پزشکی بالینی

محققان دانشگاه ایلینویز در پژوهش جدید خود نشان داده‌اند که مصرف غذاهای چرب و فست‌فود می‌تواند سرعت عملکرد مغزی کودکان را کاهش دهد. به گفته محققان، کودکانی که رژیم دارای چربی‌های اشباع‌شده و کلسترول زیاد دارند، از زمان عکس‌العمل کندتر و حافظه کارآمد ضعیف‌تر برخوردارند. آن‌ها در این پژوهش به ارائه یک بازی الگویی به 150 کودک بین هفت تا 10 سال پرداختند که برای آزمایش انعطاف شناختی آن‌ها طراحی شده بود. این قابلیت به انسان در تغییر تمرکز و انتخاب اطلاعات متناسب با نیازهای متغیر یک کار کمک می‌کند. بازی مذکور شامل یادگیری یک تاگو بین مجموعه‌ای از اشکال و رنگ‌ها بود. 
 آن‌ها با مقایسه نتایج این آزمایش با رژیم غذایی کودکان دریافتند که آن دسته از کودکانی که دارای رژیم غذایی پرچرب و فست‌فود هستند، از عملکرد ضعیفی در تکمیل بازی برخوردار بودند. به گفته محققان، انعطاف شناختی از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا شامل قابلیت تغییر دیدگاه در زندگی روزمره مانند مشاهده یک مشکل از نقطه نظر دیگران است و فرد باید به اندازه کافی برای سازگاری با خواسته‌ها و الویت‌های متغیر، منعطف باشد. تحقیقات پیشین نشان داده بود که تناسب اندام هوازی و چاقی نیز می‌تواند بر انعطاف شناختی کودک تاثیر بگذارد. نتایج این پژوهش در مجله Appetite منتشر شده است. 

تیمی از دانشمندان نشان داده‌اند لبخندزدن، شیوه پردازش عواطف افراد دیگر توسط مغز را تغییر می‌دهد. تیم تحقیقاتی از شیوه‌ای موسوم به نوار مغزی برای ضبط‌کردن امواج مغزی 25 شرکت‌کننده استفاده کرد؛ همزمان شرکت‌کنندگان به عکس‌های چهره‌هایی نگاه می‌کردند که یا لبخند می‌زدند یا حالت خنثی را به نمایش می‌گذاشتند. محققان به رهبری «آلخاندرو سل» در کالج رویال هالوی دانشگاه لندن، بر روی دو اسپایک یا شلیک مغز -در علوم اعصاب، شلیک یا اسپایک (به معنای نیزه) همان پتانسیل عمل است که بر روی غشای تحریک پذیر یک سلول عصبی پدید می آید - متمرکز شدند که معمولا بین 150 و 170 میلی‌ثانیه پس از نگاه‌کردن به یک چهره شلیک می‌شوند و به ترتیب VPP و N170 نام دارند. تخصص این دو اسپایک ویژه، پردازش صورت است و هنگام تماشای چهره‌های عاطفی (در مقایسه با صورت‌های خنثی) شدیدتر هستند. 
 زمانی که شرکت‌کنندگان حالت چهره خنثی داشتند، شدت این شلیکها، پس از نگاه‌کردن به چهره‌های خنثی در مقایسه با صورت‌های خنثی افزایش یافت و این درست آن چیزی بود که دانشمندان انتظارش را می‌کشیدند. آنچه برای دانشمندان جالب بود این بود که زمانی که خود شرکت‌کنندگان لبخند می‌زدند، فعالیت این دو شلیک عصبی، چه هنگام تماشای چهره‌های خنثی چه در زمان تماشای چهره‌های لبخندزن، افزایش یافت. به عبارت دیگر، زمانی که شرکت‌کنندگان لبخند می‌زدند، مغز آن‌ها چهره خنثی را به گونه‌ای تحلیل می‌کرد که گویی این صورت لبخند می‌زد. 
 دانشمندان معتقدند این نتایج شواهد جدیدی را برای نقش بنیادی حالت‌های چهره فردی در پردازش دیداری حالت‌های چهره افراد دیگر ارائه می‌دهد و این جمله را تایید می‌کند که «لبخند بزن تا دنیا به روی تو لبخند بزند». جزئیات این پژوهش در مجله Social Cognitive and Affective Neuroscience ارائه شد.  

محققان دانشگاه کارولینای شمالی در تحقیقات خود دریافتند که که وقتی کودکان از دیدن آنچه از دانش اصلی آنها فراتر می‌رود، متعجب می‌شوند، به یادگیری بیشتر درباره جهان مشتاق می‌شوند. محققان دریافته‌اند، کودکان کمتر از یکسال بیشتر علاقه‌مند کارهایی می‌شوند که به ظاهر غیرممکن است مانند رد شدن از یک دیوار بلند یا معلق ماندن در هوا بدون هیچ وسیله‌ای که او را نگه دارد. 
 به گفته محققان، انسان دارای یکسری دانش‌های اصلی درباره اینکه همه چیز باید در چه الگویی کار کند، است و این باعث می‌شود تا کودک دنیای پیرامون خود را بهتر بشناسند. کودک با استفاده از آنچه که از پیش می‌دانسته، فرصت ویژه‌ای را برای یادگیری به دست می‌آورد. پروفسور فیگنسون سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه کارولینای شمالی تأکید می‌کند: وقتی بچه‌ها متعجب می‌شوند، بهتر یاد می‌گیرند و فرصتی پیدا می‌کنند تا دریابند که دنیای پیرامونشان چگونه رفتار می‌کند. این یافته‌ها حاکی از این است که طبیعت و پرورش جایگزین یکدیگر نیستند، اما باهم در تعامل بسیار نزدیک هستند. 
 مشاهداتی که درباره رفتار کودکان صورت گرفته، از این ایده حمایت می‌کند که وقتی کودکان از دیدن آنچه از دانش اصلی آنها فراتر می‌رود، متعجب می‌شوند، آنها را مشتاق به یادگیری بیشتر درباره جهان می‌کند؛ اما دانشی که همراه با فطرت خود کسب کرده‌اند، به آنها قدرت پیش‌بینی درباره اتفاقات اطرافشان را می‌دهد.  

پژوهش صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، تجویز غیرضروری آنتی‌بیوتیک‌ها بویژه پنی‌سیلین، خطر ابتلا به دیابت را تا 23 درصد افزایش می‌دهد. محققان دانشگاه پنسیلوانیا نسخه‌های تجویزی برای 200 هزار انگلیسی را قبل از ابتلا به دیابت بررسی کرده و دریافتند، مصرف دو دوره آنتی‌بیوتیک به ویژه پنی‌سیلین می‌تواند خطر دیابت نوع دو را افزایش دهد و با افزایش مصرف به دو الی پنج دوره، این خطر به ترتیب 8 تا 23 درصد افزایش پیدا می‌کند. 
 این در حالی است که برای آنتی‌بیوتیک دیگری موسوم به کینولون که نسبت به پنی‌سیلین کمتر تجویز می‌شود، خطر ابتلا به دیابت در دو و پنج دوره مصرف، به ترتیب 15 تا 37 درصد افزایش پیدا می‌کند. محققان هشدار دادند که آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های معده را تغییر داده و متعاقبا تأثیراتی را بر سلامتی بگذارند. نتایج این پژوهش در مجله Endocrinolog منتشر شده است.  

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس مدعی هستند که مصرف قرص‌های ضدبارداری ممکن است در کنار عوارضی مانند خستگی، چاقی و نوسانات خلقی، باعث کوچکتر شدن مغز انسان شود. محققان دریافتند، دو منطقه مغزی مهم در زنانی که از قرص ضدبارداری استفاده می‌کنند، نازکتر هستند؛ این مناطق مسئول تصمیم‌گیری و پردازش احساسات هستند. قشر اوربیتوفرونتال جانبی و قشر کمربندی خلفی می‌توانند در واکنش به هورمون مصنوعی موجود در داروی ضدبارداری، کوچک شوند. مواد مصنوعی موجود در این داروها، از تغییرات محرک هورمون‌های طبیعی در شکل و عملکرد مغز جلوگیری می‌کند. 
 در این پژوهش، محققان 90 زن را مورد بررسی قرار دادند که 44 نفر از آن‌ها تحت درمان کنترل ترکیبی بارداری قرار داشتند و 46 زن دیگر از هیچ نوع درمانی استفاده نمی‌کردند. اسکن‌های مغزی نشان داد که قشر اوربیتوفرونتال که مسئول تصمیم‌گیری است و کمربندی خلفی که به پردازش احساسات می‌پردازد، در افرادی که از قرص ضدبارداری استفاده می‌کردند، کوچکتر از حد میانگین بود. محققان هنوز مطمئن نیستند که این کوچک شدن دائمی باشد و اکنون در حال برنامه‌ریزی برای تحقیقات بیشتر هستند. این پژوهش همچنین مشخص نکرد که آیا تغییرات در ضخامت قشر اوربیتوفرونتال، در تغییرات رفتاری زنانی که قرص مصرف می‌کردند، بازتاب داشت یا خیر. نتایج این پژوهش در مجله Human Brain Mapping منتشر شده است.  

پژوهش صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد که با افزایش سن، لزوما افراد بدبین و مشکوک نمی‌شوند، بلکه در عوض اعتماد و خوش‌بینی در آنها افزایش پیدا می‌کند. همواره وقتی صحبت از پیری می‌شود، همه به یاد کلماتی نظیر زوال عقل می‌افتند، اما پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانشگاه نورث‌وسترن برای نخستین‌بار نشان داد که افراد با افزایش سن، بیشتر به اطرافیان اعتماد کرده و متعاقبا شادی بیشتری نیز تجربه خواهند کرد. 
 طی این پژوهش، در دو بازه زمانی رابطه میان سن و اعتمادپذیری مورد بررسی قرار گرفت. در تحقیق نخست با حضور 197 هزار و 888 نفر از هشت کشور جهان، رابطه مثبتی بین بالا رفتن سن و افزایش اعتماد مشاهده شد. در پژوهش دوم نیز یکهزار و 230 آمریکایی حضور داشتند که بار دیگر نتایجی مشابه پژوهش نسخت بدست آمد. 
 به نظر می‌رسد که با افزایش سن، افراد بیشتر تمایل دارند تا بهترین خصوصیت‌ها را در افراد ببینند و کم اعتمادی‌ها و نادرستی‌های شخصیت طرف مقابل را نادیده بگیرند. نتایج این پژوهش در مجله Social Psychological and Personality Science منتشر شده است.  

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران استرالیایی نشان می‌دهد، از دست دادن موقت شنوایی درحقیقت یک مکانیسم دفاعی است که از آسیب دیدن گوش‌ها جلوگیری می‌کند. محققان دانشگاه نیو ساوت‌ولز در تحقیقات خود دریافته‌اند، از دست دادن موقت شنوایی که بعد از تماس پیوسته با صداهای بلند اتفاق می‌افتد، نشانه‌ صدمه دیدن شنوایی نیست، بلکه عملکردی دفاعی برای پیشگیری از آسیب‌های بعدی است. 
 این مکانیسم فیزیولوژیکی به حلزون امکان می‌دهد تا در زمان قرار گرفتن در معرض استرس صدا، به طور طبیعی عمل کند. این مسأله، علت چند ساعت یا چند روز ناشنوایی موقت را بدنبال گوش کردن به موسیقی با صدای بلند توجیه می‌کند. با افزایش میزان صوت، یاخته‌های موجود در حلزون، هورمون ATP آزاد می‌کنند که به یک گیرنده چسبیده و سبب کاهش موقت حساسیت شنوایی می‌شود؛ محققان نشان دادند که گیرنده دارای تاثیر محافظتی است و پژوهشگران امیدوارند بتوانند از این طریق، از گوش در برابر آلودگی صوتی در محیط‌های پر سر و صدا بهتر محافظت کنند. 
 به گفته محققان، در عین حال که حلزون گوش می‌تواند با صدای بلند مقابله کند، اما صداهای بلند دائمی با فرکانس بالا ممکن ‌است منجر به صدمه‌ی غیرقابل برگشت شود. این حالت شبیه تابش آفتاب است که در آن، تماس با نور خورشید در درازمدت مشکل‌ساز می‌شود. نتایج این پژوهش در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS)‌ منتشر شد.  

محققان دانشگاه هاروارد می‌گویند مصرف نان گندم کامل یعنی نانی که سبوس آن گرفته نشده باشد یا مصرف آرد جو دوسر و دیگر غلات کامل طول عمر را افزایش می دهد. غلات کامل خواص زیادی دارند و در هر نوبت که به رژیم غذایی روزانه اضافه شوند احتمال مرگ زودرس در افراد را کاهش می‌دهند. دکتر کی‌ سان، استادیار رشته تغذیه دانشکده بهداشت عمومی هاروارد می‌گوید: ما شواهد واضحی را مشاهده کرده‌ایم که مصرف غلات کامل نرخ مرگ و میر را پایین می‌آورد. 
 محققان برآورد می‌کنند با مصرف هر انس غلات کامل، احتمال مرگ زودهنگام پنج درصد کاهش پیدا می‌کند و احتمال مرگ بر اثر بیماری‌های قلبی نیز تا 9 درصد پایین می‌آید؛ اما، این تاثیر بر روی مرگ‌ومیر ناشی از سرطان دیده نشده است. تیم دکتر سان مطالعات خود را بر اساس اطلاعات به دست آمده از دو بررسی بلندمدت که تاریخ آن به میانه دهه 1980 برمی‌گردد شروع کردند که در آن 118 هزار پرستار و کارشناسان بخش سلامت شرکت داشته‌اند. در این مطالعه از شرکت‌کنندگان خواسته می‌شد هر دو تا چهار سال یک بار پرسشنامه‌هایی درباره رژیم غذایی را جواب دهند که شامل سوال‌هایی درباره مصرف غلات کامل بود. 
 دانه‌های تازه برداشت شده مثل گندم، جو دوسر و جو دارای سه بخش هستند. پوسته بیرونی که سبوس نام دارد و از دانه محافظت می‌کند، جنین که بخش کوچکی از دانه را تشکیل می‌دهد و قابلیت جوانه زدن و ایجاد یک گیاه جدید را دارد و بخش سوم آندوسپرم یا اندوخته غذایی دانه که بیشترین قسمت دانه را تشکیل می‌دهد. این قسمت غذای اصلی برای جوانه زدن را تامین می‌کند. در کارخانه‌ها برای تهیه آرد سفید، سبوس و بخش جنین از دانه جدا می‌شود و پرکالری‌ترین بخش آن یعنی آندوسپرم باقی می‌ماند اما، غذاهایی که از غلات کاملی مثل بلغور جو دوسر، ذرت بو داده، برنج قهوه‌ای و نان گندم کامل تهیه می‌شوند دارای این سه بخش ‌هستند. 
 در طول 26 سال پس از آغاز مطالعه، 27 هزار مرگ در بین افراد شرکت‌کننده در این تحقیق وجود داشت که براساس داده‌های ثبت شده کمتر از یک سوم این افراد متعلق به گروهی بودند که هر روز از غلات کامل استفاده می‌کردند. این تحقیق برای رسیدن به یک رابطه علت و معلولی بین مصرف غلات کامل و مرگ و میر طراحی نشده بود گرچه مزایای استفاده‌ی این مواد غذایی بعد از بررسی دیگر عوامل موثر در مرگ‌ومیر افراد مثل سن و سال، وزن و سیگار برای محققان بیشتر آشکار شد. 
 حال باید به این سوال پاسخ داد که چرا غلات کامل برای سلامتی مفیدند؟ طبق گفته‌های دکتر سان، اینگونه غلات سرشار از فیبر هستند بخصوص سبوس غلات. فیبر به هضم آرام‌تر غذا کمک می‌کند و جذب قند را نیز کاهش می‌دهد. به علاوه قسمت سبوس و جنین دانه حاوی شماری از ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم مثل ویتامین E و منیزیم و همچنین شامل مواد مغذی مثل آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. با حذف شدن سبوس و جنین دانه، حدود 25 درصد از پروتیین غلات از دست می‌رود، همچنین حداقل 17 مورد از مواد ریزمغذی اصلی نیز حذف می‌شود. 
 این مطالعات، همچنین نشان می‌دهد افرادی که از غلات کامل استفاده می‌کنند بعد از خوردن غذا زود به احساس سیری می‌رسند و می‌توانند به حفظ اندازه مناسب دور کمر خود کمک کنند. محققان به مردم توصیه می‌کنند حداقل نیمی از غلاتی که در روز مصرف می‌کنند را از غلات کامل انتخاب کنند.  

