براساس کارآزمايي‌هاي باليني، تغذيه‌درماني طبي، هموگلوبين گليکوزيله (HbA1C) را در ديابت نوع يک حدود 1 و در ديابت نوع 2، 2-1 (بسته به طول مدت ابتلا به ديابت) کاهش مي‌دهد. بنابر نتايج فرابررسي‌ها در افراد غيرديابتي، تغذيه‌درماني کلسترول ليپوپروتئين کم‌‌چگال (LDL) را 25mg/dL-12 کاهش مي‌‌دهد؛ همچنين کارآزمايي‌هاي باليني حاکي از نقش اصلاح سبک‌ زندگي در درمان پرفشاري خون هستند.
افرادي که در وضعيت پيش ديابتي يا مبتلا به ديابت هستند، بايد مطابق نياز تحت تغذيه‌درماني مخصوص خود قرار گيرند؛ اين کار ترجيحا بايد به وسيله کارشناس رسمي تغذيه و آشنا به اجزاي تغذيه‌درماني در ديابت صورت پذيرد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

براي ارايه‌کنندگان مراقبت‌هاي سلامت و بيماران دو روش عمده براي ارزيابي اثربخشي درمان بر کنترل قندخون وجود دارد: اندازه‌گيري A1C و اندازه‌گيري گلوکز خون به‌وسيله خود بيمار(1) (SMBG). علاوه بر اين در سال‌هاي اخير روش‌هاي سنجش مداوم گلوکز در فضاي ميان‌بافتي به بازار آمده است....
بيماراني که روزانه چند بار انسولين تزريق مي‌کنند يا تحت درمان با پمپ انسولين هستند بايد روزانه 3 بار يا بيشتر SMBG انجام دهند. در بيماراني که تزريقات کمتري دارند، انسولين دريافت نمي‌کنند يا تحت درمان با رژيم غذايي به تنهايي هستند، اندازه‌گيري گلوکز خون توسط بيمار ممکن است در رسيدن به اهداف گلوکز خون مفيد باشد. اندازه‌گيري گلوکز خون توسط بيمار پس از غذا ممکن است در رسانيدن گلوکز پس از غذا به ميزان هدف مفيد باشد. در زمان تجويز SMBG اطمينان حاصل کنيد که بيمار راهنمايي‌‌هاي اوليه را دريافت کرده، پس از آن پيگيري روتين و ارزيابي بيمار صورت خواهد گرفت،و بيمار تکنيک SMBG و توانايي استفاده از اطلاعات براي تنظيم درمان را دارد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

بيماران دچار اختلال تحمل گلوکز (IGT) يا اختلال گلوکز ناشتا (IFG) بايد درباره کاهش وزن به ميزان 10-5 و نيز افزايش فعاليت بدني تا حداقل 150 دقيقه در هفته فعاليت متوسط مانند راه رفتن تحت مشاوره قرار گيرند. به نظر مي‌رسد که ويزيت‌هاي پيگيري براي کسب موفقيت حايز اهميت باشد. با توجه به صرفه‌جويي بالقوه در هزينه‌ها به واسطه پيشگيري از ديابت، چنين مشاوره‌هايي بايد به‌وسيله شرکت‌هاي بيمه تحت پوشش قرار گيرند. علاوه بر مشاوره براي سبک زندگي، ممکن است متفورمين در کساني که در معرض خطر بسيار بالايي هستند (IFG همراه با IGT به اضافه ساير عوامل خطرزا) و کساني که چاق و زير 60 سال هستند مدنظر قرار گيرد. پايش پيدايش و پيشرفت ديابت در کساني که در مرحله پيش‌ديابت هستند بايد هر ساله انجام گيرد.
کارآزمايي‌هاي تصادفي‌شده شاهد‌دار نشان داده‌اند که مي‌توان براي افرادي که در معرض خطر بالاي ايجاد ديابت هستند (افراد دچاراختلال گلوکز ناشتا اختلال، تحمل گلوکز يا هر دو) مداخلاتي انجام داد که به طور معني‌داري ميزان وقوع ديابت را کاهش دهند. اين مداخلات عبارت‌اند از: برنامه اصلاحات عمده در سبک زندگي که نشان داده شده است بسيار موثر هستند (تقريبا 58 کاهش پس از 3 سال) و استفاده از عوامل دارويي متفورمين، آکاربوز، ارليستات و روزيگليتازون که نشان داده شده است هر کدام از آنها ديابت محتمل را به درجات متفاوتي کاهش مي‌دهند. خلاصه‌اي از کارآزمايي‌هاي مرتبط با پيشگيري از ديابت در جدول1 نشان داده شده است. بر اساس نتايج کارآزمايي‌هاي باليني و خطرات شناخته شده پيشرفت مرحله پيش‌ديابت به ديابت، يک هيات اجماعي از انجمن ديابت آمريکا در سال 2007 نتيجه‌گيري کرد که افراد مبتلا به مرحله پيش‌ديابت ( IGT و/يا IFG) بايد در زمينه تغييرات شيوه زندگي با اهدافي مشابه با اهداف برنامه پيشگيري از ديابت (DPP) (10-5 کاهش وزن و فعاليت بدني متوسط به ميزان تقريبا 30 دقيقه در روز) تحت مشاوره قرار گيرند. با توجه به موضوع مشکل‌تر درمان دارويي براي پيشگيري از ديابت هيات براي پيشگيري از ديابت به اين نتيجه رسيد که متفورمين بايد تنها داروي مدنظر براي استفاده در پيشگيري از ديابت باشد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

 در سال 2003 در مورد تشخيص اختلال گلوکز ناشتا⁽¹⁾ (IFG) اصلاحاتي به عمل آمد. طبقه‌بندي ديابت شامل 4 طبقه باليني است: ديابت نوع 1 (ناشي از تخريب سلول‌هاي بتا که معمولا منجر به کمبود مطلق انسولين مي‌شود) ديابت نوع 2 (از نقص پيشرونده ترشح انسولين در زمينه مقاومت به انسولين ناشي مي‌شود) ديگر انواع خاص ديابت به علل ديگر مثلا نقايص ژنتيک در کارکرد سلول‌هاي بتا، نقايص ژنتيک در عملکرد انسولين، بيماري بخش برون ريز پانکراس (نظير فيبروزسيستيک) و ناشي از دارو يا مواد شيميايي (نظير آنچه در درمان ايدز يا پس از پيوند اعضا رخ مي‌دهد) ديابت شيرين بارداري⁽²⁾(GDM) (ديابت تشخيص داده شده طي بارداري)
بعضي بيماران را نمي‌توان به طور مشخص در يکي از دو گروه ديابت نوع 1 يا نوع 2 طبقه‌بندي کرد. تظاهرات باليني و پيشرفت بيماري در دو نوع ديابت تا حد قابل توجهي متغير است. گهگاه بيماراني که ديابت نوع 2 دارند مي‌توانند با کتواسيدوز تظاهر يابند. به همين ترتيب در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 ممکن است بيماري ديرهنگام بروز يابد و به کندي (هر چند بي‌وقفه) پيشرفت کند باوجود اينکه خصوصيات يک بيماري خود ايمني را نشان مي‌دهند. چنين مشکلاتي ممکن است در تشخيص بيماري در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان رخ دهد. تشخيص درست ممکن است با گذشت زمان روشن شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

فرورفتگي ناخن پا در انگشت يا اونيکوکريپتوز (onychocryptosis)، بيش از همه شست پا را درگير مي‌کند. عوامل آناتوميک و رفتاري بسياري در فرورفتگي ناخن به داخل انگشت دخيل هستند که از آن جمله مي‌توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهاي مکرر يا ناغافل، استعداد ژنتيکي، تعريق بيش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد. رويکرد درماني محافظه‌کارانه عبارتند از غوطه‌ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاري نوار پنبه‌اي يا نخ دندان زير لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شياري(gutter splinting) با يا بدون کارگذاري ناخن آکريليک. رويکردهاي جراحي عبارتند از کشيدن ناکامل ناخن يا برداشت کامل ناخن با يا بدون فنوليزاسيون (phenolizition). روش‌هاي ديگر عبارتند از سوزاندن ماتريکس ناخن با کمک الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي و ليزر دي اکسيد کربن. مصرف آنتي‌بيوتيک خوراکي قبل يا بعد از فنوليزاسيون، پيامد را بهبود نمي‌بخشد. کشيدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنوليزاسيون يا برداشت ماتريکس ناخن، به يک ميزان در درمان موثر است. کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون، در مقايسه با برداشت جراحي ناخن بدون فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامتدار بيماري اثربخش‌تر است اما با افزايش مختصري در عفونت پس از عمل همراه است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

فرورفتگي ناخن پا در انگشت يا اونيکوکريپتوز (onychocryptosis)، بيش از همه شست پا را درگير مي‌کند. عوامل آناتوميک و رفتاري بسياري در فرورفتگي ناخن به داخل انگشت دخيل هستند که از آن جمله مي‌توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهاي مکرر يا ناغافل، استعداد ژنتيکي، تعريق بيش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد. رويکرد درماني محافظه‌کارانه عبارتند از غوطه‌ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاري نوار پنبه‌اي يا نخ دندان زير لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شياري(gutter splinting) با يا بدون کارگذاري ناخن آکريليک. رويکردهاي جراحي عبارتند از کشيدن ناکامل ناخن يا برداشت کامل ناخن با يا بدون فنوليزاسيون (phenolizition). روش‌هاي ديگر عبارتند از سوزاندن ماتريکس ناخن با کمک الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي و ليزر دي اکسيد کربن. مصرف آنتي‌بيوتيک خوراکي قبل يا بعد از فنوليزاسيون، پيامد را بهبود نمي‌بخشد. کشيدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنوليزاسيون يا برداشت ماتريکس ناخن، به يک ميزان در درمان موثر است. کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون، در مقايسه با برداشت جراحي ناخن بدون فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامتدار بيماري اثربخش‌تر است اما با افزايش مختصري در عفونت پس از عمل همراه است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

