هستند که به طحال در انجام وظیفه‌اش به هنگام بروز بیماری شدید در بدن کمک می‌کند. وظیفه طحال، فیلترکردن جریان خون است و زمانی که اشخاص به طور شدیدی بیمار هستند و یا از آسیب‌های تروماتیک رنج می‌برند، گاهی اوقات این عضو به تنهایی قادر به برطرف کردن کامل پاتوژن‌ها نیست که این امر منجر به بروز مسمومیت عفونی مرگبار می‌شود. به منظور کمک به اجتناب از چنین امری، دانشمندان موسسه وایس در دانشگاه هاروارد در حال طراحی «طحال بر روی یک تراشه» هستند.
جریان خون بیمار از خلال این ابزار عبور می‌کند و این فرایند با ترکیب شدن نانومهره‌های مغناطیسی با خون آغاز می‌شود. این مهره‌ها با نسخه‌ای از پروتئین opsonin خون انسان که از لحاظ ژنتیکی مهندسی شده، پوشیده شده‌اند. این پروتئین به پاتوژن‌هایی از قبیل باکتری‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها و سموم متصل می‌شود. ترکیب خون/مهره از خلال مجموعه‌ای از میکروکانال‌ها عبور می‌کند که برای بیرون کشاندن دوباره مهره‌ها به کار می‌روند. مهره‌ها پاتوژن‌ها را با خود حمل می‌کنند و اجازه می‌دهند که تمامی اجزای معمول جریان خون تمیزشده (از قبیل سلول‌ها و پروتئین‌ها) به بدن بیمار بازگردانده شوند. لازم نیست که پادبندها مانع از لخته‌شدن خون در درون میکروکانال‌ها شوند، زیرا سطوح درونی آن‌ها با ماده فوق آبگریز موسوم به SLIPS طراحی شده در دانشگاه هاروارد، پوشیده شده‌اند.
موسسه وایس، طراح این سیستم، به تازگی قراردادی 9.25 میلیون دلاری را از DARPA با هدف طراحی بیشتر ابزار جدید دریافت کرده است. دارپا به چنین فناوری علاقه‌مند است زیرا می‌تواند برای درمان سربازانی که در کارزارهای جنگ آسیب می‌بینند، از آن بهره برد. دانشمندان در حال طراحی آزمایش این فناوری بر روی حیوانات هستند و در صورت موفقیت، کاربردهای بالینی آن بر روی بدن انسان نیز آغاز می‌شود.

محققان بر اساس نتایج حاصل از یک پژوهش جدید بر روی بیماران مبتلا به بیماری ارثی عروق خون دریافتند: سطوح پایین آهن موجود در خون با افزایش خطر تشکیل لخته‌های خونی خطرناک در ورید، همراه است. به گفته محققان امپریال کالج لندن یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد: درمان کمبود آهن به جلوگیری از بیماری شناخته شده ترومبوز (تشکیل لخته‌ی خون) وریدهای عمقی (DVT) کمک می‌کند.
«ترومبوز وریدهای عمقی» به طور معمول در پاها رخ می‌دهد و می‌تواند باعث درد و تورم شود، اگر لخته خون حرکت کند و به داخل رگ‌های خونی در ریه‌ها سفر کند، می‌تواند کشنده باشد. انجام عمل جراحی بزرگ و اساسی، عدم تحرک و سرطان به عنوان عوامل خطرناک برای لخته شدن خون شناخته شده‌اند، اما دلیل روشنی برای وجود آن در بسیاری از موارد نیست.
این پژوهش بر روی 609 بیمار مبتلا به هموراژیک ارثی خونی (HHT) که یک بیماری ژنتیکی از رگ‌های خونی است و باعث خونریزی بسیار زیاد از بینی و روده می‌شود، انجام شده است. بیماران «HHT» به دلیل خونریزی بخش زیادی از آهن خون را از دست می‌دهند. در این مطالعه افراد با سطح کم آهن در معرض خطر افزایش لخته شدن خون بودند، اما کسانی که مکمل‌های آهن را مصرف می‌کردند، ریسک کمتری داشتند.
دکتر «کلرشوولین»، نویسنده اصلی این پژوهش از موسسه ملی قلب و ریه در امپریال کالج لندن و مشاور افتخاری در امپریال کالج بهداشت و درمان بیمه خدمات درمانی «تراسپت» می‌گوید: عوامل خطرناک ابتلا به لخته شدن خون مثل پایین بودن سطح آهن در خون به طور بالقوه قابل درمان است. به گفته محققان حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان دچار کم خونی و فقر آهن هستند. نتایج این پژوهش در مجله «Thorax» به چاپ رسیده است.

بنا بر تحقيق‌هاي جديد، نوزاداني که در شهرهاي آلوده به دنيا مي‌آيند کم‌وزن هستند. محققان موسسه Environmental Health Perspectives روي بيش از 3 ميليون نوزاد در 9 کشور جهان تحقيق کرده و به اين نتيجه رسيده‌اند که ممکن است تاثير آلودگي بر وزن نوزادان کم باشد اما افراد بايد در اين‌باره آگاه باشند. آنها مي‌گويند در کل آلودگي تاثير منفي بر جمعيت دارد. در همين رابطه خطر ابتلا به مشکلات سلامتي و مرگ در نوزادان کم‌وزن بيشتر است. البته اين روزها بيشتر آنها زنده مي‌مانند اما ممکن است در بزرگسالي به بيماري‌هايي مانند ديابت و امراض قلبي مبتلا شوند. محققان دانشگاه کاليفرنيا در مورد تاثير آلودگي هوا و انسان تحقيق‌هاي زيادي انجام داده‌اند. آنها تاکنون متوجه شده‌اند که رابطه آلودگي هوا و وزن نوزادان هر چند کم است، هر چقدر فرد باردار بيشتر در معرض آلودگي قرار گيرد وزن نوزادش کمتر از حد معمول خواهد شد. در گذشته هم دانشمندان دانشگاه کاليفرنياي جنوبي تحقيقي را در رابطه با تاثير آلودگي هوا بر بيماري اوتيسم در کودکان انجام داده و به اين نتيجه رسيده بودند که آلودگي هوا مي‌تواند يکي از عوامل اين بيماري باشد.

حسگر امواج مغزی جدید از کاربران زمانی که مشغولیت ذهنی دارند، در مقابل تماس‌های تلفنی محافظت می‌کند. فناوری «گوش‌های گربه نکومیم» (Necomimi Cat Ears) که پروژه جدید «اوقات خوش» (Good Times) مبتنی بر آن است، از الکتروانسفالوگرافی برای نظارت بر فعالیت امواج مغزی بهره می‌برد.
«گوش‌های گربه» یک اسباب‌بازی علت و معلولی ساده هستند و زمانی که دارای سطوح بالای فعالیت مغزی هستند، گوش‌ها بالا می‌روند و با فعالیت کم، پایین می‌افتند. «اوقات خوش» اساسا از یک جفت Necomimis بدون گوش‌های متصل استفاده می‌کند و هنگامی که افراد با کاربر تماس می‌گیرند، از نظارت امواج مغزی برای ایجاد یک پاسخ ویژه استفاده می‌کند. زمانی که فعالیت موج مغزی بسیار بالاست، این وسیله فرض می‌کند که کاربر از لحاظ ذهنی بسیار درگیر است و بنابراین تمایل ندارد که ذهنش درهم ریخته شود.
چنانچه فردی بخواهد در آن بازه زمانی با کاربر این وسیله ابداعی تماس گیرد، «میل صوتی» (voicemail) کاربر را دریافت می‌کند. هدست این میل صوتی را از طریق بلوتوث فعال می‌کند. هنگامی که فعالیت موج مغزی کاهش می‌یابد، افراد می‌توانند دوباره تماس بگیرند. این وسیله در واقع ابداع روگرو اسکوچیونی ایتالیایی است و یک جایزه 30 هزار دلاری را از آن خود کرده است.

پژوهش محققان نشان می‌دهد ماه تولد نوزادان ممکن است در ابتلا به MS تاثیرگذار باشد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد سیستم ایمنی بدن، میزان ویتامین D و خطر ابتلا به اِسکلروزِ چندگانه یا اِم‌ اِس ممکن است با ماه تولد در ارتباط باشد. یک پژوهش که در لندن انجام شده است، نشان داد: نوزادان متولد ماه می (اردیبهشت تا خرداد) سطوح پایین‌تر ویتامین D را دارند و به طور بالقوه در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به MS نسبت به نوزادان متولد شده در ماه نوامبر (آبان تا آذر) هستند.
مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری ناتوان کننده عصبی است که می تواند منجر به مشکلات بینایی، کنترل عضلات، شنوایی و حافظه شود. بر اساس گزارش منتشر شده در مجله JAMA Neurology ، این یافته‌ها نشان می‌دهد تحقیقات بیشتری برای نیاز بدن به مکمل ویتامین D در دوران بارداری نیاز است. پژوهشهای انجام شده بر روی نمونه خون بند ناف گرفته شده از 50 نوزاد متولد شده در ماه‌های نوامبر و 50 نمونه خون گرفته شده از کودکانی که در ماه مه در بین سال‌های 2009 و 2010 به دنیا آمده اند نتایجی را نشان داد. این نمونه‌ها مشخص کرد ماه تولد در ابتلا به ام اس در نوزادان بسیار موثر است. این مطالعه نشان داد سطح ویتامین D نوزادان در ماه می، 20 درصد کمتر از نوزادانی است که در ماه نوامبر متولد می‌شوند.

لنزی تماسی که در شب مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند نیاز به عینک مطالعه در میانسالی را از بین ببرد. این شیوه که محققان دانشگاه نیو ساوث ولز استرالیا آنرا شبیه به ارتودنسی دندان خوانده‌اند، شکل چشم را برای تصحیح بینایی بدون نیاز به عینک یا جراحی تغییر می‌دهد. این لنزها با فشار آرام بر روی چشم برای بازیابی آن به شکل چشم یک انسان با بینایی عادی کار می‌کند. از آنجایی که این لنزها در زمان خواب مورد استفاده هستند، کاربران نیازی به استفاده از عینک مطالعه در روز برای تصحیح بینایی نخواهند داشت. همچنین از آنجایی که این لنزها در طول روز به کار نمی‌روند، چشمها می‌توانند اکسیژن کافی را بدست بیاورند.
بیشتر افراد میانسال کاهش بینایی مرتبط با سن بالا را در دید نزدیک تجربه می‌کنند. علائم رایج شامل دورتر نگه داشتن نوشته‌ها برای قرار دادن آنها در مرکز تمرکز بوده و بسیاری از افراد در این سنین نیازمند استفاده از عینکهای دو کانونی یا مطالعه هستند. اما این شیوه جدید موسوم به «هایپروپی ارتوکراتولوژی» یک جایگزین جدید را برای این شرایط ارائه می‌کند. پیرچشمی توسط فقدان انعطاف مرتبط با پیری در قرنیه چشم بوجود می‌آید. این در حالی است که این اصلاح دید موقتی است چرا که قرنیه به مرور زمان به شکل اولیه خود باز می گردد از این رو باید این لنزها را هر شب استفاده کرد.