پژوهشگران آمریکایی در تحقیقات خود دریافته‌اند، حرکات سریع دست و پا در حین خواب سبب افزایش نوعی فعالیت مغزی متفاوت می‌شود. محققان دانشگاه آیوا در این پژوهش، فعالیت‌ مغزی موش‌های 8 تا 10 روزه را در هنگام خواب و بیداری مورد بررسی قرار دادند. 
 نتایج بدست آمده در ابتدا برای دانشمندان گیج‌کننده بود، زیرا نوعی میزان بالای فعالیت مغزی متفاوتی در حین انجام حرکات سریع دست‌ و پا در زمان خواب مشاهده شد که این اندازه فعالیت در حین بیداری دیده نمی‌شد. دانشمندان دریافتند که علت بالا بودن فعالیت مغزی در هنگام خواب با حرکت دست و پا در ارتباط است. بررسی امواج مغزی در حین حرکات سریع دست و پای موش‌های کم‌سن نشان داد که بخش حسی در این پیغام‌ها حذف نشده‌اند و این امر می‌تواند مغز بچه موش‌ها را با ساختار و عملکرد اعضای بدن در زمان خواب هماهنگ کند.  

محققان با استفاده از نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر حاوی کورتیکواستروئید، شانس موفقیت جراحی پیوند قرنیه چشم را در موش‌های آزمایشگاهی افزایش دادند. نانوذرات حاوی دارو می‌توانند در عمل جراحی پیوند قرنیه چشم به کار گرفته شوند. نتایج آزمون‌های آزمایشگاهی انجام شده روی حیوانات نشان می‌دهد که این نانوذرات اثر مثبتی در پیوند قرنیه دارند. 
 هر سال در آمریکا بیش از 48 هزار پیوند قرنیه انجام می‌شود. این در حالی است که پیوند کلیه 16 هزار و پیوند قلب 2100 مورد است. 10 درصد از این 48 هزار پیوند به دلیل مشکل عدم رعایت نکات پزشکی با شکست مواجه می‌شود که این موضوع هزینه سنگینی برای بخش پزشکی و درمانی و همچنین بیمار دارد. محققان بیمارستان جان هاپکینز موفق به ارائه نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیری شدند که می‌تواند مانع پس‌زدن قرنیه پیوند خورده شود. با این یافته محققان، شانس موفقیت پیوند قرنیه به شدت افزایش می‌یابد. سرپیچی از دستورات پزشکی توسط بیمار، یکی از چالش‌های بزرگ بخش درمانی است. 60 تا 80 درصد بیماران، داروهای تجویز شده را براساس نظر پزشک مصرف نمی‌کنند. 
 محققان با آزمایش‌های انجام شده روی موش‌ها به دنبال راه‌های کاهش فشار روی بخش پیوند خورده هستند. پژوهشگران موش‌های آزمایشگاهی که پیوند قرنیه روی آن‌ها انجام شده را به چهار دسته تقسیم کردند. به یکی از این گروه‌ها، به مدت 9 هفته از این نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر حاوی کورتیکواستروئید تزریق کردند و به سه گروه دیگر به ترتیب محلول نمک، نانوذرات دارای مسکن و محلول سولفات سدیم حاوی دکسامتازون آزاد تزریق کردند. نتایج نشان داد موش‌های دسته اول شرایط بهتری بعد از عمل داشته‌اند. در این موش‌ها هیچ اثری از تورم وجود نداشت و رشد رگ‌های خونی ناخواسته نیز در آن‌ها بسیار کم بود. نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر حاوی کورتیکواستروئید می‌تواند میزان پس‌زدن قرنیه پیوند خورده را به صفر برساند. یکی از مزایای این روش آن است که میزان داروی تجویز شده به بیمار بعد از عمل کم شده که این موضوع موفقیت عمل را افزایش می‌دهد.  

محققان آمریکایی موفق به طراحی دستگاهی پوشیدنی برای کنترل وضعیت سلامت جنین و مادر در دوران بارداری شده‌اند. در حال حاضر برای بررسی وضعیت جنین از روش سونوگرافی استفاده می‌شود، ولی اطلاعات بدست آمده در این روش بسیار محدود است. اکنون دستگاه جدید مبتنی بر حسگر و استفاده از نرم‌افزار، اطلاعات نسبتاً دقیقی درباره وضعیت مادر و جنین ارائه می‌کند. مجموعه‌ای از حسگرها در یک ابزار پوشیدنی به شکل کمربند تعبیه شده‌اند که در ترکیب با محاسبات ابری، گزارشی از روند بارداری و سلامت مادر و جنین را در اختیار پزشک یا کاربر قرار می‌دهند. 
 دستگاه پایش بارداری در دو نسخه مصرفی و مخصوص پزشک طراحی شده است که نسخه دوم عملکرد بسیار دقیق‌تری دارد. نسخه مصرفی Ritmo Beats نام دارد که مجهز به حسگرهای صوتی و الکتروکاردیوگرام (ECG) برای ارائه داده‌های آنی از وضعیت سلامت جنین است. این داده‌های خام در محاسبات ابری با استفاده از الگوریتم‌های خاص پردازش می‌شوند که بر روی تلفن همراه یا وب‌سایت شرکت قابل دسترسی است. نسخه مخصوص پزشکان PregSene نام دارد که با استفاده از همان حسگرها، اطلاعات دقیق‌تری از وضعیت سلامت مادر و جنین از جمله ضربان قلب جنین در اختیار پزشک قرار می‌دهد. این محصول از سه ماهه چهارم سال 2015 با قیمت تقریبی 250 دلار به بازار عرضه خواهد شد.   

پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانشگاه اورگان نشان می‌دهد که کمبود ویتامین D می‌تواند با بروز افسردگی در زنان جوان مرتبط باشد. محققان دانشگاه اورگان طی این پژوهش، 185 دانش آموز دختر 18 تا 25 ساله را به مدت پنج هفته مورد بررسی قرار دادند. بیش از یک سوم شرکت کنندگان اعلام کردند که هر هفته علائم چشمگیری از افسردگی را در خود احساس کردند. 
 در واقع زنانی که سطوح پایینی از ویتامین دی را از خود نشان دادند، در خطر بیشتری برای بروز علائم افسردگی قرار داشتند؛ این رابطه حتی با در نظر گرفتن مولفه‌هایی نظیر سپری کردن زمان در محیط بیرون نیز ثابت باقی ماند. محققان می‌گویند، این نتایج نباید به عنوان راه حل افسردگی در نظر گرفته شود، بلکه می‌توان با مصرف مکمل‌های ویتامین D به سلامت عمومی بدن کمک کرد. 
 ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان‌ها و عملکرد عضلات ضروری است که کمبود آن نیز با اختلال سیستم ایمنی بدن مرتبط است و می‌توان آن را با قرار گرفتن در معرض نور خورشید و یا مصرف موادی نظیر شیرهای غنی شده، زرده تخم مرغ، ماهی و سبزیجاتی نظیر جعفری به دست آورد. نتایج این پژوهش در مجله Psychiatry Research منتشر شده است.  

محققان طی تحقیقاتشان دریافتند بی‌توجهی کودکان نسبت به درس و مدرسه همیشه از سر تنبلی نیست، بلکه این ویژگی ریشه در ژنی دارد که از والدین خود به ارث برده‌اند. محققان دانشگاه ایالت اوهایو 13 هزار دوقلو را از شش کشور جهان مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند انگیزه یادگیری در 40 تا 50 درصد این کودکان متفاوت بوده و این اختلافات از تفاوت در ساختار دی‌ان‌ای آنها منجر شده است. این نتیجه برای دانشمندانی که عوامل محیطی مانند خانواده و معلمان مشترک را علت اصلی بی‌علاقگی کودکان نسبت به درس و مدرسه می‌دانستند، بسیار تعجب‌آور بوده است. 
 این در حالی است که عوامل محیطی مشترک کمترین تاثیر و ژنتیک بیشترین تاثیر را در ایجاد انگیزه یادگیری کودکان دارد. به گفته استیفن پترین، دستیار نویسنده این مطالعه نتایج این تحقیق با بررسی داده‌هایی از کشورها، سیستم‌های آموزشی و فرهنگ‌های مختلف بدست آمده و در تمام موارد این نتیجه صدق می‌کند. این یافته‌ها نشان می‌دهد قبل از این که والدین، معلمان و کودکان را مقصر بی‌توجهی نسبت به درس بدانند کمی بیشتر فکر کنند؛ شاید هیچ‌کس در این مسأله مقصر نباشد. یافته‌های حاصل از این پژوهش در مجله تفاوت‌های شخصی و شخصیتی به چاپ رسیده است.   

محققان دانشگاه مک‌مستر کانادا در تحقیقات خود دریافته‌اند، پروتئین PTEN موجود در عضله در زنان و مردان متفاوت عمل می‌کند که این مسأله تعیین‌کننده نحوه واکنش به انسولین محسوب می‌شود.  زمانی که افراد دچار اضافه وزن می‌شوند، عضلات اسکلتی آنها به انسولین مقاومت نشان می‌دهند که می‌تواند منجر به دیابت نوع دو شود تحقیقات نشان می‌دهد که احتمال ابتلای مردان چاق به دیابت بیش از زنان چاق است و این تفاوت، با نوع خاصی از پروتئین در ارتباط است. محققان دریافتند، فعال بودن پروتئین PTEN مانع از سیگنال‌دهی صحیح انسولین در عضله و باعث کاهش میزان قند دریافتی می‌شود؛ این مقاوت به انسولین، خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می‌دهد. 
 طی این پژوهش، محققان دریافتند که عضلات زنان در خنثی کردن این پروتئین موفق‌تر عمل کرده و در نتیجه به انسولین اجازه می‌دهد تا عملکرد بهتری برای حرکت قند از گردش خون به سمت عضله ایفا کند. پروتئین PTEN توجیهی است برای اینکه چرا زنان با وجود داشتن چربی بیشتر نسبت به مردان هم وزن خود، تاحدودی در برابر دیابت نوع دو در امان هستند. به گفته محققان، نتایج این یافته می‌تواند راه‌های درمانی جدیدی را برای بهبود واکنش‌های عضلانی به انسولین و متعاقبا درمان دیابت پیش روی پژوهشگران قرار دهد. نتایج این پژوهش در مجله " Scientific Reports" منتشر شده است. 

با دستاورد جدید دانشمندان مکزیکی در ابداع یک برچسب پوستی جدید، زخم‌های سوختگی در آینده با نصف زمان کنونی التیام خواهند یافت. این امر با برچسب زیست‌تخریب‌پذیری ممکن می‌شود که سلول‌های پوستی کشت‌داده‌شده در آزمایشگاه را مستقیما به محل زخم اعمال می‌کند. 
 محققان دانشگاه خودمختار ملی مکزیک (UAEM) و مرکز تحقیقات علمی یوکاتان در تحقیقات خود، کراتینوسیت‌هایی که در آزمایشگاه رشد داده شده بودند را ایزوله و سپس به این برچسب پانسمان‌مانند اعمال کردند. کراتینوسیت‌ سلول‌ اصلی سازنده اپیدرم است. زمانی که این برچسب بر روی زخم‌های سوختگی قرار می‌گیرد، سلول‌ها را درست به مکان زخم اعمال می‌کند؛ سلول‌ها در این محل، پروتئین‌های تحریک‌کننده رشد پوست را تحریک می‌کنند. 
 زمانی که این ماده به زخم‌های سوختگی‌ کوچک در خرگوش‌ و موش‌ اعمال شد، زمان التیام آن‌ها تا 50 درصد کاهش یافت. چون این برچسب از لحاظ زیستی به آسانی در مکان زخم تجزیه می‌شود، نیازی به تعویض آن وجود ندارند. دانشمندان هم‌اکنون به دنبال آزمایش این برچسب زیستی بر روی حیوانات بزرگ‌تر و سپس انجام آزمایشات بالینی بر روی انسان‌ها هستند. قرار است شرکت مکزیکی Rubio Pharma and Associates این ماده را تحت نام Epiderm-pro تجاری‌سازی کند.  