شيوع ديابت در تمامي ‌کشورهاي دنيا رو به افزايش است. از طرفي ديگر ديابت به سبب ايجاد عوارض مزمن و افزايش خطر مرگ و مير در افراد مبتلا بسيار پرهزينه است، ولي شواهد به روشني نشان داده‌اند که کنترل متابوليک مناسب، به کاهش عوارض و مرگ و مير در ديابت منجر مي‌گردد. از طرفي ديگر کنترل متابوليک رابطه تنگاتنگي با ميزان مراقبت شخصي فرد مبتلا و حتي خانواده وي دارد. هدف از آموزش مراقبت شخصي ديابت، بالا بردن سطح آگاهي فرد مبتلاست که خود به ايجاد رفتار مناسب در جهت افزايش مراقبت شخصي و در نهايت کنترل مطلوب متابوليک و احساس رضايتمندي در وي منجر خواهد شد. اين فرآيند دردراز مدت مي‌تواند بروز عوارض حاد و مزمن ديابت را کاهش دهد. مقاله درپيش روي خوانندگان گرامي ‌مروري است بر اثرات آموزش بر جنبه‌هاي مختلف کنترل ديابت که به تفکيک براي ديابت نوع 1 و نوع 2 آورده شده است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

تنگي‌ آئورت مهم‌ترين بيماري دريچه‌اي قلب در کشورهاي توسعه‌يافته است که 3 از افراد بالاي 65 سال را مبتلا مي‌سازد. با وجودي که ميزان بقا در بيماران بي‌علامت مبتلا به تنگي آئورت در مقايسه با بيماران جور شده از نظر سن و جنس در گروه شاهد همسان است، ميانگين ميزان بقاي کلي در بيمارن علامت‌دار که عمل تعويض دريچه آئورت انجام نداده‌اند، 3-2 سال است. طي دوران نهفته بدون علامت، هيپرتروفي بطن چپ و تقويت پيش‌بار توسط دهليز، افزايش پس‌بار ناشي از تنگي آئورت را جبران مي‌کند. با تشديد بيماري، فرآيندهاي جبراني کفايت خود را از دست مي‌دهند و سبب بروز علايم نارسايي قلب، آنژين يا سنکوپ مي‌شوند. در بسياري از بيماراني که دچار اين علايم بوده، شواهدي از تنگي قابل‌توجه آئورت نيز در اکوکارديوگرافي دارند، بايد عمل تعويض دريچه آئورت را توصيه نمود. تحت‌نظرگيري و پايش دقيق در مورد بيشتر بيماران ‌بي‌علامت، از جمله افراد دچار تنگي آئورت قابل‌توجه از لحاظ هموديناميک، توصيه مي‌شود. بايد به بيماران درباره علايم بيماري و اهميت گزارش سريع آنها به پزشکشان آموزش داد. در تنگي شديد آئورت انجام اکوکارديوگرافي داپلر پياپي به صورت ساليانه، براي بيماري متوسط به فاصلة هر 2-1 سال و براي بيماري خفيف هر 5-3 سال توصيه مي‌شود. تمام بيماران دچار تنگي آئورت علامت‌دار، افراد مبتلا به تنگي شديد آئورت بدون علايم واضح و افراد دچار اختلال عملکرد بطن چپ بايد به متخصص قلب ارجاع گردند. بسياري از بيماران دچار تنگي بي‌علامت آئورت، مبتلا به بيماري‌هاي قلبي‌ـ‌عروقي همزمان نظير پرفشاري خون، فيبريلاسيون دهليزي و بيماري شريان کرونر نيز هستند که اين موارد را هم بايد با دقت ارزيابي و درمان کرد...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

خال‌هاي آتيپيک را مي‌توان با مشاهده و با کمک ويژگي‌هاي باليني اندازه بزرگ‌تر از 6 ميلي‌متر، ناهمگني رنگ، حاشيه نامشخص و سطح ناصاف افتراق داد. تمام بيماراني که خال آتيپيک دارند بايد درباره اجتناب از نور آفتاب، غربالگري اعضاي خانواده و بررسي منظم پوست به صورت حداقل يک بار در سال مورد مشاوره قرار گيرند. فوتوگرافي و درموسکوپي تمام بدن مي‌توانند در پايش منظم پوست براي شناسايي تغييرات خال‌هاي آتيپيک و پيدايش ضايعات جديد کمک کننده باشند. وجود خال‌هاي آتيپيک متعدد احتمال ملانوم را افزايش مي‌دهد. بيشترين احتمال ملانوم در بيماراني است که بيش از 50 خال آتيپيک و دو يا بيش از دو عضو خانواده مبتلا به ملانوم (خال آتيپيک خانوادگي و نشانگان ملانوم) دارند. خال‌هاي آتيپيک را بايد هنگامي که ويژگي‌هاي مطرح کننده بدخيمي را دارند برداشت. برداشتن بيضي شکل روش برداشت ارجح است. برداشتن تمامي خال‌هاي آتيپيک نه ضروري و نه هزينه ـ اثربخش است...
خال‌هاي آتيپيک اولين‌بار در سال 1978 به عنوان ضايعات پوستي پيگمانته مشخص در 37 نفر از 58 عضو 6 خانواده مبتلا به ملانوم توصيف شدند. واژه نشانگان خال B-K از حروف اول نام خانوادگي دو تا از خانواده‌هاي مذکور ابداع شد. از نظر باليني، يک فرد مي‌تواند يک تا بيش از 100 عدد از اين خال‌ها را داشته باشد که عمدتا روي قسمت‌هاي فوقاني تنه و اندام‌هاي فوقاني ظاهر مي‌شوند. هر ضايعه معمولا قطري بزرگ‌تر از 6 ميلي‌متر دارد ولي ضايعات از نظر شکل و رنگ متغير هستند. از لحاظ بافت شناسي، خال‌هاي آتيپيک هيپرپلازي ملانوسيت‌هاي آتيپيک، فيبروپلازي، پروليفراسيون عروق و ارتشاح لنفوسيتي را نشان مي‌دهند...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

Central Venous Catheterization

The placement of a central venous line is an essential technique in the treatment of many hospitalized patients. This video will demonstrate the placement of a central venous catheter in the internal jugular vein with the use of one of several variations of the Seldinger technique. An additional video on subclavian line placement will be forthcoming. We will demonstrate and review the regional anatomy of the neck, indications for the insertion of a central line, the recommended site and technique for placement of a line in the internal jugular vein, selected complications associated with the procedure

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Orotracheal Intubation

Emergency orotracheal intubation is indicated in any situation in which definitive control of the airway is needed. Specific indications include cardiac or respiratory arrest, failure to protect the airway from aspiration, inadequate oxygenation or ventilation, and impending or existing airway obstruction. Orotracheal intubation is also commonly performed as part of the care of the critically ill patient with multisystem disease or injuries, and to facilitate control of the airway during surgical procedures requiring general anesthesia. Contraindications: In emergent cases, such as cardiac arrest, airway management is of paramount importance, and there are very few contraindications to orotracheal intubation

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Paracentesis

Abdominal paracentesis is performed as a diagnostic procedure to establish the etiology of new-onset ascites or to rule out spontaneous bacterial peritonitis in patients with preexisting ascites. Large-volume paracentesis is performed in hemodynamically stable patients with tense or refractory ascites to alleviate discomfort or respiratory compromise. Contraindications Many patients undergoing paracentesis will have baseline coagulopathy or thrombocytopenia. However, the incidence of clinically significant bleeding during paracentesis is extremely low, and routine use of fresh-frozen plasma or platelet concentrates is not recommended. Paracentesis should be avoided in patients with disseminated intravascular coagulation

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Basic Laceration Repair

Lacerations are among the most common reasons for visits to emergency departments. Although most lacerations will heal without treatment, repair of these injuries reduces infection, scarring, and patient discomfort. Sutures, tissue adhesives, and wound tapes may all be used for laceration repair. Tissue adhesives and wound tapes are suitable for smaller lacerations that are not subject to substantial tension. In this video, however, we will demonstrate the use of simple interrupted sutures. Contraindications Not all lacerations are suitable for primary closure. Some should be allowed to heal by secondary intention (i.e., granulation and re-epithelialization)

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Thoracentesis

Thoracentesis is used diagnostically to establish the cause of a pleural effusion. It can also be performed to drain large effusions that lead to respiratory compromise. Contraindications Limited data exist regarding the safety of thoracentesis in patients with coagulation abnormalities. The procedure is probably safe in patients with mild or moderate elevations of the prothrombin time or partial-thromboplastin time. The decision to use fresh-frozen plasma or platelet concentrates in patients with clinically significant coagulopathy or thrombocytopenia must be made on an individual basis

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Lumbar Puncture

This video will demonstrate safe and successful methods of performing lumbar puncture. Lumbar puncture is indicated for both diagnostic and therapeutic purposes. Also, the administration of spinal and epidural anesthesia involves the use essentially of the same technique. Analysis of cerebrospinal fluid may be helpful in the diagnosis of infectious processes such as meningitis, inflammatory diseases such as multiple sclerosis, cancers such as leukemia, and metabolic processes. Therapeutically, lumbar puncture allows for the intrathecal administration of chemotherapeutic agents and antibiotics. There are specific contraindications to lumbar puncture

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Male Urethral Catheterization

