پزشکی بالینی

آيا شما در روزهاي تعطيل آخر هفته به فکر فرو مي‌رويد و احساس افسردگي مي‌کنيد؟ پس بدانيد وقتي افسرده هستيد يک تلفن هوشمند به کمک شما مي‌‌آيد و به شما اشاره مي‌کند که به دوستانتان تلفن کنيد يا با آنها بيرون برويد. اين درواقع آينده درمان افسردگي و ديگر اختلالات خلقي شايد در تکنولوژي‌هاي موبايل و دنياي مجازي مبتني بر وب نهفته باشد. اين تلفن و پروژه‌هاي مشابه جلسات درمان هفتگي مرسوم را براي رويکردهاي نوين که حمايت سريع و دسترسي به جمعيت بيشتري را فراهم مي‌کند، دور مي‌زند. به گزارش سپید، دانشمندان در حال حاضر به دنبال را‌ه‌هاي تکنولوژي جديد براي کمک به افرادي هستند که از مشکلات سلامت روان رنج مي‌برند. محققان اذعان دارند پتانسيل تکنولوژي‌هاي جديد براي کاهش يا حتي پيشگيري از افسردگي عظيم است و بايد بتوان از آنها به خوبي بهره‌برداري کرد. مزيت مهم اين رويکردها به خصوص براي افرادي است که نمي‌توانند به خدمات مرسوم دسترسي داشته باشند يا با روش‌هاي سايکوتراپي استاندارد احساس راحتي نمي‌کنند.

دانشمندان اعلام كردند كه به زودی می توان از سلول های بنیادی برای درمان قرنیه های آسیب دیده استفاده كرد. گروهی از محققان آكادمی 'ساهلگرنسكا' دانشگاه گوتنبرگ در سوئد با انجام مطالعه ای درصدد تولید قرنیه های كشت داده شده از سلول های بنیادی هستند .تولید این قرنیه ها در آینده نیاز به اهدا كننده قرنیه را برطرف می كنند. قرنیه بخش شفاف جلویی چشم است كه عنبیه، مردمك و اتاق قدامی چشم را می پوشاند. قرنیه در مجموع به همراه عدسی چشم ، نور را می شكند به طوری كه قرنیه تقریبا دو سوم كل قدرت بصری چشم به شمار می رود.
به گزارش ایرنا، در این مطالعه دانشمندان از قرنیه های معیوبی كه از درمانگاه چشم پزشكی بیمارستان دانشگاهی 'ساهلگرنسكا' به دست آورده بودند، استفاده كردند. نتایج مطالعه آنان نشان داد كه چگونه می توان بعد از 16 روز از سلول های بنیادی انسانی ، سلول های اپیتلیالی به صورت كشت در محیط آزمایشگاه تولید كرد و پس از 6 روز دیگر آن را بر روی قرنیه كشت داد. سلول های اپیتلیالی شفافیت قرنیه چشم را نگاه می دارند. تاكنون آزمایش های مشابه دیگری بر روی حیوانات نیز انجام شده است اما این اولین بار است كه سلول های بنیادی بر روی قرنیه آسیب دیده انسان رشد داده شده است. این بدان معنی است كه محققان اولین گام در جهت استفاده از سلول های بنیادی را برای درمان قرنیه های آسیب دیده برداشته اند. این یافته ها در شماره آخرنشریه Acta Ophthalmologica منتشر شده است.

محققان دانشگاه كالیفرنیا موفق به شناسایی ژنی شدند كه در درمان قطعی اختلالات خونی و سرطان خون مادرزادی موثر است. به گزارش مجله علمی' نیچر' این ژن ناشناخته Wnt 16 نام دارد و در بدن مهره داران یافت می‌شود و در ساخت سلول‌های بنیادی خون‌ساز بسیار موثر است. درمان بیماری‌های خونی و سرطان های مادرزادی خون به روش پیوند سلول های بنیادی قابل درمان است. در حال حاضر پیوند سلول‌های بنیادی بسته به نوع بیماری به دو روش 'اتولوگ' و 'آلوژن' انجام می‌شود كه در نوع اتولوگ پیوند پس از مراحل پیچیده پزشكی از خود بیمار به بدن او انجام می‌شود ولی در نوع آلوژن لازم است شخص اهدا كننده‌ای نیز وجود داشته باشد تا سلول های بنیادی سالم از بدن او به بیمار تزریق شود. به گزارش ایرنا، در حال حاضر مهمترین مانع در پیوند مغز استخوان كمبود سلول های بنیادی خون ساز و اهدا كنندگان سازگار با بدن بیمار است. علاوه بر این امكان ایجاد سلول‌های بنیادی خون‌ساز از سلول های بنیادی بند ناف و سلول‌های نخاعی قلب و نخاع وجود ندارد. هدف اصلی پزشكان تولید سلول‌های بنیادی است كه قابلیت تولید مجدد را داشته باشد.

محققان دانشگاه 'كوئینزلند' به تازگی دریافته‌اند كه تركیبات موجود در نوعی قارچ به میزان صددرصد از بروز سرطان پروستات جلوگیری می‌كند. تركیبات موجود در قارچی موسوم به 'دُم بوقلمون' قادر است به میزان صددرصد از بروز سرطان پروستات جلوگیری كند. جالب است كه محل رشد این قارچ فقط در آسیاست.
محققان دانشگاه 'كوئینزلند نشان داده‌اند كه قارچ دُم بوقلمون حاوی تركیباتی به‌نام پی اس پی است كه سلول‌های بنیادی سرطان پروستات را مورد حمله قرار می‌دهند و گسترش سلول‌های سرطانی را متوقف می‌كنند. دانشمندان از سال‌ها قبل به خواص ضدسرطانی این قارچ كاملاً واقف بودند ولی تحقیقات اخیر حاكی از توقف حتمی سرطان پروستات در صورت وجود تركیبات این گیاه است. سالانه حدود سه هزار مرد در استرالیا بر اثر ابتلاء به این بیماری مهلك جان خود را از دست می دهند. دانشمندان امیدوارند كه با استفاده از تركیبات موجود در قارچ دُم بوقلمون و ساخت داروهای مكمل با استفاده از آن، این بیماری را مهار كنند.

تحقيقات جديد پيشنهاد مي‌كنند كه يك فرم تغييريافته از MDMA (كه بيشتر به عنوان داروي غيرقانوني اكستازي شناخته مي‌شود)، مي‌تواند بعضي از انواع سلول‌هاي سرطان خون را از بين ببرند. پروزاك و داروهاي ضدافسردگي مشابه نيز ممكن است داراي خواص مشابه ضدسرطاني باشند. به عبارت ديگر مشخص شده كه اكستازي و ديگر داروهاي روانگردان مي‌توانند به سلول‌هاي سرطاني حمله كنند، اما مشكل اينجاست كه دوزي از‌ آنها كه چنين خاصيتي داشته باشد، به‌قدري زياد است كه بيمار را مي‌كشد! بنابراين محققان به اين فكر افتاده‌اند كه آنالوگ‌هاي MDMA را طراحي و از آنها عليه سلول‌هاي سرطاني استفاده كنند. اين آنالوگ‌ها عليه سلول‌هاي لنفوما حدود 100 برابر قوي‌تر از MDMA بوده و خاصيت سمي روي سلول‌هاي مغزي ندارند. بررسي‌هاي آزمايشگاهي نشان داده كه اجزاي اين داروي جديد به سوي چربي‌هاي ديواره سلولي گلبول‌هاي قرمز سرطاني جذب و آسان‌تر وارد سلول مي‌شوند و آنها را از بين مي‌برند.

محققان دانشگاه کاليفرنيا، راهي جديد براي سردرگم کردن دستگاه ايمني بدن پيدا کرده‌اند تا با استفاده از نانوپارتيکل‌ها ، داروهاي ضدسرطان را مستقيما به تومور برسانند. نتايج اين تحقيق در نشريه آکادمي ملي ساينس به چاپ رسیده است. در اين روش، لايه‌ها غشاي گلبول قرمز را جمع‌آوري مي‌کنند و آن را دور پليمر ذرات نانو و مولکول کوچک داروي مورد نظر مي‌پيچند. اندازه نانوپارتيکل‌ها کمتر از 100 نانومتر است، يعني به اندازه يک ويروس! به گفته پروفسور مرکزسرطان اين دانشگاه، اين اولين بار است که غشاي طبيعي سلول‌ها همراه نانوپارتيکل‌هاي صناعي به منظور انتقال دارو به سلول‌هاي سرطاني مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين روش انتقال نانوپارتيکل‌ها، خطر اندکي براي تحريک دستگاه ايمني است. محققان سال‌ها روي يافتن روشي براي انتقال دارو (روشي شبيه رفتار طبيعي بدن براي به حداکثر رساندن اثربخشي داروها) کار کرده‌اند. استفاده از ذرات نانو براي انتقال داروها به سلول هاي سرطاني بسيار اهميت دارد؛ زيرا سلول هاي سرطاني بالفطره نسبت به ورود داروهاي ضدسرطان مقاوم اند. با ترکيب کردن ذرات نانو با داروهاي ضدسرطان و توانمند کردن آنها به نفوذ به سلول هاي سرطاني، با نوعي بمب داخل سلولي به نبرد با سلول هاي سرطاني خواهيم رفت. ناقلاني مانند نانوپارتيکل‌ها مي‌توانند براي مدت طولاني در بدن زنده بمانند و در خون بچرخند بدون آنکه توسط دستگاه ايمني مورد حمله قرار گيرند. گلبول‌هاي طبيعي خون در بدن 180 روز زنده مي‌مانند ولي نانوپارتيکل‌هاي پيچيده شده در جداره گلبول‌هاي قرمز در آزمايشگاه 2 روز دوام مي‌آورند.

كارشناسان بهداشتي آشكار ساختند بيماراني كه از سرطان سينه جان سالم بدر مي‌برند ممكن است چند سال پس از درمان، مشكلات خاصي را در رابطه با توانايي‌هاي ذهني و حافظه‌اي خود تجربه كنند. به گزارش ايسنا، اين كارشناسان مي‌گويند در هر دو روش درمان يعني شيمي درماني توام با پرتودرماني و يا پرتو درماني به تنهايي ممكن است اين گونه مشكلات حافظه‌اي تجربه شوند. اين مطالعه هم چنين حاكيست كه روشهاي معمولي يا حتي شيوه‌هاي خاص درمان اين سرطان مي‌توانند روي توانايي‌هاي ذهني نجات يافتگان از سرطان سينه تاثيرات منفي داشته باشند. به نوشته روزنامه هرالد سان، در يك بررسي قبلي معلوم شد كه شيمي درماني مي‌تواند موجب بروز مشكلات حافظه‌اي و تمركزي در اين بيماران پس از درمان شود اما در بررسي‌هاي جديد ساير انواع روشهاي درمان اين سرطان علاوه بر شيمي درماني ارزيابي شده‌اند. پروفسور پاول جاكوبسان از مركز سرطان و انستيتو مطالعاتي موفقيت با آزمايش روي 313 شركت كننده بيمار و سالم به اين نتايج دست يافت و شرح بررسي‌هاي خود را در نشريه آنلاين سرطان ارائه كرده است.

