پزشکی بالینی

محققان آمریکایی وجود نوعی پروتئین خاص را با بروز آسم در کودکان مرتبط دانسته‌اند و شناسایی این پروتئین می‌تواند به ابداع روش‌های درمانی جدید برای جلوگیری از پیشرفت آسم کمک کند. آسم بیماری عفونی مزمنی است که بیش از 300 میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند و تاکنون درمان کاملا موثری برای آن پیدا نشده است. درمان‌های امروزی تنها برای کاهش علائم، تعداد و شدت حملات آسم کارآیی دارد و به همین علت، درک مکانیسم‌های مولکولی که باعث گسترش این بیماری می‌شود، از اهمیت بسزایی برخوردار است. 
 محققان دانشکده پزشکی ویسکانسین در تحقیقات خود دریافتند، حتی در غیاب عفونت ویروسی، پروتئینی موسوم به CCL28 می‌تواند در بروز بیماری آسم نقش مهمی ایفا کند. با به کار بردن خصوصیات ساختاری منحصر به فرد پروتئین CCL28 می‌توان مهارکننده‌های این پروتئین را تولید و درمان‌های جدیدی را برای مقابله با این بیماری بویژه آسم کودکان ارائه کرد. نتایج این تحقیق در مجله Biological Chemistry منتشر شده است.  

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران محققان نیوزلندی نشان می‌دهد، سیگار کشیدن خطر ابتلا به افسردگی را تشدید می‌کند. محققان دانشگاه اوتاگو در تحقیقات خود دریافته‌اند، افراد سیگاری و وابسته به نیکوتین بیش از افراد غیرسیگاری در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار دارند. در این پژوهش، از 1000 شرکت‌کننده درباره عادات سیگار کشیدن و علائم افسردگی در سنین 18، 21 و 25 سالگی سوال شد. دکتر «دیوید فرگوسن» محقق اصلی این پژوهش تأکید کرد: یافته‌های ما نشان می‌دهد که یک رابطه علی و معلولی بین استعمال سیگار و ابتلا به افسردگی وجود دارد و مصرف بیشتر سیگار به طور مستقیم باعث افزایش و تشدید علائم افسردگی می‌شود. نتایج این پژوهش در مجله psychology منتشر شده است.  

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جیاتوئونگ شانگهای در چین با آزمایش مواد مختلف زیستی به منظور ارزیابی تاثیر آن‌ها در درمان زخم‌ها دریافتند که پوست ماهی یکی از سریعترین و موثرترین التیام‌دهندگان است. محققان از پروتئین فلس‌ ماهی تیلاپیا برای درمان زخم موش‌ها استفاده کردند. 
 دلیل التیام‌بخش بودن پوست ماهی بویژه فلس تیلاپیا، غنی بودن آن‌ها از کلاژن است؛ این پروتئین ساختاری به شکل‌گیری سلول‌های جدید کمک کرده و زخم‌ها را از عوامل بیماری‌زای خارجی محفوظ می‌دارد. اگرچه سایر حیوانات مانند گاوها و خوک‌ها نیز از مقادیر زیاد کلاژن برخوردارند، با خطر عفونت نیز همراه هستند. اما ماهی‌ها با خود ناخالصی‌های آسیب‌رساننده به پستانداران را نداشته و از این رو، انتخاب ایمن‌تری هستند؛ همچنین سیستم ایمنی بدن موش‌های آزمایشگاهی هیچ مشکلی با پذیرش کلاژن ماهی نداشت. 
 محققان برای آزمایش این نظریه، نانوفیبرهای تیلاپیا را با قدرت و انعطاف‌پذیری بالا تولید کردند تا به پوست متحرک، متصل مانده و در دماهای مختلف نیز شکل خود را حفظ کند؛ موش‌هایی که این کلاژن را دریافت کرده بودند، بسیار سریعتر درمان شدند. اگرچه هنوز به آزمایشات و کارآزمایی‌های بیشتری نیاز است، اما محققان امیدوارند در نهایت بتوانند کلاژن ماهی را به محصولات مصرفی پزشکی ارزان‌قیمت بیفزایند.  

مهندسان دانشگاه توکیو بازوبندی طراحی کرده‌اند که در صورت تب کردن کاربر، هشدار می‌دهد. این دستگاه خود نیرودهنده با تغییر درجه حرارت بدن به بیش از میانگین 37 درجه سانتیگراد یا یک درجه زیر آن هشدار صوتی می‌دهد. 
 این فناوری «هشدار تب» شامل یک پنل هورشیدی سیلیکونی منعطف و یک حسگر گرمایی است که می‌تواند دماهای بین 36.5 و 38.5 درجه سانتیگراد را شناسایی کند. این بازوبند همچنین شامل یک بلندگوی پیزوالکتریک و یک مدار تغذیه نیروی ارگانیک است. این بازوبند فناوری پیشرفته در نشست بین‌المللی مدارهای حالت جامد موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) در سان‌فرانسیسکو ارائه شد. 
 فناوری هشدار تب با طول 30 سانتیمتر و عرض 18 سانتیمتر توسط گروه تحقیقاتی دانشگاه توکیو به رهبری پرفسور «تاکایاسو ساکورای» و پرفسور «تاکائو سومیا» ساخته شده است. به گفته محققان، این فناوری می‌تواند میزان اطلاعات قابل دسترسی برای تیم پزشکی در موسسات بهداشت‌درمان را افزایش دهد.  

محققان دانشگاه کمبریج شکلات ضد پیری جدیدی تولید کرده‌اند که ظهور چروک و افتادگی پوست را به تعویق می‌اندازد. به ادعای سازندگان، شکلات «Esthechoc» باعث ارتقای سطوح آنتی‌اکسیدان و افزایش گردش خون به منظور جلوگیری از پیدایش چروک و جوان و نرم نگهداشتن پوست می‌شود. تنها یک تکه کوچک 7.5 گرمی از این شکلات ضد پیری حاوی مقادیر مشابه آنتی‌اکسیدان آستاکسانتین در یک فیله ماهی سالمون آلاسکایی و همچنین سطوح معادل پلی‌فنول‌های کاکائوی رادیکال‌ آزاد در 100 گرم شکلات تلخ است. 
 سازندگان این شکلات، برای این باورند که محصول آن‌ها می‌تواند پوست زیرین یک فرد 50-60 ساله را به اندازه یک انسان 20-30 ساله تغییر دهد. آزمایشات نشان داد که بعد از چهار هفته استفاده روزانه از شکلات ضد پیری، التهاب کمتری در خون داوطلبان مشاهده شد و همچنین عرضه خون به بافت پوست آن‌ها افزایش یافت. 
 دکتر «ایوان پتیائف» محقق سابق دانشگاه کمبریج و موسس شرکت زیست‌فناوری Lycotec اظهار کرد: ما از آنتی‌اکسیدان‌های مشابه نمونه‌هایی که باعث درخشان ماندن ماهی قرمز و صورتی بودن فلامینگوها می‌شود، استفاده کرده‌ایم. به گفته سازندگان، از آنجایی که هر تکه از شکلات Esthechoc حاوی 38 کیلوکالری است، مصرف آن برای دیابتی‌ها نیز بی‌ضرر است؛ اگرچه واکنش کارشناسان بهداشتی با این محصول محتاطانه بوده است. 
 «نوید ستار» استاد پزشکی متابولیک دانشگاه گلاسکو اظهار کرد که کارآزمایی‌های بالینی بیشتری برای تائید ادعای عجیب این شرکت مورد نیاز است. ستار افزود: ممکن است دلایل زیستی وجود داشته باشد که بر اساس آنها، برخی ترکیبات بتوانند برای فرآیندهای مرتبط با پیری و بیماری سودمند باشند، اما از سوی دیگر، خوردن بیش از حد شکلات به معنی کالری بیشتر و در نتیجه چاقی است، از این رو تاثیر خالص آن‌ها کاملا روشن نشده است. به گفته وی، این مواد غذایی باید با کارآزمایی‌های برای دستیابی به اعتبار واقعی همراه باشند. چنین کارآزمایی‌هایی برای شکلات مذکور وجود نداشته، از این رو چنین ادعاهایی بی‌اساس هستند. کارشناسان مواد غذایی کالج دانشگاهی لندن نیز هشدار دادند که کارآزمایی‌های پیشین نشان داده که آستاکسانتین‌ها عملکرد بهتری در زمان اعمال مستقیم به پوست بجای هضم شدن دارند. 

داروسازي اندو، اخيرا اعلام کرده است که سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست ثبت داروي جديد بلبوکا (Belbuca) را که بوپرنورفين دهاني در دست توليد براي مديريت درد شديد نيازمند مصرف طولاني‌مدت اپيوئيد و ساير گزينه‌هاي موجود کنترل درد براي کنترل آن ناکافي هستند، مورد تاييد قرار داده است. نتايج بررسي اين محصول جديد، در اکتبر 2015 ميلادي منتشر خواهد شد. 
 دکتر راجيو د سيلوا، مدير شرکت اندو، مي‌گويد: «بلبوکا، گزينه منحصربه‌فردي در کنترل درد مزمن است. بي‌ترديد شرکت ما همکاري نزديک خود را با سازمان غذا و داروي آمريکا تا تاييد شدن نهايي اين محصول ادامه خواهد داد.» بوپرنورفين در رده 3 طبقه بندي داروهاي با پتانسيل سوء مصرف قرار دارد. اثربخشي و ايمني بلبوکا، در 2مطالعه باليني فاز3 بررسي شد. هر دو اين مطالعات از نوع تصادفي ، دوسوکور و با استفاده از دارونما بودند و بيماراني که از درد مزمن کمري رنج مي‌بردند، در آنها شرکت کردند. در يکي از اين مطالعات، (BUP-308)، بيماران سابقه مصرف هيچ‌گونه اپيوئيد نداشتند. در هر 2مطالعه، هدف اصلي کاهش درد در هفته 12 مصرف دارو در مقايسه با ميزان درد پايه بوده است. در تمامي مطالعات بلبوکا از سوي بيماران به خوبي تحمل شد و ميزان شکايت بيماران از عوارض ناشي از مصرف اپيوئيدها در آنها اندک بود.  

سازمان غذا و داروي آمريکا اعالم کرد، سيستم دريچه وناسيل (VenaSeal) را ساخت شرکت Covidien LLC است، مورد تاييد خود قرار داده است. اين سيستم به صورت دائمي وريدهاي واريسي را به وسيله يک عامل چسبناک مي بندد و مختومه مي کند. وريدهاي واريسي اغلب علامتي ندارند، اما بعضي بيماران دچار دردهاي خفيف تا متوسط، لخته هاي خوني، زخمهاي پوستي يا ديگر مشکلات مي شوند. در اين موارد، درمان شامل پوشيدن جورابهاي واريسي يا روشهاي جراحي براي خارج کردن يا بستن وريدهاي واريسي است، اما سيستم وناسيل گزينه درماني ديگري را پيش روي بيماران قرار مي دهد.  
 از آنجا که اين سيستم از برنامه گرمايي يا برش استفاده نمي کند، اين روش در کلينيک نيز قابل انجام بوده و به بيماران اجازه مي دهد هرچه سريعتر و با کبودي کمتر، به فعاليتهاي روزمره خود بازگردند. سيستم وناسيل براي بيماراني انديکاسيون تجويز دارد که دچار وريدهاي واريسي سطحي علامتدار در ساق پا هستند. در کيت استريل اين سيستم، از ماده چسبنده ان بوتيل - 2–سيانوآکريلات با فرمولاسيون مخصوص، کاتتر، گايدواير و سرنگ استفاده شده است.  
 اين وسيله بايد به عنوان يک سيستم مورد استفاده قرار گرفته و از روشهايي ديگري که از دارو، ليزر، امواج راديويي يا ايجاد برش روي پوست براي بستن يا درآوردن وريدها استفاده مي کنند، متفاوت است. در اين سيستم، پزشک يا فرد آموزش ديده، کاتتر را از طريق پوست به درون وريدهاي آسيب ديده وارد کرده و ماده چسبنده وناسيل را درون آن تزريق مي کند. اين ماده، مايع شفافي است که درون ماده جامد پليمريزه مي شود. پزشک با کمک تصويربرداري اولتراسوند، جايگيري صحيح کاتتر را در حين عمل پايش کرده و آن را تحت نظر دارد. 3 کارآزمايي باليني با حمايت مالي شرکت سازنده انجام شده تا کارآيي و ايمني آن مورد بررسي قرار گيرد. نتايج همه اين مطالعات رضايتبخش بوده اند. سيستم وناسيل نبايد در بيماراني مورد استفاده قرار گيرد که افزايش حساسيت شناخته شده به چسب وناسيل دارند، دچار التهاب شديد وريدها، در اثر لخته شدن خون يا عفونت حاد عمومي بدن شده اند. عوارض جانبي ديده شده در کارآزمايي هاي باليني که عموما مربوط به درمان وريدهاي واريسي است، عبارتند از: فلبيت و پارستزي در ناحيه درمان شده.  

داروسازي «تايهو»،اخيرا اعلام کرده است که درخواست ثبت داروي جديد مربوط به TAS-102 حاوي تري‌فلوريدين (Trifluridine) و تيپيراسيل هيدروکلرايد (Tipiracil Hydrochloride) براي بررسي از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا پذيرفته شده است. TAS-102، يک ترکيب خوراکي تحقيقاتي ضدسرطان براي درمان بدخيمي متاستاتيک راجعه کولون است. در صورت تاييد اين دارو از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا، گزينه درماني تازه‌اي در اختيار مبتلايان به اين نوع بدخيمي کشنده قرار خواهد گرفت. سازمان مذکور تاريخ اعلام نظر قطعي خود را در مورد اين دارو 19 دسامبر 2015 ميلادي تعيين کرده است.نتايج مطالعه فاز3 روي TAS-102، در 800 بيمار مبتلا به بدخيمي متاستاتيک راجعه کولون که بدخيمي آنها پس از دريافت درمان استاندارد اين بيماري عود کرده بود، به‌دست آمده است. براساس مطالعه ريکورس (RECOURSE)، اين دارو توانسته است شانس بقاي مبتلايان را در مقايسه با دارونما به ميزان معناداري افزايش دهد. ايمني و تحمل‌پذير TAS-102 نيز در مطالعات مطلوب بود. تري فلوريدين يک آنالوگ نوکلئوزيدي آنتي‌نئوپلاستيک است که عملکرد DNA سلولي را تحت تاثير قرار مي‌دهد و تيپيراسيل، يک مهارکننده آنزيم تيميدين فسفوريلاز است. بدخيمي کولورکتال، در جايگاه سوم شايع‌ترين سرطان‌هاي جهان قرار دارد. در سال 2014 ميلادي، براي 136830 بيمار تشخيص بدخيمي کولورکتال گذاشته شد و 50310 بيمار در نتيجه آن جان خود را از دست داده‌اند. 