Urethral catheterization may be performed as either a therapeutic or a diagnostic procedure. Therapeutically, catheters may be placed to decompress the bladder in patients with acute or chronic urinary retention. In addition, catheters may be placed to facilitate bladder irrigation in patients with gross hematuria. Diagnostically, urinary catheters may be placed to obtain an uncontaminated urine sample for microbiologic testing, to measure urinary output in critically ill patients or during surgical procedures, or to measure post-void residuals. The only absolute contraindication to urethral catheterization is known or suspected urethral injury, usually in the setting of a pelvic fracture

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Arthrocentesis of the Knee

Diagnostically, arthrocentesis is indicated to rule out septic arthritis in individuals presenting with a single or several inflamed joints. Arthrocentesis can also be used to differentiate between crystal arthropathies, such as gout and pseudogout, inflammatory and noninflammatory effusions, and hemarthroses. It should be emphasized that a single inflamed joint should almost always undergo at least one diagnostic aspiration. Therapeutically, arthrocentesis may be performed to drain large effusions, hemarthroses, or to inject steroids or local anesthetic. Arthrocentesis should be avoided in patients with cellulitis overlying the site of needle entry, out of concern of seeding the joint cavity with bacteria

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Nasogastric Intubation

Common indications for nasogastric intubation include decompression of the GI tract in patients with bowel obstruction and gastric emptying in intubated patients to prevent aspiration. NG tubes may be placed as an adjunct for the delivery of oral agents, such as activated charcoal or oral radiographic contrast medium. NG tubes are often placed in patients with suspected upper GI hemorrhage. However, the sensitivity and negative predictive value of nasogastric aspirates for detecting active bleeding is suboptimal, and the absence of bloody return cannot be relied upon to rule out hemorrhage. Nonetheless, nasogastric intubation may be useful in selected patients

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

Placement of an Arterial Line

Arterial Line Placement (Introduction) This video will demonstrate arterial line placement in the radial artery using two of the many techniques available for arterial line placement, an over-the-wire technique and an over-the-needle technique. Placement of an arterial line is indicated for continuous monitoring of arterial pressure and direct arterial blood sampling. The radial pulse is palpated between the distal radius and the flexor carpi radialis tendon. Prior to line placement, perfusion of the extremity should be checked. For radial arterial catheters, an Allen test or a modified Allen test may be performed

دانلود با فرمت Windows Media Player
دانلود فایل PDF

يکي از عمده‌ترين علل آترواسکلروز هيپرکلسترولمي است. آترواسکلروز علل متعددي دارد ولي هيپرکلسترومي عاملي است که اجازه مي‌دهد ديگر عوامل خطرزا عمل کنند. ميزان بروز بيماري کرونري قلب در مناطقي که سطح کلسترول پلاسماي مردم پايين است، کم است. در انگلستان، بيماري کرونري قلب علت عمده مرگ‌ومير است و يک بررسي پيمايشي جديد توسط وزارت بهداشت انگلستان نشان داد که ميانگين سطح کلسترول پلاسما در انگلستان mmol/L 9/5 (227mg/dL)* است که بسيار بيش از mmol/L 4 است که در مناطق روستايي چين و ژاپن ديده مي‌شود که در آنجا بيماري قلبي شايع نيست. مطالعات بسياري که پيش و پس از به بازار آمدن استاتين‌ها انجام گرفته است نشان مي‌دهد که کاهش شيوع هيپرکلسترولمي راه مهمي براي کاهش خطر کرونري است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

علت درد مزمن لگن در زنان به خوبي شناخته نشده است. هر چند که يک تشخيص خاص در اغلب موارد يافت نمي‌شود، برخي تشخيص‌هاي شايع شامل اندومتريوز، چسبندگي‌ها، نشانگان روده تحريک‌پذير و سيستيت بينابيني هستند. شرح حال و معاينه باليني اوليه مي‌تواند احتمالات تشخيصي را محدودتر کند، ارزيابي‌هاي بعدي را هدايت نمايد و بدخيمي يا بيماري‌هاي قابل توجه سيستميک را رد کند. در صورتي که ارزيابي اوليه تشخيص خاصي را نمايان نکند، آزمايش‌هاي محدود و ارزيابي سونوگرافيک مي‌تواند تشخيص را روشن سازد و نيز بيماري‌هاي وخيم را رد کند و به بيمار اطمينان ‌بخشد. روش‌هاي درمان اندکي براي علايم درد مزمن لگن فايده داشته‌اند. شواهد از کاربرد مدروکسي پروژسترون خوراکي، گوسرلين(goserelin) ، ليز چسبندگي‌ها براي چسبندگي‌هاي شديد و رويکرد درماني چند رشته‌اي براي بيماران فاقد تشخيص خاص حمايت مي‌کنند. شواهد حمايت‌کننده کمتري براي ضد دردهاي خوراکي، داروهاي ضد بارداري خوراکي ترکيبي، آگونيست‌هاي هورمون رهاکننده گونادوتروپين، مدروکسي پروژسترون داخل عضلاني، تزريق توکسين بوتولينيوم A و تزريق در نقاط تحريک، درمان‌هاي تغييردهنده عصبي و هيسترکتومي وجود دارد...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

مردي مسن مي‌گويد نمي‌تواند به درستي بشنود و چند ماهي است که مشکلش تشديد شده. اکنون در گفت و گو مشکل دارد و تلويزيون را با صداي بلند مي‌بيند. به طور طبيعي مردي معاشرتي است و لذا نااميد و افسرده شده. متوجه مي‌شويد که هر دو مجراي گوش خارجي با واکس سفتي مسدود شده است و به وي برداشتن واکس را پيشنهاد مي‌کنيد...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

پزشکان خانواده در تشخيص آلرژي‌هاي غذايي وابسته به IgE نقش تعيين کننده‌اي دارند اما در تغيير روند ارزيابي علايمي که در بيمار به غلط به ‌آلرژي نسبت داده مي‌شوند نيز موثر هستند. اگر چه هر غذايي آلرژي‌زاي بالقوه محسوب مي شود، بيش از 90 واکنش‌هاي سيستميک حاد به غذا در کودکان ناشي از تخم‌مرغ، شير، سويا، حبوبات يا خشکبار و در بزرگسالان ناشي از ميگو و خرچنگ، خشکبار يا ماهي است. نشانگان آلرژي خوراکي شايع‌تر است تا واکنش‌هاي آنافيلاکتيک به غذا اما اين علايم گذرا و محدود به دهان و گلو هستند. آزمون‌هاي سوزني پوست(skin-prick) و راديوآلرگوسوربنت(radioallergosorbent) از نظر غذاهاي خاص حساسيت 85 و ويژگي60-30 دارند. آزمون داخل جلدي موارد مثبت کاذب و خطر عوارض جانبي بيشتري دارد، بنابراين نبايد براي ارزيابي اوليه از آنها استفاده کرد. آزمون چالش غذايي دوسوکور و با شاهد دارونما همچنان اختصاصي‌ترين آزمون براي تاييد تشخيص است. درمان پس از تشخيص کامل، با اجتناب‌ از غذاهاي ايجادکننده آلرژي ميسر مي‌شود. بيماران دچار واکنش‌هاي آنافيلاکتيک به تزريق اورژانس اپي‌نفرين نياز دارند.در اين بيماران بايد توصيه کرد و آموزش داد که خودِ فرد به دنبال تماس با آلرژي‌زا و آغاز علايم، تزريق را براي خود انجام دهد. از آنتي‌هيستامين‌ها مي‌توان در واکنش‌هاي جزيي‌تر استفاده کرد...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

درمان ترکيبي پرفشاري خون با داروهاي مجزا يا يک قرص ترکيبي با دوز ثابت به پايين آوردن سريع‌تر فشار خون، دستيابي به فشار خون هدف و کاهش عوارض جانبي منجر مي‌شود. داروهاي ضد فشار خون از دسته‌هاي متفاوت ممکن است عوارض جانبي ناشي از يکديگر را خنثي کنند، براي مثال ديورتيک‌ها ادم ناشي از درمان با مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم را کاهش مي‌دهند. بيشتر بيماران مبتلا به پرفشاري خون به بيش از يک داروي ضد فشار خون نياز دارند، به ويژه اگر به بيماري همراه مبتلا باشند. هر چند راهکارهاي کميته مشترک ملي(1) (JNC) توصيه مي‌کند در بيشتر بيماران مبتلا به پرفشاري خون ديورتيک‌ها به عنوان خط اول درمان تجويز شوند وجود «انديکاسيون‌هاي الزام‌آور» ممکن است تجويز داروهاي ضد فشار خون با منافع ويژه در زمينه پيشگيري اوليه يا ثانويه را ضروري سازد. توصيه‌هاي خاص عبارتند از درمان با مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين، مسدودکننده‌هاي گيرنده آنژيوتانسين، ديورتيک‌ها، مسدودکننده‌هاي بتا يا آنتاگونيست‌هاي آلدوسترون براي بيماران مبتلا به پرفشاري خون و نارسايي قلب. براي بيماران مبتلا به پرفشاري خون و ديابت، داروهاي توصيه شده عبارتند از ديورتيک‌ها، مسدودکننده‌هاي بتا، مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين، مسدودکننده‌هاي گيرنده آنژيوتانسين و يا مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم. درمان توصيه شده براي بيماران مبتلا به پرفشاري خون و افزايش خطر بيماري کرونري عبارت است از ديورتيک، مسدودکننده‌هاي بتا، مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين و يا مسدودکننده کانال کلسيم. راهکارهاي کميته مشترک ملي توصيه مي‌کند در بيماران مبتلا به پرفشاري خون پس از انفارکتوس ميوکارد، مسدودکننده‌هاي بتا، مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين و آنتاگونيست‌هاي آلدوسترون تجويز شود؛ در بيماران دچار پر فشاري خون و بيماري مزمن کليه مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيو تانسين و مسدودکننده‌هاي گيرنده آنژيوتانسين و در بيماران مبتلا به پر فشاري خون به منظور پيشگيري از سکته مغزي مکرر ديورتيک‌ها و مهارکننده‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين تجويز شود....