محققان آمریکایی با تاباندن پالس های نور لیزر به مغز موش های صحرایی موفق به روشن و خاموش کردن اعتیاد به کوکائین در این حیوانات شده اند. کوکائین یکی از مواد مخدر اعتیادآور و مخرب محسوب می شود و روش های درمانی مختلفی برای رهایی از اعتیاد به این ماده توسعه یافته است. در مطالعه مشترک محققان موسسه ملی بهداشت (NIH)، مرکز تحقیقات دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو (UCSF) و کلینیک ارنست گالو از روش تاباندن پرتوهای لیزر به مغز برای ترک اعتیاد به کوکائین استفاده شده است.
محققان از پروتئین های حساس به نور موسوم به رودوپسین (rhodopsin) استفاده کرده و آنها را از طریق روش مهندسی ژنتیک داخل سلول های عصبی قشر جلوی پیشانی (prefrontal cortex) موش ها قرار دادند. این قشر مرتبط با تمایل و کنترل مصرف مواد مخدر شناخته می شود. از طریق کابل های فیبر نوری که درون مغز موش های صحرایی کاشته شده بودند، نور لیزر به نورون ها تابانده شده و سلول ها فعال شدند؛ نتیجه به دست آمده نشان می دهد که با روشن کردن و تاباندن نور به نورون ها، اعتیاد به کوکائین از بین می رود. در مقابل با غیر فعال کردن نورون ها یا خاموش کردن نور، رفتار اعتیاد به کوکائین بار دیگر در موش ها ایجاد شد.
تحقیقات نشان می دهد که هر دو گروه موش های صحرایی و انسان های معتاد به کوکائین دارای فعالیت کم قشر جلوی پیشانی مغز هستند. محققان معتقدند که روش تحریک مغناطیسی کرانیال (TMS) که از اتصال میدان الکترومغناطیسی به پوست سر استفاده می کند، برای ترک اعتیاد به کوکائین در انسان قابل استفاده خواهد بود. نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.

محققان آلمانی می‌گویند مبتلایان به سرطان سینه که تومورهای آنان به ریه گسترش یافته است در صورتی می‌توانند عمر بیشتری را تجربه کنند که تومورهای ریه را بیرون بیاورند. میانگین بقای مبتلایان به سرطان سینه که بیماریشان به سایر قسمت‌های بدن توسعه پیدا کرده و تحت رژیم‌های شیمی درمانی قرار دارند، بین 12 الی 24 ماه است. گمان‌ها بر این است که انجام عمل جراحی برای این دست بیماران موثر نیست. با این وجود محققان آلمانی "دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان" و "هایدلبرگ" با انجام آزمایشی بر 81 بیمار دریافتند که در صورت خارج کردن تمام تومورهای ریه، شانس بقا به 103 ماه افزایش می‌یابد. به گفته دکتر"هانز هافمن" نتایج به دست آمده اهمیت انجام این گونه عمل جراحی را در رویکردهای چند جانبه برای درمان این بیماران نشان می‌دهد. این پژوهش در مجله "The Annals of Thoracic Surgery" منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه میسوری روش جدیدی را برای درمان سرطان معرفی کرده‌اند که بدون داشتن عوارض جانبی این بیماری مهلک را درمان می‌کند. مدتی کوتاه پس از کشف نوترون در سال 1932، تعدادی از دانشمندان به پتانسیل «درمان گیراندازی نوترون بور» (BNCT) به عنوان درمانی برای سرطان پی بردند. با این حال علی‌رغم دهه‌ها تحقیق، مشکل یافتن یک عامل تحویل که بتواند تومورها را بدون آسیب‌رساندن به بافت‌های اطراف به طور کارآمدی هدف قرار دهد، به قوه خود باقی ماند.
راهکار BNCT شامل تزریق به تومورها با عامل گیراندازی ایزوتوپ بور-10 غیررادیواکتیو است که سپس پرتو نوترون‌های اپی‌ترمال به آن تابیده می‌شود. این نوترون‌ها با عامل گیراندازی برای تولید یک واکنش هسته‌ای و از لحاظ بیولوژیکی مخرب تعامل برقرار می‌کنند. این امر منجر به تشکیل بور 11 با آزادسازی تابش کشنده در شکل ذرات آلفا (هلیم- ) و یون‌های لیتیوم می‌شود که تومور را نابود می‌کنند. اگرچه مطالعات بالینی متعددی ایمنی BNCT را به اثبات رسانده‌اند، چالش یافتن عوامل بیشتر تحویل بور تومور انتخابی همواره وجود داشته است.
با استفاده از این واقعیت که سلول‌های سرطانی مواد بیشتری را در مقایسه با سلول‌های نرمال جذب می‌کنند، پروفسور ام فردریک هاوتورن و تیمش از دانشگاه میسوری ترتیبی دادند که سلول‌های سرطانی جذب و ذخیره‌سازی ماده شیمیایی بور که توسط هاوتورن طراحی شده بود، را انجام دهند. هنگامی که این ماده یک نوتورن را جذب می‌کند، اتم‌های لیتیوم و هلیم را آزاد می‌کند. این اتم‌ها در سلول‌های سرطانی نفوذ کرده و آن‌ها را از درون و بدون آسیب‌رساندن به سلول‌های سالم پیرامون نابود می‌کند. هاوتورن و تیمش این شکل جدید از پرتودرمانی را بر روی موش‌ها آزمودند که منجر به برطرف شدن موفقیت‌آمیز سرطان شد. جزئیات این مطالعه علمی اخیرا در مجله The Proceedings of the National Academy of Science منتشر شده است.

محققان آمریکایی دریافتند، فعالیت مغزی باعث بروز آسیب dna‌ درون سلول های مغز می‌شود و اگرچه این آسیب‌ها بسرعت ترمیم می‌شوند، اما این فرآیند می‌تواند توضیحی برای عملکرد برخی بیماری‌های عصبی ارائه کند. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (ucsf) در تحقیقات خود رابطه بین یادگیری و بروز صدمات مغزی را نشان دادند.
مصرف الکل یا مواد مخدر باعث نابودی سلول‌های مغزی می‌شود، اما آسیب dna‌ در اثر یادگیری ناچیز بوده و بسرعت ترمیم می‌شود؛ با این حال این فرضیه وجود دارد که فعالیت بیش از حد مغز می‌تواند منجر به صدمات مغزی در سلول های عصبی مغز شود. پژوهشگران در این تحقیق از موش های اصلاح ژنتیکی شده با برخی جهش های مرتبط با شروع زودرس بیماری آلزایمر استفاده کرده و نشانه هایی از آسیب مغزی را در زمان فعالیت مغز موش در مواجهه با محیط جدید کشف کردند؛ موش های گروه کنترل نیز دارای نشانه هایی از صدمات dna‌ در سطوح پایین‌تر بودند. برای دریافتن علت آسیب های مغزی در اثر فعالیت عصبی، موش ها در حالت بیهوشی تحت تابش نور قرار داده شدند که نشان می‌دهد، آسیب dna‌ در ارتباط مستقیم با فعالیت‌های مغز است و این آسیب ظرف یک روز بطور کامل ترمیم می‌شود.

یک دانشمند استرالیایی اخیرا مدعی شده که گونه نر انسان، پنج میلیون سال آینده منقرض شده و این فرآیند احتمالا از هم اکنون آغاز شده است. پروفسور جنی گریوز، یکی از تاثیرگذارترین دانشمندان استرالیا در دانشگاه کانبرا بر این باور است که زنان در رقابت میان جنسیت‌ها، به قطعی‌ترین شیوه ممکن برنده خواهند شد. به گفته وی، شکنندگی ذاتی کروموزوم جنسی مردانه، کروموزوم جنسی y، بدین معنی است که مردان به سوی انقراض در حرکت هستند.
پیش‌بینی گریوز به تعداد ژنهای درون کروموزومهای جنسی زن و مرد اشاره دارد. کروموزوم زنانه x از حدود 1000 ژن سالم یا بیشتر برخوردار است و همچنین زنان و دختران دارای دو کروموزوم زنانه هستند. کروموزوم y به همان نسبت همتای مونث خود دارای ژن بوده اما طی صدها میلیون سال این میزان در انسان مدرن بسیار کاهش یافته است. این امر شامل ژن sry (توالی ویژه کروموزوم y) یا همان سوئیچ برجسته مردانه هم شده که پسر یا دختر بودن جنین را تعیین می‌کند. همچنین در حالیکه زنان از دو کروموزوم x‌ برخوردارند، مردان تنها یک کروموزوم y دارند که قابلیت ترمیمی را که همتای زنانه داشته، ندارد و از این رو زودتر تحلیل می‌رود.
این در حالیست که کارشناسان دیگر مردان را دلگرمتر می‌کنند. پروفسور رابین لاول‌بج، کارشناس کروموزوم جنسی موسسه ملی تحقیقات پزشکی در لندن اظهار کرده که کروموزوم مردانه در حداقل 25 میلیون سال اخیر هیچ ژنی را از دست نداده و جای نگرانی نیست. پروفسور کریس میسون از دانشگاه کالج لندن اطمینان داده که حتی اگر این کروموزوم در چند میلیون سال آینده از بین برود، دنیای پزشکی از زمان زیادی برای جایگزین درمانی برخوردار خواهد بود. پروفسور گریوز نیز از راه‌حل‌های خود می‌گوید. وی اظهار کرده هنگامی که کروموزوم y به چند قسمت تقسیم می‌شود، یک کروموزوم دیگر می‌تواند جای آنرا گرفته و به تولید گونه‌های جدید انسان منجر شود. این امر در حال حاضر در دنیای طبیعت رخ داده که در آن یک موش خاردار ژاپنی توانست با وجود فقدان این کروموزوم زنده بماند.