محققان «کارآزمايي باليني سرکوب عملکرد تخمدان» (SOFT) (Suppression of Ovarian Function Trial) و همچنين برخي از متخصصان حاضر در «همايش سرطان پستان سن‌آنتونيو» (SABCS)، معتقدند، يافته‌هاي حاصل از اين کارآزمايي سبب تغيير شيوه‌ درمان کمکي در مراحل اوليه‌ سرطان پستان پيش از يائسگي خواهد شد. 
 در حالي که تاموکسيفن (Tamoxifen) مدت‌ها به عنوان درمان انتخابي سرطان پستان پيش از يائسگي قرار داشت، اطلاعات جديد حاکي از آن است که سرکوب عملکرد تخمدان به همراه درمان هورموني (Endocrine therapy)، فوايد قابل‌توجهي براي برخي از اين بيماران به همراه دارد. طبق گفته‌ دکتر هوپ روگو از دانشگاه سان‌فرانسيسکو کاليفرنيا در جلسه‌ مباحثه همايش سرطان پستان، نتايج اين کارآزمايي منجر به دستورالعمل درماني جديدي براي درمان کمکي سرطان پستانِ پيش از يائسگي در زناني که تست هورمون- گيرنده‌شان مثبت است، شده است. او سپس دو رويکرد درماني کلي را ترسيم کرد: «دسته‌اي از زنان غيريائسه که شيمي‌درماني نکرده‌اند و تومورهاي کوچک‌تري دارند، سرطان به گره‌هاي لنفاوي‌شان منتشر نشده و به طور کلي در مراحل اوليه بيماري قرار دارند، با تاموکسيفن به تنهايي به خوبي درمان مي‌شوند.»
 وي در ادامه افزود: «سرکوب تخمدان در زنان کمتر از 35 سال که در معرض خطر بالا قرار دارند، سبب کاهش قابل‌توجهي در ميزان عود سرطان پستان مي‌شود. اين کاهش، هنگامي که سرکوب تخمدان به رژيم اگزمستن (Exemestene)، در مقايسه با تاموکسيفن اضافه شود، به طور معناداري بيشتر است.» وي اظهار داشت: «البته بايد در هنگام تصميم‌گيري به ويژگي‌هاي متفاوت مربوط به سميت اين دو دارو توجه کرد.» دکتر روگو در مورد دسته‌ باقي‌مانده‌ زنان، يعني آنهايي که در معرض خطر ميانه قرار دارند، براي مثال افرادي که تومورهايشان کوچک است، اما سرطان به گره‌هاي لنفاوي‌شان انتشار پيدا کرده يا با وجود داشتن تومورهاي بزرگ، مراحل ابتدايي سرطان را سپري مي‌کنند، گفت: «در برخي از اين بيماران معقولانه اين است که از سرکوب تخمدان به همراه درمان هورموني و در عده‌اي ديگر از اين بيماران از تاموکسيفن به تنهايي استفاده شود.»
 دکتر پرودنس فرانسيس، از مرکز سرطان پيتر مک‌کالوم در ملبورن استراليا آخرين يافته‌هاي حاصل از SOFT را در همايش سرطان پستان سن‌آنتونيوارائه داد. اين يافته‌هاي جديد، اطلاعات قبلي را که شامل تحليل مشترک نتايج SOFT و کارآزمايي بررسي اثر تاموکسيفن و اگزمستن (TEXT) بود، تکميل مي‌کنند.محققان SOFT ليستي از 3066 زن مبتلا به سرطان پستان پيش از يائسگي تهيه کرده و به طور تصادفي آنها را در سه گروه قرار دادند. گروهي از آنها را به مدت 5 سال تنها تحت درمان تاموکسيفن، گروه ديگر را در کنار رژيم تاموکسيفن، تحت سرکوب تخمدان و گروه آخر را در کنار رژيم اگزمستن (Aromasin) تحت سرکوب تخمدان قرار دادند. لازم به ذکر است که قريب به نيمي از اين بيماران پس از عمل جراحي، تحت شيمي‌درماني قرار گرفته بودند. ميانه‌ مدت پيگيري بيماران، 6/5 سال بود و نقطه پاياني اوليه تحقيق، پس از رهايي بيماران از بيماري در نظر گرفته شد. در اکثر اين بيماران، سرکوب تخمدان از طريق تزريق ماهانه‌ تريپتورلين (Triptorelin) انجام شد، اما برخي از اين بيماران روش‌هاي دائمي‌ همچون جراحي (برداشتن هر دو تخمدان) و اشعه‌دهي به تخمدان‌ها را انتخاب کردند. روي هم‌رفته، تفاوت معناداري در عود سرطان پستان بين سه گروه مختلف درماني وجود نداشت، اگرچه تفاوت بزرگي در برخي از زيرگروه‌هاي بيماران ديده شد. 
 دکتر فرانسيس، ارائه دهنده‌ آخرين نتايج حاصل از SOFT در همايش سرطان پستان سن آنتونيو، بيان کرد: «قابل‌توجه‌ترين اثر در زنان جوان‌تر (کمتر از 35 سال سن) که قريب به 94 درصد از افراد اين زيرگروهِ 350 نفره (5/11 درصد کل جمعيت) تحت شيمي‌درماني قرار گرفته‌ بودند، مشاهده شد.» وي افزود: «در گروه زنان کمتر از 35 سال، بعد از درمان به مدت 5 سال، نرخ رهايي از سرطان پستان در افرادي که تنها تاموکسيفن دريافت کرده بودند، 7/66 درصد، افرادي که به همراه دريافت تاموکسيفن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 9/78 درصد و افرادي که به همراه دريافت اگزمستن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 4/83 درصد بود.» دکتر فرانسيس اين نتايج را به شکل ديگري نيز بيان کرد: «از هر سه نفري که تحت درمان با تاموکسيفن قرار داشت، يک نفر پس از 5 سال دچار عود سرطان پستان شد که اين آمار براي افراد تحت درمان ترکيبي با اگزمستن و سرکوب تخمدان، به يک نفر از هر شش نفر کاهش پيدا کرد.»
 همچنين در زيرگروه ديگري شامل 1084 زن که پس از شيمي‌درماني عملکرد تخمدان‌هايشان متوقف نشده بود، نتايج قابل‌توجهي به دست آمد. دکتر فرانسيس راجع به اين زيرگروه که ميانهي سنشان 40 سال بود، اظهار داشت: «در اين زيرگروه، بعد از درمان به مدت 5 سال، نرخ رهايي از سرطان پستان در افرادي که تنها تاموکسيفن دريافت کرده بودند، 78 درصد، در افرادي که به همراه دريافت تاموکسيفن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 5/82 درصد و افرادي که به همراه دريافت اگزمستن، تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند 7/85 درصد بود.» دکتر فرانسيس اين نتايج را هم به شکل ديگري بيان کرد: «درمان ترکيبي با تاموکسيفن و سرکوب تخمدان نسبت به استفاده از تاموکسيفن به تنهايي، سبب کاهش 22 درصدي در ميزان خطر نسبي عود سرطان شد، در حالي‌که اين عدد براي درمان ترکيبي با اگزمستن و سرکوب تخمدان حاکي از 35 درصد کاهش است.»
 وي افزود: «ميزان بهبودي مطلق، به ترتيب براي اين دو درمان، 5/4 و 7/7 درصد بود. اين امر به اين معني است که در مقايسه با استفاده از تاموکسيفن به تنهايي، استفاده از درمان ترکيبي اگزمستن و سرکوب تخمدان سبب مي‌شود از هر 100 نفر، 7 يا 8 نفر پس از درمان به مدت 5 سال کمتر دچار عود سرطان شوند.» دکتر فرانسيس اضافه کرد: «در مقابل، در زيرگروهي از زنان شامل 949 نفر که شيمي‌درماني نشده بودند، درمان ترکيبي سرکوب تخمدان، به علاوه درمان هورموني، نسبت به دريافت تنهاي تاموکسيفن سودي در بر نداشت. ميانه‌ سن اين زنان 46 سال و به سن يائسگي طبيعي نزديک‌تر بودند.» 
 وي همچنين تاکيد کرد، براي آن دسته از زنان جواني که مبتلا به سرطان پستانِ حساس به هورمون هستند، سرکوب تخمدان را توصيه مي‌کند. دکتر فرانسيس افزود: «در آن دسته از زناني که يائسه نيستند و مبتلا به سرطان پستان حساس به هورمون بوده و ريسک بالاي عود سرطان در آنها شيمي درماني را حتمي مي‌کند، پزشکان به جاي تاموکسيفن افزودن يک مهار کننده آروماتاز را به رژيم سرکوب تخمدان مطرح مي‌کنند.» اگرچه اين درمان مکمل ميزان سميت بيشتري را نيز متوجه بيمار مي‌کند.افزودن رژيم سرکوب تخمدان به هورمون‌درماني منجر به افزايش عوارض جانبي همچون علائم شبه‌يائسگي (گرگرفتگي و عرق‌کردن)، مشکلات عملکرد جنسي (کاهش ميل جنسي، خشکي واژن) و افسردگي (گزارش شده در 50 درصد موارد) مي‌شود. محققان همچنين متذکر شدند، اگزمستن نسبت به تاموکسيفن پس از اضافه شدن به رژيم سرکوب تخمدان منجر به عوارض جانبي بيشتري، از جمله مشکلات اسکلتي- عضلاني و کاهش تراکم استخواني مي‌شود. 

کميته سازمان پزشکي اروپا براي محصولات دارويي مورد استفاده انسان (CHMP)، تاييديه دو آنتي‌بيوتيک جديد را براي درمان عفونت حاد باکتريال پوست و ساختارهاي آن در بزرگسالان صادر کرد. اين دو داروي جديد، اوريتاوانسين (با نام تجاري اورباکتيو و ساخت شرکت Medicines Co) و تديزوليد فسفات (با نام تجاري Sivextro و ساخت شرکت Cubist Pharmaceuticals) هستند. آنتي‌بيوتيک اوريتاوانسين (به‌صورت پودرهاي با غلظت 400 ميلي‌گرمي قابل تزريق) اين توانايي را دارد که با تنها يک تزريق وريدي، عفونت حاد باکتريال پوست و ساختارهاي آن را به‌طور موثري درمان کند. 
 در دو کارآزمايي محوري به نام‌هاي SOLO1 و SOLO2، اوريتاوانسين در مقايسه با ونکومايسين، در پاسخ‌هاي باليني اوليه (توقف گسترش يا کاهش در اندازه ضايعه) و ميزان درمان باليني کمتر نبوده است. شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده با اين آنتي‌بيوتيک که نوعي آنتي‌باکتريال گليکوپپتيد است، عبارتند از تهوع، واکنش‌هاي افزايش حساسيت، واکنش در محل تزريق و سردرد. 
 تديزوليد فسفات، به‌صورت قرص‌هاي 200 ميلي‌گرمي و پودرهاي قابل تزريق، نوعي «آنتي‌بيوتيک اکسازوليدينون جديد است. اين داروي جديد در مقابل پاتوژن‌هاي گرم مثبت مهم که عوامل اصلي در بروز عفونت حاد باکتريال پوست و ساختارهاي آن هستند، مانند استاف اورئوس مقاوم در برابر متي‌سيلين، همچنين استرپتوکوک پاتوژن فعال هستند. شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده با اين دارو عبارتند از، تهوع، سردرد، اسهال و استفراغ. 
 کميته سازمان پزشکي اروپا براي محصولات دارويي مورد استفاده انسان در بررسي‌هاي خود به اين نتيجه رسيده که منافع درماني اين دو دارو بر مضرات آن برتري قابل قبولي دارد و مي‌تواند از اين پس در بازار دارويي اجازه ورود پيدا کرده و تجويز شود. طرح مراقبت‌هاي دارويي براي هر دو اين داروها به عنوان بخشي از مجوز بازاريابي مورد اجرا قرار مي‌گيرد. اداره غذا و داروي آمريکا در آگوست 2014، اوريتاوانسين و در ژوئن 2014 تديزوليد را براي درمان عفونت حاد باکتريال پوست و ساختارهاي آن مورد تاييد خود قرار داده بود. 

با وجود پيشرفت‌هايي که در درمان ديابت به وجود آمده، از جمله پمپ انسولين و نيز توليد چهار نوع انسولين مختلف، هنوز مبتلايان به ديابت نوع اول بايد خود ميزان انسوليني را که هر روز لازم دارند، تنظيم کنند. يعني ممکن است، فرد مبتلا به ديابت نوع اول مجبور باشد تا ده بار در روز قند خون خود را اندازه گرفته و انسولين مورد نياز خود را محاسبه کند. اين مراقبت دائم از قند خون و انسولين کاري دشوار است. اشتباه محاسبه يا تغيير تغذيه يا فعاليت فرد يا عوامل ديگر ممکن است باعث افزايش يا کاهش بيش از حد قند خون شوند که عوارض خود را به دنبال مي‌آورد. متيو وبر يکي از پژوهشگران اين تحقيق، مي گويد: «در حال حاضر هيچ انسوليني که خود را با ميزان قند خون تنظيم کند و از نظر باليني هم تاييد شده باشد، وجود ندارد.» براي حل اين مشکل، محققان دانشگاه يوتا نوعي انسولين «هوشمند» توليد کرده‌اند، به نام Ins-PBA-F که دوامي طولاني در خون دارد و وقتي قند خون بالا برود، فعال مي‌شود. آزمايش اين انسولين هوشمند در موش‌هاي ديابتي نشان داد، يک‌بار تزريق انسولين هوشمند به اين موش‌ها، حداقل چهارده ساعت دوام دارد و در اين مدت انسولين هوشمند بارها به‌طور خودکار براي پايين آوردن قند خون فعال مي‌شود. علاوه بر اين انسولين هوشمند در مقايسه با انسولين طولاني‌اثر، سريع‌تر و بهتر قند خون را پايين مي‌آورد. در واقع تزريق انسولين هوشمند به موش‌ها نشان داد، سرعت و نحوه عمل آن در پايين آوردن بدون خطر قند خون، تفاوتي با موش‌هاي سالم ندارد.
 تا به حال براي توليد انسولين‌هاي «هوشمند»، از نوعي ژل يا پوشش پروتئيني استفاده مي‌شده تا مولکول انسولين را در بر بگيرد و مانع از تاثير آن در زماني شود که قند خون پايين است. اين پوشش خود مشکلاتي ايجاد مي‌کرد و باعث واکنش ناخواسته سيستم ايمني بدن به آن مي‌شد، اما Ins-PBA-F در واقع با ايجاد تغيير شيميايي در انسولين طبيعي توليد شده است. از اين نظر محققان فکر مي‌کنند مصرف طولاني‌مدت اين انسولين بي‌خطر باشد چون از انسولين طبيعي مشتق شده است. دکتر چو مي‌گويد: « Ins-PBA-Fکاملا شايسته نام هوشمند است، چون خودش به گلوکز واکنش نشان مي‌دهد. اين اولين دارو در اين رده است. به نظر مي‌رسد انسولين ما بهتر از هر چيز ديگري که در حال حاضر براي درمان ديابت وجود دارد، کارآمدي دارد.» مرحله اول آزمايش اين انسولين هوشمند روي انسان، در دو تا 5 سال آينده مي‌تواند آغاز شود. 