در يك مطالعه جديد نزديك به دو سوم از بيماراني كه اوزون به آنها تزريق شده بود اظهار داشتند كه پس از اين تزريق كمردرد آنها كه ناشي از مشكلات ديسك كمر بود، بهبود يافته است. به گزارش ايسنا، اين مطالعه با حضور 327 داوطلب كه مشكل طولاني مدت كمر درد را داشتند انجام گرفت. اين بيماران با هيچ يك از روشهاي ديگر معالجه نشده بودند. متخصصان دانشگاه فرانكفورت در آلمان تاكيد كردند كه اين بيماران به دليل مشكل شديد بيرون زدگي ديسك كمر با هيچ روش ديگر بهبود نيافته بودند و قرار بود تحت جراحي‌هاي بزرگي قرار بگيرند تا كمردرد آنها تسكين پيدا كند.
بنابر گزارش روزنامه ديلي ميل، اين متخصصان مي‌گويند: پس از يك نوبت تزريق گاز اوزون 37 درصد از بيماران گزارش دادند كه حتي 6 ماه پس از اولين تزريق هنوز هم دچار كمر درد مجدد نشده‌ بودند و درد آنها تسكين يافته بود. در يك سوم ديگر از بيماران نيز تعداد دفعات بروز كمر درد كاهش يافته بود و به جاي چند نوبت در روز بعد از تزريق اوزون فقط يك بار در روز دچار درد كمر مي‌شوند. از باقي بيماران 22 درصد هيچ بهبودي نيافتند و در هفت درصد درد كمر تشديد شد. اسكن‌ها نشان داده است كه پس از تزريق اوزون تركيب شده با داروي استروئيد اندازه ديسك‌هاي برآمده دو تا 15 درصد كاهش پيدا كرد. شرح اين يافته در نشست سالانه انجمن راديولوژي آمريكاي شمالي ارائه شده است.

روش‌هاي جراحي چاقي از جمله بستن باند به دور معده با لاپاروسکوپي، گاسترکتومي لاپاروسکوپيک و باي‌پس Roux-en-Y، به طور متوسط موجب 50 کاهش اضافه‌وزن بدن مي‌شوند. بهبود ديابت مليتوس در تقريبا 80 از بيماران پس از باي‌پس Roux-en-Y معده به چشم مي‌خورد. ساير عوارض ناشي از چاقي نيز به طور قابل توجهي کاهش مي‌يابند و کيفيت زندگي بيماران بهبود مي‌يابد. امتيازبندي خطر مرگ‌ومير جراحي چاقي مي‌تواند به تشخيص بيماران در معرض خطر بالاي مرگ‌ومير ناشي از جراحي چاقي کمک کند. عوارض، در جراحي لاپاروسکوپيک از همه کمتر است و بسته به روش جراحي و خطر پيش از جراحي تفاوت مي‌کند. روش Roux-en-Y خطر بيشتري از نظر عوارض سوءجذب دارد که آن را مي‌توان با مکمل‌هاي تغذيه‌اي استاندارد کاهش داد. پيامدها بستگي به تجربه جراح و امکانات جراحي نيز دارند. در مجموع، اين روش‌ها خطر مرگ‌ومير کمتر از 5/0 دارند. هر چند که کارآزمايي شاهددار تصادفي‌شده‌اي براي بررسي درازمدت انجام نشده است، اما مطالعات موجود نشان مي‌دهند که جراحي چاقي اثر مفيدي بر کاهش مرگ‌ومير دارد. پزشکان خانواده در موقعيتي هستند که با بيماران چاق در مورد جراحي به عنوان يکي از گزينه‌هاي کاهش درازمدت وزن به بحث و گفتگو بپردازند. مشاوره درباره انتخاب روش‌ها، خطرات و فوايد جراحي و کاهش احتمالي ميزان بيماري‌هاي همراه، اهميت دارد. انتخاب بيماران، کاهش خطر پيش از جراحي و درمان طبي پس از جراحي همراه با حمايت در زمينه تغذيه و فعاليت جسماني، همگي از نقش‌هاي ارزشمند پزشکان خانواده هستند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

تشديد حاد آسم را مي‌توان به صورت خفيف، متوسط، شديد يا تهديدکننده حيات طبقه‌بندي نمود. معيارهاي شدت تشديد به علايم و پارامترهاي معاينه فيزيکي، کارکرد ريه و اشباع اکسيژن وابسته است. در بيماراني که داراي جريان بازدمي حداکثر برابر با 79-50 بهترين عملکرد خود هستند، ممکن است درمنزل حداکثر تا 2 درمان شامل 6-2 استنشاق (پاف) آگونيست بتا-2 کوتاه‌ اثر با فاصله 20 دقيقه و ارزيابي مجدد جريان بازدمي حداکثري و علايم، به صورت بي‌خطر مورد استفاده قرار گيرد. تجويز استفاده از يک استنشاق با دوز اندازه‌گيري شده دستي از طريق آسم‌يار در کودکان و بزرگسالان حداقل معادل درمان با آگونيست بتا- 2 ريز قطره شده (nebulized) است. در مراقبت‌هاي سرپايي يا بخش اورژانس، اهداف درمان اصلاح هيپوکسمي شديد، برطرف کردن سريع انسداد جريان هوا و کاهش خطر عود هستند. دوزهاي متعدد داروهاي آنتي‌کولينرژيک استنشاقي همراه با آگونيست‌هاي بتا-2 کارکرد ريه را بهبود بخشيده و ميزان بستري شدن را در کودکان سنين مدرسه که دچار تشديد آسم هستند کاهش مي‌دهد. مطالعات نشان داده‌اند که سولفات منيزيم داخل وريدي به طور معني‌داري کارکرد ريه را افزايش داده و نياز به بستري شدن در کودکان را کاهش مي‌دهد. تجويز کورتيکواستروييدهاي سيستميک طي يک ساعت از حضور بيمار در بخش اورژانس نياز به بستري شدن را کاهش مي‌دهد که اين تاثير بيش‌ از همه در بيماران دچار تشديد شديد بارز است. التهاب راه هوايي ممکن است روزها تا هفته‌ها پس از يک حمله حاد باقي بماند؛ از اين رو، بايد پس از ترخيص درمان شديدتري ادامه يابد تا زماني که علايم و جريان بازدمي حداکثري به ميزان پايه برگردند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

درمان‌هاي متعددي براي زگيل‌هاي پوستي غيرتناسلي وجود دارد، با اين حال تاثير هيچ درمان منفردي در علاج کامل اين بيماري به اثبات نرسيده است. صبر و نظاره يک گزينه درماني براي زگيل‌هاي جديد محسوب مي‌شود زيرا بسياري از اين ضايعات به صورت خودبه‌خود بهبود پيدا مي‌کنند. با اين حال بيماران اغلب به علت انگ اجتماعي يا ناراحتي خواهان درمان اين ضايعات هستند. به طور ايده‌آل درمان بايد ساده و کم‌هزينه و با احتمال پايين بروز عوارض جانبي باشد. بهترين شواهد موجود از اثربخشي اسيد ساليسيليک حمايت مي‌کنند اما اثر اين دارو کند است و به استفاده مکرر حتي تا 12 هفته نياز دارد. کرايوتراپي (درمان سرمايشي) با نيتروژن مايع، گزينه مطلوبي براي بسياري از بيماران به شمار مي‌رود و ميزان علاج ضايعات پس از 4-3 مرتبه درمان با اين روش به 70-50 مي‌رسد. در مورد زگيل‌هاي مقاوم مي‌توان از تزريق آنتي‌ژن پوستي کانديدا يا اوريون هر 4-3 هفته به داخل زگيل براي حداکثر 3 مرتبه کمک گرفت. درمان‌هاي پرهزينه‌تري براي زگيل‌هاي مقاوم وجود دارد که در بسياري از درمانگاه‌هاي پوست ارايه مي‌شوند. درمان فتوديناميک با آمينولوولينيک اسيد در مقايسه با ليزر رنگي ضرباني⁽¹⁾(PDL)، تزريق بلئومايسين داخل ضايعه و برداشت جراحي ضايعه به کمک کورت يا کوتر، از شواهد حمايت‌کننده بهتري برخوردار است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

هیدروژل در درمان سوختگی درجه سه به رشد پوست جدید بدون اسکار کمک می کند. به گزارش بنیان، محققان دانشگاه جان هاپکینز با آزمایش هیدروژل برای درمان سوختگی به نقش غیرقابل انکار آن در درمان سوختگی درجه سه پی بردند. محققان با استفاده از مواد ژله مانند و روش درمان زخم که در آزمایش های اولیه بر روی پوست آسیب دیده از سوختگی های شدید، قادر به احیاء بافت سالم بدون اسکار شدند.
در نسخه آن لاین National Academy of Sciences محققان گزارش دادند نتایج امیدوار کننده ای از آزمایش های خود در بافت موش مشاهده کرده اند اما هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است. محققان می گویند این روش  که به تشکیل عروق خونی جدید و پوست از جمله فولیکول های مو می شود، می تواند تا حد زیادی سبب بهبود سربازان مجروح، قربانیان آتش سوزی و افراد دیگر با سوختگی درجه سوم شود.این درمان شامل پانسمان ساده زخم است که شامل هیدروژل طراحی شده مخصوص بر پایه آب و چارچوب سه بعدی پلیمرها است.
در سوختگی درجه سه تمام ضخامت پوست ، یعنی اپیدرم و درم ، تخریب می‌شود و حتی ممکن است آسیب عمیقتر شده و بافت های زیر پوستی (چربی ، ماهیچه و استخوان) را نیز درگیر کند. گاهی تمایز سوختگی درجه سه از سوختگی درجه دو مشکل می‌باشد؛ با این وجود ناحیه سوختگی در نوع درجه سه معمولاً سیاه رنگ و یا خشک و سفید است اما در نوع درجه دو قرمز و مرطوب بوده و ظاهر عرق کرده دارد. از طرفی در سوختگی درجه دو بیمار درد شدیدی دارد ولی در سوختگی درجه سه به علت از بین رفتن اعصاب زیر جلدی معمولاً بیمار دردی احساس نمی‌کند؛ بجز مواردی که در اطراف سوختگی درجه سه ، مناطقی از سوختگی درجه دو نیز وجود داشته باشد.
علل سوختگی درجه سه عبارتند از مایعات بسیار داغ ، شعله شدید آتش ، جریان الکتریکی ، مواد شیمیایی قوی مانند فسفر سفید. عمق سوختگی نه تنها به شدت حرارت عامل سوزاننده بستگی دارد بلکه با مدت تماس ماده سوزاننده با پوست نیز ارتباط دارد.

این کنفرانس در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در هتل آسمان تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل پاتولوژی کنسرهای مری، Imaging  در کنسرمری، جراحی در کنسر مری، درمانهای اجوانت ونئواجوانت در کنسر مری، درمان کنسر مری می باشد.