دانشمندان به تازگی تحقیقاتی درباره استفاده از محفظه‌های زیست‌مولکولی موسوم به نانوحفره را برای تشخیص بیماری‌ها از طریق آزمایش خون آغاز کرده‌اند. اگر یافته‌های این گروه پژوهشی به اثبات برسد می‌تواند کمک بزرگی برای پزشکان در راه تشخیص بیماری‌ها با استفاده از آزمایش خون باشد.
در این پروژه محققان از نانوحفره‌هایی استفاده می‌کنند که ابعاد آنها در حد روزنه‌های غشاء سلولی است. این نانوحفره‌ها قادرند تا مولکول‌های مختلف از جمله dna را به‌ دام بیندازند. این روزنه‌ها به صورت دروازه‌هایی عمل می‌کنند که می‌توانند برخی از کانال‌های یونی را طرد کنند و برخی از آنها را بپذیرند. کانال‌های یونی به‌قدری کوچک هستند که تنها یک مولکول قادر است به‌درون آنها وارد شود. پیش از این محققان نانوحفره را به یک غشائی مصنوعی وارد می‌کردند که میان دو الکترود قرار گرفته بود. با این چیدمان آنها می‌توانستند مولکول‌ها را از میان نانوحفره عبور دهند و برای مدت بسیار کوتاهی (چند میلی ثانیه) آن را درون نانوحفره نگه دارند و خواص فیزیکی آن را مطالعه کنند.
زمانی که یک مولکول وارد نانوحفره می‌شود تغییرات جریان الکتریکی عبوری از سیستم را به دنبال دارد که می‌توان با کنترل این تغییر جریان جرم مولکولی و بار الکتریکی این ماده را با دقت بالا اندازه‌گیری کرد. با چنین ابزاری می‌توان تفاوت میان مولکول‌های مختلف را با دقت بالا تشخیص داد. در این پژوهش محققان نانوذرات طلا را به نانوحفره‌ها متصل کردند تا از این طریق کنترل دمای آنها تفاوت میان مولکول‌های مختلف را تشخیص دهند. اتصال نانوذرات به نانوحفره از طریق رشته‌های دی‌ان‌ای انجام می‌شود. نانوذرات به سرعت نور را جذب کرده و آن را به گرما تبدیل می‌کنند. این گرما به نانوحفره منتقل می‌شود و تغییر دمای آن می‌تواند نرخ واکنش انجام شده در نانوحفره‌ها را اندازه گیری کند؛ چیزی که پیش از این امکان‌پذیر نبوده است. پژوهشگران موسسه فناوری و استاندارد امریکا با همکاری همتایان خود در دانشگاه ویرجینیا کومون‌ولث و کالج ویتون مقاله‌ خود را در این زمینه تحت عنوان "temperature sculpting in yoctoliter volumes" به چاپ رسانده‌اند.

تحقیقات دانشمندان نشان داده است که در آینده‌ای نه چندان دور می‌توان از نانوذرات حاوی دارو برای درمان سرطان استفاده کرد. اِوا مالمستروم جانسون، استاد رشته علوم شیمیایی از دانشگاه kth با همکاری محققان دیگر بر روی نانوذرات ترانوستیک مطالعه می‌کند. نام این نانوذرات از دو کلمه therapeutic به‌معنای درمان و diagnostic به‌معنای تشخیص گرفته شده است. وی و گروه همراه وی در این تحقیقات موفق به تولید نوع جدیدی از ترکیبات ترانوستیک شده‌اند. به گفته مالمستروم جانسون این ذرات می‌توانند برای درمان سرطان سینه مورد استفاده قرار گیرند؛ ذراتی غیر سمی که در بدن قابل تجزیه هستند.
در این پژوهش محققان روشی برای خودآرایی خودبه‌خودی نانوذرات ارائه کردند تا در نهایت به ساختار ماکرومولکولی برسد. برای رسیدن به این ساختار باید تعادلی میان بخش آب‌دوستی(قابل انحلال در آب) و بخش آب‌گریز(بخش غیرقابل انحلال در آب) به وجود بیاید. در واقع بخش آب‌گریز این امکان را فراهم می‌کند درون این ساختار با استفاده از دارو پر شود. وجود ایزوتوپ طبیعی فلئور 19 موجب می‌شود که این ماده بتواند در تصاویر mri به راحتی قابل مشاهده و ردیابی باشد. با ردیابی دارو در بدن می‌توان فهمید که چه اتفاقی در حال رخ دادن بوده و آیا فرآیند درمان درست انجام می‌شود یا خیر.
این گروه تحقیقاتی درون نانوذرات را با استفاده از دارو‌های شیمی درمانی دوکسوروبیسین پر کردند؛ دارویی که هم‌اکنون برای درمان سرطان‌های مثانه، ریه، پستان و رحم مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج این پژوهش نشان داد که این نانوذرات نه تنها مضر نبوده بلکه قادراند تومورها را نیز تحت تاثیر قرار دهند. قدم بعدی در این پروژه آن است که با بهبود این سیستم بتوان از آن برای درمان سرطان‌هایی که درمان آن با شیمی‌درمانی دشوار است، استفاده کرد. با تغییر ابعاد این نانوذرات یا اصلاح سطح آن می‌توان آنها را برای چسبیدن به سلول‌های مشخص آماده کرد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان "in vitro evaluation of non-protein adsorbing breast cancer theranostics based on 19f-polymer containing nanoparticles" در نشریه particle & particle systems characterization به چاپ رسیده است.

زندگی در مناطقی سرشار از هوای آلوده باعث افت عملکردهای شناختی به ویژه در افراد مسن می‌شود. نتایج یک تحقیق در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نشان داد قرار گرفتن در معرض هوای ناسالم نه تنها می‌تواند باعث بروز مشکلات قلبی عروقی، تنفسی و حتی مرگ زودرس در جمعیت مسن شود بلکه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تماس با هوای آلوده دارای اثرات مخربی بر سلامت مغز و عملکردهای شناختی است.
براساس این گزارش، محققان با بررسی اطلاعات فردی 14 هزار و 793 فرد 50 ساله و مسن‌تر براساس داده‌های سطح متوسط ذرات معلق هوا در سال 2004 و ارزیابی میزان عملکرد شناختی این افراد با آزمون‌های موجود نشان دادند ذرات معلق هوا به قدری کوچکند که در صورت استنشاق به راحتی وارد ریه‌ها و مغز شده و از عوامل خطر مهم زیست محیطی برای لطمه به عملکردهای مغزی محسوب می‌شوند.
نتایج حاصل از این پژوهش حاکیست مواجهه با ذرات معلق هوا در محدوده 4.1 تا 0.7 میکروگرم در هر متر مکعب و هر 10 میکروگرم افزایش با افت 0.36 نمره در کاهش عملکردهای شناختی همراه بوده است که این اثر معادل به وجود آمدن تقریباً 3 سال پیری در میان افراد مورد مطالعه بوده است. به گفته محققان افزایش هر یک سال سن با افت 0.13 نمره در کاهش میزان عملکردهای شناختی و افت مغزی همراه است.

نخستین شواهد روشن به دست‌آمده از چگونگی تاثیر داروهای ضدافسردگی بر تقویت شکل‌گیری سلولهای مغزی، حاکیست که این داروها می‌تواند به درمان بهتر افسردگی کمک کنند. هیپوکامپ یکی از دو ناحیه مغزی است که در آن نورون‌های جدید در طول زندگی انسان بوجود می‌آیند. این فرآیند در میان افرادی که به افسردگی دچارند، مختل می‌شود. اگرچه تاکنون مشخص نشده که این مسأله مسبب یا نشانه این شرایط باشد. با این حال بدیهی است که یکی از راههای عملکرد قرص‌های ضدافسردگی از طریق افزایش تولد نورون‌ها در هیپوکامپ است.
پژوهشگران دانشگاه کینگز کالج لندن، اکنون در حال تحقیق بر روی چگونگی این فرآیند هستند. پژوهشهای قبلی نشان‌دهنده یک ارتباط بین برخی داروهای ضد افسردگی و هورمون‌های استرس موسوم به گلوکوکورتیکوئیدها بوده‌است. از این رو محققان تصمیم گرفتند در مورد عملکرد داروی ضدافسردگی سرترالین بر روی دریافت‌کننده‌های گلوکوکورتیکوئید تحقیق کنند. آنها سلولهای نمونه هیپوکامپی را در آزمایشگاه پرورش داده و به آن سرترالین اضافه کردند. 10 روز بعد تعداد نورون‌های جدید تا 25 درصد بیشتر از حد انتظار دانشمندان بود.
هنگامی که این محققان پیش از افزودن داروی ضدافسردگی، دارویی برای توقف گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئید به نمونه اضافه کردند، پس از گذشت 10 روز تعداد نورون‌های جدید تولید شده با میزان طبیعی رشد مورد انتظار مشابه بود. به گفته این دانشمندان، هورمون‌های گلوکوکورتیکوئید و داروهای ضد افسردگی موجب فعال شدن این دریافت‌کننده‌ها می‌شوند اما روش عملکرد آنها متفاوت است. آنها امیدوارند که این نتایج بتواند در تولید داروهای ضدافسردگی کارآمدتر موثر واقع شود.

محققان کانادایی موفق به تعریف استراتژی جدیدی برای تحریک شکل‌گیری رگ‌های خونی کاربردی جدید در بافت‌های دچار کمبود اکسیژن شده‌اند. دانشمندان دانشگاه «اونتاریوی غربی» یک استراتژی جدید را تعریف کرده‌اند که در آن یک عامل زیستی موسوم به «عامل رشد فیبروبلاست 9» (fgf9) زمانی به بدن وارد می‌شود که بدن در همان زمان در حال تلاش برای ساخت رگ‌های خون در بافت‌های آسیب‌پذیر یا آسیب‌دیده است. در نتیجه، تلاش‌های ناموفق برای بازسازی منابع خون‌رسان به موفقیت تبدیل خواهد شد. به گفته دانشمندان، جراحی بای‌پس عروق کرونری و استنت گذاری درمان‌های مهمی محسوب می‌شوند اما برای همه مناسب نیستند. از این رو در سالهای اخیر تعریف استراتژی‌های بیولوژیکی که بر بازسازی رگهای خونی خود فرد بیمار تاکید دارد بسیار مورد توجه قرار گرفته‌است. این درمان بالقوه «رگ‌درمانی» نام گرفته است.
متاسفانه و با وجود تحقیقات بسیار، رگ درمانی برای افراد مبتلا به بیماری شریان کرونر هنوز مفید تشخیص داده نشده است. به نظر می‌رسد که رگهای خون جدید که با استفاده از رویکردهای کشف شده تاکنون شکل می‌گیرند، مدت زیادی دوام نیاورده و ممکن است نتوانند جریان خون را به سمت نواحی دچار کمبود اکسیژن کنترل کنند.
پژوهش محققان کانادایی به ارائه روشی برای غلبه بر این محدودیت‌ها پرداخته‌ است. این استراتژی بر اساس توجه بیشتر به سلول‌های پشتیبان در دیواره رگها به جای سلولهای اندوتلیال یا سلولهای پوششی در دیواره سرخرگ است. این تیم تحقیقاتی دریافتند که با فعال‌سازی سلولهای پشتیبان، رگهای خون جدید در بدن موشهای بزرگسال خشک نشده و از بین نرفتند و در عوض تا یک سال دوام آوردند. علاوه بر آن، این رگ‌های خونی بازسازی شده اکنون با سلولهای عضله‌ای صاف که به آنها توانایی انقباض و استراحت می‌دهد پوشیده‌شده بودند. در این فرآیند حیاتی است که میزان کافی از خون و اکسیژن به بافتها می‌رسد. رویکرد استفاده از سلول‌های پشتیبان به جای سلول‌های اصلی به کشف راههای جدید در بازسازی رگها و امکانات جدید برای درمان این گونه بیماران منجر خواهد شد.