نتايج يک مطالعه جديد حاکي از آن است که افراد با زمينه ژنتيکي سطوح بالاي کلسترول LDL، در معرض خطر بيشتر براي کلسيفيکاسيون دريچه آئورت و تنگي آئورت هستند. محققان در اين طرح با وزن‌دهي به نمره خطر ژنتيکي براي ليپيدها، که يکي از آنها با پلي‌مورفيسم‌هاي تک نوکلئوتيدي چندگانه مرتبط با کلسترول LDL، کلسترول HDL و تري‌گليسيريد همراه است، دريافتند يک افزايش ژنتيکي در کلسترول LDL با حضور کلسيفيکاسيون دريچه آئورت و بروز تنگي آئورت همراهي دارد. در اين مطالعه مشخص شد، ارتباطي ميان بيماري دريچه آئورت و زمينه ژنتيکي کلسترول غيرطبيعي HDL يا تري‌گليسيريد وجود ندارد و تنها متهم اصلي در اين زمينه، LDL است. از مدت‌ها قبل، مطالعات اپيدميولوژي نشان داده بودند که ارتباط‌هاي فراواني ميان کلسترول LDL و بيماري دريچه آئورت وجود دارد، به‌طوري‌که کلسترول LDL بالا خطر بيماري دريچه آئورت را بيشتر مي‌کند. همين موضوع باعث شد تعدادي کارآزمايي باليني تصادفي شده انجام شود تا با کاهش اين کلسترول با کمک استاتين‌ها، خصوصا در افراد مبتلا به بيماري پيشرفته دريچه‌اي، صحت اين موضوع را دريابند. البته هيچ‌يک از اين مطالعات نقش کاهش کلسترول را در کند کردن پيشرفت بيماري دريچه آئورت تاييد نکردند. پس از آن، محققان به فکر افتادند که نقش ژن‌ها را در اين زمينه مورد مطالعه قرار دهند. درنهايت، دريافتند که ژن‌هاي مشترکي ميان کلسترول LDL بالا و خطر کلسيفيکاسيون دريچه آئورت وجود دارد و استنوز بعدي آئورت وجود دارد.  

محققان آلماني فاز سوم آزمون باليني روي نانوداروي ضدسرطان پستان (ABRAXANE®) را با موفقيت انجام دادند. اين نانودارو مي‌تواند ابعاد تومور را کاهش دهد. اين آزمون باليني توسط کلينيک جپارسپتو آلمان روي 1200 بيمار انجام شده‌است. در اين آزمون که فاز سوم آزمون باليني اين دارو است، داوطلبين به‌صورت تصادفي انتخاب شده‌اند. اين آزمون نشان داد نرخ بهبود بيماران 9 درصد افزايش يافته، يعني از رقم 29درصد به 38 درصد رسيده است. 
 در اين روش، داروي شيمي‌درماني پاکليتاکسل به پروتئين آلبومين متصل شده و سپس به بيماران تزريق مي‌شود. اين در حالي است که در روش‌هاي معمول، پاکليتاکسل با حلال‌هاي مختلف ترکيب شده و وارد بدن بيمار مي‌شود. در اين روش، از اين دارو براي کاهش ابعاد تومور سرطان پستان استفاده مي‌شود. در واقع اين روش درماني يک روش کوچک کردن ابعاد تومور پيش از عمل جراحي است. مايکل اونتخ مي‌گويد: «فاز دوم اين آزمون باليني به شکلي طراحي شده بود که اثر داروي شيمي‌درماني متصل به پروتئين به‌صورت هفتگي با داروي پاکليتاکسل رايج مقايسه شود. نتايج نشان داد که داروي متصل به پروتئين اثربخشي بيشتري دارد.» 

 30 نفر از 60 بيمار مقرر براي شرکت در مطالعه باليني روي داروي ايبوديلاست (Ibudilast) در درمان اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک، ثبت‌نام کرده‌اند. اين مطالعه، از نوع تصادفي دوسوکور است که براي ارزيابي اثربخشي آن در بهبود عملکرد تنفسي، قدرت عضلات و تبادل هوايي غيرتهاجمي و نيز ايمني و تحمل‌پذيري 60 ميلي‌گرم ايبوديلاست در روز در مقايسه با دارونما، در زماني که در ترکيب با ريلوزول (Riluzole) در مبتلايان به اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک تجويز شود، انجام خواهد شد. يوايچي ايواکي، سرپرست شرکت توليد‌کننده ايبوديلاست، مي‌گويد: «ما مفتخريم اعلام کنيم که 50درصد مرحله ثبت‌نام شرکت‌کنندگان در اين مطالعه، طي 4 ماه اول صورت گرفته است، اما به دليل اهميت اين مطالعه در مبتلايان به اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک، حمايت مرکز پيشگيري و کنترل بيماري‌ها از آن ادامه خواهد داشت.» اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک، که بيماري گولريگ (Lou Gehrige) نيز ناميده مي‌شود، يک بيماري نورودژنراتيو پيش‌رونده است که سلول‌هاي عصبي موجود در مغز و نخاع را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. اعصاب مذکور قابليت کنترل برخي عضلات خاص را از دست مي‌دهند، در نتيجه، عضلات ضعيف مي‌شوند. اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک، حرکات اختياري را متاثر ساخته و بيماران در مراحل بعدي بيماري ممکن است کاملا فلج شوند. در حدود 30هزار نفر مبتلا به اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک در آمريکا وجود دارد و سالانه براي نزديک به 5600 نفر در اين کشور تشخيص اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک گذاشته مي‌شود. در‌حال حاضر، ريلوزول تنها درمان دارويي مورد تاييد براي اسکلروزيس جانبي آميوتروفيک است، اما اثربخشي محدودي از اين دارو مشاهده شده است. ايبوديلاست با نام مولکولي MN-166، از سال 1989 ميلادي در ژاپن و کره براي درمان عوارض پس از حمله مغزي و آسم برونشيال مورد تاييد بوده است.  

شرکت ايساي تاييديه انديکاسيون جديدي را براي داروي ضدتشنج روفيناميد (Rufinamide)، با نام تجاري بانزل (Banzel) خود از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا دريافت کرده است. به دنبال اخذ تاييديه جديد، بانزل که قبلا به‌عنوان درمان همراه در بزرگسالان و کودکان بالاي 4 سال مبتلا به تشنج‌هاي ناشي از سندرم لنوکس- گاستوات مورد استفاده قرار گرفته بود، براي تجويز در کودکان زير 4 سال نيز مجاز شناخته شد. تاييديه جديد برپايه تحليل نتايج به‌دست آمده از مطالعه فاز3 باليني (مطالعه303) در بيماران خردسال 1تا4 ساله براي مقايسه بانزل با ساير گزينه‌هاي درماني به‌دست‌آمد. مطالعه نشان داد که فارماکوکينتيک و ايمني اين دارو در بيماران 1 تا 4 سال، مشابه بيماران بزرگسال و بالاي 4 سال است. شايع‌ترين عوارض گزارش شده در گروه تحت‌درمان با بنزل عبارت بودند از استفراغ و بي‌خوابي.
 LGS ، شکلي شديد از صرع است که 1 تا 4درصد تمام موارد ابتلا به صرع کودکان در آمريکا را شامل مي‌شود. اين اختلال با انواع مختلف تشنج همراه بوده و به سختي کنترل مي‌شود. در نتيجه در اغلب موارد تجويز چندين دارو به‌طور همزمان اجتناب‌ناپذير است. شايع‌ترين نوع تشنج مرتبط با LGS، تشنج‌هاي تونيک و آتونيک هستند که به سقوط‌هاي مکرر به دليل از دست رفتن ناگهاني هوشياري منجر مي‌شوند. LGS اغلب باعث تاخير در روند رشد و تکامل و اختلالات رفتاري مي‌شود، بنابراين کيفيت زندگي بيماران و خانواده‌هاي آنان به شدت تحت‌تاثير قرار مي‌گيرد. بانزل يک مشتق‌تري آزول است که از لحاظ ساختاري شباهتي به ديگر داروهاي ضدصرع موجود در بازار دارويي ندارد. چنين به نظر مي‌رسد که اين دارو اثرات خود را با تنظيم کانال‌هاي سديم وابسته به ولتاژ موجود در مغز و دخالت در تحريک بيش از حد اعصاب اعمال مي‌کند. فعاليت شرکت ايساي، بر درمان‌هاي ضدصرع متمرکز است و روفينامايد را در بيش از 20 کشور در اروپا، آمريکا و آسيا وارد بازار کرده است. LGS، يکي از انواع نادر اما کشنده صرع است که معمولا در کودکان پيش دبستاني تشخيص داده مي‌شود. بسياري از اين کودکان، دچار اختلال ارگانيک از پيش موجود مغزي (نظير انسفالوپاتي) هستند. مشخصه اين عارضه، فقط تشنج‌هاي مکرر و متنوع نيست. اختلالات شخصيتي و تاخير در تکامل از ديگر عوارض آن هستند. روفينامايد به‌عنوان درمان همراه با ساير داروهاي ضدصرع ديگر در درمان تشنج‌هاي مرتبط با LGS در اتحاديه اروپا در ژانويه 2007 ميلادي با نام تجاري اينوولون(Inovelon) و در آمريکا در نوامبر 2008 ميلادي با نام بانزل وارد بازار شد. 