اطلاعات بیشتر

پزشکان خانواده در طبابت خود بيش‌ از پيش درگير درمان بيماران دچار عفونت با ويروس نقص ايمني انساني(HIV) هستند. عوارض طولاني مدت اين بيماري، چند عاملي هستند و مي‌توانند با خود ويروس يا عوارض جانبي درمان ضد رتروويروسي مرتبط باشند. دو دسته دارويي عوارض جانبي خود را دارد: مهارکننده‌هاي نوکلئوتيدي/ نوکلئوزيدي ترانس کريپتاز معکوس با اسيدوز لاکتيک، ليپوديستروفي و هيپرليپيدمي همراه هستند؛ مهارکننده‌هاي غير نوکلئوزيدي ترانس‌کريپتاز معکوس با علايم عصبي رواني بثورات جلدي، سميت کبدي و اختلالات ليپيدها همراه هستند؛ و مهارکننده‌هاي پروتئاز با عدم تحمل گوارشي و اختلالات گلوکز و ليپيد ارتباط دارند. ماراويروک که يک مهارکننده ورود ويروس است و رالتگراوير که يک مهارکننده انتگراز است، براي درمان بيماراني که درمان گرفته‌اند و نيز کساني که هيچ درماني نگرفته‌اند، تاييد شده‌اند. ماراويروک با برونشيت، نازوفارنژيت و کانديدياز مري مرتبط است. عوارض جانبي رالتگراوير به جز افزايش خطر ميوپاتي و رابدوميوليز در حد عوارضي است که در مصرف دارونما تجربه مي‌شود. اطلاعات مربوط به تداخلات دارويي براي هر دوي اين داروها محدود است. مهارکننده‌هاي غيرنوکلئوزيدي ترانس‌کريپتاز معکوس و مهارکننده‌هاي پروتئاز عمدتا توسط سيستم سيتوکرم 450 P متابوليزه مي‌شوند و در نتيجه تداخلات دارو-داروي متعددي دارند. پايش عوارض جانبي درمان ضدرتروويروسي شامل شمارش کامل سلول‌هاي خوني و پروفايل متابوليک کامل طي هر 6-3 ماه است. پروفايل ليپيد و آناليز ادرار از نظر پروتئينوري بايد هر ساله انجام شود. در بيماران مسن‌تر از 50 سال بايد سنجش جذب انرژي دوگانه اشعه X را در نظر گرفت. موربيديته طولاني‌مدت مرتبط با درمان ضدرتروويروسي شامل اختلالات ليپيد، گلوکز، کبد و کليه و بيماري قلبي- عروقي و استخواني است. به جز چند استثناء در درمان ليپيدها، درمان اين ناخوشي‌ها همانند جمعيت عمومي انجام مي‌شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

يافته‌هاي ارائه‌ شده در شصت وپنجمين نشست ساليانه انجمن صرع آمريکا در بالتيمور، کاهش قابل‌توجهي در تناوب و شدت تشنج‌ها در مبتلايان به صرع پارشيال تحت درمان با داروي ضدتشنج لاکوزامايد (Lacosamide) را نشان داده‌اند. درمان درازمدت با لاکوزامايد (تا 8 سال مطالعه)، بهبود قابل‌توجهي در کيفيت زندگي بيماران از جمله عملکرد اجتماعي و وضعيت سلامت عمومي آنها به همراه داشته است. تحليل يافته‌هاي حاصل از مطالعات متعدد فاز II و III محققان را چنين متقاعد کرده‌اند که لاکوزامايد به‌طور کلي به خوبي از سوي بيماران تحمل مي‌شود و طي 8 سال درمان با اين دارو تناوب تشنج‌هاي پارشيال در بيماران کاهش داشته است. لاکوزامايد به عنوان داروي تکميلي در درمان صرع پارشيال تجويز مي‌شود. شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش شده‌اي که در بيش از 10 درصد از بيماران تحت درمان با لاکوزامايد مشاهده شدند عبارت بودند از گيجي، سردرد، تهوع و دوبيني.

شيوع روزافزون، پاتوژنز متغير، سير طبيعي پيشرونده و عوارض ديابت نوع دو، همگي بر لزوم اتخاذ فوري راهبردهاي درماني جديد تاکيد مي‌کنند. آگونيست‌هاي طولاني‌اثر گيرنده پپتيد شبه‌گلوکاگون-1 (مثلا هفته‌اي يک بار) در مراحل پيشرفته توليد هستند و باعث بهبود ترشح مرتبط با غذاي انسولين، کاهش توليد گلوکاگون مازاد و تسريع سيري مي‌شوند. 
کارآزمايي‌هاي مربوط به مهارکننده‌هاي دي‌پپتيديل پپتيداز 4 که باعث تشديد اثر هورمون‌هاي انسولين‌افزاي⁽¹⁾ درون‌زاد مي‌شوند نيز نزديک به اتمام هستند. رويکردهاي جديد براي تنظيم قند شامل کاربرد مهارکننده‌هاي ناقل 2 گلوکز- سديم که باعث افزايش پاکسازي قند توسط کليه مي‌شوند و مهارکننده‌هاي 11 بتا- هيدروکسي استروئيد دهيدروژناز 1 است که باعث کاهش اثرات گلوکوکورتيکوئيدها در کبد و بافت چربي مي‌شوند. فعال‌کننده‌هاي گلوکوکيناز رهاکننده انسولين و آگونسيت‌هاي گيرنده اسيد چرب جفت‌شده با پروتئين G پانکراس، آنتاگونسيت‌هاي گيرنده گلوکاگون و مهارکننده‌هاي متابوليک برون‌ده گلوکز کبد در دست بررسي هستند. شواهد اوليه تاييد‌کننده در مورد ترکيباتي که عملکرد انسولين را افزايش مي‌دهند و تا حدي آن را تقليد مي‌کنند يا برخي اثرات جراحي براي کاهش وزن را تکرار مي‌کنند، آشکار شده است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

سازمان نظارت برغذا و داروي ايالات متحده، انديکاسيون جديدي را براي استفاده از دفيبريلاتورهاي CRT-D مورد تاييد قرار داد. اين وسيله که داراي دو عملکرد توانايي ايجاد شوک و تنظيم ريتم قلب است، اين‌بار براي کارگذاري و درمان مبتلايان به بلوک شاخه‌اي چپ که دچار علايم خفيف تا متوسط نارسايي قلبي هستند، تاييد شده است. مطالعه روي 1820 بيمار نشان داد که کارگذاري اين دستگاه نسبت به ICD تنها در اين بيماران، 57 درصد بيشتر باعث کاهش مرگ‌ومير در بيماران مبتلا به بلوک شاخه‌اي چپ مي‌شود.

دانشمندان يك ويروس را مهندسي كرده‌اند كه وقتي داخل خون تزريق مي‌شود، مي‌تواند به‌طور انتخابي سلول‌هاي سرطاني را در تمام بدن مورد هدف قرار دهد. درواقع اين ويروس تنها تومورها را مورد حمله قرار مي‌دهد و به بافت سالم كاري ندارد. اين نتايج در نشريه Nature به چاپ رسيده است. محققان معتقدند كه اين يافته‌ها مي‌تواند به درمان‌هاي با انتقال و دگرگوني واقعي منجر شود و يك نويد واقعي در درمان سرطان محسوب مي شود. اين ويروس كه JX-544 ناميده مي‌شود به يك مسير شيميايي وابسته است كه در بعضي سرطان‌ها مشترك است. پس از تزريق اين ويروس به جريان خون، در تومورها همانند‌سازي مي‌كند، اما نه در بافت سالم. پژوهشگران در اين مورد بسيار هيجان‌زده هستند، زيرا براي نخستين‌بار است كه درمان ويروسي به‌طور مداوم و به صورت انتخابي در بافت سرطان انجام مي‌شود. البته بايد توجه داشت كه اين ويروس، سلول سرطاني را از بين نمي‌برد، بلكه تنها در مراحل اوليه كار هستيم كه توانسته‌ايم يك ويروس را به بافت سرطاني برسانيم، بدون آنكه به بافت سالم لطمه‌اي وارد شود.

سازمان غذا و داروي آمريکا(FDA)، داروي کريزوتينيب با نام تجاري زالکوري را براي درمان مراحل پيشرفته سرطان‌هاي ريه غيرسلول‌هاي کوچک (درگيري شديد در محل يا متاستازهاي دوردست) که داراي ژن غيرطبيعي آناپلاستيک لينفوما کيناز هستند، مورد تاييد قرار داده است.
پيش از تجويز زالکوري بايد آزمون تشخيصي ويژه‌اي براي اطمينان از وجود ژن غيرطبيعي آناپلاستيک لينفوما کيناز درخواست شود. ژن غيرطبيعي مذکور عامل گسترش و رشد بدخيمي است. حدود يک تا 7 درصد از مبتلايان به بدخيمي‌هاي ريه غيرسلول‌هاي کوچک، داراي ژن غيرطبيعي آناپلاستيک لينفوما کيناز هستند. مبتلايان به اين نوع بدخيمي ريه اغلب غيرسيگاري هستند. زالکوري پروتئين‌هاي خاصي را که کينازها ناميده مي‌شوند بلوک مي‌کند. (از جمله پروتئيني که توسط ژن غيرطبيعي آناپلاستيک لينفوما کيناز توليد مي‌شود). زالکوري به شکل قرص است و بايد دوبار در روز مصرف شود. به گفته دکتر ريچارد پازدور، سرپرست مرکز تحقيقات و ارزيابي داروها و فرآورده‌هاي بخش انکولوژي سازمان غذا و داروي آمريکا، تاييد زالکوري توسط اين سازمان در کنار تاييد آزمون تشخيصي ويژه آن، شيوه‌اي مناسب براي انتخاب بيماراني است که شانس پاسخدهي درماني در آنها بيشتر است. درمان هدفمند مشابه آنچه در مورد زالکوري برنامه‌ريزي شده است، گزينه درماني مهمي براي درمان مبتلايان به اين بيماري است و بي‌شک طي اين درمان بيمار از عوارض جانبي کمتري رنج خواهد برد. اثربخشي و ايمني زالکوري در دو مطالعه باليني با حضور 255 بيمار مبتلا به سرطان ريه غيرسلول‌هاي کوچک پيشرفته داراي ژن غيرطبيعي آناپلاستيک لينفوما کيناز بررسي شد. پيش از شروع مطالعه نمونه‌هاي بافت سرطاني ريه بيماران جمع‌آوري شدند و از لحاظ وجود يا فقدان ژن غيرطبيعي آناپلاستيک لينفوما کيناز مورد بررسي قرار گرفتند. هدف از طراحي اين مطالعه تعيين ميزان پاسخدهي درماني به دارو بود. اغلب بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه، پيش از شروع مطالعه تحت شيمي‌درماني قرار داشتند. در يکي از اين مطالعات ميزان پاسخدهي درماني 50درصد و متوسط مدت پاسخدهي به درمان 42 هفته بود. در مطالعه دوم، ميزان پاسخدهي درماني 61درصد بود و متوسط زمان مورد نياز براي پاسخدهي درماني 48 هفته اعلام شد. زالکوري تحت برنامه‌هاي حمايتي و تشويقي سازمان غذا و داروي آمريکا مورد تاييد قرار گرفت. چنين برنامه‌هايي براي سريع‌تر به بازار مصرف رساندن داروهاي مرتبط با بيماري‌هاي شديد و کشنده که تاکنون داروي قابل‌قبولي براي درمان آنها مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا قرار نگرفته طراحي شده است.
امروزه روند تحقيقات در زمينه توليد داروهاي جديد انکولوژي به سمت درمان‌هاي هدفمند پيش مي‌رود. تاييد آزمون آزمايشگاهي اختصاصي در کنار تاييد اين دارو، مثالي براي نشان دادن اهميت نقش انتخاب موثرترين و بي‌خطرترين درمان براي بيماران با عارضه جدي و کشنده است.

شركت تجهيزات پزشكي سولتا (Solta) اعلام كرد كه سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده محصول جديد اين شركت با نام فركسل (Ferxel) را تاييد كرده است. اين دستگاه ليزري داراي امواجي با طول موج 1927 نانومتر است و به طور موفقيت‌آميزي باعث درمان كراتوزآكتينيك مي‌شود. مطالعه‌ها نشان داده‌اند كه درمان با اين طول موج از امواج ليزري بهتر است و باعث درمان در 5/83 درصد از بيماران مي‌شود. هيچ عارضه جانبي براي بيماران درمان‌شده ايجاد نشد.