استرس مادر در دوران بارداری ممکن است خطر بروز نارسایی قلبی مادرزادی را در نوزاد افزایش دهد. محققان دانمارکی برای انجام این تحقیق، پرونده 45 هزار زن باردار را که پیش از زایمان یکی از بستگان نزدیک خود را از دست داده بودند، بررسی کردند و دریافتند که احتمال بروز نقص‌های مادرزادی در نوزادان این مادران باردار بیشتر است.
دکتر «ادوارد مک‌کیب»، یکی از محققان این تیم تحقیقاتی اظهار کرد: مطالعات متعددی در این زمینه انجام شده است که ارتباط بین استرس دوران بارداری و نارسایی قلبی مادرزادی را در نوزاد نشان می‌دهد، با این حال باید تحقیقات بیشتری انجام شود. وی افزود: نارسایی قلبی مادرزادی یکی از شایع‌ترین نارسایی‌های پس از تولد است که در اکثر موارد کشنده نیست. در برخی موارد این نارسایی با جراحی رفع می‌شود و در سایر موارد نیازی به انجام عمل جراحی نیست. دکتر «مک‌کیب» با بیان اینکه ممکن است استرس این مادران باردار باعث شود کارهایی را انجام دهند که برای سلامت جنین آنان خطرناک باشد، خاطرنشان کرد: استرس ممکن است تغییراتی در ساختار DNA جنین در رحم مادر ایجاد کند. وی تاکید کرد: اگرچه نمی‌توان از بروز استرس جلوگیری کرد، اما می‌توان اثرات منفی ناشی از آن را کاهش داد. اگرچه این تحقیق رابطه بین استرس مادر و خطر بروز نارسایی قلبی مادرزادی را نشان می‌دهد، اما ارتباط علت و معلولی این دو را ثابت نمی‌کند. نتایج این تحقیق در مجله اینترنتی «Pediatrics» منتشر شده است.

نتایج تحقیق انجام شده توسط پژوهشگران آمریکایی نشان داد: چاقی در ناحیه شکم علاوه بر دیابت و بیماری‌های قلبی، خطر ابتلا به استئوپروزیس یا پوکی استخوان در زنان را تشدید می‌کند. پژوهشگران دانشگاه هاروارد پس از تحقیق بر روی 50 زن به این نتیجه رسیدند که از این به بعد چاقی ناحیه شکم را باید در زمره عوامل خطرساز در ابتلا به پوکی استخوان و کاهش تراکم استخوانی تلقی کرد. پژوهشگران با انجام آزمایشات مربوط به میزان چربی در ناحیه شکم از یک سو و میزان تراکم استخوانی از سوی دیگر در خصوص بیماران در تحقیق به این نتیجه دست یافتند که چربی ناحیه شکم به مراتب بیشتر از چربی در دیگر نواحی فرد را مستعد ابتلا به پوکی استخوان می‌کند. نتایج این تحقیق در یک نشست تحقیقاتی در شیکاگو ارائه شده است.

تحقیقات محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد: سیگار کشیدن باعث طولانی شدن مدت درمان شکستگی استخوان و بهبود زخم‌ها یا عفونت پس از عمل جراحی می‌شود. دانشمندان برای کشف ارتباط بین زمان درمان شکستگی استخوان و سیگار کشیدن، 6 هزار و 480 بیمار سیگاری را مورد مطالعه قرار دادند. این بیماران در نواحی مانند ساق پا، استخوان ران، مچ پا و بازو شکستگی داشتند و به طور هم زمان برای بهبود زخم عمل جراحی یا زخم های دیگر، تحت درمان بودند. نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد درمان انواع زخم‌هایی که با شکستگی استخوان همراه است، در سیگاری‌ها 6 هفته بیشتر از سایر افراد طول می کشد. به طور معمول درمان شکستگی در افراد عادی 24 هفته و در افراد سیگاری 30 هفته به طول می انجامد.

بر اساس تحقیقاتی که یک پژوهشگر امریکایی انجام داده، مشخص شد: افرادی که زیاد با هواپیما مسافرت کرده یا مسیرهای پروازشان طولانی است، به دلیل ایجاد تغییرات طولانی مدت در مغز و به هم ریختن ساعت بیولوژیک بدن، تا مدتی پس از پرواز، دچار خستگی و فراموشی می‌شوند. این تحقیقات که در مجله "پلوس وان" چاپ شده نشان می‌دهد که این اختلالات مغزی همچنین ممکن است برای افرادی که طی شیفت‌های شبانه یا با برنامه‌های کاری غیرمعمول کار می‌کنند، رخ دهد.
بر اساس این تحقیقات، در صورت تکرار اختلال در ریتم شبانه‌روزی، فرد شاهد تاثیر طولانی مدت آن در رفتار و عملکرد شناختی خود خواهد بود. محققان در آزمایشات خود بر روی موش‌ها دریافتند اختلالات اعمال شده بر موش‌ها باعث ایجاد مشکلات یادگیری در آن‌ها شده و جالب اینکه با وجود توقف اختلالات و بازگشت آنها به حالت طبیعی،‌ این مشکلات یادگیری برای یک ماه در موش‌ها باقی مانده بود. محققان در طول آزمایشات خود، تغییرات ایجاده شده و کاهش میزان نورون‌ها را در هیپوکامپ که مسؤول حافظه است، دنبال کردند. موش‌هایی که اختلال در ریتم شبانه‌روزی بر آنها اعمال شده بود تنها نیمی از میزان تعداد عادی نورون را در هیپوکامپ خود داشتند.
این یافته‌ها ممکن است تاثیرات بیشتری بر کارمندان شیفت شب یا افرادی که بطور معمول مسافرت‌های هوایی طولانی مدت دارند داشته باشد. از بین رفتن حافظه، مشکلات یادگیری، بالارفتن احتمال ابتلا به دیابت، بیمار‌ی‌های قلبی، فشار خون و سرطان و کاهش قدرت باروری بخشی از این تاثیرات هستند. محققان برای پیشگیری یا کم کردن اثرات این اختلالات پیشنهاد می‌کنند برای هر پرواز طولانی‌مدت، یک روز استراحت در نظر گرفته شود و کارمندان شیفت شب نیز زمان استراحت خود را در یک اتاق تاریک و ساکت بگذرانند.

نتیجه پژوهش‌های جدید نشان داد که زنان و مردان به طور مساوی در مرگ کودکان بر اثر سندرم تکان دادن کودک «Shaken Baby Syndrome» نقش دارند. هر چند نقش زنان و مردان در این خصوص یکسان است، اما قدرت بدنی بیشتر مردها باعث می‌شود تا در زمان تکان دادن، تکانه‌های شدیدتری به کودک وارد شود و بیشتر آسیب ببیند.
سندرم تکان دادن کودک عامل اصلی مرگ ناشی از آسیب به سر در کودکان است، به گونه‌ای که بر اثر این سندرم سالانه هزار و 200 تا هزار و 400 کودک در آمریکا جان خود را از دست می‌دهند. این عمل می‌تواند عوارض مرگباری از جمله خونریزی مغزی، شکستگی جمجمه و خونریزی قرنیه چشم را به همراه داشته باشد. بر اساس نتایج این تحقیق که توسط پژوهشگران دانشگاه فلوریدا به عمل آمد و در مجله Pediatrics منتشر شد، زنان عامل اصلی نیمی از موارد ابتلا به این سندرم بوده و به اندازه مردها در این خصوص نقش دارند.

تیمی از فیزیکدانان و عصب‌شناسان از روش راهگشایی در تصویربرداری MRI خبر داده‌اند که انجام اسکن‌های مغزی را با بیش از هفت برابر سرعت حال حاضر ممکن می‌سازد. یک فیزیکدان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و همکارانش از دانشگاه‌های مینه سوتا و آکسفورد انگلستان از دو بهینه‌سازی خبر می‌دهند که اجازه می‌دهد تا اسکن سه بعدی کاملی از مغز در کمتر از نیم ثانیه، به جای 2 تا 3 ثانیه معمول انجام پذیرد. دیوید فاینبرگ، نویسنده اصلی مقاله و فیزیکدان و استادیار موسسه عصب شناسی هلن ویلز دانشگاه کالیفرنیا در برکلی گفت:‌ "هنگامی که اولین تصویرها را برداشتیم، سرعت آن برای ما غیرقابل باور بود. مثل آن بود که از هواپیمای ملخ دار سوار هواپیمای جت شوید. تفاوت تا این اندازه بود. برای عصب شناسی، به ویژه اسکن سریع نقش کلیدی دارد چرا که اجازه می‌دهد تا پویایی کنش‌های مغزی به تصویر کشیده شود. به گفته فاینبرگ، "هنگامی که مطالعه ام.آر.آی. عملی از مغز انجام می‌شود، حدود 30 تا 60 تصویر که تمامی سه بعد مغز را پوشش می‌دهد صدها بار تکرار می‌شود مانند فریم‌های یک فیلم، اما با fMRI یک فیلم سه بعدی است. به وسیله مالتیپلکس کردن تصویربرداری جهت سرعت بالا، تعداد فریم‌های بالاتری به همراه اطلاعات بیشتری در زمانی کوتاه‌تر به دست می‌آید."

پژوهشگران تايواني موفق به ابداع روشي جديد براي به تصويرکشيدن متابوليسم انسوليني در درون بدن موجودات زنده شدند. در اين روش، انسولين انساني با نانو ذره‌هاي طلا ترکيب مي‌شود و به علت ساطع کردن پرتوهاي فلوئورسانس قرمز يا مادون قرمز، قادر به نمايش الگوي جذب تحت سلولي نانوذره‌هاي طلا- انسوليني است. استفاده از اين روش در بدن موش‌هاي آزمايشگاهي و نيز در بافت چربي انساني در محيط آزمايشگاه نشان داده است که جذب انسولين در سلول‌هايي که گيرنده آن را دارند بيشتر است. نانو ذره‌هاي طلا- انسوليني حتي مي‌توانند به درون قطره‌هاي چربي در درون آديپوسيت‌ها نيز نفوذ کنند. با اين روش، مشخص شده که آديپوسيت‌هاي چاق در موش‌هاي مبتلا به ديابت نوع دو و نيز آديپوسيت‌هاي چاق انسان‌هاي مبتلا به ديابت يا بيماري عروق کرونري، به ميزان بيشتري انسولين را جذب مي‌کنند. بدين ترتيب، نانوذره‌هاي طلا- انسولين مي‌توانند راهکار و رويکرد جديدي در بررسي متابوليسم انسوليني در محيط آزمايشگاهي و نيز در بدن موجودات زنده کوچک جثه ارائه کند.