نتايج به‌دست آمده از مطالعه فاز 3 با نام سلکت (SELECT) روي لنواتينيب (Lenvatinib) با نام تجاري لنويما(Lenvima)، داروي تحقيقاتي ضدسرطان براي مبتلايان به بدخيمي پيشرونده تيروئيد مقاوم به درمان با يد راديواکتيو، در شماره 12 فوريه 2015 نشريه پزشکي نيوانگلند به چاپ رسيد. اين اولين بار است که يک مقاله در مورد مطالعه‌اي فاز3 در درمان سيستميک بدخيمي تيروئيد در نشريه پزشکي نيوانگلند به چاپ رسيده است. در نهايت، ارائه نتايج همين مطالعه به سازمان غذا و داروي آمريکا، به تاييد آن انجاميد. 
 بدخيمي تمايز يافته تيروئيد، شايع‌ترين شکل سرطان تيروئيد و مسبب نزديک به 95درصد از تمام انواع بدخيمي‌هاي تيروئيد است. خوشبختانه اغلب مبتلايان به بدخيمي تمايزيافته تيروئيد، با جراحي و مصرف يد راديواکتيو قابل درمان هستند. درصد کمي از بيماران اين گروه وجود دارند که از درمان‌هاي نامبرده بهره‌اي نمي برند، اما گزينه‌هاي درماني براي اين گروه بيماران بسيار محدود است. بنابراين، محققان درصدد هستند تا با انجام مطالعات باليني متعدد و بررسي پتانسيل‌هاي لنواتينيب، گزينه درماني تازه‌اي را در اختيار بيماران سرطاني، به خصوص مبتلايان به بدخيمي تيروئيد قرار دهند. 
 بدخيمي‌هاي تيروئيد در بافت‌هاي غده تيروئيد شکل مي‌گيرند. اين بدخيمي‌ها در زنان شايع تر از مردان اند و معمولا بين 25 تا 65 سالگي رخ مي‌دهند. شايع‌ترين انواع سرطان تيروئيد، يعني انواع پاپيلاري و فوليکولار شامل هورتل سل (Hürthle cell) هم مي‌شود در گروه سرطان‌هاي تمايز يافته طبقه بندي مي‌شوند و مسبب نزديک به 95درصد موارد اين بدخيمي هستند. بقيه موارد در گروه تمايز نيافته(3 تا 5درصد موارد) يا مدولاري کارسينوما(1تا 2درصد موارد) جاي مي‌گيرند. طبق آمار اعلام شده از سوي انستيتو ملي سرطان آمريکا، در سال 2014 ميلادي براي 62980 نفر از مردم اين کشور تشخيص سرطان تيروئيد گذاشته شد و 1890 نفر در همين سال در نتيجه ابتلا به بدخيمي تيروئيد جان خود را از دست داده‌اند. 
 لنواتينيب (E7080)، يک داروي خوراکي است که به‌طور اختصاصي فعاليت‌هاي مولکول‌هاي مختلفي نظير VEGFR، FGFR، RET، KIT و PDGFR را مهار مي‌کند. همچنين، ساير مسيرهاي درگير در پروليفراسيون تومور نظير گيرنده‌هاي فاکتور رشد فيبروبلاستي و گيرنده فاکتور رشد مشتق از پلاکت را متوقف مي‌کند. به‌طور ويژه، اين دارو همزمان VEGFR، FGFR و نيز RET را که در آنژيوژنز و پروليفراسيون تومور دخيل هستند، مهار مي‌کند. همچنين، تحليل ساختار کريستال توسط اشعه ايکس ثابت کرده است که لنواتينيب اولين ترکيبي است که يک نوع اتصال جديد به VEGFR2 دارد و طبق آناليز کينتيک، مشخص شد که فعاليت کيناز را به سرعت مهار مي‌کند. 
 مهارکننده‌هاي کيناز بسته به نوع اتصال و موضع گيري کيناز هدف نسبت به آنها، به انواع مختلفي طبقه بندي مي‌شوند (نوع 1 تا5). بيشتر انواع مهارکننده‌هاي تيروزين کيناز مورد تاييد، نوع1 يا نوع2 هستند. هرچند که براساس آناليز ساختار کريستال توسط اشعه ايکس، مشخص شد که لنواتينيب نوع جديدي از اتصال براي مهار کيناز را ايجاد مي‌کند که از بقيه انواع متفاوت است. به علاوه، چنين به نظر مي‌رسد که لنواتينيب به سرعت فعاليت کيناز را مهار مي‌کند که اين ويژگي را مي‌توان به دليل نوع اتصال خاص آن دانست. بنابراين، لنواتينيب، يک مهارکننده خوراکي تيروزين کيناز با نوعي اتصال ويژه است. 
 مطالعات باليني روي لنواتينيب، در انواع مختلف سرطان شروع شده‌اند. از جمله در انديکاسيون‌هاي زير: هپاتوسلولار کارسينوما: فاز3، رنال سل کارسينوما: فاز2، بدخيمي غيرسلول کوچک ريه: فاز2، بدخيمي اندومتريال: فاز2
 مطالعه فاز3 (SELECT)، از نوع تصادفي و در مقايسه با دارونماست که به‌طور همزمان در چند مرکز روي 392 بيمار مبتلا به بدخيمي پيشرونده تيروئيد مقاوم به يد راديواکتيو به چاپ رسيده است. هدف اصلي اين مطالعه، مقايسه آن با دارونما در بقاي بدون پيشرفت بيماري(PFS) در مبتلايان به سرطان تيروئيد تمايز يافته مقاوم به يد راديواکتيو و با شواهد راديوگرافي به نفع پيشرفت بيماري طي 13 ماه و تحت درمان با لنواتينيب خوراکي 24ميلي گرمي با الگوي مصرف يکبار در روز است. شرکت‌کنندگان در مطالعه به نسبت 2 به 1 به‌طور کاملا تصادفي، تحت درمان با لنواتينيب يا دارونما قرار گرفتند. بنابراين، هدف اصلي مطالعه، بقاي بدون پيشرفت بيماري مستقل از مشاهدات راديولوژي است. اهداف ثانويه مطالعه، عبارتند از ميزان پاسخ‌دهي درماني، شانس بقا و ايمني داروي مذکور. بيش از 392 بيمار در بيش از 100 مرکز درماني تخصصي در سراسر اروپا، شمال و جنوب آمريکا و آسيا به‌طور داوطلبانه در اين مطالعه شرکت کرده‌اند. 
 لنواتينيب در مقايسه با دارونما به ميزان معناداري بقاي بدون پيشرفت بيماري را افزايش داد (در گروه تحت درمان با لنواتينيب، 18/3 ماه و در گروه دريافت کننده دارونما، 3/6ماه). به علاوه، لنواتينيب پاسخ‌دهي درماني را نيز در مقايسه با دارونما به‌طور معناداري بالا برد (مجموع پاسخ‌دهي کامل و نسبي؛ در گروه تحت درمان با لنواتينيب، 64/8درصد و در گروه دريافت کننده دارونما، 5/1 درصد). به‌طور اخص، پاسخ‌دهي کامل در 1/5درصد(4بيمار) در گروه تحت درمان با لنواتينيب و صفر درصد در گروه شاهد بود. همچنين، 65درصد از بيماران تحت درمان با لنواتينيب، کاهش حجم تومور را تجربه کردند؛ اين رقم در گروه دريافت کننده دارونما فقط 2درصد بود. 
 شايع‌ترين عوارض گزارش شده در مطالعه و مرتبط با درمان با لنواتينيب صرف‌نظر از شدت عارضه عبارت بودند از پرفشاري خون(67درصد)، اسهال(59درصد)، ضعف يا آستني(59درصد)، کاهش اشتها(50درصد)، کاهش وزن(46درصد) و تهوع (41درصد). عوارض با شيوع کمتر عبارت بودند از التهاب مخاط دهان، سردرد، استفراغ، پروتئينوري، ورم و درد کف دست و پا، درد شکمي، ديس فوني. لنواتينيب ممکن است عوارضي جدي نظير نارسايي قلبي، تشکيل لخته‌هاي خوني (حوادث ترومبوآمبوليک)، آسيب جدي کبدي (هپاتوتوکسيسيتي)، آسيب کليوي (نارسايي کليه)، سوارخ‌شدگي روده يا معده، طولاني شدن فاصلهQT، هايپوکالمي، سردرد، گيجي، تشنج، اختلال ديد، هموراژي، مشکلات جنيني (در صورت استفاده از دارو در دوران بارداري) نيز ايجاد کند.
 درخواست تاييد لنواتينيب در بدخيمي مقاوم به درمان تيروئيد، براي اولين بار در ژاپن در ژوئن2014 ميلادي، در آمريکا و اتحاديه اروپا در آگوست 2014ميلادي و در همان سال در چند کشور ديگر(کانادا، روسيه، کره، برزيل) نيز ارائه شد. لنواتينيب براي درمان بدخيمي تيروئيد در ژاپن، آمريکا و اتحاديه اروپا تحت پوشش قانون داروهاي اورفان قرار گرفته است. به علاوه، شرکت توليدکننده اين دارو، ايساي (Eisai)، يک مطالعه جهاني فاز3 روي لنواتينيب در هپاتوسلولار کارسينوما و نيز يک مطالعه فاز2 روي لنواتينيب در انواع ديگر تومورها نظير رنال سل کارسينوما و بدخيمي غيرسلول کوچک ريه را ترتيب داده است. همچنين، قانون داروهاي اورفان براي اين دارو در کشورهاي ژاپن (در انديکاسيون بدخيمي تيروئيد)، آمريکا (درمان انواع فوليکولار، مدولاري، آناپلاستيک و متاستاتيک يا پيشرفته پاپيلاري) و اروپا (براي سرطان تيروئيد فوليکولار يا پاپيلاري) اعمال مي‌شود. 

مينيول (Minivelle)، شکل جديدي از سيستم ترنس درمال استراديول، با دوز 025/0 ميلي‌گرم در روز است که به شکل نسخه‌اي فقط در پيشگيري از پوکي استخوان يائسگي کاربرد دارد. سازمان غذا و داروي آمريکا ابتدا مينيول را در اکتبر2012 ميلادي براي درمان سندرم‌هاي وازوموتور متوسط تا شديد مرتبط با يائسگي، به ويژه گرگرفتگي‌هاي مکرر، تاييد کرده بود. در سپتامبر2014 ميلادي اين سازمان انديکاسيون جديد پيشگيري از پوکي استخوان يائسگي را براي تمام دوزاژ مينيول مورد تاييد قرار داد. دوز اندک 025/0 ميلي‌گرم در روز اين دارو، فقط براي انديکاسيون مذکور مجاز دانسته شد. 
 برچسب پوستي جديد 025/0 ميلي‌گرم در روز، 33درصد از مينيول 0375/0 ميلي‌گرم در روز، کوچک تر است. بنابراين، برچسب‌هاي 025/0 ميلي‌گرمي، کوچک‌ترين برچسب‌هاي استروژن درماني در جهان هستند. هم اکنون مينيول در 5 دوز 025/0 ميلي‌گرم در روز، 0375/0 ميلي‌گرم در روز، 05/0 ميلي گرم در روز، 075/0 ميلي‌گرم در روز و 1/0ميلي‌گرم در روز در بازارهاي جهاني موجود است. دوزهاي بالا، براي درمان سندرم‌هاي وازوموتور متوسط تا شديد نيز کاربرد دارند. 
 شرکت نوون (Noven) برنامه حمايتي ويژه‌اي را براي کاهش سهم پرداخت بيمار ترتيب داده است. اثربخشي و ايمني مينيول در پيشگيري از پوکي استخوان يائسگي، در يک مطالعه 2ساله تصادفي دوسوکور با استفاده از دارونما به‌طور همزمان در 2 گروه مقايسه شد. 
 شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش شده در گروه تحت درمان با اين دارو عبارت بودند از سردرد، حساسيت به لمس در سينه، دردکمري، احساس ناخوشي در معده، تهوع، التهاب سينوس‌ها، لکه‌بيني و خونريزي نامنظم واژينال. مينيول گرد است و حاشيه‌هاي نرم و نيم دايره‌اي دارد، چنين وضعيتي به پيشگيري از کنده شدن آن طي تعويض روزانه لباس، انجام ورزش و استحمام کمک مي‌کند. اين برچسب‌ها تحريک پوستي ايجاد نمي کنند و رد چسبناک روي پوست برجاي نمي‌گذارند. طي مطالعات داروشناسي روي مينيول، کمتر از 35درصد از داوطلبان استفاده از اين برچسب‌ها اريتم را تجربه کرده‌اند.  

داروسازي بکسيون (Bexion) اخيرا اعلام کرده که سازمان غذا و داروي آمريکا، ساپوسين سي (Saposin C)، ماده فعال موجود در BXQ-350 را براي درمان گليوبلاستوما مولتي فوروم تحت حمايت قانون داروهاي اورفان بررسي خواهد کرد. در صورت تاييد ساپوسين براي درمان گليوبلاستوما مولتي فوروم، حق انحصاري بازاريابي BXQ-350 براي مدت 7 سال به شرکت بکسيون تعلق خواهد گرفت. بکسيون قبلا جايزه «تحقيقات مبتکرانه در تجارت کوچک» را از انستيتوي ملي سرطان براي حمايت از توليد و مطالعات باليني BXQ-350 دريافت کرده بود. دکتر ري تاکيجيکو، بنيانگذار و مدير بکسيون، مي‌گويد: «قرار گرفتن BXQ-350 در جايگاه داروهاي اورفان، اتفاق مهمي در مسير تکامل اين دارو است. در حال حاضر گزينه‌هاي درماني اندکي براي بيماراني که از گليوبلاستوما مولتي فوروم رنج مي‌برند وجود دارد.» 

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد، کیفیت خواب در دوران جوانی و میانسالی به تقویت حافظه و یادگیری در دوران سالمندی کمک می‌کند. خواب عمیق بخصوص در دوره جوانی به بازیابی تجربیات و خاطرات در طول روز کمک می‌کند؛ همچنین در دوره میانسالی، خواب بعداز ظهر از کند شدن عملکرد حافظه جلوگیری می‌کند؛ اما در دوره سالمندی، افراد در طول شب بارها از خواب بیدار شده و خواب عمیق کمتری را تجربه می‌کنند. 
 محققان آزمایشگاه علوم اعصاب خواب و شناخت دانشگاه بیلور، ارتباط بین کیفیت خواب در سنین جوانی با تقویت حافظه در سنین پس از 70 سالگی را مورد بررسی قرار دادند. محققان حدود 200 پژوهش درخصوص خواب و عملکرد روانی از سال 1967 را مورد بررسی مجدد قرار دادند؛ شرکت‌کنندگان 18 تا 29 سال در گروه جوانان، 30 تا 60 سال در گروه میانسالان و بالای 60 سال در گروه سالمندان دسته‌بندی شدند. 
 ساعات خواب شبانه، مدت زمان به خواب رفتن و تعداد دفعات بیدار شدن در طول خواب شبانه مورد بررسی قرار گرفت که نشان می‌دهد، خواب مناسب و کافی دوران کودکی و جوانی علاوه بر کمک به سلامت قلب و روح، نقش بسزایی در تقویت حافظه و عملکرد شناختی در دوران کهنسالی ایفا می‌کند. نتایج این تحقیق در مجله Perspectives on Psychological Science منتشر شد.  

دانشمندان انگلیسی مدعی هستند که یک واکسن جدید خواهد توانست از طیف گسترده‌ای از سرطان‌های دهانه رحم جلوگیری کند. واکسن جدید بطور چشمگیری به ارائه حفاظت بیشتر نسبت به واکسن کنونی موسوم به گارداسیل می‌پردازد؛ نمونه کنونی تنها می‌تواند از دو گونه سرطان‌زای ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) جلوگیری کند. این واکسن در انگلستان برای کودکان 12-13 ساله و در آمریکا برای دختران 11-12 ساله عرضه می‌شود. واکسن جدید از انسان در برابر 9 سویه ویروس که هفت سویه آن عامل بسیاری از گونه‌های سرطان دهانه رحم است، محافظت می‌کند. 
 دانشمندان دانشگاه کوئین مری در لندن دریافتند که واکسن جدید «گارداسیل 9» تا 97 درصد در حفاظت در برابر سرطان درجه بالای دهانه رحم، فرج و بیماریهای واژنی ناشی از پنج سویه HPV موثرتر است. این واکسن همچنین به اندازه نمونه کنونی در برابر بیماری‌های ناشی از چهار سویه HPV موثر است. همچنین با حفاظت ارائه شده توسط واکسن مذکور می‌توان در آینده انتظار داشت که تعداد آزمایشات پاپ اسمیر تا میزان زیادی کاهش یابد. 
 دانشمندان به بررسی تاثیر گارداسیل 9 بر روی 14 هزار و 200 زن با سنین 16 تا 29 سال پرداخته و دریافتند که گارداسیل 9 نسبت تا 90 درصد بیشتر از زنان در برابر این بیماری‌ها محافظت می‌کند. این در حالیست که واکسن کنونی تنها تا 70 درصد از بیماری‌های دهانه رحم و زگیل تناسلی جلوگیری می‌کند. دانشمندان تاکید کردند که برای این درصد از تاثیرگذاری باید واکسن را پیش از ابتلا به ویروس تزریق کرد. 
 ویروس ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) رایجترین ویروس مقاربتی است؛ بسیاری از مبتلایان می‌توانند بدون عوارض ماندگار، این ویروس‌ها را که اکثرشان کم‌خطر بوده و منجر به زگیل می‌شوند، از بدنشان خارج کنند، اما سایر گونه‌ها بسیار پرخطر بوده و می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم و گاهی سرطان فرج، واژن، آلت تناسلی و مقعد شوند. بیشتر انواع سرطان‌های دهانه رحم در نتیجه عفونی شدن با سویه‌های پر خطر HPV شکل می‌گیرند. سرطان دهانه رحم، چهارمین سرطان رایج در میان زنان سراسر جهان محسوب شده که سالانه به ابتلای بیش از نیم میلیون زن و حدود 250 هزار مرگ در سراسر جهان منجر می‌شود. نتایج این تحقیق در مجله Medicine منتشر شده است.  