محققان آمریکایی با طراحی نانوساختار‌های سیلیکون روی زیرلایه سیلیکونی، موفق به ساخت پوست مصنوعی شدند که در صورت اعمال فشار تغییر رنگ می‌دهد؛ نوع رنگ ایجاد شده متناسب با فشار اعمال شده است. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در برکلی با الهام از طبیعت، موفق به ساخت ماده‌ای نازک و حریر مانند شدند که می‌توان با اعمال فشار اندکی تغییر رنگ دهد. از این ماده می‌تواند برای ساخت نسل جدیدی از نمایشگرها، حسگرها و ادوات استتار رنگی استفاده کرد. «کانی چانگ هاسناین» رهبر تیم تحقیقاتی تأکید کرد: این نخستین‌باری است که ماده‌ای حریر مانند ساخته می‌شود که با اندک فشاری تغییر رنگ می‌دهد؛ این ماده می‌تواند به عنوان پوست استفاده شود. با استفاده از تنظیم ابعاد نانوساختارهای موجود در سطح این فیلم سیلیکونی موفق شدیم نوع رنگ ایجاد شده را با هر فشار تعیین کنیم. 
 محققان برای ایجاد رنگ، به جای استفاده از رنگدانه یا ترکیب شیمیایی ویژه‌ از تغییر ساختار نمونه استفاده کردند. نور در برخورد با ساختار نمونه انعکاس پیدا می‌کند. ساختار سیلیکونی به گونه‌ای طراحی شد که به رنگ دلخواه خود برسد؛ محققان با گزینش فواصل مشخص ساختاری موفق شدند طول موج مورد نظر خود را انعکاس داده و باقی طول موج‌ها را جذب ساختار سیلیکون کنند. از لایه‌های سیلیکونی با ضخامت 120 نانومتر استفاده شد؛ این لایه‌ها درون لایه‌های دیگری فرو رفته‌اند به طوری که به راحتی با اعمال فشار خم می‌شوند. در طراحی اولیه، با تغییر 25 نانومتری در این ساختارها رنگ سفید ایجاد می‌شود که با تغییر فشار، می‌تواند بین سبز تا زرد و نارنجی تغییر رنگ پیدا کند. نتایج این پژوهش در مجله Optica منتشر شده است. 

تیمی از محققان به رهبری دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، ترکیب سلولی نوعی چربی جدید را در بدن یافته‌اند. آن‌ها به دنبال استفاده از این ترکیب در مهندسی‌ کردن داروهای چربی‌سوز هستند که ممکن است در حل معضل چاقی مفرط کمک کنند. چربی ناسالم مرتبط با دیابت و چاقی، چربی سفید نام دارد و حاوی حباب‌های سلولی بزرگی است که به طور قابل‌توجهی فقط انرژی ذخیره می‌کنند. چربی خوب، چربی قهوه‌ای نام دارد که سلول‌های آن‌ بسیار کوچک‌تر بوده و برای تبدیل سریع چربی به انرژی، مجهز به میتوکندری هستند. چربی قهوه‌ای به عنوان «چربی نوزاد» شناخته شده و همچنین در حیواناتی که به خواب زمستانی می‌روند، یافت می‌شود. محققان پیش‌تر می‌دانستند که بزرگسالان نیز چربی قهوه‌ای دارند اما مطمئن نبودند که این همان چربی قهوه‌ای است که آن‌ها با آن متولد می‌شوند یا از نوع دیگری است. 
 در مطالعه جدید، دانشمندان، سلول‌های چربی قهوه‌ای را از دو انسان بزرگسال گرفتند و آن‌ها را شبیه‌سازی کردند. تیم تحقیقاتی پس از تحلیل پروتئینی و ژنتیکی این سلول‌ها دریافت آن‌ها می‌توانند چربی سفید نامطلوب بدن را سوزانده و آن را به چربی قهوه‌ای خوب تبدیل کنند. دانشمندان این چربی را «چربی بژ» (beige fat) نامگذاری کردند و با نتایج بدست‌آمده، آن‌ها هم‌اکنون به دنبال کشف فرآیندی هستند که چربی بژ را به فعالیت وا می‌دارد. هدف نهایی تیم علمی تولید داروهایی است که چربی بد را به چربی خوب تبدیل ‌کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Nature Medicine ارائه شد.  

پژوهش محققان کالج دانشگاهی لندن نشان می‌دهد، یک خنده خوب می‌تواند در ایجاد و آغاز روابط دوستانه موثر با افراد یاری‌رسان باشد. به منظور بررسی نقش و تاثیر خنده در ایجاد رابطه جدید، 112 دانشجوی دانشگاه آکسفورد به چهار گروه تقسیم شدند؛ هیچ یک از دانشجویان یکدیگر را نمی‌شناختند. تمامی این افراد بدون اینکه با یکدیگر حرفی بزنند، چند فیلم 10 دقیقه‌ای را که بر حسب میزان خنده‌دار بودن متفاوت بودند، تماشا کردند؛ سپس حالات عاطفی تمامی شرکت کنندگان اندازه‌گیری شد و از آنها خواسته شد تا برای آشنایی با سایر افرادی که با یکدیگر فیلم تماشا کرده بودند، یادداشتی بنویسند. 
 نتایج به طور جالبی نشان می‌داد، افرادی که با یکدیگر فیلم خنده‌دار دیده بودند، نوشته‌های صمیمانه‌تری و شخصی‌تری برای هم نوشته بودند. توجیه این مشاهده را نمی‌توان تنها به یک تجریه خوب نسبت داد، بلکه در پس آن یک رخداد روانشناسی و همچنین پدیده زیستی یعنی ترشح هورمون خوشحالی موسوم به آندروفین اتفاق افتاده است. پژوهشگران می‌گویند، یافته‌های به دست آمده از دیگر شواهدی مبنی بر تاثیر خنده بر توسعه رفتارهایی است که باعث آغاز رابطه دوستانه و ادامه آن می‌شوند. این پژوهش در مجله Human Nature منتشر شده است.  

یافته‌های جدید دانشمند ایرانی و همکارانش نشان می‌دهد، کاهش 30 دقیقه خواب روزانه در هفته، می‌تواند پیامدهای طولانی‌مدتی بر روی وزن و متابولیسم بدن داشته باشد. در حالی که مطالعات قبلی نشان داده‌ بودند که کمبود خواب با چاقی و دیابت مرتبط است، محققان دریافته‌اند، کاهش 30 دقیقه خواب روزانه در هفته می‌تواند اثرات مهمی بر چاقی و مقاومت بدن به انسولین داشته باشد. یافته‌های محققان در کالج پزشکی ویل کورنل واقع در دوحه قطر، مشاهدات پیشین مبنی بر این که کمبود خواب می‌تواند دارای پیامدهای متابولیک باشد را تقویت می‌کند. 
 به دلیل دل‌مشغولی‌های اجتماعی و شغلی، مردم اغلب در طول روزهای هفته، کمبود خواب دارند و در روزهای پایانی هفته این کم‌خوابی را جبران می‌کنند؛ با این حال، کمبود خواب روزانه در روزهای هفته، می‌تواند منجر به اختلال متابولیک طولانی‌مدت شود و این موضوع شروع یا تشدید دیابت نوع 2 را به دنبال خواهد داشت. کمبود خواب در جوامع مدرن شایع است، اما دانشمندان فقط در دهه اخیر متوجه پیامدهای متابولیک آن شده‌اند. یافته‌های جدید می‌تواند فواید مثبتی بر روی متابولیسم بدن داشته باشد و نشان دهد، وارد کردن خواب به سبک زندگی افراد برای کاهش وزن و ابتلا به دیابت، می‌تواند موفقیت‌های پزشکان در این زمینه را افزایش دهد. 
 محققان 522 بیمار که اخیرا به دیابت نوع 2 مبتلا شده بودند، را بررسی کردند و آن‌ها را به طور تصادفی در سه گروه مراقبت‌های معمول، مداخله فعالیت فیزیکی یا مداخله در رژیم غذایی یا فعالیت جسمانی، گروه‌بندی کردند. شرکت‌کنندگان، گزارشی از وضعیت خواب در طول هفت روز را تکمیل و کمبود خواب خود را در روزهای هفته اعلام کردند. محققان قد و وزن این افراد و همچنین دور کمر را برای تعیین وضعیت چاقی آن‌ها اندازه گرفتند؛ دانشمندان نمونه‌های خون سوژه‌ها را برای امکان حساسیت‌ به انسولین تحلیل کردند. 
 این شرکت‌کنندگان با سوژه‌هایی مقایسه شدند که هیچ نوع کمبود خوابی را در طول روزهای هفته نداشتند؛ در نهایت مشخص شد، افراد دارای کمبود خواب در روزهای هفته، 72 درصد بیشتر احتمال داشت که چاقی داشته باشند و طی شش ماه، این کمبود خواب تا حد زیادی به چاقی مفرط و مقاومت در مقابل انسولین مرتبط بود. طی 12 ماه، برای هر نیم ساعت کسری خواب روزانه در روزهای هفته، خطر چاقی و مقاومت بدن به انسولین به ترتیب تا 17 و 39 درصد افزایش یافت. 
 دانشمندان حاضر در این تحقیق توصیه کرده‌اند، مداخله‌های پزشکی آتی برای کند کردن پیشرفت یا معکوس‌کردن بیماری دیابت باید تمامی جوانب از جمله خواب را در نظر بگیرند. آن‌ها توصیه کردند خواب بهینه و تحصیلات می‌توانند کلید موفقیت آزمایشات بالینی در آینده برای کنترل بیماری دیابت باشند. نتایج این تحقیق در نشست ENDO 2015 ارائه شد و مرکز تحقیقات بهداشت موسسه ملی بریتانیا و موسسه دیابت این کشور، حامی مالی این پژوهش بودند.  

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیگو دریافته‌اند زمانی که نوعی باکتری در معرض دود سیگار قرار می‌گیرد، در مقابل نابودشدن توسط سیستم ایمنی مقاوم‌تر می‌شود. مصرف سیگار به دستگاه تنفس انسان و سلول‌های ایمنی وی آسیب می‌رساند، اما محققان به تازگی دریافته‌اند که سیگار می‌تواند باکتری‌های تهاجمی بدن را خشن‌تر کند. 
 در این مطالعه، محققان آسیب‌پذیری نوعی باکتری‌ به نام استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) را در مقابل عملکرد درشت‌خوارها برای کشتن آن آزمایش کردند. استافیلوکوک‌ها، ۳۳ زیرگونه دارند و بیشتر آن‌ها بی‌خطرند و به صورت طبیعی روی پوست اکثر افراد وجود دارند؛ اما گونه‌های بیماری‌زا نیز در بین استافیلوکوک‌ها وجود دارند که می‌توانند مسمومیت غذایی، استفراغ و یا گاهی عفونت‌های خطرناک منجر به مرگ همچون ذات‌الریه را ایجاد کنند. 
 در آزمایشات انجام‌شده، زمانی که این باکتری‌ها در درون درشت‌خوارها قرار گرفتند، در مقابل انفجار شیمیایی که درشت‌خوارها از آن برای نابودکردن طعمه‌های میکروبی‌شان استفاده می‌کنند، مقاوم‌تر بودند. درشت‌خوارها، یاخته‌هایی دارای قدرت بیگانه‌خواری هستند که یاخته‌های فرسوده و بقایای سلولی و ریزسازواره‌ها را به درون خود کشیده و توسط آنزیم‌های لیزوزومی از بین می‌برند. درشت‌خوارها به طور غیر مستقیم در حفظ و ترمیم و به طور غیر مستقیم در دفاع از بدن دخیل هستند. افزون بر این، محققان دریافتند، باکتری‌های MRSA که در معرض دود سیگار قرار گرفته بودند، در مقابل نابودشدن توسط پپتیدهای ضدمیکروبی مقاوم‌تر بودند. این پپتیدها، روزنه‌هایی را در سلول‌های باکتریایی ایجاد می‌کنند و موجب التهاب می‌شوند. 
 محققان مشاهده کردند که باکتری‌های MRSA که در معرض سیگار قرار گرفته بودند، در چسبیدن بیشتر به سلول‌ها و حمله به بافت‌های در حال رشد، ماهرتر بودند. دانشمندان همچنین دریافتند، به دلیل تغییر در دیواره سلولی، دود سیگار، باکتری MRSA را به گونه‌ای تقویت کرد که در پس‌زدن پپتیدهای ضدمیکروبی و ذرات دیگر ماهرتر بود. مصرف‌کنندگان سیگار در مقابل بیماری‌های عفونی آسیب‌پذیرترند و تیم علمی نشان داد، مقاومت ناشی از سیگار باکتری MRSA شاید در این زمینه دخیل باشد. 

دانشمندان دانشگاه فناوری نیانگ در سنگاپور با ارسال تکانه‌های الکتریکی به نواحی خاصی از مغز و افزایش رشد سلول‌های مغزی، شیوه‌ای جدید را برای درمان زوال عقل ارائه داده‌اند. این فرآیند درمانی موسوم به «تحریک مغز»، پیش‌تر در نواحی از دنیا برای درمان شرایط عصبی مانند رعشه یا دیستونیا به کار رفته بود؛ از علائم این شرایط می‌توان به انقباض عضلات و اسپاسم اشاره کرد. دانشمندان سنگاپوری دریافتند می‌توان از تحریک عمیق مغز برای افزایش رشد سلول‌های مغزی استفاده کرد که این موضوع، اثرات مضر زوال عقل را تسکین داده و حافظه بلندمدت و کوتاه‌مدت را ارتقا می‌بخشد. 
 این تحقیق نشان داده می‌توان با تحریک‌کردن بخش جلویی مغز که دخیل در حفظ حافظه است، و با استفاده از مقادیر ریز الکتریسیته، سلول‌های جدید مغزی یا نورون‌ها را شکل داد. افزایش سلول‌های مغزی، اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد، یادگیری را ارتقا داده و شکل‌گیری حافظه و حفظ آن را تقویت می‌کند. یافته‌های این تحقیق فرصت‌های جدیدی جهت ارائه راهکارهای درمانی نوین برای بیمارانی ارائه می‌دهد که به دلیل شرایط مرتبط با زوال عقل مانند آلزایمر و حتی پارکینسون، از کاهش حافظه رنج می‌برند. از دست‌رفتن حافظه در افراد مسن، نه تنها مشکلی شایع و جدی است، بلکه نشان‌دهنده علائم کلیدی زوال عقل است. از هر 10 فرد شصت‌ساله، دست کم یک تن در سنگاپور از زوال عقل رنج می‌برد و این موفقیت می‌تواند راه را برای درمان این بیماران هموار کند. جزئیات این مطالعه در مجله eLife ارائه شد. 