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

تصميم‌ها و توصيه‌هاي مراقبت سلامت پيشگيرانه با افزايش سن جمعيت، پيچيده‌تر مي‌شود. علل بارز مرگ در ميان افراد سالمند (يعني بيماري‌هاي قلبي، سرطان‌هاي بدخيم، بيماري‌هاي عروقي مغز و بيماري‌هاي مزمن دستگاه تنفسي تحتاني) بازتابي از علل ريشه‌اي مرگ در ميان افراد در تمام سنين (يعني مصرف سيگار، رژيم غذايي نامناسب و عدم فعاليت فيزيکي) است. بسياري از جنبه‌هاي مرگ در سالمندان با تغيير رفتار، قابل تعديل است. بيماران 65 سال به بالا بايد از نظر قطع مصرف سيگار، رژيم غذايي غني از چربي‌هاي سالم، ورزش‌هاي هوازي و تمرين‌هاي کششي مورد مشاوره قرار گيرند. ساير انواع مراقبت‌هاي پيشگيري شامل آسپيرين درماني، تنظيم چربي و تجويز واکسن‌هاي کزاز و ديفتري، پنوموکوک و آنفلوآنزا هستند. اگر چه سرطان، دومين علت شايع مرگ در بيماران 65 سال به بالا است، غربالگري سرطان نقش سودمندي در ميزان بقاي آنها ندارد مگر آنکه اميد به زندگي مورد انتظار براي بيمار بيش از 5 سال باشد. بنابراين هنگام غربالگري سرطان در بيماران سالمند بهتر است که اميد به زندگي، ميزان داشتن کارکرد و ناتواني‌هاي همراه آن بازبيني شوند. غربالگري‌هاي توصيه شده ديگر عبارتند از: آنوريسم آئورت شکمي در مردان 75-65 سال، سرطان پستان در زنان 40 سال به بالا که اميد به زندگي بيش از 5 سال دارند و سرطان کولورکتال در مردان و زنان 50 سال به بالا که اميد به زندگي بيش از 5 سال دارند....

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

اغلب از پزشکان مراقبت‌هاي اوليه درباره کبود شدن آسان، خونريزي بيش از حد يا خطر خونريزي پيش از جراحي سوال مي‌شود. يک تاريخچه کامل، شامل سابقه خانوادگي هدايت کننده اقدامات مناسب تشخيص خواهد بود و يک معاينه فيزيکي ممکن است سر نخ‌هايي براي تشخيص ارايه دهد. يک سيستم نمره‌دهي خونريزي استاندارد شده مي‌تواند به پزشکان در سازمان‌دهي کردن سابقه خونريزي بيمار و نيز چشم‌پوشي نکردن از شايع‌‌ترين اختلال خونريزي دهنده ارثي يعني بيماري فون‌ويلبراند کمک کند. در موارد مشکوک به اختلالات خونريزي دهنده، بررسي‌هاي آزمايشگاهي اوليه بايد شامل شمارش کامل سلول‌هاي خوني همراه با شمارش پلاکت‌ها، گستره خون محيطي، زمان پروترومبين و زمان ترومبوپلاستين نسبي باشد. آزمون‌هاي تخصصي‌تر ولي نسبتا ساده‌اي همچون تحليل‌گر کارکرد پلاکتي 100، آزمون‌هاي مخلوط کردن و سنجش‌هاي مهارکننده‌ها نيز ممکن است کمک کننده باشند. اين آزمون‌ها مي‌توانند به تشخيص اختلالات کارکرد پلاکت‌، اختلالات کمي پلاکت، کمبود فاکتورها و مهارکننده‌هاي فاکتور کمک نمايد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

نشانگان گيلن-باره يک نوروپاتي محيطي است که سبب نارسايي حاد عصبي ـ عضلاني مي‌شود. اشتباه در تشخيص شايع است که به دليل ميزان بالاي نارسايي تنفسي مي‌تواند کشنده باشد. نارسايي تنفسي سهم عمده‌اي در مرگ و مير 10 درصدي مشاهده شده در مطالعات آينده‌نگردارد. دانسته‌هاي ما درباره طيف وسيع بيماري و پاتوژنز آن در سال‌هاي اخير به ميزان چشمگيري افزايش يافته است. در چندين کارآزمايي شاهددار تصادفي شده با کيفيت بالا، اثربخش بودن درمان زودهنگام به اثبات رسيده است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

اغلب پزشکان، دندان‌پزشکان و بيماران به سلامت دهان در طول بارداري توجه ندارند و اهميت آن را درک نمي‌کنند. تدوين راهکارهاي طبابت باليني مبتني بر شواهد هنوز به پايان نرسيده است. پژوهش‌ها حاکي از آنند که بعضي بيماري‌هاي دهان پيش از زايمان در مادر مي‌تواند عواقب نامطلوبي براي کودک داشته باشد. پريودونتيت با زايمان زودرس و کم‌وزني نوزاد همراه است و يا ميزان بالاي باکتري‌هاي پوسيدگي‌زا (cariogenic) در مادر به افزايش پوسيدگي دندان در نوزاد منجر مي‌شود. ديگر ضايعات دهاني، نظير ژنژيويت و تومورهاي بارداري خوش‌خيم هستند و اطمينان بخشي و پايش براي آنها کافي است. هر خانم باردار بايد از نظر خطرهاي دهاني غربالگري شود. در مورد بهداشت مناسب دهاني آموزش ببيند و در صورت لزوم براي انجام درمان‌هاي دندان‌پزشکي ارجاع شود. اقدامات دنداني نظير راديوگرافي تشخيصي، درمان‌هاي پريودونتال، ترميم و کشيدن دندان بي‌خطر هستند و بهترين زمان انجام آن سه ماهه دوم بارداري است. زايليتول (xylitol) و کلرهگزيدين به عنوان درمان کمکي در اوايل دوره پس از زايمان براي مادران پرخطر و به منظور کاهش انتقال باکتري‌هاي پوسيدگي‌زا به شيرخوارانشان قابل استفاده هستند. مراقبت دنداني مناسب و پيشگيري در طول بارداري مي‌تواند پيامدهاي نامناسب را در نوزاد کاهش دهد و پوسيدگي‌هاي دندان را در شيرخواران کم کند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

نشانگان پاهاي بي‌قرار يک اختلال حرکتي عصبي شايع است که حدودا 10 از بزرگسالان را مبتلا مي‌کند. تقريبا در يک سوم از مبتلايان به اين وضعيت، علايم به قدري شديد است که به درمان طبي نياز دارد. ممکن است نشانگان پاهاي بي‌قرار يک اختلال اوليه باشد، يا اينکه ثانويه به کمبود آهن، نارسايي کليه، بارداري يا استفاده از داروهاي خاص باشد. تشخيص باليني است و براساس نياز به تکان‌دادن پاها که معمولا با احساس ناراحتي همراه است، وقوع حين استراحت، بهبود با فعاليت و بدترشدن علايم هنگام عصر يا شب مطرح مي‌شود. نشانگان پاهاي بي‌قرار سبب اختلال خواب شده، با اضطراب و افسردگي همراه است و بر کيفيت زندگي اثر نامطلوب دارد. درمان علل ثانويه نشانگان پاهاي بي‌قرار ممکن است به بهبود يا برطرف‌شدن علايم منجر شود. در حال حاضر، درباره تاثير تغيير شيوه زندگي بر علايم نشانگان پاهاي بي‌قرار اطلاعات اندکي در دست است. در صورت نياز به دارو، آگونيست‌هاي دوپامين درمان اوليه براي نشانگان پاهاي بي‌قرار متوسط تا شديد هستند. ساير داروهايي که ممکن است موثر باشند عبارتند از گاباپنتين، کاربي‌دوپا / لووودوپا، اوپيوييدها و بنزوديازپين‌ها.
نشانگان پاهاي بي‌قرار(1) (RLS) يک اختلال عصبي شايع است که حدودا 10 از بزرگسالان را مبتلا مي‌کند. حدود يک سوم از مبتلايان به نشانگان پاهاي بي‌قرار داراي علايم متوسط تا شديد هستند و به درمان طبي نياز دارند. شيوع آن با افزايش سن، افزايش مي‌يابد. هرچند تقريبا يک سوم از بيماران مبتلا به آن براي اولين بار علايم خود را قبل از 18 سالگي تجربه مي‌کنند. اين بيماري در زنان شايع‌تر است. براي ابتلا به استعداد ژنتيکي وجود دارد، که در آنهايي که در سنين پايين‌تر دچار مي‌شوند شايع‌تر است. ممکن است نشانگان‌ پاهاي بي‌قرار يک اختلال اوليه باشد يا ممکن است ثانويه به کمبود آهن، بارداري، نارسايي کليه، استفاده از داروهاي خاص يا آسيب طناب نخاعي باشد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