دانشمندان مرکز تحقیقاتی اسکریپس در آمریکا از ساخت داروی آزمایشی جدیدی خبر می‌دهند که می‌تواند به تولید واکسن قوی و جهانی اچ‌آی‌وی منجر شود. داروی جدید تمامی سویه‌های ویروس اچ‌آی‌وی-1، اچ‌آی‌وی-2 و ویروس نقص ایمنی میمونی (SIV) را مسدود می‌کند؛ محققان مدعی هستند که تاثیرگذاری و قدرت این دارو به حدی است که می‌تواند در آینده نزدیک به تولید واکسن موثر اچ‌آی‌وی منجر شود. «مایکل فرزان» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید کرد: این ترکیب قویترین و موثرترین بازدارنده‌ای است که تاکنون تولید شده است؛ برخلاف آنتی بیوتیک‌ها که در برابر بسیاری از گونه‌های ویروس ایدز خنثی هستند، گیرنده‌ای موسوم به CCR5 حاوی تغییرات غیرمعمول در منطقه اتصال- اچ‌آی‌وی است و پروتئین بر اساس این منطقه اتصال می‌توانند برای جلوگیری از عفونت مورد استفاده قرار گیرند. بررسی‌ها نشان می‌دهد، این داروی آزمایشی از توانایی مقابله با تمام گونه‌های ویروس اچ‌آی‌وی حتی گونه‌های بشدت مقاوم به درمان برخوردار است. نتایج این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.  

دانشمندان دانشگاه‌های دوک و نورث‌وسترن آنزیمی را یافته‌اند که نقش مهمی در ابتلای زنان به ازدیاد قند خون در دوران بارداری ایفا می‌کند. به مدت 40 سال است دانشمندانی که در حال بررسی چگونگی متابولیزه‌شدن قند هستند، معتقد بوده‌اند چهار آنزیم وجود دارند که فرآیند گرفتن انرژی از غذا توسط بدن را شروع می‌کنند. کشف قابلیت تولید انرژی توسط این چهار کاتالیزگر موسوم به hexokinases، موجب انجام تحقیقات بیشتر درباره چگونگی متابولیز‌شدن کربوهیدرات‌ها توسط بدن شد. این دستاورد همچنین بررسی چگونگی مداخله‌کردن در عملکرد این آنزیم‌ها از طریق دارو به منظور مدیریت‌کردن اختلالات متابولیکی از جمله دیابت را به دنبال داشت. 
 به تازگی دانشمندان نشان داده‌اند تیم hexokinase در واقع عضو پنجمی نیز دارد. این آنزیم‌ها در تولید انرژی بدن نقش اساسی بر عهده دارند و یافتن عامل پنجم در این میان، دریچه‌های بیشتری را جهت بررسی چگونگی متابولیزه‌شدن قند و همچنین عوامل ژنتیکی اختلالات متابولیکی، پیش روی محققان می‌گذارد. پروتئین جدید HKDC1 نام دارد و محققان معتقدند این آنزیم احتمالا عامل مناسبی برای پیش‌بینی این موضوع باشد که آیا مادر باردار در طول وضع حمل، دچار ازدیاد قند خون می‌شود یا خیر. ازدیاد قند خون، محیط مضری را برای رشد جنین فراهم می‌کند و می‌تواند بعدها موجب چاقی و ابتلای کودک به دیابت شود. 
 سالانه در امریکا، دست کم چهار درصد زنان باردار مبتلا به دیابت می‌شوند که این میزان معادل 400 هزار نفر است. این در حالی است که هم‌اکنون، راهی برای غربالگری زنان جهت تشخیص خطر ابتلا به قند خون بالا در هنگام بارداری وجود ندارد. در حالی که تمامی انسان‌ها آنزیم پنجم HKDC1 را دارند، ابتلا به ازدیاد قند خون در طول بارداری ظاهر می‌شود و در عین حال، زنان که میزان کمی از این ژن را دارند، قادر به متابولیزه‌کردن مطلوب گلوکز نیستند. محققان امیدوارند یافته‌های جدید منجر به مطالعه بر روی زنان بارداری شود که پتانسیل ابتلا به ازدیاد قند خون را دارند. تحقیقات بیشتر بر روی آنزیم جدید می‌تواند هدف‌های بالقوه‌ای برای درمان‌ مشکلات متابولیکی ارائه دهد. جزئیات این تحقیق در مجله Nature Communications قابل‌مشاهده است.  

محققان آمریکایی موفق به شناسایی هدف درمانی جدیدی شده‌اند که مسیر را برای نخستین درمان هدفمند سرطان تخمدان هموار می‌کند.  سرطان تخمدان یکی از مرگبارترین انواع این بیماری محسوب می‌شود و درمان‌های موثر کمی برای آن وجود دارد. سرطان تخمدان به چهار زیرگروه مختلف تقسیم می‌شود که یکی از این زیرگروه‌ها، کارسنیوم سلول روشن تخمدان است که پنج تا 10 درصد بیماران در آمریکا و 20 درصد بیماران در آسیا را گرفتار می‌کند. درحالیکه بدن بیماران زیرگروه‌های دیگر، به شیمی درمانی استاندارد مبتنی بر پلاتین پاسخ می‌دهد، میزان پاسخ در مبتلایان به کارسنیوم سلول روشن بسیار کم است. یکی از اصلی‌ترین چالش ها برای درمان سرطان تخمدان، یافتن هدف مناسبی است که بطور موثر روند پیشرفت بیماری را متوقف کند. 
 محققان موسسه ویستار (Wistar) یک هدف درمانی جدید را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به توسعه روش درمانی برای مبتلایان به این زیرگروه سرطان تخمدان منجر شود؛ محققان عملکرد ARID1A – تغییروضع دهنده کروماتین – را مورد بررسی قرار دادند. زمانیکه ARID1A عملکرد طبیعی داشته باشد، باعث باز شدن کروماتین و اجازه به سلول برای دریافت دستورات می‌شود؛ این فرآیند، رفتار سلولی را کنترل کرده و از سرطانی شدن آنها جلوگیری می‌کند. 
 تحقیقات نشان داد که ARID1A در بیش از 50 درصد موارد کارسنیوم سلول روشن تخمدان دچار جهش می‌شود که بالاترین نرخ جهش در بین انواع سرطان‌ها است. محققان ارتباط بین ARID1A و آنزیم EZH2 را شناسایی کردند؛ استفاده از این آنزیم بعنوان ابزار مهار می‌تواند به درمان هدفمند سرطان تخمدان با جهش در ARID1A منجر شود. نتایج این تحقیق در مجله Nature Medicine منتشر شد. 

بر اساس یک مطالعه جدید که توسط محققان آمریکایی در کارولینای شمالی انجام شده است، انجام فعالیت‌های هوازی یا ایروبیک به جوان ماندن مغز کمک می‌کند. در این مطالعه مشخص شد عروق مغزی افراد سالمندی که به‎صورت منظم فعالیت‎های ایروبیک انجام می‌دهند، سالم‌تر است. برای انجام این تحقیق، عروق مغزی 14 زن و مرد بین سنین 60 تا 80 ساله به مدت 10 سال از طریق آنژیوگرافی مورد مطالعه قرار گرفت. به‎طور معمول با بالا رفتن سن، عروق مغز تنگ‌تر می‎شوند اما نتایج این مطالعه نشان داد در گروهی که فعالیت و تحرک بدنی به ویژه فعالیت‎های هوازی بیشتری داشتند، عروق مغزی‌ جوان‎تر و سالم‎تر از افراد بی‎تحرک بود.  

محققان دانشگاه لیدز انگلیس موفق به ارائه روش جدید تشخیص و درمان سرطان به کمک نانولوله‌های طلا شدند. محققان ضمن در نظر گرفتن ماهیت پاک‌کنندگی و تصویرسازی به کمک ذرات طلا موفق به ابداع روشی مدرن در تشیخص و درمان سرطان به کمک نانولوله‌های طلا شدند. 
 در این شیوه با کوتاه یا بلند کردن طول نانولوله‌های طلا می‌توان از طریق امواج مادون قرمز سلول‌های سرطانی را تشخیص داده و مراحل بعدی درمان را انجام داد. پروفسور «استیو ایوانز» استاد فیزیک دانشگاه لیدز تأکید کرد: هنگامی که نانولوله‌های طلا در بدن حرکت می‌کنند، اگر فرکانس خاصی از نور به آنها تابیده شود نانولوله‌ها نور را جذب می‌کنند؛ پس از تشخیص محل سرطان با تابش امواج نوری در محل سلول‌های سرطانی، نانولوله‌ها نور دریافتی را به گرما تبدیل کرده و به دنبال آن سلول‌های سرطانی نابود می‌شوند. 
 محققان معتقدند که به کمک نانولوله‌های طلا و شدت تابش نور لیزر به راحتی می‌توان هم عملکرد تصویرسازی را انجام داد و هم با افزایش شدت نور لیزر عملیات حرارت‌زایی و نابود کردن سلول‌ها را انجام داد. از قابلیت‌های دیگر نانولوله‌های کربنی توانایی حمل داروهای ضدسرطان به محل توده سرطانی در بدن است. نتایج این تحقیق در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است. 

75 درصد از زنان یائسه در ایالات متحده دچار گرگرفتگی و تعریق شبانه می‌شوند. این علائم رایج یائسگی کیفیت زندگی زنان را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما تا چه مدت این وضع ادامه خواهد داشت؟ طبق مطالعه جدیدی که در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شده، بسیاری از زنان این علائم را تا هفت سال پس از آغاز یائسگی دارند. 
 به طور کلی گُر گرفتگی و تعریق شبانه به عنوان دو عامل کنترل کننده رگ‌ها (VMS) شناخته می‌شوند. این حالات احساس راحتی را از زنان یائسه گرفته، میزان انرژی آنان را کاهش داده، پریشانی خواب را در پی داشته و تاثیراتی در عملکردهای اجتماعی و به طور کلی کیفیت زندگی آنها دارد. به گفته محقق این تیم، نانسی اویس از دانشکده پزشکی ویک فارست، در این تحقیق برای اولین بار به طور کلی مشخص شد که زنان پس از آغاز یائسگی تا چه مدت VMS را تجربه خواهند کرد. 
 طبق آمار انجمن یائسگی آمریکای شمالی، VMS از شش ماه تا دو سال طول خواهد کشید. اگرچه آنان در مطالعات دیگری نشان دادند این علائم ممکن است از سه تا پنج سال نیز در زنان وجود داشته باشد و همچنین مواردی مشاهده شده که تا 10 سال پس از یائسگی VMS تجربه شده است. در این مطالعه اویس و همکارانش مدت زمان میانگین را هفت سال اعلام کردند. آنها همچنین در صدد تشخیص عوامل خطرناکی هستند که ممکن است در اثر ادامه یافتن این علائم پس از هفت سال به وجود خواهد آمد.  

کافئین موجود در قهوه، شکلات و چای خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش می‌دهد. پژوهش‌های انجام شده در آمریکا نشان داد که کافئین موجود در قهوه، شکلات و چای، خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش می‌دهد. این ماده از سرعت رشد سلول‌هایی که به واسطهٔ اشعه‌ ماورای بنفش خورشید آسیب دیده‌اند، می‌کاهد. 
 برای بررسی مکانیسم اثر کافئین بر علیه سرطان پوست، محققان در ژن‌های موش‌ها تغییراتی ایجاد کردند تا میزان پروتئین ویژه‌ای به نام ART که در بافت پوست وجود دارد را کاهش دهند. سپس این موش‌ها و همچنین موش‌های طبیعی را در معرض اشعه‌ ماورای بنفش قرار دادند. بعد از ۱۹ هفته قرار گرفتن در معرض اشعه‌ماورای بنفش، مشخص شد که خطر ابتلا به سرطان‌ پوست در موش‌های تغییر یافته نسبت به موش‌های طبیعی چهار برابر کمتر بوده است. محققان این گونه نتیجه گرفتند که کاهش پروتئین ART درسلول‌های پوستی موش‌هایی که تغییر ژنتیکی بر آن‌ها اعمال شده بود، باعث کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست و همچنین عدم پیشرفت سلول‌های سرطانی این بافت می‌شود. 
 در ادامه تحقیقات مشخص شد که کافئین در مرحله‌ پیش از سرطانی شدن سلول‌های پوستی، تأثیر پروتئین ART را خنثی می‌کند، بنابراین قادر است از ابتلا به سرطان پوست و همچنین پیشرفت آن جلوگیری کند. برای بررسی این اثر در انسان، تغذیه و شیوه زندگی بیش از 112 هزار نفر در یک دوره زمانی بیست ساله مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که به طور متوسط مصرف سه فنجان قهوه در روز خطر ابتلا به سرطان پوست را در زنان ۲۱ درصد و در مردان ۱۰ درصد کاهش می‌دهد. شرح این مطالعه در نشریه تحقیقات سرطان به چاپ رسیده است. 