محققان آمريکايي يک پروتز قابل‌انعطاف و فوق‌نازک مغزي ابداع کرده‌اند که مي‌تواند روزي براي درمان تشنج‌هاي اپي‌لپسي استفاده شود. در مطالعات حيواني محققان از وسيله‌اي استفاده مي‌کنند که نوعي الکترود قابل?مطابقت با سطح مغز است و با آن مي‌توان فعاليت مغز را به صورت بي‌سابقه‌اي تحت‌نظر قرار داد. در آينده، اين‌ آرايه‌هاي قابل‌انعطاف مي‌توانند با دقت کامل به نقطه‌اي اشاره کنند که تشنج‌ها در مغز شروع مي‌شود و شايد آنها را خاموش هم کنند. اين آرايه‌هاي الکترود قابل‌انعطاف به‌طور قابل‌توجهي انتخاب گزينه‌هاي جراحي را براي بيماران مبتلا به اپي‌لپسي که مقاوم به درمان هستند، بيشتر مي‌کند. در مدل حيواني‌، محققان امواج اسپيرالي را در فعاليت مغز مشاهده کردند که قبلا در طول تشنج ديده نشده بود. امواج مشابه آن تنها حين فيبريلاسيون بطني در عضله قلب وجود دارد. اگر اين يافته‌ها در مطالعات انساني نيز تاييد شوند، درمان تشنج‌ها با درمان، مانند آنچه براي آريتمي‌هاي قلبي استفاده مي‌شود، امکان‌پذير خواهد شد و درمان جراحي اپي‌لپسي بيش از بيش رايج مي‌شود.

شرکت تجهيزات پزشکي البيت اعلام کرد اداره نظارت بر غذا و داروي ايالات‌متحده تاييد کرده است مي‌توان از اکس‌ابليت (ExAblate) در درمان سرطان‌هاي پروستات بهره جست. پيش از اين از اکس‌ابليت تنها براي درمان فيبروييدهاي رحمي استفاده مي‌شد. تاکنون 7 بيمار با موفقيت تحت درمان سرطان‌هاي پروستات موضعي خود با دستگاه اکس‌ابليت قرار گرفته‌اند. اين درمان در دو مرکز (يکي در روسيه و ديگري در سنگاپور) آزموده شده است. در اين روش، تصاوير ام.‌آر.‌آي به عنوان راهنما به دقت محل ضايعه توموري را به پزشک نشان مي‌دهند و سپس امواج پرقدرت اولتراسوند براي تخريب بافت توموري به سمت تومور ارسال مي‌شود. اين درمان به صورت سرپايي و به عنوان يک جراحي با کمک روبوت انجام مي‌شود.

محققان به تازگي دستگاه‌هاي مينياتوري را ابداع و آزمايش كرده‌اند كه در تومورها جايگذاري مي‌شوند و اكسيژن توليد مي‌كنند، به اين ترتيب قدرت كشندگي راديوتراپي و كموتراپي را تقويت مي‌كنند. اين فناوري براي درمان تومورهاي توپر كه در مركز خود هيپوكسيك هستند، طراحي شده است. در واقع راديوتراپي براي موثر واقع شدن به اكسيژن نياز دارد. بنابراين نواحي كم اكسيژن در تومورهاي توپر، مانعي براي كشتن سلول‌هاي سرطاني مي‌شوند. سرطان‌هاي پانكراس و سرويكس به‌طور بدنامي هيپوكسيك هستند. پس اگر بتوان اكسيژن توليد كرد، مي‌توان كارايي درمان راديوتراپي و همچنين كموتراپي را افزايش داد. ميكرو ژنراتور اكسيژن قابل‌كاشت يك وسيله الكترونيكي است كه علامت‌هاي اولتراسوند را دريافت مي‌كند و از انرژي آن براي توليد يك ولتاژ كم براي جداكردن هيدروژن و اكسيژن از آب استفاده مي‌كند كه در واقع همان الكتروليز آب است. اين وسيله داخل تومور گذاشته مي‌شود و سپس تومورها در معرض اولتراسوند قرار مي‌گيرند و و به اين ترتيب اكسيژن توليد مي‌شود.

شركت داروسازي كوئست كور اعلام كرد كه سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده محصول جديد اين شركت به نام آكتار (Acthar) را براي درمان اسپاسم‌هاي دوران نوزادي مورد تاييد قرار داده است. اسپاسم نوزادي در واقع يك نوع اپي‌لپسي ناشايع دوران نوزادي بوده كه تهديد‌كننده حيات است. آكتار، كورتيكوتروپين تزريقي است كه استفاده از آن قبلا براي درمان مالتيپل اسكلروزيس هنگام شعله‌ور شدن، جلوگيري از پروتئينوري در بيماران مبتلا به نشانگان نفروتيك، پلي‌مينوزيت، لوپوس و نوريت مورد تاييد بوده است.

محققان قصد دارند در گام بعدي اين تركيب را روي سلول‌هاي سرطاني پوست و لوزالمعده آزمايش كنند. اين بار نيز حيات‌وحش هديه ديگري به انسان داده است. نوعي تركيب مخصوص كه در قارچ‌هاي سمي جنگل‌هاي جنوب غربي چين مي‌رويد، مي‌تواند اثربخشي داروهاي ضدسرطان را چند برابر كند. 
‌دكتر كبين ليو، متخصص سيستم ايمني بدن از مركز مبارزه با سرطان دانشگاه جورجيا معتقد است تركيب ورتيسيلين A باعث حساس شدن سلول‌هاي سرطاني به داروي TRAILمي‌شود. اين دارو پس از تاثير گذاشتن روي سلول‌هاي سرطاني آنها را وادار به خودكشي مي‌كند. اين تركيب، مقاومت سلول‌هاي سرطاني در برابر داروي تريل را بسيار كم مي‌كند. نام اين دارو از ليگاندهايي گرفته شده كه به گيرنده‌هاي سطح سلول متصل شده و سلول‌هاي سرطاني را به سمت خودكشي سوق مي‌دهند.
اين فرآيند نوعي مرگ برنامه‌ريزي شده سلولي است. مقاومت دارويي چه ذاتي باشد و چه اكتسابي، يكي از بزرگ‌ترين مشكلات بيماران مبتلا به سرطان است. بر همين اساس و طبق آمار 90 درصد درمان‌هاي انجام شده در بيماران مبتلا به متاستازيك با مشكل مقاومت سلول‌هاي سرطاني در برابر داروها مواجه‌اند. دكتر ليو معتقد است اگر بتوان داروها را وادار به فعاليتي دوباره در بدن بيمار كرد بسياري از افراد مبتلا به سرطان زنده خواهند ماند. تجربه نشان مي‌دهد چگونه سلول‌هاي سرطاني با مهارت زياد، خود را نسبت به داروي تريل بي‌حس و مقاوم مي‌كنند.
دكتر وندي بلاگ، متخصص زيست‌شناسي سلولي در دانشگاه جورجيا معتقد است اكثر سلول‌هاي سرطاني راه مقاوم شدن نسبت به اين دارو و خلاص شدن از شر اثرات آن را ياد گرفته‌اند. بعلاوه سلول‌هاي سرطاني سرسخت در برابر تاثير طبيعي دارو كه خودكشي سلولي است، مقاوم شده‌اند.
با آزمايش روي موش‌ها مشخص شد تركيب ورتيسيلين A به تنهايي براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني كافي است اما مقدار دوز موثر بر سلول‌هاي سرطاني باعث مريض شدن موش‌ها شد كه مشكلي معمول در اكثر روش‌هاي درمان سرطان است اما وقتي دوز كمتري از ورتيسيلين A با داروي تريل تركيب شد به ماده قدرتمندتري بادوام بيشتر تبديل شد و توانست سلول‌هاي سرطاني مقاوم را هم از بين ببرد.
علاوه بر اين محققان دريافتند اين تركيب اثر داروهايي نظير اتوپوسيد و سيپلاتين را كه معمولا براي درمان سرطان به كار مي‌روند، تقويت مي‌كند.‌ يكي از راه‌هاي اثرگذاري ورتيسيلين A تنظيم درست ژن BN1P3 است. اين ژن باعث ارتقاي فرآيند مرگ سلولي مي‌شود.
سلول‌هاي سرطاني براي خاموش كردن BN1P3 از فرآيندي به نام متيلاسيون DNA استفاده مي‌كنند اما ورتيسيلين A باعث تغيير اين فرآيند و فعال كردن مجدد ژن BN1P3 مي‌شود. ‌همه سلول‌ها از فرآيند متيلاسيون DNA استفاده مي‌كنند، اما نحوه استفاده سلول‌هاي سرطاني از اين فرآيند كمي متفاوت است. ‌شايد ورتيسيلين A به نوعي فرآيند متيلاسيون سلول‌هاي سرطاني را تغيير مي‌دهد كه سلول‌هاي سرطاني به داروي تريل حساس مي‌شوند.
‌محققان مطالعات زيادي روي سلول‌هاي سرطاني روده انسان، تومورهاي بدخيم و سلول‌هاي سرطاني سينه كه مقاومت بسيار بالايي نسبت به درمان دارويي شامل داروي تريل دارند انجام داده‌اند البته قبل از آزمايش‌هاي باليني و كلينيكي بايد مطالعات بيشتري در زمينه مسموميت دارويي تركيب جديد انجام گيرد. محققان قصد دارند در گام بعدي اين تركيب را روي سلول‌هاي سرطاني پوست و لوزالمعده آزمايش كنند. ورتيسيلين A ابتدا توسط دكتر پينگ وو در دانشگاه ژيجيانگ چين از قارچ گرفته شد و سپس براي بررسي‌هاي بيشتر توسط دكتر ليو به دانشگاه جورجيا منتقل شد.

گروهي از دانشمندان كانادايي با هدف يافتن راهي براي درمان موثر سرطان متوجه شدند كه بعضي ويروس‌هاي سرطاني به جاي حمله به سلول‌هاي سالم به سلول‌هاي بيمار حمله مي‌كنند. پژوهشگران دانشگاه اوتاوا در اين تحقيق كه نتايج آن در تازه‌ترين شماره مجله نيچر منتشر شده است، روشي را شناسايي كردند كه با كمك آن مي‌توان تومورها را نابود كرد.
اين تحقيقات نشان داد اين ويروس‌ها كه با عنوان ويروس‌هاي سرطاني شناخته مي‌شوند، بدون اين كه بافت‌هاي سالم را آلوده كنند، مي‌تواند سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند. البته ايده استفاده از اين ويروس‌ها براي مبارزه با سرطان، جديد نيست. در حقيقت از سال‌ها قبل دانشمندان به اين مساله كه براي تحريك سيستم ايمني و حمله به سلول‌هاي سرطاني مي‌توان از اين ويروس‌ها استفاده كرد فكر كرده بودند.
دانشمندان پيش از اين، روي دستكاري ويروس‌ها به روشي كه بتوانند مستقيما به تومور برسند، كار كرده بودند. براي مثال، ويروس دستكاري شده OncoVex كه از ويروس تبخال لب گرفته شده بود، زماني كه به داخل بافت سرطاني تزريق شد، توانست در درمان ملانوما (سرطان پوست) به نتايج موثري دست يابد. اين در حالي است كه اكنون پژوهشگران كانادايي در اين تحقيق جديد با هدف رسيدن به تومورهاي گسترده در اندام‌هاي مختلف، ويروس‌ها را از راه وريدي تزريق كردند.
در اين بررسي روي 23 بيمار مبتلا به اشكال پيشرفته و وخيم سرطان كه به درمان‌هاي رايج جواب نمي‌دادند، آزمايش شد. براي اين بيماران يك ترزيق وريدي ويروسي با عنوان JX-594 در 5 دوز متفاوت تجويز شد. هدف از اين تحقيق، بررسي امنيت و به موازات آن، ارزيابي ميزان اثربخشي درمان بود.
اين دانشمندان مشاهده كردند كه اين ويروس‌ها تنها در بافت‌هاي سرطاني و نه در بافت‌هاي سالم تكثير شدند و در بيماراني كه دوز بالاتري را دريافت كرده بودند، كاهش يا تثبيت حجم تومورها مشاهده شد. اين درمان عوارض جانبي بسيار محدود و مشابه علائم بيماري آنفلوآنزا از خود بر جاي گذاشت كه در كمتر از يك روز اين عوارض نيز محو شد.
اين اولين بار در تاريخ پزشكي است كه ويروس‌هايي كه از راه وريدي تزريق شده‌اند، به روشي انتخابي و آگاهانه تنها در بافت‌هاي سرطاني تكثير شدند. ويروس‌هاي سرطاني منحصربه‌فرد هستند چراكه مي‌توانند با عوارض جانبي بسيار كمي به تومور حمله كنند و در مقايسه با ساير درمان‌ها مي‌توانند با انواع مختلف سرطان‌ها به روشي سازگار و شخصي شده عمل كنند. ويروس JX-594 از يك نمونه ويروس واكسن كه براي واكسيناسيون ضدآبله استفاده مي‌شود، گرفته شده است. اين ويروس در تكثير شدن در سلول‌هاي سرطاني يك توانايي طبيعي دارد، بنابراين مي‌توان آن را به روشي دستكاري ژنتيكي كرد كه خواص ضدسرطاني در اين ويروس افزايش يابد.