ترومبوآمبولي وريدي علت اصلي مرگ مادران در ايالات متحده است. بارداري يک عامل خطرزا براي ترومبوز وريدي عمقي است و خطر مذکور با وجود سابقه شخصي يا خانوادگي از نظر يا ترومبوفيلي به ميزان بيشتري افزايش مي‌يابد. غربالگري براي ترومبوفيلي براي عموم جمعيت توصيه نمي‌شود؛ با اين حال، در مواقعي که سابقه شخصي يا خانوادگي مطرح‌کننده افزايش خطر است، انجام آزمايش براي وضعيت‌هاي ترومبوفيليک ارثي يا اکتسابي توصيه مي‌شود. فاکتور V ليدن و جهش پروترومبين G20210A شايع‌ترين اختلالات ترومبوفيلي ارثي هستند و نشانگان آنتي‌بادي ضد فسفوليپيد مهم‌ترين نقص اکتسابي در اين زمينه است. علايم باليني ترومبوز وريدي عمقي ممکن است خفيف بوده، افتراق آنها از ادم بارداري مشکل باشد. سونوگرافي با فشردن وريد (داپلر) آزمون تشخيصي انتخابي است. آمبولي ريه نوعا پس از زايمان با تنگي تنفس و تاکي‌پنه ظهور مي‌کند. سي‌تي‌اسکن اسپيرال آزمون انتخابي براي آمبولي ريه است. وارفارين در دوران بارداري کنترانديکه است، ولي مصرف آن پس از زايمان بي‌خطر مي‌باشد و با شيردهي منافاتي ندارد. هپارين با وزن مولکولي پايين عمدتا جايگزين هپارين تفکيک‌نشده براي پيشگيري و درمان در دوران بارداري شده است.
ترومبوآمبولي وريدي(1)(VTE) که شامل ترومبوز وريدي عمقي(2)(DVT) و آمبولي ريه (pulmonary embolism) است سبب عارضه‌دار شدن 3- 5/0 در 1000 بارداري مي‌شود و عامل اصلي مرگ و مير مادران در ايالات متحده است. راهکار عملي کالج پزشکان آمريکا(3) و آکادمي پزشکان خانواده آمريکا(4) در سال 2007، بر اساس يک مروز نظام‌مند تنها 11 مطالعه با کيفيت بالا را درباره درمان ترومبوآمبولي وريدي در بارداري پيدا کرد و نتيجه گرفت که به منظور ارايه توصيه‌هاي قطعي شواهد ناکافي هستند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

پزشکان مي‌دانند که تغذيه با شير مادر براي سلامت نوزادان در کشور‌هاي در حال توسعه امري حياتي است، ولي ممکن است نسبت به مزاياي بالقوه درازمدت آن براي سلامت مادران و کودکان به ويژه در ارتباط با چاقي، فشارخون، کلسترول و سرطان در کشورهاي توسعه‌يافته آگاهي کمتري داشته باشند. سازمان جهاني بهداشت (WHO) توصيه مي‌کند که در 6 ماه اول تغذيه به صورت انحصاري با شير مادر (تنها شيرمادر بدون آب، ساير مايعات يا مواد جامد) انجام شود و سپس براي 2 سال يا بيشتر تغذيه با شيرمادر به همراه تغذيه تکميلي ادامه يابد. مقامات مسوول در کشور انگستان اين توصيه را پذيرفته‌اند، ولي اين امر چالش عظيمي را پيش روي کشورهايي نظير انگلستان و ايالات متحده قرار مي‌‌دهد، زيرا دهه‌ها در اين کشورها ميزان تغذيه با شير مادر پايين بوده است و به نظر مي‌رسد مقاومت به چنين تغييري قابل توجه باشد. در اين مقاله مروري، ما با در نظر داشتن بستر جهاني موضوع، عمدتا بر کشورهاي توسعه‌يافته تمرکز خواهيم کرد. در اينجا شواهد آثار سودمند تغذيه با شير مادر بر سلامت خلاصه گرديده‌ است، درباره اپيدميولوژي بحث شده است و يک راهنمايي عملي براي اداره و درمان مشکلات ناشي از تغذيه با شير مادر ارايه شده است. پيشرفت‌هاي جديد در نمودارهاي رشد نوزاد و مناقشات فعلي درباره HIV و شير مادر اهدايي مورد تاکيد قرار گرفته است.
شيرخشک صرفا يک غذاست در صورتي که شيرمادر يک مايع مغذي زنده پيچيده، حاوي آنتي‌بادي‌ها، آنزيم‌ها و هورمون‌هاست که همگي آنها براي سلامت سودمند هستند. علاوه بر اين، برخي از روش‌هاي دادن شيرخشک، کودک را در معرض خطرات جدي ابتلا به عفونت قرار مي‌دهد. دريافت زودهنگام آغوز (کلستروم) که غني از آنتي‌بادي است، اهميت ويژه‌اي در کشورهاي در حال توسعه دارد و حجم اندک آغوز به پيشگيري از فزون‌باري کليوي در هنگامي که کودک در حال تنظيم تعادل مايعات بدن خود است کمک مي‌نمايد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

هيپوکلسمي اختلال بيوشيميايي بالقوه کشنده‌اي است که احتمال خطاهاي جدي در تشخيص و درمان آن وجود دارد. هيپوکلسمي هم در مراقبت‌هاي اوليه و هم در مراقبت‌هاي ثانويه ديده مي‌شود؛ شيوع اين مشکل در کل بيماران بستري 18 است و شيوع آن در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه به 85 مي‌رسد. شايع‌ترين علت هيپوکلسمي در مراقبت‌هاي اوليه، کمبود ويتامين D‌ است که بسته به خصوصيات دموگرافي جمعيت ممکن است شيوعي تا 50 داشته باشد. هيپوکلسمي مي‌تواند بدون علامت باشد و در آزمايش‌ها خود را نشان دهد يا به صورت يک اختلال متابوليک تهديدکننده‌ بروز نمايد. هيپوکلسمي حاد مي‌تواند به علايم شديدي منجر گردد که مستلزم بستري سريع در بيمارستان و اصلاح باشند. در مقابل، هنگامي که هيپوکلسمي به کندي ايجاد مي‌شود بيماران به طور شگفت‌آوري بي‌علامت هستند. اين مقاله به پزشکان کمک مي‌کند تا تشخيص و درمان مبتلايان به هيپوکلسمي را بهينه سازند. از آنجا که هيپوکلسمي اغلب به صورت اورژانس بروز مي‌نمايد و علايم با تجويز کلسيم رفع مي‌گردند، مبناي شواهد مربوط به درمان هيپوکلسمي حاد اغلب تجربي است نه کارآزمايي‌هاي شاهددار.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

روتاتورکاف از به‌هم‌پيوستن کپسول مفصل گلنوهومورال با تاندون‌هاي ساب اسکاپولاريس، سوپرااسپيناتوس، اينفرااسپيناتوس و عضلات تِرِس مينور تشکيل مي‌شود(شکل 1). روتاتورکاف سر هومروس را با فشردن آن درون حفره گلنوييد به دقت در مرکز اين حفره قرار مي‌دهد.
هر يک از عضلات روتاتورکاف به ايجاد استحکام در حرکت بازو کمک مي‌کنند: عضله ساب‌اسکاپولاريس در چرخش داخلي، عضله سوپرااسپيناتوس در بالابردن و عضلات اينفرااسپيناتوس و ترس مينور در چرخش خارجي. نقص تاندون‌هاي روتاتورکاف به دليل پارگي يا ساييدگي شايع‌ترين مشکل باليني شانه است و در ايالات متحده سالانه منجر به بيش از 5/4 ميليون ويزيت پزشکي مي‌‌گردد. نقص تاندون‌هاي روتاتورکاف ممکن است از آسيبي عمده ناشي شود، ولي علت شايع‌تر، فرسودگي ناشي از سن تاندون‌ها است که به طور معمول از سطح تحتاني قسمت قدامي سوپرااسپيناتوس آغاز مي‌گردد (شکل2و3). نقص روتاتورکاف ممکن است پيشرفت کند و تمام ضخامت اتصالات تاندوني سوپرااسپيناتوس را درگير سازد و سپس مي‌تواند به اينفرااسپيناتوس و ساب‌اسکاپولاريس گسترش يابد. سير طبيعي اختلال دژنراتيو تاندون‌هاي روتاتورکاف پيشرفت با افزايش سن است. مطالعات تصويربرداري نشان مي‌دهد که 30 افراد بي‌علامت بالاي 60 سال و 65 افراد بي‌علامت بالاي 70 سال نقايص روتاتورکاف دارند. سرعت پيشرفت ممکن است آهسته باشد. بيماراني وجود دارند که با علايم متوسط و پارگي شديد روتاتورکاف کارکرد رضايت‌بخش شانه را تا حداقل 4 سال حفظ کرده‌اند.
نقايص روتاتورکاف در افراد چاق تا حدي شايع‌تر است. هرچند تزريق‌هاي کورتيکواستروييد با افزايش خطر نقص روتاتورکاف همراه نبوده است، شواهدي وجود دارد مبني بر اينکه تزريق کورتيکو استروييد در تاندون‌ها، ليگامان‌ها و اطراف آن مي‌تواند ترکيب کلاژن و استحکام و توانايي التيام آن را تغيير دهد. نيکوتين نيز توانايي تاندون براي التيام و اتصال به استخوان را مختل مي‌کند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

بين 15-5 شيرخواران علايمي حاکي از واکنش مضر به پروتئين شير گاو را نشان مي‌دهند در حالي که برآورد شيوع آلرژي به پروتئين شير گاو 7-2 است. تفاوت در معيارهاي تشخيصي و طراحي مطالعه، مسوول دامنه وسيع برآورد شيوع است و اهميت تشخيص دقيق را متذکر مي‌گردد که به کاهش تعداد شيرخواراني مي‌انجامد که به غلط تحت رژيم‌هاي حذفي قرار مي‌گيرند. آلرژي به پروتئين شير گاو در مراقبت‌هاي اوليه به سادگي ناديده گرفته مي‌شود و بايد به عنوان يکي از علل زجر شيرخوار و علايم باليني گوناگون تلقي گردد. تشخيص دقيق و درمان به اطمينان والدين مي‌انجامد. اين آلرژي مي‌تواند در شيرخواراني که به طور انحصاري يا غيرانحصاري شير مادر مي‌خورند و هنگامي که پروتئين شير گاو وارد رژيم غذايي مي‌گردد، ايجاد شود. تشخيص زودهنگام و درمان دقيق، خطر اختلال رشد را کاهش مي‌دهد.
آلرژي به پروتئين شير گاو ناشي از واکنش ايمني شناختي به يک يا چند پروتئين شير گاو است و با ديگر واکنش‌هاي مضر به پروتئين شير گاو (مثل عدم تحمل لاکتوز) فرق دارد. اين آلرژي مي‌تواند مرتبط يا غيرمرتبط با ايمونوگلوبولين IgE)E) باشد و در موارد مرتبط با IgE ممکن است تظاهري از آتوپي باشد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