تعداد قابل توجهي از ژن‌ها در ابتلا به بيماري‌هاي چند عاملي پيچيده دخيل شناخته شده‌اند. به تازگي پژوهشگراني از کشورهاي سوئد، اسپانيا، سوئيس، چين و آمريکا در پژوهشي مشترک به بررسي نحوه تظاهر ژن‌ها در مبتلايان به ديابت نوع دو پرداخته‌اند. اين مطالعه نشان داده است تظاهر گروهي از ژن‌ها که تظاهر همزمان داشته و متعلق به خانواده ژن‌هاي مرتبط با اينترلوکين يک هستند با وقوع آتي ديابت نوع دو و کاهش ترشح انسوليني در ارتباطند. يکي از ژن‌هايي که به شدت در سلول‌هاي جزاير پانکراسي اين افراد متظاهر مي‌شود، ژن (SFRP4 (Secreted Frizzled- related protein 4 است که تظاهر آن با تظاهر ديگر پروتئين‌هاي التهابي هم‌خواني و مطابقت دارد. ترشح پروتئين‌هاي حاصل از اين ژن توسط IL-1B تحريک مي‌گردد. مطالعات اين پژوهشگران نشان داده است افزايش سطح خوني SFRP4 از طريق کاستن از تظاهر کانال‌هاي کلسيمي بر روي سلول‌هاي جزيره‌ايي و نيز کاهش اگزوسيتوز انسوليني، به کاهش تحمل نسبت به گلوکز مي‌انجامد. افزايش ترشح اين پروتئين سال‌ها پيش از وقوع باليني و تشخيص ديابت نوع دو قابل رديابي در خون بيماران است و بنابراين SFRP4 مي‌تواند يک شاخص بالقوه براي تشخيص زودهنگام يا حتي پيش‌بيني وقوع آتي اين بيماري باشد.

مطالعات پيشين نشان داده‌اند سطح خوني اوستئوپونتين (Osteopontin) مي‌تواند شاخصي براي تعيين پيش‌آگهي و احتمال وقوع متاستاز در برخي از تومورها باشد. يک پژوهش جديد بر روي 225 بيمار مبتلا به سرطان‌هاي يوروتليال مثانه و 230 فرد به عنوان گروه شاهد نشان مي‌دهد که از سطح خوني اوستئوپونتين مي‌تواند به عنوان شاخصي از پيش‌آگهي سرطان‌هاي يوروتليال مثانه استفاده کرد. سطح خوني اوستئوپونتين در مبتلايان به اين سرطان‌ها به طور معني‌داري از گروه شاهد بالاتر است و در ميان مبتلايان به سرطان هم، سطح خوني مزبور در ميان افرادي که سرطان با درجه بالاي ديسپلازي و تمايز اندک دارند، از افرادي که تمايز بهتري دارند، بالاتر است. در ميان بيماران مبتلا به سرطان‌هاي يوروتليال مثانه، کمترين سطح خوني اوستئوپونتين مربوط به افرادي است که سرطان آنها محدود به فضاي مثانه است و مبتلايان به نوع متاستاتيک بيماري بالاترين سطح خوني را دارند. بدين ترتيب پژوهشگران پيشنهاد کرده‌اند از سطح خوني استئوپونتين مي‌توان به عنوان شاخص براي تعيين پيش‌آگهي سرطان‌هاي يوروتليال مثانه استفاده کرد.

پژوهشگـران مرکــز ويک فارست آمريکا اقدام به توليد نــوع جديدي از نانــوذرات کرده‌اند که احتمالا مي‌تواند در آينده براي درمان سرطان‌هاي کولورکتال مورد استفاده قرار گيرد. در مطالعه اين پژوهشگران، پلي‌مرهاي نانوذره‌اي کونژوگه شکاف باند پائين Low band gap D-A conjugatecl) D-A) که حاوي سيکلوپنتاديتيوفن 2 اتيل هگزيل بودند با بنزوديتاديازول يا بنزوسلناديازول به طور همزمان پلي‌مريزه شدند. پلي مرهاي توليد شده، در محيط مايع پايدار بوده و تا غلظت يک ميلي‌گرم در هر ميلي‌ ليتر از مايع، براي سلول‌ها سميت هم نداشتند. سپس اين پلي‌مرها در معرض نور با طول موج 808 نانومتر قرار گرفتند که باعث ايجاد حرارت تا بالاتر از 50 درجه سانتيگراد گرديد. مواجهه سلول‌هاي کولورکتال در محيط آزمايشگاهي با اين پلي‌مرها در غلظت 100 ميکروگرم در هر ميلي‌ليتر و سپس مواجهه با امواج نوري مزبور، نابودسازي فوتوترمال سلول‌هاي سرطاني را اثبات کرد، به طوري که تنها کمتر از 10% از سلول‌هاي سرطاني زنده باقي ماندند. با اين حساب، پلي‌مرهاي مزبور پيش از مواجهه با نور خاصيت کشندگي ندارند اما بعداز مواجهه با نور به علت ايجاد گرما قادر به از بين بردن سلول‌هاي سرطاني هستند و بنابراين مي‌توان از آنها در درمان سرطان‌هاي کولورکتال و حتي ديگر سرطان‌ها استفاده کرد. پيش از هر گونه استفاده باليني، نياز به بررسي‌هاي بيشتر در اين زمينه وجود دارد.

تکامل توموگرافي هم‌خوان نوري (Optical Coherence Tomagraphy) يا OCT به دستيابي به روش تصويربرداري جديدي براي تشخيص عفونت‌هاي گوش مياني منجر شده است. اين روش غيرتهاجمي از نواري از نور استفاده مي‌کند تا تصويري با تفکيک‌پذيري بالا و سه بعدي از بافت‌ها حاصل کند. در اين روش که توسط پژوهشگران مهندسي الکترونيک و کامپيوتر دانشگاه ايلينويز ابداع شده، بيوفيلم‌هاي باکتريايي که درپشت پرده صماخ تشکيل مي‌گردند، شناسايي شده و به عنوان نشانه‌اي از عفونت گوش مياني در نظر گرفته مي‌شود. اين تصويربرداري در کمتر از يک ثانيه به انجام مي‌رسد، فاقد خطر ناشي از تابش اشعه‌هاي يونيزه‌کننده است و بسيار مقرون به صرفه نيز خواهد بود. در اين مطالعه که روي بزرگسالان به انجام رسيده، در مجموع 18537 مورد اسکن و 742 تصوير از 13 بيمار مبتلا به اوتيت ‌مديا و 7 فرد سالم به عنوان گروه شاهد گرفته شد و يافته‌هاي باليني به عنوان استاندارد طلايي محسوب گرديد. اين پژوهشگران در انتها نتيجه‌گيري کردند که دقت تشخيص روش تصويربرداري فوق بسيار قابل قبول بوده و علاوه بر اين، اين مزيت را نيز در بردارد که امکان پايش سرعت و ميزان پيشرفت يا بهبود بيماري و وسعت گسترش بيوفيلم در محيط گوش مياني را نيز فراهم مي‌کند. به هرحال براي ورود اين روش به مرحله استفاده باليني نياز به مطالعات گسترده‌تري است.

پژوهشگران بخش مهندسي و علوم کامپيوتري دانشگاه MBM هندوستان اقدام به ابتکار جديدي براي ثبت ضربان قلب جنين نموده‌اند. در روش ابداعي اين مبتکران، از سيستمي متشکل از يک حسگر صوتي بي‌سيم به عنوان بخش سخت‌افزاري دستگاه و يک نرم‌افزار هوشمند براي ثبت و نمايش اطلاعات دريافتي توسط بخش سخت‌افزاري استفاده مي‌شود. بخش سخت‌افزاري به شکل يک مخروط صوتي به همراه يک بسته بلوتوث طراحي شده است. پس از دريافت سيگنال‌هاي صوتي از قلب جنين، اين امواج به يک کامپيوتر شخصي انتقال داده شده و مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند. دقت تشخيصي اين ابزار جديد بر روي 33 زن باردار مورد آزمايش قرار گرفته است و با روش فونوکارديوگرافي توسط سونوگرافي داپلر که به طور روزمره توسط پزشکان مورد استفاده قرار مي‌گيرد، مقايسه شده است. اين بررسي مقايسه‌اي نشان داده است که دقت تشخيصي فونوکارديوگرافي با بلوتوث حدود 98 بوده و مي‌توان از آن به‌عنوان روشي قابل اطمينان در طبابت روزمره بهره گرفت. با توجه به قسمت نسبتا اندک براي تهيه و توليد اين دستگاه، پژوهشگران اين طرح اميدوار به ورود به مرحله باليني و توليد گسترده آن هستند.

پژوهشگران استرالیایی با بررسی ژنتیکی 18 هزار کودک دریافته‌اند که طیف خاصی از ژن‌های والدین بر میزان بهره هوشی فرزندان تأثیر می‌گذارند. در تحقیقات قبلی عنوان شده بود که بین 40 تا 50 درصد هوش کودکان وابسته به عوامل ژنتیکی مختلف است، اما مطالعه صورت گرفته توسط پژوهشگران دانشگاه کوئینزلند این میزان را بین 20 تا 40 درصد اعلام می کند. در این مطالعه تأثیرات محیطی رشد بصورت کاملا جداسازی شده و تنها عوامل ژنتیکی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. پژوهشگران با آنالیز DNA و انجام تست هوشبهر (IQ)‌ از 18 هزار کودک خردسال از چهار کشور جهان دریافته‌اند، گروه خاصی از ژن های والدین در میزان بهره هوشی کودکان تأثیر مستقیم دارند.
دکتر «بنیامین» از محققان دانشگاه کوئینزلند خاطرنشان می‌کند: نتایج بدست آمده در این پژوهش کمتر از تحقیقات قبلی است، اما نشان می دهد که هوش کودکان یک مقوله ژنتیکی بوده و در ارتباط مستقیم با DNA والدین است. این مطالعه گسترده‌ترین تحقیقات ژنتیکی محسوب می‌شود که با استفاده از داده‌های ژنتیک و انجام تست‌های هوشبهر (IQ)‌ در جهان انجام شده و به محققان در درک بهتر ناتوانی ذهنی کودکان کمک خواهد کرد.

نتایج یک تحقیق نشان داد: چرتهای کوتاه و بدون رویا توانایی یادگیری مغز را شارژ مجدد می‌کنند.پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا با انجام تحقیق بر روی 44 نفر به این نتیجه رسیدند که چرت زدن باعث می‌شود امواج مغزی به نام دوکهای خواب یا (Sleep spindles) فعال شده و باعث درهم تنیدگی مناطق مختلفی از مغز شده و مسیر را برای یادگیری مطالب جدید فراهم کند. دوک‌های خواب در واقع پالس‌های سریع الکتریکی هستند که مطالب ذخیره شده در بخش هیپوکامپوس مغز را به کورتکس پیشانی منتقل می‌کنند و این امر باعث می‌شود تا فضای لازم در محیط محدود هیپوکامپوس برای ضبط اطلاعات جدید فراهم شود. بر اساس نتایج این تحقیق که در مجله Current Biology منتشر شد، فعالیت دوکهای خواب بیشتر در زمان چرتهای بدون رویا شروع می‌شود.