پژوهشگران آمریکایی موفق شدند با به کارگیری سلول های بنیادی به دست آمده از جنین انسان، بیماری پارکینسون را در موش ها و موش های صحرایی با موفقیت درمان کنند. این موفقیت می تواند گامی کلیدی در جستجو برای دستیابی به رویکردهای مشابه در انسان باشد. دانشمندان در مطالعه ای که گزارش آن در مجله علمی «نیچر» انتشار یافت، توصیف کردند که چگونه توانستند سلول های بنیادی جنینی انسان را به سلول های عصبی تبدیل کنند که دوپامین ماده شیمیایی مغز را تولید می کند. هنگامی که این سلول ها در مغز موش ها یا موش های صحرایی پیوند زده شد، آنها دوپامین تولید کردند و بر عارضه های بیماری پارکینسون حیوانی چیره شدند. این سلول ها همچنین در میمون های راسوس که زیست شناسی آنها به انسان بسیار نزدیکتر است، نیز با موفقیت پیوند زده شد. «لورنز استودر» نویسنده این مقاله و زیست شناس سلول های بنیادی از مرکز سرطان «Sloan Kettering» در نیویورک گفت: ما یک شانس واقعی می بینیم تا آن را به یک سلول درمانی واقعی برای بیماران تبدیل کنیم. مشکل موجود در حال حاضر بیشتر یک مشکل مهندسی است تا علمی. بر اساس این گزارش، سلول های عصبی برای کمک به کنترل حرکت ماهیچه ها از دوپامین استفاده می کنند. در بیماری پارکینسون که درمانی برای آن وجود ندارد، سلول های تولید کننده دوپامین مغز به تدریج نابود می شوند. این اشکال بر روی قابلیت مغز در ارسال پیام ها اثر گذاشته، منجر به از دست دادن عملکرد ماهیچه ها، کاهش حرکت و لرزش آنها می شود.

ممكن است روزي با استخراج سلول‏هاي بنيادي كه درون رحم وجود دارد، ديابت كنترل شود. اين خبر را محققان دانشكده پزشكي «ييل» پس از يك پژوهش جديد ارايه دادند كه در مجله «درمان مولكولي» انتشار يافت. اين گروه با استفاده از تبديل سلول‏هاي داخل رحمي به سلول‏هاي مولد انسولين، ديابت را در موش‏ها درمان كردند. آندومتر يا لايه داخلي رحم، منبعي از سلول‏هاي بنيادي در افراد بالغ است. اين سلول‏ها، هر ماه طي يك سيكل عادت‌ماهانه، بافت رحمي توليد مي‌كنند. با وجود اين، آنها هم مثل ديگر سلول‏هاي بنيادي مي‌توانند به سلول‌هاي ديگر تقسيم شوند. گروه ييل دريافت كه مي‌توان از سلول‏هاي بنيادي آندومتريال براي توليد سلول‏هايIslet كه مولد انسولين هستند، استفاده كرد. در مراحل و بررسي‌هاي پيشرفته‏تر، مي‌توان از پيوند اين سلول‏ها براي درمان بيماران ديابتي استفاده كرد. اين پژوهش توسط دكتر هيو تيلور، پروفسور دانشگاه ييل انجام شد. محققان، سلول‏هاي بنيادي آندومتريال را در محيط‌هاي كشت حاوي مواد مغذي خاص و فاكتورهاي رشد غوطه‏ور كردند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در واكنش به اين مواد، خصوصيات سلول‏هاي بتاي پانكراس را اتخاذ كردند كه مولد انسولين هستند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در يك دوره انكوباسيون سه هفته‏اي، به شكل سلول‏هاي بتا درآمدند و توليد پروتئين‏هايي را كه به صورت تيپيكال توسط سلول‏هاي بتاي پانكراس ايجاد مي‌شود، شروع كردند. همچنين بعضي از اين سلول‏ها، انسولين توليد كردند. بدن بعد از غذا خوردن، غذا را به اجزاي آن مثل مواد قندي به گلوكز تبديل مي‌كند تا در بدن گردش كنند. واكنش آزادسازي انسولين از سلول‏هاي بتا، به سلول‏هاي بدن امكان مي‌دهد تا گلوكز موجود در گردش خون را دريافت كنند. در اين پژوهش پروفسور «تيلور» و گروه او، سلول‏هاي بنيادي بالغ را با گلوكز مواجه كردند و دريافتند كه شبيه به سلول‏هاي تيپيكال بتاي پانكراس هستند. سلول‏هاي محيط كشت با توليد انسولين، واكنش نشان مي‌دادند. اين گروه سپس به موش مبتلا به ديابت، سلول‏هاي بنيادي بالغ تزريق كردند. اين موش تعداد كمي سلول‏هاي بتاي فعال داشت و مقدار گلوكز موجود در خونش زياد بود. موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت نكرده بود، همچنان مقدار گلوكز خونش زياد بود، لتارژيك و مبتلا به كاتاراكت شد. در مقابل موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت كرده بود، فعال بود و مبتلا به كاتاراكت نشد ولي مقدار گلوكز خونش بالاتر از حد نرمال باقي ماند. پروفسور تيلور مي‌گويد: «قدم بعدي اين تحقيق مشخص مي‌كند كه اين درمان چقدر موثر است. ما همچنين در حال بررسي هستيم كه با تغيير در مواد مغذي محيط كشت يا با افزايش دوز تزريقي سلول‏ها چگونه مي‌توان درمان را موثرتر كرد. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال احتمالا بيشتر براي درمان مبتلايان به ديابت تيپ يك مفيد هستند كه در آنان سيستم ايمني بدن سلول‏هاي مولد انسولين را از بين مي‏برد، در نتيجه انسولين نمي‌تواند مقدار گلوكز خون را كنترل كند».

کانديديازيس دهاني، عفونت فرصت طلب اما شايع حفره دهان است که به دليل رشد بيش از حد گونه‌هاي کانديدا و به طور اخص کانديداي آلبيکنس ايجاد مي‌شود. ميزان شيوع اين عفونت باتوجه به جنس و عوامل مستعدکننده ديگر متفاوت است. در يک تقسيم بندي کلي اين عارضه در سه گروه کانديديازيس حاد، کانديديازيس مزمن و کانديديازيس چندکانوني مزمن موردمطالعه قرار مي‌گيرد. عوامل مستعدکننده ابتلا به کانديديازيس دهاني عبارتند از اختلال عملکرد غده بزاقي، داروها، دندان مصنوعي، رژيم غذايي سرشار از کربوهيدرات‌ها، استعمال دخانيات، ديابت قندي، سندرم کوشينگ، بدخيمي‌ها و تضعيف دستگاه ايمني. مديريت درمان کانديديازيس دهاني شامل گرفتن شرح حال کامل از بيمار، معاينه باليني دقيق و تجويز داروي ضدقارچ مناسب است. درمان پيشگيرانه در گروه‌هاي در معرض خطر، احتمال وقوع و شدت عفونت را کاهش مي‌دهد. پيش آگهي کانديديازيس دهاني در بيشتر موارد خوب است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

شرکت تجهيزات پزشکي اينتربوت موفق به ساخت روبوتي شده که قادر است مبتلايان به اوتيسم را درمان کند. طراحي اين روبوت بر اين اساس بوده که کودکان مبتلا به اوتيسم با يک جسم مصنوعي راحت‌تر از انسان‌ها ارتباط برقرار مي‌کنند. اين روبوت که پروپچيلا (Propchilla) نام دارد در جلسات درماني، از خارج توسط متخصص روان‌پزشک کنترل مي‌شود. پروپچيلا وسيله‌اي است که بايد احساسات کودک را تحريک کند. اين وسيله طوري طراحي شده که مي‌تواند باعث عصبانيت، خنده، خشم و... در کودک شود و استفاده از اين راه به عنوان پلي براي برقراري ارتباط با انسان‌ها در کودکان مبتلا به اوتيسم، بسيار موفقيت‌آميز بوده است.

براساس تحقيقات جديد دانشمندان هلندي، درمان با گيرنده‌هاي پپتيدي برچسبدار شده با راديو (PRRT)، نه تنها براي كاهش سايز تومور مثبت است بلكه در كاهش شدت عوارض جانبي كه اغلب با تشخيص سرطان همراه است نيز كارآمد است. در حالي كه اكثر سرطان‌هاي نورواندوكرين غيرقابل درمان هستند، نسبتا به آهستگي رشد مي‌كنند و اميد به زندگي در اين گروه از بيماران نسبتا بالاست، بنابراين كيفيت زندگي در درمان آنها عامل مهمي است. در اين مطالعه، بيماران مبتلا به تومورهاي اندوكرين گاستروانترپوانكراتيك يا برونكيال با يك داروي راديونوكلئيدي تحت درمان قرار گرفتند. سپس با استفاده از سي‌تي‌ و MRI، پاسخ تومورها به درمان تحت بررسي قرار گرفتند. در ميان تمام بيماران پيشرفت قابل‌توجهي در عملكرد احساسي و اجتماعي، بي‌خوابي، كاهش اشتها و اسهال آنها گزارش شد. همچنين تومور در اين بيماران رو به بهبود گذاشت يا ثابت ماند يا پيشرفت داشت.

داروي جديدي به‌ نام کريستکسا (Krystexxa) از سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات‌متحده مجوز دريافت کرد. اين دارو در بيماران مبتلا به نقرس که به داروهاي معمولي مقاوم‌اند يا تحمل اين داروها را ندارند، به کار مي‌رود. کريستکسا آنزيمي است که باعث متابوليزه کردن اسيداوريک به موادشيميايي بي‌ضرر مي‌شود و اين متابوليت‌ها به راحتي از ادرار دفع مي‌شوند. بيماران هر 2 هفته يک بار اين دارو را به صورت داخل وريدي دريافت مي‌کنند. اين دارو بهتر است در مبتلايان به نارسايي مزمن قلبي استفاده نشود.