يک راه ساده براي رويکرد به هيپرپيگمانتاسيون پاسخ دادن به اين پرسش است که آيا افزايش رنگ، ناشي از افزايش ملانين، افزايش ملانوسيت‌ها يا رسوب ماده ديگري است که رنگ پوست را افزايش مي‌دهد(شکل‌1). در ادامه برخي اختلالات هيپرپيگمانتاسيون و مشخصات و درمان آنها مي‌آيد.
شرح حال و معاينه فيزيکي غالبا سرنخ‌هايي را براي رسيدن به علت زمينه‌اي هيپرپيگمانتاسيون فراهم مي‌آورند. در شرح حال بايد زمان بروز ضايعه مشخص گردد زيرا برخي اختلالات (مثل نوروفيبروماتوز) ارثي هستند در حالي که برخي ديگر در کودکان (مثل کک و مک) يا طي بارداري (مثل ملاسما) ايجاد مي‌گردند. علايم سيستميک ممکن است نشانگر وجود هيپرتيروييدي، بيماري آديسون يا اختلالات مرتبط با ديابت باشند. بررسي داروها و مکمل‌هاي مورداستفاده و مواجهه با گياهان و اشعه فرابنفش مي‌تواند به تشخيص اين مساله کمک کند که آيا هيپرپيگمانتاسيون ناشي از عارضه جانبي دارو است يا يک واکنش فتوتوکسيک.
تعداد و اندازه ضايعات به تشخيص نوروفيبروماتوز، کک و مک و لنتيگو کمک مي‌کند. حاشيه، رنگ و مشخصات ضايعه به افتراق ملانوم از يک ضايعه خوش‌خيم و توزيع ضايعات پوستي به تشخيص ملاسما و آکانتوز نيگريکانس کمک مي‌نمايد.

نورالژي تري‌ژمينال اختلالي ناشايع است که علامت مشخصه آن حملات راجعه درد خنجري در حوزه عصب‌دهي عصب تري‌ژمينال است. معمولا، حملات کوتاه به دنبال حرف زدن، جويدن، مسواک زدن، تراشيدن‌ ريش، لمس آرام يا حتي يک نسيم خنک آغاز مي‌شود. درد تقريبا هميشه يک‌طرفه است و ممکن است در روز بارها تکرار شود. معمولا تشخيص براساس يافته‌هاي باليني صورت مي‌گيرد، هر چند بررسي‌هاي تصويربرداري يا ارجاع براي آزمون‌هاي تخصصي به منظور رد ساير بيماري‌ها ممکن است لازم شود. تشخيص دقيق و بموقع مهم است زيرا درد نورالژي تري‌ژمينال مي‌تواند شديد باشد. کاربامازپين داروي انتخابي براي آغاز درمان است، هر چند باکلوفن، گاباپنتين و داروهاي ديگر مي‌توانند در موارد مقاوم به درمان، منجر به رفع درد شوند. درمان جراحي اعصاب در بيماراني که درمان طبي موفق نبوده يا تحمل آن مشکل است به بيمار کمک مي‌کند.
نورالژي تري‌ژمينال اولين‌بار در پايان قرن اول شرح داده شد و بعدها به دليل اسپاسم صورت که اغلب همراه حمله‌ها است، به نام «تيک‌دولوره» خوانده شد. جامعه بين‌اللملي سردرد معيارهاي تشخيص نورالژي تري‌ژمينال کلاسيک و علامت‌دار را منتشر کرده است (جدول 1). در نورالژي تري‌ژمينال کلاسيک، هيچ دليلي براي علايم به جز فشار روي عروق به چشم نمي‌خورد. معيار باليني نورالژي تري‌ژمينال علامت‌دار نيز مشابه، ولي علت زمينه‌اي ديگري مسوول بروز علايم است. نورالژي تري‌ژمينال مي‌تواند يک شاخه يا بيش از يک شاخه از عصب تري‌ژمينال را درگير نمايد. شاخه ماگزيلاري در بيشتر موارد درگير مي‌شود و شاخه افتالميک کمتر درگير است. سمت راست صورت بيش از سمت چپ درگير مي‌شود‌ (نسبت 5/1 به 1) که ممکن است به دليل باريک‌تر بودن سوراخ گرد و سوراخ بيضي‌شکل در سمت راست باشد.

نشانگان روده تحريک‌پذير⁽¹⁾ (IBS) که با درد يا ناراحتي شکمي عود کننده و مزمن و تغيير اجابت مزاج مشخص مي‌شود، يکي از شايع‌ترين نشانگان‌هايي است که متخصصان گوارش يا پزشکان مراقبت‌هاي اوليه مشاهده مي‌کنند و شيوع آن در سطح جهان
15-10 است. از آنجا که علل عضوي روشني وجود ندارد، IBS به عنوان اختلال کارکردي شناخته مي‌شود و بر اساس معيار تشخيصي مبتني بر علايمي به نام «معيار رُم» (Rome) تعريف مي‌شود (جدول1). IBS يکي از چند اختلال گوارشي کارکردي (از جمله سوءهاضمه⁽²⁾ کارکردي) است. اختلالات گوارشي کارکردي ديگر نيز همانند اختلالات ديگر درد همچون فيبروميالژي، درد مزمن لگن و سيستيت بينابيني در بيماران مبتلا به IBS فراوان ديده مي‌شوند. بيماري‌هاي رواني همزمان نيز شايع هستند که عمده‌ترين آنها عبارتند از اضطراب، جسماني‌سازي (somatization) و ترس‌ از علايم (مثلا «من نگران هستم که اگر صبح اجابت مزاج کامل نداشته باشم در طول روز با ناراحتي شديد روبه‌رو شوم»)؛ اين موارد به اختلال در کيفيت زندگي و استفاده زياده از حد از خدمات سلامت مرتبط با IBS مي‌انجامد.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

شيوع آسم در هنگام بارداري چقدر است؟ آسم مشکلي جدي در سراسر دنيا به شمار مي رود و شيوع آن در دو دهه گذشته افزايش پيدا کرده است. با توجه به اين که 4/12-4/3 زنان باردار دچار آسم هستند، اين بيماري مزمن در دوران بارداري شايع است. راهکارهاي ملي و بين‌الملليِ فراواني درباره درمان آسم وجود دارد که در زنان باردار نيز به کار مي‌آيند.پزشکان اغلب با بيماران بارداري مواجه مي‌شوند که به آسم مبتلا هستند اما دانش اندکي درباره آسم و درمان مطلوب آن دارند (سناريوي باليني ذيل را ملاحظه فرماييد). پس از درمان حمله حاد، پزشک بايد در مورد آسم، اثر آن بر بارداري و بهترين روش براي درمان آسم به بيمار مشاوره دهد.
آيا بارداري تاثيري بر آسم دارد؟ مطالعات قديمي همگروهي و آينده‌نگر مشخص شد که طي بارداري شدت آسم در يک سوم زنان ثابت و در يک سوم ديگر بدتر و در يک سوم باقي مانده بهتر مي‌شود.
2 مطالعه آينده‌نگر نشان دادند طي بارداري، احتمال وخامت اين بيماري در زنان مبتلا به آسم شديد(65- 52) نسبت به زنان مبتلا به آسم خفيف (13-8) زيادتر است. موارد تشديد اغلب بين هفته‌هاي 36-24 اتفاق مي‌افتند. در مطالعه‌اي آينده‌نگر، مورفي و همکاران مشاهده کردند که عفونت‌هاي تنفسي ويروسي شايع‌ترين عوامل تشديد کننده بيماري هستند (34 موارد) و پس از آن عدم مصرف منظم کورتيکواستروييدهاي استنشاقي تجويز شده قرار دارد (29). مطالعه آينده‌نگر کوچک ديگري نشان داد که از بين زنان باردار، آنهايي که دچار آسم شديد هستند، به احتمال بيشتري دچار عفونت تنفسي يا ادراري ‌هستند (69) تا آنهايي که آسم خفيف دارند (31) يا آنها که به آسم مبتلا نيستند (5). بدين ترتيب زنان مبتلا به آسم صرف‌نظر از شدت بيماري بايد طي دوران بارداري از نزديک پيگيري شوند. کادر 1 نشان دهنده عوامل فيزيولوژيک موثر بر آسم در بارداري است.

PDF مقاله            HTML مقاله

در 90 موارد، گلوکوم حاد زاويه بسته ناشي از انسداد مردمک است که در نتيجه آن گشادشدن مردمک موجب قرارگرفتن عدسي و عنبيه در برابر هم مي‌شود و در نهايت مسير خروجي مايع از چشم، مسدود مي‌گردد. تجمع مايع در اتاق خلفي منجر به افزايش سريع فشار داخل چشم به بيش از حد طبيعي يعني mmHg 21-10 مي‌شود که خود موجب درد و کاهش بينايي مي‌‌گردد. انسداد مردمک معمولا در چشم‌هاي دوربين و داراي زاويه اتاق قدامي تنگ ديده مي‌شود. گلوکوم حاد زاويه بسته ممکن است در اثر مواجهه با نور محيطي شديد، ميدرياتيک‌هاي موضعي، آنتي‌کولينرژيک‌ها، ضدافسردگي‌هاي سه حلقه‌اي، مهارکننده‌هاي اختصاصي بازجذب سروتونين (SSRI) و آگونيست‌هاي آدرنرژيک تشديد شود.