پژوهشگران آمریکایی احتمال می‌دهند که کمبود پتاسیم، عامل اصلی دو برابر بودن جمعیت سیاه‌پوست آمریکایی مبتلا به دیابت نوع 2 در قیاس با سفیدپوستان این کشور است. پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز معتقدند این بدان معنا نیست که مردم باید دائما مکملهای پتاسیم مصرف کنند اما با این وجود کمبود پتاسیم در خون یکی از خطرات فاکتورهای ابتلا به دیابت است، هر چند هنوز نمی‌توان در خصوص پیشگیری از ابتلا به این بیماری با مصرف مکمل‌های پتاسیم نظر قطعی داد. نتایج این تحقیق در مجله آمریکایی تغذیه بالینی منتشر و بر اساس آن مشخص شد خون افراد سیاهپوست امریکایی دارای سطح کمتری از پتاسیم است؛ ماده‌ای که در موز، ماست و طالبی به وفور یافت می‌شود. به طور متوسط نژاد سیاهپوستان آمریکایی موفق به تامین نیمی از پتاسیم مورد نیاز و توصیه شده توسط متخصصان هستند.

دانشمندان آمریکایی اعلام کردند: مصرف قرص‌های مسکن به ناهنجاری در راست قامتی بدن می‌انجامد. نتایج یک مطالعه حاکی از آن است که مردانی که از قرص‌های مسکن مانند ایبوپروفن و آسپرین به طور مداوم استفاده می‌کنند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به ناهنجاری در راست قامتی بدن هستند. محققان در این مطالعه که از سال 2002 تا کنون درحال انجام است، بیش از 8 هزار مرد 45 تا 69 ساله را بررسی کردند. آن‌ها سرانجام به این نتیجه رسیدند افرادی که مرتب از این‌گونه قرص‌ها استفاده می‌کنند، 2.4 برابر بیش‌تر در معرض ابتلا به این ناهنجاری قرار می‌گیرند. البته با وجود این‌که تحقیق مشابهی در این زمینه انجام شده و به این نتایج دست یافته، اما کارشناسان بر این باورند که برای اثبات تاثیر ناهنجار ایبوپروفن به شواهد بیش‌تری نیاز است.

 پژوهشگران سوئدی دریافتند: افرادی که دارای ژن FTO هستند، سه برابر بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به آلزایمر قرار دارند. ژن FTO یکی از ژن‌های عامل چاقی و از عوامل بروز دیابت است. محققان سوئدی در پژوهشی بر روی هزار و 300 فرد بالای 75 سال به این نتایج دست یافتند. آن‌ها می‌گویند: تمام افراد مورد مطالعه هنگام تحقیق چاق نبودند، اما قبل از مطالعه دچار چاقی بوده‌اند. نکته قابل توجه این است که وقتی حجم توده بدنی این افراد نیز کاهش پیدا کرد، هنوز تاثیرات این ژن در بدن آن‌ها وجود داشت. تاثیر این ژن هنگامی که حجم توده بدنی بالا باشد، بیشتر مشهود خواهد بود.

نتایج پژوهشی جدید نشان می‌دهد که اثرات ضد التهابی آسپرین می‌تواند خطر بروز ملانوم (بدخیم‌ترین سرطان پوست) را در زنان کاهش دهد. محققان دانشگاه استنفورد آمریکا به منظور انجام این پژوهش، 59 هزار و 806 زن سفید پوست 50 تا 79 ساله را طی مدت 12 سال مورد بررسی قرار دادند. زنانی که در این مدت، آسپرین مصرف می‌کردند در مقایسه با سایرین، 21 درصد خطر کمتری برای ابتلا به ملانوم داشتند. علاوه بر این، هرچه طول مدت مصرف آسپرین افزایش پیدا می‌کرد، خطر ابتلا به ملانوم نیز بیشتر کاهش می‌یافت. برای مثال زنانی که به مدت پنج سال یا بیشتر، آسپرین مصرف می‌کردند 30 درصد احتمال کمتری برای ابتلا به ملانوم داشتند. محققان با اشاره به یافته‌های این تحقیق اظهار کردند: سایر داروهای مسکن نظیر استامینوفن چنین تاثیری را از خود نشان ندادند. اکنون دانشمندان سعی در بررسی تاثیر آسپرین برای جلوگیری از این بروز این نوع سرطان دارند. این پژوهش در مجله "Cancer" منتشر شده است.

مصرف کیوی می‌تواند عملکرد عضلات را تحت تاثیر قرار دهد. محققان دانشگاه اوتاگو در تحقیقات خود دریافتند مصرف روزانه ویتامین C معادل خوردن دو کیوی در روز می‌تواند برای حفظ سطح مطلوب عضلات موثر باشد. آنها با اشاره به نتایج پژوهش انجام شده اظهار کردند: مصرف ویتامین C در عملکرد ماهیچه‌های عضلاتی بسیار مهم است. خوردن غذاهایی مانند کیوی با ارزش ویتامین C، روشی ایده آل برای حفظ سلامت ماهیچه‌هاست. بسیاری از افراد تصور می‌کنند تمام میوه‌ها و سبزیجات به یک اندازه قادر به تامین ویتامینC بدن هستند، اما این مطلب نمی‌تواند درست باشد. محققان توصیه می‌کنند افراد باید نیاز روزانه ویتامین C را با مواد غذایی همچون کیوی تامین کنند. این مطالعه در مجله Clinical Nutrition منتشر شده است.

محققان انگلیسی در زمینه انتقال دارو به مغز به پیشرفت غیر منتظره علمی دست یافتند. پژوهشگران کالج دانشگاهی لندن توانستند بر مشکل ساخت داروهایی با قابلیت گذر از سد خونی مغز فائق آیند. گروه جدیدی از داروها موسوم به داروهای پپتیدی، طلایه دار غلبه بر این مشکل هستند که در صورت اثبات قطعی سودمندی آن، درمان بیماری‌های عصبی نظیر آلزایمر و پارکینسون با امید بسیار بیشتری روبرو خواهد شد. قادر کردن این نوع داروها برای عبور از سد خونی مغز، کلید اصلی تحول در درمان بیماری‌های مربوطه است.
سد خونی مغز، محدوده جداکننده بین مایع برون‌سلولی مغز در سیستم اعصاب مرکزی و جریان خون گردشی در بدن است که از ورود بسیاری از مواد شیمیایی نظیر مواد سمی به مغز جلوگیری می‌کند. پروفسور "اوچگبو" و همکارانش طی آزمایشی بر روی موش‌ها موفق شدند داروی مسکن "دالارگین" (Dalargin) را با اتصال به گروهی از مولکول‌های لیپیدی یا چربی در قالب یک نانوفیبر از سد خونی مغز عبور دهند. محققان می‌گویند قدم بعدی در راستای این پژوهش، انجام آزمایش‌های مشابه با دیگر گروه‌های دارویی نظیر "انکفالین‌ها" است.

یک تیم تحقیقات بین‌المللی روشی جدید که ترکیبی از سی تی اسکن و تصویربرداری انعکاسی فلورسانس است، برای رصد زیست مولکول‌ها در بدن ارائه کرده است. یکی از کلیدی‌ترین مسائل در توسعه روش‌های جدید در نانوپزشکی آن است که بتوان حرکت حمل‌کننده‌های دارو را در بدن رصد کرد، با این کار می‌توان فهمید که دارو به کجا می‌رود و چگونه اثر می‌کند. برای تولید محصولی که بتواند تاییدیه‌های لازم را بگیرد و برای درمان بیماران مورد استفاده قرار گیرد، باید روشی غیرمخرب برای تست نانوداروها ارائه کرد.
«وان لامرز» از دپارتمان تصویربرداری مولکولی موسسه هلمهولتز و دانشگاه آخن آلمان می‌گوید: تمام مطالعاتی که پیش از این در این حوزه انجام شده، مبتنی بر تصویربرداری انعکاسی فلورسانس (FRI) دو بعدی است. یکی از مشکلات استفاده از این سیستم دو بعدی آن است که نمی‌توان ترکیبات فلورسانس را در بافت‌های عمیق شناسایی کرد، بنابراین سیستم توموگرافی مولکولی فلورسانس سه بعدی پیشنهاد شد. فقدان اطلاعات آناتومی، سد راه استفاده از این سیستم سه بعدی بوده است. «لامرز» می‌گوید: این سیستم با پیمایشگرهای قابل فعال شدن مولکولی که برای تشخیص طبی استفاده می‌شود، بسیار متفاوت است. اخیرا «نتزیا چریسستوز» و همکارانش مقاله‌ای تحت عنوان «FMT-XCT: in vivo animal studies with hybrid fluorescence molecular tomography–X-ray computed tomography» را به چاپ رساندند که در آنها از ترکیب CT-FMT استفاده شده است. این ترکیب می‌تواند ابزار خوبی برای تحقیق در محیط زنده باشد. این سیستم را «لامرز» و همکارانش اخیرا ارائه کرده‌اند.
در این پروژه محققانی از دانشگاه اوتریخت، دانشگاه تونتی و آکادمی علوم جمهوری چک شرکت داشتند. این گروه نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «Noninvasive Optical Imaging of Nanomedicine Biodistribution» در نشریه ACS Nano به چاپ رساندند. این گروه تحقیقاتی موفق شده است تا مواد زیستی را به تصویر کشیده و تجمع آنها را در محل مورد نظر نشان دهد، این کار با استفاده از سیستم تصویربرداری ترکیبی 3D CT-FMT انجام شده است. این تیم تحقیقاتی با استفاده از توموگرافی کامپیوتری موفق به آنالیز دقیق محل پیمایشگر درون بافت شده است، چیزی که با استفاده از 2D FRI و 3D FMT غیرممکن است. «لامرز» می‌گوید: روش‌های تصویربرداری نوری برای نشان دادن رفتار داروها درون بدن بسیار پرمشقت است، اما با این روشی که ما ارائه کردیم، می‌توان مقدار تجمع را درون بدن بیمار در بخش‌های بسیار عمیق نشان داد. محققان می‌گویند که هنوز باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا بتوان از این سیستم استفاده کرد. محققان در حال حاضر در تلاش برای بهینه کردن این روش هستند.