مهارکننده‌هاي اختصاصي کو-ترانسپورتر‌2 سديم/گلوکز(SGLT2)، گروه جديدي از داروهاي ضدديابت خوراکي هستند. اثربخشي و ايمني اولين مهارکننده اختصاصي کو-ترانسپورتر 2 سديم/گلوکز، يعني داپاگليفلوزين (Dapagliflozin) به عنوان درمان اضافه شونده به متفورمين در مبتلايان به ديابت نوع 2 در يک مطالعه 52 هفته‌اي دوسوکور بررسي شده است. تعداد 406 بيمار وارد مطالعه شدند. در اين مطالعه داپاگليفلوزين با سولفونيل اوره گليپيزايد مقايسه شد. هدف اوليه طرح اين مطالعه بررسي توانايي داروي جديد در کاهش HbA1c و اهداف ثانويه شامل تغيير وزن، وقوع‌ هايپوگليسمي و بروز ساير عوارض جانبي بود. در زمينه کاهش HbA1c، در بيماران تحت درمان با داپاگليفلوزين در مقايسه با گليپيزايد تفاوت چنداني مشاهده نشد. مصرف داپاگليفلوزين با کاهش وزن (به‌طور متوسط کاهش 3/2 کيلوگرم) و دريافت گليپيزايد با افزايش وزن (به‌طور متوسط 1/2 کيلوگرم) همراه بوده است. خطر وقوع ‌هايپوگليسمي به ميزان قابل توجهي در بيماران تحت درمان با داپاگليفلوزين در مقايسه با دريافت‌کنندگان گليپيزايد کمتر بود. (3/5 درصد در مقابل 40/8 درصد). در افراد تحت درمان با داپاگليفلوزين شيوع عفونت‌هاي ادراري و تناسلي بالاتر بود. براساس يافته‌هاي اوليه اين مطالعه، اضافه کردن داپاگليفلوزين به متفورمين در مقايسه با متفورمين همراه با گليپيزايد با اثربخشي بيشتري در مبتلايان به ديابت نوع 2 همراه بوده است. در مورد نتايج ثانويه مطالعه نيز داپاگليفلوزين به دليل ايجاد کاهش وزن و خطر کمتر وقوع‌ هايپوگليسمي بر گليپيزايد ارجح است. افزايش خطر وقوع عفونت‌هاي ادراري-تناسلي در مصرف‌کنندگان داپاگليفلوزين به مطالعات تکميلي نياز دارد.
براساس گزارش مرکز پيشگيري و کنترل بيماري‌هاي آمريکا، ديابت نوع 2 يک نفر از هر 11 بزرگسال آمريکايي را درگير کرده است. ديابت نوع 2، بيماري مزمن و پيشرونده‌اي است که با مقاومت انسولين و/يا اختلال عملکرد سلول‌هاي بتاي پانکراس شناخته مي‌شود. چنين وضعيتي به کاهش حساسيت به انسولين و ترشح آن و نهايتا افزايش سطح گلوکز مي‌انجامد. به مرور زمان، هايپرگليسمي پايدار باعث تشديد مقاومت به انسولين و اختلال عملکرد شديدتر سلول‌هاي بتا مي‌شود. تاکنون درمان ديابت نوع 2 بيشتر بر دستکاري مکانيسم‌هاي وابسته به انسولين متمركز بوده است. درماني که کاملا مستقل از انسولين عمل کند، مي‌تواند گزينه تکميلي مطلوبي براي بيماران دچار ديابت نوع 2 باشد. در زمينه درمان‌هاي جديد ديابت نوع 2 اين نکته مهم هم درنظر گرفته مي‌شود که اين بيماري معمولا با مشکلات مزمن ديگري نظير چاقي همراه است که کنترل قندخون بيماران را دشوارتر هم خواهد کرد.

يک شرکت فعال در زمينه تحقيق روي داروهاي انکولوژي و نورولوژي به تازگي نتايج مطالعه باليني فاز II-b روي سرداکسين(Serdaxin) در درمان اختلال افسردگي اساسي را اعلام کرده است. در اين مطالعه تصادفي دوسوکور با استفاده از دارونما، دو دوز 5/0 و 5 ميلي‌گرم سرداکسين با دارونما در يک دوره درماني 8 هفته‌اي مقايسه شدند. در نهايت مطالعه نشان داد که سرداکسين دارويي ايمن است و به خوبي از سوي بيماران تحمل مي‌شود. نتايج اخير با نتايج به‌دست آمده از مطالعات قبلي در مورد اثربخشي سرداکسين در اختلال افسردگي کاملا متفاوت هستند. اين مطالعه باليني فاز II در 44 مرکز روان‌پزشکي در آمريکا و با شرکت 314 بيمار با سابقه اختلال افسردگي اساسي انجام شد. اهداف اوليه اين مطالعه، بررسي اثربخشي و ايمني داروي سرداکسين بود.

در بيماران مبتلا به سرطان ريه غيرسلول كوچك، تعيين دقيق وضعيت غدد لنفي قبل از درمان به منظور برنامه‌ريزي فردي براي درمان بيماران الزامي است. به اين منظور پژوهشگران روش جديدي را براي جمع‌آوري اطلاعات در اين زمينه ابداع كرده‌اند كه برونكوسكوپي مجازي FDG-PET/CT سه‌بعدي ناميده مي‌شود و دقت تشخيصي بالايي براي رديابي متاستاز غدد لنفي منطقه‌اي دارد. براي تعيين كارايي برونكوسكوپي مجازي، محققان در 61 بيمار مبتلا، اسكن‌ F-FDG PET/CT ¹⁸ از تمام بدن انجام دادند. آنها با بررسي نتايج، دريافتند كه دقت تشخيصي اين روش براي پيداكردن متاستازهاي لنف‌نود، 81 درصد و ميانگين‌ زمان لازم از شروع اسكن تا ظاهرشدن تصاوير، 22 ثانيه است. ميانگين كوچك‌ترين ديامتر برونش‌هاي در دسترس مشاهده شده نيز 3 ميلي‌متر گزارش شد. در نهايت محققان نتيجه‌گيري مي‌كنند كه اين نوع برونكوسكوپي يك روش غيرتهاجمي تشخيصي حتي در راه‌هاي هوايي نسبتا كوچك در محيط ريه است كه قدرت تشخيصي بالايي هم دارد. به اين ترتيب مي‌توان اميدوار بود از اين پس نمونه‌برداري از بافت بدخيم با هدايت برونكوسكوپي با دقت بيشتري انجام شود.

کم‌کاري تيروييد (هايپوتيروييديسم) بيماري مزمني است که جمعيت زيادي را در کشورهاي مختلف مبتلا کرده است. خوشبختانه، تشخيص به موقع و به دنبال آن در پيش گرفتن درمان صحيح باعث کاهش مرگ‌و‌مير مرتبط با اين بيماري خواهد شد. اندازه‌گيري سطوح TSH و T4 در خون روش استاندارد تشخيص کم‌کاري تيروييد است. لووتيروکسين نيز درمان استاندارد است و در صورت تجويز صحيح، علايم هايپوتيروييديسم را به خوبي کنترل مي‌کند.
به‌طور کلي، کم‌کاري غده تيروييد اختلالي است که با کاهش توليد هورمون‌هاي تيروييدي تشخيص داده مي‌شود. هم‌اکنون، نزديک به 5 ميليون نفر از مردم آمريکا به اين بيماري مبتلا هستند. در هايپوتيروييديسم مادرزادي از زمان تولد غده تيروييد فاقد عملکرد است که در يک مورد از هر 4 هزار تولد در دنيا رخ مي‌دهد. هايپوتيروييدي در شيرخواران و اطفال باعث عقب‌ماندگي رشد‌و‌نمو مي‌شود و حتي ممکن است به عقب‌ماندگي دايمي حرکتي و مغزي منتهي شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

پژوهشگران علوم پزشکی  دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس می گویند که آنان توانسته اند دانشندان با ناتوان سازی پروتئینی موسوم به فورتیلین که محرک رشد مهارناپذیر سلول است، شیوه نوینی را برای نابودی سلول های سرطانی ارائه داده اند.
فورتیلین با خنثی سازی(حذف) پروتئین p53 که در واقع سرکوبگر سرطان است رشد سلول های سرطانی را تحریک می کند. پیش از این محققان دریافته بودند که پروتئین p53 تنها سلولهای سرطانی را نابود کرده و به سلولهای سالم صدمه‌ای وارد نمی‌آورد. پروتئین P53 یک سرکوبگر تومور کاملاً شناخته‌شده است که نقشی اساسی در شروع آپوپتوز دارد. مقدار پروتئین P53 هنگام مواجه سلول با استرس‌های ژنوتوکسیک افزایش می‌یابد و به‌علت نقش محافظ آن به‌عنوان «گارد ژنوم» معرفی شده است.
اشکال جهش‌یافته پروتئین p53 غالباً عملکرد فوق را از دست می‌دهند و این موضوع سبب شده تا جهشP53 شایع‌ترین تغیر ژنتیکی سرطان‌های انسان باشد. از سوی دیگر جهش‌های P53 با پاسخ‌دهی ضعیف به مداخلات درمانی مثل کموتراپی و رادیوتراپی همراه بوده و مطالعات اخیر حاکی از تأثیر احتمالاً مفید و ارزشمند ژن‌درمانی با هدف P53 به عنوان یک درمان مکمل در این سرطان‌ها بوده است. این یافته ها راه را برای درمان گستره ای از تومورهای سرطانی وتصلب شرایین هموار می سازد.
سرطان اصطلاحی برای اطلاق به گروهی از بیماری‌ها است که در آن سلول‌های غیرطبیعی بدون کنترل تقسیم می‌شوند و می‌توانند به سایر بافت‌ها تهاجم کنند. سلول‌های سرطانی همچنین می‌توانند از طریق خون و دستگاه لنفاوی به سایر نقاط بدن گسترش پیدا کنند. سرطان یک بیماری منفرد نیست، بلکه بسیاری از بیماری‌ها را شامل می‌شود. بیش از ۱۰۰ نوع متفاوت سرطان وجود دارد.
‘کن فوجیس’ مدیر بخش قلب و عروق دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس و مجری این تحقیقات می گوید: پروتئین p53 در واقع یک مهره دفاعی مهم و حیاتی علیه سرطان است چرا که می تواند ژنهای القاء کننده فرایند مرگ سلول را فعال کند. این پژوهشگران از مدل های حیوانی استفاده کردند تا نشان دهند فوتیلین، پروتئین p53 را از فعال سازی ژنهایی مانندBAX و Noxa که زمینه ساز مرگ سلول هستند، بازمی دارد. از این رو، سلول هایی که باید کشته شوند امکان گسترش و رشد می یابند. وقتی که سلول های سالم و طبیعی به سلول های سرطانی تبدیل می شوند،واکنش زیستی طبیعی بدن ما، فعال سازی پروتئین p53 است که سلول های آسیب دیده را از بین می برد. به گفته این محققان این فرایند توضیح می دهد چرا اکثر افراد می توانند در عمر خود اصلا به سرطان مبتلا نشوند. نتایج این تحقیقات در نشریه شیمی زیست شناختی منتشر شده است.
سالانه بیش از ۱۰ میلیون نفر در جهان به سرطان مبتلا شده که ۶ میلیون نفر آنها می میرند ، پیش بینی می شود که تعداد ابتلا به سرطان تا سال ۲۰۱۵ میلادی به ۱۵ میلیون نفر در سال برسد، هم اکنون سرطان در کشورهای پیشرفته دوّمین علّت مرگ و میر و در کشورهای جهان سوّم سوّمین علّت مرگ و میر می باشد.