PDF مقاله            HTML مقاله

همه‌گيري ديابت نوع 2 در نيمه دوم قرن بيستم و اوايل قرن بيست ‌و يکم و آگاهي از اين مطلب که دستيابي به اهداف خاص در کنترل قندخون مي‌تواند به طور قابل توجهي موربيديته را کاهش دهد، درمان موثر هيپرگليسمي را تبديل به يک اولويت مهم کرده است. هر چند که درمان هيپرگليسمي (اختلال متابوليک شاخص در ديابت نوع 2) به صورت تاريخي نقش محوري در درمان ديابت داشته است، درمان ساير اختلالات همراه مانند ديس‌ليپيدمي، پرفشاري خون، افزايش انعقاد‌پذيري، چاقي و مقاومت به انسولين نيز از محورهاي عمده پژوهشي و درماني بوده‌اند. معلوم شده است که حفظ سطح گلوکز خون در حدود نزديک به دامنه غيرديابتي در حد امکان، تاثير مفيد قابل توجهي بر روي عوارض مختص ديابت شامل رتينوپاتي، نفروپاتي و نوروپاتي در ديابت نوع يک دارد و در ديابت نوع 2 نيز راهبردهاي درماني شديدتر مي‌توانند عوارض را به همين ترتيب کاهش دهند. همين طور نشان داده شده است که درمان شديد قندخون که منجر به سطوح پايين‌تر هموگلوبين A1C مي‌شود، تاثير مفيدي بر عوارض قلبي-عروقي ديابت نوع يکدارد؛ البته تاثير درمان شديد ديابت نوع 2 بر بيماري‌هاي قلبي-‌عروقي هنوز به طور فعالي در دست بررسي است. برخي درمان‌هاي با هدف کاهش سطح گلوکز، فوايد اضافي در زمينه عوامل خطرزاي قلبي عروقي دارند در حالي که ساير روش‌ها گلوکز را بدون فوايد بيشتر کاهش مي‌دهند.

PDF مقاله            HTML مقاله

کروپ (لارنگوتراکئيت و کروپ اسپاسموديک) يک بيماري سن شيرخوارگي و کودکان کمتر از 6 سال است که اوج ميزان بروز آن بين 36-7 ماهگي است. در طي سال دوم زندگي، 5% کودکان به کروپ مبتلا مي‌گردند. ميزان بروز در پسرها 5/1 برابر دخترهاست. در يک مطالعه 14 ساله درباره بستري به علت کروپ در اونتاريوي کانادا بين سال‌هاي 2002-1988، افزايش شيوع در اواسط پاييز هر 2 سال يکبار و افزايش در تابستان هر سال مشاهده شد.
در لارنگوتراکئيت حاد، قرمزي و تورم ديواره‌هاي جانبي ناي، درست زير تارهاي صوتي وجود دارد. از نظر بافت‌شناختي، نواحي مبتلا دچار ادم هستند و ارتشاح سلولي در لاميناپروپريا، زير مخاط و آدوانتيس وجود دارد. عناصر ارتشاح يافته شامل هيستيوسيت‌ها، لنفوسيت‌ها، پلاسما سل‌هاي و نوتروفيل‌ها مي‌باشند. در کروپ باکتريايي که شامل لارنگوتراکئوبرونشيت و لارنگوتراکئو برونکو پنوموني مي‌باشد، ارتشاح سلول‌هاي التهابي در ديواره ناي رخ داده است و زخم، غشاهاي کاذب و ريز آبسه‌ها نيز وجود دارند. چرک غليظي درون مجراي ناي و راه‌هاي هوايي پايين‌تر وجود دارد. در کروپ اسپاسموديک ادم غيرالتهابي در منطقه زير گلوت مشهود است.

PDF مقاله            HTML مقاله

پارونيشي التهاب چين‌هاي بافتي است که ناخن انگشت پا يا دست را احاطه مي‌کند. ممکن است پارونيشي به انواع حاد يا مزمن تقسيم شود. عامل اصلي همراه با ايجاد پارونيشي حاد، تروماي مستقيم يا غيرمستقيم به کوتيکل يا چين ناخن است. اين مساله سبب تلقيح پاتوژن‌ها به ناخن و ايجاد عفونت مي‌گردد. روش‌هاي درماني پارونيشي حاد عبارتند از: کمپرس گرم؛ آنتي‌بيوتيک‌هاي موضعي، با يا بدون کورتيکواستروييدها؛ آنتي‌بيوتيک ‌خوراکي؛ يا برش جراحي و درناژ در موارد شديدتر. پارونيشي مزمن واکنش التهابي وچند عاملي چين پروگزيمال ناخن در برابر محرک‌ها و آلرژن‌ها است. بيمار بايد از مواجهه با محرک‌هاي تماسي اجتناب کند؛ درمان التهاب و عفونت زمينه‌اي، با استفاده از ترکيبي از داروهاي ضد قارچ وسيع‌الطيف موضعي و يک کورتيکواستروييد توصيه مي‌‌شود. به کارگيري لوسيون‌هاي نرم‌کننده ممکن است مفيد باشد. کرم‌هاي موضعي استروييدي در درمان پارونيشي مزمن موثرتر از ضد قارچ‌هاي موضعي هستند. در پارونيشي مزمن مقاوم، يک روش درماني، برداشت کل چين پروگزيمال ناخن است. مي‌توان از مارسوپياليزاسيون (1) چين ناخن، با يا بدون برداشت ناخن، به عنوان روش جايگزين استفاده کرد.

PDF مقاله            HTML مقاله

اختلالات غذا خوردن در زنان سنين باروري شايع‌تر از ميزاني است که متوجه آن مي‌شويم. بي‌اشتهايي عصبي (anorexia nervosa) در جمعيت انگلستان شيوعي تا 7 در هر 1000 نفر دارد و به ويژه در دختران نوجوان و زنان جوان شايع است. پرخوري عصبي (bulimia nervosa) شايع‌تر است (1%‌-‌5‌/‌0% در زنان سنين باروري) و جمعيت مبتلا کمي مسن‌تر هستند. اختلالات آتيپيک غذا خوردن (اختلال غذا خوردني که در جاي ديگر تعريف نشده) احتمالا از اين هم شايع‌تر هستند، اما دانش ما از شيوع آنها اندک است. افرادي که در گروه آتيپيک قرار مي‌گيرند رفتارهايي غيرطبيعي در غذا خوردن خود دارند ولي با معيارهاي تشخيصي بي‌اشتهايي عصبي يا پرخوري عصبي مطابقت ندارند. يک مطالعه گذشته‌نگر بااستفاده از پرسشنامه روي 454 زن طي 7-3 ماه پس از زايمان، شيوع برخي انواع اختلالات غذا خوردن را 5‌/‌11‌% گزارش کرد. در اين مطالعه زنان جوان‌تر بيشتر مبتلا بودند.

PDF مقاله            HTML مقاله

معمولا نشان‌هاي پوستي در نوزادان باعث نگراني والدين مي‌شوند. اکثر توصيه‌هاي درماني در اين باره، بر پايه عقيده صاحب نظران است و شواهد محدودي وجود دارند تا راهنمايي براي نحوه برخورد با اين وضعيت ها باشند. خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي بزرگ براي برداشتن نيازمند ارزيابي هستند در حالي که مي‌توان خال‌هاي کوچک‌تر را تنها از نظر بروز تغييرات بدخيم پيگيري کرد. به جز چند استثنا، نشان‌هاي پوستي خوش‌خيم زمان نوزادي (براي مثال، ملانوزيس درمي، همانژيوم نوزادي، لکه‌ شرابي[ niats eniw-trop] ‌، خال ساده [xelpmis suven]‌)، به درمان نياز ندارند؛ با اين حال، از نظر زيبايي مي‌توان به کمک ليزر درمان‌هاي موثري انجام داد. نيپل ‌هاي اضافي (selppin yraremunrepus)‌ شايع و خوش‌خيم هستند. گاهي آنها به اشتباه به عنوان خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي تشخيص داده مي‌شوند. نشان‌هاي پوستي با خطر متوسط و بالاي مربوط به ديس رافيسم نخاعي (msihparsyd lanips)‌ (نظير، سينوس‌هاي درمي، دنباله ها، گودي‌هاي غيرعادي [selpmid lacipyta]، ضايعات متعدد از هر نوعي) نيازمند بررسي با IRM يا سونوگرافي هستند. پزشکان خانواده بايد با انواع مختلف نشان هاي پوستي و گفتگوي راحت درباره روش‌هاي پيشگيري و راهبرد‌هاي درماني از نظر زيبايي، آشنا باشند.

PDF مقاله            HTML مقاله

تعداد زيادي از مکمل‌هاي غذايي در بيماران مبتلا به استئوآرتريت رواج يافته و حدود يک سوم اين بيماران از يک مکمل به قصد درمان بيماري خود استفاده کرده‌اند. مکمل‌هاي حاوي گلوکوزامين شايع‌ترين فرآورده‌هاي مورد مصرف در استئوآرتريت هستند. اغلب تحقيقات نشان مي‌دهند که گلوکوزامين سولفات مي‌تواند سبب بهبود درد ناشي از استئوآرتريت و همچنين کاهش پيشرفت بيماري در بيماران مبتلا به استئوآرتريت زانو شود، هرچند شواهد موجود کاملا قابل استناد نيست. همچنين به نظر مي‌رسد که کندرويتين سولفات علايم استئوآرتريت را کاهش مي‌دهد و اغلب در ترکيب با گلوکوزامين تجويز مي شود اما شواهد قابل اعتمادي وجود ندارد که نشان دهد درمان ترکيبي از درمان با هر يک از داروها به تنهايي اثربخش‌تر است. اس-آدنوزيل متيونين ممکن است درد را کاهش دهد اما هزينه بالا و عدم اطمينان از کيفيت مناسب فرآورده، مصرف آن را محدود مي‌کند. چندين مکمل ديگر براي درمان استئوآرتريت مورد توجه قرار گرفته‌اند نظير متيل سولفونيل متان، هارپاگوفيتوم پروکومبنس (پنجه شيطان)، کورکوما لونگا (زردچوبه) و زنجيبر آفيسينيال (زنجبيل)، اما درباره بي‌خطري و اثربخشي آن در درازمدت شواهد قابل اعتمادي در دست نيست.