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان کانادایی بر روی موش‌های چاق یا دچار دیابت نشان می‌دهد، متفورمین و رسوراترول قادر به هدف قرار دادن مسیرهای سیگنال‌دهی در روده کوچک برای کاهش قند خون هستند. حدود 80 درصد از مبتلایان به دیابت نوع 2 از اضافه وزن یا مشکل چاقی رنج می‌برند که کنترل سطح قند خون را دشوار می‌سازد. محققان موسسه تحقیقاتی بیمارستان عمومی تورنتو در تحقیقات خود کشف کرده‌اند، دو ترکیب متفورمین و رسوراترول می‌توانند مسیرهای سیگنال‌دهی برای کاهش قند خون را در روده کوچک هدف قرار دهند. 
 متفورمین یکی از رایج‌ترین داروهای تجویز شده برای کنترل دیابت نوع 2 محسوب می‌شود و ترکیب آنتی‌اکسیدانی رسوراترول نیز در انگور، بادام زمینی و زغال‌اخته وجود دارد. آزمایشات صورت گرفته بر روی موش‌های چاق یا مبتلا به دیابت نشان می‌دهد، متفورمین و رسوراترول به ترتیب مولکول‌های AMPK و سیرتوئین1 را در روده کوچک فعال کرده و یک شبکه عصبی شامل روده ، مغز و کبد را برای کاهش قند خون هدف قرار می‌دهند. 
 متفورمین، مولکول‌ اثنی‌عشری AMPK‌ و شبکه عصبی را برای پایین آوردن تولید گلوکز فعال می‌کند و بوسیله رسوراترول، ترکیب اثنی‌عشری Sirt1 برای معکوس کردن مقاومت به انسولین از طریق یک شبکه عصبی فعال می‌شود. رسوراترول همچنین در ساختارهای سلولی و مدل‌های حیوانی، تأثیرات قابل‌توجهی در مهار سلول‌های سرطانی، قابلیت‌های ضدالتهابی، کاهش گلوکز یا سطح قند خون را نشان داد. به گفته محققان، برای تعیین اثر مشابه این دو ترکیب بر روی انسان به مطالعات و آزمایشات بیشتری نیاز است. نتایج این تحقیق در مجله Nature Medicine منتشر شد.  

تحقیقات جدید پژوهشگران نشان داده است که شیره خرما با مزه‌ای بهتر دارای ترکیبات شیمیایی خاص ضدباکتری در برابر بیماری‌هاست. در حال حاضر از شیره خرما در بسیاری از کشورها برای طبخ غذاهایی چون مرغ و دسرهای مختلف استفاده می‌شود. هاجر طالب از دانش‌پژوهان دانشگاه کاردیف انگلیس تاثیرات شیره خرمای تولید شده در بصره عراق را بر رشد کلونی باکتری‌ها مورد بررسی قرار داد. وی عنوان کرد: شیره خرما سرشار از ترکیبات فنولی است که در خرمای رسیده وجود دارد. این مواد در میوه‌هایی چون انگور نیز موجود است که شیره آن خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. 
 با بررسی اثر این ماده بر باکتری‌هایی چون استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیاکلی، انتروکوک و سودوموناس آئروژینوزا مشخص شد خاصیت ضدباکتری این ماده بسیار موثرتر و سریع‌تر از درمان با عسل حتی در درمان زخم‌هاست. البته این خاصیت در ترکیبات مصنوعی شیره خرما وجود ندارد. نتایج این تحقیق در کنفرانس سالانه جامعه میکروب‌شناسی عمومی در بریتانیا ارائه شده است.  

تماشاگران فیلم‎های احساسی و رمانتیک بیش از دوستداران فیلم‎های کمدی تمایل به خوردن تنقلات دارند. تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان می‎دهد تماشاگران فیلم‎های احساسی و رمانتیک بیش از دوستداران فیلم‌های کمدی تمایل به خوردن تنقلات دارند. 
 محققان در آزمایش اول به شرکت ‎کنندگان تنقلات داده و گروهی را به تماشای فیلم رمانتیک "Love Story" یا "داستان عشق" و گروه دیگر را به تماشای فیلم کمدی "Sweet Home Alabama" یا "مرا فراموش نکن" دعوت کردند. در پایان تحقیق معلوم شد گروهی که فیلم رمانتیک را تماشا کرده بودند ۳۶ درصد بیشتر از گروه دیگر تنقلات مصرف کرده‎اند. 
 در آزمایش دوم نیز محققان به شمارش زباله‎های پاپ کورن‎ها و دیگر تنقلات در سینماها پرداختند، در پایان تحقیقات انجام شده به این نتیجه رسیدند که تماشاگران فیلم رمانتیک "سولاریس" با بازی جرج کلونی، 55 درصد بیشتر از افرادی که فیلم کمدی "My Big Fat Greek Wedding" را تماشا کرده‎اند، ذرت بوداده خورده‎اند. نتایج این تحقیقات در مجله "JAMA Internal Medicine" نیز به چاپ رسید، بر اساس این تحقیق خوردن تنقلات احساس حزن و اندوه را از بین می‎برد.  

مصرف کلسیم با شیوع کمتر اضافه وزن، چاقی و مقاومت به انسولین همراه است. کلسیم ‌باعث مهار لیپوژنز (تولید چربی) و تحریک لیپولیز (تجزیه چربی) می‌شود. مطالعات اخیر در دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد مصرف کلسیم با شیوع کمتر اضافه وزن، چاقی و مقاومت به انسولین همراه است. همچنین مشخص شده است که مصرف کم کلسیم و فرآورده‌های لبنی موجب افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا، مقاومت به انسولین و دیابت می‌شود. بر اساس مطالعات، مصرف کلسیم ‌باعث مهار لیپوژنز (تولید چربی) و تحریک لیپولیز (تجزیه چربی) خواهد شد. نکته جالب در این تحقیقات این بود که کلسیم با منشا لبنیات نسبت به مکمل‌های کلسیم موثر‌تر عمل می‌کند. به عقیده متخصصان، اثر کلسیم زمانی مشاهده می‌شود که فرد کالری دریافتی را کاهش داده و ورزش را نیز در برنامه روزانه خود بگنجاند.  

محققان دانشگاه کینگز کالج لندن مدعی شده‌اند که میانگین هوش نژاد بشر بطور پیوسته در حال افزایش است. محققان در بررسی‌های انجام شده بر روی نمرات آزمایشات هوشبهر (IQ) طی 64 سال گذشته دریافتند که آزمایشات سخت‌تر شده است، اما افراد همچنان بخوبی به آن‌ها پاسخ می‌دهند. البته هنوز دلیل باهوش‌تر شدن انسان‌ها مشخص نیست و برخی نظریه‌ها، تحصیل بهتر و ارتقای مراقبت‌های بهداشتی را در این زمینه موثر دانسته‌اند. محققان در این پژوهش بطور خاص به بررسی ماتریسهای پیش‌رونده ریون (RPM) پرداختند؛ این آزمایشات از شرکت‌کنندگان می‌خواست تا به دنبال الگوهایی در مجموعه‌ای از اشکال بگردند. تصور می‌شود این آزمایشات، بخوبی به سنجش هوش می‌پردازند. 
 در کل در این تحقیق، بیش از 200 هزار شرکت‌کننده از 48 کشور جهان برای بیش از 64 سال مورد بررسی قرار گرفتند. محققان دریافتند که از سال 1950، هوش متوسط معادل 20 امتیاز هوشبهر افزایش یافته است. این پژوهش در پی شواهد قدیمی‌تری که توسط «جیمز فلین» فیلسوف و روانشناس دانشگاه اوتاگا در نیوزلند ارائه شده بود، انجام شد. فلین دریافته بود که آزمایشات هوشبهر سخت‌تر می‌شوند، اما انسان‌ها همچنان نمرات مشابه را در آن‌ها بدست می‌آورد که این امر به اثر فلین مشهور شد. 
 بنظر می‌رسد که اگر انسان‌ امروزی یک آزمایش از قرن پیش را حل می‌کرد، نمره میانگین هوشبهر 130 را بدست می‌آورد و بالعکس، اجداد انسان امروزی ممکن بود نمره حدود 70 را کسب کنند؛ این میزان معادل سه نمره افزایش در هوشبهر در هر دهه است. اما بر اساس پژوهش جدید، بیشترین تغییر در کشورهای در حال توسعه واضح بوده و هوشبهر افراد با کشورهای توسعه‌یافته رقابت می‌کند. دلایل متعددی می‌تواند برای این پدیده وجود داشته باشد که در آن میان می‌توان به ارتقای تحصیلات، افزایش دسترسی به آزمایشات هوشبهر، ارتقای مراقبت‌های بهداشتی، تغذیه و همچنین کاهش تعداد اعضای خانواده اشاره کرد. نتایج این پژوهش در مجله Intelligence منتشر شده است.  

محققان با استفاده از پلیمر تقویت شده با نانوسیم، اقدام به ساخت الکترودی کردند که می‌تواند سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی را در محیط خشک رصد کند. پژوهشگران دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی موفق به ساخت حسگری پوشیدنی شدند که در آن از نانوسیم‌های نقره برای رصد سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی استفاده شده است. از این حسگر می‌توان برای الکتروکاردیوگرافی یا الکترومیوگرافی استفاده کرد. دقت این حسگر مشابه حسگرهای «الکترود تر» مورد استفاده در بیمارستان‌هاست. مزیت این حسگر نسبت به حسگرهای فعلی آن است که بیمار می‌تواند در حین حرکت از آن استفاده کند؛ رصد سیگنال‌ها در چنین شرایطی با دقت بالا انجام می‌شود. 
 اندازه‌گیری و پیمایش سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی می‌تواند برای کنترل سلامت بیماران و یا در تحقیقات پزشکی استفاده شود. همچنین از این حسگر می‌توان برای ساخت قطعات کاشتنی در بدن به منظور ایجاد سیگنال عضلانی استفاده کرد. در حال حاضر در بیمارستان‌ها برای اندازه‌گیری سیگنال‌های الکتروکاردیوگراف از الکترود تر استفاده می‌کنند. این الکترودها به الکترولیت نیاز دارند. در واقع باید میان الکترود و پوست بدن، سیالی قرار داشته باشد تا فرآیند حسگر انجام شود. به همین دلیل بیمار باید ساکن روی تخت قرار گیرد تا رصد سیگنال‌ها انجام شود. بنابراین اگر نیاز به رصد طولانی‌مدت باشد، این الکترولیت خشک شده و روی پوست خارش ایجاد می‌کند و از سوی دیگر موجب کاهش دقت فرآیند حسگری می‌شود. 
 حسگر نانوسیمی جدیدی که محققان ساخته‌اند، از نظر کیفیت سیگنال کاملاً با الکترودهای تر برابری کرده؛ در حالی که مکانیسم عملکرد آن‌ها به گونه‌ای است که نیاز به الکترولیت ندارند. محققان این پروژه می‌گویند: الکترودهای خشک مدت‌هاست که ساخته شده‌اند و در حال حاضر قابل رقابت با همتایان «تر» خود هستند. اما این الکترود جدید از کیفیت بسیار بالایی برخوردار بوده و دقت بالایی دارد. از سوی دیگر این الکترود از نظر مکانیکی استحکام بالایی دارد که دلیل آن قرار گرفتن نانوسیم درون پلیمر است. به نوشته سایت نانو، این سیستم قابل اتصال به دستگاه‌های الکتروکاردیوگراف‌خوان (EKG reading devices) موجود در بازار است. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه RSC Advances منتشر شده است.  

محققان آمریکایی در تحقیقات خود دریافته‌اند نوعی پروتئین طبیعی در مغز می‌تواند به توقف نوشیدن الکل کمک کند. محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی با استفاده از مجموعه‌ای از رویکردهای داروسازی و ژنتیکی، دریافته‌اند، ماده‌ای در مغز موسوم به نوروپپتید Y یا NPY می‌تواند رفتار اعتیاد به الکل را سرکوب کند. 
 نوروپپتید Y در بخشی از مغز به نام extended amygdala فعال است که با پاداش و استرس مرتبط است. اثر ضد الکلی پروتئین NPY به دلیل افزایش توانایی آن در مهار‌کردن گروه خاصی از سلول‌هاست که مولکول محرک نوشیدن موسوم به مولفه آزادکننده corticotropin تولید می‌کنند. 
 دراین پژوهش، زمانی که فعالیت NPY با استفاده از پروتئین‌های مهندسی‌شده تقلید شدند، عملکرد نوشیدن الکل در موش‌ها متوقف شد. محققان دریافتند، عملکرد پروتئین ضدالکلی نوروپپتید Y به دلیل نوشیدن طولانی‌مدت الکل تغییر می‌کند. بر اساس این یافته‌ها، بازیابی‌کردن پروتئین NPY نه تنها می‌تواند برای درمان اختلالات مصرف الکل کارآمد باشد، بلکه قادر است از افراد در مقابل اعتیاد به الکل محافظت کند. جزئیات این تحقیق در مجله Nature Neuroscience ارائه شده است.  

محققان با استفاده از نانوذرات پلیمری و زنجیره سلولز موفق به ساخت هیدروژل خودترمیم شونده شدند؛ این هیدروژل می‌تواند دارو را حمل کرده و با استفاده از سرنگ وارد بدن بیمار شود. دانشمندان علاقه‌مند هستند تا از ژل‌ها برای دارورسانی استفاده کنند؛ دلیل این امر آن است که ژل‌ها را می‌توان به اشکال مختلف درآورد و به‌ گونه‌ای طراحی کرد که بتوانند در یک دوره زمانی مشخص دارو را آزاد کنند. استفاده از ژل، همیشه عملی نیست زیرا باید بیمار را جراحی کرد و ژل را در بدن او قرار داد. 
 برای حل این مشکل، محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) هیدروژل خودترمیم شونده‌ای طراحی کردند که می‌توان آن را با استفاده از سرنگ به بدن تزریق کرد. این ژل‌ها که امکان حمل یک یا چند دارو را دارند، برای درمان بیماری‌هایی نظیر سرطان مناسب هستند. برای ساخت این هیدروژل، محققان از نانوذرات پلیمری و زنجیره‌ای از یک پلیمر دیگر نظیر سلولز استفاده کردند. محققان این پروژه می‌گویند: این هیدروژل در اثر اعمال فشار می‌تواند تغییر شکل دهد؛ بنابراین می‌توان این هیدروژل را به وسیله سرنگ به بدن تزریق کرد. این هیدروژل بدون نیاز به جراحی وارد بدن می‌شود. پیش از این، محققان با استفاده از زنجیره‌های پلیمری، هیدروژلی برای مصارف زیست‌پزشکی ساخته بودند که برای ساخت لنز چشمی مناسب بود. مشکل این هیدروژل آن بود که بعد از شکل گرفتن، تغییر شکل آن امکان‌پذیر نبود. 
 برای حل این مشکل، پژوهشگران تصمیم به ساخت هیدروژلی گرفتند که بتواند در اثر فشار تغییر شکل دهد، از این رو به سراغ پلیمرهای خودآرا رفتند. این پلیمرها نیز ساختار پیچیده‌ای داشتند، در حالی که محققان به دنبال ماده‌ای ساده برای این کار بودند. از این رو از نانوذرات کوپلیمری PEG-PLA ترکیب شده با سلولز استفاده کردند. هر زنجیره‌ سلولزی، پیوند ضعیفی با نانوذرات می‌دهد که یک شبکه ضعیف بدست می‌آید. با اعمال فشاری نظیر آنچه که در سوزن سرنگ اتفاق می‌افتد، این شبکه از هم جدا می‌شود و مجددا ساختار دیگری را بوجود می‌آورد. این ویژگی خودترمیم‌شوندگی برای تزریق هیدروژل با استفاده از سرنگ بسیار مناسب است. نتایج این پژوهش در نشریه Nature Communications منتشر شده‌است.  