پزشکان به دنبال استفاده از نوعی داروی درمان التهاب مفصل (آرتریت روماتوئید) برای درمان سیاتیک یا درد‌های مرتبط با دیسک کمر هستند. درد سیاتیک در اثر التهاب عصب سیاتیک (طولانی‌ترین عصب بدن) بروز می‌کند که این عصب از پشت لگن خاصره به کفل و از آنجا به ران‌ها و پا می‌رود؛ از این شرایط اغلب به عنوان درد شدید یا سوزناک یاد می‌شود که سراسر پشت را در بر می‌گیرد و به پا یا قوزک می‌رسد.  
 بسیاری از حملات دردآور زمانی شروع می‌شوند که دیسک‌ حامی استخوان‌های نخاع شروع به متورم‌شدن یا خارج‌شدن از جای خود می‌کند، در نتیجه به عصب‌ها فشار وارد می‌کند و موجب التهاب می‌شود؛پزشکان برای درمان این بیماری از آرام‌بخش، فیزیوتراپی و تزریقات استروئید استفاده می‌کنند، اما در برخی موارد جراحی برای برداشتن ریسک لازم است. 
 داروی درمان آرتیت روماتوئید به نام ادالیموماب (adalimumab) می‌تواند برای درمان دردهای سیاتیک مورد استفاده قرار گیرد؛ این دارو، نسخه‌ای ساخته‌شده از پروتئین در سیستم ایمنی به نام پادتن یا آنتی‌بادی است. این دارو مولفه‌های دخیل در التهاب را غیرفعال کرده و نخستین آزمایش‌های بالینی نشان می‌دهند که دارو می‌تواند درد را به طور کامل رفع کند.  
 آنتی‌بادی‌ها مولکول‌هایی هدفمند هستند که توسط بدن برای جستجوی باکتری‌ها یا ویروس‌های خاصی برنامه‌ریزی می‌شوند. دانشمندان آنتی‌بادی مصنوعی را برای هدف قراردادن ترکیبی خاص در بدن موسوم به « عامل نکروز توموری آلفا» یا TNF برنامه‌ریزی می‌کنند. این ترکیب مدتی کوتاه پس از عفونی‌شدن بدن توسط یک حشره ظاهر می‌شود. وجود حشره، التهاب را افزایش داده و سلول‌های ایمنی بدن را برای مبارزه با مولفه مهاجم تحریک می‌کند. 
 تحقیقات نشان می‌دهند، در شرایطی خاص خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید سطح TNF دائما بالاست؛ این بدین معناست که سیستم ایمنی به طور دائم در وضعیت هشدار بالا قرار می‌گیرد و این امر موجب عملکرد نادرست سلول‌های ایمنی و حمله اشتباه آن‌ها به سلول‌های سالم می‌شود. بر اساس بررسی‌های انجام‌شده، افراد مبتلا به سیاتیک نیز دارای سطوح بالای TNF هستند و چنین موضوعی در بروز درد در آن‌ها دخیل است. 
 در پژوهش انجام‌شده، نیمی از 49 بیمار مبتلا به سیاتیک در بیمارستان رویال آدلاید استرالیا که داروی ادالیموماب را برای مسدودکردن TNF دریافت کردند، کاهش 100 درصدی درد ران را در مقایسه با بیمارانی که دارونما مصرف کرده بودند، تجربه کردند. در آزمایش بالینی جدید در پنج بیمارستان انگلیس نیز 300 بیمار سه تزریق از این دارو را دریافت خواهند کرد؛ همچنین این بیماران تحت فیزیوتراپی مستمر قرار گرفته و برای دو سال تحت نظر خواهند بود. استفاده از داروی ضد TNF می‌تواند رویکردی جدید برای بیماران دچار دردهای سیاتیک ایجاد کند. 

دانشمندان دانشگاه کوئین مری لندن نوعی ابزار انقلابی ابداع کرده‌اند که وضعیت بیماران مبتلا به فشار خون بالای کنترل‌نشده را تا حد قابل‌توجهی ارتقا می‌بخشد. ابزار جدید که Coupler نام دارد، در واقع، کاشتی به اندازه گیره کاغذ است و بین شریان‌ و رگ موجود در قسمت فوقانی ران قرار می‌گیرد. این عمل طی فرآیندی که 40 دقیقه زمان می‌برد، تحت شرایط بی‌هوشی انجام می‌شود. 
 دانشمندان این ابزار را بر روی بیماران بالینی عضو چندین «مرکز عالی فشار خون بالای اروپا» آزمایش کردند. تمامی این بیماران به نوعی فشار خون بالا مبتلا بودند که دست کم به سه نوع درمان دارویی واکنش نشان نداده بود. تیم علمی اثرات Coupler را با درمان دارویی معمول در 83 بیمار مقایسه کرد و 44 تن از این بیماران ابزار ابداعی را دریافت کرده بودند. نتایج نشان داد بیمارانی که با این ابزار درمان شدند، کاهش مداوم و قابل‌توجهی را در فشار خونشان تجربه کردند. همچنین تعداد مراجعه بیماران مبتلا به فشار خون به بیمارستان تا حد قابل‌توجهی کاهش یافت. 
 با این حال، با وجود تعداد مزیت‌های فراوان ابزار ابداعی، این درمان مانند رویکردهای دیگر دارای یک اثر جانبی بود و آن این که ران افرادی که با استفاده از آن درمان شدند، ورم کرد. این بدین معناست که فرآیند کوتاه دیگری یعنی نصب یک استنت در رگ آنها برای رفع این شرایط لازم است. استنت، لوله توری مصنوعی از جنس فلز است که در یک گذرگاه یا مجرایی طبیعی در بدن قرار داده می‌شود و این عمل برای جلوگیری یا مقابله با نقص ناشی از انقباض موضعی جریان درون آن مجرا انجام می‌شود. جزئیات این دستاورد علمی در نشریه Lancet قابل‌مشاهده است. 

پژوهشگران ایرلندی در تحقیقات خود دریافتند، زنانی که پیش از ابتلا به سرطان پستان بطور منظم از آسپیرین استفاده می‌کنند، نسبت به سایر زنان کمتر در معرض خطر مرگ در اثر این بیماری قرار دارند. محققان انجمن سرطان ایرلند، اثربخشی آسپیرین در پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان و کاهش نرخ مرگ و میر در بین مبتلایان را مورد بررسی قرار دادند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، مصرف منظم آسپیرین با جلوگیری از انتشار سرطان به غدد لنفاوی، به کاهش میزان مرگ و میر در بین مبتلایان به سرطان پستان کمک می کند. 
 در این پژوهش اطلاعات 2796 زن مبتلا به سرطان پستان در مراحل اول تا سوم بیماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ غدد لنفاوی زنانی که در سال‌های پیش ‌از تشخیص سرطان، بطور منظم آسپیرین مصرف کرده بودند، به ‌طور قابل ‌توجهی کمتر از سایر زنان درگیر سرطان شده بودند. 
 این پژوهش از نتایج دو پژوهش قبلی حمایت می‌کند؛ نخستین تحقیق نقش مصرف آسپرین در کاهش خط متاستاز شدن و مرگ در اثر بیماری سرطان را نشان می‌دهد و دومین تحقیق نیز نقش مصرف آسپرین در کاهش احتمال گسترش سرطان به بخش‌های دیگر در مدل‌های زنده سرطان پستان را نشان می‌دهد. البته محققان هشدار می‌دهند که این نتایج به معنای تأیید استفاده از آسپرین بعنوان اقدام احتیاطی برای پیشگیری از سرطان پستان نیست و این نتایج به تحقیقات تکمیلی نیاز دارد. نتایج این تحقیق در مجله Cancer Reseach منتشر شد.  

پژوهشها حاکی از آن است، احتمال خطر مرگ ناگهانی مبتلایان به صرع در بیمارانی که روی شکم خود می‌خوابند در مقایسه با کسانی که به پشت می‌خوابند بسیار بیشتر است. محققان دانشگاه شیکاگو به بررسی تاثیر حالت خواب در مرگ‌های ناگهانی بیماران مبتلا به صرع پرداختند. آن‌ها در بررسی‌های خود دریافتند، 73.3 درصد از بیمارانی که به شکم -دمر- می‌خوابند در هنگام خواب با مرگ ناگهانی از دنیا می‌روند، در حالی که 26.7 درصد باقیمانده هنگامی که به حالت‌های دیگر می‌خوابند دچار مرگ ناگهانی می شوند. 
 صرع یکی از رایج‌ترین اختلالات عصب‌شناختی در آمریکا است که حدود 2.3 میلیون بزرگسال و 450 هزار کودک در این منطقه به آن مبتلا هستند. اگرچه این بیماری در هر سنی رخ می‌دهد، اما اغلب کودکان و افراد مسن به آن دچار می‌شوند. این شرایط به علت وجود اختلالات الکتریکی در مغز به وجود می‌آید و بیهوشی و غش را در پی دارد. شخصی که بیش از یک یا دو بار تحت شرایط پزشکی دچار این حملات شود، قطعا بیماری صرع در او تشخیص داده می‌شود. 
 در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما می‌توان حملات ناگهانی ناشی از آن را با دارو کنترل کرد. این در حالیست که برخی افراد نسبت به این قبیل درمان‌ها پاسخ مثبت نشان نمی‌دهند و باز هم دچار این حملات می‌شوند. صرع به عنوان یک بیماری کنترل نشده مزمن شناخته شده است. دکتر جیم تائو از دانشگاه شیکاگو یادآور شد: بیماری صرع کنترل نشده معمولا علت اصلی مرگ‌های ناگهانی و غیرمنتظره است که اغلب در خواب اتفاق می‌افتد. نتایج این پژوهش در مجله neuroscience منتشر شده است. 

پژوهش جدید محققان دانشگاه ایالتی آیداهو نشان می‌دهد که مشکلات خواب و بی‌خوابی نوجوانان می‌تواند احتمال بروز رفتارهای پرخطر مانند مصرف الکل را در آن‌ها پیش‌بینی کند. این پژوهش که بر روی 6504 نوجوان آمریکایی و طی سال های 1994 تا 2002 صورت گرفته نشان می دهد که بدخوابی و کم‌خوابی نه تنها با احتمال مصرف بالای الکل و مواد مخدر، بلکه با افزایش رفتارهای پر خطر جنسی مرتبط است. در مقابل، محققان دریافتند نوجوانانی که خواب منظمی داشتند چنین رفتارهایی را از خودشان نشان ندادند؛ در واقع محققان بر این باورند که ساعات خواب اضافی می‌تواند به عنوان عامل محافظتی در عدم بروز رفتارهای پرخطر مانند مصرف مشروبات الکلی باشد. این پژوهش در مجله Clinical & Experimental Research منتشر شده است.  

نتایج یک پژوهش جدید نشان داده که اقلیم و جغرافی مهم‌ترین عامل بر زبان انسان است و هم اکنون محققان دانشگاه میامی عوامل موثر بر این مورد را شناسایی کرده‌اند. افراد در بسیاری از زبان‌های سراسر دنیا از صدا یا آوا برای بیان منظور خود در لغات استفاده می‌کنند. محققان در تحقیقات جدید خود دریافتند که ترکیب اصوات و استفاده از سه صدا و یا بیشتر برای آواها، بیشتر در مناطق مرطوب جهان رخ می‌دهد. زبان با اصوات مشابه نیز در نواحی خشک مانند مناطق سرد و کویری مورد استفاده قرار می‌گیرد. 
 به گفته محققان، این تغییرات برای درک و چگونگی استنتاج زبانی است. البته این موارد به سادگی در مناطق مختلف قابل تشخیص نیست و یکی از موارد کمک‌کننده شکل زبانی است. این روش، شیوه‌ای غیرآگاهانه برای تطبیق افراد با اقلیم‌های مختلف و محیط‌های سخت و نامطلوب است. 
 نظریه تفاوت زبان افراد بر اساس یک نظریه، به دلیل استنشاق متفاوت در محیط‌های خشک است که موجب خشکی حنجره شده و کاهش خاصیت ارتجاعی آوایی می‌شود . از طرف دیگر دستیابی به اصوات ترکیبی در مناطق خشک به دلیل سرما در مقایسه با مناطق رطوبتی و گرم بسیار دشوار است. به این معنا که انحراف اصوات شامل افزایش ارتعاش و ناپایداری شده که با آب وهوای سرد و خشک مرتبط است. نتایج این تحقیق در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.  

بم بودن و گرفتگی صدا درهنگام صبح می‌تواند ناشی از مشکل تارهای صوتی یا ابتلا به عفونت‌های مزمن تنفسی و آلرژی باشد. بسیاری از افراد در هنگام صبح دارای صدای بم و گرفته‌ای هستند و رفته رفته در طی روز صدای آنان تغییر می‌کند. این صدای ناخوشایند صبحگاهی به دلیل مشکل در تارهای صوتی و یا متورم شدن حنجره است؛ در طی خواب، تجمع مایعی درون بافت‌ گلو موجب تغییر صدا در هنگام صبح می‌شود؛ نفس کشیدن از طریق دهان و خوردن غذای سنگین قبل از خواب نیز از دلایل این تغییر صدا محسوب می‌شوند. همچنین گرفتگی صدا می‌تواند ناشی از سرماخوردگی، عفونت مزمن تنفسی، سیگار کشیدن، آلرژی، مشکلات گوارشی، برگشت اسید معده به نای و تأثیر بر تارهای صوتی باشد. محققان برای پیشگیری از گرفتگی صدا پیشنهاد می‌کنند که افراد در زمان خواب شبانگاهی از بالش‌های بزرگتر برای بالا بردن سر استفاده کنند، هنگام صبح چای، قهوه یا مقداری آبلیمو مصرف کرده و دوش آب گرم بگیرند.  

محققان سوئیسی نانوذراتی از جنس لیپید ساختند که می‌تواند جایگزین آنتی‌بیوتیک‌ها شود و بدون ایجاد مقاومت دارویی، عفونت باکتریایی را از بین ببرد. پژوهشگران دانشگاه برن موفق به ساخت ماده‌ای شدند که می‌تواند عفونت‌های باکتریایی را بدون نیاز به استفاده از آنتی‌بیوتیک، از بین ببرد. مزیت این ماده جدید آن است که مانع بروز مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بیماران می‌شود. این ماده جدید نوعی نانوذرات لیپیدی معروف به لیپوزوم است که ساختاری شبیه به مواد تشکیل دهنده غشای سلول‌ها دارد. نانولیپیوزم‌ها می‌توانند اثرات سمی باکتری‌ها را از بین ببرند و آن‌ها را خنثی کنند. 
 از 90 سال پیش تاکنون که پنی‌سیلین کشف شده‌ است، این ماده به‌ عنوان یک درمان طلایی علیه عفونت‌های باکتریایی بوده است. هر چند طی سال‌های اخیر، سازمان بهداشت جهانی هشدارهایی مبنی بر بروز مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها منتشر کرده است. در صورتی که این مقاوت آنتی‌بیوتیکی گسترش یابد، آنگاه بیماری سینه‌پهلو نیز می‌تواند کشنده باشد. بنابراین، باید به دنبال روش‌های درمانی جدید بود؛ روش‌هایی که بدون ایجاد مقاومت دارویی، بتواند باکتری‌ها را از بین ببرد. 
 محققان سوئیسی برای حل این مشکل اقدام به ساخت نانوذراتی کردند که دارای ساختار لیپیدی است. این نانوساختارها می‌توانند مواد سمی باکتری‌ها را خنثی کنند. در نتیجه باکتری بدون سم باقی خواهد ماند که آن هم توسط سلول‌های میزبان از بین خواهد رفت. از آنجایی که در این روش خود باکتری به‌ صورت مستقیم هدف قرار نمی‌گیرد، بنابراین مقاومت دارویی نیز ایجاد نمی‌کند. این گروه تحقیقاتی، این دارو را روی موش‌های آزمایشگاهی آزمایش کردند. نتایج نشان داد که باکتری‌ها بدون نیاز به آنتی‌بیوتیک از بین رفتند. این گروه یافته‌های خود را در قالب مقاله‌ای در نشریه Nature Biotechnology منتشر کردند. 