PDF مقاله            HTML مقاله

بثورات در نوزادان بسيار شايع بوده، مي‌تواند سبب نگراني جدي والدين شود. هرچند که اکثر بثورات گذرا و خوش‌خيم هستند، برخي از آنها به ارزيابي بيشتر نياز دارند. اريتم توکسيک نوزادان(1)، آکنه نوزادي(2) و ملانوز پوستولي گذراي نوزادي، بثورات وزيکولي–پوستولي گذرايي هستند که براساس نماي مشخص‌ و از طريق باليني تشخيص داده مي‌شوند. شيرخواراني که تظاهرات غيرمعمول يا نشانه‌هاي بيماري سيستميک دارند بايد از نظر کانديدا و عفونت‌هاي ويروسي و باکتريايي ارزيابي شوند، ميليا و ميلياريا به علت نابالغ‌بودن ساختمان پوست ايجاد مي‌شوند. ميلياريا روبرا (که عرق سوز(3) نيز ناميده مي‌شود) معمولا پس از به کارگيري روش‌هاي خنک‌کننده بهبود مي‌يابد. درماتيت سبورييک بسيار شايع است و بايد از درماتيت آتوپيک افتراق داده شود. معمولا اطمينان دادن به والدين و تحت نظر قراردادن بيمار کفايت مي‌کند اما ممکن است استفاده از شامپوهاي حاوي قطران (rat)، کتوکونازول موضعي يا استروييدهاي ضعيف، براي درمان موارد شديد يا ماندگار ضروري باشد.
ممکن است پوست نوزاد طي 4 هفته اول عمر دچار تغييرات گوناگوني شود. اکثر اين تغييرات خوش‌خيم و خودمحدود شونده است اما امکان دارد برخي از آنها به ارزيابي بيشتر از نظر علل عفوني يا بيماري زمينه‌اي سيستميک نياز داشته باشد. تقريبا تمامي اين تغييرات پوستي براي والدين نگران‌کننده هستند و ممکن است سبب مراجعه آنها به پزشک يا پرسش‌هايي طي معاينات روتين نوزاد شوند. بنابراين، پزشکاني که مراقبت از نوزادان را به عهده دارند بايد قادر باشند ضايعات شايع پوست را شناسايي کرده، به طور مناسب به والدين مشاوره دهند. بخش اول اين مقاله به مرور تظاهرات، پيش‌آگهي و درمان شايع‌ترين بثورات دوران نوزادي مي‌پردازد. بخش دوم اين مقاله که در شماره آينده به چاپ مي رسد، به شناسايي و درمان نشان‌‌هاي نوزادي که در دوران نوزادي ظاهر مي‌شوند، اختصاص دارد.

مراکز کنترل و پيشگيري از بيماري‌ها اخيرا ويرايش جديدي از راهکارهاي پيشگيري و درمان بيماري‌هاي آميزشي منتشر کرده‌اند. يک راهبرد جديد درماني، استفاده از آزيترومايسين به عنوان درمان دارويي اوليه و نه جايگزين، براي زنان باردار مبتلا به عفونت با کلاميديا تراکوماتيس است. عفونت با نايسرياگونوره‌آ مقاوم به کينولون در ايالات متحده همچنان در حال افزايش است؛ از اين رو، کينولون ديگر براي درمان اين نوع عفونت توصيه نمي‌شود. درمان زودرس شريک جنسي در هنگام مخاطب قرار گرفتن پزشکان در مورد لزوم درمان شرکاي جنسي بيماراني که عفونت با نايسرياگونوره‌آ يا کلاميديا تراکوماتيس در آنها تشخيص داده شده، گزينه ديگري را پيش روي آنها قرار مي‌دهد. در حال حاضر تينيدازول در ايالات متحده موجود است و مي‌توان از آن براي درمان تريکومونيازيس، شامل موارد مقاوم به مترونيدازول، استفاده کرد. دوره‌هاي کوتاه‌تري از درمان ضدويروسي براي درمان دوره‌اي هرپس تناسلي راجعه قابل استفاده است. به علت وجود مقاومت فزاينده، در صورت استفاده از آزيترومايسين به عنوان درمان جايگزين سيفيليس اوليه يا ثانويه، پيگيري دقيق بيمار ضروري است. ميزان ابتلا به لنفوگرانولوم ونروم در هلند به طور غيرمنتظره‌اي افزايش يافته و از اين رو در ايالات متحده نيز لازم است که پزشکان همچنان مراقب علايم اين بيماري باشند.

PDF مقاله            HTML مقاله

عوارض ناخواسته دارويي در سالمندان، به ويژه در آنهايي که 5 دارو يا بيشتر مصرف مي‌کنند، شايع است، اما اين حوادث قابل پيش‌بيني و اغلب قابل پيش‌گيري‌ هستند. در يک رويکرد منطقي به تجويز دارو براي سالمندان، تغييرات فيزيولوژيک پيري و شناخت ما از فارماکولوژي داروها با هم ادغام مي‌شوند. تمرکز روي پيامدهاي مشخص، از قبيل تشخيص فوري عوارض ناخواسته دارويي، به پزشک خانواده کمک مي‌کند تا داروها را با احتياط و اطمينان تجويز نمايد. پزشکان بايد راه‌هايي پيدا کنند که از طريق آنها رژيم‌هاي دارويي را کارآمدتر نمايند. از جمله اين راه‌ها مرور دوره‌اي داروها و مقايسه آنها با معيارهاي بيرز (Beers) و پرهيز از تجويزهاي جديد به منظور خنثي کردن عوارض ناخواسته دارويي است. استفاده از هشدارهاي رايانه‌اي و اتخاذ يک رويکرد چند جانبه مي‌تواند اين حوادث را کاهش دهد.
 سهم بيماران سالمند از عوارض ناخواسته و غيرمنتظره ناشي از داروها به طور نامتناسبي بالاتر از ساير گروه‌هاي سني است. سقوط، شکستگي‌هاي لگن، هذيان و کهير در رأس فهرست حوادث سوء دارويي قابل‌پيشگيري قرار دارند. تقريبا از هر 3 فرد سالمندي که 5 دارو يا بيشتر مصرف مي‌کنند 1 نفر دچار يک عارضه ناخواسته دارويي در سال مي‌شود و حدود دوسوم اين بيماران به مراقبت پزشکي نياز پيدا مي‌کنند. حدود 95 از اين حوادث قابل پيش‌بيني و حدود 28‌ آنها قابل پيش‌گيري هستند.

PDF مقاله            HTML مقاله

اختلال کارکرد نعوظ عبارت است از: عدم توانايي در شروع يا نگه‌داشتن نعوظ پنيس با کيفيت کافي که در يک آميزش ارضا‌کننده لازم است. شيوع اين وضعيت با افزايش سن، زياد مي‌شود. در يک مطالعه بزرگ مقطعي جمعيتي در مردان 49-40ساله، شيوع اختلال کارکرد نعوظ کامل يا شديد 5 و شيوع اختلال نعوظ متوسط 17 بود؛ در مردان 79-70 ساله اين ميزان به ترتيب 15 و 34 بود. شيوع جهاني اختلال نعوظ تا سال 2025، 322 ميليون نفر تخمين زده مي‌شود.اختلال کارکرد نعوظ در ابتدا يک اختلال روانزاد درنظر گرفته مي‌شد و غالبا توسط ارايه‌کنندگان خدمات سلامت  مورد غفلت قرار مي‌گرفت. اخيرا تشخيص علل مختلف فيزيولوژيک اين وضعيت و امکان درمان آن افزايش يافته است که منجر به بهبود کيفيت زندگي بيمار، اعتماد به نفس و توانايي در برقراري رابطه نزديک مي‌شود.

PDF مقاله            HTML مقاله

هر چند پريکارديت حاد اغلب با عفونت ويروسي همراه است، ممکن است در اثر بسياري از بيماري‌ها، داروها، اقدامات تهاجمي روي قلب و قفسه صدري و تروماي قفسه سينه ايجاد شود. تشخيص پريکارديت حاد پس از رد ساير تشخيص‌ها مطرح مي‌شود. شرح حال درد قفسه سينه با شروع ناگهاني، وجود صداي سايش پريکارد و تغييرات الکتروکارديوگرافي مانند افت قطعه PR و بالا رفتن قطعه ST با تقعر به سمت بالا، مطرح کننده پريکارديت حاد است. هر چند صداي سايش پريکارد براي پريکارديت بسيار اختصاصي است، در بيشتر موارد وجود ندارد يا گذرا است. سمع مراحل انتهايي بازدم در حالي که بيمار نشسته و کمي به جلو خم شده است احتمال کشف اين يافته فيزيکي را افزايش مي‌دهد. براي بيشتر بيماران به منظور تاييد تشخيص و کنار گذاشتن تامپوناد، انجام اکوکارديوگرافي توصيه مي‌شود. درمان سرپايي در برخي بيماران انتخابي مبتلا به پريکارديت حاد امکان‌پذير است. عوارض پريکارديت حاد عبارتند از: تجمع مايع در پريکارد همراه با تامپوناد، عود و پريکارديت مزمن فشارنده. اضافه کردن کلشي سين به درمان رايج با داروهاي ضدالتهاب غيراستروييدي در پريکارديت حاد ويروسي، ممکن است به تسريع در رفع علايم و کاهش ميزان عود منجر شود.

PDF مقاله            HTML مقاله