ویتامین B می‌تواند کمکی برای درمان مبتلایان به اسکیزوفرنی باشد. بر اساس مطالعات جدید محققان دریافتند گنجاندن ویتامین B در رژیم غذایی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، برای درمان علایم منفی این بیماران بسیار مفید است. محققان تعداد 140 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی را به مدت 16 هفته مورد بررسی قرار داده و به نتایجی دست یافتند.
فولات، یکی از انواع ویتامین‌های B، در ساخت انتقال دهنده‌های عصبی که ارسال سیگنال در سراسر مغز و بدن را انجام می‌دهد استفاده می‌شود و آن را در سبزیجات برگ‌دار، مرکبات، لوبیا و محصولات دانه‌های غنی شده می‌توان یافت. محققان دانشگاه ماساچوست افزودند: کمبود فولات با پیشرفت اسکیزوفرنی در ارتباط است.
اسکیزوفرنی نوعی بیماری روانی است که از علائم این بیماری می‌توان به عدم توانایی درک و یا بیان واقعیت اشاره کرد. البته فرد دچار هذیان، گوشه نشینی و علائمی از این قبیل نیز می‌شود. محققان اظهار کردند: مکمل اسید فولیک و B12 برای درمان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مفید است. یافته‌های این تحقیق در JAMA Psychiatry منتشر شده است.

محققان انگلیسی دریافته‌اند، جویدن آدامس می تواند به حفظ تمرکز در کارهایی که نیاز به نظارت مستمر و طولانی مدت دارند، کمک کند. در مطالعات قبلی مشخص شده بود که جویدن آدامس به افزایش تمرکز در کارهای مربوط به حافظه بصری کمک می کند؛ پژوهشگران دانشگاه کاردیف با هدف بررسی اثر مشابه آدامس بر افزایش قدرت تمرکز و عملکرد حافظه صوتی تحقیقی را انجام داده‌اند. «کیت مورگان» نویسنده این تحقیق تأکید می کند: در تحقیقات قبلی اثربخشی جویدن آدامس روی برخی مناطق شناختی مغز اثبات شده بود، اما در این تحقیق بر روی عملکردهای شنوایی که با حافظه کوتاه مدت در ارتباط هستند، متمرکز شدیم.
در این مطالعه 38 داوطلب به دو گروه تقسیم شده و در یک تست عملکرد صوتی 30 دقیقه ای شرکت کردند؛ هر دو گروه به مجموعه‌ای از اعداد یک تا 9 که بصورت تصادفی اعلام می شد، گوش می‌کردند. سپس میزان سرعت و دقت افراد در بخاطر آوردن این اعداد مورد بررسی قرار گرفت که نشان می دهد، افرادیکه در حین انجام تست در حال جویدن آدامس بودند، از سرعت و دقت بالاتری نسبت به گروه دیگر برخوردار بودند. «مورگان» خاطر نشان می کند: افرادیکه آدامس نمی جویدند، در شروع عملکرد نسبتا بهتری داشتند، اما همزمان با نزدیک شدن به پایان آزمون عملکرد آنها تضعیف می شد؛ این مسئله نشان می دهد که جویدن آدامس می تواند به حفظ تمرکز در کارهایی که نیازمند نظارت مستمر و طولانی مدت هستند، کمک کند. نتایج این تحقیق در مجله Psychology‌ انگلیس منتشر شده است.

در حالی كه آرگوس۲ نیازمند عینك، دوربین ویدیویی بیرونی و یك جعبه پردازنده جداگانه بود كه به كمرتان آویزان می‌شد، سیستم آلفا آیاماس نورهای ورودی به چشم را به كمك الكترودهای نصب شده در زیر شبكیه چشم بیمار دریافت می‌كند و سپس آنها را با میكروچیپ خود پردازش كرده و به صورت سیگنال‌هایی به مغز می‌فرستد. سپس مغز داده‌های دریافتی را همانند سیگنال‌های ارگانیكی كه از یك چشم طبیعی دریافت می‌شود، پردازش می‌كند و بیمار تصاویر را به صورت سیاه و سفید می‌بیند. تنها لازم است كه بیمار یك ابزار كوچك در پشت گوش خود داشته باشد تا میزان روشنایی تصاویر را تنظیم كرده و یك باتری جیبی همراه وی باشد تا به صورت بی‌سیم تمام انرژی سیستم تامین شود.
آلفا آیاماس كه به همت محققان دانشگاه توبینژن آلمان تولید شده، نسبت به آرگوس۲ مزیت‌های فراوانی دارد. از جمله این‌كه در آلفا آیاماس از ۱۵۰۰ الكترود استفاده شده در حالی كه آرگوس۲ تنها ۶۰ الكترود دارد. این باعث می‌شود كه رزولوشن و كیفیت تصاویر در این گجت جدید به شكل قابل توجهی افزایش یابد. به دلیل نصب این پروتز در پشت شبكیه، بیمار می‌تواند به شكل طبیعی چشمانش را حركت داده و اطراف را ببیند در حالی كه هنگام استفاده از آرگوس۲ لازم است كه كاربر برای دیدن اطراف، سرش را بچرخاند. علاوه بر این، آلفا آیاماس توانایی استفاده از قدرت پردازش طبیعی نورون‌های شبكیه چشم را هم دارد كه موجب پردازش حركات و تباین یا كنتراست هم می‌شود. لازم به ذكر است كه تاكنون هشت بیمار به وسیله این ایمپلنت، بینایی خود را به دست آورده‌اند.

محققان آمریکایی نمونه آزمایشی دستگاه Watchman‌ را مورد آزمایش قرار داده‌اند که قادر به برطرف کردن لخته خون و پیشگیری از بروز سکته قلبی - مغزی در مبتلایان به بیماری فیبریلاسیون دهلیزی است. بیش از 15 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) هستند که باعث ایجاد ضربان نامنظم قلب و تشکیل استخرهای خونی کیسه ای می شود؛ حرکت این لخته های خون بسمت مغز منجر به بروز سکته مغزی در فرد می شود.
در مورد حدود نیمی از بیماران می توان با کمک شوک الکتریکی، ریتم ضربان قلب را به حالت عادی بازگرداند و علائم گروه دیگر با مصرف مستمر دارو قابل کنترل است؛ اما داروهای رقیق کننده خون مانند «وارفارین» نسبتا گرانقیمت بوده و برخی بیمارن نیز نمی توانند در درازمدت آنها را مصرف کنند. محققان موسسه Boston Scientific‌ جایگزین غیر دارویی برای این دسته از بیماران طراحی کرده اند که طی چهار سال اخیر مورد آزمایش قرار گرفته است. دستگاه قابل انبساط Watchman‌ ظاهری شبیه چتر دارد که بدون نیاز به عمل جراحی از طریق یک لوله داخل ورید شده و به برطرف شدن لخته خون کمک می کند.
در نتایج مرحله نخست آزمایش این دستگاه، بروز سکته قلبی در چند بیمار گزارش شد و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)‌ برای تأیید ایمنی و اثربخشی این روش درمانی، آزمایش جدیدی را خواستار شد.مرحله دوم آزمایش با مشارکت 407 بیمار انجام شد و 269 بیمار از دستگاه Watchman‌ و 138 نفر از داروی وارفارین استفاده کردند.
نتایج این مطالعه که در کنفرانس قلب و عروق آمریکا در سانفرانسیکو ارائه شده است، حاکی از افزایش ضریب ایمنی دستگاه است، اما در بخش پیشگیری از مرگ ناشی از سکته قلبی- مغزی و برطرف شدن لخته خون تنها برای 88 درصد از بیماران دارای اثربخشی بوده است که کمتر از میزان گزارش شده در خصوص داروی وارفارین است. با این حال دستگاه قلبی Watchman‌ توانست مجوز ادامه تحقیقات را از FDA‌ دریافت کند. دکتر «گوردن توماسی» متخصص قلب و عروق دانشگاه جان هاپکینز ابراز امیدواری می کند که در آینده بتوان از این دستگاه برای بیمارانی که قادر به مصرف طولانی مدت داروهای رقیق کننده خون نیستند،‌ استفاده کرد.

دانشمندان در تلاش برای استفاده از نانوذرات پلاسمونیکی در درمان سرطان هستند که به موجب آن انرژی نور به منظور کشتن سلول‌های سرطانی به گرما تبدیل می‌شود. مزیت چنین درمان‌هایی این است که باعث بروز اثرات جانبی که در شیمی‌درمانی وجود دارد، نمی‌شوند. اکنون «مینگ یونگ هان» در موسسه «A*STAR» و همکارانش، نانوصلیب‌های پلاسمونیکی طلایی ساخته‌اند که برای از بین بردن سلول‌های سرطانی بسیار مناسب هستند. گروه مذکور سودمندی این نانوصلیب‌ها را با استفاده از آنها در کشتن سلول‌های سرطان ریه به نمایش گذاشتند.
به طور کلی، نانوساختارهای فلزی یا پلاسمونیکی فرکانس ویژه‌ای دارند که در آن نور الکترون‌های نزدیک به سطح‌ خود را تحریک می‌کند. حرکت جمعی این الکترون‌ها یا تشدید در این فلزها منجر به تبدیل انرژی نور به گرما می‌شود. طول ‌موجی که در آن تشدید اتفاق می‌افتد، به شکل و اندازه این نانوساختارها بستگی دارد. در کاربردهای زیستی، این طول ‌موج باید در محدوده فروسرخ نزدیک تا میانه باشد، زیرا بافت برای این طول‌ موج‌ها شفاف است. بر اساس این ملزومات، این پژوهشگران تصمیم گرفتند نانوصلیب‌های طلایی بسازند. با این حال در سنتزهای معمولی، طلا معمولا به شکل نانومیله رشد می‌کند. این پژوهشگران برای ساخت نانوصلیب‌ها، یون‌های مسی به محلول اضافه کردند. به کارگیری مقادیر کوچک مس باعث دوقلویی شدن ساختار بلوری طلا می‌شود که منجر به رشد بازوهای جانبی از وجوه بلور می‌شود. «هان» می‌گوید: این ساختار طلایی متقاطع منحصر به فرد می‌تواند باعث تحریک چند جهتی برای رسیدن به تشدید پلاسمونیکی قوی در بازه فرکانسی فروسرخ نزدیک و میانه شود. این کار تا درجه زیادی توان لیزری مورد نیاز برای درمان فوتوگرمایی سرطان را در مقایسه با نانومیله‌ها کاهش می‌دهد.
این پژوهشگران، عملکرد نانوصلیب‌های طلایی‌ خود را با تغییر سطوح آنها و پیوند دادن آن با سلول‌های سرطان ریه انسان تست کردند. هنگامی که آنها تحت تابش لیزری فروسرخ نزدیک با توان‌های نسبتا متوسط 2.4 W/cm2 به مدت 30 ثانیه قرار گرفتند، تمام سلول‌های سرطانی کشته شدند. اکنون این پژوهشگران مشغول ارائه طرحی برای تست تأثیر این نانوصلیب‌های طلا روی مدل‌های حیوانی در آزمایش‌های آتی هستند. کاربردهای دیگری نیز برای این نانوصلیب‌های طلا امکان‌پذیر است؛ مانند تصویربرداری فوتوگرمایی که در آن مقادیر کوچک نور به گرمای موضعی تبدیل می‌شود، یا گندزدایی سطوح. «هان» می‌گوید: در حال حاضر، ما در حال مطالعه نانوصلیب‌های طلا برای تخریب فوتوگرمایی سوپرباگ‌ها یا باکتری‌های سخت جان روی زیست‌فیلم‌ها هستیم. این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در «Journal of the American Chemical Society» منتشر کرده‌اند.

محققان دانشگاه صنعتی مونیخ حسگر جدیدی مبتنی بر حفره‌های نانومقیاس از جنس نیمه‌هادی تولید کرده‌اند. پژوهشگران آلمانی در این دانشگاه، طی چند سال گذشته پتانسیل‌های موجود در حفره‌های نانومقیاس را نشان داده‌اند. اخیرا این گروه تحقیقاتی در یک کار مشترک با دانشگاه «گوث» فرانکفورت، با استفاده از نانوحفره‌ها موفق به ساخت حسگری انتخابگر با حساسیت بالا در حد یک مولکول شدند. با این حسگر احتمالا بتوان به آنالیز پروتئین‌ها در یک سلول پرداخت. آخرین یافته‌های آنها در این پروژه در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Stochastic sensing of proteins with receptor-modified solid-state nanopores در نشریه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسیده است.
هدف اصلی محققان، تولید ادوات تشخیصی در مقیاس مولکولی است. البته در این پروژه هنوز به این نقطه نرسیده‌اند، اما حسگری که ساخته شده، قادر است تک مولکول‌هایی از پروتئین هدف را شناسایی کند، بدون این که به افزودن مواد شیمیایی نظیر برچسب نیاز باشد. از این سیستم می‌توان برای تسریع مطالعات ژنومیک و پروتئومیک استفاده کرد. برای ساخت این حسگر از زیرلایه نیترید سیلیکون به ضخامت 50 نانومتر استفاده می‌شود، بنابراین این غشاء یک تراشه نیمه‌هادی است. برای ایجاد حفره نانومقیاس می‌توان از روش‌های رایج نظیر لیتوگرافی پرتو الکترونی یا اچ یونی فعال استفاده کرد، با این روش‌ها حفره‌ای به ابعاد 20 تا 50 نانومتر به ‌دست می‌آید. از رسوب بخار برای ایجاد پوشش طلا و تیتانیوم روی این حفره استفاده می‌شود.
پس از این مراحل، نانوحفره‌ای مخروطی نوک تیز تشکیل می‌شود که قطر مخروط در حدود 25 نانومتر است. روی سطح داخلی این حفره گیرنده‌های زیست شیمی قرار دارد، این گیرنده‌ها برای اتصال به پروتئین خاصی طراحی شده‌اند. در این آزمایشات، این تراشه در یک مخزن حاوی محلول الکترولیت قرار داده شده است که در یک سوی نانوحفره پروتئین مورد نظر وجود دارد. بین دو سوی نانوحفره جریان الکتریکی برقرار است. پروتئین‌ها در حین عبور از حفره به گیرنده متصل می‌شوند که این کار موجب تغییر مقدار بار الکتریکی در دو سوی حفره می‌شود. با بررسی مقدار تغییر بار الکتریکی می‌توان پروتئین هدف را شناسایی کرد. پژوهشگران موفق شدند با این روش پروتئین‌های دارای هیستیدین را شناسایی کنند، همچنین تفاوت میان انواع مختلفی از آنتی بادی lgG را مشخص کردند. محققان معتقدند که این روش قابل استفاده برای بسیاری از پروتئین‌ها است. نتایج این تحقیق در نشریه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسیده است.

مردان با بیماری قلبی انسداد شرائین‌ اکلیلی‌ قلب، 74 درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات قرار دارند. بیماری عروق کرونر علت اصلی مرگ ومیر در میان بزرگسالان در ایالات متحده و سرطان پروستات نیز دومین نوع کشنده سرطان در مردان در این کشور است. دکتر ژان آلفرد توماس، فوق دکترا در بخش اورولوژی موسسه سرطان دانشگاه دوک و همکارانش، داده‌های شش هزار و 390 مرد را که در یک کلینیک بالینی به مدت چهار سال مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند تا تاثیر یک دارو در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات در آنها مطالعه شود، تجزیه و تحلیل کردند. از این تعداد، 547 فرد با سابقه بیماری انسداد شرائین‌ اکلیلی‌ قلب قبل از شروع این بررسی گزارش شدند. دکتر ژان آلفرد توماس، نویسنده این پژوهش می‌گوید: هر آنچه برای قلب خوب است، برای پروستات نیز مفید است.
محققان در این بررسی دریافتند: مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر طی دو سال اول از مطالعه نسبت به مردانی که بیماری قلبی نداشتند 24 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات قرار داشتند که این درصد با گذشت زمان به 35 درصد رسید و در آنها سرطان تشخیص داده شد. همچنین در این چهار سال بررسی کلینیک بالینی، در مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر، خطر ابتلا به سرطان پروستات نسبت به افراد بدون بیماری قلبی، 74 درصد بالاتر بود. توماس در این باره اظهار کرد: ما در این بررسی تعدادی از عوامل خطر از جمله فشار خون بالا، مصرف استاتین یا آسپرین را کنترل کردیم، اما درک درست و خوبی در مورد علت این رابطه نداریم، تنها می‌دانیم این رابطه وجود دارد. نتایج این پژوهش به صورت آنلاین در مجله «Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention» منتشر شده است.

سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا گلیسرول فنیل بوتیرات با نام تجاری راویکتی (Ravicti) را برای درمان برخی اختلالات مزمن چرخه اوره در بیماران بالای 2 سال مورد تایید قرار داده است. اختلالات چرخه اوره& گروهی از بیماری های ژنتیکی هستند که در نتیجه کمبود آنزیم های خاصی که در چرخه اوره درگیرند، ایجاد می شوند. زمانی که پروتئین مواد غذایی جذب و در بدن شکسته می شود، نیتروژن به عنوان ماده زائد تولید می شود. چرخه اوره، نیتروژن را از خون بر می دارد و آن را به اوره تبدیل می کند و این ماده از طریق ادرار از بدن دفع می شود. در مبتلایان به چرخه اوره، نیتروژن در بدن تجمع می یابد و به شکل آمونیاک باقی می ماند. این ماده ممکن است به مغز برسد و باعث آسیب مغزی، کما یا مرگ شود. راویکتی مایعی است که سه بار در روز همراه با غذا خورده می شود و به دفع آمونیاک از بدن کمک می کند. این دارو برای بیمارانی که اختلال چرخه اوره در آن ها با رژیم های بدون پروتئین یا مکمل های آمینواسید کنترل نمی شود، تجویز می شود. اثربخشی و ایمنی راویکتی در مطالعه ای با شرکت 44 بیمار تحت درمان با بوفنیل (Buphenyl) –داروی دیگری که برای کنترل اختلالات چرخه اوره تایید شده است- مورد بررسی قرار گرفت. شایع ترین عوارض گزارش شده در بیماران دریافت کننده راویکتی عبارتند از: اسهال، نفخ و سردرد.

محققان دریافتند سطح کلسترول خون با فرا رسیدن فصل زمستان افزایش و با گرم شدن هوا کاهش می‌یابد. محققان برزیلی بر اساس تحقیقات جدید دریافتند سطح کلسترول خون در فصول مختلف تغییر پیدا می‌کند. "دکتر فیلیپ مور" در دانشگاه کامپیناس برزیل اظهار کرد: هرچند مشخص نیست که این تغییرات منجر به خطر حمله قلبی و سکته مغزی شود ولی توصیه می‌شود افراد در زمستان، مراقب سطح کلسترول خون خود باشند چون ممکن است این تغییر موجب چنین خطراتی شود. وی افزود: این تغییرات به دلیل تغییر در رژیم غذایی، فعالیت بدنی کم و کمبود ویتامین D به دلیل کاهش قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می‌شود. در زمستان، افراد غذاهای چرب وکالری بیشتری دریافت می‌کنند، فعالیت بدنی کمتری انجام می‌دهند و همچنین بیشتر مستعد ابتلا به آنفلوآنزا و سرما خوردگی هستند که تمامی این موارد بر سطح کلسترول تاثیر دارد.
تیم تحقیقاتی این مطالعه، اطلاعات بیش از 22 هزار و 700 نفر را در مرکز مراقبت‌های اولیه در کامپیناس برزیل جمع آوری کردند و دریافتند سطح لیپو پروتئین در زمستان به طور متوسط 7 میلی گرم در دسی لیتر است که این مقدار درمقایسه با تابستان 8 درصد افزایش یافته است. در طول تابستان، چربی خوب (HDL) بدن حدود 9درصد افزایش و تری گلیسیرید حدود 5 درصد افزایش پیدا می‌کند و در مناطقی که در زمستان و تابستان تغییرات آب وهوایی زیادی دارند این تغییرات در کلسترول را شاهد خواهیم بود. یافته‌های این تحقیق در نشست سالانه کالج متخصصان قلب امریکا در سانفرانسیسکو ارائه شده است.

دانشمندان دانشگاه کینگز کالج لندن در گامی جدید به سوی جایگزینی دندانهای از دست رفته با کاشت‌های بدست آمده از سلولهای بنیادی توانسته‌اند دندانهای هیبریدی انسان - موش را با پوشش مینا و ریشه‌های در حال رشد ایجاد کنند. در آینده امید می‌رود که این دستاورد به استفاده از دندانهای مولر جانشین واقعی پرورش یافته از دانه‌های کاشته شده در فک بیمار بجای دندانهای مصنوعی منجر شود. این شیوه شامل پرورش سلولها از بافت لثه انسان و ترکیب آنها با سلولهای بنیادی دندان از جنین‌های موش است. خوشه‌های سلولی ترکیبی سپس در کلیه موشهای بالغ برای رشد به شکل ساختارهای قابل شناسایی دندان پیوند زده می‌شوند.
آزمایشات نشان داده که این دندانها از عاج دندان که ماده ساختاری اصلی دندان بوده و همچنین مینای محافظ برخوردارند. همچنین در آزمایشات شواهدی از شکل‌گیری ریشه با دوام دیده شد. از دو نوع دندان برای تولید دندان مهندسی زیستی استفاده شده است. سلولهای اپیتلیال پ.شش سطح از بافت لثه و سلولهای مزانشیمی از جنین موش گرفته شد. سلولهای بنیادی مزانشیمی می‌توانند به بافتهای متفاوت از جمله استخوان، غضروف و چربی تبدیل شوند. این محققان، چالش بعدی خود را شناسایی شیوه‌ای برای کاشت سلولهای مزانشیمی انسان بالغ برای تولید دندان ذکر کرده‌اند. نتایج این پژوهش در مجله Dental Research منتشر شده است.