پژوهشگران هلندی دریافته اند که بزرگی بینی عاملی طبیعی برای ممانعت از ابتلا به بسیاری از بیماری‌هاست و افراد را از ابتلا به سرماخوردگی و ویروس‌های بیماری آنفلوانزا محافظت می‌کند. این اعتقاد از دیر باز در میان مردم رواج داشته است که افراد دارای بینی بزرگ افرادی باهوش هستند! با وجود اینکه مردم اغلب افراد صاحب بینی‌های بزرگ را مورد تمسخر قرار می‌دهند، نتایج تحقیقی که به تازگی صورت گرفته است، ثابت می‌کند که بینی بزرگ، صاحبش را از ابتلا به سرماخوردگی و ویروس‌های بیماری آنفلوآنزا محافظت می‌کند. پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که هر چه اندازه بینی بزرگتر باشد این امر به عنوان یک عامل طبیعی مانع ورود ذرات گرد وغبار و باکتری‌های منتشره در هوا به بدن می‌شود. بر اساس این گزارش، بینی بزرگ، هفت درصد کمتر از بینی عادی آلودگی‌های هوا را جذب و مانعی برای ورود میکروب‌ها از طریق دهان می شود و عوارض تب یونجه را نیز کاهش می‌دهد.  

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، چاقی بر سلامت دهان نیز تأثیر داشته و میزان شیوع التهاب شدید لثه در افراد چاق بیش از سایرین است. عوارض اضافه وزن شامل خطر ابتلا به بیماری‎های قلبی، دیابت نوع دو و برخی سرطان‎ها از مدت‎ها قبل به اثبات رسیده است؛ متخصصان توصیه می‌کنند که برای دستیابی و حفظ سلامت عمومی بدن، افراد وزن خود را کنترل کرده و به‎طور منظم ورزش کنند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد، میزان شیوع التهاب شدید لثه در افراد چاق بیش از سایرین است. 
 بیماری لثه یک بیماری التهابی مزمن است که استخوان و بافت‎های حمایت‎کننده اطراف دندان‎ها را تحت تاثیر قرار می‎دهد؛ بیماری لثه یکی از دلایل عمده در از دست دادن دندان‎ها در میان بزرگسالان به‎شمار رفته و با سایر بیماری‎ها از جمله بیماری‎های قلبی، دیابت و آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل) در ارتباط است. 
 برای انجام این تحقیق، شاخص توده بدن (BMI) و درصد چربی بدن به‎عنوان معیار کنترل وزن و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی بعنوان معیار فعالیت فیزیکی مورد بررسی قرار گرفت؛ سپس این اطلاعات با نتایج معاینه لثه و دندان‎ها مقایسه شد. نتایج بدست آمده نشان داد، در افرادی که دارای کمترین میزان شاخص توده بدن و بیشترین معیار تناسب اندام هستند، احتمال التهاب شدید لثه به‎طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. نتایج این تحقیق در مجله Periodontology منتشر شد.  

دانشمندان موسسه تحقیقاتی اسکریپس در فلوریدا در دو تحقیق مرتبط دریافته‌اند، چند نمونه داروی جدید می‌توانند گذرگاه‌های زیستی دخیل در نابودی سلول‌های مغزی را در بیماران پارکینسون هدف قرار دهند. این نتایج نشان می‌دهد، امکان طراحی داروهای بسیار کارآمد و گزینشی وجود دارد که می‌توانند از عملکرد میتوکندری حمایت کنند؛ میتوکندری انرژی سلول را تامین کرده و در نهایت از مرگ آن جلوگیری می‌کند.  
 داروهای جدید مورد بررسی در این تحقیق، بر روی آنزیم‌های JNK1 ،JNK2 و JNK3 عمل می‌کنند که هر یک از این مولفه‌ها، آنزیمی با عملکرد زیستی منحصر‌به‌فرد هستند. این آنزیم‌ها به بسیاری از اجزای مشخص بیماری پارکینسون از جمله استرس اکسیداتیو و مرگ سلول برنامه‌ریزی‌شده مرتبط‌ هستند. استرس اکسیداتیو (عامل اکسیدشدن) همان پیروزی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی اکسیدانی بدن است و به نوعی به حمله‌های زیستی به بدن تعبیر می‌شود؛ به بیان دیگر، استرس اکسیداتیو به عنوان عامل برهم‌زننده تعادل میان تولید رادیکال‌های آزاد و دفاع‌های آنتی اکسیدانی بدن تعریف می‌شود. 
 یافته‌های جدید نویددهنده این موضوع هستند که داروهای جدید می‌توانند مانع نابودی تدریجی سلول‌های مغزی در بیماری پارکینسون و متوقف‌کردن زوال بیماران شوند. مطالعات اخیر همچنین نشان داده‌اند، آنزیم JNK3 نه تنها نقشی محوری را در مرگ سلول مغزی ایفا می‌کند، بلکه در بروز بیماری آلزایمر نیز دخیل‌ است. جزئیات این دو تحقیق در مجله‌های Scientific Reports و Journal of Medicinal Chemistry منتشر شده‌اند. 

تحقیقات نشان داده که یک ادویه مورد استفاده در کاری می‌تواند به حذف خاطرات بد کمک کند. ترکیب زرد رنگ کورکومین که در ریشه گیاه زردچوبه یافت می‌شود، از ذخیره شدن خاطرات ترسناک جدید در مغز جلوگیری کرده و همچنین خاطرات ترسناک قدیمی را نیز از ذهن پاک می‌کند. امید است که این نتایج بتواند درمان‌هایی برای مبتلایان به اختلالات روانی ایجاد کند. 
 محققان دانشگاه سیتی نیویورک موش‌ها را آموزش دادند که در برابر یک صدای خاص بترسند. دانشمندان بر این فرض بودند که موش‌ها زمانی که برجای خودشان خشک بشوند ، می‌ترسند. چند ساعت بعد هنگامی که همان صدا برای موشها پخش شد، گروهی که غذای عادی خورده بودند، ترسیدند. اما موشهایی که غذای مملو از کورکومین خوردند، در جای خود خشک نشدند که این اتفاق نشان می‌داد خاطرات ترسناک آن‌ها پاک شده است.  
 به گفته محققان، مبتلایان به اختلال تنش پس از ضربه یا اختلالات دیگر که مشخصه آن‌ها خاطرات ترسناک است، ممکن است بتوانند از تغذیه غنی از کورکومین بهره ببرند. خاطرات در مغز به شکل ارتباطات جدید بین نورون‌ها شکل می‌گیرند. آن‌ها در ابتدا شکننده هستند اما بتدریج و با قرار گرفتن در حافظه طولانی مدت طی فرآیندی موسوم به تثبیت در مغز باقی می‌مانند. یادآوری خاطرات باعث بی‌ثبات شدن آن‌ها در مغز شده و برای مدتی مانند خاطرات جدید بنظر می رسند. 
 گفته می شود کورکومین از تاثیر ضد التهابی در بدن برخوردار بوده و این ممکن است توضیح‌دهنده شیوه عملکرد آن بر روی خاطرات ترسناک باشد. هنوز کاملا مشخص نیست که کورکومین چگونه خاطرات ترسناک را ترمیم کرده و تاثیری بر سایر خاطرات ندارد اما واضح است که سیستم‌های خاطرات مختلف، خاطره‌های گوناگون را کدگذاری می‌کنند. از این رو ممکن است خاطره رویداد در جای خود قرار داشته باشد اما خاطره ترس آن حذف شده باشد. پژوهشهای پیشین نشان داد بود که این ادویه ممکن است در درمان سرطان، بیماری‌های قلبی و آرتروز مؤثر بوده و همچنین از تأثیر ضد افسردگی برخوردار باشد. 

پژوهش جدید محققان دانشگاه ادینبورگ حاکی از آن است که زندگی در بخش‌های نیمکره شمالی می‌تواند خطر ابتدای فرد به زوال مغز را افزایش دهد. محققان عنوان کرده‌اند که دلیل این امر ممکن است سطوح پائین‌تر ویتامین D در میان افرادی باشد که در مناطق شمالی‌تر و دور از نور خورشید زندگی می‌کنند. ویتامین D در زمان مواجهه پوست بدن با نور خورشید تولید شده و بر اساس تحقیقات قبلی، سطوح کم آن باعث افزایش خطر بروز آلزایمر می‌شود. 
 به گفته محققان، بنظر می‌رسید که بیش از یک عامل محیطی بر این امر تاثیر بگذارد که در صورت شناسایی آن‌ها، میزان زوال عقل می‌تواند به نصف کاهش یابد. آن‌ها توانستند یک اختلاف جغرافیایی واضح را در نرخ زوال عقل شناسایی کنند. در میان دوقلوهای سوئدی با حذف عواملی مانند سن و جنسیت، آن افرادی که در شمال زندگی می‌کردند، دو تا سه برابر بیشتر از ساکنان بخش‌های جنوبی احتمال داشت به زوال عقل ابتلا پیدا کنند. همین الگو زمانی که محققان به بررسی اسکاتلندی‌های متولد 1921 پرداخته بودند، مشاهده شد. 
 همچنین بر اساس یافته‌ها، هیچ خطر ابتلا به زوال عقل که با محل زندگی افراد در زمان کودکی مرتبط باشد، مشاهده نشد. اما با رسیدن آن‌ها به میانسالی، نرخ خطر بالاتری در میان آن دسته افرادی که در مناطق شمالی‌تر زندگی می‌کردند، دیده شد. به گفته محققان، دلیل احتمال این موضوع، کمبود ویتامین D‌ است. آن‌ها تاکید کردند که پژوهشی بر اساس داده‌های مربوط به دوقلوهای سوئدی، محققان را قادر ساخت تا هرگونه عامل ژنتیکی را که بتواند تفاوت شمال-جنوب را توضیح دهد، حذف کنند. 
 پژوهشی که سال گذشته منتشر شده بود، نشان داد افراد پیرتر دچار کمبود ویتامین D دو برابر بیشتر احتمال داشت به زوال عقل مبتلا شوند. بدن بیشتر ویتامین D مورد نیازش را از طریق نور خورشید بدست می‌آورد و این تاثیر در افراد پیر کمتر می‌شود. اگرچه این ویتامین در روغن ماهی موجود بوده و همچنین بطور معمول به شیر افزوده می‌شود، اما تغذیه تاثیر بسیار کمی در مواد مغذی که وارد جریان خون می‌شوند، دارد. پژوهشهای دیگر نیز نشان داده‌اند که افراد دچار کمبود ویتامین D بیشتر در معرض تجربه مشکلات شناختی هستند. 

محققان انگلیسی ماده شیمیایی تولید کرده‌اند که درصورت افزودن به غذا، حس سیر شدن در فرد ایجاد می‌کند.  این ماده شیمیایی از طریق مهار قدرت پروپانوات (proprionate) عمل می‌کند؛ پروپانوات از طریق شکستن فیبر در روده تولید شده و بصورت طبیعی باعث ایجاد حس سیری می‌شود. محققان دانشگاه گلاسکو بدنبال یافتن راهی برای انتقال پروپانوات به روده بزرگ بودند که باعث آزادسازی هورمون‌های کنترل‌کننده اشتها می‌شود. امکان اضافه کردن پروپانوات به غذا وجود ندارد، چراکه بسرعت جذب روده می‌شود؛ به جای این روش محققان آن را به یک کربوهیدرات طبیعی موجود در گیاهان موسوم به اینولین متصل کردند. از این طریق پروپانوات پیش از اینکه از طریق باکتری‌های روده از اینولین جدا شود، براحتی وارد سیستم گوارش می‌شود. 
 این ماده شیمیایی یک پودر محلول است که مزه نسبتا بدی دارد، اما محققان دانشگاه گلاسکو در تلاش هستند تا این ماده را به نان یا با مخلوط میوه‌ها ترکیب کنند؛ برای اثربخشی بیشتر، این ماده باید بصورت منظم مصرف شود. آزمایشات اولیه نشان می‌دهد که این ماده شیمیایی به کاهش میزان غذا خوردن افراد و درنتیجه کاهش وزن کمک می‌کند. نتایج این دستاورد در مجله Gut منتشر شده است.  

محققان آمریکایی اسپری جدیدی طراحی کرده‌اند که با کمک ماده شیمیایی ملانونین، ظرف مدت یک ساعت فرد را به خواب فرو می‌برد. این محصول که Spayable Sleep نام دارد، مخلوطی از ماده شیمیایی ملانونین، تیروزین و آب است. 
 قرص‌های خواب‌آور متداول حاوی 100 تا 300 برابر نیاز بدن به ملانونین هستند و به همین دلیل در روز بعد باعث حالت گیجی و سردرد می‌شوند. اما هر پاف این اسپری حاوی 0.03 میلی‌گرم از این ماده شیمیایی است و درصورتیکه فرد در نیمه‌های شب از خواب بیدار شود، با دو پاف ساده در زیر گردن فرد مجددا به خواب فرو می‌رود. نخستین اسپری خواب‌آور حاوی ملانونین از فوریه (بهمن ماه) با قیمت 85 دلار به بازار عرضه می‌شود.  

محققان آمریکایی در حال کار بر روی ماده‌ای به نام Vasalgel هستند که برای پیشگیری از بارداری مورد استفاده قرار گرفته و برخلاف روش وازکتومی برگشت‌پذیر است.  ژل تزریقی Vasalgel در اصل یک سد دفاعی است که لوله کوچک حامل اسپرم موسوم به مجرای دفران را مسدود می‌کند؛ این ژل مانند فیلتر عمل می‌کند، در این شرایط مایعات دیگر از این سد عبور کرده و تنها اسپرم در پشت آن متوقف می‌شود. 
 برای پیشگیری از بارداری طولانی‌مدت و غیر هورمونی باید از روش‌هایی مانند وازکتومی استفاده کرد که این روش تقریبا برگشت‌ناپذیر است؛ اما این ژل براحتی بدرون مجرای دفران تزریق شده و تنها مسیر حرکت اسپرم مسدود می‌شود. برای باز کردن مجدد مسیر حرکت اسپرم در مجرای دفران، یک پلیمر به این مجرا تزریق می‌شود. 
 آزمایش بالینی ژل بر روی انسان هنوز انجام نشده است، اما آزمایشات صورت گرفته بر روی خرگوش و بابون، اثربخشی این ماده را برای پیشگیری از بارداری نشان می‌دهد؛ با تزریق دوم، مجرا باز شده و حیوان قدرت باروری مجدد خود را بدست می‌آورد. اثربخشی این ژل در مردان مانند اثربخشی وسیله پیشگیری از بارداری داخل رحمی آیودی (IUD) در زنان عنوان شده است؛ همچنین ژل Vasalgel با عوارض جانبی مانند درد، عفونت و خونریزی ناشی از عمل وازکتومی همراه نیست. این ژل توسط محققان بنیاد Parsemus Foundation در دست تولید است. 