محققان با دستكاري ژنتيك يك نوع ويروس توانسته اند به موفقيت قابل توجهي در درمان سرطان دست پيدا كنند.به گزارش پايگاه اينترنتي بي بي سي، محققان دانشگاه اوتاوا در كانادا توانسته اند ويروسي را توليد كنند كه پس از ورود به بدن سلول هاي سرطاني را كشف و نابود كند. به گفته اين محققان يافته هاي تحقيقات آنها مي تواند روزي به تغيير روش هاي درماني منجر شود. متخصصان سرطان شناسي مي گويند كاربرد ويروس ها در درمان اين بيماري بسيار اميدواركننده است.
در آزمايش هاي انجام شده بر روي 23 بيمار، محققان توانسته اند با موفقيت شاهد تكثير ويروس دستكاري شده در داخل سلول سرطاني باشند. هيچ كدام از اين بيماران درمان نشدند زيرا محققان در اين مرحله از تحقيقات قصد داشتند روش انتقال ويروس ها به سلول هاي درگير را مورد بررسي قرار دهند. استفاده از ويروس ها در آزمايش هاي مربوط به درمان سرطان دستاورد جديدي نيست ولي پيش از اين محققان اين ويروس ها را به طور مستقيم در داخل تومور تزريق مي كردند تا از حملات سيستم ايمني بدن در امان بمانند. اما در اين تحقيق، ويروس توليد شده به داخل جريان خون تزريق مي شود. ويروس تزريق شده سپس در بدن حركت مي كند و پس از شناسايي سلول هاي سرطاني و نفوذ به درون آنها، آنها را نابود مي كند.
به گفته پروفسور جان بل، سرپرست محققان، تزريق داخل وريدي ويروس هاي دستكاري شده از اين جهت اهميت دارد كه هميشه تومورها در محلي قرار ندارند كه براي تزريق مستقيم در دسترس باشند. پروفسور نيك ليموين، مدير مركز سرطان شناسي بارتس در انگليس مي گويد محققان اميدواري زيادي به توليد ويروس هايي دارند كه تنها به سراغ سلول هاي سرطاني مي روند و به بافت سالم كاري ندارند.
محققان مي گويند اين روش اميد تازه اي را در كاهش نياز به روش هاي مداخله اي مانند جراحي براي درمان سرطان به وجود آورده است. نتيجه اين تحقيقات در نشريه علمي نيچر منتشر شده است.

تخمين‌زده مي‌شود که بي‌خوابي مزمن، 10 آمريکايي‌ها را مبتلا مي‌سازد. بي‌خوابي گذرا مي‌تواند حدود 30 جمعيت را مبتلا کند. بين 69 - 50 از بيماران تحت درمان طبي، معيارهاي تشخيصي بي‌خوابي را پر مي‌کنند. اغلب بيماران، خودشان اختلالات خواب را مطرح مي‌کنند. مشکلات مربوط به خواب با پرسش‌هاي دقيق، معاينه باليني متمرکز و در صورت لزوم، بررسي‌هاي آزمايشگاهي مشخص مي‌شوند. عادات خوابيدن و بيدار شدن از خواب پريدن، علايم روزانه، بيماري‌هاي همزمان طبي و رواني، داروها و عادات زندگي مرتبط با بي‌خوابي را بايد مورد ارزيابي قرار داد. علايم حياتي و معاينات سر و گردن، قلب، ريه‌ها، اندام‌ها و معاينه عصبي براي تشخيص بيماري‌هاي طبي و هرگونه اختلالات خواب که فرد را مستعد بي‌خوابي مي‌کنند (از جمله آپنه خواب و مشکلات راه‌هاي هوايي فوقاني) ضرورت دارند. پرسشنامه‌ها و چک ليست‌هاي مربوط به خواب هم مفيد هستند. ارجاع به يک متخصص خواب به جهت پلي‌سومنوگرافي را مي‌توان در صورت شک به آپنه خواب، خواب آلودگي مفرط در طول روز و يا عدم پاسخدهي به درمان‌هاي رفتاري يا دارويي اوليه مدنظر قرار داد.
معيارهاي بي‌خوابي که در ويرايش دوم طبقه‌بندي بين‌المللي اختلالات خواب (2-ICSD) آورده شده‌اند، شامل اختلال در شروع يا ادامه خواب، بيدار شدن زودهنگام و يا تداوم کيفيت پايين و نامطلوب خواب هستند. اين مشکلات عليرغم وجود فرصت و شرايط کافي براي خواب ايجاد مي‌شوند. اين اختلالات با حداقل يکي از موارد زير همراهي دارند: ضعف و خستگي، اختلال در توجه، تمرکز يا حافظه، اختلال کارکرد اجتماعي يا رواني و يا عدم موفقيت تحصيلي، اختلالات خلق يا تحريک‌پذيري، خواب‌آلودگي در طول روز، کاهش انرژي و انگيزه، مستعد بودن به تصادفات رانندگي يا خطاهاي کاري، سردردهاي تنشي، علايم گوارشي در واکنش به کمبود خواب و يا وجود نگراني و دغدغه در مورد خواب.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

زخم آفتي، ضايعه‌اي شايع اما دردناک در ناحيه دهان است. آفت‌هاي خوش‌خيم معمولا کوچک و مفردند (با قطر کمتر از يک سانتي‌متر) اما زخم‌هاي آفتي که همراه با علايم ديگري نظير يووئيت، زخم‌هاي تناسلي، التهاب ملتحمه، آرتريت، تب يا آدنوپاتي رخ مي‌دهند بايد با دقت بيشتري بررسي شوند. در صورت نامشخص بودن علت آفت، در اغلب موارد اين ضايعات به‌طور تجربي درمان مي‌شوند. درمان‌هاي موجود براي زخم‌هاي آفتي عبارتند از آنتي‌بيوتيک‌ها، داروهاي ضدالتهاب، تنظيم‌کننده‌هاي دستگاه ايمني و ضددردها.
به طور کلي آفت‌هاي دهاني به 3 گروه طبقه‌بندي مي‌شوند؛ زخم‌هاي آفتي کوچک، بزرگ، هرپتي‌فرم. آفت‌هاي کوچک معمولا بر مخاط لب‌ها و دهان، کام نرم و کف دهان ظاهر مي‌شوند. اين بافت‌ها ممکن است تکي يا گروهي باشند و قطري معمولا کمتر از يک سانتي‌متر دارند. آفت‌هاي بزرگ سايز بزرگ‌تري دارند اما آفت‌هاي هرپتي فرم معمولا تعداد بيشتري دارند و وزيکولار هستند. در مبتلايان به زخم‌هاي خوش‌خيم آفتي علايم ديگري نظير تب، آدنوپاتي، مشکلات گوارشي يا ساير علايم پوستي-مخاطي مشاهده نمي‌شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

بي‌خوابي در سالمندان شايع است و اغلب تشخيص داده نشده و مي‌تواند موجب موربيديته قابل توجه در بيماران شود. شرح‌حال و معاينه فيزيکي گام به گام و کامل واز جمله پرس‌وجو درباره همبستر بيمار و استفاده يا عدم استفاده از جدول ثبت اطلاعات خواب، اقدامات تشخيص ارزشمندي هستند. 
از پلي‌سونوگرافي بايد تنها در بيماراني کمک‌گرفته شود که شرح حال آنها مطرح‌کننده يک اختلال تنفسي مشخص مرتبط با خواب يا اختلالات حرکتي مرتبط با تنفس باشد. بيماري‌هاي فيزيکي يا روانپزشکي مرتبط بايد همانند ساير بيماران سالمند تحت درمان قرارگيرند. بهبود سلامت خواب اغلب در موارد بي‌خوابي خفيف تا متوسط باعث بهبود علايم مي‌شود؛ در حالي که مي‌توان براي موارد مقاوم‌تر، از انواع درمان‌هاي غيردارويي کمک گرفت. بيشتر داروهاي نسخه‌اي و غيرنسخه‌اي با خطر قابل توجه عوارض جانبي و تداخلات دارويي همراه هستند و برخي ديگر با داشتن نسبت خطر به منفعت قابل قبول در بيماران سالمند ترجيح داده مي‌شوند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

فرورفتگي ناخن پا در انگشت يا اونيکوکريپتوز (onychocryptosis)، بيش از همه شست پا را درگير مي‌کند. عوامل آناتوميک و رفتاري بسياري در فرورفتگي ناخن به داخل انگشت دخيل هستند که از آن جمله مي‌توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهاي مکرر يا ناغافل، استعداد ژنتيکي، تعريق بيش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد. رويکرد درماني محافظه‌کارانه عبارتند از غوطه‌ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاري نوار پنبه‌اي يا نخ دندان زير لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شياري(gutter splinting) با يا بدون کارگذاري ناخن آکريليک. رويکردهاي جراحي عبارتند از کشيدن ناکامل ناخن يا برداشت کامل ناخن با يا بدون فنوليزاسيون (phenolizition). روش‌هاي ديگر عبارتند از سوزاندن ماتريکس ناخن با کمک الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي و ليزر دي اکسيد کربن. مصرف آنتي‌بيوتيک خوراکي قبل يا بعد از فنوليزاسيون، پيامد را بهبود نمي‌بخشد. کشيدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنوليزاسيون يا برداشت ماتريکس ناخن، به يک ميزان در درمان موثر است. کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون، در مقايسه با برداشت جراحي ناخن بدون فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامتدار بيماري اثربخش‌تر است اما با افزايش مختصري در عفونت پس از عمل همراه است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

تنگي‌ آئورت مهم‌ترين بيماري دريچه‌اي قلب در کشورهاي توسعه‌يافته است که 3 از افراد بالاي 65 سال را مبتلا مي‌سازد. با وجودي که ميزان بقا در بيماران بي‌علامت مبتلا به تنگي آئورت در مقايسه با بيماران جور شده از نظر سن و جنس در گروه شاهد همسان است، ميانگين ميزان بقاي کلي در بيمارن علامت‌دار که عمل تعويض دريچه آئورت انجام نداده‌اند، 3-2 سال است. طي دوران نهفته بدون علامت، هيپرتروفي بطن چپ و تقويت پيش‌بار توسط دهليز، افزايش پس‌بار ناشي از تنگي آئورت را جبران مي‌کند. با تشديد بيماري، فرآيندهاي جبراني کفايت خود را از دست مي‌دهند و سبب بروز علايم نارسايي قلب، آنژين يا سنکوپ مي‌شوند. در بسياري از بيماراني که دچار اين علايم بوده، شواهدي از تنگي قابل‌توجه آئورت نيز در اکوکارديوگرافي دارند، بايد عمل تعويض دريچه آئورت را توصيه نمود. تحت‌نظرگيري و پايش دقيق در مورد بيشتر بيماران ‌بي‌علامت، از جمله افراد دچار تنگي آئورت قابل‌توجه از لحاظ هموديناميک، توصيه مي‌شود. بايد به بيماران درباره علايم بيماري و اهميت گزارش سريع آنها به پزشکشان آموزش داد. در تنگي شديد آئورت انجام اکوکارديوگرافي داپلر پياپي به صورت ساليانه، براي بيماري متوسط به فاصلة هر 2-1 سال و براي بيماري خفيف هر 5-3 سال توصيه مي‌شود. تمام بيماران دچار تنگي آئورت علامت‌دار، افراد مبتلا به تنگي شديد آئورت بدون علايم واضح و افراد دچار اختلال عملکرد بطن چپ بايد به متخصص قلب ارجاع گردند. بسياري از بيماران دچار تنگي بي‌علامت آئورت، مبتلا به بيماري‌هاي قلبي‌ـ‌عروقي همزمان نظير پرفشاري خون، فيبريلاسيون دهليزي و بيماري شريان کرونر نيز هستند که اين موارد را هم بايد با دقت ارزيابي و درمان کرد...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

يکي از عمده‌ترين علل آترواسکلروز هيپرکلسترولمي است. آترواسکلروز علل متعددي دارد ولي هيپرکلسترومي عاملي است که اجازه مي‌دهد ديگر عوامل خطرزا عمل کنند. ميزان بروز بيماري کرونري قلب در مناطقي که سطح کلسترول پلاسماي مردم پايين است، کم است. در انگلستان، بيماري کرونري قلب علت عمده مرگ‌ومير است و يک بررسي پيمايشي جديد توسط وزارت بهداشت انگلستان نشان داد که ميانگين سطح کلسترول پلاسما در انگلستان mmol/L 9/5 (227mg/dL)* است که بسيار بيش از mmol/L 4 است که در مناطق روستايي چين و ژاپن ديده مي‌شود که در آنجا بيماري قلبي شايع نيست. مطالعات بسياري که پيش و پس از به بازار آمدن استاتين‌ها انجام گرفته است نشان مي‌دهد که کاهش شيوع هيپرکلسترولمي راه مهمي براي کاهش خطر کرونري است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

پزشکان خانواده در تشخيص آلرژي‌هاي غذايي وابسته به IgE نقش تعيين کننده‌اي دارند اما در تغيير روند ارزيابي علايمي که در بيمار به غلط به ‌آلرژي نسبت داده مي‌شوند نيز موثر هستند. اگر چه هر غذايي آلرژي‌زاي بالقوه محسوب مي شود، بيش از 90 واکنش‌هاي سيستميک حاد به غذا در کودکان ناشي از تخم‌مرغ، شير، سويا، حبوبات يا خشکبار و در بزرگسالان ناشي از ميگو و خرچنگ، خشکبار يا ماهي است. نشانگان آلرژي خوراکي شايع‌تر است تا واکنش‌هاي آنافيلاکتيک به غذا اما اين علايم گذرا و محدود به دهان و گلو هستند. آزمون‌هاي سوزني پوست(skin-prick) و راديوآلرگوسوربنت(radioallergosorbent) از نظر غذاهاي خاص حساسيت 85 و ويژگي60-30 دارند. آزمون داخل جلدي موارد مثبت کاذب و خطر عوارض جانبي بيشتري دارد، بنابراين نبايد براي ارزيابي اوليه از آنها استفاده کرد. آزمون چالش غذايي دوسوکور و با شاهد دارونما همچنان اختصاصي‌ترين آزمون براي تاييد تشخيص است. درمان پس از تشخيص کامل، با اجتناب‌ از غذاهاي ايجادکننده آلرژي ميسر مي‌شود. بيماران دچار واکنش‌هاي آنافيلاکتيک به تزريق اورژانس اپي‌نفرين نياز دارند.در اين بيماران بايد توصيه کرد و آموزش داد که خودِ فرد به دنبال تماس با آلرژي‌زا و آغاز علايم، تزريق را براي خود انجام دهد. از آنتي‌هيستامين‌ها مي‌توان در واکنش‌هاي جزيي‌تر استفاده کرد...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

درمان ترکيبي پرفشاري خون با داروهاي مجزا يا يک قرص ترکيبي با دوز ثابت به پايين آوردن سريع‌تر فشار خون، دستيابي به فشار خون هدف و کاهش عوارض جانبي منجر مي‌شود. داروهاي ضد فشار خون از دسته‌هاي متفاوت ممکن است عوارض جانبي ناشي از يکديگر را خنثي کنند، براي مثال ديورتيک‌ها ادم ناشي از درمان با مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم را کاهش مي‌دهند. بيشتر بيماران مبتلا به پرفشاري خون به بيش از يک داروي ضد فشار خون نياز دارند، به ويژه اگر به بيماري همراه مبتلا باشند. هر چند راهکارهاي کميته مشترک ملي(1) (JNC) توصيه مي‌کند در بيشتر بيماران مبتلا به پرفشاري خون ديورتيک‌ها به عنوان خط اول درمان تجويز شوند وجود «انديکاسيون‌هاي الزام‌آور» ممکن است تجويز داروهاي ضد فشار خون با منافع ويژه در زمينه پيشگيري اوليه يا ثانويه را ضروري سازد. توصيه‌هاي خاص عبارتند از درمان با مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين، مسدودکننده‌هاي گيرنده آنژيوتانسين، ديورتيک‌ها، مسدودکننده‌هاي بتا يا آنتاگونيست‌هاي آلدوسترون براي بيماران مبتلا به پرفشاري خون و نارسايي قلب. براي بيماران مبتلا به پرفشاري خون و ديابت، داروهاي توصيه شده عبارتند از ديورتيک‌ها، مسدودکننده‌هاي بتا، مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين، مسدودکننده‌هاي گيرنده آنژيوتانسين و يا مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم. درمان توصيه شده براي بيماران مبتلا به پرفشاري خون و افزايش خطر بيماري کرونري عبارت است از ديورتيک، مسدودکننده‌هاي بتا، مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين و يا مسدودکننده کانال کلسيم. راهکارهاي کميته مشترک ملي توصيه مي‌کند در بيماران مبتلا به پرفشاري خون پس از انفارکتوس ميوکارد، مسدودکننده‌هاي بتا، مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين و آنتاگونيست‌هاي آلدوسترون تجويز شود؛ در بيماران دچار پر فشاري خون و بيماري مزمن کليه مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيو تانسين و مسدودکننده‌هاي گيرنده آنژيوتانسين و در بيماران مبتلا به پر فشاري خون به منظور پيشگيري از سکته مغزي مکرر ديورتيک‌ها و مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين تجويز شود....

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

هيپوکلسمي اختلال بيوشيميايي بالقوه کشنده‌اي است که احتمال خطاهاي جدي در تشخيص و درمان آن وجود دارد. هيپوکلسمي هم در مراقبت‌هاي اوليه و هم در مراقبت‌هاي ثانويه ديده مي‌شود؛ شيوع اين مشکل در کل بيماران بستري 18 است و شيوع آن در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه به 85 مي‌رسد. شايع‌ترين علت هيپوکلسمي در مراقبت‌هاي اوليه، کمبود ويتامين D‌ است که بسته به خصوصيات دموگرافي جمعيت ممکن است شيوعي تا 50 داشته باشد. هيپوکلسمي مي‌تواند بدون علامت باشد و در آزمايش‌ها خود را نشان دهد يا به صورت يک اختلال متابوليک تهديدکننده‌ بروز نمايد. هيپوکلسمي حاد مي‌تواند به علايم شديدي منجر گردد که مستلزم بستري سريع در بيمارستان و اصلاح باشند. در مقابل، هنگامي که هيپوکلسمي به کندي ايجاد مي‌شود بيماران به طور شگفت‌آوري بي‌علامت هستند. اين مقاله به پزشکان کمک مي‌کند تا تشخيص و درمان مبتلايان به هيپوکلسمي را بهينه سازند. از آنجا که هيپوکلسمي اغلب به صورت اورژانس بروز مي‌نمايد و علايم با تجويز کلسيم رفع مي‌گردند، مبناي شواهد مربوط به درمان هيپوکلسمي حاد اغلب تجربي است نه کارآزمايي‌هاي شاهددار.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

بين 15-5 شيرخواران علايمي حاکي از واکنش مضر به پروتئين شير گاو را نشان مي‌دهند در حالي که برآورد شيوع آلرژي به پروتئين شير گاو 7-2 است. تفاوت در معيارهاي تشخيصي و طراحي مطالعه، مسوول دامنه وسيع برآورد شيوع است و اهميت تشخيص دقيق را متذکر مي‌گردد که به کاهش تعداد شيرخواراني مي‌انجامد که به غلط تحت رژيم‌هاي حذفي قرار مي‌گيرند. آلرژي به پروتئين شير گاو در مراقبت‌هاي اوليه به سادگي ناديده گرفته مي‌شود و بايد به عنوان يکي از علل زجر شيرخوار و علايم باليني گوناگون تلقي گردد. تشخيص دقيق و درمان به اطمينان والدين مي‌انجامد. اين آلرژي مي‌تواند در شيرخواراني که به طور انحصاري يا غيرانحصاري شير مادر مي‌خورند و هنگامي که پروتئين شير گاو وارد رژيم غذايي مي‌گردد، ايجاد شود. تشخيص زودهنگام و درمان دقيق، خطر اختلال رشد را کاهش مي‌دهد.
آلرژي به پروتئين شير گاو ناشي از واکنش ايمني شناختي به يک يا چند پروتئين شير گاو است و با ديگر واکنش‌هاي مضر به پروتئين شير گاو (مثل عدم تحمل لاکتوز) فرق دارد. اين آلرژي مي‌تواند مرتبط يا غيرمرتبط با ايمونوگلوبولين IgE)E) باشد و در موارد مرتبط با IgE ممکن است تظاهري از آتوپي باشد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

همه‌گيري ديابت نوع 2 در نيمه دوم قرن بيستم و اوايل قرن بيست ‌و يکم و آگاهي از اين مطلب که دستيابي به اهداف خاص در کنترل قندخون مي‌تواند به طور قابل توجهي موربيديته را کاهش دهد، درمان موثر هيپرگليسمي را تبديل به يک اولويت مهم کرده است. هر چند که درمان هيپرگليسمي (اختلال متابوليک شاخص در ديابت نوع 2) به صورت تاريخي نقش محوري در درمان ديابت داشته است، درمان ساير اختلالات همراه مانند ديس‌ليپيدمي، پرفشاري خون، افزايش انعقاد‌پذيري، چاقي و مقاومت به انسولين نيز از محورهاي عمده پژوهشي و درماني بوده‌اند. معلوم شده است که حفظ سطح گلوکز خون در حدود نزديک به دامنه غيرديابتي در حد امکان، تاثير مفيد قابل توجهي بر روي عوارض مختص ديابت شامل رتينوپاتي، نفروپاتي و نوروپاتي در ديابت نوع يک دارد و در ديابت نوع 2 نيز راهبردهاي درماني شديدتر مي‌توانند عوارض را به همين ترتيب کاهش دهند. همين طور نشان داده شده است که درمان شديد قندخون که منجر به سطوح پايين‌تر هموگلوبين A1C مي‌شود، تاثير مفيدي بر عوارض قلبي-عروقي ديابت نوع يکدارد؛ البته تاثير درمان شديد ديابت نوع 2 بر بيماري‌هاي قلبي-‌عروقي هنوز به طور فعالي در دست بررسي است. برخي درمان‌هاي با هدف کاهش سطح گلوکز، فوايد اضافي در زمينه عوامل خطرزاي قلبي عروقي دارند در حالي که ساير روش‌ها گلوکز را بدون فوايد بيشتر کاهش مي‌دهند.

PDF مقاله            HTML مقاله

مراکز کنترل و پيشگيري از بيماري‌ها اخيرا ويرايش جديدي از راهکارهاي پيشگيري و درمان بيماري‌هاي آميزشي منتشر کرده‌اند. يک راهبرد جديد درماني، استفاده از آزيترومايسين به عنوان درمان دارويي اوليه و نه جايگزين، براي زنان باردار مبتلا به عفونت با کلاميديا تراکوماتيس است. عفونت با نايسرياگونوره‌آ مقاوم به کينولون در ايالات متحده همچنان در حال افزايش است؛ از اين رو، کينولون ديگر براي درمان اين نوع عفونت توصيه نمي‌شود. درمان زودرس شريک جنسي در هنگام مخاطب قرار گرفتن پزشکان در مورد لزوم درمان شرکاي جنسي بيماراني که عفونت با نايسرياگونوره‌آ يا کلاميديا تراکوماتيس در آنها تشخيص داده شده، گزينه ديگري را پيش روي آنها قرار مي‌دهد. در حال حاضر تينيدازول در ايالات متحده موجود است و مي‌توان از آن براي درمان تريکومونيازيس، شامل موارد مقاوم به مترونيدازول، استفاده کرد. دوره‌هاي کوتاه‌تري از درمان ضدويروسي براي درمان دوره‌اي هرپس تناسلي راجعه قابل استفاده است. به علت وجود مقاومت فزاينده، در صورت استفاده از آزيترومايسين به عنوان درمان جايگزين سيفيليس اوليه يا ثانويه، پيگيري دقيق بيمار ضروري است. ميزان ابتلا به لنفوگرانولوم ونروم در هلند به طور غيرمنتظره‌اي افزايش يافته و از اين رو در ايالات متحده نيز لازم است که پزشکان همچنان مراقب علايم اين بيماري باشند.

PDF مقاله            HTML مقاله