پژوهشگران با استفاده از نانوذرات، حسگری برای شناسایی بیماری تب دانگ ساختند که تنها از روی بزاق دهان در مدت 20 دقیقه امکان شناسایی زودهنگام بیماری را فراهم می‌کند. محققان مؤسسه آاستار در سنگاپور موفق به ساخت کیت تشخیص طبی شدند که می‌تواند ابتلا به ویروس تب دانگ (dengue) یا تب استخوان شکن را با سرعت بالایی تشخیص دهد. این کیت یک بار مصرف کاغذی، می‌تواند آنتی‌بادی‌های ویژه عفونت دانگ را شناسایی کرده و در مدت 20 دقیقه ابتلا به این بیماری را مشخص کند. این ابزار در حال توسعه برای تجاری‌سازی است. محققان این پروژه می‌گویند: این کیت تشخیص طبی می‌تواند آنتی‌بادی دانگ را از طریق بزاق دهان شناسایی کند. امکان تفکیک میان عفونت اولیه و ثانویه در مراحل اولیه ابتلا به بیماری اهمیت زیادی دارد، به طوری که می‌توان اقدامات لازم برای درمان بیمار را با استفاده از این تشخیص زودهنگام انجام داد. 
 بیماران مبتلا به عفونت ثانویه که علائم عفونت در آن‌ها ظاهر شده است، در معرض خطر شوک دانگ و خونریزی هستند. بر اساس اطلاعات آژانس ملی محیط‌ زیست سنگاپور، تب دانگ و خونریزی مربوط به آن یکی از مرگبارترین بیماری‌هایی است که از طریق پشه به انسان منتقل می‌شود. این بیماری گریبان افراد بسیاری را در مناطق استوایی می‌گیرد. چهار نوع مختلف از این بیماری شناخته شده است، اما تا کنون هیچ واکسن یا دارویی برای مبارزه با آن تولید نشده است. دوره پنهان بیماری بین چهار تا 10 روز بعد از آلودگی است، بنابراین شناسایی و تشخیص زودهنگام بیماری می‌تواند سهم بسزایی در جلوگیری از رشد بیماری داشته باشد. 
 گرفتن بزاق دهان راحت‌تر از آزمایش دردناک خون است، اما مشکل بزاق این است که به سادگی نمی‌توان آن را روی نوارهای تست تشخیص طبی قرار داد. این گروه تحقیقاتی موفق به ساخت معرف شیمیایی شدند که می‌توان بزاق دهان را به سادگی روی آن قرار داد. این معرف که یک حسگر مبتنی بر نانوذرات است، امکان ارائه نتیجه دقیق را از روی نمونه بزاق فراهم می‌کند. با ساده‌سازی فرآیند تشخیص بیماری، یک کیت تشخیص طبی در ابعاد کیت تشخیص بارداری ساخته شده که با استفاده از بزاق دهان می‌تواند عفونت را در بدن تشخیص دهد.  

پژوهشگران دانشگاه ساندیگو موفق به ساخت حسگر لایه‌نازکی شدند که می‌تواند بدون ایجاد درد و خارش روی پوست دست چسبیده و سطح گلوکز خون را رصد کند. این حسگر لایه‌نازک بسیار منعطف بوده و همانند یک برچسب روی سطح پوست قرار می‌گیرد. این حسگر می‌تواند درد ناشی از سوراخ شدن پوست در حین آزمایش خون برای سنجش سطح کلوگز را حذف کند. 
 محققان این طرح می‌گویند که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از بیماری دیابت رنج می‌برند. برخی از این بیماران مجبور هستند تا به صورت مداوم سطح قند خون را آزمایش کنند تا بتوانند بیماری را مدیریت کنند. برای انجام آزمایش قند خون، باید با یک سوزن نوک انگشت را سوراخ کرد که بسیار دردناک است. این مشکل موجب شده تا عده‌ای از انجام آزمایش خون به صورت مداوم صرف‌نظر کنند. حسگری نیز به صورت باند وجود دارد که دور مچ دست قرار می‌گیرد که موجب خارش می‌شود. 
 از این رو محققان به دنبال ابزاری قابل پوشیدن بودند تا بتواند بدون ایجاد خارش، سطح گلوکز خون را اندازه‌گیری کند. این حسگر جدید می‌تواند سیالات زیرپوست را مورد کاوش قرار داده و با استفاده از زیست‌حسگری الکتروشیمیایی مقدار قند خون را مشخص کند. نتایج آزمایش‌های انجام شده روی چند داوطلب نشان داده است که دقت این روش بسیار بالا است. نتایج این پژوهش در نشریه Analytical Chemistry منتشر شده است.  

پژوهشگران آمریکایی در تحقیقات خود دریافتند، تحسین و تمجید بیش از حد فرزند، منجر به بروز اختلال شخصیتی در مراحل بعدی زندگی وی می‌شود. محققان دانشگاه ایالتی اوهایو در این پژوهش 565 کودک هفت تا 11 سال را به مدت یک سال و نیم مورد بررسی قرار دادند؛ در طول تحقیق، نحوه رفتار والدین با کودکان و تغییرات رفتاری کودکان مورد ارزیابی قرار گرفت. 
 نتایج بدست آمده حاکی از آن است که صفت خودشیفتگی در کودکان، زمانی بروز می‌کند که والدین بیش از حد، فرزند خود را مورد تحسین قرار دهند. محققان تأکید می‌کنند، زمانی‌که والدین بیش از حد از کودک خود تعریف کنند و او را نسبت به سایرین خاص‌تر بدانند، این امر منجر به بروز اختلال شخصیتی در کودک می‌شود. با این حال باید بین صفت خودشیفتگی با کودک دارای اعتماد به نفس بالا تمایز قائل شد. خودشیفتگی در کودکان با بروز مشکلاتی بعدی مانند رفتار پرخاشگرانه و افزایش خطر ابتلا به مشکلات روانی در دوره‌های بعدی زندگی همراه است. نتایج این پژوهش در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.  

کاهش قدرت بویایی در سالمندان بیش از هر عامل دیگری از احتمال مرگ آن‌ها در پنج سال آینده خبر می‌دهد. متخصصان دانشگاه شیکاگو در تحقیقی که روی ۳۰۰۰ فرد ۵۷ تا ۸۵ ساله انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که کاهش قدرت بویایی از احتمال مرگ افراد در پنج سال آینده خبر می‌دهد. در این پژوهش، محققان پنج بوی نعنا، ماهی، پرتقال، گل سرخ و چرم را در اختیار شرکت‌کنندگان قرار دادند تا قدرت بویایی افراد را بسنجند. پنج سال بعد، ۳۹ درصد کسانی که در این تست بویایی‌سنجی پایین‌ترین نمره را گرفته بودند، زنده نبودند. از این بین تنها ۱۰ درصد کسانی که بویایی سالمی داشتند، زنده نبودند. پژوهشگران معتقدند ضعف بویایی، از دست دادن اشتها، نوشیدن الکل و استعمال دخانیات، ابتلا به سرطان، ضعف عمومی و مشکلات قلبی، نزدیک شدن زمان مرگ را آشکار می‌کند.  

پژوهش صورت گرفته توسط محققان کلینیک مایو در مینه‌سوتا نشان می‌دهد، افرادی که عادت به مصرف منظم کافئین ندارند، پس از نوشیدن نوشابه‌های انرژی زا در معرض خطر بالاتری افزایش فشار خون قرار می‌گیرند. طی این پژوهش محققان تغییرات ضربان قلب و فشار خون 25 فرد سالم 19 تا 40 ساله را پس از نوشیدن نوشابه‌های انرژی‌زا و دارونما (نوشابه‌های غیر انرژی‌زا) مورد بررسی قرار دادند. فشار خون این افراد 30 دقیقه قبل و بعد از مصرف هر دو نوع نوشیدنی ثبت شد و با افرادی که کمتر از 160 میلی‌گرم در روز (یک فنجان قهوه) و بیشتر از 160 میلی‌گرم کافئین مصرف می‌کردند، مورد مقایسه قرار گرفت. 
 نتایج نشان می دهد، افراد پس از مصرف نوشابه‌های انرژی‌زا با افزایش چشمگیر فشار خون مواجه می‌شوند؛ این افزایش برای افرادی که معمولا کافئین زیادی مصرف نمی‌کردند، بسیار چشمگیرتر - دو برابر بیشتر از گروه مصرف‌کننده دارونما - بود. نتایج این پژوهش در شصت و چهارمین نشست سالانه کالج قلب آمریکا ارائه شد.

محققان دانشگاه لیسستر با همکاری بیمارستان گلینفیلد اقدام به انجام آزمون بالینی روی دستگاه تشخیص سرطان ریه با استفاده از آزمون تنفسی کرده است؛ محققان این پروژه امیدوارند که با استفاده از برنامه تشخیص علائم سرطان ریه (LuCID) بتوانند روشی غیرتهاجمی برای تشخیص سرطان ارائه کنند. شرکت Owlstone Nanotech Ltd آنالیزهای اقتصادی این پروژه را انجام می‌دهد. نتایج بررسی‌های این شرکت نشان می‌دهد که شناسایی زودهنگام سرطان ریه از 14.5 درصد به 25 درصد در سال 2020 خواهد رسید. پیش‌بینی می‌شود که با سرمایه‌گذاری 250 میلیون پوندی وزارت بهداشت انگلستان، این تشخیص زودهنگام بتواند جان 10 هزار نفر را نجات دهد. 
 دستگاه تشخیص سرطان ریه با استفاده از غلظت‌های بسیار کم مواد آلی فرار موجود در بازدم افراد می‌تواند فرآیند شناسایی زودهنگام سرطان ریه را انجام دهد. این فناوری، ابزاری ارزان و سریع برای شناسایی سرطان ریه است که می‌تواند جایگزینی مناسب برای فناوری‌های فعلی باشد. این دستگاه برخلاف روش‌هایی نظیر تصویربرداری اشعه ایکس، بی‌خطر است. 
 شرکت Owlstone Nanotech Ltd با حمایت مالی یک میلیون پوندی، پیشگامی تحقیقات کسب و کار کوچک در حوزه درمان (SBRI) و همچنین با کمک تیم توسعه کسب و کار و کارآفرینی دانشگاه لیسستر، فاز دوم این آزمون بالینی را به زودی آغاز خواهد کرد. هدف از این آزمون، بررسی حسگرهای این دستگاه (کروماتوگرافی گازی- طیف‌سنجی حرکت یونی) در بیماران سرطانی است. در صورتی که این آزمون با موفقیت به پایان برسد، مسیر ورود این دستگاه به بیمارستان‌ها هموار خواهد شد. یکی از بنیان‌گذاران این شرکت می‌گوید: اگر شما بتوانید با تغییر چیزی موفق به شناسایی زودهنگام سرطان ریه شوید، آنگاه با روش‌های درمانی فعلی می‌توان جان بیمار را نجات داد. احتمالا بتوان از این فناوری برای شناسایی سرطان پستان نیز استفاده کرد. ما لحظه‌ای آرام نخواهیم گرفت تا روزی که بتوانیم این فناوری را به بیمارستان‌ها وارد کنیم. 
 پیش‌بینی می‌شود که نتایج این آزمون بالینی در ابتدای سال 2016 کامل شود. سرطان ریه یکی از بیماری‌هایی است که نرخ زنده ماندن در آن بسیار پایین است و تشخیص زودهنگام بیماری می‌تواند تأثیر زیادی در افزایش نرخ زنده ماندن داشته باشد. در حال حاضر از سی‌تی اسکن و رادیولوژی برای شناسایی این بیماری استفاده می‌شود که بسیار پرهزینه است و خطراتی را نیز برای بیمار به همراه دارد.  

دانشمندان دانشگاه کوئینزلند روش جدیدی را برای حذف پلاک‌های سمی درون مغز با استفاده از روش غیرتهاجمی درمان فراصوت کشف کرده‌اند. آلزایمر یک بیماری مخرب نورونی مزمن است که اغلب در افراد بالای 65 سال آغاز می‌شود و معمولا با شروعی آهسته همراه بوده که طی زمان بدتر می‌شود. این بیماری در نهایت منجر به فقدان حافظه و عملکردهای بدن و در نهایت مرگ بیمار می‌شود. 
 تحقیقات نشان داده که بین بیماری آلزایمر و انباشته شدن پلاک‌های سمی که بر ارتباطات عصبی تاثیر می‌گذارند، ارتباط وجود دارد. روش جدید محققان کوینزلند شامل حذف این پلاک‌ها با روش غیرتهاجمی فراصوت است. پپتید آمیلوئید β که از حدود 36 تا 43 اسیدآمینه تشکیل شده، به عنوان پلاکی شناخته شده است که با رشد و گسترش بیماری آلزایمر مرتبط است. از این رو تحقیقاتی در زمینه حذف این ماده سمی از مغز انسان انجام شده، اما تقریبا اکثر آن‌ها به مداخله دارویی تهاجمی نیاز داشته‌اند که تاثیر کاملی ندارند. 
 روش محققان دانشگاه کوئینزلند اما یک رویکرد غیردارویی بالقوه برای حذف این پلاک ارائه کرده است. محققان مدعی هستند که روش آن‌ها توانسته عملکرد حافظه در مغز موش‌هایی را که از انباشت آمیلوئید β در مغزشان برخوردار بوده و علائم آلزایمر را نمایش می‌دادند،‌ بازیابی کند. 
 محققان برای دستیابی به این نتیجه، به دفعات اسکن فراصوت را روی مغز موش ها برای حذف این پلاک و بدون نیاز به استفاده از مواد شیمیایی اضافی مانند ضدپادتن آمیلوئید β تکرار کردند. به گفته آن‌ها، سلول‌های میکروگلیا – سلول‌هایی که به عنوان شکل اصلی سیستم دفاعی در سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کنند – توسط امواج فرکانس بالای صوت که توسط تجهیزات فراصوت تولید می‌شود، فعال شده و پلاک‌های آمیلوئید β را مصرف کردند. دانشمندان از میکروسکوپ هم‌کانونی دیسک چرخان و بازسازی سه‌بعدی وضوح بالا برای تائید کاهش چشمگیر وسعت پلاک‌های سمی آمیلوئید β توسط درمان فراصوت استفاده کردند. این محققان اکنون در حال کار بر روی یک دستگاه فراصوت بزرگ هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد درمان را روی مغز گوسفند آغاز کنند. کارآزمایی‌های انسانی گام بعدی این دانشمندان خواهد بود که حداقل دو سال دیگر انجام خواهد شد. نتایج این تحقیق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.  

تیمی بین‌المللی از دانشمندان مرکز بیماری‌های ناتوان‌کننده عصبی در آلمان (DZNE) دریافته‌اند، نوعی داروی درمان سرطان، در آزمایشات انجام‌شده بر روی حیوانات، آسیب‌های وارده به بافت نخاع را کاهش داده و موجب تحریک رشد سلول‌های آسیب‌دیده عصبی می‌شود. آسیب به نخاع به ندرت التیام می‌یابد، زیرا سلول‌های عصبی آسیب‌دیده آن احیا نمی‌شوند و رشد دوباره فیبرهای عصبی طولانی نیز به دلیل آسیب به بافت و فرآیندهای مولکولی موجود در درون عصب‌ها مختل می‌شود. 
 سلول‌های عصبی، سیگنال‌ها را در شکل تکانه‌های الکتریکی مخابره و دریافت می‌کنند، اما این عملکرد به دلیل بیماری یا تصادفات ممکن است دچار نقص شود. با این حال، این موضوع که عصب‌های تحت تاثیر بتوانند تا حد زیادی بهبود یابند یا خیر، به طور عمده‌ای به مکان آن‌ها بستگی دارد؛ به طور مثال، سلول‌های عصبی موجود در نیم‌تنه یا بینی تا حد زیادی احیا می‌شوند و بخشی یا تمامی عملکرد خود را باز می‌یابند. با این حال، نورون‌های موجود در مغز و نخاع فاقد این توانایی هستند و در صورت آسیب‌دیدگی در اثر تصادف یا بیماری، بیمار دچار معلولیت طولانی‌مدت یا ناتوانی‌های دیگر خواهد شد. 
 دانشمندان حاضر در این تحقیق از پیش می‌دانستند که مهارکردن مولفه‌هایی خاص در بافت زخم نخاع و فرآیندهای سلولی دیگر، رشد دوباره آکسون‌ها را متوقف می‌کنند. بنابراین، ارائه درمانی ایده‌آل برای بهبود احیای آکسون‌ها پس از واردآمدن آسیب به نخاع، شکل‌گیری بافت زخمی را در نخاع مهار خواهد کرد. محققان می‌دانند که تثبیت‌کردن شکل‌گیری میکروتوبول‌ها این بافت زخمی را کاهش و رشد آکسون‌ها را ارتقا می‌بخشد. میکروتوبول‌ها، رشته‌های طولانی در درون سلول هستند که می‌توانند به صورت پویا بلند و کوتاه شوند. آن‌ها بخشی از اسکلت پشتبانی‌کننده سلول هستند که رشد و حرکت آن را کنترل می‌کنند. 
 دانشمندان دریافته‌اند، داروی اپوتیلون (epothilone) که اکنون برای درمان سرطان به کار می‌رود، می‌تواند میکروتوبو‌ل‌ها را تثبیت کند. در صورت استفاده از مقادیر بالای آن، این ماده رشد سلول‌های سرطانی را مهار می‌کند، در حالی که مصرف مقادیر پایین رشد آکسون‌ها در حیوانات را بدون بروز عوارض جانبی درمان سرطان، تحریک می‌کند. این دارو می‌تواند در مانع مغزی خون نفوذ کرده و از آنجا وارد سیستم عصبی مرکزی شود، بنابراین مستقیما به آکسون‌های آسیب‌دیده دسترسی پیدا کند. داروی مزبور رشد بافت زخم را از طریق مهارکردن شکل‌گیری میکروتوبول‌ها در سلول‌های تشکیل‌دهنده این بافت کاهش می‌دهد و بنابراین این سلول‌ها نمی‌توانند به زخم نخاع نفوذ کرده و موجب شکل‌گیری بافت زخمی شوند. داروی اپوتیلون با رشددادن میکروتوبول‌ها در درون آکسون‌ها، احیای سلول‌ها عصبی را بهبود می‌بخشد. جزئیات این نتایج در مجله Science منتشر شد. 

استرس، تجمع چربی در بدن و ابتلا به چاقی را تشدید می‎کند. در مطالعات جدید محققان دانشگاه نورث وسترن که در آن بیش از سه هزار بزرگسال در سنین 30 تا 40 سال بررسی شده‌اند، مشخص شد افرادی که دارای روابط نامطلوب بوده و استرس مداوم دارند، چربی بیشتری نسبت به کسانی که چنین روابطی ندارند، انباشته می‌کنند. 
 بر اساس این تحقیق استرس موجب چاقی شکمی می شود که بزرگترین تهدید برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت است. روابط پرتنش باعث استرس شده و شما را وادار به مصرف خوراکی های پرکالری می کند. به گفته محققان، استرس نه تنها بر احساسات بلکه بر بدن نیز تاثیر منفی می‌گذارد و موجب تغییر در متابولیسم بدن و تجمع بیشتر چربی می‌شود، جالب این که همان طور که روابط نامطلوب باعث چاقی افراد می‌شود، روابط سالم نیز عکس این عمل را انجام می‌دهد. در تحقیقات اخیر مشخص شد افرادی که در روابط مطلوب قرار دارند چربی کمتری در بدنشان انباشته می‌شود. روابط حمایتی می‌تواند مانع استرس شود و افراد را از خوردن بیش از حد منع کند. نتایج این مطالعه در مجله امریکایی اپیدمیولوژی منتشر شده است.  

مطالعه جديد محققان نشان مي‌دهد، داروي مورد استفاده براي درمان اسکلروز جانبي آميوتروفيک (ALS) مي‌تواند به تقويت کارآيي راديوتراپي در بيماران مبتلا به ملانوما که به مغز متاستاز داده‌اند، کمک کند. بعضي از بيماري‌ها در مقابل درمان راديوتراپي مقاوم هستند، از جمله ملانوما، به همين دليل پزشکان ناچارند تا از دوزهاي بالاي راديوتراپي براي مغز استفاده کنند. اگر درمان رادياسيون به تمام مغز لازم باشد، خطر نوروتوکسيسيتي افزايش مي‌يابد. محققان انستيتو سرطان Rutgers نيوجرسي و مدرسه داروسازي ارنست ماريو در دانشگاه Rutgers ، نگاه دقيق‌تري به داروي موسوم به riluzole انداختند که پيشرفت ALS را کند مي‌کند. Riluzole پروتئيني را به نام GRM1 هدف قرار مي‌دهد که به‌طور غيرطبيعي بوسيله سلول‌هاي ملانوما توليد مي‌شود. فعاليت اين پروتئين بر سطح سلول‌هاي ملانوما رشد و گسترش بيماري را افزايش مي‌دهد، در حالي که پروتئين GRM1 اين فعاليت را بلوک مي‌کند. نتايج اين تحقيق در نشريه Pigment Cell & Melanoma Research به چاپ رسيده است. محققان از 4 مدل‌ آزمايشگاهي ملانوما که به مغز متاستاز داده باشد، استفاده کردند. گروه اول، با يک وسيله جذب دارو به نام دي‌متيل سولفوکسايد درمان شدند. گروه دوم تحت درمان با دي‌متيل سولفوکسايد، همراه با دوز رادياسيون 4 Gy هفتگي قرار گرفتند. گروه سوم، تنها riluzole دريافت کردند و گروه چهارم، riluzole روزانه به همراه دوز رادياسيون 4 Gyهفتگي درمان شدند. نتايج نهايي حاکي از آن بودند که گروه چهارم، شاهد کاهش رشد سلول‌هاي تومورال طي دوره 37 روزه بودند. 
 آنچه مشخص است، آنکه riluzole، پروتئين GRM1 را حساس کرده و به آنها کمک مي‌کند تا مانند يک چراغ دريايي براي رادياسيون عمل کنند. به همين دليل، تنها سلول‌هاي ملانوما که اين پروتئين را دارند، هدف اشعه قرار گرفته و ديگر قسمت‌هاي مغز از عوارض اشعه در امان مي‌مانند و عملکرد مغز حفظ مي‌شود. در حال حاضر، حدود 50 درصد از بيماران مبتلا به ملانوما دچار متاستازهاي مغزي مي‌شوند و کمتر از 13 درصد آنها يک سال يا بيشتر زنده مي‌مانند، بنابراين، شناخت درمان‌هاي جديد براي اين دسته از بيماران بسيار مهم هستند. هدف قرار دادن پروتئين GRM1 تنها براي بيماران مبتلا به ملانوما مفيد نيستند، بلکه شايد بيماران مبتلا به سرطان پستان و پروستات نيز از اين شيوه درماني منفعت ببرند، زيرا پروتئين GRM1 نيز روي اين سلول‌ها ديده مي‌شوند. 

اداره غذا و داروي آمريکا مجوز ورود تارکستوماب (tarextumab) را به بازار درماني به‌عنوان داروي اورفان (orphan) (داروهايي که براي بيماري‌هاي نادر توليد مي‌شوند)، براي درمان سرطان پانکراس و سرطان سلول کوچک ريه صادر کرد. تارکستوماب که به‌طور رسمي OMP-59R5 ناميده مي‌شود، يک آنتي‌بادي مونوکلونال کاملا انساني است و رسپتورهاي Notch 2/3 را هدف قرار مي‌دهد. ماه گذشته کمپاني سازنده اين دارو اعلام کرد، داده‌هاي نهايي فاز 1b باليني و بيومارکرهاي آن جمع‌آوري شده که در آن تارکستوماب را در ترکيب با جمسيتابين به علاوه nab-paclitaxel در سرطان پانکراس مورد ارزيابي قرار داده است. از 29 بيماري که در اين کارآزمايي شرکت داشتند، 21 بيمار، با درمان ترکيبي به پاسخ نسبي يا ثبات بيماري دست يافتند. داروي مذکور با پروفايل سميت قابل مديريت به خوبي توسط بيماران تحمل شد. 
 شايع‌ترين عوارض جانبي که در بيش از 50 درصد بيماران ديده شد، عبارت بودند از آنمي، خستگي، اسهال، و ترومبوسيتوپني. ديگر عوارض که در بيش از 25درصد بيماران تحت درمان مشاهده شد، شامل تهوع، آلوپسي، استفراغ، ادم، کاهش اشتها، خارش، نوروپاتي و کاهش وزن مي‌شدند. آناليز بيومارکرها نشان داد، تومورهاي با سطح بالاي بروز Notch 3 ممکن است با ميزان پاسخ بيشتر به درمان و بقاي بالاتر همراه باشد. ميانه بقاي بدون پيشرفت بيماري در بيماران با بروز بالاي Notch3، 6/6 ماه و ميزان بقاي کلي آنها 6/14 ماه گزارش شد. 
 از سوي ديگر، در مطالعه PINNACLE (فاز Ib/II، مطالعهOMP-59R5 در ترکيب با درمان اتوپوزيد و پلاتينوم در بيماران مبتلا به سرطان پيشرفته سلول کوچک ريه)، محققان به بررسي تارکستوماب در ترکيب با کموتراپي پلاتينوم و اتوپوزيد پرداختند. از 16 بيمار قابل بررسي، 13 بيمار به پاسخ نسبي و 3 بيمار به ثبات در بيماري دست يافتند. البته هنوز داده‌هاي نهايي قسمت فاز Ib اين مطالعه که شامل داده‌هاي ايمني و بقاي آن است، منتشر نشده و بايد تا آخر امسال منتظر ماند تا در يک کنفراس پرده‌برداري شوند. در حال حاضر OncoMed در حال وارد کردن بيماران واجد شرايط در دو کارآزمايي باليني تصادفي شده فاز 2 تارکستوماب در سرطان پانکراس و سرطان ريه پيشرفته سلول کوچک هستند. 

شرکت داروسازي Janssen Therapeutics، اعلام کرد اداره غذا و داروي آمريکا داروي توليدي اين شرکت را به نام PREZCOBIX که ترکيبي است از darunavir 800 ميلي‌گرم و cobicistat 150 ميلي‌گرمي تاييد کرده است. اين دارو، درواقع، يک مهارکننده پروتئاز HIV-1 بوده که با يک مهارکننده CYP3A4 ترکيب شده و براي درمان بيماران مبتلا به HIV-1، در ترکيب با ديگر داروهاي آنتي‌رتروويرال، تجويز مي‌شود. البته بيماراني کانديد درمان با PREZCOBIX هستند که به دنبال درمان ساده بوده و با هيچ جايگزين‌ مرتبط با مقاومت به داروناوير درمان نشده باشند. 
 PREZCOBIX روزانه يک‌بار خوراکي و با دوز ثابت تجويز شده و ترکيبي است از 800ميلي‌گرم داروناوير (که تحت عنوان PREZISTA در آمريکا به فروش مي‌رسد) و 150 ميلي‌گرم cobicistat (به‌عنوان عامل تقويت‌کننده، ساخته شده به‌وسيله Gilead Sciences که تحت عنوان Tybost به فروش مي‌رسد). اين دارو همراه با ديگر داروهاي HIV-1 و با غذا مصرف مي‌شود. تاييد اين دارو، کمکي است به بيماران مبتلا به HIV-1 تا تعداد داروهاي مصرفي خود را در طول دوره درمان کاهش دهند. شايع‌ترين عارضه جانبي که حين مصرف اين دارو ديده مي‌شود، عبارتند از اسهال، تهوع، راش، سردرد، درد شکم و استفراغ. تاييد اين دارو براساس داده‌هاي کارآزمايي‌هاي باليني مربوط به دو داروي داروناوير و ريتوناوير است که اگر با cobicistat تجويز شوند، کارآيي درماني آنها بالا مي‌رود. در اين مطالعات، 313 بيمار آلوده به HIV در طول 24هفته مورد بررسي قرار گرفتند و تفاوتي از نظر عوارض جانبي و پاسخ به درمان ميان اين دارو با گروه مصرف کننده داروناوير همراه با ريتوناوير 100 ميلي‌گرمي ديده نشده است. 

به همت پژوهشگران ايتاليايي، نخستين ژن‌درماني براي انواع بيماري‌هاي هموفيلي A و B در اين کشور با روش جايگزين کردن ژن معيوب که لخته نمي‌شود، ارائه خواهد شد. براساس گزارش مقامات بيمارستان سن رافائل، بنياد خيريه تله‌تون و اين بيمارستان يک توافقنامه مالي را تنظيم کردند که به واسطه آن پژوهشگران اين فرصت را پيدا مي‌کنند تا با سرمايه‌اي که در اختيارشان قرار خواهد گرفت، پيشگام ژن‌درماني براي جلوگيري از بيماري هموفيلي باشند. اين توافقنامه توسط شرکت بيوتکنولوژي امريکايي Biogen Idec امضاء شده است. در اين روش درماني جديد، متخصصان از سلول‌هاي ويروس HIV منتقل شده بي‌ضرر، به‌عنوان وسيله نقليه براي جابه‌جايي ژن جديد سالم استفاده خواهند کرد. اين روش مي‌تواند به عنوان روش پيشگام در برابر بيماري‌هاي ديگر ارثي استفاده شود .
 در هموفيلي نوع A که شايع‌ترين شکل اين بيماري است، نقص در فاکتور انعقادي 8 ديده مي‌شود و در هموفيلي B نقص در فاکتور 9 وجود دارد. هموفيلي نوع C يک نوع اختلال ژنتيکي اتوزومال است که به علت کمبود فاکتور يازده خوني ايجاد مي‌شود. لازم به ذکر است که هموفيلي A و B اختلالات انعقادي وابسته به کروموزوم جنسي هستند که به ترتيب بر اثر جهش‌هايي در ژن‌هاي F8C و F9 ايجاد مي‌شوند . اين بيماري بيشتر در افراد مذکر به وجود مي‌‌آيد، اما ممکن است افراد مونث هم به علت انحراف غيرفعال شدن کروموزوم ايکس از حالت طبيعي، به آن مبتلا شوند. تا کنون روش درماني قطعي براي اين بيماري وجود نداشته و تنها پيوند کبد براي هموفيلي A و B موثر بوده است. در صورت خونريزي شديد، فاکتور انعقادي شماره 8 خالص به افراد مبتلا به اين بيماري تزريق مي شود. روش جديد که روش ژن‌درماني است، مي‌تواند براي جلوگيري از گسترش بيماري هموفيلي موثر باشد. 

نتايج آناليز جديدي که به تازگي منتشر شده، نشان مي‌دهد در 20 سال گذشته، اثرات پيشگيرانه داروي سرطان پستان به نام تاموکسيفن ثابت مانده و ميزان اين سرطان را تا تقريبا يک‌سوم کاهش داده است. برآورد خطر ابتلا به سرطان پستان پس از 20 سال پيگيري ميان دريافت کنندگان تاموکسيفن 8 درصد بوده، در حالي که در گروه کنترل به 12 درصد رسيده است.
 محققان معتقدند، تاموکسيفن درماني تثبيت شده و موثر براي انواع خاصي از سرطان پستان است، اما شواهدي نيز در دست است که اثرات پيشگيرانه طولاني‌مدتي هم دارد، به‌طوريکه تا يک‌سوم کاهش در بروز آن ايجاد مي‌کند. در اين مطالعه، موسوم به مطالعه بين‌المللي مداخله‌اي سرطان پستان (IBIS-I)، که در آن خطرات و مزاياي مصرف طولاني‌مدت تاموکسيفن براي پيشگيري از سرطان پستان در افراد در معرض خطر بالا مورد ارزيابي قرار گرفته، 7 هزار و 154 زن 35 تا 70 سال قبل و بعد از سن يائسگي که اغلب آنها سابقه خانوادگي مثبت از نظر سرطان پستان دارند، بررسي شدند. در مطالعه IBIS-I زنان به‌طور تصادفي به دو گروه کنترل و دريافت کننده 20 ميلي‌گرم تاموکسيفن، تقسيم و هر روز به مدت 5 سال آن را مصرف کردند. سلامت افراد شرکت کننده پس از پايان دوره درمان با ميانگين 16 سال پيگيري پايش شد (حداکثر زمان دوره پيگيري، 22 سال بود). در آناليزهاي بيشتر مشخص شد 251 زن گروه تاموکسيفن و 350 زن گروه پلاسبو مبتلا به سرطان پستان شدند، يعني، تاموکسيفن باعث شد ميزان کاهش سرطان پستان در اين گروه به 29 درصد برسد. 
 خطر بروز سرطان پستان پس از 20 سال پيگيري در گروه تاموکسيفن 8 درصد و در گروه پلاسبو 12 درصد برآورد شد. البته منافع مصرف تاموکسيفن ميان زناني که درمان هورموني دريافت مي‌کردند، در طول 5 سال درمان با اين دارو، کاهش يافت. البته زنان دريافت کننده تاموکسيفن در معرض خطر ابتلا به سرطان اندومتر هم قرار داشتند. اين عارضه که اثر زيان‌آور تاموکسيفن است، 8/3 بار در گروه دارو نسبت به گروه کنترل، بيشتر ديده مي‌شد. البته اين افزايش در دوره پيگيري بيشتر نبود. محققان کاهشي در ميزان مرگ و مير بيماران تحت درمان با تاموکسيفن در اثر سرطان پستان مشاهده نکردند. مرگ در اثر ديگر عوامل نيز ميان دو گروه مشابه بود. 

موارد استفاده مجاز براي ليزدگزامفتامين دي مسيلات با نام تجاري ويوانزه(Vyvanse) از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا افزايش داده شد. براساس اعلام اين سازمان، بعد از اين متخصصان مي‌توانند ويوانزه را در مبتلايان به اختلال پرخوري نيز تجويز کنند. در اختلال پرخوري، بيماران اپيزودهايي از زياده روي در خوردن غذا را تجربه مي‌کنند و از کنترل حجم غذاي مصرفي خود عاجزند. مبتلايان به اين اختلال حتي زماني که گرسنه نيستند، به ميزان زيادي غذا مي‌خوردند. احساس خجالت زدگي و سرافکندگي شديد اين بيماران، زندگي اجتماعي آنها را کاملا تحت تاثير قرار مي‌دهد. در اغلب موارد اختلال تغذيه اي پرخوري، به چاقي شديد منتهي مي‌شود، بنابراين، تاييد ويوانزه از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا، گزينه درماني را در اختيار متخصصان و بيماران براي کنترل اپيزودهاي پرخوري قرار مي‌دهد. ويوانزه تحت قانون حمايت از داروهاي مطرح شده براي درمان يک بيماري شديد، مورد بررسي و تاييد قرار گرفت. 
 اثربخشي ويوانزه در درمان اختلال پرخوري، در 2مطالعه باليني روي 724 نفر مبتلا به اختلال پرخوري با شدت متوسط يا بسيار شديد، بررسي شد. دريافت کنندگان ويوانزه، کاهش قابل توجهي را در تعداد روزهاي پرخوري در هر هفته تجربه کردند. همچنين، رفتارهاي اجباري-وسواسي در آنها در مقايسه با دريافت کنندگان دارونما کاهش يافت. جدي‌ترين عوارض ناشي از مصرف ويوانزه در بيماران تحت مطالعه عبارت بودند از اختلالات روانپزشکي از جمله توهم، هذيان، مانيا و خطر مشکلات قلبي نظير مرگ ناگهاني و حملات قلبي. از عوارض شايع آن مي‌توان به خشکي دهان، بي‌خوابي، افزايش تعداد ضربان قلب، يبوست و اضطراب نام برد. لازم به ذکر است که تجويز ويوانزه صرفا براي چاقي مورد مطالعه قرار نگرفته و تاييد شده نيست. ويوانزه براي اولين بار در 2007 ميلادي براي درمان اختلال توجه و تمرکز در کودکان بالاي 6 سال مورد تاييد قرار گرفته بود.

يک بررسي کلي نشان داده است که تجويز داروي ضدويروس تاميفلو(Tamiflu)، طول دوره علامت دار آنفلوانزا را به‌طور متوسط يک روز کم مي‌کند و از خطر ايجاد عوارض شديد آنفلوانزا نظير پنوموني به ميزان قابل توجهي مي‌کاهد. يافته‌ها از تجزيه و تحليل 9 مطالعه منتشر شده و منتشر نشده تصادفي روي مصرف تاميفلو(اسلتاميوير) در بزرگسالان بالاي 18سال بدست آمده است. مطالعه توسط شرکت توليدکننده اين دارو ترتيب داده شد.در 9 مطالعه مذکور، اثربخشي دوز 75ميلي‌گرمي تاميفلو با دارونما در بيش از 4300 بيمار در خلال سال‌هاي 1997 تا 2001 ميلادي مقايسه شد. در گروه بيماران با تشخيص آزمايشگاهي قطعي آنفلوانزا، تاميفلو طول دوره علامت دار را در مقايسه با دارونما تا 21درصد کاهش داده و دوره بيماري را از 5 روز به 4 روز رساند. همچنين در گروه تحت درمان با تاميفلو، ميزان ابتلا به عفونت‌هاي تنفسي تحتاني نيازمند به درمان آنتي بيوتيکي در مقايسه با مصرف‌کنندگان دارونما 44درصد کاهش يافت. کاهش خطر 63درصدي ميزان نياز به بستري بيمارستاني نيز در گروه تاميفلو گزارش شد. در مورد عوارض جانبي، در مصرف‌کنندگان تاميفلو شکايت از تهوع 4درصد بيشتر از گروه دريافت‌کننده دارونما بود. به اعتقاد ويکتوريا ريچاردز، سرپرست اين مطالعه، قبلا هم چنين تصور مي‌شد که تاميفلو طول دوره علامت دار آنفلوانزا را کاهش مي‌دهد، اما اطلاعات کافي و قابل استناد براي اثبات آن در دست نبود. نتايج اين مطالعه تحليلي، در شماره آخرين روز ژوئن2015 نشريه لانست به چاپ رسيده است. در انتهاي اين مقاله جمع بندي شده است که با وجود اثر اثبات شده تاميفلو در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌هاي باکتريايي متعاقب آنفلوانزا، هنوز هم بايد فايده تجويز آن را در برابر خطرات احتمالي که مصرف اين دارو بيمار را تهديد خواهد کرد، مورد قضاوت قرار گيرد. 

مصرف داروي ايبروتينيب (Ibrutinib) با نام تجاري ايمبروويکا (Imbruvica) براي مبتلايان به ماکروگلوبولينمي‌ والدن ‌اشتروم، شکلي نادر از بدخيمي که دستگاه ايمني را درگير مي‌کند- مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا قرار گرفته است. مورد مصرف جديد اين دارو، مسير ويژه تاييد داروهاي بيماري نادر را طي کرده است. والدن اشتروم، نوعي لنفوم غيرهوچکين است که در طي زمان به‌تدريج وخيم‌تر شده و باعث مي‌شود لنفوسيت‌هاي غيرطبيعي در مغزاستخوان، غدد لنفاوي، کبد و طحال رشد کنند. به علاوه در بيماري والدن اشتروم، سلول‌هاي B غيرطبيعي به ميزان بسيار زيادي پروتئين ايميون گلوبولينM (ماکروگلوبولين) را توليد مي‌کند. چنين وضعيتي ممکن است به خونريزي شديد، مشکلات بينايي و اختلالات دستگاه عصبي منجر شود.
 براساس آمارهاي منتشر شده از سوي انستيتو ملي سرطان آمريکا، در حدود 70هزار نفر از مردم اين کشور در سال 2014 با تشخيص ابتلا به لنفوم‌هاي غيرهوچکين مواجه شده‌اند و 18990 نفر نيز به دليل ابتلا به اين بيماري جان خود را از دست داده‌اند. ايمبروويکا با بلوک کردن آنزيمي که به سلول‌هايB غيرطبيعي اجازه رشد و تکثير مي‌دهد، اثر مي‌کند. سازمان غذا و داروي آمريکا در نوامبر2013 ميلادي ايمبروويکا را در درمان لنفوم در بيماراني که قبلا حداقل يک رژيم درماني دارويي را دريافت کرده بودند، مورد تاييد قرار داد. 
 در فوريه 2014، اين سازمان تاييد ايمبروويکا را براي تجويز در بيماراني که قبلا CLL آنها تحت درمان قرار گرفته بود، تسهيل کرد و سرانجام در جولاي 2014، انديکاسيون استفاده از اين دارو در آن گروه از مبتلايان که نقصي در کروموزوم 17 داشتند مورد تاييد قرار گرفت. تاييد ايمبروويکا براساس نتايج به‌دست آمده از مطالعه‌اي روي 63 بيمار مبتلا به والدن اشتروم صورت گرفت. تمام شرکت‌کنندگان در اين مطالعه باليني، روزانه 420 ميلي‌گرم داروي خوراکي را تا زماني که بيماري شروع به پيشرفت کند يا عوارض مصرف دارو غيرقابل تحمل شود دريافت کردند. طبق نتايج حاصل، بدخيمي در 62درصد از شرکت‌کنندگان فروکش کرد. همچنين، مدت زمان پاسخ‌دهي مثبت درماني و در فاز فروکش بودن بيماري از 8/2 ماه به 8/18 ماه رسيد. شايع‌ترين عوارض گزارش شده در دريافت‌کنندگان اين دارو در مطالعات باليني که به تاييد آن انجاميد، عبارت بودند از ترومبوسيتوپني، نوتروپني، اسهال، آنمي، ضعف، دردهاي عضلاني-اسکلتي، تهوع، عفونت‌هاي مجاري تنفسي فوقاني و بثورات جلدي.  

داروسازي سيمپلمد اخيرا اعلام کرده که سازمان غذا و داروي آمريکا، قرص‌هاي ترکيبي پريندوپريل آرژينين و آملوديپين با نام تجاري پرستاليا (Prestalia) را براي درمان فشارخون بالا مورد تاييد قرار داده است. پرستاليا، اولين ترکيب با دوز ثابت اين دو دارو است و مي‌تواند در بيماراني که فشارخون آنها به ميزاني که بايد با مونوتراپي کنترل نمي‌شود، تجويز شود. اگر پزشک تشخيص دهد که از ابتداي شروع درمان تجويز چند دارو براي بيمار لازم است، مي‌تواند پرستاليا را براي شروع درمان فشارخون بالا در بيمارش مورد‌استفاده قرار دهد. 
 اريک امرسون، مدير شرکت سيمپلمد، مي‌گويد: «پرستاليا اولين محصول حاوي پريندوپريل است که به تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا مي‌رسد. مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين و بلوک کننده‌هاي کانال کلسيم، از جمله پرمصرف‌ترين محصولات دارويي در درمان بيماري‌هاي قلبي-‌عروقي است. ما خوشحاليم که اين 2 خانواده دارويي را به صورت تک قرص ترکيبي براي درمان فشارخون بالا در اختيار کادر درماني و بيماران قرار مي‌دهيم. شيوع بيماري فشارخون بالا، در تمامي کشورها رو به رشد است و اغلب درمان همزمان با چند دارو، تنها گزينه موجود براي کمک به بيماران بوده است. ترکيب دارويي جديد حاوي پريندوپريل آرژينين و آملوديپين بسيلات، کمک قابل‌توجهي به اين گروه بيماران خواهد کرد.»
 تاييد پرستاليا از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا، براساس اطلاعات به دست آمده از مطالعه فاز3 با نام پچ (PATH) روي 837 بيمار بوده است. اين مطالعه نشان داد که ترکيب دوز ثابت پريندوپريل آرژينين و آملوديپين باسيلات در يک قرص، پس از گذشت 6 هفته از درمان در کاهش فشارخون دياستوليک در وضعيت نشسته و فشارخون سيستوليک در وضعيت نشسته، در مقايسه با تجويز هر کدام از اين داروها به تنهايي، موثرتر بوده است. همچنين نسبت فايده به خطر در ترکيب دارويي، بهتر از مصرف هر کدام از اين داروها به تنهايي بود. مطالعات ديگري نيز وجود دارند که مطرح مي‌کنند، مصرف همزمان اين گروه‌هاي دارويي مي‌تواند خطر وقوع مشکلات قلبي-عروقي را کاهش دهد. انتظار مي‌رود که پرستاليا در 3ماهه اول 2015 ميلادي در اختيار مصرف‌کنندگان قرار گيرد. تجويز قرص‌هاي پرستاليا در بيماراني که از آنژيوادم ارثي يا ايديوپاتيک رنج مي‌برند يا در بيماراني که به پريندوپريل، هر کدام از داروهاي گروه مهارکننده آنزيم مبدل آنژيوتانسين و آملوديپين حساسيت دارند، ممنوعيت دارد. 

راکول مديکال، يک شرکت بيوفارماي فعال در زمينه توليد محصولات مورد‌نياز مبتلايان به بيماري‌هاي پيشرفته کليوي و بيماري مزمن کليوي در جبران آهن از دست رفته ثانويه به هايپرپاراتيروئيديسم و همودياليز، اخيرا اعلام کرده است که سازمان غذا ‌و‌ داروي آمريکا داروي تري‌فريک (Triferic) اين شرکت را براي فروش به‌عنوان درمان جبران‌کننده کمبود آهن، با هدف پايدار نگهداشتن سطح هموگلوبين در بيماران بزرگسال مبتلا به بيماري مزمن کليوي وابسته به همودياليز مورد تاييد قرار داده است. روبرت ال چيوئيني، مدير اجرايي راکول، مي‌گويد: «ما از تاييد تري فريک از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا بسيار خوشحال هستيم. اين اولين دارويي است که براي جايگزين کردن آهن از‌دست‌رفته و ثابت نگه‌داشتن سطح هموگلوبين در بيماران دياليزي مورد تاييد قرار مي‌گيرد. قابليت منحصر به فردتري فريک در انتقال طي دياليز و افزايش آهن بدون افزايش ذخاير آن(فريتين) باعث شده که اين دارو به بهترين درمان آهن براي بيماران دياليزي تبديل شود. اين تاييد هم براي ما و هم براي بيماران دياليزي خبر مسرت بخشي است و آنان گزينه درماني به مراتب بهتري براي جبران آهن از دست رفته در اختيار خواهند داشت.»
 دکتر ريموند پرات، مدير بخش مديکال شرکت راکول نيز مي‌افزايد: «معتقديم که تري فريک، در دستورالعمل‌هاي درمان آنمي تغيير ايجاد خواهد کرد. اين دارو اولين محصولي است که مي‌تواند به بيماران دياليزي اجازه دهد بدون داشتن عارضه و بي‌نياز از تزريق آهن وريدي هموگلوبين خون را در سطح مطلوب نگه دارند.»طي مطالعات انجام شده براي بررسي ايمني و اثربخشي تري فريک، بيش از 1400 بيمار تحت‌درمان با اين دارو قرار گرفتند. نتايج به‌دست آمده از اين مطالعات نشان دادند که تري فريک با سيستم انتقال آهن کاملا متفاوت، اثربخشي مطلوبي و در عين حال، ايمني بسيار نزديک به دارونما دارد. تري فريک طي دياليز از غشاي دياليزکننده عبور کرده و وارد خون مي‌شود. در آنجا به سرعت به ترانسفرين متصل و به درون سلول‌هاي اريتروئيد منتقل مي‌شود تا جزئي از ساختار هموگلوبين شود.  

سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست بررسي داروي جديد مربوط به داروي تحقيقاتي بريواراستام (Brivaracetam) را به‌عنوان درمان مکمل براي مبتلايان به تشنج‌هاي پارشيال در بيماران مصروع بالاي 16 سال پذيرفته است. در اتحاديه اروپا نيز آژانس دارويي اروپا مجوز بررسي بريواراستام در انديکاسيون مذکور را صادر کرده است. متقاعد شدن هر دو سازمان‌هاي مرجع در اروپا و آمريکا براي بررسي بريواراستام نشان مي‌دهد که اطلاعات ارائه شده در مورد اين دارو براي نتيجه‌گيري در مورد آن به ميزان کافي رسيده است. پروفسور ايريس لويي فردريش، سخنگوي شرکت توليدکننده بريواراستام مي‌گويد: «امروز براي اين شرکت افتخار بزرگي است که بتواند به پشتوانه نتايج به دست آمده از مطالعات باليني، گزينه درماني جديدي را براي مبتلايان به تشنج‌هاي کنترل‌نشده پارشيال که به ساير داروهاي ضدصرع پاسخ نداده‌اند، معرفي کند. ما نتيجه بررسي‌هاي سازمان غذا و داروي آمريکا و آژانس دارويي اروپا را به دقت دنبال خواهيم کرد تا در صورت نياز به هرگونه اطلاعات تکميلي، براي تهيه آنها اقدام کنيم.»
 اطلاعات ارائه شده به سازمان غذا و داروي آمريکا و آژانس دارويي اروپا بر پايه 3 مطالعه باليني انجام شده براي ارزيابي اثربخشي و ايمني درمان مکمل بريواراستام (5 تا 200 ميلي‌گرم در روز) در مبتلايان به تشنج‌هاي پارشيال کنترل نشده به دست آمده‌اند. مطالعه چهارمي هم براي ارزيابي و تحمل‌پذيري درمان مکمل بريواراستام در دوزهاي 20 تا 150 ميلي‌گرم در روز در بزرگسالان مبتلا به تشنج‌هاي پارشيال انجام شده است. 
 در مجموع برنامه مطالعاتي داروي بريواراستام، 3 هزار بيمار شرکت داشتند و در مورد برخي از بيماران طول درمان با اين دارو، 8 سال به طول انجاميد. هم‌اکنون 6 مطالعه در حال انجام روي بريواراستام است.آنها همگي ادامه مطالعات اوليه‌اي هستند که براي بررسي اثربخشي و ايمني درازمدت بريواراستام ترتيب داده شده‌اند. بريواراستام، يک ليگاند انتخابي سيناپتيک وزيکل پروتئين 2A است. هم‌اکنون بيش از 65 ميليون نفر در سراسر دنيا از اختلال مزمن صرع رنج مي‌برند. هر چند که صرع با فاکتورهاي متعددي نظير بيماري‌هاي زمينه‌اي، نژاد و سن مرتبط دانسته شده، اين بيماري ممکن است در هر سني تظاهر کند. از هر 26 نفر از افراد هر جامعه، يک نفر در طول زندگي خود صرع را تجربه مي‌کند.  

براي بسياري از زنان يکي از واقعيت‌هاي آزار‌دهنده زندگي، رابطه ميان آميزش جنسي و خرخر کردن مردان است. به‌نظر مي‌رسد که مردان پس از آميزش، در هر زماني از شبانه‌روز که رخ دهد، دچار خواب‌آلودگي مي‌شوند. گرچه زنان نيز گاهي پس از رابطه جنسي خواب‌آلوده مي‌شوند، اين پديده در مردان بارزتر است، اما دليل اين خواب‌آلودگي در مردان چيست؟ اولين دليل به زمان رابطه‌جنسي مربوط مي‌شود که معمولا در شب‌ها در تختخواب انجام مي‌شود و نياز به فعاليت جسمي دارد که به خستگي مي‌انجامد و مردان معمولا بايد بيشتر از زنان در حين آميزش فعاليت جسمي انجام دهند، هر‌چند که هميشه اين‌طور نيست. بنابراين وقتي آميزش به پايان مي‌رسد، طبيعي است که مردها احساس خواب‌آلودگي کنند. دوم اينکه، پژوهش‌ها با استفاده از اسکن «توموگرافي با گسيل پوزيترون» (PET) نشان داده که يک شرط اصلي براي رسيدن به ارگاسم، اين است که فرد هراس‌ها و اضطراب‌هايش را کنار بگذارد. خود آميزش نيز باعث آرامش‌بخشي عضلاني (ريلکسيشن) مي‌شود که ممکن است روند به خواب رفتن را آسان‌تر کند.
 همچنين احتمالا بيوشيمي مغزي ارگاسم نيز در اين روند دخيل است. پژوهش‌ها نشان مي‌دهند که در حين انزال، مجموعه‌اي از مواد شيميايي در مغز مرد آزاد مي‌شوند، از جمله نوراپي‌نفرين، سروتونين، اکسي‌توسين، وازوپرسين، نيتريک اکسايد (NO) و هورمون پرولاکتين. آزاد شدن پرولاکتين در مغز با احساس ارضاي جنسي ارتباط دارد و همچنين در «زمان بازيابي» يا «دوره مقاوم بودن» (دوره‌اي که مرد پس از رسيدن به ارگاسم قابليت تحريک شدن را ندارد)، نقش دارد. بررسي‌ها همچنين نشان داده‌اند که در مرداني که فاقد پرولاکتين هستند، زمان‌ بازيابي کوتا‌ه‌تر است و آنها زودتر قابليت تحريک مجدد پيدا مي‌کنند. ميزان پرولاکتين به‌طور طبيعي در حين خواب بالاتر است و تزريق اين هورمون به حيوانات باعث احساس خستگي فوري در آنها مي‌شود. اين يافته‌ها بيانگر رابطه‌اي قوي ميان پرولاکتين و خواب است. بنابراين آزادي اين هورمون در حين ارگاسم نيز ممکن است در خواب‌آلودگي مردان دخيل باشد.
 اکسي‌توسين و وازوپرسين، دو هورمون و ناقل عصبي ديگر نيز که در حين ارگاسم آزاد مي‌شوند، با خواب مربوط هستند. آزادي اين هورمون‌ها اغلب با آزادي ملاتونين، هورمون اصلي که ساعت بدن ما را تنظيم مي‌کند، همراه است. همچنين تصور مي‌شود اکسي‌توسين ميزان استرس را کاهش مي‌دهد که باز به ريلکسيشن و خواب‌آلودگي منتهي خواهد شد، اما دلايل تکاملي اين خواب‌آلودگي پس از آميزش چيست؟ از ديدگاه تکاملي هدف اوليه مرد اين است تا جايي که ممکن است فرزند توليد کند و خوابيدن پس از آميزش به دستيابي به اين هدف کمکي نمي‌کند، اما شايد از آنجايي که مرد بلافاصله پس از آميزش تا مدتي قابليت تحريک‌شدن ندارد، خوابيدن به او کمک کند تا دوباره کسب انرژي کند و به اين ترتيب بهترين استفاده از زمان به عمل آيد. اگرچه درباره خواب‌آلوده شدن زنان پس از رابطه جنسي اطلاعات متناقضي وجود دارد، زن هم در نهايت به همراه مرد به خواب خواهد رفت (يا از اين زمان براي مراقبت از بچه استفاده خواهد کرد) و اين وضعيت از ديدگاهي تکاملي امتيازي براي مرد است، يعني وقتي مرد بيدار شود و دوباره آماده آميزش شود، زن در کنار او است.
 همچنين ممکن است اين خواب‌آلودگي صرفا يک «اثر جانبي» ناشي از دليل تکاملي مهم‌تري باشد که به آزادي اکسي‌توسين و وازوپرسين مربوط است. اين دو هورمون علاوه بر‌اينکه با خواب ارتباط دارند، در «ارتباط عاطفي زوجين» يا پيوند اجتماعي که زوج‌هاي انساني در اغلب موارد دارند، دخيل هستند. آزادي اين مواد شيميايي در مغز در حين ارگاسم احساس اين پيوند عاطفي و اعتماد ميان همسران را بالا مي‌برد و ممکن است تا‌حدي توضيح‌دهنده رابطه ميان آميزش جنسي و پيوند عاطفي باشد. اين پيوند عاطفي به نفع بچه‌دار شدن زوج است، زيرا همکاري دو همسر در بزرگ کردن بچه، احتمال بقاي او را به حداکثر مي‌رساند.
 به هر‌حال دلايل بالقوه بيوشيميايي و تکاملي بسياري براي خواب‌آلودگي پس از آميزش جنسي وجود دارد، برخي از دلايل با اثر مستقيم و برخي از دلايل با اثر غيرمستقيم، اما هيچ‌کس تا به حال علت دقيق اين پديده را ثابت نکرده است، اما يک چيز قطعي است: زنان بايد با اين پديده کنار بيايند، زيرا به‌نظر نمي‌رسد اين عادت مردان به اين زودي‌ها تغيير کند و اگر از جزء زناني هستيد که از به خرخر افتادن همسرتان پس از آميزش در آزاريد به ياد داشته باشيد که وضعتان خيلي هم بد نيست. يک نظرخواهي اخير از 10 هزار مرد انگليسي نشان داد که 48 درصد آنها در حين خود آميزش به خواب مي‌روند!