پژوهش صورت گرفته توسط محققان انگلیسی نشان می‌دهد، یادگیری زبان دوم پس از 10 سالگی باعث بهبود ساختار ماده سفید مغز می‌شود. در تحقیقات قبلی عنوان شده بود که یادگیری زبان دوم از سنین کودکی به تقویت ساختار مغز کمک می‌کند؛ اما پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کنت نشان می‌دهد، تأثیر یادگیری زبان خارجی بر ساختار مغز حتی پس از سن 10 سالگی نیز ادامه دارد. 
 در این پژوهش، 20 فرد 30 ساله که یادگیری زبان انگلیسی را پس از سن 10 سالگی آغاز کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند؛ تصاویر اسکن مغزی این افراد حاکی از سطوح بالای بهبود ساختار در مناطق مسئول یادگیری زبان است. سپس این تصاویر با اسکن مغزی 25 فرد همسال که تنها به زبان انگلیسی صحبت می‌کردند، مقایسه شد که نشان می‌دهد، ساختار ماده سفید مغز افرادی که پس از 10 سالگی یادگیری زبان دوم را آغاز کرده بودند، تکامل یافته‌تر از افراد تک زبانه است. به گفته محققان، تعامل روزانه با دو یا چند زبان خارجی باعث تحریک شناختی مناطق مغزی درگیر با زبان شده و می‌تواند از بروز مشکلات شناختی مانند زوال عقل در سالمندی پیشگیری کند. نتایج این پژوهش در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS)‌ منتشر شد.  

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان می‌دهد، تصویربرداری از مغز می‌تواند برای پیش‌بینی رفتار افراد در آینده مورد استفاده قرار گیرد.  استفاده از تصاویر اسکن مغزی به محققان برای درک ساختار مغز انسان و ارتباط آن با سیستم‌های بیولوژیکی و بیماری‌های مختلف کمک کرده است. محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT)‌ در تحقیقات خود دریافتند، تصویربرداری از مغز می‌تواند برای پیش‌بینی توانایی‌های یادگیری، تمایل به جرم و جنایت، رفتارهای مرتبط با سلامت یا گرایش بسمت استفاده از مواد مخدر توسط فرد در آینده مورد استفاده قرار بگیرد. 
 این یافته‌ها با استناد به تحقیقات قبلی درخصوص استفاده از تصاویر اسکن مغزی برای پیش‌بینی توانایی آینده نوزادان در خواندن و حل مسائل ریاضی و پژوهش دیگر درخصوص ارتباط بین ساختار مغز و تمایل به جنایتکار شدن بدست آمد. دکتر «جان گابریلی» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید کرد: اغلب تا دوران مدرسه صبر می‌کنیم و درصورت بروز مشکل، اقدامات درمانی را آغاز می‌کنیم که شاید این زمان درمان فایده چندانی نداشته باشد؛ اما با استفاده از تصاویر اسکن مغزی می‌توانیم افراد در معرض خطر را شناسایی و اقدامات درمانی را زودتر آغاز کنیم. نتایج این تحقیق در مجله Neuron منتشر شد.  

تیمی از دانشمندان به رهبری دانشگاه جانز هاپکینز در تحقیقاتشان بر روی حیوانات، مولفه‌ای را کشف کرده‌اند که توانایی قلب‌های سالم برای سرعت‌بخشی واکنش‌ به ترس را کنترل می‌کند. کلید واکنش «فرار یا قرار» قلب، کانالی در کارخانه‌های تولیدکننده انرژی سلول‌های آن موسوم به «میتوکندری» است که این عضو را وادار می‌کند بیش از حالت عادی ضربان بزند. درک بهتر این کانال که «یونی‌پوتر کلسیم میتوکندری» (mitochondrial calcium uniporter) نام دارد، به ارائه درمان‌های جدید برای افرادی منجر می‌شود که بدون هیچ دلیلی تپش قلب می‌گیرند.  
 گرچه محققان از مدت‌ها پیش می‌دانستند مولفه‌ای در میتوکندری سلول‌های قلب، مسئول تغییر ضربان این عضو حیاتی است، اطلاعات زیادی درباره ماهیت این مولفه نداشتند. «یوجین یو»، استادیار مدرسه پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و یکی از رهبران ارشد این مطالعه، گفت: چون شباهت‌های فراوانی بین انسان‌ها و موش‌ها وجود دارد، می‌توان یافته‌های حاصله را به سوژه‌های انسانی نیز اعمال کرد. کشف جدید به شناسایی شیوه‌ای بهتر برای ممانعت از بروز تپش قلب در افرادی منجر می‌شود که ضربان قلبشان بدون هیچ دلیل خاصی و به طور پیش‌بینی‌نشده افزایش می‌یابد. جزئیات این تحقیق در نشریه Nature Communications قابل‌مشاهده است.  

محققان انگلیسی در تحقیقات خود دریافته‌اند، مقاوم شدن میکروب‌ها در برابر داروهای ضد میکروبی تا سال 2050 بیش از انواع مختلف سرطان باعث مرگ و میر مردم جهان خواهند بود. در حال حاضر بیش از 700 هزار مرگ در هر سال با مقاومت به داروهای ضدمیکروبی (AMR)‌ در ارتباط هستند و این روش بسرعت در حال افزایش است. باکتری‌های مقاوم به داروهای ضد میکروبی مانند ای‌کولای (E. coli)، مالاریا و سل با عوارض جانبی بسیار بیشتری همراه هستند. 
 بر اساس پیش‌بینی محققان آکادمی علوم انگلیس، عفونت‌های مقاوم به دارو تا سال 2050 عامل بیش از 10 میلیون مرگ و میر در هر سال بوده و نرخ مرگ و میر ناشی از ابرباکتری‌ها بیش از انواع سرطان خواهد بود. تنها در اروپا و آمریکا، مقاومت در برابر داروهای ضدمیکروبی عامل 50 هزار مورد مرگ و میر سالانه بوده و این نرخ تا سال 2050 می‌تواند 10 برابر شود. تا سال 2050، یک چهارم مرگ و میرها در نیجریه و بیش از دو میلیون فوتی در هند در اثر مقاوم شدن میکروب‌ها در برابر داروهای ضد میکروبی روی می‌دهند. به گفته محققان، کاهش جمعیت و عوارض ناشی از آن منجر به کاهش دو تا 3.5 درصدی سطح تولید ناخالص داخلی (GDP) تا سال 2050 شده و حدود 60 تا 100 تریلیون دلار به اقتصاد جهانی صدمه می‌زند.  

تفاوت سیم‌کشی مغزی مردان و زنان برای دانشمندان شناخته شده است اما محققان سوئیسی اخیرا نمونه دیگری از آن را آشکارسازی کرده‌اند. محققان دریافتند که زنان بیشتر از مردان تصاویر احساسی را از لحاظ عاطفی تحریک کننده می‌خوانند و بیشتر احتمال دارد که آن‌ها را بخاطر بسپارند. این بررسی مقیاس بزرگ توسط دانشمندان دانشگاه باسل بر تعیین ارتباط وابسته به جنسیت بین احساسات، عملکرد حافظه و فعالیت مغزی تمرکز داشت. 
 به گفته محققان، تفاوت جنسیتی در پردازش احساسات و حافظه به دلیل مکانیزم‌های متفاوت است. گفته می‌شود که زنان اغلب وقایع عاطفی را بیشتر از مردان به لحاظ احساس تحریک‌کننده می‌یابند. پژوهشهای قبلی نشان داده‌اند که احساسات بر حافظه انسان تاثیر می‌گذارند؛ هر چه یک موقعیت احساسی‌تر باشد، بیادسپاری آن محتمل‌تر است. این امر باعث بروز این پرسش می‌شود که آیا زنان به دلیل روشی که برای پردازش احساسات دارند، از عملکرد بهتری در آزمون‌های حافظه نسبت به مردان برخوردارند یا خیر. 
 محققان در تلاش برای پاسخ به این پرسش، با کمک 3398 داوطلب از چهار کارآزمایی کوچکتر توانستند نشان دهند که زنان بیشتر از همتایان مردشان تصاویر احساسی بویژه موارد منفی را به لحاظ عاطفی تحریک‌کننده خوانده بودند. اگرچه در مورد تصاویر خنثی هیچ تفاوت مرتبط با جنسیت در ارزیابی احساسی وجود نداشت. در آزمون حافظه متعاقب آن، شرکت‌کنندگان زن تصاویر بسیار بیشتری را نسبت به شرکت‌کنندگان مرد بیاد می‌آوردند. جالب اینجا بود که زنان از مزیت خاصی نسبت به مردان در یادآوری تصاویر مثبت برخوردار بودند. 
 محققان با استفاده از داده‌های fMRI 696 داوطلب همچنین توانستند نشان بدهند که ارزیابی قویتر تصاویر دارای احساس منفی توسط داوطلبان زن با فعالیت فزاینده مغزی آن در مناطق حرکتی مرتبط است. این یافته‌ها می‌تواند از باور رایج در مورد اینکه زنان بیشتر از مردان عواطفشان را بیان می‌کنند، حمایت کند. یافته‌ها همچنین به ارائه درک بهتر از تفاوت‌های خاص جنسیتی در پردازش اطلاعات کمک می‌کند. این دانش اهمیت فوق‌العاده دارد زیرا بسیاری از بیماری‌های عصبی روانی دارای تفاوت‌های مرتبط با جنسیت هستند. 

محققان موسسه تحقیقات اسکریپس در کالیفرنیا موفق به تولید واکسن نیکوتین موثری برای ترک اعتیاد به سیگار شدند. محققان در تلاش برای تولید واکسن‌ ترک اعتیاد به سیگار هستند که هدف آن، تحریک سیستم ایمنی بدن برای شناسایی نیکوتین بعنوان یک مهم خارجی است؛ در این شرایط بدن با تولید آنتی‌بادی، مانع از رسیدن نیکوتین به گیرنده‌ها در مغز می‌شود. 
 دو شکل از نیکوتین وجود دارد که به نسخه‌های راست‌دست و چپ‌دست معروف هستند؛ حدود 99 درصد نیکوتین موجود در تنباکو از نوع نسخه دست چپ (left-handed version) است. واکسن قبلی که توسط یک شرکت داروسازی تولید شده است، باعث ایجاد آنتی‌بادی بر علیه هر دو نسخه می‌شود؛ این روش باعث اتلاف پاسخ سیستم ایمنی بدن شده و میزان اثربخشی واکسن را بطور قابل توجهی کاهش می‌دهد، بطوریکه میزان اثربخشی آن در آزمایش‌های بالینی تنها 30 درصد عنوان شده است. 
 محققان موسسه تحقیقات اسکریپس واکسنی تولید کرده‌اند که باعث تولید آنتی‌بادی‌هایی می‌شود که مولکول‌های نیکوتین چپ‌دست را هدف قرار می‌دهند؛ آزمایش بالینی این واکسن بر روی موش‌ها اثربخشی 60 درصدی را در مقایسه با نسخه‌های قبلی نشان می‌دهد. آزمایش بالینی این واکسن بر روی افراد سیگاری بزودی آغاز خواهد شد. نتایج این دستاورد در مجله Medicinal Chemistry منتشر شد.  

مغز از توانایی خارق‌العاده‌ای برخوردار است که بدون هیچ گونه محدودیتی، اقدام به ذخیره‌سازی و بازیابی خاطرات، حتی رویدادهای بسیار مشابه می‌کند. مغز اقدام به تولید و ذخیره‌سازی خاطرات در شبکه‌های کوچکی به نام سلول‌های مغزی می‌کند؛ خاطرات رویدادها و مکان‌ها در ساختار هیپوکامپ ذخیره می‌شوند. 
 برای بررسی توانایی منحصر بفرد مغز در ذخیره‌سازی خاطرات، محققان موسسه سیستم‌های علوم اعصاب کاولی در دانشگاه علوم و فناوری نروژ با همکاری محققانی از ایتالیا و جمهوری چک، توانایی موش ها در یادآوری مکان‌های مجزا، اما در عین حال مشابه را مورد بررسی قرار دادند. قدرت حافظه هفت موش آزمایشگاهی در 11 اتاقک مجزا بمدت دو روز مورد بررسی قرار گرفت؛ موش‌ها آزادانه در تمامی اتاقک‌ها در جستجوی خرده شکلات حرکت می‌کردند و محققان فعالیت مغزی در سلول‌های مکانی CA3 در هیپوکامپ را ثبت می‌کردند. سلول‌های مکانی (place cells) نورون‌هایی هستند که در یک محل خاص فعال می‌شوند. اتاقک ها بسیار مشابه هم بودند، اما موش‌ها همچنان قادر به ایجاد یک حافظه جداگانه و مستقل یا یک نقشه برای هر محیط بودند؛ سلول‌های مکانی CA3 یک الگوی منحصر بفرد برای هر محیط شکل می‌دادند. 
 محققان دریافتند که این الگوهای منحصر بفرد در حافظه موش ذخیره می‌شوند، بطوریکه با ورود مجدد حیوان به یکی از این اتاق‌ها، نقشه فضایی از نخستین تجربه حضور در اتاق در مغز موش باز فعال می‌شود. این نتایج نشان می‌دهد که مغز دارای یک ظرفیت عظیم برای ذخیره‌سازی خاطرات است؛ توانایی ایجاد یک حافظه منحصر بفرد یا نقشه برای هر مکان، نحوه مدیریت مغز برای تمایز قائل شدن بین خاطرات بسیار مشابه و اشتباه نگرفتن رویدادهای شبیه هم را مشخص می‌کند. 
 این تحقیق همچنین نحوه عملکرد ترفند خاصی از حافظه موسوم به «روش جایگاه» را توضیح می‌دهد؛ این روش شامل برقراری ارتباط بین چیزهایی که می‌خواهید به یاد داشته باشید و مکان هایی است که به خوبی می‌شناسید. بطورمثال، با برقراری ارتباط بین خاطرات با اتاق‌های مختلف در خانه، براحتی می‌توانید از طریق راه رفتن در خانه بصورت ذهنی، آنچه نیاز دارید را به خاطر بیاورید. نتایج این تحقیق در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد.